Ενώπιον: Μ. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 1305 / 2022 (i)
Μεταξύ:
ΑΥΓΟΥΣΤΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
υπό την ιδιότητα της ως η εκτελέστρια της διαθήκης της Ευτυχίας Προδρόμου
Ενάγουσα
- και -
ΠΕΤΡΟΥ ΒΕΝΤΟΥΡΗ
Εναγόμενος
Αίτηση ημερομηνίας 04.10.2022 για Προσωρινό Διάταγμα.
Ημερομηνία: 04.01.2023.
Εμφανίσεις:
Για την Αιτήτρια: κ. Τάσος Φλουρέντζου για Γιώργος Α. Βασιλείου ΔΕΠΕ
Για τον Καθ’ ου η Αίτηση: κ. Νικόλας Κουκούνης για Γεώργιος Κουκούνης ΔΕΠΕ
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Με αυτή την αγωγή, η Ενάγουσα αξιώνει εναντίον του Εναγόμενου, Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να αναγνωρίζεται ότι το Ενοικιαστήριο Έγγραφο μεταξύ της αποβιωσάσης Ευτυχίας Προδρόμου και του Εναγόμενου έχει δεόντως τερματιστεί, Διάταγμα ότι ο Εναγόμενος κατέχει και/ή επεμβαίνει παράνομα στα καταστήματα υπ’ αρ. 2 και 3 που βρίσκονται στην ακίνητη ιδιοκτησία της και Διάταγμα με το οποίο να διατάσσεται ο Εναγόμενος να παραδώσει κενή και ελεύθερη κατοχή των πιο πάνω καταστημάτων. Αξιώνει επίσης €1.000 μηνιαίως από 01/10/2022 μέχρι εκκένωσης των πιο πάνω καταστημάτων, ως αποζημιώσεις και/ή ενδιάμεσα ενοίκια, καθώς και αποζημιώσεις για τυχόν ζημιές που προκλήθηκαν στα πιο πάνω καταστήματα.
Η Ενάγουσα – Αιτήτρια εξασφάλισε, μετά από αίτηση της μονομερώς, Προσωρινό Διάταγμα σύμφωνα με το ακόλουθο αιτητικό Α της αίτησης:
Α. Ενδιάμεσο Προστακτικό Διάταγμα και/ή Διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσει τον Εναγόμενο/Καθ’ ου η αίτηση και/ή τους αντιπροσώπους του και/ή τους υπάλληλους του και/ή υπηρέτες του και/ή οποιαδήποτε άλλα τρίτα πρόσωπα, τα οποία λειτουργούν και/ή ενεργούν με βάση τις εντολές του και/ή τις οδηγίες του και/ή για λογαριασμό του, όπως παραδώσουν στην Ενάγουσα και/ή τους αντιπροσώπους ή/και τους πληρεξούσιους αντιπροσώπους αυτής, κενή και ελεύθερη την κατοχή στα καταστήματα υπ’ αριθμό 2 και 3 που βρίσκονται επί του ακινήτου με αριθμό εγγραφής 5/[ ], Φύλλο 40, Σχέδιο 560304, Τμήμα 5, Τεμάχιο [ ], ενορία Χρυσοπολίτισσα στην τοποθεσία Γωνιά Οδυσσέως Ανδρούτσου και 9ης Ιουλίου στη Λάρνακα εντός 10 (δέκα) ημερών από την επίδοση σε αυτόν πιστού αντιγράφου του Διατάγματος του Δικαστηρίου.
Η Αίτηση στηρίζεται στους περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικούς Κανονισμούς, Δ.48 Θ.1-4 και 9, στον περί Δικαστηρίων Νόμο, Ν.14/60, άρθρα 29, 30, 32, στις αρχές του Κοινοδικαίου και της επιείκειας (equity), στις συμφυείς εξουσίες, πρακτική, και νομολογία του Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται η Αίτηση φαίνονται στην ένορκη δήλωση της Ενάγουσας (ΑΠ) η οποία δηλώνει ότι γνωρίζει προσωπικά όλα τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης και είναι δεόντως εξουσιοδοτημένη να προβεί στην ένορκη δήλωση. Αναφέρει ότι είναι η εκτελέστρια της διαθήκης της μητέρας της, Ευτυχίας Προδρόμου, δυνάμει διατάγματος στην Αίτηση Διαχείρισης υπ’ αριθμό 373/2021 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας. Η αποβιώσασα, Ευτυχία Προδρόμου, είναι η εγγεγραμμένη ιδιοκτήτρια και/ή νόμιμος κάτοχος του ακινήτου με αριθμό εγγραφής 5/[ ], Φύλλο 40, Σχέδιο 560304, Τμήμα 5, Τεμάχιο [ ], ενορία Χρυσοπολίτισσα στην τοποθεσία Γωνιά Οδυσσέως Ανδρούτσου και 9ης Ιουλίου στη Λάρνακα και των καταστημάτων υπ’ αριθμό 2 και 3 που βρίσκονται επί του ακινήτου αυτού (εφεξής τα «καταστήματα»).
Το εν λόγω ακίνητο βαρύνεται, ως αναφέρει, με υποθήκες με αριθμό Υ5242/2008 και Υ2868/2009 προς όφελος της Τράπεζας Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ για πιστωτικές διευκολύνσεις προς την εταιρεία PROKRITA COMPANY LTD (ΗΕ 4258), της οποίας μέτοχοι και διευθυντές είναι η αποβιώσασα μητέρα της, Ευτυχία Πρόδρομου και ο πατέρας της, Πρόδρομος Προδρόμου.
Ο Εναγόμενος έχει συμβληθεί με την αποβιώσασα Ευτυχία Προδρόμου με γραπτό Ενοικιαστήριο Έγγραφο ημερ. 31/08/2010 (εφεξής το «Ενοικιαστήριο Έγγραφο») το οποίο επισυνάπτεται ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 3. Σύμφωνα με το Ενοικιαστήριο Έγγραφο, ο Εναγόμενος ενοικίασε για 6 χρόνια το κατάστημα υπ’ αριθμό 3 από την 01/10/2010 μέχρι την 30/09/2016 με δικαίωμα ανανέωσης για ακόμα 6 χρόνια, έναντι μηνιαίου ενοικίου και/ή μισθώματος εκ ποσού €700, πληρωτέου την 1η ημέρα εκάστου μηνός, με 7 μέρες χάρη. Περαιτέρω, το ενοίκιο συμφωνήθηκε να αυξάνεται ανά διετία με ποσοστό αύξησης 8% τόσο κατά τη διάρκεια της αρχικής συμφωνίας των 6 ετών όσο και κατά τη διάρκεια της τυχόν παραταθείσας περιόδου ενοικίασης. Πριν τη λήξη του Ενοικιαστηρίου Εγγράφου ο Εναγόμενος και η αποβιώσασα Ευτυχία Προδρόμου, συμφώνησαν στην περαιτέρω ενοικίαση του καταστήματος υπ’ αριθμό 3 για περαιτέρω περίοδο 6 ετών με ημερομηνία λήξης της ενοικίασης την 30/09/2022. Η ανανέωση της συμφωνίας αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος του Ενοικιαστηρίου Εγγράφου ημερ. 31/08/2010 και διέπετο από τους όρους αυτής. Η εν λόγω συμπληρωματική συμφωνία υπογράφηκε στις 22/07/2019 και επισυνάπτεται ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 4. Ήταν εξυπακουόμενος όρος του Ενοικιαστηρίου Εγγράφου ημερ. 31/08/2010, ότι ο Εναγόμενος κατά τη λήξη της ενοικίασης θα παρέδιδε ελεύθερη την κατοχή του καταστήματος υπ’ αριθμό 3, ενώ ρητά το Ενοικιαστήριο Έγγραφο προνοούσε ότι θα το παρέδιδε σε καλή κατάσταση όπως το είχε παραλάβει και οποιαδήποτε φθορά ή/και βλάβη θα τον επιβάρυνε αποκλειστικά.
Ως επίσης αναφέρει, ο Εναγόμενος περί το 2019 ζήτησε από τη μητέρα της όπως του παραχωρήσει προσωρινά για ένα περίπου μήνα το κατάστημα με αριθμό 2, ώστε να τοποθετήσει κάποια πράγματα σ’ αυτό, με την υπόσχεση ότι όταν του ζητηθεί θα παραδώσει την κατοχή του καταστήματος. Η μητέρα της, με το πέρας περίπου 2-3 μηνών, ζήτησε από τον Εναγόμενο την κατοχή του ακινήτου. Ο Εναγόμενος αρχικά την παρακάλεσε να του παρατείνει για λίγο την παραχώρηση της κατοχής του καταστήματος 2, ενώ μετέπειτα, εκμεταλλευόμενος το θάνατο της μητέρας της πλέον, αρνείται να της παραχωρήσει την κατοχή του εν λόγω καταστήματος και αρνείται να καταβάλει το οποιοδήποτε μίσθωμα. Συγκεκριμένα, η ίδια προσωπικά τον ενημέρωσε πολλές φορές ότι κατακρατά παράνομα το κατάστημα υπ’ αριθμό 2 και ότι οφείλει με τη λήξη του Ενοικιαστήριου Συμβολαίου να της παραδώσει την κατοχή του καταστήματος υπ’ αριθμό 3, ως προνοεί η συμφωνία. Ο Εναγόμενος τής ανέφερε ότι δεν θα εγκαταλείψει τα καταστήματα και ότι σκοπός του είναι να κρατήσει την κατοχή τους, ανεξάρτητα από τη συμφωνία τους. Ένεκα της πιο πάνω συμπεριφοράς του Εναγόμενου, η Ενάγουσα απευθύνθηκε στους δικηγόρους της, οι οποίοι με επιστολή τους ημερ. 09/09/2022 η οποία επιδόθηκε αυθημερόν στον Εναγόμενο, τον κάλεσαν όπως μέχρι και την 30/09/2022, ημερομηνία κατά την οποία οποία λήγει η ενοικίαση, παραδώσει ελεύθερη και κενή την κατοχή του καταστήματος υπ’ αριθμό 3, καθώς και του καταστήματος υπ’ αριθμό 2 που κατακρατεί παράνομα. Επισυνάπτεται ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 5 η εν λόγω επιστολή. Ο Εναγόμενος από τις 30/09/2022 που έληξε η ενοικίαση, μέχρι σήμερα, αρνείται να παραδώσει ελεύθερη και κενή την κατοχή του καταστήματος υπ’ αριθμό 3, καθώς και του καταστήματος υπ’ αριθμό 2 το οποίο κατακρατεί παράνομα, παραλείποντας να συμμορφωθεί με το Ενοικιαστήριο Έγγραφο.
Την 01/03/2022 έλαβαν ειδοποίηση Τύπου «Ι», ΤΕΚΜΗΡΙΟ 6, από την Τράπεζα Κύπρου, ότι εντός 45 ημερών αν δεν πληρωθεί το ενυπόθηκο χρέος ή επιτευχθεί οποιαδήποτε συμφωνία μεταξύ τους, τότε η Τράπεζα θα προχωρήσει με διαδικασία πλειστηριασμού για το εν λόγω ακίνητο. Ενόψει των πιο πάνω και μετά από διαβουλεύσεις των δικηγόρων της με το εν λόγω Τραπεζικό Ίδρυμα, επήλθε συμφωνία ούτως ώστε με την καταβολή του ποσού των €400.000 να ακυρωθούν οι δύο υποθήκες που βαρύνουν το ακίνητο. Σημειώνει ότι το οφειλόμενο ενυπόθηκο χρέος ανέρχεται σήμερα περί τις €887.000. Με την επίτευξη της εν λόγω συμφωνίας, θα επωφεληθούν ως κληρονόμοι ένα τεράστιο ποσό, καθότι θα διαγραφεί ποσό ύψους πέραν των €487.000. Επισυνάπτεται ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 7 αντίγραφο βεβαίωσης από την Τράπεζα Κύπρου για τη διευθέτηση αναφορικά με τις υποθήκες που επιβαρύνουν το ακίνητο. Προσπάθησαν να βρούνε διάφορους πόρους για να μαζέψουν το εν λόγω ποσό, αλλά μάταια και η μόνη τους επιλογή ήταν να βρουν αγοραστή για τον εν λόγω ακίνητο.
Περί τον Ιούνιο του 2022 δέχθηκαν προσφορά για πώληση του εν λόγω ακινήτου από την εταιρεία AIALMA LIMITED και μετά από διαπραγματεύσεις επήλθε προφορική συμφωνία με την προϋπόθεση ότι θα αποπλήρωναν τις οφειλές που εξασφαλίζονταν με υποθήκη του ακινήτου προς την Τράπεζα Κύπρου. Περαιτέρω, η συμφωνία τους με την εν λόγω εταιρεία προνοούσε ότι το εν λόγω ακίνητο θα τής παραδοθεί χωρίς οποιαδήποτε υποχρέωση για τήρηση Ενοικιαστήριου Συμβολαίου, καθότι θέλει να το εκμεταλλεύεται η ίδια για δικούς της σκοπούς. Επειδή είχε επιτευχθεί η συμφωνία με την Τράπεζα Κύπρου, απευθύνθηκε προς τον Εναγόμενο και τον ενημέρωσε ότι πρέπει να παραδώσει την κατοχή των καταστημάτων στις 30/09/2022, για να υλοποιήσουν τη συμφωνία με την εταιρεία AIALMA LIMITED. Ο Εναγόμενος έφερε ενστάσεις και δήλωνε την απροθυμία του να παραδώσει την κατοχή. Περαιτέρω, λόγω του ότι η συμφωνία με την Τράπεζα Κύπρου είχε ισχύ μέχρι 15/07/2022 και αφού ο Εναγόμενος ήταν αντίθετος όταν του ανάφερε για την παραχώρηση της κατοχής των καταστημάτων, αναγκάστηκαν με τους δικηγόρους της να λάβουν παράταση της εν λόγω συμφωνίας μέχρι 31/10/2022, η οποία είναι η τελευταία προθεσμία για την υλοποίηση της συμφωνίας τόσο με την Τράπεζα καθώς και με την εταιρεία AIALMA LIMITED, αφού συνεπάγεται ότι μη υλοποίηση της πρώτης συμφωνίας θα σήμαινε το ναυάγιο και της δεύτερης συμφωνίας. Επισυνάπτεται ως ΤΕΚΜΗΡΙΟ 8 αντίγραφο ηλεκτρονικής αλληλογραφίας με τον λειτουργό του λογαριασμού στην Τράπεζα Κύπρου αναφορικά με την παράταση του αιτήματος. Ως τής αναφέρουν οι δικηγόροι της, πληρούνται σωρευτικά οι προϋποθέσεις για την έκδοση του παρεμπίπτοντος διατάγματος, καθότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση, το οποίο αφορά παράβαση του Ενοικιαστηρίου Εγγράφου από τον Καθ’ ου η Αίτηση και σε περίπτωση που το Δικαστήριο δεν εκδώσει άμεσα τα αιτούμενα διατάγματα, τότε τόσο η ίδια όσο και οι υπόλοιποι κληρονόμοι της περιουσίας της μητέρας της θα υποστούν τεράστια οικονομική ζημιά από τη μη υλοποίηση της συμφωνίας. Η πιθανότητα επιτυχίας της αγωγής είναι ορατή, αφού έκδηλα οι παραβάσεις του Ενοικιαστηρίου Εγγράφου συντελέστηκαν από πλευράς του Καθ’ ου η Αίτηση, ο οποίος μέχρι σήμερα αρνείται να συνεργαστεί μαζί της. Τοιουτοτρόπως, θεμελιώνεται το αγώγιμο δικαίωμα, καθότι το Ενοικιαστήριο Έγγραφο καταδεικνύει ότι ο Εναγόμενος οφείλει να παραδώσει την κατοχή των καταστημάτων με τη λήξη του συμβολαίου. Χωρίς το αιτούμενο διάταγμα, θα είναι δύσκολο να απονεμηθεί δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο, δεδομένου ότι εάν συνεχιστεί να δίνεται η ευκαιρία στον Καθ’ ου η αίτηση να κατέχει τα καταστήματα, τότε δεν θα προχωρήσει η συμφωνία για πώληση του ακινήτου και ως εκ τούτου δεν θα ολοκληρωθεί ούτε η συμφωνία με την Τράπεζα Κύπρου και θα υποστούν ανεπανόρθωτη οικονομική ζημιά, εφόσον η Τράπεζα δεν θα διαγράψει το ποσό των €487.000 τουλάχιστον και ενδέχεται να προχωρήσει σε πλειστηριασμό για όλο το ποσό της υποθήκης. Προσθέτει δε, ότι υπάρχει ζήτημα κατεπείγοντος, ώστε να εκδοθεί το Διάταγμα μονομερώς, αφού η παράνομη επέμβαση εντός των καταστημάτων από τον Καθ’ου η αίτηση, μπλοκάρει την πώληση του ακινήτου και η συμφωνία πώλησης πρέπει να υλοποιηθεί άμεσα, καθότι σε αντίθετη περίπτωση θα ναυαγήσει και η συμφωνία με το πιστωτικό ίδρυμα.
