ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

Υπόθεση Αρ.: 2296/23

 

4 Νοεμβρίου, 2025

 

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ:

Β.B.

Αιτητού

και

 

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Καθ' ων η αίτηση

 .........

 

 

Γ. Οικονόμου (κ.) και Ρ. Φιλίππου, Δικηγόροι για τον Αιτητή

 

 Α. Κίτσιου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε νομικού αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 9.6.2023 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για διεθνή προστασία, καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2022.

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Σιέρα Λεόνε και στις 26.2.2020, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 7.7.2020 ακολούθησε συνέντευξη ανηλικότητας, ενώ στις 20.7.2020 εκδόθηκε έκθεση προσδιορισμού ηλικίας του Αιτητή. Στις 6.6.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό, ο οποίος υπέβαλε Έκθεση/Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή και επιστροφή στη χώρα καταγωγής του. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 9.6.2023, και η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 19.6.2023, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

 

 

 

 

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου ακροαματική διαδικασία, ο Αιτητής, δια των συνηγόρων του, διευκρίνισε ότι προωθεί, ως λόγους προσφυγής, την έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, και κατ’ επέκταση την πλάνη της διοίκησης κατά την έκδοση της επίδικης απόφασης. Ειδικότερα, ο Αιτητής, δια των συνηγόρων του, προωθεί ότι οι Καθ’ ων η αίτηση δεν του παρείχαν τη δυνατότητα να εκθέσει επαρκώς τον κίνδυνο που διατρέχει σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρα Λεόνε, καθότι δεν ελήφθη υπόψη ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί ποινικό αδίκημα στη χώρα αυτή, με αποτέλεσμα να μην αξιολογηθεί ο θανάσιμος κίνδυνος που αντιμετωπίζει λόγω του σεξουαλικού του προσανατολισμού. Επιπλέον, προβάλλει ότι δεν συνεκτιμήθηκε ο εξαναγκασμός που υφίσταται από τρίτα πρόσωπα μέσω «μαγικών πρακτικών» προς «ίαση» της ομοφυλοφιλίας του, ούτε και ο βάσιμος φόβος που υφίσταται ως προς την απειλή της ζωής και της σωματικής του ακεραιότητας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής.

 

3.             Περαιτέρω, προωθεί ότι η συνέντευξη διεξήχθη στην αγγλική και όχι στη μητρική του γλώσσα, την krio, μολονότι αναγνωρίζεται ότι δύναται να συνεννοηθεί σε κάποιο βαθμό στην αγγλική. Ο ισχυρισμός περί αναρμοδιότητας του οργάνου που εξέδωσε την επίδικη πράξη αποσύρθηκε κατά το στάδιο των διευκρινίσεων.

 

4.             Από την πλευρά τους, οι Καθ’ ων η αίτηση υπεραμύνονται της ορθότητας της επίδικης πράξης, υποστηρίζοντας ότι η απόφαση ήταν προϊόν δέουσας έρευνας, επαρκώς αιτιολογημένη και χωρίς να εμφιλοχωρήσει πλάνη στην κρίση τους. Υποβάλλουν, επιπλέον, ότι ο ισχυρισμός του Αιτητή περί κινδύνου είναι γενικός και αόριστος και ότι δεν κατάφερε να αποσείσει το βάρος απόδειξής του.  

 

5.             Επισημαίνουν δε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να δώσει επαρκείς και ικανοποιητικές πληροφορίες αναφορικά με τη φερόμενη δίωξή του από τον θείο του λόγω μαγείας, καθώς προέβαλε ασαφείς, γενικόλογους και μη ευλογοφανείς ισχυρισμούς. Τέλος, προβάλλουν ότι οι προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, το προφίλ του, καθώς και ο τόπος συνήθους διαμονής του, σε συνάρτηση με τον τόπο τελευταίας διαμονής του, δεν δικαιολογούν την υπαγωγή του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

4. Ως προς τον, κατά τους ίδιους, καινοφανή ισχυρισμό περί ομοφυλοφιλίας, επισημαίνουν ότι η γραπτή αγόρευση δεν συνιστά μέσο μαρτυρίας και, συνεπώς, ο εν λόγω ισχυρισμός δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη ούτε να αξιολογηθεί από το Δικαστήριο, δεδομένου ότι προβάλλεται για πρώτη φορά στο στάδιο αυτό.

To νομικό πλαίσιο

6.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύει της προστασίας της χώρας ταύτης».

 

7.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (Ο περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

8.             Το άρθρο 3 των περί Προσφύγων Νόμων του 2000 έως 2023 καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

9.             Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις Αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο Αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2)  Ιδίως, ο Αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του Αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο Αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙ [...]».

(στο εξής: ο περί Προσφύγων Νόμος). (β) βασανιστήρια ή απάνθρωπη  ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του, ή

(γ) σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης...».

10.          Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

11.          Ως προς του προωθούμενους λόγους προσφυγής, είναι κρίσιμο και απαραίτητο να καταστεί εκ προοιμίου αντιληπτό ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την ενώπιόν του αίτηση διεθνούς προστασίας εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά προχωρεί και εξετάζει και την ουσιαστική ορθότητα της επίδικης πράξης de novo και ex nunc, επαναξιολογώντας τα ενώπιόν του δεδομένα (Βλ. Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση αναφορικά με την έκταση της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100]

 

12.          Συναφές εν προκειμένω είναι και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του Αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας του Αιτητή ασύλου να τεκμηριώσει με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή του, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI:EU:C:2012:744, σκέψεις 63 εώς 68).

 

13.          Ιδίως αναφορικά με τον ισχυρισμό του Αιτητή περί της γλώσσας διεξαγωγής της συνέντευξης, επισημαίνονται τα εξής. Κατά την καταγραφή της αίτησής του, ο Αιτητής δήλωσε ως μητρική και ομιλούμενη γλώσσα την αγγλική. Από το πρακτικό της συνέντευξης προκύπτει ότι κατανοούσε πλήρως τις υποβαλλόμενες προς αυτόν ερωτήσεις και, στο τέλος αυτής, υπέγραψε δήλωση κατανόησης του περιεχομένου της. Ερωτηθείς κατά τη συνέντευξή ποιες γλώσσες ομιλεί αποκρίθηκε την αγγλική και την krio. Επομένως, ο εν λόγω ισχυρισμός, πέραν του ότι τυγχάνει αλυσιτελής, είναι και σε κάθε περίπτωση αβάσιμος, καθόσον η συνέντευξη διεξήχθη στη δηλωθείσα από τον ίδιο γλώσσα, και όχι απλώς σε γλώσσα που ευλόγως κατανοεί, σύμφωνα με το άρθρο 13Α(9) του περί Προσφύγων Νόμου.

 

14.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας της αίτησης, επισημαίνεται ότι, κατά την καταγραφή της αίτησής του για διεθνή προστασία, ο Αιτητής δήλωσε ότι διέμενε με τους γονείς του στη Freetown. Ανέφερε ότι ο πατέρας του ενεπλάκη σε διαπληκτισμό με τον θείο του και, τρεις εβδομάδες αργότερα, ασθένησε και απεβίωσε. Ακολούθως, τρία από τα αδέλφια του απεβίωσαν επίσης. Μετά τα περιστατικά αυτά, ο θείος του σταμάτησε να επισκέπτεται την οικογενειακή οικία και, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αιτητή, συνήθιζε να λέει ότι «όλοι σας θα πεθάνετε ήσυχα». Εν συνεχεία, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι και η μητέρα του απεβίωσε πρόσφατα. Για τον λόγο αυτόν, αποφάσισε να εκποιήσει την περιουσία του πατέρα του και να εγκαταλείψει τη χώρα, καθώς, όπως ανέφερε, βρέθηκε μόνος, χωρίς γονείς και χωρίς στήριγμα.

 

15.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι υπήκοος Σιέρα Λεόνε, εθνοτικής καταγωγής Fullah, χριστιανός στο θρήσκευμα και γεννηθείς το 2001 (κατόπιν διαδικασίας προσδιορισμού ηλικίας), στην πόλη Kenema της Σιέρα Λεόνε, όπου διέμενε μέχρι τον Φεβρουάριο του 2020, οπότε και εγκατέλειψε τη χώρα. Ως προς το μορφωτικό του επίπεδο, ανέφερε ότι ολοκλήρωσε τη φοίτησή του στο δημοτικό σχολείο και ότι, κατά τη διαμονή του στη Σιέρα Λεόνε, δεν εργαζόταν. Αναφορικά με την οικογενειακή του κατάσταση, δήλωσε ότι οι γονείς του απεβίωσαν το 2019 από πονοκεφάλους, όπως επίσης και οι δύο αδελφοί του.

 

16.           Ερωτηθείς για τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του, στο πλαίσιο της ελεύθερης αφήγησής του, ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι αναχώρησε από τη Σιέρα Λεόνε επειδή, το 2019, ο πατέρας του απεβίωσε από πονοκέφαλο και την ίδια ημέρα απεβίωσαν και οι δύο αδελφοί του, για τον ίδιο λόγο. Ανέφερε ότι και η μητέρα του απεβίωσε με τον ίδιο τρόπο. Δήλωσε ότι, εφόσον δεν είχε κανέναν να τον φροντίζει, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα και ζήτησε από φίλο του να εκποιήσει την περιουσία του πατέρα του προκειμένου να του εξασφαλίσει εισιτήριο προς τόπο ασφαλή, ώστε «να μη πεθάνει όπως η οικογένειά του» (βλ. ερ. 45 Δ.Φ.).

 

17.          Ακολούθως, στο πλαίσιο διευκρινιστικών ερωτήσεων, ο Αιτητής ανέφερε ότι ο πατέρας του είχε διαφορά με τον αδελφό του (θείο του Αιτητή). Κατά τα λεγόμενά του, ο θείος είχε απειλήσει ότι «θα πεθάνουν όλοι σιγά σιγά», απειλή που πραγματοποίησε με τη χρήση μαγείας. Σε ερώτηση σχετικά με την αφετηρία της διαφοράς αυτής, ο Αιτητής ανέφερε ότι δεν γνώριζε τα αίτιά της, αλλά δήλωσε ότι υπήρχαν συνεχείς καυγάδες, τόσο λεκτικοί όσο και σωματικοί.  Ερωτηθείς περαιτέρω να διευκρινίσει τι εννοεί λέγοντας ότι ο θείος του θα τους σκότωνε «με μαγεία», ο Αιτητής υποστήριξε ότι το αντιλήφθηκε από τα συμπτώματα, καθόσον όλα τα μέλη της οικογένειάς του απεβίωσαν με πονοκέφαλο. Όταν ρωτήθηκε γιατί θεωρεί ότι ο θείος του ευθύνεται για τους θανάτους αυτούς, απάντησε ότι ο τελευταίος δεν παρέστη σε καμία κηδεία των συγγενών του και ότι τους είχε σκοτώσει από μίσος, χωρίς όμως να διευκρινίσει την αιτία του μίσους αυτού. Σε ερώτηση γιατί ο θείος του δεν επιχείρησε να τον βλάψει και τον ίδιο, ο Αιτητής απάντησε ότι είχε φύγει από την οικία του και είχε καταφύγει σε φίλο του πατέρα του, γεγονός που εξηγεί, κατά την άποψή του, γιατί επέζησε. Διευκρίνισε επίσης ότι ο θείος του δεν τον απείλησε άμεσα, παρά μόνο είχε πει ότι «όλοι σας θα πεθάνετε» και αποχώρησε χωρίς να προβεί σε άλλη πράξη σε βάρος του. Σε σχετική ερώτηση του αρμόδιου λειτουργού γιατί δεν κατήγγειλε τον θείο του στις αρχές, ο Αιτητής ανέφερε ότι δεν το σκέφθηκε, διότι προσπαθούσε να βρει ασφαλές μέρος για να σώσει τη ζωή του. Ερωτηθείς γιατί δεν μετακινήθηκε σε άλλη περιοχή της χώρας του, υποστήριξε ότι, αν ο θείος του πληροφορείτο ότι παρέμενε στη Σιέρα Λεόνε, θα επιχειρούσε να τον σκοτώσει. Τέλος, σε ερώτηση τι θεωρεί ότι θα του συμβεί σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρα Λεόνε, ο Αιτητής υποστήριξε ότι η ζωή του δε θα είναι ασφαλής και ότι θα πεθάνει.

 

18.          Αξιολογώντας τις πιο πάνω δηλώσεις του Αιτητή, οι Καθ’ ων η αίτηση απομόνωσαν δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς: (α) του πρώτου, αναφορικά με την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής του Αιτητή, και (β) του δευτέρου, ότι ο Αιτητής εγκατέλειψε τη Σιέρα Λεόνε λόγω φόβου ότι ο θείος του θα του προξενήσει βλάβη μέσω μαγείας.

 

19.          Ο πρώτος ισχυρισμός, αναφορικά με την ταυτότητα και τα προσωπικά στοιχεία του Αιτητή, έγινε αποδεκτός, καθώς οι πληροφορίες που παρείχε κρίθηκαν συνεκτικές και επαρκείς για την επιβεβαίωση της εθνικότητάς του, της χώρας και του τόπου γέννησής του. Περαιτέρω, έγινε δεκτό ότι ανήκει στην εθνοτική ομάδα Fullah και ότι είναι Χριστιανός στο θρήσκευμα.

 

20.          Αντίθετα, ο δεύτερος ισχυρισμός του Αιτητή απορρίφθηκε, καθόσον κρίθηκε ότι δεν ήταν σε θέση να παράσχει συγκεκριμένες και επαρκείς πληροφορίες ως προς ζητήματα που άπτονται του πυρήνα του αιτήματός του, ενώ οι δηλώσεις του χαρακτηρίστηκαν ως μη ευλογοφανείς. Ειδικότερα, ερωτηθείς να αναφέρει λεπτομέρειες για τη διαφωνία μεταξύ του πατέρα του και του θείου του, απάντησε αόριστα ότι ο θείος του είπε στον πατέρα του πως «θα πεθάνει ο ίδιος και η οικογένειά του αργά αργά». Όταν του ζητήθηκε να εξηγήσει τον λόγο των μεταξύ τους συγκρούσεων, απάντησε γενικόλογα ότι «τσακώνονταν μεταξύ τους» χωρίς να γνωρίζει την αιτία. Ερωτηθείς περαιτέρω για τη συχνότητα και τη μορφή των καυγάδων, παρέμεινε ασαφής, λέγοντας μόνο ότι «κάθε φορά τσακώνονταν λεκτικά και σωματικά». Σε ερώτηση ως προς το πού διαδραματίζονταν οι καυγάδες, απάντησε ότι ο θείος του κατοικούσε στην ίδια περιοχή με τον πατέρα του. Οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν ότι αναμένεται από τον Αιτητή να είναι σε θέση να παράσχει πιο σαφείς και συγκεκριμένες πληροφορίες ως προς τα εν λόγω περιστατικά, δεδομένου ότι αφορούν στον πυρήνα του ισχυρισμού του.

 

21.          Ο Αιτητής ανέφερε επίσης ότι ο θείος του χρησιμοποιούσε μαγεία, πράγμα που – κατά τον ίδιο – αποδεικνύεται «από τα συμπτώματα», αφού όλα τα μέλη της οικογένειάς του απεβίωσαν από πονοκέφαλο. Όταν ρωτήθηκε αν τα μέλη της οικογένειάς του μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο, απάντησε αρνητικά, υποστηρίζοντας ότι όλοι πέθαναν ξαφνικά την ίδια ημέρα. Οι Καθ’ ων η αίτηση εντόπισαν ασυνέπειες και αντιφάσεις, καθώς στην ελεύθερη αφήγησή του ανέφερε ότι απεβίωσαν δύο αδέλφια του, ενώ κατά την καταγραφή του είχε δηλώσει ότι απεβίωσαν τρία.

 

22.          Περαιτέρω, διαπιστώθηκαν επιπρόσθετες αντιφάσεις: αρχικά ο Αιτητής ανέφερε ότι πρώτα απεβίωσε ο πατέρας του και τα δύο αδέλφια του τον ίδιο χρόνο, ενώ στη συνέχεια δήλωσε ότι «όλοι πέθαναν αμέσως» και «μέσα σε μία μέρα πέθαναν όλοι», προσθέτοντας ότι και η μητέρα του απεβίωσε τον ίδιο χρόνο, μολονότι στην καταγραφή της αίτησης είχε δηλώσει ότι η μητέρα του πέθανε πρόσφατα. Επιπλέον, παρέμεινε αόριστος ως προς το κίνητρο του θείου του, λέγοντας μόνο ότι «τους μισούσε» χωρίς να γνωρίζει τον λόγο. Ερωτηθείς γιατί πιστεύει ότι ο θείος του ευθύνεται για τους θανάτους, ανέφερε ότι ο τελευταίος δεν παρέστη σε καμία κηδεία, απάντηση που θεωρήθηκε αβάσιμη. Σε ερώτηση γιατί δεν απευθύνθηκε στις αρχές, απάντησε ότι «δεν είχε τέτοιες ιδέες γιατί έψαχνε κάτι πιο ασφαλές για να σώσει τη ζωή του». Περαιτέρω, ερωτηθείς γιατί ο θείος του δεν χρησιμοποίησε μαγεία και εναντίον του, ανέφερε ότι είχε φύγει από το σπίτι, και όταν του επισημάνθηκε ότι προηγουμένως είχε πει πως η μαγεία θα μπορούσε να τον βλάψει ακόμη και από απόσταση, απάντησε ασαφώς ότι «μάλλον ο ίδιος είναι αυτός που επέζησε». Η απάντηση αυτή χαρακτηρίστηκε επιπόλαιη.

 

23.          Με βάση τα πιο πάνω, οι Καθ’ ων η αίτηση έκριναν ότι ο ισχυρισμός του Αιτητή περί δίωξης μέσω μαγείας από τον θείο του δεν ευσταθεί, καθόσον, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, ουδέποτε δέχθηκε απειλή ή βλάβη από αυτόν, ούτε υπέστη οποιοδήποτε επιβλαβές περιστατικό κατά τη διαμονή του στη χώρα καταγωγής του. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι αναχώρησε νόμιμα από τη χώρα και ότι, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, δεν υπάρχει ένδειξη πως οι αρχές της Σιέρα Λεόνε δεν θα του επέτρεπαν την επιστροφή. Κατά συνέπεια, κρίθηκε ότι δεν στοιχειοθετείται καμία μορφή δίωξης ή σοβαρής βλάβης ικανή να δικαιολογήσει τη χορήγηση διεθνούς προστασίας.

 

24.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, οι Καθ’ ων η αίτηση δεν παρέθεσαν πληροφορίες από εξωτερικές πηγές ή πηγές πληροφόρησης περί της χώρας καταγωγής, εκτιμώντας ότι πρόκειται για ισχυρισμό ιδιωτικής φύσεως, ο οποίος δεν δύναται να διασταυρωθεί ή να επαληθευθεί μέσω αντικειμενικών εξωτερικών δεδομένων. Κατά συνέπεια, και ελλείψει εσωτερικής αξιοπιστίας, κατέληξαν ότι ο ισχυρισμός του δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.

 

25.          Περαιτέρω, κατά το στάδιο της αξιολόγησης κινδύνου, οι Καθ’ ων η αίτηση εκτίμησαν την ύπαρξη ενδεχόμενου κινδύνου σε περίπτωση επιστροφής του Αιτητή στη Σιέρα Λεόνε, και ειδικότερα στην πόλη Kenema, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ισχυρισμός περί των προσωπικών του στοιχείων είχε γίνει αποδεκτός. Κρίθηκε ότι δεν συντρέχουν επαρκείς ή εύλογοι λόγοι να πιστεύεται πως ο Αιτητής, σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του, θα αντιμετωπίσει ευλόγως κίνδυνο. Ως εκ τούτου, στο στάδιο της νομικής αξιολόγησης, οι Καθ’ ων η αίτηση κατέληξαν ότι ο Αιτητής δεν πληροί τις προϋποθέσεις υπαγωγής του σε καθεστώς διεθνούς προστασίας.

 

26.          Κατά την παρούσα δικαστική διαδικασία, ο Αιτητής προβάλλει στο πλαίσιο του εισαγωγικού δικογράφου της διαδικασίας και δια της γραπτής του αγόρευσης ισχυρισμό περί δίωξής του ένεκα του σεξουαλικού του προσανατολισμού.

 

27.          Στο πλαίσιο της de novo και ex nunc αξιολόγησης των ισχυρισμών του Αιτητή, από το παρόν Δικαστήριο συντάσσομαι με την απομόνωση του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού του Αιτητή. Περαιτέρω ως προς τον τίτλο του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού του Αιτητή, επισημαίνεται ότι λανθασμένως οι Καθ’ ων η αίτηση συμπλέκουν το «φόβο δίωξής» του με την αξιολόγηση των συνθηκών που τον προκαλούν καθώς ο πρώτος διερευνάται κατά την αξιολόγηση κινδύνου και ερμηνεύεται κατά τη νομική ανάλυση. Οι δε ουσιώδεις ισχυρισμοί, των οποίων η αξιοπιστία αξιολογείται, αφορούν κυρίως παρελθοντικά περιστατικά και ενίοτε παρούσες καταστάσεις και/ή συνθήκες. Ως εκ τούτου, ως δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός διαμορφώνεται η φερόμενη δίωξη του Αιτητή και της οικογένειάς του από το θείο του. Ως τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός απομονώνεται ο καινοφανής ισχυρισμός του Αιτητή περί του σεξουαλικού του προσανατολισμού. 

 

28.          Αναφορικά με τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό συντάσσομαι με το εύρημα των Καθ’ ων  η αίτηση για αποδοχή του για τους λόγους που καταγράφονται στην υιοθετηθείσα έκθεση εισήγηση. Ως προς δε την ηλικία του Αιτητή δεν αποτελεί επίδικο ζήτημα, ενώ ο υπολογισμός της υπήρξε απότοκο αντίστοιχης διαδικασίας που προηγήθηκε της συνέντευξης. Επίσης, επισημαίνονται οι αντιφατικές δηλώσεις του Αιτητή ως προς τον ακριβή αριθμό των αδελφών του, αν δηλαδή πρόκειται για δύο ή τρία αδέρφια. Συναφώς επισημαίνεται ότι κατά την καταγραφή της αίτησής του γίνεται αναφορά σε τρία αδέλφια (βλ. ερ. 1) ενώ κατά τη συνέντευξή του στο πλαίσιο προσδιορισμού ηλικίας και της συνέντευξης στο πλαίσιο της διαδικασίας εξέτασης της αίτησής του αναφέρθηκε σε 2 αδέλφια. Το σημείο αυτό, όπως προκύπτει κατωτέρω, καίτοι άξιο λόγου για σκοπούς αξιολόγησης της αξιοπιστίας του, δεν επιδρά με οποιοδήποτε τρόπο στην αξιολόγηση του κινδύνου που αυτός διατρέχει.

 

29.          Αναφορικά με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, περί της φερόμενης δίωξης του ίδιου του Αιτητή καθώς και των γονέων και αδελφών του από τον θείο του, παρατηρείται ότι ο Αιτητής ανέφερε συναφώς πως ο πατέρας του και ο θείος του (αδελφός του πατέρα) είχαν εμπλακεί σε διαμάχη, κατά την οποία ο θείος απείλησε ότι θα τους προκαλέσει κακό. Κατά τους ισχυρισμούς του Αιτητή, το 2019 τόσο οι γονείς του όσο και τα αδέλφια του απεβίωσαν, αφού πρώτα ασθένησαν παρουσιάζοντας ως κοινό σύμπτωμα τον πονοκέφαλο — γεγονότα τα οποία ο Αιτητής αποδίδει στον θείο του, υποστηρίζοντας ότι αυτός χρησιμοποίησε μαγεία προκειμένου να τους βλάψει.

 

30.          Παρατηρείται ότι ο Αιτητής αποκρινόταν με αξιοσημείωτη γενικότητα αναφορικά με όλες τις επιμέρους παραμέτρους του αφηγήματός του. Ειδικότερα, όταν κλήθηκε να παράσχει λεπτομέρειες αναφορικά με τη διαμάχη μεταξύ του πατέρα του και του θείου του, υπέδειξε άγνοια, ενώ, επιπλέον, δεν περιέγραψε καθόλου τις περιστάσεις υπό τις οποίες επήλθαν οι θάνατοι των οικείων του. Η έλλειψη πληροφοριών δεν κρίνεται εύλογη δεδομένου ότι τα εν λόγω γεγονότα άπτονται του πυρήνα του αιτήματός του και ο ίδιος διέθετε κατά τον ουσιώδη χρόνο την ηλικιακή ωριμότητα να αντιλαμβάνεται σε μεγαλύτερο βαθμό τα γεγονότα. Περαιτέρω, αντιφάσεις διαπιστώνονται ως προς τον αριθμό των αδελφών του που φέρεται να έχασε, καθότι κατά το στάδιο της διοικητικής καταγραφής δήλωσε ότι σκοτώθηκαν τρία αδέλφια του, ενώ ενώπιον του Δικαστηρίου ανέφερε ότι έχασε δύο. Αν και η αντίφαση αυτή δεν είναι από μόνη της καθοριστικής σημασίας, αξιολογείται σωρευτικά στο πλαίσιο της γενικότερης αξιοπιστίας του. Ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να εξηγήσει ποιος ήταν ο λόγος της διαμάχης του πατέρα του με τον θείο του. Επιπλέον, πέραν των «πονοκεφάλων» που ανέφερε ότι παρουσίαζαν τα μέλη της οικογένειάς του, καθώς και της φερόμενης γενικής απειλής που διατύπωσε ο θείος του εναντίον του πατέρα του, δεν προκύπτει οποιοδήποτε αντικειμενικό δεδομένο που να συσχετίζει τις εν λόγω παθήσεις με ενέργειες του θείου. Ο ίδιος ο Αιτητής, εξάλλου, δήλωσε ότι δεν είχε δεχθεί ποτέ προσωπική απειλή ούτε είχε υποστεί οποιαδήποτε βλάβη από τον θείο του, εξηγώντας ότι αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι διέμενε αλλού. Όταν ρωτήθηκε εκ νέου αν είχε δεχθεί οποιαδήποτε απειλή, απάντησε αρνητικά και δεν υποστήριξε ότι υπέστη οποιαδήποτε κακομεταχείριση. Τέλος, αντιφάσεις παρατηρούνται και ως προς τον χρόνο θανάτου των γονέων του, όπως εύστοχα επισημαίνουν οι Καθ΄ ων η αίτηση.

 

31.          Επισημαίνεται ότι στο πλαίσιο της παρούσας διαδικαστικής διαδικασίας, καίτοι εκπροσωπούμενος δια συνηγόρου, ο Αιτητής δεν σχολιάζει και δεν προβαίνει σε αιτιολογημένη αμφισβήτηση των αντίστοιχων ευρημάτων των Καθ’ ων η αίτηση.

 

32.          Δεδομένης της προσωπικής φύσεως των περιστάσεων που εμπίπτουν στην περίμετρο του υπό εξέταση ισχυρισμού, δεν κρίνεται εύλογη η περαιτέρω επαλήθευσή τους μέσω εξωτερικών πηγών πληροφόρησης. Ούτε, εξάλλου, ο Αιτητής προσκόμισε οποιαδήποτε συμπληρωματική μαρτυρία ή τεκμήριο προς στήριξη των δηλώσεών του. Συνεπώς, ο υπό εξέταση ισχυρισμός δεν τυγχάνει αποδοχής.

 

33.          Ωστόσο συναφώς, επισημαίνεται ότι, σύμφωνα με σχετικές εξωτερικές πηγές, κατά το έτος 2019, πέραν των γενικότερων υγειονομικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει η χώρα καταγωγής του Αιτητή, καταγράφηκε σημαντική αύξηση των κρουσμάτων ελονοσίας, τα οποία ανήλθαν σε περίπου 2,5 εκατομμύρια σε εθνικό επίπεδο. Το δεδομένο αυτό καταδεικνύει ότι, ακόμη και εάν ήθελε θεωρηθεί αληθής ο ισχυρισμός περί μαζικού θανάτου των μελών της οικογένειας του Αιτητή κατόπιν εμφάνισης πονοκεφάλου, το γεγονός θα μπορούσε ευλόγως να αποδοθεί σε μεταδοτική νόσο, όπως η ελονοσία, η οποία, σύμφωνα με εξωτερικές ιατρικές πηγές, συγκαταλέγει τον πονοκέφαλο μεταξύ των συνηθέστερων συμπτωμάτων της. [1]

 

34.          Αναφορικά με τον τρίτο, νεοσχηματισθέντα ισχυρισμό, παρατηρείται ότι η δήλωση του Αιτητή περί κινδύνου που διατρέχει σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής συνιστά καινοφανή επίκληση, η οποία προβάλλεται για πρώτη φορά στο εισαγωγικό δικόγραφο της διαδικασίας και επαναλαμβάνεται με την ίδια γενικότητα στο πλαίσιο της γραπτής του αγόρευσης. Η γενικότητα και αοριστία με την οποία προβάλλεται, χωρίς να πλαισιώνεται από οποιεσδήποτε προσωπικές ή βιωματικές λεπτομέρειες, καθιστά τον εν λόγω ισχυρισμό μη αποδεκτό. Ο Αιτητής, μολονότι εκπροσωπείται δια συνηγόρου, δεν προσκόμισε οποιαδήποτε μαρτυρία προς υποστήριξή του, ούτε παρέσχε εξήγηση για το όψιμο της προβολής του ισχυρισμού. Ως εκ τούτου, ο Αιτητής δεν ικανοποιεί, κατά την έννοια του άρθρου 16 του περί Προσφύγων Νόμου, την υποχρέωσή του για συνεργασία με την αρμόδια αρχή αξιολόγησης της αίτησής του, και ειδικότερα την υποχρέωση να υποβάλει, το ταχύτερο δυνατόν, όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση αυτής, αρχή η οποία διατρέχει όλα τα διαδικαστικά στάδια εξέτασης της αίτησής του. Ενόψει των ανωτέρω, ο ισχυρισμός απορρίπτεται και δεν κρίνεται σκόπιμη η αναζήτηση περαιτέρω εξωτερικών πηγών πληροφόρησης.

 

35.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση κινδύνου στη βάση των αποδεκτών ισχυρισμών, ήτοι των προσωπικών περιστάσεων του Αιτητή, το Δικαστήριο ανέτρεξε σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με τη κατάσταση που επικρατεί στον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, την πόλη Freetown της Σιέρα Λεόνε, στη βάση της φυλετικής καταγωγής και θρησκείας του.

 

36.          Στην τελευταία έκθεση της Διεθνούς Αμνησίας (Amnesty International) (2025) σχετικά με την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σιέρρα Λεόνε, δεν γίνεται κάποια αναφορά σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη βάση της θρησκείας ή της εθνοτικής καταγωγής ούτε κάποια συγκεκριμένη αναφορά σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανθρώπων που ασπάζονται το χριστιανισμό ή είναι εθνοτικά Fullah[2]. Αντίστοιχα, στην τελευταία έκθεση του Freedom House για τη Σιέρρα Λεόνε στην ερώτηση «είναι ελεύθερα τα άτομα να ασκούν και να εκφράζουν τη θρησκευτική τους πίστη ή τη μη πίστη τους δημόσια και ιδιωτικά;» έχει αποδοθεί η βαθμολόγια 4/4, ενώ στην ερώτηση «έχουν διάφορα τμήματα του πληθυσμού (συμπεριλαμβανομένων εθνοτικών, φυλετικών, θρησκευτικών, φύλου, ΛΟΑΤΚΙ+ και άλλων σχετικών ομάδων) πλήρη πολιτικά δικαιώματα και εκλογικές ευκαιρίες;» έχει αποδοθεί η βαθμολογία 3/4, χωρίς κάποια περαιτέρω διευκρίνιση[3].

37.           Όσον αφορά στη θρησκεία και στη φυλετική καταγωγή του Αιτητή, δεν προκύπτει οποιοσδήποτε εκπεφρασμένος φόβος εκ μέρους του για λόγους συναρτώμενους με τις παραμέτρους αυτές, ούτε και οι διαθέσιμες εξωτερικές πηγές πληροφοριών τεκμηριώνουν την ύπαρξη σχετικού κινδύνου στη χώρα καταγωγής του.

 

38.          Σύμφωνα με την έρευνα που διενεργήθηκε από το παρόν Δικαστήριο, ως προς τη γενικότερη κατάσταση ασφαλείας στη Σιέρα Λεόνε, τον Αύγουστο του 2022 προέκυψαν τα εξής. Στον διαδραστικό χάρτη του RULAC, μια πρωτοβουλία της «Geneva Academy of International Humanitarian Law and Human Rights» για τον προσδιορισμό και την καταγραφή των ενόπλων συγκρούσεων, η Σιέρρα Λεόνε δεν διαφαίνεται να βρίσκεται υπό ένοπλη σύρραξη[4]. Σύμφωνα με την έκθεση της γερμανικής BTI (2024), «[ο]ι δομικοί περιορισμοί στη διακυβέρνηση είναι πολύ υψηλοί. Οι περιορισμοί περιλαμβάνουν ακραία φτώχεια, έλλειψη εκπαιδευμένου εργατικού δυναμικού, έλλειψη οικονομικής διαφοροποίησης, σοβαρές ελλείψεις υποδομών, ενδημική διαφθορά, δυσλειτουργικούς δημοκρατικούς θεσμούς και την επιρρέπεια σε φυσικές καταστροφές και μολυσματικές ασθένειες» ενώ πέραν της πολιτικής βίας παρατηρείται και εγκληματική βία η οποία αποτελεί απειλή προς την σταθερότητα. Εγκληματικές συμμορίες δρουν επίσης διασυνοριακά και συνολικά, ο κίνδυνος κοινωνικών συγκρούσεων αυξάνεται λόγω της επιδεινούμενης οικονομικής κατάστασης, η οποία επιτείνει τον ήδη συγκρουσιακό χαρακτήρα της πολιτικής στη χώρα[5].

 

39.          Σύμφωνα με την βάση δεδομένων ACLED και για σκοπούς πληρότητας της έρευνας,  έχουν καταγραφεί στη Σιέρα Λεόνε κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την 03/10/2025), 13 περιστατικά πολιτικής βίας (“Political violence”, που περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες), με 8 συνδεόμενους θανάτους[6].

 

40.          Όσον αφορά στην πόλη Freetown, σύμφωνα με τη πιο πάνω βάση δεδομένων και κατά την ίδια περίοδο έχουν καταγραφεί 2 περιστατικά πολιτικής βίας χωρίς ωστόσο ανθρώπινες απώλειες[7].

 

41.          Επισημαίνεται πως βάσει επίσημων εκτιμήσεων που έλαβαν χώρα το έτος 2021, ο συνολικός πληθυσμός της Σιέρα Λεόνε ανέρχεται στα 7,548, 702 κατοίκους ενώ στη πόλη Freetown που ανήκει στη Δυτική περιφέρεια της χώρας, ο πληθυσμός ανέρχεται σε 609,174 κατοίκους[8].

 

42.          Λαμβάνοντας, προς τούτο, υπόψη τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, καθόσον πρόκειται για υγιή νέο άνδρα, ικανό προς εργασία, χωρίς παραμέτρους ευαλωτότητας, με εξοικείωση με τον τόπο προηγούμενης διαμονής του και χωρίς οποιαδήποτε παρελθούσα δίωξη στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του, κρίνεται ότι δεν διατρέχει κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής του στη Freetown.

 

43.          Προχωρώντας στη νομική ανάλυση, υπό το φως της ανωτέρω ανάλυσης κινδύνου, κρίνεται ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

44.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει, αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

45.          Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό και δεδομένου ότι ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)].

 

 

46.          Επιπροσθέτως, δέον να εξεταστούν τα επιμέρους συστατικά στοιχεία του άρθρου 19(2)(γ) και ειδικότερα, κατά πόσον συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής του Αιτητή, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94  Elgafaji, σκέψη 43].

 

47.          Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

 

48.          Ως προς τον όρο διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη, το ΔΕΕ, διευκρίνισε ότι της έννοιας της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως, η σημασία και το περιεχόμενο των όρων αυτών πρέπει να καθορίζονται, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το σύνηθες νόημά τους στην καθημερινή γλώσσα, λαμβανομένου υπόψη του πλαισίου εντός του οποίου αυτοί χρησιμοποιούνται και των σκοπών που επιδιώκει η ρύθμιση στην οποία εντάσσονται (αποφάσεις της 22ας Δεκεμβρίου 2008, C‑549/07, Wallentin-Hermann, Συλλογή 2008, σ. I‑11061, σκέψη 17, και της 22ας Νοεμβρίου 2012, C‑119/12, Probst, σκέψη 20). Υπό το σύνηθες νόημά της στην καθημερινή γλώσσα, η έννοια της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως αφορά κατάσταση στην οποία οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή στην οποία δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους. (Βλ.  απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψεις 27 και 28). Εν προκειμένω δεν διαπιστώνεται η ύπαρξη διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης στη χώρα καταγωγής του Αιτητή.

 

49.          Ακολούθως ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (Βλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (Βλ. C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

 

50.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών 8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

51.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.» (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

 

52.          Στη βάση των ανωτέρω, σε συνάρτηση με τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή διαπιστώνονται τα εξής. Αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση στην Freetown, τόπος προηγούμενης συνήθους διαμονής του Αιτητή, δεν εκτυλίσσεται εσωτερική ένοπλη σύρραξη ούτε και εκδηλώνονται περιστατικά αδιάκριτης βίας, κατά την έννοια που επηρεάζει πρόσωπα ανεξαρτήτως των προσωπικών τους περιστάσεων (βλ. ανωτέρω Elgafaji, σκ. 34, ΔΕΕ· Diakité, απόφαση της 30.01.2014, C-285/12). Επικουρικώς δε, ως προς τις περιστάσεις του Αιτητή, όπως καταγράφονται ανωτέρω, δεν παρατηρείται οποιασδήποτε παράγοντας επίτασης τυχόν κινδύνου. Ως εκ τούτου, κρίνεται ότι δεν δικαιολογείται υπαγωγή του Αιτητή στο Άρθρο 19(2)(γ) το περί Προσφύγων Νόμου.

 

53.          Ως προς δε την απόφαση επιστροφής του, από τα ενώπιόν μου στοιχεία, δεν προκύπτει οποιοδήποτε άλλο ζήτημα συναφές με την αρχή της μη επαναπροώθησης και των προϋποθέσεων έκδοσης της απόφασης επιστροφής, πέραν των όσων ήδη εξετάστηκαν και αναλύθηκαν ανωτέρω (Βλ. απόφαση της της 17ης Οκτωβρίου 2024, υπόθεση C- 156/23 [Ararat] K, L, M, N κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2024:892, ιδίως σκέψεις 50 έως 51).

 

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.