ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

Υπόθεση Αρ.: 886/24

14 Νοεμβρίου, 2025

[Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

Μεταξύ:

R.K.

Αιτητής,

και

Δημοκρατίας, μέσω Προϊσταμένου της Υπηρεσίας Ασύλου

Καθ' ων η αίτηση

Δ. Χρυσάνθου (κος), Δικηγόρος για τον Αιτητή

Α. Δημητριάδου (κα), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση

Α Π Ο Φ Α Σ Η

Κ. Κ. Κλεάνθους, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.: Ο Αιτητής με την παρούσα προσφυγή αιτείται την έκδοση απόφασης από το παρόν Δικαστήριο με την οποία να κηρύσσεται άκυρη, παράνομη και στερούμενη κάθε έννομου αποτελέσματος η απόφαση των Καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 24.11.2023, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του τελευταίου για διεθνή προστασία. Αιτείται περαιτέρω την χορήγηση σε αυτόν καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

Γεγονότα

1.             Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως ακολούθως: Ο Αιτητής κατάγεται από τη Δημοκρατία του Καμερούν (στο εξής: το Καμερούν). Εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία από τις μη ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση περιοχές και περί τις 27.2.2020, υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Στις 17.11.2023, πραγματοποιήθηκε συνέντευξη του Αιτητή από λειτουργό, ο οποίος στις 24.11.2023 υπέβαλε Έκθεση-Εισήγηση προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου (στο εξής: Προϊστάμενος) για απόρριψη της αίτησης ασύλου του Αιτητή και επιστροφή του στη χώρα καταγωγής του. Η Εισήγηση εγκρίθηκε από τον Προϊστάμενο στις 24.11.2023. Η εν λόγω απορριπτική απόφαση, η οποία κοινοποιήθηκε στον Αιτητή στις 22.2.2024, αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας προσφυγής.

Νομικοί Ισχυρισμοί

2.             Ο Αιτητής, όπως διευκρίνισε δια του συνηγόρου του προωθεί ως λόγους προσφυγής την έλλειψη δέουσας έρευνας και την πλάνη περί τα πράγματα, υποστηρίζοντας ότι διώκεται τόσο από το στρατό όσο και από τους Αμπαζόνιανς.

3.             Από την πλευρά τους, οι Καθ’ ων η αίτηση υπεραμύνονται της επίδικης πράξεως, προβάλλοντας ότι η προσβαλλόμενη απόφαση αποτελεί προϊόν δέουσας έρευνας και ότι ο ισχυρισμός ότι ενήργησαν υπό πλάνη περί τα πράγματα είναι ατεκμηρίωτος. Παραπέμπουν προς τούτο στην έκθεση εισήγηση, η οποία αποτελεί και την αιτιολογική βάση της επίδικης απόφασης, ως προς τα επιμέρους ευρήματά τους αναφορικά με την αξιοπιστία του Αιτητή και την αξιολόγηση του κινδύνου που μελλοντοστραφώς διατρέχει σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής του.

Το νομικό πλαίσιο

4.             Η Σύμβαση περί του καθεστώτος των προσφύγων, η οποία υπογράφηκε στη Γενεύη στις 28 Ιουλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 22 Απριλίου 1954 [Recueil des traités des Nations unies, τόμος 189, σ. 150, αριθ. 2545 (1954)], όπως συμπληρώθηκε με το Πρωτόκολλο περί του καθεστώτος των προσφύγων, το οποίο συνήφθη στη Νέα Υόρκη στις 31 Ιανουαρίου 1967 και τέθηκε σε ισχύ στις 4 Οκτωβρίου 1967 (στο εξής: Σύμβαση της Γενεύης), ορίζει, στο άρθρο 1, τμήμα Α, σημείο 2, πρώτο εδάφιο, ότι ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται επί παντός προσώπου το οποίο, «συνεπεία δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων, ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης».

5.             Ο Κανονισμός 2 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2019 έχει ως ακολούθως:

«Ο Διαδικαστικός Κανονισμός του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου 1962, και οι περί της Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διαδικαστικοί Κανονισμοί (Αρ.1) Διαδικαστικοί Κανονισμοί του 2015, τυγχάνουν εφαρμογής σε όλες τις προσφυγές που καταχωρούνται στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας από 18.6.2019, με τις αναγκαίες τροποποιήσεις που αναφέρονται στη συνέχεια και κατ’ ανάλογη εφαρμογή των δικονομικών κανόνων και πρακτικής που ακολουθούνται και εφαρμόζονται στις ενώπιον του Διοικητικού Δικαστηρίου προσφυγές εκτός αν ήθελε άλλως ορίσει το Δικαστήριο.».

6.             Το άρθρο 11 των περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμων του 2018 και 2020 (στο εξής: o περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμος) καθορίζει τη δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου.

 

7.             Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης προσώπου ως πρόσφυγα.

 

8.             Το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου ορίζει τα εξής:

«Υποχρεώσεις Αιτητή κατά την εξέταση της αίτησης και συναφής υποχρέωση αρμόδιων αρχών

16.-(1) Κατά την εξέταση της αίτησής του, ο Αιτητής οφείλει να συνεργάζεται με την Υπηρεσία Ασύλου με σκοπό την εξακρίβωση της ταυτότητάς του και των υπόλοιπων στοιχείων που αναφέρονται στην παράγραφο (α) του εδαφίου (2).

(2) Ιδίως, ο Αιτητής οφείλει-

(α) να υποβάλει το συντομότερο δυνατό όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για την τεκμηρίωση της αίτησης, τα οποία στοιχεία συνίστανται σε δηλώσεις του Αιτητή και σε όλα τα έγγραφα που έχει ο Αιτητής στη διάθεσή του σχετικά με την ηλικία του, το προσωπικό του ιστορικό, καθώς και το ιστορικό των οικείων συγγενών του, την ταυτότητα, την ιθαγένεια, τη χώρα και το μέρος προηγούμενης διαμονής του, τις προηγούμενες αιτήσεις ασύλου, το δρομολόγιο που ακολούθησε, το δελτίο ταυτότητας και τα ταξιδιωτικά του έγγραφα και τους λόγους για τους οποίους ζητεί διεθνή προστασία∙ [...]».

9.             Το άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου καθορίζει τις προϋποθέσεις αναγνώρισης καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.

 

Κατάληξη

10.          Ως προς τους προωθούμενους λόγους προσφυγής περί έλλειψης δέουσας έρευνας  και πλάνης επισημαίνεται εκ προοιμίου ότι η δικαιοδοσία του παρόντος δικαστηρίου διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στο λυσιτελές της προβολής των λόγων προσφυγής. Ειδικότερα, το παρόν Δικαστήριο ως δικαστήριο ουσίας δικάζει την υπόθεση που άγεται ενώπιον του εξ υπαρχής, κατά το νόμο και κατά την ουσία, δεν περιορίζεται μόνο στην εξέταση της διαδικασίας και των στοιχείων κρίσης της διοικητικής αρχής που εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη, αλλά εξετάζει την ουσιαστική της ορθότητα της de novo και ex nunc (Βλ. Aπόφαση του ΔΕΕ της 3ης Απριλίου 2025, C‑283/24 [Barouk], B. F. κατά Κυπριακής Δημοκρατίας, ECLI:EU:C:2025:236, απόφαση του ΔΕΕ ημερομηνίας 29 Ιουλίου 2019, Torubarov, C-556/17, EU:C:2019:626, σκέψεις 50 έως 53 (σύμφωνα με την οποία το δικαστήριο πραγματοποιεί «πλήρη και ex nunc εξέταση τόσο των πραγματικών όσο και των νομικών ζητημάτων, ιδίως, κατά περίπτωση, εξέταση των αναγκών διεθνούς προστασίας) Έφεση κατά Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Aρ. 107/2023, Δημοκρατία ν. Q.B.T., απόφαση ημερ. 11.2.2025, Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 17/2021 Janelidze ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 21.9.2021· Έφεση κατά Απόφασης Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Αρ. 35/2023 Lubangamu ν. Δημοκρατίας, απόφαση ημερ. 5.12.2024). Ο Αιτητής αναμένεται να προβάλει, στο πλαίσιο της διοικητικής ή και της παρούσας δικαστικής διαδικασίας, τέτοιους συγκεκριμένους και ειδικούς ισχυρισμούς, οι οποίοι εν δυνάμει θα δικαιολογούσαν την υπαγωγή του στο καθεστώς διεθνούς προστασίας. Η πιο πάνω ανάλυση λόγω της έκτασης της δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου καθιστά αλυσιτελή την προβολή υποπεριπτώσεων λόγων προσφυγής π.χ. έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, πλάνη, ορισμένες διαδικαστικές πλημμέλειες κατά την έκδοση της επίδικης πράξης. Εν προκειμένω, ο Αιτητής εκπροσωπούμενος και δια συνηγόρου, έχει την ευκαιρία να εκθέσει τους ισχυρισμούς του και να λάβει όλα τα δέοντα δικονομικά μέσα προς τεκμηρίωσή τους [Βλ. «Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου», Επαμεινώνδας Π. Σπηλιωτόπουλος, 14^ης Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 260, υποσημ. 72, «Εισηγήσεις Διοικητικού Δικονομικού Δικαίου, Χαράλαμπος Χρυσανθάκης, 2^η Έκδοση, Νομική Βιβλιοθήκη, σελ. 247 και Π.Δ. Δαγτόγλου, (Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο), σελ. 552]. Ως αλυσιτελής χαρακτηρίζεται ο λόγος προσφυγής, ο οποίος ακόμα και αν γίνει δεκτός δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης [Βλ. Η προβολή ισχυρισμών στις διοικητικές διαφορές ουσίας, Α. Αθ. Αρχοντάκη, Νομική Βιβλιοθήκη, σ. 100].

 

11.          Συναφές εν προκειμένω είναι και το άρθρο 16 του περί Προσφύγων Νόμου και ειδικότερα τα εδάφια (2) και (3) αυτού. Από τις εν λόγω διατάξεις απορρέει καταρχάς η υποχρέωση του Αιτητή να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια προς τεκμηρίωση της αίτησης ασύλου του. Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Βλ. ενδεικτικώς, Υπόθ. Αρ. 1721/2011, Ηοοman & Mahiab Khanbabaie v. Aναθεωρητικής Αρχής Προσφύγων, ημερ. 30.6.2016, ECLI:CY:AD:2016:D320) αποτελεί υποχρέωση του Αιτητή ασύλου να επικαλεστεί έστω και χωρίς να προσκομίσει τυπικά αποδεικτικά στοιχεία, συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που του προκαλούν κατά τρόπο αντικειμενικώς αιτιολογημένο, φόβο δίωξης στη χώρα του για κάποιον από τους λόγους που αναφέρει το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου (Βλ. επίσης νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, αποφάσεις αρ. 1093/2008, 817/2009 και 459/2010). Εν συνεχεία ωστόσο, λόγω ακριβώς της δυσχέρειας του Αιτητή ασύλου να τεκμηριώσει με συγκεκριμένα στοιχεία την αίτησή του, γεννάται υποχρέωση της διοίκησης να συνδράμει τον Αιτητή σε αυτήν την προσπάθεια προβολής και τεκμηρίωσης των ισχυρισμών του (Βλ. Εγχειρίδιο για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων της Υπάτης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών παρ. 195 επ., Βλ. επίσης αναφορικά με την ενεργό συνεργασία Απόφαση του ΔΕΕ της 22ας Νοεμβρίου 2012, Υπόθεση C‑277/11, M. M., ECLI: EU:C:2012:744, σκέψεις 63 έως 68).

 

12.          Προχωρώντας στην εξέταση της ουσίας των ισχυρισμών του Αιτητή, παρατηρείται ότι, κατά την καταγραφή της αιτήσεώς του για διεθνή προστασία, ο Αιτητής δήλωσε πως η πολιτική και οικονομική αστάθεια στη χώρα του τον ανάγκασε να την εγκαταλείψει, καθώς η κυβέρνηση του Καμερούν δεν εισακούει τα αιτήματα των Ambazonians. Κατά τους ισχυρισμούς του, η κυβέρνηση προσπάθησε να τον δολοφονήσει πέντε φορές, θεωρώντας ότι, ως επιχειρηματίας, παρείχε οικονομική και υλική στήριξη στους Ambazonians. Ως αποτέλεσμα, φέρεται να δολοφονήθηκαν η κόρη του και ακόμη τέσσερα μέλη της οικογένειάς του, συμπεριλαμβανομένων των γονέων του, και να πυρπολήθηκε η οικία του. Ο Αιτητής ανέφερε ότι, σε συνεννόηση με ταξιδιωτικό πράκτορα στη Douala, οργάνωσε την αναχώρησή του από τη χώρα και ότι, μολονότι πίστευε πως ταξίδευε προς τις Η.Π.Α., κατέληξε στις κατεχόμενες περιοχές της Δημοκρατίας και από εκεί στη Δημοκρατία, όπου και υπέβαλε αίτηση διεθνούς προστασίας. Τέλος, ισχυρίστηκε ότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στην πατρίδα του διότι «όλοι είναι νεκροί».

 

13.          Κατά το κρίσιμο στάδιο της συνέντευξης, ο Αιτητής, αναφορικά με τα προσωπικά του στοιχεία, ανέφερε ότι γεννήθηκε το 1994 και διέμενε στην Kumba της Νοτιοδυτικής Περιφέρειας έως την αναχώρησή του από τη χώρα καταγωγής. Δήλωσε ότι είναι άγαμος, άτεκνος, πρεσβυτεριανός χριστιανός και ότι ανήκει στη φυλή Bassosi (βλ. ερ. 51–1Χ, 5Χ του δ.φ.). Επεσήμανε ότι είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαιδεύσεως και ότι φοίτησε επί χρονικό διάστημα ενός μηνός σε πανεπιστήμιο, πλην όμως δεν κατάφερε να συνεχίσει τις σπουδές του λόγω της κρίσης που επικρατεί στη χώρα καταγωγής (βλ. ερ. 51–3Χ του δ.φ.). Ανέφερε επιπλέον ότι διαθέτει επαγγελματική πείρα ως έμπορος κακάο (βλ. ερ. 49–1Χ του δ.φ.). Αναφορικά με την οικογένειά του, δήλωσε ότι αμφότεροι οι γονείς του έχουν αποβιώσει, ο πατέρας του από φυσικά αίτια και η μητέρα του δολοφονήθηκε από τους Ambazonians, ότι η σύζυγος και η κόρη του δολοφονήθηκαν επίσης από Ambazonians∙ και ότι είχε έναν αδερφό τον οποίο δολοφόνησε ο στρατός. Τέλος, ανέφερε πως έχει κάποιες θείες στο Καμερούν, τις οποίες όμως δεν γνωρίζει.

 

14.           Ερωτηθείς για τους λόγους εγκατάλειψης της χώρας καταγωγής του, ο Αιτητής, κατά την ελεύθερη αφήγησή του, δήλωσε ότι ασχολείτο με το εμπόριο κακάο, ρυζιού και άλλων τροφίμων και ότι διατηρούσε τρία καταστήματα στις περιοχές Mungo Ndor, Ntale και Babubock. Ισχυρίστηκε ότι οι Ambazonians συνήθιζαν να κατάσχουν προϊόντα και χρήματα από τα καταστήματά του και ότι τον κατηγορούσαν πως, λόγω των συχνών μετακινήσεών του από και προς την Kumba, συνεργαζόταν με τον κυβερνητικό στρατό. Από την άλλη πλευρά, ο στρατός θεωρούσε ότι ο Αιτητής τροφοδοτούσε τους Ambazonians με αγαθά και χρήματα. Υποστήριξε ότι, στο πλαίσιο αυτών των πιέσεων, ο στρατός έκαψε το κατάστημά του στο Mungo Ndor το 2018 πιστεύοντας ότι βρισκόταν εντός, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της μια συγγενής της μητέρας του. Ισχυρίστηκε ότι, καθώς τόσο οι Ambazonians όσο και ο στρατός τον αναζητούσαν, κατευθύνθηκε στη Douala και από εκεί διέφυγε από τη χώρα με τη βοήθεια τριών ταξιδιωτικών πρακτόρων (βλ. ερ. 48–2Χ του δ.φ.).

 

15.          Στη συνέχεια, υπεβλήθησαν στον Αιτητή διευκρινιστικά ερωτήματα αναφορικά με τον πυρήνα του αιτήματός του. Ερωτηθείς τι πιστεύει ότι θα συμβεί σε περίπτωση επιστροφής του στο Καμερούν, ανέφερε ότι τόσο ο στρατός όσο και οι Ambazonians θα τον σκοτώσουν (βλ. ερ. 47–2Χ του δ.φ.).

 

16.          Ερωτηθείς για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε με τους Ambazonians, ο Αιτητής δήλωσε ότι σχεδόν εβδομαδιαίως  προέβαιναν σε κατάσχεση προϊόντων από τα καταστήματά του, του ζητούσαν χρήματα για να μην τον σκοτώσουν και είχαν θέσει υπό τον έλεγχό τους τις φάρμες κακάο που κατείχε (βλ. ερ. 47–2Χ του δ.φ.). Ανέφερε ότι κάποιοι εξ αυτών τον απειλούσαν τηλεφωνικά, τον κατηγόρησαν ως πληροφοριοδότη του στρατού και το 2019 τον ανάγκασαν να παρουσιαστεί γυμνόστηθος στην πλατεία Ntale, όπου απείλησαν να τον σκοτώσουν. Ισχυρίστηκε ότι γλίτωσε δωροδοκώντας τους με χρήματα, έπειτα από παρέμβαση γηραιών του χωριού. Ερωτηθείς περαιτέρω, ανέφερε ότι οι Ambazonians συνέλαβαν και άλλους νέους την ίδια ημέρα. Διευκρίνισε ότι η πεποίθηση των αυτονομιστών ότι ήταν πληροφοριοδότης βασιζόταν σε κατηγορίες κάποιων χωρικών (βλ. ερ. 46–1Χ έως 4Χ του δ.φ.). Πρόσθεσε ότι ο στρατός επιτέθηκε σε ολόκληρο το χωριό, θεωρώντας ότι όλοι οι κάτοικοι υποστήριζαν τους Ambazonians (βλ. ερ. 45–4Χ και 44–1Χ του δ.φ.).

 

17.           Ο Αιτητής δήλωσε ότι οι παρενοχλήσεις από τους Ambazonians ξεκίνησαν το 2017 και σταμάτησαν την 1η Ιανουαρίου 2020, οπότε, παρουσία πλήθους χωρικών, τον κατηγόρησαν εκ νέου για συνεργασία με τον στρατό και του κατάσχεσαν τα κλειδιά της επιχείρησής του, τα οποία του επέστρεψαν μόνο μετά από δωροδοκία. Ανέφερε ότι μετά το περιστατικό αυτό, κατά το οποίο οι αυτονομιστές πήραν όλα τα αντικείμενα από το κατάστημά του, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το χωριό (βλ. ερ. 44–3Χ, 4Χ του δ.φ.).

 

18.          Απαντώντας σε διευκρινιστικές ερωτήσεις σχετικά με τις απειλές από τον κυβερνητικό στρατό, ο Αιτητής ανέφερε ότι ο στρατός τον κατηγορούσε πως υποστήριζε τους αυτονομιστές και ότι τον Δεκέμβριο του 2019, στην περιοχή Konye, στρατιώτες τον σταμάτησαν και ο διοικητής τον προειδοποίησε ότι θα τον σκοτώσει εάν συνεχίσει να τους παρέχει αγαθά (βλ. ερ. 45–2Χ του δ.φ.). Ερωτηθείς αν εκκρεμεί εις βάρος του κάποια νομική διαδικασία, αρχικά απάντησε θετικά  επικαλούμενος τοιχοκολλημένες φωτογραφίες του στα σημεία ελέγχου (βλ. ερ. 45–3Χ του δ.φ.), στη συνέχεια όμως ανέφερε ότι δεν εκκρεμεί δίωξη και ότι ο στρατός ανήρτησε φωτογραφία του απλώς επειδή τον αναζητούσε (βλ. ερ. 43–2Χ του δ.φ.). Διευκρίνισε ότι του επετράπη να φύγει γιατί γνώριζε προσωπικά τον διοικητή (βλ. ερ. 43–2Χ του δ.φ.).

 

19.          Ο Αιτητής δήλωσε ότι διατηρεί επικοινωνία με φίλους στο Καμερούν και ότι έξι και τρεις μήνες πριν από τη συνέντευξη τον είχαν ενημερώσει πως αστυνομικοί στην Kumba και στη Douala ανέφεραν ότι αναμένουν την επιστροφή του (βλ. ερ. 42–1Χ, 2Χ του δ.φ.). Ερωτηθείς πώς κατάφερε να εξέλθει από τη χώρα εφόσον τον αναζητούσαν, αρχικά δήλωσε πως δεν αντιμετώπισε ποτέ πρόβλημα στο αεροδρόμιο (βλ. ερ. 45–3Χ του δ.φ.), ενώ στη συνέχεια υποστήριξε ότι η πληροφορία της αναζήτησής του δεν είχε φτάσει στις περιοχές αυτές (βλ. ερ. 42–2Χ του δ.φ.).

 

20.          Απαντώντας σε διευκρινιστική ερώτηση σχετικά με τον θάνατο της κόρης του, ο Αιτητής δήλωσε ότι κατέφθασε ο στρατός και άρχισε να πυροβολεί προς την οικία του. Όταν επισημάνθηκε ότι προηγουμένως είχε αποδώσει τη δολοφονία της κόρης του στους Ambazonians, απολογήθηκε και διευκρίνισε ότι πράγματι αυτοί τη δολοφόνησαν (βλ. ερ. 42–6Χ του δ.φ.). Ανέφερε ότι οι αυτονομιστές πυροβόλησαν προς την οικία στο Ntale, όπου βρίσκονταν η κόρη του και η μητέρα της, οι οποίες σκοτώθηκαν και οι δύο από την ίδια σφαίρα. Πρόσθεσε ότι ο ίδιος βρισκόταν στην Kumba και ενημερώθηκε τηλεφωνικά από φίλο του ότι οι δράστες πήραν μαζί τους τις σορούς (βλ. ερ. 41–1Χ του δ.φ.).

 

21.           Για τη δολοφονία της μητέρας του από τους Ambazonians, ο Αιτητής δήλωσε ότι οι αυτονομιστές την κατηγόρησαν για μαγεία και την δολοφόνησαν όταν αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει «μαγικές δυνάμεις» σε βάρος στρατιωτών. Ανέφερε ότι βρισκόταν στην Kumba όταν συνέβη το περιστατικό και ενημερώθηκε τηλεφωνικά από φίλο του (βλ. ερ. 40–2Χ του δ.φ.).

 

22.          Για τον θάνατο του αδερφού του, ο Αιτητής δήλωσε ότι εκείνος βρισκόταν στο κατάστημα στο Babubock όταν στρατιώτες εισέβαλαν στο χωριό, πυροβολώντας και καίγοντας σπίτια. Υποστήριξε ότι πιθανώς τον πέρασαν λανθασμένα για τον ίδιο και τον δολοφόνησαν (βλ. ερ. 40–3Χ και 39–1Χ του δ.φ.). Πρόσθεσε ότι ο στρατός επιτέθηκε σε ολόκληρο το χωριό (βλ. ερ. 39 του δ.φ.).

 

23.          Ερωτηθείς εάν οι αρχές της χώρας καταγωγής θα του επέτρεπαν να επιστρέψει, δήλωσε άγνοια. Σε ερώτηση αν θα μπορούσε να μετεγκατασταθεί με ασφάλεια στη Douala, απάντησε αρνητικά, αναφέροντας ότι ο στρατός τον αναζητεί ακόμη (βλ. ερ. 38–1Χ, 2Χ του δ.φ.).

 

24.          Επισημάνθηκε στον Αιτητή ότι στην αίτησή του είχε αναφέρει πέντε αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας από την κυβέρνηση. Ερωτηθείς γιατί δεν αναφέρθηκε σε αυτές κατά τη συνέντευξη, απάντησε ότι είχε μιλήσει για πολλαπλές προειδοποιήσεις από στρατιώτες. Όταν του επισημάνθηκε ότι ανέφερε μόνο ένα περιστατικό στο σημείο ελέγχου, ισχυρίστηκε ότι εκεί έλαβε την κύρια προειδοποίηση, ενώ άλλοι στρατιώτες του ζητούσαν να μην υποστηρίζει τους αυτονομιστές (βλ. ερ. 38–4Χ, 5Χ του δ.φ.).

 

25.          Υποβλήθηκε στον Αιτητή ότι στο έντυπο της αίτησης διεθνούς προστασίας ανέφερε ότι οι Ambazonians έκαψαν την οικία του. Ερωτηθείς να διευκρινίσει, δήλωσε ότι μέρος της οικίας κάηκε εξαιτίας των πυροβολισμών, χωρίς να γνωρίζει με ποιον τρόπο (βλ. ερ. 38–6Χ του δ.φ.). Επισημάνθηκε επίσης ότι είχε αναφέρει πως οι Ambazonians σκότωσαν τους γονείς του, παρότι ο πατέρας του, σύμφωνα με τον ίδιο, απεβίωσε το 1996. Ο Αιτητής διευκρίνισε ότι οι αυτονομιστές δολοφόνησαν μόνο τη μητέρα του (βλ. ερ. 38–7Χ του δ.φ.).

 

26.          Αξιολογώντας τους ισχυρισμούς του Αιτητή, οι Καθ’ ων η αίτηση διέκριναν τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς: (α) τον πρώτο, αναφορικά με την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής και συνήθους διαμονής του Αιτητή· (β) τον δεύτερο, σχετικά με τις απειλές τις οποίες δεχόταν και τον θάνατο μελών της οικογενείας του, λόγω των κατηγοριών των αυτονομιστών ότι παρείχε πληροφορίες στον κυβερνητικό στρατό κατά την περίοδο 2017–2020· και (γ) τον τρίτο, αφορώντα τις απειλές κατά της ζωής του από τον κυβερνητικό στρατό, λόγω της υποστήριξης που φέρεται να παρείχε στους Ambazonians. Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός έγινε αποδεκτός, καθόσον οι πληροφορίες που παρείχε ο Αιτητής κρίθηκαν συνεκτικές, λεπτομερείς και σύμφωνες με εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

27.          Αντιθέτως, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός απορρίφθηκε, καθόσον κρίθηκε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει επαρκείς και ικανοποιητικές πληροφορίες επί του πυρήνα του. Ειδικότερα, διαπιστώθηκε ότι δεν παρείχε συγκεκριμένες λεπτομέρειες για τις απειλές των αυτονομιστών, παρότι ερωτήθηκε επανειλημμένως, και δεν ήταν σε θέση να περιγράψει επακριβώς τα περιστατικά που επικαλείτο. Επιπλέον, δεν κατόρθωσε να εξηγήσει για ποιο λόγο οι αυτονομιστές τον θεωρούσαν πληροφοριοδότη του στρατού, αναφέροντας μόνο τις μετακινήσεις του από και προς την Kumba χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις.

 

28.          Περαιτέρω, οι Καθ’ ων η αίτηση επεσήμαναν ότι ο Αιτητής δεν εξήγησε επαρκώς πώς ήταν δυνατόν να λειτουργεί τα καταστήματά του για τρία χρόνια, από το 2017 έως το 2020, ενώ –κατά τους ισχυρισμούς του– οι αυτονομιστές προέβαιναν σε συνεχείς κατασχέσεις προϊόντων και χρημάτων. Αναφορικά με τον θάνατο της κόρης του, σημειώθηκε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να περιγράψει το περιστατικό με λεπτομέρειες ούτε να εξηγήσει τη συνομιλία κατά την οποία ενημερώθηκε σχετικώς από φίλο του. Ομοίως, αποδείχθηκε ότι δεν παρείχε συγκεκριμένες πληροφορίες για τον θάνατο της μητέρας του στα χέρια των Ambazonians, πέραν της γενικής αναφοράς ότι την κατηγόρησαν ως μάγισσα. Επίσης, δεν εξήγησε πώς προέκυψε η δήλωσή του στην αίτηση διεθνούς προστασίας ότι οι Ambazonians έκαψαν την οικία του, ούτε ήταν σε θέση να αιτιολογήσει την αντίφαση μεταξύ της δήλωσής του ότι οι αυτονομιστές σκότωσαν τους γονείς του και της μεταγενέστερης αναφοράς ότι ο πατέρας του απεβίωσε το 1996.

 

29.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του δεύτερου ισχυρισμού, οι Καθ’ ων η αίτηση επεσήμαναν ότι εξωτερικές πηγές επιβεβαιώνουν μεν τη δράση ενόπλων αυτονομιστικών ομάδων στην περιοχή, πλην όμως, ενόψει της μη θεμελίωσης της εσωτερικής του αξιοπιστίας, ο εν λόγω ουσιώδης ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός.

 

30.          Ομοίως, ο τρίτος ουσιώδης ισχυρισμός απορρίφθηκε, καθόσον κρίθηκε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να παράσχει επαρκείς και ικανοποιητικές πληροφορίες σχετικά με όσα φέρεται να υπέστη από τον κυβερνητικό στρατό λόγω της κατηγορίας ότι υποστήριζε τους αυτονομιστές. Ειδικότερα, διαπιστώθηκε ότι ο Αιτητής δεν ήταν σε θέση να υποστηρίξει τον ισχυρισμό περί απειλών από τον στρατό, καθώς δεν περιέγραψε με λεπτομέρειες το περιστατικό στο σημείο ελέγχου στο Konye τον Δεκέμβριο του 2019. Επιπλέον, καταγράφηκε ότι ο Αιτητής παρείχε αντιφατικές πληροφορίες σχετικά με το αν εκκρεμούσαν δικαστικές διαδικασίες εναντίον του, δηλώνοντας αρχικά πως ναι, ενώ στη συνέχεια απέσυρε τον ισχυρισμό. Ερωτηθείς να εξηγήσει την αντίφαση, δεν ήταν σε θέση να παράσχει συγκεκριμένη απάντηση ή διευκρίνιση. Τέλος, επισημάνθηκε ότι ο Αιτητής δεν κατόρθωσε να αιτιολογήσει επαρκώς για ποιο λόγο δεν αναφέρθηκε κατά τη συνέντευξη στις πέντε απόπειρες δολοφονίας που –κατά τα λεγόμενά του στην αίτηση διεθνούς προστασίας– φέρεται να υπέστη από την κυβέρνηση.

 

31.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του τρίτου ουσιώδους ισχυρισμού, οι Καθ’ ων η αίτηση επεσήμαναν ότι εξωτερικές πηγές πληροφόρησης επιβεβαιώνουν τη διαδεδομένη κακομεταχείριση αγγλόφωνων από τον κυβερνητικό στρατό στις περιφέρειες Southwest και Northwest μετά το 2016. Ενόψει, όμως, της μη θεμελίωσης της εσωτερικής αξιοπιστίας του ισχυρισμού, ο εν λόγω ουσιώδης ισχυρισμός δεν έγινε αποδεκτός.

 

32.          Βάσει του μόνου αποδεκτού ισχυρισμού, ήτοι της ταυτότητας, της χώρας καταγωγής και των προσωπικών στοιχείων του Αιτητή, και λαμβανομένων υπόψη των πληροφοριών από τη χώρα καταγωγής του, κρίθηκε ότι ο Αιτητής καταρχήν διατρέχει κίνδυνο σε περίπτωση επιστροφής στην πόλη Kumba της περιφέρειας Southwest Region του Καμερούν, ως απόρροια της κατάστασης ανασφάλειας που επικρατεί στη συγκεκριμένη περιοχή.

 

33.           Ωστόσο, προχωρώντας στη νομική ανάλυση, οι Καθ’ ων η αίτηση διαπίστωσαν ότι δεν στοιχειοθετείται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος διώξεως του Αιτητή, κατά την έννοια του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, ούτε πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης λόγω αδιάκριτης βίας, δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) του αυτού Νόμου. Και τούτο, διότι, παρά την ύπαρξη αδιάκριτης βίας στην εν λόγω περιοχή, η ένταση αυτής, σε συνδυασμό με τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι δεν προκύπτει προσωπική απειλή εναντίον του.

 

34.          Κατά την ακροαματική διαδικασία στις 12.11.2025, ο Αιτητής, απαντώντας σε ερωτήματα που τού υποβλήθηκαν ανέφερε ότι ο τελευταίος τόπος διαμονής του πριν εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής του ήταν η Douala, όπου παρέμεινε για περίπου μία εβδομάδα. Πριν από τη Douala διέμενε στην περιοχή Ntale στην Kumba, όπου βρισκόταν επί μακρόν. Υποστήριξε ότι δεν έχει πλέον κανένα συγγενικό πρόσωπο στο Καμερούν, καθώς όλοι έχουν σκοτωθεί, ενώ ο πατέρας του επιβίωσε μόνο για ένα διάστημα και η μητέρα του, η κόρη του και η μητέρα της κόρης του έχουν θανατωθεί. Ανέφερε ότι οι τρεις γυναίκες σκοτώθηκαν στο ίδιο περιστατικό, το οποίο τοποθέτησε χρονικά στο έτος 2020 όσον αφορά τη δική του μητέρα, ενώ για την κόρη του και τη μητέρα της δήλωσε ότι θανατώθηκαν το 2019. Κατά τους ισχυρισμούς του, οι Ambazonians κατηγόρησαν τη μητέρα του ότι ήταν «μάγισσα» και απαιτούσαν να τους δώσει «μαγεία» για χρήση εναντίον του στρατού, ενώ σκότωσαν την κόρη του και τη μητέρα της πιστεύοντας ότι ο ίδιος βρισκόταν μέσα στο σπίτι τους και επιχειρώντας να τον συλλάβουν. Την ημέρα της θανατώσεως της μητέρας του, όπως δήλωσε, ο ίδιος βρισκόταν στην Kumba για να παραλάβει κάποια προσωπικά αντικείμενα, και ενημερώθηκε για το περιστατικό μέσω τηλεφωνικής κλήσης από άτομο που τον προειδοποίησε να μην επιστρέψει στο χωριό. Ισχυρίστηκε ότι είδε φωτογραφίες από το πτώμα της μητέρας του, οι οποίες του είχαν σταλεί αλλά τις διέγραψε καθώς ήταν τραυματισμένος. Ανέφερε ότι γνώριζε πως οι Ambazonians ήταν οι δράστες, επειδή «όλοι στο χωριό μαθαίνουν εύκολα όταν συμβεί κάτι» και επειδή εκείνοι είχαν παλαιότερα απαιτήσει από τη μητέρα του «μαγεία» και έπαιρναν διάφορα πράγματα από τον ίδιο. Δήλωσε ότι διατηρούσε επιχείρηση από το 2016, οπότε ολοκλήρωσε το σχολείο, και ότι οι Ambazonians τον μισούσαν, διότι τον κατηγόρησαν ότι παρείχε πληροφορίες στον στρατό όταν μετέβαινε στην Kumba· γι’ αυτό, όπως είπε, απειλούσαν τον ίδιο και προσέγγισαν την οικογένειά του. Ανέφερε ότι δεν έχει αδέλφια και ότι ήταν μοναχοπαίδι, διευκρίνισε όμως ότι στην προηγηθείσα συνέντευξή του είχε αναφερθεί στον «αδελφό» του, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν ξάδελφος — ο γιος του αδελφού της μητέρας του — τον οποίο θεωρούσε ως αδελφό χωρίς να έχουν κοινό γονέα. Ισχυρίστηκε ότι το εν λόγω πρόσωπο σκοτώθηκε από τον στρατό, ο οποίος τον είχε χαρακτηρίσει ως μέλος των Ambazonians· σύμφωνα με τον Αιτητή, ο στρατός τον πυροβόλησε ενώ αυτός κινούνταν στον δρόμο μεταξύ περιοχών, διότι στο συγκεκριμένο σημείο ο στρατός δεν ανεχόταν οποιαδήποτε μετακίνηση αμάχων. Τέλος, ο Αιτητής δήλωσε ότι βρισκόταν «ανάμεσα σε δύο δυνάμεις», δηλαδή μεταξύ του στρατού και των Ambazonians, και ότι δεν είχε προσωπική διαμάχη με τον στρατό, αλλά βίωνε την ένταση της ενόπλου συγκρούσεως στην περιοχή του. 

 

35.          Προχωρώντας στην de novo και ex nunc εξέταση των ενώπιόν μου δεδομένων, όπως υπαγορεύουν τα εδάφια (3) και (4) του άρθρου 11 του περί της Ίδρυσης και Λειτουργίας Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου, κρίνεται, επί τη βάσει των ενώπιόν μου στοιχείων, ότι γίνεται δεκτό το εύρημα των Καθ’ ων η αίτηση αναφορικά με τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό. Το παρόν Δικαστήριο αξιολογεί τους προβληθέντες ισχυρισμούς στη βάση των κοινώς αποδεκτών δεικτών αξιοπιστίας.[1]

 

36.          Συγκεκριμένα, ως προς τον πρώτο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή, διαπιστώνεται ότι ο Αιτητής υπήρξε σαφής ως προς τα προσωπικά του στοιχεία, τον τόπο καταγωγής, την εκπαίδευσή του και το οικογενειακό του περιβάλλον, χωρίς να προκύψουν στοιχεία ικανά να κλονίσουν την αξιοπιστία των σχετικών δηλώσεών του.

 

 

37.          Η αξιοπιστία του εν λόγω ισχυρισμού εδραιώνεται περαιτέρω, αφενός διότι οι συναφείς αναφορές του Αιτητή παρατίθενται με συνοχή και συνέπεια, επιβεβαιούμενες και από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, καταγεγραμμένες επίσης στο διοικητικό φάκελο.

 

38.          Ως προς τον δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, ο Αιτητής επικαλέστηκε δίωξη από τους αποσχιστές Ambazonians, οι οποίοι, σε συστηματική βάση, τον παρενοχλούσαν αποσπώντας από την επιχείρησή του εμπορεύματα, ενώ τους αποδίδει περαιτέρω τη δολοφονία της μητέρας του, της κόρης του και της μητέρας της τελευταίας. Πέραν των αντιφάσεων και των ελλιπών αναφορών που εντοπίστηκαν από τους Καθ’ ων η αίτηση, οι δηλώσεις του Αιτητή ενώπιον του Δικαστηρίου θίγουν περαιτέρω την ήδη τρωθείσα αξιοπιστία του.

 

39.          Ειδικότερα, ενώ κατά τη διοικητική διαδικασία ο Αιτητής τοποθετεί χρονικά τον θάνατο της μητέρας του το 2019, ήτοι πριν από τον θάνατο της κόρης του, ενώπιον του Δικαστηρίου τοποθετεί τον θάνατο της μητέρας του το 2020 και της κόρης του το 2019, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι πρώτα επήλθε ο θάνατος της κόρης του και ακολούθησε ο θάνατος της μητέρας του (βλ. ερ. 50 του δ.φ.). Η χρονική αυτή ανακολουθία αποτελεί ουσιώδη αντίφαση στις αναφορές του, δεδομένης της σοβαρότητας των δύο συμβάντων, της ηλικίας του Αιτητή ως ενήλικα χωρίς οποιοδήποτε πρόβλημα μνήμης, αλλά και της συνάφειας των συμβάντων αυτών με τον πυρήνα του αιτήματός του. Γενικότερα, η περιγραφή των περιστατικών και των περιστάσεων γύρω από αυτά, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο ο Αιτητής λαμβάνει γνώση τους, χαρακτηρίζεται από γενικότητα και έλλειψη βιωματικότητας, η οποία ευλόγως αναμένεται από πρόσωπο που έχει όντως βιώσει ανάλογες καταστάσεις. Υπό το φως των ανωτέρω, επιβεβαιώνεται το εύρημα των Καθ’ ων η αίτηση περί μη θεμελίωσης της εσωτερικής αξιοπιστίας του Αιτητή

 

40.          Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του Αιτητή, ένεκα της προσωπικής φύσεως των επιμέρους περιστάσεων, δεν αναμένεται εύλογα να εντοπιστούν εξωτερικές πηγές πληροφόρησης προς τεκμηρίωσή τους. Ούτε, όμως, ο Αιτητής προσκόμισε οποιαδήποτε μαρτυρία προς στήριξη των συναφών δηλώσεών του.

 

41.          Επιβεβαιώνεται συναφώς ότι σύμφωνα με τις πηγές, οι αντάρτες του Αγγλόφωνου Καμερούν, οι Ambazonians, αγωνίζονται από το 2017 για να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο, αγγλόφωνο κράτος με το όνομα Ambazonia, στις δυτικές περιοχές της εν γένει γαλλόφωνης χώρας.[2] Μερικές από αυτές τις ομάδες περιλαμβάνουν τους Ambazonia Defense Forces, Tigers, Red Dragons, Seven Karta, Ambazonia Restoration Forces (ARF). Μια πηγή αρίθμησε αυτές τις αυτονομιστικές ομάδες σε περίπου 20 και ονόμασε μια ομάδα ως AMF (Στρατιωτικές Δυνάμεις Ambazonia).^[3] Σύμφωνα με έκθεση της 1^ης Μαρτίου του 2023 της R2P Monitor «Οι ένοπλοι αυτονομιστές γίνονται επίσης ολοένα και πιο βίαιοι, σκοτώνοντας, απαγάγοντας και τρομοκρατώντας πληθυσμούς ενώ διεκδικούν σταθερά τον έλεγχο σε μεγάλα τμήματα των αγγλόφωνων περιοχών. Από τις αρχές του 2022 η κυβέρνηση αύξησε τις επιχειρήσεις της κατά των ένοπλων αυτονομιστικών προπυργίων. Οι αγγλόφωνοι αυτονομιστές απάντησαν εντείνοντας τις επιθέσεις εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων ασφαλείας, χρησιμοποιώντας περισσότερα φονικά όπλα και αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς IED. Οι αυτονομιστές έχουν απαγορεύσει την κυβερνητική εκπαίδευση και συχνά επιτίθενται, απειλούν και απαγάγουν μαθητές και καθηγητές, και επιπλέον καίνε, καταστρέφουν και λεηλατούν σχολεία. Αυτές οι επιθέσεις, καθώς και τα αυστηρά lockdownς που επιβλήθηκαν από ένοπλους αυτονομιστές, έχουν στερήσει την εκπαίδευσή τους από τα παιδιά. Σύμφωνα με τον OCHA, μόνο το 46 τοις εκατό των σχολείων λειτουργούν και το 54 τοις εκατό των μαθητών πραγματοποίησαν εγγραφή για το ακαδημαϊκό έτος 2022-2023. Περισσότεροι από 2 εκατομμύρια άνθρωποι πλήττονται στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές και χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια».

 

42.          Περαιτέρω, σύμφωνα με έκθεση του Human Rights Watch, οι Αμπαζόνιοι στοχοποιούν άμαχους που θεωρούνται εχθρικοί ή μη υποστηρικτικοί προς την αυτονομιστική τους προσπάθεια. Αυτό περιλαμβάνει δολοφονίες, απαγωγές και εκβιασμούς. Επιπλέον, πολιτικοί που συμμετέχουν σε εκλογές ή είναι μέλη κομμάτων που δεν ευνοούν την αυτονομία των αγγλόφωνων περιοχών, έχουν επίσης στοχοποιηθεί​.^[4] Σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας οι Αμπαζόνιοι έχουν ενισχύσει το οπλοστάσιό τους και συνεχίζουν να στοχοποιούν κρατικές δομές, συμπεριλαμβανομένων δομών και εκτός των αγγλόφωνων περιοχών.[5] Οι ένοπλοι αυτονομιστές στοχοποιούν επίσης οποιονδήποτε υποπτεύονται ότι υποστηρίζει την κυβέρνηση ή δεν συμμορφώνεται με την δράση τους.[6] Αν και σε αυτό το σημείο, ήτοι όσον αφορά τη γενικότερη δράση των αποσχιστών στον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή, οι δηλώσεις του συνάδουν με τις εξωτερικές πηγές, δεδομένης της μη θεμελίωσης της εσωτερικής του αξιοπιστίας, ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολό του.

 

43.          Αναφορικά με τον τρίτο ουσιώδη ισχυρισμό του Αιτητή περί δίωξής του από το στρατό, το παρόν Δικαστήριο συντάσσεται με τα επιμέρους ευρήματα των Καθ’ ων η αίτηση, τα οποία οδήγησαν στη μη αποδοχή της εσωτερικής αξιοπιστίας του Αιτητή. Περαιτέρω, επισημαίνεται ότι ο Αιτητής, κατά τη δικαστική διαδικασία, υπέπεσε σε νέες αντιφάσεις, αναφέροντας ότι δεν είχε αδελφό, ενώ κατά τη διοικητική διαδικασία είχε δηλώσει ότι έχει αδελφό, ο οποίος δολοφονήθηκε στο κατάστημα του Αιτητή, επίσης από τους Ambazonians.

 

44.          Όταν υποβλήθηκε στον Αιτητή η αντίφαση αυτή, δήλωσε ότι το εν λόγω πρόσωπο, το οποίο αποκαλούσε «αδελφό», ήταν στην πραγματικότητα ξάδελφός του, με τον οποίο διατηρούσε αδελφική σχέση. Ακόμα και εάν η εξήγηση αυτή γίνει αποδεκτή, ο Αιτητής υπέπεσε σε περαιτέρω αντίφαση, καθώς ενώ κατά τη διοικητική διαδικασία είχε δηλώσει ότι ο ξάδελφός του δολοφονήθηκε ευρισκόμενος στο κατάστημα του Αιτητή, ενώπιον του Δικαστηρίου ανέφερε ότι ο στρατός δολοφόνησε τον «αδελφό» του ενώ αυτός κινούνταν στον δρόμο μεταξύ περιοχών, διότι στο συγκεκριμένο σημείο ο στρατός δεν ανεχόταν οποιαδήποτε μετακίνηση αμάχων. Η δήλωση αυτή διαφοροποιεί ουσιωδώς το αφήγημά του σε σχέση με τις προηγούμενες αναφορές του.

 

45.          Υπό το φως τόσο των ενδείξεων που οδήγησαν στη μη αποδοχή του ισχυρισμού του κατά τη διοικητική διαδικασία, όσο και των ανωτέρω νέων αντιφάσεων, ο υπό εξέταση ισχυρισμός δεν γίνεται αποδεκτός.

 

46.           Επίσης, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του Αιτητή, ένεκα της προσωπικής φύσης των επιμέρους περιστάσεων δεν αναμένεται εύλογα να εντοπιστούν εξωτερικές πηγές πληροφόρησης προς τεκμηρίωσή τους. Ούτε, και σε σχέση με τον παρόντα ισχυρισμό, προσκόμισε ο Αιτητής οποιαδήποτε μαρτυρία προς στήριξη των σχετικών δηλώσεών του. Αναγνωρίζεται εντούτοις η στάση του στρατού έναντι των ατόμων, τα οποία θεωρούνται υποστηρικτές των αποσχιστών. Σύμφωνα με εξωτερικές πηγές διαφαίνεται ότι στοχοποιούνται με συλλήψεις, κράτηση, εξωδικαστικές εκτελέσεις από τις αρχές/δυνάμεις ασφαλείας της χώρας.[7] Πρόσθετες πηγές επιβεβαιώνουν την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης κατά αυτονομιστών ακτιβιστών της καμερουνέζικης διασποράς[8] και την έκδοση διεθνών ενταλμάτων σύλληψης σε βάρος αρχηγών αυτονομιστικών ομάδων.[9] Ομοίως γίνονται αναφορές σε αυθαίρετες συλλήψεις αρχηγών αυτονομιστικών ομάδων εντός του Καμερούν.[10] Μια άλλη κατηγορία ανθρώπων που κινδυνεύουν να στοχοποιηθούν από τις αρχές της χώρας είναι άνθρωποι που κατέχουν ήδη κάποιο δημόσιο βήμα και υιοθετούν (δημόσια) θέσεις για την κρίση των Αγγλόφωνων οι οποίες δεν συμπίπτουν με τις επίσημες θέσεις των αρχών ή τίθενται ευθέως υπέρ των Αγγλόφωνων. Ειδικότερα, μια πηγή αναφέρεται στην κράτηση ενός Γαλλόφωνου Καμερουνέζου συγγραφέα με έδρα τις ΗΠΑ, ο οποίος δημοσίευσε ένα κείμενο που ασκούσε κριτική στο χειρισμό της κρίσης από την πλευρά της κυβέρνησης,[11] ενώ άλλη πηγή κάνει λόγο για τη στοχοποίηση της οικίας ενός πρώην επιχειρηματία που έχει λάβει ανοιχτά θέση υπέρ του διαλόγου στο ζήτημα των Αγγλόφωνων.[12] Την ίδια μεταχείριση από τις αρχές αντιμετωπίζουν και οι αγγλόφωνοι  δημοσιογράφοι και το προσωπικό των μη κυβερνητικών οργανώσεων.[13] Οι ανωτέρω πηγές επιβεβαιώνουν αφενός, τη διαμάχη μεταξύ του στρατού και των αποσχιστών και αφετέρου, την εκατέρωθεν δίωξη των υποστηρικτών τους. Δεδομένης ωστόσο, της μη αποδοχής της εσωτερικής αξιοπιστίας του Αιτητή ο υπό εξέταση ισχυρισμός απορρίπτεται στο σύνολό του.

 

47.          Προχωρώντας στην αξιολόγηση του κινδύνου που τυχόν διατρέχει ο Αιτητής σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του επισημαίνονται τα εξής στη βάση το μόνου αποδεκτού ισχυρισμού του. Ως προς τη γενική κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής του Αιτητή, αναφέρονται τα ακόλουθα, ως προκύπτουν από έγκυρες πηγές πληροφόρησης:

 

48.          Βάσει πληροφοριών από τον ανεξάρτητο οργανισμό ACAPS, η κρίση που ξέσπασε στις Αγγλόφωνες περιοχές του Καμερούν (ήτοι στις περιφέρειες Northwest και Southwest) περί τα τέλη του 2016 οδήγησε στην εμφάνιση διαφόρων αποσχιστικών ομάδων και σε ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ του κρατικού στρατού και των ενόπλων δυνάμεων των αυτονομιστών, που έχουν εντείνει την ανασφάλεια στις αγγλόφωνες περιοχές, «αφήνοντας πάνω από 334.000 άτομα εσωτερικά εκτοπισμένα και περισσότερα από 76.000 να αναζητούν καταφύγιο στη γειτονική Νιγηρία, μέχρι τον Φεβρουάριο του 2025. ».[14]  Εκ των όσων επίσης αναφέρονται στην ίδια πηγή, οι απαρχές της σύγκρουσης εντοπίζονται στα μακροχρόνια προβλήματα στην αγγλόφωνη κοινότητα στις βορειοδυτικές και νοτιοδυτικές περιοχές της χώρας, λόγω της περιθωριοποίησης τους από τη γαλλόφωνη κυβέρνηση, «που κλιμακώθηκαν σε εκτεταμένες διαμαρτυρίες και απεργίες περί τα τέλη του 2016».[15]

 

49.          Οι αντιμαχόμενες πλευρές αποτελούνται από τις ένοπλες κρατικές δυνάμεις ασφαλείας του Καμερούν που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή (συμπεριλαμβανομένης της επίλεκτης μονάδας μάχης) και από διάφορες ένοπλες αυτονομιστικές ομάδες (που αριθμούν πέραν των 7 διαφορετικών ενόπλων ομάδων, συνολικής δυναμικότητας 2.000-4.000 μαχητών, που κατά τις επιθέσεις τους εναντίον του κρατικού στρατού χρησιμοποιούν αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς, καθώς και πιο προηγμένο οπλισμό όπως εκτοξευτές αντιαρματικών), που δρουν (κυρίως) στις αγγλόφωνες περιοχές (παρά το ότι εμφανίζονται με ορισμένο διαχωρισμό, οι ομάδες αυτές προσπαθούν όλο και περισσότερο να συντονιστούν μεταξύ τους, ενώ «οι συνεχιζόμενες εχθροπραξίες παρουσιάζουν ένα συλλογικό χαρακτήρα»).[16]

 

50.          Σημειώνεται συναφώς ότι κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την 29.8.2025) στην νοτιοδυτική περιοφέρεια του Καμερούν καταγράφηκαν συνολικά 276 περιστατικά ασφαλείας πολιτικής βίας (“Political violence”, η οποία περιλαμβάνει περιστατικά βίας κατά αμάχων, εκρήξεις/απομακρυσμένη βία, μάχες, εξεγέρσεις και διαμαρτυρίες) από τα οποία επήλθε ο θάνατος συνολικά 333 πολιτών.^[17] Επισημαίνεται ότι ο πληθυσμός της Noτιοδυτικής περιφέρειας με βάση την εκτίμηση του 2015 ανέρχεται σε 1,553,300 κατοίκους^[18] και ο πληθυσμός της Kumba της Noτιοδυτικής περιφέρειας με βάση την καταμέτρηση του 2005 ανέρχεται σε 144,268 κατοίκους^[19].

 

51.          Ως προς τις προσωπικές περιστάσεις του Αιτητή δεν προκύπτει οποιαδήποτε παράμετρος του προφίλ του, η οποία να επιτείνει με οποιοδήποτε τρόπο τον κίνδυνο που τυχόν αυτός διατρέχει ούτε και καθαυτό κάποιο στοιχείο του προφίλ του δίδει βάσιμο έρεισμα για φόβο δίωξης.  Ούτε και ο Αιτητής εξέφρασε οποιοδήποτε φόβο απορρέοντα από το προφίλ του, πέραν των όσων εξετάστηκαν ήδη ανωτέρω.

 

52.          Ειδικώς ως προς το θρησκευτικό του προφίλ ως χριστιανού δεν προκύπτει κάποιος κίνδυνος. Πηγές αναφέρουν πως στο Καμερούν, οι Χριστιανοί αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού, με περίπου 70% να ανήκουν σε διάφορα χριστιανικά δόγματα. Ωστόσο, υπάρχουν περιοχές όπου οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν προκλήσεις. Στις βόρειες περιοχές, όπου κυριαρχεί το Ισλάμ, έχουν αναφερθεί περιστατικά κοινωνικών εντάσεων μεταξύ χριστιανικών και μουσουλμανικών κοινοτήτων. Επιπλέον, η παρουσία εξτρεμιστικών ομάδων, όπως η Μπόκο Χαράμ, έχει οδηγήσει σε επιθέσεις κατά χριστιανικών κοινοτήτων στα βόρεια σύνορα με τη Νιγηρία και όχι στον τόπο συνήθους διαμονής του Αιτητή. Παρά τις προκλήσεις αυτές, οι Χριστιανοί στο Καμερούν γενικά ασκούν τη θρησκεία τους ελεύθερα.[20]

 

53.          Ως προς το φυλετικό προφίλ του αιτητή (Bassosi), κατόπιν έρευνας προέκυψε ότι οι Bassosi είναι η κύρια υποομάδα των Bakossi. Με τη σειρά τους οι Bakossi αποτελούν μέρος της ευρύτερης ομάδας Bassa-Bokoko των Bantu ομιλούντων λαών. Αριθμούν περίπου 200.000 άτομα και είναι συγκεντρωμένοι κυρίως στη διοικητική διαίρεση Meme και στις υποδιαιρέσεις Tombel, Bangem και Nguti. Οι περισσότεροι Bakossi εργάζονται ως μικροκαλλιεργητές, ενώ τα τελευταία χρόνια, μεγάλοι αριθμοί Bakossi έχουν μετακινηθεί σε πόλεις αναζητώντας εργασία[21]. Στην πλέον πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για τη κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Καμερούν (2025) δεν γίνεται κάποια αναφορά σε διώξεις στη βάσει του εθνοτικού ανήκειν[22]. Αντίστοιχα ούτε στην πλέον πρόσφατη έκθεση του USDOS για το Καμερούν (2025) γίνεται κάποια αντίστοιχη αναφορά[23].

 

54.          Ως εκ τούτου, στην προκειμένη περίπτωση λαμβάνοντας υπόψη και το προσωπικό προφίλ του Αιτητή, ως αυτό έγινε αποδεκτό και ειδικότερα ότι ο Αιτητής είναι νεαρός, υγιής, χωρίς κάποια καταγεγραμμένη ευαλωτότητα, με εργασιακή πείρα στο τόπο συνήθους διαμονής του και με υποστηρικτικό κοινωνικό δίκτυο (βλ. ερ. 42 και 43), χωρίς καμία δράση ή συμμετοχή σε αντιπολιτευτικές ή απελευθερωτικές δραστηριότητες, κρίνεται πως σε συνάρτηση με τις παρατεθείσες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στη Νοτιοδυτική Περιφέρεια, και το γεγονός ότι ο ίδιος  δεν εμπλέκεται καθ' οιονδήποτε τρόπο με τα όσα διαδραματίζονται στο πλαίσια των ενόπλων συγκρούσεων που καταγράφονται, δεν πιθανολογείται ότι σε περίπτωση επιστροφής του εκεί, θα εκτεθεί  ευλόγως σε κίνδυνο.

 

55.          Υπό το φως της ανωτέρω ανάλυσης κινδύνου, δεν δικαιολογείται η υπαγωγή του Αιτητή στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς δεν τεκμηριώθηκε η συνδρομή βάσιμου φόβου δίωξης για τους λόγους που εξαντλητικά αναφέρονται στο άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου.

 

56.          Ούτε επίσης τεκμηριώνεται, η υπαγωγή του στο καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας (άρθρο 19 του περί Προσφύγων Νόμου), καθώς ο Αιτητής δεν τεκμηριώνει, αλλά και από τα ενώπιόν μου στοιχεία δεν προκύπτει ότι εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη.

 

57.          Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση από το προαναφερόμενο ιστορικό και δεδομένου ότι ο Αιτητής δεν τεκμηρίωσε, ότι ενόψει των προσωπικών του περιστάσεων, πιθανολογείται να εκτεθεί σε κίνδυνο βλάβης συγκεκριμένης μορφής [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94, Elgafaji, σκέψη 32)] δεν προκύπτει ότι αυτός διατρέχει κίνδυνο σοβαρής βλάβης, λόγω θανατικής καταδίκης ή εκτέλεσης, βασανιστηρίων, απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σε περίπτωση επιστροφής του στη χώρα καταγωγής του [βλ άρθρο 19(2)(α) και (β)].

 

58.          Επιπροσθέτως, δεδομένης της κατάστασης που επικρατεί στο χωριό του Αιτητή και στην ευρύτερη περιφέρεια αυτού δέον να εξεταστούν τα επιμέρους συστατικά στοιχεία του άρθρου 19(2)(γ) και ειδικότερα, κατά πόσον συντρέχει αδιακρίτως ασκούμενη βία στον τελευταίο τόπο διαμονής του Αιτητή, ο βαθμός της οποίας να είναι τόσο υψηλός, ώστε να υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμηθεί ότι ο Αιτητής, ακόμα κι αν ήθελε υποτεθεί ότι θα επιστρέψει στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή, θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας της και μόνον στο έδαφος αυτής της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί στην εν λόγω απειλή [βλ. απόφαση της 17.2.2009, C-465/07, ECLI:EU:C:2009:94  Elgafaji, σκέψη 43].

 

59.          Σημειώνεται συναφώς ότι «το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, αναγνωρίζεται σε οποιοδήποτε αιτητή, ο οποίος δεν αναγνωρίζεται ως πρόσφυγας ή σε οποιοδήποτε Αιτητή του οποίου η αίτηση σαφώς δε βασίζεται σε οποιουσδήποτε από τους λόγους του εδαφίου (1) του άρθρου 3, αλλά σε σχέση με τον οποίο υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να πιστεύεται ότι, εάν επιστρέψει στη χώρα ιθαγένειάς του, θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή βλάβη και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του κινδύνου αυτού, δεν είναι πρόθυμος, να θέσει τον εαυτό του υπό την προστασία της χώρας αυτής». Ως  «σοβαρή» ή «σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη» ορίζεται δυνάμει του άρθρου 19(2)(γ) ως «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

60.          Ως προς τον όρο διεθνής ή εσωτερική ένοπλη σύρραξη, το ΔΕΕ, διευκρίνισε ότι της έννοιας της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως, η σημασία και το περιεχόμενο των όρων αυτών πρέπει να καθορίζονται, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το σύνηθες νόημά τους στην καθημερινή γλώσσα, λαμβανομένου υπόψη του πλαισίου εντός του οποίου αυτοί χρησιμοποιούνται και των σκοπών που επιδιώκει η ρύθμιση στην οποία εντάσσονται (αποφάσεις της 22ας Δεκεμβρίου 2008, C‑549/07, Wallentin-Hermann, Συλλογή 2008, σ. I‑11061, σκέψη 17, και της 22ας Νοεμβρίου 2012, C‑119/12, Probst, σκέψη 20). Υπό το σύνηθες νόημά της στην καθημερινή γλώσσα, η έννοια της εσωτερικής ένοπλης συρράξεως αφορά κατάσταση στην οποία οι τακτικές δυνάμεις ενός κράτους συγκρούονται με μία ή περισσότερες ένοπλες ομάδες ή στην οποία δύο ή περισσότερες ένοπλες ομάδες συγκρούονται μεταξύ τους. (Βλ.  απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψεις 27 και 28).

61.          Ακολούθως ως προς τους παράγοντες που δύνανται να ληφθούν υπόψιν κατά την αξιολόγηση του συστατικού στοιχείου της αδιάκριτης βίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: το ΔΕΕ) επεσήμανε ότι λαμβάνονται υπόψη «[.]μεταξύ άλλων, η ένταση των ενόπλων συγκρούσεων, το επίπεδο οργάνωσης των εμπλεκομένων ενόπλων δυνάμεων και η διάρκεια της σύρραξης ως στοιχεία λαμβανόμενα υπόψη κατά την εκτίμηση του πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, κατά την έννοια του άρθρου 15, στοιχείο γʹ, της οδηγίας 2011/95 (Βλ. απόφαση της 30ής Ιανουαρίου 2014, Diakité, C-285/12, EU:C:2014:39, σκέψη 35), καθώς και άλλα στοιχεία όπως η γεωγραφική έκταση της κατάστασης αδιάκριτης άσκησης βίας, ο πραγματικός προορισμός του αιτούντος σε περίπτωση επιστροφής στην οικεία χώρα ή περιοχή και οι τυχόν εκ προθέσεως επιθέσεις κατά αμάχων εκ μέρους των εμπόλεμων μερών.» (Βλ. C-901/19, ημερομηνίας 10.6.2021, CF, DN κατά Bundesrepublic Deutschland, σκέψη 43).

62.          Περαιτέρω, ως προς τον προσδιορισμό του επιπέδου της ασκούμενης αδιάκριτης βίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (στο εξής: το ΕΔΔΑ) στην απόφασή του Sufi and Elmi (ΕΔΔΑ, απόφαση επί των προσφυγών 8319/07 and 11449/07, ημερομηνίας 28.11.2011) αξιολόγησε, διευκρινίζοντας ότι δεν κατονομάζονται εξαντλητικά, τη χρήση μεθόδων και τακτικών πολέμου εκ μέρους των εμπόλεμων πλευρών οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο αμάχων θυμάτων ή ευθέως στοχοποιούν αμάχους, εάν η χρήση αυτών είναι διαδεδομένη μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, και, τελικά, τον αριθμό των αμάχων που έχουν θανατωθεί, τραυματιστεί και εκτοπιστεί ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης.

63.          Επιπλέον, όπως διευκρίνισε το ΔΕΕ «ο όρος «προσωπική» πρέπει να νοείται ως χαρακτηρίζων βλάβη προξενούμενη σε αμάχους, ανεξαρτήτως της ταυτότητάς τους, όταν ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που χαρακτηρίζει την υπό εξέλιξη ένοπλη σύρραξη και λαμβάνεται υπόψη από τις αρμόδιες εθνικές αρχές οι οποίες επιλαμβάνονται των αιτήσεων περί επικουρικής προστασίας ή από τα δικαστήρια κράτους μέλους ενώπιον των οποίων προσβάλλεται απόφαση περί απορρίψεως τέτοιας αιτήσεως είναι τόσο υψηλός, ώστε υπάρχουν ουσιώδεις λόγοι να εκτιμάται ότι ο άμαχος ο οποίος θα επιστρέψει στην οικεία χώρα ή, ενδεχομένως, περιοχή θα αντιμετωπίσει, λόγω της παρουσίας του και μόνον στο έδαφος αυτής της χώρας ή της περιοχής, πραγματικό κίνδυνο να εκτεθεί σε σοβαρή απειλή κατά το άρθρο 15, στοιχείο γ΄, της οδηγίας.» (απόφαση στην υπόθεση C-465/07, Meki Elgafaji, Noor Elgafaji κ. Staatssecretaris van Justitie, ημερ.17.2.2009). Ιδίως ως προς την εφαρμογή της αναπροσαρμοζόμενης κλίμακας, το ΔΕΕ στην ως άνω απόφαση διευκρίνισε ότι «όσο περισσότερο ο αιτών είναι σε θέση να αποδείξει ότι θίγεται ειδικώς λόγω των χαρακτηριστικών της καταστάσεώς του, τόσο μικρότερος θα είναι ο βαθμός της αδιακρίτως ασκούμενης βίας που απαιτείται προκειμένου ο αιτών να τύχει της επικουρικής προστασίας.».

64.          Εν προκειμένω το Δικαστήριο ανέτρεξε σε πρόσφατες και έγκυρες πληροφορίες από εξωτερικές πηγές αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση ασφαλείας στο Νοτιοδυτικό Τμήμα του Καμερούν (βλ. ανωτέρω) και διαπίστωσε με βάση λοιπόν τα όσα καταγράφονται ανωτέρω, ότι στην Kumba, τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής του Αιτητή, λαμβάνει χώρα εσωτερική ένοπλη σύρραξη μεταξύ των δυνάμεων του στρατού της χώρας και των αποσχιστικών ομάδων που δρουν στη περιοχή. Επίσης οι εξωτερικές πηγές καταδεικνύουν ότι εκεί λαμβάνει χώρα αδιάκριτη βία (για τη έννοια της αδιάκριτης βίας η οποία επηρεάζει πρόσωπα ανεξαρτήτως των προσωπικών τους περιστάσεων, βλ. ανωτέρω Elgafaji, σκέψη 34 ΔΕΕ, Diakite, απόφαση ημερ.30/01/2014, C-285/12, παρ.), Ενόψει των ποσοτικών και ποιοτικών χαρακτηριστικών τα οποία αναλύθηκαν ανωτέρω φρονώ ότι η προερχόμενη από την ένοπλη σύρραξη αδιάκριτη βία αγγίζει ένα μέτριο σχετικά επίπεδο και δεν εξικνείται σε τέτοιο επίπεδο ώστε μόνη η παρουσία ενός αμάχου σε αυτή να αρκεί για στοιχειοθέτηση πραγματικού κινδύνου σοβαρής βλάβης, ανεξαρτήτως προσωπικών περιστάσεων.

65.           Ως προς τις περιστάσεις του Αιτητή αυτός έχει οικογενειακό και κοινωνικό υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα καταγωγής του όπου μεγάλωσε και ανέπτυξε τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, πρόκειται για ενήλικο άνδρα, υγιή, χωρίς σημεία ευαλωτότητας, ικανό προς εργασία και με προηγούμενη εργασιακή πείρα στη χώρα του. Ο Αιτητής έχει λάβει τη βασική εκπαίδευση στη χώρα του. Επιπρόσθετα, ο Αιτητής είναι εξοικειωμένος με την περιοχή, και δεδομένου ότι βρισκόταν όλη τη ζωή του στο Νοτιοδυτικό Τμήμα της χώρας του, είναι σε θέση να γνωρίζει και να αξιολογεί επαρκώς τους κινδύνους.

66.          Ως προς δε την απόφαση επιστροφής του, δεν εγείρεται οποιοσδήποτε ισχυρισμός και δεν έχει τεθεί ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου οτιδήποτε άλλο συναφές με την αρχή της μη επαναπροώθησης και των προϋποθέσεων έκδοσης της απόφασης επιστροφής, πέραν των όσων ήδη εξετάστηκαν και αναλύθηκαν ανωτέρω (Βλ. απόφαση της της 17ης Οκτωβρίου 2024, υπόθεση C 156/23 [Ararat] K, L, M, N κατά Staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, ECLI:EU:C:2024:892, ιδίως σκέψεις 50 έως 51).

Ως εκ τούτου, η παρούσα προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση τροποποιείται ως ανωτέρω, με €1000 έξοδα εναντίον του Αιτητή και υπέρ των Καθ' ων η αίτηση.

Κ. Κ. ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.