Με την επίδοση του μονομερούς Διατάγματος σε αυτόν, ο Καθ’ ου η αίτηση καταχώρησε ένσταση στην συνέχιση της ισχύος του. Οι συγκεκριμένοι λόγοι της ένστασης του είναι, αυτούσιοι, οι ακόλουθοι:
1 Η Ενάγουσα παραπλάνησε το Δικαστήριο και δεν αποκάλυψε στην ένορκη δήλωση που συνόδευσε την Αίτηση της ουσιώδη γεγονότα και τη δεδηλωμένη νομική θέση του Εναγόμενου, ως όφειλε, περιλαμβανομένου, μη εξαντλητικά, του ότι:
(α) Ο Εναγόμενος είναι θέσμιος ενοικιαστής του επίδικου μίσθιου (οπότε αποκλείεται η έξωση του από το μίσθιο κατόπιν/λόγω λήξης της συμβατικής ενοικίασης)·
(β) Ο Ενοικιαστής κατέγραψε το γεγονός αυτό μέσω επιστολής των δικηγόρων του προς τους δικηγόρους της Ενάγουσας που στάλθηκε απαντητικά μέσω φαξ στις 21 Σεπτεμβρίου 2022 σε χρόνο πριν την καταχώρηση της ως άνω Αίτησης της Ενάγουσας στις 4 Οκτωβρίου 2022, και απαντήθηκε με επιστολή των δικηγόρων της Ενάγουσας ημερομηνίας 22 Σεπτεμβρίου 2022 προς τους δικηγόρους του Εναγόμενου·
(γ) Η ίδια η Ενάγουσα σε τηλεφωνική επικοινωνία της με τον Εναγόμενο ένα περίπου μήνα πριν την καταχώρηση της ως άνω Αγωγής και Αίτησης παραδέχθηκε προς τον Εναγόμενο ότι γνώριζε ότι απολαμβάνει της προστασίας του περί Ενοικιοστασίου Νόμου αναφορικά με το καθεστώς του θέσμιου ενοικιαστή και λίγες μόνο ημέρες πριν την καταχώρηση της ως άνω Αγωγής και Αίτησης κάλεσε τον αδελφό της να μην λάβει οποιοδήποτε ενοίκιο από τον Εναγόμενο εφόσον θα καθίστατο θέσμιος ενοικιαστής του μίσθιου∙
(δ) Πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις εφαρμογής του περί Ενοικιοστασίου Νόμου εφόσον: Ο Εναγόμενος είναι Κύπριος πολίτης, το επίδικο ακίνητο κτίστηκε πριν την 31η Δεκεμβρίου 1999, βρίσκεται εντός του Δήμου Λάρνακας που αποτελεί ελεγχόμενη περιοχή δυνάμει του περί Ενοικιοστασίου Νόμου, Ν.23/1983, όπως τροποποιήθηκε, κατά την πιο πάνω ημερομηνία (και τόσο προγενέστερα όσο και μεταγενέστερα) το μίσθιο ήταν ενοικιασμένο από την Αποβιώσασα Ευτυχία Προδρόμου προς την εταιρεία Prokrita Company Liimited, η πρώτη ενοικίαση του μίσθιου (όπως επεκτάθηκε) έληξε στις 30 Σεπτεμβρίου 2022 και ο Εναγόμενος διατήρησε έκτοτε μέχρι σήμερα αδιάλειπτα κατοχή του μίσθιου, οπότε εγνωσμένα της Ενάγουσας από την 1η Οκτωβρίου 2022 ο Εναγόμενος μετατράπηκε και είναι σήμερα θέσμιος ενοικιαστής αυτού.
2 Το Επαρχιακό Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας εκδίκασης της ως άνω Αγωγής και έκδοσης ή οριστικοποίησης του Προσωρινού Διατάγματος, εφόσον ο Εναγόμενος είναι θέσμιος ενοικιαστής του επίδικου μίσθιου και όχι παράνομος επεμβασίας σε αυτό, δεν είναι νομικά δυνατή ή επιτρεπτή η έξωση του από το επίδικο μίσθιο κατόπιν λήξης της συμβατικής ενοικιαστικής περιόδου και αποκλειστική δικαιοδοσία εξέτασης οποιασδήποτε απαίτησης της Ενάγουσας για έξωση του Εναγόμενου από το επίδικο μίσθιο έχει το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων δυνάμει του περί Ενοικιοστασίου Νόμου, Ν.23/1983, όπως τροποποιήθηκε και όχι το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας.
3 Οριστικοποίηση του εκδοθέντος Προσωρινού Διατάγματος επιφέρει ουσιαστικά τελική θεραπεία προς όφελος της Ενάγουσας που εκδικάζει ανεπιστρεπτί την ουσία της Αγωγής στο πρώιμο στάδιο ενός προσωρινού διατάγματος εφόσον με την Αγωγή επιδιώκεται θεραπεία ταυτόσημη με το Προσωρινό Διάταγμα, κατ’ αντίθεση με την πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου που καθιστά μια τέτοια εξέλιξη (δλδ την έκδοση τελικής θεραπείας στα πλαίσια προσωρινού διατάγματος) άκρως ανεπιθύμητη.
4 Συνδυαστικά με τον προηγούμενο λόγο ένστασης, δεδομένης της πρόθεσης πώλησης του μίσθιου, σε περίπτωση απόρριψης της Αγωγής μετά από οριστικοποίηση του Προσωρινού Διατάγματος, ο νέος ιδιοκτήτης του Μίσθιου δεν θα δεσμεύεται από το Προσωρινό Διάταγμα ή την απόφαση στην Αγωγή και ο Εναγόμενος δεν θα μπορέσει να λάβει πίσω την κατοχή του Μίσθιου από τον νέο ιδιοκτήτη/αγοραστή ή να επιβάλει την εκτέλεση της απόφασης που θα εκδοθεί εναντίον της Ενάγουσας – Αποβιώσασας.
5 Δεν υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση κατά την επ’ ακροατηρίου διαδικασία και συνεπώς δεν πληρείται η 1η προϋπόθεση του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν.14/1960, όπως τροποποιήθηκε, μεταξύ άλλων και διότι τα αιτούμενα διατάγματα που αναφέρονται στο παρακλητικό της Αγωγής δεν μπορούν να εκδοθούν από το Επαρχιακό Δικαστήριο, παρά μόνο από το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων υπό την αίρεση της εκπλήρωσης των λόγων έξωσης που αναφέρονται στον περί Ενοικιοστασίου Νόμο, Ν/23/1983, όπως τροποποιήθηκε και σε αυτή την περίπτωση κανένας λόγος έξωσης δεν εφαρμόζεται ή ισχύει.
6 Η Ενάγουσα δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας στην ως άνω Αγωγή και συνεπώς δεν πληρείται η 2η προϋπόθεση του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων νόμου, Ν.14/1960, όπως τροποποιήθηκε, μεταξύ άλλων και διότι ο Εναγόμενος είναι θέσμιος ενοικιαστής του μίσθιου και δικαιούται να το κατέχει απρόσκοπτα, ελλείπει δε λόγος έξωσης του από το μίσθιο.
7 Η Ενάγουσα δεν έχει αποδείξει και ούτε ισχύει ότι σε περίπτωση μη έκδοσης ή οριστικοποίησης του εκδοθέντος Προσωρινού Διατάγματος θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο, με αποτέλεσμα να μην πληρείται η 3η προϋπόθεση του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν.14/1960, όπως τροποποιήθηκε.
8 Ο Εναγόμενος είναι πρόσωπο φερέγγυο, κανένας περί του αντιθέτου ισχυρισμός δεν προωθήθηκε από την Ενάγουσα και σε περίπτωση που η Ενάγουσα επιτύχει στην Αγωγή, ο Εναγόμενος έχει την οικονομική δυνατότητα να ικανοποιήσει κάθε απαίτηση της Ενάγουσας, με αποτέλεσμα και για αυτό το λόγο να μην πληρείται η προϋπόθεση του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν.14/1960, όπως τροποποιήθηκε.
9 Δεν πληρείται η προϋπόθεση ή/και ο δικαιοδοτικός όρος του κατεπείγοντος που προνοείται στο άρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.6, όπως τροποποιήθηκε, για την έκδοση ή οριστικοποίηση του εκδοθέντος Προσωρινού Διατάγματος.
10 Ακόμα και εάν πληρούνταν οι υπόλοιπες προϋποθέσεις έκδοσης του Προσωρινού Διατάγματος (όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει):
(α) Το ισοζύγιο της ευχέρειας δεν γέρνει υπέρ της έκδοσης ή οριστικοποίησης του εκδοθέντος Προσωρινού Διατάγματος, αλλά στην απόρριψη της Αίτησης και την ακύρωση του Προσωρινού Διατάγματος·
(β) Με την έκδοση ή οριστικοποίηση του εκδοθέντος Προσωρινού Διατάγματος ανατρέπεται το status quo ante αντί να διατηρείται.
11 Δεν πληρούνται οι αυστηρές προϋποθέσεις έκδοσης ή οριστικοποίησης παρεμπίπτοντος προστακτικού διατάγματος όπως το Προσωρινό Διάταγμα, μεταξύ άλλων και διότι:
(α) Η δαπάνη που θα υποστεί ο Εναγόμενος για να μετακινήσει την επαγγελματική του στέγη σε νέο χώρο και η ζημιά που θα υποστεί ο Εναγόμενος θα είναι τεράστια και δυσανάλογη·
(β) Ο Εναγόμενος δεν ενήργησε κατά τρόπο περιφρονητικό των δικαιωμάτων της Ενάγουσας, αλλά αντίθετα με λογικό τρόπο προς υπεράσπιση των δικαιωμάτων του·
(γ) Δεν έχει αποδειχθεί ισχυρή πιθανότητα ότι η Ενάγουσα θα υποστεί σοβαρή ζημιά στο μέλλον εκτός και αν το Προσωρινό Διάταγμα εκδοθεί ή οριστικοποιηθεί·
(δ) Δεν έχει ούτε κατ’ ελάχιστον αποδειχθεί ότι οι αποζημιώσεις δεν θα αποτελούν επαρκή θεραπεία αν επισυμβεί μια τέτοια ζημιά·
(ε) Συμμόρφωση με το Προσωρινό Διάταγμα αποτελεί παράκαμψη του περί Ενοικιοστασίου Νόμου και/ή αποστέρηση του νομοθετικά κατοχυρωμένου δικαιώματος και καθεστώτος του Εναγόμενου ως θέσμιου ενοικιαστή.
12 Γενικότερα δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις έκδοσης ή οριστικοποίησης των Προσωρινών Διαταγμάτων.
13 Η Αίτηση στηρίζεται σε ελλιπή ή και λανθασμένη νομική βάση.
14 Η υπό κρίση Αίτηση είναι νομικώς και πραγματικώς αβάσιμη.
Η Ένσταση βασίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, Δ.48 ΘΘ.1-9, στο άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν.14/1960 όπως τροποποιήθηκε, στο άρθρο 9 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ.6 όπως τροποποιήθηκε, στον περί Ενοικιοστασίου Νόμο, Ν.23/1983, όπως τροποποιήθηκε, περιλαμβανομένων μη εξαντλητικά των άρθρων 2, 3, 11, 12, 13, 33, στα Διατάγματα του Υπουργικού Συμβουλίου που εκδόθηκαν δυνάμει του άρθρου 3 του περί Ενοικιοστασίου Νόμου και αφορούν τον καθορισμό ελεγχόμενων περιοχών περιλαμβανομένου του περί Ενοικιοστασίου (Ελεγχόμενες Περιοχές) Διάταγμα του 2007, Κ.Δ.Π. 519/2007, στο άρθρο 30 του Συντάγματος, στις αρχές της επιείκειας, στο κοινό δίκαιο, στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στη νομολογία των Αγγλικών Δικαστηρίων που εφαρμόζεται στην Κύπρο και στη συμφυή εξουσία και γενική πρακτική του Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται η ένσταση φαίνονται στην ένορκη δήλωση του Εναγόμενου, ΠΒ, καθώς και στο φάκελο του Δικαστηρίου. Σε αυτήν αναφέρει ότι είναι Κύπριος πολίτης και ότι στις 31/08/2010 ο ίδιος και η Ευτυχία Προδρόμου (στο εξής η “αποβιώσασα”), υπέγραψαν το Ενοικιαστήριο Έγγραφο, Τεκμήριο 3 στην ένορκη δήλωση της Ενάγουσας. Δυνάμει του Ενοικιαστηρίου Εγγράφου, ενοικίασε το κατάστημα στο ισόγειο του κτιρίου που βρίσκεται στην Οδό [ ] 13 στη Λάρνακα, στη γωνία με την οδό [ ] ως το κατάστημα 3, μαζί με τον κλειστό χώρο στάθμευσης που αποτελεί μέρος του καταστήματος και τον περίγυρο αυτού χώρο μπροστά και στο πλάι του καταστήματος, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιείται ως χώρος στάθμευσης ή άλλως πως ως ήθελε αποφασίσει ως ο ενοικιαστής αυτού. Με βάση Συμπληρωματική Συμφωνία ημερομηνίας 22/07/2019, η συμβατική περίοδος ενοικίασης επεκτάθηκε μέχρι και τις 30/09/2022. Ακολούθως, μετά την υπογραφή της Συμπληρωματικής Συμφωνίας, κατόπιν προφορικής συμφωνίας μεταξύ του και της αποβιώσασας περί το Δεκέμβριο του 2019 προστέθηκε και ενσωματώθηκε στο μίσθιο και το διπλανό μικρό κατάστημα - αποθήκη ως το κατάστημα 2, χωρίς αλλαγή στο πληρωτέο ενοίκιο, με τους ίδιους όρους και για το ίδιο ενοίκιο ως το Ενοικιαστήριο Έγγραφο και η Συμπληρωματική Συμφωνία. Έκτοτε, σε αντάλλαγμα της ενοικίασης και των δύο καταστημάτων, θα πληρωνόταν το (ίδιο) ενοίκιο των €500 μηνιαίως, εξ’ ου και ο χώρος του μίσθιου επεκτάθηκε και καλύπτει και τα δύο καταστήματα.
Ενόσω ζούσε η αποβιώσασα και μέχρι την καταχώρηση της αγωγής, ουδέποτε ηγέρθηκε οποιοδήποτε θέμα αναφορικά με την ενοικίαση του μικρού καταστήματος που αποτελεί μέρος του μίσθιου, ουδεμία συνεννόηση για προσωρινή κατοχή του εν λόγω καταστήματος δεν έγινε και ουδέποτε η αποβιώσασα τού ζήτησε να της επιστρέψει την κατοχή αυτού.
Γνωρίζει ότι ολόκληρο το ισόγειο του κτιρίου όπου βρίσκεται το μίσθιο, χρησιμοποιείτο παλαιότερα για αρκετά χρόνια, περιλαμβανομένου κατά και πριν την 31η Δεκεμβρίου 1999, ως η επαγγελματική στέγη της οικογενειακής επιχείρησης της αποβιώσασας, Prokrita Company Limited (“Prokrita”), η οποία ασχολείτο με το εμπόριο εξαρτημάτων, πρώτων υλών και ηλεκτρονικών συσκευών. Θυμάται την εν λόγω επιχείρηση, εφόσον ήταν από τότε στο επάγγελμα και είχε, πριν το έτος 2000, επισκεφθεί το εν λόγω κατάστημα όταν λειτουργούσε. Η Prokrita διατηρεί από τη σύσταση της μέχρι και σήμερα, ως διεύθυνση του εγγεγραμμένου γραφείου της τη διεύθυνση του επίδικου μίσθιου. Με την αποβιώσασα είχαν άριστες σχέσεις και του είχε αναφέρει ότι ολόκληρο το ισόγειο του κτιρίου, που περιλαμβάνει το επίδικο μίσθιο, ενοικιαζόταν τότε (πριν, κατά και μετά την 31η Δεκεμβρίου 1999) από την ίδια προς την εταιρεία Prokrita και σε αντάλλαγμα τής πληρωνόταν ενοίκιο. Αυτό τού το επιβεβαίωσε επίσης το πρωί της 11ης Οκτωβρίου 2022, ο αδελφός της Ενάγουσας, Πρόδρομος Προδρόμου, ο οποίος είναι πλέον ο μόνος εν ενεργεία διευθυντής της Prokrita, δεδομένου ότι η θέση της άλλης διευθύντριας αυτής, της αποβιώσασας, κενώθηκε με το θάνατο της, παρά το ότι εξακολουθεί να εμφανίζεται στα μητρώα του Εφόρου Εταιρειών ως διευθύντρια της εταιρείας. Επισυνάπτεται σχετικά το ΤΕΚΜΗΡΙΟ 2. Ως επίσης αναφέρει, ο Πρόδρομος Προδρόμου τον επισκέφθηκε στις 11/10/2022 το πρωί στο μίσθιο και του ανέφερε ότι κατά τον πιο πάνω αναφερόμενο χρόνο, περιλαμβανομένης της 31ης Δεκεμβρίου 1999, η μητέρα του (αποβιώσασα) ενοικίαζε στην Prokrita ολόκληρο το ισόγειο του κτιρίου (περιλαμβανομένου του σημερινού μίσθιου) έτσι ώστε η Prokrita να ασκεί τις εργασίες της και πλήρωνε στην εταιρεία Prokrita ενοίκιο περί τις £500 ΛΚ μηνιαίως το οποίο δήλωνε στο Φόρο Εισοδήματος. Τού ανέφερε επίσης ότι δεν είναι ενήμερος για οποιαδήποτε συμφωνία με την Τράπεζα Κύπρου αναφορικά με τη διευθέτηση δανειακών υποχρεώσεων της εταιρείας Prokrita ή αναφορικά με συγκεκριμένο ενδιαφερόμενο αγοραστή του κτιρίου όπου βρίσκεται το μίσθιο και ότι περί το τέλος Σεπτεμβρίου 2022, δηλαδή μερικές ημέρες πριν την καταχώρηση της ως άνω Αίτησης και Αγωγής, επικοινώνησε μαζί του η Ενάγουσα και του είπε να μην παραλάβει οποιοδήποτε ενοίκιο από αυτόν μετά το πέρας Σεπτεμβρίου, διότι θα καθίστατο θέσμιος ενοικιαστής. Ο δικηγόρος της Ενάγουσας επικοινώνησε μαζί του τον Ιούλιο 2022 και του ανέφερε ότι θα του παραχωρηθεί περαιτέρω χρόνος παραμονής στο μίσθιο, περί τους 6 μήνες. Είναι η θέση του ότι η άγνοια του μόνου εν ενεργεία διευθυντή της Prokrita για τις ισχυριζόμενες ενέργειες της εταιρείας, είναι απόδειξη του ότι ουδεμία απόφαση λήφθηκε από την εταιρεία αρμοδίως ως πρωτοφειλέτη σχετικά με οποιοδήποτε θέμα με την Τράπεζα Κύπρου. Επίσης, ότι η Ενάγουσα γνώριζε το καθεστώς του στο μίσθιο και το απέκρυψε από το Δικαστήριο. Ως επίσης αναφέρει ο ΠΒ, στις αρχές Σεπτεμβρίου 2022 επικοινώνησε μαζί του τηλεφωνικώς ο δικηγόρος Γιώργος Βασιλείου, λέγοντας του ότι ήταν ο διαχειριστής της περιουσίας της αποβιώσασας και ρωτώντας τον πόσο χρόνο χρειαζόταν για να εκκενώσει το μίσθιο. Ο ΠΒ του απάντησε ότι δεν έχει πρόθεση να παραδώσει την κατοχή του μίσθιου και ότι έχει κάθε δικαίωμα να το κατέχει. Ακολούθως, την ίδια ημέρα επικοινώνησε μαζί του η Ενάγουσα, με σκοπό να βολιδοσκοπήσει κατά πόσο θα ήταν πρόθυμος να αποχωρήσει από το μίσθιο σε αντάλλαγμα της λήψης κάποιου χρηματικού ποσού. Τής έδωσε την ίδια απάντηση και της ανέφερε ότι τυγχάνει προστασίας από τον περί Ενοικιοστασίου Νόμο ως θέσμιος ενοικιαστής του μίσθιου. Αυτή του απάντησε ότι το γνωρίζει, εξ’ ου και προσπαθούσε να διερευνήσει κατά πόσο θα ήταν διατεθειμένος να αποχωρήσει από το μίσθιο σε αντάλλαγμα της λήψης κάποιου ποσού που θα συμφωνείτο.
Στο μίσθιο διατηρεί την επαγγελματική του στέγη ως τεχνικός ηλεκτρονικών συσκευών και όλοι οι πελάτες του γνωρίζουν ότι το εργαστήριο του βρίσκεται εκεί. Η επαγγελματική του στέγη συνιστά την αποκλειστική πηγή των εισοδημάτων του και τη ζήση της οικογένειας του και του εργοδοτούμενου του. Στον χώρο διατηρεί το εργαστήριο του και τα μηχανήματα του και η μετακίνηση τους από το μίσθιο δεν μπορεί να γίνει σε διάστημα μερικών ημερών. Είναι δε τυπικός στην πληρωμή του ενοικίου.
Μετά τις πιο πάνω αναφερόμενες επικοινωνίες του με τον Γιώργο Βασιλείου και την Ενάγουσα, έλαβε μέσω ιδιώτη επιδότη την επιστολή του δικηγορικού γραφείου Γιώργος Α. Βασιλείου Δ.Ε.Π.Ε. ημερομηνίας 09/09/2022, στην οποία αναφέρετο ότι η περίοδος ενοικίασης θα έληγε στις 30/09/2022 και καλείτο μέχρι τότε να παραδώσει κατοχή του μίσθιου. Έλαβε νομική συμβουλή από τους δικηγόρους του ότι κατά τη λήξη της συμβατικής περιόδου ενοικίασης στις 30/09/2022, νοουμένου ότι διατηρούσε την κατοχή του μίσθιου θα μετατρεπόταν σε θέσμιο ενοικιαστή αυτού, εφόσον το κτίριο στο οποίο βρίσκεται το μίσθιο κτίστηκε περί το έτος 1985, δηλαδή πριν την ουσιώδη για σκοπούς Ενοικιοστασίου ημερομηνία 31η Δεκεμβρίου 1999, κατά την εν λόγω ημερομηνία ήταν ενοικιασμένο, το εν λόγω ακίνητο βρίσκεται εντός του Δήμου Λάρνακας που αποτελεί περιοχή που καθορίστηκε ως ελεγχόμενη για σκοπούς του περί Ενοικιοστασίου Νόμου και κατά την 30/09/2022 θα έληγε η (επεκταθείσα) πρώτη ενοικίαση του μίσθιου, ενώ ο ίδιος είναι Κύπριος/Ευρωπαίος πολίτης.
Με επιστολή τους ημερομηνίας 21/09/2022, Τεκμήριο 5, η οποία στάλθηκε αυθημερόν μέσω φαξ, οι δικηγόροι του ενημέρωσαν τους δικηγόρους της Ενάγουσας ότι κατά τη λήξη της συμβατικής/πρώτης ενοικιαστικής περιόδου την 30/09/2022, ο ΠΒ θα μετατρεπόταν σε θέσμιο ενοικιαστή του μίσθιου. Σε απάντηση της πιο πάνω επιστολής, οι δικηγόροι της Ενάγουσας απέστειλαν προς τους δικηγόρους του επιστολή ημερομηνίας 22/09/2022, Τεκμήριο 6, μέσω φαξ, με την οποία ενέμειναν στις αξιώσεις τους. Στις 01/10/2022 η συμβατική ενοικίαση έληξε, διατήρησε την κατοχή του μίσθιου και μετατράπηκε διά νόμου σε θέσμιο ενοικιαστή αυτού.
Σύμφωνα με τον ΠΒ, στις 03/10/2022 μετέβηκε σε υποκατάστημα της Τράπεζας για να πληρώσει το ενοίκιο του μίσθιου για το μήνα Οκτώβριο 2022 και ενημερώθηκε ότι η Ενάγουσα έδωσε οδηγίες στην Τράπεζα να μην αποδέχεται καταθέσεις από αυτόν. Επίσης απορρίφθηκε η εντολή πληρωμής που έδωσε στην Τράπεζα ενώ τού επεστράφη επιταγή που έκδωσε και απέστειλε σχετικά με την πληρωμή του ενοικίου. Στις 11/10/2022, όταν προσπάθησε να πληρώσει το ενοίκιο του μηνός Οκτωβρίου 2022 μέσω κατάθεσης στον λογαριασμό της Ενάγουσας, ενημερώθηκε ότι η τελευταία έκλεισε το λογαριασμό. Είναι η θέση του ότι η Ενάγουσα απέκρυψε ουσιώδη γεγονότα, όπως το Τεκμήριο 5 και 6, και, γενικότερα, ότι είναι θέσμιος ενοικιαστής του μίσθιου.
Στις 17/10/2022 εκδόθηκε εκ συμφώνου Διάταγμα του Δικαστηρίου που επέτρεψε την καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης του Πρόδρομου Προδρόμου, ΠΠ, στην οποία αυτός ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι:
1. Είναι ο μόνος εν ενεργεία διευθυντής (η άλλη διευθυντής είναι η μητέρα του Ευτυχία Προδρόμου, η οποία αποβίωσε) και μέτοχος πλειοψηφίας κατά 76% της εταιρείας Prokrita Company Limited, HE 4258.
2. Κατά την 31η Δεκεμβρίου 1999, αλλά και προγενέστερα όπως και μεταγενέστερα, η πιο πάνω εταιρεία ενοικίαζε από την αποβιώσασα μητέρα του ολόκληρο το ισόγειο του κτιρίου στην οδό [ ] 13, γωνία [ ], στη Λάρνακα που είναι εγγεγραμμένο στο όνομα της περιλαμβανομένων των καταστημάτων 2 και 3 που ενοικιάζει σήμερα ο ΠΒ και σε αντάλλαγμα η εταιρεία Prokrita Company Limited της κατέβαλλε ενοίκιο £500 ΛΚ περίπου μηνιαίως. Γνωρίζει ότι αυτό δηλωνόταν και στο Φόρο Εισοδήματος από την αποβιώσασα .
3. Διαμένει σε διαμέρισμα πάνω από το ισόγειο, όπου βρίσκονται τα καταστήματα 2 και 3.
4. Το κτίριο κτίστηκε πριν την 31 Δεκεμβρίου 1999, περί το έτος 1985.
5. Περί το τέλος Σεπτεμβρίου 2022 του τηλεφώνησε η αδελφή του Αυγούστα Προδρόμου και του είπε να μην πάρει οποιοδήποτε ενοίκιο από τον ΠΒ διότι θα καθίστατο θέσμιος ενοικιαστής.
6. Ο ΠΒ είναι θέσμιος ενοικιαστής των καταστημάτων 2 και 3, πιο πάνω.
7. Όλα τα ανωτέρω τα ανέφερε, μεταξύ άλλων, στον ΠΒ παρουσία της συζύγου του και του υπαλλήλου του κατά την επίσκεψη του στο εργαστήριο του στις 11 Οκτωβρίου 2022.
Η ακρόαση της υπόθεσης διεξήχθη στη βάση των ενόρκων δηλώσεων που συνοδεύουν, αντίστοιχα, την αίτηση και την ένσταση. Και οι δυο πλευρές υποστήριξαν τις εκατέρωθεν θέσεις τους με την υποβολή εμπεριστατωμένων γραπτών αγορεύσεων, το περιεχόμενο των οποίων λαμβάνω υπόψη μου και θα αναφερθώ σε αυτό όπου το κρίνω απαραίτητο. Απαντήσεις στα διάφορα επιχειρήματα θα δοθούν με το σκεπτικό του Δικαστηρίου που θα ακολουθήσει.
ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ
Υπάρχει πλούσια νομολογία αναφορικά με την εξουσία έκδοσης προσωρινού διατάγματος με βάση το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν.14/60. Το εν λόγω άρθρο έχει αναλυθεί με σαφήνεια στην υπόθεση Odysseos v. A. Pieris Estates Ltd and another (1982) 1 C.L.R. 557, ικανοποίηση δε των τριών κριτηρίων που τίθενται ως προϋποθέσεις αποτελεί το πρωταρχικό μέλημα του Δικαστηρίου προτού εξετάσει τους υπόλοιπους παράγοντες που θα πρέπει να συνεκτιμηθούν κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας (Jonitexo v. Adidas (1984) 1 C.L.R. 263).
Η προϋπόθεση για ύπαρξη σοβαρού ζητήματος για εκδίκαση κατά τη δίκη ικανοποιείται με αναφορά στα καταχωρημένα δικόγραφα που θα καταδείξουν την ύπαρξη συζητήσιμης υπόθεσης.
