ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ 

                                                                                      Υπόθεση αρ.427/23

 

23 Οκτωβρίου 2025

 

[Α. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

1.    F. N. D.

2.    W. D.

                                                                                                                        Αιτητές

Και

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπηρεσίας Ασύλου

                                                                                                                        Καθ’ ων η αίτηση

 

Αιτήτρια εμφανίζεται αυτοπροσώπως

Κα Χ. Ιωάννα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους καθ’ ων η αίτηση

Κος T. Tshintu, μεταφραστής για πιστή μετάφραση από Lingala στα Ελληνικά και αντίστροφα    

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Με την προσφυγή οι ως άνω αιτητές την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου η οποία τους κοινοποιήθηκε στις 27/01/23 δι’ επιστολής ημ.23/01/23, ως συνάπτεται στην προσφυγή.

Ως εκτίθεται στην Ένσταση που καταχωρήθηκε από τους καθ’ ων η αίτηση και προκύπτει από το περιεχόμενο του σχετικού Διοικητικού Φάκελου που κατατέθηκε στα πλαίσια των διευκρινήσεων, η αιτήτρια 1 (στο εξής αιτήτρια) έρχεται από τη Λ. Δ. του Κονγκό (στο εξής ΛΔΚ), εισήλθε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές μέσω κατεχομένων στις 07/10/20 και υπέβαλε την επίδικη αίτηση διεθνούς προστασίας την ίδια μέρα εκ μέρους της ίδιας και μετά του ανήλικου υιού της, αιτητή 2 (στο εξής αιτητής - ερ.1-3, 23-25, 67).

Στις 25/10/22 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη με την αιτήτρια από την Υπηρεσία προς εξέταση του αιτήματός για διεθνή προστασία, όπου της δόθηκε η ευκαιρία, μέσα από σχετικές ερωτήσεις, να εκθέσει τους λόγους στους οποίους στηρίζει το αίτημα της (ερ.36-48). Μετά το πέρας της συνέντευξης ετοιμάστηκε Έκθεση και στις 29/12/22 το αίτημα για διεθνή προστασία απορρίφθηκε (ερ.59-68).  

Ακολούθως ετοιμάστηκε σχετική επιστολή ενημέρωσης της αιτήτριας για την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία δόθηκε διά χειρός στις 27/01/23 και της μεταφράστηκε σε γλώσσα την οποία κατανοεί (ερ.70, 2).

Επί της αιτήσεως ασύλου η αιτήτρια καταγράφει ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της λόγω απειλών. Ως αναφέρει, «[φλέρταρε] με άνδρα, ο οποίος ήταν παντρεμένος [και] όταν [έμεινε] έγκυος απ’ αυτόν, η “νόμιμη” σύζυγος του, η οποία μόλις άκουσε τα νέα άρχισε να απειλεί [την αιτήτρια] πολύ, ήθελε να [τη] σκοτώσει». Γι’ αυτό και η αιτήτρια έφυγε και ήρθε «εδώ», ως αναφέρει.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που διενεργήθηκε η αιτήτρια ανέφερε ότι γεννήθηκε και διέμενε όλη της τη ζωή στη Κινσάσα, όπου διαμένουν οι γονείς και τα έξι αδέλφια της, με τους οποίους επικοινωνεί, έλαβε εκπαίδευση για δώδεκα έτη, για οικονομικούς λόγους δεν έλαβε τριτοβάθμια μόρφωση, δεν έχει εργαστεί και τη συντηρούσε οικονομικά ο φίλος της, τον οποίο νυμφεύθηκε με «παραδοσιακό γάμο», ως αναφέρει, έχει ένα υιό, που έχει γεννηθεί στη Δημοκρατία στις 11/10/20, λίγες μέρες αφότου αφίχθηκε η αιτήτρια, και ήταν κατά τη συνέντευξη έγκυος πέντε μηνών. Ο σύζυγός της διαμένει στη Γαλλία.

Ερωτώμενη σχετικά με τους λόγους που έφυγε από τη ΛΔΚ η αιτήτρια δήλωσε πως ο σύντροφός της διατηρούσε προηγουμένως δεσμό με αξιωματικό της αστυνομίας ονόματι Cathrerine. Ο σύντροφός της δεν ήθελε να είναι μαζί της (Catherine), λόγω του «κακού της χαρακτήρα» και την εγκατέλειψε. Εν συνεχεία, γνώρισε την αιτήτρια, όταν όμως αυτή η γυναίκα, την οποία η αιτήτρια δεν γνώριζε, πληροφορήθηκε ότι η αιτήτρια είχε μείνει έγκυος, ξεκίνησε τις απειλές σε βάρος της. Η αιτήτρια διέμενε φρουρούμενη από φύλακα σε διαμέρισμα που της ενοικίασε ο φίλος της. Ένα βράδυ η άλλη γυναίκα έστειλε άτομα στο διαμέρισμα της αιτήτριας, όπου η ίδια βρισκόταν με τον αδελφό της και τότε άρχισε να φωνάζει (η αιτήτρια) και ήρθαν άτομα και τη βοήθησαν. Ως αναφέρει, η άλλη γυναίκα φώναζε και ήταν πολύ θυμωμένη που ήταν έγκυος η αιτήτρια.

Ερωτώμενη σχετικά η αιτήτρια ανέφερε ότι φοβάται ότι αν επιστρέψει η γυναίκα που την απειλούσε θα τη σκοτώσει, λόγω του ήταν αστυνομικός. Καλούμενη να δώσει περαιτέρω πληροφορίες για τη γυναίκα που κατ’ ισχυρισμό τη διώκει η αιτήτρια ανέφερε ότι δεν τη γνωρίζει, παρά μόνο ότι είναι αστυνομικός, διέμενε στη Lembe (περιοχή της Κινσάσα) και θύμωσε όταν έμαθε ότι η αιτήτρια είναι έγκυος. Ερωτώμενη πως το πληροφορήθηκε αυτό η γυναίκα αυτή η αιτήτρια ανέφερε ότι αυτή είδε την αλλαγή στο πρώην φίλο της, ρώτησε και έμαθε από μια φίλη της, ως της είχε αναφέρει ο φίλος της όταν συνάντησαν τη φίλη της Catherine σε ένα εστιατόριο. Ερωτώμενη αν συνάντησε ποτέ η ίδια την Catherine η αιτήτρια ανέφερε ότι την είδε μόνο μια φορά τον Ιανουάριο 2020, στην εκκλησία και τότε αυτή βγήκε από το αυτοκίνητο της και έβαλε τον σωματοφύλακα της να κυνηγήσει την αιτήτρια, όμως αυτή έτρεξε και διέφυγε και τότε τη βοήθησαν και άλλοι παριστάμενοι και ο σωματοφύλακας της εκκλησίας και έτσι η αιτήτρια πήγε στο σπίτι των γονιών της στη Λέμπε. Ερωτώμενη πότε συνέβη αυτό το περιστατικό η αιτήτρια ανέφερε στις 02/12/19’, σε ακόλουθη δε ερώτηση ανέφερε ότι η Catherine ήταν μελαμψή και ελαφρώς παχουλή.

Ερωτώμενη για την προηγούμενη σχέση του φίλου της με την Catherine ανέφερε πως ο φίλος της διέμενε στη Γαλλία και αυτή στη ΛΔΚ και αυτός δεν ήθελε να ήταν μαζί της καθώς ήταν πολύ δυναμική (brutal) και προτιμούσε την αιτήτρια. Ερωτώμενη η αιτήτρια για το πότε άρχισαν οι απειλές ανέφερε τον Φεβρουάριο 2020, όταν άρχισε να στέλνει άτομα στο σπίτι της (αιτήτριας) για να την απειλήσουν. Καλούμενη να αναφέρει κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό ανέφερε ότι ένα βράδυ, καθώς η ίδια έβλεπε τηλεόραση και προσευχόταν και θα πήγαινε να κοιμηθεί άκουσε θόρυβο έξω από το διαμέρισμα και ήταν φοβισμένη και τότε άρχισε να κάνει θόρυβο και φύλακας του διαμερίσματος ήρθε και τους βοήθησε (η αιτήτρια ήταν με τον αδελφό της). Καλούμενη να δώσει λεπτομέρειες για τα άτομα που την απειλούσαν ανέφερε ότι φορούσαν μάσκες και ήταν γυμνασμένοι και όταν ήρθε ο φύλακας άρχισαν να τρέχουν. Το περιστατικό αυτό το τοποθέτησε τον Ιούλιο 2020, όταν ρωτήθηκε σχετικά η αιτήτρια. Ερωτώμενη περαιτέρω διευκρίνισε ότι πρόκειται για εικασία της ιδίας το ότι αυτά τα άτομα συνδέονται με την Catherine, δεν της έχει συμβεί τίποτε άλλο, πριν ή μετά το περιστατικό αυτό και δεν έχει αναφέρει το περιστατικό στην αστυνομία, καθώς – ως ανέφερε – η Catherine ήταν αστυνομικός. Ερωτώμενη αν μπορεί να επιστρέψει και να μείνει με ασφάλεια σε άλλο μέρος της ΛΔΚ η αιτήτρια απάντησε πως όχι, καθώς – ως ανέφερε – θέλει να ζήσει με τον φίλο της και να μην πάει πίσω στη ΛΔΚ.

Οι καθ’ ων η αίτηση, εξετάζοντας τα όσα ανέφερε η αιτήτρια εντόπισαν και αξιολόγησαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, ως ακολούθως.

1.    Ταυτότητα, προφίλ, χώρα ιθαγενείας και τόπος διαμονής της αιτήτριας

2.    Η αιτήτρια ισχυρίστηκε ότι έφυγε από τη ΛΔΚ λόγω του ότι η πρώην φιλενάδα του φίλου της την απειλούσε

Εκ των ως άνω ισχυρισμών έγινε αποδεκτός ο 1^ος, ο δε 2^ος απορρίφθηκε, καθώς κρίθηκε πως στερείται συνοχής και αξιοπιστίας.

Επί του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού κρίθηκε πως οι δηλώσεις της αιτήτριας υπήρξαν ασαφείς, γενικόλογες, στερούμενες εύλογα αναμενόμενων λεπτομερειών και βιωματικών στοιχείων. Συγκεκριμένα, ως κρίθηκε, τα λεγόμενα της αιτήτριας δεν είχαν λεπτομέρειες για την κατ’ ισχυρισμό διώκτη της γενικά αλλά και για την επαγγελματική της ιδιότητα πιο συγκεκριμένα. Ως γενικόλογες επίσης αξιολογήθηκαν οι δηλώσεις της σχετικά με τον τρόπο που η εν λόγω γυναίκα πληροφορήθηκε το δεσμό της με το σύζυγό της και σχετικά με τις απειλές που αυτή εξαπέλυσε σε βάρος της. Σε σχέση δε με το περιστατικό στην κατοικία της κρίθηκε ότι η αιτήτρια και πάλι δεν ήταν σε θέση να περιγράψει τους δράστες ή την κατεύθυνση την οποία ακολούθησαν και η σύνδεση του περιστατικού με την πρώην σύντροφο του συζύγου της κρίθηκε ότι βασίζεται σε εικασίες της ιδίας. Ως γενικόλογες αξιολογήθηκαν οι δηλώσεις της σχετικά με τον λόγο της προσωπικής της στοχοποίησης αλλά και το λόγο που δεν κατέφυγε στη συνδρομή της αστυνομίας.

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, δεν ανευρέθηκαν πηγές οι οποίες να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη γυναίκας αξιωματούχου της αστυνομίας στο Lembe με το συγκεκριμένο όνομα ή την ύπαρξη του συγκεκριμένου περιστατικού. Ανευρέθηκε ωστόσο πηγή η οποία υποδεικνύει την ύπαρξη διενέξεων μεταξύ της αστυνομίας και αμάχων στην Kinshasa. Ενόψει των ως άνω, λαμβανομένης υπόψη της μη στοιχειοθέτησης εσωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού, αυτός τελικά απορρίφθηκε ως αναξιόπιστος.

Κατά την αξιολόγηση κινδύνου στη βάση του μόνου αποδεκτού ισχυρισμού της αιτήτριας, κατόπιν επισκόπησης της γενικής κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής της (Κινσάσα), λαμβανομένου υπόψη και του προφίλ της ως έγινε αποδεκτό, οι καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι δεν υφίσταται εύλογη πιθανότητα δίωξης ή σοβαρής βλάβης κατά την επιστροφή της στη χώρα καταγωγής.

Συνεπεία των ανωτέρω η επίδικη αίτηση διεθνούς προστασίας απορρίφθηκε ως αβάσιμη και εκδόθηκε απόφαση επιστροφής της αιτήτριας στη χώρα καταγωγής της.

Στην προσφυγή της η αιτήτρια αναφέρει ότι επιθυμεί να ενστεί κατά της προσβαλλόμενης απόφασης καθώς κινδυνεύει η ζωή της από απειλές θανάτου που λαμβάνει από «την πρώην του συζύγου [της]».

Στις γραπτές τις αγορεύσεις η αιτήτρια επανέλαβε κατ’ ουσία τα όσα στην επίδικη αίτηση είχε αναφέρει, χωρίς να προσθέτει κάτι περαιτέρω, κατά δε τις διευκρινήσεις ανέφερε πως δεν έχει κάτι να προσθέσει.

Οι καθ' ων η αίτηση αντέταξαν ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι καθ' όλα νόμιμη, λήφθηκαν υπόψη και αξιολογήθηκαν άπαντες οι ισχυρισμοί της αιτήτριας, είναι επαρκώς και δεόντως αιτιολογημένη και ορθή επί της ουσίας αυτής, ζητώντας γι’ αυτό απόρριψη της προσφυγής. Υπεραμύνονται δε της ορθότητας των ευρημάτων τους σχετικά με την αναξιοπιστία του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού της αιτήτριας αλλά και το εύλογο και ορθό της τελικής τους κατάληξης περί μη ύπαρξης αναγκών διεθνούς προστασίας.

Προχωρώ σε αξιολόγηση των ενώπιον μου στοιχείων.

Στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», Δικαστική ανάλυση, 2018, σελ.98 του εγχειριδίου, αναφέρεται ότι «[…] απαιτείται ισορροπημένη και αντικειμενική αξιολόγηση του αν η αφήγηση του αιτούντος αντικατοπτρίζει την αφήγηση που αναμένεται από ένα πρόσωπο στην κατάσταση του αιτούντος το οποίο αφηγείται μια πραγματική προσωπική εμπειρία.».

Στη σελ.102 του ιδίου εγχειριδίου, αναφέρονται τα εξής:

«[Οι] δείκτες αξιοπιστίας είναι απλοί δείκτες και δεν συνιστούν αυστηρά κριτήρια ή προϋποθέσεις. Παρότι οι τέσσερις δείκτες που προσδιορίστηκαν ανωτέρω (εσωτερική και εξωτερική συνέπεια, επαρκώς λεπτομερείς πληροφορίες και ευλογοφάνεια) αποτυπώνουν τους δείκτες που εφαρμόζουν στην πράξη τα δικαστήρια, κανένας από αυτούς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθοριστικός. Η σημασία τους από υπόθεση σε υπόθεση ποικίλλει σημαντικά. Σε κάθε περίπτωση είναι αναγκαία η εξέταση του σωρευτικού τους αντίκτυπου ⁽³⁰⁵⁾.  […]

Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι δεν υπάρχει απλή απάντηση στο ερώτημα που αφορά τον τρόπο αξιολόγησης της αξιοπιστίας σε υποθέσεις διεθνούς προστασίας. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η αξιολόγηση πρέπει να διενεργείται με βάση το σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων, λαμβανομένων υπόψη των αρχών, των μεθόδων και των δεικτών που αναφέρονται στην παρούσα ανάλυση. Οι αρχές, οι μέθοδοι και οι δείκτες αυτοί θα πρέπει να εφαρμόζονται με προσοχή ⁽³⁰⁷⁾, αντικειμενικότητα και αμεροληψία, ώστε να αποφευχθεί τυχόν εσφαλμένη και απλοϊκή απόρριψη, ή αφελής και ανεπιφύλακτη αποδοχή μιας συγκεκριμένης αφήγησης.»

Ενόψει και κατ’ εφαρμογή και των ως άνω κατευθυντήριων γραμμών, έχοντας διέλθει με προσοχή του περιεχομένου του φακέλου, των λεγομένων της αιτήτριας στη συνέντευξη καθώς και των εκατέρωθεν αγορεύσεων των μερών, είναι κατάληξη μου ότι συμφωνώ με τα ευρήματα και κατάληξη των καθ’ ων η αίτηση επί της αξιοπιστίας του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού, ως αυτά με λεπτομέρεια αναφέρονται στα ερ.62-64 της επίδικης έκθεσης και ανωτέρω στα πλαίσια της παρούσης καταγράφονται. Δεν έχω τίποτε να προσθέσω δε στα επιμέρους ευρήματα και παρατηρήσεις των καθ’ ων η αίτηση σχετικώς, τα οποία και θεωρώ ορθά και απολύτως εύλογα, παρά μόνο να σημειώσω, επιπροσθέτως αυτών, ότι το αφήγημα της αιτήτριας στερείται παντελώς και σε όλη του την έκταση κάθε ψήγματος βιωματικών στοιχείων και συνοχής, στερείται δε περαιτέρω χρονικής συνέπειας, καθότι η αιτήτρια αναφέρει αφενός ότι συνάντησε την κατ’ ισχυρισμό διώκτρια της τον Ιανουάριο 2020, ακολούθως αναφέρει ότι το περιστατικό της δίωξης της απ’ αυτήν σε εκκλησία έγινε στις 02/12/19 και στο διαμέρισμα της τον Ιούλη 2020, ερωτώμενη πότε άρχισαν οι απειλές ανέφερε ότι ήταν τον Φεβρουάριο 2020 και – τέλος – ερωτώμενη αν της συνέβη κάτι άλλο πέραν του περιστατικού στο διαμέρισμα της (Ιούλης 2020) απάντησε αρνητικά. Όλοι οι ως άνω ισχυρισμοί διατελούν σε πλήρη αντίθεση και αντίφαση μεταξύ τους και μοιραία διαβρώνουν σημαντικά την εσωτερική συνοχή των λεγομένων της.

Συνεπεία των ανωτέρω, ενόψει εδώ της παντελούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής των λεγομένων δεν θεωρώ ότι ήταν απαραίτητη η αναζήτηση πληροφορίων (ΠΧΚ) αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία και ενδεχομένως εκ του περισσού έγινε. Σχετικά με τούτο, στο εγχειρίδιο του EASO «Αξιολόγηση αποδεικτικών στοιχείων και αξιοπιστίας στο πλαίσιο του κοινού ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου», σελ.132, αναφέρεται ότι η αναζήτηση πληροφοριών για τη χώρα καταγωγής (ΠΧΚ) «ενδέχεται να μην είναι απαραίτητ[η] σε περίπτωση αρνητικής διαπίστωσης περί της αξιοπιστίας βάσει καταφανούς έλλειψης εσωτερικής συνοχής ή μη ικανοποιητικής επεξήγησης αποκλίσεων ή παραλλαγών σε ό,τι αφορά τα ουσιώδη στοιχεία μιας αίτησης ή, ακόμη περισσότερο, σε περίπτωση απόρριψης προσφυγής ως απαράδεκτης.». Παρά τούτο οι καθ’ ων η αίτηση προέβησαν σε έρευνα σε διαθέσιμες πληροφορίες (ΠΧΚ), για να καταλήξουν ότι, παρότι τέτοια περιστατικά απειλών λαμβάνουν χώρα στη ΛΔΚ, με δεδομένη την τρωθείσα εσωτερική συνοχή του 2^ου ουσιώδους ισχυρισμού, αυτός δεν έγινε αποδεκτός και απορρίφθηκε. Συμφωνώ και μ’ αυτό το εύρημα των καθ’ ων η αίτηση, παρότι – ως ανωτέρω αναφέρω – εξέταση εξωτερικής συνοχής ενδεχομένως να μην ήταν εδώ απαραίτητη.

Είναι εκ των ως άνω κατάληξη μου ότι ουδείς εκ των ισχυρισμών της αιτήτριας μπορεί να γίνει αποδεκτός, καθώς οι πολλές και σημαντικές ελλείψεις εσωτερικής συνοχής δεν αφήνουν περιθώριο αποδοχής τους. Στην απουσία δε περαιτέρω μαρτυρίας που θα συμπλήρωνε τα κενά και τις ελλείψεις, ως ανωτέρω καταγράφονται, είναι η κατάληξη μου ότι τα θεμελιώδη κενά και αντιφάσεις που εντοπίζονται στο αφήγημα της παραμένουν και πλήττουν αναπόφευκτα και τη συνολική αξιοπιστία της αιτήτριας.

Ενόψει των ως άνω απομένει εν προκειμένω μια αποτίμηση της κατάστασης ασφαλείας στον τόπο διαμονής της (Κινσάσα), σε συνάρτηση με το προφίλ της αιτήτριας.

Έκθεση του 2021 του portal RULAC σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στην Κινσάσα, αναφέρει ότι «[η] Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ) εμπλέκεται σε πολλές μη διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις (NIAC) εντός των εδαφών της εναντίον ένοπλων ομάδων στις περιοχές  Ituri, Kasai και Kivu, ενώ δεν αναφέρεται η δραστηριοποίηση ένοπλων ομάδων στην Κινσάσα».^[1] Σε σχέση με την Κινσάσα δεν ανευρέθηκαν πληροφορίες οι οποίες να επιβεβαιώνουν δράση ενόπλων φορέων και την ύπαρξη κάποιας σύγκρουσης καθώς οι ένοπλοι φορείς δραστηριοποιούνται κυρίως στις ανατολικές περιοχές της ΛΔΚ.^[2]

Στη βάση δεδομένων ACLED, για την περίοδο από 23/05/24 ως 23/05/25, καταγράφηκαν συνολικά 87 περιστατικά ασφαλείας από τα οποία υπήρξαν 234 ανθρώπινες απώλειες, εκ των οποίων 5 μάχες (με 14 ανθρώπινες απώλειες), 12 περιστατικά βίας κατά αμάχων (με 17 ανθρώπινες  απώλειες), 54 διαδηλώσεις (χωρίς ανθρώπινες απώλειες) και 16 εξεγέρσεις (με 203  θάνατοι) ενώ δεν καταγράφεται κανένα περιστατικό απομακρυσμένης βίας.^[3] Ο πληθυσμός της επαρχίας της Κινσάσα ανέρχεται περί τα 17 εκατομμύρια. ^[4]

Εκ των ως άνω δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα η αιτήτρια να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή της κίνδυνο σοβαρής βλάβης καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στην περιοχή που αυτή διέμενε δεν είναι τέτοιας έντασης, λαμβανομένου υπόψη και του συνολικού πληθυσμού της Κινσάσα, ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας της εκεί. Δεν μπορώ δε να εντοπίσω ιδιαίτερες περιστάσεις – δεδομένης της απόρριψης του συνόλου του αφηγήματος της αιτήτριας, ως ανωτέρω εξηγώ - που θα μπορούσαν να επιτείνουν τον κίνδυνο γι’ αυτή στη βάση της «αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας» [5] (βλ. απόφαση ΔΕΕ, ημ.10/06/21, C-901/19 CF, DN).

Προς τα ως άνω συνυπολογίζω ότι η αιτήτρια εδώ πρόκειται για ενήλικη γυναίκα (περί των 31 ετών σήμερα), υγιή, με δωδεκαετή εκπαίδευση, χωρίς προβλήματα υγείας, με πλούσιο οικογενειακό δίκτυο στον τόπο διαμονής της (γονείς και έξι αδέλφια), χωρίς να εντοπίζω πρόσθετα στοιχεία ευαλωτότητας.

Δεν παραγνωρίζω την ύπαρξη των ανήλικων τέκνων της αιτήτριας (αιτητής 2 και τέκνο περί των 3 ετών σήμερα, δεδομένου ότι η αιτήτρια ήταν έγκυος 5 μηνών στη συνέντευξη στις 25/10/22, ερ.47). Όμως εν προκειμένω, στη βάση και του προφίλ της αιτήτριας ως ανωτέρω καταγράφεται, λαμβανομένου υπόψη και του ισχυρού οικογενειακού δικτύου στην Κινσάσα, με τους οποίους αυτή διατηρεί επικοινωνία, δεν θεωρώ ότι οι όποιες αντιξοότητες ήθελε αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή και επανένταξη της στην τοπική κοινωνία η αιτήτρια διαφέρουν απ’ αυτές που βιώνει το σύνολο του τοπικού πληθυσμού και ούτε θεωρώ πως υπερβαίνουν το όριο που τίθεται από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) επί του αρ.3 της Ευρωπαϊκής Συμβάσης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), ως – μεταξύ άλλων – αναφέρονται στην M.S.S. v Belgium and Greece [GC], App. No. 30696/09. Άλλωστε, ως και στην αιτ. σκέψη 35 της Οδ.2011/95/ΕΕ αναφέρεται, «[οι] κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη.». Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι – δεδομένων των ως άνω διαπιστώσεων μου – δεν θεωρώ εδώ ότι η επιστροφή των ανήλικων τέκνων της αιτήτριας, μαζί με την μητέρα τους, είναι ασύμβατη με τα βέλτιστα συμφέροντα τους, λαμβανομένου υπόψη ότι ο πατέρας του αιτητή βρίσκεται έτσι και αλλιώς εκτός Δημοκρατίας, ουδέν δε αναφέρθηκε για τον πατέρα του άλλου τέκνου της αιτήτριας. Κρίνω σκόπιμο τέλος να σημειώσω ότι, παρότι ΠΧΚ[6] κάνουν λόγο για ιδιαίτερες αντιξοότητες για ανύπαντρες μητέρες στη ΛΔΚ, εν προκειμένω η αιτήτρια, δεδομένου του οικογενειακού δικτύου που διαθέτει, δεν αναμένεται ότι θα αντιμετωπίσει τέτοιες συνθήκες.

Έπεται εκ των ως άνω ότι δεν τεκμηριώνεται βάσιμος φόβος «καταδίωξης [της αιτήτριας] για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων» και δεν υπάρχουν «ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς [της], θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη», ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται στα αρ.3 και 19 του Περί Προσφύγων Νόμου αντίστοιχα. Ούτε τέλος κρίνω ότι η επιστροφή της αιτήτριας (και των ανήλικων τέκνων της) θα ήταν σε παράβαση του εκ του αρ.3 της ΕΣΔΑ δικαιώματος στην μη επαναπροώθηση. 

Τα ως άνω σφραγίζουν και την τύχη της προσφυγής.

Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται με έξοδα €500 υπέρ των καθ’ ων η αίτηση.

 

Α. Χριστοφόρου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.