ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

 Υπόθεση Αρ. 4368/2023

 

8 Δεκεμβρίου, 2025

 

[X. ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.]

 

Αναφορικά με το άρθρο 146 του Συντάγματος

 

Μεταξύ: 

 

 

                                                             J.I

                                                                                                          Αιτήτριας

 

-και-

 

Κυπριακής Δημοκρατίας

Μέσω του Διευθυντού της Υπηρεσίας Ασύλου

 

                                                                                                 Καθ' ων η αίτηση

 

..............................................

 

Θεανώ Γεωργίου, για Χρίστο Π. Χριστοδουλίδη, Δικηγόρος για την αιτήτρια

 

Χρίστος Καστάνας, για Μαρίνα Φιλίππου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας για τους καθ' ων η αίτηση

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.:   Η αιτήτρια προσφεύγει με την παρούσα αίτηση ακυρώσεως εναντίον της απόφασης της Υπηρεσίας Ασύλου ημερομηνίας 29/11/2021, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά της για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας.

 

Όπως προκύπτει από την Ένσταση που καταχωρήθηκε από την ευπαίδευτη συνήγορο που εκπροσωπεί το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, τα γεγονότα της υπό εξέταση περίπτωσης έχουν ως κατωτέρω: Η αιτήτρια είναι υπήκοος Νιγηρίας και υπέβαλε αίτηση για παραχώρηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας στις 07/01/2019, αφού εισήλθε παράνομα στις ελεγχόμενες από την Κυβέρνηση της Δημοκρατίας περιοχές. Την ίδια ημέρα η αιτήτρια παρέλαβε Βεβαίωση Υποβολής Αιτήματος Διεθνούς Προστασίας («Confirmation of Submission of an Application for International Protection»).

 

Στις 08/10/2021 πραγματοποιήθηκε συνέντευξη της αιτήτριας από αρμόδιο λειτουργό της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO, πλέον Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το Άσυλο-EUAA). Ο αρμόδιος λειτουργός ετοίμασε Έκθεση-Εισήγηση ημερομηνίας 08/11/2021 προς τον Προϊστάμενο της Υπηρεσίας Ασύλου εισηγούμενος την απόρριψη του αιτήματος της αιτήτριας.  Ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας Ασύλου υιοθέτησε την εισήγηση για απόρριψη της αίτησης στις 29/11/2021. Ακολούθως, στις 10/01/2022 η Υπηρεσία Ασύλου εξέδωσε επιστολή, στην οποία συμπεριέλαβε την απορριπτική της απόφαση σχετικά με το αίτημα της αιτήτριας, η οποία παραλήφθηκε από την αιτήτρια στις 15/11/2023.  Η αιτήτρια καταχώρησε την υπό εξέταση προσφυγή αμφισβητώντας την προαναφερόμενη απόφαση της Υπηρεσίας Ασύλου στο Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας. 

 

Η ευπαίδευτη συνήγορος της αιτήτριας, προβάλλει, μέσω της γραπτής της αγόρευσης, ως προς τους λόγους ακυρώσεως της προσβαλλόμενης απόφασης, ότι η απόφαση δεν είναι αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και αιτιολογίας, ότι εκδόθηκε υπό πλάνη και/ή υπό πεπλανημένα κριτήρια και/ή με κατάχρηση εξουσίας και κατ’ αντίθεση στο Νόμο.

 

Η ευπαίδευτη συνήγορος των καθ' ων η αίτηση, μέσω της γραπτής της αγόρευσης, αλλά και προφορικά ενώπιον του Δικαστηρίου, υποστηρίζει τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης και αναφέρει πως αυτή έχει ληφθεί ορθά και νόμιμα, σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος και των Νόμων, κατόπιν δέουσας έρευνας και ορθής ενάσκησης των εξουσιών και αφού λήφθηκαν υπόψη όλα τα σχετικά γεγονότα και περιστατικά της υπόθεσης, είναι δε επαρκώς αιτιολογημένη. Κατά συνέπεια, εισηγείται πως η υπό εξέταση προσφυγή θα πρέπει να απορριφθεί από το Δικαστήριο και να επικυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.

 

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, σύμφωνα με τον περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμο του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), το Διοικητικό Δικαστήριο Διεθνούς Προστασίας έχει την εξουσία να εξετάσει την παρούσα υπόθεση και επί της ουσίας.  Το γεγονός αυτό, οφείλεται στο ότι η υπό εξέταση υπόθεση αφορά αίτηση που χρονικά εμπίπτει στις προϋποθέσεις του άρθρου 11 του περί Ίδρυσης και Λειτουργίας του Διοικητικού Δικαστηρίου Διεθνούς Προστασίας Νόμου του 2018 (Ν.73(Ι)/2018), οι οποίες δίδουν στο Δικαστήριο την υποχρέωση ελέγχου νομιμότητας και ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.

 

Προχωρώ να εξετάσω κατά πόσον το αρμόδιο όργανο ορθά απέρριψε το αίτημα της αιτήτριας για χορήγηση καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Θεωρώ χρήσιμο να καταγραφούν όλοι οι ισχυρισμοί που πρόβαλε η αιτήτρια σε όλα τα στάδια της εξέτασης του αιτήματός της, προκειμένου να εξετάσω την ορθότητα της προσβαλλόμενης απόφασης αλλά και για να διαφανεί εάν το αρμόδιο όργανο αποφάσισε μετά από δέουσα έρευνα, ορθά, νόμιμα και εντός των πλαισίων της σχετικής νομοθεσίας και αν εξέδωσε δεόντως αιτιολογημένη απόφαση.

 

Κατά το στάδιο υποβολής της αίτησής της, η αιτήτρια, κληθείσα να καταγράψει τους λόγους για τους οποίους εγκατέλειψε τη χώρα καταγωγής της, ισχυρίστηκε ότι αναγκάστηκε να αποχωρήσει λόγω της κακοποίησης που υφίστατο από τη μητριά της. Ειδικότερα, δήλωσε ότι διέμενε με τη μητριά της, η οποία τη χτυπούσε και τελικά την έδιωξε από το σπίτι, μέχρι τη στιγμή που γνώρισε έναν άνδρα που εργαζόταν σε ταξιδιωτικό πρακτορείο στη Νιγηρία.

 

Ο εν λόγω άνδρας την ενημέρωσε για τη δυνατότητα να σπουδάσει στην Κυπριακή Δημοκρατία και ότι έπρεπε να υποβάλει αίτηση για φοιτητική βίζα, την οποία και υπέβαλε. Της ανέφερε επίσης ότι κάποιος θα την παραλάμβανε από το αεροδρόμιο. Με την άφιξή της, την παρέλαβε ένας άνδρας και την οδήγησε σε ένα σπίτι όπου διέμεναν και άλλα κορίτσια. Ο άνδρας αυτός της είπε να παραμείνει εκεί προς το παρόν και της προσέφερε φαγητό. Κατά τη διαμονή της στο δωμάτιό της, παρατήρησε ότι μερικοί άνδρες εισέρχονταν και εξέρχονταν από άλλα δωμάτια, γεγονός που την ανησύχησε. Η αιτήτρια βρήκε ένα κορίτσι που μιλούσε Αγγλικά και το ρώτησε τι συνέβαινε, αλλά εκείνο της απάντησε ότι δεν ήταν το κατάλληλο άτομο για να της εξηγήσει.

 

Στη συνέχεια, ένας άνδρας εισήλθε στο δωμάτιό της και τη ρώτησε αν μπορούσαν να πάρουν μαζί ένα ποτό. Ακολούθως, ο άνδρας άρχισε να την αγγίζει και προσπάθησε να την φιλήσει. Όταν η αιτήτρια του ζήτησε να σταματήσει, εκείνος την έσπρωξε και ακολούθησε πάλη μεταξύ τους. Ο άνδρας την έβγαλε έξω από το δωμάτιό της και τότε ο άνδρας που την είχε παραλάβει από το αεροδρόμιο της είπε ότι έπρεπε να κοιμηθεί με το συγκεκριμένο άνδρα, διαφορετικά θα την έδιωχνε από το σπίτι. Ο ίδιος άνδρας επέστρεψε αργότερα στο δωμάτιό της και κοιμήθηκε μαζί της. Σε άλλη περίπτωση, ένας δεύτερος άνδρας πήγε στο δωμάτιό της και είχε σεξουαλική επαφή μαζί της. Η αιτήτρια δήλωσε ότι κατά αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε να κοιμάται με αυτούς τους άνδρες, ενώ κάθε φορά που αρνιόταν να κοιμηθεί μαζί τους, δεν της έδιναν φαγητό. Τέλος, η αιτήτρια πρόσθεσε ότι όταν κατάφερε να αποδράσει, συνάντησε έναν άνδρα από τον οποίο ζήτησε βοήθεια (ερυθρό 1, του διοικητικού φακέλου). 

 

Κατά τη διάρκεια της προσωπικής της συνέντευξης ως προς τα προσωπικά της στοιχεία η αιτήτρια επιβεβαίωσε πως έχει καταγωγή από τη Νιγηρία και συγκεκριμένα ότι γεννήθηκε στην Πολιτεία Imo και ότι ακολούθως μετοίκησε στην πόλη Lagos. Μετά το θάνατο της μητέρας της και σε ηλικία δέκα ετών, μετοίκησε στο χωριό του πατέρα της Umudim, Ohekelem, Ngor-Okpala, στην Πολιτεία Imo, όπου διέμεινε με τη γιαγιά της για σύντομο χρονικό διάστημα και επέστρεψε και πάλι στο Lagos, όταν ο πατέρας της ξαναπαντρεύτηκε (ερυθρό 50 1x του διοικητικού φακέλου).

 

Περαιτέρω, ανέφερε ότι είναι χριστιανή ορθόδοξη και ότι ανήκει στην φυλή Igbo (ερυθρό 55 3x του διοικητικού φακέλου).  Αναφορικά με την εκπαίδευση της δήλωσε ότι είναι απόφοιτη δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ερυθρό 52 2χ του διοικητικού φακέλου). Αναφορικά με την πατρική της οικογένεια, δήλωσε ότι ο πατέρας της διαμένει στην Πολιτεία Imo και ότι η μητέρα της έχει αποβιώσει (ερυθρό 51 2χ του διοικητικού φακέλου). Περαιτέρω, δήλωσε ότι έχει μια ετεροθαλή αδελφή από τη μεριά του πατέρα της. Ως προς την επαγγελματική της εμπειρία, δήλωσε ότι στη Νιγηρία εργαζόταν σε κατάστημα πώλησης ρούχων.

 

Ως προς το ταξίδι της στην Κυπριακή Δημοκρατία, δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη Νιγηρία από την περιοχή Lagos και μετέβη αεροπορικώς, μέσω της Κωνσταντινούπολης της Τουρκίας, στις μη ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία της Κύπρου περιοχές (ερυθρό 50 3χ του διοικητικού φακέλου). Τέλος, δήλωσε ότι ταξίδεψε μόνη της και ότι δεν αντιμετώπισε κάποιο πρόβλημα.  Ως προς τους λόγους που την ώθησαν να εγκαταλείψει τη χώρα καταγωγής της, η αιτήτρια κατά το στάδιο της ελεύθερης αφήγησης δήλωσε ότι μετά το θάνατο της μητέρας της, ο πατέρας της την παρέδωσε στη γιαγιά της ώστε να την φροντίζει. Μετά τον εκ νέου γάμο του πατέρα της, διέμεινε μαζί του και με τη νέα σύζυγό του στην πόλη Lagos. Η αιτήτρια ανέφερε ότι η μητριά της την κακομεταχειριζόταν και ότι ο πατέρας της δεν έκανε κάτι γι’ αυτό. Δήλωσε ότι δεν είχε καμία υποστήριξη ως προς την εκπαίδευσή της από τον πατέρα της, την οικογένεια του πατέρα της ή την οικογένεια της μητέρας της και ότι πολλές φορές η μητριά της την έδιωχνε από το σπίτι. Ανέφερε ότι ο πατέρας της ενδιαφερόταν μόνο για τα νέα του παιδιά, ενώ η ίδια παρέμενε χωρίς φροντίδα και χωρίς αίσθηση ελευθερίας κατά την παιδική της ηλικία.

 

Η αιτήτρια δήλωσε ότι γνώρισε έναν άνδρα που εργαζόταν σε ταξιδιωτικό πρακτορείο και της μίλησε για υποτροφία που μπορούσε να λάβει στην Κυπριακή Δημοκρατία. Η ίδια του έδωσε χρήματα για να διευθετήσει τη διαδικασία του ταξιδιού της. Έτσι, ταξίδεψε από τη Νιγηρία προς την Κύπρο και κατά την άφιξή της στο αεροδρόμιο Ercan, την παρέλαβε ένας άνδρας όπως της είχε αναφερθεί εκ των προτέρων.

 

Όπως ανέφερε, ο άνδρας αυτός την οδήγησε σε ένα σπίτι όπου βρίσκονταν μόνο γυναίκες. Της έδειξε το δωμάτιό της και της είπε ότι θα παρέμενε εκεί. Η αιτήτρια ανέφερε ότι παρατήρησε πως πολλοί άνδρες εισέρχονταν και εξέρχονταν από το σπίτι, γεγονός που την ανησύχησε. Δήλωσε ότι ένας άνδρας εισήλθε στο δωμάτιό της, άρχισε να την αγγίζει και όταν εκείνη αντέδρασε, ειδοποίησε τον άνδρα που την είχε παραλάβει από το αεροδρόμιο. Η αιτήτρια δήλωσε ότι είχε σεξουαλική επαφή με τον άνδρα αυτόν παρά τη θέλησή της και ότι το ίδιο συνέβη και τις επόμενες ημέρες με άλλους άνδρες. Ανέφερε ότι ο άνδρας που την είχε παραλάβει από το αεροδρόμιο της πήρε το τηλέφωνο και το διαβατήριο.

 

Η αιτήτρια ανέφερε ότι στις 6 Ιανουαρίου κατάφερε να δραπετεύσει, ενώ βρισκόταν σε σούπερ μάρκετ μαζί με τον άνδρα από το αεροδρόμιο. Διέφυγε και συνάντησε έναν άνδρα, στον οποίο εξήγησε τι της είχε συμβεί. Ο άνδρας αυτός κάλεσε έναν φίλο του, στον οποίο η αιτήτρια έδωσε 300 δολάρια προκειμένου να την οδηγήσει σε ασφαλές μέρος. Ο άνδρας αυτός την μετέφερε σε μια περιοχή και την άφησε εκεί. Ακολούθως, στις 7 Ιανουαρίου, όπως δήλωσε, την πλησίασε ένας άνδρας στον οποίο εξήγησε τί είχε συμβεί και εκείνος την οδήγησε σε μια οργάνωση όπου έλαβε βοήθεια (για όλα τα ανωτέρω βλ. ερυθρά 49 2χ, 48 1χ του διοικητικού φακέλου).

 

Κατά το στάδιο των διευκρινίσεων που ακολούθησε, δόθηκε η ευκαιρία στην αιτήτρια μέσω πρόσθετων ερωτήσεων να εμπλουτίσει την επιχειρηματολογία της και να αποσαφηνίσει τα κρίσιμα γεγονότα της αφήγησής της. Η αιτήτρια δήλωσε ότι, όταν ζούσε με τη γιαγιά της, εκείνη τη μεταχειριζόταν καλά, αλλά «όχι σαν μητέρα». Η γιαγιά της την πήρε κοντά της «από λύπηση» και η οικογένεια της μητέρας της έτρεφε αρνητικά αισθήματα προς τη μητέρα της και κατ’ επέκταση, προς την ίδια. Σε ερώτηση πώς μπορεί να ισχυρίζεται ότι η γιαγιά της την μισούσε, αφού την φρόντιζε, η αιτήτρια απάντησε ότι η γιαγιά της την πήρε κοντά της μόνο από οίκτο και ότι γενικότερα «κανείς δεν ήθελε τη μητέρα της» (ερυθρό 48 του διοικητικού φακέλου). Δήλωσε επίσης ότι η νέα σύζυγος του πατέρα της την κακομεταχειριζόταν και ότι στη χώρα και στη φυλή της τα κορίτσια δεν τυγχάνουν φροντίδας όπως τα αγόρια, προσθέτοντας ότι «αν ήταν αγόρι, θα ήταν διαφορετική η συνθήκη».

 

Αναφορικά με τον πατέρα της, η αιτήτρια δήλωσε ότι «αγαπά τα νέα του παιδιά», ένα αγόρι και ένα κορίτσι και ότι τα μεταχειρίζεται καλά. Σε ερώτηση πώς εξηγείται η καλή μεταχείριση της κόρης του, αφού προηγουμένως είχε αναφέρει ότι στη χώρα της οι κόρες δεν έχουν αξία, η αιτήτρια απάντησε ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά και ότι στη φυλή της δίνεται ιδιαίτερη προτεραιότητα στους γιους, επειδή τα κορίτσια χάνουν το οικογενειακό όνομα μετά το γάμο (ερυθρό 47 του διοικητικού φακέλου).

 

Ως προς τον λόγο που η μητριά της ζήτησε από τον πατέρα της να πάει η αιτήτρια να ζήσει μαζί τους αντί με τη γιαγιά της, η αιτήτρια δήλωσε ότι θεωρεί πως η μητριά της «ήθελε βοήθεια στο σπίτι». Περιέγραψε ότι η μητριά της τη μεταχειριζόταν «πολύ άσχημα», ότι «ποτέ δεν την αγάπησε», ότι της υπενθύμιζε συνεχώς τη μητέρα της και ότι την χτυπούσε και την ανάγκαζε να κοιμάται στο δρόμο. Η αιτήτρια δήλωσε ότι ο πατέρας της είχε την ίδια στάση με τη μητριά της, αλλά όταν έβλεπε τραύματα στο σώμα της έδειχνε λύπη και της ζητούσε συγγνώμη. Ωστόσο, δήλωσε ότι, αυτό δεν σήμαινε ότι την αγαπούσε, καθώς δεν έκανε κάτι για να σταματήσει τη συμπεριφορά της μητριάς.

 

Η αιτήτρια ανέφερε ότι δεν επέστρεψε στη γιαγιά της και επέλεξε να εγκαταλείψει τη χώρα της, διότι η γιαγιά της απεβίωσε το 2018. Σχετικά με τον άνδρα από το ταξιδιωτικό πρακτορείο που τη βοήθησε να ταξιδέψει, η αιτήτρια δήλωσε ότι τον γνώρισε στο κατάστημα που εργαζόταν. Εξήγησε ότι ο άνδρας αυτός ήταν πελάτης και ότι είχε εκμυστηρευτεί στον εργοδότη της τα προβλήματα που αντιμετώπιζε. Ο εργοδότης της, σύμφωνα με τα λεγόμενά της, ενημέρωσε το συγκεκριμένο πελάτη για την κατάστασή της ώστε να τη βοηθήσει (ερυθρό 47 1χ του διοικητικού φακέλου).  Η αιτήτρια δήλωσε ότι ο άνδρας από το ταξιδιωτικό πρακτορείο της είπε ότι μπορούσε να λάβει υποτροφία και να σπουδάσει δωρεάν. Σύμφωνα με τα λεγόμενά της, ο άνδρας αυτός ζήτησε χρήματα για τη διαδικασία της θεώρησης (visa) και όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Εξήγησε ότι τα χρήματα που του έδωσε, προήλθαν από το μισθό της και από χρήματα του πατέρα της, τα οποία έλαβε κρυφά χωρίς εκείνος να το γνωρίζει.

 

Σχετικά με την κατοικία στην οποία διέμεινε στις μη ελεγχόμενες από την Δημοκρατία της Κύπρου περιοχές, η αιτήτρια περιέγραψε ότι ήταν ένα διαμέρισμα με πολλά δωμάτια, σαν «ξενοδοχείο». Ανέφερε ότι δεν μπορούσε να θυμηθεί τον αριθμό των δωματίων. Όσον αφορά τον αριθμό των κοριτσιών που έμεναν εκεί, δήλωσε ότι ήταν «πολλά» και ότι δεν μπορούσε να τα μετρήσει (ερυθρό 46 του διοικητικού φακέλου).  Σχετικά με τον άνδρα που την παρέλαβε από το αεροδρόμιο Ερκάν, η αιτήτρια ανέφερε ότι δεν γνωρίζει το όνομά του. Περαιτέρω, δήλωσε ότι ο εν λόγω άνδρας, της είπε ότι έπρεπε να συνευρίσκεται σεξουαλικά με τους άνδρες που επισκέπτονταν το σπίτι, διαφορετικά θα την ανάγκαζε να φύγει από εκεί. Όσον αφορά το αν κρατείτο παρά τη θέλησή της, η αιτήτρια απάντησε αρνητικά, καθώς της είχε πει ότι θα μπορούσε να διαμείνει εκεί αν το επιθυμούσε. Ανέφερε ότι η πόρτα του δωματίου της δεν ήταν κλειδωμένη και ότι ο άνδρας δεν την πλήρωνε, αλλά της παρείχε φαγητό και αγόραζε τα προϊόντα που ήθελε να χρησιμοποιήσει στο δωμάτιό της (ερυθρό 45 1χ του διοικητικού φακέλου).

 

Η αιτήτρια δήλωσε ότι δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη Νιγηρία. Αν η μητέρα της ήταν ζωντανή, αυτή θα ήταν ο μόνος λόγος για να επιστρέψει (ερυθρό 43 του διοικητικού φακέλου) και δήλωσε ότι δεν πιστεύει ότι θα μπορούσε να βρει εργασία.  Όταν της ζητήθηκε να αναφέρει εάν πέραν των άλλων λόγων που ήδη έχει αναφέρει, ένας από τους λόγους που μετέβη στη Δημοκρατία της Κύπρου ήταν οικονομικός, η αιτήτρια εξήγησε ότι ο λόγος ήταν ο πατέρας της και η μητριά της, προσθέτοντας ότι κανένας δεν φρόντιζε για εκείνη, και ότι όταν γνώρισε τον άνδρα που της μίλησε για την υποτροφία, χαρήκε πολύ (ερυθρό 43 του διοικητικού φακέλου).

 

Ο αρμόδιος λειτουργός αξιολογώντας τους ισχυρισμούς που παρέθεσε στην αφήγησή της η αιτήτρια, διέκρινε στην έκθεση - εισήγησή του τρεις ουσιώδεις ισχυρισμούς, οι οποίοι προκύπτουν από τις δηλώσεις της αιτήτριας ως κατωτέρω: (1) Τα προσωπικά στοιχεία, τη χώρα καταγωγής και τον τόπο τελευταίας συνήθους διαμονής της αιτήτριας, (2) Η αιτήτρια έφυγε από τη Νιγηρία επειδή ήθελε να συνεχίσει την εκπαίδευσή της και (3) Η αιτήτρια υπήρξε θύμα εμπορίας προσώπων στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές.

 

Ο αρμόδιος λειτουργός έκανε αποδεκτό τον ισχυρισμό της αιτήτριας ως προς τα προσωπικά της στοιχεία καθώς οι δηλώσεις της αιτήτριας κρίθηκαν σαφείς, συνεκτικές ενώ διασταυρώθηκαν από εξωτερικές πηγές πληροφόρησης.

 

Αντιθέτως, ο αρμόδιος λειτουργός δεν αποδέχθηκε το δεύτερο ισχυρισμό της αιτήτριας, ότι εγκατέλειψε τη Νιγηρία επειδή επιθυμούσε να συνεχίσει την εκπαίδευσή της, καθότι εντοπίστηκαν αντιφάσεις στους ισχυρισμούς της. Ειδικότερα, κρίθηκε ότι η αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητική εξήγηση για το λόγο που ένας εντελώς άγνωστος της προσέφερε υποτροφία σε άλλη χώρα.  Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, ο λειτουργός έκρινε, ότι δεν είναι δυνατόν να γίνει επιβεβαίωση εάν ο πατέρας της τη στήριζε ή όχι στο να συνεχίσει τις σπουδές της πέραν της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και εισηγήθηκε ότι οι δηλώσεις της αιτήτριας στερούνται λεπτομερειών και η ίδια προέβη σε αντιφατικούς ισχυρισμούς.

 

Ομοίως, ο τρίτος ισχυρισμός της αιτήτριας, δεν έγινε αποδεκτός, καθότι κρίθηκε ότι η αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να δώσει ικανοποιητικές και επαρκείς πληροφορίες. Ειδικότερα, ο λειτουργός έκρινε ότι η αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να περιγράψει το σπίτι ή το δωμάτιο στο οποίο διέμενε στις μη ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία της Κύπρου περιοχές, ενώ δεν γνώριζε με πόσα κορίτσια συγκατοικούσε. Περαιτέρω, δεν δέχτηκε κάποια απειλή από τον άνδρα που την παρέλαβε από το αεροδρόμιο, δεν ήταν κλειδωμένη στο σπίτι και της παρείχαν φαγητό και ό,τι άλλο ήθελε, ενώ όπως δήλωσε πήγαινε ακόμη και στο σούπερ μάρκετ μαζί του για να επιλέγει η ίδια τα προϊόντα.  Επιπλέον, κρίθηκε ότι η αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να περιγράψει περαιτέρω τη διαφυγή της. Ως εκ τούτου, ο λειτουργός έκρινε ότι η εσωτερική αξιοπιστία του συγκεκριμένου ισχυρισμού δεν τεκμηριώνεται.

 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, ο λειτουργός προχώρησε σε έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, από τις οποίες διαφαίνεται ότι οι περισσότερες από τις γυναίκες που είναι θύματα εμπορίας ανθρώπων στην Ευρωπαϊκή Ένωση προέρχονται από την Υποσαχάρια Αφρική, ενώ πολλά από τα θύματα προέρχονται από τη Νιγηρία. Ωστόσο, ο λειτουργός έκρινε, λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω, ότι η αξιοπιστία των δηλώσεων της αιτήτριας δεν τεκμηριώνεται και δεν αποδέχτηκε τον εν λόγω ισχυρισμό.

 

Υπό το φως του μοναδικού αποδεκτού ισχυρισμού σχετικά με τα προσωπικά στοιχεία της αιτήτριας, ο αρμόδιος λειτουργός συνήγαγε κατά την αξιολόγηση κινδύνου, αφού παρέθεσε πληροφορίες αναφορικά με την επικρατούσα κατάσταση ασφαλείας στη χώρα καταγωγής της και συγκεκριμένα στην περιοχή Lagos, λαμβάνοντας υπόψη και το ατομικό της προφίλ, ότι δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι να πιστεύεται ότι συντρέχει εύλογη πιθανότητα να αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της.

 

Ακολούθως, κατά τη νομική ανάλυση κρίθηκε πως δεν προκύπτει βάσιμος φόβος δίωξης βάσει του άρθρου 3 του περί Προσφύγων Νόμου, αλλά ούτε και πραγματικός κίνδυνος σοβαρής βλάβης στο πλαίσιο του άρθρου 19 του Περί Προσφύγων Νόμου. Ειδικότερα, κατά την αξιολόγηση των προϋποθέσεων του άρθρου 19 (2) (α) και (β) του Περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, κρίθηκε πως η αιτήτρια κατά την επιστροφή της στην Νιγηρία, δεν θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης. Κατά την αξιολόγηση των προϋποθέσεων του άρθρου 19 (2) (γ) του Περί Προσφύγων Νόμου, Ν.6(Ι)/2000, ο λειτουργός κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αιτήτρια δεν θα αντιμετωπίσει πραγματικό κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, αφού  η κατάσταση στην περιοχή του Lagos, δεν χαρακτηρίζεται από καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης.   Το περιεχόμενο της υπό αναφορά Έκθεσης-Εισήγησης, εξέτασε ο αρμόδιος εξουσιοδοτημένος από τον Υπουργό Εσωτερικών λειτουργός, που εκτελεί καθήκοντα Προϊσταμένου και απέρριψε το αίτημα της αιτήτριας.

 

Στα πλαίσια εξέτασης της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης, προχωρώ να εξετάσω κατ’ ουσίαν το αίτημα της αιτήτριας λαμβάνοντας υπόψη βεβαίως όλα όσα τέθηκαν ενώπιόν μου από τους συνηγόρους της, αλλά και από τη συνήγορο που εκπροσωπεί τους καθ’ ων η αίτηση. 

 

Παρατηρώ από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον μου και από στοιχεία του διοικητικού φακέλου, ότι οι καθ’ ων η αίτηση παρέλειψαν να σχολιάσουν τον ισχυρισμό της αιτήτριας περί του ότι την κακομεταχειριζόταν η μητριά της.  Ως εκ τούτου, κρίνω ότι το αρμόδιο όργανο δεν προέβη στη δέουσα υπό τις περιστάσεις έρευνα, με αποτέλεσμα ο σχετικός λόγος ακυρώσεως που προβάλλουν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι της αιτήτριας περί έλλειψης δέουσας έρευνας εκ μέρους του αρμόδιου οργάνου να οδηγείται σε επιτυχία.

 

Ωστόσο, η κατάληξή μου ως προς το ότι πάσχει η νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, δεν καθορίζει την τύχη της υπό κρίση προσφυγής ενόψει της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου να προβαίνει σε έλεγχο της προσβαλλόμενης απόφασης, εξετάζοντας τα γεγονότα και τα νομικά ζητήματα που την διέπουν. Προχωρώ, συναφώς, σε διαμόρφωση και αξιολόγηση των ουσιωδών πραγματικών περιστατικών ως προκύπτουν από το αφήγημα της αιτήτριας. Ο πρώτος ουσιώδης ισχυρισμός αφορά την ταυτότητα, το προφίλ και τη χώρα καταγωγής της αιτήτριας, ο οποίος έγινε αποδεκτός από την Υπηρεσία Ασύλου και δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό, εφόσον προκύπτει πως ορθά διαμορφώθηκε και έγινε αποδεκτός.

 

Αναφορικά με το δεύτερο ουσιώδη ισχυρισμό, σε σχέση με το ότι εγκατέλειψε τη χώρα της για να σπουδάσει κρίνω ότι η αιτήτρια ήταν πειστική στις δηλώσεις της. Η αιτήτρια παρέθεσε συγκεκριμένες πληροφορίες που αφορούν την επιθυμία της να σπουδάσει και τον τρόπο και την αφορμή για την οποία αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χώρα της και διακρίνω πως τεκμηριώνεται ο ισχυρισμός της από το αφήγημα της κατά τη συνέντευξη.  Ως εκ τούτου, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός γίνεται αποδεκτός.

 

Περαιτέρω, ως προς τον τρίτο ισχυρισμό της αιτήτριας, ότι υπήρξε θύμα εμπορίας προσώπων στις μη ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές θα πρέπει να αναφέρω πως διαφαίνεται από το αφήγημα ότι η αιτήτρια δεν ήταν σε θέση να προβάλει τον ισχυρισμό της με συνέπεια και λεπτομέρεια, αφού δεν παρουσίασε με τρόπο συνεκτικό και λεπτομερή τα όσα αφορούν τον πυρήνα του αιτήματός της.  Η αιτήτρια δεν έδωσε επαρκείς πληροφορίες για το ζήτημα αυτό.  Ενόψει των ανωτέρω δεδομένων διαπιστώνω πως η εσωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού της δεν τεκμηριώθηκε, εφόσον στήριξε τον πυρήνα του αιτήματός της σε αναφορές οι οποίες δεν υποδηλώνουν ότι βίωσε όσα περιγράφει.

 

Ως προς την εξωτερική αξιοπιστία του ισχυρισμού, διεξήγαγα έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης, από την οποία προέκυψε πως σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της EUAA για τη Νιγηρία, οι Νιγηριανοί κατατάσσονται πρώτοι μεταξύ των πέντε κορυφαίων εθνικοτήτων θυμάτων εμπορίας ανθρώπων που εντοπίστηκαν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.^[1] Τα περισσότερα θύματα είναι γυναίκες, οι οποίες διακινούνται κυρίως για σκοπούς σεξουαλικής εκμετάλλευσης.^[2] Η εμπορία ανθρώπων λαμβάνει χώρα τόσο εσωτερικά στη Νιγηρία όσο και διασυνοριακά, με άτομα να μεταφέρονται από τη Νιγηρία σε αφρικανικές και ευρωπαϊκές χώρες, ενώ τα θύματα μπορεί επίσης να προέρχονται από άλλες περιοχές.

 

Γυναίκες και κορίτσια διακινούνται για σεξουαλική εκμετάλλευση σε χώρες της Ευρώπης, όπως η Αυστρία, η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Λετονία, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Σουηδία, η Μάλτα και η Δανία. Γενικά, νεαρές γυναίκες θύματα εμπορίας στη Νιγηρία, στρατολογούνται στην πορνεία μέσω εξαναγκαστικής απαγωγής, πίεσης από τους γονείς τους ή παραπλανητικών συμφωνιών μεταξύ των γονέων και των διακινητών.^[3] Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι Νιγηριανές γυναίκες θύματα εμπορίας δεν αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως θύματα. Κάποιες αναζητούν οι ίδιες τους διακινητές ή τους προσεγγίζουν μέσω συγγενών ή φίλων, επιδιώκοντας οικονομική ευκαιρία. Η φτώχεια, οι συγκρούσεις, η ελλιπής εκπαίδευση, οι κοινωνικές πιέσεις και οι πολιτισμικές νόρμες αποτελούν βασικούς παράγοντες που καθιστούν τις γυναίκες ευάλωτες στους διακινητές.

 

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι Νιγηριανοί αποτέλεσαν την κορυφαία εθνικότητα θυμάτων εμπορίας ανθρώπων στην ΕΕ το 2022, με πάνω από 1.200 θύματα από τα 10.093 καταγεγραμμένα.^[4] Γυναίκες και κορίτσια διακινούνται για σεξουαλική εκμετάλλευση σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Αυστρία^[5], ενώ η Frontex ανέφερε ότι αποτελούν μεταξύ των κύριων εθνικοτήτων που διακινούνται προς τις νότιες ευρωπαϊκές χώρες για εκμετάλλευση σε ιδιωτικά διαμερίσματα, μπαρ και νυχτερινά κέντρα^[6].

 

Περαιτέρω, η Νιγηρία υιοθέτησε τον Νόμο περί Επιβολής και Διοίκησης της Απαγόρευσης της Εμπορίας Προσώπων το 2003, ο οποίος τροποποιήθηκε το 2015, και αποτελεί τη νομική βάση για την αντιμετώπιση της εμπορίας ανθρώπων στη Νιγηρία.^[7] Ο νόμος του 2003 ίδρυσε την Εθνική Υπηρεσία για την Απαγόρευση της Εμπορίας Προσώπων (NAPTIP) για την επιβολή του Νόμου και το συντονισμό της νομοθεσίας σχετικά με την εμπορία ανθρώπων και τα συναφή αδικήματα.

 

Στις 28 Απριλίου 2022, η NAPTIP εγκαινίασε το Εθνικό Σχέδιο Δράσης κατά της Εμπορίας Προσώπων 2022-2026 (NAP). Το NAP αποτελεί το στρατηγικό σχέδιο για την καθοδήγηση των δράσεων κατά της εμπορίας προσώπων. Το Υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών (USDOS) ανέφερε το 2023 ότι η κυβέρνηση αύξησε τη «δυνατότητα αντιμετώπισης της εμπορίας ανθρώπων» σε σύγκριση με την προηγούμενη περίοδο αναφοράς.^[8] Οι προσπάθειες της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της εμπορίας ανθρώπων περιλάμβαναν την έναρξη περισσότερων ερευνών, διώξεων και καταδικαστικών αποφάσεων εις βάρος διακινητών, τον εντοπισμό περισσότερων θυμάτων και την παραπομπή τους στην απαραίτητη βοήθεια, καθώς και την εφαρμογή του «πρωτοκόλλου παράδοσης για την παραπομπή παιδιών-στρατιωτών, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων θυμάτων εμπορίας».^[9]

 

Ως προς τον ενδεχόμενο στιγματισμό και τις κοινωνικές συνέπειες των  επαναπατριζόμενων, παρατηρείται ότι συχνά αντιμετωπίζουν στιγματισμό από την οικογένεια και την κοινότητα, γεγονός που δημιουργεί εχθρικό περιβάλλον.[10] Σε ορισμένες περιπτώσεις, το στίγμα συνδυάζεται με το οικονομικό βάρος αποπληρωμής χρεών, δυσχεραίνοντας ή καθιστώντας αδύνατη την ασφαλή επανεγκατάστασή τους.[11] Οι στάσεις των οικογενειών ποικίλλουν: κάποιοι τους υποδέχονται με κατανόηση, ενώ άλλοι τους απορρίπτουν για να αποφύγουν την «ντροπή», κατηγορώντας τους για την αναχώρησή τους ή για εμπειρίες βιασμού και σεξουαλικής εκμετάλλευσης.[12] Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι επαναπατριζόμενοι απομακρύνονται από την κοινότητα.

 

Παρόλο που υπάρχουν πληροφορίες που επιβεβαιώνουν την κατάσταση που επικαλείται η αιτήτρια αυτό δεν αρκεί για να στοιχειοθετηθεί καθεστώς διεθνούς προστασίας.  Η έλλειψη εσωτερικής συνοχής στους ισχυρισμούς της και η έλλειψη επαρκών λεπτομερειών και βιωματικών περιγραφών στην αφήγηση της αιτήτριας είναι τέτοια που στο πλαίσιο της συνολικής αξιολόγησης και αποτίμησης των στοιχείων της υπόθεσης, δεν επαρκεί η επιβεβαίωση ότι διακινούνται κορίτσια από τη χώρα τους σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για σεξουαλική εκμετάλλευση.  Ούτως ή άλλως η αιτήτρια είχε ενώπιον της όλα τα στοιχεία που αφορούσαν την αμφισβήτηση του ισχυρισμού της από την Υπηρεσία Ασύλου και θα μπορούσε να ενισχύσει τον ισχυρισμό της ή και να αντικρούσει τα όσα κρίθηκαν αρνητικά από την Υπηρεσία Ασύλου με το ορθό δικονομικό διάβημα, πράγμα όμως που δεν έπραξε.  Για να καταστούν αποδεκτοί οι ισχυρισμοί της αιτήτριας, απαιτείται να συνοδεύονται από σαφή, λεπτομερή και εξατομικευμένα στοιχεία που να αποδεικνύουν τον ουσιώδη ισχυρισμό της.  Κατά συνέπεια, με δεδομένο ότι η αιτήτρια δεν κατάφερε να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό της, εφόσον προέβη σε αοριστίες και γενικολογίες κατά το αφήγημά της, ο δεύτερος ουσιώδης ισχυρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.

 

Προχωρώ στην εξέταση του τέταρτου ουσιώδη ισχυρισμού που σχηματίστηκε αφού εντοπίστηκε το σφάλμα της Υπηρεσίας Ασύλου, περί του ότι η αιτήτρια ανέφερε ότι η μητριά της την κακομεταχειριζόταν και ότι ο πατέρας της δεν έκανε κάτι για να το αποτρέψει. Η αιτήτρια συγκεκριμένα δήλωσε ότι δεν είχε καμία υποστήριξη ως προς την εκπαίδευσή της από τον πατέρα της, την οικογένεια του πατέρα της ή την οικογένεια της μητέρας της και ότι πολλές φορές η μητριά της την έδιωχνε από το σπίτι. Ανέφερε ότι ο πατέρας της ενδιαφερόταν μόνο για τα νέα του παιδιά, ενώ η ίδια παρέμενε χωρίς φροντίδα και χωρίς αίσθηση ελευθερίας κατά την παιδική της ηλικία. Δήλωσε επίσης ότι η νέα σύζυγος του πατέρα της την κακομεταχειριζόταν και ότι στη χώρα και στη φυλή της τα κορίτσια δεν τυγχάνουν φροντίδας όπως τα αγόρια, προσθέτοντας ότι «αν ήταν αγόρι, θα ήταν διαφορετικά».  Πρόσθετα η αιτήτρια δήλωσε πως η μητριά της την ήθελε στο σπίτι τους για να τη βοηθάει.  Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης της δεν ήταν σε θέση να παράσχει συγκεκριμένα ή εξατομικευμένα στοιχεία που να επιτρέπουν την αξιολόγηση του ισχυρισμού της.  Η ίδια περιορίστηκε σε γενικές αναφορές χωρίς να περιγράψει περιστατικά σωματικής, λεκτικής ή ψυχολογικής βίας και χωρίς να προσδιορίσει χρόνο, διάρκεια ή συχνότητα των περιστατικών.  Ελλείπουν επίσης κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με το λόγο που η μητριά την κακομεταχειριζόταν καθώς και τον τρόπο με τον οποίο την επηρέαζαν.  Η αιτήτρια δεν ήταν συγκεκριμένη στις δηλώσεις της ούτε πειστική στις αναφορές της επί αυτού του ισχυρισμού και δεν τέθηκε οτιδήποτε ενώπιον μου από τα οποία να προκύπτει τεκμηρίωση της εσωτερικής αξιοπιστίας των δηλώσεών της.

 

Θεωρώ χρήσιμο να διεξάγω έρευνα σε εξωτερικές πηγές πληροφόρησης προκειμένου να διασταυρώσω την εξωτερική αξιοπιστία των ισχυρισμών της.  Ειδικότερα, όσον αφορά την ενδοοικογενειακή βία και τη βία με βάση το φύλο στην πολιτεία του Lagos της Νιγηρίας, από πληροφορίες σε έγκυρη πηγή προκύπτει σύμφωνα με σχετική αναφορά του Φεβρουάριου του 2022, ότι «η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών ήταν 'πολύ διαδεδομένη' στην πολιτεία Lagos, με ‘τη σεξουαλική και την ενδοοικογενειακή βία να κατατάσσονται στην πρώτη και δεύτερη θέση αντίστοιχα'», ενώ σε παρόμοια αναφορά του Νοεμβρίου του 2023, καταγράφεται επίσης ότι «η έμφυλη βία και η σεξουαλική παρενόχληση ήταν 'διαδεδομένες' σε πολλές 'άτυπες κοινότητες' σε ολόκληρο το Lagos».^[13] Σύμφωνα με έκθεση της EUAA, η οποία δημοσιεύτηκε το 2024, βάση στοιχείων που καταγράφηκαν από τοπικό μέσο ενημέρωσης, «ο αριθμός των περιστατικών έμφυλης βίας αυξήθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια, δηλαδή από το 2019, και 'εκτινάχθηκε το 2022 και το 2023», ενώ η πολιτεία του Lagos, «…κατατάχθηκε μεταξύ των πέντε κορυφαίων πολιτειών με τα υψηλότερα αναφερόμενα περιστατικά έμφυλης βίας στη Νιγηρία το 2024.». [14]

 

Αναφορικά με τη δυνατότητα κρατικής προστασίας, σύμφωνα με απάντηση σε ερώτημα που ετοίμασε η EUAA και δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 2023 για την ενδοοικογενειακή βία στη Νιγηρία,^[15] η Πρωτοβουλία για Ίσα Δικαιώματα σε μια έκθεση του 2021 περιέγραψε ότι δεν υπάρχει ομοιομορφία σε ολόκληρη τη Νιγηρία όσον αφορά την προστασία των γυναικών και των κοριτσιών και των ατόμων από τη βία λόγω φύλου, συμπεριλαμβανομένης της ενδοοικογενειακής βίας^[16].  Σύμφωνα με τη Γενική Έκθεση Πληροφοριών του 2023 για τη Νιγηρία από το Υπουργείο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ολλανδίας, η οποία επικαλείται πολλές πηγές, συμπεριλαμβανομένων εμπιστευτικών πηγών, η ενδοοικογενειακή βία θεωρήθηκε «οικογενειακό ζήτημα» και οι αστυνομικοί «αρνήθηκαν να εμπλακούν, ειδικά εάν η φερόμενη κατάχρηση δεν ήταν ασυμβίβαστη με τους τοπικούς εθιμικούς κανόνες». Οι επιζήσασες της έμφυλης βίας αντιμετώπιζαν συχνά περιφρονητική μεταχείριση, οικονομικούς εκβιασμούς, στερεότυπα για το φύλο και έλλειψη ενσυναίσθησης εκτός από την επίρριψη ευθυνών (victim-blaming)  όταν κατήγγειλαν τις επιθέσεις στην αστυνομία.^[17]

 

Ειδικά ως προς την Πολιτεία Lagos, καταγράφεται, σύμφωνα με τοπική Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) αναφορικά με την ισχύ του Νόμου περί (Απαγόρευσης) Βίας κατά Προσώπων (VAPP) του 2015 ανά πολιτεία στη Νιγηρία, πως (αντί του VAPP) υφίσταται ο νόμος περί προστασίας κατά της ενδοοικογενειακής βίας, που «περιλαμβάνει ορισμένες από τις διατάξεις που βρίσκονται στον VAPP», και που αποσκοπεί στην «παροχή προστασίας από την ενδοοικογενειακή βία και για συναφείς σκοπούς» και «προσφέρει προστασία σε οποιοδήποτε άτομο που έχει υποστεί ή φέρεται να έχει υποστεί πράξη ενδοοικογενειακής βίας».[18]

 

Από την ανωτέρω ανάλυση προκύπτει ότι οι γυναίκες στη Νιγηρία είναι συχνά θύματα ενδοοικογενειακής βίας.  Αυτό βεβαίως δεν μπορεί να επιβεβαιώσει συνολικά τον ισχυρισμό της αιτήτριας η οποία για τους λόγους που έχω επεξηγήσει εκτενέστερα προηγουμένως κρίθηκε εσωτερικά αναξιόπιστη στις δηλώσεις της.  Κατά συνέπεια ο τέταρτος ουσιώδης ισχυρισμός δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.

 

Το άρθρο 3 του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 προβλέπει πως (υπογράμμιση του παρόντος Δικαστηρίου):  «Ως πρόσφυγας αναγνωρίζεται το πρόσωπο που, λόγω βάσιμου φόβου καταδίωξης του για λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς, ιθαγένειας ή ιδιότητας μέλους συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου ή πολιτικών αντιλήψεων, είναι εκτός της χώρας της ιθαγενείας του και δεν είναι σε θέση, ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν είναι πρόθυμο, να χρησιμοποιήσει την προστασία της χώρας αυτής […]».

 

Βάσει της ανωτέρω ανάλυσης στο σύνολό της, κρίνω ότι δεν υπάρχει κάποιος βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης της αιτήτριας σε περίπτωση επιστροφής της στη χώρα καταγωγής της.  Είναι ξεκάθαρο τόσο από το άρθρο 3 του Ν.6(Ι)/2000, όσο και από το άρθρο 1 Α της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, πως για να αναγνωριστεί πρόσωπο ως πρόσφυγας, θα πρέπει να αποδεικνύεται βάσιμος και δικαιολογημένος φόβος δίωξης, του οποίου τόσο το υποκειμενικό, όσο και το αντικειμενικό στοιχείο, πρέπει να εκτιμηθούν από το αρμόδιο όργανο προτού καταλήξει σε απόφαση (Βλ. σχ. παρ.37 και 38 του Εγχειριδίου για τις Διαδικασίες και τα Κριτήρια Καθορισμού του Καθεστώτος των Προσφύγων, της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών).

 

Ως νομολογιακά έχει κριθεί, γενικοί και αόριστοι ισχυρισμοί, καθώς και ισχυρισμοί για κίνδυνο ζωής χωρίς στοιχειοθετημένες και τεκμηριωμένες αναφορές, δεν θεμελιώνουν βάσιμο φόβο δίωξης ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης, ώστε να ισοδυναμεί με εκείνη της προσβολής των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου από τα οποία δεν χωρεί παρέκκλιση και δεν στοιχειοθετεί περιστάσεις, οι οποίες λαμβανομένης υπόψη της εξατομικευμένης κατάστασης της αιτήτριας να συνιστούν απειλή έτσι ώστε ευλόγως να δύναται να θεωρηθεί ότι η αιτήτρια έχει βάσιμο φόβο δίωξης (βλ. απόφασή στην υπόθεση υπ' αριθμόν 121/20, A.S.R. v. Κυπριακή Δημοκρατία, ημερομηνίας 31/7/2020).  Κατά συνέπεια, προκύπτει πως δεν συντρέχουν στο πρόσωπο της αιτήτριας εκείνα τα υποκειμενικά και αντικειμενικά στοιχεία που στοιχειοθετούν δικαιολογημένο φόβο δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3(1) του Περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000.

 

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έχω αναλύσει ανωτέρω, δεν στοιχειοθετούνται ούτε οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 του Ν. 6(Ι)/2000, για να παρασχεθεί στην αιτήτρια το καθεστώς συμπληρωματικής προστασίας, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναφορικά με τον κίνδυνο να υποστεί σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της.

 

Για τη διαπίστωση αυτού του πραγματικού κινδύνου θα πρέπει να υπάρχουν, όπως ρητά προνοεί το άρθρο 19(1), του Ν. 6(Ι)/2000, «ουσιώδεις λόγοι».  Περαιτέρω, σοβαρή βλάβη ή σοβαρή και αδικαιολόγητη βλάβη κατά το εδάφιο (2) του άρθρου 19, του Ν. 6 (Ι)/2000 σημαίνει κίνδυνο αντιμετώπισης θανατικής ποινής ή εκτέλεσης βασανιστηρίων ή απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας ή να υπάρχει σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου, λόγω αδιάκριτης άσκησης βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης (Βλ. Galina Bindioul v. Αναθεωρητική Αρχή Προσφύγων, Υποθ. Αρ. 685/2012, ημερομηνίας 23/04/13 και Mushegh Grigoryan κ.α. v. Κυπριακή Δημοκρατία, Υποθ. Αρ. 851/2012, ημερομηνίας 22/9/2015), ECLI:CY:AD:2015:D619, ECLI:CY:AD:2015:D619).

 

Ο αρμόδιος λειτουργός, διεξήγαγε έρευνα για την κατάσταση ασφαλείας στον τόπο διαμονής της αιτήτριας, από την οποία προέκυψε ότι δεν υφίστατο εύλογη πιθανότητα η αιτήτρια να αντιμετώπιζε δίωξη ή πραγματικό κίνδυνο σοβαρής βλάβης.  Ως εκ τούτου, κρίθηκε πως δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για παραχώρηση καθεστώτος συμπληρωματικής προστασίας.  Σε κάθε περίπτωση, διεξήγαγα περαιτέρω έρευνα σχετικά με την κατάσταση ασφαλείας στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής της αιτήτριας, σε πρόσφατες πηγές πληροφόρησης, στα πλαίσια βεβαίως της ex nunc δικαιοδοσίας του παρόντος Δικαστηρίου και προς εκπλήρωση της υποχρέωσης του Δικαστηρίου για έλεγχο της ορθότητας της προσβαλλόμενης απόφασης.  

 

Αναφορικά με την Πολιτεία Lagos, η έρευνα που εξέδωσε για τη Νιγηρία η EUAA τον Νοέμβριο του 2025^[19] αναφέρει ότι τον Μάιο του 2025, η Punch περιέγραψε την πολιτεία Lagos ως επίκεντρο αιρέσεων και εγκληματικότητας, περιλαμβανομένων ένοπλων ληστειών, εγκλημάτων που σχετίζονται με ναρκωτικά, κλοπών αυτοκινήτων και απαγωγών. Σύμφωνα με κυβερνητικά δεδομένα, οι περιοχές Ikeja, Lagos Island και Lekki ήταν οι «τρεις κορυφαίες τοποθεσίες εγκλήματος» της πολιτείας κατά την περίοδο αναφοράς Ιανουαρίου 2024 - Μαΐου 2025. Η Nation επεσήμανε αύξηση των εγκληματικών δραστηριοτήτων, όπως απαγωγές, ληστείες, βίαιες συγκρούσεις και δολοφονίες, ιδίως στις περιοχές Lagos Island, Lekki και Okota. Ωστόσο, η βάση δεδομένων ACLED καταγράφει μόνο την Ikeja ως μία από τις τοπικές αυτοδιοικήσεις με τον υψηλότερο αριθμό καταγεγραμμένων περιστατικών ασφαλείας.[20]

 

Όσον αφορά τη βία που σχετίζεται με τις ομάδες λατρείας, έκθεση του Ιουλίου 2025 από την SBM περιέγραψε το Lagos ως το επίκεντρο πολεμικών συγκρούσεων συμμοριών και για τις ομάδες Black Axe και Eiye.[21] Άλλες ομάδες που δραστηριοποιούνταν στην πολιτεία, περιλάμβαναν τους Buccaneers, καθώς και «συμμορίες του δρόμου», όπως οι Kesari και Idi-Araba Boys και οι Awawa Boys. Πολλές πηγές ανέφεραν ότι παιδιά και ανήλικοι στρατολογούνταν σε συμμορίες. Διάφορες εθνικές πηγές ανέφεραν περιστατικά κακομεταχείρισης από αξιωματικούς κρατικών υπηρεσιών ασφαλείας.[22]

 

Για λόγους πληρότητας της έρευνας θα παρατεθούν ποσοτικά δεδομένα αναφορικά με την κατάσταση ασφαλείας στην πολιτεία Lagos. Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων ACLED κατά το τελευταίο έτος (με ημερομηνία τελευταίας ενημέρωσης την  28.11.2025) καταγράφηκαν 154 περιστατικά ασφαλείας (που περιλαμβάνουν περιστατικά Political violence, repression, terrorist activity) τα οποία είχαν ως συνέπεια 85 απώλειες.^[23] Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της πολιτείας Lagos ανέρχεται στα 13.491.800 (βάσει επίσημης εκτίμησης για το 2022^[24]).

 

Αποτιμώντας τα προαναφερόμενα δεδομένα, δεν καταδεικνύεται εύλογη πιθανότητα η αιτήτρια να αντιμετωπίσει κατά την επιστροφή της κίνδυνο σοβαρής βλάβης, καθότι η συχνότητα περιστατικών ασφαλείας στον τελευταίο τόπο συνήθους διαμονής της, όπου αναμένεται να επιστρέψει, δεν είναι τέτοιας έντασης ώστε να διατρέχει κίνδυνο εξαιτίας και μόνο της παρουσίας της εκεί να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή της. Εξετάζοντας περαιτέρω τις προσωπικές περιστάσεις της, παρατηρώ ότι αυτή είναι γυναίκα, υγιής, με ικανοποιητικό μορφωτικό επίπεδο, πλήρως ικανή προς εργασία, χωρίς στοιχεία ευαλωτότητας και με υποστηρικτικό δίκτυο στη χώρα καταγωγής της. Η αιτήτρια δεν έχει θέσει οποιαδήποτε ατομικά χαρακτηριστικά στην ενώπιον μου δικαστική διαδικασία, που να υποδηλώνουν ότι μπορεί να έχει τεθεί με οποιονδήποτε τρόπο σε δυσμενή θέση ή σε κίνδυνο δίωξης ή βλάβης.

 

Επιπρόσθετα, λαμβάνεται υπόψη ότι ο Υπουργός Εσωτερικών στα πλαίσια των εξουσιών του  δυνάμει του άρθρου 12 Β τρις του περί Προσφύγων Νόμου (Ν. 6 (Ι)/2000) με την Κ.Δ.Π. 145/2025, καθόρισε τη χώρα καταγωγής της αιτήτριας ως ασφαλή χώρα ιθαγένειας, εφόσον ικανοποιήθηκε βάσει της νομικής κατάστασης, της εφαρμογής του δικαίου στο πλαίσιο δημοκρατικού συστήματος και των γενικών πολιτικών συνθηκών, ότι στην οριζόμενη χώρα γενικά και μόνιμα δεν υφίστανται πράξεις δίωξης σύμφωνα με το άρθρο 3Γ, ούτε βασανιστήρια ή απάνθρωπη ή εξευτελιστική  μεταχείριση ή τιμωρία, ούτε απειλή η οποία προκύπτει από τη χρήση αδιάκριτης βίας σε κατάσταση διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύγκρουσης.

 

Λαμβάνοντας υπόψη τα όσα ανωτέρω παρατέθηκαν και το σύνολο των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον μου, καταλήγω ότι η αιτήτρια δεν κατάφερε να αποδείξει ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για την υπαγωγή της στο καθεστώς του πρόσφυγα ή για την παραχώρηση σε αυτήν συμπληρωματικής προστασίας δυνάμει των προνοιών του περί Προσφύγων Νόμου, Ν. 6 (Ι)/2000 και της Σύμβασης της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων.

 

Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίπτεται και η προσβαλλόμενη απόφαση επικυρώνεται. Ενόψει της κατάληξής μου αναφορικά με την πάσχουσα νομιμότητα της προσβαλλόμενης απόφασης, θεωρώ ορθό και δίκαιο υπό τις περιστάσεις να μην επιδικάσω έξοδα.  

 

 

 

 

Χ. Μιχαηλίδου, Δ.Δ.Δ.Δ.Π.