ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Α.Ε.Δ.
Αγωγή αρ.: 1850/2020
Μεταξύ:
1. ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ, υπό την ιδιότητα του ως διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντα Γεώργιου Γεωργίου
2. ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ, υπό την ιδιότητα της ως διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντα Γεώργιου Γεωργίου
Εναγόντων
-και-
ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
Εναγόμενης
και
A. SOULIS ENTERPRISES LTD
Τριτοδιάδικου
Αίτηση ημερ. 22/2/22 για έκδοση οδηγιών αναφορικά με τον Τριτοδιάδικο
Ημερομηνία: 4.5.2023
Εμφανίσεις:
Για την Εναγόμενη – Αιτήτρια: κ. Δημητρίου για Ιωαννίδης, Δημητρίου Δ.Ε.Π.Ε.
Για Τριτοδιάδικο - Καθ’ ης η αίτηση: κ. Κουκούνης και κα Καβαλλάρη για Γεώργιος Κουκούνης Δ.Ε.Π.Ε.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η Εναγόμενη – Αιτήτρια καταχώρησε Αίτηση με την οποία επιζητεί οδηγίες σε σχέση με την παράδοση της Έκθεσης Απαίτησης της στην Τριτοδιάδικο και καθορισμό του χρόνου εντός του οποίου η Τριτοδιάδικος να καταχωρήσει Υπεράσπιση και η Αιτήτρια Απάντηση στην Υπεράσπιση της Τριτοδιάδικου. Επιπρόσθετα, ζητά διάταγμα με το οποίο να επιτραπεί στην Τριτοδιάδικο να εμφανιστεί κατά την εκδίκαση της υπό τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο αγωγής και να συμμετάσχει σε αυτή κατά τον τρόπο που θα καθορίσει το Δικαστήριο και να δεσμευτεί από το αποτέλεσμα της δίκης. Ζητά επίσης όπως τα ζητήματα του κατά πόσο φέρει ολοκληρωτική ευθύνη στη βάση αμέλειας και/ή παράβαση καθήκοντος φροντίδας και επιμέλειας και/ή παράβαση εκ του νόμου υποχρεώσεων η εν λόγω Τριτοδιάδικος, το κατά πόσο η εν λόγω Τριτοδιάδικος οφείλει να αποζημιώσει την Αιτήτρια και/ή να συνεισφέρει σε τέτοια έκταση όπως θα καθορίσει το Δικαστήριο, το κατά πόσο παραβιάστηκε η σύμβαση συντήρησης και επιδιόρθωσης των ανυψωτικών καλαθοφόρων μεταξύ της Αιτήτριας και της Τριτοδιαδίκου και συνακόλουθα κατά πόσο η Αιτήτρια δικαιούται γενικές και/ή ειδικές αποζημιώσεις εκδικαστούν κατά την εκδίκαση της αγωγής ή αμέσως μετά από αυτή ή όπως θα καθορίσει το Δικαστήριο.
Η Αίτηση στηρίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.48, θ.1-9 & Δ.10, θ.7 και 8, στην υφιστάμενη επί του θέματος νομολογία, στο κοινοδίκαιο, στις γενικές και συμφυείς εξουσίες και στην πρακτική του Δικαστηρίου.
Η αίτηση στηρίζεται στην ένορκη δήλωση της Χ.Π., Λειτουργού Νομικών Υπηρεσιών Α’ της Αιτήτριας η οποία γνωρίζει τα γεγονότα της υπόθεσης από έγγραφα που έχει στην κατοχή της και από πληροφορίες που συγκέντρωσε λόγω της θέσης της. Υποστηρίζει ότι δίκαια η Τριτοδιάδικος συνενώθηκε στην παρούσα αγωγή, λόγω του ότι φέρει ολοκληρωτική ευθύνη και διαζευκτικά ότι δικαιούται σε ολοκληρωτική συνεισφορά και/ή ολοκληρωτική κάλυψη και/ή συνεισφορά και/ή κάλυψη και/ή αποζημίωση στην βάση της παράβασης του καθήκοντος επιμέλειας της Τριτοδιάδικου για δέουσα συντήρηση και επιδιόρθωση του επίδικου ανυψωτικού καλαθοφόρου, σε περίπτωση που οι Ενάγοντες επιτύχουν στην αγωγή τους αλλά και για γενικές και/ή ειδικές αποζημιώσεις για παραβίαση της σύμβασης συντήρησης και επιδιόρθωσης των εξειδικευμένων οχημάτων.
Η Τριτοδιάδικος Εταιρεία καταχώρησε ένσταση στην Αίτηση. Οι λόγοι ένστασης παρατίθενται αυτούσιοι πιο κάτω:
1. Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις προσεπίκλησης της Εταιρείας ως τριτοδιαδίκου ή/και έκδοσης οδηγιών από το Δικαστήριο αναφορικά με αυτή, όπως αυτές διαλαμβάνονται στη Δ.10, στη νομολογία ή/και αλλού.
2. Η Εναγόμενη δεν έχει αποκαλύψει εκ πρώτης όψεως υπόθεση διεκδίκησης συνεισφοράς (contribution) ή αποζημίωσης (indemnity) ή άλλως πως εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της Εταιρείας στη μέχρις στιγμής διαδικασία τριτοδιαδίκου που έχει ακολουθήσει, περιλαμβανομένου μέσω της μονομερούς αίτησης της ημερομηνίας 13 Οκτωβρίου 2021 και της ένορκης δήλωσης που την υποστήριξε στη βάση των οποίων εξασφαλίστηκε το διάταγμα του Δικαστηρίου ημερομηνίας 15 Νοεμβρίου 2021 για έκδοση ειδοποίησης τριτοδιαδίκου προς την Εταιρεία.
3. Στην έκταση που η Εναγόμενη ισχυρίζεται ότι μετέθεσε στην Εταιρεία οποιοδήποτε καθήκον επιμέλειας που υπείχε ως εργοδότης του αποβιώσαντος Γιώργου Γεωργίου, τέτοια μετάθεση είναι νομικά αδύνατη εφόσον τέτοιο καθήκον είναι αμετάθετο (non-delegable), οπότε ένας τέτοιος ισχυρισμός δεν αποκαλύπτει εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της Εταιρείας.
4. Η Εναγόμενη δεν προσήλθε ενώπιον του Δικαστηρίου με καθαρά χέρια στα πλαίσια της μονομερούς της αίτησης ημερομηνίας 13 Οκτωβρίου 2021 με την οποία αιτήθηκε την έκδοση ειδοποίησης τριτοδιαδίκου προς την Εταιρεία ή/και δεν προέβη σε πλήρη και ειλικρινή αποκάλυψη ως όφειλε στα πλαίσια αυτής.
5. Στην έκταση που η Εναγόμενη καταλογίζει στην Εταιρεία παράβαση κατ’ ισχυρισμό σύμβασης συντήρησης της επίδικης ανυψωτικής πλατφόρμας ή/και του οχήματος πάνω στο οποίο αυτή ήταν εγκατεστημένη, ουδεμία τέτοια σύμβαση υπήρξε ποτέ μεταξύ της Εταιρείας και της Εναγόμενης, η δε Εταιρεία ουδέποτε ανέλαβε να συντηρεί αυτή.
6. Κατά κανόνα, απαιτήσεις για αποζημιώσεις λόγω ισχυριζόμενης παράβασης σύμβασης δεν πληρούν τις προϋποθέσεις προσεπίκλησης τριτοδιαδίκου∙ τα ίδια ισχύουν και στην παρούσα υπόθεση.
7. Τα αγώγιμα δικαιώματα που επικαλούνται οι Ενάγοντες εναντίον της Εναγόμενης, δηλαδή (α) παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας εργοδότη για παροχή ασφαλούς συστήματος εργασίας, (β) παράβαση θέσμιου καθήκοντος εργοδότη ως ο έχων την ευθύνη του χώρου εργασίας και (γ) παραβίαση ανθρωπίνων και συνταγματικών δικαιωμάτων του Αποβιώσαντος/Εναγόντων από την Εναγόμενη ως οργανισμού δημοσίου δικαίου και συνεπώς μέρος της Διοίκησης/Κράτους, ουδεμία σχέση έχουν με τους ισχυρισμούς της Εναγόμενης εναντίον της Εταιρείας για παράβαση ισχυριζόμενης σύμβασης και παράβαση κατ’ ισχυρισμό μετατεθέντος καθήκοντος επιμέλειας.
8. Οι αποζημιώσεις ή/και ανακτήσιμες ζημιές ή/και αιτούμενες θεραπείες που επιζητούν οι Ενάγοντες εναντίον της Εναγόμενης και οι βάσεις αγωγής που επικαλούνται δεν είναι σχετικές και ούτε ουσιωδώς ή άλλως πως οι ίδιες ή παρόμοιες με τις αντίστοιχες αποζημιώσεις και βάσεις αγωγής που η Εναγόμενη επιδιώκει και προωθεί, αντίστοιχα, εναντίον της Εταιρείας.
9. Συνδυαστικά με τον αμέσως προηγούμενο λόγο ένστασης, τα επίδικα ζητήματα μεταξύ των Εναγόντων και της Εναγόμενης δεν είναι τα ίδια με τα προτιθέμενα επίδικα ζητήματα μεταξύ της Εναγόμενης και της Εταιρείας, είτε ουσιωδώς είτε σε οποιοδήποτε βαθμό.
10. Δια της έκδοσης οδηγιών και της συνέχισης της διαδικασίας τριτοδιαδίκου εναντίον της Εταιρείας, θα υπάρξει δυσκολία ομαλής εκδίκασης της απαίτησης έναντι της τριτοδιαδίκου με την αρχική απαίτηση, αλλά και γενικότερα της υπόθεσης.
11. Ως εκ του γεγονότος ότι η Εναγόμενη αρνείται ότι ήταν αμελής έναντι του αποβιώσαντος Γιώργου Γεωργίου και ότι παρέβη οποιοδήποτε θέσμιο καθήκον της έναντι του, η παρούσα περίπτωση δεν είναι κατάλληλη για την προσεπίκληση της Εταιρείας ως τριτοδιαδίκου ή/και συνέχιση της υφιστάμενης διαδικασίας τριτοδιαδίκου εναντίον της Εταιρείας.
12. Συνδυαστικά με τον αμέσως προηγούμενο λόγο ένστασης, προσεπίκληση της Εταιρείας ως τριτοδιαδίκου ή/και συνέχιση της υφιστάμενης διαδικασίας τριτοδιαδίκου εναντίον της Εταιρείας ενέχει τον κίνδυνο δημιουργίας περισσότερων εξόδων στους Ενάγοντες ή/και στην Εταιρεία ως τριτοδιάδικου από όσα θα ήταν διαφορετικά αναγκαία.
13. Γενικότερα, η παρούσα περίπτωση δεν είναι κατάλληλη για προσεπίκληση της Εταιρείας ως τριτοδιαδίκου ή/και για συνέχιση της διαδικασίας τριτοδιαδίκου εναντίον της.
14. Δια της συνέχισης της διαδικασίας τριτοδιαδίκου εναντίον της Εταιρείας, δεν επιτυγχάνεται ο σκοπός της διαδικασίας τριτοδιαδίκου για αποφυγή εξόδων.
15. Τυχόν συνέχιση της διαδικασίας τριτοδιαδίκου εναντίον της Εταιρείας θα προκαλέσει αχρείαστη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην εκδίκαση και αποπεράτωση της Αγωγής μεταξύ Εναγόντων και Εναγόμενης δια της εξέτασης θεμάτων που δεν αφορούν τους Ενάγοντες καθόλου ή/και δεν μπορούν να εξεταστούν στα πλαίσια της διαδικασίας της Αγωγής που οι Ενάγοντες κίνησαν εναντίον της Εναγόμενης.
