ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ. 2950/24 

31 Οκτωβρίου  2025

[Β. ΚΟΥΡΟΥΖΙΔΟΥ - ΚΑΡΛΕΤΤΙΔΟΥ Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το Άρθρο 146 του Συντάγματος 

Μεταξύ:

Μ. F., από το Αφγανιστάν

Αιτητής

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η Αίτηση

Γ. Βασιλόπουλος και Συνεργάτες ΔΕΠΕ, Δικηγόροι για τον Αιτητή

Ρ. Χαραλάμπους (κα), Δικηγόρος για τους Καθ' ων η Αίτηση.

O Αιτητής παρών.  Παρούσα και ο κος Α. Νοζουριάν (κα) για πιστή μετάφραση από Φαρσί σε Ελληνικά και αντιστρόφως.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής ενίσταται κατά της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερ. 30/6/2024 η οποία του κοινοποιήθηκε στις 31/07/2024 και δια της οποίας απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, προβάλλοντας ότι αυτή είναι άκυρη και/ή παράνομη και/ή αντισυνταγματική και/ή στερημένη οιουδήποτε νομικού αποτελέσματος και είναι αποτέλεσμα πλάνης και κακή εφαρμογής του Νόμου. Προωθεί συναφώς ο Αιτητής ότι η επακόλουθη απόφαση επιστροφής του στο Αφγανιστάν είναι επίσης άκυρη και/ή παράνομη και/ή αντισυνταγματική και/ή στερημένη οιουδήποτε νομικού αποτελέσματος και είναι αποτέλεσμα πλάνης και κακή εφαρμογής του Νόμου, ενώ ζητά από το Δικαστήριο όπως εκδώσει νέα απόφαση δια της οποίας θα αναγνωριστεί ως πολιτικός πρόσφυγας ή άλλως να του χορηγηθεί υποκατάστατη προστασία η οποία αντικαθιστά την προσβαλλομένη απόφαση.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Διοικητικού Φακέλου (στο εξής Δ.Φ.) που βρίσκονται ενώπιόν μου, ο Αιτητής είναι υπήκοος Αφγανιστάν και στις 18/04/2022 υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας, αφού προηγουμένως εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία, μέσω των κατεχόμενων εδαφών στις 09/03/2022.

Στις 10/08/2023, ο Αιτητής συμπλήρωσε και υπέγραψε το έντυπο συγκατάθεσης για συμμετοχή στο πρόγραμμα εθελοντικής μετεγκατάστασης. Στο πλαίσιο της εν λόγω διαδικασίας, ο Αιτητής δήλωσε ότι στη Δημοκρατία βρίσκονται και η τότε ανήλικη αδελφή του, Soman Faizi, ο ενήλικος αδερφός του, Μuhebullah Faizi και η ενήλικη αδερφή του, Sona Faizi. Στη βάση των πληροφοριών που έδωσε ο Αιτητής, έγινε εισήγηση για μετεγκατάσταση της ευρύτερης οικογένειας. Στη συνέχεια ωστόσο, ο Αιτητής ήρε την ανωτέρω συγκατάθεση.

Οι Sona Faizi και Soman, αδερφές του Αιτητή έχουν αμφότερες αναγνωριστεί με το καθεστώς του Πρόσφυγα, ενώ η αίτηση του αδερφού του, Μuhebullah Faizi, απορρίφθηκε και εκκρεμεί η προσφυγή υπ΄αριθ. 2758/24 ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, η οποία κατατέθηκε στις 22/07/2024.

Στις 26/06/2024 διεξήχθη συνέντευξη στον Αιτητή από  αρμόδιο λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος στις 27/06/2024 υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου με την εισήγηση όπως απορριφθεί το αίτημα του Αιτητή. Στις 30/06/2024 ο δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός, ενέκρινε την πιο πάνω Έκθεση-Εισήγηση αποφασίζοντας  την απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας του Αιτητή και εξέδωσε απόφαση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του. 

Στις 31/07/2024 εκδόθηκε απορριπτική του αιτήματος του Αιτητή  επιστολή από την Υπηρεσία Ασύλου συνοδευόμενη από αιτιολόγηση της απόφασής της, η οποία κοινοποιήθηκε αυθημερόν στον Αιτητή. Στις  02/08/2024 ο Αιτητής καταχώρισε την παρούσα προσφυγή.

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Δια του εισαγωγικού του δικογράφου, ο συνήγορος του Αιτητή και εγείρει πλείονες νομικούς ισχυρισμούς προς ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης οι οποίοι δεν προωθούνται δια της γραπτής του αγόρευσης στο σύνολο τους.

Δια της γραπτής του αγόρευσης ο συνήγορος του Αιτητή προβάλλει ως πρώτο ισχυρισμό ότι η προσβαλλόμενη απόφαση  στερείται δέουσας έρευνας και επαρκούς αιτιολογίας, καθώς ο αρμόδιος λειτουργός παρέλειψε να αξιολογήσει την εθνοτική καταγωγή του Αιτητή, Τατζίκ, σε συνάρτηση με τις επικρατούσες συνθήκες στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του, ήτοι την επαρχία Balkh στην περιφέρεια Mazar-i-Sharif. Παραθέτοντας πληροφορίες αναφορικά με τη μεταχείριση των Τατζίκ από τους Ταλιμπάν, ο συνήγορος του Αιτητή υποστηρίζει ότι σε περίπτωση επιστροφής του στο Αφγανιστάν, ο Αιτητής θα κινδυνέψει λόγω της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που ασκείται στην περιφέρεια Mazar-i-Sharif.

Στη συνέχεια ο κος Βασιλόπουλος παραθέτει πληροφορίες αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στην Καμπούλ και παραθέτει τη θεωρία γύρω από τους φορείς δίωξης στο Αφγανιστάν, βασιζόμενος ωστόσο σε ανάλυση του 2018, ήτοι πριν την αλλαγή του καθεστώτος. Καταλήγει και πάλι δε στο ότι ο Αιτητής διώκεται λόγω της επικρατούσας κατάστασης ασφαλείας στο Αφγανιστάν και ως εκ τούτου πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 19 (2) (γ) του περί Προσφύγων Νόμου. Καταλήγει δε στο ότι οι πράξεις οι οποίες αντιμετώπισε ο Αιτητής στην Καμπούλ, εμπίπτει στις πράξεις δίωξης για σκοπούς αναγνώρισής του ως πρόσφυγα.

Ακολούθως ο συνήγορος προωθεί ότι ο διενεργών την προφορική συνέντευξη του Αιτητή λειτουργός δεν αφιέρωσε τον κατάλληλο χρόνο στην εξέταση των ισχυρισμών του Αιτητή, ενώ σε σχέση με την έλλειψη αιτιολογίας, ο κος Βασιλόπουλος προωθεί ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αναιτιολόγητη καθώς οι Καθ΄ων η αίτηση παρέλειψαν να εξηγήσουν τους λόγους για τους οποίους απέρριψαν το αίτημα του Αιτητή, δεδομένου ότι εκείνος εξέφρασε τους λόγους για τους οποίους κινδυνεύει σε περίπτωση που επιστρέψει στο Αφγανιστάν.

Ο δεύτερος ισχυρισμός που εγείρει ο συνήγορος του Αιτητή, συνίσταται στην παράλειψη από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου να εξετάσει το εάν ο Αιτητής πληροί της προϋποθέσεις χορήγησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Ο εν λόγω ισχυρισμός βασίζεται ωστόσο σε επίκληση από το συνήγορο του Αιτητή πληροφοριών αναφορικά με τη στοχοποίηση των Τατζίκ από τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν.

Ο τρίτος ισχυρισμός του συνηγόρου του Αιτητή συνίσταται στο ότι δεν τηρήθηκαν οι αρχές που διέπουν τις διαδικασίες ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου και ο τέταρτος ισχυρισμός αφορά την Νομική Πλάνη. Οι εν λόγω ισχυρισμοί (3 και 4) ωστόσο αποσύρθηκαν από το συνήγορο του Αιτητή κατά τη διάρκεια των διευκρινίσεων.

Ακολούθως ωστόσο ο συνήγορος του Αιτητή προωθεί πέμπτο ισχυρισμό, ήτοι ότι  η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη κατά παράβαση της ορθής και νόμιμης διαδικασίας και/ή ελήφθη από αναρμόδιο πρόσωπο και παραβιάστηκαν τα άρθρα 2 και 13 του περί Προσφύγων Νόμου. Ειδικότερα, ο συνήγορος του Αιτητή προωθεί ότι ο κος Αγρότης έχει εξουσιοδότηση από τον προηγούμενο Υπουργό Εσωτερικών, κο Νουρή, ημερομηνίας 09/06/2022. Δεδομένου όμως ότι από την 01/03/2023 χρέη Υπουργού Εσωτερικών ασκεί ο κος Ιωάννου Κωνσταντίνος, ο κος Βασιλόπουλος υποστηρίζει ότι ο εξουσιοδότηση του  πρώην Υπουργού Εσωτερικών κου Νουρή δεν ισχύει και ως εκ τούτου ο κος Αγρότης στερείται εξουσιοδότησης από τον Υπουργό. Παράλληλα, ο συνήγορος του Αιτητή προωθεί ότι ο κος Αγρότης έχει εξουσιοδοτηθεί (09/06/2022) προς άσκηση συγκεκριμένων καθηκόντων που αφορούν την έκδοση αποφάσεων επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας και ως εκ τούτου δεν προκύπτει η εξουσιοδότηση και/ή αρμοδιότητα της λειτουργού που συνέταξε την έκθεση/εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού (CAS 117).

Καταληκτικά, ο κος Βασιλόπουλος προωθεί ότι καθώς η Υπηρεσία Ασύλου δε διαθέτει προϊστάμενο στον οποίο να έχουν ανατεθεί ρητώς συγκεκριμένα καθήκοντα, ουδείς άλλος λειτουργός δύναται να ασκήσει οιαδήποτε αρμοδιότητα, καθώς η αρμοδιότητα ασκείται αντί του Προϊσταμένου για εξουσίες και καθήκοντα έχουν ανατεθεί σε εκείνον, με αποτέλεσμα όλες οι εξουσιοδοτήσεις που κατείχαν οι λειτουργοί μετά την 9^η/12/2022 να καθίσταται άκυρη.

Από την πλευρά τους οι Καθ'ων η Αίτηση υπεραμύνονται της προσβαλλόμενης απόφασης. Αρχικά, αναφέρουν ότι ο Αιτητής δεν απέσεισε το βάρος απόδειξης των ισχυρισμών του δυνάμει του Άρθρου 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, και με αναφορά στην εισηγητική έκθεση του αρμοδίου λειτουργού και τις υποδείξεις περί αναξιοπιστίας του Αιτητή, προωθεί τα συμπεράσματα περί έλλειψης εσωτερικής αξιοπιστίας. Προωθούν τέλος οι Καθ' ων η αίτηση ότι η έρευνα που έγινε ήταν η δέουσα και η κατάληξη περί μη αναγνώρισης του Αιτητή σε οποιοδήποτε από τα καθεστώτα διεθνούς προστασίας ήταν ορθή και δεόντως αιτιολογημένη. 

Σε σχέση με τους ισχυρισμούς του Αιτητή, οι Καθ’ ων η αίτηση προωθούν ότι αυτοί εγείρονται σε αντίθεση με τον Κανονισμό 7(α) των περί Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019(3/2019) και τον Κανονισμό 8 (α) των περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου (Αρ. 1) Διαδικαστικών Κανονισμών του 2015 (6/2015), με αποτέλεσμα να πρέπει να απορριφθούν χωρίς να εξεταστούν.

Ως προς τον ισχυρισμό περί αναρμοδιότητας του αποφασίζοντος οργάνου, οι Καθ’ ων η αίτηση επιφυλάχθηκαν όπως προσκομίσουν λίστα με τα ονόματα των λειτουργών ορισμένου χρόνου της Υπηρεσίας Ασύλου και κατά τα λοιπά παραπέμπουν στην υπ’ αριθ. 3264/2024 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου.

Καλούν τέλος το παρόν Δικαστήριο όπως απορρίψει την υπό εξέταση προσφυγή και επικυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.

Κατά την ενώπιόν μου ακρόαση στις 03/07/2025, ο συνήγορος των Καθ΄ων η αίτηση αρχικά απέσυρε τους ισχυρισμούς 3 και 4 και διατήρησε τον ισχυρισμό περί αναρμοδιότητας του λειτουργού CAS 117 καθώς δεν προκύπτει το καθεστώς της. Η συνήγορος των Καθ΄ων η αίτηση δήλωσε ότι ο αντίστοιχος φάκελος με τη λίστα των λειτουργών έχει κατατεθεί ενώπιον άλλης υπόθεσης του παρόντος Δικαστηρίου και ο κος Βασιλόπουλος απέσυρε τον εν λόγω ισχυρισμό.

ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Καταρχάς πρέπει να λεχθεί ότι οι λόγοι ακύρωσης είναι με γενικότητα και αοριστία που εγείρονται στην παρούσα αίτηση. Η απλή καταγραφή κατά ιδιαίτερα συνοπτικό τρόπο στους λόγους ακύρωσης της νομικής βάσης της προσφυγής δεν ικανοποιεί την επιτακτική ανάγκη του Καν. 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962, όπως οι νομικοί λόγοι αναφέρονται πλήρως.

Η αναφορά, για παράδειγμα, ότι «Η απόφαση πάσχει γιατί λήφθηκε χωρίς την δέουσα έρευνα» (το ίδιο αοριστόλογοι είναι και οι υπόλοιποι λόγοι ακύρωσης), δεν εξηγεί καθόλου, ούτε παραπέμπει σε συγκεκριμένα κατ' ισχυρισμόν δεδομένα που οδήγησαν σε μη έρευνα, ή σε πλάνη, ή καταπάτηση των αρχών της ίσης μεταχείρισης κλπ.

Οι ισχυρισμοί για την ακύρωση μιας διοικητικής απόφασης πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και να εξειδικεύουν ποια νομοθετική πρόνοια ή αρχή διοικητικού δικαίου παραβιάζεται. Όπως έχει τονισθεί στην υπόθεση Latomia Estate Ltd. v. Δημοκρατίας (2001) 3 Α.Α.Δ. 672: «Η αιτιολόγηση των νομικών σημείων πάνω στα οποία βασίζεται μια προσφυγή είναι απαραίτητη για την εξέταση από ένα Διοικητικό Δικαστήριο των λόγων που προσβάλλουν τη νομιμότητα μιας διοικητικής πράξης». 

Περαιτέρω δεν αρκεί η παράθεση των συγκεκριμένων διατάξεων της νομοθεσίας που κατ' ισχυρισμόν παραβιάζει η προσβαλλόμενη πράξη, αλλά θα πρέπει επίσης τα επικαλούμενα νομικά σημεία να αιτιολογούνται πλήρως. Οποιαδήποτε αοριστία ή ασάφεια σε σχέση με αυτά μπορεί να έχει ως συνέπεια την απόρριψη της προσφυγής. (βλ. Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 AAΔ.598).

Ο συνήγορος του Αιτητή παραθέτει γενικά και αόριστα τα νομικά σημεία στην προσφυγή και επικαλείται παραβιάσεις του Συντάγματος, του περί Προσφύγων Νόμου και των Γενικών Αρχών του Διοικητικού Δικαίου χωρίς ωστόσο την παράθεση των συγκεκριμένων διατάξεων της νομοθεσίας που κατ' ισχυρισμό παραβιάζει η προσβαλλόμενη πράξη, αλλά επίσης ελλείπει οποιαδήποτε επιχειρηματολογία υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης.

Επίσης είναι πλειστάκις νομολογημένο ότι, λόγοι ακύρωσης που δεν εγείρονται στο δικόγραφο της προσφυγής δεν μπορούν να εξεταστούν με το να εγείρονται για πρώτη φορά στις γραπτές αγορεύσεις. Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας στη Φλωρεντία Πετρίδου ν. Επιτρο­πής Δημόσιας Υπηρεσίας, (2004) 3 Α.Α.Δ. 636: «Παρατηρούμε ότι στο κείμενο της προσφυγής δεν εγείρεται τέτοιος λόγος ακύρωσης, αν και σχετική επιχειρηματολογία πράγματι προβάλλεται στη γραπτή αγό­ρευση της εφεσείουσας. Έχει επανειλημμένα λεχθεί πως λόγος ακύρωσης που δεν εγείρεται στην προσφυγή δεν μπορεί να εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο, αφού οι γραπτές αγορεύσεις αποτελούν απλώς επιχειρηματολογία».

Σχετική είναι και η υπόθεση Σπύρου και Άλλων ν. Δημοκρατίας, Προσφ. 571/94 κ.α., ημερ. 22.11.1995, στη σελ. 4. «Το γεγονός ότι το άρθρο 146.1. του Συντάγματος καταγράφει ως αιτίες ακυρότητας την αντίθεση προς τις διατάξεις του Συντάγματος, ή του Νόμου και την υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας, δεν σημαίνει ότι αρκεί η γενική επίκληση κάποιας από αυτές χωρίς άλλο. Η ταξινόμηση κάποιου νομικού λόγου ως υπαγόμενου στα πιο πάνω, είναι εγχείρημα ουσίας που προϋποθέτει την έγερσή του σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις».

Οι αγορεύσεις αποτελούν τη μόνη μέθοδο ανάπτυξης των λόγων ακύρωσης ή ισχυρισμών που ήδη προσβλήθηκαν με το δικόγραφο της προσφυγής.

Σύμφωνα με την  Μαραγκός ν. Δημοκρατίας (2006) 3 Α.Α.Δ. 671 :

«Για να καταστεί το θέμα επίδικο, πρέπει αυτό να εγείρεται σύμφωνα με τις δικονομικές διατάξεις και να αποφασίζεται ύστερα από εξαντλητική επιχειρηματολογία.»

«Η αγόρευση αποτελεί το μέσο για την έκθεση της επιχειρηματολογίας υπέρ της αποδοχής των λόγων ακύρωσης και όχι υποκατάστατο της στοιχειοθέτησής τους. Βλ. Παπαδοπούλας ν. Ιωσηφίδη κ.ά. (2002) 3 Α.Α.Δ. 601 και Λεωφορεία Λευκωσίας Λτδ ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 56.»

Η αγόρευση συνιστά το μέσο ανάπτυξης της επιχειρηματολογίας  που στην παρούσα δεν προκύπτει. Είναι δε εμφανές ότι η συνήγορος του Αιτητή επαναλαμβάνει τα νομικά σημεία όπως αυτά καταγράφονται στο δικόγραφο της προσφυγής τα οποία ωστόσο δεν αιτιολογούνται.

Τα όσα επομένως πιο κάτω εξετάζονται και  αποφασίζονται τελούν υπό την πιο πάνω τοποθέτηση και το δικαστήριο δεν θα αναφερθεί περαιτέρω στους νομικούς ισχυρισμούς που είτε δεν δικογραφούνται είτε κακογραφούνται κατά παράβαση του Καν. 7 του Ανωτάτου Συνταγματικού Διαδικαστικού Κανονισμού του 1962.

Ενόψει ωστόσο  των  ισχυρισμών περί αναρμοδιότητας, που άπτονται ζητήματος δημοσίας τάξεως, το Δικαστήριο πριν προχωρήσει στην εξέταση της ουσίας της προσβαλλόμενης απόφασης θα εξετάσει τους πιο πάνω ισχυρισμούς τους οποίους εξέτασε ήδη η αδελφή Δικαστής κα Κ.Κλεάνθους με την την υπ.αρ. 8484/2021 απόφαση της ημερ. 16/4/2024 J.L.M. και Κυπριακής Δημοκρατίας στης οποίας τη θέσης επί του ζητήματος  υιοθετώ αυτούσια  και παραθέτω:

<< 86.  Σχετικά με τον ισχυρισμό περί νομιμοποίησης των Καθ' ων η αίτηση να προβούν σε έκδοση απόφασης επιστροφής, ενόψει της ιδιότητας της Αιτήτριας ως Αιτήτριας ασύλου , επισημαίνεται ότι βάσει του άρθρου 18 (7Β) (α1) του Περί Προσφύγων Νόμου (η υπογράμμιση είναι δική μου), έπειτα από την τροποποίηση με τον 142(I)/ 2020 Τροποποιητικό Νόμο «(7Β) Σε περίπτωση που ο Προϊστάμενος απορρίπτει αίτηση, αναφορικά με το καθεστώς πρόσφυγα ή/και το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας -  [.](α1) διατάσσει την επιστροφή και/ή απομάκρυνση και/ή απέλαση του αιτητή, η οποία αποτελεί  αναπόσπαστο τμήμα της απόφασης του Προϊσταμένου, δυνάμει των διατάξεων του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου, εφόσον δε υφίσταται ήδη σε ισχύ άλλη απόφαση επιστροφής και/ή απομάκρυνσης και/ή απέλασης, θεωρείται ότι η εν λόγω απόφαση ενσωματώνεται στην απορριπτική απόφαση και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτής, [.]».

87. {..} ,88.{..} ,89. 

90.  Ειδικά ως προς την αρμοδιότητα του κ. Α. Α. να προβαίνει σε έκδοση αποφάσεων επιστροφής, επαναλαμβάνω ότι δυνάμει του άρθρου 18(7Β) (α1) του περί Προσφύγων Νόμου, η αρμοδιότητα έκδοσης απόφασης επιστροφής του Αιτητή παρέχεται στον Προϊστάμενο. Ο όρος «Προϊστάμενος», βάσει του άρθρου 2 (1) του περί Προσφύγων Νόμου, περιλαμβάνει επιπλέον «οποιοδήποτε άλλο αρμόδιο λειτουργό της εν λόγω Υπηρεσίας που εξουσιοδοτείται από τον Υπουργό, για να ασκεί όλες ή οποιεσδήποτε από τις εξουσίες ή να εκτελεί όλα ή οποιαδήποτε από τα καθήκοντα του Προϊσταμένου·» Λαμβάνοντας υπόψιν την από 9.6.2022 εξουσιοδότηση του Υπουργού Εσωτερικών προς τον κ. Α. Α. όπως ασκεί μέρος των καθηκόντων του Προϊσταμένου που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, σε έκδοση αποφάσεων επιστροφής βάσει των άρθρων 12Δ, 13 και 18, o ισχυρισμός του Αιτητή περί αναρμοδιότητας του κ. Α. Α. να προβεί σε έκδοση της εν λόγω απόφασης οφείλει να απορριφθεί.”

Περαιτέρω αναφορικά με τον ισχυρισμό του Αιτητή πως η απόφαση επιστροφής αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της προσβαλλόμενης απόφασης συνεπώς συμπαρασύρεται σε ακυρότητα η προσβαλλόμενη στην ολότητα της δε με βρίσκει σύμφωνη. Το ζήτημα αυτό εξετάστηκε από την αδελφή δικαστή κα  Ε. Ρήγα στην υπ.αρ. 3213/2022  υπόθεση J.K.,από Δημοκρατία της Γουινέας δια της Επιτρόπου Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού και Κυπριακης Δημοκρατίας  ημερ. 17/8/2023 της οποίας τη θέση υιοθετώ και παραπέμπω στο ακόλουθο απόσπασμα  της εν λόγω απόφασης:  

<< Έχω καταλήξει συνεπώς ότι η απόφαση επιστροφής, ως εκδιδόμενη κατ' εφαρμογή ιδιαίτερης νομοθεσίας (ήτοι των διατάξεων του Κεφαλαίου 105), η οποία αποβλέπει σε διαφορετικό σκοπό από την απόφαση απόρριψης της αίτησης ασύλου της Αιτήτριας, δεν αποτελεί τμήμα ή τέρμα αυτής, αλλά πρόκειται για άλλη διοικητική ενέργεια, η οποία συνιστά πράξη απλώς συναφή δεδομένου ότι προϋπόθεση για την έκδοση της, είναι η ύπαρξη απορριπτικής απόφασης επί αιτήματος ασύλου. Σύμφωνα με τη νομολογία, συνάφεια υπάρχει όταν μια πράξη αποτελεί προϋπόθεση άλλης ή όταν οι προσβαλλόμενες με το ίδιο δικόγραφο πράξεις αφορούν τον ίδιο αιτητή, βασίζονται στις ίδιες διατάξεις του νόμου, φέρουν ταυτόσημη αιτιολογία και εκδόθηκαν από το ίδιο όργανο, κατά την ίδια διοικητική διαδικασία (βλ.Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας της Ελλάδας 1929-1959, σελ. 274, Συμεωνίδου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 258, 271).  

Σύμφωνα με τον Καθηγητή Σπηλιωτόπουλο στο «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», 5^η έκδοση:

«Με την αίτηση ακυρώσεως είναι δυνατό να συμπροσβάλλονται περισσότερες πράξεις που αναφέρονται ρητά στο δικόγραφο, εφόσον είναι συναφείς. Υπάρχει δε συνάφεια και όταν η μία πράξη εκδόθηκε κατ' εφαρμογή προγενέστερης, και συνεπώς στηρίζεται σ' αυτήν, η οποία αποτελεί την προϋπόθεση της έκδοσής της (ΣΕ 510/1983) ή όταν έχει το ίδιο αντικείμενο.» 

Η πιο πάνω αρχή υιοθετήθηκε και από την κυπριακή νομολογία. Στην υπόθεση Κωστάκης Στέλιου Χριστοδούλου κ.ά. ν. Νεοφύτου κ.ά. (2001) 3Α Α.Α.Δ. 576, η οποία υιοθετεί σωρεία προηγούμενων αποφάσεων επί του θέματος, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:

«Συνάφεια υπάρχει όταν μία πράξη αποτελεί προϋπόθεση της άλλης ή όταν οι προσβαλλόμενες με το ίδιο δικόγραφο πράξεις αφορούν τον ίδιο αιτητή, βασίζονται στις ίδιες διατάξεις του νόμου, φέρουν ταυτόσημη αιτιολογία και εκδόθηκαν από το ίδιο όργανο, κατά την ίδια διοικητική διαδικασία.»

  {.}

Προκύπτει λοιπόν από το συνδυασμένο αποτέλεσμα των ως άνω διατάξεων ότι οι δύο αυτές αποφάσεις δεν συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, ενώ η απόφαση επιστροφής δεν αποτελεί μέρος του αδιαίρετου μηχανισμού που οδηγεί στην έκδοση απόφασης επί αιτήματος διεθνούς προστασίας, αλλά είναι ανεξάρτητη από αυτήν. Με απλά λόγια, απόρριψη αίτησης για παραχώρηση διεθνούς προστασίας, δεν συνεπάγεται και την άνευ όρων έκδοση απόφασης επιστροφής του αιτούντος. Τουναντίον, ως οι νομοθετικές διατάξεις καταδεικνύουν, η έκδοση απόφασης επιστροφής απαιτεί άλλη διοικητική διεργασία προκειμένου να καταδειχθεί η αναγκαιότητα έκδοσης της.>>

Περαιτέρω αναφορικά με τα ζητήματα αναρμοδιότητας τα οποία προωθεί ο συνήγορος του Αιτητή υιοθετώ τη θέση του αδελφού Δικαστή κ. Μ. Στυλιανού στην υπ. Αρ υπόθεση 3264/24 ημερ. 19/2/25A. N. A. από Σομαλία και τώρα Λεμεσό και Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω του Διευθυντού της Υπηρεσίας Ασύλου απόσπασμα της οποίας παραθέτω πιο κάτω :

“Ειδικότερα, ο συνήγορος για τον Αιτητή εισηγείται την ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης διότι κατά τους ισχυρισμούς του:

{..}

(γ) ότι από τις 09/12/22 η αρμόδια αρχή Υπηρεσία Ασύλου είναι χωρίς Προϊστάμενο (έληξε η απόσπαση της κας Χρυσομηλά - Κουρσουμπά που ορίστηκε ως Προϊστάμενη της Υπηρεσίας από την 09/12/19), συνεπώς δεν παρέχεται δικαίωμα σε οποιοδήποτε άλλο λειτουργό να λαμβάνει αποφάσεις με βάση τον περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμο (Κεφ. 105).

(δ) η αρμοδιότητα του συγκεκριμένου λειτουργού (κ. Α. Αγρότη) που έλαβε την προσβαλλόμενη απόφαση δεν εκτείνεται στις πρόνοιες του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου (Κεφ. 105), που ρυθμίζει την έκδοση απόφασης επιστροφής.

{…}

Το γεγονός ότι η απόσπαση της κας Μ. Χρυσομηλά-Κουρσουμπά για εκτέλεση καθηκόντων για ικανοποίηση υπηρεσιακών αναγκών στην Υπηρεσία Ασύλου ήτο από τις 09/12/19 μέχρι τις 08/12/22 (Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας Αρ.5272, ημερομηνίας 16/04/20), δεν επηρεάζει την δοθείσα έγκυρη εξουσιοδότηση του Υπουργού Εσωτερικών ημερομηνίας 09/06/22 προς τον κ. Α. Αγρότη για να ενεργεί και/ή να ασκεί συγκεκριμένες εξουσίες ή καθήκοντα του «Προϊστάμενου» της Υπηρεσίας Ασύλου. Βάσει αυτής:

 

«Με βάση το άρθρο 2(1) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6(Ι)00, ως εκάστοτε τροποποιείται και τον ορισμό του όρου «Προϊστάμενος», όπου σημαίνει «αρμόδιο λειτουργό ο οποίος προΐσταται της Υπηρεσίας Ασύλου και περιλαμβάνει οποιοδήποτε άλλο αρμόδιο Λειτουργό της εν λόγω Υπηρεσίας που εξουσιοδοτείται από τον Υπουργό, για να ασκεί όλες ή οποιεσδήποτε από τις εξουσίες ή να εκτελεί όλα ή οποιαδήποτε από τα καθήκοντα του Προϊστάμενου», δια της παρούσας, εξουσιοδοτώ:

 

α) τον κο Ανδρέα Αγρότη, Διοικητικό Λειτουργό αορίστου χρόνου της Υπηρεσίας Ασύλου και

β) τον κο Παντελή Καζαντζή. Διοικητικό Λειτουργό αορίστου χρόνου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

για να ασκούν μέρος των εξουσιών ή να εκτελούν μέρος των καθηκόντων του Προϊστάμενου, που αφορούν στην έκδοση αποφάσεων επί αιτημάτων διεθνούς προστασίας περιλαμβανομένων αποφάσεων αποκλεισμού (άρθρο 5), ανάκλησης (άρθρο 64), παραίτησης (άρθρο 6Β) και παύσης (άρθρο 6) καθεστώτος διεθνούς προστασίας, αποφάσεων επί μεταγενέστερων αιτήσεων (άρθρο 16Δ), επανανοίγματος φακέλου (άρθρο 16Ε), τερματισμού δικαιώματος παραμονής (άρθρο 8) και εκδοση αποφάσεων επιστροφής (άρθρα 12Α, 13, 18), αποφάσεων σχετικά με ασυνόδευτους ανήλικους και παραπομπή αυτών στους αρμόδιους φορείς (άρθρο 10), αποφάσεων σχετικά με απαράδεκτες αιτήσεις (άρθρο 12Βτετράκις), αποφάσεων σχετικά με εσωτερική μετεγκατάσταση (άρθρο 12Γ), αποφάσεων σχετικά με σιωπηρή απόσυρση αίτησης ή υπαναχώρηση από αυτή

(άρθρο 16Β), αποφάσεων σχετικά με ρητή απόσυρση αίτησης (άρθρο 16Γ), αποφάσεων σχετικά με προσωρινή προστασία (άρθρα 20 - 20ΙΒ) και αποφάσεων σχετικά με την οικογενειακή ενότητα (άρθρο 25).

 

Η παρούσα εξουσιοδότηση αφορά αποφάσεις επί εκθέσεων εισηγήσεων που υποβάλλονται από λειτουργούς ορισμένου χρόνου.

 

Η εξουσιοδότηση ημερομηνίας 24 Φεβρουαρίου 2021 καταργείται.

[υπογραφή]

 

Νίκος Νουρής

 

Υπουργός Εσωτερικών»

 

Απορρίπτεται και ο συναφής ισχυρισμός ότι η αρμοδιότητα του κ. Α. Αγρότη δεν εκτείνεται και σε σχέση με αποφάσεις επιστροφής και/ή σε πρόνοιες του περί Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Νόμου (Κεφ. 105). Η πιο πάνω εξουσιοδότηση παρέχει άσκηση εξουσιών και/ή καθήκοντα Προϊστάμενου Υπηρεσίας Ασύλου συμπεριλαμβανομένων και του «τερματισμού δικαιώματος παραμονής (άρθρο 8) και έκδοση αποφάσεων επιστροφής (άρθρα 12Α, 13, 18)». Ως δε προνοείται στις σχετικές διατάξεις της νομοθεσίας, στην έκταση που ενδιαφέρει, συγκεκριμένα το Άρθρο 8 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000):

 

«Δικαίωμα παραμονής και βεβαίωση υποβολής αίτησης

8.-[.] ο αιτητής έχει, αποκλειστικά για το σκοπό της διαδικασίας, δικαίωμα παραμονής στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές, το οποίο δικαίωμα ισχύει από την ημερομηνία υποβολής της αίτησής του μέχρι-

(i) την ημερομηνία κατά την οποία λήγει άπρακτη η προθεσμία που ορίζεται στο άρθρο 12Α του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου για άσκηση προσφυγής κατά απόφασης του Προϊσταμένου επί της εν λόγω αίτησης ή κατά απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής επί διοικητικής προσφυγής την οποία ο αιτητής τυχόν καταχώρησε ενώπιόν της, ή

(ii) σε περίπτωση που ασκήθηκε η προαναφερόμενη προσφυγή εμπρόθεσμα, την ημερομηνία έκδοσης πρωτόδικης απόφασης του Διοικητικού Δικαστηρίου επ' αυτής.

[.] (α) δικαίωμα παραμονής δεν θεμελιώνει δικαίωμα για χορήγηση άδειας διαμονής.»

 

[ο τονισμός δικός μου]

 

Ως, επίσης, προνοείται στις σχετικές διατάξεις της νομοθεσίας, στην έκταση που ενδιαφέρει, συγκεκριμένα το Άρθρο 13 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 έως 2023, (Ν.6(Ι)/2000):

 

«13.-(1) Κατά την κανονική διαδικασία εξέτασης αιτήσεων, ο αρμόδιος λειτουργός εξετάζει την αίτηση και προβαίνει σε προσωπική συνέντευξη του αιτητή, εκτός στις περιπτώσεις όπου τέτοια συνέντευξη δυνατό να έχει ήδη πραγματοποιηθεί δυνάμει του εδαφίου (2) του άρθρου 12Δ.

(2) Ο Προϊστάμενος, μετά την εξέταση της έκθεσης του αρμόδιου λειτουργού, δύναται, με απόφασή του:

(α)  Να αναγνωρίσει τον αιτητή ως πρόσφυγα·

(β) να αναγνωρίσει στον αιτητή το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας·

(γ) [Διαγράφηκε]·

(δ) να απορρίψει την αίτηση και εκδώσει απόφαση επιστροφής και/ή απομάκρυνσης και/ή διάταγμα απέλασης, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα αυτής, δυνάμει του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου:

Νοείται ότι, η εκτέλεση της απόφασης επιστροφής και/ή απομάκρυνσης και/ή του διατάγματος απέλασης τελεί υπό την επιφύλαξη των διατάξεων των άρθρων 4 και 8.» 

[ο τονισμός δικός μου]

 

Τώρα, με βάση το Άρθρο 2 του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου (ΚΕΦ.105), «Ανώτερος Λειτουργός Μετανάστευσης» ορίζεται στην νομοθεσία ως ο Υπουργός Εσωτερικών ο οποίος έχει την εξουσία για έκδοση απόφασης επιστροφής ως οι πρόνοιες των Άρθρων 18ΟΗ και 18ΟΘ του περί Αλλοδαπών και Μεταναστεύσεως Νόμου (ΚΕΦ.105). Λαμβάνοντας υπόψη ολιστικά τις πρόνοιες και των δύο νομοθετημάτων, του περιεχομένου της δοθείσας εξουσιοδότησης και του γεγονός ότι αρμόδιο κατά την νομοθεσία πρόσωπο για έκδοση αποφάσεων επιστροφής είναι ο Υπουργός Εσωτερικών ως «Ανώτερος Λειτουργός Μετανάστευσης», η εξουσιοδότηση ημερομηνίας 09/06/22 κρίνεται ότι καλύπτει τον κ. Α. Αγρότη να ασκεί και τις συγκεκριμένες εξουσίες. Ούτε οι σκοποί που η εξουσιοδότηση ημερομηνίας 10/11/20 παραχώθηκε στην κα Μ. Χρυσομηλά - Κουρσουμπά από τον Υπουργό Εσωτερικών (ερυθρό 36 ΔΦ) μπορούν να απασχολήσουν το Δικαστήριο, διότι δεν αποτελούν αντικείμενο της παρούσας προσφυγής και/ή ούτε επηρεάζει την προσβαλλόμενη με την παρούσα προσφυγή διοικητική απόφαση.”

 

 

 

 Αναφορικά με το ισχυρισμό της συνηγόρου του Αιτητή περί έλλειψης δέουσας έρευνας έχει πλειστάκις νομολογηθεί ότι η έκταση, ο τρόπος και η διαδικασία που ακολουθείται ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια της διοίκησης. Περαιτέρω, η έρευνα είναι επαρκής εφόσον εκτείνεται στη διερεύνηση κάθε γεγονότος που σχετίζεται με το θέμα που εξετάζεται. Το κριτήριο για την πληρότητα της έρευνας έγκειται στη συλλογή και τη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων τα οποία παρέχουν ασφαλή συμπεράσματα (Βλέπε Δημοκρατία ν. Κοινότητας Πυργών κ.α., Α.Ε. 1518/1.11.96, Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας ν. Ζάμπογλου, Α.Ε. 1575/14.7.97, A.Ε.2371,Motorways Ltd ν Δημοκρατίας ημερ. 25/6/99).

Το Δικαστήριο στα πλαίσια ελέγχου της προσβαλλόμενης απόφασης εξετάζει κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ερεύνησε όλα εκείνα τα στοιχεία που όφειλε να ερευνήσει και να συνεκτιμήσει για να καταλήξει στην απόφασή του σύμφωνα με τις πρόνοιες του Νόμου. Η έρευνα θεωρείται πλήρης όταν το διοικητικό όργανο συλλέξει και εξετάσει όλα τα ουσιώδη στοιχεία μιας υπόθεσης ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα. Το είδος και η έκταση της έρευνας εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του αποφασίζοντας οργάνου και διαφέρει κατά περίπτωση (βλ. απόφαση αρ. 128/2008 JAMAL KAROU V Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 1 Φεβρουάριου, 2010).

Περαιτέρω όπως εξηγήθηκε στην υπόθεση Πολυξένη Γεωργίου ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση αρ. 606/91, ημερομηνίας 22.9.92, στις σελ. 2-3: «Το τι αποτελεί επαρκή έρευνα, εξαρτάται από τα γεγονότα και περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Avra Georghiou Knai ν. The Republic (1987) 3 CLR 1534). Η έκταση της έρευνας που ένα διοικητικό όργανο διεξάγει για τη λήψη απόφασης εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης» (Δημοκρατίας ν. Γιαλλουρίδη και Άλλων), Αναθεωρητικές Εφέσεις 868, 868, ημερομηνίας 13.12.90)».

 Η υπό κρίση απόφαση λήφθηκε στα πλαίσια της άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του αρμοδίου διοικητικού οργάνου, ήτοι της Υπηρεσίας Ασύλου, κατόπιν συνεκτίμησης των πραγματικών στοιχείων και δεδομένων, στηριζόμενη στο ορθό νομικό υπόβαθρο όπως έχει αναφερθεί πιο πάνω στην απόφαση μου. Ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε κανένα βάσιμο φόβο δίωξης, ο οποίος σύμφωνα με το Άρθρο 3 του Περί Προσφύγων Νόμου πρέπει να συντρέχει από κυβερνητικά ή μη κυβερνητικά όργανα δίωξης.

 Όπως καταδεικνύεται από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου οι Καθ' ων η αίτηση ενήργησαν σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου και εξέτασαν όλα τα ουσιώδη στοιχεία που είχαν ενώπιον τους.

Κρίνεται σκόπιμο στο στάδιο αυτό αρχικά να καταγραφούν οι ισχυρισμοί που πρόβαλε o Αιτητής στα πλαίσια της εξέτασης του αιτήματός του για διεθνή προστασία από την Υπηρεσία Ασύλου.

Κατά την υποβολή αιτήματος διεθνούς προστασίας, ο Αιτητής κατέγραψε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του επειδή εν ήταν ασφαλής στη χώρα του. Οι Ταλιμπάν άρχισαν να στρατολογούν νεαρούς και εκείνος δεν ήθελε να συμμετάσχει. Η αδερφή του εργαζόταν σε ένα γραφείο που ασχολούταν με τα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν και γι’ αυτό το λόγο στοχοποιήθηκε ολόκληρη η οικογένειά του από τους Ταλιμπάν. Παράλληλα δήλωσε πως στο Αφγανιστάν σπούδαζε, όταν ανέλαβαν όμως την εξουσία οι Ταλιμπάν όλα άλλαξαν και κανείς δεν είναι πλέον ασφαλής. Η συνεχείς πόλεμοι στο Αφγανιστάν τον έκαναν να υποφέρει συνεχώς και έτσι αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα και να μεταβεί σε ένα μέρος που θα είναι ασφαλής (βλ. ερ. 51 δ.φ.).

Κατά την διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης και σε σχέση με τα στοιχεία του προσωπικού του προφίλ, ο Αιτητής δήλωσε ότι γεννήθηκε στις 20/03/2022 στην πόλη Masar-i-Sarif, πρωτεύουσα της επαρχίας Balkh. Εξήγησε όμως ότι μεγάλωσε και έζησε αποκλειστικά στην πόλη Balkh του Afghanistan. Σε σχέση με την πατρική του οικογένεια, ο Αιτητής δήλωσε ότι οι μεν γονείς του βρίσκονται και εργάζονται στην πόλη  Masar-i-Sarif, ενώ τα τρία αδέρφια του βρίσκονται στην Κύπρο. Αναφορικά με την οικογενειακή του κατάσταση, ο Αιτητής δήλωσε άγαμος και άτεκνος. Ο Αιτητής δήλωσε ότι ανήκει στην εθνοτική ομάδα Τατζίκ, Μουσουλμάνος Σουνίτης στο θρήσκευμα. Ως προς το μορφωτικό του επίπεδο, ο Αιτητής δήλωσε ότι φοίτησε για δύο χρόνια στο πανεπιστήμιο Jawzjan, ωστόσο στη συνέχεια εγκατέλειψε τις σπουδές του το Φεβρουάριο του 2022 και συνέχισε σπίτι του κάποια μαθήματα αγγλικών. Εξήγησε, τέλος, ότι ουδέποτε εργάστηκε στη χώρα καταγωγής του (βλ. ερ. 76 -78 δ.φ.).

Αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής κατά το στάδιο της ελεύθερης αφήγησής του δήλωσε ότι μόλις ανέλαβαν την εξουσία οι Ταλιμπάν, διέκοψαν τη λειτουργία των πανεπιστημίων και ήταν μια κακή περίοδος για όλη τη χώρα. Ήταν δύσκολο για εκείνον και την αδερφή του να συντηρηθούν. Προσέθεσε ότι τόσο ο ίδιος, όσο και ο αδερφός του δέχτηκαν βία και απειλές εξαιτίας του επαγγέλματος της αδερφής του, καθώς εκείνοι την μετέφεραν στην εργασία της. Μία μέρα σταμάτησαν το όχημά τους οι Ταλιμπάν και ρώτησαν την αδερφή του γιατί δε φορούσε Hijab, χαστούκισαν τον Αιτητή στο πρόσωπο και τους ζήτησαν να συμμορφωθούν με τις επιταγές τους. Δήλωσε μάλιστα πως το εν λόγω περιστατικό έχει παραμείνει στο μυαλό του και τον επηρεάζει ψυχολογικά (βλ. ερ. 74 1Χ δ.φ.).

Ερωτηθείς εάν υπάρχει κάποιος άλλος λόγος για τον οποίο εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά.

Κληθείς να παραθέσει πληροφορίες αναφορικά με το κλείσιμο των πανεπιστημίων από τους Ταλιμπάν, ο Αιτητής δήλωσε ότι όταν ανέλαβαν την εξουσία έκλεισαν τα πανεπιστήμια, ωστόσο τα άνοιξαν μετά από 6 μήνες. Ζητηθείς να περιγράψει πως τον επηρέασε προσωπικά η εν λόγω κατάσταση, ο Αιτητής απάντησε ότι ήταν σημαντική γι’ αυτόν η μόρφωση. Ερωτηθείς εάν αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα από τους Ταλιμπάν λόγω του ότι ήταν μαθητής, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά. Κληθείς να εξηγήσει για ποιο λόγο εγκατέλειψε τη χώρα του, δεδομένου ότι τα πανεπιστήμια άνοιξαν και πάλι, ο Αιτητής δήλωσε ότι τα πανεπιστήμια άνοιξαν όταν ο ίδιος είχε φύγει από το Αφγανιστάν (βλ. ερ. 74 2Χ δ.φ.).

Στη συνέχεια ζητήθηκε από τον Αιτητή να αναπτύξει τις δηλώσεις του περί βίας και απειλών από τους Ταλιμπάν και εκείνος περιέγραψε ένα περιστατικό κατά το οποίο τους σταμάτησαν οι Ταλιμπάν σε ένα σημείο ελέγχου και ρώτησαν την αδερφή του γιατί δε φοράει Hijab. Εκείνος εξήγησε στους Taliban ότι η αδερφή του είχε καλυμμένα τα μαλλιά της, ωστόσο εκείνοι υποστήριξαν ότι θα πρέπει να καλύψει και το πρόσωπό της. Τότε τον ράπισαν και τον προειδοποίησαν ότι δεν θέλουν να τον ξαναδούν έτσι. Ο Αιτητής δήλωσε ότι δε θα ξεχάσει ποτέ το εν λόγω περιστατικό, διότι αυτό τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τη χώρα. Ζητηθείς να προσδιορίσει πότε έλαβε χώρα το εν λόγω περιστατικό, ο Αιτητής δήλωσε ότι συνέβη ένα μήνα πριν εκείνος εγκαταλείψει το Αφγανιστάν. Ως προς τον τρόπο που αντέδρασε μετά το εν λόγω περιστατικό, ο Αιτητής δήλωσε ότι έφυγε από την περιοχή επειδή όλοι είδαν ότι τον χαστούκισαν. Ερωτηθείς που βρίσκεται το εν λόγω σημείο ελέγχου, ο Αιτητής επικαλέστηκε ανώνυμα μια τοποθεσία η οποία απέχει 10 χιλιόμετρα από την οικογενειακή του οικία (βλ. ερ. 73 2Χ δ.φ.).

Ως προς το επάγγελμα της αδερφής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι εκείνη εργαζόταν ως «Project Manager» σε ένα πρόγραμμα που βοηθούσε και συμβούλευε τις γυναίκες σχετικά με το πως θα δημιουργήσουν και πως θα προστατεύσουν την οικογένειά τους, ο δε χώρος εργασίας της απείχε 20 λεπτά από την οικία τους. Ερωτηθείς πόσες φορές πέρασε από σημείο ελέγχου των Ταλιμπάν με την αδερφή του, ο Αιτητής αποκρίθηκε ότι συνάντησε σημεία ελέγχου τουλάχιστον δέκα φορές (βλ. ερ. 73 3Χ δ.φ.). Ως προς το εάν αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα από τους Ταλιμπάν, κατά τη διέλευσή του από τα σημεία ελέγχου, ο Αιτητής απάντησε ότι τίποτα άλλο δε του συνέβη (βλ. ερ. 73 3Χ δ.φ.). Σχετικά με το εάν η αδερφή του φoρούσε πάντα Hijab, o Αιτητής απάντησε καταφατικά, εξήγησε όμως ότι δεν κάλυπτε το πρόσωπό της (βλ. ερ. 73 5Χ δ.φ.).

Ερωτηθείς εάν αντιμετώπισε κάποιο άλλο πρόβλημα μετά το ανωτέρω περιστατικό, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά και επικαλέστηκε ότι παρέμεινε στην οικία του (βλ. ερ. 72 1Χ δ.φ.). Κληθείς να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο τον επηρέασε το ανωτέρω περιστατικό, ο Αιτητής δήλωσε ότι ντράπηκε επειδή τον είδαν να τρώει χαστούκι από τους Ταλιμπάν. Αναφορικά με το εάν το εν λόγω περιστατικό συνεχίζει να τον επηρεάζει μέχρι και σήμερα, ο Αιτητή απάντησε αρνητικά (βλ. ερ. 72 2Χ δ.φ.).

Στη συνέχεια ο Αιτητής αποσαφήνισε ότι τα έγγραφα που προσκόμισε αφορούν εκπαίδευσή του (βλ. ερ. 33-36 δ.φ.).

Ο Αιτητής ακολούθως προέβαλε ότι ουδέποτε συνελήφθη ή κρατήθηκε στη χώρα καταγωγής τους.

Κληθείς να προσδιορίσει το φοβάται ότι θα του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι φοβάται τη βία των Ταλιμπάν, ενώ οι ισλαμικές επιταγές τον περιορίζουν (βλ. ερ. 72 4Χ δ.φ.). Δήλωσε μάλιστα ότι οι Ταλιμπάν υποχρεώνουν τους πολίτες να προσεύχονται 5 φορές την ημέρα και δεν επιτρέπουν στους άνδρες  να κουρευτούν και να ξυριστούν, ενώ τιμωρούν τους παραβάτες (βλ. ερ. 72 5Χ δ.φ.).

Ως προς το εάν ακολουθούσε τους κανόνες των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά, εξήγησε όμως ότι ουδέποτε αντιμετώπισε πρόβλημα γι’ αυτό το λόγο. Ζητηθείς λοιπόν να εξηγήσει για ποιο λόγο φοβάται ότι θα κινδυνεύσει από τους Ταλιμπάν σε περίπτωση που επιστρέψει στο Αφγανιστάν, ο Αιτητής επικαλέστηκε τους κανόνες τους καθώς και την οικονομική κατάσταση που επικρατεί στο Αφγανιστάν λόγω της έλλειψης θέσεων εργασίας (βλ. ερ. 71 2Χ δ.φ.). Ερωτηθείς εάν προσπάθησε ποτέ να βρει εργασία, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά και επιβεβαίωσε ότι υποθέτει ότι δε θα μπορεί να βρει δουλειά στο Αφγανιστάν (βλ. ερ. 71 3Χ δ.φ.).

Κληθείς να εξηγήσει τις ανωτέρω δηλώσεις του, υπό το φως των προηγούμενων δηλώσεών του περί του ότι ο πατέρας του εργάζεται σε φαρμακείο και η μητέρα του σαν δασκάλα στο Αφγανιστάν, ο Αιτητής δήλωσε ότι μιλούσε για κυβερνητικές θέσεις εργασίας, επιβεβαιώνοντας όμως ότι η μητέρα του εργάζεται σε δημόσιο σχολείο (βλ. ερ. 71 4Χ, 5Χ δ.φ.).

Ερωτηθείς εάν κάποιος τον απείλησε στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά (βλ. 71 5Χ δ.φ.). Ερωτηθείς εάν οι αρχές θα του επέτρεπαν την είσοδο στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής επέδειξε άγνοια (βλ. ερ. 70 δ.φ.).

Ως προς το εάν θα μπορούσε να ζήσει σε μια άλλη περιοχή του Αφγανιστάν επί της οποίας σπούδαζε, επαρχία Jawzjan, o Αιτητής απάντησε αρνητικά, επικαλούμενος ότι οι Ταλιμπάν ελέγχουν όλη τη χώρα.

Στην Eισηγητική Έκθεση του, ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου κατέγραψε τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς ως προς τους λόγους για τους οποίους ο Αιτητής εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή, όπως διαμορφώθηκαν από την πιο πάνω συνέντευξη του. Αυτοί συνίσταντο 1) στα στοιχεία του προσωπικού του προφίλ, τη χώρα καταγωγής και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής τους καθώς, 2) στις δηλώσεις περί του ότι διέκοψε τις σπουδές του λόγω της ανόδου των Ταλιμπάν στη εξουσία και 3) τις δηλώσεις περί του ότι οι Ταλιμπάν τον χαστούκισαν σε ένα σημείο ελέγχου, επειδή αδελφή του, η οποία τον συνόδευε, δεν είχε καλυμμένο ολόκληρο το πρόσωπό της.

Οι ανωτέρω ισχυρισμού κρίθηκαν έγιναν δεκτοί ως αξιόπιστοι στο σύνολό τους. Ειδικότερα, οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν, ως προς την εσωτερική τους αξιοπιστία, τις δηλώσεις του Αιτητή συνεκτικές, σαφείς, περιγραφικές και ευλογοφανείς.

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία των υπό εξέταση ισχυρισμών, οι Καθ΄ων η αίτηση προχώρησαν σε σχετική έρευνα εκ της οποίας ανέκυψαν πληροφορίες οι οποίες επιβεβαίωσαν τόσο τις δηλώσεις του Αιτητή περί του ότι Ταλιμπάν έκλεισαν προσωρινά τα Πανεπιστήμια, όσο και ότι οι Ταλιμπάν θέσπισαν νόμους που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικότερα αυτά των γυναικών (βλ. ερ. 106 και 105 δ.φ.).

Κατά το στάδιο της αξιολόγησης του κινδύνου ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι ελλείψει παρελθούσας δίωξης εις βάρος του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του και στη βάση των στοιχείων του προσωπικού του προφίλ, δεν ανακύπτουν λόγοι εκ των οποίων θα μπορούσε να πιθανολογηθεί ευλόγως ότι κατά την επιστροφή του στην πόλη Balkh, ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο δίωξης ή έκθεσης σε σοβαρή βλάβη.

Εκ παραλλήλου, ο αρμόδιος λειτουργός προχώρησε σε έρευνα σχετικά με τα προφίλ που στοχοποιούνται από τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, διαπιστώνοντας ότι ο Αιτητής δεν εμπίπτει σε κάποιο από αυτά.

Ως προς τους αποδεκτούς ισχυρισμούς 2 και 3, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι δεν ανακύπτει κάποιος μελλοντοστραφής κίνδυνος για τον Αιτητή από αυτούς, καθώς η εγκατάλειψη της χώρας από εκείνον δε πηγάζει από κάποια παρελθούσα δίωξη η παραβίαση των δικαιωμάτων του, κρίνοντας την απροθυμία του να επιστρέψει στο Αφγανιστάν ως αδικαιολόγητη. Συγκεκριμένα ως προς τον ισχυρισμό 3, ο αρμόδιος λειτουργός τον αξιολογεί ως ένα μεμονωμένο περιστατικό καθώς ο Αιτητής πέρασε πολλές φορές από σημεία ελέγχου χωρίς να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα, όπως και ο ίδιος δήλωσε, και χωρίς να ανακύπτουν στοιχεία στοχοποίησής του από τους Ταλιμπάν.

Σε σχέση με το φόβο του Αιτητή που πηγάζει από την απροθυμία του να ακολουθήσει του Ισλαμικούς κανόνες των Ταλιμπάν, ο Αιτητής ναι μεν δήλωσε ότι του είναι δύσκολο να προσεύχεται 5 φορές την ημέρα και ότι δεν θέλει να αφήσει μούσια και μακριά μαλλιά, παρόλα αυτά ο ίδιος εξήγησε ότι ουδέποτε αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα από τους Ταλιμπάν αν και δεν ακολουθούσε τους κανόνες του.

Σε σχέση δε με το φόβο του Αιτητή γύρω από την εργασιακή ανασφάλεια,  ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι οι δηλώσεις του στοιχειοθετούν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο για τον Αιτητή, λαμβανομένου υπόψη ότι αμφότεροι οι γονείς του εργάζονται και μάλιστα η μητέρα του ως δασκάλα στον δημόσιο τομέα.

Προχωρώντας σε έρευνα αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στο Αφγανιστάν, ο αρμόδιος λειτουργός ανέτρεξε σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης εκ των οποίων άντλησε στοιχεία τα οποία αναφέρουν ότι στην περιοχή τελευταίας συνήθους διαμονής του δεν ενδέχεται να αντιμετωπίσει κάποιο κίνδυνο ως άμαχος, καθώς τα περιστατικά ασφαλείας στην εν λόγω περιοχή κατά την περίοδο 16/08/2021 μέχρι 01/06/2022 τα περιστατικά ασφαλείας στην εν λόγω περιοχή ήταν πολύ χαμηλά.

Προσέθεσε μάλιστα ο λειτουργός, ότι δεν εντοπίζονται στοιχεία ευαλωτότητας του Αιτητή ή άλλοι επιβαρυντικοί παράγοντες, αφού ο τελευταίος αποτελεί ένα νέο, υγιή, αρτιμελή, ικανό προς εργασία άνδρα, υψηλού μορφωτικού επιπέδου, του οποίου μάλιστα οι γονείς εξακολουθούν να ζουν και να εργάζονται στην πόλη Balkh, επί της οποίας ο Αιτητής αναμένεται ευλόγως να εγκατασταθεί, σε περίπτωση επιστροφής του στο Αφγανιστάν.

Καταληκτικά, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε την πιθανότητα να κινδυνέψει ο Αιτητής κατά την επιστροφή του στο Αφγανιστάν ως εξαιρετικά απομακρυσμένη.

Κατά το στάδιο της νομικής ανάλυσης και με βάση τα περιστατικά που έγιναν αποδεκτά, το προσωπικό προφίλ του Αιτητή και την ανωτέρω αξιολόγηση κινδύνου, ο αρμόδιος λειτουργός κατέληξε ότι δεν πιθανολογείται ευλόγως βάσιμος φόβος δίωξης του Αιτητή όπως αυτός ορίζεται στο άρθρο 1(Α)(2) της Σύμβασης της Γενεύης για το Καθεστώς των Προσφύγων και στο άρθρο 2(δ) του «Qualification Directive» ως επίσης και του άρθρου 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου [Ν.6(Ι)/2000], και ως εκ τούτου ο Αιτητής δεν δικαιούται προσφυγικού καθεστώτος.

Αναφορικά δε με τις προϋποθέσεις υπαγωγής σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, με βάση τους ισχυρισμούς του Αιτητή, το προσωπικό του προφίλ και την αξιολόγηση κινδύνου διαπιστώθηκε ότι σε περίπτωση επιστροφής του στο Αφγανιστάν, ο Αιτητής δε θα κινδυνέψει με θανατική ποινή και/ή εκτέλεση, ή άλλως θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας δυνάμει των άρθρων 19 (2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου.

Ως προς το ενδεχόμενο υπαγωγής του Αιτητή σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας υπό τις πρόνοιες του άρθρου 19 (2) (γ) , ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι, βάσει των στοιχείων που άντλησε κατά την αξιολόγηση κινδύνου, στην πόλη Balkh δεν καταγράφονται συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας σε βαθμό που θα μπορούσε να εκτιμηθεί ότι ένας άμαχο θα κινδύνευε αποκλειστικά λόγω της φυσικής του παρουσίας εκεί.

Ως εκ τούτου, το αίτημα του Αιτητή απορρίφθηκε ως αβάσιμο.

Μετά από προσεκτική εξέταση των όσων ο Αιτητής ισχυρίστηκε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του και των όσων προώθησε ο συνήγορός του ενώπιόν μου, διαπιστώνω ότι ορθά ο αρμόδιος λειτουργός της Υπηρεσίας Ασύλου έκρινε ότι ο Αιτητής δεν αντιμετώπισε οποιουδήποτε είδους δίωξη ή κίνδυνο σοβαρής βλάβης στη χώρα του, και εκ των ενώπιόν μου στοιχείων δεν προκύπτουν λόγοι για τους οποίους μπορεί να πιθανολογηθεί ευλόγως ότι θα αντιμετωπίσει αντίστοιχη μεταχείριση σε περίπτωση επιστροφής του στην πόλη Balkh του Αφγανιστάν.

Παρατηρώ ότι κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, ο Αιτητής επικαλείται στοιχεία και περιστατικά από τα οποία να μπορεί να τεκμηριωθεί κατά τρόπο αρκούντως σαφή και συγκεκριμένο η συνδρομή πραγματικού, προσωπικού και ενεστώτος κινδύνου αφού δεν αντιμετώπισε κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα ή κίνδυνο στη χώρα καταγωγής του, όπου σημειωτέον, εξακολουθεί να διαμένουν και να εργάζονται η μητέρα του και ο πατέρας του. 

Σε κάθε περίπτωση, το Δικαστήριο προχώρησε σε εκ νέου αξιολόγηση κινδύνου και έλαβε υπόψη τους αποδεκτούς ισχυρισμούς του Αιτητή, τους ισχυρισμούς του δικηγόρου του γύρω από την εθνοτική καταγωγή πρώτου, καθώς και αυτούς γύρω από την επικρατούσα κατάσταση ασφαλείας στην πόλη Balkh του Αφγανιστάν.

Αναφορικά με τον αποδεκτό ισχυρισμό του Αιτητή περί του ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή λόγω του ότι διέκοψε τις σπουδές του εξαιτίας των Ταλιμπάν, δεδομένου ότι ο Αιτητής εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του το Φεβρουάριο του 2022, 6 μήνες μετά την άνοδο των Ταλιμπάν στην εξουσία και αφού τα πανεπιστήμια ήταν ήδη κλειστά για έξι μήνες, ήτοι από τον Αύγουστο του 2021, το Δικαστήριο δεν κρίνει ότι ανακύπτει κάποιος μελλοντοστραφής κίνδυνος για τον Αιτητή, ο οποίος να συνδέεται με τον εν λόγω ισχυρισμό. 

Σε σχέση με τον αποδεκτό ισχυρισμό του Αιτητή περί του ότι ένα μήνα πριν εγκαταλείψει το Αφγανιστάν τον χαστούκισαν οι Ταλιμπάν σε ένα σημείο ελέγχου (checkpoint), επειδή η αδερφή του δεν είναι καλυμμένο ολόκληρο το πρόσωπό της, το Δικαστήριο αρχικά κρίνει το συγκεκριμένο περιστατικό ως μεμονωμένο, καθώς ο ίδιος ο Αιτητής δήλωσε ότι ουδέποτε άλλοτε ενοχλήθηκε ή αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα από τους Ταλιμπάν. Επίσης, όταν ζητήθηκε από τον Αιτητή να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο τον επηρέασε συναισθηματικά το περιστατικό με τους Ταλιμπάν, εκείνος δεν επικαλέστηκε οιοδήποτε φόβο προς αυτούς ως ευλόγως θα αναμενόταν, τουναντίον δήλωσε ότι ένιωσε ντροπή επειδή μάρτυρες του περιστατικού υπήρξαν τρίτα πρόσωπα. Σε κάθε περίπτωση, το Δικαστήριο δεν κρίνει δεν ανακύπτει κάποιος κίνδυνος για τον Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, ο οποίος να συνδέεται με το συγκεκριμένο ισχυρισμό.

Προχωρώντας σε έρευνα αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους ο κος Βασιλόπουλος διατείνεται ότι θα κινδυνέψει ο Αιτητής σε περίπτωση επιστροφή στη χώρα καταγωγής του, ήτοι λόγω του ότι ανήκει στην εθνοτική ομάδα Τατζίκ και λόγω της επικρατούσας κατάστασης ασφαλείας στην πόλη Balkh, το Δικαστήριο προχώρησε σε σχετική έρευνα εκ της οποίας ανέκυψαν τα ακόλουθα στοιχεία και/ή πληροφορίες. 

Ένας Αφγανός αναλυτής, τον οποίο επικαλείται η EUAA στην έκθεση Country Focus του Αφγανιστάν του 2023, δήλωσε ότι οι Τατζίκοι (ονομάζονται επίσης από τους Ταλιμπάν Panjsheris ή Andarabis ως προσβολή) ήταν μεταξύ των κοινοτήτων που ήταν πιο επιρρεπείς σε παραβιάσεις μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν.  Δεδομένου ότι οι ένοπλες ομάδες της αντιπολίτευσης έχουν «σχεδόν εξαφανιστεί» σε αυτές τις περιοχές, η κατάσταση και στις επαρχίες Panjsher και η περιφέρεια Andarab της επαρχίας Baghlan έχουν αλλάξει πρόσφατα, ενώ η μεταχείριση των αμάχων από τους Ταλιμπάν «έχει βελτιωθεί σημαντικά». Ωστόσο, τα άτομα που είναι ύποπτα ότι συνδέονται με έτσι ένοπλες ομάδες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν σημαντικές προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων των αυθαίρετων κρατήσεων, της απάνθρωπης μεταχείρισης, ακόμη και βασανιστήρια[1]. Οι αντληθείσες πληροφορίες επιβεβαιώνουν επίσης ότι η de facto αστυνομία ήταν ανένδοτη στην αναζήτηση οχημάτων και πεζών που, πιστεύουν, λειτουργούν ως «μεταφορείς όπλων» για τις ένοπλες ομάδες που αντιστέκονται στους Ταλιμπάν. Οι κάτοικοι από το Παντζσέρ έχουν δηλώσει σε συνεντεύξεις ότι βρέθηκαν ανάμεσα σε πυρά των αντιμαχόμενων πλευρών και αντιμετώπισαν υποψίες. Ως εκ τούτου, οι  Ταλιμπάν ανάγκασαν χιλιάδες κάτοικους του Panjir να μετακομίσουν στο Parwan ή στην Καμπούλ. Αναφέρεται μάλιστα η περίπτωση ενός άνδρα Τατζίκ από την επαρχία Panjir, ο οποίος ξυλοκοπήθηκε και στη συνέχεια συνελήφθη επειδή φέρεται να μετέφερε όπλα και μαχαίρια στην Καμπούλ, απλά επειδή  τα είχε σε μια τσάντα τοποθετημένη πάνω από το κεφάλι του[2]. Περαιτέρω αντληθείσες πληροφορίες επιβεβαιώνουν ότι από την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν το 2021, αρκετές πηγές ανέφεραν ότι στοχοποιήθηκαν κοινότητες των Τατζίκ στις βορειοανατολικές επαρχίες της χώρας, λόγω της αποδιδόμενης υπαγωγής τους στις ομάδες της ένοπλης αντίστασης κατά των Ταλιμπάν[3].

Η ανωτέρω πηγή ωστόσο επιβεβαίωσε ότι άτομα που είναι ύποπτα για σχέση με ένοπλες ομάδες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν σημαντικές προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων αυθαίρετων κρατήσεων, απάνθρωπης μεταχείρισης και «υποτιθέμενα ακόμη και βασανιστηρίων». Επιπλέον, η πηγή δήλωσε ότι ένα άτομο μπορεί να θεωρηθεί ένοχο λόγω συσχέτισης εάν εμφανιστεί με ύποπτο μέλος του NRF ή του ISKP, και ανέφερε περιπτώσεις πολιτών που ταξίδευαν με έναν ύποπτο, συλλήφθηκαν και κακομεταχειρίστηκαν στα χέρια του de facto τμήματος πληροφοριών[4].

Η έκθεση της EUAA για το Αφγανιστάν το Δεκέμβριο του 2023, επιβεβαιώνει ότι σύμφωνα με πληροφορίες, οι Ταλιμπάν έχουν πραγματοποιήσει επιθέσεις αντιποίνων, συμπεριλαμβανομένων αυθαίρετων συλλήψεων και δολοφονιών αμάχων σε περιοχές που συνδέονται με ομάδες αντίστασης, κυρίως στην επαρχία Παντζίρ, αλλά και στις επαρχίες Μπαγκλάν, Τακάρ και Νταϊκούντι, ενώ άτομα που κατάγονται από την επαρχία Παντζίρ έχουν, σύμφωνα με διάφορες πηγές, συλληφθεί στην πόλη της Καμπούλ για ύποπτες διασυνδέσεις με το NRF[5].

Ενδεικτικά, ο δημοσιογράφος με έδρα το Αφγανιστάν, Ali Latifi (ο οποίος έχει κάνει ρεπορτάζ από διάφορα μέρη της χώρας για αρκετά διεθνή μέσα ενημέρωσης) δήλωσε ότι η ντε φάκτο αστυνομία ήταν ανένδοτη στην αναζήτηση οχημάτων και πεζών που, όπως πιστεύουν, λειτουργούν ως «διακινητές όπλων» για ένοπλες ομάδες που αντιτίθενται στους Ταλιμπάν. Ο Λατίφι ανέφερε ότι κάτοικοι του Παντζσέρ του είχαν πει σε συνεντεύξεις ότι βρέθηκαν στο στόχαστρο των δύο πλευρών και αντιμετώπισαν την καχυποψία των ντε φάκτο αρχών: «Αυτές οι υποψίες και οι ανακρίσεις από τους Ταλιμπάν έχουν αναγκάσει χιλιάδεςΠαντζσέρ να μετακομίσουν στο Παρβάν (αν έχουν λιγότερα οικονομικά μέσα) ή στην Καμπούλ (αν έχουνκαλύτερα οικονομικά μέσα)». Ο Λατίφι ανέφερε την περίπτωση ενός άνδρα από το Παντζσέρ που ξυλοκοπήθηκε και στη συνέχεια συνελήφθη για φερόμενη μεταφορά όπλων και μαχαιριών στην Καμπούλ μόνο και μόνο επειδή είχε τοποθετήσει μια τσάντα στο κεφάλι του[6].

Σύμφωνα τέλος με την ανωτέρω επικλειθήσα έκθεση της EUAA,  όσον αφορά τις αναγκαστικές εξώσεις τοπικών κοινοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των κοινοτήτων Χαζάρα, Τατζίκ και Ουζμπέκ, στις βορειοανατολικές επαρχίες καθώς και στο Χαζαράτζατ, υπέρ των πρώην εκτοπισμένων Παστούν που επέστρεψαν στις περιοχές καταγωγής τους και των νομάδων Κούτσι (επίσης Παστούν), ένα τέτοιο φαινόμενο θα μπορούσε να αποδοθεί στη στρατηγική των Ταλιμπάν που αποσκοπεί στην απόκτηση πολιτικού και στρατιωτικού ελέγχου σε αυτές τις περιοχές και όχι στον σκοπό της «Παστούνιοποίησης» της χώρας. Αναφέρθηκε ότι, ακόμη και σε επαρχίες με ομοιογενή εθνοτική σύνθεση, τέτοιες διαμάχες έχουν επανεμφανιστεί, συχνά με βάση φυλετικές ή φυλετικές γραμμές. Ωστόσο, οι αναγκαστικές εξώσεις και ο εκτοπισμός μειονοτικών ομάδων φέρεται να διευκολύνθηκαν ή να έγιναν ανεκτές από τις de facto αρχές, και στις διαμάχες που αφορούσαν την επιστροφή Παστούν (κυρίως Κούτσι) προσφύγων από το Πακιστάν, οι τοπικές αρχές των Ταλιμπάν φέρεται να τάχθηκαν με τους Παστούν Κούτσι, με αποτέλεσμα ο τοπικός πληθυσμός, κυρίως Ουζμπέκοι και Τατζίκοι, να εκδιωχθεί από τα σπίτια και τις εκτάσεις του[7].

Στη βάση των ανωτέρω πληροφοριών και σύμφωνα με το Σημείωμα καθοδήγησης της EUAA για το Αφγανιστάν του 2023, εξετάζοντας το εύλογο του φόβου του εκάστοτε Αιτητή σε αντίστοιχες περιπτώσεις, μελών της εθνοτικής ομάδας Tajik, θα πρέπει να πραγματοποιείται ατομική αξιολόγηση του κατά πόσον υπάρχει εύλογος βαθμός πιθανότητας ο εκάστοτε Αιτητής να αντιμετωπίσει δίωξη λόγω (αποδιδόμενων) σχέσεων με το NRF, με τους Τατζίκους από την περιοχή Panjshir και Andarab (επαρχία Baghlan) να διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο[8].

Εκ των ανωτέρω πληροφοριών συνάγεται ότι τα μέλη της εθνοτικής ομάδας Τajik τα οποία στοχοποιούνται από τους Ταλιμπάν είναι, είναι τα άτομα που ζούνε κυρίως στις επαρχίες Panjir, και Baghlan και στα οποία αποδίδεται (από τους Ταλιμπάν) σχέση με το ένοπλο κίνημα αντίστασης NFR.

Στην  περίπτωση του Αιτητή, ο τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής του δεν εντοπίζεται σε κάποια εκ των ανωτέρω κατονομασθέντων επαρχιών του Αφγανιστάν στα οποία αντιμετωπίζουν πρόβλημα οι Τατζίκ, ενώ ουδέν ουσιαστικό πρόβλημα φέρεται να αντιμετώπισε από τους Ταλιμπάν εξαιτίας της εθνοτικής του καταγωγής και δη κατηγορίες περί (αποδιδόμενης) συνεργασίας με το ένοπλο κίνημα αντίστασης κατά των Ταλιμπάν.

Παράλληλα, καθώς ο Αιτητής δήλωσε ότι ουδέποτε αντιμετώπισε κάποιο άλλο πρόβλημα από τους Ταλιμπάν, πλην του μεμονωμένου περιστατικού κατά το οποίο τον χαστούκισαν, δεν ανακύπτει κάποιος πραγματικός, άμεσος και εξατομικευμένος κίνδυνος για εκείνον σε επίπτωση επιστροφής του στην πόλη Balkh του Αφγανιστάν, o οποίος να συνδέεται με την εθνοτική του καταγωγή.

Σε κάθε περίπτωση το ανωτέρω αποδεκτό περιστατικό, δεν αξιολογείται ως πράξη και/ή μεταχείριση  ικανή, λόγω της φύσης και της επανάληψής της, να στοιχειοθετήσει βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο του Αιτητή προς τους Ταλιμπάν στη χώρα καταγωγής του.

Εξετάζοντας στη συνέχεια την κατάσταση ασφαλείας, λόγο για τον οποίο επικαλείται ο  κος Βασιλόπουλος ότι θα κινδυνέψει ο Αιτητής ως άμαχος σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, το Δικαστήριο προχώρησε σε περαιτέρω έρευνα ως προς κατάσταση ασφαλείας που επικρατεί στην πόλη Balkh της ομώνυμης επαρχίας.

Ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη χώρα, βάσει της ιστοσελίδας Rule of Law in Armed Conflict (RULAC), πρωτοβουλίας της Ακαδημίας της Γενεύης για το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το Αφγανιστάν βρίσκεται σε δύο  παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις, μια κατά του Εθνικού Μετώπου Αντίστασης (πιστού στην προηγούμενη κυβέρνηση) και μια άλλη κατά του IS-KP[9].

Σύμφωνα με έκθεση του US DOS για το Αφγανιστάν του2023,  οι μάχες των Ταλιμπάν με το Ισλαμικό κράτος συνεχίστηκαν και πως οι προσπάθειες των Ταλιμπάν να νικήσουν την ομάδα οδήγησαν σε πολυάριθμες βίαιες συγκρούσεις. Σύμφωνα με την UNAMA την οποία επικαλείται η ανωτέρω έκθεση αναφέρεται πως οι ενέργειες από μη κρατικές ένοπλες ομάδες, κυρίως των Ταλιμπάν και του ISIS-K, ευθύνονται για τους περισσότερους θανάτους αμάχων κατά τη διάρκεια του έτους[10].  Οι εν λόγω ομάδες αντίστασης, παραμένουν ενεργές  σε ορισμένες περιοχές[11], αλλά καμία δεν το έχει κατάφερε να ελέγξει μια συγκεκριμένη επικράτεια[12]. Αν και Λίγες πληροφορίες είναι διαθέσιμες για το μέγεθος και τη χωρητικότητα των εν λόγω ομάδων αντίστασης[13], έχει αξιολογηθεί ότι η έλλειψη επαρκούς συντονισμού και οικονομικών πόρων, καθιστά περιορισμένη τη δυνατότητα των εν λόγω ομάδων να αμφισβητήσουν σοβαρά την κυριαρχία των Ταλιμπάν[14].

Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας του 2025 ωστόσο, οι πολίτες συνέχισαν να δέχονται επιθέσεις σε ολόκληρη τη χώρα παρά τη μείωση της βίας που σχετίζεται με συγκρούσεις μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, με την πλειοψηφία αυτών των επιθέσεων να αποδίδεται στην ένοπλη ομάδα Ισλαμικό Κράτος ISKP[15].

Έκθεση του Council on Foreign Relation για το Αφγανιστάν της 14 Αυγούστου 2025 αναφέρει παράλληλα ότι έχει αυξηθεί η βία μεταξύ Αφγανιστάν και Πακιστάν λόγω συνοριακών διαφορών, με το Πακιστάν να έχει υποστηρίξει προηγουμένως τους Ταλιμπάν ως στενό σύμμαχο. (Το Πακιστάν πιστεύεται ότι παρείχε οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη στους Ταλιμπάν κατά τη διάρκεια του πολέμου των ΗΠΑ, αν και το Ισλαμαμπάντ το αρνείται.) Η επιστροφή των Ταλιμπάν έχει ενθαρρύνει μια μαχητική ομάδα που λειτουργεί στα σύνορα Αφγανιστάν-Πακιστάν, την Tehrik-e-Taliban (TTP) - που μερικές φορές αναφέρεται ως Πακιστανοί Ταλιμπάν - να αυξήσει τις εγχώριες τρομοκρατικές ενέργειες στο Πακιστάν. Στα τέλη του 2022, η TTP τερμάτισε την εκεχειρία με την πακιστανική κυβέρνηση και εξαπέλυσε επιθέσεις σε όλη τη χώρα. Σκότωσαν 2.526 ανθρώπους το 2024, σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας και Μελετών Ασφάλειας με έδρα το Ισλαμαμπάντ. Πακιστανοί αξιωματούχοι έχουν κατηγορήσει τους Αφγανούς Ταλιμπάν ότι παρέχουν στους μαχητές ένα ασφαλές καταφύγιο στο Αφγανιστάν[16].

Περαιτέρω αντληθείσες πληροφορίες αναφέρουν ότι σύμφωνα με την UNHCR, 1,56 εκατομμύρια εκτοπισμένοι εκτιμάται ότι έχουν επιστρέψει στις περιοχές καταγωγής τους στο Αφγανιστάν μεταξύ 2021 έως 2024[17]. Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν ο εκτοπισμός εξαιτίας των συγκρούσεων μειώθηκε σχεδόν 100% σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου Εσωτερικού Εκτοπισμού. Σύμφωνα με την ίδια πηγή ο εκτοπισμός παρέμεινε σε χαμηλότερα επίπεδα το 2022 αν και σποραδικές ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Ταλιμπάν και άλλων δρώντων συνέχισαν να προκαλούν κάποιους εκτοπισμούς[18].

Ως προς την κατάσταση που επικρατεί στην επαρχία Balkh, το δίκτυο Inertia σε άρθρο ημερομηνίας 12/04/2025, αναφέρει ότι η ομώνυμη πόλη είναι μια από τις πιο προοδευτικές πόλεις στο Αφγανιστάν. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της επαρχίας αποτελείται από εθνοτικά μέλη Χαζάρα, Τατζίκους και Ουζμπέκους, και  η πόλη βρίσκεται όχι πολύ μακριά από τα σύνορα με το Ουζμπεκιστάν. Η πόλη Masar-i-sarif είναι γενικά ασφαλής, όπως και η κοντινή πόλη Bahl. Ο δρόμος προς τα σύνορα με το Ουζμπεκιστάν και ο δρόμος προς την Καμπούλ είναι γενικά ασφαλής, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή λόγω των μαχών στις αγροτικές επαρχίες Μπαγκλάν και Κουντούζ[19].

Αναφορικά με τα περιστατικά ασφαλείας στην επαρχία Balkh όσο και την ομώνυμη πόλη, η πύλη ACLED κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους καταγράφει ότι στη συγκεκριμένη επαρχία έλαβαν χώρα 32 περιστατικά, τα οποία επέφεραν 23 απώλειες. Στην πόλη Balkh συγκεκραμένα έλαβε χώρα μόλις  ένα περιστατικό ασφαλείας, το οποίο ωστόσο δεν επέφερε κάποια απώλεια. Πλησίον μάλιστα της πόλης Bahkl, κατά την ανωτέρω περίοδο καταγράφηκαν 27 περιστατικά ασφαλείας, εκ των οποίων τα 22 έλαβαλ χώρα στην πόλη Masar-i-sarif, πρωτεύουσα της επαρχίας Balkh, 1 έλαβε χώρα στην περιοχή Shayrabat, 1 στην περιοχή Dehdadi, 1 στην περιοχή Chimtal, 1 στην περιοχή Char Bolak και 1 στην περιοχή Mashhur. Το σύνολο των εν λόγω περιστατικών πλησίον της πόλης Bahkl επέφερε 25 απώλειες, εκ των οποίων οι 22 επήλθαν στην πόλη Masar-i-sarif, από την οποία η πόλη Balkh απέχει περίπου 10 χιλιόμετρα[20]. Οι υπόλοιπες απώλειες επήλθαν (από μία) στην περιοχές Shayrabad, Chimtal και Mashhur[21]. Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της επαρχίας Βahkl ανέρχεται σύμφωνα με πρόσφατες μετρήσεις του 2020 στους 1.509.183 κατοίκους[22], της δε πόλης Balkh συγκεκριμένα, ο πληθυσμός ανέρχεται στους περίπου 114.900 κατοίκους το 2025[23].

Λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των ενώπιόν μου στοιχείων και προχωρώντας στη Νομική Ανάλυση, το Δικαστήριο κρίνει ως ορθή την απόρριψη του αιτήματος του Αιτητή ως προς το σκέλος του προσφυγικού καθεστώτος, αφού δεν συντρέχουν  στο πρόσωπο του οι προϋποθέσεις του άρθρου 3 και του Περί Προσφύγων Νόμου. Ειδικότερα καμία ένδειξη δεν προέκυψε περί του ότι εάν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής θα κινδυνεύσει σε πράξεις δίωξης για λόγους εθνικότητας, φυλής, θρησκείας, πολιτικών πεποιθήσεων και/ή συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα.

Ούτε όμως ανακύπτει από τα ενώπιόν μου στοιχεία ότι σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει κίνδυνο θανατική ποινής ή εκτέλεσης, και/ή κίνδυνο να εκτεθεί σε βασανιστήρια και/ή απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση και/ή τιμωρία, σύμφωνα με τα άρθρα 19 (2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου.

Αναλύοντας τώρα το ενδεχόμενο υπαγωγής του Αιτητή σε καθεστώς διεθνούς προστασίας υπό τις πρόνοιες του άρθρου 19 (2) (γ) του περί Προσφύγων Νόμου, την οποία ο κος Βασιλόπουλος προωθεί, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν προκύπτει ότι σε περίπτωση επιστροφής του στην πόλη Balkh της ομώνυμης επαρχίας του Αφγανιστάν, ο Αιτητής θα κινδυνεύσει λόγω αδιακρίτως ασκούμενης βίας κατά των αμάχων στα πλαίσια κάποιος εσωτερικής ή διεθνούς σύγκρουσης αποκλειστικά λόγω της φυσικής του παρουσίας εκεί, δεδομένου ότι οι πληροφορίες γύρω από τα περιστατικά ασφαλείας που αντλήθηκαν κατά την αξιολόγηση κινδύνου αναλογικά με τον πληθυσμό της περιοχής, συνηγορούν υπέρ του ότι η αδιακρίτως ασκούμενη βία δεν ανέρχεται σε τέτοια επίπεδα και δεν φέρει τέτοια ένταση και συχνότητα έτσι ώστε να συναχθεί ότι ο Αιτητής θα κινδυνέψει αποκλειστικά λόγω της φυσικής του παρουσίας εκεί.

Εφαρμόζοντας άλλωστε την αρχή της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» ως αυτή απορρέει από τη Νομολογία του Δ.Ε.Ε., δεν κρίνω ότι οι προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή επιτείνουν τον πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή βλάβη υπό την ερμηνεία του άρθρου 19 (2) (γ), καθώς παρατηρώ ότι συνιστά  ένα άνδρα νέο, υγιή, αρτιμελή, ικανό προς εργασία, υψηλού μορφωτικού επιπέδου, ο οποίος διαθέτει στην πόλη Masar-i-sarif (10 χιλιόμετρα από την πόλη Baklh) τους γονείς του οι οποίοι εργάζονται εκεί και o οποίος ουδεμία ευαλωτότητα φέρει.

Με βάση το σύνολο των στοιχείων που τέθηκε ενώπιον μου, καταλήγω ότι το αίτημα του Αιτητή εξετάστηκε επιμελώς σε κάθε στάδιο της διοικητικής διαδικασίας και εύλογα η Υπηρεσία Ασύλου απέρριψε την αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας του Αιτητή. Η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, αποτελεί  προϊόν δέουσας και/ή επαρκούς έρευνας και ορθής αξιολόγησης όλων των δεδομένων και στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του αρμόδιου διοικητικού οργάνου, σύμφωνα και με το Νόμο.

Υπό το φως των πιο πάνω κρίνω  ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι νόμιμη και  εύλογη και λήφθηκε κατ' ορθή ενάσκηση της νόμιμης διακριτικής ευχέρειας των Καθ' ων η Αίτηση, οι οποίοι ενήργησαν σύννομα και συνεκτίμησαν όλα τα ενώπιον τους στοιχεία. Δεν έχει καταδειχθεί οτιδήποτε ούτως ώστε να δικαιολογείται επέμβαση του παρόντος Δικαστηρίου. Αντιθέτως, κρίνω ότι με σαφήνεια καταδεικνύεται στην υπό εξέταση περίπτωση και για τους λόγους που έχουν ήδη εκτεθεί, ότι τα πραγματικά περιστατικά δεν στοιχειοθετούν και δεν στηρίζουν τις υπό του Περί Προσφύγων Νόμου (άρθρα 3-3Δ) και της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, αναγκαίες προϋποθέσεις για την υπαγωγή του εν λόγω Αιτητή στο προστατευτικό καθεστώς του πρόσφυγα. Ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, όπως αυτοί οι λόγοι εξαντλητικά προνοούνται στο άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου. Επίσης, δεν απέδειξε ότι μπορεί να του αναγνωριστεί το καθεστώς  συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου άρθρο 19(1) του προαναφερθέντος  πάνω Νόμου, καθότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη με την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του, ως καθορίζεται στο άρθρο 19(2) του ιδίου Νόμου.

Δεδομένου τέλος ότι δεν ανέκυψε ότι σε περίπτωση επιστροφής του στην πόλη Balkh του Αφγανιστάν, ο Αιτητής θα υποβληθεί σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία κατά την επιστροφή της στο Αφγανιστάν, η απόφαση επιστροφής του εκεί δεν αντίκειται στην αρχή της μη επαναπροώθησης και το Άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Υπό το φως των πιο πάνω, οι λόγοι ακυρώσεως της προσβαλλόμενης απόφασης δεν ευσταθούν και η  προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη με € 1500 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ΄ ων η Αίτηση.

 

 

 

Βούλα Κουρουζίδου - Καρλεττίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.