ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

    Υπόθεση Αρ.: 868/22

 

7 Οκτωβρίου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

1. Η.Ε

2. A.D.S. (σύζυγος)

3. E.E. (θυγατέρα)

4. Μ.Ε. (ανήλικος υιός)

 

Αιτητών

 

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

 

Καθ’ ων η αίτηση

 ……………………

 

 

Σ. Κ. Στυλιανού & ΣΙΑ Δ.Ε.Π.Ε., Δικηγόροι των Αιτητών

 

Ν. Νικολάου (κος), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Οι Αιτητές με την παρούσα προσφυγή αιτούνται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερούμενη κάθε έννομου αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 12.12.2021, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά τους για διεθνή προστασία, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2020.

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Οι Αιτητές αποτελούν οικογένεια και κατάγονται από το Ιράν. Ειδικότερα, οι Αιτητές 1 και  2 είναι σύζυγοι και οι Αιτητές αρ. 3  και αρ. 4 είναι τα ανήλικα τέκνα τους. Εισήλθαν παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές στις 22.10.2019 και στις 29.10.2019 ο Αιτητής 1 υπέβαλε εκ μέρους της  οικογένειάς του αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 15.11.2021 και 24.11.2021 πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις των Αιτητών 1 και 2, αντίστοιχα από λειτουργό, ο οποίος στις 26.11.2021 υπέβαλε σχετική Έκθεση/ Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου των Αιτητών και επιστροφής τους. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 12.12.2021. Η εν λόγω απόφαση κοινοποιήθηκε στους Αιτητές στις 18.1.2022.

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Οι Αιτητές, διά του συνηγόρου τους, υποβάλλουν ότι οι Καθ’ ων η αίτηση προέβησαν σε ελλιπή και πλημμελή έρευνα, ότι η επίδικη απόφαση είναι ανεπαρκώς αιτιολογημένη και ότι προέβησαν σε λανθασμένη αξιολόγηση των πραγματικών περιστάσεων, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρισθεί το δικαίωμά τους σε διεθνή προστασία. Υποστηρίζουν ότι δεν ελήφθησαν δεόντως υπόψη οι περιστάσεις που τους ώθησαν να εγκαταλείψουν τη χώρα καταγωγής τους και επισημαίνουν, περαιτέρω, ότι οι ερωτήσεις που τους υποβλήθηκαν κατά τη διοικητική διαδικασία δεν ήταν επαρκείς για να οδηγήσουν στην απόρριψη του αιτήματός τους, καθόσον δεν κάλυπταν, ενδεικτικώς, τις γνώσεις τους επί του Χριστιανισμού και του τρόπου ζωής τους αλλά επικεντρώθηκαν αποκλειστικά στο εάν είναι βαπτισμένοι Χριστιανοί. Κατά την άποψή τους, η γνησιότητα της πίστης τους όφειλε να εξετασθεί υπό το πρίσμα των πραγματικών περιστατικών που έζησε και συμμετείχε ο Αιτητής 1 κατά την παραμονή του στη Γεωργία, όπου ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό και βαπτίσθηκε, καθώς και υπό το φως των εγγράφων που οι ίδιοι προσκόμισαν, επικαλούμενοι προς τούτο συναφή νομολογία. Υποστηρίζουν, επίσης, ότι δεν ελήφθησαν υπόψη οι δραστηριότητες της Αιτήτριας 3 στη Δημοκρατία, επισημαίνοντας ότι η ίδια δεν διαχειρίζεται λογαριασμό σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά παρουσιάζει το πρόγραμμα «Gol Pande» (“Χρυσές Συμβουλές”) στο κανάλι Sat 7· και τέλος, ότι όφειλε να τους παρασχεθεί το ευεργέτημα της αμφιβολίας. Εμμένουν, τέλος, στη θέση ότι η επιστροφή τους στο Ιράν ως Χριστιανών, έστω μη βαπτισμένων, οι οποίοι δραστηριοποιούνται σύμφωνα με χριστιανικά έθιμα, θα συνεπαγόταν, αν όχι στέρηση της ζωής τους, τουλάχιστον σοβαρή παραβίαση των ατομικών τους δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος ελεύθερης άσκησης της θρησκευτικής τους πίστης.

 

3.             Οι Καθ’ ων η Αίτηση υπεραμύνονται της επίδικης απόφασης και αντιτείνουν ότι αυτή ελήφθη κατόπιν δέουσας έρευνας και επαρκούς αιτιολογίας, αφού συνεκτιμήθηκαν όλα τα συναφή γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης. Παραπέμπουν, συναφώς, στα επιμέρους ευρήματά τους, όπως καταγράφονται στην εγκριθείσα από τον Προϊστάμενο Έκθεση/Εισήγηση.

 

4.             Ανάλογες αιτιάσεις προβάλλουν οι Αιτητές και στο πλαίσιο της απαντητικής τους αγόρευσης, προσθέτοντας ότι οι Αιτήτριες 2 και 3 εμπίπτουν στην ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα των γυναικών του Ιράν που εκφεύγουν των επιταγών του Ισλάμ, καθόσον έχουν υιοθετήσει τρόπο ζωής και αξίες διαφοροποιημένες από εκείνες που πρεσβεύει η εν λόγω θρησκεία.

To νομικό πλαίσιο

5.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 έως 2025 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

6.             Το άρθρο 3 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2025 (στο εξής: ο Περί Προσφύγων Νόμος) καθορίζει την έννοια του όρου πρόσφυγας και τις προϋποθέσεις υπαγωγής σε αυτό το καθεστώς.

 

7.             Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2)  Ιδίως, ο αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙  […]».

8.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις χορήγησης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

Κατάληξη

9.              Ως προς τους εγειρόμενους λόγους προσφυγής, επισημαίνεται εκ προοιμίου ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την ενώπιον του απορριπτική απόφαση εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά εξετάζει την ουσιαστική της ορθότητα της de novo και ex nunc (Βλ. Aπόφαση του ΔΕΕ της 3ης Απριλίου 2025, C‑283/24 [Barouk], B. F. κατά Κυπριακής Δημοκρατίας, ECLI:EU:C:2025:236, απόφαση του ΔΕΕ ημερομηνίας 29 Ιουλίου 2019, Torubarov, C-556/17, EU:C:2019:626, σκέψεις 50 έως 53 (σύμφωνα με την οποία το δικαστήριο πραγματοποιεί «πλήρη και ex nunc εξέταση τόσο των πραγματικών όσο και των νομικών ζητημάτων, ιδίως, κατά περίπτωση, εξέταση των αναγκών διεθνούς προστασίας) Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο εκάστοτε αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, οι Αιτητές εκπροσωπούμενοι και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

 

10.          Συναφές εν προκειμένω είναι και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτών. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του Αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας του Αιτητή ασύλου να τεκμηριώσει με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή του, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI: EU:C:2012:744, σκέψεις 63 έως 68).

 

11.          Παρατηρείται ότι ο Αιτητής 1, o οποίος επαναλαμβάνεται υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας και εκ μέρους των υπολοίπων Αιτητών στην παρούσα προσφυγή, μελών της οικογένειάς τους, κατά την καταγραφή του αιτήματός του για άσυλο, δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του για θρησκευτικούς λόγους.

 

12.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής 1 επιβεβαίωσε την ιθαγένειά του, δηλώνοντας ότι είναι υπήκοος Ιράν, γεννημένος το 1980 στην πόλη Shiraz, όπου διέμενε μέχρι την αναχώρησή του από τη χώρα καταγωγής. Ως προς το θρήσκευμά του ανέφερε ότι είναι Σιΐτης Μουσουλμάνος και εθνοτικής καταγωγής FARS. Σε σχέση με την οικογενειακή του κατάσταση δήλωσε ότι οι γονείς του έχουν αποβιώσει και ότι έχει τρεις αδελφούς και μία αδελφή, οι οποίοι διαμένουν όλοι στην Shiraz, διατηρώντας επικοινωνία μόνο με έναν εκ των αδελφών του. Είναι έγγαμος με την Αιτήτρια 2, με την οποία έχουν αποκτήσει έναν υιό (Αιτητής αρ. 4), ενώ από προηγούμενο γάμο του έχει μία κόρη (Αιτήτρια αρ. 3), με τη μητέρα της οποίας δεν διατηρεί επικοινωνία.

 

13.          Αναφορικά με το επαγγελματικό του ιστορικό, ανέφερε ότι εργαζόταν από το 1995 έως την αναχώρησή του στην ιδιόκτητη υπεραγορά του. Περί τη 14.3.2018 αναχώρησε από το Ιράν και μετέβη νόμιμα στη Γεωργία, όπου παρέμεινε περίπου δύο έτη έχοντας λάβει άδεια εργασίας. Μετά την πάροδο του διαστήματος αυτού, η σύζυγός του και το ένα από τα τέκνα τους τον επισκέφθηκαν στη Γεωργία, παραμένοντας εκεί δύο εβδομάδες. Στη συνέχεια, μετέβησαν από κοινού στην Τουρκία, όπου επανενώθηκαν με την κόρη του, η οποία είχε ήδη μεταφερθεί εκεί από τη μητέρα της συζύγου του.

 

14.          Ως προς τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του, ο Αιτητής 1 ισχυρίστηκε τα ακόλουθα: Δήλωσε ότι, μέσω φίλου του ονόματι «Α», έλαβε γνώση για κατ’ οίκον χριστιανικές συναθροίσεις, στις οποίες παρέστη τρεις φορές. Ο ίδιος φίλος, σε μεταγενέστερο χρόνο, του τηλεφώνησε και τον προέτρεψε να μην τον καλεί πλέον, να αλλάξει αριθμό τηλεφώνου και να αποφύγει την παρουσία του στην υπεραγορά για ορισμένο χρονικό διάστημα, διότι οι αρχές είχαν πραγματοποιήσει έφοδο στον χώρο των συναθροίσεων και συνέλαβαν τον υπεύθυνο, ονόματι Μπεζάν. Ο Αιτητής 1, φοβούμενος για την ασφάλειά του, μετέβη στην οικία του αδελφού του. Μετά τη σύλληψη του «Μ» και της αδελφής του, στις 26.2.2018, οι αρχές απέστειλαν επιστολή στην επιχείρησή του, καλώντας τον να παρουσιαστεί ενώπιον του δικαστηρίου εντός πέντε ημερών. Καθότι εκείνη την περίοδο κρυβόταν, η διαχείριση του καταστήματος είχε αναλάβει η σύζυγός του, η οποία και του μετέφερε την είδηση. Ο Αιτητής 1 ανέφερε ότι, φοβούμενος περαιτέρω διώξεις, με τη βοήθεια φίλου του πατέρα του μετακινήθηκε στην Τεχεράνη για να κρυφτεί. Υποστήριξε ότι στις 8.3.2018 (17.12.1396 κατά το ιρανικό ημερολόγιο) εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εις βάρος του. Ο αδελφός του απευθύνθηκε σε δικηγόρο για να εξετάσει τις νομικές επιλογές του, πλην όμως ο τελευταίος τον ενημέρωσε ότι δεν υπήρχε δυνατότητα επίλυσης του ζητήματος. Κατόπιν τούτου, η μόνη διέξοδος, κατά τον ίδιο, ήταν να εγκαταλείψει το Ιράν· με τη συνδρομή του αδελφού του κατέφυγε στη Γεωργία. Ο Αιτητής εξήγησε ότι επέλεξε να αναχωρήσει οδικώς, διότι ο φίλος του αδελφού του, ο οποίος τον βοήθησε να διασχίσει τα σύνορα, είχε προσωπικές γνωριμίες με τους οδηγούς λεωφορείων, ώστε σε περίπτωση προβλήματος να μπορέσει να παρέμβει. Ο ίδιος δήλωσε ότι ούτε ο ίδιος ούτε μέλος της οικογένειάς του αντιμετώπισαν προβλήματα κατά την έξοδο από τη χώρα, ούτε υπέστησαν οποιαδήποτε ενόχληση από τις αρχές.  Στο τέλος της συνέντευξής του ανέφερε ότι η κόρη του διαχειρίζεται ιστοσελίδα ή λογαριασμό σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω του οποίου προωθεί τον Χριστιανισμό. Σύμφωνα με τον ίδιο, η δραστηριότητά της έχει περιέλθει σε γνώση των ιρανικών αρχών και η φωτογραφία της έχει δημοσιευθεί σε ιστοσελίδα στο Ιράν. Προσκόμισε αντίγραφο σχετικού υλικού, το οποίο περιλαμβάνει πολλούς ηλεκτρονικούς συνδέσμους και τη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του διευθυντή του δικτύου στο κάτω μέρος του εγγράφου.

 

15.          Ερωτηθείς τι πιστεύει ότι θα του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του, δήλωσε ότι θα συλληφθεί και θα εκτίσει ποινή ισόβιας κάθειρξης, καθότι εκκρεμεί ποινική υπόθεση εις βάρος του ενώπιον του δικαστηρίου. Κληθείς να απαντήσει εάν θεωρεί ότι οι αρχές θα του επιτρέψουν την επιστροφή, αποκρίθηκε αρνητικά, επισημαίνοντας ότι σε περίπτωση επιστροφής θα συλληφθεί λόγω της συμμετοχής του σε χριστιανικές συναθροίσεις.

 

16.          Περαιτέρω, τέθηκαν στον Αιτητή 1 διερευνητικές ερωτήσεις σχετικά με τις τρεις επιστολές/έγγραφα που προσκόμισε κατά τη συνέντευξή του. Η κλήτευση, όπως μεταφράστηκε από τον διερμηνέα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, αναφέρει ότι ο Αιτητής «δεν σεβάστηκε» τη θρησκεία και συμμετείχε σε τελετές, για τον λόγο αυτό δε καλείται να παρουσιαστεί στην αστυνομία στις 10.03.2018 (15.12.1396). Το έγγραφο με τον τίτλο «ένταλμα σύλληψης» αναφέρει ότι ο Αιτητής πρέπει να συλληφθεί από το αρμόδιο Δικαστήριο στις 14.03.2018 (19.12.1396), επειδή δεν παρουσιάστηκε στην αστυνομία την καθορισμένη ημερομηνία.

 

17.           Στη συνέχεια, αποσαφήνισε ότι πρώτη φορά συμμετείχε σε τελετή σε κατ’ οίκον εκκλησία τον Φεβρουάριο του 2018 και τελευταία φορά στις 20.2.2018, συνολικά δε παρευρέθηκε τρεις φορές. Δεν ήταν σε θέση να θυμηθεί πότε ακριβώς τον κάλεσε ο «Α» για να τον ενημερώσει σχετικά με την έφοδο της αστυνομίας και έκτοτε δεν είχε νέα του. Εξήγησε ότι, μετά την έφοδο, κανένα άλλο μέλος της οικογένειάς του δεν δέχθηκε όχληση από τις αρχές, πέραν των επιστολών που στάλθηκαν στην επιχείρησή του και του τις παρέλαβε η σύζυγός του. Τέθηκαν επίσης ερωτήσεις αναφορικά με την εργασιακή του άδεια στη Γεωργία και τις συνθήκες διαμονής του εκεί, καθώς και για τις τρεις επισκέψεις του στην κατ’ οίκον εκκλησία. Ο Αιτητής 1 ανέφερε ότι ο «Α» είχε μεταστραφεί κρυφά στον Χριστιανισμό και τον κάλεσε σε κατ’ οίκον τελετή χωρίς περαιτέρω πληροφορίες. Αρχικά αιφνιδιάστηκε, αλλά συγκινήθηκε από το κήρυγμα του υπευθύνου «Μ». Τον υποδέχθηκαν ο «Μ» και η αδελφή του «Μα», οι οποίοι τον ενημέρωσαν για την εκκλησία και για τον Ιησού. Περιέγραψε τον χώρο ως μικρό δωμάτιο με κήπο σε συγκεκριμένη διεύθυνση την οποία ονομάτισε, με συναντήσεις πέντε έως έξι ατόμων και ειδοποίηση από τον «Α» για την ώρα. Δήλωσε ότι συμμετείχε για να μάθει περισσότερα για τον Ιησού και να έλθει πιο κοντά στον Θεό και ότι δεν γνώριζε άλλα στοιχεία για τον «Μ».

 

18.          Ερωτηθείς εάν συνέβη κάτι στη σύζυγό του από τον Μάρτιο του 2018 μέχρι τον Οκτώβριο του 2019, όταν εκείνη εγκατέλειψε τη χώρα, δήλωσε ότι η πεθερά του, όταν έμαθε τον λόγο για τον οποίο εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εις βάρος του, επιχείρησε να τους χωρίσει, καθότι δεν ήταν επιτρεπτό κατά την άποψή της μία Μουσουλμάνα να είναι παντρεμένη με Χριστιανό, μολονότι ο ίδιος δεν είχε ακόμη μεταστραφεί στον Χριστιανισμό. Εξήγησε ότι η πεθερά του βοήθησε τελικώς τη σύζυγό του να εγκαταλείψει το Ιράν και να μεταβεί στη Γεωργία για να επανενωθεί μαζί του.

 

19.          Τέθηκαν στον Αιτητή 1 διερευνητικές ερωτήσεις σχετικά με τις δραστηριότητες της κόρης του (Αιτήτρια 3) στη Δημοκρατία. Ο Αιτητής δήλωσε ότι η Αιτήτρια 3 προωθεί τον Χριστιανισμό και επιχειρεί να προσελκύσει άτομα στη θρησκεία, μεταδίδοντας εκπομπές μέσω ιρανικής ιστοσελίδας. Ξεκίνησε την ανάρτηση υλικού πέντε μήνες μετά την άφιξή της στην Κύπρο και συνεχίζει για ενάμιση έτος. Το περιεχόμενο αφορά κυρίως τη ζωή του Ιησού και προβάλλεται από ιρανικό κανάλι με την επωνυμία «Γ.Π., Σ-7». Ο Αιτητής δεν είναι βέβαιος αν οι συγγενείς στο Ιράν γνωρίζουν για τα βίντεο, πιστεύει όμως ότι οι αρχές το γνωρίζουν, καθώς ελέγχουν τα μέσα και τις ιστοσελίδες. Επιπλέον, ανέφερε ότι η Αιτήτρια 3 έχει μεταστραφεί επισήμως χωρίς να έχει ακόμη βαπτιστεί· εκκλησιάζεται δε στον ίδιο ναό με το όνομα του ιδίου, ήτοι Εμμανουήλ. Ο Αιτητής 1 δήλωσε ότι βαπτίστηκε το 2018 στη Γεωργία από αλλοδαπή οργάνωση. Ερωτηθείς γιατί δεν το είχε αναφέρει νωρίτερα, παρότι του τέθηκε σχετική ερώτηση επανειλημμένως, απάντησε ότι επρόκειτο περί λάθους και εξήγησε ότι η μεταστροφή του έλαβε χώρα μετά την αποχώρησή του από το Ιράν.

 

20.          Κατά τη συνέντευξή του, ο Αιτητής 1 προσκόμισε τα εξής έγγραφα: α) αντίγραφο επιστολής, με την οποία καλείται να παρουσιαστεί στο δικαστήριο στις 15.12.1396 (απόδοση διερμηνέα: 6.3.2018), β) αντίγραφο εντάλματος σύλληψης εκδοθέντος από το Δικαστήριο στις 19.12.1396 (10.3.2018), λόγω μη παρουσίας του στην αστυνομία στις 15.12.1396, γ) αντίγραφο απόφασης του δικαστηρίου – μετάφραση διερμηνέα: 6.2.1397 (26.4.2018) – με την οποία καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δύο ετών για προσβολή της θρησκείας, πράξη απαγορευμένη κατά το δίκαιο της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν και

δ) πιστοποιητικό βάπτισης, ημερομηνίας έκδοσης 2.5.2019, εκδοθέν από την αλλοδαπή θρησκευτική οργάνωση CIC Mission INC με έδρα Χιούστον, Τέξας.

 

21.          Στις 24.11.2021 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη με την Αιτήτρια 2, η οποία δήλωσε υπήκοος Ιράν, γεννηθείσα το 1975 στη Najafabad, με τόπο συνήθους διαμονής στην πόλη Shiraz. Ως προς την πατρική της οικογένεια, ανέφερε ότι η μητέρα της και οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί της διαμένουν στη Najafabad. Δήλωσε ότι τέλεσε γάμο με τον Αιτητή 1 στη Shiraz στις 29.12.2007 και επιβεβαίωσε τις ημερομηνίες γέννησης των τέκνων τους, της Αιτήτριας 3 και του Αιτητή 4. Ανέφερε ότι έχει λάβει 12 έτη σχολική εκπαίδευση, είναι εθνοτικής καταγωγής Fars και θρησκεύματος Μουσουλμάνα (Σιίτισσα). Ως την εργασιακή της πείρα δήλωσε ότι εργάστηκε για τρία έτη σε εταιρία στη Shiraz, για ένα έτος σε άλλη εταιρία ως διοικητική υπάλληλος, για ένα έτος σε σχολείο και για 12 έτη σε εταιρία με έδρα τη Shiraz. Εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της τον Οκτώβριο του 2019, νόμιμα μέσω του αεροδρομίου της Τεχεράνης, και μετέβη μαζί με τον υιό της στη Γεωργία, όπου ο σύζυγός της διέμενε ήδη για δύο και πλέον έτη. Παρέμειναν εκεί για δύο εβδομάδες και στη συνέχεια μετέβησαν στην Τουρκία, όπου συναντήθηκαν με την Αιτήτρια 3, και όλοι μαζί ταξίδεψαν αεροπορικώς στις μη ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση περιοχές στις 20.10.2019, εισερχόμενοι δύο ημέρες αργότερα στις ελεγχόμενες περιοχές.

 

22.          Ως προς τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής της, η Αιτήτρια 2 ισχυρίστηκε ότι διέφυγε λόγω του συζύγου της και των προβλημάτων που αντιμετώπισε ο τελευταίος με τις αρχές εξαιτίας της θρησκείας. Ανέφερε ότι μετά την αναχώρηση του συζύγου της για τη Γεωργία παρέμεινε μόνη με τα παιδιά, χωρίς να γνωρίζει πώς να τα υποστηρίξει. Ενόσω εκείνος απουσίαζε, έλαβε επιστολή σύμφωνα με την οποία όφειλε να παρουσιαστεί στο δικαστήριο, ενημέρωσε δε τον σύζυγό της, ο οποίος της είπε ότι προσπαθούσε να μεταστραφεί σε άλλη θρησκεία. Στη συνέχεια έλαβε ένταλμα σύλληψης εις βάρος του και, αφού τον ενημέρωσε, αποφασίστηκε να εγκαταλείψει και η ίδια τη χώρα και να μεταβεί στη Γεωργία. Επικαλέστηκε επίσης πιέσεις από την οικογένεια λόγω της γνωστοποίησης της μεταστροφής του συζύγου της, γεγονός που την επιβάρυνε ψυχολογικά.

 

23.          Ερωτηθείσα τι πιστεύει ότι θα της συμβεί σε περίπτωση επιστροφής στο Ιράν δήλωσε ότι θα είναι επικίνδυνο λόγω της μεταστροφής του συζύγου της στον Χριστιανισμό και επειδή η κόρη τους προωθεί τον Χριστιανισμό μέσω μέσων κοινωνικής δικτύωσης και τηλεοπτικού καναλιού. Κληθείσα να αποκριθεί εάν οι αρχές θα της επιτρέψουν την επιστροφή, απάντησε ότι θα είναι δύσκολο, διότι οι αρχές ενοχλούν πολλούς ανθρώπους, ενώ σε ερώτηση αν θα μπορούσε να μετεγκατασταθεί σε άλλη περιοχή της χώρας απάντησε αρνητικά. Στο πλαίσιο των αποκρίσεών της κατά το στάδιο των διερευνητικών ερωτημάτων, η  Αιτήτρια 2 δήλωσε ότι ο σύζυγός της άρχισε να μελετά τη χριστιανική πίστη, να διαβάζει τη Βίβλο και να πηγαίνει σε εκκλησίες όταν μετέβη στη Γεωργία, ενώ πριν εγκαταλείψει το Ιράν είχε σταματήσει να ακολουθεί το Ισλάμ για 5–6 μήνες. Εξήγησε ότι μία ημέρα, ενώ ήταν στην υπεραγορά του συζύγου της, ο σύζυγός της της είπε ότι θα πάει στην αδελφή του χωρίς περαιτέρω ενημέρωση και ακολούθως έφυγε από τη χώρα. Στις 28.2.2018 αστυνομικός μετέβη στην επιχείρηση και, αφού την ρώτησε για τον σύζυγό της, της παρέδωσε έγγραφο που έπρεπε να υπογράψει ώστε να παρουσιαστεί εκείνος στο δικαστήριο. Ανέφερε ότι δεν γνώριζε ούτε τις δραστηριότητες του συζύγου της ούτε ότι είχε εγκαταλείψει τη χώρα κατά τον χρόνο επίδοσης της κλήτευσης· το έμαθε λίγο πριν παραλάβει το ένταλμα σύλληψης και τον ενημέρωσε για τα σχετικά έγγραφα ενώ εκείνος βρισκόταν ήδη στη Γεωργία. Επιβεβαίωσε ότι ο σύζυγός της έχει βαπτισθεί Χριστιανός, χωρίς να γνωρίζει πότε ακριβώς, αλλά πληροφορήθηκε το γεγονός το ίδιο έτος της βάπτισής του, περίπου το 2018 ή το 2019. Ανέφερε ότι το ένταλμα σύλληψης εις βάρος του αφορά τη θρησκευτική του μεταστροφή. Διευκρίνισε επίσης ότι, μετά την εργασία της στην εταιρία, άνοιγε την επιχείρηση του συζύγου της ώστε να μην παραμένει κλειστή.

 

24.          Υποβλήθηκαν εξάλλου ερωτήσεις στην Αιτήτρια 2 σχετικά με τις δραστηριότητες της Αιτήτριας 3. Η Αιτήτρια 2 δήλωσε ότι η Αιτήτρια 3 συμμετέχει σε τηλεοπτικό κανάλι και παρουσιάζει παιδικό πρόγραμμα μέσω του οποίου προωθεί τον Χριστιανισμό και καλεί ανθρώπους να ασπασθούν τη θρησκεία. Το κανάλι, κατά δήλωσή της, ονομάζεται Gul Pande. Ανέφερε ότι η Αιτήτρια 3 ξεκίνησε τις ανωτέρω δραστηριότητες όταν ήρθε στη Δημοκρατία, επειδή της άρεσε η συγκεκριμένη ενασχόληση. Σε ερώτηση αν το κανάλι εκπέμπει στο Ιράν απάντησε καταφατικά, προσθέτοντας ότι την πληροφόρηση αυτή έλαβε από γυναίκα συγγενή. Δεν γνωρίζει αν το πρόγραμμα έχει περιέλθει σε γνώση των ιρανικών αρχών, αλλά εικάζει ότι αν αναζητήσουν το όνομά της είναι πιθανό να την εντοπίσουν. Δήλωσε ότι η Αιτήτρια 3 έχει μεταστραφεί στον Χριστιανισμό, αν και δεν έχει βαπτισθεί ακόμη, μέσω συμμετοχής της σε εκκλησία στη Δημοκρατία με την ονομασία Emmanuel Church, την οποία – όπως είπε – επισκέπτονται πολλοί Ιρανοί, καθώς και μέσω μελέτης της Βίβλου. Ως προς τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις, η Αιτήτρια 2 δήλωσε ότι ασπάζεται τον Χριστιανισμό χωρίς να έχει μεταστραφεί επισήμως ούτε να έχει βαπτισθεί. Διευκρίνισε ότι στο Ιράν δεν ασπαζόταν τον Χριστιανισμό, αλλά στη Δημοκρατία άρχισε να εκκλησιάζεται στην Emmanuel Church στη Λεμεσό και να ακολουθεί βασικές αρχές του, όπως το να μην ψεύδεται, να σέβεται και να αγαπά τους συνανθρώπους της. Ως προς τον τρόπο άσκησης της πίστης της δήλωσε ότι παρακολουθεί λειτουργία, λαμβάνει καθοδήγηση και εκπαίδευση από συγκεκριμένα πρόσωπα της εκκλησίας και συμβουλεύεται τον σύζυγό της σε θέματα πίστης.

 

25.          Αξιολογώντας τους ισχυρισμούς των Αιτητών 1 και 2, οι Καθ' ων η αίτηση διέκριναν τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς. Ο πρώτος αναφορικά με την ταυτότητα, τη χώρα καταγωγής και τα λοιπά στοιχεία του προφίλ τους. Ο δεύτερος, αναφορικά με το ότι ο Αιτητής 1 συμμετείχε σε μια κατ’ οίκον εκκλησία στο Ιράν και το ότι οι Αιτητές μεταστράφηκαν στο Χριστιανισμό.  Ο τρίτος, αναφορικά, με το ότι η Αιτήτρια 3 προωθεί ενεργά το Χριστιανισμό.

 

26. Οι Καθ’ ων η Αίτηση έκαναν δεκτό ως εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστο τον πρώτο ισχυρισμό, αναφορικά με τον τόπο καταγωγής και τελευταίας συνήθους διαμονής των Αιτητών στη χώρα καταγωγής. Αντιθέτως, απέρριψαν ως μη εσωτερικά και εξωτερικά αξιόπιστο τον δεύτερο ισχυρισμό του Αιτητή αρ. 1 ότι παρευρέθηκε τρεις φορές σε κατ’ οίκον εκκλησία, στην οποία η αστυνομία έκανε έφοδο και συνέλαβε τον υπεύθυνο, με συνέπεια να του αποσταλούν επιστολές (κλήτευση, ένταλμα) και να καταδικασθεί σε δύο έτη φυλάκιση. Κατά την κρίση των Καθ’ ων η Αίτηση: (α) ο Αιτητής δεν προσδιόρισε επακριβώς τον χρόνο της έφοδος· (β) δήλωσε αορίστως ότι οι αρχές δεν πλησίασαν μέλος της οικογένειάς του και απλώς απέστειλαν δύο επιστολές στο κατάστημά του· (γ) επικαλέστηκε ασύνδετα την αντίδραση της πεθεράς του· (δ) ούτε ο ίδιος ούτε μέλος της οικογένειας αντιμετώπισαν πρόβλημα κατά την έξοδο από τη χώρα, ενώ προσκόμισε αντίγραφο απόφασης περί διετούς ποινής για ασέβεια προς τη θρησκεία.

 

28. Οι Καθ’ ων η Αίτηση έκριναν επίσης αντιφατικές τις δηλώσεις του Αιτητή 1, καθώς ενώ ισχυρίστηκε ότι ήταν ιδιαιτέρως θρησκευόμενος και αγνοούσε ότι ο «Α» θα τον μετέφερε σε κατ’ οίκον εκκλησία, στο τέλος της συνέντευξης ανέφερε ότι κατά τις συνάξεις ένιωθε ήδη μεταστραφείς, μη πιστεύοντας πλέον στο Ισλάμ. Επισήμαναν επίσης ότι δεν περιέγραψε με επάρκεια τον χώρο και τα τεκταινόμενα, δεν εξήγησε την απουσία μέτρων ασφαλείας, δήλωσε ότι δεν γνώριζε προσωπικά τον «Μπ.» ούτε τον ρόλο του και επικαλέστηκε ασαφώς αλλαγή τηλεφώνου για την έλλειψη επαφής με δικηγόρο.

 

29. Κατά την κρίση των Καθ’ ων η αίτηση, οι απαντήσεις του Αιτητή αρ. 1 για τα έγγραφα ήταν ασαφείς: ανέφερε ότι τα αντίγραφα παραδόθηκαν στην υπεραγορά του και ότι δεν κατόρθωσε να προσκομίσει πρωτότυπα· ισχυρίστηκε νόμιμη έξοδο με βοήθεια φίλου του αδελφού του χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία για τις συνθήκες εξόδου ή το πρόσωπο που τον συνέδραμε· έδωσε μη συνεκτική αιτιολόγηση για την αναχώρηση από τη Γεωργία. Οι δηλώσεις του για μεταστροφή/βάπτιση κρίθηκαν αντιφατικές και αόριστες (αναφορά σε αμερικανική οργάνωση στη Γεωργία), ενώ η φωτογραφία που προσκόμισε είχε θολά πρόσωπα και δεν διευκρινίστηκε επαρκώς το περιεχόμενό της.

 

30. Ως προς την Αιτήτρια. 2, οι Καθ’ ων η Αίτηση διαπίστωσαν ασάφειες, κρίνοντας ότι δεν προσδιόρισε με σαφήνεια πότε ο σύζυγός της εγκατέλειψε τη χώρα ούτε γιατί άργησε δύο έτη να τον ακολουθήσει· η περιγραφή της για τις επιστολές (κλήτευση – ένταλμα ως τελευταία επιστολή) αντιφάσκει με τις δηλώσεις του Αιτητή 1 για το τρίτο έγγραφο (καταδικαστική απόφαση)· επεσήμαναν ότι η Αιτήτρια 2  2 δεν αναφέρθηκε στην απόφαση περί διετούς ποινής· δήλωσε ότι έλαβε έγγραφο στις 28.2.2018 ενώ η ημερομηνία έκδοσης ήταν 6.3.2018· και οι δηλώσεις της περί επικοινωνίας με τον Αιτητή1 μετά την πρώτη επιστολή δεν ήταν συνεκτικές.

 

31. Οι Καθ’ ων η Αίτηση θεώρησαν αόριστη τη δήλωση της Αιτήτριας α2 ότι προσεγγίστηκε μόνον κατά την επίδοση επιστολής και υβρίστηκε, χωρίς λεπτομέρειες, δηλώνοντας ότι δεν διάβασε τις επιστολές από φόβο. Επισήμαναν αντίφαση μεταξύ της δήλωσής της ότι ο Αιτητής ότι  δεν ήταν θρησκευόμενος και των δηλώσεών του ότι ήταν συνεπής Μουσουλμάνος. Υπέθεσε ότι εκείνος ασπάστηκε τον Χριστιανισμό στη Γεωργία και βαπτίστηκε το 2018, χωρίς συγκεκριμένα στοιχεία, ενώ δεν προσδιόρισε τη συχνότητα επισκέψεών του σε κατ’ οίκον εκκλησία. Για τη δική της μεταστροφή έδωσε ασαφείς και αντιφατικές δηλώσεις ως προς τον χρόνο και τους λόγους· όταν της υπεδείχθη ότι δεν γνώριζε για τη μεταστροφή του συζύγου της, αποκρίθηκε αντιφατικά ότι «πάντα αμφέβαλε». Δεν επεξήγησε με σαφήνεια τους λόγους για τους οποίους επιθυμεί να μεταστραφεί ούτε γιατί δεν έχει ακόμη βαπτισθεί.

 

32. Τέλος, ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, οι Καθ’ ων η αίτηση αξιολόγησαν τις τρεις επιστολές που προσκόμισε ο Αιτητής αρ. 1, των οποίων η αυθεντικότητα δεν κατέστη δυνατό να επιβεβαιωθεί καθώς επρόκειτο για αντίγραφα. Κρίθηκε ότι οι δηλώσεις των Αιτητών δεν συμφωνούν με το περιεχόμενο των εγγράφων: ο Αιτητής αρ. 1 δεν εξήγησε πώς εγκατέλειψε νόμιμα τη χώρα με ένταλμα σε βάρος του, η Αιτήτρια αρ. 2 δεν συγκεκριμενοποίησε το περιεχόμενο ούτε αναφέρθηκε στην τρίτη επιστολή (καταδικαστική απόφαση). Λήφθηκαν υπόψη και πληροφορίες από εξωτερικές πηγές για τον Χριστιανισμό στο Ιράν και, κατ’ εκτίμηση των Καθ’ ων η Αίτηση, ο ανωτέρω ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολό του.

 

26.          Ομοίως, απορρίφθηκε και ο τρίτος ισχυρισμός, περί του ότι η Αιτήτρια  3 προωθεί ενεργά τον Χριστιανισμό στο Ιράν, με τις ιρανικές αρχές να έχουν μάθει τις δραστηριότητες της, καθώς μια φωτογραφία της δημοσιεύτηκε σε ιστοσελίδα στο Ιράν. Ειδικότερα, κρίθηκε ότι ο Αιτητής 1 δεν ήταν σε θέση να επεξηγήσει με σαφήνεια για ποιο λόγο δεν αναφέρθηκε καθόλου, κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, στις δραστηριότητες της κόρης του, παρότι επρόκειτο για ένα τόσο σοβαρό γεγονός. Αποκρίθηκε ότι το ξέχασε και ότι δεν ρωτήθηκε σχετικά ενώ ο ίδιος είχε δηλώσει σε προηγούμενο σημείο της συνέντευξης του ότι ο λόγος για τον οποίο δεν μπορούσε να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής του ήταν η παρουσία του σε χριστιανικές  συναθροίσεις. Ως προς το έγγραφο που προσκόμισε ο Αιτητής 1, στο οποίο περιλαμβάνονται διαδικτυακοί σύνδεσμοι, οι οποίοι επιβεβαιώνουν τις δραστηριότητες της Αιτήτριας 3, κρίθηκε πως ο Αιτητής 1 δεν μπορούσε να συγκεκριμενοποιήσει το περιεχόμενο των βίντεο που περιλαμβάνονται στους ανωτέρω συνδέσμους,  ενώ ως δήλωσε έχει δει τα εν λόγω βίντεο. Επίσης, δεν κατάφερε να κατονομάσει με ακρίβεια και συνέπεια την ιστοσελίδα που διαχειρίζεται η κόρη του, αναφέροντας ότι το όνομά της είναι "Gul Pande", στοιχείο που δεν αντιστοιχεί με τους συνδέσμους που έχει υποβάλει.  Ο Αιτητής 1 ρωτήθηκε επίσης πώς έμαθε ότι οι ιρανικές αρχές γνωρίζουν για τα βίντεο της Αιτήτριας 3, αποκρινόμενος χωρίς σαφήνεια και βασιζόμενος σε προσωπικές υποθέσεις, διευκρινίζοντας ότι δεν έχει καμία ένδειξη ότι οι αρχές ή η οικογένειά του γνωρίζουν με βεβαιότητα για τις ως άνω δραστηριότητες της κόρης τους. Επίσης, κρίθηκε ότι ο Αιτητής 1 δεν παρείχε συγκεκριμένες ή λεπτομερείς πληροφορίες για τον τρόπο που η Αιτήτρια 3 ασκεί τον Χριστιανισμό στη Δημοκρατία. Ως ασυνεπείς κρίθηκαν και οι δηλώσεις του σε σχέση με το ότι η Αιτήτρια 3 έχει πλήρως μεταστραφεί επειδή πηγαίνει στην εκκλησία και διαχειρίζεται την ιστοσελίδα, ενώ ταυτόχρονα ανέφερε ότι δεν έχει βαπτιστεί.

 

27.          Οι Καθ’ ων η Αίτηση, αξιολογώντας τις δηλώσεις της Αιτήτριας 2, διαπίστωσαν ότι οι ισχυρισμοί της δεν είναι εσωτερικά συνεκτικοί ούτε εξωτερικά αξιόπιστοι. Ειδικότερα, σε αντίθεση με τον Αιτητή 1, η Αιτήτρια 2 ανέφερε ότι η Αιτήτρια 3 αποτελεί μέρος τηλεοπτικού προγράμματος το οποίο καλεί παιδιά να ασπαστούν τον Χριστιανισμό μέσω του καναλιού “Gul Pande”, χωρίς ωστόσο να παρέχει συγκεκριμένα ή επαληθεύσιμα στοιχεία. Οι δηλώσεις της ήταν γενικόλογες, καθόσον ανέφερε απλώς ότι η Αιτήτρια 3 άρχισε να ανεβάζει σχετικά βίντεο μετά την άφιξή της στην Κύπρο, ενώ γνώριζε ότι κάτι τέτοιο είναι παράνομο. Περαιτέρω, προσέθεσε χωρίς συνοχή ότι άτομο από την οικογένειά της την ενημέρωσε πως είδε την Αιτήτρια 3 και ότι φοβάται μήπως οι αρχές εντοπίσουν το όνομά της στο διαδίκτυο. Η Αιτήτρια 2 δεν ήταν σε θέση να προσδιορίσει σε ποια πλατφόρμα ή μέσω ποιου μέσου μεταδίδονται τα φερόμενα βίντεο στο Ιράν. Ως προς τον ισχυρισμό περί μεταστροφής της Αιτήτριας 3 προς τον Χριστιανισμό, οι δηλώσεις της Αιτήτριας 2 κρίθηκαν επίσης αόριστες, καθώς περιορίστηκε να αναφέρει ότι η τελευταία έχει «πλήρως μεταστραφεί» επειδή εκκλησιάζεται και διαβάζει τη Βίβλο, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι δεν έχει τελέσει βάπτιση.

 

28.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού, οι Καθ’ ων η Αίτηση κατέληξαν ότι η γνησιότητα των ηλεκτρονικών συνδέσμων στο YouTube, τους οποίους προσκόμισε ο Αιτητής 1, δεν ήταν δυνατόν να επαληθευθεί. Περαιτέρω, διαπιστώθηκε ότι οι Αιτητές δεν παρείχαν επαρκείς και συγκεκριμένες λεπτομέρειες αναφορικά με το λόγο για τον οποίο η θυγατέρα τους φέρεται να αποφάσισε να αρχίσει να αναρτά βίντεο σχετικά με τον Χριστιανισμό μετά την άφιξη της οικογένειας στη Δημοκρατία. Επιπλέον, κατόπιν έρευνας, δεν εντοπίστηκαν εξωτερικές πηγές πληροφόρησης που να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του καναλιού “Gul Pande”. Επισημάνθηκε δε ότι το YouTube αποτελεί μία από τις διαδικτυακές πλατφόρμες που τελούν υπό αποκλεισμό από τις ιρανικές αρχές. Κατόπιν των ανωτέρω, οι Καθ’ ων η Αίτηση απέρριψαν τον εν λόγω ισχυρισμό.

 

29.          Κατά την αξιολόγηση του κινδύνου που διατρέχουν οι Αιτητές στη βάση του μοναδικού αποδεκτού ουσιώδους ισχυρισμού τους, οι Καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι οι Αιτητές δεν διατρέχουν οιοδήποτε κίνδυνο στη χώρα καταγωγής τους.

 

30.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, οι Καθ’ ων η αίτηση κατέγραψαν ότι με βάση τις δηλώσεις των Αιτητών, το προσωπικό τους προφίλ και την αξιολόγηση κινδύνου, δεν πληρούνται οι προυποθέσεις  του άρθρου 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου, ώστε να υπαχθούν στο προσφυγικό καθεστώς. Περαιτέρω, κατέληξαν ότι δεν πληρούνται ούτε οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση συμπληρωματικής προστασίας, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 19 (2) του ανωτέρω Νόμου.  Κρίθηκε τέλος ότι σε περίπτωση επιστροφής του στο Ιράν, δεν συντρέχει οποιοσδήποτε κίνδυνος παράβασης του άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (στο εξής το «της ΕΣΔΑ»)και της αρχής της μη επαναπροώθησης.

 

31.          Κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου, ημερομηνίας 12.5.2023, οι Αιτητές, δια του συνηγόρου τους, διευκρίνισαν ότι η επαφή του Αιτητή 1 με τον Χριστιανισμό άρχισε τον Φεβρουάριο του 2018, περίπου ένα μήνα πριν την αναχώρησή του από τη χώρα καταγωγής του. Ειδικότερα, ανέφεραν ότι ο Αιτητής 1 συμμετείχε σε συναθροίσεις διάδοσης του Χριστιανισμού, κατά τη διάρκεια μίας εκ των οποίων πραγματοποιήθηκε αστυνομική έφοδος σε οικία, από την οποία ο ίδιος διέφυγε, ενώ κάποιοι από τους συλληφθέντες φέρονται να γνωστοποίησαν το όνομά του στις αρχές. Επιβεβαιώθηκε ότι το ένταλμα σύλληψης εκδόθηκε ενόσω ο Αιτητής 1 βρισκόταν ακόμη στο Ιράν και ότι επιδόθηκε στη σύζυγό του. Σε ερώτηση του Δικαστηρίου αναφορικά με το εάν τα μέλη της οικογένειάς του αντιμετώπισαν οποιοδήποτε πρόβλημα λόγω της έκδοσης του εντάλματος, οι Αιτητές απάντησαν αρνητικά. Ανέφεραν ότι η Αιτήτρια 2, μαζί με τα τέκνα της, μετέβη προσωρινά στην οικία της μητέρας της και ότι η οικογένεια συνενώθηκε με τον Αιτητή 1 περίπου ένα έτος αργότερα. Τέλος, δήλωσαν ότι ο Αιτητής 1 εξακολουθεί να διατηρεί επικοινωνία με έναν από τους αδελφούς του, ενώ κανένα από τα αδέλφια του δεν έχει ενοχληθεί από τις ιρανικές αρχές.

 

32.          Κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου, στις 12.6.2023, ο Αιτητής 1 επιβεβαίωσε όσα είχε δηλώσει κατά τη συνέντευξή του, αναφορικά με την περιοχή τελευταίας διαμονής του στη χώρα καταγωγής του, καθώς και το εργασιακό προφίλ του ιδίου και της συζύγου του. Δήλωσε ότι η πρώτη του επαφή με τον Χριστιανισμό έλαβε χώρα το έτος 1396 (2018)[1], μέσω φίλου του ονόματι «Α», με τον οποίο, όπως ανέφερε, δεν έχει πλέον καμία επαφή και αγνοεί την παρούσα διαμονή του. Επισήμανε ότι όλα τα μέλη της οικογένειάς του είναι Μουσουλμάνοι, πλην ενός αδελφού του, ο οποίος έχει μεταστραφεί στον Προτεσταντισμό και διαμένει στο Ιράν.

 

33.          Ως προς την πρώτη του επαφή με τον Χριστιανισμό, ανέφερε ότι ο φίλος του «Α» τον γνώρισε με τον κ. «Μ», υπεύθυνο της εκκλησίας, ο οποίος διέμενε στην ίδια γειτονιά. Για πρώτη φορά κατά το ακροατήριο ισχυρίστηκε ότι ο κ. «Μ» επί έξι περίπου μήνες τους παρείχε πληροφορίες για τον Χριστιανισμό και ειδικότερα για τον Προτεσταντισμό, και ακολούθως οργανώθηκαν οι συναθροίσεις σε κατ’ οίκον εκκλησία. Επεξήγησε ότι, μολονότι γνώριζε τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί στο Ιράν, συνέχισε να συμμετέχει, διότι, όπως ανέφερε, ένα βιβλίο που του έδωσε ο ανωτέρω άνδρας τον έκανε να αισθανθεί «τη δύναμη της σωτηρίας» και να πιστέψει ότι θα σωθεί.

 

34.          Επιβεβαίωσε ότι μέχρι την αναχώρησή του από το Ιράν είχε παρευρεθεί σε τρεις συναντήσεις, στις οποίες η σύζυγός του δεν είχε λάβει γνώση. Κατά τις συναντήσεις, όπως περιέγραψε, οι συμμετέχοντες προσεύχονταν και συζητούσαν για το Ιερό Βιβλίο· οι συναθροίσεις αυτές πραγματοποιούνταν κάθε Σάββατο, αν και ο ίδιος συμμετείχε ανά δεκαπενθήμερο. (Κατά τη συνολική αξιολόγηση των δηλώσεών του, προκύπτει ότι η εμπλοκή του με τις κατ’ οίκον συναθροίσεις διήρκεσε περί τον ένα μήνα, προτού λάβει χώρα η αστυνομική έφοδος.)

 

35.          Ο Αιτητής 1 ανέφερε ότι τα άτομα που συμμετείχαν στις εν λόγω συναντήσεις δεν ήταν σταθερά και ότι ο ίδιος δεν ήταν παρών κατά τη σύλληψη του κ. «Μ», ο οποίος, όπως ισχυρίστηκε, κατηγορήθηκε για προώθηση του Χριστιανισμού. Μετά τη σύλληψη του «Μ», ο «Α» τον κάλεσε τηλεφωνικώς και του ζήτησε να σταματήσουν να επικοινωνούν. Επισήμανε ότι το περιστατικό αυτό συνέβη περί τον δωδέκατο μήνα του ιρανικού ημερολογίου.

 

36.          Φοβούμενος, διέκοψε τις μετακινήσεις του, εγκατέλειψε την οικία του και, όπως δήλωσε, στις 09/12/1396 (28 Φεβρουαρίου 2018) έλαβε επιστολή κλήσης για εμφάνισή του ενώπιον του Δικαστηρίου στις 15/12/1396 (6 Μαρτίου 2018). Μετά τη λήψη της επιστολής μετέβη στην οικία του αδελφού του στην Τεχεράνη. Επειδή δεν εμφανίστηκε στο Δικαστήριο, όπως υποστήριξε, εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εις βάρος του στις 17/12/1396 (8 Μαρτίου 2018), το οποίο επιδόθηκε στη σύζυγό του. Κατά τα λεγόμενά του, το ένταλμα αφορούσε τόσο τη μη εμφάνισή του ενώπιον του Δικαστηρίου όσο και τη συμμετοχή του σε θρησκευτικές δραστηριότητες και χριστιανικές συνάξεις.

 

37.           Ο Αιτητής 1 συμπλήρωσε ότι, ευρισκόμενος στην Τεχεράνη και προτού τεθεί σε ισχύ απαγόρευση εξόδου από τη χώρα —την οποία, όπως είπε, πληροφορήθηκε από τον αδελφό του μέσω του δικηγόρου του—, ταξίδεψε προς τη Γεωργία χωρίς να θυμάται επακριβώς την ημερομηνία (23 ή 24 Μαρτίου 2018). Ισχυρίστηκε ότι για τη διευκόλυνση της εξόδου του τον συνέδραμε φίλος του αδελφού του, ώστε να αναχωρήσει με λεωφορείο.

 

38.          Ερωτηθείς πότε ενημέρωσε τη σύζυγό του, απάντησε ότι απέφυγε κάθε επικοινωνία μαζί της προκειμένου να μην προκύψουν προβλήματα. Μετά τη μετάβαση της συζύγου του στην οικία του αδελφού του, επικοινωνούσε μαζί της μέσω της εφαρμογής WhatsApp, χρησιμοποιώντας το τηλέφωνο του τελευταίου. Επισήμανε ότι κανένα μέλος της οικογένειάς του δεν ενοχλήθηκε από τις αρχές, πλην του αδελφού του, στον οποίο ασκήθηκαν πιέσεις για να επιστρέψει. Τα τέκνα του συνέχισαν κανονικά το σχολείο. Δήλωσε ότι ο αδελφός του δεν είναι ανοιχτά Χριστιανός ούτε έχει βαπτιστεί. Ερωτηθείς γιατί εξακολουθεί να αναζητείται ύστερα από τέσσερα έτη, απάντησε ότι η υπόθεσή του παραμένει εκκρεμής ενώπιον του Δικαστηρίου, καθώς δεν είχε εμφανιστεί, και ότι στο παρελθόν είχε συλληφθεί για κατανάλωση αλκοόλ. Περαιτέρω, δήλωσε ότι μίλησε για πρώτη φορά στη σύζυγό του για τη μεταστροφή του στον Χριστιανισμό όταν βρισκόταν στη Γεωργία, όπου επανενώθηκε με εκείνη και τον υιό του το 2019. Εγκατέλειψαν τη Γεωργία, όπως είπε, λόγω της εγγύτητας με το Ιράν και επειδή δεν μπορούσαν να υποβάλουν αίτηση ασύλου.

 

39.          Ανέφερε ότι ακολούθησε το προτεσταντικό δόγμα επειδή οι Ιρανοί που γνώρισε στο Ιράν και στη Γεωργία ήταν προτεστάντες. Ως προς την κόρη του, δήλωσε ότι επανενώθηκε μαζί τους αργότερα στην Τουρκία. Ισχυρίστηκε ότι η οικογένειά του μεταστράφηκε στην Ορθοδοξία αφότου αφίχθηκαν στη Δημοκρατία. Ερωτηθείς γιατί δεν ακολούθησαν το ίδιο δόγμα με εκείνον, απάντησε ότι «δεν έχει σημασία το δόγμα, ο Χριστιανισμός είναι τρόπος ζωής». Ανέφερε ότι η οικογένειά του δεν συμμετέχει στη θεία λειτουργία, διότι βρίσκεται ακόμη σε διαδικασία κατήχησης και δεν έχει βαπτιστεί. Πρόσθεσε ότι στο Ιράν αναγκάστηκε να ασπαστεί τον Προτεσταντισμό, καθώς δεν υπήρχε άλλο χριστιανικό δόγμα, ενώ στη Δημοκρατία προτιμά να συμμετέχει σε ορθόδοξες συναντήσεις, λόγω γλώσσας και τρόπου προσευχής. Τόνισε ότι η μεταστροφή σε άλλη θρησκεία στο Ιράν τιμωρείται με θάνατο και ότι, μέσω του δικηγόρου του αδελφού του, ενημερώθηκε πως κινδυνεύει. Τέλος, δήλωσε ότι έμαθε από τον αδελφό του πως ο κ. «Μ» παραμένει έγκλειστος στη φυλακή, ενώ αγνοεί την τύχη των λοιπών προσώπων που συμμετείχαν στις συναθροίσεις, πλην της αδελφής του ανωτέρω, η οποία επίσης συνελήφθη.

 

40.          Κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου, στις 12.5.2023, η Αιτήτρια 2 επανέλαβε όσα είχε δηλώσει κατά τη συνέντευξή της ενώπιον της Διοίκησης, αναφορικά με το προσωπικό της προφίλ και την περιοχή διαμονής της στη χώρα καταγωγής της. Επιβεβαίωσε ότι η οικογένειά της εξακολουθεί να διαμένει στο Ιράν και ότι είναι Μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα.

 

41.          Ερωτηθείσα για ποιο λόγο μετέβη το 1398 (2019–2020) στη Γεωργία, ανέφερε ότι ο σύζυγός της είχε αναχωρήσει από το Ιράν λέγοντάς της πως θα πραγματοποιούσε ένα ταξίδι. Μετά την αναχώρησή του, η ίδια παρέλαβε έγγραφο από το Δικαστήριο, το οποίο την ανησύχησε και δεν ήξερε πώς να το διαχειριστεί. Ως προς την κλήτευση για εμφάνιση στο Δικαστήριο, δήλωσε ότι της επιδόθηκε τον δωδέκατο μήνα του έτους 1396 (Φεβρουάριος–Μάρτιος 2018) και ότι ανέφερε πως ο Αιτητής 1 όφειλε να εμφανισθεί ενώπιον του Δικαστηρίου σε συγκεκριμένη ημερομηνία, την οποία δεν θυμόταν.

 

42.          Μετά την επίδοση της κλήτευσης, απευθύνθηκε στον αδελφό του συζύγου της για να μεταβιβάσει στον Αιτητή τη σχετική πληροφορία. Εν συνεχεία, φοβούμενη, μετέβη στην οικία της μητέρας της στο Σιράζ, όπου παρέμεινε για δύο εβδομάδες. Για πρώτη φορά ανέφερε ότι φιλοξενήθηκε προσωρινά και στην οικία του αδελφού του συζύγου της, αλλά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα το πέρασε στην Κοτζάμπ, όπου συντηρούνταν από τα χρήματα της πώλησης του μαγαζιού τους.

 

43.          Δήλωσε ότι, κατά το διάστημα εκείνο, δεν μπορούσε να στέλνει τα παιδιά της στο σχολείο λόγω της μεγάλης απόστασης. Μετέβη ακολούθως στη Γεωργία μαζί με τον υιό της, ενώ επικοινωνούσε με τον σύζυγό της μέσω του αδελφού του. Η Αιτήτρια 3 παρέμεινε στο Ιράν και διέμενε με τη μητέρα της Αιτήτριας 2, στη Σιράζ.

 

44.          Επεξήγησε ότι έλαβε γνώση της μεταστροφής του συζύγου της και της εμπλοκής του σε χριστιανικές δραστηριότητες μόνο όταν παρέλαβε την επιστολή προς εμφάνισή του ενώπιον του Δικαστηρίου· μέχρι τότε, αγνοούσε πλήρως το στοιχείο αυτό.

 

45.          Ως προς τις συνθήκες διαβίωσής τους στη Γεωργία, δήλωσε ότι ο σύζυγός της επιθυμούσε να εγκαταλείψουν τη χώρα. Ανέφερε ότι ο σύζυγός της συμμετείχε τακτικά στις λειτουργίες εκκλησίας στη Γεωργία, ιδίως τα Σάββατα και τις επίσημες αργίες. Επιβεβαίωσε ότι η Αιτήτρια 3, συνοδευόμενη από τη μητέρα της Αιτήτριας 2, μετέβη στην Τουρκία, όπου επανενώθηκαν και όλοι μαζί ταξίδεψαν προς τη Δημοκρατία, ενώ η μητέρα της εν συνεχεία επέστρεψε στο Ιράν.

 

46.          Σε σχέση με την άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων του συζύγου της στην Κύπρο, απάντησε θετικά, δηλώνοντας ότι ο σύζυγός της εκκλησιάζεται στον «Εμμανουήλ» στη Λεμεσό, εκκλησία που απευθύνεται σε Ιρανούς, ενώ η ίδια με τα τέκνα της παρακολουθούν λειτουργία σε άλλη εκκλησία κοντά στην οικία τους. Ανέφερε ότι έχει επιλέξει την Ορθοδοξία, καθώς, κατά την άποψή της, δεν υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές με τα λοιπά χριστιανικά δόγματα. Τόνισε ότι η ίδια και τα τέκνα της δεν έχουν ακόμη βαπτιστεί.

 

47.          Τέλος, ερωτηθείσα τι θα της συμβεί σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της, απάντησε ότι κινδυνεύει με ποινή φυλάκισης, καθώς αυτή είναι, όπως είπε, η ποινή για όσους μεταστρέφονται ή έχουν επαφές με τον Χριστιανισμό.

 

48.          Στις 7.3.2025, ο Αιτητής 1 προσκόμισε, κατόπιν οδηγιών του παρόντος Δικαστηρίου, ένορκη δήλωση, δια της οποίας ανέφερε ότι καταθέτει τα αντίγραφα των εγγράφων τα οποία είχε παραδώσει στην Υπηρεσία Ασύλου κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του (Τεκμήριο Β), καθώς και τις μεταφράσεις αυτών από επαγγελματία μεταφραστή στις γλώσσες περσικά και ελληνικά (Τεκμήριο Α). Ισχυρίστηκε ότι τα ανωτέρω έγγραφα δεν ελήφθησαν υπόψη από την Υπηρεσία Ασύλου κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης. Ανέφερε ότι στην πρώτη σελίδα του Τεκμηρίου Α παρατίθενται οι κατηγορίες που έχουν αποδοθεί στον ίδιο και σε δύο ακόμη κατηγορουμένους, σύμφωνα με τη συνεδρίαση του Επαναστατικού Δικαστηρίου της Σιράζ της 25.3.2018. Οι σελίδες 2 και 3 του εν λόγω τεκμηρίου περιλαμβάνουν το διατακτικό της απόφασης, με το οποίο καταδικάζεται σε ποινή φυλάκισης δύο ετών για «προπαγανδιστική δραστηριότητα κατά του Ιερού Καθεστώτος» και «προσβολή του Ανώτατου Ηγέτη, Ιμάμη Χομεϊνί». Περαιτέρω, στην τέταρτη σελίδα του ίδιου τεκμηρίου αναφέρεται ότι η επιβληθείσα ποινή μειώθηκε κατά το ένα τέταρτο αυτής, κατόπιν δικαστικής απόφασης ημερομηνίας 26.4.2018. Στην ίδια σελίδα καταγράφονται και προηγούμενες καταδίκες του Αιτητή, μεταξύ των οποίων η επιβολή ποινής 80 μαστιγωμάτων για κατανάλωση αλκοόλ, ποινή η οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, έχει ήδη εκτελεστεί.

 

49.          Εν συνεχεία, κατά τη δικάσιμο στις 10.3.2025, οι Αιτητές 2 και 3 επιβεβαίωσαν ότι δεν έχουν βαπτισθεί και ότι λαμβάνουν συνεχή κατήχηση.  Η Αιτήτρια 3 επανέλαβε όσα είχε δηλώσει σε προγενέστερο στάδιο, αναφορικά με τους λόγους για τους οποίους έχει επιλέξει να ακολουθήσει διαφορετικό δόγμα από εκείνο του πατέρα της και αναφορικά με το τι θα της συμβεί σε περίπτωση επιστροφής της στην χώρα καταγωγής τους. Επιπλέον, υποβλήθηκαν επιπρόσθετες ερωτήσεις στην Αιτήτρια 3 σχετικά με τη δραστηριότητά της στην προώθηση του Χριστιανισμού μέσω της εκπομπής  που παρουσιάζει σε διαδικτυακό κανάλι. Όταν ερωτήθηκε από το Δικαστήριο για ποιον λόγο δεν έχει ακόμη προχωρήσει στη βάπτισή της, η Αιτήτρια 3 απάντησε ότι βρίσκεται σε μια συνεχή διαδικασία μάθησης και ότι, όταν συνομιλεί με τον πατέρα της, δεν αισθάνεται ακόμη έτοιμη, αν και προτίθεται να το πράξει στο μέλλον. Διευκρίνισε επίσης ότι δεν συμμετέχει στη Θεία Κοινωνία, καθώς δεν έχει ακόμη βαπτιστεί.

 

50.          Κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου, στις 14.3.2025, τέθηκαν στην Αιτήτρια 2 συμπληρωματικές διερευνητικές ερωτήσεις αναφορικά με το χρόνο κατά τον οποίο πληροφορήθηκε την ενασχόληση του Αιτητή 1 με τον Χριστιανισμό. Απαντώντας, δήλωσε αρχικώς ότι το έμαθε από τον αδελφό του συζύγου της, κατά το χρονικό διάστημα που ο Αιτητής είχε ήδη εγκαταλείψει το Ιράν. Σε άλλη αποκριθείσα ερώτηση, ανέφερε ότι δεν το γνώριζε μέχρις ότου αφίχθη στην Κύπρο. Σε τρίτο σημείο της κατάθεσής της, δήλωσε ότι όταν μετέβησαν οικογενειακώς στην Τουρκία αντιλήφθηκε πως ο σύζυγός της ασχολείται με τον Χριστιανισμό, προσθέτοντας ότι μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο αγνοούσε πλήρως τη μεταστροφή του. Επανέλαβε ότι ο Αιτητής 1 εγκατέλειψε το Ιράν χωρίς να την ενημερώσει για τους λόγους της αναχώρησής του και ότι υποψιάστηκε πως είχε συμβεί κάτι σοβαρό όταν έλαβε την κλήση του Δικαστηρίου. Όπως ανέφερε, μετά την παραλαβή της κλήσης, φοβήθηκε και απευθύνθηκε στον αδελφό του Αιτητή 1 για να την ενημερώσει σχετικά. Σε ερώτηση του Δικαστηρίου αναφορικά με το πότε και πού έλαβε την κλήτευση, απάντησε ότι της παραδόθηκε από κρατικό υπάλληλο ενώ βρισκόταν στον χώρο εργασίας της. Για πρώτη φορά ενώπιον του Δικαστηρίου, η Αιτήτρια δήλωσε ότι κατά το διάστημα από την παραλαβή της κλήσης μέχρι την έξοδό της από τη χώρα, ένα περίπου έτος αργότερα, παρακολουθείτο από κρατικό υπάλληλο. Ανέφερε επίσης ότι παρακολουθεί μαθήματα κατήχησης για τον Χριστιανισμό στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας από το 2022–2023, διευκρινίζοντας ότι δεν έχει ακόμη βαπτιστεί, καθώς, όπως της είπε ο ιερέας, απαιτείται περισσότερος χρόνος προετοιμασίας. Επεσήμανε ότι από την ενασχόλησή της με τον Χριστιανισμό έχει λάβει αγάπη και εσωτερική γαλήνη, και ότι της αρέσει να πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή, καθώς εκεί συναντά ομοεθνείς της. Ως προς τη συχνότητα της συμμετοχής της στις λατρευτικές εκδηλώσεις, δήλωσε ότι παρακολουθεί τα μαθήματα κατήχησης κάθε Τρίτη, ενώ κάθε Κυριακή παρευρίσκεται στη λειτουργία της Προτεσταντικής εκκλησίας. Κληθείσα να εξηγήσει πώς συνδυάζει τη συμμετοχή της στις λειτουργίες της Προτεσταντικής εκκλησίας με την κατήχησή της στην Ορθόδοξη, απάντησε ότι «και οι δύο εκκλησίες παρακολουθούν τον Ιησού Χριστό».

 

51.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν του Δικαστηρίου δεδομένων, όπως προβλέπεται από τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, και επί τη βάσει του συνόλου του αποδεικτικού υλικού, καταρχάς το Δικαστήριο συντάσσεται συντάσσομαι με τους Καθ’ων η αίτηση, ως προς τον πρώτο ισχυρισμό, δεδομένου ότι οι Αιτητές υπήρξαν σαφείς ως προς τα προσωπικά τους στοιχεία, τον τόπο καταγωγής και την εκπαίδευσή τους και το οικογενειακό εν γένει περιβάλλον τους, ενώ δεν προέκυψαν στοιχεία που να συνηγορούν κατά της αξιοπιστίας του ισχυρισμού.

 

52.          Ως προς την αξιολόγηση του δεύτερου ισχυρισμού, οι αφηγήσεις του Αιτητή 1 και της Αιτήτριας 2, σχετικά με το ότι ο πρώτος παρευρέθηκε τρεις φορές σε τελετές σε μία κατ’ οίκον εκκλησία, στην οποία η αστυνομία πραγματοποίησε έφοδο και συνέλαβε τον υπεύθυνο  αυτής και εξαιτίας αυτού ο Αιτητής 1 έλαβε τρεις επιστολές από το καθεστώς (κλήτευση, ένταλμα σύλληψης και καταδίκη) και καταδικάστηκε σε δύο έτη ποινή φυλάκισης, επισημαίνονται τα εξής. Οι Αιτητές 1 και 2 υπήρξαν εν πολλοίς συνεκτικοί ως προς τους ισχυρισμούς τους σε όλα τα στάδια εξέτασης της αίτησής του για διεθνή προστασίας. Ειδικότερα, ο Αιτητής 1 υπήρξε συνεπής τόσο ως προς τα γεγονότα του μήνα που προηγήθηκε της εξόδου του από τη χώρα (συμμετοχή σε τρεις λειτουργίας, τρόπος που ήρθε σε επαφή με το χριστιανισμό, σύλληψη υπεύθυνου της χριστιανικής κοινότητας στην οποία συμμετείχε), ενώ ταυτόχρονα, παρουσιάζεται χρονικά συνεκτικός ως προς το αφήγημά του. Ομοίως και η Αιτήτρια 2.

 

53.          Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε πληροφορίες σε σχέση με την κρατική και κοινωνική μεταχείριση των μεταστραφέντων προς τον Χριστιανισμό Μουσουλμάνων, από τις οποίες προκύπτουν τα κάτωθι:

 

54.          Το άρθρο 12 του Συντάγματος  του Ιράν ορίζει το Ισλάμ ως την επίσημη θρησκεία του κράτους.^[2] Οι Χριστιανοί είναι μία από τις τρείς αναγνωρισμένες θρησκευτικές μειονότητές μαζί με τους Ζωροαστριστές, και τους Εβραίους, στους οποίους σύμφωνα με Άρθρο 13 του Συντάγματος αναγνωρίζεται το δικαίωμα τους στην θρησκευτική λατρεία.^[3] Η μόνη αποδεκτή μεταστροφή θρησκείας είναι από άλλη θρησκεία στο Ισλάμ, όπως επιβεβαιώνει πλήθος πηγών.^[4]   Η μεταστροφή από το Ισλάμ στο Χριστιανισμό συχνά γίνεται αντιληπτή ως αποστασία και έγκλημα.^[5]

 

55.          Σύμφωνα με ΜΚΟ που επικαλείται έκθεση του USDOS για την θρησκευτική ελευθερία στο Ιράν, η οποία καλύπτει το έτος 2023, αναφέρεται πως πολλοί Χριστιανοί που ζουν στη χώρα είναι μεταστραφέντες από το Ισλάμ ή από άλλα αναγνωρισμένα δόγματα^[6]. Επίσης, κοινή έκθεση διαφόρων ΜΚΟ (Article 18, Middle East Concern (MEC), Christian Solidarity Worldwide (CSW) και Open Doors International)  του 2024 σημειώνει πως οι Χριστιανοί μεταστραφέντες είναι η μεγαλύτερη σε αριθμό μη αναγνωρισμένη από το κράτος χριστιανική κοινότητα στη χώρα.^[7] 

 

56.          Πηγές αναφέρουν πως καταγράφηκαν συλλήψεις και κράτηση Χριστιανών μεταστραφέντων.^[8] Επίσης αναφέρεται πως άτομα που ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό από το Ισλάμ κρατήθηκαν και εξαναγκάσθηκαν να υπογράψουν πως θα απέχουν από χριστιανικές δραστηριότητες ή διατάχθηκαν να παρακολουθήσουν εκπαιδευτικές προς το Ισλάμ συνεδρίες. Ομοίως, έτερες πηγές καταγράφουν πως οι μεταστραφέντες από το Ισλάμ Χριστιανοί αντιμετωπίζουν συνεχιζόμενη καταπίεση, υψηλά επίπεδα παρενοχλήσεων, παρακολούθηση και στοχοποίηση από τις αρχές της χώρας, ενώ υπόκεινται σε κοινωνική πίεση και απόρριψη από τα μέλη της κοινότητας ή την οικογένεια.^[9] Πηγές ανέφεραν περιπτώσεις χριστιανών μετεστραφέντων που καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης για αδικήματα σχετιζόμενα με τη θρησκεία καθώς και αντιμετώπισαν περιορισμούς στις μετακινήσεις τους καθώς και απαγορεύσεις εξόδου από τη χώρα.[10]

 

57.          Σύμφωνα με την ως άνω αναφερόμενη κοινή έκθεση διάφορων ΜΚΟ, το 2023, 166 Χριστιανοί (συμπεριλαμβανομένων και μεταστραφέντων) συνελήφθησαν στο Ιράν ενώ οι περισσότεροι εκ των συλληφθέντων «δεν ενημερώθηκαν για το λόγο σύλληψης τους, ούτε απαγγέλθηκε σε αυτούς κάποια κατηγορία».^[11] Επίσης, αναφέρεται πως αρκετοί χριστιανοί έλαβαν χάρη και απελευθερώθηκαν από τη φυλακή το 2023.^[12] 

 

58.          Πηγές, ομοίως, δείχνουν πως η ιρανική κυβέρνηση περιορίζει τη θρησκευτική ελευθερία απαγορεύοντας στις αναγνωρισμένες χριστιανικές εκκλησίες να δέχονται μεταστραφέντες.^[13] Οι εκκλησίες που αρνούνται να συμμορφωθούν αντιμετωπίζουν  κλείσιμο ενώ όσοι έχουν προσηλυτισθεί στο Χριστιανισμό από το Ισλάμ εξασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα στα κρυφά ή συγκεντρώνονται ανεπίσημα σε ιδιωτικές κατοικίες γνωστές ως κατ’ οίκον εκκλησίες^[14].  Σύμφωνα με το Article 18, το 2023, 50 χριστιανοί μεταστραφέντες συνελήφθησαν στα σπίτια τους ή σε κατ’ οίκον εκκλησίες στις πόλεις Tehran, Karaj, Rasht, Orumiyeh, and Aligoudarz.^[15] Άλλες πηγές σημειώνουν πως δικηγόροι που μεταξύ άλλων ανέλαβαν υποθέσεις μετεστραφέντων αντιμετώπισαν κράτηση και κάποιοι καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές φυλάκισης^[16]. Περαιτέρω, οι Μουσουλμάνοι που είχαν μεταστραφεί στον Χριστιανισμό κινδύνευαν, σε περίπτωση που γινόταν γνωστή η μεταστροφή τους, να απωλέσουν την εργασία τους, ιδίως εάν είχε προηγηθεί η σύλληψή τους.[17]

 

59.          Επίσης, έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας καταγράφει πως τα άτομα που γεννήθηκαν από γονείς Μουσουλμάνους, διέτρεχαν κίνδυνο αυθαίρετης κράτησης, βασανιστηρίων και άλλης κακομεταχείρισης, καθώς και θανατικής ποινής για «αποστασία», εάν ασπάζονταν άλλη θρησκεία ή υιοθετούσαν την αθεΐα. Οι αρχές εισέβαλαν σε κατ’ οίκον εκκλησίες και προχώρησαν σε αυθαίρετες κρατήσεις Χριστιανών που είχαν ασπαστεί τον Χριστιανισμό.[18]

 

60.          Τέλος έκθεση της EUAA εστιασμένη στη χώρα επικαλείται δύο περιπτώσεις κατά τις οποίες «μια Χριστιανή (που είχε μεταστραφεί από το Ισλάμ), η οποία είχε επιστρέψει στο Ιράν το 2017, συνελήφθη στις 13 Φεβρουαρίου 2024 αφού προηγουμένως είχε πολλές φορές κληθεί προς εμφάνιση και τον Ιανουάριο του 2024, ένας 60χρονος Ιρανός μεταστραφείς καταδικάστηκε σε έξι έτη ποινή φυλάκισης για «ενέργειες κατά της εθνικής ασφάλειας», επειδή προώθησε τον χριστιανισμό»^[19].

 

61.          Ως προς τις κατ’ οίκον εκκλησίες, στο Ιράν, οι περισσότεροι Χριστιανοί προσήλυτοι συναντώνται σε ιδιωτικούς χώρους, γνωστούς ως «κατ’ οίκον εκκλησίες», όπου συγκεντρώνονται όχι μόνο προσήλυτοι από μουσουλμανικό υπόβαθρο, αλλά και Αρμένιοι και Ασσύριοι χριστιανοί που επιθυμούν να ασκούν τη λατρεία τους  στην εθνική γλώσσα (περσικά), καθώς πολλοί από αυτούς δεν μιλούν ή δεν κατανοούν άλλη γλώσσα. Οι κατ’ οίκον εκκλησίες λειτουργούν συνήθως σε διαμερίσματα, όπου 10 έως 15 πιστοί συγκεντρώνονται για τις τελετουργίες τους.[20]  Ωστόσο, το ιρανικό καθεστώς θεωρεί τη συμμετοχή σε κατ’ οίκον εκκλησία ως «ενέργεια κατά της εθνικής ασφάλειας», η οποία τιμωρείται με ποινή φυλάκισης έως και πέντε έτη. Η ίδρυση ή καθοδήγηση τέτοιων κατ’ οίκον εκκλησιών – που επίσης θεωρείται αδίκημα κατά της εθνικής ασφάλειας – επισύρει ποινή κάθειρξης έως και δέκα έτη.[21]  Οι ιρανικές αρχές πραγματοποιούν εφόδους σε τέτοιους χώρους, συλλαμβάνοντας τα μέλη και κατάσχοντας οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικό στοιχείο εναντίον τους, περιλαμβανομένων και των προσωπικών τους ηλεκτρονικών συσκευών.[22]

 

62.          Ορισμένοι από τους μετεστραφέντες Χριστιανούς πηγαίνουν κρυφά στην εκκλησία, καθώς η Ισλαμική Δημοκρατία τους παρακολουθεί.[23] Πράκτορες των ιρανικών υπηρεσιών πληροφοριών παρακολουθούν επίσης τη διαδικτυακή δραστηριότητα των μετεστραφέντων.[24] Το 2023, περισσότεροι από 50 Χριστιανοί μετεστραφέντες συνελήφθησαν στα σπίτια τους ή σε κατ’ οίκον εκκλησίες στις πόλεις Τεχεράνη, Καράτζ, Ραστ, Ορούμιγε και Αλιγκουντάρζ.[25] Το ίδιο μοτίβο παρατηρείται και το 2024, έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, η οποία καλύπτει το έτος 2024, αναφέρει πως οι αρχές πραγματοποίησαν εφόδους σε κατ’ οίκον εκκλησίες και προχώρησαν σε αυθαίρετες κρατήσεις Χριστιανών μετεστραφέντων.[26]

 

63.          Ως προς τα έγγραφα που προσκόμισε ο Αιτητής εκ προοιμίου, επισημαίνεται ότι το Δικαστήριο δεν έχει καταρχήν αρμοδιότητα να αποφανθεί επί της γνησιότητας ενός εγγράφου, τόσο διότι κατά πάγια νομολογημένη αρχή ο δικαστής δεν υποχρεούται να αποφασίζει επί τεχνικών θεμάτων, όπως εν προκειμένω η γνησιότητα ενός εγγράφου, αλλά ούτε έχει τη δυνατότητα προς τούτο αφού δεν έχει την απαιτούμενη τεχνογνωσία για να προβεί σε ένα τέτοιο εγχείρημα (βλ. και Λάμπρου Λάμπρος v. Κυπριακής Δημοκρατίας και Άλλου, (2009) 3 Α.Α.Δ. 79). Εξάλλου, δεδομένης της απαγόρευσης συνεργασίας με τις αρχές της χώρας καταγωγής, ακόμα κι αν υπάρχουν δημόσια έγγραφα που στηρίζουν τους ισχυρισμούς, αυτά θα είναι κατά κανόνα αμετάφραστα και ανεπικύρωτα. Αξιολογήσεις περί γνησιότητας ή πλαστότητας είναι συνεπώς δυσχερείς. Τελικώς ακόμα και εάν η γνησιότητα των εγγράφων διασταυρωθεί μέσω των προφορικών ισχυρισμών, αυτά θα ενισχύσουν προφορικούς ισχυρισμούς αλλά δεν επαρκούν αφ’ εαυτών για να τους αποδείξουν (βλ. Βλ. Κωνσταντίνος Δ. Φαρμακίδης – Μάρκου, Προσφυγικό Δίκαιο, Ερμηνευτική προσέγγιση και πρακτική διάσταση, Νομική Βιβλιοθήκη, 2021, σελ. 31.). Ως εκ τούτου, Δικαστήριο συναξιολογεί καταρχάς το εν λόγω έγγραφο ακόμα και στις περιπτώσεις όπου δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί η γνησιότητά του (Βλ. Απόφαση του ΔΕΕ της 10.6.2021, την υπόθεση C‑921/19, LH κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2021:478, σκέψεις 44 και 66). Στο πλαίσιο της αξιολόγησης της αυθεντικότητας ενός εγγράφου μπορεί βεβαίως να ληφθούν υπόψη και τυχόν εξόφθαλμες ενδείξεις μεταποίησης του εγγράφου τις οποίες είναι εύκολο να διακρίνει το Δικαστήριο ακόμα και χωρίς την επέμβαση ενός εμπειρογνώμονα^[27].Τούτων λεχθέντων, η αξιολόγηση των προσκομισθέντων εγγράφων θα λάβει χώρα υπό το φως της ανωτέρω παραμέτρου και θα εκτιμηθεί ελεύθερα από το Δικαστήριο. Καταρχάς η γνησιότητα των προσκομισθέντων εγγράφων είναι αμφίβολη, καθότι δεν προσκομίστηκαν πρωτότυπα έγγραφα, αλλά αντίγραφα, τα οποία ο Αιτητής 1, είχε προσκομίσει κατά την συνέντευξή του ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου (ερυθρό 123 2χ). Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι το περιεχόμενο των υπό εξέταση εγγράφων βρίσκει έρεισμα στις δηλώσεις του Αιτητή και παρά το γεγονός ότι στα εξωτερικά χαρακτηριστικά των εγγράφων, δεν προκύπτει οποιαδήποτε ένδειξη παραποίησης τους.

 

64.          Σε σχέση με τις διαδικασίες κλήτευσης,  κοινή έκθεση των φορέων Landinfo,  Office of the Commissioner General for Refugees and Stateless Persons (CGRS) και State Secretariat for Migration σχετικά με την ποινική διαδικασία και έγγραφα στο Ιράν, παρατίθενται τα κάτωθι:

 

«Οι διαδικασίες κλήτευσης κατηγορουμένων ή μαρτύρων διαφέρουν ανάλογα με την εκδούσα αρχή και τον τύπο της κλήτευσης. Τα τελευταία χρόνια, η δικαστική εξουσία έχει αρχίσει να αντικαθιστά τις παραδοσιακές έντυπες κλητεύσεις με ηλεκτρονικές. Ενώ οι πρώτες επιδίδονται από τους γραμματείς των δικαστηρίων, οι ηλεκτρονικές αποστέλλονται μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος βάσης δεδομένων Adliran. Παραδοσιακά, οι δικαστικές αρχές καλούν έναν κατηγορούμενο μέσω έντυπης κλήτευσης. Η κλήτευση επιδίδεται συνήθως από γραμματέα του δικαστηρίου. Μπορεί να παραδοθεί επιτόπου —για παράδειγμα, όταν ο κατηγορούμενος βρίσκεται στο δικαστήριο ή στο αστυνομικό τμήμα— ή, εναλλακτικά, στη διεύθυνση κατοικίας του/της. Στην τελευταία περίπτωση, η επίδοση μπορεί να γίνει είτε προσωπικά στον κατηγορούμενο είτε, σύμφωνα με το άρθρο 69 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, σε μέλος της οικογένειάς του ή σε άλλο πρόσωπο που διαμένει στο ίδιο νοικοκυριό.

 

[…]Ο υπάλληλος που είναι αρμόδιος για την επίδοση της κλήτευσης ονομάζεται επίσημα κλητήρας ή υπάλληλος επίδοσης (ma’mūr-e eblāgh). Σύμφωνα με το άρθρο 172 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ), δεν απαιτείται να φέρει επίσημη στολή, αλλά υποχρεούται να ταυτοποιείται επιδεικνύοντας την υπηρεσιακή του ταυτότητα. Κατά το άρθρο 28 του ΚΠΔ, και οι αστυνομικοί ή άλλοι δικαστικοί υπάλληλοι (zābetān-e dādgostarī, π.χ. αστυνομικοί) δύνανται να επιδίδουν δικαστικά έγγραφα, συμπεριλαμβανομένων των κλητεύσεων. Τα δικαστικά έγγραφα δεν επιδίδονται συνήθως μέσω ταχυδρομείου. Όταν η κλήτευση επιδίδεται αυτοπροσώπως στο πρόσωπο που έχει κλητευθεί, η επίδοση χαρακτηρίζεται ως πραγματική επίδοση (eblāghe vāqe’ī). Σύμφωνα με το άρθρο 169 του ΚΠΔ, η αρμόδια αρχή οφείλει να εκδώσει την κλήτευση σε δύο αντίτυπα: ο υπάλληλος επίδοσης παραδίδει το ένα στον παραλήπτη και επιστρέφει το πρωτότυπο στο δικαστήριο, όπου ενσωματώνεται στον φάκελο της υπόθεσης. Ο παραλήπτης υποχρεούται να υπογράψει το πρωτότυπο ενώπιον του υπαλλήλου επίδοσης· εναλλακτικά, μπορεί να τεθεί δακτυλικό αποτύπωμα αντί υπογραφής. Ο υπάλληλος επίδοσης οφείλει να υπογράψει και τα δύο αντίτυπα, ως απόδειξη ότι προέβη στην επίδοση.

 

[…]Ένα άτομο ή ο δικηγόρος του έχει συνήθως πρόσβαση σε τέτοιες κλητεύσεις ακόμη και σε μεταγενέστερο χρόνο, είτε μέσω του προσωπικού του προφίλ στην πλατφόρμα Adliran, είτε με αίτηση προς την αρμόδια δικαστική αρχή για την έκδοση (επικυρωμένου) αντιγράφου».[28]

 

65.          Επίσης, σύμφωνα με το Άρθρο 170 του Κώδικα Ποινικού Δικαίου, η κλήτευση του δικαστηρίου πρέπει να περιέχει τις ακόλουθες πληροφορίες:  το όνομα και οικογένεια του κατηγορουμένου, την ημερομηνία, ώρα και τόπο όπου πρέπει να εμφανιστεί ο κατηγορούμενος, τον λόγο κλήτευσης, τις συνέπειες της μη εμφάνισης και την υπογραφή της σχετικής δικαστικής αρχής.^[29]

 

66.          Το γραφείο του εισαγγελέα είναι η υπεύθυνη αρχή για την έκδοση της δικαστικής κλήτευσης. ^[30]  Η κλήτευση για έρευνα συνήθως ονομάζεται «ekhtariyeh», η κλήτευση  στο δικαστήριο «ehzariyeh»^[31]. Εκτός από τα χαρακτηριστικά που ορίζονται στο Άρθρο 170 του Κώδικα Ποινικού Δικαίου, το έγγραφο θα πρέπει να περιλαμβάνει την ονομασία του δικαστηρίου, τον αριθμό υπόθεσης (επάνω αριστερή γωνία), την ημερομηνία έκδοσης (επάνω δεξιά γωνία) και σφραγίδα με το λογότυπο της Ιρανικής δικαστικής αρχής και σε ορισμένες περιπτώσεις φέρει και υπογραφή.^[32] Η νεότερη έκδοση δημιουργείται από υπολογιστή και είναι τυπωμένη σε μορφή Α4. Εκτός από τα χαρακτηριστικά που ορίζονται στο Άρ  θρο 170 του Κώδικα Ποινικού Δικαίου, το έγγραφο περιλαμβάνει τον αριθμό υπόθεσης, αριθμό ειδοποίησης, ημερομηνία έκδοσης και το λογότυπο της Ιρανικής δικαστικής αρχής. Επομένως, αμφότερες οι εκδόσεις περιλαμβάνουν ημερομηνία έκδοσης.

 

67.           Ως προς τις συνέπειες μη εμφάνισης κατόπιν κλήτευσης, η ανωτέρω έκθεση αναφέρει:

«Σύμφωνα με το άρθρο 179 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ), ο ανακριτής οφείλει να διατάξει τη σύλληψη κατηγορουμένου που, αφού έχει κληθεί, δεν παρουσιάζεται και δεν επικαλείται εύλογη δικαιολογία για την απουσία του. Οι κλητεύσεις συχνά περιλαμβάνουν ρητή δήλωση ότι, σε περίπτωση μη εμφάνισης, θα εκδοθεί ένταλμα σύλληψης. Κατ’ εξαίρεση, ο ανακριτής μπορεί να καλέσει τον κατηγορούμενο για δεύτερη φορά, εφόσον η αρχική κλήτευση δεν επιδόθηκε αυτοπροσώπως και εφόσον θεωρεί ότι ο κατηγορούμενος δεν ενημερώθηκε για αυτήν. Σύμφωνα με το άρθρο 178 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ), ο κατηγορούμενος μπορεί να επικαλεστεί εύλογες δικαιολογίες για την αδυναμία εμφάνισής του στον καθορισμένο χρόνο ή να ζητήσει από τον ανακριτή την αναβολή της ανάκρισης για χρονικό διάστημα έως και τριών ημερών».[33]

68.          Ως προς το ένταλμα σύλληψης, αναφέρεται πως σύμφωνα με τα άρθρα 181 και 184 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ), το ένταλμα σύλληψης πρέπει να περιλαμβάνει τις ακόλουθες πληροφορίες: το ονοματεπώνυμο του κατηγορουμένου, τον λόγο για τον οποίο διατάσσεται η σύλληψη, την υπογραφή του ανακριτή και τη  διάρκεια ισχύος του εντάλματος, ήτοι το χρονικό σημείο από το οποίο το ένταλμα διαβιβάζεται στις αρμόδιες αρχές επιβολής του νόμου.[34]

 

69.          Όσον αφορά τα έγγραφα που προσκόμισε ο Αιτητής μέσω της ένορκης δήλωσής του ημερομηνίας 7.3.2025 (Τεκμήριο Α), τα οποία έχουν μεταφραστεί από την περσική στην ελληνική γλώσσα, συνοψίζονται ως εξής: Η πρώτη σελίδα έχει τίτλο «Συνεδρίαση του Επαναστατικού Δικαστηρίου της Σιράζ για την εξέταση των κατηγοριών κατά των κατηγορούμενων»,  ημερομηνίας 25.03.2018, αφορά τρεις κατηγορούμενους τους: α.)κύριος Μπιζάν Ρεζάι υιός του Ρουχολάχ, προσωρινά κρατούμενος, β.) Χασάν Ετεμαντί Φαρ- φυγόδικος και αγνώστου διαμονής και γ.) κυρία Μαχμπούμπε Ρεζάι του Σαχαντάντ, ελεύθερη με εγγύηση, και ως κατηγορίες αναφέρονται οι εξής:  συνάθροιση και συνωμοσία κατά της εθνικής ασφάλειας, συμμετοχή σε αντικυβερνητική ομάδα εχθρική προς το Ιερό Καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας, δραστηριότητες προπαγάνδας κατά του Ιερού Καθεστώτος της Ισλαμικής Δημοκρατίας προς όφελος των εχθρών και προσβολή του Ανώτατου Ηγέτη και περιγράφει την διαδικασία. Η απόφαση του δικαστηρίου περιλαμβάνεται στη δεύτερη σελίδα, υπογεγραμμένη από τον Πρόεδρο του Πρώτου Τμήματος του Επαναστατικού Δικαστηρίου της Σιράζ. Η απόφαση του δικαστηρίου περιλαμβάνεται στη δεύτερη σελίδα υπογεγραμμένη από τον Πρόεδρο του Πρώτου Τμήματος του Επαναστατικού Δικαστηρίου της Σιράζ. Στην τρίτη σελίδα αναφέρεται η ποινή που επιβλήθηκε στους Μαχμπούμπε Ρεζάι και Χασάν Ετεμαντί Φαρ, ήτοι ποινή φυλάκισης 1 έτος και 2 έτη για προπαγανδιστική δραστηριότητα κατά του Ιερού Καθεστώτος και για προσβολή του ανώτατου ηγέτη κατά του Ιμάμη Χομεινί σύμφωνα με τα άρθρα 500 και 514 του Νόμου) καθώς και περιλαμβάνονται οι προθεσμίες άσκησης έφεσης κατά αυτών. Αναφέρεται, επίσης, ότι η απόφαση για τον τρίτο κατηγορούμενο εκδόθηκε ερήμην. Η σελίδα 4 περιλαμβάνει απόφαση, με ημερομηνία 26.04.2018, του Πρώτου Τμήματος του Επαναστατικού Δικαστηρίου της Σιράζ, το οποίο συνεδρίασε για να εξετάσει αίτημα μείωσης της ποινής του κατηγορούμενου Αιτητή 1 και αποφάσισε τη μείωσή της κατά ένα τέταρτο. Η απόφαση υπεγράφη και σφραγίστηκε από το ίδιο άτομο, τον Πρόεδρο του Πρώτου Τμήματος του του Επαναστατικού Δικαστηρίου της Σιράζ. Τέλος, στην ίδια σελίδα καταγράφονται προηγούμενες καταδίκες του Αιτητή 1.

 

70.           Ως προς τις δικαστικές αποφάσεις, η ανωτέρω έκθεση αναφέρει:

«Σύμφωνα με το άρθρο 404 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ), μετά την ολοκλήρωση της ακροαματικής διαδικασίας, εφόσον συμμετέχουν περισσότεροι του ενός δικαστές (π.χ. στο Πρωτοβάθμιο Ποινικό Δικαστήριο), οφείλουν να συνεδριάσουν μεταξύ τους προκειμένου να εκδώσουν την απόφαση (hokm / dādnāmeh / ra’y).
Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί ομοφωνία, η γνώμη της πλειοψηφίας των δικαστών είναι δεσμευτική. Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 404 ΚΠΔ, την ευθύνη σύνταξης της απόφασης φέρει ο προεδρεύων δικαστής (ra’īs-e dādgāh) του Πρωτοβάθμιου Ποινικού Δικαστηρίου· εάν όμως η άποψή του διαφέρει από εκείνη της πλειοψηφίας, τότε η σύνταξη της απόφασης ανατίθεται στον δικαστή με τη μεγαλύτερη προϋπηρεσία. Εξακολουθώντας να εφαρμόζεται το άρθρο 404 ΚΠΔ, το δικαστήριο οφείλει να εκδώσει την απόφαση το συντομότερο δυνατό, ιδανικά κατά τη διάρκεια της ίδιας συνεδρίασης, και πάντως το αργότερο εντός μίας εβδομάδας. Εάν η απόφαση εκδοθεί κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, πρέπει να ακολουθήσει δημόσια συνεδρίαση, στην οποία ο γραμματέας του δικαστηρίου διαβάζει το διατακτικό της απόφασης και ο προεδρεύων δικαστής οφείλει να εξηγήσει το περιεχόμενο της απόφασης στον κατηγορούμενο. Σύμφωνα με το άρθρο 380 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (ΚΠΔ), το δικαστήριο οφείλει να επιδώσει την απόφαση και στα δύο μέρη της δίκης ή, αντίστοιχα, στους δικηγόρους τους. Η ημερομηνία της επίδοσης εκκινεί και την ημερομηνία της άσκησης προσφυγής. Η επίδοση της απόφασης μπορεί να γίνει και σε μέλος της οικογένειας του κατηγορουμένου που διαμένει στην ίδια κατοικία, ή στον πληρεξούσιο δικηγόρο του.

[…]Στην πράξη τα Επαναστατικά Δικαστήρια, τα οποία επιλαμβάνονται πολιτικών και υποθέσεων σχετικών με την εθνική ασφάλεια, συνήθως αποφεύγουν να αποστείλουν την απόφαση στον κατηγορούμενο. Αντ’ αυτού, καλούν τον δικηγόρο του κατηγορουμένου στο δικαστήριο και του διαβάζουν την απόφαση. Ως αποτέλεσμα, τέτοιες αποφάσεις δεν είναι διαθέσιμες στην ηλεκτρονική βάση δεδομένων Adliran».[35]

71.          Σύμφωνα με τα άρθρα 374 και 375  ιρανικού Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, η απόφαση ποινικού δικαστηρίου πρέπει: - Να είναι καλά αιτιολογημένη και να αναφέρεται ρητά στα σχετικά άρθρα νόμου – Να αναφέρεται το είδος της κρίσης (παρουσία ή ερήμην) – Να αναφέρονται πιθανές επιλογές και περίοδοι επανάληψης δίκης και έφεσης. ^[36]

 

72.          Σύμφωνα με το άρθρο 378 του ως άνω κώδικα, οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να περιέχουν περαιτέρω τις ακόλουθες πληροφορίες: α) τον αριθμό υπόθεσης, β) τον αριθμό της απόφασης του δικαστηρίου, γ) Ημερομηνία έκδοσης, δ) τα στοιχεία του δικαστηρίου και του δικαστή, ε) τα στοιχεία των εμπλεκομένων και των δικηγόρων τους - Το ιστορικό της υπόθεσης, στ) το πλήρες κείμενο της απόφασης, ζ) την υπογραφή του δικαστή (συνήθως του προϊσταμένου) και την σφραγίδα του δικαστηρίου. Στην πράξη, οι αποφάσεις δεν είναι πάντα σύμφωνες με όλες αυτές τις νομικές διατάξεις. Ωστόσο, συνήθως περιέχουν τουλάχιστον μια σύντομη επιχειρηματολογία με βάση τα σχετικά άρθρα νόμου και εμφανίζουν τα τυπικά στοιχεία.^[37]

 

73.          Ως προς τη δυνατότητα μείωσης/ αναβολής ή αναστολής εκτέλεσης της ποινής αναφέρεται πως  σύμφωνα με το άρθρο 37 του Ισλαμικού Ποινικού Κώδικα (IPC), μόνο οι ποινές ta’zīr[38] επιδέχονται γενικά εναλλακτικές μορφές εκτέλεσης της ποινής ή μετατροπής. Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο 47 του  Ισλαμικού Ποινικού Κώδικα, ορισμένες κατηγορίες αδικημάτων ta’zīr εξαιρούνται από τη δυνατότητα μείωσης ή αναστολής της ποινής, όπως για παράδειγμα: Αδικήματα που σχετίζονται με την εθνική ασφάλεια (συμπεριλαμβανομένου του βανδαλισμού δημόσιων υποδομών), Οργανωμένα εγκλήματα (όπως ένοπλη ληστεία, απαγωγές και επιθέσεις με οξύ), Εκφοβισμός ή παρενόχληση με τη χρήση μαχαιριού ή άλλου όπλου, «Αδικήματα κατά της δημόσιας αιδούς» (όπως πορνεία και μαστροπεία), Βαρύ λαθρεμπόριο (ναρκωτικών, αλκοόλ, όπλων, πυρομαχικών και ανθρώπων), ποινές ta’zīr που είχαν επιβληθεί προηγουμένως ως εναλλακτική ποινή για σοβαρά εγκλήματα, Οικονομικά εγκλήματα που αφορούν ποσά άνω των 100 εκατομμυρίων ιρανικών ριάλ (IRR).

 

74.          Για τις υπόλοιπες ποινές ta’zīr, απαιτείται η συνδρομή πρόσθετων ελαφρυντικών περιστάσεων, προκειμένου ο καταδικασθείς να μπορεί να τύχει ηπιότερης μεταχείρισης.
Ο δικαστής οφείλει να αναφέρει ρητώς τα ελαφρυντικά στοιχεία στο σώμα της απόφασης. Σύμφωνα με το άρθρο 38 του IPC, ο δικαστής μπορεί να μειώσει μια ποινή ta’zīr εφόσον πληρούνται συγκεκριμένες προϋποθέσεις: ο μηνυτής συγχωρεί τον κατηγορούμενο, ο κατηγορούμενος συνεργάζεται με τις δικαστικές αρχές, ο κατηγορούμενος ομολογεί την τέλεση του εγκλήματος,  ο κατηγορούμενος εκφράζει μετάνοια για την πράξη ή επιδεικνύει καλή διαγωγή, ή συντρέχουν ειδικοί λόγοι, όπως κακή κατάσταση υγείας ή προχωρημένη ηλικία.[39]

 

75.          Εν προκειμένων διαπιστώνεται ότι τα έγγραφα που προσκόμισε ο Αιτητής  προέρχονται από αστυνομικές δικαστικές αρχές της χώρας καταγωγής του. Μολονότι πρόκειται περί δυσανάγνωστων και περί αντιγράφων των αυθεντικών εγγράφων, το περιεχόμενό τους όπως προκύπτει από τις προσκομισθείσες μεταφράσεις, βρίσκονται σε αντιστοιχία τόσο με τις δηλώσεις των Αιτητών 1 και 2 (ως προς το χρόνο και το είδος των εγγράφων) και περαιτέρω, βρίσκονται σε χρονική συνοχή με το αφήγημά τους. Εξάλλου, ο τύπος των εγγράφων και ο τρόπος κοινοποίησής τους, κατά τις δηλώσεις των Αιτητών 1 και 2 συμφωνούν με τις ανωτέρω εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Ως εκ τούτου, τα εν λόγω έγγραφα, εκτιμώμενα ελεύθερα, ενισχύουν το αφήγημα του Αιτητή. Υπό το φως των ανωτέρω ευρημάτων γίνεται δεκτός ο ισχυρισμός των Αιτητών περί ότι αυτός παρευρέθηκε τρεις φορές σε κατ’ οίκον εκκλησία, όπου κατόπιν εφόδου της αστυνομίας και σύλληψης του υπεύθυνου αυτής, στάλθηκαν στον Αιτητή τρεις επιστολές από τις αρχές της χώρας του (κλήτευση, ένταλμα) και αυτός καταδικάστηκε σε δύο έτη φυλάκισης.

 

76.          Ως έτερος ουσιώδης ισχυρισμός δέον να εξεταστεί η μεταστροφή του Αιτητή 1 και της Αιτήτριας 2 στον Χριστιανισμό, ισχυρισμός ο οποίος δεν απομονώθηκε ούτε αντιμετωπίστηκε αυτοτελώς από τους Καθ’ ων η Αίτηση. Συναφώς, επισημαίνεται ότι ο Αιτητής 1 δήλωσε με συνέπεια ότι, λίγο προτού εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, είχε παρευρεθεί τρεις φορές σε συγκεντρώσεις κατ’ οίκον εκκλησίας. Ακολούθως, ευρισκόμενος στη Γεωργία, ανέφερε ότι βαπτίστηκε το 2018, ενώ, μετά την εγκατάστασή του στη Δημοκρατία, εξακολουθεί να εκκλησιάζεται κάθε Κυριακή στην Ευαγγελική Εκκλησία «Εμμανουήλ» στη Λεμεσό. Η οικογένειά του, ωστόσο, βρίσκεται, κατά δήλωσή του, σε διαδικασία κατήχησης στην Ορθόδοξη Εκκλησία, παρακολουθώντας σχετικά κατηχητικά μαθήματα κάθε Τρίτη σε ενορία πλησίον της οικίας τους. Η Αιτήτρια 3, ούσα ανήλικη, ανέφερε ότι σε μεταγενέστερο στάδιο —και όχι όσο διέμεναν ακόμη στη χώρα καταγωγής— πληροφορήθηκε ότι εγκατέλειψαν το Ιράν διότι ο πατέρας της είχε μεταστραφεί στον Χριστιανισμό. Παρόμοιες υπήρξαν και οι αναφορές της Αιτήτριας 2, η οποία ανέφερε ότι έμαθε για τη μεταστροφή του συζύγου της εκ των υστέρων, αφότου εκείνος είχε ήδη αποχωρήσει από τη χώρα. Ο ίδιος ο Αιτητής 1 εξήγησε ότι αποφάσισε να ακολουθήσει τον Προτεσταντισμό επειδή μόνο σε αυτό το δόγμα είχε πρόσβαση στο Ιράν, συνεχίζοντας ουσιαστικά το ίδιο πλαίσιο και κατά τη διαμονή του στη Γεωργία. Παρατηρείται ότι οι δηλώσεις του Αιτητή 1 αναφορικά με τη μεταστροφή και την αλλαγή της πίστης του ήταν περισσότερο περιγραφικές ως προς τις εξωτερικές εκφάνσεις και τις πρακτικές του, ενώ ως προς την εσωτερική του διεργασία οι συναφείς δηλώσεις του υπήρξαν επιφανειακές και περιορισμένες. Ομοίως και η Αιτήτρια 2 παρουσίασε γενικές γνώσεις για ουσιώδεις πτυχές της χριστιανικής πίστης, ενώ και οι αναφορές της υπήρξαν γενικόλογες. Παρά ταύτα, αναφέρθηκε με συνέπεια στην επιθυμία της να μάθει περισσότερα και στη συμμετοχή της σε κατηχητικές συνάξεις συγκεκριμένης ενορίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Λεμεσό. Ο Αιτητής 1 αναφέρθηκε, επιπλέον, στη διατάραξη των σχέσεών του με την πεθερά του εξαιτίας της απόφασής του να ασπαστεί τον Χριστιανισμό. Αξιολογώντας συνολικά τις δηλώσεις του Αιτητή 1, το Δικαστήριο καταλήγει ότι πρόκειται περί προσώπου το οποίο σταδιακά αποστασιοποιήθηκε από το Ισλάμ και, κατά τα τελευταία έτη, προέβη σε ενέργειες που καταδεικνύουν προσχώρησή του στον Χριστιανισμό. Αντιστοίχως, και σε περιορισμένο βαθμό, το ίδιο ισχύει για τη σύζυγό του, η οποία επίσης φαίνεται να βρίσκεται σε φάση μεταστροφής, χωρίς, ωστόσο, να διαπιστώνεται βαθιά γνώση των θεμελιωδών στοιχείων της χριστιανικής πίστης, καθώς οι σχετικές αναφορές της παρέμειναν γενικού χαρακτήρα. Σημειώνεται, άλλωστε, η παραδοχή της Αιτήτριας 2 ότι δεν έχει ακόμη βαπτιστεί, μολονότι διαμένει στη Δημοκρατία ήδη από το 2019, ενώ έκτοτε παρακολουθεί κατηχητικά μαθήματα  της Ορθόδοξης Εκκλησίας και συμμετέχει σε λειτουργίες της Κυριακής σε Προτεσταντική εκκλησία μαζί με τον σύζυγό της. Το τελευταίο αυτό στοιχείο, ήτοι η παράλληλη συμμετοχή σε ορθόδοξη κατήχηση και σε λειτουργίες προτεσταντικής εκκλησίας, καταδεικνύει, αν μη τι άλλο, έλλειψη ώριμης θεολογικής κατανόησης και περιορισμένο βάθος θρησκευτικής συνειδητοποίησης. Αναγνωρίζεται, ωστόσο, ότι στα πρώιμα στάδια αποστασιοποίησης από το Ισλάμ, η στροφή προς τον Χριστιανισμό μπορεί να βιώνεται από ορισμένα πρόσωπα ως βαθιά υπαρξιακή αλλαγή, χωρίς να είναι ακόμη σε θέση να αντιληφθούν τη σημασία των δογματικών διαφορών. Συνεπώς, η εν λόγω άγνοια δεν κρίνεται καταλυτικής φύσεως για την αξιολόγηση της ειλικρίνειας της μεταστροφής τους, αλλά λαμβάνεται υπόψη ως φυσικό στάδιο στη διαδικασία διαμόρφωσης της νέας τους θρησκευτικής ταυτότητας.

 

77.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία των ισχυρισμών του Αιτητή 1, σημειώνεται ότι αυτός προσκόμισε μία φωτογραφία, στην οποία, όπως υποστηρίζει, απεικονίζεται ο ίδιος κατά τη βάπτισή του (βλ. ερ. 50 του δ.φ.), καθώς και μία επιστολή ημερομηνίας 2.5.2019, με την οποία φέρεται να πιστοποιείται το γεγονός της βάπτισής του από τον ιερέα που τέλεσε τη σχετική τελετή (βλ. ερ. 51 του δ.φ.). Ισχύουν, και εν προκειμένω, όσα επισημάνθηκαν ανωτέρω αναφορικά με την αξιολόγηση των εγγράφων που προσκομίσθηκαν. Ως προς τη φωτογραφία, αν και δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί με βεβαιότητα ότι το βαπτιζόμενο πρόσωπο είναι πράγματι ο Αιτητής —καθότι το πρόσωπό του δεν διακρίνεται καθαρά—, εντούτοις το εικονιζόμενο πρόσωπο εξωτερικά ομοιάζει με τον Αιτητή. Περαιτέρω, ως προς την επιστολή, δεν προκύπτει ότι προέρχεται από αξιόπιστη ή επαληθεύσιμη πηγή, ούτε είναι δυνατόν να βεβαιωθεί η ταυτότητα του υπογράφοντος. Παρά ταύτα, το περιεχόμενό της αντιστοιχεί εν μέρει στις δηλώσεις του Αιτητή  1 και, ως εκ τούτου, αξιολογείται ελεύθερα από το Δικαστήριο στο πλαίσιο της συνολικής εκτίμησης της υπόθεσης. Υπό το φως των ανωτέρω κρίνεται ότι τόσο ο Αιτητής 1 όσο και η Αιτήτρια δύο έχουν, έχοντας αποστασιοποιηθεί πλέον από τον ισλάμ με τον πρώτο να έχει μεταστραφεί στο χριστιανισμό. 

 

78.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση του τρίτου ουσιώδους ισχυρισμού περί του ότι η Αιτήτρια 3 προωθεί ενεργά τον Χριστιανισμό στο Ιράν, με τις ιρανικές αρχές να έχουν πληροφορηθεί για τις δραστηριότητες της, ήτοι ότι παρουσιάζει μια εκπομπή σε διαδικτυακό χριστιανικό δίκτυο με την ονομασία Sat-7, και ότι διδάσκει και προωθεί τον Χριστιανισμό.

 

79.          Ως προς την εσωτερική αξιοπιστία των δηλώσεών της, η Αιτήτρια 3 δήλωσε με συνέπεια το ενδιαφέρον της για τον Χριστιανισμό, αναφέροντας ότι θεωρεί πλέον τον εαυτό της Χριστιανή. Επισήμανε ότι, στο πλαίσιο αυτό, συμμετέχει ενεργά σε διαδικτυακή τηλεοπτική εκπομπή του καναλιού SAT-7 PARS, μέσω της οποίας παρέχει συμβουλές και μοιράζεται εμπειρίες της πίστης της με τρίτα πρόσωπα. Εξήγησε με συνοχή και συνέπεια ότι, όταν αφίχθη στη Δημοκρατία, παρακολουθούσε με τον πατέρα της τις λειτουργίες προτεσταντικής εκκλησίας, πλην όμως, στη συνέχεια, παρακολουθώντας μαθήματα θρησκευτικών στο σχολείο και παρατηρώντας ότι η πλειονότητα των πιστών στη Δημοκρατία ανήκει στην Ορθόδοξη Εκκλησία, επέλεξε να ακολουθήσει το ορθόδοξο δόγμα.

Ανέφερε ότι συμμετέχει σε κατηχητικές συνάξεις σε ορθόδοξη εκκλησία στη Λεμεσό και ότι, παρότι δεν έχει ακόμη βαπτιστεί, προτίθεται να το πράξει όταν θεωρήσει ότι είναι πλήρως προετοιμασμένη και ώριμη ως προς την απόφασή της. Ουδείς εκ των Αιτητών, πέραν από προσωπικές τους εικασίες, ήταν σε θέση να εξηγήσει την πεποίθησή τους, ότι οι αρχές της χώρας τους εντόπισαν την Αιτήτρια 3 και ότι αυτή και η υπόλοιπη οικογένεια διατρέχει κίνδυνο ένεκα της συμμετοχής της στην εν λόγω εκπομπή.

 

80.          Κατόπιν έρευνας του Δικαστηρίου σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης εντοπίστηκε το δορυφορικό τηλεοπτικό κανάλι με την ονομασία Sat 7. Παρατίθενται οι κάτωθι πληροφορίες όπως προέκυψαν από την ιστοσελίδα του εν λόγω καναλιού Sat 7.   Αναφορικά με τις χώρες όπου δραστηριοποιείται, στην ιστοσελίδα του εν λόγω καναλιού αναφέρεται ότι «μέσω των τεσσάρων δορυφορικών τους καναλιών, φτάνουν σε εκατομμύρια ανθρώπους σε 25 χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής — σε μια περιοχή όπου πάνω από 400 εκατομμύρια άτομα διαθέτουν δορυφορικούς δίσκους και αποτελούν δυνητικούς θεατές των εμπνευσμένων τους προγραμμάτων.[40] Το SAT‑7 διαθέτει τέσσερα δορυφορικά κανάλια, τα οποία εκπέμπουν 24/7 στις τρεις κύριες γλώσσες της περιοχής: δύο στα αραβικά (το ένα είναι αποκλειστικά για παιδιά), ένα στα φαρσί και ένα στα τούρκικα. Αυτά τα κανάλια είναι συγκεκριμένα:SAT‑7 Arabic – το βασικό αραβόφωνο κανάλι, SAT‑7 Kids –κανάλι για παιδιά, SAT‑7 Pars – στα περσικά (φαρσί) και SAT‑7 Türk – στα τουρκικά.[41]

 

81.          Επιπλέον, το δορυφορικό κανάλι SAT‑7 Pars  εκπέμπει στα φαρσί και καλύπτει το Ιράν, το Αφγανιστάν και το Τατζικιστάν, ενώ είναι ορατό επίσης στην Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο. Λειτουργεί 24/7, με πρόγραμμα για όλες τις ηλικίες – ειδικές εκπομπές για νέους, γυναίκες και παιδιά. Το SAT-7 PARS ξεκίνησε επίσημα τις εκπομπές του στις 18 Δεκεμβρίου 2006, αν και προγράμματά του προβάλλονταν ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2002 σε άλλα κανάλια του SAT-7 και διαθέτει γραφεία και στούντιο σε: Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο Λευκωσία, Κύπρος και Λεμεσό, Κύπρος.[42] Επίσης, εντοπίστηκε και το πρόγραμμα με την ονομασία «GOLPAND», το οποίο πρόκειται για ένα live show που εκπέμπει ζωντανά κάθε Πέμπτη από τις  17:00 έως τις  16:00. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει διαδραστικά παιχνίδια, εκπαιδευτικές ενότητες και θεατρικό παιχνίδι.[43]  Αξιοσημείωτο είναι ότι το προφίλ της Αιτήτριας 3 εμφανίζεται ως μία εκ των παρουσιαστών του εν λόγω σταθμού.[44] Περαιτέρω, εντοπίζονται και διαδικτυακά βίντεο μέσω youtube της Αιτήτριας 3, τα οποία επιβεβαιώνουν τη συμμετοχή της σε εκπομπές του εν λόγω σταθμού. Σύμφωνα με πληροφορίες που αντλούνται από την ίδια την ιστοσελίδα του σταθμού, το Golpand είναι παιδικό χριστιανικό πρόγραμμα του SAT-7 PARS, που μέσα από παιχνίδια, ιστορίες και προσευχή διδάσκει στα παιδιά αξίες όπως η αγάπη, η ελπίδα και η πίστη. Σκοπός του είναι να βοηθήσει τα παιδιά του Ιράν και της διασποράς να γνωρίσουν τον Χριστιανισμό.

 

82.          Ως προς την ορατότητα του εν λόγω δορυφορικού καναλιού από τις αρχές του Ιράν, δεν βρέθηκαν σχετικές πληροφορίες.  Ωστόσο, το εν λόγω κανάλι εκπέμπει δορυφορικά στο Ιράν. Επίσης, από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης προκύπτουν τα κάτωθι:

 

83.          Σύμφωνα με έκθεση της Amnesty International, οι αρχές προέβησαν σε λογοκρισία των μέσων ενημέρωσης, παρεμπόδισαν τη μετάδοση δορυφορικών τηλεοπτικών καναλιών και συνέχισαν να μπλοκάρουν ή να φιλτράρουν εφαρμογές κινητών και πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.[45] Οι ιρανικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν τις δραστηριότητες των μεταστραφέντων και στο διαδίκτυο.[46]

 

84.          Σύμφωνα με την έκθεση του Freedom House, Freedom on the Net, η οποία καλύπτει το έτος 2024, αναφέρεται ότι οι αρχές περιορίζουν την πρόσβαση σε χιλιάδες ιστοσελίδες, ιδιαίτερα σε εκείνες που ανήκουν σε διεθνή μέσα ενημέρωσης,  και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και σε ιστοσελίδες που αφορούν εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες στο Ιράν ή δικαιώματα της ΛΟΑΤΚ+ κοινότητας. Επιπλέον, ιστοσελίδες μπλοκάρονται εάν έρχονται σε αντίθεση με την κρατική ερμηνεία του Ισλάμ ή την επίσημη κυβερνητική αφήγηση για εσωτερικά ή διεθνή πολιτικά ζητήματα.  Κρατικοί χάκερ συχνά εξαπολύουν κυβερνοεπιθέσεις κατά ακτιβιστών και αγωνιστών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της διασποράς. Τον Σεπτέμβριο του 2023, τέθηκε σε ισχύ ο Νόμος για τη Μαντίλα και τη Σεμνότητα, ο οποίος εισάγει σειρά ποινών για γυναίκες που εμφανίζονται δημόσια —είτε διαδικτυακά είτε δια ζώσης— χωρίς να φορούν μαντίλα.[47] Επίσης, πηγές αναφέρουν πως το  Ιράν απαγόρευσε επίσημα τη χρήση, πώληση και κατοχή του δορυφορικού ίντερνετ Starlink, επικαλούμενη η κυβέρνηση λόγους εθνικής ασφάλειας και αποτροπής της ξένης επιρροής.[48]

 

85.          Σε συνέντευξή του προς την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο (EUAA), ο Barzoo Eliassi ανέφερε την ύπαρξη ενός «κυβερνοστρατού» εντός και εκτός Ιράν, ο οποίος έχει ως αποστολή την παρακολούθηση απόψεων που εκφράζονται στο διαδίκτυο. Επιπλέον, σύμφωνα με τον ίδιο, εάν υποβληθούν καταγγελίες εναντίον κάποιου προσώπου που βρίσκεται εκτός Ιράν, τότε αυτό το άτομο ενδέχεται να κληθεί σε ανάκριση από τις αρχές κατά την επιστροφή του στη χώρα.[49] Σε άλλη πηγή σημειώνεται πως μια Ιρανή αναλύτρια κυβερνοασφάλειας, ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών και πρώην κρατούμενη, δήλωσε ότι ο αδελφός της συνελήφθη δύο φορές στο Ιράν λόγω της ακτιβιστικής της δράσης στον Καναδά. Ανακρίθηκε για το πώς εκείνη διέφυγε από το Ιράν και πού εργάζεται. Απολύθηκε από τη δουλειά του και η οικογένεια υποχρεώθηκε να τη διαγράψει από όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να εξασφαλίσει την αποφυλάκισή του.[50]

 

86.          Υπό το φως των ανωτέρω ευρημάτων γίνεται δεκτή αφενός η μεταστροφή της Αιτήτριας 3 στο χριστιανισμό, λόγω της συνειδητής και έμπρακτης με τον χριστιανισμό, δεδομένης της ηλικίας της και της σαφήνειας και συνοχής με την οποία τοποθετείτο επί του ζητήματος αλλά και δεδομένης της επιβεβαίωσης των δηλώσεών της από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης. Ως προς τον εντοπισμό της Αιτήτριας 3 από τις αρχές του Ιράν, το Δικαστήριο κρίνει ότι οι Αιτητές δεν κατόρθωσαν να προσκομίσουν αντικειμενικά δεδομένα ικανής αποδεικτικής αξίας που να τεκμηριώνουν ότι η Αιτήτρια 3 έχει πράγματι τεθεί υπό αναζήτηση ή έχει σημανθεί από τις ιρανικές αρχές.

 

87.          Εντούτοις, με βάση ανεξάρτητες και αξιόπιστες εξωτερικές πηγές, προκύπτει ότι οι ιρανικές αρχές διαθέτουν τα μέσα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, παρακολουθούν πρόσωπα ιρανικής καταγωγής για τη δραστηριότητά τους στο εξωτερικό, ιδίως όταν αυτή συνδέεται με τον Χριστιανισμό ή με δημόσιες εκδηλώσεις πίστης.

 

88.          Προσχωρώντας στην αξιολόγηση του κινδύνου που ενδεχομένως να αντιμετωπίσουν οι Αιτητές σε περίπτωση επιστροφής στο Ιράν, βάση των αποδεκτών ισχυρισμών τους, επισημαίνεται καταρχάς ότι ο Αιτητής 4 ένεκα της ανηλικότητάς του και δεδομένης της φύσης των υπό εξέταση ζητημάτων κρίθηκε ορθότερο να μην κληθεί από τον παρόν Δικαστήριο για να υποβληθούν σε αυτόν ερωτήματα. Εντούτοις και το δικό του αίτημα και τυχόν κίνδυνος αξιολογείται στη βάση των ανωτέρω ευρημάτων του Δικαστηρίου.

 

89.          Οι Αιτητές 1 και 3, ως πρόσωπα που έχουν μεταστραφεί στον Χριστιανισμό, και ιδίως ο Αιτητής 1, ο οποίος έχει ήδη απασχολήσει τις αρχές της χώρας καταγωγής του για λόγους σχετιζόμενους με τη θρησκευτική του δραστηριότητα, καθώς και η Αιτήτρια 3, η οποία έχει εκτεθεί δημόσια μέσω διαδικτυακής εκπομπής χριστιανικού περιεχομένου, συνιστούν κατηγορίες προσώπων που, σύμφωνα με τις ανεξάρτητες εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, διατρέχουν κίνδυνο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής τους στο Ιράν.

 

 

90.          Όπως δε έχει ήδη επισημανθεί, στο πλαίσιο της αξιολόγησης του κατά πόσον ο φόβος δίωξης του αιτούντος είναι δικαιολογημένος, αδιάφορο παραμένει εάν ο ίδιος πράγματι φέρει το θρησκευτικό ή άλλο χαρακτηριστικό που προκαλεί τη δίωξη· αρκεί το στοιχείο αυτό να του αποδίδεται από τον δράστη της δίωξης, σύμφωνα με το άρθρο 10, παράγραφος 2, της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (αντίστοιχα άρθρο 10, παρ. 2 του Ν. 6(I)/2018). (βλ. άρθρο 3Δ(2), Κατά την αξιολόγηση του βάσιμου του φόβου του αιτητή ότι θα υποστεί δίωξη, δεν ασκεί επιρροή το εάν ο αιτητής χαρακτηρίζεται πράγματι από το φυλετικό, θρησκευτικό, εθνικό, κοινωνικό ή πολιτικό στοιχείο, το οποίο προκαλεί τη δίωξη, υπό την προϋπόθεση ότι το χαρακτηριστικό αυτό του αποδίδεται από το δράστη της δίωξης και  απόφαση ΔΕΕ της 4.10.2018, Ahmedbekova, C-652/16, σκέψεις 84-90). Όπως προκύπτει από τα ανωτέρω, οι κυρώσεις που δύνανται να επιβληθούν από τις αρχές της χώρας καταγωγής σε πρόσωπα τα οποία έχουν μεταστραφεί ή κατηγορούνται για αποστασία, ενδέχεται να είναι ιδιαιτέρως σοβαρές, περιλαμβανομένων ποινών φυλάκισης ή και άλλων περιοριστικών μέτρων. Επιπλέον, δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο κοινωνικής δίωξης ή στοχοποίησης των εν λόγω προσώπων, με την ανοχή ή αδράνεια του κράτους, γεγονός το οποίο, σύμφωνα με τη νομολογία και το άρθρο 9 της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ (και αντιστοίχως άρθρο 9 του Ν. 6(I)/2018), δύναται να συνιστά έμμεση μορφή δίωξης.

 

91.          Ειδικώς ως προς τους επιστραφέντες Ιρανούς και δη αυτούς που συνδέονται με το χριστιανισμό ή που διώκονταν από τις αρχές στο παρελθόν προκύπτουν τα ακόλουθα ευρήματα έρευνα του παρόντος Δικαστηρίου σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.  Έκθεση της EUAA εστιασμένη στο Ιράν και ειδικότερα στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεταξύ Ιανουαρίου 2023- 7 Οκτωβρίου 2024, αναφέρει τα κάτωθι σε σχέση με τους επιστραφέντες στο Ιράν:

 

 «Στις 9 Αυγούστου 2021, ο Gholamhossein Mohseni Ejei, επικεφαλής της Δικαστικής Εξουσίας, δήλωσε κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου ότι [ανεπίσημη μετάφραση] «κανείς δεν απαγορεύεται να εισέλθει στη χώρα». Ανέφερε ότι κανένας Ιρανός υπήκοος που ζει στο εξωτερικό δεν εμποδίζεται να επιστρέψει στη χώρα. Πρόσθεσε ότι [ανεπίσημη μετάφραση] «άτομα που προηγουμένως είχαν απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και δεν έχουν πλέον ένταλμα σύλληψης μπορούν να επιστρέψουν χωρίς φόβο κράτησης, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που είχαν απαγορεύσεις ταξιδιού διάρκειας πολλών ετών, όπως 4, 5 ή ακόμη και 10 ετών». Κάλεσε τους Ιρανούς του εξωτερικού να επικοινωνήσουν με τις εισαγγελικές αρχές πριν από την επιστροφή τους, ώστε να διευκολυνθεί η διαδικασία».[51] 

 

92.          Επίσης, σε συνέντευξη της  η ΕUAA με την Ιρανή δικηγόρο και ακτιβίστρια Leila Alikarami στις 24 Σεπτεμβρίου 2024, καταγράφεται ότι:

«Οι αρχές δεν παρακολουθούν συστηματικά κάθε Ιρανό υπήκοο στο εξωτερικό. Ωστόσο, ακτιβιστές υψηλού προφίλ, δημοσιογράφοι και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενδέχεται να παρακολουθούνται εκτός της χώρας και να συλληφθούν κατά την επιστροφή τους. Συνήθως, η αστυνομία διαβατηρίων ή το Σώμα των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) διατηρούν λίστες με Ιρανούς πολίτες που έχουν ανοιχτές υποθέσεις. Αν το όνομα κάποιου περιλαμβάνεται στη λίστα της αστυνομίας διαβατηρίων, το διαβατήριό του θα κατασχεθεί από τις μεταναστευτικές αρχές κατά τη διάρκεια του ελέγχου. Αν το όνομά του βρίσκεται στη λίστα του IRGC, μπορεί να εντοπιστεί ακόμη και μετά τον έλεγχο διαβατηρίων από αξιωματικούς του IRGC που βρίσκονται στο αεροδρόμιο. Οι απλοί Ιρανοί πολίτες δεν παρακολουθούνται συστηματικά, εκτός αν αναρτούν ευαίσθητο περιεχόμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάτι που μπορεί να προκαλέσει το ενδιαφέρον των αρχών. Δεν υπόκεινται όλοι σε αυστηρούς ελέγχους στα αεροδρόμια. Ωστόσο, αν κάποιος συλληφθεί για οποιονδήποτε λόγο στο αεροδρόμιο, οι αρχές θα προβούν σε εις βάθος έλεγχο του υπολογιστή και του κινητού του τηλεφώνου για να εξετάσουν τις διαδικτυακές του δραστηριότητες. Ορισμένοι Ιρανοί ακτιβιστές έχουν ταξιδέψει στη χώρα χωρίς να εντοπιστούν ή να συλληφθούν κατά την άφιξή τους. Παρ' όλα αυτά, έχουν σημειωθεί περιστατικά όπου άτομα δημοσίευσαν κάτι στο διαδίκτυο ενώ βρίσκονταν εντός της χώρας, αποκαλύπτοντας έτσι την παρουσία τους και προσελκύοντας την προσοχή των αρχών».[52]

93.          Επιπλέον, ανώνυμη για λόγους ασφαλείας πηγή την οποία συμβουλεύτηκε η Μονάδα Έρευνας και Πληροφοριών (Cedoca - Documentation and Research Department) του Βελγίου ισχυρίζεται ότι «Ιρανοί πληροφοριοδότες συλλέγουν πληροφορίες επί προσώπων τα οποία μεταστρέφονται στο εξωτερικό», ως επίσης ότι, «Εάν οι αρχές του Ιράν ενδιαφέρονται για κάποια συγκεκριμένη ομάδα (όπως σε αυτή την περίπτωση, για παράδειγμα, όσων μεταστρέφονται), θα εξεύρουν την αναγκαία δυνατότητα παρακολούθησης των προσώπων αυτών στο εξωτερικό», ενώ σύμφωνα με την πηγή αυτή, «είναι πολύ πιθανό ότι η κυβέρνηση του Ιράν θα διεισδύσει σε κοινότητα Ιρανών που μεταστράφηκαν σε χώρες με ευρεία μεταστροφή Ιρανών.»^[53] Σύμφωνα με έρευνα του Υπουργείου Εξωτερικών και Εμπορίου της Αυστραλίας (DFAT Australia), η οποία δημοσιεύτηκε το 2023, «οι αρχές προβαίνουν σε έλεγχο του διαδικτυακού περιεχομένου, συμπεριλαμβανομένων των μέσων κοινωνικής δικτύωσης», ενώ «Τα πρόσωπα τα οποία επανειλημμένα αναρτούν δημοσιεύσεις που συνιστούν ανοιχτά επικριτική κατά της κυβέρνησης [.] ή όσοι θεωρηθούν ότι ξεπερνούν τα ηθικά όρια ενδέχεται να προσελκύσουν δυσμενή προσοχή, ιδίως εάν το περιεχόμενο γίνει ευρέως γνωστό σε σύντομο χρονικό διάστημα (viral).» και «αυτό ισχύει και για τα πρόσωπα που βρίσκονται στο εξωτερικό^[54].

 

94.          Έτερη πηγή αναφέρει πως οποιοσδήποτε Ιρανός που επαναπατρίζεται θα μπορούσε να εντοπιστεί και να παρενοχληθεί από την Ισλαμική Δημοκρατία, εφόσον διαπιστωθεί ότι έχει εμπλακεί σε δραστηριότητες σχετιζόμενες με τον Χριστιανισμό κατά τη διαμονή του στο εξωτερικό.[55]

 

95.          Ειδικά ως προς την παρακολούθηση των Χριστιανών και τη μεταχείριση των οικογενειών τους που βρίσκονται στο εξωτερικό, σύμφωνα με την τελευταία κοινή αναφορά από διάφορες ΜΚΟ, «Έξι εκπατρισμένοι Ιρανοί Χριστιανοί ανέφεραν το 2022 ότι διάφορα μέλη της οικογένειας τους στο Ιράν είχαν κληθεί προς ανάκριση και παρενοχλήθηκαν σε σχέση με τις δραστηριότητες των συγγενών τους στο εξωτερικό. [.]»[56]. Η ίδια αναφορά προσθέτει ότι «Στα μέλη της οικογένειας τυπικά αναφερόταν ότι εφόσον έπειθαν τους συγγενείς τους να επιστρέψουν στο Ιράν, οι πιθανές δικαστικές καταδίκες τις οποίες θα αντιμετώπιζαν για τις Χριστιανικές τους δραστηριότητες θα μειώνονταν»[57].

 

96.          Σύμφωνα με απόκριση του Immigration and Refugee Board of Canada σχετικά με την παρακολούθηση Ιρανών που διαμένουν στο εξωτερικό – συμπεριλαμβανομένων πολιτικών αντιφρονούντων και χριστιανών – από τις ιρανικές αρχές, καθώς και την παρακολούθηση Ιρανών πολιτών στον Καναδά και τις συνέπειες που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν κατά την επιστροφή τους στο Ιράν (2021–Μάρτιος 2023), αναφέρεται ότι, σύμφωνα με δικηγόρο, ορισμένοι πολίτες των οποίων οι δραστηριότητες στο εξωτερικό έχουν τεθεί υπό παρακολούθηση από τις ιρανικές αρχές, υπόκεινται σε ανακρίσεις αμέσως μόλις φτάσουν στο αεροδρόμιο (07-02-2023). Η ίδια πηγή προσθέτει ότι, για ορισμένους επαναπατρισθέντες, οι αρχές κρατούν το διαβατήριό τους και τους δίνουν εντολή να επιστρέψουν αργότερα για περαιτέρω ανάκριση.[58]

 

97.          Αποτελεί βεβαίως γεγονός, ότι σύμφωνα με τις αναφορές των Αιτητών τα μέλη της οικογένειάς τους δεν έχουν παρενοχληθεί από τις αρχές της χώρας τους. Ωστόσο δεν μπορεί ευλόγως να αποκλειστεί το ενδεχόμενο η είσοδός τους στη χώρα να προκαλέσει το ενδιαφέρον των αρχών. Επισημαίνεται επίσης συναφώς ότι, ευλόγως δεν μπορεί να αναμένεται από τους Αιτητές να απεκδυθούν την άσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων προς αποφυγή τυχόν κινδύνου (ΔΕΕ, Bundesrepublik Deutschland κατά Y και Z, συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-71/11 και C-99/11, απόφαση της 5ης Σεπτεμβρίου 2012, τμήμα μείζονος συνθέσεως, ECLI:EU:C:2012:518). O δε περιορισμός στην άσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων σε συνάρτηση με τις επαπειλούμενες ποινές αποτελούν σοβαρό περιορισμό της θρησκευτικής τους ελευθερίας.  Τόσο ο Αιτητής 1 όσο και η Αιτήτρια 3 έχουν εξωτερικεύσει τη χριστιανική τους πίστη σε τακτική βάση, στο πλαίσιο της διαμόρφωσης και έκφρασης της θρησκευτικής τους ταυτότητας, όπως προκύπτει από τις αποδεκτές δηλώσεις και λοιπές αποδείξεις της υπόθεσης. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να γίνει δεκτή οποιαδήποτε απαίτηση αποστασιοποίησης ή απόκρυψης των εν λόγω πρακτικών προκειμένου να αποφύγουν να καταστούν ορατοί στις αρχές της χώρας καταγωγής τους, καθότι μια τέτοια απαίτηση θα περιόριζε υπέρμετρα το δικαίωμά τους στη θρησκευτική ελευθερία, κατά παράβαση του άρθρου 10 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του άρθρου 9 της ΕΣΔΑ.

 

98.          Περαιτέρω, οι Αιτητές 2 και 4, ως μέλη της οικογένειας μετεστραφέντων στον Χριστιανισμό, και με την Αιτήτρια 2 να συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία κατήχησης, δεν αποκλείεται ευλόγως να τύχουν της ίδιας μεταχείρισης εκ μέρους των αρχών της χώρας καταγωγής, στο πλαίσιο της συλλογικής αποτύπωσης που αποδίδεται στα μέλη οικογενειών προσώπων τα οποία έχουν αποστασιοποιηθεί από το Ισλάμ.

 

99.          Αναφορικά με τις συνθήκες που επικρατούν για τις γυναίκες στο Ιράν, παρατίθενται οι κάτωθι πληροφορίες.

 

100.        Αναφορικά με την κατάσταση των δικαιωμάτων των γυναικών, η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για το 2022 που δημοσιεύτηκε στις 27 Μαρτίου 2023 αναφέρει ότι «οι αρχές συνέχισαν να αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, μεταξύ άλλων σε σχέση με το γάμο, το διαζύγιο, την επιμέλεια παιδιών, την απασχόληση, την κληρονομιά και τα πολιτικά αξιώματα. Η νόμιμη ηλικία γάμου για τα κορίτσια παρέμεινε στα 13 και οι πατέρες μπορούσαν να λάβουν δικαστική άδεια για να παντρευτούν οι κόρες τους σε μικρότερη ηλικία. Οι γυναίκες και τα κορίτσια ήταν στην πρώτη γραμμή της λαϊκής εξέγερσης, αμφισβητώντας δεκαετίες διακρίσεων και βίας με βάση το φύλο και αψηφώντας τους νόμους περί διακρίσεων και ταπεινωτικού υποχρεωτικού καλύμματος της κεφαλής που έχουν ως αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν καθημερινή παρενόχληση και βία από κρατικούς και μη φορείς, αυθαίρετη κράτηση, βασανιστήρια και άλλη κακομεταχείριση και άρνηση πρόσβασης στην εκπαίδευση, την απασχόληση και τους δημόσιους χώρους. Υπήρξε μια αυστηρότερη επιβολή αυτών των νόμων στα μέσα του 2022, με αποκορύφωμα τον θάνατο της Mahsa (Zhina) Amini τον Σεπτέμβριο, μέρες μετά τη βίαιη σύλληψή της από την αστυνομία «ηθικής» του Ιράν εν μέσω αξιόπιστων αναφορών για βασανιστήρια και άλλη κακομεταχείριση. Οι αρχές απέτυχαν να παράσχουν επαρκή υγειονομική περίθαλψη με βάση το φύλο στις γυναίκες κρατούμενες».^[59]

 

101.        Στις 27 Ιουνίου 2024, ομάδα ανεξάρτητων ειδικών, μέσω δελτίου τύπου του Γραφείου του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, εξέφρασε την ανησυχία της για τις ακραίες διακρίσεις και βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών στο Ιράν. Τόνισαν επίσης την απουσία ενός συστήματος δικαιοσύνης βασισμένου σε κανόνες με βάση το φύλο και προσβάσιμοι στις γυναίκες. [60] Τον Αύγουστο του 2024, καταγράφηκαν 23 περιπτώσεις γυναικοκτονίας στο Ιράν, καθώς και δολοφονίες για λόγους τιμής.[61]

 

102.        Στις 1 Δεκεμβρίου 2024, ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ανακοίνωσε ότι ο λεγόμενος νόμος για τη μαντίλα και τη σεμνότητα επρόκειτο να τεθεί σε ισχύ στις 13 Δεκεμβρίου 2024. Ωστόσο, στις 14 Δεκεμβρίου 2024, το Ανώτατο Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας ανακοίνωσε ότι η εφαρμογή του νόμου αναστέλλεται εν αναμονή περαιτέρω επανεξέτασης. Ο νόμος δεν έχει ακόμη υπογραφεί από τον Πρόεδρο, ούτε έχει επισήμως τεθεί σε ισχύ. Σύμφωνα με πληροφορίες της κυβέρνησης, οι εσωτερικές συζητήσεις συνεχίζονται, αναφορικά με το αν ο μηχανισμός επιβολής των παραβάσεων θα πρέπει να έχει ποινικό ή αστικό χαρακτήρα.[62] Το νομοσχέδιο προβλέπει την ταυτοποίηση γυναικών που δεν φορούν μαντίλα μέσω βιντεοεπιτήρησης, καθώς και την επιβολή αυστηρότερων ποινών, όπως αυξημένα πρόστιμα, περιορισμούς στην πρόσβαση σε κοινωνικές παροχές και κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων.[63] Σύμφωνα με την έκθεσης της UN FFM του Σεπτεμβρίου 2024 για το Ιράν, στις 6 Αυγούστου 2024, δύο κορίτσια υπέστησαν βίαιη σύλληψη και επίθεση από γυναίκες αστυνομικούς της «αστυνομίας ηθών» στην Τεχεράνη, επειδή δεν φορούσαν την υποχρεωτική μαντίλα. Την επόμενη ημέρα, η FARAJA (Αστυνομία της Ισλαμικής Δημοκρατίας) ανακοίνωσε ότι θα διεξαχθεί έρευνα για το περιστατικό. Ωστόσο, σύμφωνα με αναφορές, η μητέρα του ενός κοριτσιού δέχθηκε απειλές για να μην υποβάλει καταγγελία σχετικά με τον ξυλοδαρμό της 14χρονης κόρης της.[64]

 

103.        Σύμφωνα με τις πληροφορίες για την χώρα καταγωγής που περιλαμβάνονται στο EUAA Country Guidance για το Ιράν, του Ιανουαρίου 2025, αναφέρεται ότι «Η διάκριση λόγω φύλου είναι θεσμοθετημένη στο Ιράν. Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν σοβαρούς νομικούς και κοινωνικούς περιορισμούς που επηρεάζουν βαθιά τη ζωή τους, ιδιαίτερα σε τομείς όπως η εργασία, η εκπαίδευση και οι ατομικές ελευθερίες.» […]Οι γυναίκες απαγορεύεται, μεταξύ άλλων, να εισέρχονται στον χώρο εργασίας χωρίς να φορούν μαντίλα, να χορεύουν δημοσίως, να κάνουν ποδήλατο, να ενταχθούν στο στρατό, να συμμετέχουν σε δημόσια αθλήματα και να διεκδικούν την προεδρία της χώρας. […]Οι γυναίκες και τα κορίτσια στο Ιράν ενδέχεται να χρειάζονται την υποστήριξη άνδρα μέλους της οικογένειας για να έχουν πρόσβαση σε διάφορες υπηρεσίες και να ασκήσουν συγκεκριμένα δικαιώματα. Ο σύζυγος μπορεί να καθορίσει τον τόπο διαμονής του ζευγαριού και να αποτρέψει τη σύζυγό του από το να εργαστεί σε επαγγέλματα που θεωρεί αντίθετα με τις "οικογενειακές αξίες».[65] Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας επιβεβαιώνει πως «οι αρχές συνέχισαν να αντιμετωπίζουν τις γυναίκες ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, μεταξύ άλλων σε θέματα που αφορούν το γάμο, το διαζύγιο, την επιμέλεια παιδιών, την εργασία, την κληρονομιά και τη συμμετοχή σε πολιτικά αξιώματα».[66]

 

104.        Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία (Amnesty International) καταγράφεται ότι οι δίκες ήταν συστηματικά άδικες, οδηγώντας σε αυθαίρετες κρατήσεις. Οι παραβιάσεις της δίκαιης διαδικασίας περιλάμβαναν την άρνηση της νομικής εκπροσώπησης τη στιγμή της σύλληψης, την αποδοχή «ομολογιών» που αποσπάστηκαν υπό βασανιστήρια ως αποδεικτικά στοιχεία και συνοπτικές δίκες. Η δικαστική εξουσία, στερούμενη ανεξαρτησίας, διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην παγίωση της ατιμωρησίας για βασανιστήρια, εξαναγκαστικές εξαφανίσεις και άλλα εγκλήματα. [67]

 

105.        Ως προς το προφίλ που φέρεται να διατηρεί η Αιτήτρια 3 στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δια του οποίου φέρεται να προωθεί και να επιδεικνύει τη μεταστροφή της στο Χριστιανισμό, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Danish Immigration Service (DIS) και στα πλαίσια σχετικής δήλωσης του Υπουργείου Εξωτερικών της Δανίας, προκύπτει πως «δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί πως τα τηλέφωνα και οι δραστηριότητες ατόμων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα εξετάζονταν κατά την είσοδο [τους στο Ιράν]», κάτι που «συνέβαινε, ωστόσο, και πριν από τον Σεπτέμβριο του 2022» (όταν ξέσπασαν τότε διαδηλώσεις/εξεγέρσεις στο Ιράν), ενώ «είναι γνωστό ότι η Ιρανική υπηρεσία πληροφοριών είναι πολύ ενεργή στην παρακολούθηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που ανήκουν σε αριθμό Ιρανών πολιτών»[68]. Συνακόλουθα των πιο πάνω και σχετικά με τις υπηρεσίες πληροφοριών/ασφαλείας στο Ιράν, εντοπίζονται αναφορές που παραπέμπουν στο ότι εντός του κάθε κρατικού ή ιδιωτικού οργανισμού στη χώρα, υποχρεωτικά υπάρχουν παραρτήματα των τμημάτων ασφαλείας, το προσωπικό των οποίων έχει την ευθύνη/καθήκον να εντοπίζει πιθανές απειλές για την ασφάλεια και σε αυτό το πλαίσιο, παρακολουθούν τους υπαλλήλους του κάθε οργανισμού και τις επικοινωνίες τους, ενεργώντας ως πληροφοριοδότες και παρεμβαίνοντας στις πρακτικές προσλήψεων/απολύσεων.[69]

 

106.        Επίσης, ο προσηλυτισμός απαγορεύεται στο Ιράν και τιμωρείται με ποινή θανάτου. Οι χριστιανοί δεν επιτρέπεται να κηρύττουν τη θρησκεία τους σε άλλους Ιρανούς, ούτε να τους προσκαλούν στις εκκλησίες τους. Δεν τους επιτρέπεται επίσης να τελούν λατρευτικές συνάξεις ή να κατέχουν θρησκευτικό υλικό στην περσική γλώσσα. Αν κηρύξουν τη χριστιανική πίστη ή προσκαλέσουν άτομα μουσουλμανικού υπόβαθρου να συμμετάσχουν σε εκκλησιαστικές δραστηριότητες, κινδυνεύουν με φυλάκιση.[70]

 

107.        Όπως προέκυψε από τις ανωτέρω πληροφορίες, τόσο η μεταστροφή από το ισλάμ στον χριστιανισμό, όσο και η προώθηση του χριστιανισμού, θεωρούνται ποινικά αδικήματα, που μπορούν να επιφέρουν μέχρι και τη θανατική ποινή, ενώ το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και λατρείας των μεταστραφέντων χριστιανών, περιορίζεται σε τέτοιο βαθμό ώστε να πλήττεται ο πυρήνας του, σε συνδυασμό με τις προσωπικές περιστάσεις των Αιτητών, τη μεταστροφή της στον χριστιανισμό κατά την παραμονή της στη Δημοκρατία και  την γνωστοποίηση της μεταστροφής τους μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και την υιοθέτηση από τους Αιτητές και ειδικότερα από την Αιτήτρια 3 ενός τρόπου ζωής διαφορετικού από τις αξίες που πρεσβεύει το ισλάμ, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο την ορατότητά τους, κρίνεται ότι ο εκπεφρασμένος φόβος τους να εκδιωχθούν από τις αρχές της χώρας καταγωγής της είναι βάσιμος και δικαιολογημένος.

 

108.        Αναφορικά με το μη εκπεφρασμένο φόβο των Αιτητών, ο οποίος δύναται να συνδέεται με την επικρατούσα κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής τους, το Δικαστήριο προχώρησε σε έρευνα γύρω από την κατάσταση ασφαλείας στο Ιράν και συγκεκριμένα στην πόλη Shiraz.

 

109.        H έκθεση Country Focus της EUAA το 2024 αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στο Iράν, αναφέρει ότι μεταξύ 1ης Ιανουαρίου 2023 και 5ης Απριλίου 2024, το ACLED κατέγραψε στο Ιράν 78 μάχες, συμπεριλαμβανομένων 51 στο Σιστάν και το Μπαλουχιστάν και 6 στο Κουρδιστάν, και 33 εκρήξεις, συμπεριλαμβανομένων 11 στο Κουρδιστάν και 11 στο Σιστάν και το Μπαλουχιστάν[71].Το Ιράν έχει «επισφαλή σύνορα με το Αφγανιστάν, το Αζερμπαϊτζάν, την περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν και το Πακιστάν»[72]. Στην επαρχία Σιτάν και Μπαλουχιστάν (που συνορεύει με το Αφγανιστάν και το Πακιστάν), οι αρχές αντιμετωπίζουν προκλήσεις στη διατήρηση της ασφάλειας[73] λόγω επαναλαμβανόμενων «συγκρούσεων μεταξύ ιρανικών δυνάμεων ασφαλείας και σουνιτών μαχητών, καθώς και εμπόρων ναρκωτικών»[74]. Κατά την περίοδο αναφοράς, υπήρχαν διάφορες αντικρατικές ομάδες αντίστασης στο Ιράν, συμπεριλαμβανομένων Βαλούχων, Κουρδικών και Αραβικών ομάδων[75] που δεν έχουν εδαφικό έλεγχο[76]. Η Ισλαμική Δημοκρατία χρησιμοποιεί τις στρατιωτικές της δυνατότητες για να προστατεύσει τη χώρα από εσωτερικές απειλές, συμπεριλαμβανομένων «από πολιτικά και εθνοτικά κινήματα της αντιπολίτευσης και τρομοκρατικές ομάδες», και για να την υπερασπιστεί από ξένες απειλές[77].

 

110.        Αναφορικά με την τεταμένη κατάσταση ασφαλείας σε συγκεκριμένες περιοχές του Ιράν, στις 3 Ιανουαρίου 2024, το Ισλαμικό Κράτος της Επαρχίας Χορασάν (ISKP), το οποίο «δραστηριοποιείται κυρίως στο Αφγανιστάν»[78], πραγματοποίησε επίθεση αυτοκτονίας στην πόλη Κερμάν σκοτώνοντας πάνω από 93 πολίτες[79]. Παράλληλα, μεταξύ της νύχτας της 13ης και της 14ης Απριλίου 2024, το Ιράν εξαπέλυσε μαζικές επιθέσεις με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε ισραηλινό έδαφος[80]. Το Associated Press επικαλέστηκε τον ισραηλινό στρατό, ο οποίος δήλωσε ότι το 99% των drones και των πυραύλων αναχαιτίστηκαν[81].Στις 19 Απριλίου 2024, το Ισραήλ φέρεται να πραγματοποίησε μια φαινομενική αεροπορική επιδρομή στην πόλη Ισφαχάν κοντά σε μια αεροπορική βάση και έναν πυρηνικό σταθμό[82] σε αντίποινα για την επίθεση του Ιράν, η οποία κλιμακώθηκε σε άμεση αντιπαράθεση μεταξύ των δύο χωρών[83].

 

111.        Έκθεση της Βιβλιοθήκης του Ηouse of Commons του Η.Β. τον Ιούλιο του 2024, επιβεβαιώνει ότι Από τις 13 Ιουνίου 2025, το Ισραήλ εξαπέλυσε μια σειρά από επιθέσεις κατά του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, των εγκαταστάσεων βαλλιστικών πυραύλων και των ενεργειακών εγκαταστάσεων, δηλώνοντας ότι στόχος του ήταν να εμποδίσει το Ιράν να αναπτύξει πυρηνικά όπλα (το Ιράν λέει ότι δεν έχει αναπτύξει πυρηνικά όπλα). Σε απάντηση, το Ιράν εκτόξευσε πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) εναντίον του Ισραήλ. Οι περισσότεροι από τους πυραύλους και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη του Ιράν εναντίον του Ισραήλ αναχαιτίστηκαν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποίησαν επίσης επιθέσεις στις 22 Ιουνίου 2025. Σε απάντηση, το Ιράν εκτόξευσε πυραύλους εναντίον αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στο Κατάρ. Δεν αναφέρθηκαν αμερικανικά θύματα. Ο αριθμός των θυμάτων είναι αβέβαιος: Το ιρανικό Υπουργείο Υγείας αναφέρει ότι περίπου 1.062 άνθρωποι σκοτώθηκαν (μέχρι τις 22 Ιουλίου 2025). Πολλοί ανώτεροι Ιρανοί πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες και επιστήμονες σκοτώθηκαν. Στο Ισραήλ σκοτώθηκαν 29 άνθρωποι (έως τις 13 Ιουλίου 2025). Η ανακοινωθείσα εκεχειρία του Προέδρου Τραμπ τέθηκε σε ισχύ στις 24 Ιουνίου 2025[84].

 

112.        To πρακτορείο Reuters ωστόσο, σε άρθρο της 26^ης Ιουνίου 2025, μεταδίδει ότι οι ιρανικές αρχές μεταβαίνουν από την εκεχειρία με το Ισραήλ σε μια εντατικοποίηση της εσωτερικής καταστολής ασφαλείας σε όλη τη χώρα με μαζικές συλλήψεις, εκτελέσεις και στρατιωτικές αναπτύξεις, ιδίως στην ανήσυχη κουρδική περιοχή, δήλωσαν αξιωματούχοι και ακτιβιστές. Μέσα σε λίγες ημέρες από τις αεροπορικές επιδρομές του Ισραήλ που ξεκίνησαν στις 13 Ιουνίου, οι ιρανικές δυνάμεις ασφαλείας ξεκίνησαν μια εκστρατεία εκτεταμένων συλλήψεων, συνοδευόμενες από εντατική παρουσία στους δρόμους γύρω από τα σημεία ελέγχου, δήλωσαν αξιωματούχοι και ακτιβιστές. Κάποιοι στο Ισραήλ και εξόριστες ομάδες της αντιπολίτευσης ήλπιζαν ότι η στρατιωτική εκστρατεία, η οποία στόχευε τους Φρουρούς της Επανάστασης και τις δυνάμεις εσωτερικής ασφάλειας, καθώς και πυρηνικές εγκαταστάσεις, θα πυροδοτούσε μια μαζική εξέγερση και την ανατροπή της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Ενώ το Reuters έχει μιλήσει με πολλούς Ιρανούς που είναι θυμωμένοι με την κυβέρνηση για τις πολιτικές που πιστεύουν ότι οδήγησαν στην ισραηλινή επίθεση, δεν έχουν υπάρξει ακόμη ενδείξεις σημαντικών διαμαρτυριών κατά των αρχών. Ωστόσο, ένας ανώτερος Ιρανός αξιωματούχος ασφαλείας και δύο άλλοι ανώτεροι αξιωματούχοι που ενημερώθηκαν για θέματα εσωτερικής ασφάλειας δήλωσαν ότι οι αρχές επικεντρώνονται στην απειλή πιθανών εσωτερικών αναταραχών, ιδίως στις κουρδικές περιοχές[85] Παράλληλα, ο διαδραστικός χάρτη του portal Rule of Law in Armed Conflict (RULAC), πρωτοβουλία της Ακαδημίας της Γενεύης για το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα[86], αναφέρει ότι επί της παρούσης το Ιράν δε βρίσκεται σε κατάσταση διεθνούς ή μη διεθνούς ένοπλης σύρραξης[87].

 

113.        Περαιτέρω, ως προς τον αριθμό των περιστατικών ασφαλείας στην περιφέρεια Fars του Ιράν, της οποίας πρωτεύουσα αποτελεί η πόλη Shiraz, η βάση δεδομένων ACLED (The Armed Conflict Location & Event Data Project) κατέγραψε κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους μόλις 5 περιστατικά ασφαλείας, τα οποία ωστόσο δεν επέφεραν κάποιο θάνατο[88]. Σημειώνεται ότι μόνο η πόλης Shiraz,  σύμφωνα με μετρήσεις του 2025, έχει πληθυσμό περίπου 1,763,900κατοίκους[89].

 

114.        Στη βάση λοιπόν των ανωτέρω στοιχείων, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν ανακύπτει κάποιος φόβος για τους Αιτητές, ο οποίος συνδέεται με την κατάσταση ασφαλείας στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής τους.

 

115.        Σε κάθε περίπτωση, όπως προέκυψε ανωτέρω, οι Αιτητές, σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής ευλόγως ενδέχεται να βρεθούν αντιμέτωποι με σωρεία παραβιάσεων βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεταξύ των οποίων παραβίαση του δικαιώματος άσκησης της θρησκευτικής ελευθερίας  ή των πεποιθήσεων, καθώς επίσης κίνδυνο για σύλληψη και φυλάκιση αλλά ακόμη και θανατική ποινή, τα οποία αναμφιβόλως αποτελούν δίωξη. Υπόψη λαμβάνεται εξάλλου το προφίλ των Αιτητριών 2 και 3 ως γυναικών.

 

116.        Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, των ανωτέρω ευρημάτων, υπενθυμίζεται εξάλλου, ότι κατά το άρθρο 3Γ του περί Προσφύγων Νόμου ότι ως πράξεις δίωξης ορίζονται όσες είναι αρκούντως σοβαρές λόγω της φύσης ή της επανάληψης τους ώστε να συνιστούν σοβαρή παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικά των δικαιωμάτων από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση, βάσει του άρθρου 15 παράγραφος 2, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών.  Όπως προέκυψε ανωτέρω, οι Αιτητές, άμα επιστρέψει στη χώρα καταγωγής θα βρεθούν αντιμέτωπος με σωρεία παραβιάσεων βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεταξύ των οποίων παραβίαση του δικαιώματος άσκησης της θρησκευτικής ελευθερίας ή των πεποιθήσεων, τα οποία αναμφιβόλως αποτελούν δίωξη. Αυτό λαμβάνοντας υπόψη και τις προσωπικές του περιστάσεις και κυρίως ότι η νέα θρησκευτική του ταυτότητα αποτελεί αποτέλεσμα μεταστροφής του από το μουσουλμανισμό στο χριστιανισμό αλλά και αναμενόμενης  αντίδρασης της οικογένειάς του, σε συνάρτηση με την ανεπαρκή κρατική προστασία.  Εν προκειμένω, όπως αναλύθηκε ανωτέρω, ο κίνδυνος που διατρέχουν οι Αιτητές είναι  συνυφασμένος με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις ή και με τις ευλόγως αποδιδόμενες σε αυτούς θρησκευτικές πεποιθήσεις.

 

117.        Σχετικά με την εκτίμηση της εύλογης πιθανότητας δίωξης παρατίθενται τα εξής (η έμφαση είναι του παρόντος Δικαστηρίου):  Στον Πρακτικό Οδηγό της EASO για την αξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων[90], αναφέρεται το εξής " [σελ. 24] 3.1.3. Εφαρμογή του μέτρου απόδειξης [επιστροφή] - Τα στοιχεία που απαριθμούνται στο άρθρο 4 παράγραφος 3 της οδηγίας για την αναγνώριση πρέπει να αναλύονται σε σχέση με το εφαρμοστέο μέτρο απόδειξης προκειμένου να είναι δυνατή η διεξαγωγή αξιολόγησης κινδύνου. Το συνηθέστερα εφαρμοζόμενο μέτρο απόδειξης κατά την αξιολόγηση του βάσιμου φόβου δίωξης και του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης είναι η «εύλογη πιθανότητα». Το εφαρμοστέο μέτρο απόδειξης πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι χαμηλότερο από το «πέραν εύλογης αμφιβολίας».

 

118.        Σε Δικαστική Ανάλυση του ΕΑΣΟ του 2018 σχετικά με τις προϋποθέσεις χορήγησης διεθνούς προστασίας (Οδηγία 2011/95/ΕΕ)[35], στην παράγραφο 2.8.1 που αφορά τον πραγματικό κίνδυνο του άρθρου 2 στοιχ. Στ. σημειώνεται ότι "παρότι το ΔΕΕ δεν έχει ακόμη εξετάσει άμεσα το ζήτημα, φαίνεται ότι κατ' αυτό, το μέτρο του «πραγματικού κινδύνου» σοβαρής βλάβης δεν διαφέρει από το μέτρο που χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση του «βάσιμου φόβου» δίωξης στον ορισμό του πρόσφυγα (το οποίο είναι «εύλογος φόβος»), επειδή χρησιμοποιεί εναλλάξ τους όρους «πραγματικός κίνδυνος» και «βάσιμος φόβος»[91]. Αυτό φαίνεται να υποδηλώνει ότι το ίδιο μέτρο απόδειξης εφαρμόζεται τόσο στον «πραγματικό κίνδυνο» όσο και στον «βάσιμο φόβο». Το κριτήριο του «εύλογου φόβου/κινδύνου» σημαίνει ότι, ενώ η απλή ή απομακρυσμένη πιθανότητα δίωξης ή σοβαρής βλάβης δεν επαρκεί για τη θεμελίωση βάσιμου φόβου ή σοβαρής βλάβης, ο αιτών δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι υπάρχει σαφής πιθανότητα να υποστεί δίωξη ή σοβαρή βλάβη.».

 

119.             Στην εισαγωγή του το Ερμηνευτικό Σημείωμα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες σχετικά με το βάρος της απόδειξης και η αποδεικτική ισχύς των ισχυρισμών κατά την εξέταση των αιτημάτων ασύλου[92], αναφέρει τα εξής: "Κατά την εξέταση των αιτημάτων ασύλου, πρέπει να συνεκτιμάται η ειδική θέση του αιτούντα άσυλο και να εφαρμόζεται η αρχή του προσφυγικού δικαίου σύμφωνα με την οποία η παροχή ασύλου και η αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα είναι πράξη ανθρωπιστική. Κατ' εφαρμογή αυτής της αρχής για τον καθορισμό του καθεστώτος του πρόσφυγα δεν απαιτείται η προϋπόθεση της βεβαιότητας του βάσιμου και δικαιολογημένου φόβου δίωξής του: αρκεί η πιθανότητα.

 

120.        Προκειμένου να καθορίσει την αρχή της απόδειξης που εφαρμόζεται στις περιπτώσεις ανάλυσης της πιθανότητας επέλευσης ενός μελλοντικού γεγονότος, η Βουλή των Λόρδων απέρριψε την εφαρμογή του κριτηρίου της «εξισορρόπησης των πιθανοτήτων», που εφαρμόζεται στις υποθέσεις ιδιωτικού δικαίου. Στην υπόθεση Fernandez κατά της Κυβέρνησης της Σιγκαπούρης, η οποία αφορά το Νόμο του 1967, στην οποία τέθηκε ζήτημα εφαρμογής για τους Φυγάδες Εγκληματίες ο Λόρδος Diplock εξέφρασε την άποψη ότι «δεν υπάρχει στο αγγλικό δίκαιο καμία γενική αρχή που να υποχρεώνει το Δικαστήριο, όταν κρίνει, είτε σύμφωνα με το Σύνταγμα είτε σύμφωνα με τη νομοθεσία, να αγνοήσει την πιθανότητα επέλευσης κάποιου γεγονότος το οποίο ενδέχεται να συμβεί στο μέλλον και από το οποίο εξαρτώνται οι νομικές συνέπειες της πιθανότητας επέλευσής του». Και αιτιολόγησε την άποψη αυτή με το συλλογισμό ότι «η πιθανότητα επέλευσης του εν λόγω γεγονότος είναι ποσοστιαία μικρότερη από αυτήν της μη επέλευσής του». Το Δικαστήριο έλαβε υπόψη τις σημαντικές συνέπειες έκδοσης απόφασης που θα αποδεικνυόταν λανθασμένη κατά τον έναν ή άλλον τρόπο και κατέληξε ότι δεν είναι απαραίτητο ο αλλοδαπός να αποδείξει ότι είναι περισσότερο από πιθανό να κρατηθεί ή να στερηθεί την ελευθερία εάν αναγκαστεί να επιστρέψει στην συγκεκριμένη χώρα. Αρκεί και χαμηλότερο κριτήριο πιθανότητας, όπως αυτό της «εύλογης πιθανότητας», των «βάσιμων λόγων της σκέψης» ή της «σοβαρής πιθανότητας».

 

121.        Ως προς το συστατικό στοιχείο της βασιμότητας του φόβου δίωξης, παρατηρώ ότι  με βάση τις πιο πάνω επισημάνσεις, υπάρχουν εύλογες πιθανότητες οι Αιτητές να υποστούν τις πράξεις δίωξης που καταγράφονται ανωτέρω.

 

122.        Φορείς δίωξης υπό την έννοια το περί Προσφύγων Νόμου μπορεί να είναι είτε κρατικές αρχές είτε ιδιώτες, αν οι κρατικές αρχές ανέχονται ή αρνούνται ή αποδεικνύονται αδύναμες να παρέχουν αποτελεσματική προστασία (βλ. άρθρο 3Β του περί Προσφύγων Νόμου και Εγχειρίδιο της Ύπατης Αρμοστείας Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, παράγραφος 65).  Εν προκειμένω, φορέα δίωξης αποτελεί το Ιρανικό κράτος, συμπέρασμα το οποίο απορρέει από την ανωτέρω αξιολόγηση σε συνδυασμό με τις αντληθείσες πληροφορίες, οι οποίες επιβεβαιώνουν την ισχύουσα νομοθεσία στο Ιράν γύρω από τους μετεστραφέντες από το Ισλάμ Χριστιανούς καθώς και τη μεταχείρισή τους από τις αρχές στην πράξη.

 

123.        Ως προς τους λόγους δίωξης, εν προκειμένω, όπως αναλύθηκε ανωτέρω, ο κίνδυνος που διατρέχουν οι Αιτητές σε περίπτωση επιστροφής τους στη χώρα καταγωγής τους είναι άρρηκτα συνυφασμένος με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Όπως προκύπτει και από το άρθρο 14 του περί Προσφύγων Νόμου, οι ανάγκες παροχής διεθνούς προστασίας δύνανται να ανακύψουν επιτοπίως, ήτοι μετά την άφιξη των αιτούντων στο κράτος υποδοχής.

 

124.        Δεδομένου ότι φορέας δίωξης είναι το κράτος, αποκλείεται η δυνατότητα των Αιτητών να εγκατασταθούν σε οποιοδήποτε άλλη περιοχή της χώρα καταγωγής τους.[93] Η δε ισχύουσα Νομοθεσία στο Ιράν εφαρμόζεται στο σύνολό της επικράτειάς της χώρας, γεγονός το οποίο οδηγεί το Δικαστήριο στο συμπέρασμα ότι δεν είναι εύλογη η εσωτερική μετεγκατάστασή των Αιτητών σε άλλο ασφαλές τμήμα της χώρας καταγωγής τους.

 

125.        Συνεπώς, συνεκτιμώντας όλα τα ανωτέρω στοιχεία και δεδομένα, και αξιολογώντας τις διαθέσιμες πληροφορίες σε εξωτερικές πηγές, στα πλαίσια της ως άνω παρατιθέμενης νομολογίας, κρίνεται ότι στοιχειοθετείται ο κίνδυνος των Αιτητών  περί κινδύνου δίωξης του στη χώρα καταγωγής του, για λόγους που εμπίπτουν στην έννοια της θρησκείας. Ως εκ τούτου, πληρούνται στο πρόσωπό τους τα κριτήρια του άρθρου 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου για την υπαγωγή τους σε προσφυγικό καθεστώς.

 

126.          Τέλος, από τα ενώπιον του Δικαστηρίου δεδομένα, δεν προκύπτει να συντρέχει ένας ή περισσότεροι από τους λόγους αποκλεισμού των Αιτητών από το καθεστώς πρόσφυγα σύμφωνα με το άρθρο 5 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή επιτυγχάνει,  με 1500 ευρώ έξοδα συν Φ.Π.Α. και οι επίδικες πράξεις τροποποιούνται ως ανωτέρω, αναγνωρίζοντας του Αιτητές ως πρόσφυγες κατά την έννοια του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου. 

                                                                                         

Κ.Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.