ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.3547/23

 

29 Οκτωβρίου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

Μ. M.

                                                                                                                        Αιτητής

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Κα Κ. Κουπαρή, Δικηγόρος για αιτητή

Κα Α. Κίτσιου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή ο αιτητής αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημ.25/09/23, η οποία κοινοποιήθηκε αυθημερόν, δια της οποίας απορρίφθηκε η αίτησή του για παροχή διεθνούς προστασίας, ως άκυρης, παράνομης και στερούμενης νομικού αποτελέσματος.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ' ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων της παρούσας προσφυγής, ο αιτητής κατάγεται από τη Λ. Δ. του Κονγκό, εισήλθε ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές μέσω κατεχομένων στις 30/10/19 και υπέβαλε αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας στις 08/11/19 (ερ.1-3, 9-11, 61).

Στις 26/06/23 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη στον αιτητή από την Υπηρεσία προς εξέταση του αιτήματός για διεθνή προστασία, όπου του δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, μεταξύ άλλων, να εκθέσει τους λόγους στου οποίους στηρίζει το αίτημα του (ερ.47-61). Μετά τη συνέντευξη ετοιμάστηκε σχετική Έκθεση και στις 11/07/23, η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε (ερ.83-94).

Ακολούθως, ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης του αιτητή για την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία του δόθηκε διά χειρός στις 29/12/22 και του μεταφράστηκε σε γλώσσα κατανοητή απ’ αυτόν (ερ.95, 2).

Στην επίδικη αίτηση διεθνούς προστασίας ο αιτητής κατέγραψε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του εξαιτίας προβλήματος το οποίο δεν καταγράφεται στην μετάφραση, καθότι και το κείμενο στη γαλλικά στο ερ.1 φαίνεται ημιτελές, ως καταγράφηκε από τον αιτητή.

Στη συνέντευξή ο αιτητής δήλωσε ότι γεννήθηκε στην πόλη Matadi, όπου διέμενε όλη του τη ζωή, μέχρι που έφυγε από τη χώρα, έχει ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση του και έχει λάβει αντίστοιχο δίπλωμα, δεν έχει εργαστεί στη χώρα καταγωγής του, είναι άγαμος, άτεκνος, η μητέρα και τα αδέλφια του διαμένουν στο Brazzaville, στη Δημοκρατία του Κονγκό, ο πατέρας του δεν γνωρίζει που, και δεν διατηρεί επικοινωνία μαζί τους.

Ερωτώμενος για τους λόγους που έφυγε από τη χώρα καταγωγής του ο αιτητής ανέφερε ότι υπήρχε μια διαμάχη με ένα συνταγματάρχη (colonel), ο οποίος ήθελε να σφετεριστεί μέρος της ακίνητης ιδιοκτησίας (της οικογένειας του αιτητή) και εξ αυτού προέκυψε αταξία και καυγάς (fighting). Ως ανέφερε, ένας γιός του συνταγματάρχη χτύπησε την μητέρα του αιτητή, στην παρουσία του ιδίου, ο οποίος τον έσπρωξε και τότε αυτός έπεσε και έσπασε το πόδι του. Έκτοτε «δημιουργήθηκε πρόβλημα», καθώς ο συνταγματάρχης άρχισε να αναζητεί τον αιτητή, τον συνέλαβε αρχικά, (ο αιτητής) έκανε 3 μέρες υπό κράτηση και μετά η μητέρα του πλήρωσε και έτσι ελευθερώθηκε, όμως «ο θόρυβος συνεχίστηκε», αφού ο συνταγματάρχης υποσχέθηκε να βλάψει τον αιτητή και μετά άρχισε να τον απειλεί και τότε η μητέρα του αιτητή αποφάσισε να πουλήσει τη γη, για να μπορέσει ο αιτητής να φύγει από τη χώρα. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος που έφυγε, ως επιβεβαίωσε ο αιτητής, λέγοντας ότι φοβάται να επιστρέψει στη χώρα, καθώς ο συνταγματάρχης είναι ακόμα εν ενεργεία και έχει «την εξουσία να κάνει ότι επιθυμεί».

Ερωτώμενος σχετικά ο αιτητής ανέφερε ότι το ως άνω αποτελεί και το μόνο περιστατικό που έλαβε χώρα στα πλαίσια της περιουσιακής διαμάχης με τον συνταγματάρχη, το οποίο έλαβε χώρα τον Αύγουστο 2019, όταν ο τελευταίος αγόρασε ένα υποστατικό δίπλα από αυτό της οικογένειας του αιτητή και άρχισε να κτίζει εντός αυτού, παρεμβαίνοντας και στο υποστατικό του αιτητή. Τότε η οικογένεια του αιτητή τον προειδοποίησε αρχικά και μετά προέκυψε ο διαπληκτισμός. Ερωτώμενος σχετικά ανέφερε ότι η γη ανήκε στον πατέρα του, που την αγόρασε όταν ήταν πάστορας, όμως ο ίδιος δεν έχει τους τίτλους ιδιοκτησίας της γης. Ερωτώμενος σχετικά με το περιστατικό του καυγά ανέφερε ότι έσπρωξε τον υιό του συνταγματάρχη, έσπασε το πόδι του και μετακομίστηκε αμέσως στο νοσοκομείο. Δεν ήταν σε θέση ο αιτητής να αναφέρει πότε ακριβώς έγινε το περιστατικό ούτε να δώσει άλλες λεπτομέρειες για το τι διημείφθη μεταξύ των εμπλεκομένων, ανέφερε όμως ότι ο ίδιος συνελήφθη από την αστυνομία, η οποία κλήθηκε στο σημείο, χωρίς όμως να είναι σε θέση να αναφέρει το αστυνομικό τμήμα που οδηγήθηκε. Ο συνταγματάρχης ήθελε τον αιτητή στη φυλακή, ως ανέφερε ο ίδιος, όμως η μητέρα του πλήρωσε και έτσι ο αιτητής ελευθερώθηκε. Ερωτώμενος γιατί τον συνέλαβε η αστυνομία απάντησε ότι ήταν επειδή έσπασε το πόδι του υιού του συνταγματάρχη όμως δεν μπορούσε να αναφέρει ποιος το ανέφερε στην αστυνομία. Καλούμενος να δώσει περαιτέρω πληροφορίες για τον κατ’ ισχυρισμό διώκτη του ο αιτητής ανέφερε ότι δεν γνωρίζει για τη ζωή του, πέραν του ότι ανήκει στο σώμα FARDC, το οποίο ο αιτητής γνωρίζει λόγω της στολής που φορούσε, και αποκαλείται Kingombe. Ερωτώμενος αν υπήρξε εξέλιξη στη διαμάχη έκτοτε ο αιτητής ανέφερε ότι δεν γνωρίζει, καθώς δεν έχει ενημέρωση, όμως φοβάται ότι αν επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του θα τον φυλακίσουν ή θα τον σκοτώσει ο συνταγματάρχης και γι’ αυτό αισθάνεται ότι δεν θα είναι ασφαλής.

Οι καθ’ ων η αίτηση κατά την εξέταση του αφηγήματος του αιτητή εντόπισαν και εξέτασαν τους κάτωθι τέσσερις ουσιώδεις ισχυρισμούς.

1.    Ταυτότητα, προφίλ και χώρα καταγωγής του αιτητή

2.    Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι, εξαιτίας μιας διαμάχης με υιό συνταγματάρχη λόγω γης, αυτός συνελήφθη (και κρατήθηκε) για 3 μέρες και απειλήθηκε απ’ αυτόν

Επί των ως άνω κρίθηκε ότι πληρείται η εσωτερική και εξωτερική αξιοπιστία του 1^ου ουσιώδους πραγματικού περιστατικού και ως εκ τούτου έγινε αποδεκτό, απορρίφθηκε δε ο 2^ος ισχυρισμός, ως αναξιόπιστος.

Αναφορικά με το 2^ο ουσιώδες πραγματικό περιστατικό, κρίθηκε ότι οι δηλώσεις του αιτητή χαρακτηρίζονται από γενικότητα, αοριστία και ασάφεια. Ειδικότερα κρίθηκε ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει σαφείς πληροφορίες σχετικά τις κατ’ ισχυρισμό απειλές που έλαβε από τον συνταγματάρχη, λόγω του διαπληκτισμού του με τον υιό του, εξαιτίας του οποίου ο τελευταίος έσπασε το πόδι του, πως αυτές έγιναν, με ποιο ακριβώς τρόπο, γιατί – δεδομένης της κατ’ ισχυρισμό επιρροής του συνταγματάρχη στην αστυνομία - ο αιτητής κατάφερε να απελευθερωθεί καταβάλλοντας δωροδοκία, γιατί θεωρεί ότι αυτές οι απειλές και ο κίνδυνος που τις συνοδεύει εξακολουθούν να υφίστανται και ούτε ήταν σε θέση να διευκρινίσει αν το όνομα που έδωσε για τον συνταγματάρχη είναι το επίθετο ή το μικρό του. Ομοίως ασαφής και ελλιπής σε λεπτομέρειες αλλά και βιωματικά στοιχεία κρίθηκε η αφήγηση του αναφορικά με τη συμπλοκή της μητέρας του και του ιδίου με τον υιό του συνταγματάρχη, αποτέλεσμα της οποίας ήταν ο τραυματισμός του (υιού). Αξιολογήθηκε περαιτέρω αρνητικά το ότι ο αιτητής δεν επέδειξε ιδιαίτερες γνώσεις για το τεμάχιο γης που αποτέλεσε την αιτία για τη διαμάχη της οικογένειας του με τον κατ’ ισχυρισμό διώκτη του και το γεγονός ότι ο αιτητής – ως ανέφερε – δεν μπορούσε να προσκομίσει τους τίτλους ιδιοκτησίας του εν λόγω ακινήτου ή άλλο αποδεικτικό ιδιοκτησίας του. Τέλος συνυπολογίστηκε ότι, ως ο ίδιος ανέφερε, οι απειλές του συνταγματάρχη προς τον ίδιο υπήρξαν απλά λεκτικές, ουδέν δε περαιτέρω συνέβη και ο ισχυριζόμενος φόβος του αιτητή ότι θα τον βλάψει βασίζεται μόνο στα λόγια του συνταγματάρχη κατά τον κατ’ ισχυρισμό δια ζώσης διαπληκτισμό του, επί των οποίων ουδεμία άλλωστε λεπτομέρεια ανέφερε.

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού σημειώθηκε ότι παρότι έγινε έρευνα σε διαθέσιμες πληροφορίες δεν κατέστη δυνατό να εντοπιστούν πληροφορίες σχετικά με το αφήγημα του αιτητή και ουδέν έγγραφο προσκόμισε που θα μπορούσε να ενισχύσει τα λεγόμενα του. Συνεπεία των ως άνω οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι, επιπροσθέτως της τρωθείσας εσωτερικής συνοχής του, δεν πληρούται ούτε η εξωτερική συνοχή του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού και αυτός απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος.

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου, οι καθ’ ων η αίτηση αναζήτησαν πληροφορίες για τη χώρα καταγωγής του αιτητή, στη βάση και του προφίλ του, ως αυτό έγινε αποδεκτό στα πλαίσια του 1^ου ουσιώδους ισχυρισμού, εκ των οποίων και κατέληξαν ότι ο τόπος διαμονής του (Matadi) δεν επηρεάζεται από ένοπλη σύρραξη και γι’ αυτό δεν υφίσταται εδώ εύλογη πιθανότητα να υποβληθεί σε δίωξη ή σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής.

Ενόψει των ως άνω η επίδικη αίτηση απορρίφθηκε ως αβάσιμη και εκδόθηκε κατά του αιτητή απόφαση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

Επί της προσφυγής ο αιτητής παραθέτει ελάχιστα νομικά σημεία, τα οποία καταγράφονται ακροθιγώς, χωρίς να εξειδικεύονται περαιτέρω.

Στις γραπτές της αγορεύσεις η συνήγορος του αιτητή ισχυρίζεται, χωρίς τελικά να συνδέει – παρά μόνο ακροθιγώς (βλ. σελ.2, σημ.7 αγόρευσης) - εντούτοις τα όσα αναφέρει με τα γεγονότα που αφορούν την παρούσα, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε χωρίς προηγούμενη δέουσα έρευνα, είναι προϊόν πλάνης και δεν αιτιολογείται. Καλούμενη να τοποθετηθεί προφορικά κατά τις διευκρινήσεις, η ευπαίδευτη συνήγορος του αιτητή απέσυρε ρητά όλους τους ισχυρισμούς που άπτονται της αρμοδιότητας (ως αυτοί αναπτύσσονται στην απαντητική της αγόρευση), ανέφερε ότι δεν μεταφράστηκε πλήρως η επίδικη αίτηση (ερ.1) και δεν έγινε εκτίμηση της ευαλωτότητας του αιτητή

Οι καθ’ ων η αίτηση αντιτάσσουν ότι η επίδικη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη, λήφθηκαν υπόψη όλα τα γεγονότα που περιβάλλουν την υπόθεση και εξετάστηκαν εκτενώς, είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και ορθή επί της ουσίας, όπως και τα ευρήματα τους επί της αναξιοπιστίας των ισχυρισμών του αιτητή αλλά και της μη ύπαρξης ανάγκης για παροχή διεθνούς προστασίας.

Παρά την καταφανώς πλημμελή δικογράφηση άπαντων των προωθούμενων δια των γραπτών αγορεύσεων ισχυρισμών του, δεδομένου ότι πλείστοι οι ισχυρισμοί του αιτητή αφορούν, συναρτώνται και συμπλέκονται με την ουσία της υπόθεσης και την ορθότητα της επίδικης απόφασης, θα εξεταστούν μαζί με αυτή πιο κάτω (Ε.Δ.Δ.Δ.Π. Αρ.107/2023, Q. B. T. v. Κυπριακής Δημοκρατίας, ημ.11/02/25).

Προχωρώ σε αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων και επί της ουσίας εξέταση αυτών.

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, αναφέρεται στην σελ.98, ότι «[...] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.». Στην σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[…] οι δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾.  […] Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.»

Θα συμφωνήσω εδώ με όλα τα ευρήματα και την τελική κατάληξη των καθ’ ων η αίτηση, για τους λόγους που θα εξηγήσω πιο κάτω.

Το αφήγημα του αιτητή παρουσιάζει καταφανή κενά, ελλείψεις σε εύλογα αναμενόμενες λεπτομέρειες και αοριστίες, ως και οι καθ’ ων η αίτηση εντόπισαν, οι οποίες πλήττουν αναπόφευκτα την εσωτερική συνοχή του συνόλου των λεγομένων του αναφορικά τόσο με τον κατ’ ισχυρισμό διαπληκτισμό μεταξύ της οικογένειας του αλλά και του ίδιου με τον συνταγματάρχη και τον υιό του, τον τραυματισμό του τελευταίου, τη φυλάκιση και μετά απελευθέρωση του ιδίου, όσο και σχετικά με το ότι – ως ισχυρίστηκε - εξακολουθεί να υφίσταται κίνδυνος γι’ αυτόν από τον συνταγματάρχη.

Από μια ανάγνωση των κατ’ ιδία λεγομένων του σχετικά με το σύνολο του αφηγήματος του αιτητή, ως καταγράφονται στο επίδικο πρακτικό της συνέντευξης -  καθίσταται θεωρώ σαφές ότι άπαντα τα λεγόμενα του βρίθουν κενών και ασαφειών και ελλείπει παντελώς εξ αυτών, σε πολλά και καίρια σημεία, κάθε εύλογα αναμενόμενη λεπτομέρεια και χρονική και λογική συνέπεια. Ως και οι καθ’ ων η αίτηση παρατηρούν, θα αναμενόταν εδώ να είναι σε θέση ο αιτητής να δώσει εύλογα αναμενόμενες πληροφορίες που αφορούν τα κατ’ ισχυρισμό συμβάντα που εξιστόρησε αναφορικά με την περιουσιακή διαμάχη που είχε η οικογένεια του με τον συνταγματάρχη, το πρόσωπο του τελευταίου και πληροφορίες γι’ αυτόν, το τι διαμείφθηκε κατά τον διαπληκτισμό της μητέρας του και του ιδίου μ’ αυτόν και τον υιό του, ως και το τι ακολούθησε αυτού. Αντί εδώ λοιπόν ο αιτητής να παραθέσει με συνοχή και επαρκείς λεπτομέρειες τα όσα ανέφερε εκ των λεγομένων του απουσιάζει κάθε ψήγμα συνεκτικής, ευλογοφανούς παράθεσης σημείων και λεπτομερειών, που θα ήταν απίθανο να προσέξει ή να είναι σε θέση να ανακαλέσει άτομο που δεν έχει βιώσει την εμπειρία που αυτός παραθέτει, σημεία που διαβρώνουν την εσωτερική συνοχή των λεγομένων του.

Υπό το φως των ανωτέρω δεν θεωρώ σκόπιμο, για σκοπούς αποφυγής επανάληψης, να αναφερθώ και πάλι σε όσα πιο πάνω καταγράφονται αναφορικά με τα επιμέρους σημεία εκ των οποίων διαβρώνεται η αξιοπιστία του αφηγήματος του αιτητή αλλά και τα ευρήματα των καθ’ ων η αίτηση, τα οποία καταγράφονται λεπτομερώς στην επίδικη έκθεση (ερ.87-90) και παρατίθενται πιο πάνω, τα οποία και υιοθετώ στην ολότητα τους ως απολύτως εύλογα και ορθά. Στην απουσία δε περαιτέρω μαρτυρίας είναι η κατάληξη μου ότι τα κενά αυτά παραμένουν και συνεπώς η αποδοχή των ισχυρισμών αυτών θα ήταν ενάντια σε κάθε εύλογη κριτική θεώρηση τους. Δεδομένης δε της παντελούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής των λεγομένων  του αιτητή δεν θεωρώ ότι ήταν εδώ απαραίτητη η αναζήτηση πληροφορίων (ΠΧΚ) αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία. Ως στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», σελ.132, αναφέρεται, η αναζήτηση πληροφοριών (ΠΧΚ) «ενδέχεται να μην είναι απαραίτητ[η] σε περίπτωση αρνητικής διαπίστωσης περί της αξιοπιστίας βάσει καταφανούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής ή μη ικανοποιητικής επεξήγησης αποκλίσεων ή παραλλαγών σε ό,τι αφορά τα ουσιώδη στοιχεία μιας αίτησης ή, ακόμη περισσότερο, σε περίπτωση απόρριψης προσφυγής ως απαράδεκτης.».

Σημειώνω ότι οι αναφορές της συνηγόρου του αιτητή περί μη εκτίμησης της ευαλωτότητας του αιτητή, με δεδομένα τα όσα πιο πάνω εξηγώ, δεν βρίσκουν έρεισμα στα στοιχεία του φακέλου, εκ των οποίων δεν καταδεικνύεται τέτοια ανάγκη εν προκειμένω, στην απουσία σημείου που θα καθιστούσε τέτοια εκτίμηση αναγκαία στα πλαίσια της παρούσης. Ούτε και θεωρώ, σε κάθε περίπτωση, ότι αυτό δικογραφείται δεόντως, αφού η απλή αναφορά στα άρθρα «9 και/ή 15 του περί Προσφύγων Νόμου» στο νομικό σημείο 3 της προσφυγής δεν πληροί της προϋποθέσεις που θέτει η οικεία νομολογία (βλ. Χριστοδουλίδης ν. Πανεπιστήμιου Κύπρου, Αναθ. Έφεση αρ.95/2012, ECLI:CY:AD:2018:C344, ημ.6/7/2018 και Δημοκρατία ν. Shalaeva (2010) 3 Α.Α.Δ. 598). Σημειώνω επίσης ότι η αναφορά της συνηγόρου του αιτητή ότι δεν μεταφράστηκε πλήρως η επίδικη αίτηση οφείλεται στο ότι τα όσα κατέγραψε ο αιτητής στη γαλλική είναι ημιτελή, ως και πιο πάνω αναφέρω και δεν θα μπορούσε αυτό άλλωστε – άνευ ετέρου - να καταστήσει ακυρωτέα την επίδικη απόφαση.

Ενόψει των όσων πιο πάνω αναφέρω, απομένει αποτίμηση της κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή (Matadi).

Έκθεση του 2021 του portal RULAC σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στην Κινσάσα, αναφέρει ότι «[η] Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ) εμπλέκεται σε πολλές μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις (NIAC) εντός των εδαφών της εναντίον ένοπλων ομάδων στις περιοχές  Ituri, Kasai και Kivu, ενώ δεν αναφέρεται η δραστηριοποίηση ένοπλων ομάδων στην Κινσάσα».^[1]

Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, στην περιφέρεια Kongo Central όπου βρίσκεται και η πόλη Matadi, τόπος διαμονής του αιτητή, το τελευταίο έτος (τελευταία ενημέρωση 17/10/25), καταγράφηκαν 18 περιστατικά πολιτικής βίας[2] τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 25 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.^[3] Ειδικότερα στην πόλη Matadi, κατά την ίδια περίοδο, καταγράφηκαν 4 περιστατικά πολιτικής βίας τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 5 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.[4] Ο πληθυσμός της περιφέρειας Kongo Centra ανέρχεται περί τα 7 εκατομμύρια κατοίκων και της πόλης Matadi περί τις 450.000 κατοίκων.[5][6]

Εκ των ως άνω δεν δεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή όπου διέμενε δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του εκεί και δεν μπορώ δε να εντοπίσω ιδιαίτερες περιστάσεις – δεδομένης της απόρριψης του συνόλου του αφηγήματος του, ως ανωτέρω εξηγείται - που επιτείνουν τον κίνδυνο ειδικώς για γι’ αυτόν στη βάση και της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» [7] (βλ. και απόφαση ΔΕΕ, ημ.10/06/21, C-901/19, CF and DN).

Προσμετρώ εν προκειμένω ότι ο αιτητής είναι ενήλικας, υγιής, περί των 25 ετών σήμερα, και με δευτεροβάθμια μόρφωση. Σημειώνω εδώ ότι δεν αποδέχομαι τους ισχυρισμούς του αιτητή περί του ότι η μητέρα και τα αδέλφια του διαμένουν στο Brazzaville, σε άγνωστο γι’ αυτόν σημείο, ο δε πατέρας του «τρελλάθηκε» και ο αιτητής δεν γνωρίζει που βρίσκεται, ως και το ότι δεν διατηρεί επικοινωνία με τους οικείους του, ως αυτά καταγράφονται στο ερ.56, καθότι τα λεγόμενα του επί τούτου στερούνται καταφανώς εσωτερικής συνοχής και ευλογοφάνειας. Συνεπώς είναι κατάληξη μου ότι ο αιτητής διατηρεί στον τόπο διαμονής ισχυρό οικογενειακό δίκτυο (γονείς, αδέλφια), το οποίο αναμένεται ευλόγως να παρέχει την απαραίτητη στήριξη και στέγαση μέχρι αυτός να είναι σε θέση να βιοποριστεί και συνεπώς οι όποιες προκλήσεις ήθελε αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του στη χώρα καταγωγής δεν αναμένεται να είναι ανυπέρβλητες.

Έπεται λοιπόν ότι δεν τεκμηριώθηκε εν προκειμένω βάσιμος φόβος «καταδίωξης του [αιτητή] για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» και δεν υφίστανται «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται στα αρ.3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου. Περαιτέρω δεν θεωρώ ότι τυχόν επιστροφή του εκθέτει τον αιτητή σε συνθήκες κατά παράβαση της αρχής της μη επαναπροώθησης.

Για τους λόγους που πιο πάνω αναφέρονται η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή.

 

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.