ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

 

Ενώπιον:      Λ.Σ. Καμμίτση, Προέδρου

Αίτηση Αρ.: Ε97/2017

Μεταξύ:

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΑΥΡΙΝΑΚΗ, από Λευκωσία

Αιτητή

και

 

1.    ΙΕΡΕΙΔΗΣ ΚΑΙ ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ (11266), από Λευκωσία

2.    ΒΑΣΙΛΗ ΙΕΡΕΙΔΗ, από Λευκωσία

3.    ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΜΙΧΑΗΛ, από Λευκωσία

Καθ’ ων η Αίτηση

----------------------------------------------------------

Αίτηση  υπό των Καθ’ ων η Αίτηση για διαγραφή υποπαραγράφων σε συμπληρωματική ένορκο δήλωση αποκάλυψης εγγράφων

8.11.2018

Για τους Αιτητές 1, 2 και 3 – Καθ’ ων η Αίτηση 1, 2 και 3 στην κυρίως Αίτηση: κ. Κ. Καντούνας για κ.κ. Κωνσταντής Καντούνας Δ.Ε.Π.Ε.

Για τον Καθ’ ου η Αίτηση – Αιτητή στην κυρίως Αίτηση: κα. Σ. Θεμιστοκλέους

 

Ενδιάμεση Απόφαση

 

            Με αίτηση δια κλήσεως ημερομηνίας 6.8.2018, οι Καθ’ ων η Αίτηση 1, 2 και 3 στην κυρίως Αίτηση (εν τοις εφεξής «οι Καθ’ ων η Αίτηση») εξαιτούνται Διατάγματος του Δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσεται η διαγραφή των υποπαραγράφων 2(α), 2(β), 2(γ), 2(δ) και 2(ε) της Συμπληρωματικής Ένορκης Δήλωσης Αποκάλυψης Εγγράφων ημερομηνίας 22.6.2018.

 

Η υπό εξέταση αίτηση βασίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.2 θθ.1 - 13, Δ.19 θ.26, Δ.48 θθ.1, 2, 3 (r.1)(4), 8, 9, 9(j), 13, Δ.42Α, στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο, Κεφ. 6, ως αυτός έχει τροποποιηθεί, στον περί Δικαστηρίων Νόμο, Ν.14/60, ως αυτός έχει τροποποιηθεί, άρθρα 29 και 32, στην πρακτική του Δικαστηρίου, στις γενικές αρχές του Νόμου και τις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου.

Η υπό εξέταση αίτηση στηρίζεται στο περιεχόμενο του φακέλου του Δικαστηρίου και στο γεγονός ότι το αιτούμενο προς διαγραφή κείμενο, ή/και τα συνημμένα Τεκμήρια, δεν καλύπτονται από τα δικόγραφα, ή/και αφορούν έγγραφα που δεν περιήλθαν στην κατοχή του Αιτητή μετά την 20.2.2018 ή/και δεν επεξηγείται γιατί δεν αποκαλύφθηκαν κατά την πρώτη αποκάλυψη εγγράφων ημερομηνίας 20.2.2018, ή/και δεν επεξηγούνται οι συνθήκες υπό τις οποίες περιήλθαν στην κατοχή του Αιτητή μετά την 20.2.2018, ή/και η δημιουργία τους προκλήθηκε τεχνηέντως μετά την 20.2.2018 ενώ αφορούσαν γεγονότα τα οποία ήταν γνωστά στον Αιτητή από προηγουμένως, ή/και είναι παντελώς αχρείαστα ή και άσχετα με τα επίδικα θέματα, ή/και ουδεμία σχέση έχουν με τις αιτούμενες θεραπείες, ή/και ως προκύπτει από την Ένορκη Δήλωση / Μαρτυρία του Αιτητή ημερομηνίας 12.4.208 και τη Συμπληρωματική Ένορκη Δήλωση / Μαρτυρία του Αιτητή ημερομηνίας 22.6.2018, θα έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση κατά πολύ της μαρτυρίας και ως εκ τούτου θα καθυστερήσει αδικαιολόγητα η διαδικασία.

 

Ένσταση:

Ένσταση εκ μέρους του Αιτητή στην κυρίως Αίτηση (στην παρούσα αναφερόμενος ως «ο Αιτητής») καταχωρήθηκε την 23.8.2018 και αυτή βασίζεται στον Νόμο 23/83 ως τροποποιήθηκε μέχρι σήμερα, στον περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικό Κανονισμό 1983, άρθρα 2, 9 και 12, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.39 θ.18, Δ.28, Δ.19 θ.26 και Δ.48 θθ.1, 2, 4, 9, στο άρθρο 30 του Συντάγματος και στις γενικές και Συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου. Οι συγκεκριμένοι λόγοι ένστασης είναι οι ακόλουθοι:

«1.     Η παρούσα Αίτηση είναι παράτυπη και/ή νομικά αβάσιμη και/ή πραγματικά αστήρικτη και/ή δεν είναι σύμφωνη με τους σχετικούς νόμους και διαδικαστικούς κανονισμούς και/ή έχει λανθασμένη Νομική Βάση.

2.       Η παρούσα ενδιάμεση διαδικασία και/ή αίτηση αποτελεί κατάχρηση Δικαστικής διαδικασίας και/ή Δικαστικής εξουσίας (Abuse of the process of the Court).

3.       Η παρούσα αίτηση έχει ως μόνο σκοπό να εκτροχιάσει την όλη διαδικασία και να καθυστερήσει τη σύντομη εκδίκαση της υπόθεσης.

4.       Η αίτηση είναι γενική και αόριστη, χωρίς να εξειδικεύει τους λόγους για τους οποίους ζητείται η διαγραφή του κάθε εγγράφου ξεχωριστά, όπως όφειλε να ήταν διατυπωμένη.

5.       Δεν αναφέρεται πουθενά αν και με τρόπο παραβλάπτονται τα συμφέροντα και δικαιώματα των αιτητών-Καθ’ ων η αίτηση.

6.       Η αίτηση παραβιάζει τον περί Αποδείξεως Νόμο, Κεφ. 9, το άρθρο 30 του Συντάγματος και το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών.»

 

            Η ένσταση συνοδεύεται από ένορκο δήλωση του κ. Γεωργίου Σπύρου Σταυρινάκη. Ο κ. Σταυρινάκης λέγει ότι είναι ο Αιτητής στην κυρίως Αίτηση και γνωρίζει προσωπικά τα γεγονότα της υπόθεσης. Σύμφωνα με την νομολογία υπάρχει συνεχής υποχρέωση για αποκάλυψη εγγράφων, τα οποία είναι σχετικά με την υπόθεση. Τα όσα έχει αποκαλύψει με τη συμπληρωματική ένορκο δήλωση του ημερομηνίας 22.6.2018, όχι μόνο είναι σχετικά με την υπόθεση, αλλά καλύπτονται και από τα δικόγραφα.

 

Αναφορικά με την επιστολή ημερομηνίας 16.9.2009, ο ενόρκως δηλών ισχυρίζεται ότι αναφέρθηκε σ’ αυτήν στην παράγραφο 9 της Απάντησης του στην Απάντηση των Καθ’ ων η Αίτηση και σχετίζεται με την ιδιότητα των Καθ’ ων η Αίτηση και την ενοικιαστική σχέση που είχαν με τον προηγούμενο συνιδιοκτήτη του επίδικου υποστατικού. Η εν λόγω επιστολή βρισκόταν στην κατοχή του προηγούμενου συνιδιοκτήτη και μόλις κατέστη δυνατή η εξεύρεση της, παραδόθηκε στον κ. Σταυρινάκη και εκείνος προέβη άμεσα στην αποκάλυψη της, ως η υποχρέωση του.

 

Τα έγγραφα (β) και (γ), σχετίζονται με τον ισχυρισμό της παραγράφου 7 της Αίτησης του. Το ποσό πιστώθηκε σε προσωπικό του λογαριασμό την 20.2.2018, ημερομηνία που αναγράφεται στο πάνω μέρος της πιστωτικής σημείωσης - έγγραφο (α). Τα έγγραφα (δ) και (ε) της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης του, σχετίζονται με τους ισχυρισμούς της παραγράφου 14 της Απάντησης του στην Απάντηση των Καθ’ ων η Αίτηση. Προς υποστήριξη των ισχυρισμών του και αντίκρουση των θέσεων των Καθ’ ων η Αίτηση, αποστάλθηκε από τον προηγούμενο συνιδιοκτήτη του επίδικου υποστατικού επιστολή προς την αρμόδια Αρχή, ώστε να εξασφαλιστούν τα απαιτούμενα αποδεικτικά και να μη χρειαστεί να κληθεί σχετικός μάρτυρας, ώστε να εξοικονομηθεί χρήμα και πολύτιμος Δικαστικός χρόνος.

 

Οι Καθ’ ων η Αίτηση προσπαθούν να τον εμποδίσουν να παρουσιάσει ολοκληρωμένα την υπόθεση του, ώστε το Δικαστήριο να μπορεί να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα και ευρήματα, τόσο για τις αιτούμενες αξιώσεις της Αίτησης του, όσο και για τις αξιώσεις της Ανταπαίτησης των Καθ’ ων η Αίτηση. Ο ενόρκως δηλών λέγει ότι οι Καθ’ ων η Αίτηση δεν αναφέρουν εάν και με ποιο τρόπο επηρεάζονται τα δικαιώματα τους από τα αποκαλυφθέντα έγγραφα της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης του ημερομηνίας 22.6.2018.

 

Ιστορικό:

Διαδικασία:

Το Δικαστήριο άκουσε τους ευπαίδευτους συνηγόρους σε αγορεύσεις την 9.10.2018 και επιφύλαξε την απόφαση του. Ερμηνεύοντας τις σχετικές πρόνοιες του περί Ενοικιοστασίου Νόμου, Ν. 23/83 όπως αυτός έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα και των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών 1983, όπως αυτοί έχουν τροποποιηθεί μέχρι σήμερα και επειδή η υπό εξέταση αποτελεί αίτηση προ της εκδίκασης της ουσίας της διαφοράς μεταξύ των διαδίκων, έκρινα ότι η παρουσία Παρέδρων δεν είναι αναγκαία και το Δικαστήριο συνεδρίασε με μονομελή σύνθεση.

 

Δικόγραφα:

            Για σκοπούς ολοκλήρωσης της ενώπιον του Δικαστηρίου εικόνας για τους σκοπούς της υπό εξέταση αίτησης, σημειώνω ότι η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση καταχωρίστηκε την 22.9.2017 και μ’ αυτήν ο Αιτητής εξαιτείται ως ακολούθως:

 

«1.     Ανάκτηση της κατοχής της αναφερόμενης κατοικίας που ευρίσκεται στην οδό [ ] αρ. 50, Τ.Τ.1010, στη Λευκωσία.

2.       Διάταγμα και/ή Απόφαση του Δικαστηρίου διατάσσον τους Καθ’ ων η Αίτηση, τους εξαρτώμενους και/ή τους υπηρέτες τους και/ή τους αντιπροσώπους αυτών όπως εκκενώσουν και παραδώσουν εις τον Αιτητή, ελεύθερη την κατοχή της ανώγειας κατοικίας που βρίσκεται επί της οδού [ ] αρ. 50, 1010 Λευκωσία για εκτέλεση έργων σε διατηρητέα οικοδομή.

3.       Απόφαση και/ή διάταγμα εναντίον των Καθ’ ων η αίτηση, δια την καταβολή αλληλέγγυα και/ή χωριστά ποσό €156,00 μηνιαίως ως ενδιάμεσα οφέλη (MESNE PROFITS) μέχρι εκκενώσεως και παραδόσεως ελεύθερης της κατοχής του πιο πάνω καταστήματος εις τον Αιτητή.

4.       Απόφαση και/ή διάταγμα για το συνολικό ποσό των €624,00 ως καθυστερημένα ενοίκια μηνών Ιουνίου 2017 μέχρι Σεπτεμβρίου 2017.

5.       Οποιοδήποτε άλλο διάταγμα ή θεραπεία την οποία το Δικαστήριο ήθελε θεωρήσει δίκαιη και εύλογη υπό τις περιστάσεις.

6.       Νόμιμο Τόκο.

7.       Τα έξοδα της παρούσης αιτήσεως πλέον ΦΠΑ, πλέον έξοδα επίδοσης.»

           

            Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι είναι ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης ενός ακινήτου επί της οδού [ ], στη Λευκωσία, μέρος του οποίου αποτελεί το επίδικο υποστατικό, το οποίο χρησιμοποιείται από τους Καθ’ ων η Αίτηση ως αρχιτεκτονικό γραφείο. Το ακίνητο ευρίσκεται σε ελεγχόμενη περιοχή και είναι διατηρητέα οικοδομή. Το επίδικο υποστατικό ενοικιάστηκε από τον Καθ’ ου η Αίτηση 2 και κάποιον Χαράλαμπο Ιερείδη, την 1.10.1979. Κατά ή περί το 2009 και αφού είχαν καταστεί θέσμιοι ενοικιαστές, η ενοικίαση συνεχίστηκε με τον Καθ’ ου η Αίτηση 1, συνεταιρισμό στον οποίο ομόρρυθμοι συνεταίροι είναι οι Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3. Το πληρωτέο ενοίκιο ανέρχεται σε €156.- μηνιαίως. Το επίδικο ακίνητο απαιτείται λογικώς από τον Αιτητή για την εκτέλεση έργων για την αναπαλαίωση ολόκληρης της διατηρητέας οικοδομής, η οποία περιλαμβάνει επισκευή, συντήρηση, ανακαίνιση και αποκατάσταση της οικοδομής. Ο Αιτητής εξασφάλισε τις αναγκαίες άδειες, συμμορφώθηκε με τις πρόνοιες του Νόμου, έχει τους οικονομικούς πόρους για την εκτέλεση των έργων και είναι σε θέση να πληρώσει την οριζόμενη υπό του Νόμου αποζημίωση. Επιπλέον, οι Καθ’ ων η Αίτηση οφείλουν τα ενοίκια για τους μήνες Ιούνιο έως Σεπτέμβριο 2017.

 

            Οι Καθ’ ων η Αίτηση 1, 2 και 3 καταχώρισαν Απάντηση και Ανταπαίτηση την 2.11.2017. Ισχυρίζονται ότι έχουν εξοφλήσει τα κατ’ ισχυρισμόν οφειλόμενα ενοίκια και αρνούνται τις αιτούμενες θεραπείες. Οι Καθ’ ων η Αίτηση προβαίνουν σε κάποιες παραδοχές και δικογραφούν ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 δεν είναι και δεν ήταν ποτέ ενοικιαστής του επίδικου, οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 δεν είναι ομόρρυθμοι συνεταίροι οποιουδήποτε συνεταιρισμού και ο Καθ’ ου η Αίτηση 3 δεν είναι και δεν ήταν ποτέ ενοικιαστής του επίδικου υποστατικού. Οι Καθ’ ων η Αίτηση αρνούνται ότι απαιτείται ριζική αναπαλαίωση ολόκληρης της διατηρητέας οικοδομής. Έχουν ζητήσει να τους σταλούν οι σχετικές άδειες και ο Αιτητής αρνήθηκε να τους εφοδιάσει με αντίγραφα ή να προσφέρει οποιαδήποτε άλλη ενημέρωση. Οι Καθ’ ων η Αίτηση ανταπαιτούν ως ακολούθως:

«Δ.1.  Σε περίπτωση που το Σεβαστό Δικαστήριο αποφασίσει όπως εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα, οι Καθ’ ων η Αίτηση αιτούνται:

1.1       παραχώρηση νέας ενοικίασης του επίδικου ακινήτου από τον Αιτητή επί προσφορά δικαίου ενοικίου βάσει του άρθρου 14 του Περί Ενοικιοστασίου Νόμου του 1983 (23/1983), και/ή

1.2       να δοθούν τα ποσά που περιγράφονται πιο κάτω:

Α.      Ποσό €12,000.- ως κόστος μετακόμισης, και/ή

Β.      Ποσό €2,808.- ως αποζημίωση ίση με το τρέχον ενοίκιο 18 μηνών, και/ή

Γ.       Ποσό που κρίνει το Δικαστήριο δίκαιο ως αποζημίωση για απώλεια της εμπορικής εύνοιας την οποία ο ενοικιαστής θα απωλέσει, και/ή

Δ.      Ποσό €10,000.- ως αποζημιώσεις για επιδιορθώσεις στις οποίες προέβησαν οι Καθ’ ων η Αίτηση, και/ή

Ε.      Νόμιμο Τόκο,

ΣΤ.     Έξοδα πλέον Φ.Π.Α.»

 

Καταχωρήθηκε Απάντηση στην Απάντηση εκ μέρους του Αιτητή στις 8.11.2017 και σ’ αυτό, μεταξύ άλλων, προβαίνει στην προβολή επιπρόσθετων της Αιτήσεως του, ισχυρισμών.

 

Κλήση για Οδηγίες:

Τα μέρη έχουν ακολουθήσει τη διαδικασία που προβλέπεται από τη Διαταγή 30 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Την 16.1.2018, εκδόθηκαν από το Δικαστήριο εκατέρωθεν Διατάγματα για την καταχώρηση ενόρκων δηλώσεων αποκάλυψης εγγράφων. Ένορκη δήλωση αποκάλυψης εκ μέρους των Καθ’ ων η Αίτηση καταχωρήθηκε την 15.2.2018 και από τον Αιτητή την 20.2.2018. Την 6.3.2018 και εφόσον η υπόθεση κρίθηκε ως ταχείας εκδίκασης, δόθηκαν οδηγίες από το Δικαστήριο για την καταχώρηση της μαρτυρίας του Αιτητή υπό τη μορφή ενόρκων δηλώσεων, μέχρι 12.4.2018 και των Καθ’ ων η Αίτηση μέχρι 16.5.2018. Η υπόθεση ορίστηκε για Διευκρινήσεις την 26.6.2018.

 

Ο Αιτητής καταχώρισε δική του ένορκο δήλωση τη 12.4.2018 στην οποία επισυνάπτονται έγγραφα ως Τεκμήρια και ένορκες δηλώσεις των κ.κ. Νικόδημου Τσολάκη και Γεωργίου Χρ. Ροδίτη της ιδίας ημερομηνίας, στις οποίες επίσης επισυνάπτονται έγγραφα ως Τεκμήρια. Οι Καθ’ ων η Αίτηση καταχώρισαν ένορκο δήλωση του Καθ’ ου η Αίτηση 2 ημερομηνίας 16.5.2018, στην οποία δεν επισυνάφθηκαν έγγραφα ως Τεκμήρια. 

 

Την 16.5.2018, καταχωρίστηκε αίτησης δια κλήσεως υπό των Καθ’ ων η Αίτηση για την αντεξέταση του Αιτητή αναφορικά με το περιεχόμενο της ενόρκου δηλώσεως του ημερομηνίας 12.4.2018. Σ’ αυτήν εκδόθηκε εκ συμφώνου Διάταγμα την 14.6.2018.  Στις 25.5.2018, καταχωρίστηκε αίτηση δια κλήσεως υπό του Αιτητή για την αντεξέταση του Καθ’ ου η Αίτηση 2 επί της ενόρκου δηλώσεως του ημερομηνίας 16.5.2018. Σ’ αυτήν εκδόθηκε εκ συμφώνου Διάταγμα την 14.6.2018. Την 5.6.2018 καταχωρίστηκε αίτηση δια κλήσεως υπό των Καθ’ ων η Αίτηση για την αντεξέταση του κ. Νικόδημου Τσολάκη, επί της ενόρκου δηλώσεως του ημερομηνίας 12.4.2018. Σ’ αυτήν εκδόθηκε εκ συμφώνου Διάταγμα την 14.6.2018.

 

Την ίδια μέρα, δόθηκε επίσης άδεια για την καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης εκ μέρους του Αιτητή μέχρι την 22.6.2018, για τον περιορισμένο σκοπό που είχε αναφερθεί από την ευπαίδευτη συνήγορο του, δηλαδή  την επισύναψη εγγράφων που είχαν μεν αποκαλυφθεί με την ένορκο δήλωση αποκάλυψης αλλά δεν είχαν επισυναφθεί στην έγγραφη μαρτυρία ούτως ώστε να καταστούν Τεκμήρια. Οι Καθ’ ων η Αίτηση επιφύλαξαν το δικαίωμα τους να ζητήσουν άδεια όπως καταχωρίσουν συμπληρωματική μαρτυρία.

 

Την 22.6.2018 ο Αιτητής καταχώρισε Συμπληρωματική Ένορκο Δήλωση Αποκάλυψης Εγγράφων, την οποία αφορά η υπό εξέταση αίτηση, για σκοπούς περαιτέρω αποκάλυψης, όπως αναφέρεται στο σώμα της ενόρκου δηλώσεως. Σημειώνεται επίσης ότι τα γεγονότα επί των οποίων βασίζονται τα έγγραφα, καταγράφονται στην κυρίως Αίτηση και την Ανταπάντηση του Αιτητή. Περαιτέρω, την ίδια ημέρα ο Αιτητής καταχώρησε και Συμπληρωματική ένορκη μαρτυρία, ως οι οδηγίες του Δικαστηρίου, με σκοπό να επισυνάψει τα έγγραφα τα οποία αναφέρει στην ένορκο δήλωση αποκάλυψης εγγράφων ημερομηνίας 20.2.2018 και στην ένορκη μαρτυρία του ημερομηνίας 12.4.2018.

 

 

 

 

 

 

 

Νομική πτυχή:

Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας:

Οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας εφαρμόζονται σε υποθέσεις ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου δυνάμει του Κανονισμού 12(α) [1] των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών 1983, ως αυτοί έχουν τροποποιηθεί μέχρι σήμερα. Επίσης, σύμφωνα με τη Διαταγή 25 θεσμός 6, ως έχει τροποποιηθεί και/ή αντικατασταθεί από τους περί Πολιτικής Δικονομίας (Τροποποιητικό) Διαδικαστικό Κανονισμό του 2014, του 2015 (Αρ.1) και (Αρ.2) και του 2017:

 

«Οι διατάξεις των Δ.25 και Δ.30 εφαρμόζονται κατ’ αναλογίαν και στις διαδικασίες που λαμβάνονται στα Δικαστήρια Ειδικής Δικαιοδοσίας ανεξαρτήτως του τρόπου έναρξης της διαδικασίας σ’ αυτά και οι έννοιες του κλητηρίου και της αγωγής στις Δ.25 και Δ.30 θα διαβάζονται αναλόγως.»

 

Ο θεσμός 7 της Διαταγής 25, όπως τροποποιήθηκε ή αντικαταστάθηκε από τον περί Πολιτικής Δικονομίας (Τροποποιητικό) (Αρ. 2) Διαδικαστικό Κανονισμό του 2018, αναφέρει τα εξής:

 

«Οι διατάξεις της Δ.25 εφαρμόζονται κατ’ αναλογία και στις διαδικασίες που λαμβάνονται στα Δικαστήρια Ειδικής Δικαιοδοσίας ανεξαρτήτως του τρόπου έναρξης της διαδικασίας σ’ αυτά και οι έννοιες του κλητηρίου και της αγωγής στις Δ.25, θα διαβάζονται ανάλογα.»

 

Διαγράφηκε δηλαδή η ρητή αναφορά στην εφαρμογή της Διαταγής 30 από τα Δικαστήρια Ειδικής Δικαιοδοσίας, όπως το παρόν Δικαστήριο. Είναι όμως φανερόν από το λεκτικό του θεσμού 10 της Διαταγής 30, ως αυτός ισχύει από 27.4.2018, ότι η Διαταγή 30 εφαρμόζεται από τα Δικαστήρια Ειδικής Δικαιοδοσίας. Προνοεί δε η Διαταγή στο θεσμό 10(5), ότι:

 

«Όπου στα Δικαστήρια ειδικών δικαιοδοσιών δεν υπάρχει υποχρέωση αναγραφής κλίμακος ή ποσού επίδικης διαφοράς, το Δικαστήριο δύναται, ανεξαρτήτως των διατάξεων της Δ.30, να χειριστεί την ενώπιον του υπόθεση κατά τον τρόπο που θα εξυπηρετηθεί η ταχύτερη απονομή της δικαιοσύνης. Προς τούτο δύναται να ακολουθήσει τις ειδικές ρυθμίσεις που γίνονται στους οικείους διαδικαστικούς κανονισμούς είτε αυτούσιες, είτε σε συνδυασμό με τις πρόνοιες της Δ.30».

 

Σε υποθέσεις ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, δεν υπάρχει υποχρέωση αναγραφής κλίμακος ή ποσού της επίδικης διαφοράς.

 

Διαταγή 30:

            Η Διαταγή 30 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ως αντικαταστάθηκε και τροποποιήθηκε από τους περί Πολιτικής Δικονομίας (Τροποποιητικό) Διαδικαστικό Κανονισμό του 2014, του 2015 (Αρ.1) και (Αρ.2), του 2017 και του 2018 (Αρ. 1), προνοεί ως ακολούθως, μεταξύ άλλων:

 

«3.(α) Κατά την πρώτη εμφάνιση της κλήσης για οδηγίες ενώπιον του Δικαστηρίου, όπως προνοείται στην παράγραφο 1(α) ανωτέρω, εκδίδονται οι ανάλογες οδηγίες από το Δικαστήριο στη βάση των αιτημάτων που καταγράφηκαν από τους διαδίκους στο Παράρτημα του Τύπου 25:

 

Νοείται ότι το Δικαστήριο δύναται, ως κρίνει ορθό και δίκαιο υπό τις περιστάσεις, να εκδίδει είτε αυταπάγγελτα, ή με κοινή δήλωση των διαδίκων, είτε στη βάση προφορικού αιτήματος ενός ή περισσοτέρων των διαδίκων, ανάλογα διατάγματα για τα θέματα που καλύπτονται από το Παράρτημα του Τύπου 25, εκδίδοντας, εάν χρειάζεται, συνοπτική προς τούτο απόφαση.

 

(β)      Οι Διαταγές 14, 19 θεσμοί 6-9, 24, 28, 33, 38, 49, 57, 59 και 60 που αναφέρονται στο Παράρτημα του Τύπου 25, θα διαβάζονται υπό το πρίσμα της παρούσας Διαταγής:

 

Νοείται ότι διάδικος ο οποίος δεν συμπλήρωσε το Παράρτημα, εν όλω ή εν μέρει, δεν δικαιούται να υποβάλει ή να προωθήσει προφορικά ενώπιον του Δικαστηρίου οποιοδήποτε αίτημα που αφορά στην έκδοση σχετικών οδηγιών και θεωρείται ότι δεν επιθυμεί την έκδοση τέτοιων οδηγιών στο βαθμό και στην έκταση που δεν συμπλήρωσε το Παράρτημα.»

 

«5.(1) Το Δικαστήριο για αγωγές το αντικείμενο των οποίων είναι μέχρι €3.000 ως στον Θεσμό 7 κατωτέρω αναφέρεται, εκδίδει οδηγίες ως προς την ανταλλαγή εγγράφως της μαρτυρίας μεταξύ των διαδίκων λαμβάνοντας υπόψη

(α)      τη δήλωση του διαδίκου ή του δικηγόρου αυτού ως προς τον αριθμό των μαρτύρων που προτίθεται να καλέσει προς υποστήριξη της υπόθεσης του.

(β)      το χρόνο ετοιμασίας της μαρτυρίας από κάθε διάδικο.

 

(2)      Τηρουμένων ειδικών οδηγιών που το Δικαστήριο ήθελε εκδώσει λαμβάνοντας υπόψην τα δεδομένα της διαφοράς, περιλαμβανομένου και του βάρους απόδειξης, ο ενάγων καταχωρεί πρώτος τη μαρτυρία του μέσα στο χρόνο που θα καθορίσει το Δικαστήριο, ακολουθούμενος από τον εναγόμενο και τον τριτοδιάδικο, όπου υπάρχει, μέσα στο χρόνο που το Δικαστήριο θα καθορίσει για τον κάθε διάδικο:

Νοείται ότι όπου υπάρχουν πέραν τους ενός εναγομένου, ή άλλου διαδίκου, που δεν έχουν κοινή υπεράσπιση, ή θέσεις, το Δικαστήριο εκδίδει ανάλογες οδηγίες για κάθε ένα από αυτούς.»

………….

«(5)    Οποτεδήποτε καταχωρείται έγγραφη μαρτυρία, αυτή συμμορφώνεται με τους ακόλουθους κανόνες:

(i)         Η έγγραφη μαρτυρία κατατίθεται με ένορκη δήλωση ή με δήλωση κατόπιν της νενομισμένης διαβεβαίωσης.

(ii)        αποτελεί την όλη μαρτυρία του διαδίκου ή του μάρτυρα που την καταχωρεί.

(iii)       είναι σε συμφωνία με τους ισχυρισμούς γεγονότων που περιέχονται στο κλητήριο ένταλμα, στην έκθεση απαίτησης ή την υπεράσπιση ή στην ανταπαίτηση, αναλόγως της περιπτώσεως.

(iv)       περιλαμβάνει αναφορά στα έγγραφα ή αντικείμενα που υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς του διαδίκου ή μάρτυρα, τα οποία και επισυνάπτει σε πρωτότυπη ή δευτερογενή μορφή αποτύπωσης, κατά την κρίση του διαδίκου που καλεί το συγκεκριμένο μάρτυρα και τη φύση του εγγράφου ή αντικειμένου

(v)        πλατειασμοί ή αναφορές σε γεγονότα που κρίνονται από το Δικαστήριο άσχετα με τα επίδικα θέματα ή ότι δεν καλύπτονται από τα δικόγραφα, δεν λαμβάνονται υπόψη κατά την εκδίκαση της υπόθεσης και το Δικαστήριο δύναται να καθορίσει, πριν την έναρξη της ακρόασης, ποια γεγονότα ή αναφορές που καταγράφονται στη μαρτυρία κρίνονται ως άσχετα, επί των οποίων και δεν επιτρέπει κυρίως εξέταση ή αντεξέταση.

(vi)       το Δικαστήριο δύναται κατά την έναρξη της ακρόασης να καταδικάσει με την ανάλογη διαταγή ως προς τα έξοδα εκείνον τον διάδικο που επιχειρεί με τη μαρτυρία του να εισαγάγει άσχετα θέματα ή γεγονότα ή που πλατειάζει στην καταγραφή της ουσιαστικής μαρτυρίας.

(vii)      Το Δικαστήριο δύναται κατόπιν προφορικού αιτήματος να δώσει άδεια για έκδοση κλήσης μάρτυρα με σκοπό να παρουσιαστεί στο Δικαστήριο για να υπογράψει την προβλεπόμενη στο εδάφιο (i), ανωτέρω, δήλωση.

 

(6)      Όλες οι υποθέσεις, η χρηματική διαφορά των οποίων δεν υπερβαίνει τις €3.000, φέρουν επί του κλητηρίου εντάλματος ανάλογη ένδειξη και τοποθετούνται από το Πρωτοκολλητείο σε κατάλογο «Ταχείας Εκδίκασης», η δε εκδίκαση τους γίνεται στη βάση των αντίστοιχων μαρτυριών όπως κατατέθηκαν στο Δικαστήριο και εκτός αν το Δικαστήριο επιτρέψει ως κατωτέρω στην παράγραφο 7 αναφέρεται την εισαγωγή προφορικής μαρτυρίας, η υπόθεση ορίζεται για αγορεύσεις, προφορικές ή γραπτές κατά την κρίση του Δικαστηρίου, αφού ακούσει προς τούτο προηγουμένως του διαδίκους.

 

(7)      Το Δικαστήριο δύναται να εκδίδει για τις υποθέσεις που καλύπτονται από την παρ. 6 ανωτέρω, κατ’ εξαίρεση και μόνο, διαταγή ως προς την παρουσίαση προφορικής μαρτυρίας από διάδικο ή μάρτυρα που ήδη κατέθεσε εγγράφως τη μαρτυρία του ή στην περίπτωση της υποπαραγράφου (γ) κατωτέρω ως προς την παρουσίαση προφορικής μαρτυρίας από μάρτυρα που δεν κατάθεσε εγγράφως τη μαρτυρία του στις ακόλουθες περιπτώσεις:

(α)      Όπου το Δικαστήριο κρίνει αυτεπαγγέλτως ότι επιβάλλεται η εξέταση ή αντεξέταση του διαδίκου ή του μάρτυρα.

(β)      Όπου οποιοσδήποτε των διαδίκων υποβάλλει στο Δικαστήριο τουλάχιστον ένα μήνα πριν την ημερομηνία κατά την οποία είναι ορισμένη η υπόθεση για ακρόαση, αίτηση για να επιτραπεί η προφορική εξέταση ή αντεξέταση οποιουδήποτε μάρτυρα είτε του ιδίου, είτε του αντιδίκου του.

(γ)      Όπου οποιοσδήποτε των διαδίκων υποβάλει στο Δικαστήριο τουλάχιστον ένα μήνα πριν την ημερομηνία κατά την οποία είναι ορισμένη η υπόθεση για ακρόαση, αίτηση για να επιτραπεί η προφορική μαρτυρία οποιουδήποτε μάρτυρα του ιδίου που ένεκα της ιδιότητας του ή του αντικειμένου της μαρτυρίας του δεν υπήρχε η δυνατότητα να κατονομαστεί ενωρίτερα ή να καταγραφεί η κατάθεση του.

(δ)      Το αίτημα καταχωρείται γραπτώς στο Πρωτοκολλητείο με ειδοποίηση προς τους υπολοίπους διαδίκους και ορίζεται ενώπιον του Δικαστηρίου για προφορική παράσταση σε χρόνο που το Δικαστήριο καθορίζει.

Στο αίτημα καθορίζεται απαραιτήτως το όνομα του διαδίκου ή μάρτυρα του οποίου η προφορική παρουσίαση απαιτείται, εκείνο το μέρος της μαρτυρίας επί της οποίας καθίσταται αναγκαία η προφορική εξέταση, ο λόγος και η αναγκαιότητα της προφορικής εξέτασης ή αντεξέτασης, καθώς και ο χρόνος που απαιτείται για την προφορική αυτή εξέταση.

(ε)      Το Δικαστήριο αφού ακούσει τους διαδίκους, ασκεί αναλόγως τη διακριτική του ευχέρεια και εκδίδει αυθημερόν και με συνοπτική αιτιολογία διάταγμα προφορικής παρουσίασης του διαδίκου ή μάρτυρα για σκοπούς διευκρίνισης της μαρτυρίας του:

Νοείται ότι ο χρόνος που καθορίζεται για την εξέταση και αντεξέταση κάθε διαδίκου ή μάρτυρα δεν θα υπερβαίνει τα 30 λεπτά, αλλά το Δικαστήριο κατά τη διακριτική του ευχέρεια δύναται κατά την εξέλιξη της ακροαματικής διαδικασίας να εκτείνει ανάλογα το χρόνο.»

           

            Η υπό εξέταση αίτηση δεν βασίζεται στη Διαταγή 30.

 

 

Διαταγή 28:

            Η Διαταγή 28 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, αφορά την αποκάλυψη εγγράφων. Παραθέτω το κείμενο του θεσμού 1:

 

“1.      Any party may, without filing any affidavit, apply to the Court or a Judge for an order directing any other party to any cause or matter to make discovery on oath of the documents which are or have been in his possession or power relating to any matter in question therein. On the hearing of such application the Court or Judge may either refuse or adjourn the same, if satisfied that such discovery is not necessary, or not necessary at that stage of the cause or matter, or make such order, either generally or limited to certain classes of documents, as may, in the Court’s or Judge’s discretion, be thought fit: provided that discovery shall not be ordered when and so far as the Court or Judge shall be of opinion that it is not necessary either for disposing fairly of the cause or matter or for saving costs. If an order is made for discovery, such order shall specify the time within which the party directed to make discovery shall file his affidavit.”

 

Οι αντίστοιχοι των θεσμών 1, 4 και 11 της Δ.28 παλαιοί Αγγλικοί κανονισμοί είναι οι Order 31 rules 12, 14 και 19A (3), αντίστοιχα και είναι πανομοιότυποι. Η υπό εξέταση αίτηση δεν βασίζεται στη Διαταγή 28.

 

Νομολογία:

Στην αυθεντία G.A.P. Navigation Ltd. v. Merzario Marrittima SRL (1998) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1624, ο έντιμος Δικαστής κ. Γ. Χρυσοστομής, αφού παρέθεσε το κείμενο της Δ.28 θ.1, είπε τα ακόλουθα (στη σελίδα 1629):

 

«Η Δ.28(1) είναι πανομοιότυπη με τη Δ.31 κ.12 των Αγγλικών Θεσμών, πριν από την τροποποίηση του 1962 και έχει τύχει ερμηνείας από τα Δικαστήρια.

Η αποκάλυψη εγγράφων στοχεύει στη λήψη πληροφοριών και στην παρουσίαση εγγράφων που είναι σχετικά με τη διαφορά που προέκυψε μεταξύ των διαδίκων για το σκοπό προετοιμασίας για την ακρόαση και μπορεί να ζητηθεί από οποιονδήποτε από τους διαδίκους. Σχετικά είναι τα έγγραφα που περιέχουν πληροφορίες που μπορεί άμεσα ή έμμεσα να βοηθήσουν το μέρος που ζητά την αποκάλυψη είτε να προωθήσει την υπόθεση του είτε να βλάψει την υπόθεση του αντιδίκου του, αλλά δεν επιτρέπεται η αποκάλυψη για σκοπούς «ψαρέματος» μαρτυρίας (Βλ. Compagnie Financiere v. Peruvian Guano Co. [1882] 11 Q.B.D. 55, Board v. Thomas Hedley & Co Ltd [1951] 2 All E.R. 431). Ο χρόνος που διατάσσεται η αποκάλυψη των εγγράφων δεν προσδιορίζεται περιοριστικά στη Δ.28, αλλά συνήθως γίνεται μετά την ολοκλήρωση  των έγγραφων προτάσεων, γιατί τότε διαφαίνονται τα επίδικα θέματα. Η αποκάλυψη υπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Το διάταγμα δεν εκδίδεται αν το Δικαστήριο είναι της γνώμης ότι δεν είναι αναγκαίο για τη δίκαιη επίλυση της αιτίας αγωγής ή ενός επίδικου θέματος ή για εξοικονόμηση εξόδων (Βλ. μεταξύ άλλων, Halsbury’s Laws of England, 4^η έκδοση, τόμος 13, σελ. 2 κ. επέκ.).»

 

Στην αυθεντία Vector Onega A.G. v. Πλοίου M/V Girvas κ.ά. (Αρ. 4), (2000) 1 Α.Α.Δ. 823, ο έντιμος Δικαστή ως ήταν τότε κ. Π. Αρτέμης, είπε τα ακόλουθα (στη σελίδα 825):

 

«Σύμφωνα με την υπόθεση National Bank of Greece S.A. v. Mitsides and Another (1962) 1 C.L.R. 40 σχετικά με τα επίδικα θέματα είναι έγγραφα που άμεσα ή έμμεσα βοηθούν το διάδικο που ζητά αποκάλυψη να προωθήσει τη δική του υπόθεση, ή να βλάψει εκείνη του αντιπάλου του και που σχετίζονται με θέματα της αγωγής. Επιπρόσθετα, τα έγγραφα αυτά πρέπει να ήταν ή να ευρίσκονται στην κατοχή ή εξουσία του διαδίκου που θα προβεί στην αποκάλυψη. (Buben and Fried Kg. v. Kriticos ανωτέρω). Επισημαίνεται ότι η αποκάλυψη δεν περιορίζεται σε έγγραφα τα οποία θα ήταν αποδεκτά ως μαρτυρία (Compagnie Financiere v. Peruvian Guano Co. [1882] 11 Q.B.D. 62, O’ Rourke v. Darbishire & Others [1920] A.C. 581), νοουμένου ότι αυτά είναι δυνατόν να προωθήσουν την υπόθεση του αιτούντος ή να βλάψουν εκείνη του αντιπάλου του.

…..

Ο σκοπός διατάγματος για αποκάλυψη με ένορκη δήλωση είναι μεταξύ άλλων η δυνατότητα ορθής αντιμετώπισης της υπόθεσης κατά την ημέρα της δίκης και η αποφυγή εξόδων.»

 

Βλέπετε επίσης σχετικά τις αυθεντίες Vernon v. Bosley (No. 2), (1997) 1 All E.R. 614, National Bank of Greece S.A. v. Paraskevas Mitsides Debtor and another, (1962) 1 CL.R. 40, Kipagrotiki Ltd. v. Παναγιώτη Σάββα, (2002) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1610 και Transmarine Shipping Ltd. v. Πανίκου Ονουφρίου κ.ά., (2008) 1 (Α) Α.Α.Δ. 151. Η υποχρέωση αποκάλυψης υφίσταται συνεχώς, ακόμα και μετά την καταχώριση της ένορκης δήλωσης αποκάλυψης και η περαιτέρω αποκάλυψη μπορεί να γίνει με διάφορες μορφές (κατάλογος, επιστολή, ειδοποίηση, συμπληρωματική ένορκος δήλωση).

 

Ευρήματα:

Στην προκείμενη περίπτωση, είχε δοθεί άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης μαρτυρίας, ώστε να επισυναφθούν σ’ αυτή έγγραφα που είχαν ήδη αποκαλυφθεί και δεν είχαν καταστεί Τεκμήρια με την επισύναψη τους στην έγγραφη μαρτυρία που είχε ήδη καταχωρηθεί. Ο Αιτητής καταχώρισε συμπληρωματική ένορκη μαρτυρία, στην οποία περιέλαβε και έγγραφα τα οποία δεν είχαν περιληφθεί στην πρώτη ένορκη δήλωση αποκάλυψης και είχαν περιληφθεί σε συμπληρωματική ένορκο δήλωση αποκάλυψης που καταχωρήθηκε την ίδια μέρα. Για τη συμπληρωματική ένορκο δήλωση αποκάλυψης δεν είχε ζητηθεί άδεια, αλλά δεν χρειαζόταν να ζητηθεί, όπως αναφέρομαι και πιο κάτω. Ο ισχυρισμός είναι ότι τα αποκαλυφθέντα στη συμπληρωματική ένορκο δήλωση έγγραφα, αφορούν ήδη δικογραφημένες θέσεις και ισχυρισμούς. Ταυτόχρονα όμως, δεν δόθηκε εξήγηση γιατί αυτά τα έγγραφα δεν είχαν περιληφθεί στην αρχική ένορκο δήλωση αποκάλυψης. Βλέπετε σχετικά την Αγγλική αυθεντία Mitchell v. Darley Main Colliery Co. 1 (1884) Cab & El 215.

 

Στον αντίποδα όλων αυτών, οι Καθ’ ων η Αίτηση, χωρίς να έχουν επισυνάψει οποιοδήποτε έγγραφο εκ των υπ’ αυτών αποκαλυφθέντων, στη δική τους έγγραφη μαρτυρία, ζητούν να διαγραφούν και να μη ληφθούν υπόψην τα έγγραφα που αποκάλυψε ο Αιτητής με τη Συμπληρωματική Ένορκο Δήλωση Αποκάλυψης την οποία καταχώρισε στις 22.6.2018.

 

Σχετική είναι η απόφαση του έντιμου Δικαστή κ. Τ.Θ. Οικονόμου, στην Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 31/2013, Marcegaglia SpA κ.ά. v. Του Πλοίου “Vysokogorsk”, απόφαση ημερομηνίας 31.5.2016. Εάν τα προτεινόμενα έγγραφα σχετίζονται με τα επίδικα θέματα και εφόσον υπάρχει η συνεχής υποχρέωση αποκάλυψης, είναι άραγε θέμα άδειας του Δικαστηρίου; Ή παρουσίασης των κατά την ακροαματική διαδικασία και υποβολής αιτήματος να επιτραπεί η κατάθεση τους ως Τεκμήρια; Ο Αιτητής δεν θα μπορεί ούτως ή άλλως να τα παρουσιάσει κατά την ακροαματική διαδικασία, εάν αφορούν θέματα μη επίδικα και εάν είναι εκτός δικογράφων.

 

Η ανάγκη να βεβαιώνεται το Δικαστήριο ότι δεν υπάρχει προσπάθεια «ψαρέματος» μαρτυρίας (fishing out a case) και γι’ αυτό ζητείται αποκάλυψη, λειτουργεί και αντιστρόφως, σε περιπτώσεις περαιτέρω αποκάλυψης, ότι δεν υπάρχει προσπάθεια κάλυψης κενών που δημιουργούνται λόγω ελλιπούς αποκάλυψης την πρώτη φορά. Το Δικαστήριο έχει επίσης καθήκον να εξετάσει ποιος θα υποστεί τις συνέπειες της περαιτέρω αποκάλυψης σ’ αυτό το στάδιο.

 

Αναλώθηκε αρκετός χρόνος για το υπό εξέταση ζήτημα. Το Δικαστήριο κρίνει ότι και οι δύο πλευρές είναι εν προκειμένω, σε αδύναμη θέση. Ο μεν Αιτητής προχώρησε σε περαιτέρω αποκάλυψη εγγράφων, ως όφειλε, χωρίς όμως εξήγηση γιατί τα έγγραφα δεν αποκαλύφθηκαν ενωρίτερα. Από την άλλη, η υπό εξέταση αίτηση των Καθ’ ων η Αίτηση δεν περιλαμβάνει τις σχετικές Διαταγές 28 και 30. Βλέπετε σχετικά την αυθεντία Wunderlich κ.ά. v. Παναγιώτου (1999) 1(A) Α.Α.Δ. 366, όπου αποφασίστηκε ότι είναι όρος απαράβατος της εγκυρότητας του δικονομικού μέτρου η αναφορά στο άρθρο και το θεσμό που στοιχειοθετούν το νομικό υπόβαθρο της αίτησης, ως υποστήριξη της πιο πάνω θέσης. Λαμβάνω επίσης υπόψη την αυθεντία Μαχλουζαρίδης v. Ιωαννίδης κ.ά. (1990) 1 Α.Α.Δ. 965.

 

Ο Αιτητής καταχώρισε συμπληρωματική έγγραφη μαρτυρία, για την οποία έλαβε άδεια, προχωρώντας πέραν του σκοπού για τον οποίο δόθηκε άδεια, εφόσον περιλήφθηκαν σ’ αυτήν τα νεοαποκαλυφθέντα έγγραφα. Οι Καθ’ ων η Αίτηση δεν επισύναψαν στη δική τους γραπτή μαρτυρία, τα έγγραφα τα οποία είχαν αποκαλύψει, ώστε να καταστούν τεκμήρια.

 

Ασκώντας τη διακριτική μου ευχέρεια, κρίνω ότι η υπό εξέταση αίτηση πρέπει να απορριφθεί. Τα μέρη διατηρούν τα δικαιώματα τους με βάση τη Διαταγή 30, για την υποβολή περαιτέρω αιτημάτων.  

 

Απόφαση:

Υπό το φως των ανωτέρω, η υπό εξέταση αίτηση απορρίπτεται. Υπό τις περιστάσεις, κρίνεται δίκαιο όπως μη εκδοθεί διαταγή για έξοδα.

 

(Υπ.)                                                  

Λ.Σ. Καμμίτση                

Πρόεδρος                       

Πιστό Αντίγραφο

           

Γραμματέας

 

ΛΣΚ/ΕΠ