16. Αντιστοίχως, τυχόν συνέχιση της διαδικασίας τριτοδιαδίκου εναντίον της Εταιρείας θα προκαλέσει αχρείαστα έξοδα στην Εταιρεία και ενδεχομένως σπατάλη δικαστικού χρόνου, εφόσον η Εταιρεία θα χρειαστεί να υποβληθεί σε έξοδα υπεράσπισης μιας υπό αίρεση απαίτησης από την Εναγόμενη και στην περίπτωση που η Εναγόμενη δεν βρεθεί υπόλογη σε αποζημιώσεις στους Ενάγοντες, αυτή τότε δεν θα εξεταστεί.
17. Τερματισμός της διαδικασίας τριτοδιαδίκου εναντίον της Εταιρείας δεν στερεί το δικαίωμα στην Εναγόμενη, αν το επιθυμεί, να εγείρει αγωγή εναντίον της Εταιρείας και να αξιώσει εναντίον της αποζημιώσεις για παράβαση κατ’ ισχυρισμό σύμβασης αν θεωρεί ότι έχει ένα τέτοιο δικαίωμα, μετά την αποπεράτωση της εκδίκασης της Αγωγής μεταξύ Εναγόντων και Εναγόμενης, στην περίπτωση που αυτή επιτύχει.
18. Οποιαδήποτε αξίωση της Εναγόμενης εναντίον της Εταιρείας για αποζημιώσεις λόγω κατ’ ισχυρισμό παράβασης φερόμενης σύμβασης είναι πρόωρη και δεν μπορεί να προωθηθεί δια της συνέχισης της διαδικασίας τριτοδιαδίκου εναντίον της Εταιρείας ενόψει της μη εκδίκασης, και συνεπώς μη επιτυχίας, της Αγωγής των Εναγόντων εναντίον της Εναγόμενης και της επιδίκασης εναντίον της αποζημιώσεων.
19. Η Εναγόμενη είναι εύπορος οργανισμός δημοσίου δικαίου και δεν τίθεται θέμα δυσμενούς επηρεασμού της οικονομικής του κατάστασης στην περίπτωση που αναγκαστεί να καταβάλει αποζημιώσεις προς τους Ενάγοντες κατόπιν επιτυχίας τους στην Αγωγή εν αναμονή της προώθησης και εκδίκασης νέας αγωγής εναντίον της Εταιρείας με την οποία να αξιώνει αποζημιώσεις για παράβαση κατ’ ισχυρισμό σύμβασης.
Νοείται ότι καμία αναφορά στον παρών ή οποιοδήποτε άλλο λόγο ένστασης δεν συνιστά παραδοχή οποιασδήποτε ευθύνης από την Εταιρεία, αφού αυτή αρνείται πάσα ευθύνη.
20. Πληρούνται οι προϋποθέσεις παραμερισμού ή/και τερματισμού της διαδικασίας τριτοδιαδίκου εναντίον της Εταιρείας μεταξύ άλλων και σύμφωνα με τη Δ.10 Θ.7(3), τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου και τις αποφάσεις Αγγλικών Δικαστηρίων που εκδόθηκαν δυνάμει των αντίστοιχων αγγλικών θεσμών.
Νοείται ότι δια της παρούσας η Εταιρεία φέρει ένσταση στην Ειδοποίηση Τριτοδιαδίκου ημερομηνίας 27 Δεκεμβρίου 2021 που της επιδόθηκε, στο Διάταγμα του Δικαστηρίου ημερομηνίας 15 Νοεμβρίου 2021 με το οποίο διατάχθηκε η έκδοση της προαναφερόμενης ειδοποίησης, στη σχετική μονομερή αίτηση της Εναγόμενης ημερομηνίας 13 Οκτωβρίου 2021 στην οποία εδράστηκε η έκδοση του προαναφερόμενου διατάγματος του Δικαστηρίου, καθώς επίσης και στην αίτηση για οδηγίες τριτοδιαδίκου ημερομηνίας 22 Φεβρουαρίου 2022, και αιτείται τον παραμερισμό ή/και τερματισμό της διαδικασίας τριτοδιαδίκου εναντίον της και την απόρριψη της υπό κρίση αίτησης της Εναγόμενης.
21. Οι αξιώσεις της Εναγόμενης εναντίον της Εταιρείας δεν εμπίπτουν στη Δ.10 Θ.1.
22. Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις της Δ.10 Θ.7 για έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων ή/και οδηγιών.
23. Η υπό κρίση Αίτηση είναι νομικώς και πραγματικώς αβάσιμη.
Η ένσταση βασίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, Δ.48 ΘΘ.1-9 & Θ.8(1)(l), Δ.39 ΘΘ. 1-21, Δ.51, Δ.64, Δ.10 ΘΘ.1-12, στον περί Αστικών Αδικημάτων Νόμο, Κεφ.148, άρθρο 64, στις αρχές της επιείκειας, στο Κοινοδίκαιο, στη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στη νομολογία των Αγγλικών Δικαστηρίων και στη σύμφυτη εξουσία και γενική πρακτική του Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται η ένσταση φαίνονται στην επισυνημμένη ένορκη δήλωση του Ανδρέα Σουλή (Α.Σ), μετόχου και διευθυντή της Τριτοδιαδίκου Εταιρείας A. Soulis Enterprises Limited ο οποίος αναφέρει τα ακόλουθα, ως προσπάθησα να τα συνοψίσω:
Είναι η θέση του ότι ουδέποτε υπήρξε μεταξύ της Εναγόμενης και της Εταιρείας οποιαδήποτε σύμβαση συντήρησης, επιθεώρησης ή ελέγχου του επίδικου καλαθοφόρου ανυψωτικού μηχανήματος (το όχημα) ή οποιουδήποτε άλλου μηχανήματος της Εναγόμενης ή της ανυψωτικής πλατφόρμας που είναι εγκατεστημένη σε αυτό (η πλατφόρμα) από την οποία κατέπεσε ο αποβιώσας.
Ως αναφέρει, η σχέση της Εταιρείας με την Εναγόμενη περιορίστηκε στα ακόλουθα: η Εναγόμενη αποτεινόταν προς την Εταιρεία από καιρού εις καιρό σε μη τακτά χρονικά διαστήματα και της ζητούσε να προβαίνει σε συγκεκριμένες και περιορισμένες επιδιορθώσεις που της δεικνύονταν κάθε φορά εκ των προτέρων από την Εναγόμενη, όπως και έπραττε πάντα σύμφωνα με την εντολή και υποδείξεις που της δίνονταν, ενώ κατ’ εντολή της Εναγόμενης, συνήθως όταν η πλατφόρμα εισαγόταν στο συνεργείο της Εταιρείας για τις εν λόγω επιδιορθώσεις, ζητείτο από την Εναγόμενη προς την Εταιρεία και η Εταιρεία προχωρούσε σε αλλαγή λαδιών, υδραυλικών φίλτρων και γράσων στην πλατφόρμα, πάντα κατόπιν εκ των προτέρων συγκεκριμένων οδηγιών της Εναγόμενης, μόνο, και δεν ήταν υπεύθυνη για συντήρηση ή έλεγχο της πλατφόρμας ή για έκδοση οποιουδήποτε πιστοποιητικού καταλληλότητας. Κάθε εργασία που θα γινόταν στην πλατφόρμα ήταν πάντα προκαθορισμένη και συγκεκριμενοποιείτο εκ των προτέρων από την Εναγόμενη καθ’ υπόδειξη της.
Σύμφωνα με τον ομνύοντα η Εταιρεία ουδέποτε ανέλαβε την ευθύνη συντήρησης, επιθεώρησης ή ελέγχου της πλατφόρμας ή του καλαθοφόρου οχήματος.
Ως επίσης αναφέρει, η Εταιρεία δεν προβαίνει σε ελέγχους ή επιθεωρήσεις εξοπλισμού εργασίας ή μηχανημάτων, περιλαμβανομένων οχημάτων όπως το υπό αναφορά όχημα και μηχανημάτων όπως η πλατφόρμα, ως επίσης ουδέποτε εξέδιδε πιστοποιητικά καταλληλόλητας πλατφόρμων, γνωμοδοτήσεις ή συμβουλές, ουδέποτε παρέστησε στην Εναγόμενη οτιδήποτε περί του αντιθέτου και ουδέποτε ανέλαβε μια τέτοια υποχρέωση προς την Εναγόμενη.
Πρόσθετα, η Εταιρεία ουδέποτε κλήθηκε για να εκφράσει γνώμη, γνωμοδότηση ή άποψη αναφορικά με την ασφάλεια ή καταλληλότητα της πλατφόρμας ή του οχήματος και ουδέποτε της ανατέθηκε ένα τέτοιο καθήκον, ούτε και ανέλαβε μια τέτοια υποχρέωση και δεν ενεργούσε ως εμπειρογνώμονας ή σύμβουλος της Εναγόμενης καθ’ οιονδήποτε τρόπο σε οποιοδήποτε χρόνο. Ουδεμία από τις επιδιορθώσεις που έγιναν από την Εταιρεία αφορά το επίδικο εργατικό ατύχημα ή το μέρος της πλατφόρμας που κατ’ ισχυρισμό απέτυχε και προκάλεσε το εργατικό ατύχημα. Συμπληρωματικά αναφέρει ότι ουδέποτε ζητήθηκε από την Εταιρεία και η Εναγόμενη ουδέποτε έδωσε στην Εταιρεία το εγχειρίδιο του κατασκευαστή της πλατφόρμας, εφόσον η Εταιρεία δεν διενεργούσε συντήρηση ή ελέγχους ή επιθεώρηση στην πλατφόρμα.
Ήταν, σύμφωνα με τη θέση του γνωστό τοις πάσι ότι τα μηχανήματα και οχήματα της Εναγόμενης, περιλαμβανομένου του επίδικου οχήματος και πλατφόρμας, ήταν παλιά, είχαν συχνά προβλήματα και ότι η Εναγόμενη εγνωσμένα δεν συμμορφωνόταν με το καθήκον της να διευθετεί την επιθεώρηση τους και την έκδοση σχετικού πιστοποιητικού επιτυχούς επιθεώρησης – καταλληλότητας.
Η Εταιρεία ανέκαθεν καλούσε την Εναγόμενη να υποβάλει την πλατφόρμα προς έλεγχο από αρμόδιο οργανισμό επιθεώρησης, όμως η Εναγόμενη την αγνοούσε. Αν το έπραττε, το ατύχημα θα αποφεύγετο αφού ο σκοπός της επιθεώρησης είναι ο ενδελεχής έλεγχος της πλατφόρμας και του οχήματος από αρμόδιο φορέα για σκοπούς ασφάλειας προς εντοπισμό προβλημάτων ασφαλείας.
Η Εταιρεία ουδέποτε ανέλαβε οποιαδήποτε υποχρέωση, καθήκον ή ευθύνη έναντι της Εναγόμενης ή του Αποβιώσαντος σχετικά με την ασφάλεια χρήσης του Οχήματος και της πλατφόρμας.
Εν όψει των όσων αναφέρει είναι η θέση του ότι Εταιρεία δεν έχει θέση στη διαδικασία της παρούσας αγωγής για όλους τους νομικούς λόγους που αναφέρονται στην Ένσταση και για όλους τους λόγους που αναφέρονται στην ένορκη δήλωση του.
Στη συμπληρωματική ένορκη δήλωση που καταχωρήθηκε μετά από ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου η Χ.Π. αναφέρει ότι η Καθ’ ης η Αίτηση έχει, μέσω της ένστασής της, παρουσιάσει ολόκληρη την υπεράσπισή της και ζητά από το Δικαστήριο να την κάνει αποδεκτή σε κάθε της σημείο από αυτό το αρχικό στάδιο. Είναι η θέση της ότι, με βάση τα όσα τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου στα πλαίσια της αίτησης ημερομηνίας 13.10.2021, το Δικαστήριο ορθά αποφάσισε ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως αγώγιμο δικαίωμα εναντίον του Τριτοδιαδίκου και ορθά έκδωσε την σχετική προσεπίκληση.
Σε ότι αφορά το ζήτημα της συμβατικής σχέσης μεταξύ της Αιτήτριας και της Καθ’ ης η Αίτηση, εισηγείται ότι τα όσα αναφέρονται στις παραγράφους 8 και 12 έως 25 της ένορκης δήλωσης Α.Σ., καταρρίπτονται από τα ίδια τα τεκμήρια που βρίσκονται ήδη ενώπιον του Δικαστηρίου. Ενώ η Καθ’ ης η Αίτηση διατείνεται ότι δεν προέβαινε σε συντήρηση του οχήματος, τα τιμολόγια και/ή οι αποδείξεις που εξέδιδε κατά καιρούς αναγράφουν ξεκάθαρα «Έντυπο καταγραφής, συντήρησης και επιδιόρθωσης οχημάτων» και στο τέλος γράφουν «Η επόμενη συντήρηση θα είναι στις 16.4.2018» και ούτω καθεξής.
Περαιτέρω, ως αναφέρει καταρρίπτεται από τα ίδια τα τεκμήρια και ο άλλος ουσιαστικός ισχυρισμός της Καθ’ ης η Αίτηση, ότι ήταν η Εναγόμενη που της έδιδε οδηγίες τι να «συντηρεί» και/ή τι να πράττει, σε σχέση με την επίδικη πλατφόρμα αφού στα διάφορα έντυπα υπάρχει μέρος με τίτλο «Παρατηρήσεις» όπου η Καθ’ ης η Αίτηση, μετά που διενεργούσε έλεγχο και συντήρηση, έλεγε στην Εναγόμενη τι έπρεπε να αλλαχθεί. Από τα ίδια τα τεκμήρια προκύπτει ότι η Καθ΄ ης η Αίτηση έπραττε ως συντηρητής, δηλαδή έλεγχε το όχημα, συντηρούσε και επιδιόρθωνε και η Εναγόμενη κατέβαλλε το αντίτιμο αυτής της συντήρησης και επιδιόρθωσης. Το ουσιώδες για την αγωγή σημείο που αφορά την Καθ’ ης η Αίτηση είναι ότι ουδέποτε προέβη σύμφωνα με τα καθήκοντα της σε «παρατήρηση» αναφορικά με τον φθαρμένο πίρο και ουδέποτε τον άλλαξε.
Προσθέτει επίσης ότι υπάρχει σωρεία τιμολογίων, εκθέσεων, αποδείξεων και πληρωμών με χρονική αλληλουχία μεταξύ τoυς, γεγονός το οποίο αποδεικνύει την ύπαρξη συμβατικής σχέσης.
Σε ότι αφορά τον ισχυρισμό στις παραγράφους 42 έως 52 της ένορκης δήλωσης Α.Σ., ότι η Εναγόμενη ουδέποτε έδωσε το όχημα για έλεγχο από αρμόδιο φορέα, λέγει ότι είναι άκρως παραπλανητικός, καθότι κατά τον επίδικο χρόνο δεν υφίστατο εξουσιοδοτημένος ελεγκτής που να παρέχει τέτοια πιστοποίηση για τα καλαθοφόρα. Το όλο νομικό πλαίσιο για την επιθεώρηση και πιστοποίηση από εξουσιοδοτημένο ελεγκτή για τα ανυψωτικά μηχανήματα του τύπου όπως το επίδικο δημιουργήθηκε μετά το επίδικο ατύχημα μέσω της ΚΔΠ 153/2021 με τίτλο «Οι περί Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία (Λειτουργία, Συντήρηση και Έλεγχος Ανυψωτικών Μηχανημάτων) Κανονισμοί του 2021».
Επισυνάπτει ως Τεκμήριο 1 αντίγραφο σχετικής ανακοίνωσης του Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίας ημερομηνίας 8.6.2021 με τίτλο «Νέο Νομοθετικό Πλαίσιο για την ασφαλή λειτουργία ανυψωτικών μηχανημάτων και υποβολή αιτήσεων για Εξουσιοδοτημένους Ελεγκτές Ανυψωτικών Μηχανημάτων», ως Τεκμήριο 2 την ΚΔΠ 153/2021 και ως Τεκμήριο 3 αντίγραφο της ιστοσελίδας του Τμήματος Επιθεώρησης Εργασίες σε σχέση με το όλο νομικό πλαίσιο. Κατά τον επίδικο χρόνο υπήρχε μόνο νομοθετικό πλαίσιο για πιστοποίηση άλλου είδους μηχανημάτων, όπως γερανών, το οποίο η Αιτήτρια τηρούσε κατά γράμμα.
Ως επίσης αναφέρει, η θέση που προβάλλεται μέσω του Τεκμηρίου 3 της ένορκης δήλωσης Α.Σ. ότι η Εναγόμενη όφειλε να λάβει πιστοποίηση από κάποιο τρίτο πρόσωπο, αποτελεί ερώτημα το οποίο θα αποφασίσει το Δικαστήριο σε μεταγενέστερο στάδιο.
Σε σχέση με τον ισχυρισμό ότι η Αιτήτρια δεν έδωσε το εγχειρίδιο του επίδικου οχήματος στην Καθ’ ης η Αίτηση, η Χ.Π. αναφέρει πως είναι άξιο απορίας γιατί η Καθ’ ης η Αίτηση προχωρούσε σε συντήρηση χωρίς να το έχει και, γιατί δεν το ζήτησε ποτέ. Επισυνάπτει δε ως Τεκμήριο 5 αντίγραφα που αφορούν την προσφορά της Καθ’ ης η Αίτηση για να επιδιορθώσει άλλη πλατφόρμα, όπου αποδεικνύεται ότι, όχι μόνο ήρθε σε απευθείας επικοινωνία με τον κατασκευαστή για να προμηθευτεί γνήσια ανταλλακτικά (original parts), αλλά και επισύναψε σελίδα από το εγχειρίδιο του οχήματος στην προσφορά της.
Επιπλέον, είναι η θέση της ότι το γεγονός ότι η Καθ’ ης η Αίτηση έχει ουσιαστικά παρουσιάσει, από αυτό το αρχικό στάδιο ολόκληρη την υπεράσπιση της και όλες τις παραφυάδες αυτής (τόσο επί γεγονότων, όσο και επί περίπλοκων νομικών σημείων) και ουσιαστικά καλεί το σεβαστό Δικαστήριο να αποφανθεί τελικώς επί αυτών αποδεικνύει ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως υπόθεση για εξέταση από το Δικαστήριο.
Και οι δυο πλευρές υποστήριξαν τις εκατέρωθεν θέσεις τους με την υποβολή εμπεριστατωμένων γραπτών αγορεύσεων, το περιεχόμενο των οποίων λαμβάνω υπόψη μου και θα αναφερθώ σε αυτό όπου το κρίνω απαραίτητο.
Όσον αφορά το ιστορικό της υπόθεσης αναφέρω ότι δυνάμει διατάγματος ημερομηνίας 15.11.2021 το Δικαστήριο χορήγησε στην Αιτήτρια άδεια για έκδοση και επίδοση ειδοποίησης τριτοδιαδίκου στην Καθ΄ ης η Αίτηση, η οποία καταχώρησε εμφάνιση στη διαδικασία. Περαιτέρω, σημειώνεται ότι η Trust International Insurance Company (Cyprus) Ltd έχει ήδη συνενωθεί ως Τριτοδιάδικος στην αγωγή βάσει ενδιάμεσης απόφασης του Δικαστηρίου ημερομηνίας 14.9.2022 και έχουν δοθεί οδηγίες για την καταχώριση δικογράφων.
ΝOMIKH ΠΤΥΧΗ
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες το δικαστήριο δίδει άδεια για έκδοση και επίδοση κλήσης Τριτοδιαδίκου εξειδικεύονται στη Δ.10 Θ.1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Παραθέτω τις σχετικές πρόνοιες αυτούσιες:
«1. (1) Where in any action a defendant claims as against any person not already a party to the action (in this Order called the "third party”)-
(a) that he is entitled to contribution or indemnity, or
(b) that he is entitled to any relief or remedy relating to or connected with the original subject matter of the action and substantially the same as some relief or remedy claimed by the plaintiff, or
(c) that any question or issue relating to or connected with the said subject matter is substantially the same as some question or issue arising between the plaintiff and the defendant and should properly be determined not only as between the plaintiff and the defendant but as between the plaintiff and defendant and the third party or between any or either of them, the Court or a Judge may give leave to the defendant to issue and serve a "third-party notice" .»
Βοηθητική επί του θέματος είναι η απόφαση στην υπόθεση Ιωάννου ν Βιολάρης (2001)1Β Α.Α.Δ.1424 στα πλαίσια της οποίας εξετάστηκαν οι περιπτώσεις κατά τις οποίες το Δικαστήριο ασκεί τη διακριτική του ευχέρεια και χορηγεί την υπό κρίση άδεια. Aναφέρθηκαν σχετικά τα ακόλουθα:
«Eίναι αυτονόητο πως μπορεί να τίθεται θέμα χορήγησης άδειας για έκδοση και επίδοση κλήσης τριτοδιαδίκου αν η περίπτωση εντάσσεται σε μια από τις τρεις που εξειδικεύει η Δ.10 θ.1 (1)(α)(β)(γ). Και είναι σαφές πως, ενώ το θέμα δεν κρίνεται οριστικά σε εκείνο το αρχικό στάδιο, χρειάζεται τουλάχιστον να φαίνεται εκ πρώτης όψεως πως η περίπτωση είναι τέτοια. Χωρίς εκ πρώτης όψεως διαπίστωση τέτοιας φύσης, δε διανοίγεται δυνατότητα άσκησης διακριτικής εξουσίας με αναφορά σε οτιδήποτε άλλο. Αυτά δε, ως είδος δικαιοδοτικής προϋπόθεσης, διαπιστώνονται καθηκόντως, και κάθε άλλο παρά μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το πρωτόδικο δικαστήριο έσφαλε είτε επειδή άκουσε και τους εφεσίβλητους επί του θέματος είτε επειδή αναφέρθηκε στο θέμα.»
Είναι σαφές ότι στο στάδιο χορήγησης άδειας για έκδοση και επίδοση κλήσης Τριτοδιαδίκου το Δικαστήριο θα πρέπει κρίνει ότι οι προϋποθέσεις της πιο πάνω Διαταγής εκ πρώτης όψεως πληρούνται, χωρίς να αποφασίσει επί της ουσίας της απαίτησης (the merits of the claim) του Εναγόμενου εναντίον του Τριτοδιαδίκου.
Η Δ.10 Θ.7 ρυθμίζει την αίτηση για οδηγίες που ακολουθεί την έκδοση ειδοποίησης Τριτοδιαδίκου. Στα πλαίσια των οδηγιών το Δικαστήριο εξετάζει την εγκυρότητα της ειδοποίησης και τυχόν ενστάσεις του Τριτοδιαδίκου. Σχετική είναι η υπόθεση Asimenos v Chrysostomou (1982)1 C.L.R.145 στην οποία αναφέρθηκαν σχετικά τα πιο κάτω:
«The procedure to be followed by the plaintiff or the third party after leave for the issue of third-party notice is granted, is explained in the Annual Practice 1960 (vide notes at p. 383) as follows:
"The plaintiff (The Bianca, 8 P.D. 3) or the third party (Barton v. L. & N. W. Ry., 38 Ch. D. 147; D.C.F. 81) may apply to discharge the order after appearance (Beneckev. Frost, 1 Q.B.D. 419). The application is made in Q.B.D. by summons to the Master (Chitty F., 296). It is sometimes made in Ch. D. by motion (see McCheane v. Gyles (No. 1), [1902] 1 Ch. p. 289), but the more convenient course in all cases is to apply on the hearing of the application for directions; the Master can then dismiss the application (r. 7(l)(c)) and so terminate the proceedings. But application may be made to set aside the proceedings at any time under r. 7(3); see Greville v. Hayes, (1894) 2 Ir. R. 20; Furness v. Pickering [1908] 2 Ch. 224. A co-defendant served under r. 12 must wait until the summons for directions, as there is no order to appeal against (Baxter v. France, [1895] 1 Q.B. 455)".».
Καθοδηγητικό είναι και το πιο κάτω απόσπασμα από το Annual Practice 1955, σελ.291:
«Under the former practice, leave was granted to issue the notice where the applicant made out that he was prima facie entitled to contribution or indemnity (Furness v. Pickering, [1908] 2 Ch.D. 224). It is presumed that if a prima facie case is made out which would bring the matter within any para. of r. 1 this practice will apply, and the Court will not, in granting leave, consider the merits of the claim (Edison & Co. v. Holland, 33 Ch.D.497; Carshore v. N.E. Ry., 29 Ch. D. p.347), but will leave these matters and objections by the plaintiff to be dealt with upon the application for directions under r.7; see Baxter v. France, [1895] 1 Q.B. 455; Furness v. Pickering, supra).»
Ως προς τη φύση της διαδικασίας Τριτοδιαδίκου απόλυτα διαφωτιστική είναι η απόφαση στην υπόθεση Νικήτα v. Medcon Construction Ltd κ.α. (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 646, στην οποία λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Η Διαδικασία Τριτοδιάδικου αντλεί την προέλευσή της από τη Δ.16 των παλαιών Αγγλικών Διαδικαστικών Κανονισμών, των οποίων οι βασικές πρόνοιες είναι όμοιες με τις πρόνοιες της δικής μας Δ.10. H διαδικασία αυτή δημιουργήθηκε στην Αγγλία με το Νόμο Judicature Act 1873 και θεωρήθηκε ότι ήταν μια διαδικασία ανάλογη με αγωγή, που καταχωρείτο από τον εναγόμενο σε υπάρχουσα αγωγή εναντίον του τριτοδιάδικου. Ο εναγόμενος σε τέτοια περίπτωση εθεωρείτο ενάγων και ο τριτοδιάδικος εναγόμενος. Επομένως, η Ειδοποίηση Τριτοδιάδικου υπέχει μορφή αγωγής του εναγόμενου εναντίον του τριτοδιάδικου (βλ. McCheane v. Jyles (1902) 1 Ch.D. 287). Μετά την επίδοση της Ειδοποίησης Τριτοδιαδίκου, ο τριτοδιάδικος καθίσταται διάδικος στην αγωγή αυτή και έχει τα ίδια δικαιώματα σχετικά με την υπεράσπισή του ως εάν να είχε εναχθεί με κανονική αγωγή από τον εναγόμενο. Ο τριτοδιάδικος όμως, δεν είναι εναγόμενος στην υφιστάμενη αγωγή του ενάγοντα εναντίον του εναγόμενου, εκτός αν ο ενάγων αποφασίσει και τον καταστήσει συνεναγόμενο. Η Διαδικασία Τριτοδιαδίκου είναι εντελώς ξεχωριστή και ανεξάρτητη διαδικασία από την προϋπάρχουσα αγωγή (Βλ. Stott v. West Yorkshire Road Car Co. [1971] 3 All E.R. 534, Annual Practice 1958, σελ. 381 κ.ε.).
Σκοπός της Διαδικασίας Τριτοδιαδίκου είναι η αποφυγή πολλαπλότητας αγωγών, η αποφυγή εξόδων, η δέσμευση του τριτοδιάδικου με το αποτέλεσμα αγωγής μεταξύ ενάγοντος και εναγομένου και η δυνατότητα απόφασης επί του θέματος που σχετίζεται με τη διαδικασία τριτοδιάδικου αμέσως μετά την απόφαση στην αγωγή, για να μην είναι αναγκασμένος ο εναγόμενος να περιμένει να αποδείξει την αξίωσή του εναντίον του τριτοδιάδικου με άλλη αγωγή ενώ ο ενάγων θα έχει την ευκαιρία να εκτελέσει την απόφαση εναντίον του. Η αρχή αυτή διατυπώθηκε στη σημαντική για την εποχή απόφαση στην υπόθεση Barclays Bank v. Tom [1923] 1 KB 221 στη σελ. 226. Αυτή η αρχή ακολουθήθηκε αργότερα από την The Normar [1968] 1 All E.R. 753 και την Chatsworth Investments v. Amoco Ltd [1968] 3 All E.R. 357.»
Εξετάζοντας τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης αναφέρω ότι η αγωγή αφορά εργατικό θανατηφόρο ατύχημα, το οποίο οι Ενάγοντες ισχυρίζονται ότι οφείλεται σε αμέλεια και/ή παράβαση των εκ του νόμου απορρεόντων καθηκόντων της Εναγόμενης. Ειδικότερα, ενώ ο αποβιώσας εκτελούσε εργασία κλαδέματος δέντρων και βρισκόταν εντός ανυψωτικού καλαθοφόρου, κόπηκε ένας σιδερένιος πίρος από το εν λόγω καλαθοφόρο με αποτέλεσμα να υποχωρήσει ο τρίτος βραχίονας και μαζί του το καλάθι μέσα στο οποίο βρισκόταν ο αποβιώσας με αποτέλεσμα την πτώση του στο έδαφος και τον επακόλουθο θάνατό του. Η απαίτηση της Εναγόμενης εναντίον της Τριτοδιαδίκου όπως αυτή αποκρυσταλλώνεται στην Έκθεση Υπεράσπισης της, στις ένορκες δηλώσεις στην παρούσα αίτηση αλλά και στην αίτηση προσεπίκλησης Τριτοδιαδίκου, είναι ότι γενεσιουργός αιτία του επίδικου ατυχήματος ήταν η αμελής και/ή ελλιπής συντήρηση του επίδικου ανυψωτικού καλαθοφόρου από τον ανεξάρτητο εργολάβο, ήτοι την προτεινόμενη Τριτοδιάδικο. Κρίνω ότι εγείρεται θέμα προς εξέταση για διεκδίκηση από την Εναγόμενη συνεισφοράς ή αποζημίωσης από την Τριτοδιάδικο σε περίπτωση που διαταχθεί από το Δικαστήριο να καταβάλει αποζημιώσεις στους Ενάγοντες.
Με όλο το σέβας προς το συνήγορο της Καθ’ ης η αίτηση ο ισχυρισμός ότι τα επίδικα θέματα μεταξύ Εναγόντων και Εναγόμενης είναι πολύ διαφορετικά από τα προτεινόμενα επίδικα θέματα μεταξύ της Εναγόμενης και της Τριτοδιαδίκου δεν βρίσκει έρεισμα στα ενώπιον μου στοιχεία.
Αποτέλεσε, επίσης, θέση της Καθ΄ ης η Αίτηση ότι τυχόν τερματισμός της διαδικασίας Τριτοδιάδικου εναντίον της δεν αποστερεί το δικαίωμα στην Εναγόμενη, εάν το επιθυμεί, να εγείρει αγωγή εναντίον της και να αξιώσει αποζημιώσεις για παράβαση κατ’ ισχυρισμό σύμβασης μετά την αποπεράτωση της εκδίκασης της Αγωγής μεταξύ Εναγόντων και Εναγόμενης, στην περίπτωση που αυτή επιτύχει. Η πιο πάνω θέση δεν με βρίσκει σύμφωνη. Η προτεινόμενη εμπλοκή της Τριτοδιαδίκου θεωρώ πως είναι ορθή καθώς θα συμβάλει στην επίλυση των επίδικων ζητημάτων στα πλαίσια της παρούσας αγωγής και στην εξοικονόμηση δικαστικού χρόνου και εξόδων. Αποφασίζοντας το Δικαστήριο την ευθύνη της Τριτοδιαδίκου στην παρούσα αγωγή θα την δεσμεύσει με το αποτέλεσμα αγωγής μεταξύ Εναγόντων και Εναγόμενης και θα διατηρηθεί η δυνατότητα απόφασης επί του θέματος που σχετίζεται με τη διαδικασία τριτοδιάδικου αμέσως μετά την απόφαση στην αγωγή.
Τα υπόλοιπα θέματα που εγείρει η Καθ’ ης η αίτηση στην Ένσταση της, όπως η φύση της συμβατικής σχέσης μεταξύ της Εναγόμενης και της Τριτοδιαδίκου, το κατά πόσο το επίδικο όχημα ελέγχθηκε από αρμόδιο φορέα, αν δόθηκε το εγχειρίδιο κατασκευαστή της πλατφόρμας, δεν είναι θέματα που θα πρέπει να απασχολήσουν το Δικαστήριο στο παρών στάδιο εφόσον αποτελούν θέματα ουσίας.
Ως έχει προαναφερθεί, η Αιτήτρια δεν οφείλει να πείσει το Δικαστήριο στην ουσία για την απαίτηση της εναντίον της Τριτοδιαδίκου αλλά απλώς να καταδείξει εκ πρώτης όψεως ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις της Διαταγής.
Κατά συνέπεια θεωρώ ότι στην παρούσα περίπτωση ενδείκνυται η έκδοση οδηγιών τριτοδιαδίκου.
Υπό το φως των πιο πάνω δίδονται οι ακόλουθες οδηγίες :
· Η Εναγόμενη να καταχωρίσει και παραδώσει στην Τριτοδιάδικο Έκθεση Απαιτήσεως, που να αφορά μόνο τα ζητήματα της συνεισφοράς και αποζημίωσης, εντός 25 ημερών από σήμερα. Η Τριτοδιάδικος να καταχωρίσει την Υπεράσπισή της εντός 30 ημερών από την καταχώριση της Έκθεσης Απαίτησης. Αν χρειάζεται να ακολουθήσει καταχώριση Απάντησης στην Υπεράσπιση, μέσα σε 15 μέρες από την καταχώριση της Υπεράσπισης.
· Η Τριτοδιάδικος θα συμμετέχει στη διαδικασία ως να ήταν αρχικός διάδικος στην αγωγή και θα έχει το δικαίωμα να αντεξετάσει όλους τους μάρτυρες που επιθυμεί. Η Εναγόμενη θα καλέσει τους μάρτυρες που αφορούν το ζήτημα της συνεισφοράς και/ή αποζημίωσης παράλληλα με τους μάρτυρες που θα χρειασθεί στο πλαίσιο της Αγωγής. Η Τριτοδιάδικος θα έχει το δικαίωμα να καλέσει δικούς της μάρτυρες σε σχέση με το ζήτημα της συνεισφοράς και/ή αποζημιώσεων αφού κλείσει την υπόθεσή της η Εναγόμενη.
· Η ετυμηγορία του Δικαστηρίου σε σχέση με το θέμα της συνεισφοράς και/ή αποζημίωσης θα ληφθεί μετά το πέρας όλης της ακροαματικής διαδικασίας και θα είναι μέρος της Απόφασης που θα αφορά την Αγωγή.
· Η Τριτοδιάδικος δεσμεύεται από το αποτέλεσμα της δίκης.
· Τα έξοδα της διαδικασίας Τριτοδιαδίκου θα είναι έξοδα της Αγωγής αλλά σε καμία περίπτωση αυτά τα έξοδα δεν θα επιβαρύνουν τους Ενάγοντες.
Όσον αφορά το θέμα των εξόδων της υπό κρίση αίτησης, δεν βρίσκω κανένα λόγο για να παρεκκλίνω από τον γενικό κανόνα ότι αυτά ακολουθούν το αποτέλεσμα εκτός αν υπάρχει καλός λόγος για έκδοση διαφορετικής διαταγής και, συνεπώς, η Αιτήτρια - Εναγόμενη δικαιούται στα έξοδά της.
Η Καθ΄ ης η Αίτηση - Τριτοδιάδικος να καταβάλει τα έξοδα της παρούσας Αίτησης όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο. Θα καταβληθούν δε κατά το πέρας της υπόθεσης.
(Υπ.) ……………………………
Μ. Παπαϊωάννου, Α.Ε.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο