ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
ΕΝΩΠΙΟΝ: M.Ιεροκηπιώτου, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αίτησης: 2/2023
Αναφορικά με την Εταιρεία Π.ΠΙΤΤΑΚΗ & ΥΙΟΙ ΛΙΜΙΤΕΔ
και
Αναφορικά με τον περί εταιρειών Νόμο, Κεφάλαιο 113
και
Αναφορικά με την απαίτηση της J.T.A TRAVEL LTD
Ημερομηνία: 21/6/2024
Εμφανίσεις:
Για Αιτήτρια: κ.Α Πετρίδης για ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ Δ.ΠΕΤΡΙΔΗΣ & ΣΙΑ
Για Καθ’ης η αίτηση : κα Μ.Χ’’Κωνσταντή για ΓΙΩΡΓΟΣ Φ.ΠΙΤΤΑΤΖΙΗΣ ΔΕΠΕ
ΑΠΟΦΑΣΗ
Ο αιτητής με την παρούσα αίτηση αξιώνει την εκκαθάριση της καθ’ης η αίτηση επι τω ότι αυτή είναι ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της.
Συγκεκριμένα η αιτήτρια αναφέρει στην αίτηση ότι την 1/2/2023 εξασφάλισε δικαστική απόφαση εναντίον της καθ’ης η αίτηση για ποσό ανω των 100.000 ευρώ. Στη βάση αυτής την 20/2/2023 απαίτησε με επιστολή της με διεύθυνση του εγγεγραμμένου γραφείου της καθ’ης η αίτηση η οποία παραλήφθηκε από το διευθυντή της, την πληρωμή του εξ αποφάσεως χρέους. Η προθεσμία των 21 μερών παρήλθε άπρακτη χωρίς η καθ’ης η αίτηση να καταβάλει το εξ αποφάσεως χρέος της. Αντί αυτού με επιστολή της ημερομηνίας 1/3/2023 ανέφερε πως διαφωνεί με την απόφαση του Δικαστηρίου καθώς και ότι έχει ασκήσει έφεση. Η καθ’ης η αίτηση πρότεινε προς εξασφάλιση του εξ αποφάσεως χρέους όπως η αιτήτρια καταχωρήσει ΜΕΜΟ επι της περιουσίας της πλήν όμως αυτό δεν έγινε δεκτό για το λόγο ότι η εν λόγω περιουσία επιβαρύνεται με υποθήκες και ομόλογα κυμαινόμενης επιβάρυνσης αξίας περίπου €2.290.000.
Η καθ’ης η αίτηση καταχώρησε ένσταση στις 31/5/2023 και με αυτή ουσιαστικά εισηγείται πως η αίτηση καταχωρήθηκε καταχρηστικά , υπάρχει καλόπιστη αμφισβήτηση του εξ αποφάσεως χρέους εξ ου και καταχωρήθηκε έφεση καθώς και ότι η καθ’ης η αίτηση είναι πρόθυμη να παραχωρήσει τραπεζική εγγύηση για την εξασφάλιση του εξ αποφάσεως χρέους.
Τα μέρη προχώρησαν σε αγορεύσεις.
Το ουσιαστικό στην παρούσα υπόθεση είναι πως καθόσον χρόνο η αίτηση εκκαθάρισης βρισκόταν σε εξέλιξη η καθ’ης η αίτηση πέτυχε στις 7/11/2023 αναστολή εκτέλεσης της απόφασης για το λόγο ότι καταχωρήθηκε έφεση, με όρους. Η καθ’ης η αίτηση συμμορφώθηκε με τους όρους και δη κατέβαλε τραπεζική εγγύηση για το ποσό των €154.380,00 κατά ή περι τις 15/11/2023.
Οι αιτητές ισχυρίζονται ότι κατά το χρόνο που καταχωρήθηκε η αίτηση η καθ’ης η αίτηση ήταν ανίκανη να ικανοποιήσει τα χρέη της δυνάμει των προνοιών του άρθρου 211(ε) και 212 (α) και (γ) του Κεφαλαίου 113. Η καθ’ης η αίτηση ισχυρίζεται ότι η αίτηση επιδόθηκε εσφαλμένα στο Διευθυντή της εταιρείας, ότι η αίτηση δεν δημοσιεύθηκε ώστε οι πιστωτές να λάβουν γνώση καθώς και ότι το εξ αποφάσεως χρέος εξασφαλίστηκε με τραπεζική εγγύηση. Επίσης τα μέρη διαφώνησαν κατά ποσό η αίτηση θα έπρεπε να αποσυρθεί με ή χωρίς έξοδα ενόψει αναστολής εκτέλεσης της απόφασης που αποτελεί τη βάση της απαίτησης για την ανικανότητα της καθ’ης η αίτηση να αποπληρώσει τα χρέη της.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η αίτηση εδράζεται στα άρθρα 211 και 212 του Κεφαλαίου 113.
Το άρθρο 211(ε) του Κεφαλαίου 113 προνοεί ότι :
211. Εταιρεία δύναται να εκκαθαριστεί από το Δικαστήριο αν-
(ε) η εταιρεία είναι ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της·
…».
Στον ορισμό της ανικανότητας πληρωμής των χρεών της εταιρείας αναφέρεται στο άρθρο 212 ότι :
«Εταιρεία λογίζεται ότι είναι ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της-
(α) αν πιστωτής, με εκχώρηση ή διαφορετικά, που του χρωστεί η εταιρεία ποσό που υπερβαίνει τις πέντε χιλιάδες ευρώ (€5.000), επέδωσε στην εταιρεία παραδίνοντας στο εγγεγραμμένο γραφείο της εταιρείας απαίτηση η οποία απαιτεί από την εταιρεία να καταβάλει το ποσό που οφείλεται με τον τρόπο αυτό, και η εταιρεία για τις επόμενες τρεις εβδομάδες αμέλησε να καταβάλει το ποσό ή να εξασφαλίσει ή να το διευθετήσει προς εύλογη ικανοποίηση του πιστωτή· ή
(β) αν εκτέλεση ή άλλη διαδικασία που λήφθηκε με δικαστική απόφαση, εντολή ή διάταγμα οποιουδήποτε Δικαστηρίου προς όφελος πιστωτή της εταιρείας, επιστρέφεται ολικά ή μερικά ανικανοποίητη· ή
(γ) αν αποδειχθεί, προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου ότι η εταιρεία είναι ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της κατά το χρόνο που αυτά καθίστανται πληρωτέα και, για απόφαση κατά πόσο εταιρεία είναι ανίκανη να πληρώσει τα χρέη της κατά το χρόνο που αυτά καθίστανται πληρωτέα, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τις ενδεχόμενες και μελλοντικές υποχρεώσεις της εταιρείας ·ή
(δ) αν αποδειχθεί, προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου, ότι η αξία των στοιχείων του ενεργητικού της εταιρείας είναι μικρότερη από το ποσό των υποχρεώσεών της, λαμβάνοντας υπόψη τις ενδεχόμενες και μελλοντικές υποχρεώσεις της».
Η αίτηση εδράζεται επι της θέσης ότι μετά την έκδοση Δικαστικής απόφασης εναντίον της καθ’ης η αίτηση και την επίδοση της απαίτησης παρήλθε άπρακτη η προθεσμία των 21 μερών. Η απαίτηση παρέμεινε ανικανοποίητη.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό περί μη ορθής επίδοσης της απαίτησης επειδή αυτή επιδόθηκε στο διευθυντή της καθ’ης η αίτηση αντί στο εγγεγραμμένο γραφείο αυτής σημειώνεται ότι σύμφωνα με το Τεκμήριο 5 στην αίτηση η επιστολή φέρει τη διεύθυνση του εγγεγραμμένου γραφείου της εταιρείας όπως αυτή φαίνεται στο Αρχείο του Εφόρου Εταιρειών, Τεκμήριο 4, η οποία παραλήφθηκε απο το διευθυντή αυτής. Δεν έχει τεθεί ισχυρισμός ότι η επίδοση της αίτησης έγινε σε άλλη διεύθυνση απο αυτή του εγγεγραμμένου γραφείου. Ως εκ των πιο πάνω ο εν λόγω ισχυρισμός απορρίπτεται.
Περαιτέρω όσον αφορά τον ισχυρισμό περι μη δημοσίευσης της αίτησης σημειώνεται ότι ήταν κατόπιν αιτήματος της πλευράς της καθής η αίτηση που το Δικαστήριο αποδέχθηκε τη θέση της να μη δημοσιευτεί αυτή επι τω ότι εκκρεμούσε το ζήτημα της αναστολής εκτέλεσης της απόφασης. Ως εκ τούτου κρίνω ότι κωλύεται η καθής η αίτηση να εγείρει ένα τέτοιο ζήτημα στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας. Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα άπτεται της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστήριου η οποία ήδη ασκήθηκε. Τέλος κρίνω ότι δεν θα εξυπηρετούσε οποιοδήποτε σκοπό η δημοσίευση της αίτησης αφ’ης στιγμής η καθ’ής η αίτηση πέτυχε εν τέλει αναστολή εκτέλεσης της απόφασης.
Προχωρώ να εξετάσω τη θέση ότι η αίτηση θα πρέπει να αποτύχει διότι η καθ’ης η αίτηση καταχώρησε έφεση και πέτυχε αναστολή εκτέλεσης της απόφασης του εξ αποφάσεως χρέους δίδοντας τραπεζική εγγύηση σε χρόνο μετα την καταχώρηση της παρούσας αίτησης.
Κατ’αρχήν η ανάλυση του άρθρων 211 και 212(α) του Κεφαλαίου 113 έγινε σε πλήθος αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Χαρακτηριστικό είναι το πιο κάτω απόσπασμα απο την απόφαση Δημήτρης Αυξεντίου & Υιός (Γεωργικά Μηχανήματα) Λτδ ν. Hellenic Bank Public Company Ltd (2014)1(Γ) 2534, γίνεται αναφορά σε προηγούμενη νομολογία και αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Τα Άρθρα 211 και 212 έτυχαν ανάλυσης στην υπόθεση G.I.P. Construction Ltd. v. Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1991) 1 Α.Α.Δ. 15, όπου λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Τα Άρθρα 211 και 212 του δικού μας Νόμου είναι αντιγραφή του αντίστοιχου αγγλικού. Στην Αγγλία η έννοια των διατάξεων αυτών έχει φωτισθεί από νομολογία. Σύμφωνα με την αγγλική προσέγγιση, η εξειδίκευση των περιστάσεων στο Άρθρο 212 δεν περιορίζει την γενικότητα του Άρθρου 211 αναφορικά με την αδυναμία πληρωμής των χρεών της από μια εταιρεία. Δηλαδή, οι εξειδικευμένοι λόγοι συνιστούν ορισμένες περιστάσεις που εγείρουν νομοθετικό τεκμήριο ύπαρξης της αδυναμίας πληρωμής χρεών αλλά δεν εξαντλούν το πεδίο για προσκόμιση οποιασδήποτε άλλης μαρτυρίας που θα μπορούσε να κατατείνει στο ίδιο αποτέλεσμα.Η διαφορά μεταξύ της γενικότερης εξέτασης του θέματος και των εξειδικευμένων περιπτώσεων του 212 (α) και 212(β) είναι η εξής. Στις εξειδικευμένες περιπτώσεις, η εκπλήρωση των προϋποθέσεων που τίθενται οδηγούν από μόνες τους και στην κατάληξη. Εγείρεται δηλαδή το νομοθετικό τεκμήριο περί αδυναμίας πληρωμής χρεών. Αντίθετα, στην περίπτωση της γενικότερης εξέτασης του θέματος, το θέμα κρίνεται ανάλογα με το πώς θα αξιολογηθούν τα στοιχεία που έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου περιλαμβανομένων και εκείνων στην άλλη πλευρά της πλάστιγγας που θα ήθελε προβάλει η εταιρεία.»
Στην Μ. Mouletaris Machinery Co. Ltd. v. Ζήνωνος (2001) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1649 επιβεβαιώθηκε η G.I.P. Constructions Ltd (πιο πάνω) ότι ορθά αναλύει τον Νόμο και ορθά αναλύει τη νομολογία. Πρόσθετα λέχθηκαν τα ακόλουθα στη σελ. 1651 από τον Αρτεμίδη, Δ., όπως ήταν τότε:
«Δέχθηκε βεβαίως, και πολύ ορθά πως, στην περίπτωση που αποδεικνύονται τα στοιχεία που διαλαμβάνονται στο Άρθρο 212, το Δικαστήριο δεν έχει διακριτική ευχέρεια, και διατάσσει τη διάλυση της εταιρείας, ενώ αν ικανοποιηθούν οι πρόνοιες του Άρθρου 211 το Δικαστήριο διατηρεί τέτοια ευχέρεια.»
(Βλ. επίσης την Pan - AMAN Hotels Ltd (άνω)).
Η πρωτόδικη κρίση περί αφερεγγυότητας της εφεσείουσας είναι ορθή. Η ανικανότητα πληρωμής χρεών που αναφέρεται στο Άρθρο 211(ε) του Κεφ. 113, είναι η γενική ρύθμιση του θέματος. Το τι συνιστά ανικανότητα πληρωμής χρεών εξειδικεύεται στο Άρθρο 212 και οποιαδήποτε των τριών διατάξεων του εν λόγω άρθρου τεκμαίρεται να σημαίνει ότι η εταιρεία αδυνατεί να αποπληρώσει τα χρέη της. Η απόδειξη της προϋπόθεσης της παραγράφου (α) του Άρθρου 212 είναι αρκετή να επιφέρει την εκκαθάριση της εταιρείας θεωρούμενης ανίκανης να πληρώσει τα χρέη της, χωρίς να αποκλείεται η προσκόμιση και άλλης μαρτυρίας που να αποδεικνύει την ανικανότητα αυτή.
Με την ικανοποίηση του Άρθρου 212 (α), η εταιρεία φέρει το βάρος να αποδείξει ότι δεν «αμέλησε» να πληρώσει την απαίτηση του πιστωτή διότι έχει κατά τα άλλα μια μια ουσιώδη και εύλογη υπεράσπιση, όπως ότι εξόφλησε την γενικότερη οφειλή. Εξ' ου και ο πιστωτής είναι σοφότερο να εναγάγει την εταιρεία προηγουμένως, να εξασφαλίζει δικαστική υπερ του απόφαση οπότε και η εταιρεία θα εμποδίζεται από την απόφαση να αμφισβητήσει την εταιρική αίτηση επί τους ουσίας της. (Pennington: Company Law, 3η έκδοση σελ. 674-675).
(Βλ. επίσης Ανδρέας Γεωργιάδης και Υιός Λτδ ν. Alpha Bank Cyprus Ltd Πολ.Εφ. 177/2011, 15.5.2017), ECLI:CY:AD:2017:A176, ECLI:CY:AD:2017:A176.
Στην παρούσα περίπτωση όπως προελέχθη είναι δεδομένο ότι κατα το χρόνο καταχώρησης της παρούσας αίτησης και ένστασης η καθ’ης η αίτηση δεν είχε ικανοποιήσει την απαίτηση και δη το εξ αποφάσεως χρέος. Η καταχώρηση έφεσης στην απόφαση του Δικαστηρίου σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί υπεράσπιση στην αίτηση εκκαθάρισης. Σε τούτο το σημείο θα πρέπει να λεχθεί πως είναι για το λόγο αυτό που η καταχώρηση της αίτησης δεν μπορεί να κριθεί καταχρηστική. Η αίτηση καταχωρήθηκε αφού η απαίτηση της αιτήτριας δεν ικανοποιήθηκε. Η καθ’ης η αίτηση όπως είχε δικαίωμα επέλεξε να καταχωρήσει έφεση και η αιτήτρια όπως είχε δικαίωμα προχώρησε στην καταχώρηση της παρούσας αίτησης.
Στη συνέχεια όμως η καθ’ης η αίτηση πέτυχε αναστολή εκτέλεσης της απόφασης εκκρεμούσης έφεσης εκτελώντας τους όρους αναστολής. Στο σημείο αυτό φαίνεται οτι αναφορικά με το αντικείμενο της αίτησης, η κατάσταση πραγμάτων διαφοροποιείται. Παρά το ότι στις αποφάσεις των Δικαστηρίων της χώρας μας, δεν εντοπίζεται οποιαδήποτε νομολογία που να πραγματεύεται το θέμα σχετικά καθοδήγηση δυνατόν να αντληθεί από τα αγγλικά συγγράμματα και νομολογία.
Στο σύγγραμμα McPerson & Keay’s Law of Company Liquidation 5th Edition, Chapter 3-Creditor’s Petition for a Winding-up Order- Section VI.-Discretion to Refuse Order C-Disputed debt-Paragraph, 3-089, αναφέρεται
«Where the petition is founded on an unpaid judgment debt or costs, the petitioner is not deprived of the right to a winding-up order simply because the company has lodged an appeal against the judgment. The proper course is for the company to apply for a stay of execution of the judgment pending determination of the appeal and to seek an adjournment of the winding-up petition. Conversely, where the petition is based on a debt arising out of a judgment which has since been reversed, the petition will be dismissed even though the petitioner has appealed to a higher court».
Στο πιο πάνω απόσπασμα γίνεται παραπομπή στην Αγγλική υπόθεση Re Amalgamated Properties of Rhodesia [1917] 2 Ch. 115 όπου κατα την κρίση μου σχετικά λέχθηκε ότι:
«Held, by Sargant J., that the appeal was not a defence to the petition, but that a winding up order must be made which must lie in the office for a limited time, and that, if within that time the A. Company gave security to the registrar's satisfaction for the amount of the judgment debt, the petition must be dismissed, the A. Company paying the costs».
Στην πιο πάνω υπόθεση τα γεγονότα είχαν ως εξής: H αιτήτρια καταχώρησε αίτηση εκκαθάρισης με βάση δικαστική απόφαση που διέτασσε την καθ’ης η αίτηση να της καταβάλει τα έξοδα της δικαστικής διαδικασίας. Η καθ’ης η αίτηση καταχώρησε έφεση εναντίον της απόφασης χωρίς όμως να αιτηθεί για αναστολή εκτέλεσης της απόφασης Ενώ εκκρεμούσε η ακρόαση της έφεσης δόθηκε ένα ποσό από την καθ’ης η αίτηση ως εξασφάλιση του χρέους με σκοπό να προωθηθεί η έφεση. Το Δικαστήριο αποφάσισε ότι η αιτήτρια δικαιούνταν να εκδοθεί υπερ της διάταγμα εκκαθάρισης απορρίπτοντας μεταξύ άλλων και ισχυρισμό περί καταχρηστικής συμπεριφοράς. Ο λόγος που δικαιούνταν να εκδοθεί διάταγμα εκκαθάρισης ήταν διότι η καθ’ης η αίτηση δεν ικανοποίησε την απαίτηση που επέδωσε η αιτήτρια. Το δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη την εισήγηση του συνηγόρου της καθ’ης η αίτηση ότι θα μπορούσε να παραχωρήσει εξασφάλιση για το ποσό της απόφασης αποφάσισε να εκδώσει διάταγμα εκκαθάρισης αλλά αυτό να μη συνταχθεί για περίοδο λίγων μερών και στο μεσοδιάστημα η καθ’ης η αίτηση να καταθέσει προς ικανοποίηση του πρωτοκολλητή εξασφάλιση για το ποσό του εξ αποφάσεως χρέους. Επίσης προέβηκε σε πρόνοια πως αν τούτο επιτευχθεί η αίτηση εκκαθάρισης θα απορριπτόταν με έξοδα καταβλητέα απο την καθ’ης η αίτηση.
Συγκεκριμένα λέχθηκε απο το Δικαστή SARGANT ότι:
«In my judgment, therefore, the petitioners are entitled as a matter of right to a winding up order, and, if I were not to make it, I should practically be doing what Eve J. or the Court of Appeal ought to have been asked to do, if the respondents so desired namely, to stay execution on the judgment pending the appeal. Sir John Simon has, however, suggested that the respondents may at an early stage be in a position to provide security, to the satisfaction of the registrar, for this debt, and I think I should give them the opportunity of doing so. Accordingly I shall make the usual order for the winding up of the respondent company; but that order must lie in the office till the end of next week, and if in the meantime the respondents give security, to the satisfaction of the registrar, for the payment of the 65,000l. odd due to the petitioners for costs, the order will not be given out or drawn up, and there will be substituted an order dismissing the petition, with costs to be paid by the respondents».
Στην παρούσα περίπτωση έχει επιτευχθεί η αναστολή εκτέλεσης απόφασης η οποία αποτέλεσε τη βάση της απαίτησης και συμμόρφωση με τους όρους αναστολής αυτής μετα την καταχώρηση ένστασης, στην παρούσα αίτηση. Κρίνω ότι το ανωτέρω σκεπτικό από την απόφαση βρίσκει απόλυτη εφαρμογή στα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης. Η βάση της απαίτησης της αιτήτριας βρίσκεται υπο αναστολή ως εκ τούτου η αίτηση δεν μπορεί να έχει επιτυχή κατάληξη επι του παρόντος και σε κάθε περίπτωση μέχρι την εκδίκαση της έφεσης.
Με βάση τα ανωτέρω η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπερ του αιτητή και εναντίον της καθ’ης η αίτηση όπως θα υπολογιστούν απο τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν απο το Δικαστήριο κατ’ακολουθίαν των αποφασισθέντων στην ανωτέρω αγγλική απόφαση Re Amalgamated Properties of Rhodesia.
(Υπ)………………………..
Μ.Ιεροκηπιώτου, Α.Ε.Δ
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο