ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.2207/23

 

                                                            23 Οκτωβρίου 2025         

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

Ε. O. C.

                                                                                                                        Αιτητής

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Αιτητής εμφανίζεται αυτοπροσώπως

Κα Σ. Πιτσιλλίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση                          Κος Ρ. Ευαγγέλου – μεταφραστής για πιστή μετάφραση από Ελληνικά σε Αγγλικά και αντίστροφα            

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου η οποία κοινοποιήθηκε στις 19/06/23 με επιστολή ίδιας ημερομηνίας, δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτηση διεθνούς προστασίας που υπέβαλε.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση και προκύπτει από τον Διοικητικό Φάκελο που κατατέθηκε στα πλαίσια των Διευκρινήσεων, ο αιτητής κατάγεται από τη Νιγηρία, εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές μέσω κατεχομένων στις 26/10/21 και υπέβαλε την επίδικη αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας στις 21/01/20 (ερ.1-3, 24).

Στις 08/03/23 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον αιτητή από την Υπηρεσία Ασύλου προς εξέταση του αιτήματός του για διεθνή προστασία όπου δόθηκε η ευκαιρία στον αιτητή, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στου οποίους στηρίζει το αίτημα του (ερ.14-24). Μετά το πέρας της συνέντευξης, ετοιμάστηκε Έκθεση και στις 29/03/23 αποφασίστηκε να μην παραχωρηθεί διεθνής προστασία στον αιτητή (ερ.53-63). Ακολούθως ετοιμάστηκε επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία του επιδόθηκε διά χειρός στα αγγλικά, που είναι και η μητρική του γλώσσα, στις 19/06/23 (ερ.70, 2).

Η αίτηση αποτελείται από χειρόγραφα συμπληρωμένο Έντυπο αρ.1 επί του οποίου δεν καταγράφονται νομικοί λόγοι και χωρίς έκθεση γεγονότων. Αυτό που αναφέρει ο αιτητής είναι ότι υπέβαλε «ένσταση» κατά της προσβαλλόμενης απόφασης επειδή δεν μπορεί να επιστρέψει, καθώς η ζωή του κινδυνεύει «λόγω του ότι [ανήκει] στους αρχηγούς της κοινότητας [του] και το κράτος χρειάζεται την υπογραφή [του] για να πάρει τον έλεγχο της περιοχής και να εκμεταλλευτεί τον φυσικό πλούτο που ανήκει στην κοινότητα».

Ενόψει της μη συμπερίληψης οποιουδήποτε νομικού ισχυρισμού στην παρούσα αίτηση, απομένει η επί της ουσίας εξέταση της. Με βάση λοιπόν τα διαλαμβανόμενα στο αρ.146 (4) (α) του Συντάγματος αλλά και το άρθρο 11 (3) (α) του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (73(I)/2018) προχωρώ «σε έλεγχο της νομιμότητας και ορθότητας αυτής, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής […] τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν» και «την ανάγκη χορήγησης διεθνούς προστασίας» (βλ. και Ε.Δ.Δ.Δ.Π. Αρ.107/2023, Q. B. T. v. Δημοκρατίας, ημ.11/02/25).

Στην αίτηση διεθνούς προστασίας που υπέβαλε ο αιτητής καταγράφει ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω του ότι «βοσκοί/τρομοκράτες (herdmen/terrorists) επιτέθηκαν στην κοινότητα [του] (country), ο πατέρας [του] σκοτώθηκε, τα αδέλφια [του] είναι άφαντοι (nowhere to be found)» και ο ίδιος «έτρεξε για [να σώσει] την αγαπητή [του] ζωή (my dear life)».         

Κατά τη συνέντευξη ο αιτητής ανέφερε ότι έχει bachelor στην επιστήμη και τεχνολογία το 2015, η μητέρα, η σύζυγος του (με την οποία επικοινωνεί), οι δύο του γιοί, οι 4 αδελφοί και οι τρείς αδελφές του διαμένουν στην πολιτεία Enugu, όπου διέμενε και ο ίδιος προτού φύγει από τη χώρα (κατόπιν σύντομης διαμονής στην πολιτεία Anambra), πλην του ενός αδελφού του, ο οποίος – ως ανέφερε – σκοτώθηκε στην Abuja στις 09/06/21. Σε ερώτηση αναφορικά με τον θάνατο του αδελφού του ο αιτητής, «από πληροφορίες που [έχει] […] έστειλαν άτομα να επιτεθούν στην κοινότητα [του] [οι οποίοι] είναι τα ίδια άτομα που τον σκότωσαν (σ.σ. τον αδελφό του)», ο οποίος, ως περαιτέρω ανέφερε ο αιτητής, διέμενε στην Abuja και επισκεπτόταν την οικογένεια τους και ήταν σε μια επίσκεψη του που τον ακολούθησαν, εντόπισαν που διαμένει (στην Abuja) και τον σκότωσαν. Ερωτώμενος για τον πατέρα του ο αιτητής ανέφερε ότι αυτός απεβίωσε στις 16/11/91, όταν ο ίδιος ήταν έφηβος, και γι’ αυτό δεν γνωρίζει άλλες πληροφορίες για τον θάνατο του.

Ερωτώμενος σχετικά ο αιτητής ανέφερε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής λόγω της πολιτικής κρίσης στην κοινότητα του, καθώς – ως εξήγησε – ο πρόεδρος της Νιγηρίας θέλει να δώσει τη γη της κοινότητας το (αιτητή) στους κτηνοτρόφους Fulani, λόγω των πηγών ορυκτού άνθρακα και καλούς βοσκότοπους (very good grass) για να θρέψουν τα ζώα τους, τα οποία θέλουν να εκμεταλλευτούν. Λόγω της άρνησης της κοινότητας του αιτητή να παραχωρήσουν τα ως άνω, (η κυβέρνηση) κάλεσε την Πολεμική Αεροπορία και εξοπλίζουν τους Fulani για να καταστρέψουν την κοινότητα. Ως ανέφερε είναι γι’ αυτόν τον λόγο που έφυγε από τη χώρα, για να μην σκοτωθεί, σημειώνοντας ότι η συγκεκριμένη κρίση δημοσιεύτηκε σε ενημερωτικές διαδικτυακές πηγές. 

Ερωτηθείς για την ημερομηνία που συνέβησαν τα όσα ανέφερε ο αιτητής ανέφερε ότι προσπαθεί να την εντοπίσει, όμως κάλεσε τους καθ’ ων η αίτηση να το ψάξουν στο διαδίκτυο. Ερωτώμενος τι θα συμβεί σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία ο αιτητής απάντησε ότι μπορεί να τον σκοτώσουν, αναφέροντας ότι στις κοινότητες (της Νιγηρίας) υπάρχει παραδοσιακή (τοπική) κυβέρνηση και χρειάζεται η συγκατάθεση του αρχηγού για παραχώρηση της κοινότητας και ο αρχηγός αρνήθηκε. Ως υποστήριξε, η οικογένεια του αιτητή συμμετέχει στην ηγεσία της κοινότητας και για αυτό σκοτώθηκε ο αδερφός του και αν επιστρέψει ο ίδιος θα τον σκοτώσουν και αυτόν. Σε ερώτηση από ποιον φοβάται ότι θα δολοφονηθεί, απάντησε από την κυβέρνηση. Ερωτώμενος ποιος σκότωσε τον αδελφό του ο αιτητής ανέφερε πως δεν ήταν εκεί (όταν σκοτώθηκε), όμως έχει «την πληροφορία ότι ήταν τρομοκράτες της Boko Haram». Σε ακόλουθη ερώτηση ανέφερε ότι δεν μπορεί να εντοπίσει πότε ακριβώς (figure out exactly when), αλλά – ως ανέφερε – η «πολιτική κρίση άρχισε να γίνεται σοβαρή το 2019», καθώς τότε άρχισε να μεγαλώνει ο πληθυσμός των κτηνοτρόφων Fulani στην περιοχή. Καλούμενος να διευκρινίσει αν έφυγε χωρίς τη σύζυγο και τα παιδιά του ο αιτητής ανέφερε ότι αυτοί είχαν φύγει προτού αυτός επιστρέψει στην κοινότητα, την οποία βρήκε «άδεια» (empty), δεν έχει σπίτι πλέον και δεν γνωρίζει αν οι άνθρωποι της κοινότητας του ζουν ακόμα εκεί ή όχι.

Ερωτώμενος ο αιτητής για την Boko Haram ανέφερε ότι είναι ισλαμιστές τρομοκράτες και χρηματοδοτούνται από την ισλαμική κυβέρνηση για να πετύχουν τους «πολιτικούς τους σκοπούς» και, αναφορικά με τους κτηνοτρόφους Fulani, ανέφερε ότι «παίρνουν τα ζώα τους τριγύρω και ψάχνουν για καλή τροφή για τα ζώα τους». Ερωτώμενος ανέφερε δε ότι είναι επιχειρηματίας και, καλούμενος να εξηγήσει πως και γιατί θεωρεί ότι οι κτηνοτρόφοι Fulani και η Boko Haram συνδέονται ανέφερε ότι η κυβέρνηση ανακοίνωσε διαταγή να δώσει κάθε πολιτεία μεγάλη έκταση γης στους κτηνοτρόφους και η οργάνωση Boko Haram θέλει «να πετύχει την ισλαμική τρομοκρατία, λόγω του ότι ο πρόεδρος και τα μέλη της κυβέρνησης είναι στην πλειοψηφία τους (σ.σ. μουσουλμάνοι)».

Καλούμενος να εξηγήσει γιατί στην επίδικη αίτηση δεν ανέφερε τα πιο πάνω ο αιτητής ανέφερε ότι είναι «πιθανόν λόγω του ψυχολογικού σοκ και φόβου για τα όσα συνέβησαν που [τον] έκαναν να [τρέξει]». Ερωτώμενος αν οι αρχές της χώρας καταγωγής του θα του επιτρέψουν την επιστροφή του ανέφερε ότι αν τον δουν θα τον σκοτώσουν, καθώς θέλουν την υπογραφή του για να πάρουν τη γη της κοινότητας του. Ερωτώμενος περαιτέρω ο αιτητής ανέφερε ότι δεν είναι μόνο την υπογραφή του ιδίου που χρειάζονται αλλά αυτός είναι ανάμεσα στα άτομα που πρέπει να υπογράψει, αναφέροντας ότι, αν δεν το πράξει, θα τον σκοτώσουν. Ερωτώμενος πότε η κυβέρνηση το είπε αυτό ο αιτητής ανέφερε πως ξέχασε, αλλά θα πρέπει να είναι αναρτημένο στο ίντερνετ. Ερωτώμενος τέλος πότε έγινε η επίθεση από τους κτηνοτρόφους και την Boko Haram ανέφερε πως ήταν το 2019, όμως δεν θυμάται την ακριβή ημερομηνία, προσθέτοντας ότι αυτή του 2020 (σ.σ. η επίθεση) έγινε viral, ήτοι διαδόθηκε στο διαδίκτυο. Ερωτώμενος για τον ρόλο της οικογένειας του στην αρχηγεία της κοινότητας τους ανέφερε ότι ο πατέρας και η μητέρα του ήταν από παραδοσιακές οικογένειες, αναφέροντας ότι η κυβέρνηση είχε συνάντηση μ’ αυτούς, οι οποίοι, κατά τον χρόνο που ο αιτητής έφυγε, αρνούνταν να υπογράψουν, προσθέτοντας ότι ο θείος του ήταν ανάμεσα στα άτομα που σκοτώθηκαν.

Κατά την εξέταση της επίδικης αίτησης οι καθ’ ων η αίτηση εντόπισαν και αξιολόγησαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς.

Ο 1^ος αφορά τα προσωπικά στοιχεία του αιτητή, ήτοι χώρα καταγωγής, οικογενειακή του κατάσταση και τον τόπο διαμονής του (Enugu State), και έγινε δεκτός.

Ο 2^ος ισχυρισμός αφορά ισχυριζόμενο φόβο δίωξης του αιτητή από την κυβέρνηση, λόγω των κτηνοτρόφων Fulani, ο οποίος απορρίφθηκε καθώς, ως κρίθηκε, στους ισχυρισμούς εντοπίστηκαν ασάφειες, αοριστίες, έλλειψη ευλογοφάνειας και επαρκών πληροφοριών.

Συγκεκριμένα, επί του 2^ου ως άνω ισχυρισμού, κρίθηκε πως ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες, οι ισχυρισμοί του επί των επιθέσεων που κατ’ ισχυρισμό δέχθηκε δεν ήταν ευλογοφανείς και αδυνατούσε να απαντήσει σε βασικά ερωτήματα επί τούτου. Ειδικότερα, ως κρίθηκε, εντοπίστηκε αντίφαση ανάμεσα στα όσα κατέγραψε στην επίδικη αίτηση, όπου ανέφερε ότι τρομοκράτες και Herdsmen επιτέθηκαν στην κοινότητα του και πως ο πατέρας του σκοτώθηκε ενώ τα αδέρφια του αγνοούνται και στα όσα ανέφερε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, όπου ανέφερε ότι ο πατέρας του απεβίωσε το 1991 και διευκρίνισε ότι δεν σκοτώθηκε στην επίθεση. Κληθείς να σχολιάσει την αντίφαση ο αιτητής ανέφερε ότι μπορεί να ήτανε λόγω του ψυχολογικού σοκ και φόβου γι’ αυτό που συνέβη και αναγκάστηκε να φύγει. Αντίφαση εντοπίστηκε και όσον αφορά τη δολοφονία του αδελφού του, αφού – ως κρίθηκε - κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ο αιτητής ανέφερε ότι ο αδερφός του σκοτώθηκε από άτομα που επιτέθηκαν στην κοινότητα του, ενώ σε επαναληπτική ερώτηση επί τούτου, απάντησε ότι ο αδελφός του σκοτώθηκε από την Boko Haram. Κληθείς να διευκρινίσει ποιος επιτέθηκε στην κοινότητα του, ο αιτητής απάντησε ότι η Boko Haram και οι Herdsmen συνεργάζονται. Το σύνολο των λεγομένων του κρίθηκε ότι συνίστατο σε επί το πλείστο σε ικανοποιητικές, περιορισμένες και αόριστες πληροφορίες και οι απαντήσεις στο πλήθος ερωτήσεων που του υπεβλήθηκαν περιείχαν υπεκφυγές, χωρίς να είναι σε θέση ο αιτητής να αναφέρει την παραμικρή λεπτομέρεια ή βιωματικό στοιχείο επί όλων των λεγομένων του.

Ως περαιτέρω σημειώνουν οι καθ’ ων η αίτηση, σε ερώτηση πότε έγινε η επίθεση στην κοινότητα, ο αιτητής απάντησε ότι ξεκίνησε τον 2019, σε διευκρινιστική ερώτηση αν θυμάται ακριβή ημερομηνία της επίθεσης, απάντησε αρνητικά, αναφέροντας ότι αυτή που έγινε το 2020 διαδόθηκε στο διαδίκτυο, μην μπορώντας τελικά να απαντήσει. Πέραν των ως άνω αξιολογήθηκε αρνητικά το ότι, κληθείς να εξηγήσει το γεγονός ότι η οικογένεια του εξακολουθεί να μένει στη Νιγηρία, παρά τον ισχυριζόμενο από τον ίδιο φόβο λόγω συμμετοχής της οικογένειας στην παραδοσιακή τοπική κυβέρνηση, ο αιτητής απάντησε αόριστα και γενικά ότι γνωρίζει μόνο για τη σύζυγό του, δήλωση που κρίθηκε αντιφατική, καθώς στην αρχή της συνέντευξης του ανέφερε ότι όλη η οικογένεια του διαμένει στην πολιτεία Enugu, εκτός από τον αδελφό του που σκοτώθηκε.  

Αναφορικά με τα έγγραφα που είχε προσκομίσει (ερ.25-32), τα οποία αξιολογήθηκαν στα πλαίσια της εξωτερικής αξιοπιστίας των λεγομένων του αιτητή, οι καθ’ ων η αίτηση, αφού εξέτασαν τα ερ.27-31, τα οποία φέρονται να είναι εκτύπωση άρθρου της εφημερίδας Sun, ημ.14/11/21, σημείωσαν ότι, παρότι γίνεται λόγος για κάλεσμα από την κυβέρνηση να δοθούν εκτάσεις από πολιτείες της χώρας για την δημιουργία βοσκότοπων για τους κτηνοτρόφους Fulani, εντούτοις, πέραν τούτου, καμία σύνδεση με το αφήγημα του αιτητή και την οικογένεια του δεν υφίσταται. Το έτερο άρθρο που προσκόμισε ο αιτητής (ερ.25-26), κρίθηκε ότι αναφέρεται σε φήμες ότι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας στέλνουν όπλα στους κτηνοτρόφους Fulani, το οποίο – ως αναφέρει το ίδιο άρθρο – διαψεύδεται από τις Αρχές. Παρότι αμφότερα τα άρθρα ανευρέθηκαν σε έρευνα που έγινε στο διαδίκτυο, εντούτοις, δεδομένου ότι ουδέν εξ αυτών αναφέρεται στους κατ’ ιδίαν ισχυρισμούς του αιτητή, αυτά θεωρήθηκε ότι δεν μπορούν να τεκμηριώσουν το αφήγημα του. Δεν έγινε περαιτέρω έρευνα σε διαθέσιμες πληροφορίες (ΠΧΚ).

Συνεπεία των ανωτέρω, κατόπιν ανασκόπησης της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή (Enugu State), σε συνάρτηση με το προφίλ του αιτητή, ως αυτό έγινε αποδεκτό, οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν υφίσταται κίνδυνος δίωξης ή σοβαρής βλάβης και η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη, εκδόθηκε δε απόφαση επιστροφής του αιτητή στη χώρα καταγωγής του.

Στα πλαίσια των γραπτών του αγορεύσεων όσο και προφορικά κατά τις διευκρινήσεις, ο αιτητής επανέλαβε κατ’ ουσία τα όσα είχε αναφέρει στην επίδικη συνέντευξη, χωρίς να προσθέτει περαιτέρω λεπτομέρειες ή βιωματικά στοιχεία στους ως άνω ισχυρισμούς του, ως είχαν καταγραφεί στην επίδικη αίτηση και συνέντευξη. Πρόσθεσε όμως αναφορές σε θανάτους συγγενών του, μεταξύ των οποίων η μητέρα του, μια αδελφή του, ο αδελφός του, απαγωγή των θείων της μητέρας του και του πεθερού του αλλά και επίθεση που, ως ισχυρίστηκε, δέχθηκε θείος του από κτηνοτρόφους Fulani.

Οι καθ' ων η αίτηση αντιτάσσουν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη, ορθή επί της ουσίας αυτής, ελήφθη στα πλαίσια ορθής και επιμελούς διαδικασίας, και, με αναφορές στα ευρήματα αξιοπιστίας του αιτητή και στην τελική τους κατάληξη, αναφέρουν ότι είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και τα επιμέρους ευρήματα τους είναι εύλογα και ορθά. Αναφορικά με τις τοποθετήσεις τους επί των προσκομισθέντων στα πλαίσια της παρούσης εγγράφων θα επανέλθω πιο κάτω, όπου και αν τούτο ήθελε κριθεί απαραίτητο για τους σκοπούς της αξιολόγησης της αποδεκτότητας αλλά και αποδεικτικής αξίας των εγγράφων αυτών.

Προς στοιχειοθέτηση τόσο των ισχυρισμών του κατά τη συνέντευξη όσο και στα πλαίσια της παρούσης ανέφερε ο αιτητής προσκόμισε τα ακόλουθα έγγραφα, τα οποία έφερνε τμηματικά, λίγα κάθε δικάσιμο, τα οποία τελικά – σύμφωνα με τις οδηγίες του Δικαστηρίου – για σκοπούς εύκολου εντοπισμού των στοιχείων αυτών, καταγράφει στην αγόρευση του ημ.09/07/24 :

1.    Βίντεο το οποίο, σύμφωνα με τον αιτητή, φαίνεται να δείχνει ομάδα κτηνοτρόφων Fulani να λεηλατεί εκτάσεις με γης

2.    Βίντεο το οποίο, σύμφωνα με τα λεγόμενα του αιτητή, δείχνει τον θείο του να νοσηλεύεται μετά από επίθεση κτηνοτρόφων Fulani, με εμφανή τραύματα στο κεφάλι και στον λαιμό

3.    Βίντεο το οποίο, σύμφωνα με τα λεγόμενα του αιτητή, δείχνει την απαγωγή θείων της μητέρας του, μετά από πυροβολισμούς προς το λεωφορείο όπου επέβαιναν

4.    Βίντεο το οποίο, σύμφωνα με τα λεγόμενα του αιτητή, δείχνει την απαγωγή του πεθερού του αιτητή

5.    Φερόμενη ανακοίνωση νεκρολογίας, πιστοποιητικό θανάτου και ένορκη δήλωση αναφορικά με τον θάνατο του αδελφού του αιτητή

6.    Φερόμενη ανακοίνωση νεκρολογίας, πιστοποιητικό θανάτου και ένορκη δήλωση αναφορικά με τον θάνατο της αδελφής του αιτητή

7.    Φερόμενη ανακοίνωση νεκρολογίας, πιστοποιητικό θανάτου και ένορκη δήλωση αναφορικά με τον θάνατο της μητέρας του αιτητή

8.    Φερόμενο πιστοποιητικό θανάτου και ένορκη δήλωση αναφορικά με τον θάνατο του πατέρα του αιτητή

9.    Φερόμενο απόσπασμα από ημερολόγιο ενεργειών της αστυνομίας, όπου γίνεται αναφορά, σύμφωνα με τα λεγόμενα του αιτητή, στις δολοφονίες συγγενών του

10. Φερόμενη ένορκη δήλωση όπου αναφέρονται όλοι οι θάνατοι συγγενών του

11. Άρθρα τα οποία είναι τα ίδια με τα ερ.25-31

Σημειώνεται ότι εκ των ως άνω αναγραφόμενων στην αγόρευση του αιτητή εγγράφων δεν εντοπίζεται στα έγγραφα που ο αιτητής προσκόμισε η φερόμενη ανακοίνωση νεκρολογίας της αδελφής του.

Προχωρώ σε αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων.

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, σελ.98 του εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[…] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.».

Στη σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρονται τα εξής:

«[Οι] δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾.  […]

Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.» 

Εν προκειμένω, διερχόμενος με προσοχή του πρακτικού της συνέντευξης αλλά και της επίδικης έκθεσης,  αποδέχομαι – ως ήταν και η κατάληξη των καθ’ ων η αίτηση - ότι εδώ οι πολλές και καίριες ελλείψεις εύλογα αναμενόμενων λεπτομερειών σχετικά με τα όσα ανέφερε ο αιτητής περί επίθεσης στην κοινότητα του, για την οποία δεν εξηγεί τελικά πότε έγινε, από ποιους ακριβώς, πως, πότε ακριβώς, αν ήταν μια ή περισσότερες, ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής ή αυτών και – περαιτέρω – με ποιο τρόπο και γιατί τελικά ο ίδιος εμπλέκεται στο ζήτημα παράδοσης γης της κοινότητας του στους κτηνοτρόφους Fulani, πως εμπλέκεται σ’ αυτά η οργάνωση Boko Haram και γιατί, δεδομένου ότι, ως ο ίδιος ανέφερε, η σύζυγος και τα παιδιά του διαμένουν στο ίδιο μέρος, δεν έχουν επηρεαστεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο από όσα αναφέρει, είναι θεωρώ πολύ πέραν των αρκετών για να διαβρώσουν μοιραία την εσωτερική συνοχή και αξιοπιστία του συνόλου του αφηγήματος του αιτητή. Ουδείς εκ των ισχυρισμών του διατηρεί χρονική συνέχεια και συνέπεια και άπαντα τα λεγόμενα του σχετικά με τις κατ’ ισχυρισμό επιθέσεις που δέχθηκε η κοινότητα του και την εμπλοκή του ιδίου στερούνται κάθε ψήγματος βιωματικής λεπτομέρειας ή και στοιχείου και ομοιάζουν περισσότερο με ένα συνονθύλευμα ισχυρισμών, επί το πλείστο ασύνδετων μεταξύ τους, χωρίς σαφή χρονική αλληλουχία αλλά και χωρίς συγκεκριμένα τελικά γεγονότα, τα οποία θεωρώ ότι αποτελούν εκ των υστέρων επινοήματα του ιδίου, προκειμένου να συνδέσει το αφήγημα του με περιστατικά που λαμβάνουν χώρα στη χώρα καταγωγής (επί τούτου θα επανέλθω πιο κάτω, όπου και γίνεται επισκόπηση διαθέσιμων πληροφοριών - ΠΧΚ), ώστε να προσδώσει αξιοπιστία, εδώ ανεπιτυχώς, στα όσα αυτός αναφέρει. Δεν έχω τίποτε να προσθέσω στα όσα λεπτομερώς και με πολλές αναφορές στα λεγόμενα του αιτητή καταγράφονται σχετικά στα ερ.56-60, τα οποία παρατίθενται και πιο πάνω, στα πλαίσια της παρούσης, τα οποία δεν κρίνω σκόπιμο να επαναλάβω.

Αναφορικά με την εξωτερική συνοχή των ισχυρισμών του αιτητή εντοπίζονται τα εξής.

Σύμφωνα με το portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης για το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο και Δικαιώματα του Ανθρώπου^[1], η Νιγηρία βρίσκεται αναμεμειγμένη σε δύο εσωτερικές ένοπλες συγκρούσεις σε βάρος των ένοπλων ομάδων Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province). Αξίζει να σημειωθεί ότι η Νιγηρία έχει από το 2014 δημιουργήσει πολυεθνική ομάδα δράσης για τη καταστολή των εν λόγω ομάδων με γειτονικές χώρες. ^[2] Στις πολιτείες Delta και Abuja (FCT), οι ανωτέρω ομάδες Boko Haram και ISWAP δεν παρουσιάζονται ως δρώσες, αφού η ένοπλη δράση τους φαίνεται να περιορίζεται κυρίως στις πολιτείες του άπω βορρά της Νιγηρίας, μεταξύ των οποίων οι πολιτείες Borno, Kaduna και Kano, οι οποίες συνορεύουν με Τσαντ, Νίγηρα και βόρειο Καμερούν, που είναι και οι χώρες που μετέχουν στην πολυεθνική δύναμη για την αναχαίτηση των ένοπλων ομάδων αυτών.^[3]

Στο εγχειρίδιο της EASO “Country of Origin Information Report, Nigeria: Targeting of individuals”, Νοεμβρίου 2018, αναφέρεται ότι η οργάνωση Boko Haram δρα κυρίως στις πολιτείες Adamawa, Borno, Yobe και, παρότι αυτή έχει αποδυναμωθεί σημαντικά μετά το 2015, διατηρεί επιχειρησιακή ικανότητα στη βορειοανατολική Νιγηρία και δυνατότητα για μεμονωμένα χτυπήματα στις πολιτείες Kano και Kaduna. Δεν εντοπίζονται δεσμοί αυτής της οργάνωσης με την κυβέρνηση της χώρας, η οποία την έχει κηρύξει ήδη από το 2013 ως τρομοκρατική οργάνωση, μαζί με πλήθος άλλων κυβερνήσεων στο εξωτερικό. [4] Τα ως άνω επιβεβαιώνονται στο πολύ πιο πρόσφατο εγχειρίδιο της EUAA “Nigeria Country Focus”[5], Ιουλίου 2024, όπου αναφέρεται ότι η οργάνωση Boko Haram και του ISWAP (παρακλάδι του Ισλαμικού Κράτους) δρουν στις βορειοανατολικές πολιτείες Adamawa, Bauchi, Borno, Gombe, Taraba και Yobe, με επίκεντρο της αιματηρής της δράσης στην πολιτεία Borno, στον βορρά, όπου παρότι καταγράφονται υψηλοί αριθμοί εσωτερικά εκτοπισμένων ατόμων (λόγω συγκρούσεων), καταγράφεται επίσης, από τον Δεκέμβριο 2023, επιστροφή περί του 1 εκατομμυρίου εκτοπισμένων.

Αναφορικά με τους κτηνοτρόφους Fulani, στο εγχειρίδιο της EASO “Country of Origin Information Report, Nigeria: Targeting of individuals”, Νοεμβρίου 2018, αναφέρεται ότι εντοπίζονται και δρουν κυρίως στις πολιτείες Benue, Plateau, Taraba και Nasarawa, χωρίς αναφορές για δράση εντός της πολιτείας Enugu ή στην Abuja. Ως αναφέρεται σε έκθεση του Συμβουλίου Μετανάστευσης και Προσφύγων του Καναδά, κύριο κίνητρο κτηνοτρόφων Fulani αποτελεί η πρόσβαση στη γη για βόσκηση των ζώων τους, ενώ δεν φαίνεται να δρουν οργανωμένα. Αναφορικά με τον τρόπο δράσης τους, σημειώνεται ότι δεν αποτελούν οργανωμένη ομάδα ή οργάνωση η οποία δρα με οργανωμένη στρατηγική και με κάποιο κοινό πολιτικό σκοπό, αλλά οι διάφορες ομάδες Fulani δρουν ανεξάρτητα χωρίς κάποια ιεραρχία.[6] Στο εγχειρίδιο EUAA “Nigeria Country Focus” [7], Ιουλίου 2024, δεν καταγράφεται έντονη δράση των κτηνοτρόφων Fulani στις νοτιοανατολικές πολιτείες, μεταξύ των οποίων και η πολιτεία όπου διέμενε ο αιτητής, όπου τοποθετεί το αφήγημα του (Enugu), στις οποίες καταγράφεται κυρίως δράση των ομάδων IPOB (αποσχιστικού κινήματος των αυτόχθονων κατοίκων της Biafra) και του Eastern Security Network. Στο ίδιο εγχειρίδιο αναφέρεται ότι το 2023 καταγράφηκαν, από την δράση των ομάδων IPOB και ESN και τις συγκρούσεις αυτών με τις δυνάμεις ασφαλείας, 245 θάνατοι σε ολόκληρη τη νοτιοανατολική περιοχή της Νιγηρίας, όπου και ανήκουν οι πολιτείες Abia, Anambra, Ebonyi, Enugu και Imo, και για την περίοδο από 01/10/23 μέχρι 31/03/24 καταγράφηκαν 458 περιστατικά ασφαλείας, εκ των οποίων προέκυψαν 570 θάνατοι. Δεν καταγράφεται εσωτερικός εκτοπισμός πληθυσμών στις πολιτείες αυτές, των οποίων ο συνολικός πληθυσμός ανέρχεται περί τα 22 ½ εκατομμύρια κατοίκων.

Θα συμφωνήσω λοιπόν με την πορεία της εξέτασης των καθ’ ων η αίτηση και με όλα τα επιμέρους ευρήματα και συμπεράσματα αυτών, ως καταγράφονται στην επίδικη έκθεση που ετοίμασαν και παρατίθενται πιο πάνω. Τούτο γιατί τα όσα αναφέρει ο αιτητής δεν φαίνεται να συνάδουν με τις διαθέσιμες πληροφορίες για τη δράση τόσο της οργάνωσης Boko Haram, όσων και των κτηνοτρόφων Fulani. Δεδομένου δε τούτου στα ερ.25-32, πέραν του ότι όντως πρόκειται για δημοσιευμένα άρθρα στον τοπικό τύπο, δεν μπορεί, λαμβανομένου υπόψη του ότι ουδόλως αναφέρονται στον αιτητή προσωπικά ή και την κοινότητα του, αλλά και των καταφανών ελλείψεων που εντοπίστηκαν στα λεγόμενα του επ’ αυτού, να αποδοθεί βαρύτητα τέτοια που θα μπορούσε να υπερκεράσει τις πολλές και επί καίριων σημείων αυτού ελλείψεις του αφηγήματος του. Ως εξάλλου στο εγχειρίδιο EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», σελ.97, αναφέρεται «[…] είναι αναγκαία η επαγρύπνηση για καταστάσεις στις οποίες ορισμένοι αιτούντες μπορεί να προσαρμόσουν τους ισχυρισμούς τους ώστε να είναι συνεπείς με συναφείς ΠΧΚ, οι οποίες κατά την άποψή τους θα στηρίξουν την αίτησή τους.» Στη δε σελ.131 τονίζεται σχετικώς ότι «[η] γενικευμένη προσβασιμότητα πολλών πηγών ΠΧΚ, μέσω του διαδικτύου ή άλλων μέσων ενημέρωσης, συνεπάγεται την ανάγκη οι δικαστικοί λειτουργοί να έχουν υπόψη τους την πιθανότητα ορισμένες αιτήσεις διεθνούς προστασίας να έχουν καταρτιστεί κατά τρόπο ώστε να είναι συνεπείς με τις συναφείς ΠΧΚ.». Σημειώνω τέλος ότι προς την ως άνω κατάληξη μου λαμβάνω υπόψη και τις κατευθυντήριες γραμμές που παραθέτω αμέσως πιο κάτω.

Αναφορικά τώρα με τα έγγραφα που προσκόμισε ο αιτητής στα πλαίσια της παρούσης, σημειώνω τα εξής.

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», σελ.54, αναφέρεται ότι, «[τα] έγγραφα που έχει ο αιτών στη διάθεσή του δεν περιορίζονται στα έγγραφα που βρίσκονται στην κατοχή του. Αντιθέτως, ο αιτών έχει στη διάθεσή του τα έγγραφα όταν εύλογα αναμένεται ότι μπορεί να τα λάβει ⁽¹²²⁾. Στο πλαίσιο αυτό, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι ατομικές και ευρύτερες περιστάσεις του αιτούντος, συμπεριλαμβανομένων των περιστάσεων στη χώρα καταγωγής ή στον τόπο συνήθους διαμονής του. Τα έγγραφα τα οποία εύλογα αναμένεται ότι μπορεί να λάβει ο αιτών πρέπει να αξιολογούνται σε συνάρτηση με το προσωπικό ιστορικό και τις περιστάσεις του αιτούντος και δεν πρέπει να επηρεάζονται από μη εύλογες παραδοχές ή προκαταλήψεις όσον αφορά τα έγγραφα που θα πρέπει να είναι διαθέσιμα.».

Στις σελ.107-108 του ιδίου εγχειριδίου αναφέρονται τα εξής:

«Το περιεχόμενο, η φύση και ο συντάκτης αφορούν το αν το έγγραφο είναι αξιόπιστο. Ένα έγγραφο μπορεί να είναι γνήσιο, υπό την έννοια ότι πρόκειται όντως για το έγγραφο ως το οποίο υποβάλλεται, αλλά το περιεχόμενό του ενδέχεται να είναι αναξιόπιστο και να μην τεκμηριώνει τις δηλώσεις του αιτούντος. Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι ένα έγγραφο είναι πλαστογραφημένο δεν σημαίνει ότι μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστο μόνο γι’ αυτόν τον λόγο. Το βάρος της απόδειξης της γνησιότητας και της αξιοπιστίας του εγγράφου το φέρει ο αιτών.

Ενδεχομένως να πρέπει να εξεταστούν παράγοντες όπως η εσωτερική συνέπεια, το επίπεδο λεπτομέρειας, η συνέπεια με άλλα αποδεικτικά στοιχεία, και ιδιαίτερα με τις ΠΧΚ, και το αν οι πληροφορίες προέρχονται από άμεση πηγή. Το ίδιο ισχύει και για πτυχές που αφορούν τον συντάκτη, τα προσόντα του, την αξιοπιστία των πληροφοριών στις οποίες βασίζεται το έγγραφο και τον σκοπό για τον οποίο συντάχθηκε.

[…]

Τα έγγραφα πρέπει να υποβάλλονται στον ίδιο βαθμό ελέγχου που υποβάλλονται και οι δηλώσεις του αιτούντος: οι αρχές που εφαρμόζονται στην αξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων και αναφέρονται στην ενότητα 4.3 ανωτέρω δεν ισχύουν μόνο για τις δηλώσεις, γραπτές ή προφορικές, αλλά και για όλα τα έγγραφα που υποβάλλονται προς στήριξη της αίτησης ⁽³²⁴⁾. Τα έγγραφα δεν πρέπει να αξιολογούνται χωριστά, αλλά με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων. Σε κάθε περίπτωση, πριν από οποιαδήποτε αρνητική διαπίστωση, θα πρέπει να έχει παρασχεθεί στον αιτούντα η κατάλληλη ευκαιρία ώστε να δώσει εξηγήσεις ή να σχολιάσει τις σχετικές ανησυχίες.»

Ενόψει και των ως άνω κατευθυντήριων γραμμών είναι κατάληξη μου ότι ουδέν εκ των εγγράφων που προσκόμισε ο αιτητής στα πλαίσια της παρούσης δύναται να θεωρηθεί αξιόπιστο και συνεπώς ουδόλως διαφοροποιεί την κατάληξη μου, για τους λόγους που θα εξηγήσω αμέσως.

Τα βίντεο που προσκόμισε ο αιτητής δεν έχουν καμία αποδεικτική βαρύτητα, εφόσον τα πρόσωπα που εμφαίνονται σ’ αυτά και ο τόπος αλλά και ο χρόνος που λαμβάνουν τα όσα εμφανίζονται στα βίντεο αυτά δεν μπορούν να συνδεθούν με το αφήγημα του. Σε σχέση τώρα με τα πιστοποιητικά θανάτου, ανακοινώσεις νεκρολογιών αλλά και ένορκες δηλώσεις που τα συνοδεύουν σημειώνω ότι, στα πλαίσια πάντοτε της συνολικής και στη βάση και των λεγομένων του αιτητή αποτίμησης της αξιοπιστίας εγγράφων, σ’ αυτά δεν μπορεί παρά να αποδοθεί οριακή ή και αμελητέα βαρύτητα, δεδομένου ότι αποτελούν έγγραφα τα οποία δεν αναφέρουν τα αίτια θανάτου και οι δε φερόμενες ένορκες δηλώσεις που τα συνοδεύουν, που γίνονται από φερόμενο ως αδελφό του αιτητή, αναφέρουν (βλ. παρ.3 σε όλες τις ένορκες δηλώσεις) ένα επαναλαμβανόμενο λεκτικό στο οποίο γίνεται απλά μια γενική αναφορά στους κτηνοτρόφους Fulani, παρότι οι κατ’ ισχυρισμό του αιτητή θάνατοι αυτών των ατόμων απέχουν ορισμένα χρόνια μεταξύ τους. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί δε να αγνοηθεί το ότι άπαντα τα προσκομισθέντα έγγραφα είναι φωτογραφίες των εγγράφων και όχι πρωτότυπα, ορισμένα δε των οποίων φέρουν χρόνο έκδοσης πολύ προγενέστερο της προσκόμισης τους, η δε αιτιολογία που δόθηκε από τον αιτητή ως προς το τελευταίο, ήτοι του ότι – ως αυτός ανέφερε - δεν γνώριζε ότι είναι απαραίτητα τα έγγραφα αυτά προηγουμένως δεν κρίνεται εύλογη, δεδομένου ότι και κατά τη συνέντευξη κλήθηκε να προσκομίσει ότι έγγραφα ήθελε αλλά και λαμβανομένων υπόψη των ως άνω κατευθυντήριων γραμμών. Ορθώς λοιπόν επί τούτου αναφέρουν οι καθ’ ων η αίτηση στην αγόρευση τους ημ.28/05/24 και ανέφεραν και κατά τις διευκρινίσεις, όπου ο αιτητής έφερε πρόσθετα έγγραφα. Σημειώνω δε ότι δεν εξηγεί τελικά ο αιτητής πως περιήλθαν τελικά τα έγγραφα αυτά στην κατοχή του.

Ειδικώς αναφορικά με το φερόμενο πιστοποιητικό θανάτου του πατέρα του [Joseph O. (Junior)] και την αντίστοιχη ένορκη δήλωση ημ.25/02/20 (πριν τη συνέντευξη ημ.08/03/23) θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτά έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τους ισχυρισμούς του αιτητή κατά τη συνέντευξη, όπου ανέφερε ότι ο πατέρας του απεβίωσε όταν ο ίδιος ήταν ακόμα έφηβος, στις 16/11/91, και ότι ο θάνατος του δεν συνδέεται με τις κατ’ ισχυρισμό ένοπλες επιθέσεις των Fulani στην κοινότητα τους (βλ. ερ.21 – 2Χ). Ενόψει και των ως άνω διαπιστώσεων μου ολίγη βαρύτητα θα μπορούσε να δοθεί στο φερόμενο απόκομμα από ημερολόγιο ενεργειών της αστυνομίας, το οποίο δεν φέρει ημερομηνία, όσο και στην ένορκη δήλωση του αδελφού του αιτητή ημ.19/06/24, στα οποία απλά αναφέρεται το κατ’ ισχυρισμό ιστορικό των θανάτων στην οικογένεια του αιτητή, πράγμα μη ευλογοφανές για το ημερολόγιο της αστυνομίας, καθώς θα αναμενόταν να υπάρχει ξεχωριστή καταγραφή εκάστου κατ’ ισχυρισμό θανάτου και όχι συνολικό ιστορικό θανάτων που απέχουν χρόνια μεταξύ τους.

Συνεπεία των ανωτέρω, αξιολογώντας την αξιοπιστία των προσκομισθέντων εγγράφων σε συνάρτηση με το σύνολο των στοιχείων που έχω ενώπιον μου και κατ’ αντιπαραβολή με τα λεγόμενα του αιτητή, είναι κατάληξη μου ότι τα έγγραφα αυτά αποτελούν εκ των υστέρων πονήματα του ιδίου ή κατ’ εντολή του ιδίου από τρίτο πρόσωπο, στερούνται γνησιότητας και αξιοπιστίας και ουδεμία αποδεικτική ή και ενισχυτική αξία μπορεί να αποδοθεί σ’ αυτά σε σχέση με τους ισχυρισμούς του αιτητή.

Ενόψει των ως άνω απομένει μια αποτίμηση της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή (πολιτεία Enugu).

Σύμφωνα με στοιχεία που καταχωρήθηκαν στη βάση δεδομένων ACLED, στην Πολιτεία Enugu όπου βρίσκεται η κοινότητα Akwuke (τόπος διαμονής του αιτητή), τη χρονική περίοδο 19/01/23 – 19/01/24 καταγράφηκαν 103 περιστατικά ασφαλείας και 81 θάνατοι, [8] εκ των οποίων 26 μάχες (battles) που είχαν ως αποτέλεσμα 43 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, 52 περιστατικά που αφορούσαν βία κατά πολιτών (violence against civilians) που είχαν ως αποτέλεσμα 37 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, 21 διαμαρτυρίες (protests) που είχε ως αποτέλεσμα 1 ανθρώπινη απώλεια, και 4 ταραχές (riots).[9] Σύμφωνα με την ίδια βάση δεδομένων, κατά το τελευταίο έτος (ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης 10/10/25), καταγράφηκαν 65 περιστατικά πολιτικής βίας[10] και 78 θάνατοι.^[11] Ο δε πληθυσμός της Πολιτείας Enugu είναι πέραν των 5 εκατομμυρίων κατοίκων.[12]

Είναι κατάληξη μου, αποτιμώντας τις ως άνω πληροφορίες, ότι δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή όπου διέμενε, και στην οποία εύλογα αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του στην περιοχή. Δεν μπορώ δε να εντοπίσω ιδιαίτερες περιστάσεις που επιτείνουν τον κίνδυνο ειδικώς για τον αιτητή σε σύγκρισή με τον γενικό πληθυσμό της περιοχής, στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» και λαμβανομένης υπόψη της φύσεως των περιστατικών που καταγράφηκαν [13] (βλ. και απόφαση ΔΕΕ, ημ.10/06/21, C-901/19, CF and DN). Θα πρέπει δε να σημειωθεί ότι, ως στην αιτιολογική σκέψη 35 της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ αναφέρεται, «[οι] κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη.»  

Έπεται λοιπόν ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει βάσιμο φόβο «καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» και δεν υπάρχουν «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως ορίζεται στα αρ.3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου.

Ενόψει των όσων ανωτέρω αναφέρονται θεωρώ ότι οι καθ’ ων η αίτηση προέβησαν στην απαιτούμενη υπό τις περιστάσεις έρευνα και δια τούτο, κατά την λήψη της απόφασης, λήφθηκαν δεόντως και σύμφωνα με τα όσα απαιτεί η οικεία νομοθεσία υπόψη όλα τα γεγονότα που περιβάλλουν την επίδικη αίτηση, είναι δε πλήρως αιτιολογημένη.

Σημειώνεται καταληκτικά ότι η Νιγηρία έχει καθοριστεί στις Κ.Δ.Π. 198/2020, 225/2021, 202/2022, 166/2023, 191/2024 και 145/2025, που εκδόθηκαν δυνάμει του αρ.12Βτρις του Νόμου, ως ασφαλής χώρα ιθαγενείας και στην παρούσα ουδέν στοιχείο προσκομίστηκε στη βάση του οποίου θα μπορούσε να «θεωρηθεί ότι η χώρα αυτή δεν είναι ασφαλής […] στη συγκεκριμένη περίπτωσή», στη βάση των όσων διαλαμβάνονται από το αρ.12Βτρις (6).

Η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.