ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής 1305/2022(i)
Μεταξύ:
ΑΥΓΟΥΣΤΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Ενάγουσας
- και -
ΠΕΤΡΟΥ ΒΕΝΤΟΥΡΗ
Εναγόμενου
Αίτηση ημερ. 20.10.22 για αντεξέταση
Ημερομηνία: 01 Δεκεμβρίου, 2022
Εμφανίσεις:
Για την ενάγουσα – αιτήτρια: Γ. Α. Βασιλείου ΔΕΠΕ
Για τον εναγόμενο – καθ΄ ου η αίτηση: Γ. Κουκούνης ΔΕΠΕ
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Με αυτή την αίτηση η αιτήτρια ζητά:
«Διάταγμα του σεβαστού Δικαστηρίου που να διατάσσει την ενώπιον του παρουσία του Πρόδρομου Προδρόμου από τη Λάρνακα σε ημερομηνία και ώρα που ήθελε θεωρήσει ορθό να οριστεί, ο οποίος είναι ο Ενόρκως Δηλών στην Ένορκη Δήλωση ημερομηνίας 17/10/2022, για να αντεξεταστεί σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο της και ειδικότερα για αντεξέταση στις παραγράφους 1, 2, 3, 5 και 6».
Η Αίτηση βασίζεται στους Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμούς Δ.30, Θ.6, Θ.7, Δ.38, Δ.39 Θ.1, Θ.2, και Δ.48 Θ.1-4, Θ.9 και στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου.
Η αίτηση βασίζεται σε ένορκη δήλωση της αιτήτριας η οποία είναι η Ενάγουσα στην πιο πάνω αγωγή η οποία, ως αναφέρει, γνωρίζει προσωπικά όλα τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης. Έχει ενημερωθεί από τους δικηγόρους της ότι στις 17/10/2022 μετά από προφορικό αίτημα των δικηγόρων του Εναγόμενου δόθηκε άδεια για καταχώρηση Ένορκης Δήλωσης από τον Πρόδρομου Προδρόμου (ΠΠ) η οποία καταχωρίστηκε στο φάκελο του Δικαστηρίου στις 18/10/2022. Στην εν λόγω καταχώρηση οι δικηγόροι της δεν έφεραν ένσταση, με επιφύλαξη ως προς την αλήθεια του περιεχομένου της.
Σύμφωνα με την αιτήτρια σε σχέση με την παράγραφο 1 της Ένορκης Δήλωσης του ο ΠΠ θα κληθεί να απαντήσει ερωτήσεις αναφορικά με τους αξιωματούχους καθώς και μετόχους της εταιρείας, σε σχέση με την παράγραφο 2 θα κληθεί να απαντήσει επί συγκεκριμένων γεγονότων που καταδεικνύουν τα ψεύδη που παραθέτει σε αυτήν και συγκεκριμένα για ότι η εταιρεία PROKRITA COMPANY LIMITED ενοικίαζε τα εν λόγω καταστήματα από την αποβιώσασα Ευτυχία Προδρόμου καθώς και για τον ισχυρισμό ότι κατέβαλλε τον ποσό των 500 ΛΚ ως ενοίκιο. Όσον αφορά την παράγραφο 5 της ένορκης δήλωσης ο ΠΠ πρέπει να απαντήσει σε ερωτήσεις και να επεκταθεί στα όσα ο ίδιος ισχυρίζεται ότι είχε συζητήσει μαζί της και τέλος, αναφορικά με την παράγραφο 6 της Ένορκης Δήλωσης του ο ΠΠ θα κληθεί να απαντήσει ερωτήσεις σχετικά με την εν λόγω δήλωση του και συγκεκριμένα για τον ισχυρισμό του ότι ο Πέτρος Βεντούρης είναι θέσμιος ενοικιαστής των εν λόγω καταστημάτων.
Ο Εναγόμενος – Καθ’ ου η αίτηση καταχώρησε ένσταση στην Αίτηση. Οι συγκεκριμένοι ένστασης είναι οι ακόλουθοι:
1 Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος για αντεξέταση του ενόρκως δηλούντος Πρόδρομου Προδρόμου (στο εξής ο “ΠΠ”) επί παραγράφων της ένορκης δήλωσης του ημερομηνίας 17 Οκτωβρίου 2022 (στο εξής η “ΕΔ ΠΠ”) που καταχωρήθηκε στα πλαίσια της Ένστασης του Εναγόμενου στη μονομερή αίτηση της Ενάγουσας ημερομηνίας 4 Οκτωβρίου 2022 (στο εξής η “Μονομερής Αίτηση”) και στη συνέχιση της ισχύος του προσωρινού διατάγματος του Δικαστηρίου ημερομηνίας 5 Οκτωβρίου 2022 (στο εξής το “Προσωρινό Διάταγμα”).
2 Δεν υπάρχουν εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν την έγκριση της Αίτησης και την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος αντεξέτασης του ΠΠ επί του περιεχομένου της ΕΔ ΠΠ.
3 Σωρευτικά με τον αμέσως προηγούμενο λόγο ένστασης, η Ενάγουσα – Αιτήτρια δεν έχει παραθέσει με την Αίτηση της και την ένορκη δήλωσή της που την υποστηρίζει τους λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η υπό κρίση υπόθεση εντάσσεται στην κατηγορία των εξαιρετικών περιστάσεων που απαιτεί η εξαιρετικά αυστηρή νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και τέτοιοι λόγοι δεν υπάρχουν.
4 Σε περιπτώσεις όπου το Δικαστήριο παρέχει θεραπεία ύστερα από μονομερή αίτηση, όπως η παρούσα υπόθεση, και υπάρχει έλλειψη πληροφόρησης, δεν επιτρέπεται η επανόρθωση της παράλειψης πρωθύστερα έτσι ώστε να μεταβληθεί ή αλλοιωθεί η εικόνα που δόθηκε αρχικά στο Δικαστήριο για να παράσχει θεραπεία.
5 Υπάρχει αρκετή μαρτυρία ενώπιον του Δικαστηρίου προς υποβοήθηση του για χειρισμό της Μονομερούς Αίτησης και για την εκδίκαση του Προσωρινού Διατάγματος, οπότε δεν παρέχεται η ευχέρεια παροχής δυνατότητας αντεξέτασης.
6 Δεν έχει θέση ο χαρακτηρισμός οποιουδήποτε προσώπου ή ενόρκως δηλούντος ως αναξιόπιστου σε διαδικασίες εκδίκασης προσωρινών διαταγμάτων, όπου το Δικαστήριο δεν δύναται να καταλήξει στο κατά πόσο οι ισχυρισμοί της μίας πλευράς είναι αξιόπιστοι ή οι ισχυρισμοί της άλλης πλευράς έχουν διαψευστεί μέσω της αντεξέτασης, ή γενικότερα να υπεισέλθει στην ουσία της υπόθεσης ή να προβεί σε εξέταση αμφισβητούμενων γεγονότων ή κατάληξη αναφορικά με την αξιοπιστία ενόρκως δηλούντων.
7 Η ύπαρξη αμφισβητήσεων ή διαφωνιών μεταξύ των μερών δεν είναι αρκετό για να οδηγήσει σε παροχή άδειας αντεξέτασης και ούτε αποτελεί εξαιρετική περίσταση που να δικαιολογεί έγκριση της Αίτησης, εφόσον η διαδικασία έκδοσης ή οριστικοποίησης της ισχύος προσωρινού διατάγματος δεν προσφέρεται για εξέταση αμφισβητούμενων γεγονότων και ούτε αποτελεί μέρος της λειτουργίας του Δικαστηρίου να προσπαθήσει να αποφασίσει δύσκολα νομικά σημεία τα οποία χρειάζονται λεπτομερή επιχειρηματολογία και ώριμη εξέταση.