Η δεύτερη προϋπόθεση της ύπαρξης πιθανότητας να δικαιούται ο ενάγοντας σε θεραπεία, ικανοποιείται με την αποδεικτική δύναμη της υπόθεσης που αφορά την παρουσίαση μιας ορατής πιθανότητας επιτυχίας. Αυτή η δεύτερη προϋπόθεση συσχετίζει στην ουσία τη νομική θεμελίωση που απορρέει από το καταχωρημένο δικόγραφο με την πραγματική διαθέσιμη μαρτυρία όπως αυτή καταγράφεται στις ένορκες δηλώσεις για να θεμελιώσει την αγωγή. Αν ο αιτητής μπορεί να δείξει κάτι περισσότερο από την απλή πιθανολόγηση αλλά λιγότερο από το βαθμό του ισοζυγίου των πιθανοτήτων, τότε το δεύτερο κριτήριο ικανοποιείται.
Η τρίτη προϋπόθεση ικανοποιείται εφόσον καταδειχθεί ότι χωρίς την έκδοση του διατάγματος θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο - όπου οι αποζημιώσεις θεωρούνται ότι δεν αποτελούν ικανοποιητική θεραπεία.
Αν αποτίμηση σε χρήμα μπορεί να γίνει εύλογα, τότε η έκδοση του ή η διατήρηση του σε ισχύ, αποκλείεται. Ακόμη και ασυνήθης δυσκολία στην εκτίμηση των ζημιών δεν δικαιολογεί κατ’ ανάγκην την έκδοση διατάγματος. (Βλ. ΚΟΤ v. Θεωρή (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 255).
Εφόσον ληφθούν υπόψη οι πιο πάνω παράγοντες, το Δικαστήριο θα πρέπει να αποφασίσει κατά πόσο είναι δίκαιο ή πρόσφορο να εκδώσει το διάταγμα. Το Δικαστήριο στο στάδιο αυτό, δεν προχωρεί στην κατάληξη συμπερασμάτων αναφορικά με την πλήρη εξέταση, είτε του πραγματικού είτε του νομικού καθεστώτος της υπόθεσης, δεδομένου ότι, όπως υποδείχθηκε στην υπόθεση Jonitexo v. Adidas (ανωτέρω), αυτό εμπίπτει στη σφαίρα εξέτασης του Δικαστηρίου που εκδικάζει την ουσία της ίδιας της αγωγής. (Βλ. επίσης Γρηγορίου v. Χριστοφόρου (1995) 1 Α.Α.Δ. 248, 269-270).
Έχει πάγια νομολογηθεί ότι το Δικαστήριο μπορεί, χωρίς να υπεισέλθει και να εξετάσει την ουσία του προσωρινού διατάγματος, να το ακυρώσει αν διαφανεί ότι έχει γίνει τέτοια απόκρυψη γεγονότων κατά το στάδιο της μονομερούς έκδοσής του, που έχει επηρεάσει το Δικαστήριο το οποίο άλλως θα μπορούσε να μην το είχε εκδώσει.
Σύμφωνα με την υπόθεση Γρηγορίου v. Χριστοφόρου (ανωτέρω), η μη αποκάλυψη γεγονότων εξ αντικειμένου ουσιώδους σημασίας για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, ανατρέπει τη βάση του διατάγματος. Στη σελίδα 264 της πιο πάνω υπόθεσης λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Η διαδικασία με μονομερή αίτηση επιβάλλει στον αιτητή την αποκάλυψη στο Δικαστήριο όλων των ουσιαστικών γεγονότων που μπορεί να ασκήσουν επιρροή στη δικαστική κρίση. Η αίτηση αυτή είναι ύψιστης πίστεως (uberrima fides). Ο αιτητής έχει καθήκον να φέρει σε γνώση του Δικαστηρίου οποιαδήποτε γεγονότα γνωρίζει, ή που με εύλογη επιμέλεια θα εγνώριζε, τα οποία μπορεί να είναι ευνοϊκά για τον απόντα διάδικο και μπορεί να ασκήσουν επιρροή στην κρίση του Δικαστηρίου.
Παράλειψη παρουσίασης ουσιαστικών γεγονότων ενώπιον Δικαστηρίου στη μονομερή αίτηση θεωρείται ως είδος εξαπάτησης του Δικαστηρίου και το Δικαστήριο απαντά: "δεν σας ακούω πλέον" και ακυρώνει τη διαταγή που έδωσε, χωρίς να εξετάσει την ουσία. Τα γεγονότα πρέπει να είναι ουσιώδη για την απόφαση του Δικαστηρίου στη μονομερή αίτηση.»
(Βλέπε επίσης: Resola (Cyprus) Ltd v. Χρήστου (1998) 1 Α.Α.Δ. 598).
Τέλος, πρόσφατη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει δείξει ότι και ο παράγων του χρόνου μπορεί να είναι σημαντικός από την άποψη ότι ο αιτητής θα πρέπει να δείξει στο μονομερές στάδιο το επείγον του θέματος, παρακάμπτοντας έτσι τη συνήθη διαδικασία της ακρόασης και του άλλου μέρους στη διαφορά, το δε Δικαστήριο δύναται να ακυρώσει το διάταγμα γι’ αυτό το λόγο, διότι το στοιχείο του κατεπείγοντος αποτελεί το βάθρο της εξουσίας του Δικαστηρίου να εκδώσει διάταγμα πάνω σε μονομερή βάση (Stavros Hotel Apartments Ltd (No.2) (1994) 1 A.A.Δ. 836, 841 και Βαβέλ Μπουτίκ Λτδ (1995) 1 Α.Α.Δ. 949, 954).
Μία από τις αρχές που το Δικαστήριο πρέπει να έχει υπόψη κατά την άσκηση της διακριτικής του εξουσίας, είναι το ανεπιθύμητο να ζητείται με την αίτηση η ίδια θεραπεία με αυτήν που ζητείται στην αγωγή. Είναι νομολογιακά καθιερωμένο ότι όπου το αίτημα για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων είναι ταυτόσημο με τα αιτούμενα διατάγματα της αγωγής και η τυχόν έκδοση τους επιφέρει ουσιαστικά και τον τερματισμό της διαφοράς μεταξύ των διαδίκων ή του ενδιαφέροντος τους να συνεχίσουν με την ταχύτατη εκδίκαση της αγωγής, όπως προνοούν οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας, σε συνάρτηση πάντοτε με το ισοζύγιο της ευχέρειας, δεν πρέπει να παραχωρούνται.
Στην απόφαση Ελπίδα Αβερκίου ν. Θεο Κτηματική Λτδ κ.α. (2013) 1 Α.Α.Δ. 222, τονίστηκαν τα ακόλουθα (Δ. Παμπαλλής):
«Όπως έχει τονιστεί στην υπόθεση Κοσμά ν. Χ΄Κυπρή (2001) ΑΑΔ 169, από τη στιγμή που ικανοποιείται το πρωτόδικο δικαστήριο για την ύπαρξη και των τριών προϋποθέσεων, που τίθενται με το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, Ν.14/60, δεν αυτοματοποιείται η έκδοση του αιτούμενου προστακτικού διατάγματος, αφού τούτο, ως εκ της φύσεως του δεν έχει στόχο την αποκατάσταση της τάξεως πραγμάτων, αλλά την απόδοση στην εφεσείουσα της θεραπείας και μάλιστα προς ουσιαστική ικανοποίηση της κυρίως θεραπείας που ζητείται στην αγωγή».
Όταν το ασφαλιστικό μέτρο ζητείται διαρκούσης της εκκρεμοδικίας και όχι στο διηνεκές που είναι το ζητούμενο με την αγωγή και όταν ζητούνται και γενικές και ειδικές αποζημιώσεις, δεν πρόκειται για ταυτόσημες θεραπείες (βλ. Zena Company Ltd ν. Demenian Catering Ltd (2011) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1848). Το Ανώτατο Δικαστήριο στην πιο πάνω απόφαση ανέτρεψε την πρωτόδικη απόφαση και εξέδωσε το ενδιάμεσο διάταγμα γιατί έτσι θα επαναφερόταν το status quo ante, η κατάσταση των πραγμάτων δηλαδή ως ίσχυε πριν την επέμβαση της εφεσίβλητης.
Κρίνω σκόπιμο να εξετάσω πρώτα το λόγο ένστασης ότι το Δικαστήριο στερείται δικαιοδοσίας να εκδικάσει την παρούσα αίτηση λόγω του ότι ο Καθ’ ου η αίτηση είναι θέσμιος ενοικιαστής και δικαιοδοσία εξέτασης της απαίτησης της Αιτήτριας για έξωση έχει το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεως με βάση το Νόμο 23/1983, όπως τροποποιήθηκε.
Στην υπόθεση Δημοκρατία της Σλοβενίας v. Beogradska Banka DP (1999) 1 Α.Α.Δ. 225, αποφασίστηκε ότι η εκδίκαση θέματος δικαιοδοσίας ως θέμα της αίτησης για έκδοση παρεμπίπτοντος διατάγματος δεν είναι επιτρεπτή. Παραθέτω σχετικό απόσπασμα από τις σελ. 11 - 12:
«Στην παρούσα υπόθεση το πρωτόδικο δικαστήριο είχε την ευχέρεια να θεωρήσει πως ενδείκνυται να δικαστεί ως πρώτο το δικαιοδοτικό ζήτημα. Μπορούσε όμως και να προσανατολιστεί προς την αντίθετη κατεύθυνση. Όπως αναφέρεται στο Mareva Injunctions – Law and Practice των Gee and Andrews στη σελ. 42 ενυπάρχει πάντοτε η δυνατότητα παροχής ενδιάμεσης θεραπείας σε διαδικασία στην οποία ο εναγόμενος αμφισβητεί τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, μέχρις ότου διαγνωστεί τελικά το βάσιμο της αμφισβήτησης. Εκείνο που δεν μπορούσε να κάμει ήταν η εκδίκαση του δικαιοδοτικού ζητήματος ως θέματος της αίτησης για έκδοση παρεμπίπτοντος διατάγματος.»
