ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Νομική Αρωγή αρ.157/25

 

15 Οκτωβρίου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΝΟΜΙΚΗΣ ΑΡΩΓΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΑΡ.1 ΤΟΥ 2003 ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΝΟΜΙΚΗΣ ΑΡΩΓΗΣ ΝΟΜΟ ΤΟΥ 2002 (Ν. 165(Ι)/2002)

 

Αίτηση από:

 

Μ. R. K.

                                                                                                                                    Αιτητής

 

 

Αιτητής εμφανίζεται αυτοπροσώπως

Κα K. Χρυσοστόμου, Δικηγόρος για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας

Κα L. Wahedi,  μεταφραστής για πιστή μετάφραση από Φαρσί στα Αγγλικά και αντίστροφα

Κος Ρ. Ευαγγέλου, μεταφραστής για πιστή μετάφραση από Αγγλικά στα Ελληνικά και αντίστροφα    

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα αίτηση νομικής αρωγής, προκειμένου να διορίσει δικηγόρο για να χειριστεί την προσφυγή κατά της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.13/03/25, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση διεθνούς προστασίας που υπέβαλε, την οποία έχει ήδη καταχωρήσει, με αριθμό 685/25.

Ως προκύπτει από το σημείωμα του Γενικού Εισαγγελέα που κατατέθηκε στα πλαίσια της παρούσας, ο αιτητής κατάγεται από το Ιράν, εισήλθε, μετά από 11μηνη παραμονή στην Τουρκία και ακολούθως στα κατεχόμενα στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές μέσω κατεχομένων στις 05/02/25 και στις 07/02/25 υπέβαλε την σχετιζόμενη με την παρούσα αίτηση διεθνούς προστασίας.  

Η παρούσα στηρίζεται στους περί Νομικής Αρωγής Διαδικαστικούς Κανονισμούς (Αρ.1) του 2003 και στον περί Νομικής Αρωγής Νόμο του 2002, Ν. 165(Ι)/2002, στις διατάξεις του άρθρου 6Β (2) (α) και 6Β (2) (ββ), που ορίζει τα ακόλουθα:

«(2) Παρέχεται δωρεάν νομική αρωγή σε αιτητή διεθνούς προστασίας, ο οποίος ασκεί προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου, δυνάμει των διατάξεων του Άρθρου 146 του Συντάγματος -

[…]

(α) Κατά δυσμενούς απόφασης του Προϊσταμένου επί της αίτησης διεθνούς προστασίας του εν λόγω αιτητή, την οποία απόφαση ο Προϊστάμενος έλαβε δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 5, 12Βδις, 12Βτετράκις, 12Δ ή 13 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, ή

υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

(αα) Η δωρεάν νομική αρωγή αφορά μόνο την πρωτοβάθμια εκδίκαση της προσφυγής ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου δυνάμει των διατάξεων του Άρθρου 146 του Συντάγματος, και όχι την εκδίκαση έφεσης ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου κατά της δικαστικής απόφασης η οποία εκδίδεται στα πλαίσια της εν λόγω πρωτοβάθμιας εκδίκασης, ούτε άλλο ένδικο μέσο∙ και

(ββ) κατά την κρίση του Διοικητικού Δικαστηρίου, η προσφυγή έχει πραγματικές πιθανότητες επιτυχίας:

Νοείται ότι οι διατάξεις της παραγράφου (ββ) εφαρμόζονται χωρίς να περιορίζουν αυθαίρετα την παροχή της δωρεάν νομικής αρωγής και χωρίς να εμποδίζεται η ουσιαστική πρόσβαση του αιτητή διεθνούς προστασίας στη δικαιοσύνη.»

Κατά την εξέταση αιτήσεως νομικής αρωγής το Δικαστήριο προβαίνει σε εκ πρώτης όψεως εξέταση της υπόθεσης, χωρίς να αποφασίζεται οριστικά η τύχη της προσφυγής που σε κάθε περίπτωση έχει δικαίωμα να καταχωρήσει ή να προωθήσει (αν έχει ήδη καταχωρηθεί) με ίδια μέσα ο αιτητής, δεδομένου ότι το αποτέλεσμα της δεν επηρεάζει και δεν προδικάζει την έκβαση της (βλ. Durgo Man v. Δημοκρατίας, Νομ. Αρ. 278/09, ημ.15/07/09).

Στην απόφαση στην αίτηση Νομικής Αρωγής αρ.31/2013, SINGH KHUSHWANT του Ανωτάτου Δικαστηρίου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:

«Όπως νομολογιακά έχει αποφασιστεί, ο Νόμος δίνει ευρεία διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να αποφασίσει, κατά πόσον «είναι πιθανό να εκδοθεί θετική δικαστική απόφαση». Είναι, επίσης, πάγια γραμμή της Νομολογίας, ότι ο Αιτητής δεν πρέπει να στερείται, χωρίς επαρκή λόγο, του δικαιώματός του να ακουστεί η προσφυγή του από το Ανώτατο Δικαστήριο, έχοντας τη βοήθεια συνηγόρου.  Από την άλλη, όμως, δεν είναι επιτρεπτή η παροχή νομικής αρωγής ανεξέλεγκτα, με συνακόλουθο την σπατάλη δημοσίου χρήματος με την καταχώρηση προσφυγών, οι οποίες δεν έχουν πιθανότητα επιτυχίας.

[…]

Παρεμβάλλω ότι είναι βασική αρχή πως το Δικαστήριο, εξετάζοντας αιτήσεις αυτής της μορφής και ασκώντας την ευρεία διακριτική του εξουσία, δεν προβαίνει σε οριστικά συμπεράσματα ως προς το αποτέλεσμα της ίδιας της προσφυγής, αλλά παραμένει στην πιθανολόγηση έκδοσης θετικής απόφασης.

[…]. Τελικό, λοιπόν, κριτήριο είναι η πιθανότητα έκδοσης θετικής δικαστικής απόφασης και, κατά την εξέταση μιας τέτοιας πιθανότητας, το Δικαστήριο δεν αποφασίζει για την οριστική τύχη της προσφυγής, αλλά, όπως είναι καθήκον του, σταθμίζει τα ενώπιόν του στοιχεία, προκειμένου να κρίνει κατά πόσον οι απαραίτητες προϋποθέσεις του Νόμου ικανοποιούνται, για να συνεκτιμήσει την πιθανότητα έκδοσης θετικής δικαστικής απόφασης στην αναμενόμενη να καταχωρηθεί προσφυγή.».

Από τα συνημμένα στο Σημείωμα του Γενικού Εισαγγελέα προκύπτουν τα ακόλουθα.

Στην αίτηση ασύλου ο αιτητής κατέγραψε ότι έφυγε από χώρα καταγωγής του λόγω του ότι «[συμμετείχε] σε διαδήλωση που έγινε στο πανεπιστήμιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την Μάχσα Αμίνι και την ελευθερία».

Στις συνεντεύξεις που ακολούθησαν ο αιτητής ανέφερε ότι γεννήθηκε στην Τεχεράνη, όπου και διέμενε και όπου διαμένει και η υπόλοιπη οικογένεια του, ήτοι οι γονείς του και ο μεγαλύτερος αδελφός του, με τους οποίους επικοινωνεί. Ως ανέφερε, φοιτούσε παράλληλα τόσο στο τμήμα της αγγλικής φιλολογίας όσο και στο τμήμα της λογιστικής στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης, δεν ολοκλήρωσε όμως τις σπουδές του εξαιτίας των προβλημάτων τον Σεπτέμβριο 2023.  Εργάστηκε μεταξύ 2022-2023 ως υπάλληλος σε καφετέρια και ως λογιστής σε πρακτορείο αεροπορικών εισιτηρίων. Αναχώρησε από την χώρα καταγωγής στις 29/10/23 παράνομα, εισήλθε οδικώς στην Τουρκία, όπου έμεινε για 11 μήνες, στη συνέχεια με πλαστό διαβατήριο έφθασε στα κατεχόμενα στις 11/11/24 και στις 05/02/25 εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές.

Καλούμενος να αναφέρει τους λόγους που εγκατέλειψε την χώρα καταγωγής του ο αιτητής δήλωσε ότι συνελήφθη και φυλακίστηκε λόγω συμμετοχής του σε διαδήλωση στο πανεπιστήμιο της Τεχεράνης 23 στις Σεπτεμβρίου, προσθέτοντας ότι υπάρχει καταδικαστική απόφαση εναντίον του και αναφέρθηκε στις ψυχολογικές επιπτώσεις της κράτησης του και στις διακρίσεις που δέχονται όσοι βγαίνουν από τη φυλακή και αντιμετωπίζουν ψευδείς κατηγορίες από την κοινωνία.

Ειδικότερα, δήλωσε ότι, ενώ ήταν σε διαδήλωση υπέρ της ελευθερίας και προς τιμήν της Zhina Amini στο πανεπιστήμιο της Τεχεράνης στις 23 Σεπτεμβρίου, στρατιώτες της (υπηρεσίας ασφαλείας) Sepah, μεταμφιεσμένοι σε φοιτητές, τους επιτέθηκαν και συνέλαβαν τον ίδιο και άλλα πέντε άτομα, τους έδεσαν τα χέρια και τους μετέφεραν βίαια με βαν σε κοντινό αστυνομικό τμήμα, όπου παρέμειναν περί τις 7–8 ώρες χωρίς πρόσβαση στα προσωπικά τους αντικείμενα, τα οποία είχαν κατασχεθεί. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στο κέντρο κράτησης της SEPAH, όπου κρατήθηκαν για δύο ημέρες υπό σκληρές συνθήκες, χωρίς τουαλέτες, σε μικρό χώρο, μαζί με περίπου 15 άτομα, μερικά εκ των οποίων είχαν ξυλοκοπηθεί άγρια. Ο βασικός σκοπός, όπως αναφέρει, ήταν να εξαναγκαστούν να υπογράψουν έγγραφη ομολογία για πράξεις που δεν είχαν διαπράξει και ακολούθως οδηγήθηκαν ενώπιον δικαστή υπηρεσίας, που δεν άκουσε τις εξηγήσεις τους και τους έστειλε στην φυλακή Shadid Kachuyi. Εκεί έμεινε για 12 ημέρες και εν συνεχεία αφέθηκε ελεύθερος, αφού οι γονείς του κατέβαλαν ως εγγύηση έγγραφα ιδιοκτησίας γης. Μετά την απελευθέρωση του ο δικηγόρος του αιτητή τον συμβούλεψε να σταματήσει το Πανεπιστήμιο και την εργασία του καθότι, εξαιτίας της κατάστασης του, δεν θα του επέτρεπαν να εργαστεί και να σπουδάσει και έτσι, μετά από παρότρυνση του δικηγόρου του, ξεκίνησε τις διαδικασίες να φύγει από τη χώρα.

Σε διευκρινιστικές ερωτήσεις για τις συνθήκες σύλληψης του και κράτησης του αιτητή στη φυλακή ο αιτητής επανέλαβε ότι δεν θα του επέτρεπαν να σπουδάσει και να εργαστεί. Καλούμενος να εξηγήσει το έγγραφο που προσκόμισε που δήλωσε ότι επρόκειτο για απόφαση του δικαστηρίου, η οποία του επιβάλλει ποινή φυλάκισης για ψευδείς κατηγορίες όπως προσβολή αστυνομικού, καταστροφή κάδων σκουπιδιών, απρεπή συμπεριφορά προς το καθεστώς και ομιλία κατά της θρησκείας ο αιτητής ανέφερε ότι δεν γνωρίζει πότε ακριβώς εκδόθηκε και ο ίδιος ενημερώθηκε γι’ αυτήν από την μητέρα του τον Νοέμβριο 2024, όταν ο δικηγόρος του την είχε δώσει στη μητέρα του. Ερωτώμενος αναφορικά με τη Ζινα Αμινι (που ήταν ο λόγος της διαδήλωσης στην οποία συνελήφθη), ο αιτητής ανέφερε ότι ήταν «κανονική γυναίκα, όπως τους άλλους» και συνελήφθη απλά επειδή δεν φορούσε την ενδυμασία «στην οποία πιστεύουν οι θρησκευτικοί άνθρωποι της χώρας». Ερωτηθείς γιατί δεν ζήτησε προστασία αλλά διέμενε στην Τουρκία για 11 μήνες ο αιτητής ανέφερε ότι έλπιζε ότι η απόφαση του Δικαστηρίου θα ήταν ένα πρόστιμο και γι’ αυτό περίμενε. Ερωτηθείς τι θα του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής του δήλωσε ότι θα πεθάνει.

Η Υπηρεσία Ασύλου, εξετάζοντας τα λεγόμενα του αιτητή, σχημάτισε 4 ουσιώδεις ισχυρισμούς, ως ακολούθως.

1.    Ταυτότητα, χώρα καταγωγής, προφίλ και τόπος διαμονής του αιτητή

2.    Ισχυριζόμενη συμμετοχή του αιτητή σε εκδήλωση διαμαρτυρίας, σύλληψη και κράτηση του

3.    Ισχυριζόμενος φόβος να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής, λόγω αντίκτυπου που είχε η σύλληψη και η φυλάκιση του

Εκ των ως άνω έγινε αποδεκτός ο 1^ος ισχυρισμός, απορρίφθηκαν δε οι λοιποί ως άνω ισχυρισμοί ως αναξιόπιστοι.

Ο ως άνω 2^ος ουσιώδης ισχυρισμός απορρίφθηκε καθώς, ως κρίθηκε, εντοπίστηκαν ασυνέπειες μεταξύ των δηλώσεών του αιτητή και των εγγράφων που είχε προσκομίσει όσον αφορά τον χρόνο έκδοσης της δικαστικής απόφασης και το περιεχόμενο της εγγύησης, την μορφή της εγγυοδοσίας, καθώς και τις επιβληθείσες σ’ αυτόν ποινές και κατηγορίες που του αποδόθηκαν. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του αιτητή σε σχέση με την τοποθεσία που έλαβε χώρα η διαμαρτυρία κατά την οποία συνελήφθη δεν βρίσκουν έρεισμα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης από την χώρα καταγωγής του. Ομοίως εντοπίστηκαν ασυνέπειες στις δηλώσεις του σχετικά με τις συνθήκες και τη διάρκεια της κράτησής του, οι οποίες δεν συνάδουν με διαθέσιμες πληροφορίες που αναφέρουν μακροχρόνιες και αυθαίρετες κρατήσεις χωρίς ενημέρωση, επαφή με συγγενείς ή νομική βοήθεια, υπό σκληρές και κακοποιητικές συνθήκες. Ως ασυνεπής κρίθηκε και η περιγραφή του αιτητή ως προς τον χώρο κράτησης του, σε σχέση με τις πληροφορίες (ΠΧΚ) για τις συνθήκες που επικρατούν στις φυλακές. Ως αόριστες και μη σύμφωνες με πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης κρίθηκαν και οι δηλώσεις του σχετικά με την διαδήλωση στην οποία κατ’ ισχυρισμό συμμετείχε, το περιεχόμενο της, αλλά και ως προς τον χρόνο που η ανωτέρω αυτή έλαβε χώρα. Θα αναμένονταν, ως κρίθηκε, από τον αιτητή, λαμβάνοντας υπόψη και το μορφωτικό του επίπεδο και την ηλικία του, να είναι σε θέση να εισφέρει βασικές πληροφορίες σχετικά με την διαδήλωση (από ποιους οργανώθηκε, πότε, πλήθος και είδος συμμετεχόντων, τρόπος διοργάνωσης και τρόπος διάδοσης της πραγματοποίησης της ανωτέρω). Ως περαιτέρω κρίθηκε, ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να συγκεκριμενοποιήσει τις συνθήκες της σύλληψης (πως τους συνέλαβαν, εάν υπήρξαν αντιδράσεις από τους υπόλοιπους πέντε συλληφθέντες και τους λοιπούς παρευρισκόμενους) καθώς και να περιγράψει με περισσότερες πληροφορίες την ασκηθείσα βία προς τους διαδηλωτές.  Ακολούθως σημειώθηκε ότι θα αναμένονταν από να αναφέρει το όνομα του αστυνομικού τμήματος που μεταφέρθηκε, να περιγράψει τον χώρο που κρατήθηκε και τις συνομιλίες του με τους αστυνομικούς. Ακόμη κρίθηκε ότι δεν κατάφερε να τεκμηριώσει με λεπτομέρειες τον ισχυρισμό του ότι οδηγήθηκε ενώπιον δικαστή και ότι, παρόλο που επεξήγησε τι είχε συμβεί, ο δικαστής δεν τον άκουσε. Τέλος, κρίθηκε ότι θα αναμένονταν από τον αιτητή να γνωρίζει το περιεχόμενο της δικαστικής απόφασης που ο ίδιος προσκόμισε και ειδικότερα τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν.

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ως άνω ισχυρισμού, αξιολογήθηκαν τα έγγραφα που προσκόμισε ο αιτητής (φερόμενη ετυμηγορία από το τμήμα 1 του ανακριτικού δικαστηρίου της εισαγγελίας μαθητών και επαναστατών της περιφέρειας 33 του δικαστικού σώματος της επαρχίας της Τεχεράνης). Τα ανωτέρω έγγραφα, τα οποία επρόκειτο για αντίγραφα πρωτοτύπων, δεν έγιναν αποδεκτά καθότι θεωρήθηκαν ως μη αληθοφανή. Σε ένα εκ των προσκομισθέντων παρατηρήθηκε ότι δεν αναγράφεται η ημερομηνία έκδοσης, υπάρχει μόνο μια παράγραφος, το λεκτικό της οποίας δεν είναι ευανάγνωστο, ενώ υπάρχει σε αυτά απόφαση στέρησης κοινωνικών δικαιωμάτων, χωρίς η ποινή να αναφέρεται στην ποινική παράβαση που διαπράχθηκε. Εν συνεχεία, παρατέθηκαν διαθέσιμες πληροφορίες (ΠΧΚ) σχετικά με διαδηλώσεις που ξέσπασαν στις 16/09/22, εξαιτίας του θανάτου της Jina Mahsa Amini, τη βίαιη καταστολή τους, την μεταχείριση συλληφθέντων καθώς και τις επικρατούσες συνθήκες στις φυλακές του Ιράν.

Για τους πιο πάνω λόγους ο 2^ος ουσιώδης ισχυρισμός απορρίφθηκε.

Αναφορικά με τον ως άνω 3^ο ουσιώδη ισχυρισμό του αιτητή, ως κρίθηκε, εντοπίστηκαν αντιφάσεις στα λεγόμενα του, καθότι σε ένα σημείο της συνέντευξης του ανέφερε ότι διήγαγε μια φυσιολογική ζωή κατά τους τελευταίους έξι μήνες προτού εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του, ενώ σε άλλο σημείο δήλωσε ότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στο Ιράν εξαιτίας της σύλληψης, της μεταχείρισης που έλαβε κατά τη σύλληψη και κράτηση του και του φόβου του εξαιτίας αυτών που του συνέβησαν. Ως χρονικά ασυνεπείς κρίθηκαν οι δηλώσεις του σχετικά με το χρόνο που έλαβε χώρα η διαδήλωση στην οποία συμμετείχε, σε σχέση με το χρόνο κατά τον οποίο εγκατέλειψε την χώρα. Εξίσου χρονικά ασαφής – ως κρίθηκε – υπήρξε ο αιτητής όταν κλήθηκε σε διάφορα σημεία να αναφέρει το ακριβές διάστημα της κράτησης του. Εντοπίστηκαν επίσης ασυνέπειες στους ισχυρισμούς του σε σχέση με το τρόπο που εγκατέλειψε τη χώρα (παράνομα, οδικώς), καθότι πηγές πληροφόρησης δεικνύουν ότι στο Ιράν η απαγόρευση εξόδου δεν εκδίδεται αυτόματα κατόπιν ποινικής καταδίκης και ότι συγκεκριμένα αδικήματα συνεπάγονται την αυτόματη απαγόρευση εξόδου. Αναφέρθηκαν, ακόμη, πληροφορίες οι οποίες σημειώνουν ότι όταν εκδίδονται απαγορεύσεις εξόδου από τους δικαστές αυτές γνωστοποιούνται άμεσα στις αρχές της χώρας και πως όταν είναι σε ισχύ μια τέτοια απαγόρευση η νόμιμη έξοδος από την χώρα είναι αδύνατη, ενώ η παράνομη αναχώρηση είναι ιδιαίτερα δαπανηρή. Κρίθηκε περαιτέρω ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει με επάρκεια για ποιο λόγο δεν υπέβαλε αίτηση ασύλου άμεσα, μετά την αναχώρηση του από τη χώρα, αλλά  διέμεινε 11 μήνες στην Τουρκία αναμένοντας την απόφαση του δικαστηρίου. Τέλος, ως κρίθηκε, ο αιτητής δεν τεκμηρίωσε επαρκώς τον ισχυρισμό περί δυσκολιών που αντιμετώπισε μετά την απελευθέρωση του από τη φυλακή στην πρόσβαση του στην εργασία και την εκπαίδευση. Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, επισημάνθηκε ότι δεν ήταν δυνατός ο εντοπισμός του δικηγόρου του αιτητή κατόπιν αναζήτησης στο διαδίκτυο. Ως εκ της ανωτέρω ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίφθηκε.

Στα πλαίσια αξιολόγησης μελλοντικού κινδύνου, στη βάση των ως άνω αποδεκτών ισχυρισμών, κατόπιν παράθεσης πλήθους διαθέσιμων πληροφοριών (ΠΧΚ) σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στον τόπο διαμονής του (Τεχεράνη, περιφέρεια Lavizan), σε συνάρτηση με το προφίλ του, κρίθηκε ότι δεν εντοπίζεται βάσιμος φόβος δίωξης ή σοβαρής βλάβης.

Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη και εκδόθηκε κατά του αιτητή απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

Στον αιτητή μεταφράστηκε το σημείωμα του Γεν. Εισαγγελέα και του δόθηκε η ευκαιρία να αναφέρει οτιδήποτε επιθυμεί, αφού του εξηγήθηκαν οι προϋποθέσεις που ορίζει η οικεία νομοθεσία για την έγκριση αιτήσεων ως η παρούσα. Ο αιτητής ανέφερε ότι όταν έφυγε από τη χώρα καταγωγής του ήταν δικτατορία, όταν αποφυλακιστείς δεν παίρνεις κάποια βεβαίωση, στην κράτηση γίνονται βασανιστήρια, ότι έφυγε παράνομα από τη χώρα μετά που ελευθερώθηκε καταβάλλοντας εγγύηση και σημείωσε ότι υπάρχει μια λάθος καταγραφή στη συνέντευξη, στο σημείο που αναφέρεται ότι στις 7 (Νοεμβρίου 2024) έλαβε την απόφαση (ερ.18 – 3Χ) ενώ ο ίδιος είχε αναφέρει ότι τότε ενημερώθηκε για την κατάσταση.

Έχοντας διέλθει με προσοχή του περιεχομένου του σημειώματος του Γεν. Εισαγγελέα, των συνημμένων εγγράφων, προχωρώ σε αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων.

Ενόψει των ως άνω θα συμφωνήσω με την κατάληξη τους επί της αξιοπιστίας του 2^ου και 3^ου ουσιώδους ισχυρισμού του αιτητή, καθώς τα όσα ανέφερε στα πλαίσια των ως άνω ισχυρισμών, ως και οι καθ’ ων η αίτηση καταγράφουν και αναλύουν διεξοδικώς και ενδελεχώς στην επίδικη έκθεση (ερ.97-108), στερούνταν επί παντός και σε όλη τους την έκταση κάθε ψήγματος εύλογα αναμενόμενης λεπτομέρειας και βιωματικών στοιχείων και – επιπροσθέτως – περιέχουν σε πολλά και καίρια σημεία αυτών κενά, ασάφειες και αντιφάσεις. Επί των επιμέρους τρωτών σημείων του αφηγήματος του αιτητή αρκεί να παραπέμψω στα ευρήματα της Υπηρεσίας Ασύλου αναφορικά με την εσωτερική συνοχή των ισχυρισμών του αιτητή, ως καταγράφονται και στην επίδικη έκθεση και παρατίθενται και πιο πάνω, στα πλαίσια της παρούσης, την επανάληψη των οποίων δεν κρίνω σκόπιμη.

Ενδεικτικά αξίζει να σημειωθεί ότι επ’ ουδενός σημείου του αφηγήματος του, τόσο αναφορικά με την διαδήλωση στην οποία κατ’ ισχυρισμό συμμετείχε, όπου συνελήφθη και κρατήθηκε, όσο και σε σχέση με τα όσα ακολούθησαν, ήτοι τη δικαστική διαδικασία, την κατ’ ισχυρισμό αδυναμία του να συνεχίσει τις σπουδές του και να εργαστεί, δεν ήταν σε θέση ο αιτητής να παρέχει ικανοποιητικές πληροφορίες ή – κατ’ ελάχιστο – μια συνεκτική και συνεπή παράθεση των γεγονότων και της χρονικής αλληλουχίας των όσων εξιστορεί και ουδέν βιωματικό στοιχείο περιέχουν οι αναφορές του για το τι έγινε κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης και την κατ’ ισχυρισμό εμπειρία του όταν κρατούνταν σε φυλακή, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του ιδίου. Τα ως άνω δημιουργούν βεβαίως σημαντικά ρήγματα στην εσωτερική συνοχή των λεγομένων του αιτητή και καθιστούν απολύτως εύλογα τα ευρήματα της Υπηρεσίας περί ελλείψεως συνοχής τους.

Για σκοπούς πληρότητας αξίζει θεωρώ να σημειωθούν οι πιο κάτω πληροφορίες (ΠΧΚ), δεδομένων των αναφορών του αιτητή, πέραν των όσων πολλών καταγράφει και η Υπηρεσία στην επίδικη έκθεση.

Άρθρο του BBC αναφέρει ότι διαδηλώσεις ξέσπασαν στις 16/09/23  σε ολόκληρο το Ιράν, προς τιμήν της Μάχσα Αμινί, της 22χρονης γυναίκας που πέθανε υπό κράτηση της «αστυνομίας ηθών» του Ιράν, αφού συνελήφθη επειδή φέρεται να μην φορούσε σωστά τη μαντίλα της(16/09/22, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας Tehran, Mashad, Ahvaz, Lahijan, Arak, και της Κουρδικής πόλης Senandaj.  Πολλοί από τους διαδηλωτές φώναζαν το σύνθημα «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» – ένα δημοφιλές σύνθημα που χρησιμοποιήθηκε μετά το ξέσπασμα των πανεθνικών διαδηλώσεων πέρυσι, μετά τον θάνατο της Αμινί. Ορισμένοι διαδηλωτές φώναξαν επίσης συνθήματα υπέρ του θανάτου του Ανώτατου Ηγέτη Αλί Χαμενεΐ. Οι αρχές ανέπτυξαν ένοπλες δυνάμεις σε πολλές πόλεις ως επίδειξη ισχύος, ενώ αστυνομικοί εθεάθησαν να καταδιώκουν διαδηλωτές στη βόρεια πόλη Lahijan.[1] Δεν εντοπίστηκαν αναφορές στο διαδίκτυο στις 23/09/23, βρέθηκαν όμως πηγές για πραγματοποίηση διαδηλώσεων στις 16/09/23, προς τιμήν της  Μάχσα Αμινί. Πηγή των Ηνωμένων Εθνών επικαλείται ότι τα κρατικά μέσα ενημέρωσης του Ιράν ανακοίνωσαν τη σύλληψη περισσότερων από 260 ατόμων σε όλη τη χώρα κατά το Σαββατοκύριακο σε σχέση με τις επετειακές διαδηλώσεις.[2]

Για την κατάσταση στις φυλακές του Ιράν πλήθος πηγών επιβεβαιώνει ότι κρατούμενοι υφίστανται συχνά απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, περιλαμβανομένων και βασανιστηρίων [3].

Αναφορικά με την έξοδο από τη χώρα και την απαγόρευση εξόδου από δικαστήρια, σε πηγές, τις οποίες εντόπισε και η Υπηρεσία, γίνεται λόγος για άμεση εφαρμογή τους και ενημέρωση όλων των συστημάτων της επικράτειας αλλά και το ότι η παράνομη έξοδος από τη χώρα είναι πολύ δύσκολη και ενδεχομένως πολύ δαπανηρή.[4]

Εκ των ως άνω ΠΧΚ καθίσταται σαφές ότι τα όσα ανέφερε ο αιτητής περί σύλληψης και σύλληψης και κράτησης του κατά τη διάρκεια διαδήλωσης στο Πανεπιστήμιο του, όπου κρατήθηκε και υπέστη βασανιστήρια, αλλά και της έπειτα δικαστικής διαδικασίας εναντίον του και την ποινή που του επιβλήθηκε, συνάδουν, μερικώς – ως γενικές πληροφορίες - με τις διαθέσιμες πληροφορίες που εντοπίζονται.

Παρά όμως τα ως άνω, δεδομένης της σημαντικά τρωθείσας εσωτερικής συνοχής των ισχυρισμών του αιτητή, δεν θεωρώ ότι θα μπορούσε να διαφοροποιήσει την κατάληξη για απόρριψη των ισχυρισμών του, αφού, στα πλαίσια συνολικής αποτίμησης των ενώπιον μου στοιχείων, παρότι όσα αναφέρει επιβεβαιώνονται, ως φαινόμενα που απαντώνται στη χώρα καταγωγής, δεν θεωρώ ότι αυτό αρκεί από μόνο του για να υπερκερασθούν τα πολλά και σημαντικά κενά επί όλου του αφηγήματος του. Άλλωστε κατά την εκτίμηση και αξιολόγηση της αξιοπιστίας ενός ισχυρισμού γίνεται συνολική αποτίμηση, στη βάση όλων των δεκτών αξιοπιστίας και με σημείο αναφοράς τα ίδια τα λεγόμενα του αιτητή, τα οποία υστερούν σημαντικά εν προκειμένω. Ως στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», σελ.97, αναφέρεται «[…] είναι αναγκαία η επαγρύπνηση για καταστάσεις στις οποίες ορισμένοι αιτούντες μπορεί να προσαρμόσουν τους ισχυρισμούς τους ώστε να είναι συνεπείς με συναφείς ΠΧΚ, οι οποίες κατά την άποψή τους θα στηρίξουν την αίτησή τους.» Στη σελ.131 τονίζεται σχετικώς ότι «[η] γενικευμένη προσβασιμότητα πολλών πηγών ΠΧΚ, μέσω του διαδικτύου ή άλλων μέσων ενημέρωσης, συνεπάγεται την ανάγκη οι δικαστικοί λειτουργοί να έχουν υπόψη τους την πιθανότητα ορισμένες αιτήσεις διεθνούς προστασίας να έχουν καταρτιστεί κατά τρόπο ώστε να είναι συνεπείς με τις συναφείς ΠΧΚ.»

Ενόψει των ως άνω διαπιστώσεων μου, στην απουσία λοιπόν περαιτέρω μαρτυρίας που θα συμπλήρωνε τα κενά, αντιφάσεις και ελλείψεις, ως ανωτέρω καταγράφονται, είναι η κατάληξη μου ότι τα πολλά σημεία εκ των οποίων διαβρώνεται μοιραία και η αξιοπιστία των λεγομένων του αιτητή παραμένουν και συνεπώς, για τον λόγο αυτό, ουδείς εκ των ισχυρισμών του θα μπορούσε, στα πλαίσια εκ πρώτης όψεως εκτίμησης που τελείται σε αιτήσεις ως η παρούσα, να γίνει εδώ αποδεκτός, καθότι οι σημαντικές ελλείψεις εσωτερικής συνοχής δεν αφήνουν περιθώριο αποδοχής τους. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ιδιαίτερη σημασία θεωρώ έχει η απουσία βιωματικών στοιχείων σχετικά τόσο με τη διαδήλωση όσο και τις συνθήκες κράτησης του αλλά και τα βιώματα του, όπου, ως και η Υπηρεσία παρατηρεί (βλ. επίδικη έκθεση), ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να αναφέρει την παραμικρή λεπτομέρεια ή βιωματικό στοιχείο και – επιπροσθέτως – το ότι ουδέν ανέφερε εν τέλει ο αιτητής σε σχέση με τον σκοπό της διαδήλωσης στην οποία κατ’ ισχυρισμό συμμετείχε και ήταν η αιτία των όσων κατ’ ισχυρισμό υπέστη, το οποίο δεν θεωρώ εύλογο, δεδομένου και του μορφωτικού του επιπέδου. Τα όσα δε ο αιτητής ανέφερε στα πλαίσια της παρούσης, ως καταγράφονται πιο πάνω, δεν είναι θεωρώ ικανά να ανατρέψουν τα ως άνω.

Ενόψει της ως άνω κατάληξης μου απομένει μια επικαιροποιημένη αποτίμηση της κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή (Τεχεράνη).

Σύμφωνα με δημοσίευμα του Al Jazeera, η έντονη 12ήμερη σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Ιράν ξέσπασε στις 13 Ιουνίου 2025, αφότου το Ισραήλ  προέβη σε αεροπορικές επιδρομές σε ιρανικές στρατιωτικές και πυρηνικές εγκαταστάσεις, σκοτώνοντας βασικούς πυρηνικούς επιστήμονες και στρατιωτικούς διοικητές[5]. Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, το Ιράν ανταπέδωσε με εκατοντάδες βαλλιστικούς πυραύλους εναντίον ισραηλινών πόλεων και στις 22 Ιουνίου 2025, ενεπλάκησαν και οι Η.Π.Α. με επιθέσεις κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν στις περιοχές Natanz, Fordow και Isfahan[6]. Μια «εύθραυστη» εκεχειρία επιτεύχθηκε με τη μεσολάβηση των Η.Π.Α. στις 24 Ιουνίου 2025, αφότου το Ιράν εκτόξευσε πυραύλους στη μεγαλύτερη αεροπορική του βάση στη Μέση Ανατολή, η οποία εδρεύει στο Qatar[7]. Συνεπεία των επιδρομών, μέχρι τις 24 Ιουνίου 2025, σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα στοιχεία, 4.746 πρόσωπα τραυματίστηκαν και 610 έχασαν τη ζωή τους[8]. Με την έναρξη των επιθέσεων, πολλοί Ιρανοί έσπευσαν να εγκαταλείψουν τις κατοικίες τους από τις κύριες πόλεις της χώρας, και κυρίως την Τεχεράνη[9], η οποία συγκαταλεγόταν στους κύριους στόχους[10]. Στην ιστοσελίδα του Κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου αναφέρονται τα ακόλουθα σε σχέση με την πολιτική κατάσταση στο Ιράν: «Από τις 13 Ιουνίου, το Ισραήλ διεξήγαγε στρατιωτική δράση εναντίον του Ιράν. Οι αναφορές υποδηλώνουν ότι ένα ευρύ φάσμα στρατιωτικών, πυρηνικών και πολιτικών εγκαταστάσεων σε όλη τη χώρα επλήγησαν, με τις μεγάλες πόλεις να επηρεάζονται. Στις 22 Ιουνίου, οι Η.Π.Α. εξαπέλυσαν επίσης στρατιωτικές επιθέσεις σε ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις. Στις 24 Ιουνίου ξεκίνησε εκεχειρία. [.] Πρόκειται για μια εύθραυστη κατάσταση με πιθανότητα περαιτέρω επιδείνωσης, γρήγορα και χωρίς προειδοποίηση.[11]». Έκτοτε δεν υπάρχουν πληροφορίες για περαιτέρω στρατιωτική δράση μεταξύ των δύο χωρών.

Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, στην πρωτεύουσα της Γουινέας Conakry, τόπο συνήθους διαμονής του αιτητή, κατά το τελευταίο έτος (Σεπτ.2024-Αύγ.2025) σημειώθηκαν στην επαρχία Tehran συνολικά 726 περιστατικά ασφαλείας (ήτοι διαδηλώσεις, πολιτική βία, τρομοκρατική δραστηριότητα, ανταρσία, καταστολή, βιαιότητες, εμπλοκή ξένων δυνάμεων), που είχαν ως αποτέλεσμα 275 απώλειες. ^[12] Ο πληθυσμός της Τεχεράνης ανέρχεται περί τα 10 εκατομμύρια κατοίκων.[13]

Είναι κατάληξη μου, αποτιμώντας τις ως άνω πληροφορίες, ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει με την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή όπου διέμενε, και στην οποία εύλογα αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης, δεδομένου του πληθυσμού της και λαμβανομένου υπόψη ότι στους αριθμούς που εκτίθενται πιο πάνω περιλαμβάνονται και απώλειες στα πλαίσια της σύγκρουσης της χώρας με το Ισραήλ, η οποία – σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα – φαίνεται να έχει παύσει, ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή.

Με βάση λοιπόν το σύνολο των στοιχείων και των επ’ αυτών διαπιστώσεων μου, ως καταγράφονται πιο πάνω, καταλήγω ότι ουδέν ετέθη ενώπιον μου που θα μπορούσε να ανατρέψει την κατάληξη της Υπηρεσίας αναφορικά με την αξιοπιστία του 2^ου και 3^ου ουσιώδους ισχυρισμού του αιτητή, που αποτελεί και τον πυρήνα του αιτήματος. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι δεν έχει καταδειχθεί – στα πλαίσια πάντοτε μιας εκ πρώτης όψεως αξιολόγησης των δεδομένων που αφορούν την παρούσα - ότι η προσφυγή αρ.685/25 διατηρεί πραγματικές πιθανότητες επιτυχίας, καθώς δεν δύναται να πιθανολογηθεί ευλόγως η έκδοση θετικής για τον αιτητή απόφασης.

Σημειώνεται βεβαίως ότι το αποτέλεσμα της παρούσας δεν προδικάζει το αποτέλεσμα της προσφυγής αρ.685/25 που καταχώρησε, την οποία ο αιτητής έχει κάθε δικαίωμα να προωθήσει με ίδια μέσα.

Η αίτηση απορρίπτεται.

Τα έξοδα του μεταφραστή να καταβληθούν από τη Δημοκρατία.

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.