8 Η υπό κρίση Αίτηση επιδιώκει ανεπίτρεπτα, και η έγκριση της θα απολήξει, σε μετατροπή της Μονομερούς Αιτήσεως και της ακρόασης του Προσωρινού Διατάγματος σε κυρίως δίκη εκτός του πεδίου των επίδικων θεμάτων που θα απασχολήσουν το Δικαστήριο στα πλαίσια της εκδίκασης του Προσωρινού Διατάγματος για το κατά πόσο αυτό θα ακυρωθεί ή οριστικοποιηθεί. Τυχούσα έγκριση της υπό κρίση Αίτησης θα οδηγήσει σε εκτροπή της διαδικασίας εκδίκασης του Προσωρινού Διατάγματος και της Μονομερούς Αίτησης.
9 Συνδυαστικά με τον αμέσως προηγούμενο λόγο ένστασης, σκοπός της υπό κρίση Αίτησης είναι να πλήξει την αξιοπιστία του ΠΠ επί θεμάτων ουσίας που θα απασχολήσουν την εκδίκαση της ουσίας της ως άνω Αγωγής (και συγκεκριμένα για το κατά πόσο ο Εναγόμενος είναι θέσμιος ενοικιαστής του επίδικου μίσθιου) και σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου αυτό όχι μόνο δεν είναι επιτρεπτό, αλλά είναι άκρως ανεπιθύμητο.
10 Δεν δικαιολογείται η άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου υπέρ της έγκρισης της Αίτησης και της έκδοσης του επιδιωκόμενου διατάγματος αντεξέτασης.
11 Η υπό κρίση Αίτηση είναι νομικώς και πραγματικώς αβάσιμη.
12 Η υπό κρίση Αίτηση αποτελεί κατάχρηση.
Η ένσταση βασίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, Δ.48 ΘΘ.1-9, Δ.39 ΘΘ.1-2, Δ.30 Θ.6-7, Δ.38, στις αρχές της επιείκειας, στο κοινό δίκαιο, στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στη νομολογία των Αγγλικών Δικαστηρίων που εφαρμόζεται στην Κύπρο και στη συμφυή εξουσία και γενική πρακτική του Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται η ένσταση εκτίθενται στην ένορκη δήλωση του Πέτρου Βεντούρη – Εναγόμενου, ο οποίος, σε συντομία αναφέρει τα ακόλουθα:
Στις 4 Οκτωβρίου 2022 η Ενάγουσα καταχώρησε μονομερή αίτηση (“Μονομερής Αίτηση”), η οποία υποστηρίχθηκε από ένορκη δήλωση της. Στη βάση της Μονομερούς Αίτησης, το Δικαστήριο εξέδωσε εναντίον του προσωρινό διάταγμα ημερομηνίας 5 Οκτωβρίου 2022 (στο εξής το “Προσωρινό Διάταγμα”), δυνάμει του οποίου το Δικαστήριο διέταξε την έξωση του από τα δύο καταστήματα αρ. 2 & 3 τα οποία ενοικιάζει από την Αποβιώσασα Ευτυχία Προδρόμου (στο εξής η “Αποβιώσασα”) στο ισόγειο του κτιρίου που είναι εγγεγραμμένο στο όνομά της και βρίσκεται στην οδό [ ] 13 στη Λάρνακα (στο εξής τα εν λόγω καταστήματα σωρευτικά κατωτέρω καλούμενα ως το “Μίσθιο”).Το Προσωρινό Διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο στις 17 Οκτωβρίου 2022. Στις 14 Οκτωβρίου 2022 καταχώρησε ένσταση στη Μονομερή Αίτηση της Ενάγουσας και στη συνέχιση της ισχύος του Προσωρινού Διατάγματος (στο εξής η “Ένσταση”). Στα πλαίσια της Ένστασης ήγειρε θέμα απόκρυψης ουσιωδών γεγονότων, περιλαμβανομένου και όχι περιοριστικά:
(α) Απόκρυψη από το Δικαστήριο της επιστολής των δικηγόρων του, ημερομηνίας 21 Σεπτεμβρίου 2022, προς τους δικηγόρους της Ενάγουσας, με την οποία τους καθιστούσαν σαφές ότι απολαμβάνει της προστασίας του περί Ενοικιοστασίου Νόμου, Ν.23/1983, όπως τροποποιήθηκε, και ότι με τη λήξη της συμβατικής ενοικίασης του Μίσθιου στις 30 Σεπτεμβρίου 2022 θα καθίστατο θέσμιος ενοικιαστής του Μίσθιου·
(β) Απόκρυψη από το Δικαστήριο της επιστολής των δικηγόρων της Ενάγουσας ημερομηνίας 22 Σεπτεμβρίου 2022 σε απάντηση της πιο πάνω αναφερόμενης επιστολής των δικηγόρων του ημερομηνίας 21 Σεπτεμβρίου 2022 με την οποία οι δικηγόροι της Ενάγουσας τους ανέφεραν ότι δεν συμφωνούν με τη θέση του.
(γ) Απόκρυψη από το Δικαστήριο γενικότερα ότι το Μίσθιο κτίστηκε πριν την 31η Δεκεμβρίου 1999 και ότι στις 31 Δεκεμβρίου 1999 το Μίσθιο ήταν ενοικιασμένο προς την εταιρεία Prokrita Company Limited, HE 4258 (στο εξής η “Prokrita”)·
(δ) Απόκρυψη από το Δικαστήριο του περιεχομένου της τηλεφωνικής επικοινωνίας που είχε μαζί του η Αυγούστα Προδρόμου 1 περίπου μήνα πριν την καταχώρηση της Αγωγής, με την οποία του ομολόγησε ότι γνώριζε ότι θα καθίστατο θέσμιος ενοικιαστής και βολιδοσκοπούσε κατά πόσο θα συμφωνούσε στην πληρωμή κάποιου ποσού για να παραδώσει κατοχή του Μίσθιου·
(ε) Συναφώς με τα ανωτέρω, γενικότερα το γεγονός ότι είναι θέσμιος ενοικιαστής του Μίσθιου και ότι την εν λόγω θέση του τη δήλωσε στην άλλη πλευρά πριν την καταχώρηση της ως άνω Αγωγής.
Στις 17 Οκτωβρίου 2022 εκδόθηκε εκ συμφώνου διάταγμα του Δικαστηρίου που επέτρεψε την καταχώρηση στο φάκελο του Δικαστηρίου της ΕΔ ΠΠ, με την οποία ο ΠΠ ανέφερε μεταξύ άλλων ότι:
(α) Είναι διευθυντής της Prokrita·
(β) Κατά την 31η Δεκεμβρίου 1999, αλλά και προγενέστερα όπως και μεταγενέστερα, η Prokrita ενοικίαζε από την Αποβιώσασα το Μίσθιο (γενικότερα ολόκληρο το ισόγειο του κτιρίου) και σε αντάλλαγμα η εταιρεία Prokrita κατέβαλλε προς την Αποβιώσασα το ποσό των ΛΚ500 περίπου μηνιαίως ως ενοίκιο, το οποίο η Αποβιώσασα μητέρα του δήλωνε και στο Φόρο Εισοδήματος·
(γ) Το κτίριο κτίστηκε πριν την 31η Δεκεμβρίου 1999·
(δ) Περί το τέλος Σεπτεμβρίου 2022 του τηλεφώνησε η Ενάγουσα Αυγούστα Προδρόμου και του είπε να μην πάρει οποιοδήποτε ενοίκιο από αυτόν γιατί θα καθίστατο θέσμιος ενοικιαστής του Μίσθιου·
(ε) Είναι θέσμιος ενοικιαστής του Μίσθιου·
(στ)Επίρρωσε τη θέση του που καταγράφηκε στην ένορκη δήλωση στην Ένσταση του στη Μονομερή Αίτηση της Ενάγουσας ότι του ανέφερε μεταξύ άλλων τα ανωτέρω σε συνάντηση τους στο Μίσθιο στις 11 Οκτωβρίου 2022.
Αφού ο ενόρκως δηλών υιοθετεί όλους τους λόγους ένστασης που αναφέρονται στην ένσταση του, προχωρεί και απαντά στους ισχυρισμούς που παρατίθενται στην ΕΔ ΑΠ.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Η Δ.39 Θ.1 που καθορίζει την εξουσία του Δικαστηρίου να επιτρέψει την αντεξέταση ενόρκως δηλούντα, έχει ως εξής:
«Upon an application evidence may be given by affidavit; but the Court or a Judge may, on the request of either party, order the attendance of the deponent for cross-examination».
Η έγκριση αιτήματος αντεξέτασης εναπόκειται στην διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου (βλ. Annual Practice 1958 p.865, Halsbury's Laws of England 3rd ed. Vol 21 p 418,419 par. 878 και Μήλου κα. (2008)1 ΑΑΔ 280).
Στο σύγγραμμα Halsbury's Laws of England (ανωτέρω), κάτω από τον τίτλο «Discretionary power of Court as to evidence» αναφέρονται τα ακόλουθα σχετικά με την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου:
«The Court has a discretionary power of acting upon such evidence as may be before it at the time, and will not allow a motion to stand over in order to enable a party to examine a witness viva voce, if it considers that the application is made in order to create delay or that there is sufficient evidence before it to enable it to deal with the motion.»
Στο Annual Practice 1958 (ανωτέρω), όπου συναντάται αντίστοιχη πρόνοια με τη δική μας Δ.39, επεξηγείται η άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου με έμφαση στο γεγονός ότι δεν υπάρχει υποχρέωση για έκδοση τέτοιου διατάγματος.
Στην υπόθεση Μήλου (ανωτέρω), όπου εξετάστηκε θέμα απόρριψης αιτήματος για αντεξέταση με βάση τη Δ.39, Θ.1, λέχθηκαν τα εξής:
«Δεν έχει αμφισβητηθεί, και ορθά, η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να μην εκδώσει το διάταγμα για αντεξέταση παρά τη σύμφωνη προς τούτο γνώμη και του ιδίου του καθ' ου η στην αίτηση, με δεδομένο ότι η αίτηση στηριζόταν στη Δ.39, Θ.1 η οποία και παρέχει διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να εγκρίνει ή να απορρίψει την αίτηση ανάλογα με τα ιδιαίτερα περιστατικά της.»
Όπως προκύπτει από τα πιο πάνω ότι η έγκριση αιτήματος για αντεξέταση, επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία ασκείται αφού εξεταστούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε υπόθεσης. Βασικό κριτήριο, είναι οι λόγοι για τους οποίους ζητείται η αντεξέταση που θα πρέπει να σχετίζονται, με τις ανάγκες της υπό κρίση διαδικασίας. Με αυτή την έννοια δεν παρέχεται ευχέρεια για έγκριση αιτήματος αντεξέτασης ενόρκως δηλούντα, το οποίο δεν σχετίζεται αυστηρά με τις προϋποθέσεις εξέτασης του αιτήματος στην κυρίως ενδιάμεση διαδικασία.
Στην υπόθεση Rana Wahed Ali (αρ.1) (2004) 1Γ Α.Α.Δ. 1660, τονίστηκε ότι η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου για άδεια αντεξέτασης ενόρκως δηλούντα, ασκείται πολύ σπάνια και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Λέχθηκαν συγκεκριμένα τα εξής:
«Το ζήτημα της αντεξέτασης ομνύσαντος διέπεται από τον θ.1 τη Δ.39 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών και εμπίπτει εντός της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου η οποία ασκείται στη βάση των κριτηρίων για τα οποία χρήσιμη καθοδήγηση μπορεί να αντληθεί από τα κρατούντα στην Αγγλία. Όπως προκύπτει από τη σχετική νομολογία άδεια αντεξέτασης επί των ενόρκων δηλώσεων δίδεται πολύ σπάνια και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις.
Η αίτηση για αντεξέταση ομνύσαντος πρέπει να υποβάλλεται εγγράφως και να περιλαμβάνει τους λόγους για τους οποίους μια υπόθεση εντάσσεται στην κατηγορία των εξαιρετικών περιπτώσεων.»
Τα θέματα επί των οποίων μπορεί να αντεξετάσει ένας διάδικος θα πρέπει να είναι περιορισμένα και προκαθορισμένα και να εξυπηρετούν τις άμεσες ανάγκες της ενδιάμεσης διαδικασίας και όχι να εκτείνονται επί οποιουδήποτε θέματος υπάρχει διαφωνία μεταξύ των διαδίκων ή προς το σκοπό της αποδυνάμωσης της γενικότερης αξιοπιστίας ενός διαδίκου ή της ενίσχυσης της αξιοπιστίας άλλου. Η αντεξέταση θα πρέπει να επιτρέπεται μόνο σε ζητήματα τα οποία είναι αναγκαία για την επίλυση του θέματος που αφορά η υπο κρίση αίτηση. Δεν θα πρέπει να επεκτείνεται σε επουσιώδη αδιάφορα για την εξέταση της αίτησης ζητήματα. Ούτε είναι επιτρεπτή η αντεξέταση επί θεμάτων που εκφεύγουν της ενδιάμεσης αίτησης και επεκτείνονται σε ζητήματα που αφορούν την ουσία της διαφοράς.
Στις δε περιπτώσεις έκδοσης ή οριστικοποίησης ισχύος προσωρινού διατάγματος, είναι νομολογημένο ότι το Δικαστήριο δεν αποφασίζει την ουσία της αγωγής και πρέπει να αποφεύγει να καταλήγει σε συμπεράσματα αναφορικά με την πλήρη εξέταση του πραγματικού και νομικού καθεστώτος της υπόθεσης (βλ. Adidas v. Jonitexo (1984) 1 CLR 263). Ως εκ τούτου δεν είναι επιτρεπτή αντεξέταση σε αίτηση για προσωρινό διάταγμα, η οποία δεν σχετίζεται αποκλειστικά με τις προϋποθέσεις για έκδοση προσωρινού διατάγματος, αλλά αποσκοπεί στην εξαγωγή συμπερασμάτων για την ουσία της αγωγής.
Στην υπόθεση Κούππα ν Πουλλάς Τσαδιώτης Λτδ κ.α.(2014)1(Β) Α.Α.Δ.1665 η οποία αφορούσε αίτηση για προσωρινό διάταγμα λέχθηκε ότι σπάνια σε αιτήσεις για προσωρινό διάταγμα δίδεται άδεια για αντεξέταση εφόσον στις διαδικασίες αυτές, το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της υπόθεσης ούτε προβαίνει σε εξέταση των αμφισβητουμένων γεγονότων και κρίση αξιοπιστίας των διαδίκων. Λέχθηκαν συγκεκριμένα τα εξής:
«Θεωρούμε την πιο πάνω προσέγγιση του ευπαίδευτου Δικαστή λανθασμένη. Αφενός γιατί σε διαδικασίες της εξεταζόμενης φύσης δεν έχει θέση ο χαρακτηρισμός οποιουδήποτε των διαδίκων ως αναξιόπιστου και, αφετέρου, η αναφορά που γίνεται για καταχώριση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης ή για αντεξέταση του ενόρκως δηλούντα της εφεσίβλητης 1 για τεκμηρίωση του κατεπείγοντος είναι τουλάχιστο ατυχής. Το κατεπείγον, πρέπει να τεκμηριώνεται εξ υπαρχής και η εικόνα που μεταδίδεται από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει τη μονομερή αίτηση δεν επιτρέπεται να μεταβληθεί ή αλλοιωθεί μεταγενέστερα (Stavros Georghiou & Son (Scrap Metals) Ltd v. Του πλοίου LIRA (2001) 1 Α.Α.Δ. 1220) είτε με αντεξέταση είτε με συμπληρωματική ένορκη δήλωση. Εξάλλου στις υπό συζήτηση διαδικασίες, άδεια για αντεξέταση σπάνια δίδεται (βλ. Αναφορικά με την αίτηση του Rana Wahed Ali (Αρ. 1) (2004) 1 Α.Α.Δ. 1660 και σύγγραμμα Injunctions του David Bean, 8η έκδοση, σελ. 70-71) εφόσον στις διαδικασίες αυτές το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στην ουσία της υπόθεσης ούτε προβαίνει σε εξέταση των αμφισβητουμένων γεγονότων.»
