ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

 

Ενώπιον:      Λ.Σ. Καμμίτση, Προέδρου

Αίτηση Αρ.: Ε7/13

Μεταξύ:

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΚΙΝΗΤΑ ΛΤΔ εκ Λευκωσίας

Αιτήτριας

και

 

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΗ

Καθ’ ου η Αίτηση

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΟΛΙΩΝ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΕΩΝ (ΑΚΥΡΩΣΗ) ΝΟΜΟ, ΚΕΦ. 62, ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟ, ΚΕΦ. 6 ΆΡΘΡΑ 82-90, 91 Α ΕΩΣ 91Δ ΚΑΙ 92, ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ 139(1)/99, ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΘΕΣΜΟΥΣ Δ.1 Θ.2 ΚΑΙ 5, Δ.48 Θ.1, 2, 3, 4, 7 ΚΑΙ 9, ΣΤΟΝ ΠΕΡΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΝΟΜΟ ΤΟΥ 1960 (Ν. 14/60) ΑΡΘΡΟ 2, ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΕΝΟΙΚΙΟΣΤΑΣΙΟΥ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 1983, ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ 11(α), (β), (γ).

και

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΚΙΝΗΤΑ ΛΤΔ, και άλλων

Αιτήτριας

και

 

1. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΗ

2. ΧΑΡΗ ΚΑΗ

3. ΑΓΝΗΣ ΚΑΗ

Καθ’ ων η Αίτηση

----------------------------------------------------------------------------

8.3.2018

Για την Αιτήτρια εταιρεία: κα. Μ. Κωνσταντίνου για κ.κ. Μαρκίδη, Μαρκίδη & Σία Δ.Ε.Π.Ε.

Για τον Καθ’ ου η Αίτηση 1: ουδεμία εμφάνιση

Για τους Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3: κα. Αν. Παπαμιχαήλ για κ.κ. Α. & Α.Κ. Αιμιλιανίδης, Κ. Κατσαρός & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Με αίτηση δια κλήσεως ημερομηνίας 6.7.2016 οι Αιτητές στην κυρίως Αίτηση εξαιτούνται ως ακολούθως:

 

«Α.     Εξέταση του Καθ’ ου η Αίτηση αναφορικά με οποιαδήποτε δωρεά, παράδοση, μεταβίβαση οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου ή για οποιανδήποτε επιβάρυνση διακίνηση ή απόκρυψη οιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου εις την οποία προέβη κατά πάντα ουσιώδη χρόνο και ειδικότερα για τις δωρεές των ακόλουθων ακινήτων στις οποίες ο Καθ’ ου προέβη προς την σύζυγό του Αγνή Κάη και τον υιό του Χάρη Κάη.

(i)       Του τεμαχίου [ ] Τμήμα 0 Φύλλο/Σχέδιο 45/13 στο Στρουμπί Πάφου με αριθμό εγγραφής 0/[ ] η οποία έγινε με τον φάκελο του Επαρχιακού Κτηματολογίου Λευκωσίας 6/Δ/1715/2012 προς την Αγνή Κάη.

(ii)      Του τεμαχίου 211 Τμήμα 0 Φύλλο/Σχέδιο 28/37 στη Φλάσου με αριθμό εγγραφής 0/[ ] η οποία έγινε με τον φάκελο του Επαρχιακού Κτηματολογίου Λευκωσίας 1/Δ/4558/2012 προς την Αγνή Κάη.

(iii)     Του διαμερίσματος με αριθμό εγγραφής 25/[ ], Τμήμα 25 Φ/Σχ. 21/460503, Τμήμα [ ], η οποία έγινε με τον φάκελο του Επαρχιακού Κτηματολογίου Λευκωσίας 1/Δ/2314/2003 στον Τρυπιώτη στον Δήμο Λευκωσίας προς τον Χάρη Κάη.

 

Β.      Διάταγμα του Δικαστηρίου που να κηρύσσει άκυρη την ως άνω εις την παράγραφο (Α) (i) ανωτέρω υπό του Καθ’ ου η αίτηση δωρεά, και/ή μεταβίβαση και/ή αποξένωση και/ή εκχώρηση της περιουσίας του η οποία έγινε την 11.10.2012, ήτοι του τεμαχίου [ ] Τμήμα 0 Φύλλο/Σχέδιο 45/13 στο Στρουμπί Πάφου με αριθμό εγγραφής 0/[ ], μερίδιο το 1/1 η οποία έγινε σε τρίτο πρόσωπο, ήτη προς την σύζυγο του την Αγνή Κάη. ως γενόμενη προς τον σκοπό καταδολίευσης των πιστωτών του και/ή των Αιτητών, δυνάμει του άρθρου 91Γ του Νόμου.

Γ.       Διάταγμα του Δικαστηρίου που να κηρύσσει άκυρη την ως άνω εις την παράγραφο (A) (ii) ανωτέρω υπό του Καθ’ ου η αίτηση δωρεά, και/ή μεταβίβαση και/ή αποξένωση και/ή εκχώρηση της περιουσίας του η οποία έγινε την 11.10.2012, ήτοι του τεμαχίου [ ] Τμήμα 0 Φύλλο/Σχέδιο 28/37 στη Φλάσου με αριθμό εγγραφής 0/[ ], μερίδιο το 1/1 η οποία έγινε σε τρίτο πρόσωπο, ήτη προς την σύζυγο του την Αγνή Κάη, ως γενόμενη προς τον σκοπό καταδολίευσης των πιστωτών του και/ή των Αιτητών, δυνάμει του άρθρου 91Γ του Νόμου.

Δ.      Διάταγμα του Δικαστηρίου που να κηρύσσει άκυρη την ως άνω εις την παράγραφο (A) (iii) ανωτέρω υπό του Καθ’ ου η αίτηση δωρεά, και/ή μεταβίβαση και/ή αποξένωση και/ή εκχώρηση της περιουσίας του η οποία έγινε την 30.05.2003, ήτοι του τεμαχίου [ ] Τμήμα 25 Φύλλο/Σχέδιο 21/460503 στο Δήμο Τρυπιώτη, Λευκωσία με αριθμό εγγραφής 25/[ ], μερίδιο το 1/1 η οποία έγινε σε τρίτο πρόσωπο, ήτη προς τον υιό του τον Χάρη Κάη, ως γενόμενη προς τον σκοπό καταδολίευσης των πιστωτών του και/ή των Αιτητών, δυνάμει του άρθρου 91 Γ του Νόμου.

Ε.      Διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσει την εγγραφή και/ή επανεγγραφή των πιο πάνω αναφερόμενων εις τα Αιτητικά (Β), (Γ) και (Δ) της αίτησης αποξενωθέντων ακινήτων, επ’ονόματι του Γεώργιου Κάη και την ταυτόχρονη εγγραφή του εξ’αποφάσεως χρέους και/ή της απόφασης στην παρούσα Αίτηση Ε7/2013 ημερ. 11.11.2013 ως επιβάρυνση επί των εν λόγω ακινήτων, ήτοι των αναφερομένων εις τα Αιτητικά (Β), (Γ) και (Δ) ανωτέρω, με τις ίδιες συνέπειες ως εάν να πρόκειτο περί εγγραφής δυνάμει των άρθρων 53 μέχρι 62.

ΣΤ.     Διάταγμα διατάττον όπως τα πιο πάνω ακίνητα πωληθούν διά δημοσίου πλειστηριασμού προς ικανοποίηση του εξ’ αποφάσεως χρέους και/ή της απόφασης στην Αίτηση Ε7/2013 ημερ. 11.11.2013.

Ζ.       Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάττον δυνάμει του άρθρου 91Δ του Νόμου τον αρμόδιο λειτουργό του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας οποιοσδήποτε Επαρχίας όπως με την προσαγωγή πιστοποιημένου αντιγράφου ακυρωτικού διατάγματος δυνάμει του άρθρου 91Γ του Νόμου να προβαίνει σε κάθε αναγκαία διόρθωση των αρχείων του αναφορικά με τις καταχωρήσεις των περιουσιακών στοιχείων που αναφέρονται στα ακυρωτικά διατάγματα και όπως προβούν σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες και/ή καταχωρήσεις και/ή πράξεις προς υλοποίηση των αιτούμενων διαταγμάτων.

Η.      Διάταγμα του Δικαστηρίου εμποδίζον και/ή απαγορεύον στην Αγνή Κάη και τον Χάρη Κάη να αποξενώσει καθ’ οποιονδήποτε τρόπον τα ως άνω ακίνητα και/ή να τα μεταβιβάσει προς οιονδήποτε τρόπον

Θ.      Όπως ο Καθ’ ου η αίτηση εξετασθεί υπό του Δικαστηρίου ως προς την οικονομική του κατάσταση με σκοπό την έκδοση Διατάγματος πληρωμής του εξ’ αποφάσεως χρέους δια μηνιαίων δόσεων εκ €2,000 εκάστης.

I.        Όπως διεξαχθεί έρευνα σε σχέση με τον Καθ’ ου η αίτηση για οιανδήποτε δωρεά, παράδοση ή μεταβίβαση οποιοσδήποτε κινητού περιουσιακού στοιχείου ή σε σχέση με οποιαδήποτε επιβάρυνση, διακίνηση ή απόκρυψη οποιοσδήποτε κινητού περιουσιακού στοιχείου που είχε ως αποτέλεσμα να παρεμποδιστεί ο πιστωτής/Αιτητές στην είσπραξη του εξ’ αποφάσεως χρέους ή μέρους αυτού.

Κ.      Διάταγμα ακύρωσης οποιωνδήποτε καταδολιευτικών μεταβιβάσεων ή επιβαρύνσεων ή άλλη αποξένωση περιουσιακών στοιχείων σε σχέση με οποιαδήποτε κινητή περιουσία του Καθ’ ου η αίτηση, δυνάμει των προνοιών του άρθρου 91Γ, και συγκεκριμένα κινητή περιουσία η οποία ήταν στο κατάστημα εκ 31 Μακαρίου και στην αποθήκη την οποία ενοίκιαζε όπισθεν του προαναφερόμενου καταστήματος.

Στα πλαίσια έκδοσης του ως άνω αναφερόμενου διατάγματος ακυρώσεως, της έκδοσης περαιτέρω και των ακόλουθων διαταγμάτων:

i)        Όπως το εν λόγω περιουσιακό στοιχείο ή/και τα εν λόγω περιουσιακά στοιχεία κατασχεθεί ή/και κατασχεθούν και πωληθεί ή/και πωληθούν προς ικανοποίηση του εξ’ αποφάσεως χρέους ή

ii)       Σε περίπτωση που το εν λόγω περιουσιακό στοιχείο υπόκειται δυνάμει οποιοσδήποτε νομοθετικής διάταξης σε εγγραφή ή επιβάρυνση όπως ακυρωθεί η εν λόγω εγγραφή ή επιβάρυνση και όπως επανεγγραφεί το εν λόγω περιουσιακό στοιχείο στο όνομα του Καθ’ ου η αίτηση.

iii)      Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάττον δυνάμει του άρθρου 91Δ του Νόμου τον αρμόδιο λειτουργό οποιουδήποτε άλλου δημοσίου αρχείου στο οποίο εγγράφονται δυνάμει οποιοσδήποτε νομοθετικής διάταξης ορισμένα περιουσιακά στοιχεία να προβαίνει σε κάθε αναγκαία διόρθωση των αρχείων του, αναφορικά με τις καταχωρήσεις των περιουσιακών στοιχείων που αναφέρονται στο ακυρωτικό διάταγμα, εκδοθέν δυνάμει του άρθρου 91Γ του Νόμου, με την προσαγωγή πιστοποιημένου αντιγράφου του εν λόγω ακυρωτικού διατάγματος.

Λ.      Όπως σε περίπτωση που το δικαστήριο κρίνει τούτο σκόπιμο, διορίσει οποιοδήποτε κατάλληλο πρόσωπο ως ελεγκτή ή επιθεωρητή της περιουσίας ή επιχείρησης οποιουδήποτε εξ’ αποφάσεως οφειλέτη με όρους εντολής και όρους διεξαγωγής του ελέγχου ή επιθεώρησης που το Δικαστήριο κρίνει αναγκαίο να περιλάβει στο διάταγμα περιλαμβανομένης και της αμοιβής του εν λόγω προσώπου.

Μ.      Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάττον τον Καθ’ ου η αίτηση όπως υποβάλει στο Δικαστήριο ένορκη δήλωση εις την οποία να περιγράφει πλήρως την περιουσία εις την οποία είχε ή έχει οιονδήποτε άμεσο ή έμμεσο συμφέρον, λεπτομερή στοιχεία σχετικά με απολαβές ή οποιαδήποτε εισοδήματα , πραγματικά και αναμενόμενα, τις ανάγκες του ιδίου και της οικογένειας του, αντίγραφα όλων των καταστάσεων λογαριασμών που διατηρεί σε τραπεζικά ή άλλα πιστωτικά ιδρύματα ως επίσης και οιανδήποτε άλλη σχετική πληροφορία αναφορικά με οιαδήποτε εισοδήματα από εργασία ή άλλες πηγές.

Ν.      Οποιοδήποτε άλλο διάταγμα και/ή θεραπεία το Σεβαστό Δικαστήριο ήθελε κρίνει εύλογη υπό τις περιστάσεις.

Ξ.       Τα έξοδα της παρούσας αίτησης.»

 

Η αίτηση βασίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.1 θθ.2 και 5, Δ.48 θθ.1, 2, 3, 4, 7 και 9, στον περί Δικαστηρίων Νόμο του 1960 (Ν.14/60) άρθρο 2, στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο Κεφ. 6 άρθρα 82-90, 91Α έως 91Δ και 92, όπως έχει τροποποιηθεί από τον Ν.139(Ι)/99, στον περί Δολίων Μεταβιβάσεων (Ακύρωση) Νόμο Κεφ. 62 άρθρα 2-5, στις γενικές και συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου, στον περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικό Κανονισμό του 1983, Κανονισμός 11(α), (β), (γ).

 

Η υπό εξέταση αίτηση συνοδεύεται από ένορκο δήλωση του κ. Μιχαήλ Κωνσταντινίδη, εκ Λευκωσίας. Ο ενόρκως δηλών λέγει ότι είναι ένας από τους Διευθυντές της Αιτήτριας εταιρείας και πλήρως εξουσιοδοτημένος απ’ όλους τους Διευθυντές όπως προβεί στη δήλωση του. Γνωρίζει πολύ καλά τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, καθότι έχω επανειλημμένως χειρισθεί υποθέσεις των διαδίκων μεταξύ τους, μεταξύ άλλων και την υπόθεση η οποία οδήγησε στην έκδοση απόφασης εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση. Ο Καθ’ ου η Αίτηση ήταν ενοικιαστής από πολλών ετών καταστήματος στη Λεωφόρο Αρχ. Μακαρίου Γ’ 31, στη Λευκωσία, ιδιοκτησία της Αιτήτριας. Ο Καθ’ ου η Αίτηση εμπορευόταν και πωλούσε είδη δώρων, κομπολόγια, είδη νεωτερισμού, κρύσταλλα, πορσελάνες, ασημένια και επάργυρα αντικείμενα και άλλα είδη αξίας.

 

Η σχέση ενοικίασης μεταξύ των διαδίκων ουδέποτε κύλησε ομαλά. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ενοικίασης, ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν κατέβαλλε το συμφωνηθέν ενοίκιο στον καθορισμένο χρόνο και αρνείτο συστηματικά την καταβολή αυξημένου ενοικίου. Ως αποτέλεσμα της καθιερωμένης άρνησης του Καθ’ ου η Αίτηση για καταβολή του ενοικίου, οι Αιτητές υπέβαλαν τις ακόλουθες αιτήσεις για καθορισμό ενοικίου: Κ18/88, Κ27/90, Κ42/92, Κ38/96, Κ39/99, Κ57/01, Κ56/2003, Κ61/2005, Κ68/2007 και Κ59/2009, όπου στην κάθε μία το Δικαστήριο εξέδωσε Διατάγματα, αναπροσαρμόζοντας το ενοίκιο των επίδικων υποστατικών.

 

Κατά τη διάρκεια της ενοικίασης, ο Καθ’ ου η Αίτηση προέβη και σε αλλαγή της χρήσης του υποστατικού χωρίς την έγκριση των Αιτητών, με αποτέλεσμα οι Αιτητές να αναγκαστούν να καταχωρήσουν την Αίτηση Κ112/1993 για μετατροπές οι οποίες έγιναν παράνομα και την Κ56/2012 που αφορούσε και πάλι σε παράνομη χρήση του υποστατικού και συγκεκριμένα, σε διάταγμα να σταματήσει να χρησιμοποιεί το εν λόγω υποστατικό ως ζαχαροπλαστείο, καθώς και διάταγμα για να απομακρύνει τις καρέκλες και τα τραπέζια. Κατά τη διάρκεια της εν λόγω ενοικίασης, καταχωρήθηκε επίσης και η Αίτηση Ε223/1990 για έξωση λόγω καθυστέρησης οφειλόμενων ενοικίων η οποία τελικώς διευθετήθηκε, δηλαδή ο Καθ’ ου η Αίτηση κατέβαλε τα οφειλόμενα ενοίκια.

 

Η Αίτηση Κ59/2009, πέραν του γεγονότος ότι αφορούσε στην αναπροσαρμογή και/ή αύξηση του ενοικίου, αφορούσε επίσης και στην έκδοση Διατάγματος και/ή Δήλωσης του Δικαστηρίου ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση ουδέν δικαίωμα έχει να προβαίνει στις μετατροπές και/ή στις τροποποιήσεις στις οποίες προέβη, επί της προσόψεως και εντός του επιδίκου καταστήματος, άνευ της προηγούμενης γραπτής συγκαταθέσεως των Αιτητών.

 

Το γεγονός ότι η ενοικιαστική σχέση μεταξύ των διαδίκων εξακολουθούσε να μην κυλά ομαλά λόγω, ουσιαστικά, της στάσης που τηρούσε ο Καθ’ ου η Αίτηση, δηλαδή να μην καταβάλλει τα οφειλόμενα ενοίκια στην ώρα τους και να προβαίνει σε αυθαίρετες αλλαγές στο υποστατικό χωρίς την έγκριση των Αιτητών, καταδεικνύεται και από την ανταλλαγή αλληλογραφίας, όπως επιστολή των Αιτητών ημερομηνίας 28.3.2012, υπογεγραμμένη από τον ενόρκως δηλούντα, επιστολή της δικηγόρου του Καθ’ ου η Αίτηση, ημερομηνία 29.3.2012, με την οποία πληροφορούν γραπτώς τους Αιτητές ότι ουδεμία οικοδομική εργασία γίνεται στο κατάστημα, παρά μόνο ανακαίνιση της διακόσμησης, με την υπόσχεση ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση θα παρέδιδε το κατάστημα πίσω ως αυτός το παρέλαβε. Με την εν λόγω επιστολή ζητήθηκε από τους Αιτητές όπως γίνει αλλαγή στα παράθυρα του καταστήματος λόγω φυσικής φθοράς και ότι αυτό ήταν αναγκαίο λόγω του ότι δεν προσέφεραν σ’ αυτόν καμία ασφάλεια.

 

Ακολούθησαν άλλες επιστολές. Αφού οι Αιτητές διαπίστωσαν ότι σκοπός του Καθ’ ου η Αίτηση ήταν να μετατρέψει το κατάστημα από την νόμιμη άδεια του ως κατάστημα, σε καφετέρια ή κατάστημα πωλήσεως ειδών περιπτέρου, χωρίς να έχει ζητήσει την άδεια τους προς το σκοπό τούτο, κατά παράβαση ρητών όρων του συμβολαίου του ή της ενοικίασης του και χωρίς να λάβει τις απαιτούμενες άδειες από το Δημαρχείο, την Πολεοδομία, τον Κ.Ο.Τ., απέστειλαν την επιστολή ημερομηνίας 18.5.2012 προς την τότε δικηγόρο του Καθ’ ου η Αίτηση, χωρίς όμως να υπάρχει οποιοδήποτε αποτέλεσμα.

 

Ο Καθ’ ου η Αίτηση κλήθηκε εκ νέου με επιστολή των Αιτητών ημερομηνίας 23.5.2012, να επαναφέρει το κατάστημα στην πρότερα του κατάσταση και πάλι χωρίς να ανταποκριθεί. Οι Αιτητές καταχώρησαν την Αίτηση Κ56/2012, ημερομηνίας 12.11.2012, η οποία τελικά αποσύρθηκε μετά την δήλωση συμβιβασμού στην Ε7/2013. Τελικά, ο Καθ’ ου η Αίτηση δεν παρέδωσε το κατάστημα στους Αιτητές στην κατάσταση την οποία το παρέλαβε, παρά τις υποσχέσεις του και η αναφορά ότι ουδεμία οικοδομική εργασία έγινε στο κατάστημα με σκοπό την αλλαγή του, δεν ευσταθούσε.

 

Ο ενόρκως δηλών λέγει ότι, ο Καθ’ ου η Αίτηση τακτικώς ταλαιπωρούσε τους Αιτητές στην καταβολή των ενοικίων. Από τον Ιούνιο 2012, ο Καθ’ ου η Αίτηση αποφάσισε αυθαίρετα τη μη καταβολή ενοικίων, ως εκ τούτου στις 8.1.2013 καταχωρήθηκε η υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση, με την οποία οι Αιτητές ζητούσαν:

(α)     Διάταγμα έξωσης.

(β)     Απόφαση και/ή διάταγμα του Δικαστηρίου που να απαγορεύει στον Καθ’ ου η Αίτηση και/ή σε οποιοδήποτε υπάλληλο και/ή αντιπρόσωπο και/ή διευθυντή και/ή οποιοδήποτε τρίτον κατ’ εξουσιοδότησην του Καθ’ ου η Αίτηση, να κατέχει και/ή να χρησιμοποιεί το υποστατικό και/ή τα επίδικα υποστατικά.

(γ)     Απόφαση για το ποσό των €23.583 καθυστερημένα ενοίκια και το ποσό των €420.- κοινόχρηστα έξοδα και τέλη στάθμευσης των μηνών Ιουλίου 2012 – Ιανουάριου 2013.

(δ)     Απόφαση για €3.429 μηνιαίως ως ενδιάμεσα οφέλη από 1.2.2013 μέχρι παραδόσεως ελεύθερης κατοχής στους Αιτητές.

 

Ο κ. Κωνσταντινίδης λέγει ότι, στην ουσία, ο Καθ’ ου η Αίτηση έπαυσε να καταβάλλει ενοίκιο, κοινόχρηστα έξοδα και τέλη στάθμευσης από τον Ιούλιο 2012 όταν ο πρώτος ασθένησε και βρισκόταν στο εξωτερικό και σε κάθε ενόχληση για την καταβολή των ενοικίων, η οποία γινόταν από τον υιό του εκ μέρους των Αιτητών, η απάντηση του Καθ’ ου η Αίτηση ήταν ότι ήθελε να καταβάλει το ενοίκιο απευθείας στον κ. Κωνσταντινίδη. Οι Αιτητές, τόσο με επανειλημμένες προφορικές οχλήσεις των αντιπροσώπων τους, όσο και με γραπτή όχληση με επιστολή ημερομηνίας 16.10.2012 προς τη δικηγόρο του Καθ’ ου η Αίτηση, ζήτησαν την εξόφληση των ενοικίων.

 

Πριν την αποστολή της επιστολής, ο υιός του κ. Κωνσταντινίδη είχε επικοινωνήσει με τη δικηγόρο του Καθ’ ου η Αίτηση, με σκοπό την καταβολή των ενοικίων και η δικηγόρος του απέστειλε την επιστολή ημερομηνίας 16.10.2012 στον Καθ’ ου η Αίτηση, με εισήγηση τη μείωση του ενοικίου λόγω οικονομικής κρίσης. Στις 17.10.2012, ο Καθ’ ου η Αίτηση απάντησε στην επιστολή 16.10.2012, και ισχυρίστηκε ότι το ενοίκιο το λάμβανε πάντοτε ο κ. Μ. Κωνσταντινίδης και ότι ο υιός του έδινε πάντοτε την απόδειξη στον Καθ’ ου η Αίτηση. Όταν οι οχλήσεις για την καταβολή του ενοικίου έγιναν πιο συχνές και ζητήθηκε από τη δικηγόρο του όπως του μεταφέρει τη πρόθεση των Αιτητών για λήψη δικαστικών μέτρων για τα καθυστερημένα ενοίκια, ο Καθ’ ου η Αίτηση ήγειρε ισχυρισμούς για δήθεν δυσβάστακτο ενοίκιο για την κρίση που υπήρχε και την επιχείρηση του.

 

Υπήρξε και δυσκολία στην επίδοση της Αίτησης και καταχωρήθηκε αίτηση για υποκατάστατο επίδοση διά θυροκόλλησης. Εκδόθηκε Διάταγμα. Στην Απάντηση του Καθ’ ου η Αίτηση, πρόβαλε ισχυρισμούς περί καταβολής των ενοικίων, ισχυρισμοί οι οποίοι δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Ως εκ τούτου, εστάλη επιστολή ημερομηνίας 27.2.2013 για καλύτερες και περισσότερες λεπτομέρειες. Στις 11.11.2013 εκδόθηκε απόφαση στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση, ως ακολούθως:

(α)     Διάταγμα ανάκτησης κατοχής.

(β)     Διάταγμα όπως ο Καθ’ ου η Αίτηση και/ή οποιοσδήποτε υπάλληλος και αντιπρόσωπος και/ή διευθυντής και/ή οποιοσδήποτε τρίτος με την εξουσιοδότηση του Καθ’ ου η Αίτηση εμποδισθεί από του να κατέχει και/ή να χρησιμοποιεί τα επίδικα υποστατικά.

(γ)     Απόφαση για €23.583.- ως οφειλόμενα ενοίκια πλέον €420.- κοινόχρηστα έξοδα και χώρο στάθμευσης για την περίοδο Ιουλίου 2012-Ιανουαρίου 2013, εντόκως προς 9% ετησίως από 8.1.2013 μέχρις εξοφλήσεως.

(δ)     Απόφαση για €3.429.- μηνιαίως ως ενδιάμεσα οφέλη από 1.2.2013 μέχρι παράδοσης της κατοχής, εντόκως προς 9% ετησίως επί εκάστου ποσού εκ €3.429 από την ημέρα που καθίσταται πληρωτέο μέχρις εξοφλήσεως.

(ε)     Απόφαση για €2.352.- δικηγορικά έξοδα, εντόκως προς 5,5% ετησίως από 8.1.2013 μέχρις εξοφλήσεως, πλέον €42,00 έξοδα εκδόσεως της απόφασης.

 

Η απόφαση τελούσε υπό αναστολή μέχρι την 28.2.2014 περιλαμβανομένης. Αποσύρθηκε επίσης άνευ βλάβης, η Αίτηση υπ’ αρ. Κ56/2012, η οποία αφορούσε σε παράνομη χρήση. Η αναστολή εκτέλεσης εξασφαλίστηκε κατόπιν δήλωσης του δικηγόρου κ. Στέλιου Ιερωνυμίδη, στην παρουσία του Καθ’ ου η Αίτηση και ενώπιον του Δικαστηρίου. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση είχε μεγάλης αξίας αντικείμενα στους υπόγειους χώρους που ενοικίαζε, τα οποία προτίθετο να πωλήσει λιανικά, λειτουργώντας το κατάστημα κατά την περίοδο της αναστολής, ώστε να εξοφλήσει τα οφειλόμενα ενοίκια.

 

Ο κ. Κωνσταντινίδης είχε αποδεχθεί τη δήλωση του δικηγόρου του Καθ’ ου η Αίτηση καθότι γνώριζε από επανειλημμένες επισκέψεις του στο επίδικο κατάστημα αλλά και τους υπόγειους χώρους του και την ανεξάρτητη αποθήκη, ότι πράγματι υπήρχαν εμπορεύματα μεγάλης αξίας αποθηκευμένα στους υπόγειους χώρους και την ανεξάρτητη αποθήκη. Περαιτέρω, εν όψει της θέσης του Καθ’ ου η Αίτηση ότι θα προέβαινε σε λιανική πώληση των εμπορευμάτων, με σκοπό την εξόφληση πλέον του εξ’ αποφάσεως χρέους. Ο ενόρκως δηλών είχε αντιληφθεί ότι η σύζυγος και τα δύο τέκνα, Χάρης και Αλέξης Κάης, μετακινούσαν εμπορεύματα με κίνδυνο να μην μπορούν οι Αιτητές να εκτελέσουν την εκδοθείσα απόφαση. Ως εκ τούτου, περί την 24.1.2014, το Δικαστήριο εξέδωσε προσωρινό διάταγμα, βάσει του οποίου ο Καθ’ ου η Αίτηση και οι αντιπρόσωποι του, τα τέκνα και η σύζυγός του, απαγορευόταν να μετακινήσουν και να αποξενώσουν οποιαδήποτε κινητή περιουσία η οποία βρισκόταν στο επίδικο κατάστημα και τους υπόγειους χώρους. Το Διάταγμα έγινε απόλυτο.

 

Με την έκδοση του Διατάγματος, ο κ. Κωνσταντινίδης αυθημερόν προέβη σε καταγγελία στην Αστυνομία Λυκαβηττού, ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση και τα τέκνα του Χάρης και Αλέξης Κάης, εκκένωναν το κατάστημα κατά παράβασην του Διατάγματος του Δικαστηρίου και ότι απέφευγαν επίδοση του Διατάγματος. Μετά την πιο πάνω καταγγελία, ενημερώθηκε την ίδια μέρα από την Αστυνομικό Δέσποινα Ανδρέου, ότι τους παρέδωσε το Διάταγμα, αντίγραφο του οποίου της είχε δώσει ο κ. Κωνσταντινίδης. Ο Καθ’ ου η Αίτηση, παρακούοντας το εκδοθέν διάταγμα του Δικαστηρίου, συνεπικουρούμενος από τον υιό του Χάρη και/ή κατόπιν οδηγιών του πατέρα προς τον υιόν, ο τελευταίος εκκένωσε το κατάστημα και όλες τις αποθήκες του από τα εμπορεύματα και τα μετέφερε σε άγνωστο μέρος, με μοναδικό στόχο να μην κατορθώσει η Αιτήτρια εταιρεία να εύρει οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο και να ικανοποιήσει το εξ’ αποφάσεως χρέος.

 

Ο κ. Κωνσταντινίδης κατέθεσε ότι τα πιο πάνω τα διαπίστωσε και ο ίδιος, βλέποντας ουσιαστικά τον υιό του Καθ’ ου η Αίτηση Χάρη Κάη, να μεταφέρει αντικείμενα σε κιβώτια από το εν λόγω κατάστημα/αποθήκη σε αυτοκίνητο, πρωί  Κυριακής. Ήταν η Κυριακή μετά την έκδοση του Διατάγματος. Ερωτώντας τον τι έπραττε, ο Χάρης Κάης γύρισε και τον κοίταξε και συνέχισε το δρόμο του, ενώ οδηγούσε ένα αυτοκίνητο φορτωμένο με εμπορεύματα. Ο κ. Κωνσταντινίδης έβγαλε και φωτογραφίες από το συμβάν, από το γραφείο του και στη συνέχεια, από το ισόγειο, τον Χάρη Κάη όταν μετέφερε τα πράγματα στο αυτοκίνητο που οδηγούσε τη δεδομένη στιγμή .

 

Καταχωρήθηκε αίτηση παρακοής στις 20.6.2014, η οποία εκδικάστηκε και ο λόγος απόρριψης ήταν το γεγονός ότι το Δικαστήριο έκρινε πως δεν έγινε προσωπική επίδοση του διατάγματος και επειδή δεν πείσθηκε ότι ο Χάρης Κάης γνώριζε επαρκώς ή καθόλου τους όρους του Διατάγματος. Επιπλέον το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν ικανοποιήθηκε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας για την ύπαρξη της υποκειμενικής και αντικειμενικής υπόστασης του αδικήματος. Ο κ. Κωνσταντινίδης λέγει ότι, γνωρίζει πως το εν λόγω Διάταγμα περιήλθε σε γνώση τόσο της συζύγου του Καθ’ ου η Αίτηση, όσο και του υιού του και είναι βέβαιος ότι ο υιός του ενήργησε, είτε κατόπιν οδηγιών του πατέρα του είτε αφού είχε συνεννοηθεί μαζί του, για τη μετακίνηση των εν λόγω εμπορευμάτων ή αντικειμένων από την αποθήκη, σε μία προσπάθεια και πάλι να αποτρέψει την εταιρεία να λάβει το εξ αποφάσεως πλέον λαβείν της. Εναντίον της Απόφασης του Δικαστηρίου καταχωρήθηκε Έφεση η οποία και εκκρεμεί.

 

Το οφειλόμενο ποσό της απόφασης στις 3.6.2016 ανέρχεται σε κεφάλαιο εκ €68.580 και σε τόκους εκ €18.934,97 υπολογισμένους μέχρι της 3.6.2016, πλέον τόκους προς 9% ετησίως επί ποσού €68.580. Σύνολο οφειλόμενου ποσού δηλαδή εκ €87.514,97 πλέον τόκος προς 9% ετησίως επί ποσού €68.580 από 4.6.2016, πλέον έξοδα εκ €2.822,48, πλέον τόκοι. Ο ενόρκως δηλών θεωρεί ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση είχε πάντοτε μία απροθυμία να είναι ορθός στις υποχρεώσεις του προς την Αιτήτρια εταιρεία και πάντοτε τον ταλαιπωρούσε ως Διευθυντή της εταιρείας να εισπράξει τα ενοίκια των καταστημάτων και πάντοτε δημιουργούσε προβλήματα με τη συμπεριφορά του στην ενοικίαση.

 

Ερχόμενος στην υπό εξέταση αίτηση, αναφέρει ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση γνώριζε ότι δεν είχε καταβάλει τα ενοίκια από τον Ιούλιο 2012 και τον Οκτώβριο 2012, όταν προέβη στη μεταβίβαση της ακίνητης περιουσίας του επ’ ονόματι της συζύγου του. Η στάση του Καθ’ ου η Αίτηση καθ’ όλη τη διάρκεια της ενοικίασης, καταδεικνύει ότι η πρόθεση του ήταν να μην καταβάλει τα ενοίκια. Ο σκοπός της μεταβίβασης της περιουσίας του Καθ’ ου η Αίτηση ήταν η καταδολίευση των Αιτητών ως πιστωτών του. Σκόπευε δηλαδή να αποξενωθεί της περιουσίας του, γνωρίζοντας ότι ήταν ο μόνος υπεύθυνος για την καταβολή των ενοικίων, εμποδίζοντας έτσι τους Αιτητές να εισπράξουν τα ενοίκια τους, τώρα εξ’ αποφάσεως χρέος. Επίσης, ο Καθ’ ου η Αίτηση φρόντισε όπως αποκρύψει ή αποξενώσει την κινητή περιουσία του, η οποία ευρισκόταν στο εν λόγω κατάστημα και πάλι με σκοπό να αποτρέψει τους Αιτητές από του να λάβουν το εξ’ αποφάσεως λαβείν τους, κατά παράβασην των ρητών υποσχέσεων του ότι ζητούσε την αναστολή εκτέλεσης της απόφασης για να του δοθεί χρόνος να πωλήσει λιανικώς τα αντικείμενα τα οποία κατείχε, με σκοπό την εξόφληση του εξ’ αποφάσεως χρέους του.

 

Ο Καθ’ ου η Αίτηση μεταβίβασε στις 11.10.2012 στη σύζυγό του Καή Αγνή, το ακίνητο υπ’ αρ. εγγραφής 0/[ ], Φ/Σ/45/13, Τεμάχιο [ ], χωράφι, μερίδιο το όλο, στο Στρουμπί, Πάφου. Στις 11.10.2012 μεταβίβασε επ’ ονόματι της συζύγου του Καή Αγνής το ακίνητο υπ’ αρ. εγγραφής 0/[ ], Φ/Σχ.28/37, Τεμάχιο [ ], χωράφι, μερίδιο το όλο, στη Φλάσου, Λευκωσία. Στις 30.5.2003 και ενώ εκκρεμούσε ακόμα η διαδικασία Κ56/2003, η οποία καταχωρήθηκε στις 7.4.2003, μεταβίβασε στον υιό του Καή Χάρη, το ακίνητο με αρ. εγγραφής 25/[ ] Φ/Σχ.21/460503, Τεμάχιο [ ], διαμέρισμα, στον Τρυπιώτη, Δήμος Λευκωσίας.

 

Ο Καθ’ ου η Αίτηση κανένα ποσό έχει πληρώσει μέχρι σήμερα έναντι της οφειλής του προς τους Αιτητές. Είναι ο ισχυρισμός του ενόρκως δηλούντα ότι, οι εν λόγω μεταβιβάσεις ακινήτων, καθώς και η αποξένωση των εμπορευμάτων ή η απόκρυψη τους, έγιναν με σκοπό την καταδολίευση των Αιτητών και προς αποφυγήν των υποχρεώσεων του Καθ’ ου η Αίτηση σε σχέση με τα ενοίκια που εκκρεμούσαν. Οι πιο πάνω αναφερόμενες μεταβιβάσεις, δεν έγιναν έναντι οποιουδήποτε ανταλλάγματος αλλά δυνάμει δωρεάς. Ο χρόνος δε που αυτές έλαβαν χώρα, καταδεικνύει ότι έγιναν με σκοπό την αποφυγή των υποχρεώσεων του Καθ’ ου η Αίτηση σε σχέση με την απαίτηση των Αιτητών για οφειλόμενα ενοίκια. O Καθ’ ου η Αίτηση πιστεύω έχει τα μέσα προς πληρωμήν του εξ’ αποφάσεως χρέους δια μηνιαίων δόσεων εκ €2.000 εκάστης.

 

 

Ένσταση:

            Ένσταση εκ μέρους των Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3 καταχωρήθηκε την 21.11.2016 και αυτή βασίζεται επί του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, άρθρα 23, 30 και 35, επί της ΕΣΔΑ, Πρώτου Πρωτοκόλλου, Άρθρο 1, επί του περί Ενοικιοστασίου Νόμου του 1983 , ιδίως άρθρα 4(1) και 31, επί των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών του 1983, ιδίως Κ. 1, 2, 7 (α), (β), (ζ) και (η), 8, 11, 12, επί των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, ιδίως Δ.1 θ.2, Δ.2 θ.1, Δ.16 θ.9, Δ.48 θθ.1-9, επί του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, άρθρα 4-9 και άρθρα 82-91 Δ, επί του περί Δόλιων Μεταβιβάσεων (Ακύρωση) Νόμου, Κεφ. 62, επί του περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, Κεφ. 224, επί της νομολογίας, του Αγγλικού Κοινοδικαίου, των αρχών της επιείκειας και των γενικών και συμφυών εξουσιών των Κυπριακών Δικαστηρίων. Οι λόγοι επί των οποίων στηρίζεται η ένσταση, είναι οι ακόλουθοι:

 

1.         «Η παρούσα αίτηση είναι παράτυπη και/ή αντικανονική και/ή νομικά αβάσιμη και/ή καταχωρήθηκε κατά παράβαση των Διαδικαστικών Κανονισμών και της πρακτικής του Δικαστηρίου.

2.         Το παρόν Δικαστήριο είναι αναρμόδιο ή/και δεν έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί της αιτήσεως.

3.         Η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε κατά παράβαση του Τύπου 2 των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών και/ή του άρθρου 4 του Κεφ. 62 και/ή της σχετικής νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου και/ή η αίτηση δεν καταχωρήθηκε νομότυπα ως πρωτογενής αίτηση και/ή δεν προωθήθηκε ως αυτοτελής διαδικασία και/ή δεν αποτελεί ορθό δικονομικό διάβημα και/ή ο τίτλος της αιτήσεως είναι εσφαλμένος.

4.         Με την ως άνω αίτηση επιχειρείται επαναφορά απαίτησης για πολλοστή φορά και ως εκ τούτου η Αιτήτρια καταχράται της διαδικασίας.

5.         Η χρήση της παρούσας διαδικασίας απολήγει σε καταπιεστικό μέτρο για την άσκηση των δικαιωμάτων του Καθ’ ου η Αίτησις και ως εκ τούτου θα πρέπει να περισταλεί ως κατάχρηση της διαδικασίας.

6.         Η χρήση της διαδικασίας γίνεται για αλλότριους σκοπούς και/ή σκοπό έχει την άσκηση υπέρμετρης πίεσης στους Καθ’ ων η Αίτησις.

7.         Η αίτηση της Αιτήτριας για ακύρωση της μεταβίβασης των ακινήτων είναι ενοχλητική ή και αβάσιμη.

8.         Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του περί Δόλιων Μεταβιβάσεων Νόμου, Κεφ. 62 για την ακύρωση της μεταβίβασης των επίδικων ακινήτων.

9.         Στην Αίτηση της Αιτήτριας δεν συγκεκριμενοποιούνται ή/και αποδεικνύονται τα στοιχεία που συνιστούν δόλο και που θα επέτρεπαν την περαιτέρω εξέταση της παρούσας Αίτησης σύμφωνα με τη νομολογία.

10.      Η Αιτήτρια αποτυγχάνει δια της αιτήσεώς της και της ενόρκου δηλώσεως ενός εκ των Διευθυντών της να στοιχειοθετήσει και/ή αποδείξει ότι δύναται να θεωρηθεί «πιστωτής» του Γεώργιου Κάη εν τη εννοία και υπό τους όρους του Κεφ. 62 και/ή κατά τη μεταβίβαση των επίδικων ακινήτων από τον Γεώργιο Κάη στον Χάρη Κάη ή και την Αγνή Κάη, η Αιτήτρια δεν ήταν καν πιστωτής του Γεώργιου Κάη.

11.      Η Αιτήτρια αποτυγχάνει δια της αιτήσεώς της και της ενόρκου δηλώσεως ενός εκ των Διευθυντών της να στοιχειοθετήσει και/ή αποδείξει ότι ο Χάρης Κάης ή και η Αγνή Κάη είναι εξ αποφάσεως οφειλέτες και ως εκ τούτου δεν δικαιούται να αιτηθεί οικονομική έρευνα εν σχέσει με τον Χάρη Κάη ή και την Αγνή Κάη.

12.      Κατά τη μεταβίβαση των επίδικων ακινήτων από τον Γεώργιο Κάη στον Χάρη Κάη κατά ή περί το 2003 ή/και στην Αγνή Κάη, η Αιτήτρια δεν ήταν εκ δικαστικής αποφάσεως πιστωτής εν τη εννοία του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, ή/και δεν ήταν καν πιστωτής του Γεώργιου Κάη και/ή η Αιτήτρια δεν μπορούσε να βρίσκεται στη σκέψη του Γεώργιου Κάη κατά τη μεταβίβαση του διαμερίσματος και/ή δε δύναται ένεκα των ανωτέρω να αποδοθεί πρόθεση στον Γεώργιο Κάη να παρεμποδίσει ή να καθυστερήσει την Αιτήτρια στην ανάκτηση των ποσών που τους όφειλε και ως εκ τούτου η Αιτήτρια δεν νομιμοποιείται στην ακύρωση της μεταβιβάσεως του επίδικου διαμερίσματος.

13.      Η μεταβίβαση των επίδικων ουδόλως έγινε για δόλιους σκοπούς, αλλά αντιθέτως ως προκύπτει από την Ένορκη Δήλωση του Χάρη Κάη, έγινε διότι οι Καθ’ ων η Αίτησις 2 και 3 είναι οι πραγματικοί κύριοι των επίδικων ακινήτων.

14.      Η αίτηση της Αιτήτριας είναι αόριστη και/ή γενική και ουδέν λόγο ή και επαρκείς λόγους αποκαλύπτει δια των οποίων να καταδεικνύεται ότι η μεταβίβαση υπήρξε δόλια και αποσκοπούσε στην καταδολίευση των πιστωτών.

15.      Τα γεγονότα τα οποία επικαλείται η Αιτήτρια στην ένορκή της δήλωση είναι αναληθή και/ή ατεκμηρίωτα και/ή πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα και/ή επιπόλαια και/ή η αίτηση είναι ουσία αβάσιμη.

16.      Η Αιτήτρια δεν ήλθε με καθαρά χέρια ενώπιον του Δικαστηρίου ή/και απέκρυψε ουσιώδη γεγονότα ή/και απέκρυψε μεταξύ άλλων ότι είχε καταχωρήσει αίτηση με τα ίδια αιτητικά κατά ή περί τις 3/11/2014 και ο Καθ’ ου η Αίτησις 2 είχε καταχωρήσει ένσταση κατά ή περί τις 4/12/2015 με αποτέλεσμα την απόσυρση της εν λόγω αίτησης, γεγονός που συνιστά και κακή πίστη και κατάχρηση διαδικασίας.

17.      Το Δικαστήριο δεν είχε και δεν έχει δικαιοδοσία ή/και εξουσία να εκδώσει το αιτούμενο Διάταγμα σύμφωνα με το νόμο και τη νομολογία.

18.      Η Αιτήτρια δεν έχει δείξει οποιοδήποτε λόγο για τον οποίο το Δικαστήριο θα πρέπει να καταλήξει σε διαφορετικά συμπεράσματα σε σχέση με την απόφαση ημερ. 16/9/15 ή για τον οποίο θα πρέπει να εκδώσει Διατάγματα εκκρεμούσης της έφεσης.

19.      Η Αιτήτρια απέτυχε να αποκαλύψει με ακρίβεια την πηγή της μαρτυρίας που επικαλείται ή/και να παραθέσει την μαρτυρία με αποτέλεσμα η σημασία τέτοιας μαρτυρίας να εκμηδενίζεται.

20.      Τα αιτούμενα Διατάγματα βρίσκονται σε αντίθεση με το άρθρο 23 του Συντάγματος ή και το άρθρο 1 Πρωτοκόλλου 1 ΕΣΔΑ ή/και περιορίζουν το δικαίωμα στην ιδιοκτησία κατά τρόπο δυσανάλογο ή/και αυθαίρετο.»

 

Η ένσταση συνοδεύεται από την ένορκο δήλωση του κ. Χάρη Κάη, ο οποίος λέγει ότι είναι ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 στην υπό εξέταση αίτηση, ενώ δεν ήταν διάδικος στην αρχική κυρίως Αίτηση. Έλαβε γνώση της παρούσας αίτησης όταν του επιδόθηκε στις 11.7.2016. Είναι πλήρως εξουσιοδοτημένος να προβεί στη δήλωση του προς υποστήριξη της ένστασης του και της ένστασης της μητέρας του Αγνής Κάη - Καθ’ ης η Αίτηση 3. Ούτε η Καθ’ ης η Αίτηση 3, ήταν διάδικος στην κυρίως Αίτηση και έλαβε γνώση της παρούσας αίτησης όταν της επιδόθηκε.

 

Ο ενόρκως δηλών λέγει ότι γνωρίζει προσωπικά τα γεγονότα που παραθέτει στην ένορκο δήλωση του. Ως προς τα γεγονότα που παραθέτει και αφορούν τη μητέρα του, έχει λάβει πληροφορίες από την ίδια. Όπου αναφέρεται σε πληροφορίες που του παρασχέθηκαν από άλλους, αναφέρει την πηγή τους. Ο ενόρκως δηλών διαφωνεί με την υπό εξέταση αίτηση και την ένορκο δήλωση που τη συνοδεύει και υιοθετεί τους λόγους ένστασης.

 

Ο κ. Κωνσταντινίδης αναφέρεται σε διαφορά που είχε με τον πατέρα του κ. Κάη, Γιώργο Κάη, ως προς καταβολή ενοικίων και σε απόφαση που έλαβε σε βάρος του στην υπό τον ως άνω τίτλο και αριθμό Αίτηση, στις 11.11.2013. Αναφέρεται σε οφειλόμενα ενοίκια για περίοδο που εκκινεί από τον Ιούλιο 2012. Η ως άνω διαφορά της Αιτήτριας εταιρείας με τον πατέρα του, δεν αφορά ούτε τον ίδιο ούτε τη μητέρα του, που δεν ήταν διάδικοι στην εν λόγω διαδικασία, αλλά ούτε και ενοικιαστές της Αιτήτριας εταιρείας. Τυγχάνει νομικής συμβουλής ότι οικονομική έρευνα δύναται να ζητηθεί από εξ’ αποφάσεως πιστωτές προς εξ’ αποφάσεως οφειλέτες για εξ’ αποφάσεως χρέος τους, κάτι το οποίο εν προκειμένω δεν ισχύει. Ούτε ο ίδιος ο κ. Χάρης Κάης, ούτε η μητέρα του, επιβαρύνονται με εξ’ αποφάσεως χρέος και ως εκ τούτου δεν είναι υπόχρεοι να εξεταστούν ενόρκως αναφορικά με όσα αιτείται η Αιτήτρια στα Αιτητικά Θ και I της αιτήσεως της.

Ως προς τους ισχυρισμούς του κ. Κωνσταντινίδη ότι τάχα ο κ. Χάρης Κάης μετακίνησε εμπορεύματα, αυτοί είναι εντελώς ανυπόστατοι και αποτέλεσμα μυθοπλασίας. Εν πρώτοις, ήδη έχει γίνει εναντίον του αίτηση παρακοής από την Αιτήτρια εταιρεία, στην οποία προβλήθηκαν οι ίδιοι ακριβώς ισχυρισμοί και που απορρίφθηκε από το παρόν Δικαστήριο με απόφαση του στις 16.9.2015. Δεν είναι νομικά επιτρεπτό και συνιστά κατάχρηση διαδικασίας με οποιοδήποτε τρόπο και αν το δει κανείς, να επαναφέρονται οι ίδιοι ισχυρισμοί. Επιπρόσθετα όμως και επειδή, ενόψει του προφανούς αβάσιμου της αίτησης παρακοής, ούτε καν χρειάστηκε να καταθέσει στη διαδικασία εκείνη προσωπικά, λέγει ότι σε καμιά περίπτωση δεν απομάκρυνε οτιδήποτε από το κατάστημα, ούτε και συμμετείχε σε οποιαδήποτε εκκένωση της αποθήκης ή των εμπορευμάτων και, εξ’ όσων έχει υπόψην του, δεν υπήρχαν οποιαδήποτε εμπορεύματα αξίας για να μεταφερθούν. Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι προϊόν επινόησης του κ. Κωνσταντινίδη. Ο κ. Χάρης Κάης λέγει ότι, κατά την ημερομηνία που ο κ. Κωνσταντινίδης ανέφερε ότι τον είδε, βρισκόταν εκτός Λευκωσίας και προς τούτο υπάρχει πληθώρα μαρτύρων που θα το επιβεβαιώσουν, αν χρειαστεί, κατά την ακρόαση της αίτησης. Ο κ. Κωνσταντινίδης, για δικούς τους σκοπούς επαναφέρει ισχυρισμούς που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και ταλαιπωρεί τόσο τον ίδιο τον κ. Κάη όσο και τη μητέρα του, με δικαστικές διαδικασίες στις οποίες δεν θα έπρεπε να είναι διάδικοι, ως δεν ήταν εξ’ αρχής διάδικοι. Η επαναφορά ισχυρισμών που δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια πλησιάζει τα όρια της εμμονής.

 

Ως προς την απαίτηση της Αιτήτριας εταιρείας για ακύρωση της μεταβιβάσεως του υπ’ αριθμόν 25/2869 διαμερίσματος, το οποίο είναι εγγεγραμμένο επ’ ονόματι του κ. Χάρη Κάη, στον Τρυπιώτη, στο Δήμο Λευκωσίας και για την οποία η Αιτήτρια εταιρεία ισχυρίζεται ότι αποτελεί προϊόν δόλιας μεταβίβασης από τον πατέρα του, με σκοπό την καθυστέρηση ή και παρεμπόδιση της Αιτήτριας από την είσπραξη του εξ’ αποφάσεως χρέους, αυτή είναι εντελώς αβάσιμη. Η πραγματικότητα είναι πως το ως άνω διαμέρισμα αγοράσθηκε από τον ίδιο τον Απρίλιο 2003 και ενεγράφη επ’ ονόματι του πατέρα του στις 23.4.2003, ένεκα του γεγονότος ότι κ. Χάρης Κάης απουσίαζε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής όπου σπούδαζε και εργαζόταν. Ακολούθως, μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ, στις 872003, μεταβιβάσθηκε στον ίδιο από τον πατέρα του.

 

Το διαμέρισμα αγοράσθηκε με δικά του χρήματα και η ανάληψη της αποπληρωμής του μεταβιβάσθηκε στον ίδιο αμέσως μετά την επιστροφή του στην Κύπρο. Ο ενόρκως δηλών παρουσιάζει αντίγραφο επιστολής της Εθνικής Τράπεζας προς τον Επαρχιακό Κτηματολογικό Λειτουργό Λευκωσίας, στην οποία αναφέρεται ότι οι ενυπόθηκοι δανειστές δεν φέρουν ένσταση στη μεταβίβαση του ακινήτου επ’ ονόματι του Το γεγονός ότι η δήλωση μεταβίβασης προς τον κ. Χάρη Κάη έγινε με δωρεά, δεν μεταβάλλει πως το διαμέρισμα είχε αγοραστεί με δικά του χρήματα. Η μεταβίβαση με δωρεά έγινε ακριβώς διότι επρόκειτο για μεταβίβαση από τον πατέρα του, υπό τις περιστάσεις που ανέφερε.

 

Το διαμέρισμα είναι η κατοικία του και σ’ αυτό διαμένει μέχρι σήμερα. Προκύπτει ξεκάθαρα ότι η μεταβίβαση του διαμερίσματος από τον πατέρα του, υπήρξε καθόλα πραγματική και νόμιμη, καθότι ο κ. Χάρης Κάης ήταν πάντοτε ο πραγματικός δικαιούχος του διαμερίσματος.

 

Ως προς την απαίτηση της Αιτήτριας εταιρείας για ακύρωση της μεταβιβάσεως δύο ακινήτων στη μητέρα του Αγνή Κάη, με τον ισχυρισμό ότι και αυτή αποτελεί προϊόν δόλιας μεταβίβασης από τον πατέρα του, ο ενόρκως δηλών, στη βάση πληροφόρησης που έχει από τη μητέρα του, σημειώνει πως παρόμοιοι ισχυρισμοί είναι εντελώς αβάσιμοι. Αναφορικά με το χωράφι με αριθμό εγγραφής 0/[ ], Φύλλο/Σχέδιο 45/13, Τμήμα Ο, Τεμάχιο [ ] στο Στρουμπί της Πάφου, αρχικά ήταν εγγεγραμμένο επ’ ονόματι της μητέρας του καθότι ήταν κληρονομιά από τη γιαγιά της, Ρεβέκκα Νεοφύτου. Το εν λόγω τεμάχιο το μεταβίβασε στο σύζυγό της στις 7.9.2004 για να το αξιοποιήσει και να το διαχειριστεί, με απώτερο σκοπό να το ανοικοδομήσει σε συνεργασία με φιλικό του πρόσωπο, πράγμα το οποίο κατέστη ανέφικτο καθότι το πρόσωπο αυτό απεβίωσε. Ακολούθως το 2012, λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε ο σύζυγος της και εξαιτίας των γηρατειών, της επέστρεψε το ακίνητο.

 

Αναφορικά με το χωράφι με αριθμό εγγραφής 0/[ ], Φύλλο Σχέδιο 28/37, Τμήμα Ο, Τεμάχιο [ ], στη Φλάσου στη Λευκωσία, αυτό ήταν ιδιοκτησίας του πατέρα του και ο πραγματικός λόγος που παραχωρήθηκε στη μητέρα του, ήταν διότι κατά τη διάρκεια της συμβίωσής τους, του είχε παραχωρήσει συνολικά το ποσό των Λ.Κ.55.000 περίπου από την εξαργύρωση της ασφαλιστικής κάλυψής της στη Universal Life και το ποσό το οποίο εισέπραξε ως κληρονομιά του αποβιώσαντος πατέρα της, Χαράλαμπου Χαραλαμπίδη. Τα ως άνω ποσά τα είχε δανείσει στο σύζυγό της για να καλύψει διάφορες ανάγκες που αντιμετώπιζε η επιχείρησή του.

 

Στις 11.10.2012 ο πατέρας του, ο οποίος αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας και ήταν μεγάλος σε ηλικία, λαμβάνοντας υπόψη τα χρήματα που του είχε δανείσει κατά καιρούς η μητέρα του, προέβη στη μεταβίβαση του τεμαχίου γης προς αυτή, αντί να το δώσει σε κάποιο από τα παιδιά του. Είναι η θέση του ενόρκως δηλούντα πως, στη βάση των όσων αναφέρονται πιο πάνω, προκύπτει σαφώς ότι η μεταβίβαση των εν λόγω τεμαχίων από τον πατέρα του προς τη μητέρα του, υπήρξε καθόλα πραγματική και νόμιμη. Το γεγονός ότι η δήλωση μεταβίβασης προς τη μητέρα του έγινε με δωρεά, δεν μεταβάλλει πως η μεταβίβαση έγινε ακριβώς διότι επρόκειτο για μεταβίβαση υπό τις περιστάσεις που αναφέρονται.

 

Επιπρόσθετα, σε καμία περίπτωση οι εν λόγω μεταβιβάσεις δύνανται να θεωρηθούν ως δόλιες, για τον εξόφθαλμο και απλούστατο λόγο ότι η Αιτήτρια εταιρεία, κατά τη μεταβίβαση του διαμερίσματος, δεν ήταν πιστωτής του πατέρα του και δεν εδύνατο να βρίσκεται στη σκέψη του κατά το χρόνο των εν λόγω μεταβιβάσεων. Το Κεφ. 62 δεν παρέχει θεραπεία σε «μεταγενέστερο πιστωτή» και η απόφαση για την οποία οι Αιτητές καταχώρησαν την παρούσα Αίτηση, εκδόθηκε 10 και πλέον χρόνια μετά τη μεταβίβαση του διαμερίσματος στον ίδιο τον κ. Χάρη Κάη και μεταγενέστερα της μεταβίβασης των επίδικων ακινήτων στη μητέρα του. Μάλιστα, τα επιδικασθέντα ποσά της Απόφασης, αφορούν ενοίκια, πλέον κοινόχρηστα και τέλη για την περίοδο από τον Ιούλιο 2012 μέχρι τον Ιανουάριο 2013 και ως εκ τούτου, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συνδεθεί η μεταβίβαση του διαμερίσματος με την Απόφαση του Δικαστηρίου. Αλλά και ως προς τα ακίνητα, η πρώτη όχληση από την Αιτήτρια στον πατέρα του, ως πληροφορείται από τη μητέρα του, έλαβε χώρα μόλις τον Ιούνιο 2013.

 

Ο ενόρκως δηλών λέγει επίσης ότι πληροφορείται από τη μητέρα του, πως κατά τον ουσιώδη χρόνο της μεταβίβασης των ακινήτων, δεν υπήρχε πραγματική αδυναμία πληρωμής των ενοικίων από τον πατέρα του προς την Αιτήτρια. Ο λόγος μη πληρωμής τους, ήταν η απουσία του κ. Μιχάλη Κωνσταντινίδη στο εξωτερικό για λόγους υγείας, ο οποίος απουσίαζε από την Κύπρο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και τα γραφεία της Αιτήτριας εταιρείας ήταν κλειστά. Αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί και από άλλους ενοικιαστές της Αιτήτριας, οι οποίοι επίσης δεν είχαν τη δυνατότητα να καταβάλουν τα ενοίκια κατά τον ουσιώδη χρόνο. Οι οδηγίες της Αιτήτριας, ως τον πληροφορεί η μητέρα του, σχετικά με την πληρωμή του ενοικίου, ήταν να καταβάλλεται στον κ. Μιχάλη Κωνσταντινίδη αποκλειστικά με επιταγή από τον Γεώργιο Κάη αυτοπροσώπως και ιδιοχείρως, ενοίκιο το οποίο καταβαλλόταν με τον τρόπο αυτό για περίπου 44 χρόνια. Ως εκ τούτου, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συνδεθούν οι μεταβιβάσεις των ακινήτων από τον πατέρα του προς τη μητέρα του, με το εκ των υστέρων χρέος του προς την Αιτήτρια.

 

Ο κ. Κάης τυγχάνει νομικής συμβουλής ότι η Αιτήτρια ουδόλως έχει παρουσιάσει οποιοδήποτε στοιχείο δόλου ή μαρτυρία για δόλο, πέραν από αοριστολογία, παρά τη σαφή νομολογία ότι ο δόλος πρέπει να αποδεικνύεται με σαφή και αναντίλεκτη μαρτυρία. Εν προκειμένω, δεν υπάρχει καν βάση καλής πίστης για παρόμοιο ισχυρισμό και ο κ. Κωνσταντινίδης δεν θα έπρεπε καν να είχε προβεί σε παρόμοιες εικασίες, στη βάση ανύπαρκτων στοιχείων ή προσωπικής γνώσης.

 

Σε απόφασή του ημερομηνίας 4.10.2016, το παρόν Δικαστήριο έχει εκ πρώτης όψεως αποφανθεί ως προς τα όσα διαλαμβάνονται στις παραγράφους 8 έως 19 (αμφότερων συμπεριλαμβανομένων) της παρούσας, τα οποία αποτελούν και απάντηση σε σχέση με τους ισχυρισμούς της Αιτήτριας οι οποίοι περιέχονται στις παραγράφους 12, 13 και 15 της ενόρκου δηλώσεως ενός εκ των Διευθυντών της, με απόφαση υπέρ του και της μητέρας του και εναντίον της Αιτήτριας. Τα όσα ο κ. Κωνσταντινίδης έχει με αοριστίες και γενικολογίες παραθέσει, δεν συνιστούν μαρτυρία που να παρέχει ενδείξεις έστω για τη βασιμότητα των ισχυρισμών του, ως η νομολογία απαιτεί. Ο ενόρκως δηλών αιτείται την απόρριψη της υπό εξέταση αίτησης και όλων των αιτητικών αυτής στο βαθμό που τον αφορούν ή αφορούν τη μητέρα του, με έξοδα.

 

Ιστορικό:

Με μονομερή αίτηση ημερομηνίας 6.7.2016, οι Αιτητές ζητούσαν προσωρινά διατάγματα, κάποια από τα οποία εκδόθηκαν μονομερώς και στη συνέχεια ακυρώθηκαν, με Ενδιάμεση Απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 4.10.2016.

 

Στις 21.11.2016, όταν η υπό εξέταση δια κλήσεως αίτηση ήταν ορισμένη για επίδοση για τον Καθ’ ου η Αίτηση 1 και για οδηγίες για τους Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3, ο ευπαίδευτος συνήγορος των Αιτητών δήλωσε ότι πληροφορήθηκε ότι η αίτηση είχε επιδοθεί στον Καθ’ ου η Αίτηση 1. Παρών ήταν ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 και υιός του Καθ’ ου η Αίτηση 1, ο οποίος ανάφερε στο Δικαστήριο ότι η επίδοση είχε γίνει με θυροκόλληση, την οποία βρήκε ο ίδιος και παρέδωσε στο Δικαστήριο ιατρικό πιστοποιητικό, αναφορικά με την κατάσταση της υγείας του Καθ’ ου η Αίτηση 1, ο οποίος δεν δύναται να εμφανιστεί ενώπιον του Δικαστηρίου. Η Ιατρική Βεβαίωση, η οποία καταχωρίστηκε στο φάκελο της υπόθεσης, φαίνεται ότι εκδόθηκε την 16.11.2016 από συγκεκριμένη ψυχίατρο.

 

Σε μεταγενέστερη ημερομηνία, το Δικαστήριο ζήτησε από την ευπαίδευτο συνήγορο των Αιτητών να καθορίσει τη θέση της αναφορικά με την πορεία της αίτησης εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 1, ιδιαίτερα εφόσον στο φάκελο της υπόθεσης, υπάρχει Απόφαση του Δικαστηρίου, ημερομηνίας 2.12.2015, η οποία αφορούσε τη δυνατότητα του ιδίου προσώπου, δηλαδή του Καθ’ ου η Αίτηση 1, να παρακολουθήσει τη διαδικασία που διεξαγόταν τότε, στα πλαίσια αίτησης για τιμωρία λόγω παρακοής διατάγματος (contempt).

 

Το Δικαστήριο τότε είχε ακούσει τη συγκεκριμένη ιατρό, ως την ιατρό που είχε εκδώσει τα ιατρικά πιστοποιητικά που είχαν παρουσιαστεί αναφορικά με τον Καθ’ ου η Αίτηση 1 και την απουσία του από τη συγκεκριμένη διαδικασία παρακοής, ούτως ώστε να καταθέσει αναφορικά με την ικανότητα του Καθ’ ου η Αίτηση 1 να παρακολουθήσει τη διαδικασία εκδίκασης της αίτησης παρακοής. Το Δικαστήριο τότε έκρινε ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 δεν ήταν σε θέση να παρακολουθήσει τη διαδικασία.

 

Το Δικαστήριο άκουσε επί του θέματος την ευπαίδευτη συνήγορο των Αιτητών την 3.3.2017 και εξέδωσε Απόφαση στις 26.4.2017. Έκρινε ότι η εκδίκαση αιτήσεων με βάση το Κεφ. 62, δεν μπορεί παρά να γίνει με την αξιολόγηση προφορικής μαρτυρίας ενώπιον του Δικαστηρίου.  Δηλαδή, η αίτηση και η ένσταση καταχωρούνται με βάση τη Διαταγή 48 και συνοδεύονται από ένορκες δηλώσεις, αλλά κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον του Δικαστηρίου, τόσο οι ενόρκως δηλούντες όσο και άλλοι μάρτυρες που τυχόν καλέσουν, καταθέτουν προφορικά και αντεξετάζονται επί όλων όσων έχουν αναφέρει, τόσο γραπτώς όσο και προφορικώς. Αρχικά, παρουσιάζει μάρτυρες η πλευρά του Αιτητή και στη συνέχεια η πλευρά του Καθ’ ου η Αίτηση. Το κατά πόσον υπήρξε μετατόπιση του βάρους απόδειξης και ικανοποίηση αυτού, θα εξεταστεί από το Δικαστήριο μετά την ολοκλήρωση της ακροαματικής διαδικασίας.

 

Αφ’ ης στιγμής ένας διάδικος μπορεί να παρουσιάσει και άλλους μάρτυρες κατά την ακροαματική διαδικασία, οι οποίοι δεν είχαν κατ’ ανάγκην καταχωρήσει ένορκο δήλωση, είτε στα πλαίσια της αίτησης, είτε στα πλαίσια της ένστασης, η κατάθεση όλων των μαρτύρων αγγίζει όλα τα θέματα που αφορούν τη συγκεκριμένη αίτηση και αυτοί αντεξετάζονται επί όλων των θεμάτων για τα οποία έχουν καταθέσει.

 

Το Δικαστήριο έκρινε ακόμα ότι, καθίσταται σαφές πως η ικανότητα Καθ’ ου η Αίτηση 1 και δη του προσώπου που φέρεται να προέβη στις μεταβιβάσεις που κατονομάζονται ως δόλιες, να παρακολουθήσει τη διαδικασία και συνεπώς, να δώσει οδηγίες, να παρουσιάσει μάρτυρες, να αντεξεταστεί, είναι εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα. Κρίθηκε ότι ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 δεν είναι σε θέση να παρακολουθήσει τη διαδικασία της υπό εξέταση αίτησης. Αυτό το εύρημα αποκλείει βεβαίως την οικονομική εξέταση του Καθ’ ου η Αίτηση 1, η οποία αποτελεί μέρος της υπό εξέταση αίτησης.

 

Ερμηνεύοντας τις σχετικές πρόνοιες του περί Ενοικιοστασίου Νόμου, Ν.23/83 όπως αυτός έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα και των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών 1983, όπως αυτοί έχουν τροποποιηθεί μέχρι σήμερα και επειδή η υπό εξέταση αποτελεί αίτηση μετά την εκδίκαση της ουσίας της διαφοράς μεταξύ των διαδίκων, έκρινα ότι η παρουσία Παρέδρων δεν είναι αναγκαία και το Δικαστήριο συνεδρίασε με μονομελή σύνθεση.

 

Προφορική μαρτυρία:

Αιτητών:

Πρώτος μάρτυρας εκ μέρους της Αιτήτριας εταιρείας, κατέθεσε ο κ. Μιχαήλ Κωνσταντινίδης, ο οποίος υιοθέτησε την ένορκο δήλωση που συνοδεύει την υπό εξέταση αίτηση. Σε σχέση με την ένορκο δήλωση του κ. Χάρη Κάη, επισήμανε ότι αυτός ισχυρίζεται πως έλαβε πληροφορίες από τη μητέρα του για διάφορα θέματα, μεταξύ των οποίων για τη μεταβίβαση ακινήτων από τον πατέρα του προς τη μητέρα του. Είτε ο κ. Χάρης Κάης λέει ψέματα, είτε η μητέρα του τον πληροφόρησε ψευδώς για τις μεταβιβάσεις αυτές.  Οι μεταβιβάσεις αυτές έγιναν δια δωρεάς, δεν έγιναν εις εξόφλησην ανειλημμένου χρέους, όπως φαίνεται στη μεταβίβαση. Ο ισχυρισμός του κ. Χάρη Κάη ότι το διαμέρισμα που κατέχει και του μεταβιβάστηκε δια δωρεάς, αποτελεί προϊόν δικής του εργασίας και πάλι συγκρούεται με τη δήλωση δωρεάς που έκανε ο πατέρας του, ο οποίος και στις δύο περιπτώσεις, ούτε ασθενής ήταν, ούτε επικαλέστηκαν ποτέ ότι μεταξύ του 2002 και του 2013, ο πατέρας ήταν ασθενής.  Ακόμα και στην Αίτηση η οποία είχε καταχωρηθεί εναντίον τους για έξωση το 2013, δεν είχαν ισχυριστεί ότι ο πατέρας ήταν  ασθενής και δεν μπορούσε να παρουσιαστεί στο Δικαστήριο. Μετά προβλήθηκε αυτός ο ισχυρισμός, όταν έγινε η αίτηση για παρακοή του διατάγματος, δηλαδή το 2014.

 

Ο κ. Χάρης Κάης ουδέν αποδεικτικό στοιχείο παρουσίασε ότι το ποσό αγοράς του διαμερίσματος καλύφθηκε από δικά του εισοδήματα και, εν πάση περιπτώσει και να παρουσιαζόταν τέτοιος ισχυρισμός, θα ήταν παράνομα από τη στιγμή που στη δήλωση που έκανε στο Κτηματολόγιο ο πατέρας όταν τα αγόρασε, ήταν ότι αγοράστηκε από τον ίδιο. Ο πατέρας του τότε δεν ήταν άρρωστος. Επιμελώς απεκρύβη από τη δήλωση του κ. Χάρη Κάη είναι ότι ο πατέρας του, που ήταν πρόσφυγας από το Λίβανο, από το 1970 που ενοικίαζε τα καταστήματα στη Μακαρίου, ήταν η μόνη πηγή εισοδήματος της οικογένειας.  Δεν ήταν ένα απλό κατάστημα που ενοικίαζε, είχε μεγάλη δραστηριότητα στο συγκεκριμένο χώρο, μεταξύ των οποίων και βιομηχανικά συστήματα που κατασκεύαζε και πουλούσε, είδη χαρτικών, συνδετήρες και διάφορα άλλα και ήταν ουσιαστικά η πηγή τροφοδοσίας της οικογένειας του.  Ο κ. Κωνσταντινίδης ισχυρίστηκε ότι, δεν μπορεί επί 40 χρόνια να εργαζόταν εκεί, σπούδασε τα παιδιά του, συντηρούσε την οικογένεια και στο παρά πέντε των χρεών του, μεταβίβασε την περιουσία του, αποξενώθηκε των ακινήτων του και να επικαλείται ο γιος ότι το ένα το αγόρασε με λεφτά που εργαζόταν στην Αμερική και τα άλλα, ήταν από περιουσία που απόκτησε η μητέρα του και επειδή της χρωστούσε, της τα επέστρεψε.

 

Από τις Δηλώσεις Μεταβίβασης, φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι δια δωρεάς που δόθηκαν και όχι σε εξόφλησης χρέους και μάλιστα οι μεταβιβάσεις που έγιναν στη σύζυγο, ήταν 4 μήνες και πλέον όταν έπαυσε τις πληρωμές προς τους Αιτητές ο κ. Κάης, δεν ήταν προγενέστερα της οφειλής του. Ήταν μετά που σταμάτησε την πληρωμή, παρά το γεγονός ότι και στην Αγωγή η οποία κινήθηκε εναντίον του για οφειλόμενα ενοίκια το 2013, ισχυρίζεται ότι ουδέν ποσό οφείλεται.  Όμως, φαίνεται από την αλληλογραφία που υπήρξε με την τότε δικηγόρο του, ότι παραδεχόταν πως θα διευθετούσε τις οφειλές του, άρα υπήρξε οφειλή. Στην επιστολή 16.10.12 που έστειλε η τότε δικηγόρος του κ. Κάη προς τον δικηγόρο της εταιρείας, ουσιαστικά ζητούσε μείωση των ενοικίων. Ο κ. Κωνσταντινίδης, ήταν δικηγόρος και γνωρίζει ότι στη Δήλωση Μεταβίβασης, αν είναι πώληση, αναγράφεται το γράμμα Π και αν είναι δωρεά, αναγράφεται το γράμμα «Δ».

 

Ισχυρίστηκε ότι, επιμελώς ο κ. Χάρης Κάης απέκρυψε ή δεν πληροφορήθηκε, δήλωση μητέρας του στα ΜΜΕ που έγινε περί το Μάρτιο 2013, ότι στη Μακαρίου πληρώνουν ψηλά ενοίκια και δεν μπορούν να τα πληρώνουν. Αποδεικνύεται και από την Απόφαση, ότι από τον Ιούλιο 2012 σταμάτησε εντελώς τις πληρωμές ο κος Γ. Κάης.  Ο κ. Κάης επιμελώς αποξενώθηκε όλης του της περιουσίας, κινητής και ακίνητης, την οποία επιμελώς μετακίνησαν ο ίδιος και οι αντιπρόσωποι του, κατόπιν εξουσιοδότησης του ιδίου.  Εκτός αν ήταν άρρωστος και πήραν τα κλειδιά τα παιδιά του και η σύζυγός του και τα μετακίνησαν ιδίας πρωτοβουλίας. Είναι η θέση των Αιτητών ότι, τόσο ο γιος όσο και η μητέρα, μεθόδευαν τις μεταβιβάσεις αυτές για να μην μπορέσει η Αιτήτρια εταιρεία να εισπράξει, ούτε από την κινητή περιουσία, ούτε από τα ακίνητα.

 

Εάν η μεταβίβαση στην Αγνή Κάη γινόταν για εξόφληση χρέους, θα εισέπραττε δικαιώματα το Κτηματολόγιο. Δεν υπάρχει πουθενά κάποιο έντυπο που να φαίνεται ότι ο κ. Χάρης Κάης εισήξε χρήματα από το εξωτερικό, από την εργασία του και αγόρασε το διαμέρισμα. Εν πάση περιπτώσει, δεν μπορεί υποκρυπτόμενη δωρεά να έχει στο πίσω μέρος και να παρουσιάζεται για δικαιολογία εξόφληση από άλλο πρόσωπο και να καλύπτει αγορά. Ή το αγόρασε ο πατέρας ή το αγόρασε ο γιος και αν ο ισχυρισμός ότι μεταβιβάστηκε δια δωρεάς στο γιο, λόγω του ότι πραγματικά τα χρήματα ήταν του γιου, ενδεχομένως να υπάρχει και ποινική ευθύνη για ψευδή δήλωση στο Κτηματολόγιο.

 

Ο κ. Κωνσταντινίδης επισήμανε ότι η Αιτήτρια και ο κ. Γεώργιος Κάης είχαν οικονομικές διαφορές από το 1988. Περίπου κάθε δύο χρόνια είχαν πρόβλημα με τον κ. Κάη. Ο δε ισχυρισμός ότι ο κ. Κάης δεν πλήρωνε τα ενοίκια επειδή ο κ. Κωνσταντινίδης ήταν άρρωστος και στο εξωτερικό, είναι ψευδής. Είχε ο ίδιος επισκεφθεί  το κατάστημα του κ. Κάη πολλές περιπτώσεις και ή αρνείτο να πληρώσει εκείνη τη στιγμή, ή επικαλείτο ότι θα έρθει στο γραφείο του κ. Κωνσταντινίδη να του πάρει το ενοίκιο.  Ο γιος του κ. Κωνσταντινίδη πολλές φορές ζήτησε από τον κ. Κάη να τον πληρώσει και πολλές φορές είσπραξε ο ίδιος το ενοίκιο και/ή έκδωσε απόδειξη. Άρα αυτά που ισχυρίζεται ο κ. Χάρης Κάης είναι ψεύδη.

 

Κατά την αντεξέταση του, ο κ. Κωνσταντινίδης κατέθεσε ότι, ο καθορισμένος τρόπος λειτουργίας της ενοικίασης προβλέπεται από το συμβόλαιο.  Δεν προέκυψαν άλλες διευθετήσεις διαφορετικές του συμβολαίου. Ο κ. Κάης είναι εκείνος ο οποίος κατ’ επανάληψην παρουσίαζε το συμβόλαιο. Ο συγκεκριμένος τρόπος καταβολής των ενοικίων προβλεπόταν από το συμβόλαιο. Ο ίδιος δεν ήταν πάντοτε εισπράκτορας του ενοικίου. Ο κ. Κάης ενοικίαζε για 44 χρόνια. Μεταξύ των ετών 1970 και 1976, ο κ. Κωνσταντινίδης σπούδαζε στο εξωτερικό, δεν είχε να κάνει τίποτε με τον κ. Κάη. Ενημερώθηκε από τον αποβιώσαντα πατέρα του, ότι ο κ. Κάης δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα. Όταν επέστρεψε στην Κύπρο, διαπίστωσε ότι, μεταξύ των άλλων, ο κ. Κάης είχε πάρει χώρους στάθμευσης που δεν δικαιούτο, έκανε έργα μέσα στο κατάστημα του που δεν δικαιούτο και αρνείτο να πληρώσει οποιαδήποτε αύξηση. Το 1988, παρά τις επανειλημμένες συζητήσεις που είχε ο ίδιος και ο πατέρας του με τον κ. Κάη, ξεκίνησαν να του κινούν Αγωγές και το Δικαστήριο, σε όλες τις περιπτώσεις, τους εύρισκε δίκαιο.

 

Ο κ. Κωνσταντινίδης, ως Διευθυντής της Αιτήτριας εταιρείας, ήλεγχε ποιος πλήρωνε και ποιος όχι. Οι οδηγίες ήταν να πληρώνει ο κ. Γ. Κάης με επιταγή στο όνομα της εταιρείας και να πληρώνει έγκαιρα. Δεν πληρωνόταν ο ίδιος προσωπικά, ενοικίαζε η Αιτήτρια εταιρεία. Την υπογραφή για είσπραξη των ενοικίων στην απόδειξη την έβαζε ο ίδιος, αλλά το ενοίκιο πληρωνόταν και άλλες χρονιές που έλειπε ο κ. Κωνσταντινίδης στο γραφείο της εταιρείας. Όταν απουσίαζε, εξέδιδαν την απόδειξη ο πατέρας του ή ο γιός του, που ήταν Διευθυντές της εταιρείας. Δεν υπάρχει κανένα έγγραφο, καμία αλληλογραφία, κανένα αποδεικτικό στοιχείο ότι η εταιρεία ειδοποίησε τον κ. Κάη ή τους διάφορους αντιπροσώπους του γραπτώς, που να λέει το ενοίκιο θα το πληρώνεται μόνο στον τάδε διευθυντή Μιχάλη Κωνσταντινίδη.

 

Ο κ. Χάρης Κάης και η κα. Αγνή Κάη δεν ήταν ενοικιαστές, αλλά παρενέβησαν πολλές φορές στην ενοικίαση. Η Απόφαση ημερομηνίας 11.11.2013 καθιστά εξ’ αποφάσεως οφειλέτη μόνο τον Γ. Κάη. Οι Καθ’ ων η Αίτηση 2 και 3 γνώριζαν τις οφειλές του Γ. Κάη και επανειλημμένα προσπάθησαν να αποτρέψουν και τη λειτουργία του Διατάγματος. Ο κ. Χάρης Κάης για μήνες εμφανιζόταν στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση ως αντιπρόσωπος του πατέρα του. Ο Γ. Κάης με τη σύζυγο και τα παιδιά του μεθόδευσαν, την ημέρα της Απόφασης να μην έχει τίποτε πάνω του,  ούτε το αυτοκίνητο του, ούτε τα κινητά του, που ο ίδιος ο δικηγόρος του δήλωνε ότι έχει πάρα πολλή περιουσία στο κατάστημα, ούτε τα 2, 3 οικόπεδα τα οποία είχε πάνω του αλλά τα δώρισε στην σύζυγό του και το διαμέρισμα. Η Απόφαση αφορά χρέη προγενέστερα της δωρεάς. Εν τω μεταξύ, η δωρεά όταν γίνεται, δεν γίνεται με όρο να μου το επιστρέψεις και δωρήθηκε σε μια περίοδο και μετά από 12 χρόνια, όταν έφθασε πλέον η περίοδος οφειλής και η απόφαση εγκατάλειψης του καταστήματος και μη πληρωμής των ενοικίων, συμπωματικά αποξενώθηκε ο κ. Γ. Κάης όλη του την περιουσία.

 

Αρκετά έντονος ο κ. Κωνσταντινίδης, γεγονός που δεν ξενίζει κατ’ ανάγκην, εφόσον οι μεταξύ των Αιτητών και του Καθ’ ου η Αίτηση 1 διαφορές χρονολογούνται, όπως χρονολογείται και η Απόφαση υπέρ των Αιτητών η οποία δεν έχει ικανοποιηθεί. Ο μάρτυρας ήταν ακριβής στο λόγο του και επεξηγηματικός για τη σκέψη και τα συμπεράσματα του. Δεν ανετράπη, ούτε αντικρούστηκε επαρκώς η μαρτυρία του.

 

Δεύτερος για την πλευρά των Αιτητών κατέθεσε ο κ. Ξένιος Γεωργίου. Ο κ. Γεωργίου κατέθεσε ότι εργάζεται στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Λευκωσίας, στο Τμήμα Μεταβιβάσεων, Υποθηκεύσεων, Αναγκαστικών Πωλήσεων και Επιβαρύνσεων και ως βοηθός του Επαρχιακού. Αναγνώρισε το Τεκμήριο 17 το οποίο επισυνάπτεται στην υπό εξέταση αίτηση, ως πιστοποιητικό έρευνας. Ζητήθηκε για σκοπούς αποξένωσης από το 2004 μέχρι σήμερα, ακινήτων τα οποία βρίσκονταν εγγεγραμμένα το όνομα Γεώργιος Κάης.

 

Το πρώτο ακίνητο αποξενώθηκε με τη Δήλωση Μεταβίβασης Δωρεάς Δ.1715/12, με αίτηση του στις 11.10.2012, η οποία και ολοκληρώθηκε και έγινε η εγγραφή της και εκδόθηκε ο σχετικός τίτλος στις 9.11.2012. Ο μάρτυρας είχε στο φάκελο του τη Δήλωση Μεταβίβασης και κατέθεσε ότι δεν παρουσιάστηκε ο κος Γ. Κάης προσωπικά, αλλά δια πληρεξουσίου αντιπροσώπου του, προσκομίζοντας έγκυρο πληρεξούσιο έγγραφο, το οποίο ήλεγξαν ως προς την εγκυρότητα και την ορθότητα της χαρτοσήμανσης του και της πιστοποίησης του. Το Πληρεξούσιο Έγγραφο ήταν Γενικό και τα Γενικά Πληρεξούσια παίρνουν αριθμό και φυλάσσονται σε συγκεκριμένο αρχείο για μελλοντική αναφορά κατά την επιθυμία των προσώπων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ήταν η Αγνή Κάη.

 

Το δεύτερο ακίνητο (υπ’ αρ. εγγραφής 25/[ ]) μεταβιβάστηκε από τον Γεώργιο Κάη στον κ. Χάρη Κάη με τη Δήλωση Μεταβίβασης Δωρεάς Δ.2314/03, με αίτηση ημερομηνίας στις 30.5.2003, η οποία έγινε αποδεκτή και ακολούθως ενεγράφη και εκδόθηκε σχετικά ο τίτλος στις 8.7.2003. Ο μάρτυρας κατέθεσε πιστό αντίγραφο της Δήλωσης Μεταβίβασης. Είχαν παρουσιαστεί τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, με τις ταυτότητες τους. Το τρίτο ακίνητο (υπ’ αρ. εγγραφής [ ]) μεταβιβάστηκε και πάλι δια δωρεάς, με τη χρήση Πληρεξουσίου Εγγράφου, όπως για το πρώτο ακίνητο, το οποίο προσκομίστηκε στο Κτηματολόγιο 11.10.2012. 

 

Ο κ. Γεωργίου ήταν τυπικός μάρτυρας, δεν αμφισβητήθηκε και η μαρτυρία του γίνεται αποδεκτή.

 

Καθ’ ων η Αίτηση:

Μοναδικός μάρτυρας για τους Καθ’ ων η Αίτηση κατέθεσε ο κ. Χάρης Κάης. Ο κ. Κάης υιοθέτησε την ένορκο δήλωση του που συνοδεύει την ένσταση. Κατέθεσε ότι είναι δημόσιος υπάλληλος και εργάζεται στο Τμήμα Πληροφορικής του Υπουργείου Οικονομικών. Προσωπικά, δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει οτιδήποτε όσον αφορά ενοίκια ή οποιεσδήποτε χρεώσεις ή αξιώσεις, γιατί ποτέ δεν ήταν πιστωτής ή διάδικος ή ενοικιαστής του κ. Κωνσταντινίδη. Απλά, επισκεπτόταν το κατάστημα του πατέρα του κάποιες ημέρες, για κάποιες ώρες, για να τους βλέπει. Γνώριζε ότι ο πατέρας του ενοικίαζε ένα κατάστημα αλλά δεν γνώριζε οτιδήποτε για ενοίκια. Δεν έχει απομακρύνει οποιαδήποτε αντικείμενα από το κατάστημα που ενοικίαζε ο πατέρας του. Είχε εμφανιστεί στο Δικαστήριο κάποιες φορές και ανέφερε ότι ο πατέρας του έχει κάποιο πρόβλημα υγείας και δεν μπορούσε να παρευρεθεί. Μόνο αυτό γνωρίζει για τις υποθέσεις του πατέρα του.

 

Όσον αφορά το διαμέρισμα, αυτό αγοράστηκε από τον ίδιο, με την καταβολή ενός ποσού και την καταβολή του υπολοίπου από δάνειο. Ήταν στην Αμερική, όπου σπούδαζε και εργαζόταν στο Πανεπιστήμιο. Λίγες μήνες μετά, ήρθε στην Κύπρο και το διαμέρισμα ενεγράφη στο όνομα του. Το δάνειο είχε γίνει στο όνομα του από την Εθνική Τράπεζα, είχε εγγραφεί υποθήκη στο διαμέρισμα και το εξόφλησε ο ίδιος.

 

Ο κ. Κάης δεν ήταν σε θέση και δεν μπόρεσε να αποσείσει το βάρος απόδειξης για την καλή πίστη σε σχέση με τις μεταβιβάσεις επ’ ονόματι της μητέρας του. Σε σχέση με τη μεταβίβαση επ’ ονόματι του, αποδίδοντας και ιδιαίτερο βάρος στην ημερομηνία αυτής, κρίνω ότι απέσεισε το βάρος απόδειξης το οποίο φέρει (βλέπετε σχετικά και πιο κάτω).

 

Νομική πτυχή:

Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμος, Κεφ. 6:

Σύμφωνα με το άρθρο 91^Α του Κεφ. 6 ως αυτό έχει τροποποιηθεί μέχρι σήμερα, τεκμαίρεται μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου ότι η οποιαδήποτε δωρεά, μεταβίβαση, επιβάρυνση προς όφελος τρίτου ή μετακίνηση, απόκρυψη ή άλλη αποξένωση οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου του εξ’ αποφάσεως οφειλέτη, έγιναν με σκοπό την καταδολίευση του εξ’ αποφάσεως πιστωτή, ανεξάρτητα εάν έγιναν πριν ή μετά την καταχώρηση της αγωγής δυνάμει της οποίας εκδόθηκε απόφαση την εκτέλεση της οποίας επιδιώκει ο πιστωτής [1].

 

Το τεκμήριο είναι μαχητό. Το αδίκημα της καταδολίευσης είναι ποινικό αδίκημα (άρθρο 91Β). Καταδολιευτικές μεταβιβάσεις ή αποξενώσεις περιουσιακών στοιχείων από οποιοδήποτε οφειλέτη, δύναται να κηρυχθούν άκυρες από το Δικαστήριο κατόπιν αίτησης οποιουδήποτε εξ’ αποφάσεως πιστωτή του οφειλέτη και αφού ληφθούν υπόψην τα συμφέροντα οποιουδήποτε καλόπιστού τρίτου (άρθρο 91Γ [2]).

 

Περί Δολίων Μεταβιβάσεων (Ακύρωση) Νόμος – Κεφ. 62:

Οι Αιτήσεις που καταχωρούνται κάτω από το Κεφ. 62, ανήκουν στην κατηγορία Αιτήσεων που έχουν πρωτογενή χαρακτήρα. «Παρόλο που δικονομικά τέτοια αίτηση είναι ενταγμένη στο πλαίσιο της αγωγής, εντούτοις ο ομφάλιος λώρος με αυτή έχει αποκοπεί. Πρόκειται για αυτόνομη διαδικασία, που στοχεύει σε άλλης μορφής θεραπεία και που κατατάσσεται, όπως προελέχθη, για το σκοπό που συζητούμε, στην ευρύτερη κατηγορία των αγωγών.» (Ιωακείμ κ.ά. v. Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας Λτδ (Αρ. 1), (2003) 1(Α) Α.Δ.Δ. 198, στη σελίδα 204).

 

Δικαιοδοσία να εκδικάσει αίτηση για ακύρωση δόλιας μεταβίβασης έχει το Δικαστήριο που έχει εκδικάσει την Αγωγή ή άλλη διαδικασία (βλέπετε σχετικά την αυθεντία Χ’’Κυπρή v. Γιωργαλλή κ.ά. (2007) 1 (Β) Α.Α.Δ. 1239 και το άρθρο 4(1) του περί Ενοικιοστασίου Νόμου), εν προκειμένω το παρόν Δικαστήριο.

 

Ο Νόμος αφορά από δικαστική απόφαση χρέη, ορισμός που ερμηνεύεται ως: «σημαίνει όχι μόνο χρέος για την πληρωμή του οποίου έχει εκδοθεί απόφαση από αρμόδιο Δικαστήριο, αλλά επίσης κάθε χρέος σε σχέση με το οποίο το πρόσωπο προς το οποίο οφείλεται έχει δεόντως αποδείξει το δικαίωμα του να κατατάσσεται ως πιστωτής του προσώπου από το οποίο οφείλεται το χρέος κατά τη διανομή της περιουσίας του αμέσως πιο πάνω αναφερόμενου προσώπου βάσει οποιουδήποτε νόμου που προνοεί για τη διανομή της περιουσίας προσώπων που πτώχευσαν ή αφερέγγυων προσώπων μεταξύ των πιστωτών τους.»

 

Κρίνεται εάν η οποιαδήποτε δωρεά, πώληση, ενέχυρο, υποθήκη ή άλλη μεταβίβαση ή διάθεση κινητής ή ακίνητης περιουσίας είναι δόλια ή μη και διατάζεται ή μη η ακύρωση της από το Δικαστήριο ενώπιον του οποίου αγωγή ή άλλη διαδικασία έχει ακουστεί ή εκκρεμεί (άρθρο 4 [3]). Η αίτηση ακύρωσης της μεταβίβασης ή άλλης διάθεσης περιουσίας, δύναται να αφορά μεταβίβαση που έγινε πριν ή μετά την έναρξη αγωγής ή άλλης διαδικασίας στην οποία το δικαίωμα για ανάκτηση του χρέους έχει αποδειχθεί (άρθρο 4).

 

Το άρθρο 3 του Νόμου, Κεφ. 62, προνοεί ως ακολούθως:

 

«3(1)  Κάθε δωρεά, πώληση, ενέχυρο, υποθήκη ή άλλη μεταβίβαση ή διάθεση οποιασδήποτε κινητής ή ακίνητης περιουσίας που γίνεται από οποιοδήποτε πρόσωπο με πρόθεση να παρεμποδίσει ή καθυστερήσει τους πιστωτές του ή οποιοδήποτε από αυτούς να ανακτήσουν από αυτόν, τα χρέη αυτού ή αυτών, θα θεωρείται ότι είναι δόλια, και θα είναι άκυρη εναντίον του εν λόγω πιστωτή ή πιστωτών, και ανεξάρτητα από οποιαδήποτε τέτοια δωρεά, πώληση, ενέχυρο, υποθήκη ή άλλη μεταβίβαση ή διάθεση, η περιουσία που φέρεται ότι μεταβιβάστηκε ή έτυχε μεταχείρισης κατά άλλο τρόπο δύναται να κατασχεθεί και να πωληθεί προς ικανοποίηση οποιουδήποτε χρέους από δικαστική απόφαση που οφείλεται από το πρόσωπο που προβαίνει στη δωρεά, πώληση, ενέχυρο, υποθήκη ή άλλη μεταβίβαση ή διάθεση.

(2)      Σε οποιαδήποτε αίτηση, βάσει των διατάξεων του Νόμου αυτού για ακύρωση μεταβίβασης ή εκχώρησης οποιασδήποτε περιουσίας που έγινε σε οποιοδήποτε γονιό, σύζυγο, παιδί, αδελφό ή αδελφή του δικαιοπάροχου ή εκχωρητή, όχι με χρηματικό αντάλλαγμα ή με αντάλλαγμα άλλη περιουσία ισοδύναμης αξίας ή με καλή αντιπαροχή, το βάρος απόδειξης ότι αυτή η μεταβίβαση ή εκχώρηση έγινε καλή τη πίστει και δεν έγινε με πρόθεση να παρεμποδίσει ή καθυστερήσει τους πιστωτές του θα έχει ο δικαιοπάροχος ή εκχωρητής και το πρόσωπο στο οποίο έγινε η εν λόγω μεταβίβαση ή εκχώρηση.

(3)      Καμία πώληση, υποθήκη, μεταβίβαση ή εκχώρηση που γίνεται με αντάλλαγμα χρημάτων ή άλλης περιουσίας ισοδύναμης αξίας δεν θα είναι ακυρώσιμη βάσει των διατάξεων του Νόμου αυτού, εκτός αν ο αγοραστής, ο ενυπόθηκος δανειστής, ο δικαιοδόχος ή εκδοχέας φανεί ότι έχει αποδεχτεί αυτή εν γνώσει του ότι η πώληση αυτή, υποθήκη, μεταβίβαση ή εκχώρηση έγινε από τον πωλητή, ενυπόθηκο οφειλέτη, δικαιοπάροχο ή εκχωρητή με πρόθεση να καθυστερήσει ή καταδολιεύσει τους πιστωτές του.»

[δική μου υπογράμμιση]

 

Νομολογία και ευρήματα:

Στην προκείμενη περίπτωση, υπάρχει εξ’ αποφάσεως χρέος το οποίο οφείλει ο Καθ’ ου η Αίτηση 1. Οι Αιτητές είναι οι εξ’ αποφάσεως πιστωτές. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1, πριν την καταχώρηση της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτησης, αλλά μετά τη δημιουργία της οφειλής, εφόσον η Απόφαση η οποία εκδόθηκε εκ συμφώνου την 11.11.2013, αφορούσε οφειλή προς τους Αιτητές ενοικίων, κοινοχρήστων και τελών στάθμευσης, από τον Ιούλιο 2012, μεταβίβασε την ακίνητη περιουσία του στη σύζυγο του, Καθ’ ης η Αίτηση 3. Η μεταβίβαση ακίνητης περιουσίας στον υιό του είχε λάβει χώραν πολλά χρόνια πριν τη δημιουργία της οφειλής την οποία αφορά η συγκεκριμένη απόφαση.

 

Κρίνεται ότι κατά το χρόνο μεταβίβασης ενός διαμερίσματος στη Λευκωσία από τον Καθ’ ου η Αίτηση 1 στον Καθ’ ου η Αίτηση 2, το 2003, οι Αιτητές δεν μπορούσαν να βρίσκονται στη σκέψη του Καθ’ ου η Αίτηση 1 και δεν μπορούσε να αποδοθεί πρόθεση στον Καθ’ ου η Αίτηση 1 να παρεμποδίσει ή καθυστερήσει τους Αιτητές από το να ανακτήσουν απ’ αυτόν τα ποσά που τους όφειλε, εφόσον, κατά το χρόνο της μεταβίβασης, οι Αιτητές δεν ήταν πιστωτές υπό την έννοια του Νόμου.

 

Η μεταβίβαση στη σύζυγο του Καθ’ ου η Αίτηση 1 και Καθ’ ης η Αίτηση 3,ενός τεμαχίου στο Στρουμπί της Επαρχίας Πάφου και ενός τεμαχίου στη Φλάσου της Επαρχίας Λευκωσίας, δεν έγινε με χρηματικό αντάλλαγμα ή αντάλλαγμα άλλη περιουσία ισοδύναμης αξίας. Οι μεταβιβάσεις έγιναν τον Οκτώβριο 2012 και μάλιστα δηλώθηκε ότι γίνονται δυνάμει δωρεάς, ενώ η Καθ’ ης η Αίτηση 3 ήταν η Πληρεξούσια Αντιπρόσωπος η οποία προέβη στην πράξη εξ’ ονόματος του Καθ’ ου η Αίτηση 1.

 

Η Καθ’ ης η Αίτηση 3 δεν κατέθεσε ενώπιον μας. Από το σύνολο του μαρτυρικού υλικού και ακόμη και από τη μαρτυρία του Καθ’ ου η Αίτηση 2, συνάγεται ότι αυτή γνώριζε για την ύπαρξη της οφειλής και στη συνέχεια της Δικαστικής διαδικασίας και της έκδοσης της Απόφασης εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 1. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 2 κατέθεσε ότι ο ίδιος δεν είχε ανάμειξη και δεν γνώριζε τις δουλειές του πατέρα του και ότι πήγαινε στο κατάστημα που ενοικίαζε ο πατέρας του από τους Αιτητές για να δει τους γονείς. Συνεπώς, η μητέρα του ήταν εκεί, μαζί με τον πατέρα του.

 

Σημειώνω επίσης ότι οι μεταξύ των Αιτητών και του Καθ’ ου η Αίτηση 1 δικαστικές διαδικασίες φαίνεται ότι άρχισαν από το 1988, σύμφωνα με τη μαρτυρία του κ. Κωνσταντινίδη, η οποία δεν αντικρούστηκε επ’ αυτού. Είναι πολύ μεγάλο το χρονικό διάστημα που διέρρευσε, κατά το οποίο κατά καιρούς υπήρχε και εκκρεμοδικία, για να πιστέψει κάποιος ότι οι οικείοι του Καθ’ ου η Αίτηση 1, τουλάχιστον η σύζυγος του, δεν γνώριζαν οτιδήποτε σχετικά με την εν λόγω εκκρεμοδικία και/ή την οφειλή του Καθ’ ου η Αίτηση 1 προς τους Αιτητές. Κρίνεται ότι κατά το χρόνο μεταβίβασης στην Καθ’ ης η Αίτηση 3, οι Αιτητές βρίσκονταν και έπρεπε να βρίσκονταν στη σκέψη του Καθ’ ου η Αίτηση 1, εφόσον ο τελευταίος τους όφειλε χρηματικά ποσά.

 

Σχετικές είναι επίσης οι αυθεντίες A.N. Vassiliades v. A.N. Vassiliades and Another (1949) XVIII (Part 1) C.L.R. 10 και Αργυρού κ.ά. v. Κυπριακής Τράπεζας Αναπτύξεως Λτδ (2008) 1(Β) Α.Α.Δ. 1255, που πραγματεύονται το θέμα της πρόθεσης παρεμπόδισης ή καθυστέρησης του πιστωτή. Τέτοια πρόθεση πρέπει απαραιτήτως να διαπιστωθεί για την ακύρωση της μεταβίβασης.

 

 Το βάρος απόδειξης ότι η μεταβίβαση έγινε καλή τη πίστει και δεν έγινε με πρόθεση να παρεμποδίσει ή καθυστερήσει τους πιστωτές του, δηλαδή τους Αιτητές, το έχει ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 και η Καθ’ ης η Αίτηση 3 στην οποία έγινε η μεταβίβαση. Ο Καθ’ ου η Αίτηση 1 δεν κατέθεσε ενώπιον του Δικαστηρίου εφόσον κρίθηκε ότι δεν ήταν σε θέση να παρακολουθήσει τη διαδικασία, ενώ ούτε η Καθ’ ης η Αίτηση 3 κατέθεσε, χωρίς να δοθεί οποιαδήποτε επαρκής δικαιολογία γι’ αυτό. Ενώπιον μου υπάρχει μόνο η μαρτυρία των Αιτητών και η περιορισμένης αξίας για το συγκεκριμένο σκοπό μαρτυρία του Καθ’ ου η Αίτηση 2. Είναι η κρίση μου ότι οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 3 δεν έχουν αποσείσει το βάρος απόδειξης το οποίο φέρουν αναφορικά με τις μεταβιβάσεις στην Καθ’ ης η Αίτηση 3.

 

Βλέπετε επίσης σχετικά τις αυθεντίες Lymperopoulou v. Christodoulou and Others (1957) Vol. 22 C.L.R. 184, Pambos Zenios Trading Ltd κ.ά. v. Μιχάλη Χατζηπαύλου & Υιός Λτδ (2011) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 2322 και Σταυρούλα Τζιέπρα v. Χαράλαμπου Σάββα κ.ά., (2013) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2410.

 

 

Απόφαση:

Ως εκ των ανωτέρω, η αίτηση εναντίον του Καθ’ ου η Αίτηση 2 απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ του και εναντίον των Αιτητών, ως αυτά θα υπολογισθούν από τη Γραμματέα και εγκριθούν από το Δικαστήριο στην κλίμακα της αρχικής Απόφασης στην κυρίως Αίτηση, ήτοι €10.000 - €50.000.

 

Η αίτηση εναντίον της Καθ’ ης η Αίτηση 3 επιτυγχάνει και εκδίδονται τα πιο κάτω Διατάγματα:

(1)     Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο κηρύσσεται άκυρη η δωρεά και/ή μεταβίβαση και/ή αποξένωση και/ή εκχώρηση της περιουσίας του Καθ’ ου η Αίτηση 1 η οποία έγινε την 11.10.2012, ήτοι ενός χωραφιού Τεμάχιο [ ], Τμήμα 0, Φύλλο/Σχέδιο 45/13, στο Στρουμπί Πάφου, με αριθμό εγγραφής 0/10213, μερίδιο το όλον, προς την σύζυγο του Αγνή Κάη – Καθ’ ης η Αίτηση 3, ως γενόμενη προς τον σκοπό καταδολίευσης των πιστωτών του Καθ’ ου η Αίτηση 1 και/ή των Αιτητών.

(2)     Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο κηρύσσεται άκυρη η δωρεά και/ή μεταβίβαση και/ή αποξένωση και/ή εκχώρηση της περιουσίας του Καθ’ ου η Αίτηση 1 η οποία έγινε την 11.10.2012, ήτοι ενός χωραφιού Τεμάχιο [ ], Τμήμα 0, Φύλλο/Σχέδιο 28/37, στη Φλάσου Λευκωσίας, με αριθμό εγγραφής 0/7983, μερίδιο το όλον, προς τη σύζυγο του Αγνή Κάη – Καθ’ ης η Αίτηση 3, ως γενόμενη προς τον σκοπό καταδολίευσης των πιστωτών του Καθ’ ου η Αίτηση 1 και/ή των Αιτητών.

(3)     Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάττον την εγγραφή και/ή επανεγγραφή των πιο πάνω αναφερόμενων εις τις παραγράφους (1) και (2) ακινήτων, επ’ ονόματι του Γεώργιου Κάη και την ταυτόχρονη εγγραφή του εξ’ αποφάσεως χρέους και/ή της απόφασης στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση ημερομηνίας 11.11.2013, ως επιβάρυνση επί των εν λόγω ακινήτων, με τις ίδιες συνέπειες ως εάν να επρόκειτο περί εγγραφής δυνάμει των άρθρων 53 μέχρι 62.

(4)     Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάττον τους αρμόδιους Λειτουργούς των Τμημάτων Κτηματολογίου και Χωρομετρίας της Επαρχίας Πάφου και της Επαρχίας Λευκωσίας, όπως με την προσαγωγή πιστοποιημένων αντιγράφων των ακυρωτικών διαταγμάτων του Δικαστηρίου, όπως προβούν σε κάθε αναγκαία διόρθωση των αρχείων τους αναφορικά με τις καταχωρήσεις των περιουσιακών στοιχείων που αναφέρονται στα ακυρωτικά διατάγματα και όπως προβούν σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες και/ή καταχωρήσεις και/ή πράξεις προς υλοποίηση των διαταγμάτων.

 

            Η Καθ’ ης η Αίτηση 3 να καταβάλει τα έξοδα των Αιτητών ως αυτά θα υπολογισθούν από τη Γραμματέα και εγκριθούν από το Δικαστήριο, στην κλίμακα €10.000 - €50.000.

 

(Υπ.)                                      

Λ.Σ. Καμμίτση

Πρόεδρος

 

Πιστόν Αντίγραφον

 

            Γραμματέας

 

ΛΣΚ/ΕΠ