Στην υπόθεση Rostovtsev v. Shchukin, Πολ. Έφ. Ε415/16 ημερομηνίας 05/07/2019, η οποία αφορούσε μονομερή αίτηση για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων, η οποία μετά από οδηγίες εκδικάστηκε inter partes, αναφέρθηκαν τα εξής σε σχέση με την εξέταση του θέματος της δικαιοδοσίας κατά το στάδιο παροχής ενδιάμεσης θεραπείας:
«Συγχρόνως, τονίζεται, παρεμπιπτόντως, ότι σε ενδιάμεση διαδικασία μπορεί να εξεταστεί και να αποφασιστεί οριστικά θέμα δικαιοδοσιας του δικαστηρίου, μόνο εφόσον αυτό προκύπτει ή τίθεται στη βάση αδιαμφισβήτητων γεγονότων, η παρούσα περίπτωση, όμως, δεν είναι τέτοια.»
Καθοδηγούμενη από την πιο πάνω νομολογία, κρίνω ότι το ζήτημα δικαιοδοσίας δεν μπορεί να εξεταστεί ως θέμα της υπό κρίση αίτησης για οριστικοποίηση του εκδοθέντος Διατάγματος. Περαιτέρω, η παρούσα δεν συνιστά περίπτωση αποκρυσταλλωμένων γεγονότων ούτως ώστε να τίθεται θέμα εξέτασης του θέματος της δικαιοδοσίας στη βάση της υπόθεσης Rostovtsev (πιο πάνω).
Αποτέλεσε βασική θέση του Καθ’ ου η αίτηση ότι η Αιτήτρια δεν προέβη σε πλήρη και ειλικρινή αποκάλυψη ουσιωδών γεγονότων, κυρίως σε σχέση με τη δεδηλωμένη θέση του Καθ’ ου η αίτηση ότι είναι θέσμιος ενοικιαστής. Οι συνήγοροι της Αιτήτριας εισηγούνται ότι η πιο πάνω θέση είναι ανυπόστατη, υποστηρίζοντας ότι παρουσίασαν στο Δικαστήριο όλα τα αληθή στοιχεία της υπόθεσης και ότι ο Καθ’ου η αίτηση προσπαθεί να εξαπατήσει το Δικαστήριο ότι είναι θέσμιος ενοικιαστής.
Το ουσιώδες ενός ζητήματος προσδιορίζεται στο πλαίσιο της φύσης της αντιδικίας μεταξύ των μερών. Αποτελεί καθήκον του κάθε αιτητή, όταν προσφύγει μονομερώς στο Δικαστήριο αιτούμενος συγκεκριμένη θεραπεία, να θέτει ξεκάθαρα στην ένορκη δήλωση του όλα τα ουσιώδη στοιχεία που αφορούν την υπόθεση. Είναι επιβεβλημένη η παράθεση όλων των σημαντικών περιστατικών της υπόθεσης ενώ η υφή της κάθε υπόθεσης οριοθετεί την έκταση αυτού του καθήκοντος.
Ερχόμενη στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, παρατηρώ ότι σε κανένα σημείο της ένορκης δήλωσης της Αιτήτριας δεν γίνεται αναφορά στην εξέλιξη των γεγονότων μετά την αποστολή της επιστολής της προς τον Καθ’ ου η αίτηση, ημερομηνίας 09/09/2022, τα οποία προηγήθηκαν της καταχώρησης της μονομερούς της αίτησης και αναντίλεκτα ήταν σε γνώση της Αιτήτριας. Ουδεμία αναφορά έγινε στις θέσεις του ΠΒ όπως αυτές εκφράστηκαν μέσω της επιστολής των δικηγόρων του ημερομηνίας 21/09/2022, ότι με τη λήξη της συμβατικής ενοικίασης των επίδικων καταστημάτων θα καθίστατο θέσμιος ενοικιαστής, αλλά ούτε και στην απαντητική σε αυτήν επιστολή των δικηγόρων της Αιτήτριας ημερομηνίας 22/09/2022, από την οποία ξεκάθαρα προκύπτει η γνώση τους για τη θέση του Καθ’ ου η αίτηση μέσω της διαφωνίας τους με αυτήν. Με την απόκρυψη των δύο πιο πάνω επιστολών, η Αιτήτρια παραβίασε την υποχρέωση που είχε να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου τους ισχυρισμούς της αντίδικης πλευράς, ούτως ώστε να σταθμίσει την επίδραση τους στην έκδοση ή μη, στην απουσία της άλλης πλευράς, του αιτούμενου Διατάγματος. Αρκέστηκε στην αποσπασματική παράθεση αλληλογραφίας και/ή γεγονότων.
Η εξεταζόμενη αρχή πλήρους και δίκαιης (full and fair) αποκάλυψης τυγχάνει εφαρμογής όχι μόνο στις περιπτώσεις που ένας αιτητής παραλείπει εντελώς να αποκαλύψει τα γεγονότα, αλλά και όπου αυτά εκτίθενται με τέτοιο τρόπο που μπορεί να είναι ελλιπής ή παραπλανητικός, ανεξάρτητα αν αυτό γίνεται εσκεμμένα ή όχι (βλ. Harvardskiy Prumyslovy Holdings A.S. v. Daventree Resources Ltd κ.α. (2008) 1 Α.Α.Δ. 801. Χωρίς να χρειαστεί να υπεισέλθω στα όσα περαιτέρω ο Καθ’ ου η αίτηση ισχυρίζεται ότι απεκρύβησαν, όπως οι συνομιλίες του με το συνήγορο της Αιτήτριας και την ίδια την Αιτήτρια, οι οποίες προηγήθηκαν της επιστολής που έλαβε, κρίνω ότι με βάση τα όσα λέχθηκαν πιο πάνω και μόνο, η Αιτήτρια είχε πλήρη γνώση των ισχυρισμών του Καθ’ ου η αίτηση, τους οποίους απέκρυψε στο στάδιο της εξέτασης μονομερώς της αίτησης. Ως αποτέλεσμα της εκτροπής αυτής, η απόρριψη της αίτησης και η ακύρωση του εκδοθέντος Διατάγματος είναι αναπόφευκτη.
Πάρα την πιο πάνω κατάληξη, θα προχωρήσω να εξετάσω, συνοπτικά υπό τις συνθήκες, τη συνύπαρξη των προϋποθέσεων έκδοσης και διατήρησης σε ισχύ ενδιάμεσων διαταγμάτων.
Με βάση το υλικό που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου στα πλαίσια της υπό συζήτηση αίτησης και τις δικογραφημένες θέσεις της Ενάγουσας, έχω τη γνώμη ότι οι πρώτες δύο προϋποθέσεις του άρθρου 32 ικανοποιούνται. Προς τούτο, είναι αρκετό να επισημάνω ότι αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η αποβιώσασα, της οποίας εκτελεστής της διαθήκης είναι η Αιτήτρια, ήταν η νόμιμη ιδιοκτήτης του επίδικου ακινήτου και των καταστημάτων 2 και 3, τα οποία βρίσκονται σε αυτό. Όπως ισχυρίζεται, δικαιούται στην ανάκτηση κατοχής του καταστήματος 3, λόγω της λήξης της ενοικίασης του από τον Καθ’ ου η αίτηση και του καταστήματος 2, το οποίο είχε παραχωρηθεί προσωρινά στον τελευταίο. Αντίθετα, ο Καθ' ου η αίτηση προβάλλει τον ισχυρισμό ότι το κατάστημα 2 ενσωματώθηκε στη συμφωνία ενοικίασης και ότι με τη λήξη της κατέστη θέσμιος ενοικιαστής. Αποτελεί πάγια θέση της νομολογίας ότι σε διαδικασία εκδίκασης αίτησης για Προσωρινό Διάταγμα, το Δικαστήριο πρέπει να αποφεύγει να καταλήγει σε συμπεράσματα αναφορικά με την πλήρη εξέταση του πραγματικού και νομικού καθεστώτος της υπόθεσης. Αυτό εναπόκειται στην κρίση του Δικαστηρίου κατά τη δίκη της ουσίας της υπόθεσης (βλ. Φαέθων Μιχαηλίδης ν. Κυριάκος Άγγελου Παπακυριακού (2004) 1 Α.Α.Δ. 209). Είναι επίσης νομολογημένο ότι σε ενδιάμεση διαδικασία για Προσωρινό Διάταγμα, εκείνο που χρειάζεται δεν είναι η απόδειξη του ουσιαστικού δικαιώματος, αλλά σοβαρές ενδείξεις περί της πιθανότητας ύπαρξης του (βλ. T.A. Micrologic Com. Consult. Ltd v. Microsoft Corporation (2002) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1802. Στην προκειμένη περίπτωση, εξετάζοντας τις θέσεις των διαδίκων, κρίνω ότι στο παρόν στάδιο έχει καταδειχθεί συζητήσιμη υπόθεση και ορατή προοπτική επιτυχίας. Τα όσα επικαλείται ο Εναγόμενος, είναι ζητήματα που θα εξεταστούν στα πλαίσια της εκδίκασης της ουσίας της υπόθεσης.
Παρέμεινε προς εξέταση η τρίτη προϋπόθεση. Όπως είναι νομολογημένο, το βασικό κριτήριο για να κριθεί ότι η έκδοση του διατάγματος είναι απαραίτητη για να καταστεί δυνατή ή να διευκολυνθεί η απονομή της δικαιοσύνης, είναι το κατά πόσο αν τελικά ο Ενάγοντας επιτύχει στην αγωγή του, θα είναι αρκετή η κατοχύρωση των δικαιωμάτων του με επιδίκαση αποζημιώσεων. Αν η απάντηση είναι καταφατική, τότε η έκδοση Προσωρινού Διατάγματος δεν είναι απαραίτητη. Η επιδίκαση αποζημιώσεων κρίνεται ότι αποτελεί επαρκή θεραπεία όταν η φύση της υπόθεσης επιτρέπει δίκαιο υπολογισμό της ζημιάς. Αν ο υπολογισμός είναι δύσκολος ή αδύνατος, τότε θα είναι δύσκολη ή αδύνατη η απονομή πλήρους δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο. Πρέπει επίσης εδώ να αναφερθεί ότι το τρίτο κριτήριο, της ανεπανόρθωτης ζημιάς, περιλαμβάνει και άλλα μεταβλητά κριτήρια, πέραν της δυνατότητας αποζημίωσης, όπως υπεδείχθη και στην υπόθεση Παπαστράτης ν. Πιερίδη (1979) 1 Α.Α.Δ. 231. Στην υπόθεση Highgate Primary School Ltd ν. Φυλακτίδη (2009) 1 Α.Α.Δ. 317, λέχθηκε ότι η έννοια της πλήρους δικαιοσύνης δεν συναρτάται μόνο με την αποκατάσταση της υλικής ζημιάς αλλά είναι ευρύτερη και σε αυτήν περιλαμβάνεται και η προστασία των δικαιωμάτων των αιτητών.
Όπως έχει αναφερθεί πιο πάνω, οι αξιώσεις της Ενάγουσας αφορούν αποζημιώσεις €1.000 μηνιαίως από 01/10/2022 μέχρι παράδοσης της κατοχής και για τυχόν ζημιές που προκλήθηκαν στα επίδικα καταστήματα. Σημειώνω στο σημείο αυτό, ότι με βάση την παράγραφο 92 της ένορκης δήλωσης του, ο Καθ’ ου η αίτηση αναφέρει ότι είναι φερέγγυος, αφού έχει περιουσία και καταθέσεις, ενώ δεν υπάρχει μαρτυρία της Αιτήτριας που να επικαλείται ή δεικνύει το αντίθετο. Με βάση αυτά τα δεδομένα, κρίνω ότι δεν ικανοποιείται το τρίτο κριτήριο, αφού δεν προκύπτει βάσιμος κίνδυνος τυχόν απόφαση υπέρ της Αιτήτριας να μείνει ανικανοποίητη. Αποτέλεσε δε πρόσθετο ισχυρισμό της Αιτήτριας στην ένορκη δήλωση της, ότι εάν ο Καθ’ ου η αίτηση συνεχίσει να κατέχει τα καταστήματα, τότε δεν θα προχωρήσει συμφωνία για πώληση του ακινήτου και δεν θα ολοκληρωθεί η συμφωνία με την Τράπεζα Κύπρου, στην οποία οφείλουν ποσό €887.000 και θα υποστούν ανεπανόρθωτη οικονομική ζημιά εφόσον η Τράπεζα δεν θα διαγράψει το ποσό των €487.000 τουλάχιστον και ενδέχεται σε περίπτωση μη υλοποίησης της συμφωνίας να προχωρήσει σε πλειστηριασμό για όλο το ποσό της υποθήκης η οποία βαρύνει το επίδικο ακίνητο. Δεν θεωρώ ότι τα πιο πάνω σχετίζονται με τις αξιώσεις της Ενάγουσας όπως διαφαίνονται στο δικόγραφο της. Εν πάση περιπτώσει, αναφέρω ότι οι ισχυρισμοί της Αιτήτριας για ενδιαφερόμενο αγοραστή δεν έχουν τεκμηριωθεί επαρκώς, όπως ούτε και με ποιο τρόπο θα προκληθεί ζημιά στους κληρονόμους, δεδομένου του πιο πάνω ήδη οφειλόμενου ποσού, αλλά και του γεγονότος ότι το δάνειο οφείλεται από την Εταιρεία Prokrita και όχι από την αποβιώσασα.
Παρόλο που η τύχη της Αίτησης έχει διαφανεί, προχωρώντας ένα βήμα περαιτέρω θα εξετάσω τη θέση του συνηγόρου του Καθ' ου η αίτηση ότι η οριστικοποίηση του Διατάγματος θα αποδώσει στην Αιτήτρια θεραπείες ταυτόσημες με αυτές που αξιώνει με την αγωγή της.
Είναι νομολογιακά καθιερωμένο ότι όπου το αίτημα για έκδοση Προσωρινών Διαταγμάτων είναι ταυτόσημο με τα αιτούμενα διατάγματα της αγωγής και η τυχόν έκδοση τους επιφέρει ουσιαστικά και τον τερματισμό της διαφοράς μεταξύ των διαδίκων ή του ενδιαφέροντος τους να συνεχίσουν με την ταχύτατη εκδίκαση της αγωγής, όπως προνοούν οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας, σε συνάρτηση πάντοτε με το ισοζύγιο της ευχέρειας, δεν πρέπει να παραχωρούνται (βλ. Άκης (Μεταφορές Δεμάτων Εξπρές) Λτδ, εμπορευόμενοι υπό την επωνυμία AKIS EXPRESS v. C. Koukkouris Trading Co Ltd, εμπορευόμενοι υπό την επωνυμία ARIS EXPRESS (1998) 1 Α.Α.Δ. 149). Τα συντηρητικά διατάγματα στοχεύουν στην παροχή προσωρινής θεραπείας, λόγω της αντικειμενικής αδυναμίας άμεσης διεξαγωγής της δίκης και όχι στην ικανοποίηση του ουσιαστικού αιτήματος της δίκης (βλ. Goody's Evagorou Ltd v. Lani Restaurants Ltd (1998) 1 Α.Α.Δ. 1572).
Στην προκειμένη περίπτωση, το αιτούμενο Διάταγμα είναι πανομοιότυπο με το αιτούμενο Διάταγμα στην παράγραφο Γ της Έκθεσης Απαίτησης. Περαιτέρω, το αιτούμενο Διάταγμα είναι προστακτικής φύσεως, εφόσον με αυτό ουσιαστικά ζητείται η άμεση παράδοση του ακινήτου από τον Καθ' ου η αίτηση στην Αιτήτρια. Έχοντας κατά νου τον προστακτικό χαρακτήρα του αιτούμενου Διατάγματος, με το οποίο δεν επιζητείται η διατήρηση του status quo ή η επαναφορά του status quo εκκρεμούσης της αγωγής, καταλήγω ότι τυχόν οριστικοποίηση του θα ισοδυναμεί τελικά με επίλυση της ουσίας της αγωγής. Και τούτο γιατί με αυτό ουσιαστικά επιζητείται η έξωση του Καθ' ου η αίτηση από το ακίνητο και η συμμόρφωση του με το εν λόγω Διάταγμα θα συνεπάγεται παράδοση στο αρχικό στάδιο της διαδικασίας του ακινήτου και εκτός του επιβαλλόμενου πλαισίου κανονικής δίκης. Κατ' επέκταση, θα ισοδυναμεί με επιτυχία της Αιτήτριας στο ενδιάμεσο αυτό στάδιο, στο Διάταγμα Γ της αγωγής, που αποτελεί την ουσία της αξίωσης της Αιτήτριας, καθιστώντας οριστική την επίλυση της διαφοράς, χωρίς να δοθεί η ευκαιρία στον Εναγόμενο να αμφισβητήσει την ουσία της αγωγής κατά τη δίκη.
Η πιο πάνω κατάληξη βρίσκεται σε συνάρτηση και με το ισοζύγιο της ευχέρειας, το οποίο, υπό τα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης, κρίνω ότι κλίνει υπέρ του Καθ' ου η αίτηση. Δεν μου διαφεύγει ότι το επίδικο ακίνητο χρησιμοποιείται από τον Καθ’ ου η αίτηση για σκοπούς λειτουργίας της επιχείρησης του και ότι η έξωση του σε αυτό το στάδιο θα δημιουργούσε τετελεσμένα εις βάρος του. Η οριστικοποίηση, επομένως, του Διατάγματος, δεν αφορά τη διατήρηση του status quo ante, αλλά αντίθετα την ανατροπή του. Σχετικά είναι όσα αναφέρθηκαν στην Κοσμά ν. Χ΄Κυπρή (2001) Α.Α.Δ. 169 (σελ.175-176).
Για όλα τα πιο πάνω, η Αίτηση απορρίπτεται με έξοδα προς όφελος του Καθ’ου η αίτηση και σε βάρος της Αιτήτριας, τα οποία, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, θα είναι πληρωτέα στο τέλος της δίκης.
(Υπ.)………………………..……
Μ. Παπαϊωάννου, Α.Ε.Δ.
Πιστό αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο