ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθ. Αρ.: 4249/2023

9 Οκτωβρίου, 2025

[Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΔΔΔΔΠ.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

                C.M.S.

Αιτητής

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ’ ων η Αίτηση

 

Ελ. Χαραλάμπους (κα) για Λάζου - Χαραλάμπους ΔΕΠΕ, Δικηγόροι για τον Αιτητή

Μ. Βασιλείου (κα), Δικηγόρος για τους Καθ’ ων η Αίτηση

[Ο Αιτητής είναι παρών]

ΑΠΟΦΑΣΗ

Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π:  Με την παρούσα προσφυγή ο Αιτητής προσβάλλει την απόφαση των Καθ’ ων η Αίτηση, ημερομηνίας 01/09/2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία ως άκυρη, παράνομη και στερούμενη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος.

 

Τα ουσιώδη γεγονότα της παρούσας υπόθεσης έχουν ως ακολούθως:

 

Ο Αιτητής είναι ενήλικας, υπήκοος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Νιγηρίας (από τούδε και στο εξής, «Νιγηρία») και εισήλθε παράνομα στα ελεγχόμενα από την Δημοκρατία εδάφη. Στις 09/11/2021 ο Αιτητής συμπλήρωσε αίτηση για παραχώρηση διεθνούς προστασίας και στις 12/11/2021 παρέλαβε βεβαίωση υποβολής της αίτησής του. Στις 07/7/2023 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από εμπειρογνώμονα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο - ΕΥΥΑ, (στο εξής αναφερόμενος ως «λειτουργός») προς εξέταση του αιτήματός του για διεθνή προστασία. Στις 29/08/2023 ο λειτουργός ετοίμασε Έκθεση-Εισήγηση προς τον εξουσιοδοτημένο από τον Υπουργό Εσωτερικών διοικητικό λειτουργό να ασκεί καθήκοντα Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου, ο οποίος την 01/09/2023 την ενέκρινε και απέρριψε το αίτημα του Αιτητή.

 

Στις 17/10/2023 η Υπηρεσία Ασύλου συνέταξε απορριπτική επιστολή μαζί με την αιτιολόγηση της απόφασης την οποία ο Αιτητής παρέλαβε αυθημερόν.

 

Ο Αιτητής καταχώρησε την υπό κρίση προσφυγή του δια της δικηγόρου του στις 13/11/2023.

 

Με την αίτηση ακυρώσεως, οι συνήγοροι του Αιτητή εκθέτουν πλείονες λόγους προς ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης. Ο Αιτητής, δια της γραπτής αγόρευσης των συνηγόρων του, προωθούν επιχειρηματολογία περί πλάνης περί τον νόμο και έλλειψη δέουσας έρευνας, προβάλλοντας ότι ήταν εσφαλμένος ο τρόπος αξιολόγησης της αξιοπιστίας του Αιτητή. Με παραπομπές δε στα σημεία αναξιοπιστίας του Αιτητή όπως αυτά καταγράφονται από τον λειτουργό στην προσβαλλόμενη απόφαση, αντικρούουν τα ευρήματα των Καθ’ ων η Αίτηση περί αναξιοπιστίας των δηλώσεων του Αιτητή και υποβάλλουν ότι ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός του έπρεπε να κριθεί ως αξιόπιστος. Προς υποστήριξη αυτού παραπέμπουν σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης βάσει των οποίων τα μέλη αυτονομιστικών ομάδων και άτομα που θεωρούνται υποστηρικτές τους, αποτελούν προφίλ ατόμων που αντιμετωπίζουν κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής τους. Καταληκτικά δε υποστηρίζουν ότι ο ως εκ τούτου ότι πρέπει να αναγνωριστεί προσφυγικό καθεστώς στο πρόσωπο του Αιτητή λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων.

 

Η ευπαίδευτη συνήγορος των Καθ’ ων η Αίτηση με την γραπτή της αγόρευση προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έχει ληφθεί νόμιμα και ορθά, σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος, των διεθνών Συμβάσεων, των Νόμων και των Κανονισμών. Επιπλέον, προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε μετά από δέουσα έρευνα και ορθή ενάσκηση των εξουσιών που δίνει ο Νόμος στους Καθ' ων η Αίτηση και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης, είναι δε επαρκώς και/ή δεόντως αιτιολογημένη.

 

Κατά το στάδιο των Διευκρινίσεων ημερομηνίας 18/03/2025 η συνήγορος των Καθ’ ων η Αίτηση υιοθέτησε τα όσα παρέθεσε με τη γραπτή της αγόρευση, αναφέροντας ότι γίνεται εκτενής ανάλυση στην Έκθεση-Εισήγηση των Καθ’ ων για τους λόγους για τους οποίους ο Αιτητής κρίθηκε αναξιόπιστος. Από την πλευρά της η συνήγορος του Αιτητή εστίασε στον ισχυρισμό περί μη δέουσας έρευνας και ορθής αξιολόγησης των ισχυρισμών του Αιτητή.

 

Δεδομένης και της θέσης της συνηγόρου του Αιτητή, η οποία εστίασε στην έλλειψη δέουσας έρευνας από τη διοίκηση και λαμβάνοντας υπόψιν ότι σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν. 73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας και όχι μόνο ως ακυρωτικό Δικαστήριο, προχωρώ στην εξέταση της επίδικης απόφασης σε συνάρτηση με τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, όπως προκύπτουν από τον διοικητικό φάκελο της υπόθεσης.

 

Περί τούτου, κρίνω σκόπιμη την παράθεση αρχικά των ισχυρισμών του Αιτητή, ως αυτοί προβλήθηκαν καθ’ όλη τη διαδικασία εξέτασης του αιτήματός του και οι οποίοι συμπεριλαμβάνονται στο περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου. 

 

Κατά τη διαδικασία υποβολής της αίτησης διεθνούς προστασίας, ο Αιτητής κλήθηκε να καταγράψει τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, καθώς και τους λόγους για τους οποίους δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτήν. Ο Αιτητής ανέφερε ότι είναι μέλος της οργάνωσης Indigenous People of Biafra (IPOB) που αγωνίζεται για δικαιοσύνη και ισότητα για τον λαό της Νιγηρίας. Δήλωσε ότι το 2017, τα μορφωμένα μέλη όπως τον ίδιο, ηγήθηκαν της αναταραχής, επειδή ανακάλυψαν ότι ο νιγηριανός στρατός, ο οποίος έπρεπε να προστατεύει τους πολίτες, συνεργαζόταν με τους κτηνοτρόφους Fulani, δίνοντάς τους τη δύναμη να καταστρέψουν τα εδάφη και την περιουσία τους, διαπράττοντας φρικαλεότητες, βιασμούς, καίγοντας τις οικίες τους και σκοτώνοντας τους νέους.

 

Καθότι θεωρούνταν μορφωμένα μέλη της οργάνωσης, συνέχισαν να καταγγέλλουν τα εγκλήματα του νιγηριανού στρατού και της χώρας, γεγονός το οποίο είχε ως συνέπεια ο στρατός να αρχίσει να σκοτώνει κρυφά μερικούς από αυτούς. Ανέφερε ότι όσοι επέζησαν από τις επιθέσεις τους το 2018-2019, άρχισαν να ζουν σαν φυγάδες, τρέχοντας από το ένα μέρος στο άλλο. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι αναχώρησε από την οικία του το 2019 από ένα νοσοκομείο και μέχρι σήμερα δεν έχει ξαναδεί το σπίτι του. Τέλος κατέγραψε ότι μπορεί να προσκομίσει φωτογραφία της επίθεσης (βλ. ερυθρό 1 του δ.φ.).

 

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του για διεθνή προστασία, ο Αιτητής δήλωσε πως γεννήθηκε στην πόλη Benin της πολιτείας Edo και μεγάλωσε στην πόλη Owerri της πολιτείας Imo, η οποία αποτελεί τόπο τελευταίας διαμονής του. Δήλωσε Χριστιανός-Καθολικός ως προς το θρήσκευμα και ότι ανήκει στην εθνοτική ομάδα των Igbo από την πλευρά της μητέρας του. Ως προς την οικογενειακή του κατάσταση δήλωσε μη νυμφευμένος. Σχετικά με την πατρική του οικογένεια, δήλωσε ότι ο πατέρας του απεβίωσε όταν ο ίδιος ήταν τριών ετών. και έχει τρεις αδερφές και ένα αδερφό. Ως προς το μορφωτικό του επίπεδο, ο Αιτητής δήλωσε ότι ολοκλήρωσε την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ένα έτος «Youth Service” και ακολούθως έκανε εγγραφή σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα, το οποίο ωστόσο δεν ολοκλήρωσε λόγω οικονομικών δυσκολιών.

 

Ως προς την εργασιακή του πείρα, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι εργάστηκε ως υδραυλικός για περισσότερα από δώδεκα χρόνια. Ισχυρίστηκε ότι τον Νοέμβριο του 2019 μετέβη οδικώς στο Tόγκο και τον Φεβρουάριο του 2020 πήγε στην Γκάνα για δύο μήνες, στη συνέχεια μετέβη ξανά στο Τόγκο και τον Μάιο του 2021 επέστρεψε στη Νιγηρία όπου έμενε στο Lagos μέχρι την αναχώρησή του τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους. 

 

Ερωτηθείς σχετικά με τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι μέλος της οργάνωσης IPOB, μιας αυτονομιστικής ομάδας που δραστηριοποιείται στο ανατολικό τμήμα της χώρας και έχει ως στόχο την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την προστασία των δικαιωμάτων της νοτιοανατολικής Νιγηρίας. Πρόσθεσε ότι ο ηγέτης της οργάνωσης, ο Nnamdi Kanu, είχε λάβει διεθνή προστασία στο Ηνωμένο Βασίλειο πριν τον μεταφέρουν από την Κένυα πίσω στη χώρα για να δικαστεί. Ισχυρίστηκε ότι επειδή υπερασπίζονταν τα δικαιώματά τους, προσπαθώντας να προστατεύσουν αυτά που τους ανήκαν, τους κατηγόρησαν για προδοσία. Οι κτηνοτρόφοι Fulani κατέστρεψαν τα χωράφια τους, βίασαν γυναίκες και σκότωσαν νέους.

 

Συνεχίζοντας την αφήγησή του ανέφερε ότι όταν προσπάθησαν να σταματήσουν τους κτηνοτρόφους Fulani, οι τελευταίοι άρχισαν να συνεργάζονται με τον στρατό, ο οποίος τους έδωσε το δικαίωμα να διαπράττουν περισσότερα εγκλήματα. Έρχονταν στη γη τους και έκαιγαν σπίτια, και κανείς δεν αντιδρούσε, επειδή τα περισσότερα μέλη του IPOB είναι αναλφάβητοι. Μερικοί εξ αυτών κατέφυγαν στη βία, κάτι στο οποίο η οργάνωση αντιτίθεται. Ο ίδιος υπήρξε ανάμεσα στα λίγα μέλη που αντέδρασαν και μίλησαν με σκοπό να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, με συνέπεια να θεωρηθούν προσβολή για την κυβέρνηση.

 

Ακολούθως, ο Αιτητής ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού του IPOB σταμάτησαν να εργάζονται τις Δευτέρες στη Νοτιοανατολική περιοχή και όσοι εκφράζονταν ανοιχτά στοχοποιήθηκαν. Ισχυρίστηκε ότι η τελευταία επίθεση συνέβη το 2019 στο Ohaji Avu από τους κτηνοτρόφους, κατά την οποία μεταφέρθηκε σε ένα μη πιστοποιημένο ιατρικό κέντρο, καθότι τα υπόλοιπα ιατρικά κέντρα δεν τον δέχτηκαν. Εκεί ισχυρίστηκε ότι έμεινε για περίπου μια εβδομάδα. Όταν βγήκε άρχισε να μετακινείται από το ένα μέρος στο άλλο και συγκεκριμένα στη Γκάνα, στο Τόγκο και στο Μπενίν, αλλά ούτε τότε αισθανόταν ασφαλής. Δήλωσε ότι εκείνη την περίοδο γνώρισε ένα άλλο μέλος του IPOB, ο οποίος είχε υποβάλει αίτηση εκ μέρους του για ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα, μέσω του οποίου θα ήταν ευκολότερο να έρθει στη Δημοκρατία.

 

Σε διερευνητικά ερωτήματα ο Αιτητής δήλωσε ότι το πρόβλημα δεν είναι οι κτηνοτρόφοι Fulani, αλλά η κυβέρνηση. Ανέφερε ότι ουδέποτε συνελήφθη ή κρατήθηκε στη χώρα του και ότι δεν υπάρχει ένταλμα σύλληψης εναντίον του. Σε σχετική ερώτηση, o Αιτητής ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση δεν προβαίνει στις ενέργειες αυτές με διαφάνεια, αλλά κρυφά. Ερωτηθείς τι θα μπορούσε να του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα του, ο Αιτητής δήλωσε ότι η κυβέρνηση συνεργάζεται με τους κτηνοτρόφους Fulani και σε περίπτωση που τον απαγάγουν δεν θα γίνουν αντιληπτοί.

Σε σχέση με τη συμμετοχή του στην οργάνωση IPOB, ο Αιτητής δήλωσε ότι ανήκει στη φυλή των Igbo από την πλευρά της μητέρας του  και το κίνητρό του να ενταχθεί ήταν κυρίως ιδεολογικό. Ο Αιτητής δήλωσε ότι θεωρούσε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας την εκμετάλλευση και τη διάπραξη εγκλημάτων και ως εκ τούτου αισθάνθηκε την ανάγκη να υπερασπιστεί την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Εξήγησε ότι οι στόχοι του IPOB έχουν τις ρίζες τους στις συνέπειες του εμφυλίου πολέμου της Νιγηρίας (πόλεμος της Biafra) του 1967. Μετά την ήττα, ο λαός της Biafra αναγκάστηκε να επανενταχθεί στη Νιγηρία — μια κατάσταση που δεν επιθυμούσε.

 

Ως κύριους στόχους της οργάνωσης ο Αιτητής ανέφερε την απόσχιση από τη Νιγηρία και την προστασία των δικαιωμάτων του λαού της Biafra. Σε σχετική ερώτηση, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι εντάχθηκε ως μέλος του IPOB το 2004 κατά το πρώτο έτος των σπουδών του, και η απόφασή του ήταν λόγω των συνεχιζόμενων αδικιών και της ιστορικής κακομεταχείρισης του λαού του. Σύμφωνα με τον Αιτητή, στη νοτιοανατολική περιοχή της Νιγηρίας, η ένταξη στην οργάνωση IPOB είναι κυρίως άτυπη, αρκεί η συμμετοχή σε συναντήσεις και η κατοχή κάρτας μέλους. Ερωτηθείς κατά πόσο έχει αντίγραφο της κάρτας μέλους, ο Αιτητής ανέφερε ότι δεν κατέχει πλέον την κάρτα μέλους λόγω των συχνών ταξιδιών και των πολλαπλών αλλαγών τηλεφώνου.

 

Σχετικά με τα καθήκοντά του, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι κατά τη διάρκεια της πρώιμης συμμετοχής του, παρακολουθούσε τις συναντήσεις και όσο περισσότερο παρέμενε, έκανε περισσότερα πράγματα. Με την πάροδο του χρόνου, δήλωσε ότι συνέβαλε διπλωματικά και διακριτικά, προτιμώντας να αποφεύγει την προσοχή. Ισχυρίστηκε ότι δεν κατείχε επίσημες θέσεις, αλλά συμμετείχε στις συζητήσεις και πρόσφερε ιδέες. Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι άρχισε να εκφράζεται δημόσια μέσω του Facebook, χρησιμοποιώντας τον παλιό του λογαριασμό για να δημοσιεύει μηνύματα, τα οποία επέκριναν την αδράνεια της νιγηριανής κυβέρνησης έναντι των Fulani, οι οποίοι τους εκμεταλλεύονταν και τους περιθωριοποιούσαν.

 

Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι άρχισε να υποστηρίζει το IPOB το 2009 με 2010, μετά την αποφοίτησή του ως χαμηλού προφίλ μέλος, διότι υπηρετούσε για το δίπλωμα Youth Service Certificate, με το οποίο θα είχε τη δυνατότητα να εργαστεί αργότερα. Τα τελευταία χρόνια πριν το 2019 ισχυρίστηκε ότι η οργάνωση βρισκόταν σε ένταση και γίνονταν περισσότερες συναντήσεις, λόγω του ότι ο ηγέτης τους ζητούσε άσυλο. Πρόσθεσε ότι το γεγονός ότι δεν υπήρχε ηγέτης για να δίνει οδηγίες προκαλούσε διχόνοια, με συνέπεια κάποιοι να δημιουργήσουν τις δικές τους ομάδες, απομακρυνόμενοι από τον στόχο. Σε σχετική ερώτηση ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι δεν συμμετείχε σε ένοπλες δραστηριότητες του IPOB και δεν έχει υποστηρίξει τη βία που χρησιμοποιεί η οργάνωση.

 

Ως προς την κατάσταση που βίωσε με τους κτηνοτρόφους Fulani, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι το 2013-2014 άρχισαν να έρχονται στην περιοχή τους και να διαπράττουν εγκλήματα. Διευκρίνισε ότι η κατάσταση αυτή τον επηρέασε αρκετά, διότι όταν συνέβη αυτό, η μητέρα του τον παρότρυνε να μην συμμετάσχει σε πολιτικές δραστηριότητες. Δήλωσε ότι ο κόσμος ένιωσε ότι πρέπει να προστατεύσει τα σύνορα και τους πολίτες, διότι σκοτώνονταν άτομα, υπήρχαν παντού στρατιώτες και οι νέοι που φορούσαν τα πράσινα και κόκκινα χρώματα της Biafra θεωρούνταν τρομοκράτες. Ερωτηθείς με ποιο τρόπο προστάτευαν τα σύνορά τους χωρίς τη χρήση βίας, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι κάποια μέλη της ομάδας έφτασαν στο σημείο να χρησιμοποιήσουν βία και ως προς την προστασία των συνόρων υπήρχαν ομάδες περιφρούρησης (“vigilant groups”).

 

Κληθείς να εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη το 2019, το οποίο τον ώθησε να αναχωρήσει από τη χώρα του, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι τον  Νοέμβριο είχαν μια συνάντηση στο Avu και κατέφθασαν οι κτηνοτρόφοι. Ωστόσο δήλωσε ότι δεν θυμάται τι συνέβη στη συνέχεια, μόνο ότι ξύπνησε στο νοσοκομείο και ότι έχει ένα σημάδι στο κεφάλι του. Όταν του ζητήθηκε να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες, ανέφερε ότι οι Fulani είναι περισσότεροι και χρησιμοποιούν μαχαίρια. Οι εθελοντές φύλακες, ως δήλωσε, συνήθως έχουν τα μαχαίρια τους και ότι ο ίδιος βρέθηκε στο λάθος σημείο σε λανθασμένη χρονική στιγμή. Στην εν λόγω επίθεση ισχυρίστηκε ότι 10 με 15 μέλη του IPOB βρίσκονταν σε υπηρεσία εκείνη την ημέρα. Πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση από το 2019 πίστευε ότι είναι νεκρός, μέχρι που επέστρεψε από τη Γκάνα στη Νιγηρία, δηλώνοντας ότι για το λόγο αυτό φοβάται ότι θα ολοκληρώσουν το έργο τους όταν επιστρέψει. Ερωτηθείς πώς γνωρίζει ότι η κυβέρνηση είναι εναντίον του και με ποιο τρόπο πληροφορήθηκαν γι’ αυτόν, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι υπάρχουν καταδότες που ενημερώνουν για τα ενεργά μέλη. Σε ερώτηση πότε ξεκίνησε να αντιμετωπίζει προβλήματα με την κυβέρνηση, απάντησε το 2017.

 

Κληθείς να εξηγήσει, ο Αιτητής δήλωσε ότι ερχόταν με βαν ο στρατός όταν είχαν συναντήσεις και προέβαιναν σε συλλήψεις και ότι υπήρχαν κάποιοι πληροφοριοδότες από την ομάδα, διότι ο στρατός είχε πληροφορίες, οι οποίες έπρεπε να είναι εμπιστευτικές στην ομάδα τους. Ερωτηθείς κατά πόσο ο ίδιος στοχοποιήθηκε ή συνελήφθη από το στρατό, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά, προσθέτοντας ότι κυρίως στοχοποιούσαν τα μέλη της πρώτης γραμμής. Αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό κατά το οποίο εισέβαλαν στο διαμέρισμά του τον Μάρτιο του 2019 όταν ήταν στο Nekede, πριν μετακομίσει στο Avu. Από τον Μάιο του 2021 όταν επέστρεψε στη Νιγηρία και μέχρι τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους δήλωσε ότι δεν αντιμετώπισε προβλήματα, διότι κυκλοφορούσε «incognito». Σε σχετική ερώτηση ο Αιτητής δήλωσε ότι αναχώρησε τον Σεπτέμβριο του 2021 νόμιμα από τη χώρα του, επειδή ένα μέλος του IPOB βρισκόταν σε επαφή με το τμήμα μετανάστευσης και δωροδόκησε άτομα για να μπορέσει να αναχωρήσει χωρίς να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε θέμα. Ερωτηθείς κατά πόσο θα μπορούσε να διαμείνει με ασφάλεια στην Abuja, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά, αναφέροντας ότι ούτε στο Τόγκο, ούτε στην Γκάνα είναι ασφαλής διότι γνωρίζει πώς λειτουργούν.

 

Ο λειτουργός εντόπισε στην έκθεση - εισήγησή του δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, οι οποίοι προκύπτουν από τις δηλώσεις του Αιτητή:

1.    Ταυτότητα, χώρα καταγωγής και προσωπικά στοιχεία/προφίλ του Αιτητή.

2.    Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι η κυβέρνηση της χώρας του θέλει να τον σκοτώσει λόγω της ενεργής συμμετοχής του στην οργάνωση IPOB.

 

Με παραπομπές στις δηλώσεις του Αιτητή και αναφορές σε διαδικτυακές πηγές, ο λειτουργός έκανε αποδεκτό τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό, ήτοι ότι ο Αιτητής πρόκειται για υπήκοο της Νιγηρίας με τόπο συνήθους διαμονής την πολιτεία Imo.

 

Αναφορικά με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, ο λειτουργός τον απέρριψε, καθότι έκρινε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει λεπτομερείς και συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με το πώς έγινε μέλος της οργάνωσης IPOB, ούτε για τις δραστηριότητες στις οποίες συμμετείχε. Συγκεκριμένα, όταν ρωτήθηκε πώς έγινε μέλος του IPOB, ο Αιτητής απάντησε με αόριστο τρόπο ότι είναι θέμα πεποιθήσεων και δεν του αρέσει η κακομεταχείριση των ανθρώπων. Ερωτηθείς εκ νέου απάντησε με τρόπο μη συγκεκριμένο ότι, μεγαλώνοντας, έβλεπε τι συνέβαινε και όταν ήταν δεκαεπτά ετών του ήρθε η ιδέα ότι «κάποιος πρέπει να μιλήσει και να αγωνιστεί για κάτι».

 

Κληθείς να εξηγήσει πώς μυήθηκε στις δραστηριότητες του IPOB, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι κατάγεται από την περιοχή των Igbo και έχει ζήσει εκεί όλη του τη ζωή. Ως εκ τούτου, θεώρησε ότι η εκμετάλλευση των ανθρώπων και η διάπραξη εγκλημάτων εναντίον τους ήταν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και ήταν η πεποίθησή του αυτή που τον οδήγησε να ενταχθεί στην οργάνωση. Ως επεσήμανε ο λειτουργός, θα αναμενόταν από τον Αιτητή να είναι σε θέση να παράσχει μια πιο προσωπική περιγραφή, προκειμένου να καταδείξει με σαφήνεια τη διαδικασία που τον οδήγησε να γίνει μέλος του IPOB, όπως πιο συγκεκριμένες πληροφορίες σχετικά με τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τις εμπειρίες που τον οδήγησαν στην απόφαση αυτή. Περαιτέρω, ως κατέγραψε ο λειτουργός, ο Αιτητής δεν υπήρξε σαφής σχετικά με τις δραστηριότητες στις οποίες συμμετείχε στην οργάνωση. Όταν ρωτήθηκε ποια ήταν τα καθήκοντά του ως μέλος της οργάνωσης, ο Αιτητής απάντησε αόριστα ότι απλώς παρευρισκόταν στις συναντήσεις και ότι ήταν ακόμη νέος, προσθέτοντας ότι όσο περισσότερο παραμένει κανείς, τόσο περισσότερα πράγματα κάνει.

 

Κληθείς να εξηγήσει λεπτομερώς πώς εμπλεκόταν περισσότερο με την πάροδο του χρόνου, δήλωσε γενικόλογα ότι όσο περισσότερο παρευρισκόταν στις συνεδριάσεις, τόσο περισσότερο μπορούσε να συνεισφέρει με πιο διπλωματικό τρόπο, προσθέτοντας ότι επειδή δεν του αρέσει να έχει την προσοχή στραμμένη στον ίδιο, δεν κατείχε ποτέ καμία θέση και δρούσε παρασκηνιακά. Κληθείς να περιγράψει με ποιο τρόπο υπερασπιζόταν το IPOB, ο Αιτητής ανέφερε ότι προέβαινε σε δημόσιες αναρτήσεις στο Facebook, στον παλιό του λογαριασμό σχετικά με την αδράνεια της κυβέρνησης για τα εγκλήματα που διέπρατταν οι κτηνοτρόφοι Fulani. Ως επεσήμανε ο λειτουργός θα αναμενόταν από τον Αιτητή, ο οποίος ως ισχυρίστηκε υπήρξε υπερασπιστής και μέλος του IPOB να περιγράψει με περισσότερη λεπτομέρεια τον ρόλο και τα καθήκοντά του και να παρέχει μια πιο προσωπική περιγραφή των δραστηριοτήτων, παραπέμποντας σε συγκεκριμένες συναντήσεις στις οποίες συμμετείχε, δίνοντας περισσότερα στοιχεία για τις αναρτήσεις του και περιγράφοντας με ποιο τρόπο ο ίδιος βοηθούσε ακόμη και παρασκηνιακά.

 

Όσον αφορά την κατ’ ισχυρισμό επίθεση το 2019, ως σημείωσε ο λειτουργός, ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει λεπτομερείς και συγκεκριμένες πληροφορίες. Ισχυρίστηκε ότι βρισκόταν σε μια συνάντηση στην περιοχή Avu στο Owerri όταν έφτασαν οι κτηνοτρόφοι Fulani. Ο Αιτητής δήλωσε ότι βρισκόταν με τους εθελοντές φρουρούς και τους είπε ότι πρέπει να πάνε εκεί και να δουν τι συμβαίνει, χωρίς να θυμάται τι ακριβώς συνέβη αργότερα. Όταν ζητήθηκε από τον Αιτητή να περιγράψει με λεπτομέρεια τι ακολούθησε, δήλωσε γενικόλογα ότι οι Fulani χρησιμοποιούν μαχαίρια και ότι συνήθως οι εθελοντές φρουροί έχουν τα μαχαίρια τους, αλλά ο ίδιος βρισκόταν στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή και έτυχε να γίνει το θύμα. Ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι δεν γνωρίζει τι συνέβη στον ίδιο για να χάσει τις αισθήσεις του, ούτε ποιος τον βοήθησε να μεταφερθεί ακολούθως σε ιατρικό κέντρο. Ως επεσήμανε ο λειτουργός, θα αναμενόταν από τον Αιτητή να δώσει μια πιο προσωπική περιγραφή της επίθεσης που φέρεται να υπέστη, όπως πιο ακριβείς πληροφορίες για το γεγονός που οδήγησε στην επίθεση και στον επακόλουθο τραυματισμό του.

 

Αναφορικά με τον ισχυρισμό του Αιτητή ότι η κυβέρνηση της χώρας θέλει να τον σκοτώσει λόγω της ισχυριζόμενης συμμετοχής του στο IPOB, ερωτηθείς πώς πληροφορήθηκε η κυβέρνηση γι’ αυτόν, ο Αιτητής απάντησε με ασάφεια ότι υπάρχουν καταδότες για τα ενεργά μέλη. Κληθείς να αναφέρει εάν είχε ποτέ στοχοποιηθεί προσωπικά από το στρατό, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά και πρόσθεσε ότι κυρίως στοχοποιούνταν τα μέλη στο μέτωπο. Δήλωσε επίσης ότι μια φορά  εισέβαλαν στο διαμέρισμά του, χωρίς ωστόσο να δίνει μία λεπτομερή, πιο προσωπική και συνεκτική περιγραφή των εμπειριών του, η οποία θα τεκμηρίωνε ότι αποτελεί στόχο των αρχών της χώρας του.

 

Προχωρώντας στην αξιολόγηση της εξωτερικής αξιοπιστίας του εν λόγω ισχυρισμού, ως ο λειτουργός κατέγραψε, ο Αιτητής δεν προσκόμισε οτιδήποτε αναφορικά με τη συμμετοχή του στο IPOB ή τις δραστηριότητές του στο Facebook. Προσκόμισε ωστόσο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προς υποστήριξη των δηλώσεών του φωτοαντίγραφα έξι φωτογραφιών που απεικονίζουν τον ίδιο στο νοσοκομείο και άλλα μέλη του IPOB που σκοτώθηκαν από τον στρατό (βλ. ερυθρά 49-44 του δ.φ.). Ως σημείωσε ο λειτουργός, οι υποβληθείσες φωτογραφίες από μόνες τους δεν μπορούν να τεκμηριώσουν τους ισχυρισμούς του Αιτητή, καθότι λαμβάνονται υπόψη σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του, οι οποίες στερούνταν σαφήνειας και επαρκούς λεπτομέρειας.

 

Στη συνέχεια, ο αρμόδιος λειτουργός προέβη σε έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την κατάσταση ασφάλειας στη νοτιοανατολική περιοχή της Νιγηρίας σε σχέση με τους αυτονομιστές της Biafra. Οι πηγές στις οποίες παραπέμπει ο λειτουργός αναφέρουν ότι το IPOB ένα αυτονομιστικό κίνημα που επιδιώκει την αναβίωση του ανεξάρτητου κράτους της Biafra, το οποίο κηρύχθηκε ως τρομοκρατική οργάνωση από την κυβέρνηση της Νιγηρίας τον Σεπτέμβριο του 2017. Έκτοτε, οι δυνάμεις ασφαλείας έχουν κατηγορηθεί για δολοφονίες, αυθαίρετες συλλήψεις και παρενόχληση μελών και υποστηρικτών του  IPOB. Οι εντάσεις κλιμακώθηκαν από τον Αύγουστο του 2020, με την αύξηση των συγκρούσεων μεταξύ του IPOB και των κρατικών δυνάμεων ασφαλείας. Τον Δεκέμβριο του 2020, το IPOB ίδρυσε το Eastern Security Network (ESN), μια παραστρατιωτική οργάνωση που ισχυρίζεται ότι προστατεύει τις κοινότητες Igbo από τις επιθέσεις των κτηνοτρόφων Fulani. Αυτό οδήγησε σε ένοπλες συγκρούσεις και σε μια σύντομη εκεχειρία τον Ιανουάριο του 2021. Παρόλο που το κίνημα IPOB ισχυρίζεται ότι είναι μη βίαιο και ότι ασχολείται με τη διανομή φυλλαδίων και την ευαισθητοποίηση του κοινού, εντούτοις τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι διεθνείς παρατηρητές επισημαίνουν τη βίαιη ρητορική του Kanu, συμπεριλαμβανομένων των εκκλήσεων για οπλισμό του κινήματος και προσφυγή στη βία για την επίτευξη της απόσχισης.

 

Ο λειτουργός κατέληξε ότι οι δηλώσεις του Αιτητή υπήρξαν ανεπαρκείς σε λεπτομέρειες σε σύγκριση με αυτές που θα αναμενόταν από κάποιον που έχει συμμετάσχει ενεργά στο IPOB και ελλείψει εσωτερικής αξιοπιστίας στην αφήγησή του, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός.

 

Προχωρώντας εν συνεχεία ο λειτουργός σε αξιολόγηση κινδύνου, επί τη βάσει του μοναδικού αποδεδειγμένου ουσιώδους πραγματικού περιστατικού που προέκυψε από τις δηλώσεις του Αιτητή, καθώς επίσης και επί τη βάσει των διαθέσιμων πληροφοριών για την κατάσταση ασφαλείας τόσο στη χώρα καταγωγής του, όσο και στη περιοχή συνήθους διαμονής του Αιτητή (πολιτεία Imo), έκρινε ότι δεν υφίσταται εύλογη πιθανότητα ο Αιτητής να υποβληθεί σε μεταχείριση η οποία θα μπορούσε να ανέλθει σε επίπεδο δίωξης ή σοβαρής βλάβης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του.

 

Ακολούθως, ο λειτουργός προέβη σε νομική ανάλυση προκειμένου να εξακριβωθεί εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του Αιτητή σε οιοδήποτε καθεστώς διεθνούς προστασίας. Ως σημείωσε, βάσει των ισχυρισμών του Αιτητή, του προσωπικού του προφίλ, από το οποίο δεν προκύπτουν ενδείξεις ευαλωτότητας, και της αξιολόγησης κινδύνου, δεν τεκμηριώνεται φόβος δίωξης για ένα από τους πέντε λόγους που προβλέπονται στο άρθρο 1Α(2) της Σύμβασης της Γενεύης, του άρθρου 2(δ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (από τούδε και στο εξής, «η Οδηγία») και του άρθρου 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου και ως εκ τούτου ο Αιτητής δεν δικαιούται το καθεστώς του πρόσφυγα.

 

Επιπλέον, κρίθηκε ότι ο κίνδυνος που μπορεί να αντιμετωπίσει ευλόγως ο Αιτητής κατά την επιστροφή του στη Νιγηρία δεν συνιστά πραγματικό κίνδυνο θανατικής ποινής ή εκτέλεσης σύμφωνα με το άρθρο 15(α) της Οδηγίας, ούτε μπορεί να θεωρηθεί ως πραγματικός κίνδυνος βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας δυνάμει του άρθρου 15(β) της Οδηγίας. Αναφορικά με το άρθρο 15(γ) της Οδηγίας, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, ο λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση στην πολιτεία Imo, τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένοπλη σύρραξη υπό την έννοια του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας, λόγω της οποίας ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής του ακεραιότητας ως άμαχος λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας. Ως εκ τούτου, o λειτουργός κατέληξε ότι ο Αιτητής δεν δικαιούται ούτε το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας.

 

Υπό το φως των ανωτέρω σημείων που έχω αναλύσει, κρίνω ότι ορθά και εμπεριστατωμένα οι Καθ’ ων η Αίτηση αξιολόγησαν το αίτημα του Αιτητή και κατέληξαν στη μη υπαγωγή του σε προσφυγικό καθεστώς. Δεν συμφωνώ με τον ισχυρισμό των συνηγόρων του Αιτητή ότι δεν διεξήχθη δέουσα έρευνα, αφού διαπιστώνεται ότι αξιολογήθηκε επαρκώς τόσο η εσωτερική, όσο και η εξωτερική αξιοπιστία του Αιτητή και καταγράφηκαν με λεπτομέρεια τα σημεία βάσει των οποίων απορρίφθηκε ο βασικός ουσιώδης ισχυρισμός του.

 

Επιπρόσθετα, η κρίση περί αναξιοπιστίας των ισχυρισμών του Αιτητή ενισχύεται και από το γεγονός ότι έχουν εντοπιστεί σημαντικές αντιφάσεις στους ισχυρισμούς του, ως ακολούθως: Ειδικότερα, στην αίτησή του για διεθνή προστασία (βλ. ερυθρό 1 του δ.φ), ο Αιτητής αναφέρθηκε γενικά σε επιθέσεις των Fulani που έγιναν το 2018 με 2019 οι οποίες τον ώθησαν να ζήσει ως φυγάς, χωρίς να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στο περιστατικό του Νοεμβρίου του 2019 στο οποίο ως δήλωσε στη συνέντευξή του τραυματίστηκε και αποτέλεσε τον λόγο για τον οποίο αποφάσισε να μεταβεί σε άλλες περιοχές. Κατέγραψε αόριστα ότι το 2019 αναχώρησε από το νοσοκομείο και δεν έχει δει έκτοτε την οικία του. Επιπρόσθετα, στην αίτησή του κατέγραψε ότι ο ίδιος μαζί με άλλα μορφωμένα άτομα ηγήθηκαν της αναταραχής (“members like us who are educated were the ones spearheading the agitation”), ενώ στη συνέντευξή του ισχυρίστηκε ότι διατηρούσε χαμηλό προφίλ και δεν ήθελε να προσελκύει την προσοχή.

 

Πέραν των ευρημάτων της έρευνας στην οποία προέβησαν οι Καθ’ ων η Αίτηση, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης βάσει των οποίων προκύπτει ότι στην Νοτιοανατολική Νιγηρία υπάρχουν αυτονομιστικές ομάδες, μεταξύ των οποίων οι δύο κύριες ομάδες επί του παρόντος είναι το Κίνημα για την Πραγματοποίηση του Κυρίαρχου Κράτους της Biafra (MASSOB -Movement for the Actualization of the Sovereign State of Biafra) και το κίνημα των Αυτόχθονων Λαών της Biafra (IPOB-Indigenous People of Biafra). Και τα δύο κινήματα συμμετέχουν κυρίως σε δραστηριότητες ευαισθητοποίησης, σε πορείες και άλλες μη βίαιες συγκεντρώσεις. Από τον Αύγουστο του 2020 η βία μεταξύ του IPOB και των δυνάμεων ασφαλείας έχει κλιμακωθεί. Τον Δεκέμβριο 2020, η IPOB ίδρυσε παραστρατιωτική πτέρυγα, το Ανατολικό Δίκτυο Ασφαλείας (ESN) και ακολούθησαν ένοπλες συγκρούσεις με τις κρατικές δυνάμεις της Νιγηρίας. Η κατάσταση ασφαλείας σε σχέση με το IPOB επιδεινώνεται στις πολιτείες Abia, Imo, Ebonyi και άλλες νοτιοανατολικές πολιτείες. Το 2021, οι δυνάμεις ασφαλείας αύξησαν τις επιχειρήσεις τους στην περιοχή. Η παραστρατιωτική πτέρυγα του IPOB, το Ανατολικό Δίκτυο Ασφαλείας (ESN) έχει εμπλακεί σε ένοπλες συγκρούσεις με τις κρατικές δυνάμεις ασφαλείας. Συγκρούσεις μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και της IPOB λαμβάνουν χώρα κυρίως στις πολιτείες Anambra, Abia, Rivers, Imo και Delta.^[1]  Πρόσφατη έκθεση της EUAA για τη Νιγηρία, η οποία καλύπτει τα γεγονότα από τις 23 Ιανουαρίου του 2023 έως τις 31 Μαρτίου του 2024 αναφέρει ότι οι αυτονομιστές της Biafra (IPOB) και η παραστρατιωτική της πτέρυγα, το Ανατολικό Δίκτυο Ασφαλείας (ESN), υπήρξαν οι κύριοι παράγοντες που εμπλέκονται στις εντάσεις στα νοτιοανατολικά της χώρας (όπου βρίσκεται η πολιτεία Imo, τόπος καταγωγής του Αιτητή).^[2]

 

Με βάση τα ευρήματα της έρευνας δεν αμφισβητείται ότι εκ της σύγκρουσης κυβερνητικών δυνάμεων με δυνάμεις των αποσχιστικών κινημάτων προκύπτουν περιστατικά ασφαλείας σε περιοχές της νοτιοανατολικής Νιγηρίας, μεταξύ των οποίων και ο τόπος συνήθους διαμονής του Αιτητή, ήτοι η πολιτεία Imo. Ωστόσο η έλλειψη εσωτερικής συνοχής στους ισχυρισμούς του και η έλλειψη επαρκών λεπτομερειών και βιωματικών περιγραφών στην αφήγηση του Αιτητή είναι τέτοια που, στο πλαίσιο της συνολικής αξιολόγησης και αποτίμησης των στοιχείων της υπόθεσης, δεν επαρκεί η συμφωνία των δηλώσεων του Αιτητή με την επικρατούσα κατάσταση στη χώρα του, καθότι το αφήγημά του στερείται εσωτερικής αξιοπιστίας.

 

Τόσο κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασία, όσο και σε κάθε προηγούμενο στάδιο της διαδικασίας εξέτασης του αιτήματός του, ο Αιτητής δεν εξέθεσε σαφείς και ακριβείς πληροφορίες που να θεμελιώνουν τη δική του συμμετοχή στην ομάδα IPOB, ούτε στοιχειοθέτησε ότι εξαιτίας της συμμετοχής του και των δραστηριοτήτων του αντιμετωπίζει δίωξη από το στρατό της Νιγηρίας.  Παρότι ερωτήθηκε επιστάμενα από τον αρμόδιο λειτουργό των Καθ’ων η Αίτηση κατά τη συνέντευξή του, ο Αιτητής δεν παρείχε βιωματικές περιγραφές ή λεπτομέρειες ούτε για τη συμμετοχή του και τη δράση που είχε στο IPOB, ούτε για το περιστατικό με τους Fulani στο οποίο ως ισχυρίστηκε υπήρξε παρών και εξαιτίας αυτού τραυματίστηκε. Οι δηλώσεις του χαρακτηρίζονται ως ελλιπείς και γενικόλογες, καθιστώντας τον περαιτέρω έλεγχο εξακρίβωσης της ιδιότητας του ως μέλος της IPOB ανέφικτο.

 

Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι έγινε δέουσα έρευνα πριν τη λήψη της επίδικης απόφασης. Είναι δε πάγια νομολογημένο ότι η έρευνα είναι επαρκής εφόσον εκτείνεται στη διερεύνηση κάθε γεγονότος που σχετίζεται με το θέμα που εξετάζεται (βλ. Motorways Ltd v. Δημοκρατίας Α.Ε. 2371/25.6.99). Η έρευνα που είχε προηγηθεί ήταν επαρκής και είχαν συλλεγεί και διερευνηθεί όλα τα ουσιώδη στοιχεία σε συνάρτηση πάντα με τους ισχυρισμούς που είχε προβάλει ο Αιτητής, όπως αναλύεται ανωτέρω. Περαιτέρω, δεν διαπιστώθηκε ύπαρξη πλάνης, καθότι η απόφαση λήφθηκε από τους Καθ’ ων η Αίτηση με βάση τα στοιχεία και τα περιστατικά που είχαν ενώπιον τους και ειδικότερα στη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών του Αιτητή. Ως εκ τούτου, απορρίπτονται οι λόγοι ακυρώσεως που έχουν προβληθεί από τους συνήγορους του Αιτητή.

 

Πέραν των ανωτέρω, κατά τη διάρκεια της εκδίκασης της παρούσας υπόθεσης, ο Αιτητής ουδέν στοιχείο έχει προσκομίσει στο Δικαστήριο ώστε να ανατρέψει το εύρημα αναξιοπιστίας των Καθ’ ων η Αίτηση επί του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού του, ούτε έχει αναφέρει οποιονδήποτε λόγο που να καταδεικνύει ότι έχει γνήσιο αίτημα διεθνούς προστασίας ή ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε εσφαλμένα. Τονίζω δε ότι το βάρος απόδειξης του αιτήματός του βαραίνει αρχικά τον ίδιο τον Αιτητή (Άρθρο 18(5) του περί Προσφύγων Νόμου).

 

Κατά συνέπεια, στην προκειμένη περίπτωση, κρίνω ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπο του Αιτητή εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που δικαιολογούν την θεμελίωση δικαιολογημένου φόβου δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3(1) του Περί Προσφύγων Νόμου.  Επίσης, με βάση το προσωπικό του προφίλ υπό το φως των ισχυρισμών που ο ίδιος προώθησε και σε σχέση με το άρθρο 19(1) και 19(2) (α) και (β) του περί Προσφύγων Νόμου, δεν θεωρώ ότι σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη, υπό την μορφή θανατικής ποινής ή εκτέλεσης, ή βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας. 

 

Αναφορικά με την υπαγωγή του Αιτητή σε καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου  19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, το οποίο προϋποθέτει ουσιώδεις λόγους να πιστεύεται ότι ο Αιτητής θα υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής της ακεραιότητας, λόγω αδιακρίτως ασκούμενης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, υπάρχει ευρεία νομολογία τόσο του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015, ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619) όσο και του ΔΕΕ (βλ. C-285/12, A. Diakité v. Commissaire general aux réfugiés et aux apatrides, 30/01/2014, C-465/07, Meki Elgafaji and Noor Elgafaji v. Staatssecretaris van Justitie, 17/02/2009), καθώς επίσης και του ΕΔΔΑ (βλ. K.A.B. v. Sweden, 886/11, 05/09/2013 (final 17/02/2014),Sufi and Elmi v. The United Kingdom, 8319/07 and 11449/07, 28/11/2011) στις οποίες ερμηνεύεται η έννοια της «αδιακρίτως ασκούμενης βίας» και της «ένοπλης σύρραξης» και τίθενται κριτήρια ως προς τη σοβαρότητα του κινδύνου που προϋποτίθεται για την αξιολόγηση των περιπτώσεων στις οποίες εξετάζεται η πιθανότητα παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ, το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Για την εξέταση του άρθρου 19(2)(γ) του Περί Προσφύγων Νόμου, δέον να εξεταστεί εκ νέου η κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή  και στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του, ήτοι την πόλη Owerri στην πολιτεία Imo.

 

Ως προς την γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, σύμφωνα με το Portal RULAC (Rule of Law in Armed Conflict) της Ακαδημίας της Γενεύης, η Νιγηρία είναι αναμεμειγμένη σε δύο παράλληλες μη διεθνείς ένοπλες συρράξεις ενάντια στις μη κρατικές ένοπλες ομάδες Boko Haram και ISWAP (Islamic State in West Africa Province).^[3] Από τον Ιανουάριο του 2015, η MNJTF (Multinational Joint Task Force), αποτελούμενη από μονάδες της Νιγηρίας, του Νίγηρα, του Τσαντ, του Καμερούν και του Μπενίν, υποστηρίζει την κυβέρνηση της Νιγηρίας στη μάχη έναντι της Boko Haram.^[4]

 

Στην πολιτεία Imo της Νιγηρίας, οι κύριοι παράγοντες αποσταθεροποίησης είναι σύμφωνα με την έκθεση της EUAA για τη Νιγηρία του Ιουλίου 2024, οι αυτονομιστικές φατρίες, άγνωστοι ένοπλοι καθώς και οι δυνάμεις ασφαλείας.^[5] Το 2023 οι κύριοι παράγοντες που εμπλέκονται στις εντάσεις στη Νοτιοανατολική ήταν οι «αποσχιστικές φατρίες»^[6] ή οι Ιθαγενείς της Biafra (IPOB) και το Ανατολικό Δίκτυο Ασφαλείας (ESN).^[7] Οι αυτονομιστές της Biafra, έχουν αντικαταστήσει το νόμο στις νοτιοανατολικές πολιτείες. Άγνωστοι ένοπλοι ήταν επίσης παρόντες στα Νοτιοανατολικά καθ’ όλη τη διάρκεια του 2023,^[8] καθώς και κρατικές δυνάμεις ήταν επίσης παρούσες στη Νοτιοανατολική περιοχή το 2023.^[9]

 

Σύμφωνα με την έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην χώρα το έτος 2022, που δημοσιεύτηκε το Μάρτιο του 2023, οι πολιτοφυλακές (ομάδες επαγρύπνησης) που χρηματοδοτούνται από το κράτος πολλαπλασιάστηκαν τα τελευταία χρόνια καθώς η κατάσταση ασφαλείας επιδεινώθηκε. Αυτές οι ομάδες έτειναν να προέρχονται από την ίδια γεωγραφική περιοχή ή εθνοτική ομάδα και συνήθως δημιουργούνταν με εντολή του κυβερνήτη της εκάστοτε πολιτείας. Η υποστήριξη αυτών από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ποικίλλει από σιωπηρή αποδοχή έως ξεκάθαρη εχθρότητα απέναντί τους. Δεν υπήρχε ανάληψη ευθυνών για τις πράξεις αυτών των ομάδων και επικράτησε η ατιμωρησία.^[10]

 

Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, για το τελευταίο έτος (με τελευταία πρόσβαση στις 26/09/2025) καταγράφηκαν στην πολιτεία Imo, 86 περιστατικά πολιτικής βίας (“Political violence”, που περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες), από τα οποία προκλήθηκαν 170 θάνατοι. Στην πόλη Owerri καταγράφηκαν 5 περιστατικά από τα οποία προκλήθηκαν 2 θάνατοι.^[11] Ο συνολικός πληθυσμός της πολιτείας Imo το 2022 ανερχόταν σε πλέον των πέντε εκατομμυρίων πολιτών.^[12] 

 

Κατά συνέπεια, η πολιτεία Imo στην οποία βρίσκεται η πόλη Owerri και η οποία αποτελεί τον τελευταίο τόπο προηγούμενης συνήθους διαμονής του Αιτητή, βάσει των αποδεκτών ισχυρισμών του, παρότι, σύμφωνα με τις ανωτέρω αναφερόμενες πληροφορίες, χαρακτηρίζεται από σχετικά ασταθή κατάσταση ασφαλείας, εντούτοις, δεν φαίνεται να πλήττεται σε τέτοιο βαθμό από συγκρούσεις και περιστατικά βίας, τα οποία να ανάγονται σε τόσο υψηλό επίπεδο, ώστε να θεωρούνται ότι πληρούν το όριο του άρθρου 15(γ) της Οδηγίας, ως αυτό ερμηνεύθηκε από το ΔΕΕ. Λαμβάνοντας υπόψιν και τις ιδιαίτερες περιστάσεις του Αιτητή, ήτοι ότι συνιστά υγιή ενήλικα, υψηλού μορφωτικού επιπέδου, ικανό προς εργασία και με υποστηρικτικό/οικογενειακό δίκτυο στη χώρα καταγωγής του, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι αυτός θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του και συγκεκριμένα στην πόλη Owerri της πολιτείας Imo.

 

Τέλος, λαμβάνω υπόψη ότι ο Υπουργός Εσωτερικών, στα πλαίσια των εξουσιών του άρθρου 12Βτρις του περί Προσφύγων Νόμου, καθόρισε με την Κ.Δ.Π. 145/2025 τη χώρα καταγωγής του Αιτητή (Νιγηρία) ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας.

 

Επομένως, στη βάση των όσων αναλύθηκαν ανωτέρω, κρίνω πως ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει ότι πάσχει η ορθότητα και νομιμότητα της επίδικης απόφασης και ότι στο πρόσωπό του πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή του στο καθεστώς του πρόσφυγα ή της παραχώρησης συμπληρωματικής προστασίας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6(Ι)/2000) και της Σύμβασης της Γενεύης του 1951.  

 

Ως εκ τούτου, η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται. Επιδικάζονται €800 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ’ ων η Αίτηση. Η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται.

 

 

Μ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.