ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
Ενώπιον: Χρ. Γ. Ππεκρή, Ε.Δ.
Κλίμακα Εξόδων: €2.000 - €10.000
Αρ. Αγωγής: 442/2016
Μεταξύ:
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
Ενάγουσα
και
ΜΙΝΕΡΒΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΙΜΙΤΕΔ
Εναγομένων
Ημερομηνία: 28 Ιανουαρίου 2025
Εμφανίσεις:
Για Ενάγουσα: κ. Κ. Παπαντωνίου για ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ & ΣΙΑ Δ.Ε.Π.Ε.
Για Εναγόμενη: κ. Χρ. Ραουνάς για ΧΑΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ Δ.Ε.Π.Ε.
ΑΠΟΦΑΣΗ (Ex Tempore)
(αναφορικά με την πληρωμή που έγινε στο Δικαστήριο (payment into Court))
Ως εμφαίνεται από τον φάκελο του Δικαστηρίου, μετά την ακροαματική διαδικασία της παρούσας αγωγής, την 21.1.2025 εκδόθηκε τελική απόφαση, με την οποία επιδικάστηκαν υπέρ της Ενάγουσας και εναντίον της Εναγομένης, τα ακόλουθα ποσά:
(α) €3.500,00 έναντι Γενικών Αποζημιώσεων με νόμιμο τόκο επί του εν λόγω ποσού από την ημερομηνία καταχώρισης της αγωγής μέχρι εξοφλήσεως.
(β) €1.287,89 έναντι Ειδικών Αποζημιώσεων, με νόμιμο τόκο επί του εν λόγω ποσού από 11.10.2015 μέχρι εξοφλήσεως, μειωμένος κατά το ½.
Μετά την έκδοση της απόφασης, οι συνήγοροι τοποθετήθηκαν αναφορικά με την πληρωμή στο Δικαστήριο η οποία έγινε την 8.3.2024.
Ειδικότερα, ο ευπαίδευτος συνήγορος της Εναγομένης προσκόμισε στο Δικαστήριο ειδοποίηση πληρωμής δυνάμει της Διαταγής 22 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, μαζί με σχετική απόδειξη κατάθεσης των χρημάτων στο Δικαστήριο, οι οποίες κατατέθηκαν στον φάκελο του Δικαστηρίου. Στην εν λόγω ειδοποίηση αναγράφονται τα ακόλουθα:
«Δια της παρούσης δίδεται ειδοποίηση ότι η Εναγόμενη στην πιο πάνω αγωγή, Μινέρβα Ασφαλιστική Εταιρεία Δημόσια Λτδ έχει πληρώσει στο Δικαστήριο το ποσό των €6.000, το οποίο είναι αρκετό για να ικανοποιήσει την απαίτηση της Ενάγουσας για γενικές και ειδικές αποζημιώσεις περιλαμβανομένων των τόκων, χωρίς παραδοχή οποιασδήποτε ευθύνης. Στο πιο πάνω ποσό δεν περιλαμβάνονται δικηγορικά έξοδα».
Σχετικό δε πιστοποιητικό του Πρωτοκολλητή ημερ. 8.3.2024, αναφορικά με την κατάθεση του εν λόγω χρηματικού ποσού στο Δικαστήριο, κατατέθηκε στον φάκελο του Δικαστηρίου.
Σύμφωνα με τις δηλώσεις αμφότερων των συνηγόρων, υπολογισμός του ποσού των επιδικασθέντων γενικών και ειδικών αποζημιώσεων, συμπεριλαμβανομένου του επιδικασθέντος τόκου, ανέρχεται στο συνολικό ποσό των €5,869,10. Συνεπώς το συνολικό ποσό που επιδικάστηκε υπέρ της Ενάγουσας, είναι μικρότερο από το ποσό της πληρωμής που έγινε στο Δικαστήριο από την Εναγόμενη.
Για σκοπούς έκδοσης της παρούσας, έχω λάβει υπόψη μου τις θέσεις των συνηγόρων, ως προωθήθηκαν κατά το στάδιο των αγορεύσεων τους και οι οποίες είναι καταγεγραμμένες στο πρακτικό του Δικαστηρίου, συνεπώς δεν κρίνω σκόπιμη την επανάληψή τους και αναφορά σε αυτές θα γίνει όπου τούτο κριθεί σκόπιμο.
Σε ότι αφορά στη νομική πτυχή του ζητήματος, παραπέμπω στις πρόνοιες της Διαταγής 22 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, σύμφωνα με την οποία, η Εναγόμενη σε οποιαδήποτε αγωγή και σε οποιοδήποτε στάδιο, δύναται να προβεί σε πληρωμή βάσει ειδοποίησης προς την Ενάγουσα, προς ικανοποίηση της απαίτησης της πλευράς της.
Το Δικαστήριο, ασκεί τη διακριτική του ευχέρεια επί του θέματος των εξόδων, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι έχει γίνει πληρωμή στο Δικαστήριο.
Σχετικά παραπέμπω στην Παναγιώτης Κυριάκου ν. Ανδρέα Αυγουστίνου Πιλόττου Πολ. Εφ. αρ. 98/2012, ECLI:CY:AD:2018:A116 ημερ. 14.3.2018, όπου αναλύεται η νομική πτυχή και η φιλοσοφία του θέματος της πληρωμής επί Δικαστηρίω, από την οποία παραθέτω τα ακόλουθα αποσπάσματα:
«….το Δικαστήριο θα πρέπει να ενεργήσει δικαστικά ασκώντας την ευχέρεια του ως προς το θέμα των εξόδων έτσι ώστε ένας εναγόμενος που έχει καταβάλει ποσό στο Δικαστήριο που υπερβαίνει το ποσό που έχει επιδικαστεί στον ενάγοντα, να θεωρείται ως επιτυχών διάδικος και ως τέτοιος να δικαιούται στην πληρωμή των δικών του εξόδων από την ημερομηνία της κατάθεσης των χρημάτων στο Δικαστήριο, (Findlay v. Railway Executive (1950) 2 All E.R. 969).
…Η σύγχρονη λοιπόν πρακτική είναι να εξετάζεται η θέση των διαδίκων στο τέλος της ημέρας ως προς το κατά πόσο το καταβληθέν χρηματικό ποσό είναι περισσότερο ή λιγότερο από το σύνολο των αξιώσεων του ενάγοντα. Εάν έχει επιδικαστεί στον ενάγοντα χαμηλότερο ποσό από το πληρωθέν από τον εναγόμενο ποσό, τότε ο ενάγων δικαιούται στα έξοδα του μέχρι την ημερομηνία της πληρωμής και μετά ταύτα ο εναγόμενος δικαιούται στα δικά του έξοδα χωρίς να παρίσταται ανάγκη να γίνει αναφορά επί του θέματος της ευθύνης μετά την ημερομηνία πληρωμής.
…κατά κανόνα ο ενάγων δικαιούται σε όλα τα έξοδα της αγωγής εάν ανακτήσει ποσό μεγαλύτερο από αυτό που κατατέθηκε στο Δικαστήριο, θα του αποστερηθούν τα έξοδα μετά την πληρωμή όταν ανακτά χαμηλότερο ποσό από το καταβληθέν στο Δικαστήριο».
Για σκοπούς άσκησης της διακριτικής μου ευχέρειας, λαμβάνω υπόψη μου τις αξιώσεις της Ενάγουσας ως είχαν τεθεί μέσω της απαίτησης της, καθώς επίσης και τα ποσά των αποζημιώσεων τα οποία επιδικάσθηκαν υπέρ της, έχοντας κατά νου τις αρχές που διέπουν το θέμα της πληρωμής στο Δικαστήριο, τις οποίες παρέθεσα πιο πάνω.
Ως προς την εισήγηση του ευπαίδευτου συνηγόρου της Ενάγουσας, ότι η πληρωμή έγινε την 8.3.2024 σε σχετικά προχωρημένο στάδιο και συνεπώς θα πρέπει να επιδικαστούν τα έξοδα υπέρ της Ενάγουσας, δεν θεωρώ ότι τούτο αποτελεί παράγοντα ο οποίος δυνατό να προσμετρήσει αρνητικά εναντίον της Εναγομένης ώστε να μην επιδικασθεί οποιοδήποτε ποσό εξόδων υπέρ της, πόσο δε μάλλον, εφόσον η Εναγόμενη δεν διεκδικεί τα έξοδα που δημιουργήθηκαν μέχρι την 8.3.2024.
Ως εκ των άνω, δεν θεωρώ ότι συντρέχει λόγος για να αποκλίνω από τις αρχές της υπόθεσης Πιλόττου (βλ. ανωτέρω), σύμφωνα με την οποία, ο Εναγόμενος δικαιούται στην επιδίκαση των εξόδων της διαδικασίας υπέρ του, από την ημερομηνία της πληρωμής που έκανε στο Δικαστήριο και έπειτα, νοουμένου ότι το ποσό της πληρωμής που γίνεται στο Δικαστήριο είναι μεγαλύτερο από το ποσό που επιδικάζεται υπέρ του Ενάγοντος.
Υπό το φως όλων των ανωτέρω, καταλήγω ότι τα έξοδα της διαδικασίας, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, επιδικάζονται υπέρ της Ενάγουσας μέχρι την 8.3.2024. Από την 8.3.2024 και έπειτα, τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ της Εναγομένης.
Ασκώντας την εξουσία που μου παρέχει η Διαταγή 22 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, διατάζεται η πληρωμή του ποσού που έχει επιδικασθεί υπέρ της Ενάγουσας προς την τελευταία, ως η απόφαση ημερομηνίας 21.1.2025, από το ποσό το οποίο κατατέθηκε στο Δικαστήριο από την Εναγομένη.
(Υπ.).………………………
Χρ. Ππεκρή, Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο