ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.:  833/2023

20 Νοεμβρίου, 2025

[Ε. ΡΗΓΑ Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

A.Α.Κ.,

από Σιέρρα Λεόνε

           Αιτητής

-και-

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

της Υπηρεσίας Ασύλου

 

Δικηγόροι για Αιτητή: Γ. Καρατσιολη (κα) για Ν. Α. Λοΐζου & Χ. Γ. Χριστούδιας,

Δικηγόροι για Καθ' ων η Αίτηση: Μ. Αμπελώμος (κος) για Μ. Τρεμούρη (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας,

Αιτητής παρών

[Α. Χατζησάββας (κος)- Διερμηνέας για διερμηνεία από την αγγλική στην ελληνική  και αντίστροφα] 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

Ε. ΡΗΓΑ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Με την υπό κρίση προσφυγή, ο Αιτητής στρέφεται εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 28.02.2023, με την οποίαν απορρίφθηκε το αίτημά του για άσυλο, καθότι κρίθηκε ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις των άρθρων 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν. 6(Ι)/2000, ως έχει τροποποιηθεί (στο εξής αναφερόμενος ως «ο περί Προσφύγων Νόμος»).

 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

 

Προτού  εξεταστούν  οι  εκατέρωθεν ισχυρισμοί, επιβάλλεται  η  σκιαγράφηση των

γεγονότων που περιβάλλουν την υπό κρίση υπόθεση, όπως αυτά προκύπτουν από την αίτηση του Αιτητή, την ένσταση των Καθ' ων η αίτηση αλλά και από το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου ο οποίος κατατέθηκε στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας και σημειώθηκε ως Τεκμήριο 1 (στο εξής αναφερόμενος ως «ο δ.φ.» ή «ο διοικητικός φάκελος»):

 

Ο Αιτητής κατάγεται από τη Σιέρρα Λεόνε, την οποίαν εγκατέλειψε στις 03.10.2021 με φοιτητική θεώρηση εισόδου (visa) με προορισμό τις μη ελεγχόμενες από τη Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας περιοχές, δια των οποίων εισήλθε στις 17.11.2021 - χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα - στις ελεγχόμενες περιοχές. Ακολούθως, υπέβαλε  αίτηση για παροχή διεθνούς προστασίας στις 05.01.2022 και στις 20.02.2023 πραγματοποιήθηκε συνέντευξή του από λειτουργό της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής αναφερόμενος ως «ο Λειτουργός»), ο οποίος στις 21.02.2023 υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς  τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου, εισηγούμενος την απόρριψη της αίτησης του Αιτητή. Η εν λόγω Έκθεση-Εισήγηση  εγκρίθηκε από τον ασκούντα καθήκοντα Προϊσταμένου λειτουργό και στις 28.02.2023 αποφάσισε την απόρριψη της αίτησης του Αιτητή, απόφαση η οποία κοινοποιήθηκε στον τελευταίο στις 13.03.2023 μέσω σχετικής επιστολής της Υπηρεσίας Ασύλου ίδιας ημερομηνίας. Την εν λόγω απόφαση αμφισβητεί ο Αιτητής μέσω της παρούσας προσφυγής.

 

ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

 

Ο Αιτητής, μέσω των συνηγόρων του προέβαλε στα πλαίσια τόσο του εισαγωγικού δικογράφου της διαδικασίας όσο και της γραπτής του αγόρευσης πλείονες λόγους ακυρώσεως, τους οποίους ωστόσο απέσυρε κατά το στάδιο των Διευκρινίσεων και περιορίστηκε μόνο στην προώθηση του ισχυρισμού περί έλλειψης δέουσας έρευνας.

 

Από την πλευρά τους οι Καθ΄ ων η αίτηση, υπεραμύνονται της νομιμότητας της επίδικης πράξης, υποβάλλοντας ότι αυτή λήφθηκε κατόπιν ενδελεχούς έρευνας όλων των σχετικών περιστατικών της υπόθεσης, εύλογα και εντός των ορίων της διακριτικής τους ευχέρειας, εφαρμόζοντας το Νόμο και ότι αυτή είναι δεόντως αιτιολογημένη.  Συμπληρώνουν ότι οι ισχυρισμοί του Αιτητή δεν στοιχειοθετούν οποιοδήποτε λόγο ακυρότητας και δεν αποσείουν το βάρος απόδειξης το οποίο βαραίνει τον ίδιο, υποστηρίζοντας καταληκτικά ότι ο Αιτητής δεν πληροί τις προϋποθέσεις για αναγνώριση του ως δικαιούχου διεθνούς προστασίας.

 

Αξιολόγηση εκατέρωθεν ισχυρισμών και καταληκτικά συμπεράσματα

 

Αναφορικά με τον εναπομείναντα λόγο ακυρώσεως περί έλλειψης δέουσας έρευνας, επισημαίνω ότι αυτός προωθείται με γενικότητα και αοριστία χωρίς οποιαδήποτε εξειδίκευση σε συνάρτηση με τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης του Αιτητή[1].  Τούτο δε, αντίθετα με τα όσα επιτάσσει ο Κανονισμός 7 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962[2]. Έχει πλειστάκις λεχθεί και από το παρόν Δικαστήριο, με παραπομπή στη σχετική επί του θέματος νομολογία ότι τα επίδικα θέματα στοιχειοθετούνται και προσδιορίζονται από τη δικογραφία[3], ενώ ξεκάθαρη είναι η απαίτηση για αιτιολόγηση των νομικών σημείων της αίτησης ακυρώσεως, ούτως ώστε αυτά να μπορούν να τύχουν εξέτασης από το Δικαστήριο[4]. Δεν αρκεί συνεπώς η γενικόλογη και αόριστη επιχειρηματολογία περί έλλειψης δέουσας έρευνας, χωρίς ταυτόχρονα την εξειδίκευση και αναφορά στα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης και στη βάση ποιας συγκεκριμένης επιχειρηματολογίας προωθείται ο συγκεκριμένος λόγος ακυρώσεως.

 

Εν πάση περιπτώσει, ενόψει και της υποχρέωσης που έχει το παρόν Δικαστήριο να προβαίνει σε έλεγχο τόσο της νομιμότητας, όσο και της ορθότητας κάθε προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας πλήρως και από τούδε και στο εξής (ex nunc) τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που τη διέπουν[5], θα προχωρήσω να εξετάσω την ουσία της υπόθεσης αυτής, σε συνάρτηση και με τον έστω γενικόλογο ισχυρισμό περί έλλειψης δέουσας έρευνας.

 

Ως εκ τούτου, προσέγγισα το θέμα με βάση τα ενώπιόν μου στοιχεία και το περιεχόμενο του διοικητικού φακέλου.

 

Με την υποβληθείσα αίτησή του και ως προς τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής κατέγραψε ότι, μετά τον θάνατο του πατέρα του, αρνήθηκε να ενταχθεί στη μυστικιστική οργάνωση Poro Society και να αναλάβει τον τίτλο που κατείχε ο πατέρας του, επικαλούμενος τις χριστιανικές του πεποιθήσεις. Η άρνησή του αυτή οδήγησε σε απειλές κατά της ζωής του ιδίου αλλά και του αδελφού του, από μέλη της οργάνωσης. Η άρνησή του να ενταχθεί στην εν λόγω οργάνωση αποτέλεσε τον λόγο για την υποβολή αίτησης διεθνούς προστασίας. (Ερ. 1 του δ.φ.).

 

Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης του, σε σχέση με τα προσωπικά του στοιχεία, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι υπήκοος της Σιέρρα Λεόνε, γεννηθείς στην πόλη Magburaka. Το 2006 μετέβη στο Freetown για λόγους σπουδών, όπου και παρέμεινε μέχρι την αποχώρησή του από τη χώρα καταγωγής του, ωστόσο εργαζόταν στην πόλη Magburaka. Ως προς τη θρησκεία, δήλωσε Χριστιανός ενώ αναφορικά με την οικογενειακή του κατάσταση, ο Αιτητής δήλωσε ότι είναι πατέρας δύο τέκνων, τα οποία διαμένουν με τις αντίστοιχες μητέρες τους — τις δύο συντρόφους του — στις πόλεις Magburaka και Freetown. Ως προς την οικογένειά του, ανέφερε ότι η μητέρα του διαμένει στο χωριό Mabai, οι αδελφές του διαμένουν με τους συζύγους τους στα χωριά Makali και Lunsa αντίστοιχα, ενώ ο πατέρας του έχει αποβιώσει και ο αδελφός του έχει δολοφονηθεί. Ως προς το μορφωτικό του επίπεδο, ο Αιτητής δήλωσε ότι ολοκλήρωσε την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ σε σχέση με την εργασιακή του εμπειρία, ανέφερε ότι εργαζόταν σε μη κυβερνητικούς, ανθρωπιστικούς οργανισμούς από το 2016, μέχρι τη στιγμή που εγκατέλειψε τη χώρα.

 

Ως προς τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής του, ο Αιτητής ανέφερε ότι ο πατέρας του υπήρξε αρχηγός της μυστικιστικής οργάνωσης Poro society (στο εξής αναφερόμενη ως «Poro» ή «η οργάνωση»). Μετά τον θάνατο του πατέρα του, τα μέλη της οργάνωσης μετέφεραν τη σορό του στην "άγρια φύση" (bushes), όπως ορίζει η παράδοση, και στη συνέχεια συγκάλεσαν συνάντηση με τον Αιτητή, τον αδελφό του και ορισμένους συγγενείς, προκειμένου να αποφασιστεί ποιος θα τον διαδεχθεί. Όταν του προτάθηκε να αναλάβει τον τίτλο, ο Αιτητής αρνήθηκε, δηλώνοντας ότι δεν είναι μέλος της οργάνωσης και δεν επιθυμεί να εμπλακεί. Ως αποτέλεσμα της άρνησής του, δέχθηκε απειλές κατά της ζωής του, τόσο ο ίδιος όσο και ο αδελφός του.

 

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, ενημερώθηκε από τον αδελφό του — ο οποίος είχε ειδοποιηθεί από έναν φίλο του, μέλος της οργάνωσης — ότι τα μέλη της οργάνωσης Poro τούς αναζητούσαν και ότι έπρεπε να φύγουν άμεσα. Όταν ο Αιτητής άκουσε τραγούδια και φωνές των μελών να πλησιάζουν, προκειμένου να διαφύγει απαρατήρητος, φόρεσε τα ρούχα της μητέρας του και εγκατέλειψε το σπίτι. Κατέφυγε σε κοντινό χωριό, όπου περίμενε τη δημόσια συγκοινωνία για να μεταβεί στην πόλη. Αργότερα, ο φίλος του αδελφού του τού ανέφερε ότι ο αδελφός του είχε οδηγηθεί στην "άγρια φύση" (bushes), όπου και ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου.
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αιτητή, ο ίδιος καταδιώχθηκε στον χώρο εργασίας του, του έκαναν μαγικά ξόρκια με αποτέλεσμα τα πόδια του να μολυνθούν — πρόβλημα που τον ταλαιπωρεί μέχρι και σήμερα. Αφού μετέβη σε νοσοκομείο για να αναζητήσει ιατρική βοήθεια, ένας ντόπιος γιατρός τού συνέστησε να φύγει, λέγοντάς του ότι «η μαγεία είναι πολύ δυνατή». Ο Αιτητής ανέφερε επίσης ότι, εξαιτίας της μαγείας, άρχισε να βλέπει πνευματικά όνειρα στα οποία τον κυνηγούσαν. Προκειμένου να συγκεντρώσει τα απαραίτητα μέσα για να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του, προχώρησε στην πώληση ενός οικοπέδου που κατείχε.

 

Κατά το στάδιο των διευκρινιστικών ερωτήσεων, ανέφερε πως τα μέλη της οργάνωσης προσπάθησαν να τον σκοτώσουν περί το τέλος του Ιουνίου 2021. Περαιτέρω, κληθείς να διευκρινίσει πώς, ενώ σύμφωνα με διαθέσιμες πληροφορίες στη Σιέρα Λεόνε δεν εμπλέκονται ανθρωποθυσίες στις τελετές της οργάνωσης Poro, ο ίδιος υποστήριξε το αντίθετο, ο Αιτητής ανέφερε ότι η απόκτηση του τίτλου αρχηγού είναι διαφορετική διαδικασία από εκείνη της μύησης στην οργάνωση. Συγκεκριμένα, για να γίνει κάποιος αρχηγός απαιτείται — όπως ισχυρίστηκε — η τέλεση ανθρωποθυσίας. Επισήμανε, ωστόσο, ότι τέτοιες πληροφορίες δεν γνωστοποιούνται σε άτομα που δεν είναι μέλη της οργάνωσης και, κατά συνέπεια, δεν είναι ευρέως γνωστές. Ο ίδιος δήλωσε ότι η σχετική πληροφόρηση του παρασχέθηκε αποκλειστικά από τον αδελφό του.

 

Ερωτηθείς για ποιο λόγο τα μέλη της οργάνωσης επέμεναν να αναλάβει ο Αιτητής τη θέση του αρχηγού και όχι ο αδελφός του, ο οποίος ήδη ήταν μέλος της οργάνωσης, απάντησε ότι τα μέλη τού είπαν πως τη θέση πρέπει να αναλάβει ο μεγαλύτερος αδελφός της οικογένειας. Ερωτηθείς ποιος ανέλαβε τελικά τη θέση μετά τη φυγή του ιδίου και τον θάνατο του αδελφού του, απάντησε ότι δεν γνωρίζει και πως το μόνο που επιθυμεί είναι να βρίσκεται μακριά τους.

   

Η αξιολόγηση των ισχυρισμών του Αιτητή από τους Καθ' ων η αίτηση

 

Προχωρώντας τώρα στην αξιολόγηση που διενεργήθηκε, επί των όσων ο Αιτητής παρέθεσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του, παρατηρώ ότι ο Λειτουργός διαχώρισε τους ισχυρισμούς του Αιτητή σε δυο ουσιώδεις ισχυρισμούς: ο πρώτος αφορά τα στοιχεία του προσωπικού προφίλ του Αιτητή, την υπηκοότητα, τη γλώσσα, την θρησκεία, το μορφωτικό επίπεδο, και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του, ο δεύτερος αφορά απειλές κατά της ζωής του από τα μέλη της μυστικής οργάνωσης Poro, γιατί αρνήθηκε να πάρει τη θέση του πατέρα του, ως αρχηγός.

 

Πιο συγκεκριμένα, ο Λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής ισχυρίστηκε αρχικά πως τα μέλη της οργάνωσης επιθυμούσαν να αναλάβει ο ίδιος τη θέση του πατέρα του ως αρχηγός, ενώ σε άλλο σημείο ανέφερε ότι πραγματοποιήθηκε συνάντηση προκειμένου να αποφασιστεί ποιος θα αναλάμβανε την αρχηγία, γεγονός που καταδεικνύει ότι η διαδοχή δεν ήταν προκαθορισμένη, όπως αρχικά υποστήριξε. Επιπλέον, όταν ερωτήθηκε για ποιο λόγο τα μέλη της οργάνωσης επέμειναν παρά την άρνησή του, δεδομένου ότι ο αδελφός του ήταν ήδη ενεργό μέλος της κοινότητας, ο Αιτητής απάντησε ότι η επιμονή οφειλόταν στο ότι ήταν ο πρωτότοκος υιός, χωρίς όμως να τεκμηριώνει πειστικά το εν λόγω επιχείρημα.

 

Ως προς τα γεγονότα που ακολούθησαν την επίθεση εναντίον του ίδιου και του αδελφού του, ο Αιτητής ανέφερε ότι διέφυγε στο Freetown και, όταν ρωτήθηκε αν αντιμετώπισε περαιτέρω κίνδυνο μέχρι την αναχώρησή του από τη χώρα, απάντησε ότι υπέστη μόνον μόλυνση στα πόδια και πρόβλημα στα γεννητικά όργανα, τα οποία απέδωσε σε «μάγια» που του προκάλεσαν μέλη της οργάνωσης Poro, ισχυρισμός ο οποίος κρίθηκε αόριστος και αναπόδεικτος. Όσον αφορά την έκδοση και ανανέωση του διαβατηρίου του, ο Αιτητής ανέφερε ότι το ανανέωσε το 2021 για να μπορέσει να φύγει από τη χώρα. Όταν, ωστόσο, ερωτήθηκε για ποιο λόγο διέθετε ήδη διαβατήριο, απάντησε ότι το είχε εκδώσει για να συμμετάσχει σε διαγωνισμό, ο νικητής του οποίου θα ταξίδευε στις Ηνωμένες Πολιτείες ως πρόσφυγας. Παράλληλα, δήλωσε ότι επιθυμούσε να φύγει για μια καλύτερη ζωή, γεγονός που δημιουργεί την εικόνα γενικής βούλησης μετανάστευσης και όχι άμεσης και συγκεκριμένης απειλής. Στη συνέχεια, κατά τις περαιτέρω διευκρινίσεις που ζητήθηκαν, ο Αιτητής προέβη σε αντιφατικές και ασαφείς απαντήσεις, οι οποίες ενίσχυσαν την εκτίμηση του Λειτουργού περί έλλειψης εσωτερικής συνοχής και αξιοπιστίας του δεύτερου ισχυρισμού.

Top of Form

Bottom of Form

 

Σε σχέση με την εξωτερική αξιοπιστία του υπό εξέταση ισχυρισμού, ο Λειτουργός καταγράφει ότι ο Αιτητής ισχυρίστηκε ότι διάδοχος ενός αρχηγού είναι ο μεγαλύτερος γιος του και ότι κατά την τελετή απαιτείται ανθρωποθυσία, σύμφωνα με τα λεγόμενα του αδελφού του, ο οποίος είναι μέλος της οργάνωσης. Ενόψει αυτού, ο Λειτουργός προχώρησε σε σχετική έρευνα, από την οποία επιβεβαιώθηκε μέσω εξωτερικών πηγών ότι, για να γίνει κάποιος αρχηγός, απαιτείται να πληρώσει, να λάβει εκπαίδευση στη χρήση ειδικών φαρμάκων και να υποβληθεί σε μύηση από κάποιον που κατέχει τον ίδιο τίτλο. Επιπλέον, οι εξωτερικές πηγές δεν κάνουν καμία αναφορά στο θέμα των ανθρωποθυσιών κατά την τελετή. Όταν κλήθηκε να σχολιάσει τη μη επιβεβαίωση των ισχυρισμών του από εξωτερικές πηγές, ο Αιτητής ανέφερε ότι δεν είναι μέλος της οργάνωσης και ότι οι δηλώσεις του βασίζονται αποκλειστικά σε όσα του είπε ο αδελφός του. (Ερ. 59-58 του δ.φ.) Κατά συνέπεια, ο σχετικός ισχυρισμός του Αιτητή απορρίφθηκε ως εσωτερικά και εξωτερικά αναξιόπιστος.

 

Εν συνεχεία, ο Λειτουργός προχώρησε σε εκτίμηση του μελλοντοστραφούς κινδύνου του Αιτητή σε περίπτωση επιστροφής του στη Σιέρρα Λεόνε, στη βάση του μόνου αποδεκτού ισχυρισμού. Κατά την εκτίμηση αυτή ο Λειτουργός κατέληξε ότι δεν συντρέχουν εύλογοι λόγοι να γίνει αποδεκτό ότι ο Αιτητής σε περίπτωση επιστροφής του στην χώρα καταγωγής θα κινδυνεύσει με δίωξη ή με πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Ως προς την κατάσταση ασφαλείας, στην χώρα καταγωγής και συγκεκριμένα στον τόπο καταγωγής και διαμονής του Αιτητή, (Freetown), ο Λειτουργός κατέγραψε ότι, δεν υφίστανται συνθήκες αδιάκριτης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής σύρραξης. (Ερ. 58 - 57 δ.φ.)

 

Κατά τη Νομική Ανάλυση, ο Λειτουργός έκρινε ότι ο Αιτητής δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για υπαγωγή στο καθεστώς του πρόσφυγα σύμφωνα με το Άρθρο 1Α 2 της συνθήκης της Γενεύης και του Άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου 2000 αφού δεν συνέτρεχαν στο πρόσωπο του Αιτητή τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν βάσιμο και δικαιολογημένο φόβο δίωξης σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του. Όσον αφορά την υπαγωγή του στο καθεστώς της συμπληρωματικής προστασίας ο Λειτουργός ανέφερε ότι δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του Άρθρου 19 (2) (α), (β) και (γ) του περί Προσφύγων Νόμου 2000 καθώς ο Αιτητής εάν επέστρεφε στη χώρα καταγωγής του δεν θα αντιμετώπιζε πραγματικό κίνδυνο να υφίστατο θανατική ποινή ή εκτέλεση σύμφωνα με το άρθρο 19 (2) (α) ή να υφίστατο βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία σύμφωνα με το άρθρο 19 (2) (β).  Κρίθηκε περαιτέρω αναφορικά με το άρθρο 19 (2) (γ), ότι ο Αιτητής επιστρέφοντας στη χώρα καταγωγής του δεν θα αντιμετώπιζε πραγματικό κίνδυνο να υφίστατο σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου λόγω αδιάκριτής άσκησης βίας σε συνθήκες ένοπλης σύρραξης  (Ερ. 57 - 56 δ.φ.)

 

 

Η εκτίμηση του Δικαστηρίου

 

Αξιολογώντας λοιπόν, τα όσα έχουν ανωτέρω αναφερθεί υπό το φως και των νομοθετημένων προνοιών και μελετώντας επισταμένως τόσο την Έκθεση/Εισήγηση του Λειτουργού όσο και τους λοιπούς ισχυρισμούς του Αιτητή ως αυτοί παρουσιάστηκαν τόσο κατά την διοικητική διαδικασία όσο και κατά την ενώπιον μου δικαστική διαδικασία, καταλήγω στα εξής:

 

Αρχικά συντάσσομαι με την κρίση των Καθ' ων η αίτηση ως προς την αποδοχή του πρώτου ουσιώδους ισχυρισμού τον οποίο και αποδέχομαι λόγω του ότι οι δηλώσεις του Αιτητή κρίνονται ως σαφείς, δεν προέκυψαν στοιχεία περί του αντιθέτου, ενώ οι δηλώσεις του επιβεβαιώθηκαν και από αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης στις οποίες προσέτρεξε ο Λειτουργός.

 

Αναφορικά με τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, συμφωνώ και συντάσσομαι με την ανάλυση στην οποία προχώρησε ο Λειτουργός και με τους λόγους για τους οποίους κρίθηκε ως εσωτερικά και εξωτερικά αναξιόπιστος ο ισχυρισμός (Ερ. 60-58 του δ.φ.). Η αξιολόγηση του Λειτουργού φρονώ πως είναι  εύλογη και τεκμηριωμένη, καθώς στηρίζεται σε ουσιαστικές αντιφάσεις, και μη ευλογοφανείς ισχυρισμούς, που εντοπίζονται στις δηλώσεις του Αιτητή ως προς τα γεγονότα και ως προς το περιεχόμενο των απαντήσεών του.

 

Η συνολική θεώρηση του αφηγήματος του Αιτητή, όπως προκύπτει από τα στοιχεία της συνέντευξης, αναδεικνύει μια αφήγηση με πολλαπλές ασυνέχειες, αοριστίες και ασάφειες, οι οποίες αποδυναμώνουν τον ισχυρισμό περί βάσιμου και δικαιολογημένου φόβου δίωξης. Η αναφορά του Αιτητή σε μια μυστικιστική οργάνωση με θρησκευτικά χαρακτηριστικά και στη συνακόλουθη πίεση που δέχθηκε για να αναλάβει τη θέση του πατέρα του ως αρχηγός, παρά τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, αποτελεί αναμφισβήτητα κεντρικό στοιχείο του αιτήματος διεθνούς προστασίας. Ωστόσο, ο τρόπος παρουσίασης των γεγονότων, η έλλειψη εσωτερικής συνοχής, αλλά και η ανυπαρξία αντικειμενικών αποδεικτικών στοιχείων καθιστούν την εκδοχή του εξαιρετικά δυσχερή προς επιβεβαίωση.

Η εσωτερική αξιοπιστία αφορά τη συνοχή, τη λογική αλληλουχία και τη συνέπεια των δηλώσεων του Αιτητή σε σχέση με το σύνολο του αφηγήματός του, καθώς και την αντιστοιχία μεταξύ των γεγονότων που περιγράφει και της προσωπικής του συμπεριφοράς όπως ο ίδιος την εκθέτει. Στην υπό κρίση περίπτωση, η αφήγηση του Αιτητή παρουσιάζει πολλαπλές αντιφάσεις, ασαφείς χρονολογίες, κενά στη λογική δομή των γεγονότων και ασυνέπειες που πλήττουν ουσιωδώς την αξιοπιστία του.

 

Κατ’ αρχάς, οι δηλώσεις του Αιτητή ως προς τη διαδικασία διαδοχής του πατέρα του στην οργάνωση Poro είναι αντιφατικές. Αρχικά υποστήριξε ότι τα μέλη της οργάνωσης επιθυμούσαν ο ίδιος να αναλάβει τον ρόλο του αρχηγού λόγω του ότι ήταν ο πρωτότοκος γιος, γεγονός που, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, καθιστούσε την επιλογή του αυτοδίκαιη. Στη συνέχεια, ωστόσο, ανέφερε ότι πραγματοποιήθηκε συνέλευση προκειμένου να αποφασιστεί ποιος θα διαδεχθεί τον πατέρα του. Η αντίφαση αυτή είναι ουσιώδης, διότι δείχνει ασυνέπεια ως προς το βασικό γεγονός που φέρεται να αποτέλεσε την αιτία της δίωξής του. Αν η διαδοχή είναι αυτόματη, τότε δεν θα χρειαζόταν καμία συνέλευση ή διαδικασία απόφασης· αν, αντίθετα, η επιλογή εξαρτάται από τη βούληση των μελών της οργάνωσης, τότε η επίκληση της πρωτοτοκίας χάνει το δεσμευτικό της χαρακτήρα. Η έλλειψη σαφήνειας ως προς αυτό το σημείο αποδυναμώνει τη συνοχή της αφήγησης.

 

Εξίσου προβληματική είναι η ασυνέπεια μεταξύ του ισχυρισμού ότι ο αδελφός του ήταν ήδη μυημένος στην οργάνωση και της επιμονής των μελών να αναλάβει ο ίδιος, ο οποίος δηλώνει ότι ουδέποτε υπήρξε μέλος. Η εξήγηση που παρέχει — ότι ο πρωτότοκος υιός είναι εκείνος που οφείλει να αναλάβει την ηγεσία — δεν τεκμηριώνεται με συγκεκριμένα στοιχεία ή έθιμα, ούτε φαίνεται να συνάδει με τη λογική λειτουργίας μιας οργάνωσης που στηρίζεται στη μύηση. Η δήλωση αυτή, αντί να ενισχύει τη θέση του, αναδεικνύει την ασυνέπεια του ισχυρισμού, διότι δημιουργεί ένα παράδοξο: τα μέλη της οργάνωσης ζητούν να αναλάβει αρχηγία κάποιος που δεν είναι μέλος και που απορρίπτει ανοιχτά τις δοξασίες της.

 

Αντίφαση εντοπίζεται επίσης στην περιγραφή των γεγονότων που ακολούθησαν τον θάνατο του πατέρα του και την άρνησή του να συμμετάσχει στην τελετή. Ο Αιτητής αναφέρει ότι, όταν πληροφορήθηκε πως τα μέλη της οργάνωσης πλησίαζαν, διέφυγε φορώντας τα ρούχα της μητέρας του για να μην τον αναγνωρίσουν και κατάφερε να ξεφύγει με δημόσια συγκοινωνία. Ωστόσο, ο ίδιος δηλώνει ότι λίγο αργότερα πούλησε ένα οικόπεδο, ανανέωσε το διαβατήριό του και εργάστηκε μέχρι τη στιγμή της αναχώρησής του από τη χώρα. Αν πράγματι υπήρχε επείγουσα απειλή κατά της ζωής του, οι ενέργειες αυτές — οι οποίες προϋποθέτουν σταθερότητα, χρόνο και επαφές με τις αρχές — είναι αντιφατικές και δεν συνάδουν με τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε φυγή. Αντιθέτως, παρουσιάζουν την εικόνα ενός ατόμου που σχεδιάζει μεθοδικά τη μετανάστευσή του και παραπέμπουν σε προετοιμασία μετανάστευσης για λόγους καλύτερης ζωής, κάτι που και ο ίδιος ο Αιτητής αναγνωρίζει σε ένα σημείο της συνέντευξής του (βλ. ερ. 47/7Χ), αποδυναμώνοντας την εικόνα του ως διωκόμενου προσώπου.

 

Περαιτέρω, οι αναφορές του Αιτητή στις επιπτώσεις που υπέστη μετά την επίθεση από τα μέλη της οργάνωσης στερούνται εσωτερικής συνοχής. Σε ορισμένα σημεία αναφέρει ότι υπέστη «μόλυνση στα πόδια» και «πρόβλημα στα γεννητικά όργανα» εξαιτίας «μαγικών ξορκιών», ενώ αλλού αποδίδει την κατάσταση αυτή σε «πνευματικές επιθέσεις» που τον στοίχειωναν στα όνειρα. Οι δηλώσεις αυτές δεν συνδέονται λογικά με την περιγραφή της υποτιθέμενης φυσικής δίωξης που επικαλείται, αλλά μετατοπίζουν τη βάση του φόβου του σε μεταφυσικό επίπεδο, καθιστώντας δυσχερή τη διάκριση μεταξύ πραγματικών γεγονότων και υποκειμενικών αντιλήψεων. Η απουσία συγκεκριμένων περιγραφών, ημερομηνιών και μαρτυριών ως προς τα περιστατικά αυτά αποδυναμώνει περαιτέρω την εσωτερική συνοχή του ισχυρισμού.

 

Αντιφατική είναι και η στάση του Αιτητή απέναντι στον βαθμό κινδύνου που αντιμετώπισε. Από τη μία, περιγράφει απειλές και καταδιώξεις που τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει το σπίτι του· από την άλλη, δηλώνει ότι από τη στιγμή που κατέφυγε στο Freetown δεν υπήρξε καμία νέα απειλή ή επίθεση εναντίον του. Αν όντως τα μέλη της οργάνωσης είχαν τη δύναμη και την αποφασιστικότητα που περιγράφει, θα ήταν αναμενόμενο να τον εντοπίσουν και στην πρωτεύουσα. Η απουσία οποιασδήποτε συνέχισης του κινδύνου εντός της ίδιας χώρας δείχνει ότι είτε η απειλή ήταν περιορισμένη τοπικά είτε δεν υπήρξε στην ένταση που ο ίδιος περιγράφει. Η εσωτερική αυτή αντίφαση καθιστά αμφίβολη τη σοβαρότητα και την πραγματικότητα της δίωξης που επικαλείται.

 

Επιπλέον, ο ίδιος ο Αιτητής αναφέρει ότι είχε στην κατοχή του διαβατήριο πολύ πριν την έναρξη των υποτιθέμενων διώξεων, προκειμένου — όπως δήλωσε — να συμμετάσχει σε διαγωνισμό που θα του εξασφάλιζε ταξίδι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η πληροφορία αυτή εισάγει μια ακόμη ασυνέπεια στην αφήγησή του, καθώς δείχνει ότι η πρόθεση μετανάστευσης προϋπήρχε του γεγονότος που επικαλείται ως αιτία φυγής. Έτσι, δημιουργείται η εικόνα ενός αιτήματος που στηρίζεται όχι σε επείγουσα απειλή αλλά σε προϋπάρχουσα επιθυμία εγκατάλειψης της χώρας για λόγους βιοποριστικούς ή προσωπικής βελτίωσης.

 

Υπό το φως όλων των ανωτέρω, η κρίση του Λειτουργού ότι ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός του Αιτητή είναι εσωτερικά αναξιόπιστος κρίνεται απολύτως εύλογη και επαρκώς τεκμηριωμένη. Οι αντιφάσεις, οι ασάφειες και η έλλειψη συνεκτικής αφήγησης καθιστούν το υποτιθέμενο ιστορικό δίωξης ασταθές και μη πειστικό, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να θεμελιωθεί δικαιολογημένος φόβος δίωξης στη βάση των δηλώσεων του ίδιου του Αιτητή.

 

Αναφορικά με την εξωτερική αξιοπιστία του επίδικου ισχυρισμού του Αιτητή φρονώ πως οι Καθ' ων η αίτηση δεν παρέθεσαν επαρκείς πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, καθώς αναφέρθηκαν επιγραμματικά στο τι απαιτείται για να γίνει κάποιος αρχηγός και πρόσθεσαν πως δεν επιβεβαιώθηκε από καμία εξωτερική πηγή ότι κατά την τελετή ανάληψης καθηκόντων αρχηγού πραγματοποιούνται ανθρωποθυσίες.

 

Ως εκ τούτου, για την πληρότητα της έρευνας το Δικαστήριο προχώρησε σε πιο εκτενή έρευνα, σχετικά με την οργάνωση Poro Society, τις μεθόδους στρατολόγησης και μύησης, το προφίλ των ατόμων που επιδιώκει να μυήσει, τις πρακτικές που χρησιμοποιούνται σε περίπτωση άρνησης συμμετοχής στην ανωτέρω οργάνωση, καθώς και την διαθεσιμότητα κρατικής προστασίας στη χώρα. Από την έρευνα προέκυψαν τα ακόλουθα:

 

·                Η Poro Society συνιστά μια ανδρική μυστική κοινωνία (male secret society)^[6] και συνιστά έναν μακρά εδραιωμένο πολιτισμικό θεσμό στη Σιέρρα Λεόνε.^[7] Για να γίνει κάποιος μέλος πρέπει να είναι άντρας,^[8] ενώ τα μέλη του Poro Society ανήκουν κυρίως στις εθνοτικές ομάδες Temne, προερχόμενοι από τις βόρειες επαρχίες της χώρας, και Mende, οι οποίοι προέρχονται από τις νότιες και ανατολικές επαρχίες, φυλές οι οποίες αποτελούν έκαστη το 30 τοις εκατό του πληθυσμού.^[9] Η Poro Society δε διαθέτει επίσημη κεντρική οργάνωση, αλλά είναι οργανωμένη σε ανεξάρτητες τοπικές ομάδες.^[10]

 

·                Οι μυστικές κοινωνίες, όπως η Poro, εκπαιδεύουν τα αγόρια, μεταφέροντας τους πνευματικά μυστικά και δυνάμεις μαγείας.^[11] Η συμμετοχή σε μυστικιστική κοινότητα αποτελεί προϋπόθεση για να καταστεί κάποιος πλήρες μέλος της φυλής και είναι απαραίτητο ώστε να θεωρείται ενήλικας και να παντρευτεί.^[12] Tα μέλη των μυστικιστικών κοινοτήτων είναι υποχρεωμένα να ακολουθούν μια σειρά από νόμους και πρωτόκολλα για να διασφαλιστεί η συνεργασία των πνευματικών δυνάμεων.^[13]

 

·                H τελετή μύησης μπορεί να πάρει μέχρι και τρία χρόνια για την προετοιμασία ανάληψης ρόλων στην κοινωνία.^[14] Οι μυημένοι δεν μπορούν να μιλούν για την ομάδα σε μη-μυημένους και οι μη-μυημένοι δεν μπορούν να παρακολουθούν τελετουργικά της ομάδας.^[15] Για τη μύηση μελών όπως παραδοσιακών ηγετών, αρχηγών τελετών και άλλων που κατέχουν θέσεις στη μυστική αίρεση, η παράδοση απαιτεί μια τελετή απομόνωσης, γνωστή ως «Kantha»^[16].

 

·                Η Poro Society έχει χρησιμοποιήσει σύμβολα μαγείας για να εκφοβίσει μέλη της κοινότητας και έχει προκαλέσει βανδαλισμούς σε περιουσίες και έχει επιτεθεί σε οικογένειες ατόμων που αρνούνται τη συμμετοχή στην Poro Society.^[17] Επιπλέον, η Poro Society συχνά απαγάγει πρόσωπα που θέλει να τα μυήσει αναγκαστικά.^[18] Υπάρχουν αναφορές περί αναγκαστικών μυήσεων, τελετουργία η οποία περιλαμβάνει περιτομή.[19] Σύμφωνα με αναφορές, μέλη διαφορετικών θρησκειών, δάσκαλοι, δημόσιοι υπάλληλοι, και πολιτικοί είναι ανάμεσα στα πρόσωπα που έχουν αναγκαστικώς μυηθεί στην Poro Society.^[20]

 

·                Σύμφωνα με αναφορές σε διαθέσιμες πηγές δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες για τις επιπτώσεις που θα αντιμετωπίσει κάποιος σε περίπτωση που αρνηθεί να ενταχθεί στην Poro Society^[21]. Σε άρθρο τοπικού τύπου αναφέρεται ότι σε περίπτωση που κάποιος του οποίου το όνομα είναι στη λίστα για να συμμετάσχει σε τελετή μύησης έχει δύο επιλογές, είτε να αποδεχθεί την ένταξή του είτε να εγκαταλείψει μία για πάντα το χωριό^[22]. Σε άλλο άρθρο εντοπίζονται αναφορές ότι νέοι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους χωρίς τη συναίνεση των γονιών τους προκειμένου να μην μυηθούν εξαναγκαστικά^[23].

 

Αναφορικά με την διαθέσιμη κρατική προστασία δεν εντοπίστηκαν πολλές πληροφορίες, παρατίθενται, ωστόσο, τα κατωτέρω:

 

·                     Σε έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, με ημερομηνία δημοσίευσης 10 Ιουνίου 2020, για γεγονότα του 2019 εντοπίζονται τα ακόλουθα σχετικά:

 

«Τον Ιανουάριο μέλη μιας μυστικής ομάδας που ονομάζεται Poro Society επιτέθηκαν στην μουσουλμανική κοινότητα Ahmadiyya στην Kenema στο ανατολικό τμήμα της χώρας για να μυήσουν με τη βία ενήλικους άνδρες. Σύμφωνα με την έκθεση, οι Μουσουλμάνοι Ahmadi αρνήθηκαν την ένταξη στην Poro Society και δήλωσαν ότι τα μέλη της Poro απήγαγαν κατόπιν τουλάχιστον πέντε ενήλικους άνδρες, ξυλοκόπησαν άγρια έναν άνδρα και μύησαν τους άλλους με τη βία. Η μύηση περιελάμβανε σωματικό ακρωτηριασμό και μαχαιριές στην πλάτη. Μετά τη βίαιη επίθεση, κατά την οποία τα μέλη της Poro άρπαξαν ζώα και έκαψαν οκτώ σπίτια, περίπου 90 μέλη της μουσουλμανικής κοινότητας Ahmadiyya εγκατέλειψαν το χωριό. Ο ηγέτης των Ahmadi ανέφερε το περιστατικό στα υψηλότερα κλιμάκια της κυβέρνησης, αλλά είπε ότι η αστυνομία και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ήταν απρόθυμοι να ερευνήσουν την Poro Society λόγω της επιρροής της στην κοινωνία. Μέχρι το τέλος του έτους, η αστυνομία δεν είχε προβεί σε συλλήψεις για την υπόθεση, αν και πηγές δήλωσαν ότι οι αρχές γνώριζαν την ταυτότητα του αρχηγού των επιθέσεων και ότι η ιδιοκτησία  των Ahmadi παρέμενε στην κατοχή των δραστών».[24]

 

·                Έρευνα του Immigration and Refugee Board (IRB Canada), σημειώνει ότι «οι αρχηγοί χωριών (παραδοσιακοί αρχηγοί) αποτελούν μέρος αυτών των μυστικών ομάδων αλλά δεν βρίσκονται απαραίτητα υπό τον έλεγχο αυτών των ομάδων. Ωστόσο, συνεχίζει ότι θα ήταν δύσκολο για έναν αρχηγό να δράσει σε αντίθεση με μια μυστική ομάδα/κοινότητα».^[11] Επίσης αναφέρει ότι «η Poro society  αριθμεί πολλούς από τους υψηλότερους αξιωματούχους του έθνους μεταξύ των μελών της». Ένα ακαδημαϊκό άρθρο του 2017 το οποίο περιλαμβάνεται στην ανωτέρω έκθεση αναφέρει ομοίως ότι «οι περισσότερες από τις κυρίαρχες ανδρικές ελίτ είναι μέλη της Poro λόγω της συμβολικής της δύναμης». Η ίδια πηγή αναφέρει περαιτέρω ότι μέλη της Poro Society «χρησιμοποιούν τη θέση τους για να αποφύγουν τον νόμο και να μείνουν ατιμώρητοι για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο όνομα της «υπεράσπισης της πολιτιστικής κληρονομιάς»[25].

Από τις προαναφερθείσες πληροφορίες που αντλήθηκαν από εξωτερικές πηγές (σε συνδυασμό και με όσες παρατίθενται στην εισηγητική έκθεση του αρμόδιου Λειτουργού) προκύπτει ότι σημαντικό μέρος των ανδρικών κυρίαρχων ελίτ της Σιέρα Λεόνε είναι μέλη μυστικών κοινοτήτων, όπως η οργάνωση Poro. Διαπιστώνεται, επίσης, ότι οι αρχές επιβολής του νόμου συχνά επιδεικνύουν απροθυμία να διερευνήσουν παραβιάσεις που αποδίδονται σε μέλη της εν λόγω οργάνωσης, λόγω της ισχυρής επιρροής που αυτή ασκεί στη χώρα. Περαιτέρω, οι ίδιες πηγές καταγράφουν ότι η Poro καταφεύγει σε αναγκαστικές μυήσεις, επιστρατεύοντας βίαιες πρακτικές όπως απαγωγές, σωματικές επιθέσεις, εκφοβισμό και παρενοχλήσεις. Επιπλέον, προκύπτει ότι η άρνηση συμμετοχής ή μύησης είναι εξαιρετικά δύσκολη, ιδίως όταν πρόκειται για άτομα που καλούνται να διαδεχθούν σημαντικά ή ανώτερα μέλη της οργάνωσης, καθώς στις περιπτώσεις αυτές η Poro φέρεται να προβαίνει σε εξαναγκασμό του προσώπου δια της βίας.

 

Στην προκειμένη περίπτωση, και με βάση τα ανωτέρω δεδομένα, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι ορισμένα στοιχεία των δηλώσεων του Αιτητή — όπως οι αναφορές σε μαγικά σύμβολα, απαγωγές και αναγκαστικές μυήσεις — βρίσκουν μερικό έρεισμα στις πληροφορίες που παρέχουν οι εξωτερικές πηγές. Παρά ταύτα, εντοπίζονται σοβαρές αντιφάσεις στις δηλώσεις του. Ειδικότερα, σύμφωνα με τις διαθέσιμες πηγές, πρόσωπα που δεν έχουν μυηθεί δεν επιτρέπεται να συνομιλούν μεταξύ τους για ζητήματα που αφορούν την οργάνωση Poro, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με όσα ο Αιτητής υποστήριξε περί ενημέρωσής του από τον αδελφό του. Επιπλέον, οι εξωτερικές πληροφορίες καταδεικνύουν ότι σε περιπτώσεις άρνησης μύησης — και ιδίως όταν πρόκειται για διάδοχο σημαντικού μέλους — η οργάνωση προβαίνει σε απαγωγή και εξαναγκασμό δια της βίας, κάτι που, όπως ο ίδιος ο Αιτητής δήλωσε, δεν συνέβη στη δική του περίπτωση. Αντιθέτως, ο ίδιος υποστήριξε ότι κατάφερε να διαφύγει μεταμφιεσμένος σε γυναίκα, ενώ παράλληλα ανέφερε ότι υπέστη «μαγικά ξόρκια» από τα μέλη της οργάνωσης. Οι δηλώσεις αυτές, εξεταζόμενες στο σύνολό τους, δεν συνάδουν με τις πληροφορίες που προκύπτουν από αξιόπιστες εξωτερικές πηγές.

 

Πρόσθετα των ανωτέρω, παρατηρώ ότι ο Αιτητής, κατά την πρωτοβάθμια διαδικασία, προσκόμισε υποστηρικτικά έγγραφα με σκοπό να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς του, τα οποία ο Λειτουργός δεν κατέγραψε – με εξαίρεση το πρωτότυπο διαβατήριο του – και κατ’ επέκταση δεν προέβη σε καμία αξιολόγηση αυτών. Παρατηρώ πρωτίστως ότι ο Λειτουργός ασύλου δεν προέβη, ως όφειλε, στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα αφού παρέλειψε να προβεί σε αξιολόγηση εγγράφων. Η παράλειψη αυτή συνιστά ουσιώδη πλημμέλεια της διοικητικής κρίσης, καθώς η διοίκηση φέρει την υποχρέωση να αξιολογεί μεμονωμένα και σε συνδυασμό όλα τα σχετικά στοιχεία που τίθενται ενώπιον της, περιλαμβανομένων και των εγγράφων που φέρει ο Aιτητής προς θεμελίωση των ισχυρισμών του. Η παράλειψη εξέτασης των εγγράφων αντιβαίνει στην υποχρέωση διενέργειας πλήρους και αντικειμενικής ατομικής εξέτασης της αίτησης, η οποία αποτελεί δομικό πυλώνα της διαδικασίας διεθνούς προστασίας, καθιστώντας την πρωτοβάθμια κρίση ελλιπή και δυνάμενη να επηρεάσει την ουσία της απόφασης, θεμελιώνοντας κατ' αρχήν λόγο ακυρότητας περί έλλειψης δέουσας έρευνας.

 

Ωστόσο, ενόψει της διευρυμένης εξουσίας που κατέχει το παρόν Δικαστήριο για πλήρη και επικαιροποιημένο έλεγχο, θα προχωρήσω να εξετάσω τα έγγραφα που προσκόμισε ο Αιτητής.  Επί τούτου, σημειώνω ότι ο Αιτητής προσκόμισε  τα εξής έγγραφα:

 

(α) Δέσμη φωτοαντιγράφων τα οποία ο Αιτητής προσκόμισε ενώπιον του Λειτουργού κατά την ημερομηνία της συνέντευξης (Ερ.. 44-34 δ.φ.)

 

(β) Αντίγραφο του διπλώματος από το Academic Board του Κολλεγίου, από τη Σχολή Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής (Accounting and Finance), με ημερομηνία 09/04/2012. (Ερ. 17 του δ.φ.)

 

(γ) Αντίγραφα πιστοποιητικών ολοκλήρωσης που αφορούν την απασχόλησή του σε μη κυβερνητικούς ανθρωπιστικούς οργανισμούς. (Ερ. 22-18 του δ.φ.)

 

(δ) Αντίγραφο του Πιστοποιητικού Ποινικού Μητρώου από τα Κεντρικά Γραφεία του Τμήματος Ποινικών Ερευνών της Αστυνομίας της Σιέρα Λεόνε. (Ερ. 25 του δ.φ.)

 

Αξιολογώντας τα έγγραφα αυτά, επισημαίνω ότι ως προς τα έγγραφα που εντοπίζονται στο υπό (α) ανωτέρω, αυτά αφορούν αντίγραφα φωτογραφιών που σχετίζονται με την επαγγελματική του εμπειρία, κατά την οποία ανέφερε ότι εργαζόταν σε μη κυβερνητικούς ανθρωπιστικούς οργανισμούς από το 2016 («Concern Worldwide», «Save the Children» και «MSF»). Στις φωτογραφίες απεικονίζεται ο Αιτητής μαζί με ορισμένα άλλα άτομα, των οποίων τα πρόσωπα δεν διακρίνονται ευκρινώς.

 

Αξιολογώντας τα υπό (β) και (γ) έγγραφα, επισημαίνω ότι η αποδεικτική αξία των εγγράφων αυτών είναι εξαιρετικά χαμηλή λαμβάνοντας υπόψιν το γεγονός ότι αυτά δεν μπορούν να διασταυρωθούν και εξεταστούν μέσω εξωτερικών πηγών πληροφόρησης ως προς το αποδεικτικό της αυθεντικότητας τους.  Κατά τα λοιπά, αποτελούν επιβεβαίωση των ισχυρισμών του Αιτητή, χωρίς να εισφέρουν περαιτέρω στοιχεία προς επίρρωση της αξιοπιστίας του.  Επισημαίνω ότι τα έγγραφα αυτά δεν σχετίζονται με τον πυρήνα του αιτήματός του και ουδόλως δύναται να ενισχύσουν ή να προσθέσουν οτιδήποτε στην κρίση περί αξιοπιστίας του ισχυρισμού του ως προς τη δίωξή του από τα μέλη της οργάνωσης Poro.

 

Αξιολογώντας το υπό (δ) έγγραφο, που αφορά αντίγραφο του Πιστοποιητικού Ποινικού Μητρώου από τα Κεντρικά Γραφεία του Τμήματος Ποινικών Ερευνών της Αστυνομίας της Σιέρα Λεόνε, επιβεβαιώνεται η ύπαρξη ενός τέτοιου εγγράφου, μέσω του διαδικτύου[26]. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι το PCC (Πιστοποιητικό Ποινικού Μητρώου) ή Πιστοποιητικό Χαρακτήρα είναι επίσης γνωστό με διάφορες ονομασίες, όπως Certificate of Clearance, όπως ακριβώς αναγράφεται και στο εν λόγω αντίγραφο.  Παρ’ όλα αυτά, επισημαίνω ότι το έγγραφο αυτό δεν σχετίζεται με τον πυρήνα του αιτήματός του Αιτητή και ουδόλως δύναται να ενισχύσει ή να προσθέσει οτιδήποτε στην κρίση περί αξιοπιστίας του ισχυρισμού του ως προς τη δίωξή του από τα μέλη της οργάνωσης Poro.

 

Καταλήγω συνεπώς ότι ο δεύτερος αυτός ισχυρισμός του Αιτητή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός και αυτός απορρίπτεται για τους λόγους που έχουν ανωτέρω επεξηγηθεί,

ως εσωτερικά και εξωτερικά αναξιόπιστος.

 

Έχοντας πλέον αξιολογήσει τα αποδεικτικά στοιχεία που έχω ενώπιόν μου και εξακριβώσει τα πραγματικά περιστατικά που περιβάλλουν την υπό εξέταση υπόθεση, προχωρώ στη νομική αξιολόγηση των προϋποθέσεων χορήγησης διεθνούς προστασίας και κατά πόσο αυτές πληρούνται στην υπό εξέταση υπόθεση, λαμβάνοντας υπόψη τους αποδεκτούς ουσιώδεις ισχυρισμούς.

 

Χρήσιμη είναι η επαναφορά στην μνήμη των προνοιών του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου δυνάμει του οποίου:

 

«3.-(1) Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής, ή πρόσωπο, που δεν έχει ιθαγένεια, το οποίο, ενώ είναι εκτός της χώρας της προηγούμενης συνήθους διαμονής του ως αποτέλεσμα αυτών των καταστάσεων, δεν είναι σε θέση ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο να επιστρέψει σ' αυτή και στο οποίο δεν έχει εφαρμογή το άρθρο 5»

 

Υπό το φως των προλεχθέντων και του ισχυρισμού περί προσωπικών στοιχείων του Αιτητή που έγινε αποδεκτός από το παρόν Δικαστήριο, κρίνω ότι δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς δεν διαπιστώνονται δείκτες κινδύνου έναντι της ζωής του, σε περίπτωση επιστροφής του στη Νιγηρία, ιδιαιτέρως υπό τον ορισμό και προϋποθέσεις του προφίλ του πρόσφυγα, άρθρο 1Α της Συνθήκης της Γενεύης και άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

Ως εκ τούτου, απομένει να εξεταστεί το κατά πόσο υπάρχει δυνατότητα να υπαχθεί ο Αιτητής στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, ως αυτό καθορίζεται στην εθνική μας νομοθεσία. Ειδικότερα, το άρθρο 19(1) του περί Προσφύγων Νόμου διαλαμβάνει ότι:

 

 «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε Αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δεν βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής.»

 

Ο ορισμός της «σοβαρής» ή «σοβαρής και αδικαιολόγητης βλάβης» καλύπτει δυνάμει του άρθρου 19(2) εξαντλητικά, τρεις διαφορετικές καταστάσεις, ήτοι :

 

(α) θανατική ποινή ή εκτέλεση, ή

 

(β) βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του Αιτητή στη χώρα καταγωγής του, ή

 

(γ) σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.

 

Έχοντας υπόψη τις περιστάσεις που διαλαμβάνονται στην υπό κρίση υπόθεση, ο Αιτητής δεν μπορεί να ενταχθεί στο υπό (α) ανωτέρω εδάφιο. Εξέτασης συνεπώς χρήζουν τα εδάφια (β) και (γ) του άρθρου 19(2).

 

Ως προς τους παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη κατά την αξιολόγηση του άρθρου 15β της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ το οποίο αντιστοιχεί στο άρθρο 19(2) (β) του Περί Προσφύγων Νόμου, στο εγχειρίδιο της EASO υπό τον τίτλο «Προϋποθέσεις χορήγησης διεθνούς προστασίας (οδ.2011/95/ΕΕ) - Δικαστική Ανάλυση», όπου, στην σελ.120, διαλαμβάνονται τα ακόλουθα αναφορικά με την εξέταση του άρθρου 15 της Οδηγίας:

 

«Ωστόσο, στην απόφαση που εξέδωσε στην υπόθεση M'Bodj, το ΔΕΕ διέκρινε την ερμηνεία του από την ερμηνεία του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ από το ΕΔΔΑ βάσει της ελαφρώς διαφορετικής διατύπωσης του άρθρου 15 στοιχείο β) της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση) και του πλαισίου στο οποίο τυγχάνει να εφαρμόζεται το άρθρο 15 στοιχείο β). Σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις, το ΕΔΔΑ εφάρμοσε το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ για να απαγορεύσει την απομάκρυνση υπηκόου τρίτης χώρας που έπασχε από σοβαρή ασθένεια σε χώρα στην οποία δεν υπήρχε διαθέσιμη κατάλληλη ιατρική περίθαλψη (708). Το ΔΕΕ αρνήθηκε να ερμηνεύσει το άρθρο 15 στοιχείο β) με τον ίδιο τρόπο. Το ΔΕΕ επι­σήμανε ότι το γράμμα του άρθρου 15 στοιχείο β) της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση) διαφέρει από εκείνο του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ στο μέτρο που εφαρμόζεται σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία του αιτούντος «στη χώρα καταγωγής». [.] Επιπλέον, το ΔΕΕ επισήμανε ότι ορισμένα στοιχεία του πλαισίου στο οποίο εντάσσεται το άρθρο 15 στοιχείο β) της ΟΕΑΑ (αναδι­ατύπωση), καθώς και η ratio της συγκεκριμένης οδηγίας πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την ερμηνεία της συγκεκριμένης διάταξης. Συγκεκριμένα, το άρθρο 6 της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση) απαριθμεί τους φορείς σοβαρής βλάβης, γεγονός που επιβεβαιώνει την άποψη ότι οι βλάβες αυτές πρέπει να απορρέουν από συμπεριφορά τρίτου και δεν μπορούν, κατά συνέπεια, να αποτελούν απλώς και μόνο συνέπεια των γενικών ανεπαρκειών του συστήματος υγείας της χώρας καταγωγής. Ομοίως, κατά την αιτιολογική σκέψη 26 της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση), οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη.»

 

Περαιτέρω, στην σελ.123 του ιδίου εγχειριδίου αναφέρονται τα ακόλουθα:

 

«Η εφαρμογή του άρθρου 15 στοιχείο β) προϋποθέτει ένα στοιχείο ηθελημένης κακομεταχείρισης. Παρά την παραπομπή του ΔΕΕ στη νομολογία του ΕΔΔΑ σχετικά με την ερμηνεία του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ και στην υπο­χρέωση εφαρμογής της ΟΕΑΑ (αναδιατύπωση) κατά τρόπο που συνάδει με το άρθρο 19 παράγραφος 2 του Χάρτη της ΕΕ (μη επαναπροώθηση, σε περίπτωση σοβαρού κινδύνου απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρι­σης ή τιμωρίας) (731), το ΔΕΕ αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στη διαφορετική διατύπωση του άρθρου 15 στοιχείο β) και διακρίνει μεταξύ του πεδίου εφαρμογής του άρθρου 3, ως απαγόρευσης επιστροφής προσώπου, και της θεμελίωσης αίτησης επικουρικής προστασίας [...]»

 

Ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν αναφορικά με την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επεσήμανε στην απόφαση του CF, CN κατά Bundesrepublic Deutschland^[27] ότι συνιστούν: 

 

«(...) μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (πρβλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C‑285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» 

(βλ. σκέψη 43 της απόφασης)

 

Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στην απόφασή του Sufi and Elmi^[28], αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

 

Περαιτέρω, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ στην υπόθεση Meki Elgafaji, Noor Elgagaji  v. Staatssecretaris van Justitie^[29]: (-έμφαση και υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου)

 

 «33. Αντιθέτως, η κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας βλάβη, καθόσον συνίσταται σε «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» του αιτούντος, αναφέρεται σε ένα γενικότερο κίνδυνο βλάβης.

 

34. Συγκεκριμένα, η βλάβη αυτή αφορά, ευρύτερα, «απειλή [.]κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας» αμάχου και όχι συγκεκριμένες πράξεις βίας. Επιπροσθέτως, η απειλή αυτή είναι συμφυής με μια γενική κατάσταση «διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης». Τέλος, η βία από την οποία προέρχεται η εν λόγω απειλή χαρακτηρίζεται ως «αδιακρίτως» ασκούμενη, όρος που σημαίνει ότι μπορεί να επεκταθεί σε άτομα ανεξαρτήτως των προσωπικών περιστάσεών τους.

 

35.  Στο πλαίσιο αυτό, ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.

 

36.  Η ερμηνεία αυτή, η οποία δύναται να διασφαλίσει ένα αυτοτελές πεδίο εφαρμογής στο άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, δεν αναιρείται  από το γράμμα της εικοστής έκτης αιτιολογικής σκέψης, κατά το οποίο «οι κίνδυνοι στους οποίους εκτίθεται εν γένει ο πληθυσμός ή τμήμα του πληθυσμού μιας χώρας δεν συνιστούν συνήθως, αυτοί καθαυτοί, προσωπική απειλή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως σοβαρή βλάβη».

 

 37. Συγκεκριμένα, μολονότι η αιτιολογική αυτή σκέψη σημαίνει ότι η απλή αντικειμενική διαπίστωση κινδύνου απορρέοντος από τη γενική κατάσταση μιας χώρας δεν αρκεί, καταρχήν, για να γίνει δεκτό ότι οι προϋποθέσεις του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, συντρέχουν ως προς συγκεκριμένο πρόσωπο, εντούτοις, καθόσον η αιτιολογική αυτή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο «συνήθως», αναγνωρίζει το ενδεχόμενο υπάρξεως μιας εξαιρετικής καταστάσεως, χαρακτηριζομένης από έναν τόσο υψηλό βαθμό κινδύνου, ώστε να υπάρχουν σοβαροί λόγοι να εκτιμάται ότι το πρόσωπο αυτό θα εκτεθεί ατομικώς στον επίμαχο κίνδυνο.

 

38.Ο εξαιρετικός χαρακτήρας της καταστάσεως αυτής επιρρωννύεται, επίσης, από το γεγονός ότι η οικεία προστασία είναι επικουρική, καθώς και από την οικονομία του άρθρου 15 της οδηγίας, καθόσον η βλάβη, της οποίας τον ορισμό δίνει το άρθρο αυτό υπό τα στοιχεία α΄ και β΄, πρέπει να εξατομικεύεται σαφώς. Μολονότι είναι αληθές ότι στοιχεία που αφορούν το σύνολο του πληθυσμού αποτελούν σημαντικό παράγοντα για την εφαρμογή του άρθρου 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας, υπό την έννοια ότι σε περίπτωση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης ο ενδιαφερόμενος, όπως και άλλα πρόσωπα, εντάσσεται στον κύκλο των δυνητικών θυμάτων μιας αδιακρίτως ασκούμενης βίας, εντούτοις, η ερμηνεία της εν λόγω διατάξεως πρέπει να γίνεται λαμβανομένου υπόψη του συστήματος στο οποίο εντάσσεται, δηλαδή σε σχέση με τις λοιπές δύο περιπτώσεις που προβλέπει το άρθρο 15 και, επομένως, να ερμηνεύεται σε στενή συνάρτηση με την εξατομίκευση αυτή.

 

39. Συναφώς, πρέπει να διευκρινισθεί ότι όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

 

Στη βάση της ως άνω νομολογίας, προς τον σκοπό εξέτασης των προϋποθέσεων που διαλαμβάνει το άρθρο 19(2)(γ) του περί Προσφύγων Νόμου, ως αυτός ενσωματώνει το άρθρο 15(γ) της Οδηγίας 2011/95/ΕΕ^[30] προχώρησα σε έρευνα σε διεθνείς πηγές πληροφόρησης αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής και στην περιοχή συνήθους διαμονής του του Αιτητή όπου ευλόγως αναμένεται να επιστρέψει. Από την έρευνα αυτή, προέκυψαν τα ακόλουθα:

 

·                Σύμφωνα με το RULAC, μια πρωτοβουλία της «Geneva Academy of International Humanitarian Law and Human Rights» για τον προσδιορισμό και την καταγραφή των ενόπλων συγκρούσεων, η Σιέρρα Λεόνε δεν βρίσκεται υπό ένοπλη σύρραξη[31].

 

·                Το Crisis 24 αναφέρει ότι , οι κοινωνικές αναταραχές στη Σιέρρα Λεόνε είναι συχνές και οι δυνάμεις ασφαλείας απαντούν με υπέρμετρη χρήση βίας. Σημειώνεται, ωστόσο, ότι δεν υπάρχουν άμεσες απειλές για τη σταθερότητα του τρέχοντος καθεστώτος, παρόλο που ζητήματα που οδηγούν σε κοινωνικές αναταραχές, όπως η φτώχεια και η υψηλή ανεργία, συνεχίζουν να απασχολούν τους πολίτες[32]. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου του 2002 στη Σιέρρα Λεόνε έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος όσον αφορά το ζήτημα της σταθερότητας και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η χώρα θα μπορούσε να ολισθήσει εκ νέου  σε ένοπλη σύγκρουση. Πέραν τούτου, αναφέρεται ότι δεν υπάρχουν γνωστές τρομοκρατικές ομάδες που να δραστηριοποιούνται  ή που να εκτιμάται ότι αποτελούν απειλή για ξένα συμφέροντα στη χώρα. Ωστόσο, η εγκληματική δραστηριότητα είναι ευρέως διαδεδομένη και το μη βίαιο, ευκαιριακό έγκλημα συνιστά την κύρια απειλή τόσο για τους ξένους επισκέπτες, όσο και για τους ομογενείς. Συχνές είναι και οι κοινωνικές αναταραχές και οι δυνάμεις ασφαλείας τείνουν να απαντούν με τρόπο που συνήθως προκαλεί κλιμάκωση της κατάστασης[33].

 

·                Επίσης, στις γενικές εκλογές του Ιουνίου του 2023 ο πρόεδρος Julius Maada Bio  του Sierra Leone People's Party (SLPP) επανεξελέγη για δεύτερη θητεία και το  κόμμα του κέρδισε την πλειοψηφία των εδρών στο κοινοβούλιο[34]. Αναμένονταν βίαιες αναταραχές και διαδηλώσεις στην χώρα, αλλά η κατάσταση υπήρξε ήρεμη στην πρωτεύουσα Freetown, σύμφωνα με αναφορές εκείνης της περιόδου[35]. Τα εκλογικά αποτελέσματα απορρίφθηκαν από το κόμμα της αντιπολίτευσης All People's Congress (APC), ενώ ταυτόχρονα εγχώριοι και διεθνείς παρατηρητές εξέφρασαν ανησυχίες σχετικά με την αξιοπιστία των επίσημων αποτελεσμάτων. Μετά τη λήξη της εκλογικής αναμέτρησης, το κόμμα APC αρνήθηκε να συμμετάσχει στο νομοθετικό σώμα και στα τοπικά συμβούλια ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την εκλογική νοθεία που θεωρούσε ότι υπήρχε στην προκειμένη περίπτωση. Τον Οκτώβριο, τα κόμματα APC και SLPP υπέγραψαν συμφωνία εθνικής ενότητας και το κόμμα APC ανέλαβε τις έδρες του στο κοινοβούλιο με αντάλλαγμα τη δέσμευση της κυβέρνησης αναφορικά με μια διαδικασία εκλογικής μεταρρύθμισης, την απελευθέρωση κρατουμένων και την απόσυρση δικαστικών υποθέσεων, που σύμφωνα με την αντιπολίτευση είχαν πολιτικά κίνητρα. Το Νοέμβριο, μετά από μια σειρά επιθέσεων σε στρατώνες και φυλακές, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι οι αρχές είχαν αποτρέψει μία απόπειρα πραξικοπήματος[36].

 

·                 Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία από τη βάση δεδομένων της ACLED ("Armed Conflict Location and Event Data Project") για το διάστημα από 25.07.2024 μέχρι 25.07.2025, καταγράφηκαν 11 περιστατικά ασφαλείας και 7 θάνατοι[37]. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις για το έτος 2024, ο πληθυσμός της πόλης Freetown ανέρχεται σε περίπου σε 1,347,560 κατοίκους[38].

 

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα, καθίσταται κατανοητό ότι ο ανωτέρω αναφερόμενος αριθμός θανάτων στον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, δεν ανέρχεται σε υψηλά επίπεδα σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό της περιοχής, έτσι ώστε η κατάσταση στην εν λόγω περιοχή να μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένοπλη σύρραξη, επιφέρουσα συνθήκες αδιακρίτως ασκούμενης βίας. Λαμβάνοντας υπόψιν και τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, ότι δηλαδή πρόκειται για ενήλικο άνδρα, υγιή, με ικανοποιητική μόρφωση, ικανό προς εργασία, χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας και με υποστηρικτικό περιβάλλον στην χώρα καταγωγής του, θεωρώ ότι δεν εγείρονται ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι θα διατρέξει κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη σε περίπτωση επιστροφής του  στη χώρα καταγωγής του  και συγκεκριμένα στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής του, την πόλη Freetown, λόγω της επικρατούσας εκεί κατάστασης ασφαλείας.

  

ΚΑΤΑΛΗΞΗ

 

Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα ανωτέρω αναπτύχθηκαν, είναι η κατάληξή μου ότι ορθώς κρίθηκε και επί της ουσίας ότι ο Αιτητής δεν κατάφερε να αποδείξει βάσιμο φόβο δίωξης για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων και, περαιτέρω, ορθώς θεωρήθηκε ότι δεν κατάφερε να τεκμηριώσει ότι υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη, ως αμφότερες αυτές οι έννοιες ορίζονται από την οικεία νομοθεσία (άρθρα 3 και 19 του περί Προσφύγων Νόμου).

 

Με βάση το σύνολο των ενώπιον μου δεδομένων, όπως έχω αναλύσει ανωτέρω, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

 

 

 

 

 

Ε. Ρήγα,  Δ.Δ.Δ.Δ.Π.