ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

 Υπόθεση Αρ. 2948/2024

 

17 Νοεμβρίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ: 

 

 

                                                         R.U.E.

                                                                                                                   Αιτητή

 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας

μέσω του Διευθυντή της Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                                                 Καθ' ων η αίτηση

 

....................

 

Ο αιτητής παρουσιάζεται προσωπικά ενώπιον του Δικαστηρίου

 

Μαρίνα Σουραλλά, Δικηγόρος για τον αιτητή

 

Σώτια Πιτσιλλίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ' ων η αίτηση

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.:  : Ο αιτητής προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 17/04/2024, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο που εκπροσωπεί τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω:  Ο αιτητής είναι υπήκοος της Νιγηρίας και συμπλήρωσε αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας στις 27/03/2023, αφού εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές στις 13/03/2023.  Αυθημερόν, ο αιτητής παρέλαβε την Βεβαίωση Υποβολής Αιτήματος Διεθνούς Προστασίας («Confirmation of Submission of an Application for International Protection»).

 

Στις 11/04/2024, πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη του αιτητή από αρμόδια λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής αναφερόμενη ως «αρμόδια λειτουργός»). Στις 17/04/2024, η αρμόδια λειτουργός  ετοίμασε Έκθεση - Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου σχετικά με τη συνέντευξη του αιτητή. Στη συνέχεια, ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου υιοθέτησε την εισήγηση για απόρριψη της αίτησης διεθνούς προστασίας του αιτητή και αποφάσισε την επιστροφή του στη Νιγηρία.

 

Στις 03/06/2024, η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε επιστολή στην οποία συμπεριέλαβε την αιτιολόγηση της απόφασής της σχετικά με το αίτημα του αιτητή, η οποία παραλήφθηκε ιδιοχείρως και υπογράφηκε από τον αιτητή στις 04/07/2024. Στη συνέχεια, ο αιτητής καταχώρισε την υπό εξέταση προσφυγή στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας μέσω του συνηγόρου του, αμφισβητώντας την απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου.

 

Ακολούθως, στις 12/02/2025, ημερομηνία κατά την οποία ήταν ορισμένη η υπόθεση για Διευκρινίσεις, η προσφυγή του Αιτητή απορρίφθηκε λόγω μη προώθησης. Στις 13/02/2025 ο Αιτητής, μέσω της συνηγόρου του καταχώρησε αίτηση επαναφοράς της προσφυγής του ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, η οποία αίτηση στις 10/03/2025, έγινε δεκτή μετά τη σύμφωνη γνώμη των συνηγόρων των καθ’ων η αίτηση.

 

Η ευπαίδευτη συνήγορος του αιτητή στα πλαίσια της Γραπτής της Αγόρευσης προβάλλει τους πιο κάτω λόγους ακυρώσεως: (1) Η απόφαση επιστροφής λήφθηκε χωρίς να διεξαχθεί δέουσα έρευνα ή/και είναι αντιφατική ή/και πάσχει λόγω έλλειψης αιτιολογίας, (2) Η προσβαλλόμενη απόφαση λήφθηκε κατά παράβαση ουσιώδους τύπου, (3) Η απόφαση επιστροφής είναι αναιτιολόγητη ή/και προϊόν νομικής πλάνης, (4) Η προσβαλλόμενη απόφαση εκδόθηκε από την καθ’ ης η αίτηση τελώντας υπό πλάνη περί τα πράγματα.

 

Η ευπαίδευτη συνήγορος κατά την προφορική της αγόρευση ενώπιον του Δικαστηρίου, υποστηρίζει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ελήφθη κατόπιν δέουσας έρευνας. Προβάλλει δε, ότι ο Αιτητής δεν δικαιούται  καθεστώς διεθνούς προστασίας σύμφωνα με το άρθρο 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000. Αναφορικά με το καθεστώς συμπληρωματικής επισημαίνει ότι η Νιγηρία αποτελεί ασφαλής χώρα καταγωγής και ότι σύμφωνα με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, δεν παρατηρούνται στην χώρα του συνθήκες ένοπλων συγκρούσεων.  Κατά συνέπεια, εισηγείται πως η υπό εξέταση προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί από το Δικαστήριο.

 

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας.  Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η υπό εξέταση υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Προχωρώ να εξετάσω κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ορθά απέρριψε το αίτημα του αιτητή για χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που πρόβαλε ο αιτητής σε όλα τα στάδια της εξέτασης του αιτήματός του, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης αλλά και για να διαφανεί εάν το αρμόδιο όργανο αποφάσισε μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας και αν εξέδωσε δεόντως αιτιολογημένη απόφαση.  Στα παλίσια αυτά θεωρώ αναγκαίο να εξετατούν από κοινού  ο πρώτος, ο δεύτερος και ο τρίτος νομικός ισχυρισμός.

 

Ο αιτητής κατά την υποβολή του αιτήματος διεθνούς προστασίας δήλωσε ως προς τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του ότι από την ηλικία των 14 ετών εργαζόταν υπό την καθοδήγηση ενός εργοδότη, με σκοπό να αποκτήσει επαγγελματική εμπειρία και όταν ενηλικιωθεί, να ανοίξει τη δική του επιχείρηση. Όπως ανέφερε, όταν συμπλήρωσε το 18ο έτος της ηλικίας του, ο εν λόγω εργοδότης του αποκάλυψε ότι ήταν μέλος μίας αίρεσης και τον εξανάγκασε να συμμετάσχει και ο ίδιος σε αυτήν, υποσχόμενος ότι εφόσον αποδεχόταν, θα αποκτούσε δύναμη και οικονομική ευχέρεια.

 

Ο Αιτητής πρόσθεσε ότι ο εργοδότης του έθεσε ως όρο, στο πλαίσιο των τελετουργικών της αίρεσης, να θυσιάσει την ανήλικη αδελφή του, πράγμα που εκείνος αρνήθηκε να πράξει.  Ως αποτέλεσμα της άρνησής του, άρχισε να δέχεται απειλές κατά της ζωής του από τον εργοδότη του. Φοβούμενος για την ασφάλειά του, χρησιμοποίησε τα χρήματα που του είχε δώσει ο ίδιος για να ανοίξει την επιχείρησή του, προκειμένου να διευθετήσει τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα και να διαφύγει από τη χώρα καταγωγής του (ερυθρό 1 του διοικητικού φακέλου).

 

Κατά τη διάρκεια της προφορικής του συνέντευξης και ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, ο αιτητής δήλωσε ότι κατάγεται από τη Νιγηρία και συγκεκριμένα από την περιοχή Amanato, πολιτεία Imo, η οποία αποτελεί τόπο γέννησης του (ερυθρό 21 3x του διοικητικού φακέλου). Πρόσθεσε ότι σε ηλικία 14 ετών μετοίκησε στην Πολιτεία Delta, στην οποία διέμεινε μέχρι την ηλικία των δεκαέξι ετών, οπότε και επέστρεψε στην περιοχή Amanato.  Περαιτέρω, ως προς τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις δήλωσε χριστιανός καθολικός. Αναφορικά με το μορφωτικό του επίπεδο, δήλωσε πως έχει ολοκληρώσει την δευτεροβάθμια εκπαίδευση (ερυθρό 22, 2Χ του διοικητικού φακέλου), ενώ σε σχέση με το επαγγελματικό του προφίλ δήλωσε πως δεν εργάστηκε στην χώρα καταγωγής του (ερυθρό 21 του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με την οικογενειακή του κατάσταση δήλωσε άγαμος (ερυθρό 24  2χ του διοικητικού φακέλου). Ως προς την πατρική του οικογένεια, δήλωσε ότι η μητέρα του διαμένει στην περιοχή Amanato, μαζί με τις δύο ανήλικες αδελφές του (ερυθρό 22 4x του διοικητικού φακέλου), ενώ ο πατέρας του έχει αποβιώσει.

 

Όσον αφορά το ταξίδι του προς την Δημοκρατία, ο Αιτητής δήλωσε ότι εγκατέλειψε την χώρα του χρησιμοποιώντας το διαβατήριό του, από την πόλη Abuja, μέχρι που εισήλθε στις μη ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές (ερυθρό 20 , 2Χ, 3Χ του διοικητικού φακέλου). Ταξίδεψε μόνος του και δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα κατά την έξοδο του από τη χώρα του (ερυθρό 20, 4Χ του διοικητικού φακέλου). Τέλος, όπως ανέφερε, ουδέποτε έχει συλληφθεί ή φυλακισθεί στη χώρα καταγωγής του (ερυθρό 20, 5Χ του διοικητικού φακέλου).

 

Αναφορικά με τους λόγους που τον ώθησαν να εγκαταλείψει την χώρα καταγωγής του, ο αιτητής κατά το στάδιο της ελεύθερης αφήγησης ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας του είχε συνάψει συμφωνία με τον εργοδότη του, ώστε εκείνος να του διδάξει το επάγγελμα. Όπως ανέφερε, εργάστηκε υπό την καθοδήγησή του για τρία έτη και όλα κυλούσαν ομαλά, μέχρι τη στιγμή που ο εργοδότης του επρόκειτο να τον «αποδεσμεύσει» από την εκπαίδευση. Τότε, όπως δήλωσε, ο εργοδότης του, του ζήτησε να «χρησιμοποιήσει» τις δύο αδελφές του, πράγμα που ο ίδιος δεν αποδέχθηκε, διότι δεν ήθελε να τις σκοτώσει.

 

Ανέφερε ότι ενημέρωσε τη μητέρα του για όσα είχαν συμβεί, ενώ ο πατέρας του εκείνη την περίοδο ήταν άρρωστος. Η μητέρα του, του πρότεινε να επιστρέψει στο χωριό. Όπως δήλωσε, ο εργοδότης του, ο οποίος του είχε αποκαλύψει τα μυστικά της «κοινότητας» στην οποία ανήκε, φοβόταν μήπως εκείνος τα αποκαλύψει σε άλλους, και γι’ αυτό άρχισε να τον απειλεί.  Ο Αιτητής ισχυρίστηκε πως η μητέρα του δεν διέθετε τα οικονομικά μέσα και πούλησε τη γη τους, προκειμένου να τον απομακρύνει από τη χώρα και να εξασφαλίσει την ασφάλειά του. Επισήμανε ότι η μητέρα του είχε ενημερώσει τους κατοίκους του χωριού σχετικά με τις απειλές που δεχόταν, ενώ τον προέτρεψε να εγκαταλείψει τη χώρα, διότι ο εργοδότης του διέθετε χρήματα και επιρροή.

 

Κατά το στάδιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων δόθηκε η ευκαιρία στον αιτητή μέσω πρόσθετων ερωτήσεων να εμπλουτίσει την επιχειρηματολογία του και να αποσαφηνίσει τα κρίσιμα γεγονότα της αφήγησής του.  Αναφορικά με την αίρεση “cult”, ο Αιτητής δήλωσε πως ξέχασε το όνομα της, προσθέτοντας ότι γνωρίζει πως σκοτώνουν ανθρώπους (ερυθρό 19 1χ του διοικητικού φακέλου).  Περαιτέρω, δήλωσε ότι ο εργοδότης του, του ζήτησε να ενταχθεί στην αίρεση το 2016, και ότι εν τέλει δεν εντάχθηκε (ερυθρό 19 4χ, 5χ του διοικητικού φακέλου). Στη συνέχεια, ανέφερε ότι έμεινε με τον εργοδότη του μέχρι το 2019 και ακολούθως δήλωσε το 2016 (ερυθρό 19 8χ του διοικητικού φακέλου).  Σε επαναληπτική ερώτηση που του τέθηκε σε σχέση με την χρονολογία, διευκρίνισε ότι ο εργοδότης του, του ζήτησε να ενταχθεί στην αίρεση στις 4 Αυγούστου 2020. Ο εργοδότης του, του έδωσε χρόνο να το σκεφτεί, χωρίς να ορίσει συγκεκριμένη προθεσμία. Ο Αιτητής δήλωσε ότι παρέμεινε με τον εργοδότη του για ακόμη έξι μήνες και του απάντησε ότι δεν πρόκειται να ενταχθεί στην αίρεση (ερυθρό 19, του διοικητικού φακέλου).  Όσον αφορά τα μυστικά που μοιράστηκε μαζί του ο εργοδότης του σχετικά με την αίρεση, ο Αιτητής ανέφερε ότι του αποκάλυψε πως είχε χρησιμοποιήσει τους δύο αδελφούς του για να αποκτήσει δύναμη, ότι είχε συνευρεθεί με τρελούς ανθρώπους και ότι δεν μπορούσε να αποκτήσει παιδιά. Ο εργοδότης του ήθελε να ενταχθεί ο Αιτητής στην αίρεση, διότι ήταν πιστός και θεωρούσε ότι θα του ήταν χρήσιμος (ερυθρό 19 12χ, 13χ του διοικητικού φακέλου).

 

Επιπλέον, ο Αιτητής δήλωσε ότι ο εργοδότης του, του αποκάλυψε πως σκοτώνουν ανθρώπους, ότι οι άνθρωποι τους φοβούνται και ότι πραγματοποιούν συναντήσεις.  Επιπρόσθετα, ο αιτητής ανέφερε πως δεν παρευρέθηκε σε οποιανδήποτε δραστηριότητα της αίρεσης και ότι δεν τον ακολούθησε στις δραστηριότητες αυτές γιατί θα αναγκαζόταν να έδινε τον όρκο και να παραμείνει μαζί του (ερυθρό 19 14χ του διοικητικού φακέλου).  Ο Αιτητής δήλωσε ότι ενημέρωσε τον εργοδότη του τηλεφωνικά πως δεν επιθυμεί να ενταχθεί στην αίρεση (ερυθρό 18 1χ του διοικητικού φακέλου) και ο εργοδότης του, του ανέφερε πως ήδη του είχε αποκαλύψει τα μυστικά και ότι είχε ενημερώσει τον δικό του ανώτερο πως ο Αιτητής είναι διατεθειμένος να ενταχθεί στην αίρεση.

 

Ο εργοδότης του τον απείλησε ότι θα τον σκοτώσει, λέγοντάς του πως αποκάλυψε τα μυστικά της αίρεσης στο χωριό και ότι, αν επέστρεφε εκεί, θα τον σκότωνε, καθώς είχε ήδη ενημερώσει τον ανώτερό του ότι ο Αιτητής θα ενταχθεί στην αίρεση. Περαιτέρω, δήλωσε ότι ο εργοδότης του τηλεφώνησε στη μητέρα του και την απείλησε πως θα τον σκοτώσει (ερυθ. 18 5χ).  Όπως ισχυρίστηκε, απέστειλε δύο άτομα να τον σκοτώσουν, όμως δεν τον βρήκαν. Τότε ο Αιτητής πήγε στο χωριό της μητέρας του, το οποίο βρίσκεται κοντά στην περιοχή Amanato. Εκεί τον έκρυψε ο αδελφός της μητέρας του, ενώ χτύπησαν τη μητέρα του. Δήλωσε επίσης ότι η μητέρα του δέχθηκε απειλές τρεις φορές συνολικά. Η τελευταία φορά που δέχθηκε απειλές ήταν το 2022. Ανέφερε πως το 2022 οι δράστες πήγαν στο σπίτι τους με μαχαίρι για να την εκφοβίσουν. Την έβγαλαν έξω από το σπίτι και τη χτύπησαν. Οι γείτονες άκουσαν τις φωνές και ειδοποίησαν τους νέους του χωριού, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν, αλλά δεν κατάφεραν να συλλάβουν τους δύο άνδρες (ερυθ. 18 9χ, 10χ,). Ο Αιτητής δήλωσε ότι η μητέρα του δέχθηκε επίθεση δύο φορές και πως ανέφερε το περιστατικό στον αρχηγό του χωριού (βλ. ερυθ. 18 11χ).

 

Ο Αιτητής δήλωσε ότι η μητέρα του διαμένει τώρα στο μητρικό της χωριό, στο Isiekenesi (βλ. ερυθ. 17 5χ). Ερωτηθείς αν δέχθηκε προσωπικές απειλές ο ίδιος, απάντησε ότι όταν απείλησαν τη μητέρα του, εκείνη προσπάθησε να τον κρύψει μέχρι που εγκατέλειψε την χώρα (βλ. ερυθ. 17 6χ). Δεν του συνέβη κάτι άλλο προσωπικά. Ως προς τις συνέπειες σε περίπτωση επιστροφής του στην Νιγηρία, ο Αιτητής απάντησε ότι η μητέρα του δεν θα ήταν ήρεμη, θα αντιμετώπιζε προβλήματα με την αρτηριακή της πίεση και θα συνέχιζε να φοβάται για εκείνον (βλ. ερυθ. 17 7χ).

 

Σε παρατήρηση του λειτουργού ότι στην αρχή της συνέντευξής του δήλωσε πως η μητέρα του ζει στο Amanato και αργότερα ότι ζει στο Isiekenesi, ο Αιτητής εξήγησε ότι τα δύο μέρη είναι το ίδιο ή πολύ κοντά μεταξύ τους. Όταν του ζητήθηκε να διευκρινίσει τις χρονικές ασυνέπειες που ανέφερε, ότι δηλαδή ο εργοδότης του, του είπε να ενταχθεί στην αίρεση το έτος 2016, αλλά μετά ανέφερε το έτος 2020, καθώς και ότι έμεινε μαζί του μέχρι το 2019 και επέστρεψε στο χωριό το έτος 2021, ο Αιτητής ανέφερε πως όταν θυμήθηκε σωστά τις ημερομηνίες, δήλωσε τις ορθές ημερομηνίες (ερυθρό 17 10χ του διοικητικού φακέλου).  Τέλος, σε παρατήρηση του λειτουργού ότι στην αίτηση διεθνούς προστασίας ανέφερε ότι έπρεπε να θυσιάσει τη μικρότερη αδελφή του και αρνήθηκε, ενώ στη συνέντευξη είπε ότι έπρεπε να σκοτώσει και τις δύο αδελφές του, καθώς και ότι στην αίτηση ανέφερε ότι χρησιμοποίησε τα χρήματα που του έδωσε ο εργοδότης του για να κλείσει τα εισιτήρια και κανόνισε τα πάντα, ενώ στη συνέντευξη είπε ότι η μητέρα του δεν διέθετε αρκετά χρήματα και πούλησε τη γη, ο  Αιτητής απάντησε ότι ανέφερε για τις δύο του αδελφές και ότι τα χρήματα που του έδωσε ο εργοδότης του δεν ήταν αρκετά, γι’ αυτό η μητέρα του πούλησε τη γη (ερυθρό 16 2χ του διοικητικού φακέλου).

 

Ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας τους ισχυρισμούς που παρέθεσε ο αιτητής κατά τη συνέντευξή του, διέκρινε στην έκθεση - εισήγησή της δύο ουσιώδεις ισχυρισμούς, οι οποίοι προκύπτουν από τις δηλώσεις του αιτητή ως κατωτέρω: (1) Την ταυτότητα, την χώρα καταγωγής, τα προσωπικά στοιχεία και το προφίλ του αιτητή και (2) Ο ισχυρισμός του αιτητή πως λόγω του ότι δέχθηκε απειλές από το αφεντικό του, επειδή μοιράστηκε στο χωριό τα μυστικά που του εκμυστηρεύτηκε για την κοινότητα “cult” στην οποία ανήκε.  Ο αρμόδιος λειτουργός έκανε αποδεκτό τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό του αιτητή, καθώς οι δηλώσεις του κρίθηκαν συνεκτικές ενώ διασταυρώθηκαν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

Αντιθέτως, ο δεύτερος ισχυρισμός έτυχε απόρριψης καθότι ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε πως οι δηλώσεις του αιτητή δεν ήταν συνεπείς και λεπτομερείς. Ο Αιτητής δεν έδωσε επαρκείς πληροφορίες σε θέματα που άπτονται στον πυρήνα του αιτήματος του και οι ισχυρισμοί περιέχουν αντιφάσεις, ανακρίβειες και ασυνέπειες. Ειδικότερα, ο Αιτητής δεν γνώριζε σε ποια αίρεση ανήκε το αφεντικό του. Ο λειτουργός παρατηρεί ασυνέπειες στον ισχυρισμό του, καθότι ενώ αρχικά ανέφερε ότι το 2016 το αφεντικό του, του ζήτησε να ενταχθεί στην κοινότητα και ότι διέμενε μαζί του μέχρι το 2019, ακολούθως άλλαξε τον ισχυρισμό του και ανάφερε πως διέμενε με το αφεντικό του μέχρι το 2016.

 

Επίσης, σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο Αιτητής ανάφερε πως επέστρεψε στο χωριό του το έτος 2021. Κληθείς να επιβεβαιώσει ότι το αφεντικό του του ζήτησε να ενταχθεί στην αίρεση το έτος 2016 και ότι διέμενε μαζί του μέχρι το 2016, ο Αιτητής άλλαξε τον ισχυρισμό του και ανάφερε πως το αφεντικό του του ζήτησε να ενταχθεί στην αίρεση στις 4 Αυγούστου του 2020 και ότι συνέχισε να διαμένει μαζί του για ακόμη 6 μήνες. Κληθείς να εξηγήσει τις ανακρίβειες, ισχυρίστηκε ότι όταν θυμάται τις σωστές ημερομηνίες τότε τις αναφέρει.

 

Επιπλέον, ο Αιτητής ανάφερε πως η μητέρα του βρίσκεται στο μητρικό της σπίτι στην περιοχή Isiekenesi. Η δήλωση του αυτή έρχεται σε αντίφαση με την αρχική του δήλωση, ότι η μητέρα του διαμένει στο χωριό Amanato. Ο Αιτητής δήλωσε αόριστα ως προς αυτό ότι οι περιοχές Amanato και Isiekenesi είναι οι ίδιες και δεν απέχουν πολύ. Περαιτέρω, ο λειτουργός παρατηρεί αντιφάσεις στις δηλώσεις του κατά την υποβολή της αίτησης διεθνούς προστασίας και στις δηλώσεις του κατά την συνέντευξή του. Ειδικότερα, ενώ κατά την υποβολή του αιτήματός του για διεθνή προστασία,  δήλωσε ότι το αφεντικό του του έβαλε ως όρο για να ενταχθεί στην κοινότητα να θυσιάσει την νεαρότερη αδερφή του κάτι το οποίο αρνήθηκε να κάνει, κατά την συνέντευξή του, δήλωσε πως το αφεντικό του του είπε να σκοτώσει και τις δύο του αδερφές.  Όταν του ζητήθηκε να αναφέρει εάν δέχθηκε προσωπικές απειλές από το αφεντικό του, ο Αιτητής απάντησε αρνητικά και πως τίποτα δεν του συνέβη. Ο  Αιτητής ανάφερε πως η μητέρα του δεν δέχθηκε ξανά απειλές από τότε που ο βασιλιάς συγκάλεσε συνάντηση και είπε στην οικογένεια του αφεντικού του να μην επιτεθούν ξανά στην μητέρα του.

 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία κρίθηκε ότι τα όσα ανέφερε ο Αιτητής στη συνέντευξη αποτελούν το μοναδικό τεκμήριο προς υποστήριξη του αιτήματός του και δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι που να δικαιολογούν την οποιαδήποτε ανάλυση των εν λόγω δεδομένων μέσω άλλων πηγών πληροφόρησης. Ως εκ τούτου, απέρριψε τον εν λόγω ισχυρισμό στο σύνολό του λόγω μη τεκμηριωμένης εσωτερικής αξιοπιστίας.

 

Υπό το φως του μοναδικού αποδεκτού ισχυρισμού σχετικά με τα προσωπικά στοιχεία του αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός συνήγαγε κατά την αξιολόγηση μελλοντοστραφούς κινδύνου, αφού παρέθεσε πληροφορίες αναφορικά με την επικρατούσα κατάσταση στη χώρα καταγωγής του και λαμβάνοντας υπόψη το ατομικό του προφίλ, ότι δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

 

Προχωρώντας στη νομική ανάλυση των ισχυρισμών του αιτητή, ο αρμόδιος λειτουργός έκρινε ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπό του εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του για έναν από τους λόγους του άρθρου 3(1) του περί Προσφύγων Νόμου Ν. 6(Ι)/2000 και του άρθρου 1Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951. Στη συνέχεια, διαπίστωσε πως ο αιτητής δεν υπήρχε εύλογη πιθανότητα να αντιμετώπιζε κίνδυνο σοβαρής βλάβης όπως αυτός καθορίζεται στο άρθρο 19 του προαναφερθέντος Νόμου.

 

Ως προς το άρθρο 19 2 (γ) διαπιστώθηκε πως δεν υπάρχει εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής του ή της σωματικής του ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης, αφού στην Νιγηρία, και συγκριμένα στην πολιτεία Imo, δεν παρατηρούνται συνθήκες διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης. Το περιεχόμενο της υπό αναφορά Έκθεσης-Εισήγησης, εξέτασε ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός, που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου και απέρριψε το αίτημα του αιτητή.

 

Στα πλαίσια εξέτασης της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, προχωρώ να εξετάσω κατ' ουσίαν το αίτημα του αιτητή λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως όλα όσα τέθηκαν ενώπιον μου από τους συνηγόρους του, αλλά και από τη συνήγορο που εκπροσωπεί τους καθ' ων η αίτηση.  Με τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό, ο οποίος ορθά έγινε αποδεκτός, δεν θεωρώ αναγκαίο να ασχοληθώ. Αναφορικά με το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, θα πρέπει να αναφέρω πως διαφαίνεται από το αφήγημά του ότι ο αιτητής δεν ήταν σε θέση να προβάλει τον ισχυρισμό του με συνέπεια και λεπτομέρεια, αφού δεν παρουσίασε με τρόπο συνεκτικό και λεπτομερή τα όσα αφορούν τον πυρήνα του αιτήματός του. 

 

Τα όσα ανέφερε ο αρμόδιος λειτουργός στην έκθεσή του σε σχέση με τον ουσιώδη ισχυρισμό επιβεβαιώνονται από τα πρκατικά της συνέντευξης και διαπιστώνω πως ο αιτητής υπέπεσε σε ουσιαστικές αντιφάσεις.  Ο αιτητής δεν έδωσε επαρκείς πληροφορίες για τον κίνδυνο που διέτρεχε και δεν περιέγραψε τα στοιχεία αυτά που κατά τον ισχυρισμό του θα τον έθεταν σε κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του.  Ενόψει των ανωτέρω δεδομένων διαπιστώνω πως η εσωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού του δεν τεκμηριώθηκε, εφόσον στήριξε τον πυρήνα του αιτήματός του σε γενικές και αόριστες αναφορές.

 

Όσον αφορά την εξωτερική αξιοπιστία των δηλώσεων του αιτητή, διαφαίνεται πως τα ζητήματα που θέτει είναι εντελώς προσωπικής φύσεως και δεν δύναται να διασταυρωθούν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης που αφορούν τη χώρα καταγωγής του.  Ωστόσο, διεξήγαγα έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, αναφορικά με την ύπαρξη αιρέσεων στην Νιγηρία.  Θα πρέπει να διευκρινιστεί πως ο αιτητής δεν αναφέρει ρητώς το όνομα της συγκεκριμένης αίρεσης στην οποία σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, φέρεται να ήταν ενταγμένος ο εργοδότης του, γιατί όπως ανέφερε δεν θυμόταν την αίρεση αυτή.  Σύμφωνα με την έρευνα, σε έκθεση της EUAA του 2017, σχετικά με τις μυστικές αιρέσεις στη Νιγηρία αναφέρεται ότι αυτές έχουν εξουσία και επιρροή και οι δραστηριότητές τους περιλαμβάνουν τελετουργίες και μαγεία. Το σύνταγμα της Νιγηρίας έχει απαγορεύσει αυτές τις μυστικές αιρέσεις.

 

Οι πιο παραδοσιακές μυστικές αιρέσεις, συνδέονται με τις παραδόσεις και την θρησκευτική πρακτική που υπήρχαν πριν την αποικιοκρατία. Σήμερα εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές τέτοιες κοινωνίες κυρίως στην νότια Νιγηρία. Η πιο γνωστή μυστική κοινωνία είναι η Ogboni, αλλά οι διάφορες φυλές έχουν δικές τους παρόμοιες μυστικές αιρέσεις με κοινά χαρακτηριστικά. Μέλη μυστικών  ισχυρίζονται ότι έχουν μυστικιστική δύναμη που τους δίνει προνόμια έναντι των μη μελών και το δικαίωμα να «επιβάλλουν κυρώσεις» σε όσους αποκαλύπτουν πληροφορίες σε άτομα εκτός της κοινωνίας.[1] Από τις ανωτέρω πηγές επιβεβαιώνεται η δράση διάφορων αιρέσεων στην χώρα. Ωστόσο, με δεδομένο ότι ο αιτητής δεν κατάφερε να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του, εφόσον προέβη σε αοριστίες και γενικολογίες κατά το αφήγημά του, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.

 

Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 προβλέπει πως (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):  «Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής […]».

 

Είναι ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (Βλ. σχ. παρ.37 και 38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).

 

Ως νομολογιακά έχει κριθεί, γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί, καθώς και ισχυρισμοί για κίνδυνο ζωής χωρίς στοιχειοθετημένες και τεκμηριωμένες αναφορές, δεν θεμελιώνουν βάσιμο φόβο δίωξης ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, ώστε να ισοδυναμεί με εκείνη της προσβολής των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση και δεν στοιχειοθετεί περιστάσεις, οι οποίες λαμβανομένης υπόψη της εξατομικευμένης κατάστασης του αιτητή να συνιστούν απειλή έτσι ώστε ευλόγως να δύναται να θεωρηθεί ότι ο αιτητής έχει βάσιμο φόβο δίωξης (βλ. απόφασή στην υπόθεση υπ' αριθμόν 121/20, A.S.R. v. Κυπριακή Δημοκρατία, ημερομηνίας 31/7/2020).

 

Βάσει της ανωτέρω ανάλυσης στο σύνολό της, κρίνω ότι δεν υπάρχει κάποιος βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης του αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του. Κατά συνέπεια, προκύπτει πως ορθά αποφασίστηκε από την Υπηρεσία Ασύλου, ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπο του αιτητή εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που στοιχειοθετούν δικαιολογημένο φόβο δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3(1) του Περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000.

 

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έχω αναλύσει ανωτέρω, ορθά κρίθηκε από τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου ότι δεν στοιχειοθετούνται ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 του Ν. 6(Ι)/2000, για να παρασχεθεί στον αιτητή το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι».  Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015), ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619).

 

Η συνήγορος του αιτητή στην γραπτή της αγόρευση αναφέρει συγκεκριμένα πως το αρμόδιο όργανο δεν διεξήγαγε έρευνα σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στη Νιγηρία και προσθέτει πως δεν έγινε εξατομικευμένη έρευνα επί τούτου, κατά παράβαση της αρχής της μη επαναπροώθησης.  Ο αρμόδιος λειτουργός, όπως ανέλυσα εκτενέστερα προηγουμένως, διεξήγαγε έρευνα για την κατάσταση ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή, από την οποία προέκυψε ότι δεν υφίστατο εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετώπιζε δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.  Στα πλαίσια μάλιστα της έρευνας αυτής έλαβε υπόψη του και τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή ως αυτές κταγράφονται στην έκθεσή του.  Ως εκ τούτου, κρίθηκε πως δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για παραχώρηση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.  Σε κάθε περίπτωση, διεξήγαγα περαιτέρω έρευνα σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του αιτητή, σε πρόσφατες πηγές πληροφόρησης, στα πλαίσια βεβαίως της ex nunc δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και προς εκπλήρωση της υποχρέωσης του Δικαστηρίου για έλεγχο της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.  

 

Στην πολιτεία Imo της Νιγηρίας, οι κύριοι παράγοντες αποσταθεροποίησης είναι σύμφωνα με την έκθεση της EUAA για τη Νιγηρία του Ιουλίου 2024, οι αυτονομιστικές φατρίες, άγνωστοι ένοπλοι καθώς και οι δυνάμεις ασφαλείας.^[2] Το 2023 οι κύριοι παράγοντες που εμπλέκονται στις εντάσεις στη Νοτιοανατολική περιοχή ήταν οι «αποσχιστικές φατρίες»^[3] ή οι Ιθαγενείς της Μπιάφρα (IPOB) και το Ανατολικό Δίκτυο Ασφαλείας (ESN).^[4] Οι αυτονομιστές της Μπιάφρα, έχουν αντικαταστήσει το νόμο στις νοτιοανατολικές πολιτείες. Άγνωστοι ένοπλοι ήταν επίσης παρόντες στα Νοτιοανατολικά καθ' όλη τη διάρκεια του 2023,^[5] καθώς και κρατικές δυνάμεις ήταν επίσης παρούσες στη Νοτιοανατολική περιοχή το 2023.^[6] Επιπλέον, τα περισσότερα βίαια επεισόδια που σχετίζονται με τις εκλογές, ή το 60%, σημειώθηκαν στη νότια περιοχή και συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, στην πολιτεία Imo.[7]

 

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της βελγικής CEDOCA του 2025, οι πολιτείες Anambra και Imo είναι οι περισσότερο πληγείσες από τη βία.[8] Ωστόσο, υπάρχουν αξιοσημείωτες διαφορές μεταξύ των διάφορων Τοπικών Διοικητικών Περιοχών (LGAs) που απαρτίζουν αυτές τις πολιτείες.  Σύμφωνα με έκθεση της ACLED του Φεβρουαρίου 2023, η νοτιοανατολική περιοχή «στεγάζει» την ομάδα αυτόχθονων μαχητών της Biafra – IPOB, και από την σύλληψη του ηγέτη της Nnamdi Kanu και έκτοτε, η IPOB είναι ιδιαίτερα ενεργή στις επαρχίες Anambra, Enugu, και ιδιαίτερα στην Imo. Οπλισμένοι μαχητές στοχοποίησαν αστυνομικούς σταθμούς.[9]

 

Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED, στην πολιτεία Imo της Νιγηρίας, κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την 10/11/2025), καταγράφηκαν 94 περιστατικά ασφαλείας (διαδηλώσεις, πολιτική βία, ανταρσία, καταστολή, τρομοκρατικές ενέργειες) τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα 160 απώλειες σε ανθρώπινες ζωές.^[10] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της Πολιτείας Imo, σύμφωνα με πρόβλεψη του 2022, ανέρχεται σε 5.459.300 κατοίκους.[11]

 

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα, δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή του κίνδυνο σοβαρής βλάβης, καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του αιτητή όπου αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας του εκεί να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του. Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, παρατηρώ ότι αυτός είναι άνδρας, υγιής, με ικανοποιητικό μορφωτικό επίπεδο, πλήρως ικανός προς εργασία, χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας και με υποστηρικτικό/οικογενειακό δίκτυο στη χώρα καταγωγής του. Ο αιτητής δεν έχει θέσει οποιαδήποτε ατομικά χαρακτηριστικά στην ενώπιον μου δικαστική διαδικασία, που να υποδηλώνουν ότι μπορεί να έχει τεθεί με οποιονδήποτε τρόπο σε δυσμενή θέση ή σε κίνδυνο δίωξης ή βλάβης.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνεται υπόψη ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του  δυνάμει του άρθρου 12 Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000) με την Κ.Δ.Π. 145/2025, καθόρισε τη χώρα καταγωγής του αιτητή ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, εφόσον ικανοποιήθηκε βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική  μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.

 

Κατά πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δέουσα έρευνα κρίνεται από το Δικαστήριο ότι έγινε, όταν το αρμόδιο όργανο εξετάζει κάθε σχετικό με την υπόθεση γεγονός (Βλ. Motorways Ltd v. Υπουργού Οικονομικών (1999) 3ΑΑΔ 447).  Ορθή και πλήρης έρευνα θεωρείται αυτή που εκτείνεται στη διερεύνηση των ουσιωδών στοιχείων της υπόθεσης (Βλ. Νικολαΐδη v. Μηνά (1994) 3ΑΑΔ 321, Τουσούνα ν. Δημοκρατίας (2013) 3 Α.Α.Δ. 151, Χωματένος ν. Δημοκρατίας κ.α. (2 Α.Α.Δ. 120).  Η έκταση της έρευνας εξαρτάται πάντοτε από τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης (Βλ. Δημοκρατία v. Ευαγγέλου κ.α. (2013) 3ΑΑΔ 414) και το αρμόδιο όργανο οφείλει να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να εκπληρώσει την υποχρέωσή του για επαρκή και/ή δέουσα έρευνα. 

 

Οι καθ' ων η αίτηση συνεκτίμησαν και αξιολόγησαν όλα τα στοιχεία που είχαν ενώπιον τους προτού καταλήξουν στην προσβαλλόμενη απόφαση και ενόψει των ισχυρισμών που πρόβαλε ο αιτητής, προέβησαν στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα.  Από τα στοιχεία του φακέλου που έχω ενώπιον μου, μπορεί να λεχθεί ότι αυτά βρίσκονται αναπόφευκτα πίσω από την προσβαλλόμενη απόφαση και ούτως ή άλλως διαφαίνεται η αιτιολογία της απόφασης και από το κείμενό της (Ηλιόπουλος ν. Α.Η.Κ., Α.Ε. 2452, ημερομηνίας 21.7.2000, Χρυστάλλα Συμεωνύδου κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, Προσφυγή αρ. 911/93 κ.α., ημερ. 18.4.97).  Από όσα έχω επεξηγήσει ανωτέρω προκύπτει ότι, το αρμόδιο όργανο έλαβε δεόντως και επαρκώς αιτιολογημένη απόφαση.  Συνεπώς, οι ισχυρισμοί των ευπαίδευτων συνηγόρων του αιτητή περί έλλειψης δέουσας έρευνας και αιτιολογίας της προσβαλλόμενης απόφασης εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου, ότι δεν λήφθηκαν υπόψη οι προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, η παράβαση ουσιώδους τύπου και ο ισχυρισμός περί αναιτιολόγητης απόφασης επιστροφής του αιτητή, δηλαδή ο πρώτος, δεύτερος και τρίτος ισχυρισμός, απορρίπτονται στο σύνολό τους.

 

Η συνήγορος του αιτητή στην γραπτή της αγόρευση και συγκεκριμένα στα πλαίσια του τρίτου νομικού ισχυρισμού αναφέρει πως το αρμόδιο όργανο δεν διεξήγαγε έρευνα σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στη Νιγηρία και προσθέτει πως δεν έγινε εξατομικευμένη έρευνα επί τούτου, κατά παράβαση της αρχής της μη επαναπροώθησης.  Ο αρμόδιος λειτουργός, όπως ανέλυσα εκτενέστερα προηγουμένως, διεξήγαγε έρευνα για την κατάσταση ασφαλείας στον τόπο διαμονής του αιτητή, από την οποία προέκυψε ότι δεν υφίστατο εύλογη πιθανότητα ο αιτητής να αντιμετώπιζε δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. 

 

Στα πλαίσια μάλιστα της έρευνας αυτής έλαβε υπόψη του και τις προσωπικές περιστάσεις του αιτητή, ότι δηλαδή ο αιτητής είναι άνδρας, υγιής ενήλικας, χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας ο οποίος έχει λάβει στοιχειώδη μόρφωση στη χώρα καταγωγής του.  Συνεπώς η απόφαση επιστροφής η οποία προκύπτει από την έκθεση/εισήγηση είναι τεκμηριωμένη και εξατομικευμένη και αφορά προσωπικά τον αιτητή.  Τα όσα αναφέρει περί μη αναφοράς του άρθρου του περί αλλοδαπών και μετανάστευσης Νόμου δεν συγκεκριμενοποιούνται και δεν διαφαίνεται πως επηρεάζουν την απόφαση αυτή του αιτητή και ο αιτητής δεν αναφέρει για ποιους λόγους θεωρεί ότι πιθανόν να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του σε περίπτωη επιστροφής του στη χώρα του. 

 

Θα πρέπει βέβαια να διευκρινιστεί πως η απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου αναφέρει συγκεκριμένα πως αποφασίζεται η επιστροφή του αιτητή στη Νιγηρία, δυνάμει του άρθρου 13 (2) (δ) και 18 (7) (Β) του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 και δίνεται μάλιστα και οικειοθελής αναχώρηση του αιτητή επτά ημερών.  Δεν αντιλαμβάνομαι επομένως να έχει προβεί σε οποιοδήποτε σφάλμα επι της απόφασης επιστροφής και ούτε έχει τεθεί ενώπιον μου οτιδήποτε συγκεκριμένο από το οποίο να προκύπτει ότι έχει παραβιαστεί η αρχή της μη επαναπροώθησης.  Κατά συνέπεια, ο προαναφερόμενος ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολό του.

 

Η συνήγορος του Αιτητή πρόσθετα διατείνεται πως το αρμόδιο όργανο κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης ενήργησε υπό πλάνη περί τα πράγματα.  Ισχυρίζεται συγκεκριμένα πως ο αιτητής κατέβαλε προσπάθεια να τεκμηριώσει τον ιχυρισμό του και πως ο αρμόδιος λειτουργός τον έκρινε αναξιόπιστο στα πλαίσια του δεύτερου ουσιώδους ισχυρισμού κατά γενικό και αόριστο τρόπο.  Η ευπαίδευτη συνήγορος των Καθ’ ων η αίτηση αντιτείνει στην προφορική της αγόρευση πως όλα τα σχετικά με την υπόθεση γεγονότα και στοιχεία εξετάστηκαν και σταθμίστηκαν από τους Καθ’ ων η αίτηση, χωρίς να εμφιλοχωρήσει καμία πλάνη στο συλλογισμό τους και κατόπιν δέουσας έρευνας.

 

Καταρχάς θα πρέπει να αναφερθεί πως το βάρος απόδειξης του ισχυρισμού για την ύπαρξη πλάνης το έχει ο Αιτητής (βλ. Παπαδόπουλος v. Διευθυντή Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων (1190) 3ΑΑΔ 262, 267). Ο προβαλλόμενος ισχυρισμός δεν στοιχειοθετείται επαρκώς από τον Αιτητή και είναι γενικόλογος. Από τους ισχυρισμούς των ευπαίδευτων δικηγόρων του Αιτητή, δεν στοιχειοθετείται οποιουδήποτε είδους πλάνη, τόσο ως προς την διαδικασία που ακολουθήθηκε, όσο και ως προς τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε η Υπηρεσία Ασύλου με βάση και τα στοιχεία που είχε ενώπιον της, αλλά ούτε και ως προς τα γεγονότα που έλαβε η Υπηρεσία Ασύλου υπόψη της.

 

Πλάνη περί τα πράγματα στοιχειοθετείται όταν αποδεικνύεται η αντικειμενική ανυπαρξία γεγονότων που έλαβε υπόψη του το αρμόδιο όργανο για να εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, ενώ δεν υφίσταται πλάνη περί τα πράγματα όταν η προσβαλλόμενη πράξη στηρίζεται σε υπαρκτά γεγονότα, τα οποία όμως έχουν εκτιμηθεί από το αρμόδιο όργανο διαφορετικά κατ’ ισχυρισμό του αιτούντα (βλ. Σύγγραμμα του Επαμεινώνδα Π. Σπηλιωτόπουλου, «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Τόμος 2, 15^η έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη 2015, σελίδες 144-145, παράγραφοι 510 και 511). Ο Αιτητής δεν παραπέμπει σε γεγονότα τα οποία οι Καθ’ ων η αίτηση παρέλειψαν να λάβουν υπόψη με αποτέλεσμα να αποφασίσουν κατά πλάνη περί τα πράγματα, αλλά αρκείται στο να αναφέρει πως εσφαλμένα τον έκριναν αναξιόπιστο κατά το αφήγημά του σε σχέση με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, χωρίς όμως να αναφέρεται σε κάτι συγκεκριμένο και χωρίς να έχει θέσει οτιδήποτε πρόσθετο ενώπιον μου, που να τροποποιεί την εικόνα που δημιουργήθηκε ήδη ενώπιον της Υπηρεσίας Ασύλου.  Στη βάση των ανωτέρω, είναι προφανές πως δεν αποδεικνύεται ο ισχυρισμός του Αιτητή περί πραγματικής πλάνης ή/και οποιασδήποτε άλλης ουσιώδους πλάνης και ως εκ τούτου ο τέταρτος νομικός ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολό του.

 

Με βάση λοιπόν το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, καταλήγω ότι το αίτημα του αιτητή εξετάστηκε με επάρκεια και επιμέλεια σε όλα τα στάδια και υπήρξε επαρκής αιτιολόγηση της προσβαλλόμενης απόφασης εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου. Το περιεχόμενο της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου, η οποία συμπληρώνεται από την αιτιολογημένη Έκθεση-Εισήγηση της αρμόδιας λειτουργού, στην οποία εκτίθενται λεπτομερώς οι λόγοι της απόρριψης του αιτήματος, αποκαλύπτει ότι η απόφασή της είναι  απόλυτα ορθή και στα πλαίσια της σχετικής νομοθεσίας και των εξουσιών του αρμόδιου οργάνου.

 

Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με έξοδα €1000 υπέρ των καθ' ων η αίτηση, και εναντίον του αιτητή. 

 

 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π