ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

Υπoθ. Αρ.: 4085/2023 

 

21 Οκτωβρίου 2025 

[Α.Α.ΑΓΡΟΤΗ, ΔΔΔΔΠ.] 

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος 

Μεταξύ: 

1. Τ.H

2. A.J

3. M.A.M.T (ανήλικο τέκνο)

4. M.A.T (ανήλικο τέκνο)

5. M.A.N.T (ανήλικο τέκνο)

Αιτητές

-και- 

Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω

Υπηρεσίας Ασύλου 

Καθ' ων η Αίτηση 

 

Οι Αιτητές εμφανίζονται αυτοπροσώπως.

Ευφρ. Χατζηγιάννη (κα) για Π.Βρυωνίδου (κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους Καθ' ων η Αίτηση.  

[Παρόντες: Ο κος. Frangiskos Elesse για πιστή μετάφραση από ελληνικά σε αγγλικά και αντίστροφα και ο κος Rehman Hasseb UR για πιστή μετάφραση από αγγλικά σε Urdu και αντίστροφα]

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η 

 

Α.Α.ΑΓΡΟΤΗ Δ. ΔΔΔΠ: Με την παρούσα προσφυγή, οι Αιτητές προσβάλλουν την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία περιέχεται σε επιστολή ημερομηνίας 03/10/2023 σύμφωνα με την οποία το αίτημά τους για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας απορρίφθηκε.

 

Όπως προκύπτει τόσο από την Ένσταση αλλά και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου, που αποτελεί τεκμήριο Α στην παρούσα διαδικασία, τα ουσιώδη γεγονότα που αφορούν την υπό εξέταση υπόθεση είναι τα ακόλουθα:

 

Οι Αιτητές 1 και 2 είναι ενήλικοι, σύζυγοι, υπήκοοι Πακιστάν, οι δε 3,4 και 5 είναι τα ανήλικα τέκνα των Αιτητών 1 και 2, ομοίως υπήκοοι Πακιστάν. Αρχικά το έτος 2018 [30/12/2018] ο Αιτητής 1 εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του μεταβαίνοντας μέσω Τουρκίας στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου, ακολουθώντας στη συνέχεια [11/03/2020] οι Αιτητές 2-5. Όλοι μαζί ως οικογένεια διέμειναν εκεί μέχρι και το έτος 2022. Ειδικότερα, κατά δήλωσή τους στις 10/09/2022, διήλθαν παράτυπα στις ελεγχόμενες από τη Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, υποβάλλοντας στις 19/09/2022 αίτηση διεθνούς προστασίας.

 

Στις 06/03/2023 και στις 17/08/2023 πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις των Αιτητών 1 και 2 αντίστοιχα, από λειτουργό του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο (EUAA), παρέχοντάς τους δωρεάν βοήθεια διερμηνέα. Στις 23/08/2023, ο αρμόδιος λειτουργός συνέταξε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, με την οποία εισηγείται την απόρριψη του αιτήματος των Αιτητών και την 31/08/2023, συγκεκριμένος λειτουργός δεόντως εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών να ασκεί καθήκοντα Προϊστάμενου της Υπηρεσίας Ασύλου ενέκρινε την εισήγηση και αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης των Αιτητών, εκδίδοντας παράλληλα απόφαση επιστροφής τους στο Πακιστάν.

 

Η απορριπτική απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου μαζί με την αιτιολογία αυτής, η οποία περιέχεται στην επιστολή ημερομηνίας 03/10/2023, παραλήφθηκε από τον Αιτητή 1 στις 05/10/2023 και ακολούθησε η εμπρόθεσμη υποβολή της παρούσας προσφυγής.

 

Μέσω της αίτησης ακυρώσεως τους, οι Αιτητές προωθούν πραγματικούς ισχυρισμούς για ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης. Ο Αιτητής 1 εκπροσωπώντας την οικογένεια ισχυρίζεται πως ότι είχε κτηματικές διαφορές με συγχωριανούς του, με τους οποίους τσακώθηκε με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει τη χώρα, ωστόσο, στην απουσία του επιτέθηκαν στη σύζυγο του, πυρπολώντας την.

 

Με τη γραπτή τους αγόρευση, ο Αιτητής 1, υποστηρίζει ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω κτηματικής διαμάχης, ισχυριζόμενος ότι προσπάθησε να προωθήσει την υπόθεση ενώπιον δικαστηρίου, αλλά δεν μπορούσε λόγω πολιτικών θεμάτων, ο ίδιος ήταν υποστηρικτής του κόμματος ΡΤΙ ενώ οι αντίπαλη πλευρά ήταν υποστηρικτές του κόμματος PML. Κατέγραψε ότι η κτηματική διαμάχη προϋπήρχε της γέννησης του και οδήγησε στο θάνατο πολλών ατόμων λόγω πολιτικών κινήτρων. Εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του και το 2019 ο εχθρός χτύπησε και έκαψε τη σύζυγο του και ακολούθως η σύζυγος με τα τέκνα τους κρύφτηκαν σε άλλη περιοχή του Πακιστάν. Το 2020, ο Αιτητής 1 μαζί με τη σύζυγο και τα τέκνα του μετέβησαν στις μη ελεγχόμενες από την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας περιοχές και όταν ο εχθρός τους το πληροφορήθηκε τους κυνήγησαν και αναγκάστηκαν να εισέλθουν στις ελεγχόμενες από την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας περιοχές. Ισχυρίστηκε ότι η ζωή τους βρίσκεται σε κίνδυνο εάν επιστρέψουν στο Πακιστάν, η σύζυγος του έχει διαταραχθεί ψυχολογικά μετά το περιστατικό με τη φωτιά, ο υιός της αδελφής του έχασε το πόδι του εξαιτίας της διαμάχης. Επιπλέον αποτελεί θέση του ότι έχουν πλέον προσαρμοστεί στη Κύπρο, τα τέκνα του φοιτούν σε σχολείο και μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα.

 

Ο Αιτητής 1, κατά την παρούσα διαδικασία προσκόμισε δέσμη εγγράφων, χωρίς μετάφραση, τα οποία σύμφωνα με δήλωση του, τα Τεκμήρια 1 και 2 αποτελούν ιατρικά πιστοποιητικά σχετικά με τη σύζυγο του, τα Τεκμήρια 3 έως 8 αποτελούν αρχεία γης που ανακτήθηκαν από το κτηματολόγιο της χώρας καταγωγής του, επιβεβαιώνοντας ότι η γη είναι στο όνομα του και το Τεκμήριο 9 περιλαμβάνει μια ένορκη βεβαίωση υπογεγραμμένη από τη μητέρα του, η οποία πιστοποιεί την ιδιοκτησία της προαναφερθείσας γης υπέρ του. Στη συνέχεια, ο Αιτητής 1, καταχώρησε συμπληρωματική αγόρευση όπου ισχυρίζεται ότι γη κοστίζει 13 εκατομμύρια στο Πακιστάν, είχε μπλεξίματα, έφυγε και άφησε τη γη και βρήκε καταφύγιο στη κατεχόμενη Κύπρο μαζί με τη σύζυγο και τα τέκνα του. Κατέγραψε ότι τα στοιχεία της γης κατατέθηκαν στο Δικαστήριο και είναι στο όνομα της μητέρας του, ανέφερε ότι κατέθεσε τις ιατρικές αποδείξεις από το νοσοκομείο Holyfamily-Rawalpindi που αποδεικνύει την επίθεση που υπέστη η σύζυγος του από τους εχθρούς το 2019 και επαναλαμβάνει το περιεχόμενο της αρχικής γραπτής του αγόρευσης.

 

Από την πλευρά τους οι Καθ' ων η αίτηση, μέσω της δικής τους αγόρευσης, ισχυρίζονται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι ορθή και νόμιμη, σύμφωνη με τις διατάξεις του Συντάγματος, των Νόμων και των Κανονισμών, είναι αποτέλεσμα ορθής ενάσκησης των εξουσιών με τις οποίες περιβάλλονται οι Καθ' ων η αίτηση, κατ' εφαρμογή των αρχών του διοικητικού δικαίου και λήφθηκε μετά από δέουσα έρευνα, αφού αξιολογήθηκαν όλα τα σχετικά γεγονότα και στοιχεία της υπόθεσης, είναι δε επαρκώς και/ή δεόντως αιτιολογημένη, καλούν τέλος το Δικαστήριο όπως απορρίψει την προσφυγή των Αιτητών.

    

Δεδομένου ότι το παρόν Δικαστήριο δυνάμει του άρθρου 11 του Περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018, Ν. 73(Ι)/2018 κέκτηται εξουσίας όπως εξετάζει πέραν από την νομιμότητα της προσβαλλόμενης πράξης και την ορθότητα αυτής, ήτοι εξέταση επί της ουσίας του αιτήματος των Αιτητών, κρίνω σκόπιμο όπως παραθέσω πιο κάτω όλους τους ισχυρισμούς που αυτοί προέβαλαν σε όλα τα στάδια εξέτασης του αιτήματός τους, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης αλλά και για να διαφανεί εάν οι Καθ' ων η αίτηση αποφάσισαν μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της διακριτικής τους ευχέρειας.

Κατά την υποβολή αιτήσεως διεθνούς προστασίας, ο Αιτητής 1 δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του λόγω κτηματικής διαμάχης.

Κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης, ο Αιτητής 1 ανέφερε ότι κατάγεται από τη πόλη Chakwal,της πολιτείας Punjab, η οποία ήταν και τόπος συνήθους διαμονής του. Πρόσθεσε ότι το 2018 για περίοδο 5-6 μήνες διέμενε στη Rawalbindi, Islamabad και για περίοδο ενός μηνός πριν εγκαταλείψει τη χώρα του διέμενε στη πόλη Lahore.  Αναφορικά με το εκπαιδευτικό του επίπεδο δήλωσε ότι φοίτησε για 10 έτη, χωρίς να ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, εργαζόταν δε ως φύλακας ασφαλείας την περίοδο 1999-2000 και 2014-2015 και από το 2015 ασχολείτο με αγοραπωλησίες αυτοκινήτων. Είναι έγγαμος με την Αιτήτρια 2 και έχουν αποκτήσει τρία ανήλικα τέκνα – Αιτητές 3-5. Ως προς την πατρική του οικογένεια, δήλωσε ότι ο πατέρας του απεβίωσε, η μητέρα του μαζί με της δυο του αδελφές διαμένουν στη πόλη Chakwal, με τις οποίες διατηρεί επικοινωνία. Επιπλέον, ο μικρότερος αδελφός του εργάζεται στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου και δήλωσε ότι μαζί με την οικογένεια του ήρθε και ο ανιψιός του. Ο Αιτητής 1 δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του στις 30/12/2018 και διέμενε μέχρι και το Σεπτέμβριο του 2022 στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου περιοχές, όπου εργαζόταν. Ανέφερε ότι ενημερώθηκε ότι τα άτομα με τους οποίους είχε κτηματική διαφορά στη χώρα του, μετέβησαν στη Κύπρο και τον αναζητούσαν εξου και αποφάσισε να εισήλθει στις ελεγχόμενες από τη Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές και να ζητήσει προστασία.

 

Αναφορικά με τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής 1 δήλωσε ότι είχε μια σοβαρή κτηματική διαφορά με δυο αδέλφια, τα οποία κατ΄ονομάζει (εφεξής N. και B.), οι οποίοι είχαν πολιτικό υπόβαθρο και υπήρχαν άνθρωποι που τους υποστήριζαν. Δήλωσε ότι προσπάθησαν να τους καταγγείλουν στην αστυνομία αλλά ήταν μάταιο επειδή είχαν πολιτική δύναμη. Πρόσθεσε, ότι ένας φίλος του, τον οποίο επίσης κατ΄ονομάζει (εφεξής A. S.), ο οποίος ήταν υποστηρικτής του στη διαμάχη, δολοφονήθηκε ένα βράδυ, αλλά ήταν δύσκολο να αποδειχθεί ότι ήταν αυτοί υπεύθυνοι. Πριν αποχωρήσει από τη χώρα κρυβόταν στις πόλεις Rawalbindi, Islamabad και Lahore και όταν αυτός αποχώρησε από τη χώρα, βασάνισαν και έκαψαν τη σύζυγο του και επιτέθηκαν και στον ανιψιό του, χτυπώντας τον στο πόδι. Η σύζυγος του νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Holy Family και μετά τη νοσηλεία της διέμενε στη πατρική της οικία στη πόλη Rawalbindi και στη συνέχεια ο Αιτητής 1 διευθέτησε τη μεταφορά της συζύγου και των τέκνων τους στη Κύπρο. Ακολούθως συνειδητοποίησε ότι άτομα που έστειλαν οι N. και B. τον κυνηγούσαν. Ερωτηθείς τι φοβάται σε περίπτωση επιστροφής του ανέφερε ότι η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο διότι ήδη επιτέθηκαν στη σύζυγο του και τον ανιψιό του και ότι θα τον σκοτώσουν.

 

Αναφορικά με τη κτηματική διαμάχη, ο Αιτητής 1 ισχυρίστηκε ότι ξεκίνησε πριν από 35 έτη, υπήρχαν καυγάδες, άτομα σκοτώθηκαν και φυλακίστηκαν μεταξύ και των δυο οικογενειών. Δήλωσε ότι οι εκτάσεις υπήρχαν από την εποχή των πατεράδων και παππούδων τους και η διαμάχη συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα δήλωσε ότι οι δυο οικογένειες διεκδικούσαν ένα μέρος της γης, στην αρχή οι οικίες τους ήταν μαζί και ήταν και συγγενείς, ωστόσο λόγω της διαμάχης άρχισαν να ζουν ξεχωριστά. Αναφορικά με τον ίδιο, δήλωσε ότι τα προβλήματα άρχισαν περί τον Ιούνιο του 2018, μετά από κατανομή της γης μεταξύ του ιδίου και του αδελφού του όπου ο Αιτητής απέκτησε τη γη που συνορεύει με τη δική τους. Ο Αιτητής 1 μαζί με 2-3 άτομα πήγαν να προετοιμάσουν τη γη για καλλιέργεια, με τρακτέρ, τους είπαν ότι η γη δεν τους ανήκει και άρχισε καυγάς μεταξύ τους, κάποιοι παρενέβησαν για να σταματήσει ο καυγάς και άρχισαν οι απειλές κατά της ζωής του. Αναφορικά με τις απειλές που δέχθηκε, ισχυρίστηκε ότι έγιναν μέσω των γυναικών της οικογένειας και σε δυο περιπτώσεις τα συγκεκριμένα άτομα, οι Ν. και Β., τον απείλησαν λεκτικά.

 

Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι προσπάθησε να υποβάλει καταγγελία στην αστυνομία, αλλά λόγω της επιρροής δυο πολιτικών αρχηγών, οι οποίοι ήταν με τη πλευρά των N και B, οι αρχές δεν δέχθηκαν την καταχώριση της καταγγελίας. Αρχικά δήλωσε ότι πήγε στις αρχές περί τον Αύγουστο του 2018, μετά το περιστατικό με το τρακτέρ και ότι προηγουμένως πήγε μια ή δυο φορές στον αστυνομικό σταθμό αλλά δεν τον άκουγαν. Ανέφερε ότι την πρώτη φορά που πήγε στις αστυνομικές αρχές ήδη τα δυο αδέλφια είχαν επικοινωνήσει μαζί τους, προκείμενου να μην τον βοηθήσουν. Στη συνέχεια δήλωσε ότι μόνο μια φορά, τον Αύγουστο πήγε αυτοπροσώπως στις αστυνομικές αρχές και ότι τη δεύτερη φορά που δήλωσε ότι πήγε, συγγενικά και φιλικά του πρόσωπα τον απέτρεψαν.

 

Κληθείς να περιγράψει τα αδέλφια N και B, δήλωσε ότι διαμένουν στο χωριό, προβαίνουν σε αγοραπωλησίες ακινήτων στη περιοχή και είναι πολιτικά ενεργοί, υποστηρικτές του κόμματος που βρίσκονται στην εξουσία και έχουν σοβαρές συνδέσεις με το πολιτικό κόμμα PMLN. Δεν είναι οι ίδιοι πολιτικοί, μόνο υποστηρίζουν πολιτικούς ηγέτες. Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι μετά την αναχώρηση του από τη χώρα, έχουν αποκτήσει τον έλεγχο της επίμαχης γης.

 

Δήλωσε ότι από τις 15 Αυγούστου 2018, κρυβόταν στη περιοχή Rawalbindi για περίοδο 2-2.5 μήνες και διέμενε στην οικία του πεθερού του, ενώ στο Islamabad διέμενε σε φιλικό του πρόσωπο για περίοδο 15-20 ημερών.

 

Αναφορικά με τον θάνατο του φίλου του, δήλωσε ότι δολοφονήθηκε στο χωριό, μεταξύ Σεπτεμβρίου – Νοεμβρίου 2018 και ήταν σίγουροι ότι τα κατ΄ονομαζόμενα αδέλφια ευθύνονται για τον θάνατο του αλλά το αρνήθηκαν. Ερωτηθείς πως σχετίζεται ο θάνατος του φίλου του με τη δική του κατάσταση, ισχυρίστηκε ότι ήταν ο καλύτερος του φίλος και τον υποστήριζε και κάποιοι του είπαν ότι ο φίλος του είχε τσακωθεί μαζί τους και τον σκότωσαν.

 

Αναφορικά με την επίθεση που δέχθηκε η σύζυγος του και ο ανιψιός του, δήλωσε πως το περιστατικό πραγματοποιήθηκε στις 25/11/2019. Ο Αιτητής 1 ανέφερε ότι ο αδελφός της συζύγου του μαζί με λίγα άτομα πήγαν να τσακωθούν με τα αδέλφια N. και B., προκειμένου να πάρουν την γη από αυτούς. Ακολούθησε μεγάλη διαμάχη και για να εκδικηθούν τον αδελφό της συζύγου του Αιτητή, επιτέθηκαν στη σύζυγο του. Τα αδέλφια N. και Β., μαζί με δυο κυρίες, πήγαν στην οικία τους, της έβγαλαν τα ρούχα και έβαλαν φωτιά στο στομάχι και τα πόδια της και στη συνέχεια έσπασαν το πόδι του ανιψιού του. Ερωτηθείς, εάν μετά το περιστατικό εναντίον της συζύγου του συνέβη οτιδήποτε άλλο, απάντησε αρνητικά. Ερωτηθείς εάν είχε επικοινωνία με τα αδέλφια N και B μετά την αναχώρηση του από το Πακιστάν και εάν μετά το περιστατικό με τη σύζυγο του, άλλα μέλη της οικογένεια του ήρθαν σε επαφή μαζί τους απάντησε αρνητικά.

 

Ο Αιτητής 1 ισχυρίστηκε ότι κατά την παραμονή του στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου, πληροφορήθηκε τηλεφωνικώς από ένα φίλο του, ότι τα αδέλφια έμαθαν που βρίσκεται και έστειλαν δυο πρόσωπα εναντίον του, δεν γνωρίζει τα ακριβή κίνητρα ή γιατί το έκαναν. Ερωτηθείς, εάν ο αδελφός του είχε προβλήματα με τα αδέλφια N. και B. δήλωσε ότι αυτός διέμενε σε άλλη πόλη και δεν έχει οποιαδήποτε διαμάχη ή προβλήματα μαζί τους.

 

Ως προς το ενδεχόμενο μετεγκατάστασης του Αιτητή 1 και της οικογένεια του στη πόλη Islamabad ή στη πόλη Rawalbindi, ισχυρίστηκε ότι δεν είναι εφικτό καθότι τα αδέλφια N. και B., έχουν συγγενείς και στις δυο περιοχές και εάν πληροφορηθούν την επιστροφή του Αιτητή θα θεωρήσουν ότι θα διεκδικήσει τη γη και θα προσπαθήσουν να του επιτεθούν. Για τη πόλη Lahore, ανέφερε ότι είναι μια πολιτικά ενεργή πόλη και θα είναι εύκολο να τον εντοπίσουν λόγω των επαφών που έχουν, είναι δύσκολη και ακριβή η ζωή.

 

Η Αιτήτρια 2, κατά την υποβολή αιτήσεως διεθνούς προστασίας, δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της λόγω κτηματικής διαμάχης και ότι ήθελαν να τους σκοτώσουν.

 

Κατά τη διάρκεια της προφορικής της συνέντευξης, η Αιτήτρια 2 δήλωσε ότι τόπος καταγωγής της είναι η περιοχή Chakbeli,στη Rawalbindi και από το 2012 διέμενε στο χωριό Sakriala, της περιοχής Chakwal, με τον σύζυγο της.  Ως προς την πατρική της οικογένεια, δήλωσε ότι οι γονείς της διαμένουν στη περιοχή Chakbeli, έχει δυο αδελφές και ένα αδελφό, με τους οποίους διατηρεί επικοινωνία. Επιπλέον, δήλωσε ότι ο αδελφός και ο ανιψιός του συζύγου της βρίσκονται στη Κυπριακή Δημοκρατία. Αναφορικά με το εκπαιδευτικό της επίπεδο δήλωσε απόφοιτη τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, εργαζόταν στο τοπικό κέντρο οικογενειακού προσανατολισμού τη περίοδο 2018-2019. Η Αιτήτρια 2 δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της στις 11/03/2020, μαζί με τα ανήλικα τέκνα της και τον ανιψιό του συζύγου της, και διέμεναν έως τον Σεπτέμβριο του 2022 στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου.

 

Αναφορικά με τους λόγους που την ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της, ανέφερε ότι ο σύζυγος της είχε κτηματική διαφορά με κάποια άτομα, ονόματι N. και B., η κάθε πλευρά διεκδικούσε τη γη, και όταν ο σύζυγος της μεταξύ της περιόδου Ιούνιου ή Αυγούστου 2018 μετέβη στο χωράφι με τρακτέρ, τσακώθηκαν. Ο σύζυγος της πήγε στην αστυνομία για να τους καταγγείλει, λόγω όμως της πολιτικής τους επιρροής στη περιοχή, οι αρχές δεν κατέγραψαν την καταγγελία. Ακολούθως, ο σύζυγος της κρύφτηκε στη περιοχή Rawalbindi και τον Δεκέμβριο του 2018 μετέβη στη πόλη Lahore και στη συνέχεια αποχώρησε από τη χώρα καταγωγής τους. Ισχυρίστηκε ότι τα άτομα που ήταν εναντίον του συζύγου της, πήγαν στην οικία τους και τον αναζητούσαν πολλές φορές. Αναφέρθηκε στο περιστατικό όπου τα άτομα αυτά με δυο γυναίκες, μετέβησαν στην οικία της, η μία εκ των δύο γυναικών την κρατούσε και ο άνδρας έβαλε φωτιά στα ρούχα της Αιτήτριας 2 και έσπασαν το πόδι του ανιψιού του συζύγου της. Η Αιτήτρια 2 νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο για 10-15 ημέρες. Επιπλέον, ισχυρίστηκε ότι και ο αδελφός της τσακώθηκε, για το ίδιο ζήτημα, με τα συγκεκριμένα άτομα. Ερωτηθείσα τι φοβάται σε περίπτωση επιστροφής στο Πακιστάν, δήλωσε ότι μπορεί να τους κάνουν κακό, είναι επικίνδυνο να επιστρέψουν, μερικοί από αυτούς βρίσκονται στο Πακιστάν και μερικοί στη κατεχόμενη Κύπρο.

 

Κληθείσα να διευκρινίσει περαιτέρω την υφιστάμενη κτηματική διαμάχη, δήλωσε ότι αυτή χρονολογείτο, πριν από τον γάμο της με τον Αιτητή 1, ότι η γη βρίσκεται στο χωριό Sakriala και ότι εξαιτίας αυτή της διαφοράς υπήρξαν σκοτωμοί ωστόσο δεν γνωρίζει λεπτομέρειες. Ως προς την εμπλοκή του συζύγου της, δήλωσε ότι οι άνδρες άρχισαν τη διαμάχη όταν ο σύζυγο της πήγε με το τρακτέρ στο χωράφι. Εξαιτίας της διαμάχης, η Αιτήτρια 2 δήλωσε ότι τα τέκνα της διέκοψαν τη φοίτηση τους στο σχολείο, για να μην πάθουν κακό. Όσον αφορά τη καταγγελία στην αστυνομία, η Αιτήτρια 2 ανέφερε ότι οι ίδιοι ανήκουν στο πολιτικό κόμμα ΡΤΙ, ενώ η αντιμαχόμενη πλευρά στο κόμμα PLMN, το οποίο βρίσκεται στην εξουσία γύρω στα 13 έτη στη περιοχή τους και οι εχθροί τους υποστηρίζονται από αυτούς. Ερωτηθείσα πως γνωρίζει ότι η αστυνομία δεν προχώρησε με τη καταγγελία, ανέφερε ότι της το είπε ο σύζυγος της. Δήλωσε ότι ο σύζυγος της προσπάθησε να υποβάλει καταγγελία 2-3 φορές, αλλά δεν τον άκουγαν. Η Αιτήτρια 2 ανέφερε ότι ο σύζυγος της λάμβανε απειλές πως θα τον σκοτώσουν εάν δεν τους παραδώσει τη γη.

 

Αναφορικά με το περιστατικό επίθεσης εναντίον της, δήλωσε ότι στις 02/12/2020, ο N., ο B., δυο γυναίκες και άγνωστα άτομα από το χωριό πήγαν στην οικία της και ρωτούσαν που βρίσκεται ο σύζυγος της, οι δυο γυναίκες την κρατούσαν από τα χέρια και έβαλαν φωτιά στα ρούχα της. Συνεχίζει λέγοντας πως στη προσπάθεια του ανιψιού του συζύγου της να τους σταματήσει, του έσπασαν το πόδι. Η Αιτήτρια 2 άρχισε να φωνάζει, συγχωριανοί της μαζεύτηκαν, φοβόταν, πονούσε και λόγω της κατάστασης λιποθύμησε και την μετέφεραν στο νοσοκομείο. Επισημάνθηκε από τον αρμόδιο λειτουργό, ότι η Αιτήτρια εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της τον Μάρτιο του 2020, ενώ ισχυρίζεται ότι το περιστατικό επίθεσης πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2020, με την Αιτήτρια 2 να δηλώνει ότι το περιστατικό συνέβη τον Δεκέμβριο του 2019.

 

Κληθείσα να περιγράψει την περίοδο μεταξύ Ιουνίου/Αυγούστου 2018 έως το περιστατικό επίθεσης εναντίον της, δήλωσε ότι διέμενε με τα πεθερικά της, εργαζόταν, τα τέκνα της φοιτούσαν σε σχολείο και μετά τον καυγά του συζύγου της στο χωράφι σταμάτησε να εργάζεται. Επισημάνθηκε η ασυνέπεια στα λεγόμενα της, ήτοι ότι αρχικά δήλωσε ότι εργαζόταν την περίοδο 2018-2019, ενώ στη συνέχεια δήλωσε ότι σταμάτησε να εργάζεται μετά το περιστατικό Ιουνίου/Αυγούστου 2018, με την Αιτήτρια να αναφέρει ότι βρισκόταν σε άδεια μετά τον καυγά του συζύγου της στο χωράφι αλλά μετά το περιστατικό της εναντίον της επίθεσης, τους ενημέρωσε ότι δεν θα συνέχιζε την εργασία της.

 

Η Αιτήτρια δήλωσε ότι ο N., ο B., η σύζυγος του N., την οποία επίσης κατ’ ονομάζει, και μερικοί χωρικοί, την επισκέφθηκαν τουλάχιστον 2-3 φορές στην οικία τους, αφού ο σύζυγος της μετοίκησε στο Rawalbindi, προκειμένου να μάθουν που βρισκόταν. Επιπλέον, δήλωσε ότι επισκέψεις από αυτούς δεχόταν και ο αδελφός του συζύγου της.

 

Όσον αφορά τον αδελφό της Αιτήτριας 2, ανέφερε ότι δεν ήταν αναμεμειγμένος στη κτηματική διαφορά, αλλά μετά το περιστατικό της επίθεσης εναντίον της μαζί με φίλους του προς υποστήριξη της αδελφής του, τσακώθηκε με αυτούς. Κατόπιν, επισήμανσης από τον λειτουργό της ασυνέπειας που παρατηρήθηκε με βάση πληροφορίες του φακέλου, η Αιτήτρια 2 πρόσθεσε ότι ο αδελφός της είχε ένα καυγά μαζί τους, πριν την επίθεση, δεν ήταν σοβαρός καυγάς, δεν αφορούσε τη γη αλλά το γεγονός ότι ενοχλούσαν την Αιτήτρια.

 

Αναφορικά με τα ανήλικα τέκνα της, δήλωσε ότι η ζωή τους θα κινδυνεύσει σε περίπτωση επιστροφής στο Πακιστάν λόγω της κτηματικής διαμάχης. Ερωτηθείσα σήμερα σε τι κατάσταση βρίσκεται η επίμαχη γη δήλωσε ότι εξακολουθεί να υπάρχει διαμάχη, ο σύζυγος της ζήτησε από συγχωριανούς του να παρακολουθούν τη γη και να τον ενημερώνουν και ότι ο σύζυγος της επιθυμεί να πωλήσει τη γη. Ερωτηθείσα εάν μπορούν να εγκατασταθούν σε άλλη πόλη, για παράδειγμα στο Islamabad ή στη Lahore, απάντησε αρνητικά διότι οι αντιμαχόμενοι θα πληροφορηθούν ότι επέστρεψαν.

 

Ακολούθως, ο αρμόδιος λειτουργός, στην εισηγητική του έκθεση απομόνωσε δύο ουσιώδεις πραγματικούς ισχυρισμούς από τις δηλώσεις των Αιτητών 1 και 2, πρώτον ως προς την ταυτότητα, προφίλ και χώρα καταγωγής τους και δεύτερον ότι οι Αιτητές εγκατέλειψαν το Πακιστάν λόγω κτηματικής διαφοράς.

 

Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός των Αιτητών έγινε αποδεκτός καθότι δεν προέκυψαν περί του αντιθέτου στοιχεία, οι δε δηλώσεις τους επιβεβαιώθηκαν και/ή εντοπίστηκαν σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Προς επίρρωση του συγκεκριμένου ισχυρισμού τους, οι Αιτητές προσκόμισαν άλλωστε έγγραφα ταυτοποίησης από τη χώρα καταγωγής τους τα οποία βρίσκονται κατατεθειμένα στο διοικητικό φάκελο.

 

Αναφορικά με τον δεύτερο ισχυρισμό, κρίθηκε ότι ο Αιτητής 1 δεν ήταν σε θέση να παράσχει λεπτομερώς και συγκεκριμένα τα γεγονότα που τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά την εσωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού παρατηρούνται τα εξής: Ο Αιτητής 1 δεν παρείχε επαρκείς πληροφορίες για τη γη, δήλωσε με ασαφή τρόπο ότι η διαμάχη ξεκίνησε περί τα 35 χρόνια πριν, ότι στο παρελθόν υπήρξαν συγκρούσεις, 4-5 άτομα σκοτώθηκαν και πολλά άτομα καταδικάστηκαν σε φυλάκιση λόγω αυτής της διαφοράς. Ενώ η Αιτήτρια 2 δήλωσε μόνο ότι η διαφορά αφορούσε μια γη στο χωριό Sakriala, τα άτομα με τα οποία ο σύζυγός της είχε διαφορά ήταν οι N, ο Β. και η σύζυγος του, χωρίς να γνωρίζει πολλές λεπτομέρειες γι' αυτούς και ότι η διαμάχη συνεχίζεται εδώ και πολύ καιρό και κάποιοι άνθρωποι έχουν σκοτωθεί εξαιτίας αυτής, αλλά δεν γνωρίζει καμία λεπτομέρεια.

 

Ο Αιτητής 1 δεν ήταν σε θέση να παράσχει με λεπτομέρεια τα γεγονότα που τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, δηλώνοντας αόριστα ότι οι εκτάσεις τους συνορεύουν μεταξύ τους και οι δυο πλευρές έλεγαν ότι η γη τους ανήκει. Κληθείς να εξηγήσει γιατί τα δύο αδέρφια διεκδικούσαν τη συγκεκριμένη γη, δήλωσε με γενικό τρόπο ότι οι γονείς τους μάλωναν για τη γη και τώρα τα αδέρφια διεκδικούν τη γη. Επιπλέον, παρείχε γενικές πληροφορίες για τα δυο αδέλφια και οι αναφορές του ότι έχουν πολιτική δύναμη και επιρροή ήταν γενικές και μη λεπτομερείς.  Αναφορικά με το περιστατικό συμπλοκής το 2018, η περιγραφή του Αιτητή 1 ήταν αόριστη και δεν περιείχε εξατομικευμένες λεπτομέρειες. Όσον αφορά τις απειλές κατά της ζωής του, αυτές κρίθηκαν ελλιπείς∙ ανέφερε πως οι γυναίκες της οικογένειας έστελναν μηνύματα ότι θα τον σκότωναν, και αναφέρθηκε και σε δυο περιπτώσεις όπου συνάντησε τα αδέρφια και δέχτηκε απειλές κατά της ζωής του σε περίπτωση που δεν τους παραχωρούσε τη γη. Η Αιτήτρια 2, αναφορικά με τις απειλές που ελάμβανε ο σύζυγος της δήλωσε συνοπτικά, ότι απείλησαν να σκοτώσουν τον σύζυγό της, αν δεν τους παραχωρούσε τη γη. Η περιγραφή του Αιτητή 1 σχετικά με την προσπάθεια του να καταγγείλει το περιστατικό στην αστυνομία ήταν αόριστη και, σε ορισμένα σημεία, ασυνάρτητη. Κληθείς να περιγράψει λεπτομερώς την πρώτη επίσκεψη στο αστυνομικό τμήμα, έδωσε μια αόριστη περιγραφή, δηλώνοντας πώς η αστυνομία είχε ήδη λάβει ένα τηλεφώνημα από τα αδέλφια ότι δεν έπρεπε να τον βοηθήσουν, του ζήτησαν να προσκομίσει μάρτυρες, αλλά τα άτομα που συμμετείχαν στον καυγά δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν τους αδελφούς που είχαν μεγάλη πολιτική δύναμη. Επιπλέον, ο Αιτητής 1 είχε αναφέρει και για άλλες επισκέψεις του στο αστυνομικό τμήμα, και κληθείς να τις περιγράψει δήλωσε ότι στο αστυνομικό τμήμα πήγε μόνο μία φορά. Όταν του ζητήθηκε να διευκρινίσει την ασυνέπεια, δήλωσε ότι προσπάθησε να πάει δύο φορές, αλλά μέλη της οικογένειας του και φίλοι τον εμπόδισαν να το πράξει. Η Αιτήτρια 2 δήλωσε ότι ο σύζυγός της πήγε στην αστυνομία 2 ή 3 φορές, δηλώνοντας ότι εκεί δεν εισακούστηκε και δεν κατέγραψαν την καταγγελία του. Ούτε η Αιτήτρια 2 ήταν σε θέση να περιγράψει τη πολιτική επιρροή που είχαν τα αδέρφια και πώς μπόρεσαν να επηρεάσουν την αστυνομία.

 

Η αφήγηση του Αιτητή για το πώς κρυβόταν από τα αδέρφια κατά τους τελευταίους μήνες του στο Πακιστάν ήταν αόριστη και δεν περιείχε προσωπικά στοιχεία, ούτε πως κατάφερε να κρυφτεί και να διασφαλίσει την ασφάλειά του. Επιπλέον, δεν ήταν σε θέση να περιγράψει λεπτομερώς το περιστατικό σχετικά με τον θάνατο του στενού του φίλου από τα αδέρφια λόγω της κτηματικής διαμάχης και πώς σχετιζόταν με αυτόν.

 

Αναφορικά με την επίθεση που δέχθηκε η Αιτήτρια 2 στην οικία τους, η Αιτήτρια 2 παρείχε μια σύντομη περιγραφή για τα γεγονότα. Ο Αιτητής 1 δήλωσε ότι πριν την επίθεση, ο αδελφός της Αιτήτριας τσακώθηκε με τα αδέλφια και ότι επιτέθηκαν στην Αιτήτρια για εκδίκηση, ενώ η Αιτήτρια ανέφερε ότι ο αδελφός της δεν είχε προβλήματα μαζί τους πριν δεχτεί επίθεση, αλλά μετά την επίθεση προς την Αιτήτρια, ο αδελφός της πήγε να την υπερασπιστεί. Κληθείσα να περιγράψει την διαπιστωθείσα ασυνέπεια, δήλωσε ότι ο αδελφός της τσακώθηκε με τους αδελφούς πριν δεχτεί επίθεση, αλλά δεν ήταν τόσο σοβαρός καυγάς. Αναφορικά με τις επισκέψεις από τα αδέλφια, μετά την αναχώρηση του συζύγου της από την χώρα καταγωγής, οι αναφορές της ήταν αόριστες δηλώνοντας ότι μετέβαιναν στην οικία της για να μάθουν για το σύζυγος της. Ως προς τον ισχυρισμό των Αιτητών ότι κάποιοι τους ακολούθησαν στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου, επισημάνθηκε αοριστία από το λειτουργό. Ο Αιτητής 1 δήλωσε ότι ένας φίλος του επικοινώνησε τηλεφωνικώς και τον ενημέρωσε ότι τα αδέλφια έστειλαν 2 άτομα να τον κυνηγήσουν και ότι έλαβε αυτές τις πληροφορίες από τις πηγές του, ενώ η Αιτήτρια 2 δεν ήταν σε θέση να παράσχει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τα γεγονότα που έλαβαν χώρα, δηλώνοντας ότι κάποιοι άνθρωποι από το χωριό ενημέρωσαν τον σύζυγό της για το θέμα. Ως προς τον έλεγχο της επίμαχης γης, ο Αιτητής 1 δήλωσε ότι τα αδέρφια ανέλαβαν τον έλεγχο της γης, ενώ η Αιτήτρια 2 δήλωσε συγκεκριμένα ότι η γη εξακολουθεί να βρίσκεται υπό αμφισβήτηση και ο σύζυγός της ζήτησε από συγχωριανούς του να παρακολουθούν τη γη και να τον ενημερώνουν. Τέλος, ο αρμόδιος λειτουργός κατέγραψε ότι δόθηκε ευκαιρία στους Αιτητές να εκφράσουν εάν έχουν συγκεκριμένες ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια των τέκνων τους στο Πακιστάν, και οι δύο δήλωσαν ότι εκτός από τη διαφορά γης, δεν έχουν κανέναν άλλο φόβο για την ασφάλειά τους.

 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, ο λειτουργός προχώρησε σε έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης αναφορικά με κτηματικές διαφορές στο Πακιστάν, από τις οποίες προκύπτει ότι είναι διαδεδομένες σε αγροτικές και αστικές περιοχές σε όλο το Πακιστάν και ότι για τις διαφορές δικαιοδοσία έχουν φορολογικά δικαστήρια.

 

Προχωρώντας σε αξιολόγηση κινδύνου βάσει των αποδεκτών ισχυρισμών, ήτοι των προσωπικών στοιχείων των Αιτητών, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι, επί τη βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών από εξωτερικές πηγές αναφορικά με τη χώρα καταγωγής των Αιτητών, δεν προκύπτει εύλογη πιθανότητα ότι σε περίπτωση επιστροφής τους στην χώρα καταγωγής τους, και συγκεκριμένα στο Πακιστάν, θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο βλάβης. Περαιτέρω, εξετάστηκε και το ζήτημα υγείας του Αιτητή 1, ο οποίος είναι διαβητικός, με τον αρμόδιο λειτουργό να κρίνει ότι, με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές, ότι στο Πακιστάν υπάρχει η απαραίτητη θεραπεία και δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα ότι σε περίπτωση επιστροφής του στο Πακιστάν, θα αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο βλάβης.

 

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση ο λειτουργός έκρινε ότι από τα στοιχεία και το προφίλ των Αιτητών, τις δηλώσεις τους και την ανάλυση κινδύνου δεν προκύπτει βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξής τους σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής του στο πλαίσιο του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, προσθέτοντας ότι δεν προέκυψε κίνδυνος σοβαρής βλάβης ούτε στο πλαίσιο του άρθρου 19 (1) και (2) του περί Προσφύγων Νόμου, σε περίπτωση επιστροφής των Αιτητών στη χώρα καταγωγής τους. Σε σχέση δε με τις προϋποθέσεις ένταξης των Αιτητών στο άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, κρίθηκε ότι δεν θα αντιμετωπίσουν πραγματικό κίνδυνο σοβαρής και προσωπικής απειλής λόγω αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς και εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, αφού η χώρα καταγωγής τους και συγκεκριμένα η περιφέρεια Punjab, δεν βρίσκεται σε συνθήκες διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

 

Σύμφωνα με το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, «πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο, που λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγένειας του και δεν είναι σε θέση ή λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής». Είναι καθόλα κατανοητό, ότι για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό όσο και το αντικειμενικό στοιχείο πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση.

 

Περαιτέρω το άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6(Ι)/2000 προνοεί ότι «εναπόκειται στον Αιτητή  να τεκμηριώσει την αίτηση διεθνούς προστασίας», χωρίς να απαιτείται να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία.   Ο Αιτητής  έχει την ευθύνη να εκθέσει με την αίτησή του αλλά και μέσα από την ενώπιον της αρμόδιας αρχής συνέντευξη του ακόμα και ενώπιον του Δικαστηρίου, μέσω της ορθής δικονομική διαδικασίας, με στοιχειώδη σαφήνεια, τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά τα οποία του προκαλούν, κατά τρόπο αντικειμενικό, δικαιολογημένο φόβο δίωξης υφιστάμενο στη χώρα καταγωγής του. Ο Αιτητής οφείλει να επικαλεστεί με λεπτομέρεια, σαφήνεια και αληθοφάνεια συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν το υποβληθέν αίτημά του για διεθνή προστασία, το δε αρμόδιο όργανο εξετάζοντας την αίτηση του Αιτητή, οφείλει να λάβει υπόψη του κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός.

 

Προχωρώντας στην αξιολόγηση της αξιοπιστίας των ισχυρισμών των Αιτητών, το Δικαστήριο μελετώντας το σύνολο του διοικητικού φακέλου, αποδέχεται τον ισχυρισμό των Αιτητών σχετικά με τα προσωπικά στοιχεία, τον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής καθώς δεν προέκυψαν περί του αντιθέτου στοιχεία και σύμφωνα με την έκθεση/εισήγηση του αρμόδιου λειτουργού, οι δηλώσεις των Αιτητών επιβεβαιώθηκαν και/ή εντοπίστηκαν σε εξωτερικές πηγές.

 

Ομοίως, κρίνω ορθή την κατάληξη της αξιολόγησης του αρμόδιου λειτουργού όσον αφορά τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό των Αιτητών αναφορικά με τη κτηματική διαμάχη στη χώρα καταγωγής τους, με βάση τις δηλώσεις των Αιτητών στα πλαίσια των συνεντεύξεων τους καθώς και με βάση πληροφορίες αντληθείσες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Διαπιστώνω ότι οι δηλώσεις του Αιτητή 1 χαρακτηρίζονται από γενικότητα και έλλειψη λεπτομέρειας, ενώ εντοπίστηκαν ασυνέπειες και ασάφειες. Ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να περιγράψει με λεπτομέρεια το περιστατικό συμπλοκής με τα αδέλφια N και B, επικαλούμενος ότι μετέβη στην επίμαχη γη με τρακτέρ όπου τα αδέλφια διεκδίκησαν τη γη, αφήγηση στερούμενη στοιχείων, εφόσον το εν λόγω περιστατικό αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία για την αναχώρηση του από την χώρα καταγωγής του. Από την αφήγηση του προκύπτει ότι κτηματική διαμάχη προϋπήρχε πάνω από 35 χρόνια, ωστόσο ο Αιτητής 1 δεν ήταν σε θέση να περιγράψει πως η διαμάχη συνδέθηκε με τον ίδιο. Ο Αιτητής 1 δεν ήταν σε θέση να τοποθετηθεί συγκεκριμένα αναφορικά με το περιεχόμενο των απειλών, αλλά ούτε και να προσδιορίσει με ακρίβεια τη συχνότητα και τη διάρκειά τους. Γενικώς παρατηρώ ότι η αφήγηση του Αιτητή δεν παρουσιάζει οποιαδήποτε βιωματικής φύσεως λεπτομέρεια, αλλά είναι στο σύνολό της πολύ γενική. Περαιτέρω, ασαφής και χωρίς συνοχή παρατηρώ ότι ήταν η περιγραφή του ως προς τις προσπάθειες καταγγελίας της διαμάχης μεταξύ του ιδίου και των αδελφών, N. και B., στις αστυνομικές αρχές. Αναφορικά με τις δηλώσεις της Αιτήτριας 2, διαπιστώνω ότι χαρακτηρίζονται από γενικότητα, έλλειψη λεπτομέρειες αλλά και αντιφατικές. Η αφήγηση της αναφορικά με τη κτηματική διαμάχη περιορίζεται στα όσα ο Αιτητής 1 της ανέφερε. Όσον αφορά το περιστατικό στην οικία τους, όπου της έκαψαν το σώμα της, παρατηρούνται χρονικές ασυνέπειες στα λεγόμενα της. Κατά την διάρκεια της αφήγησης της δήλωνε ότι το περιστατικό εναντίον της συνέβη στις 2/12/2020 (ερ.126-1χ, 114), και κατόπιν σχετικής επισήμανσης της ασυνέπειας από τον λειτουργό η Αιτήτρια 2, δήλωσε ότι συνέβη το 2019. Ασυνέπεια αναφορικά με το συγκεκριμένο περιστατικό παρατηρήθηκε και μεταξύ των συνεντεύξεων των Αιτητών, ο Αιτητής 1 δήλωσε ότι συνέβη στις 25/11/2019. Περαιτέρω, ασυνέπειες στις μεταξύ τους δηλώσεις εντοπίζονται και στο τι μεσολάβησε από το περιστατικό εναντίον του Αιτητή 1, ο οποίος και αναχώρησε από τη χώρα το έτος 2018, μέχρι και το περιστατικό επίθεσης εναντίον της συζύγου του, το έτος 2019, αλλά και στο ποιος κατέχει σήμερα την επίμαχη γη. Περαιτέρω, ως προς τις αναφορές τους περί πολιτικών θεμάτων, παρατηρώ ότι δεν προκύπτει οποιαδήποτε σύνδεση της κτηματικής διαμάχης με την κατ’ ισχυρισμό πολιτική επιρροή των εμπλεκόμενων μερών. Τέλος, όσον αφορά τα προσκομισθέντα έγγραφα ενώπιον του Δικαστηρίου, δεν μπορούν να τύχουν αξιολόγησης καθότι δεν είναι μεταφρασμένα, παρά τις οδηγίες του Δικαστηρίου.

 

Για σκοπούς αξιολόγησης της εξωτερικής αξιοπιστίας του προβαλλόμενου ισχυρισμού των Αιτητών, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε σχετική έρευνα από την οποία προκύπτει ότι «οι διαφορές σχετικά με την ιδιοκτησία γης αποτελούν μία από τις μεγαλύτερες πηγές δικαστικών διαφορών στα κατώτερα δικαστήρια του Πακιστάν, με εκατοντάδες χιλιάδες υποθέσεις να συμβάλλουν στη συσσώρευση εκκρεμών υποθέσεων, η οποία επιδεινώνεται από την αναποτελεσματικότητα και τη διαφθορά.».[1] Σε άλλες πηγές επιβεβαιώνεται ότι οι διαμάχες για τη γη είναι συχνές, δύσκολο να επιλυθούν μέσων νόμιμων οδών, με τη κυβέρνηση να μην παρέχει προστασία στα άτομα που επηρεάζονται από διαμάχες για τη γη και την αρπαγή γης.[2]

 

Σε κάθε περίπτωση, ο ισχυριζόμενος φόβος δίωξης πηγάζει από ιδιωτική διαφορά του Αιτητή 1. Η ισχυριζόμενη δίωξη των Αιτητών από τα αδέλφια N. και B. στην χώρα καταγωγής του, λόγω κτηματικής διαφοράς, στοιχειοθετούν προσωπικής φύσεως διαμάχη χωρίς κανένα στοιχείο που να δεικνύει «δίωξη» στο πρόσωπο των Αιτητών «λόγω φυλής, θρησκείας, ιθαγένειας, πολιτικών πεποιθήσεων ή ιδιότητας μέλους ειδικής κοινωνικής ομάδας». Συνεπώς, ακόμα και αληθείς να είναι οι ισχυρισμοί των Αιτητών, και πάλι αυτοί δεν αρκούν για να τους εντάξουν στην έννοια του «πρόσφυγα». Τέλος, είναι πλέον νομολογημένο ότι «δεν είναι επαρκές για αιτητή διεθνούς προστασίας, προς ευόδωση της αίτησής του, να επικαλείται φόβο δίωξης στη χώρα καταγωγής του προκαλούμενο από ιδιωτικούς φορείς, χωρίς να συγκεκριμενοποιεί οποιοδήποτε γεγονός προς τούτο και αναμένοντας από τις διοικητικές ή δικαστικές αρχές να διεξάγουν εξ ιδίων έρευνα ώστε να εξιχνιάσουν τα γεγονότα επαλήθευσης ή μη του ισχυρισμού του» (βλ. M.M.R. v Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω ΑΑΠ, Έφεση κατά απόφασης ΔΔΔΠ αρ. 5/2019, ημερομηνίας 04/10/2023).

Από το ιστορικό των Αιτητών, όπως αυτό φαίνεται πιο πάνω, στη βάση των δεδομένων του διοικητικού φακέλου και από την ανωτέρω αξιολόγηση των ισχυρισμών τους, προκύπτει ότι ορθά και μετά από δέουσα έρευνα κρίθηκε από τους Καθ' ων η αίτηση ότι αυτοί δε στοιχειοθέτησαν κανέναν ισχυρισμό ώστε να εμπίπτουν στις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα. Τα όσα ανέφεραν δεν θα μπορούσαν να τους εντάξουν στην έννοια του πρόσφυγα, όπως αυτή ερμηνεύεται από τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000.

 

Ο «Πρακτικός Οδηγός της ΕΑΣΟ: Αξιολόγηση των Αποδεικτικών Στοιχείων» (Μάρτιος 2015) καθορίζει πως στη βάση της συλλογής πληροφοριών θα πρέπει να προσδιορίζονται τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά, τα οποία στη συνέχεια θα πρέπει να συνδέονται με τις απαιτήσεις του ορισμού του πρόσφυγα και αν δεν υπάρχει κατάληξη ότι μπορεί να δοθεί προσφυγικό καθεστώς, τότε το αρμόδιο όργανο θα πρέπει να εκτιμήσει εάν τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά συνδέονται με τις απαιτήσεις του ορισμού του προσώπου που δικαιούται συμπληρωματική προστασία.

 

Εξετάζοντας πλήρως την υπόθεση, διαπιστώνω ότι ορθά κρίθηκε από τους Καθ' ων η αίτηση ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 του Ν.6(Ι)/2000 για να παρασχεθεί στους Αιτητές το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστούν σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα τους.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1) του Ν.6(Ι)/2000 «ουσιώδεις λόγοι». Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν.6(Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής, βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015, ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619).

 

Οι Αιτητές δεν κατόρθωσαν να στοιχειοθετήσουν οποιοδήποτε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής υπό τα άρθρα 19 (2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Προκειμένου να διαπιστωθεί εάν συντρέχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους, οι Αιτητές θα αντιμετωπίσουν σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής τους ακεραιότητας λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, ως οι διατάξεις του άρθρου 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, το Δικαστήριο, εκ τού περισσού, εφόσον το Πακιστάν έχει καθοριστεί από τον Υπουργό Εσωτερικών ως ασφαλής χώρα ιθαγένειας δυνάμει της ΚΔΠ 145/2025 ημερομηνίας 30/05/2025 προχώρησε σε επικαιροποιημένη έρευνα και ανέτρεξε σε πρόσφατες και έγκυρες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής των Αιτητών και δη στην περιφέρεια Punjab, όπου ανήκει ο τόπος τελευταίας συνήθους διαμονής τους. Εξ αυτής το Δικαστήριο διαπιστώνει τα ακόλουθα:

 

Σύμφωνα με το RULAC το Πακιστάν εμπλέκεται σε μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις με διάφορες ένοπλες ομάδες που δρουν σε όλη την επικράτειά του, ιδίως ομάδες που συνδέονται με τους Ταλιμπάν, στις Ομοσπονδιακά Διοικούμενες Φυλετικές Περιοχές και μαχητές της ανεξαρτησίας στο Balochistan. Περαιτέρω, οι σχέσεις μεταξύ του Πακιστάν και του Αφγανιστάν είναι τεταμένες, με τις δύο χώρες να κατηγορούν η μία την άλλη ότι παρέχει ασφαλές καταφύγιο σε ένοπλες ομάδες και υποθάλπει τη βία στη γειτονική χώρα. Οι μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν έχουν ξεπεράσει τα σύνορα μεταξύ των χωρών με αποτέλεσμα επανειλημμένα να έχουν σημειωθεί συνοριακές αψιμαχίες και διασυνοριακές εισβολές από τις ένοπλες δυνάμεις του Αφγανιστάν και του Πακιστάν, που οδήγησαν σε μια σειρά από βραχύβιες διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις. Επίσης, η ίδια πηγή αναφέρει ότι το καθεστώς του Kashmir εξακολουθεί να αποτελεί πηγή σύγκρουσης μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν. Οι πακιστανικές και οι ινδικές δυνάμεις εμπλέκονται σε τακτικές αψιμαχίες κατά μήκος της Γραμμής Ελέγχου, της γραμμής κατάπαυσης του πυρός που θεσπίστηκε με τη Συμφωνία της Simla το 1972.[3]

 

Σύμφωνα με πρόσφατες πληροφορίες από έγκυρες πηγές ενημέρωσης, στις 7 Μαΐου 2025, η Ινδία εξαπέλυσε μια σειρά πυραύλων κατά του Πακιστάν και του Kashmir που τελεί υπό πακιστανική διοίκηση. Η στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν πυροδοτήθηκε από μια θανατηφόρα επίθεση εναντίον τουριστών στο Kashmir που διοικείται από την Ινδία στις 22 Απριλίου, κατά την οποία σκοτώθηκαν 26 άμαχοι.[4] Η σύγκρουση μεταξύ των δυο χωρών, διάρκειας 4 ημερών, περιλάμβανε μαχητικά αεροσκάφη, πυραύλους και drones γεμάτα εκρηκτικά και τελικά μετά από μια σειρά τηλεφωνικών κλήσεων και διπλωματικών προσπαθειών οι δυο χώρες κατέληξαν σε εκεχειρία μεταξύ τους.[5]

 

Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία από τη βάση δεδομένων ACLED, κατά το τελευταίο έτος, καταγράφηκαν στην περιφέρεια Punjab 121 περιστατικά ασφαλείας τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 147 ανθρώπων.[6]

Τα ανωτέρω στοιχεία, εξεταζόμενα συνδυαστικά με τον εκτιμώμενο πληθυσμό της εν λόγω περιφέρειας ο οποίος σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση του 2023 ανέρχεται σε 127.688.922 κατοίκους[7], καταδεικνύουν ότι δεν υπάρχουν συνθήκες αδιάκριτης βίας και γενικά δεν υφίσταται πραγματικός κίνδυνος για έναν πολίτη να επηρεαστεί προσωπικά μόνο από την παρουσία του στην εν λόγω περιοχή, υπό την έννοια του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου).

 

Κρίνω, υπό τις περιστάσεις και στη βάση του συνόλου των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, ότι το αίτημα των Αιτητών εξετάστηκε πλήρως η δε απόφαση είναι πλήρως αιτιολογημένη. Οι Αιτητές δεν κατάφεραν να τεκμηριώσουν σε κανένα στάδιο της διαδικασίας τη βασιμότητα του αιτήματός τους για αναγνώριση της ιδιότητας του πρόσφυγα, δυνάμει του περί Προσφύγων Νόμου και της Σύμβασης της Γενεύης, ούτε για την παραχώρηση της συμπληρωματικής προστασίας που προβλέπεται στο άρθρο 19 του Νόμου. 

 

Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε στο πλαίσιο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του αρμόδιου διοικητικού οργάνου, το οποίο συνεκτίμησε όλα τα πραγματικά στοιχεία και εξέδωσε τελική αιτιολογημένη απόφαση. Δεν έχει καταδειχθεί οτιδήποτε το μεμπτό, ούτως ώστε να δικαιολογείται επέμβαση του παρόντος Δικαστηρίου. Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και επαρκώς αιτιολογημένη.

 

Δεν παραγνωρίζω και λαμβάνω επιπλέον υπόψη μου πως οι Αιτητές παρέμειναν και εργάζονταν στις κατεχόμενες περιοχής της Κύπρου για περίοδο τεσσάρων ετών, χωρίς να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε πρόβλημα. Η τεράστια καθυστέρηση στην υποβολή αιτήματος ασύλου από την εγκατάλειψη της χώρας καταγωγής τους αποδυναμώνει την γνησιότητα του αιτήματος τους για διεθνή προστασία. Παραπέμπω ενδεικτικά στην απόφαση Μahfuja Akter v. Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω Αναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, αρ. υπόθεσης 1669/2011 ημερομηνίας 22/03/2013.

 

Με βάση όλα τα πιο πάνω, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με €500 έξοδα υπέρ των Καθ' ων η αίτηση και εναντίον των Αιτητών. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

A.   AΓΡΟΤΗ, Δ. ΔΔΔΠ