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Καθοδηγούμενη από το πιο πάνω νομικό πλαίσιο θα προχωρήσω να εξετάσω την αίτηση σε συνδυασμό με τους λόγους ένστασης. Ως γενικό προκαταρκτικό σχόλιο, μέσα από το περιεχόμενο της αίτησης δεν γίνεται αναφορά στο λόγο για τον οποίο η αιτήτρια επιθυμεί να αντεξετάσει τον ΠΠ ώστε να καταδείξει την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων που να δικαιολογούν την αντεξέταση. Ούτε και δίνεται λόγος για την αναγκαιότητα της αντεξέτασης σε σχέση με την επίλυση του θέματος που αφορά η κυρίως αίτηση.
Προχωρώντας στις συγκεκριμένες παραγράφους σε σχέση με τις οποίες η αιτήτρια επιθυμεί να αντεξετάσει αναφέρω τα ακόλουθα. Η αντεξέταση που ζητείται σε σχέση με την παράγραφο 1 της ΕΔ ΠΠ αναφορικά με τους αξιωματούχους και μετόχους της εταιρείας Prokrita είναι αχρείαστη και αδικαιολόγητη. Στο Τεκμήριο 2 της ένορκης δήλωσης του Εναγόμενου στην ένσταση του στο Προσωρινό Διάταγμα επισυνάπτεται αποτέλεσμα σχετικής διαδικτυακής έρευνας στο μητρώο του Εφόρου Εταιρειών. Αδυνατώ, συνεπώς, να δω τι χρήσιμο θα μπορούσε να προσφέρει η επιχειρούμενη αντεξέταση ως ακόμα και την σχετικότητα αυτής με τα επίδικα θέματα. Όσον αφορά την αντεξέταση που ζητείται σε σχέση με την παράγραφο 2 της ΕΔ ΠΠ, αυτή εμφανώς στοχεύει στο να πλήξει την αξιοπιστία του αφού αποσκοπεί, ως αναφέρεται ευθέως, στην κατάδειξη ψεμάτων που παραθέτει σε αυτήν σε σχέση με την περίοδο ενοικίασης του επίδικου ακινήτου και το ύψος του ενοικίου. Πέραν του γεγονότος ότι αυτό αποτελεί θέμα ουσίας της αγωγής και όχι θέμα που εξετάζεται στα πλαίσια της αίτησης για έκδοση ενδιάμεσου διατάγματος το Δικαστήριο δεν μπορεί και δεν πρέπει να καταλήξει σε συμπέρασμα αξιοπιστίας του μάρτυρα. Η πρόθεση για αντεξέταση σε σχέση με την παράγραφο παράγραφο 5 της ΕΔ ΠΠ δεν έχει συγκεκριμενοποιηθεί επαρκώς σε βαθμό που να καταδεικνύει τι θα μπορούσε να προσθέσει στην παρούσα διαδικασία. Θεωρώ πως το θέμα των λεχθέντων στην εν λόγω τηλεφωνική επικοινωνία εκφεύγει των σκοπών της αίτησης για προσωρινό διάταγμα αφού αγγίζει το θέμα της αξιοπιστίας του μάρτυρα. Τέλος, η επιδίωξη αντεξέτασης επί της παραγράφου 6 της ΕΔ ΠΠ αφορά το κατά πόσο ο Εναγόμενος είναι θέσμιος ενοικιαστής του Μίσθιου. Αυτό σαφώς αποτελεί θέμα που άπτεται της ουσίας της αγωγής και που δεν θα πρέπει να απασχολήσει το Δικαστήριο στο παρών στάδιο.
Συνοψίζοντας, καταλήγω ότι η έκδοση του αιτούμενου διατάγματος δεν δικαιολογείται και ότι τυχόν έγκριση της αίτησης θα μετέτρεπε την εκδίκαση της ενδιάμεσης αίτησης σε εξέταση των ουσιαστικών διαφορών των διαδίκων, εκτροχιάζοντας την παρούσα διαδικασία. Με βάση τα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης η αντεξέταση του ΠΠ δεν είναι αναγκαία προς τον σκοπό της ορθής απονομής της δικαιοσύνης.
Στη βάση των πιο πάνω η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος της αιτήτριας όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο και θα είναι πληρωτέα στο τέλος της δίκης.
(Υπ.): ………………………….
Μ. Παπαϊωάννου, Α.Ε.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο