ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 2330/2024

20 Οκτωβρίου 2025

[Β. ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ - ΚΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

 Κ. Ν. Μ. (ARC..) από Καμερούν 

Αιτητής

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                               Καθ' ων η αίτηση

 

Ελένη Ιωακειμίδου (κα) για Μαρία Μπαγιαζίδου (κα), Δικηγόρος για τον Αιτητή

Αίγλη Κίτσιου (κα), Δικηγόρος για τους Καθ' ων η αίτηση

Ο Αιτητής είναι παρών

 

 ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Ο Αιτητής αιτείται δήλωσης του Δικαστηρίου ότι η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 22/04/2024, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 07/06/2024 και με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παροχή Διεθνούς προστασίας καθότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του περί Προσφύγων Νόμου 6(Ι)/2000 και είναι  παράνομη, άκυρη και στερείται κάθε νόμιμου αποτελέσματος. Περαιτέρω αιτείται νέας απόφασης επί της ουσίας του αιτήματος του Αιτητή για διεθνή προστασία προς αντικατάστασης της προσβαλλόμενης απόφασης.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διοικητικού Φακέλου (στο εξής Δ.Φ.) που βρίσκονται ενώπιόν μου, ο Αιτητής είναι υπήκοος του Καμερούν και την 01/03/2018 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνησης της Δημοκρατίας περιοχές. Στις 25/09/2023 και στις 14/03/2024 διεξήχθησαν συνεντεύξεις στον Αιτητή από αρμόδιο λειτουργό του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσής για το Άσυλο ( EUAA), ο οποίος στις 16/04/2024 υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου με την εισήγηση όπως απορριφθεί το αίτημα του Αιτητή. Στις 22/04/2024, ο δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός, ενέκρινε την πιο πάνω Έκθεση-Εισήγηση αποφασίζοντας την απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας του Αιτητή και εξέδωσε απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του. Στις 07/06/2024 εκδόθηκε απορριπτική του αιτήματος του Αιτητή επιστολή από την Υπηρεσία Ασύλου η οποία κοινοποιήθηκε αυθημερόν στον Αιτητή. Στις 26/06/2024 ο Αιτητής καταχώρισε την παρούσα προσφυγή.

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Ο Αιτητής, δια της δικηγόρου του, προβάλει διάφορους νομικούς ισχυρισμούς προς υποστήριξη του αιτήματος για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, οι οποίοι τίθενται με γενικότητα και χωρίς να συναρτώνται με τα επίδικα γεγονότα, και οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν προωθούνται με τη Γραπτή Αγόρευση. Κατά τη Γραπτή της Αγόρευση, η συνήγορος του Αιτητή ανέφερε ότι οι λόγοι ακύρωσης που προωθούνται, περιορίζονται στους ακόλουθους:

1) Η προσβαλλόμενη πράξη ελήφθη χωρίς να διεξαχθεί η δέουσα έρευνα και/ή δεν λήφθηκαν υπόψη όλα τα στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης. Ειδικότερα, υποστήριξε οι Καθ’ ων η αίτηση εσφαλμένα  και ελλείψει δέουσας έρευνας κρίθηκαν οι ισχυρισμοί του Αιτητή ως αναξιόπιστοι καθότι ο λειτουργός δεν ακολούθησε κατευθυντήριες γραμμές που απαιτούνται.  Επιπλέον, ισχυρίζονται ότι δεν διεξήχθη δέουσα έρευνα επί της αξιολόγησης της αξιοπιστίας των ισχυρισμών του Αιτητή και επί της αξιολόγησης κινδύνου και κατάστασης ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή και της δυνατότητας μετεγκατάστασής του.

2) Η πράξη και/ή απόφαση των Καθ΄ ων η αίτηση στερείται επαρκούς και/ή δέουσας αιτιολογίας και/ή είναι ελλιπής και/ή στηρίζεται σε εσφαλμένη αιτιολογία.

3) Η προσβαλλόμενη πράξη ελήφθη από αναρμόδιο πρόσωπο, χωρίς τη λήψη της απαιτούμενης εξουσιοδότησης από τον Υπουργό Εσωτερικών.  

5) Η προσβαλλόμενη πράξη ελήφθη από αναρμόδιο πρόσωπο, χωρίς τη λήψη της απαιτούμενης εξουσιοδότησης από τον Υπουργό Εσωτερικών.

Ωστόσο με την γραπτή της αγόρευση προβάλλει γεγονότα και ισχυρισμούς που επουδενί δεν προκύπτουν απο τα στοιχεία του Διοικητικού φακέλου .   

Η δικηγόρος των Καθ' ων η Αίτηση, με την αγόρευση της, υιοθέτησε την ένσταση και αντιτείνει ότι η επίδικη απόφαση έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, μετά από δέουσα έρευνα και σωστή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ' ων η αίτηση και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης και ότι η επίδικη απόφαση είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη. Κατά συνέπεια, εισηγούνται πως η υπό εξέταση προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί από το Δικαστήριο και να επικυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.

Κατά το στάδιο των διευκρινήσεων, η ευπαίδευτη συνήγορος που εκπροσωπεί τον Αιτητή απέσυρε τον νομικό ισχυρισμό περί αναρμοδιότητας του οργάνου που έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση και ότι κατά λοιπά προωθεί τους υπόλοιπους ισχυρισμούς που προβάλλονται στη Γραπτή Αγόρευσή της.

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

Καταρχάς, παρατηρείται ότι οι λόγοι ακύρωσης που εγείρονται στην παρούσα αίτηση παρατίθενται με γενικότητα και αοριστία. Η απλή καταγραφή κατά ιδιαίτερο συνοπτικό τρόπο στους λόγους ακύρωσης της νομικής βάσης της προσφυγής δεν ικανοποιεί την επιτακτική ανάγκη του Κανονισμού 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962, όπως οι νομικοί λόγοι αναφέρονται πλήρως.

«Η αναφορά, για παράδειγμα, ότι «Η απόφαση πάσχει γιατί λήφθηκε χωρίς την δέουσα έρευνα» (το ίδιο αοριστολόγοι είναι και οι υπόλοιποι λόγοι ακύρωσης), δεν εξηγεί καθόλου, ούτε παραπέμπει σε συγκεκριμένα κατ' ισχυρισμόν δεδομένα που οδήγησαν σε μη έρευνα, ή σε πλάνη κλπ. Η προσφυγή θα μπορούσε να απορριφθεί για τους πιο πάνω διαδικαστικούς λόγους οι οποίοι αντανακλούν βεβαίως και επί της ουσίας. Αυστηρώς ομιλούντες, τα όσα αναφέρονται στην αγόρευση της δικηγόρου του Αιτητή δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, εφόσον παγίως αναγνωρίζεται ότι οι αγορεύσεις δεν αποτελούν μέσο για τη θεμελίωση γεγονότων. (δέστε Δημοκρατία ν. Κουκκουρή (1993) 3 Α.Α.Δ. 598, Ελισσαίου ν. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2004) 3 Α.Α.Δ. 412 και Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (2009) 3 Α.Α.Δ. 384) (δέστε Υπόθεση Αρ. 1119/2009 ημερ. 31 Ιανουαρίου 2012 FARHAN KHALIL, και Κυπριακής Δημοκρατίας).

Οι ισχυρισμοί για την ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και να εξειδικεύουν ποια νομοθετική πρόνοια ή αρχή διοικητικού δικαίου παραβιάζεται. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Latomia Estate Ltd. v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672:

«Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων πάνω στα οποία βασίζεται μια προσφυγή είναι απαραίτητη για την εξέταση από ένα Διοικητικό Δικαστήριο των λόγων που προσβάλλουν τη νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης.».

Περαιτέρω δεν αρκεί η παράθεση των συγκεκριμένων διατάξεων της νομοθεσίας που κατ' ισχυρισμόν παραβιάζει η προσβαλλόμενη πράξη, αλλά θα πρέπει επίσης τα επικαλούμενα νομικά σημεία να αιτιολογούνται πλήρως. Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια σε σχέση με αυτά μπορεί να έχει ως συνέπεια την απόρριψη της προσφυγής (βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 AAΔ.598).

Σύμφωνα με την Μαραγκός ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 671: «Για να καταστεί το θέμα επίδικο, πρέπει αυτό να εγείρεται σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις και να αποφασίζεται ύστερα από εξαντλητική επιχειρηματολογία.»

«Η αγόρευση αποτελεί το μέσο για την έκθεση της επιχειρηματολογίας υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης και όχι υποκατάστατο της στοιχειοθέτησής τους. Βλ. Παπαδοπούλας ν. Ιωσηφίδη κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 601 και Λεωφορεία Λευκωσίας Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 56.».

Τα όσα επομένως πιο κάτω εξετάζονται και αποφασίζονται, τελούν υπό την πιο πάνω τοποθέτηση του Δικαστηρίου.

Στα πλαίσια ελέγχου της προσβαλλόμενης απόφασης, το Δικαστήριο εξετάζει κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ερεύνησε όλα εκείνα τα στοιχεία που όφειλε να ερευνήσει και να συνεκτιμήσει για να καταλήξει στην απόφασή του σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντας οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση (βλ. Απόφαση αρ. 128/2008 JAMAL KAROU V Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 1 Φεβρουάριου, 2010).

Όπως εξηγήθηκε στην υπόθεση Πολυξένη Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 606/91, ημερομηνίας 22.9.92, στις σελ. 2-3: «Το τι αποτελεί επαρκή έρευνα, εξαρτάται από τα γεγονότα και περιστατικά της κάθε υπόθεσης (KNAI ν. The Republic (1987) 3 CLR 1534). Η έκταση της έρευνας που ένα διοικητικό όργανο διεξάγει για τη λήψη απόφασης εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης» (Δημοκρατίας ν. Γιαλλουρίδη και Άλλων), Αναθεωρητικές Εφέσεις 868, 868, ημερομηνίας 13.12.90)».

Τα όσα επομένως πιο κάτω εξετάζονται και αποφασίζονται, τελούν υπό την πιο πάνω τοποθέτηση του Δικαστηρίου.

Έχω εξετάσει την προσβαλλόμενη απόφαση υπό το πρίσμα όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, κυρίως των όσων ο Αιτητής δήλωσε κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων του όσο και όσα προβάλλει με την παρούσα προσφυγή.

Σύμφωνα με τα στοιχεία στο φάκελο του Αιτητή, αυτός είναι ενήλικας από το Καμερούν. Κατά τον χρόνο υποβολής της αίτησής του, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι εγκατέλειψε την χώρα του γιατί η ζωή του κινδύνευε από την κυβέρνηση της χώρας του. Καταλήγει στην καταγραφή του ότι με τη χάρη του Θεού βρίσκεται στην Κυπριακή Δημοκρατία (ερ. 4 του Δ.Φ.)

Κατά τη διάρκεια των προφορικών του συνεντεύξεων, ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι υπήκοος του Καμερούν, γεννηθείς στην περιοχή Kombone της νοτιοδυτικής περιφέρειας, όπου και διέμενε μέχρι το 2002. Ακολούθως, διέμενε στην πόλη Bamenda για 7 χρόνια και φοίτησε στο σχολείο και στη συνέχεια επέστρεψε στο χωριό Kwakwa στη νοτιοδυτική περιφέρεια του Καμερούν όπου διέμενε μέχρι που εγκατέλειψε την χώρα του. Ο Αιτητής είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ομιλεί την αγγλική και ως προς το θρήσκευμα είναι χριστιανός καθολικός. Ο Αιτητής στη χώρα του εργαζόταν στις γεωργικές επιχειρήσεις του πατέρα του. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση, δήλωσε άγαμος πατέρας ενός παιδιού (που γεννήθηκε στην Κυπριακή Δημοκρατία). Σχετικά με την πατρική του οικογένεια οι γονείς του βρίσκονται σε δασώδη περιοχή του χωριού Kwakwa και διαθέτει 3 αδερφούς οι οποίοι βρίσκονται με τους γονείς του. Ο Αιτητής δήλωσε ότι με τα μέλη της οικογένειας του διατηρεί επικοινωνία.    

Κατά την ελεύθερη του αφήγηση ως προς τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει την χώρα του, ο Αιτητής ανέφερε ότι μεγάλωσε ανάμεσα στη νοτιοδυτική και βορειοδυτική περιφέρεια του Καμερούν. Μετά την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσής του επέστρεψε στο χωριό Kwakwa για να εργαστεί στις γεωργικές επιχειρήσεις του πατέρα του. Παρέμεινε στο χωριό μέχρι τις 22 Σεπτεμβρίου 2017 όταν και διεξάχθηκε διαμαρτυρία στην οποία ο Αιτητής έλαβε μέρος. Εξήγησε ακόμα, ότι επειδή ήταν ένας από τους διοργανωτές της πορείας, ο στρατός αναζητούσε τους συμμετέχοντες από τα βίντεο και τις φωτογραφίες των εν λόγω διαδηλώσεων, με αποτέλεσμα την σύλληψη μερικών από αυτούς, όχι όμως του Αιτητή.

Τον Δεκέμβριο του 2017 δημιουργήθηκε η ομάδα των μαχητών Amba («Amba Fighters») οι οποίοι μετέβηκαν στο διπλανό χωριό, το Kombone, και επιτέθηκαν στους αστυνομικούς με αποτέλεσμα να σκοτώσουν ένα και να τραυματίσουν άλλους δύο. Έτσι, ο στρατός στις 4 Ιανουαρίου (2018) επέστρεψε στο χωριό Kwakwa για να αναζητήσει μαχητές, όμως απέτυχαν προβαίνοντας σε εμπρησμό σε διάφορα σημεία του χωριού. Κατά την αποχώρηση του στρατού από το χωριό, οι μαχητές τους επιτέθηκαν και αντάλλαξαν πυροβολισμούς που επέφεραν τον τραυματισμό στρατιωτών.

Ο στρατός στις 6 Ιανουαρίου 2018 επανήλθε στο χωριό Kwakwa και το έκαψε ολοσχερώς με τους κατοίκους του χωριού και τον Αιτητή μαζί με την οικογένειά του να καταφύγουν σε δασώδεις περιοχές του και σε γειτονικά χωριά. Τότε, τους προσέγγισαν οι μαχητές «Amba» για να ζητήσουν την οικονομική τους στήριξη ούτως ώστε να προχωρήσουν με αγορά οπλικού εξοπλισμού για να πολεμήσουν κατά του στρατού. Όμως επειδή όλα τους τα υπάρχοντα καταστράφηκαν κατά την επίθεση του στρατού, ο πατέρας του Αιτητή τους πληροφόρησε ότι δεν είχε στην κατοχή του χρήματα και έτσι τον απήγαγαν. Ο Αιτητής ήρθε σε επαφή με τον θείο του, για να του εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη και ο τελευταίος έστειλε χρήματα, τα παρέδωσαν στους μαχητές και ο πατέρας του αφέθηκε ελεύθερος. Λόγω των πιο πάνω, φημολογήθηκε ότι ο Αιτητής ήταν υποστηρικτής των «Amba» μαχητών και γι’ αυτό το λόγο τον κάλεσαν να παρουσιαστεί στις αρχές, όμως λόγω της καταγωγής του Αιτητή (το χωριό Kwakwa) δεν μπορούσε να παραστεί γιατί ήταν επικίνδυνο για αυτόν αφού υπήρχε περίπτωση να σταλεί στην φυλακή της Yaoundé, χωρίς να του δοθεί το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

Ακολούθως για την ασφάλεια του Αιτητή, ο πατέρας του έκανε προσπάθειες για να εγκαταλείψει ο Αιτητής την χώρα, καθότι κινδύνευε από τον στρατό αφού δεν παρέστη στην κλήση που του απέστειλαν. Τελικά στις 25 Ιανουαρίου 2018, ο Αιτητής εγκατέλειψε το χωριό του νύχτα και έφτασε στην πόλη Kumba και ακολούθως έφτασε στην Douala. Ετοίμασε τα ταξιδιωτικά του έγγραφα, και με την βοήθεια αστυνομικού πέρασε πέρασε από τα σημεία ελέγχου του αεροδρομίου και εν τέλει κατάφερε στις 9 Φεβρουαρίου να ταξιδέψει προς τις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές και να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο.

Ερωτηθείς ο Αιτητής για το τι πιστεύει ότι θα του συμβεί σε περίπτωση που επιστρέψει στην χώρα του, δήλωσε ότι θα φυλακιστεί από τον στρατό και μετά την δίκη πιθανόν να υποστεί θανατική ποινή.

Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων, δόθηκε η ευκαιρία στον Αιτητή μέσω πρόσθετων ερωτήσεων να εμπλουτίσει την επιχειρηματολογία του και να αποσαφηνίσει τα κρίσιμα βιοτικά γεγονότα της αφήγησής του.

Ειδικότερα, κατόπιν σχετικής ερώτησης όσο αφορά την ιδιότητά του ως αρχηγός και διοργανωτής της διαδήλωσης/πορείας που πραγματοποιήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2017, αποκρίθηκε ότι ένας από τους ηγέτες των «Ambazonian» μαχητών ο Julius Ayuk ζήτησε όπως προβούν σε ειρηνική διαδήλωση με σκοπό να διαμαρτυρηθούν γιατί δεν επιθυμούσαν να είναι μέρος του Καμερούν και να διεκδικήσουν την επικράτεια της «Ambazonia. Ερωτηθείς για την σχέση του με τον Julius Ayuk ανέφερε ότι ήταν ένας από τους ηγέτες των Νότιων Καμερουνέζων, χωρίς όμως ο ίδιος να έχει κάποια προσωπική σχέση μαζί του. Ως προς τον ρόλο του ιδίου στην, εξήγησε ότι επειδή το χωριό Kwakwa, είναι μικρό, επιλέχθηκε ο ίδιος και άλλοι τρεις να ηγηθούν του πλήθους της πορείας. Σχετικά με το γιατί επιλέχθηκε ο Αιτητής ανέφερε ότι θεωρήθηκε κατάλληλος να συντονίσει και να οργανώσει το πλήθος. Ο Αιτητής εξήγησε περαιτέρω ότι ήταν ενάντια στην Δημοκρατία του Καμερούν και τον τρόπο που τους περιθωριοποιούν  και ως εκ τούτου πίστευε ότι θα έπρεπε να αποσχιστούν από την Δημοκρατία του Καμερούν. Αναφέρθηκε στον επικεφαλής της νεολαίας, ονόματι «Μ. R.» ο οποίος είναι καθηγητής με ενεργή συμμετοχή στις δραστηριότητες της νεολαίας του χωριού. Ο Αιτητής ανέφερε ότι την προηγούμενη μέρα της πορείας, ανακοινώθηκε στο χωριό η διεξαγωγή της και την επόμενη μέρα πολίτες από τα γειτονικά χωριά  Kwakwa, Nake και Kombone κατέφθασαν. Στην πορεία όπως ο Αιτητής δήλωσε συμμετείχαν περί τα 800 άτομα. Ζητηθείς να περιγράψει πως ο ίδιος την βίωσε την ανέφερε ότι της πορείας προπορεύονταν γυναίκες ντυμένες στα λευκά και οι άντρες με πλαστικό μπλε και άσπρο, δεμένο σε ξύλο σαν σημαία για να δείξουν ότι είναι Νότιοι Καμερουνέζοι που δεν αποτελούν μέρος της Δημοκρατίας του Καμερούν. Μετά την διαδρομή στα γειτονικά χωριά κατέληξαν πίσω στην Kwakwa, και η πορεία διήρκησε για περίπου ενάμιση ώρα. Ακολούθως, όταν ζητήθηκε από τον Αιτητή να περιγράψει τις σημαντικές στιγμές της πορείας, αναφέρθηκε στην ειρηνική παρουσία των γυναικών.

Για την πορεία η οποία πραγματοποιήθηκε την 1^η Οκτωβρίου 2017, ο Αιτητής ανέφερε ότι επανέλαβαν όσα είχαν κάνει και στην προηγούμενη και επιπρόσθετα δήλωσε ότι η 1^η Οκτωβρίου είναι η ημέρα ανεξαρτησίας του Νότιου Καμερούν.

Σχετικά με τα αναφερόμενα βίντεο και φωτογραφίες της διαμαρτυρίας τα οποία διαδόθηκαν ευρέως στο διαδίκτυο, ο Αιτητής δήλωσε ότι αυτά που έχει στην κατοχή του δεν απεικονίζουν τον ίδιο όμως εμφανίζεται σε  άλλα που είναι αναρτημένα στο διαδίκτυο. Ανέφερε ακόμα ότι σε αυτά τα βίντεο παρουσιάζονται στιγμιότυπα από τις δύο πορείες.

Αναφορικά με την επίθεση του στρατού στο χωριό Kwakwa, ο Αιτητής ζητηθείς να αναφερθεί με λεπτομέρεια σε αυτή, δήλωσε ότι κατά το απόγευμα άκουσαν πυροβολισμούς από την κατεύθυνση που βρισκόταν το χωριό και κάποια πρόσωπα τους προειδοποίησαν ότι επιτίθεται ο στρατός και έτσι οι περισσότεροι πολίτες κατέφυγαν σε γειτονικά χωριά. Ο Αιτητής και η οικογένειά του παρέμειναν στους θάμνους. Συγκεκριμένα, για το πως ο ίδιος βίωσε το περιστατικό αυτό, ανέφερε ότι όταν άκουσε ότι οι στρατιώτες πλησίαζαν, έτρεξε στους γονείς του και πληροφορήθηκαν για το τί έγινε αφού το χωριό κάηκε.

Στη συνέχεια κληθείς να αναφερθεί στην απαγωγή του πατέρα του, δήλωσε ότι δεν θυμάται την ακριβή ημερομηνία, όμως όπως δήλωσε, συνέβη κάποια στιγμή μεταξύ 6 Ιανουαρίου 2018 και 25 Ιανουαρίου 2018, όταν ήδη βρήκαν καταφύγιο στους θάμνους. Εξήγησε ότι όταν οι «Amba» τους προσέγγισαν για να ζητήσουν την οικονομική υποστήριξη από τον πατέρα του Αιτητή και αυτός αρνήθηκε τον μετέφεραν σε άγνωστο για τον Αιτητή μέρος υποθέτοντας (ο Αιτητής) ότι μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο των μαχητών. Ζητήθηκε από τον Αιτητή να αναφερθεί με λεπτομέρεια στην στιγμή που έφτασαν οι μαχητές μέχρι που εν τέλει απήγαγαν τον πατέρα του και αυτός ανέφερε ότι βρίσκονταν σε μια καλύβα και τους προσέγγισαν και τους εξήγησαν ότι χρειάζονται χρήματα για να προβούν σε αγορά όπλων ζητώντας τους οικονομική συνεισφορά. Όταν ο πατέρας του Αιτητή τους εξήγησε ότι όλα τους τα υπάρχοντα κάηκαν, επέμειναν ότι έπρεπε να βρει με κάποιο τρόπο χρήματα.

Σχετικά με την απελευθέρωση του πατέρα του, ο Αιτητής δήλωσε ότι μετά από επικοινωνία που είχε με τον θείο του (αδερφός του πατέρα του), ο τελευταίος απέστειλε το απαιτούμενο ποσό στους μαχητές και δύο με τρεις μέρες αργότερα αφέθηκε ελεύθερος. Ερωτηθείς για το πως ήταν ο πατέρας του όταν επέστρεψε, ο Αιτητής ανέφερε ότι ήταν πολύ κουρασμένος, αδύναμος, υποσιτισμένος παρά το ότι όπως ανέφερε δεν τον κτύπησαν ή τον βασάνισαν, εντούτοις ήταν ταλαιπωρημένος λόγω των συνθηκών της κράτησής του.

Ως προς το πως ο στρατός γνώριζε για την οικονομική υποστήριξη στους μαχητές από τον Αιτητή, ο τελευταίος δήλωσε ότι του επιδόθηκε κλήση από το νομικό τμήμα και πιθανόν όπως επιπρόσθετα ανέφερε, κάποιος από το χωριό να πληροφόρησε τον στρατό για την εμπλοκή του με τους μαχητές. Σχετικά με την κλήση εναντίον του, ο Αιτητής δήλωσε ότι αυτή δόθηκε στον αρχηγό, όμως ο Αιτητής δεν την παρέλαβε. Συγκεκριμένα δήλωσε ότι κάποιο απόγευμα, ένα πρόσωπο τον πληροφόρησε ότι έχει κλήση με την κατηγορία ότι αποτελεί υποστηρικτή των «Amba» και του πρότεινε να μην παραστεί, όπως επίσης και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του τον συμβούλευσαν το ίδιο καθότι σε τέτοιες περιπτώσεις οι αρχές, χωρίς να δοθεί το δικαίωμα στους κατηγορούμενους να ακουστούν τους οδηγούν στην φυλακή στην Yaoundé.

Μετέπειτα, ο Αιτητής κλήθηκε να απαντήσει σε ερωτήματα σχετικά με τον αστυνομικό που τον βοήθησε να ετοιμάσει τα έγγραφα του και να εγκαταλείψει την χώρα. Εξήγησε ότι είναι φίλος της θείας του  και ότι ο ίδιος ο Αιτητής δεν γνωρίζει τίποτα σχετικά με αυτόν. Την πρώτη φορά που τον συνάντησε ήταν όταν τον επισκέφθηκε στο ξενοδοχείο και οδικώς  τον μετέφερε στην Douala. Ο εν λόγω στρατιωτικός τον καθησύχασε λέγοντάς του να μην φοβάται. Στο σημείο αυτό ερωτηθείς γιατί αρχικά ανέφερε το πρόσωπο αυτό ως «αστυνομικό» ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε σε αυτό ως «στρατιωτικό», ο Αιτητής αποκρίθηκε ότι είναι το ίδιο. Ως προς το πως κατάφερε να εκδώσει διαβατήριο και ως εκ τούτου να εγκαταλείψει την χώρα αν και εναντίον του εκκρεμούσε κλήση, ο Αιτητής εξήγησε ότι η θεία του ανέλαβε για όλα με την βοήθεια των επαφών που είχε. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο, οι επαφές του λόγω των διασυνδέσεων τους, κατάφεραν να φυγαδεύσουν τον Αιτητή και την αποφυγή των σημείων ελέγχου. Ο Αιτητής κατέληξε ότι όλα μπορούν να γίνουν στο Καμερούν αν κάποιος έχει χρήματα.  

Σχετικά με προηγούμενη αναφορά του ότι κατά την παραμονή του στην Κυπριακή Δημοκρατία οι Amba συνέχιζαν να ζητούν οικονομική υποστήριξη από τον πατέρα του για ενίσχυση του αγώνα τους, και ερωτηθείς για το πως αυτό συνδέεται με την δική του περίπτωση, ο Αιτητής αποκρίθηκε ότι για αυτό το λόγο εκδόθηκε εναντίον του ένταλμα σύλληψης.

Ως προς τη σύλληψη του πατέρα του λόγω του εντάλματος εναντίον του Αιτητή, ανέφερε ότι μετά την έκδοσή του, την 1^η Μαρτίου 2018, στην αναζήτηση για τον Αιτητή, πήραν μαζί τους τον πατέρα του με την ελπίδα ότι αν μάθαινε ότι τον συνέλαβαν θα εξέρχετο από την κρυψώνα του. Ερωτηθείς για το τί συνέβη στον πατέρα του κατά την σύλληψη και κράτησή του, ανέφερε ότι τον μετέφεραν στην Kumba, και κρατήθηκε σε κελί. Ο δικηγόρος ενδιαφέρθηκε να μάθει για την κατηγορία εναντίον του και τον πληροφόρησαν ότι τον συνέλαβαν για να αναγκάσουν τον Αιτητή να εμφανιστεί και ο δικηγόρος τους παρέλαβε αντίγραφο του εντάλματος που εκδόθηκε εναντίον του Αιτητή. Με την οικονομική υποστήριξη του θείου του και την παράδοση 500.000 CFA στις 6 Μαρτίου ο πατέρας του Αιτητή αφέθηκε ελεύθερος.

Κατόπιν σχετικής ερώτησης, για την περίπτωση που επιστρέψει στη χώρα του αν θα μπορούσε να εγκατασταθεί σε κάποιο ασφαλές μέρος, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά και πρόσθεσε ότι η σύντροφός του (η οποία βρίσκεται στην Κυπριακή Δημοκρατία και είναι επίσης Αιτήτρια ασύλου) εγκυμονεί, έτσι δεν επιθυμεί να την αφήσει μόνη με το τέκνο τους. Επιπλέον ανέφερε ότι όλη η νοτιοδυτική περιφέρεια του Καμερούν δεν αποτελεί ασφαλές μέρος για τον Αιτητή καθότι είναι καταζητούμενο πρόσωπο στη χώρα του. Τέλος, ερωτηθείς για την αντιμετώπιση που είχε και θεωρεί ότι είναι περιθωριοποιημένος από την κυβέρνηση, ο Αιτητής αποκρίθηκε ότι οι περισσότεροι στρατιωτικοί στο Νότιο Καμερούν προέρχονται από τη γαλλική πλευρά δεν μιλούν αγγλικά. Ακόμα ανέφερε ότι,  όταν πηγαίνει κάποιο πρόσωπο στο δικαστήριο, οι εργαζόμενοι προέρχονται από τη γαλλική πλευρά. Επιπρόσθετα ότι δεν κρίνουν δίκαια και ακόμη και οι περισσότερες εξετάσεις στο Νότιο Καμερούν γίνονται στα γαλλικά και περιμένουν, ενώ όσοι προέρχονται από το νότιο Καμερούν δεν ομιλούν την γαλλική γλώσσα. Ερωτηθείς συγκεκριμένα πως ο ίδιος περιθωριοποιήθηκε, ανέφερε ότι σε μία περίπτωση κλήθηκε να παρακαθίσει σε εξετάσεις στην πόλη Bamenda οι οποίες ήταν στην γαλλική γλώσσα και έτσι ο Αιτητής αδυνατούσε να συμμετάσχει.

Προς υποστήριξη του αιτήματός του, ο Αιτητής προσκόμισε τα ακόλουθα έγγραφα:

·        Αντίγραφο ARC του Αιτητή (ερ. 31-29 του Δ.Φ.)

·        Αντίγραφο Ενοικιαστηρίου Εγγράφου του χώρου διαμονής του Αιτητή στην Κυπριακή Δημοκρατία (ερ. 32 του Δ.Φ.)

·        Αντίγραφο πιστοποιητικού γέννησης του Αιτητή (ερ. 33 του Δ.Φ.)

·        Αντίγραφο κλήσης από το Δικαστήριο της Kumba ημερομηνίας 15.01.2018 (ερ. 39 του Δ.Φ.)

·        Αντίγραφο εντάλματος σύλληψης ημερομηνίας 01.03.2018 (ερ. 38 του Δ.Φ.)

·        Αντίγραφο ένορκης δήλωσης του δικηγόρου του Αιτητή ημερομηνίας 19.09.2023 (ερ. 37-34 του Δ.Φ.)

Ο Αιτητής σε συνέχεια της πρώτης του συνέντευξης προσκόμισε έγγραφα και στις 07/03/2024 κλήθηκε σε συμπληρωματική συνέντευξη η οποία πραγματοποιήθηκε στις 14/03/2024, τα εν λόγω έγγραφα αφορούν:

·        Αντίγραφα 4 φωτογραφιών από στιγμιότυπα οθόνης (screen shots) της πορείας που πραγματοποιήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2017 και  απεικονίζουν τους πολίτες στους δρόμους (βλ. ερ. 74-71 του Δ.Φ.)

·        Αντίγραφα 9 φωτογραφιών από στιγμιότυπα οθόνης (screen shots) της πορείας που πραγματοποιήθηκε την 1^η Οκτωβρίου 2018, (βλ. ερ. 85-75 του Δ.Φ.)

·        Αντίγραφα 18 φωτογραφιών από στιγμιότυπα οθόνης (screen shots) του σπιτιού και της περιουσίας που καταστράφηκε από την κυβέρνηση (βλ. ερ. 101-84 του Δ.Φ.)

·        Αντίγραφα 6 φωτογραφιών από στιγμιότυπα οθόνης (screen shots) ες από πορεία που πραγματοποιήθηκε στην Κυπριακή Δημοκρατία κατά την οποία ζητούσαν να αφεθούν ελεύθεροι οι ηγέτες τους και κατά της γενοκτονίας που συμβαίνει στο νότιο τμήμα του Καμερούν (ερ. 107-102 του Δ.Φ.),

·        Αντίγραφο της ταυτότητας του πατέρα του Αιτητή (ερ. 108 του Δ.Φ.),

·        Αντίγραφο πιστοποιητικού γέννησης του τέκνου του Αιτητή που γεννήθηκε στην Κυπριακή Δημοκρατία (ερ. 109 του Δ.Φ.).

Κατά την διάρκεια της συμπληρωματικής του συνέντευξης Αρχικά, ο Αιτητής ερωτηθείς για ποιο λόγο προσκόμισε την ταυτότητα του πατέρα του αποκρίθηκε ότι του την απέστειλε ο δικηγόρος του και ο λόγος που την προσκόμισε ήταν για να αποδείξει ότι κατάγεται από το χωριό Kwakwa το οποίο καταστράφηκε από την κυβέρνηση.

Ως προς τις φωτογραφίες που απεικονίζουν το χωριό Kwakwa, ο Αιτητής ανέφερε ότι επρόκειτο για βίντεο που του έστειλε ο αδερφός του και ο Αιτητής εκτύπωσε τα σημαντικότερα στιγμιότυπα από την οθόνη. Ο λόγος που όπως εξήγησε τα προσκόμισε, είναι για να αποδείξει ότι ο ίδιος επηρεάστηκε από την κρίση στο Καμερούν καθότι η περιουσία του πατέρα του καταστράφηκε.

Σχετικά με τις φωτογραφίες των δύο διαμαρτυριών που πραγματοποιήθηκαν στις 22 Σεπτεμβρίου και 1 Οκτωβρίου 2017, ο Αιτητής εξήγησε ότι τις προσκόμισε για να αποδείξει ότι μετά τις εν λόγω διαμαρτυρίες η κυβέρνηση προκλήθηκε και ακολούθως έκαψε και κατέστρεψε το χωριό Kwakwa και ότι ο ίδιος ο Αιτητής βρισκόταν στις δύο διαμαρτυρίες στη πρώτη γραμμή.

Ως προς την συμμετοχή του στην διαμαρτυρία που έλαβε χώρα στη Κυπριακή Δημοκρατία, ο Αιτητής ανέφερε ότι αυτή πραγματοποιήθηκε περί το 2018, χωρίς όμως να θυμάται ακριβή ημερομηνία. Ανέφερε ότι ο ίδιος βρισκόταν στην πρώτη γραμμή κρατώντας το πανό και ότι ο σκοπός της διαμαρτυρίας ήταν για να αφεθεί ελεύθερος ο ηγέτης τους. Ο Αιτητής επιπρόσθετα δήλωσε ότι  τα ονόματα των προσώπων που συμμετείχαν στην διαμαρτυρία και κυρίως όσων κρατούσαν το πανό, στάλθηκαν στην κυβέρνηση του Καμερούν και τοποθετήθηκαν σε λίστα να μην επιστρέψουν στη χώρα.

Υπό το φως των ως άνω πληροφοριών, ως αυτές προκύπτουν από τα πρακτικά των  συνεντεύξεων του Αιτητή και τα λοιπά στοιχεία του διοικητικού φακέλου, ο αρμόδιος λειτουργός σχημάτισε στην Έκθεση-Εισήγησή του τους εξής εφτά (7) ουσιώδεις ισχυρισμούς:

(1) ταυτότητα, προφίλ, χώρα καταγωγής και περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή,

(2) ότι ο Αιτητής συμμετείχε ως διοργανωτής σε δύο διαδηλώσεις σχετικές με τον ακτιβισμό της Αμπαζονίας, στις 22 Σεπτεμβρίου 2017 και την 1η Οκτωβρίου 2017, κατά της κυβέρνησης του Καμερούν, με αποτέλεσμα να καταδιωχθεί από τον στρατό,

(3)  μεταξύ 6 Ιανουαρίου 2018 και 25 Ιανουαρίου 2018, ο πατέρας του Αιτητή απήχθη από τους Amba Boys, οι οποίοι απαίτησαν την υποστήριξη του πατέρα του με το ποσό των 200.000 CFA για την απόκτηση όπλων για να πολεμήσουν κατά του στρατού,

(4) ο στρατός έλαβε γνώση της οικονομικής υποστήριξης που παρείχε ο θείος του Αιτητή στους «Αmbazonians προκειμένου να αφεθεί ελεύθερος ο πατέρας του. Ωστόσο, αποδίδουν εσφαλμένα αυτή τη στήριξη στον Αιτητή, με αποτέλεσμα να κληθεί να εμφανιστεί ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου (High Court) της Kumba στις 15 Ιανουαρίου 2018,

(5) την 1 Μαρτίου 2018 εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης κατά του Αιτητή, με την υποψία ότι, λόγω της εξαφάνισής του, συνεχίζει να χρηματοδοτεί τους Ambazonians στον αγώνα τους κατά του στρατού,

(6) ο πατέρας του Αιτητή συνελήφθη ως αποτέλεσμα του εντάλματος σύλληψης που εκδόθηκε εναντίον του, αλλά στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος. Ωστόσο, οι αρχές συνεχίζουν να τον καταδιώκουν και

(7) ο Αιτητής συμμετείχε σε πορεία περί τον Μάρτιο 2018 στην Κυπριακή Δημοκρατία, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση του Καμερούν να ενημερωθεί για τη συμμετοχή του.

Ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός αξιολόγησε αυτόν ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστο και συνεπώς τον έκανε αποδεκτό, αποδεχόμενος τα στοιχεία του προφίλ του Αιτητή, όπως αυτά καταγράφονται στην Έκθεση-Εισήγηση. Συγκεκριμένα, τα στοιχεία του Αιτητή εξακριβώθηκαν από την εθνική του ταυτότητα την οποία προσκόμισε και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Ο αρμόδιος λειτουργός απέρριψε τους λοιπούς ισχυρισμούς του Αιτητή.

Ειδικότερα, ως προς τον δεύτερο ισχυρισμό, ήτοι τη συμμετοχή του σε δύο σχετιζόμενες με τους Ambazonian διαμαρτυρίες/πορείες, είναι θέση των Καθ' ων ότι τα λεγόμενα του Αιτητή  δεν ήταν συγκεκριμένα και από αυτά ενέλειπαν λεπτομέρειες. Πιο συγκεκριμένα, ο λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παρέχει συγκεκριμένες και λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την εμπλοκή του στην διοργάνωση, την ηγεσία του στις πορείες και τον τρόπο που επιλέχθηκε να αναλάβει τον σημαντικό αυτό ρόλο. Ακόμα, ο λειτουργός έκρινε ότι όταν ο Αιτητής ρωτήθηκε, μετά από αρκετές ευκαιρίες που του δόθηκαν, για τις συγκεκριμένες ενέργειες που ανέλαβε προσωπικά ή τις στρατηγικές που χρησιμοποίησε για να οργανώσει και να ηγηθεί μιας επιτυχημένης πορείας στις 22 Σεπτεμβρίου 2017, απάντησε με αισθητή την απουσία λεπτομερειών, δηλώνοντας ότι, «δεν έκανα τίποτα» και «δεν έκανα είχα κανένα σχέδιο». Ως προς αυτό το σημείο της ιστορίας του Αιτητή, ο λειτουργός έκρινε ότι απέτυχε να παρέχει λεπτομερείς και εξατομικευμένες δηλώσεις, παραμένοντας στις ίδιες επαναλαμβανόμενες εξηγήσεις, ενώ θα αναμένετο από αυτόν να είναι σε θέση να εισφέρει πιο συγκεκριμένες και λεπτομερείς αναφορές, δεδομένου ότι οι εμπειρίες αυτές ήταν βιωμένες από τον ίδιο.

Ακόμα, ο λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής δεν μπόρεσε να δώσει σαφείς και συνεκτικές πληροφορίες σχετικά με τις φωτογραφίες και τα βίντεο τα οποία και προσκόμισε από τις διαδηλώσεις, όπου ισχυρίστηκε ότι συμμετείχε και τα οποία έγιναν διαδόθηκαν ευρέως («viral»). Αρχικά αρνήθηκε ότι υπάρχουν εικόνες ή βίντεο με τη συμμετοχή του, αλλά αργότερα παραδέχτηκε ότι εμφανίζεται σε αρκετά βίντεο ως οργανωτής. Δεν εξήγησε πώς κυκλοφόρησαν αυτά τα πώς ενημερώθηκε γι’ αυτά. Επιπλέον δήλωσε ότι έχασε το τηλέφωνό του και άλλοι διέγραψαν βίντεο για να αποφύγουν προβλήματα με τις αρχές. Παρότι παρείχε κάποιες φωτογραφίες, δεν υπήρχε σε καμία από αυτές. Η εξήγησή του θεωρείται αντιφατική και ανεπαρκής για να θεωρηθεί αξιόπιστη.

Επιπλέον, ο τρόπος που εξήγησε πως κατάφερε να μην επηρεαστεί ο ίδιος όταν ο στρατός επισκέφθηκε το χωριό για να συλλάβει τους συμμετέχοντες στις διαμαρτυρίες κρίθηκε από τον λειτουργό αόριστος και ασαφής καθώς με γενικό τρόπο εξήγησε ότι  «την ημέρα που ήρθαν στο χωριό ήμουν στο αγρόκτημα.. στο δάσος ήρθε κάποιος και μας είπε ότι ο στρατός ήρθε να συλλάβει τους ανθρώπους που συμμετείχαν στην πορεία, οπότε ήμουν τυχερός που δεν ήμουν στο σπίτι εκείνη την ημέρα, αλλά στο δάσος».

Κατόπιν έρευνας σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης προς τεκμηρίωση του εν λόγω ισχυρισμού δεν εντοπίστηκαν εξωτερικές πληροφορίες που να επιβεβαιώνουν τις δηλώσεις του, έτσι λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη λεπτομερειών στις δηλώσεις του, ο λειτουργός έκρινε ότι η αξιοπιστία του δεν στοιχειοθετήθηκε. Αξιολογώντας τα αντίγραφα των φωτογραφιών που προσκόμισε ο Αιτητής (ερ. 71-83 του Δ.Φ.) για επιβεβαίωση του ισχυρισμού του, ο λειτουργός έκρινε ότι αυτές είναι ανεπαρκείς και επιπλέον σημείωσε την αδυναμία του Αιτητή να προσκομίσει φωτογραφίες που να απεικονίζεται ο ίδιος για την  τεκμηρίωση του ισχυρισμού του και ως εκ τούτου προχώρησε στην απόρριψη του εν λόγω ισχυρισμού.

Σε σχέση με τον τρίτο ισχυρισμό, ήτοι την απαγωγή του πατέρα του από τους Amba Boys, ο λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παρέχει λεπτομερείς αναφορές σχετικά με το περιστατικό της απαγωγής, όπως τον χρόνο που συνέβη και το πως εξελίχθηκε. Ο λειτουργός επιπλέον καταγράφει ότι δεδομένης της παρουσίας του στο περιστατικό, οι αναφορές του ήταν γενικές και μη λεπτομερείς. Σε κανένα σημείο της συνέντευξής του, ο Αιτητής σύμφωνα με τον λειτουργό, δεν ήταν σε θέση να παραθέσει σε επαρκές επίπεδο λεπτομέρειες σχετικά με το πως οι μαχητές απήγαγαν τον πατέρα του. Εξετάζοντας την εξωτερική αξιοπιστία και κατόπιν έρευνας σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης προς τεκμηρίωση του εν λόγω ισχυρισμού, ο λειτουργός δεν εντόπισε πληροφορίες σχετικές, έτσι λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη εσωτερικής αξιοπιστίας, η αξιοπιστία του Αιτητή δεν αποδείχθηκε και ως εκ τούτου προχώρησε στην απόρριψη του ισχυρισμού.

Προχωρώντας στην αξιολόγηση του τέταρτου ισχυρισμού, ήτοι ότι ο στρατός έλαβε γνώση της οικονομικής υποστήριξης του θείου του Αιτητή στους μαχητές για να αφεθεί ελεύθερος ο πατέρας του, και την λανθασμένη αποδιδόμενη στον Αιτητή υποστήριξη με αποτέλεσμα να τον καλέσουν στο Δικαστήριο στις 15 Ιανουαρίου 2018, ο λειτουργός έκρινε τις αναφορές του ασαφείς, γενικές μη συγκεκριμένες και με έλλειψη λεπτομερειών. Λόγω και της σύνδεσης του εν λόγω ισχυρισμού με τον ανωτέρω (τρίτο), ο λειτουργός έκρινε ότι δεν μπορεί να τεκμηριωθεί. Εντούτοις, ο λειτουργός κατέγραψε ότι οι εξηγήσεις του Αιτητή σχετικά με την υποψία του στρατού για την υποστήριξή του στους μαχητές και πως αυτό μαθεύτηκε, δεν ήταν συνεπείς. Επιπλέον, ως προς την κλήση που έλαβε, ο λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής δεν πέτυχε να τοποθετηθεί συνεκτικά και να αναφερθεί με συνέπεια στο περιεχόμενο της κλήσης. Όταν ο λειτουργός, επεσήμανε στον Αιτητή ότι η κατηγορία της κλήσης αφορά την απόσχιση και εμφύλιο πόλεμο, επέμεινε στην δική του εκδοχή ότι η κλήση αφορούσε το χρηματικό ποσό που δόθηκε στους μαχητές από τον θείο του για να αφεθεί ελεύθερος ο πατέρας του. Έτσι, η εξήγηση του Αιτητή δεν μπορεί  να θεωρηθεί  επαρκής και η κλήση αξιόπιστη. Επιπλέον, ο λειτουργός σημείωσε και το γεγονός της επιτυχίας του Αιτητή να εγκαταλείψει την χώρα με το διαβατήριο του χωρίς να αντιμετωπίσει δυσκολία, με τη βοήθεια από κάποιον γνωστό αστυνομικό  στο αεροδρόμιο. Κατά την εξέταση της εξωτερικής αξιοπιστίας του προς τεκμηρίωση του εν λόγω ισχυρισμού, ο λειτουργός δεν εντόπισε εξωτερικές πληροφορίες που να επιβεβαιώνουν τις δηλώσεις του, έτσι λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη εσωτερικής αξιοπιστία, ο ισχυρισμός του δεν αποδείχθηκε. Προβαίνοντας στην αξιολόγηση του προσκομισθέντος εγγράφου,(αντίγραφο κλήσης από το Ανώτατο Δικαστήριο της Kumba ερ. 39 του Δ.Φ.), ο λειτουργός κατέγραψε ότι λόγω της φύσης του ως αντίγραφο του οποίου η γνησιότητα δεν επιβεβαιώνεται όσο και την αδυναμία του Αιτητή να παρέχει συγκεκριμένες λεπτομερείς πληροφορίες ως προς το περιεχόμενο του εγγράφου δημιουργούνται αμφιβολίες για την αξιοπιστία του ισχυρισμού και έτσι ο λειτουργός απέρριψε και τον τέταρτο ισχυρισμό.

Αναφορικά με τον πέμπτο ισχυρισμό, ήτοι το ένταλμα εναντίον του Αιτητή εκδοθέν την 1^η Μαρτίου 2018, ότι λόγω της εξαφάνισής του εξακολουθεί να χρηματοδοτεί τους Ambazonians στον αγώνα τους κατά του στρατού, ο λειτουργός έκρινε ότι ομοίως οι δηλώσεις του ήταν  ασαφείς, γενικές μη συγκεκριμένες και με έλλειψη λεπτομερειών, όπως επίσης δεν ήταν σε θέση να αναπτύξει τα λεγόμενα του ως προς αυτό το σημείο του αιτήματός του με τρόπο συνεκτικό. Ειδικότερα, ο λειτουργός κατέγραψε ότι λόγω του γεγονότος ότι αυτό το στοιχείο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον προηγούμενο απορριφθέντα ισχυρισμό κατά συνέπεια και ο εν λόγω ισχυρισμός παραμένει μη τεκμηριωμένος.  Ωστόσο, o λειτουργός προέβει σε αξιολόγησή του, σημειώνοντας αρχικά στην Έκθεση-Εισήγησή του ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να εισφέρει συνεπείς χωρίς αποκλίσεις δηλώσεις ως προς το περιεχόμενο του προαναφερθέντος εντάλματος σύλληψης, το οποίο εκδόθηκε την 1η Μαρτίου 2018 και το οποίο πράγματι προσκόμισε στην Υπηρεσία Ασύλου. Ερωτηθείς για το περιεχόμενο του εντάλματος σύλληψης, ο λειτουργός έκρινε την απόκρισή του αόριστη και γενική αφού δήλωσε ότι κατηγορείται επειδή εξακολουθεί να χρηματοδοτεί τους μαχητές. Εντούτοις όταν ήρθε αντιμέτωπος με το τι ακριβώς καταγράφεται στο ένταλμα ήτοι ότι κατηγορείται για απόσχιση, εμφύλιο πόλεμο και περιφρόνηση του δικαστηρίου, επανέλαβε ότι το ένταλμα αφορούσε τη χρηματοδότηση από μέρους του προς τους Ambazonian. Έτσι, λόγω της αδυναμίας του να παρέχει συνεκτικά το περιεχόμενο του εντάλματος, η εξήγησή του κρίθηκε από τον λειτουργό ανεπαρκής και αναξιόπιστη. Ως πιο σημαντική αδυναμία του Αιτητή σχετιζόμενη με τον πέμπτο ισχυρισμό, ο λειτουργός έκρινε ότι δεν ήταν σε θέση να παρέχει τους λόγους πίσω από την πεποίθηση ότι εξακολουθούσε να χρηματοδοτεί τους Ambazonian, γεγονός που οδήγησε στην έκδοση εντάλματος σύλληψης εναντίον του.

Σχετικά με την εξωτερική αξιοπιστία του συγκεκριμένου ισχυρισμού και κατόπιν έρευνας σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης προς τεκμηρίωση του εν λόγω ισχυρισμού, ο λειτουργός δεν εντόπισε εξωτερικές πληροφορίες που να επιβεβαιώνουν τις δηλώσεις του, έτσι λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη εσωτερικής αξιοπιστία, έκρινε ότι η αξιοπιστία του δεν στοιχειοθετείται. Επιπρόσθετα, ο λειτουργός προέβη σε αξιολόγηση του αντιγράφου του εντάλματος σύλληψης που προσκόμισε ο Αιτητής (ερ. 38 του Δ.Φ.) και κατέγραψε ότι  λόγω της φύσης του ως αντίγραφο και την αδυναμία του Αιτητή να παρέχει συγκεκριμένες λεπτομερείς πληροφορίες δημιουργούνται αμφιβολίες για την αξιοπιστία του ισχυρισμού και έτσι ο λειτουργός απέρριψε και τον πέμπτο ισχυρισμό.

Κατά την αξιολόγηση του έκτου ουσιώδους ισχυρισμού που αφορά την απαγωγή του πατέρα του Αιτητή συνεπεία του εντάλματος εναντίον του τελευταίου, την απελευθέρωσή του και το ότι οι αρχές εξακολουθούν να αναζητούν τον Αιτητή, ο λειτουργός έκρινε ότι οι αναφορές του Αιτητή ήταν μη λεπτομερείς, μη συγκεκριμένες και ασυνεπείς. Ειδικότερα, σύμφωνα με τον λειτουργό, ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παρέχει πληροφορίες σχετικά με την σύλληψη, κράτηση και απελευθέρωση του πατέρα του και ο λόγος όπως εξήγησε ήταν γιατί έλαβε τις πληροφορίες αυτές μέσω του δικηγόρου της οικογένειας. Ως προς την εξακολουθούμενη αναζήτησή του από τον στρατό, ο λειτουργός έκρινε ότι η δήλωσή του αυτή βασίζεται σε δική του εικασία. Κατά την εξέταση της εξωτερικής αξιοπιστίας του προς τεκμηρίωση του εν λόγω ισχυρισμού, ο λειτουργός δεν εντόπισε εξωτερικές πληροφορίες που να επιβεβαιώνουν τις δηλώσεις του, έτσι λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη εσωτερικής αξιοπιστία, ο ισχυρισμός του δεν αποδείχθηκε και ως εκ τούτου ο προχώρησε στην απόρριψή του.

Τέλος, σχετικά με τον έβδομο σχηματισθέντα ισχυρισμό, ήτοι την συμμετοχή του Αιτητή σε διαμαρτυρία περί τον Μάρτιο 2018 που πραγματοποιήθηκε στην Κυπριακή Δημοκρατία, γεγονός που έγινε γνωστό από την κυβέρνηση του Καμερούν, ο λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής παρουσίασε αδυναμία στο να παρουσιάσει λεπτομερή περιγραφή των συνθηκών κατά την εν λόγω διαμαρτυρία, όπως για παράδειγμα τον αριθμό των συμμετεχόντων αναφέροντας απλά ότι υπήρχαν πολλοί («there was so many people»). Επιπλέον, δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει την πορεία της διαμαρτυρίας αναφέροντας αόριστα ότι κατά τον χρόνο εκείνο μόλις έφτασε στην Κυπριακή Δημοκρατία και δεν γνώριζε. Επιπρόσθετα, ο λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει πως η λίστα με το όνομά του μαζί με άλλους συμμετέχοντες έγινε γνωστή στην κυβέρνηση του Καμερούν. Κατά την εξέταση της εξωτερικής αξιοπιστίας του προς τεκμηρίωση του εν λόγω ισχυρισμού, ο λειτουργός δεν εντόπισε εξωτερικές πληροφορίες που να επιβεβαιώνουν τις δηλώσεις του, έτσι λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη εσωτερικής αξιοπιστίας, ο ισχυρισμός του δεν αποδείχθηκε. Αναφορικά με τα  προσκομισθέντα αντίγραφα φωτογραφιών σχετικά με την πορεία στην Κυπριακή Δημοκρατία ο λειτουργός κατέγραψε ότι λόγω της αδυναμίας του Αιτητή να παρέχει συγκεκριμένες λεπτομερείς πληροφορίες δημιουργούνται αμφιβολίες για την αξιοπιστία του ισχυρισμού και έτσι ο λειτουργός απέρριψε και τον έβδομο ισχυρισμό.

Εν συνεχεία ο λειτουργός προχώρησε στην αξιολόγηση του κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στο χωριό Kwakwa της νοτιοδυτικής περιφέρειας του Καμερούν, περιοχή η οποία αποτελεί τον συνήθη τόπο διαμονής του. Στη βάση του μοναδικού ισχυρισμού του Αιτητή που έγινε αποδεκτός, ήτοι την ταυτότητα, το προφίλ και την περιοχή τελευταίας διαμονής του. Ειδικότερα, αναφορικά με το προσωπικό προφίλ του, ο λειτουργός διαπίστωσε ότι πρόκειται για νεαρό άνδρα, χωρίς προβλήματα υγείας ή ευαλωτότητα και χωρίς προηγούμενη δίωξη προς το πρόσωπο του. Επιπλέον, ο λειτουργός προέβη σε ανάλυση της κατάστασης ασφαλείας σε έγκυρες εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, τόσο στη χώρα όσο και στον τελευταίο τόπο διαμονής. Ο λειτουργός διαπίστωσε ότι υπάρχουν εύλογοι/βάσιμοι λόγοι από τους οποίους προκύπτει ότι υπάρχει περίπτωση, εάν ο Αιτητής επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του,  να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης λόγω της κατάστασης ασφάλειας η οποία επικρατεί στις αγγλόφωνες περιφέρειες του Καμερούν και ειδικότερα στο χωριό Kwakwa της νοτιοδυτικής περιφέρειας, περιοχή η οποία αποτελεί τον τελευταίο τόπο διαμονής του.

Υπό το σκέλος της νομικής ανάλυσης, ο λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής δεν δικαιούται προσφυγικού καθεστώτος, καθώς λαμβανομένων υπ’ όψιν των ισχυρισμών του, διαφαίνεται ότι στο πρόσωπό του δεν συντρέχουν εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του για έναν από τους λόγους που προβλέπονται στο εδάφιο (1) του άρθρου 3 του Περί Προσφύγων Νόμου του 2000.

Ο αρμόδιος λειτουργός εν συνεχεία προέβη σε εξέταση του κατά πόσο ο Αιτητής δικαιούται παραχώρησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 19(1) και έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 (2), (α), (β) και (γ) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, αντίστοιχο άρθρο 15 της Οδηγίας [2011/95/EU]. Συγκεκριμένα, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στο Καμερούν δεν υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι από τους οποίους να προκύπτει ότι θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί θανατική ποινή ή εκτέλεση, όπως προβλέπει το άρθρο 19(2)(α) αντίστοιχο άρθρο 15(a) της Οδηγίας 2011/95/EU ή βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία όπως προβλέπει το άρθρο 19(2)(β) αντίστοιχο άρθρο 15(b) της Οδηγίας 2011/95/EU. Ακολούθως, σχετικά με τις πρόνοιες του άρθρου 19(2)(γ) και 15(c) της Οδηγίας 2011/95, ο αρμόδιος λειτουργός εξέτασε τα επιμέρους στοιχεία του άρθρου, ήτοι (i) κατά πόσο επικρατεί κατάσταση εσωτερικής ένοπλης σύρραξης στην περιοχή, (ii) κατά πόσο ασκείται αδιάκριτη βία στην περιοχή και  (iii) κατά πόσο υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου λόγω αδιάκριτης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης. Κατόπιν εξέτασης των ως άνω, με βάση τα δεδομένα που αφορούν την κατάσταση ασφαλείας στην περιοχή, ο αρμόδιος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι από τις ιδιαίτερες καταστάσεις του Αιτητή, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή λόγω της παρουσίας της και μόνο στην περιοχή στην οποία αναμένεται να επιστρέψει. Ως εκ τούτου ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι η Αιτήτρια δεν πληροί τις προϋποθέσεις για υπαγωγή στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.  

Έπειτα από ενδελεχή εξέταση του διοικητικού φακέλου και όπως προκύπτει από τα στοιχεία που βρίσκονται σε αυτόν, δέον να αναφερθούν τα ακόλουθα:

Καταρχάς, κρίνω ως ορθή την αποδοχή από τους Καθ' ων η αίτηση του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού, ο οποίος αφορά την ταυτότητα, το προφίλ και την περιοχή τελευταίας διαμονής του Αιτητή.

Ομοίως βάσει της αξιολόγησης τόσο της εσωτερικής, όσο και της εξωτερικής αξιοπιστίας των λοιπών υπό εξέταση ισχυρισμών, το Δικαστήριο  καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα με τον λειτουργό οι υπό εξέταση ισχυρισμοί απορρίπτονται στο σύνολό τους ως μη αξιόπιστοι. Ωστόσο σημειώνεται ότι οι Καθ’ ων θα έπρεπε να συμπεριλάβουν έναν επιπλέον ισχυρισμό ήτοι την επίθεση που δέχτηκε το χωριό του Αιτητή Kwakwa από τις δυνάμεις του στρατού τον Ιανουάριο 2018. Ως εκ τούτου θα προχωρήσω στην εξέταση του νέου σχηματισθέντα ισχυρισμού. Από το σύνολο των πρακτικών της συνέντευξης του Αιτητή, παρατηρώ ότι ως προς το συγκεκριμένο σημείο της αφήγησής του οι αποκρίσεις του ήταν συνεπείς και λεπτομερείς. Παρατηρώ ότι ο Αιτητή εξήγησε ότι μετά τις επιθέσεις και δολοφονίες από ομάδες μαχητών τον Δεκέμβριο του 2017, ο στρατός στη συνέχεια αντεπιτέθηκε με αποτέλεσμα να προβεί σε εμπρησμό ορισμένων τοποθεσιών του χωριού Kwakwa τον Ιανουάριο του 2018. Σύμφωνα με τον Αιτητή ακολούθησε μερικές μέρες αργότερα ο ολοσχερής εμπρησμός του χωριού Kwakwa με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να καταφύγουν στους θάμνους.

Από επικαιροποιημένη έρευνα του Δικαστηρίου επιβεβαιώνεται το μέρος αυτό της ιστορίας του Αιτητή. Σύμφωνα με το  «COI query» της EUAA, του Αυγούστου του 2024 σχετικά με την συμπεριφορά του στρατού του Καμερούν κατά την περίοδο 2018-2020 στην Kumba και στην Bamenda αναφέρεται πως ο Καμερουνέζικος στρατός ήταν υπεύθυνος μεταξύ άλλων και για καταστροφή σπιτιών στο Νοτιοδυτικό Καμερούν. Ειδικότερα, η ανωτέρω έκθεση καταγράφει πως το χωριό Kwakwa, στο τμήμα Meme, κάηκε ολοσχερώς τον Δεκέμβριο του 2017 σε φερόμενα αντίποινα για τη δολοφονία δύο χωροφυλάκων από αυτονομιστές[1]. Στην έκθεση της HRW  (Human Rights Watch) αναφέρεται πως οι δυνάμεις ασφαλείας επέστρεψαν πίσω στο χωριό Kwakwa τον Ιανουάριο του 2018 και έκαψαν εκατοντάδες σπίτια και σκότωσαν τουλάχιστον 7 αμάχους[2]. Η ζημιά έγινε «για να καταστραφούν οι περιουσίες των αυτονομιστών ηγετών και να τιμωρηθούν χωριά που είναι ύποπτα ότι υποστηρίζουν την απόσχιση». Σε όλες τις περιπτώσεις, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού κατέφυγε στους θάμνους όταν έφτασαν οι δυνάμεις ασφαλείας. Μαρτυρία χωρικού που περιλαμβάνεται στην ανωτέρω έκθεση αναφέρει πως «ο στρατός ήρθε από πίσω και έκαψε όλα τα σπίτια. Το μόνο πράγμα που έμεινε ήταν η εκκλησία, το ιατρικό κέντρο και κάποια σπίτια»[3].

 

Έκθεση του US DOS για το Καμερούν του 2019 επιβεβαιώνει πως μεταξύ Ιανουαρίου-Απριλίου 2018 οι δυνάμεις ασφαλείας έκαψαν σπίτια, σκοτώνοντας μέχρι θανάτου τουλάχιστον 4 ηλικιωμένες γυναίκες οι οποίες έμειναν πίσω από τους συγγενείς τους κατά την διάρκεια της επίθεσης. Αναφέρεται, ακόμη, πως 12 χωριά (συμπεριλαμβανομένων των  Kwakwa,  Bole, και Mongo Ndor) στο Βορειοδυτικό και Νοτιοδυτικό Καμερούν δέχθηκαν κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα[4]. Σε άρθρο του The New Humanitarian περιλαμβάνεται φωτογραφία του χωριού Kwakwa αναφέροντας πως επτά μήνες μετά, το χωριό Kwakwa είναι ακόμα σε κομμάτια, τα σπίτια των χωριών κάηκαν από τις δυνάμεις ασφαλείας του Καμερούν αποτυπώνοντας το μέγεθος της καταστροφής[5]. Σύμφωνα με τα πιο πάνω στοιχεία από έγκυρες εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνεται το μέρος αυτό της ιστορίας του Αιτητή, και ο νέος σχηματισθέντας ισχυρισμός γίνεται αποδεκτός. Παρά την αποδοχή του συγκεκριμένου ισχυρισμού ως αξιόπιστου, το η κατάληξη μου δεν διαφοροποιεί την κατάληξη του λειτουργού η οποία με βρίσκει  σύμφωνη.

Ωστόσο στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι σε κάθε περίπτωση και σύμφωνα με το άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, εναπόκειται στον εκάστοτε Αιτητή/Αιτήτρια να τεκμηριώσει την αίτησή του για διεθνή προστασία. Στην υπό κρίση περίπτωση, για τους λόγους που αναλύθηκαν ανωτέρω, ο Αιτητής δεν κατάφερε τεκμηριώσει κάποια παρελθούσα πράξη δίωξης σε βάρος της ούτε κατά τη διάρκεια της προφορικής της συνέντευξης, αλλά ούτε κατά την ενώπιόν μου διαδικασία.

Εν πάση περιπτώσει κρίνω ότι ο λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου, στην Έκθεση-Εισήγηση, αξιολόγησε κάθε έκαστο ισχυρισμό του Αιτητή και για τους λόγους που εκτενώς καταγράφηκαν στην Εισήγησή του, εύλογα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αξιοπιστία του δεν κρίνεται ως ικανοποιητική και ως εκ τούτου ορθά δεν παραχωρήθηκε το ευεργέτημα της αμφιβολίας, όπως αυτό καθορίζεται στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις διαδικασίες και τα κριτήρια καθορισμού του καθεστώτος των προσφύγων.

Έχει πολλάκις νομολογηθεί, ότι κρίση επί της αξιοπιστίας του αιτητή και έγκριση κωλύματος έγκρισης αίτησης για το λόγο αναξιοπιστίας ως προς τα προβαλλόμενα από τον αιτητή είναι επιτρεπτή (AMIRI και ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ Κ.Α. (2009 3 Α.Α.Δ. 358). Υπενθυμίζεται εξάλλου ότι η συνοχή μεταξύ των δηλώσεων του Αιτητή συνιστά δείκτη της αξιοπιστίας των ισχυρισμών του[6]. Όταν ο Αιτητής κρίνεται αναξιόπιστος, δεν υπάρχουν περιθώρια περαιτέρω διερεύνησης (βλ.  υπόθ. αρ. 1964/06, ημερ. 11.3.08  Obaidul Haque v. Δημοκρατίας).

Στην παράγραφο 204 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, "Το ευεργέτημα της αμφιβολίας πρέπει  να δίνεται μόνο όταν έχουν προσκομισθεί και εξετασθεί όλα τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία και όταν ο εξεταστής είναι γενικά ικανοποιημένος από την αξιοπιστία του αιτούντος. Οι ισχυρισμοί του αιτούντος πρέπει να παρουσιάζουν συνοχή και αληθοφάνεια και να μην έρχονται σε αντίφαση με γεγονότα που είναι γενικά γνωστά σε όλους".

Επομένως, ορθά δεν παραχωρήθηκε σε αυτόν το ευεργέτημα της αμφιβολίας και ορθά ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης του για διεθνή προστασία.

Περαιτέρω, συμφωνώ με την αξιολόγηση κινδύνου στην οποία προέβη ο λειτουργός στη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών, καθώς και με το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε αναφορικά με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων αναγνώρισης προσφυγικού καθεστώτος καθώς ο Αιτητής δεν κατάφερε να στοιχειοθετήσει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης για ένα από τους πέντε λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο Άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου και του Άρθρου 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων.

Σημειώνεται πως λόγω του ότι οι ισχυρισμοί Αιτητή αναφορικά με τους λόγους που φέρεται να εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του απορρίφθηκαν ως μη αξιόπιστοι, δεν πληρούνται και οι προϋποθέσεις υπαγωγής του Αιτητή στα άρθρα 19(2) (α) και (β) περί συμπληρωματικής προστασίας, καθώς δεν προέκυψαν στοιχεία εκ των οποίων μπορεί να συναχθεί ότι σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής κινδυνεύει να αντιμετωπίσει θανατική ποινή ή εκτέλεση κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (α), ή άλλως βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία κατά την έννοια του άρθρου 19 (2) (β).

Για τους ίδιους δε λόγους, κρίνω ότι ορθά κρίθηκε από την Υπηρεσία Ασύλου, ότι δεν στοιχειοθετούνταν ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19(2)(β) του Νόμου για να παρασχεθεί στην Αιτήτρια το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

Αναφορικά δε με την μη πλήρωση των προϋποθέσεων παροχής συμπληρωματικής προστασίας προς το πρόσωπο του Αιτητή υπό την έννοια του άρθρου 19(2),(γ) του Περί Προσφύγων Νόμου ή άλλως του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, κρίνω σκόπιμο να παρατεθούν αρχικά τα κάτωθι:

Το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015) όσο και του ΔΕΕ (βλ. C-285/12, A. Diakité v. Commissaire général aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΔΑ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014), Sufi and Elmi v. the United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011) στις οποίες ερμηνεύεται η έννοια της «αδιακρίτως ασκούμενης βίας» και της «ένοπλης σύρραξης» και τίθενται κριτήρια ως προς τη σοβαρότητα του κινδύνου που προϋποτίθεται για την αξιολόγηση των περιπτώσεων στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

Στην υπόθεση Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretarisvan Justitie παρ. 35, το ΔΕΕ αναφέρει ότι «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας[7]» ενώ στην παρ. 37 αναφέρει ότι «η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.» (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου). Περαιτέρω το ΔΕΕ στην εν λόγω υπόθεση αποφάσισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών την καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας» (παρ. 39).

Επιπλέον, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο του ΟΕΑΑ σχετικά με τη δικαστική ανάλυση του Άρθρου 15(γ) της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, ακόμη και αν ο αιτητής μπορεί να αποδείξει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης στην περιοχή καταγωγής του (ή καθ' οδόν προς τη συγκεκριμένη περιοχή καταγωγής), το δικαίωμα επικουρικής προστασίας μπορεί να κατοχυρωθεί μόνο εάν ο αιτητής δεν μπορεί να επιτύχει εγχώρια προστασία σε άλλο τμήμα της χώρας, καθώς επίσης, όταν αποφασίζεται η τοποθεσία της περιοχής καταγωγής ενός αιτητή ως προορισμός επιστροφής, απαιτείται η εφαρμογή προσέγγισης βασισμένης στα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την περιοχή του τελευταίου τόπου διαμονής και την περιοχή συνήθους διαμονής.

Εν προκειμένω, αναφορικά με τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, ήτοι την νοτιοδυτική περιφέρεια του Καμερούν, το Δικαστήριο προχώρησε σε επικαιροποιημένη έρευνα αναφορικά με τις επικρατούσες εκεί συνθήκες.

Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης παρατηρείται ότι το Καμερούν εμπλέκεται σε μη διεθνή ένοπλη σύρραξη με την Boko Haram στο Βορρά (περιοχή Far North)[8] ενώ στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιφέρειες (Northwest και Southwest) αναφέρεται ότι αριθμός αγγλόφωνων αποσχιστικών ομάδων μάχεται έναντι της κυβέρνησης για την ανεξαρτησία των περιοχών. Ωστόσο, η βία δεν ισοδυναμεί με μη διεθνή ένοπλή σύρραξη.[9]

Στις περιοχές Βορειοδυτικού και Νοτιοδυτικού Καμερούν, γνωστές και ως Αγγλόφωνες περιοχές[10] οι συγκρούσεις μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των αποσχιστών συνεχίζονται από το 2017, όταν οι αποσχιστές επιχείρησαν να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο κράτος[11] Το Armed Conflict Location & Event Data Project (ACLED) ανέφερε ότι το 2023, οι εσωτερικές διαφωνίες μεταξύ των ηγετών των αποσχιστών χώρισαν τις αυτοανακηρυχθείσες αγγλόφωνες κυβερνήσεις σε περισσότερες από 50 αποσχιστικές ομάδες, αποδυναμώνοντας τις πολιτικές τους απαιτήσεις και την ικανότητά τους να αντισταθούν στις κυβερνητικές επιθέσεις[12]. Το ACLED περαιτέρω έδειξε ότι η συνεχιζόμενη σύγκρουση και οι ανταγωνιστικές εδαφικές διεκδικήσεις μεταξύ αυτονομιστικών ομάδων και της κεντρικής κυβέρνησης έχουν μετατρέψει τις αγγλόφωνες περιοχές σε ένα κατακερματισμένο σύστημα φορολογίας, ασφάλειας και δημόσιων υπηρεσιών, τις οποίες διαχειρίζονται διάφοροι ασυντόνιστοι παράγοντες, μεταξύ των οποίων αυτονομιστές, η κυβέρνηση, ιδιωτικές εταιρείες και ανθρωπιστικές οργανώσεις[13].

Η κατάσταση ασφάλειας παρέμεινε ασταθής καθ' όλη τη διάρκεια του 2024[14], με αύξηση της εγκληματικότητας, επιδρομές από NSAGs (Μη Κρατικές Ένοπλες Ομάδες) σε αστικά κέντρα, επιθέσεις στις δυνάμεις ασφαλείας του κράτους, απειλές κατά των πολιτών και χρήση αυτοσχέδιων εκρηκτικών συσκευών (IEDs) από τις NSAGs[15]. Σύμφωνα με το ACLED, «η σύγκρουση στην Αγγλόφωνη περιοχή αυξάνεται κάθε χρόνο, με τα βίαια περιστατικά να αυξάνονται κατά μέσο όρο 49% ετησίως από το 2020 έως το 2023»[16]. Η ίδια πηγή ανέφερε ότι οι αποσχιστές επέβαλαν κλεισίματα και απεργίες στις σχολικές δραστηριότητες και ήταν υπεύθυνοι για το 89% των σχεδόν 50 βίαιων περιστατικών που στόχευαν δασκάλους το 2023 [17].

Για την πληρότητα της έρευνας θα παρατεθούν τα πλέον πρόσφατα ποσοτικά δεδομένα για την ένταση της ένοπλης σύρραξης. Με βάση τη βάση δεδομένων ACLED, κατά τον τελευταίο χρόνο σημειώθηκαν στην Νοτιοδυτική περιφέρεια του Καμερούν (Sud-Ouest Region) που υπάγεται το χωριό Kwakwa, 393 περιστατικά ασφαλείας με 348 ανθρώπινες απώλειες[18]. Σύμφωνα δε με επίσημη εκτίμηση του 2015, ο πληθυσμός της νοτιοδυτικής περιφέρειας του Καμερούν ανερχόταν σε 1,553,300, κατοίκους[19].

Εκ των ανωτέρω πληροφοριών που παρατέθηκαν, διαπιστώνεται ότι παρά την ύπαρξη περιστατικών ασφαλείας στην ευρύτερη νοτιοδυτική περιφέρεια του Καμερούν στην οποία εμπίπτει η περιοχή καταγωγής του Αιτητή, ο αριθμός των επεισοδίων και ο βαθμός αδιάκριτης βίας κατά των αμάχων δεν φτάνει το βαθμό κατά τον οποίο να τεκμηριώνεται ότι και η παρουσία του Αιτητή στην περιοχή καταγωγής του, τον εκθέτει σε πραγματικό κίνδυνο βλάβης, κατά την έννοια της διάταξης του Άρθρου 15(c) της Οδηγίας, με συνέπεια να απαιτούνται ορισμένα προσωπικά χαρακτηριστικά που θα αύξαναν το ρίσκο του αμάχου συγκριτικά με τον μέσο πληθυσμό της περιοχής.

Λαμβάνοντας υπόψιν και τις ιδιαίτερες περιστάσεις του Αιτητή, κρίνω ότι ο Αιτητής δεν έχει κάποιο προσωπικό χαρακτηριστικό που να αυξάνει το ρίσκο του. Πρόκειται για άνδρα νεαρής ηλικίας, υγιή, αρκούντως πεπαιδευμένο, πλήρως ικανός προς εργασία, με υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα του, ο οποίος έχει ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην περιοχή καταγωγής του, γνωρίζοντας τις συνθήκες που επικρατούν και το κυριότερο είναι σε θέση να αντιληφθεί την επέλευση του κινδύνου και να προφυλαχθεί δεόντως. Συνεπώς, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι με την επιστροφή του στην περιοχή καταγωγής του θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη και ως εκ τούτου δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις υπαγωγής του Αιτητή στο άρθρο 19(2)(γ) του Περί Προσφύγων Νόμου.

Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνω ότι το αίτημα του Αιτητή για διεθνή προστασία εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διαδικασίας και η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου ήταν αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ορθής αξιολόγησης όλων των στοιχείων και δεδομένων, είναι επαρκώς αιτιολογημένη και λήφθηκε σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου, το Σύνταγμα και τις Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου.

Συνεπώς, η προσφυγή απορρίπτεται με 1500 € έξοδα εναντίον του Αιτητή υπέρ των Καθ΄ ων η αίτηση.

                             

 

 

 Βούλα Κουρουζίδου -Καρλεττίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.