ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Μ. Παπαϊωάννου, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αίτησης ΠΣΑ: 7/2022(i)
Αναφορικά με τον περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμο του 2015
Αναφορικά με τον Αντώνη Γαϊτάνο, Χρεώστη
-----------------------------
Αίτηση ημερομηνίας 10.3.23 από την Themis Portfolio Management Holdings Limited
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 23 Ιανουαρίου, 2023
Εμφανίσεις:
Για τους Αιτητές: κα Τζ. Κουλουντή για Στέλιος Στυλιανίδης & Σία ΔΕΠΕ
Για Καθ΄ ου η Αίτηση: κ. Χρ. Κουλίας για Ζαχαρίας Χρ. Κουλίας &Σία ΔΕΠΕ
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με αυτή την Αίτηση οι Αιτητές ζητούν την ακύρωση του Διατάγματος ημερομηνίας 15/02/2023, το οποίο εκδόθηκε στα πλαίσια της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτησης με το οποίο επιβάλλεται στους Αιτητές/Πιστωτές το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής το οποίο απέρριψαν σε σχέση με τον χρεώστη Αντώνη Γαϊτάνο.
Η Αίτηση βασίζεται στον περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμο του 2015 (Ν. 65(Ι)/2015), ειδικότερα αλλά χωρίς περιορισμό, στα Άρθρα 41-75, στον περί Πτώχευσης Νόμο, Κεφ. 5, στον περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμο του 1965, στον περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Διαδικαστικό Κανονισμό του 2016 (5/2016) Κανονισμοί 4, 5, 10 15, 16, 22, 23 και 24, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.48, Κ. 1, 2, 3, 5 και 9, καθώς επίσης και στις συμφυείς εξουσίες, διακριτική ευχέρεια και πρακτική του Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα επί των οποίων στηρίζεται Αίτηση παρατίθενται στην ένορκη δήλωση του Αθανάσιου Αθανασίου ο οποίος αναφέρει τα ακόλουθα:
Εργάζεται ως Δικαστηριακός Λειτουργός στην εταιρεία THEMIS PORTFOLIO MANAGEMENT LIMITED ( εφεξής «Themis Management») η οποία είναι 100% θυγατρική εταιρεία της THEMIS PORTFOLIO MANAGEMENT HOLDINGS LIMITED (εφεξής «η Themis Holdings»), ήτοι τους καθορισμένους Πιστωτές και Αιτητές στην Αίτηση (εφεξής «οι Αιτητές»), που έχουν υποκαταστήσει ή/και αντικαταστήσει την Bank of Cyprus Public Company Ltd στα δικαιώματα της που αφορούν στο επίδικο Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής.
Οι λογαριασμοί στους οποίους αναφέρεται στη συνέχεια αποτελούν, μεταξύ άλλων, αντικείμενα της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτησης ΠΣΑ αλλά και της επίδικης Αίτησης και οι πιστώσεις σε αυτούς, παραχωρήθηκαν στον χρεώστη από την Bank of Cyprus Public Company Ltd.
Η Themis Holdings είναι εταιρεία εξαγοράς πιστώσεων με έδρα στη Λευκωσία και έχει αδειοδοτηθεί προς τούτο και εποπτεύεται από την Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου. Η Cyprus Popular Bank Public Co Ltd ήταν Τραπεζίτης και διεξήγαγε τραπεζικές εργασίες σε όλη την Κύπρο. Μέχρι την 28/03/2005 λειτουργούσε με το όνομα Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λτδ και ακολούθως κατά την 28/03/2005 μετονομάστηκε σε Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Δημόσια Εταιρεία ΛΤΔ και από την 04/12/2006 μετονομάστηκε σε Marfin Popular Bank Public Co Ltd και από την 05/04/2012 σε Cyprus Popular Bank Public Co Ltd, όνομα το οποίο διατηρούσε μέχρι την 29/03/2013. Από την 29/03/2013 με βάση το διάταγμα του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου το οποίο εκδόθηκε δυνάμει των άρθρων 5(12) (α), 7(1) και 9 του περί Εξυγίανσης Πιστωτικών και άλλων Ιδρυμάτων Νόμου του 2013 που αναφέρεται ως τον περί Πώλησης Ορισμένων Εργασιών της Cyprus Popular Bank Public Co Ltd Διάταγμα του 2013 και δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα ως ΚΔΠ 104/13, μεταβιβάστηκαν περιουσιακά στοιχεία, τίτλοι ιδιοκτησία, δικαιώματα και υποχρεώσεις της στην Bank of Cyprus Public Company Ltd, συμπεριλαμβανομένων και όλων των δικαιωμάτων των επίδικων λογαριασμών.
Κατ’ εφαρμογή του Άρθρου 18 του περί Αγοραπωλησίας Πιστωτικών Διευκολύνσεων και Συναφή Θέματα Νόμου του 2015 (Ν. 169(Ι)/2015), ως έχει τροποποιηθεί, και δυνάμει των προνοιών Σχεδίου Διακανονισμού το οποίο επικυρώθηκε την 04/06/2021 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στην Αίτηση Αρ. 320/2021 βάσει των Άρθρων 198 – 200 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ. 113, μεταξύ άλλων, πιστωτικές διευκολύνσεις οι οποίες βρίσκονταν στις οριστικές καθυστερήσεις της Bank of Cyprus Public Company Ltd, καθώς και οι οιασδήποτε μορφής εξασφαλίσεις αυτών, περιλαμβανομένων και των επίδικων διευκολύνσεων καθώς και των σχετικών εξασφαλίσεων, εγγυήσεων και των επίδικων υποθηκών, έχουν μεταβιβαστεί στην εταιρεία Themis Holdings. Ως εκ των ανωτέρω, όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις της Bank of Cyprus Public Company βάσει αυτών, έχουν τοιουτοτρόπως μεταβιβαστεί στην Τhemis Holdings η οποία έχει αυτόματα αντικαταστήσει και υποκαταστήσει την Bank of Cyprus Public Company στην παρούσα Αίτηση και σε ότι αφορά τους επίδικους λογαριασμούς.
Σύμφωνα με τον ενόρκως δηλούντα είναι ταυτοχρόνως δεόντως εξουσιοδοτημένος από την Themis Management αλλά και από τους Αιτητές, να προβεί στην Ένορκη Δήλωση προς υποστήριξη Αίτησής τους, διά της οποίας εξαιτούνται την ακύρωση του μονομερώς εκδοθέντος Διατάγματος ημερομηνίας 15/02/2023 διά του οποίου επιβλήθηκε εις τους Αιτητές το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής με αριθμό ΠΣΑ 07/2022 το οποίο καταρτίστηκε από τον κ. Έρμο Μιχαηλίδη (εν τοις εφεξής «ο Σύμβουλος Αφερεγγυότητας») και το οποίο απερρίφθη στη συνέλευση των πιστωτών ημερομηνίας 23/01/2023. Γνωρίζει πολύ καλά τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης και τα όσα ορκίζεται και αναφέρει, πηγάζουν από πληροφορίες και έγγραφα που έχουν τεθεί ενώπιον του, και βασίζονται σε δική του γνώση και πληροφόρηση από την μελέτη του σχετικού φακέλου του χρεώστη, εκτός όπου ρητά αναφέρει διαφορετικά. Έχει επίσης στην κατοχή του όλα τα σχετικά με την παρούσα Αίτηση και διαδικασία ΠΣΑ έγγραφα καθώς επίσης και τα έγγραφα που αφορούν τα χρέη του Χρεώστη προς τους Αιτητές.
Ο χρεώστης είναι και ήταν προ της έναρξης της διαδικασίας υποβολής ΠΣΑ οφειλέτης σε δύο λογαριασμούς. Στο λογαριασμό με αρ. [ ] ο οποίος αποτελεί αναδιάρθρωση του 2018 του αρχικού Στεγαστικού Δανείου που σύνηψε ο Χρεώστης και η σύζυγος του το 2010 με την Marfin Popular Bank Public Co Ltd και νυν με τους Αιτητές και της Συμφωνίας Δανείου του 2014 που σύνηψε ο Χρεώστης και η σύζυγός του με την Bank of Cyprus Public Company Ltd και νυν με τους Αιτητές και στον λογαριασμό με αρ.[ ] ο οποίος αποτελεί παρκαρισμένο δάνειο ως αποτέλεσμα της αναδιάρθρωσης του 2018.
Προς εξασφάλιση αρχικά του Στεγαστικού Δανείου του 2010 και νυν προς εξασφάλιση των Συμφωνιών του 2018, ο Χρεώστης ενέγραψε και παραχώρησε την Υποθήκη Αρ.Y4346/10 στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λάρνακας επί του ακινήτου με πρώην αρ. Εγγραφής 0/[ ] και νυν αρ. Εγγραφής 0/[ ] το οποίο ανήκει κατά ½ μερίδιο στον Χρεώστη και κατά ½ μερίδιο στη σύζυγο του και συνοφειλέτιδα και είναι χωράφι στο οποίο υπάρχουν κτήρια στην περιοχή Άγιου Φανουρίου στην επαρχία Λάρνακας και αποτελεί την κύρια κατοικία του Χρεώστη.
Το οφειλόμενο και απορρέον χρέος από τον αρ. λογαριασμού [ ] του Χρεώστη προς τους Αιτητές ανέρχεται στο ποσό των €340.081,38 πλέον τόκους και έξοδα από 02/11/2022 και από τον αρ. λογαριασμού [ ] ανέρχεται στο ποσό των €87.084,46 πλέον τόκους και έξοδα από 02/11/2022. Το συνολικό οφειλόμενο και απορρέον από τους ως άνω λογαριασμούς ανέρχεται στο ποσό των €427.165,84. Επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 4 Ένορκη Δήλωση Επαλήθευσης Χρέους των Αιτητών για τον Χρεώστη που περιέχει τις καταστάσεις λογαριασμού των ανωτέρω 2 λογαριασμών και ως Τεκμήριο 5 οι Συμφωνίες Αναδιάρθρωσης του 2018 και για τους 2 λογαριασμούς. Επισυνάπτεται επίσης για σκοπούς πληρότητας ως Τεκμήριο 6 η αρχική Συμφωνία Στεγαστικού Δανείου του 2010 και ως Τεκμήριο 7 η αρχική Συμφωνία Δανείου του 2014, καθώς και οι παλαιότερες τροποποιήσεις/αναδιαρθρώσεις αυτής και τα έγγραφα υποθήκης που τις αφορούν.
Εξ’ όσων έχει πληροφορηθεί από το Σύμβουλο Αφερεγγυότητας, η ως άνω αναφερόμενη επαλήθευση έχει γίνει πλήρως αποδεκτή και δεν υπάρχει οιαδήποτε αμφισβήτηση.
Το προτεινόμενο υπό του Συμβούλου Αφερεγγυότητας ΠΣΑ 07/2022 τέθηκε σε ψηφοφορία για όλους τους πιστωτές την 23/01/2023 και καταψηφίστηκε από τη συνέλευση των πιστωτών, με τους Αιτητές οι οποίοι κατέχουν το 100% του εξασφαλισμένου χρέους και το 73,73% συνολικού χρέους αναφορικά με το ΠΣΑ 07/2022, να ψηφίζουν κατά του ΠΣΑ. Επισυνάπτει ως Τεκμήριο 8 αντίγραφο του ΠΣΑ 07/2022, ως υποβλήθηκε από τον Σύμβουλο Αφερεγγυότητας και τα πρακτικά της Συνέλευσης Πιστωτών ημερομηνίας 23/01/2023, καθώς και την Κατάσταση Προσωπικών Οικονομικών Στοιχείων του Χρεώστη και άλλα έγγραφα.
Κατά την 24/02/2023 επιδόθηκε στους Αιτητές το Διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου, ημερομηνίας 15/2/2023, Τεκμήριο 9, με το οποίο το Δικαστήριο διέταξε την επιβολή του ΠΣΑ 07/2022 σ’ όλους τους πιστωτές. Είναι η θέση του ότι το εν λόγω Διάταγμα επιβολής ΠΣΑ θα πρέπει να ακυρωθεί, καθώς, μεταξύ άλλων, δεν πληρούνται τα κριτήρια που προνοεί η σχετική Νομοθεσία.
Είναι κατά τη θέση του ουσιώδες το ότι δεν έχει προσκομιστεί ικανοποιητική μαρτυρία ότι ο χρεώστης αδυνατεί να αποπληρώσει τα χρέη του λόγω χειροτέρευσης της οικονομικής του κατάστασης ως αποτέλεσμα γεγονότων ή καταστάσεων εκτός του ελέγχου του τα οποία έχουν επισυμβεί από το 2009 και εντεύθεν και είχαν ως αποτέλεσμα την ουσιαστική μείωση του εισοδήματος του κατά τουλάχιστον 25%. Είναι η θέση τους ότι η μείωση των εισοδημάτων του χρεώστη κατά τουλάχιστον 25% από το 2009 και εντεύθεν μέχρι και πριν από την αίτηση προστατευτικού διατάγματος, ως αποτέλεσμα γεγονότων της οικονομικής κρίσης αποτελεί υποχρεωτική προϋπόθεση στην περίπτωση των μη συναινετικών ΠΣΑ, όπως είναι και η προκειμένη περίπτωση.
Από την μελέτη της Αίτησης του χρεώστη για επιβολή του ΠΣΑ 07/2022, παρατηρεί ότι κανένα από τα Τεκμήρια που έχουν προσκομιστεί δεν θεμελιώνουν τον ισχυρισμό του περί ουσιαστικής μείωσης, κατά τουλάχιστον 25%, των εισοδημάτων του από το 2009 και εντεύθεν αλλά μέχρι και πριν την Αίτηση του για προστατευτικό διάταγμα το 2022. Σημειώνει δε ότι, τα εισοδήματα του χρεώστη μέχρι και σήμερα που αιτήθηκε για ΠΣΑ, παρουσιάζουν αύξηση. Επισυνάπτει ως δέσμη, Τεκμήριο 10 τον Ασφαλιστικό Λογαριασμό του χρεώστη για την περίοδο 2009-2021 και στοιχεία από την μισθοδοσία του από τον Αύγουστο του 2022 τα οποία επισύναψε ο ίδιος ο χρεώστης στην Ένορκη Δήλωση του που υποστηρίζει την Αίτηση για επιβολή του ΠΣΑ.
Τα προαναφερόμενα χρέη προκύπτουν από την αναδιάρθρωση των λογαριασμών δανείου οι οποίοι παραχωρήθηκαν από Συμφωνίες αναδιάρθρωσης που σύνηψε ο χρεώστης το 2018, οι οποίες επισυνάπτονται στη παρούσα ως Τεκμήριο 5, περίοδο κατά την οποία συνεπάγεται πως τα οικονομικά του δεδομένα του επέτρεπαν την σύναψη των εν λόγω συμφωνιών και την ικανότητα του προς τήρηση των συμφωνηθέντων. Και για αυτό τον λόγο εν πάση περιπτώσει πιστεύει πως ο χρεώστης δεν δύναται να επικαλείται σήμερα οιανδήποτε μείωση εισοδημάτων κατά τα έτη 2009-2015 ως λόγο για αδυναμία αποπληρωμής των χρεών του, όταν τα εισοδήματα του σήμερα δεν παρουσιάζουν σημαντική μείωση της τάξεως του 25% αλλά αντίθετα παρουσιάζουν αύξηση συγκριτικά με τον ίδιο κρίσιμο χρόνο που προχώρησε στη σύναψη των εν λόγω συμφωνιών, ήτοι το 2018. Συγκεκριμένα τα εισοδήματα του χρεώστη κατά το 2018 ήταν ύψους €18.121, ενώ το 2022, έτος κατά το οποίο έγινε η Αίτηση για Προστατευτικό Διάταγμα, ήταν ύψους €19.421,04 και σήμερα ανέρχονται στο ποσό των €20.556 παρουσιάζοντας ξεκάθαρη αύξηση.
Επίσης είναι η θέση τους ότι ο χρεώστης δεν εμπίπτει καν στο πλαίσιο του Νόμου αφού οι συμφωνίες αναδιάρθρωσης που έγιναν το 2018 αντικατέστησαν τις προγενέστερες συμφωνίες και τα χρέη του υφίστανται αποκλειστικά βάσει των συμφωνιών αυτών οι οποίες έγιναν πολύ μετά την οικονομική κρίση του 2013 και συνεπώς δεν δύναται να επικαλείται την οποιαδήποτε μείωση των εισοδημάτων του ως δήθεν απόρροια της οικονομικής κρίσης η οποία επήλθε πολύ πριν την υπογραφή των επίδικων συμφωνιών με τον χρεώστη.
Άνευ βλάβης και ανεξάρτητα των ανωτέρω, ακόμα και εάν συγκριθούν τα εισοδήματα του χρεώστη από το 2009 μέχρι και πριν από την έκδοση του Προστατευτικού Διατάγματος, και πάλι δεν ικανοποιείται το κριτήριο επιλεξιμότητας της απαιτούμενης μείωσης του 25% αφού παρόλο που υπάρχουν αυξομειώσεις κατά περιόδους, τα εισοδήματα του χρεώστη παρουσιάζουν σημαντική αύξηση από το 2016 μέχρι και πριν από την έκδοση του Προστατευτικού Διατάγματος. Παραθέτει σχετικά πίνακα με τα εισοδήματα του χρεώστη συγκριτικά τόσο με το 2009, τα οποία ως προανέφερε δεν δύναται να επικαλείται, όσο και συγκριτικά με το 2018 τα οποία παρουσιάζουν ξεκάθαρη αύξηση από το 2016 και εντεύθεν.
Έτος Εισοδήματα Χρεώστη
€ Αύξηση /Μείωση
Συγκριτικά με το 2009 Αύξηση /Μείωση Συγκριτικά με το 2018
2009 17.376 - -
2010 18.764 +8% -
2011 17.061 -2% -
2012 16.685 -4% -
2013 15.325 -12% -
2014 10.156 -42% -
2015 11.426 -34% -
2016 24.574 +41% -
2017 20.222 +16% -
2018 18.121 +4% -
2019 22.410 +29% +24%
2020 21.045 +21% +16%
2021 21.107 +21.5% +16.5
2022 19.421,04 * +12% +7%
2023 20.556 ** +18% +%13
* [(1.618.42 x 12) ως παρουσιάζει ο ίδιος ο χρεώστης με την μισθοδοσία του Αυγούστου του 2022]
** [(1463 +250 x 12), ως παρουσιάζει ο ίδιος ο χρεώστης στη ΚΠΟΣ του]
Επισημαίνει επίσης, ότι Σύμβουλος Αφερεγγυότητας δεν δύναται να λαμβάνει υπόψιν και να συνυπολογίζει τα εισοδήματα της συζύγου του χρεώστη στον υπολογισμό της μείωσης των δικών του εισοδημάτων. Συνεπώς πιστεύει ότι οι ρηθέντες υπολογισμοί του δεν λαμβάνουν υπόψιν τις πρόνοιες του Νόμου στα πλαίσια μη συναινετικού ΠΣΑ και θα πρέπει να αγνοηθούν από το Δικαστήριο. Εν πάση περιπτώσει και άνευ βλάβης των πιο πάνω είναι η θέση του ότι ακόμα και εάν συνυπολογιστούν τα εισοδήματα της συζύγου του, και πάλι δεν ικανοποιείται το κριτήριο της μείωσης του 25% αφού τα εισοδήματα της τελευταίας από το 2018, ήτοι κατά τον χρόνο που υπογράφτηκαν οι επίδικες συμφωνίες, μέχρι και πριν από την έκδοση του προστατευτικού διατάγματος αλλά και μέχρι και σήμερα, παραμένουν σε σταθερά επίπεδα. Παραθέτει ως Τεκμήριο 11 τον ασφαλιστικό λογαριασμό της συζύγου του Χρεώστη και αντίγραφο της μισθοδοσίας για τον Αύγουστο του 2022.
Παρενθετικά αναφέρει ότι ο χρεώστης στην Αίτηση του για Επιβολή ημερομηνίας 08/02/2023 ισχυρίζεται ότι υπέγραψε τις εν λόγω συμφωνίες αναδιάρθρωσης του 2018 μετά από πίεση και απειλές των Αιτητών, και ότι δεν διατηρεί αποταμιεύσεις τις οποίες θα μπορούσε να διαθέσει για την καταβολή του ποσού των €304.196,96 το οποίο θα έπρεπε καταβάλει σε διάστημα 23 μηνών από την υπογραφή των ρηθέντων Συμφωνιών.
Οι Αιτητές αρνούνται και απορρίπτουν τους εν λόγω ισχυρισμούς στην ολότητα τους και αντίθετα αναφέρουν ότι τόσο η Bank of Cyprus Public Company Ltd όσο και οι ίδιοι προσπάθησαν να βοηθήσουν τον χρεώστη και την σύζυγο του, συνοφειλέτιδα να σώσουν την κύρια τους κατοικία μέσα από αρκετές αναδιαρθρώσεις, συζητήσεις, και αναπροσαρμογές των δόσεων του χρεώστη από το 2010 που υπογράφτηκε η αρχική συμφωνία με τον χρεώστη και την σύζυγο του, ως άλλωστε είναι έκδηλο από τα Τεκμήρια 5-7. Με την αναδιάρθρωση του 2018, οι Αιτητές για να μην προβούν κατευθείαν σε εκποίηση του ενυπόθηκου ακινήτου, ήτοι της κύριας τους κατοικίας, έδωσαν στον χρεώστη περίοδο 23 μηνών με δόση €600, με σκοπό, ως αναφέρεται και στην επιστολή τους ημερομηνίας 12/03/2018, να εξεύρουν αγοραστή και να πωλήσουν οι ίδιοι την κύρια τους κατοικία για να ξεπληρώσουν τα χρέη τους, διατηρώντας πάντα όλα τα δικαιώματα τους συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος εκποίησης στην περίπτωση που δεν καταστεί δυνατή η πώληση του ακινήτου. Ο χρεώστης προσήλθε οικειοθελώς και με ελεύθερη βούληση στην συζήτηση για την εν λόγω αναδιάρθρωση και τα όσα αναφέρονται ήταν καθόλα συμφωνημένα με τον χρεώστη και ήταν μάλιστα προς όφελος του. Εν πάση περιπτώσει, είναι η θέση τους ότι ο χρεώστης από το 2018 δεν προχώρησε σε οποιεσδήποτε διαδικασίες προς αμφισβήτηση των εν λόγω συμφωνιών και δεν δύναται να επικαλείται δήθεν πίεση και απειλές στα πλαίσια της συγκεκριμένης διαδικασίας του ΠΣΑ.
Επιπρόσθετα, είναι η θέση τους ότι δεν τεκμηριώνεται ο ισχυρισμός του Συμβούλου Αφερεγγυότητας ότι οι Αιτητές θα ήταν στην ίδια ή καλύτερη θέση από την περίπτωση πτώχευσης του χρεώστη αφού δεν επεξηγεί πως καταλήγει σε συγκεκριμένα ποσά στον συγκριτικό πίνακα ο οποίος παρατίθεται ως Τεκμήριο στη Αίτηση Επιβολής του χρεώστη. Όπως για παράδειγμα, στο σενάριο της πτώχευσης, αυθαίρετα συνυπολογίζεται μόνο η καταναγκαστική αξία του ακινήτου, και επιπλέον αφαιρούνται 11% έξοδα Πτώχευσης και Διαχειριστή, τα οποία είναι ενδεχομένως καταβλητέα μόνο σε περίπτωση ιδιωτικής πώλησης της ενυπόθηκης περιουσίας από τον Διαχειριστή, και όχι σε περίπτωση εκποίησης από τον ενυπόθηκο πιστωτή. Αυτά δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά προσωπικούς υπολογισμούς και προβλέψεις του Συμβούλου Αφερεγγυότητας οι οποίες ουδόλως αποδεικνύονται ή δύναται να αποτελέσουν επαρκή μαρτυρία προς το Δικαστήριο. Το απόσπασμα από τη Δήλωση του Συμβούλου Αφερεγγυότητας το οποίο περιέχει τον συγκριτικό πίνακα παρατίθεται ως Τεκμήριο 12. Ισχυρίζονται επίσης ότι ο Σύμβουλος Αφερεγγυότητας και ο χρεώστης προσπαθούν με αυθαίρετους υπολογισμούς, ατεκμηρίωτα ποσά, ασάφειες και χωρίς επαρκή αιτιολόγηση να παρουσιάσουν ότι στην περίπτωση πτώχευσης οι Αιτητές θα λάβουν ελάχιστα περισσότερα, ήτοι μόλις το ποσό των €1.396,20 σε μια προσπάθεια να παραπλανήσουν το Δικαστήριο και να επιτύχουν την μεγαλύτερη δυνατή διαγραφή.
Η επιβολή του ΠΣΑ 07/2022 σε καμία περίπτωση θέτει τους Αιτητές στην ίδια ή σε καλύτερη θέση απ’ αυτή στην οποία θα βρίσκονταν εάν η περιουσία του χρεώστη διατίθετο σύμφωνα με τις διατάξεις της περί Πτώχευσης Νομοθεσίας. Ειδικότερα, βάσει των προνοιών του ΠΣΑ 07/2025, αφ’ ης στιγμής ο χρεώστης είναι ο ενυπόθηκος οφειλέτης του ως άνω αναφερθέντος ακινήτου, σε περίπτωση πτώχευσης του οι Αιτητές θα ήταν ελεύθεροι να χρησιμοποιήσουν την εξασφάλισή τους, και μεταξύ άλλων να την πωλήσουν άμεσα ιδιωτικά βάσει της Νομοθεσίας, ενώ σε περίπτωση αποτυχίας της πώλησης ακόμη και να την κατακρατήσουν έναντι του επίδικου χρέους. Επίσης, οι Αιτητές στην περίπτωση πτώχευσης του χρεώστη θα είχαν στη διάθεσή τους πολύ πιο σύντομα το υποθηκευμένο Ακίνητο, παρά να αναμένουν μακροχρόνια μέχρι να εισπράξουν τη σημερινή εκτιμηθείσα αξία του, ανεξαρτήτως μελλοντικής αυξητικής διακύμανσης της αξίας αυτού, διά μηνιαίων δόσεων, ως προνοεί το ΠΣΑ.
Επίσης, είναι η θέση τους ότι ο χρεώστης και ο Σύμβουλος Αφερεγγυότητας δεν έχουν καταφέρει να αποσείσουν το βάρος απόδειξης ώστε να δικαιολογείται η επιβολή μη συναινετικού ΠΣΑ στους Αιτητές, ενώ επιπλέον στο ΠΣΑ 07/2022 εντοπίζονται πολλές ασάφειες. Δεν υπάρχει διαφάνεια ούτε οιαδήποτε ανάλυση και εξήγηση που να επιτρέπει την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων ως προς τις διάφορες καταληκτικές εισηγήσεις και το προτεινόμενο ΠΣΑ. Ενδεικτικά αναφέρει στο Δικαστήριο ότι, μεταξύ άλλων, ουδεμία δικαιολογία προσφέρεται για τον καθορισμό του επιτοκίου στο ιδιαίτερα χαμηλό ποσοστό του 1,00% ετησίως.
Επίσης, ο Σύμβουλος Αφερεγγυότητας δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψιν στους υπολογισμούς τις πιθανές αυξήσεις των λογικών εξόδων διαβίωσης της οικογένειας του χρεώστη αλλά ούτε και την επερχόμενη μείωση των εισοδημάτων του Χρεώστη με την συνταξιοδότηση του. Συγκεκριμένα, στο επιβληθέν ΠΣΑ 07/2022 φαίνεται ότι έχει ληφθεί ως δεδομένο πως για τα 5 προσεχή και συνεχή ερχόμενα έτη καθώς και σε βάθος χρόνου, τα οικονομικά δεδομένα του χρεώστη και οι οικονομικές ανάγκες αυτού και της οικογενείας του θα παραμείνουν σταθερά, χωρίς να συνυπολογίζεται το γεγονός πως εντός της εν λόγω περιόδου ενδεχομένως να υπάρχουν διαφοροποιήσεις ως προς τα έσοδα και έξοδα της οικογένειας. Σαφές τέτοιο παράδειγμα είναι ότι ο υιός του ηλικίας 11 ετών, του οποίου τα λογικά έξοδα διαβίωσης θα αυξηθούν εντός των προσεχών 5 ετών αφού θα είναι στην ηλικία των 15 ετών και άνω.
Επιπρόσθετα, οι αποπληρωμές επεκτείνονται στο 68ο έτος της ηλικίας του χρεώστη, ο οποίος είναι ήδη 40 ετών, και του οποίου τα προσωπικά εισοδήματα είναι μόλις αρκετά για να καλύψουν τα λογικά έξοδα διαβίωσης της οικογένειας του. Δεν παρατίθεται στο ΠΣΑ οποιαδήποτε επεξήγηση ή εξασφάλιση για την δυνατότητα αποπληρωμής και καταβολής δόσης ύψους €900, σε αυτή την ηλικία, αφού τα εισοδήματα του θα έχουν μειωθεί σημαντικά με την συνταξιοδότηση του και θα έχουν αυξηθεί σημαντικά και τα λογικά έξοδα διαβίωσης του αφού ένα από τα τέκνα του θα είναι σε ηλικία σπουδών. Αντίθετα ο Σύμβουλος Αφερεγγυότητας αναφέρει ότι ο χρεώστης συναινεί στο να μειώσει τα λογικά έξοδα διαβίωσης αυτού και της οικογένειας του κατά €251,37, χωρίς να αναφέρει πως μπορεί να συντηρηθεί μια τετραμελής οικογένεια με συνεχώς αυξανόμενα κατά τα έτη έξοδα με μόνο €1.323,82.
Επιπρόσθετα, αναφέρει ότι προβλέπεται από το ΠΣΑ αποπληρωμή €7.440 στο Σύμβουλο Αφερεγγυότητας για τους 60 μήνες που διαρκεί το ΠΣΑ (€124 x 60) που θα καταβάλλεται για την κάλυψη δικηγορικών εξόδων, των δαπανών και εξόδων καθώς και της αμοιβής του Συμβούλου Αφερεγγυότητας, χωρίς να διευκρινίζεται και να παρέχεται οιαδήποτε περαιτέρω πληροφόρηση και ανάλυση ή επεξήγηση αναφορικά με τα έξοδα που απαρτίζουν το εν λόγω ποσό το οποίο είναι αρκετά υψηλό.
Συνεπώς ο χρεώστης επιδιώκει την μεγαλύτερη δυνατή διαγραφή κατά τους πρώτους 60 μήνες του ΠΣΑ αγνοώντας ότι οι αποπληρωμές που προνοούνται στηρίζονται σε αβέβαιους και αστήρικτους υπολογισμούς που ουδόλως αποδεικνύονται, γεγονός που καθιστά αμφίβολη την βιωσιμότητα τόσο των αποπληρωμών όσο και του ίδιου του ΠΣΑ τόσο κατά την διάρκεια των πρώτων 60 μηνών όσο και μετέπειτα.
Επιπρόσθετα, αναφορικά με την σύζυγο και συνοφειλέτιδα του Χρεώστη κ. Βασιλική Λοΐζου, επιτηδευμένα δεν παρουσιάστηκε οιαδήποτε πρόταση ΠΣΑ στους Αιτητές ούτε έγιναν διαβήματα ως προς την κοινή διαχείριση των ΠΣΑ σε μια προσπάθεια εύρεσης μιας πιο συμφέρουσας και αποτελεσματικής λύσης για τους Αιτητές. Αντίθετα με την επιβολή του ΠΣΑ του χρεώστη, επιτεύχθηκε η παγιοποίηση των οιωνδήποτε δικαιωμάτων διεκδίκησης οιασδήποτε αποπληρωμής και άσκησης νομικών μέτρων εναντίον της συζύγου του Χρεώστη κατά την διάρκεια του ΠΣΑ.
Ο Καθ’ ου η Αίτηση/χρεώστης ήγηρε ένσταση στην Αίτηση. Οι λόγοι ένστασης είναι αυτούσιοι οι ακόλουθοι:
(α) Η παρούσα Αίτηση είναι νομικά και πραγματικά ανυπόστατη και/ή αβάσιμη και/ή παράτυπη και/ή ανεπίτρεπτη και/ή αντικανονική και/ή αντίθετη των διαδικαστικών κανονισμών και της πρακτικής του σεβαστού Δικαστηρίου και/ή δεν στηρίζεται σε συγκεκριμένη νομοθετική διάταξη και/ή στηρίζεται σε λανθασμένη και/ή ελλιπή νομική βάση.
(β) Δεν πληρούνται και/ή δεν συντρέχουν σε καμία περίπτωση οι προϋποθέσεις που τίθενται από το Νόμο και τη σχετική και/ή καθοδηγητική Νομολογία για την έκδοση του αιτούμενου Διατάγματος και/ή για την επιτυχία της παρούσας Αίτησης.
(γ) H παρούσα Αίτηση είναι κακόπιστη και/ή εκδικητική και/ή σκοπεί στην πρόκληση εκποίησης κύριας κατοικίας και/ή αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας (abuse of the process of the Court).
(δ) Με την παρούσα Αίτηση η Αιτήτρια επιδιώκει την έκδοση του Αιτούμενου Διατάγματος παραβλέποντας και/ή καταστρατηγώντας το σκοπό για τον οποίο είναι δυνατό να γίνει επίκληση και/ή χρήση της δικονομικής δυνατότητας για παραμερισμό και/ή ακύρωση Διατάγματος επιβολής Προσωπικού Σχεδίου Αποπληρωμής δυνάμει του Ν.65(Ι)/2015.
(ε) Η παρούσα Αίτηση είναι αντικανονική και/ή παράτυπη και/ή γίνεται κατά παράβαση του Νόμου και της σχετικής και/ή καθοδηγητικής Νομολογίας, καθώς η Αιτήτρια απέτυχε να παρουσιάσει στοιχεία που να καταδεικνύουν ότι:
(α) Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Ν. 65(Ι)/2015 και ειδικότερα εκείνες του άρθρου 72(1) στη βάση των οποίων εκδόθηκε το Διάταγμα ημερομηνίας 15/02/2023 το οποίο επιδιώκει να παραμερίσει με την παρούσα Αίτηση, και/ή
(β) Η Αιτήτρια δεν θα είναι στην ίδια ή σε καλύτερη θέση από αυτήν στην οποία θα βρισκόταν ως πιστωτής, εάν η περιουσία της χρεώστιδας εδιατίθετο σύμφωνα με τις διατάξεις του Περί Πτώχευσης Νόμου, και/ή
(γ) Η άρνηση έκδοσης τέτοιου διατάγματος θα προκαλούσε ανεπανόρθωτη ζημιά στην Αιτήτρια, την οποία αυτή δεν θα είχε υποστεί διαφορετικά.
(στ) Σε κάθε περίπτωση, όλα τα ουσιώδη και σχετικά γεγονότα που αφορούν την έκδοση του Διατάγματος ημερομηνίας 15/02/2023 είναι ήδη ενώπιον του Δικαστηρίου και/ή έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου μέσω της Αίτησης του χρεώστη, ημερομηνίας 08/02/2023 στη βάση της οποίας εκδόθηκε το Διάταγμα που η Αιτήτρια επιδιώκει να ακυρώσει και/ή να παραμερίσει με την παρούσα Αίτηση.
(ζ) Οι ισχυρισμοί που περιέχονται στην Ένορκη Δήλωση του κ. Αθανάσιου Αθανασίου η οποία συνοδεύει την παρούσα Αίτηση, είναι άσχετοι καθότι αφορούν ισχυρισμούς οι οποίοι δεν είναι καθοριστικοί σχετικά με το κατά πόσον το Σεβαστό Δικαστήριο θα αποφασίσει να εκδώσει το αιτούμενο Διάταγμα και/ή είναι ισχυρισμοί οι οποίοι δεν θα επηρεάσουν και/ή δεν θα ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριο κατά την εξέταση της παρούσας Αίτησης.
(η) Η παρούσα Αίτηση είναι κακόπιστη και/ή εκδικητική και/ή σκοπεί στην πρόκληση καθυστέρησης στην επιβολή του Προσωπικού Σχεδίου Αποπληρωμής και ως εκ τούτου αποτελεί κατάχρηση της διαδικασίας (abuse of the process of the Court).
(θ) Οι Αιτητές χρησιμοποιούν την παρούσα διαδικασία καταπιεστικά προς τον χρεώστη με σκοπό να του αποστερήσουν το δικαίωμα πρόσβασης του στο Δικαστήριο για να ακουστεί στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αίτηση.
(ι) Η παρούσα αίτηση δεν είναι δικαιολογημένη και αντίκειται στις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης και της ισότητας των όπλων.
(ια) Η Αιτήτρια δεν νομιμοποιείται στην αξίωση των εξόδων της παρούσας Αίτησης.
Η ένσταση βασίζεται στον περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόμο του 2015 (Ν.65(Ι)/2015) και τις τροποποιήσεις αυτού και ειδικότερα αλλά χωρίς περιορισμό στα άρθρα 28, 32, 33, 35, 37-39, 40-71, 72-77, στον περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Διαδικαστικό Κανονισμό του 2016 (5/2016) άρθρα 4, 5, 10, 15, 16, 22-24 και 28, στον περί Πτωχεύσεως Νόμο, στο Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, άρθρα 23 και 26, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.8, θ.2, Δ.39, Δ.48 θ.1-9, 11, 12, Δ.57, Δ.64, στις γενικές και συμφυείς εξουσίες, στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου και στην επί του θέματος Νομολογία.
Τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται η ένσταση φαίνονται στην ένορκη δήλωση του Σύμβουλου Αφερεγγυότητας, Μάριου Ιερόπουλου, καθώς και στο φάκελο του Δικαστηρίου. Ως ο πιο πάνω αναφέρει είναι αδειοδοτημένος από την Υπηρεσία Αφερεγγυότητας ως Σύμβουλος Αφερεγγυότητας και έχει θετική και προσωπική γνώση των γεγονότων της παρούσας υπόθεσης, εκτός από τα θέματα για τα οποία κατονομάζει την πηγή της πληροφόρησής του. Σε σχέση με τους ισχυρισμούς του κ. Αθανασίου στην ένορκη δήλωση του στην Αίτηση, αναφέρει ότι αγνοεί και κατ’ επέκταση αρνείται τους ισχυρισμούς που περιέχονται στις παραγράφους 1-2, και 8 της ένορκης δήλωσης του. Αναφορικά με τις παραγράφους 9 και 10 ο πιο πάνω δεν αποκαλύπτει συγκεκριμένα την πηγή της πληροφόρησης του για κανένα γεγονός που παραθέτει στην ένορκη δήλωση του στην Αίτηση. Γι’ αυτό τον λόγο η πιο πάνω ένορκη δήλωση δεν συνάδει με τις απαιτήσεις των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και έτσι είναι ανεπαρκής για να στηρίξει από πραγματικής άποψης την Αίτηση. Η ένορκη δήλωση του κ. Αθανασίου πιστεύει πως έχει αντιγραφεί από άλλη ένορκη δήλωση η οποία αφορούσε ίδιου τύπου Αίτηση αλλά σε διαφορετική αίτηση επιβολής προσωπικού σχεδίου αποπληρωμής που αφορούσε άλλο χρεώστη και όχι τον κ. Αντώνη Γαϊτάνο. Ενδεικτικά αναφέρει πως, στην παράγραφο 2 της ένορκης δήλωσης του, ο κ. Αθανασίου αναφέρεται σε ‘Χρεώστιδα’ αντί Χρεώστη, και στην παράγραφο 9 αναφέρει άλλο αδειοδοτημένο Σύμβουλο Αφερεγγυότητας αντί τον ίδιο (Έρμος Μιχαηλίδης αντί Μάριος Ιερόπουλος).
Ως επίσης αναφέρει, αρνείται κατηγορηματικά όλους και τους ισχυρισμούς του κ. Αθανασίου που περιέχονται στις παραγράφους 1,2,8 και 20 – 44 της ένορκης δήλωσης του στην Αίτηση καθότι οι ισχυρισμοί του είναι ψευδείς και ανυπόστατοι. Απλό παράδειγμα επί τούτου, είναι οι ισχυρισμοί του περί της μείωσης των εισοδημάτων του Χρεώστη. Ο κ. Αθανασίου αναφέρει ότι τα εισοδήματα του Χρεώστη από το 2009 μέχρι σήμερα παρουσιάζουν αύξηση και υιοθετεί το Τεκμήριο 10 της ένορκης δήλωσης του, το οποίο ξεκάθαρα δεικνύει σημαντική μείωση στα εισοδήματα του Χρεώστη μετά το 2013 και για τα έτη 2014 και 2015. Σε σχέση με τους ισχυρισμούς του κ. Αθανασίου οι οποίοι περιέχονται στην παράγραφο 20 της ένορκης δήλωσης του, αναφέρει, ως και η απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 15/02/2023 και η παράγραφος 11 της ένορκης δήλωσης του χρεώστη ημερομηνίας 08/02/2023 ότι τηρούνται τα κριτήρια Επιβολής του ΠΣΑ που προνοεί η σχετική Νομοθεσία.
Εισηγείται, με αναφορά στο Άρθρο 72 (2) του Νόμου ότι ισχυρισμοί του κ. Αθανασίου στις παραγράφους 21-24 δεν περιέχουν την αλήθεια και περιέχουν πλάνη. Η μείωση του εισοδήματος τόσο του χρεώστη όσο και της συζύγου του πέραν του 25% τεκμηριώθηκε τόσο στην παράγραφο 11 (iii) της ένορκης δήλωσης του χρεώστη ημερομηνίας 08/02/2023, όσο και στον πίνακα που παρουσιάζει ο ίδιος ο κ. Αθανασίου στην παράγραφο 27 της ένορκης δήλωσης του, ο οποίος δείχνει καθαρά τις μειώσεις στο εισόδημα του χρεώστη τα έτη 2013-2014. Επιπλέον, ο κ. Αθανασίου παραπλανητικά αναφέρει ότι ο χρεώστης έπρεπε να αποδείξει ότι η μείωση του εισοδήματος επήλθε λόγω της οικονομικής κρίσης. Τα εισοδήματα του χρεώστη αυξήθηκαν μετά το 2016. Το πρόβλημα ήταν και παρέμεινε ότι ο τόσο η Αιτήτρια – εργοδότης του κ. Αθανασίου, όσο και ο προηγούμενος πιστωτής/ιδιοκτήτης των δανείων του χρεώστη αρνούνταν να προβούν σε αναδιάρθρωση του οικιστικού του δανείου, και όταν κατέληξαν στη λύση που τους υποχρέωσαν να αποδεκτούν το 2018, αυτή ήταν καταδικαστική, αφού το εφάπαξ ποσό των ΕΥΡ300.000 που προνοούσε στους 24 μήνες ήταν αδύνατο για λόγους που έχουν επεξηγηθεί, να εξευρεθεί από τον χρεώστη. Σχετική επί τούτου είναι η ένορκη δήλωση του χρεώστη στην Αίτηση επιβολής ΠΣΑ ημερομηνίας 8/2/2023.
Παρόλο που ο κ. Αθανασίου επιλέγει να μην επεκταθεί στην παράγραφο 25, αφού αυτό ως αναφέρει αφορά νομικό σημείο, σημειώνει ότι οι συμφωνίες του 2018 αφορούσαν συμφωνία αναδιάρθρωσης. Παραθέτει τον ορισμό της ‘Αναδιάρθρωσης’ ως αναφέρεται στην Οδηγία Διαχείρισης Καθυστερήσεων της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου: ‘αναδιάρθρωση σημαίνει οποιαδήποτε ενέργεια από ΑΠΙ η οποία επιφέρει αλλαγές στους όρους ή προϋποθέσεις, και αποσκοπεί στην αντιμετώπιση υφιστάμενων η αναμενόμενων δυσκολιών στην εκ μέρους του δανειολήπτη εξυπηρέτηση της χορήγησης σύμφωνα με το υφιστάμενο πρόγραμμα αποπληρωμής’. Θεωρεί ότι δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός για το αν οι συμφωνίες του 2018 πρέπει να αντιμετωπισθούν ως νέες και εκτός Νομοθεσίας. Φαίνεται κατά τη θέση του ότι ο κ. Αθανασίου δεν γνωρίζει για την ύπαρξη της συγκεκριμένης Οδηγίας της Κεντρικής Τράπεζας η έστω τον ορισμό της λέξης αναδιάρθρωσης την οποία ο ίδιος χρησιμοποίησε.
Σε ότι αφορά τα σχόλια του στην παράγραφο 26, αναφέρει ότι, τόσο ο προηγούμενος πιστωτής όσο και η Αιτήτρια, αρνούνταν να προβούν σε μακρόχρονη αναδιάρθρωση για διατήρηση της κύριας κατοικίας οικογένειας. Ειδικά σε ότι αφορά την Τράπεζα Κύπρου και τα δάνεια που πώλησε στην Themis, εμπειρικά καταθέτει την άποψη βάση της εμπειρίας του από το 2015, ότι για την περίοδο της αγοραπωλησίας των δανείων που διήρκησε 24 σχεδόν μήνες, οι ομάδες αναδιάρθρωσης που όφειλαν να εξετάζουν αιτήματα αναδιάρθρωσης δεν απαντούσαν αφού και οι ίδιοι οι υπάλληλοι αρκετές φορές δεν γνώριζαν που να αποταθούν για τελική έγκριση. Αυτός είναι και ο σκοπός της κείμενης Νομοθεσίας. Έχοντας σώσει πιστωτικά ιδρύματα με κούρεμα καταθέσεων, ομολόγων και χρεογράφων, και χωρίς παρόμοιας φύσης βοήθεια σε αφερέγγυους χρεώστες να τους δώσει χρόνο και ευκαιρία να καλυτερεύσει η οικονομική τους κατάσταση και να σώσουν την οικία τους.
Ο πίνακας στην παράγραφο 27 επιβεβαιώνει την μείωση στα εισοδήματα του χρεώστη κατά τα έτη 2013-2015. Επιπλέον, ο ενόρκως δηλών, αναφέρει ότι η αύξηση που ο κ. Αθανασίου αναφέρει δεν επηρεάζει αρνητικά από κανένα άρθρο της κείμενης Νομοθεσίας πέραν του γεγονότος άρνησης αναδιάρθρωσης εκ μέρους των πιστωτών. Η παράγραφος 28 είναι κατά την άποψη του επίσης παραπλανητική. Ως Σύμβουλος Αφερεγγυότητας, και έχοντας υπόψη τι αναφέρει η Οδηγία της Κεντρικής Τράπεζας για αναδιάρθρωση χρεών, δηλώνει ότι, οι συνάδελφοι του κ. Αθανασίου, σε θέματα αξιολόγησης κοινού οικιστικού δανείου ή άλλου είδους δανείου, σε περίπτωση κοινών δανειοληπτών, πάντα ζητούν το οικογενειακό εισόδημα που αφορά χρεώστιδα/χρεώστη. Η αίτηση ούτε καν προχωρά αν δεν υποβληθούν πλήρη στοιχεία για το οικογενειακό εισόδημα. Πέραν όμως αυτού, η Νομοθεσία αναφέρει ‘μείωση στα εισοδήματα που αφορούν τον χρεώστη’ και έτσι δεν μπορεί να μην ληφθεί υπόψη το οικογενειακό εισόδημα όπως ακριβώς λήφθηκε υπόψη σε όλες τις αξιολογήσεις - όπως πχ η Αναδιάρθρωση του 2018 - της Αιτήτριας και αφορούσαν τον χρεώστη. Η παράγραφος 29 είναι επίσης παραπλανητική και δεν αναφέρει την αλήθεια. Αναφέρεται στο εισόδημα της συζύγου του χρεώστη και ότι δεν τηρεί την μείωση του 25% στα εισοδήματα παρόλο που πρέπει να λαμβάνουν – οι συνάδελφοι του κ. Αθανασίου πάντα τους το ζητούν - υπόψη το οικογενειακό εισόδημα. Πέραν όμως αυτού, και από μόνη της και από κοινού, η σύζυγος του χρεώστη τηρεί το κριτήριο της μείωσης του 25% αφού στο Τεκμήριο 11 της ένορκης δήλωσης του κ. Αθανασίου η μείωση στο εισόδημα της τα έτη 2014 - 2021 είναι πέραν του 40% από τα έτη 2009-2012. Επαναλαμβάνει ότι τόσο ο προηγούμενος πιστωτής όσο και η Αιτήτρια αρνούνταν να προβούν σε μακρόχρονη αναδιάρθρωση στο δάνειο του χρεώστη και της συζύγου του και όταν τους πρότειναν την καταδικαστική λύση του 2018, αντί να τους βοηθήσουν να διατηρήσουν την οικία τους τους έδωσαν προσωρινή και όχι μόνιμη λύση για να προλάβουν να πουλήσουν το δάνειο στην Αιτήτρια και να μην φανεί ότι η Τράπεζα Κύπρου προχωρά σε εκποιήσεις κύριας κατοικίας οικογενειών κάτω από ΕΥΡ300.000.
Όπως επίσης ισχυρίζεται ο ενόρκως δηλών η παράγραφος 31 της ένορκης δήλωσης του κ. Αθανασίου δεν αναφέρει την αλήθεια. Για το τι ακριβώς έγινε για να καταλήξει ο χρεώστης με την σύζυγο του να υπογράψουν την καταδικαστική συμφωνία του 2018 θα μπορούσε κάλλιστα να κληθεί και να καταθέσει ενόρκως ο χρεώστης και καλεί τον κ. Αθανασίου να διευθετήσει να καταθέσουν ενόρκως και οι εμπλεκόμενοι από τον προηγούμενο πιστωτή που μπορεί να είναι και συνάδελφοι του και να εργοδοτούνται από την Αιτήτρια. Ο χρεώστης, ως τον έχει ενημερώσει, προσπάθησε σε τρείς διαφορετικές περιπτώσεις να μιλήσει με αρμόδιους λειτουργούς του προηγούμενου πιστωτή μετά τον Ιούνιο του 2019 για να τους αναφέρει ότι δεν μπορούσε να εξεύρει το εφάπαξ ποσό και να γίνει νέα συμφωνία αλλά η απάντηση πάντα ήταν η ίδια – ότι υπέγραψε και έτσι αποδέχτηκε και ότι το δάνειο θα πωληθεί και να μιλήσει με αρμόδιο πρόσωπο στον νέο ιδιοκτήτη.
Στη παράγραφο 32 ο κ. Αθανασίου αναφέρει ότι ο ισχυρισμός του ως Αδειοδοτημένου Συμβούλου Αφερεγγυότητας ότι οι πιστωτές θα είναι στην ίδια η καλύτερη θέση με το ΠΣΑ από την περίπτωση πτώχευσης του χρεώστη δεν τεκμηριώνεται. Πέραν του ότι η Νομοθεσία προβλέπει ότι μόνο Αδειοδοτημένος Σύμβουλος Αφερεγγυότητας μπορεί να εκφέρει αυτή την άποψη και ο κ. Αθανασίου δεν είναι Αδειοδοτημένος Σύμβουλος Αφερεγγυότητας και έτσι δεν μπορεί να εκφέρει την άποψη του για το συγκεκριμένο θέμα, ο σκοπός της Νομοθεσίας είναι η διατήρηση της κύριας κατοικίας. Να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος ώστε ο χρεώστης να έχει την ευκαιρία να διατηρήσει την οικία του. Παραπέμπει στο άρθρο 50 του Νόμου που φέρει τον τίτλο «Μεταχείριση της κύριας κατοικίας σε Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμή» και συγκεκριμένα στις υποπαραγράφους (1) και (2).
Απορρίπτει κατηγορηματικά ως λανθασμένο, αυθαίρετο και παραπλανητικό το συμπέρασμα και τους ισχυρισμούς του κ. Αθανασίου στην παράγραφο 33. Ο ίδιος αναφέρεται στο συμπέρασμα της δήλωσης του και στο γεγονός ότι οι πιστωτές με το ΠΣΑ θα είναι σε καλύτερη θέση κατά ΕΥΡ1.396,20 και το αναφέρει ως χαμηλό κάτι που σημαίνει ότι δεν γνωρίζει ή επιλέγει να αγνοεί την Νομοθεσία. Λόγω της ιδιότητας του, αναφέρει ότι η αμοιβή του 11% ειδικά σε περιπτώσεις ρευστοποίησης περιουσίας χρεώστη είναι συνήθης πρακτική στην αγορά. Η δήλωση του ότι το ΠΣΑ αποσκοπεί «στη μεγαλύτερη δυνατή διαγραφή» είναι ψευδής, ατεκμηρίωτη και υπόκειται σε απόρριψη. Η Αίτηση έγινε με σκοπό την προστασία της πρώτης κατοικίας τετραμελούς οικογένειας που πληροί όλα τα κριτήρια του περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής) Νόμου του 2015 και της τροποποίησης αυτού (07/2018), συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 72.
Φαίνεται είναι η θέση του, στην παράγραφο 34 της ένορκης δήλωσης του κ. Αθανασίου, επειδή το μόνο ακίνητο που έχει ο χρεώστης και η σύζυγος του είναι η κάτω των ΕΥΡ350.000 οικία τους, με αναφορά στο Προοίμιο της Νομοθεσίας ότι η Αιτήτρια δυστυχώς επιλέγει την εκποίηση της κύριας κατοικίας τετραμελούς οικογένειας χωρίς να τους δίνει χρόνο να προσπαθήσουν να σώσουν την οικία τους. Σε ότι αφορά τον χρεώστη και την σύζυγο του, αναφέρει ότι πρόκειται για νεαρούς γονείς που εργάζονται και επιθυμούν να αποπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.
Απορρίπτει κατηγορηματικά ως λανθασμένο, αυθαίρετο και παραπλανητικό το συμπέρασμα και τους ισχυρισμούς του κ. Αθανασίου επί της παραγράφου 35. Είναι γενικό και χωρίς καμία σχετική τεκμηρίωση. Αναφέρεται σε ασάφειες χωρίς καν να αναφέρει ποιες είναι αυτές για να τους δώσει την ευκαιρία να απαντήσουν. Για τους ίδιους λόγους απορρίπτει το συμπέρασμα και τους ισχυρισμούς του κ. Αθανασίου στην παράγραφο 36 και 37 αφού ο τελευταίος επιλέγει να αγνοεί το Άρθρο 48 και το Άρθρο 62 (4) και 46 (2) (ι) και (κ) του Νόμου. Στο τεκμήριο 8 της ένορκης δήλωσης του κ. Αθανασίου βρίσκεται το ΠΣΑ που πρότεινε ο ενόρκως δηλών και απόρριψε η Αιτήτρια. Οι πιο πάνω πρόνοιες αναφέρονται τρείς φορές, στις σελίδες 5, 6 και 7. Το ΠΣΑ σχεδιάζεται με τα δεδομένα που στο παρόν χρονικό σημείο υπάρχουν και αναθεωρείται για να λάβει υπόψη πιθανά νέα δεδομένα ή για να δηλώσει ο χρεώστης και ο Σύμβουλος Αφερεγγυότητας ότι τα δεδομένα παραμένουν ως έχουν.
Είναι επίσης η θέση του ότι το συμπέρασμα και οι ισχυρισμοί του κ. Αθανασίου στην παράγραφο 38 δείχνουν ότι δυστυχώς ότι δεν διάβασαν το ΠΣΑ και ούτε το σύγκριναν με τις σχετικές πρόνοιες της Νομοθεσίας. Πέραν των όσων αναφέρονται στην πιο πάνω παράγραφο σε σχέση με την τουλάχιστον ετήσια αναθεώρηση, τα Λογικά Έξοδα Διαβίωσης της τετραμελούς οικογένειας του χρεώστη μειώθηκαν με δική του εισήγηση για να προκύψουν υψηλότερες αποπληρωμές στην Αιτήτρια. Η συγκεκριμένη πρόνοια και δικαίωμα του χρεώστη προνοείται στο Άρθρο 46 (στ). Πέραν όμως αυτού, τα Λογικά Έξοδα Διαβίωσης για 11 χρόνων τέκνο σήμερα ανέρχονται σε ΕΥΡ225,02 ενώ για πάνω των 15 ετών ανέρχονται σε ΕΥΡ375,05. Έχουν δηλαδή διαφορά περί τα ΕΥΡ150. Ο χρεώστης αποδέχθηκε να μειωθούν τα Λογικά Έξοδα Διαβίωσης της τετραμελούς οικογένειας του, από ΕΥΡ1.575,19 σε ΕΥΡ1.323,82, δηλαδή περί τα ΕΥΡ250 και από εδώ φαίνεται η ανεπιτυχής προσπάθεια παραπλάνησης του κ. Αθανασίου.
Σε ότι αφορά την παράγραφο 39 της ΕΔ του κ. Αθανασίου, αναφέρει ότι αυτή δεν έχει καμία σχέση με τις πρόνοιες της Νομοθεσίας. Αναφέρει ότι ένα από τα τέκνα του θα είναι σε ηλικία σπουδών κάτι που δείχνει ότι προσπαθεί να περιπλέξει μη επίδικα θέματα. Παραπέμπει στο Άρθρο 46 (στ) του Νόμου.
Παρόλο που ο χρεώστης επέλεξε να ζει με πιο λίγα χρήματα, ως και η Νομοθεσία το επιτρέπει, στην προσπάθεια του να αποπληρώσει το χρέος που αφορά την οικία τους, ο κ. Αθανασίου στην παράγραφο 40 της ΕΔ του, λέει ότι έπρεπε να αναφέρουν ‘πως μπορεί να συντηρηθεί μια τετραμελής οικογένεια με συνεχώς αυξανόμενα κατά τα έτη έξοδα με μόνο ΕΥΡ1.323,82’. Ο χρεώστης εξάσκησε το δικαίωμα που προκύπτει από την Νομοθεσία στην προσπάθεια διατήρησης της οικίας τους.
Αρνείται και απορρίπτει τους ισχυρισμούς του κ. Αθανασίου στην παράγραφο 41. Η αμοιβή του Συμβούλου Αφερεγγυότητας καθορίζεται στον περί Συμβούλων Αφερεγγυότητας Νόμο του 2015, Κανονισμοί δυνάμει του Άρθρου 22, και συγκεκριμένα στο Άρθρο 46 (1) και (2). Πέραν αυτού, παραπέμπει στο Τεκμήριο 2 τον Διορισμό Συμβούλου Αφερεγγυότητας που συμφωνήθηκε μεταξύ του και του Χρεώστη και επίσης αναφέρεται στην σελίδα 7 του ΠΣΑ που προτάθηκε και απορρίφθηκε από την Αιτήτρια και φαίνεται και στο Τεκμήριο 8 της ένορκης δήλωσης του κ. Αθανασίου. Το σχόλιο του ότι είναι αρκετά υψηλό είναι ανεπίτρεπτο και ανήθικο. Υπήρχε λόγος που ο Νομοθέτης πρόβλεψε πρόνοια για αύξηση της αμοιβής του Συμβούλου Αφερεγγυότητας κατά 30% σε περίπτωση ένστασης από πιστωτή αφού αυτό φαίνεται και από όλα τα αστήρικτα γραφόμενα της Αιτήτριας μέσω της ένορκης δήλωσης του κ. Αθανασίου. Διαφωνεί επίσης κατηγορηματικά με τον ισχυρισμό στην παράγραφο 42 της ένορκης δήλωσης του τελευταίου ότι το ΠΣΑ αποσκοπεί «στη μεγαλύτερη δυνατή διαγραφή κατά τους πρώτους 60 μήνες» και είναι η θέση του πως ο εν λόγω ισχυρισμός είναι ψευδής, ατεκμηρίωτος και υπόκειται σε απόρριψη. Η Αίτηση έγινε με σκοπό την προστασία της πρώτης κατοικίας τετραμελούς οικογένειας που πληροί όλα τα κριτήρια του περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής) Νόμου του 2015 και της τροποποίησης αυτού (07/2018), συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 72.
Περαιτέρω, αρνείται τους ισχυρισμούς του κ. Αθανασίου στην παράγραφο 43, παραπέμποντας στο Άρθρο 33 (1) - (3) του Νόμου. Στο τεκμήριο 8 της ένορκης δήλωσης του κ. Αθανασίου φαίνονται τα εισοδήματα τόσο του χρεώστη όσο και της συζύγου του και το διαθέσιμο ποσό για τις πληρωμές προκύπτει και από τα δυο εισοδήματα. Στα τεκμήρια 10 και 11 της ένορκης δήλωσης του κ. Αθανασίου βρίσκονται τα εισοδήματα του χρεώστη και της συζύγου του που τεκμηριώνουν ότι η πρόταση έλαβε υπόψη όλα τα εισοδήματα. Ο κ. Αθανασίου προσπαθεί ανεπιτυχώς μέσω του εν λόγω ισχυρισμού να παραπλανήσει το Δικαστήριο, να περιπλέξει αχρείαστα τα επίδικα θέματα, να κατασπαταλήσει τον πολύτιμο χρόνο του Δικαστηρίου και να προκαλέσει παρέκκλιση και κατάχρηση της διαδικασίας.
Αρνείται και απορρίπτει τους ισχυρισμούς του κ. Αθανασίου στην παράγραφο 44 της ένορκης δήλωσης του και αναφέρει ότι η πρόταση για αποπληρωμή βιώσιμου δανεισμού που υποβλήθηκε μέσω του Προσωπικού Σχεδίου Αποπληρωμής αφορά την Αγοραία Αξία της υποθηκευμένης οικίας ως ορίζει ο Νόμος. To άρθρο 33 του περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής) Νόμου του 2015 και η τροποποίηση αυτού (07/2018) αναφέρει κάτω από τον τίτλο «Γενικές Προϋποθέσεις Προσωπικού Σχεδίου Αποπληρωμής» ότι, «χρεώστης ο οποίος πληροί τα κριτήρια επιλεξιμότητας που προβλέπονται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 35, δύναται να υποβάλει πρόταση για Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής», όπως και δικαιωματικά έπραξε ο χρεώστης. Επίσης, ο χρεώστης και η σύζυγος του τηρούν όλα τα κριτήρια επιλεξιμότητας, ως ορίζει το άρθρο 35 του Ν.65(Ι)/2015. Τονίζει ότι στην παρούσα περίπτωση με βάση το άρθρο 46(ι) του Ν.65(Ι)/2015 οι περιστάσεις και συνθήκες του χρεώστη θα αναθεωρούνται από τον σύμβουλο αφερεγγυότητας σε τακτά χρονικά διαστήματα, τα οποία καθορίζονται από το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής και ότι απόλυτα σχετικό είναι και το Άρθρο 50 του Ν.65(Ι)/2015.
Είναι η θέση του πως οι προτάσεις του πιστωτή δεν λάμβαναν υπόψη τα Λογικά και Ειδικά Έξοδα της οικογένειας και έτσι κάλεσαν συνέλευση στην οποία παρουσίασαν το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής που λάμβανε υπόψη τα Λογικά και Ειδικά Έξοδα της οικογένειας. Το άρθρο 65 του Ν. 65(Ι)/2015 αναφέρει επτά «Λόγους ένστασης στην έναρξη ισχύος Προσωπικού Σχεδίου Αποπληρωμής» και είναι η θέση του πως κανένας από τους επτά δεν αφορούν τον χρεώστη. Eπίσης, το άρθρο 68 του Ν. 65(Ι)/2015 αναφέρει έξι λόγους για «Αίτηση στο Δικαστήριο για τερματισμό Προσωπικού Σχεδίου Αποπληρωμής» και κανένας από τους έξι δεν αφορούν τον χρεώστη. Το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής απορρίφθηκε στην συνέλευση πιστωτών, και ο χρεώστης πληροί τις πρόνοιες του άρθρου 72 για επιβολή του Προσωπικού Σχεδίου Αποπληρωμής ως η παράγραφος 11 της ένορκης δήλωσης του ημερομηνίας 08/02/2023.
Ως επίσης είναι η θέση του, η Αιτήτρια δεν νομιμοποιείται στην αξίωση των εξόδων της Αίτησης δια τον λόγο ότι δεν περιέλαβε στη νομική βάση της αίτησης τον θεσμό 7 της Διαταγής 48 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Η ακρόαση της υπόθεσης διεξήχθη στη βάση των ενόρκων δηλώσεων που συνοδεύουν, αντίστοιχα, την αίτηση και την ένσταση, χωρίς οι δύο πλευρές να προβούν σε αντεξέταση των ενόρκως δηλούντων. Και οι δυο πλευρές υποστήριξαν τις εκατέρωθεν θέσεις τους με την υποβολή εμπεριστατωμένων γραπτών αγορεύσεων, το περιεχόμενο των οποίων λαμβάνω υπόψη μου και θα αναφερθώ σε αυτό όπου το κρίνω απαραίτητο. Απαντήσεις στα διάφορα επιχειρήματα θα δοθούν με το σκεπτικό του Δικαστηρίου που θα ακολουθήσει.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Προτού προχωρήσω στην εξέταση της ουσίας της αίτησης, κρίνω σκόπιμο να σκιαγραφήσω τον σκοπό του περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωµής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Νόµου του 2015, N. 65(Ι)/2015, όπως τροποποιήθηκε.
Όπως προκύπτει από το προοίμιο του Νόμου, η θέσπιση του κατέστη αναγκαία λόγω της οικονομική κρίσης που έπληξε την Κύπρο το 2012 και εντάσσεται στα πλαίσια των έκτακτων μέτρων που εφαρμόστηκαν για να αποφευχθεί η κατάρρευση της οικονομίας, να προφυλαχτεί η σταθερότητα του χρηματοοικονομικού συστήματος και να εξασφαλιστεί η προστασία του δημοσίου συμφέροντος. Ταυτόχρονα, εκτός από την προστασία του χρηματοπιστωτικού τομέα, έπρεπε να αποτραπεί και η µετακύλιση των επιπτώσεων της κρίσης του στην ευρύτερη οικονομία και κοινωνία και να προφυλαχθούν τα δικαιώματα του κοινωνικού συνόλου στη Δημοκρατία.
Η θέσπιση δίκαιων και βιώσιμων μέτρων αποπληρωμής κρίθηκε επιβεβλημένη για την επαναφορά της ισορροπίας μεταξύ των δικαιωμάτων των χρεωστών και πιστωτών για σκοπούς επανεκκίνησης της οικονομίας. Μέσω της διαδικασίας που προνοεί ο Νόμος σκοπός είναι να υποβοηθούν αφερέγγυοι χρεώστες να αντιμετωπίσουν τις οφειλές τους, έτσι ώστε να αποφεύγεται η πτώχευση από τη μια και από την άλλη να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των πιστωτών επί των οφειλόμενων από αφερέγγυους χρεώστες με λογικό και οργανωμένο τρόπο και με γνώμονα ότι δεν θα βρίσκονται σε χειρότερη θέση από αυτή στην οποία θα βρίσκονταν αν η περιουσία του χρεώστη διατίθετο σύμφωνα με τις διατάξεις του Πέρι Πτώχευσης Νόμου.
Η διαδικασία που ακολουθείται με βάση το N. 65(Ι)/2015 αναφορικά με την έκδοση Προσωπικού Σχεδίου Αποπληρωμής (ΠΣΑ), περιέχεται στο Κεφάλαιο 2 του Νόμου. Το ΠΣΑ ετοιμάζεται από σύμβουλο αφερεγγυότητας και παρουσιάζεται στη συνέλευση πιστωτών προς εξέταση όπου οι πιστωτές θα το εγκρίνουν ή θα το απορρίψουν. Σε περίπτωση έγκρισης του, τίθεται σε ισχύ αφού πρώτα επικυρωθεί από το Δικαστήριο με βάση το άρθρο 61 του Νόμου.
Σε περίπτωση που το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής απορριφθεί από τη συνέλευση των πιστωτών και εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις που θέτει άρθρο 72(1), ο χρεώστης δύναται να αποταθεί μονομερώς στο Δικαστήριο για την έκδοση διατάγματος με το οποίο να επιβάλλεται σε όλους τους πιστωτές το ΠΣΑ το οποίο απέρριψαν στη συνέλευση τους. Το Δικαστήριο, σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 73(1) του Νόμου, δύναται να εκδώσει διάταγμα κατόπιν αίτησης που υποβάλλεται σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 72(1), μόνο στις περιπτώσεις που το ΠΣΑ που απορρίφθηκε από τους πιστωτές, θα είχε ως αποτέλεσμα να θέσει τους πιστωτές στην ίδια ή σε καλύτερη θέση από αυτήν στην οποία τέτοιοι πιστωτές θα ευρίσκονταν εάν η περιουσία του χρεώστη διατίθετο σύμφωνα με τις διατάξεις του Περί Πτώχευσης Νόμου. Για σκοπούς αξιολόγησης του κριτηρίου κατά πόσο το ΠΣΑ το οποίο απορρίφθηκε από τους πιστωτές, θα έχει ως αποτέλεσμα να θέσει τους πιστωτές στην ίδια ή σε καλύτερη θέση από αυτήν στην οποία τέτοιοι πιστωτές θα ευρίσκονταν εάν η περιουσία του χρεώστη διατίθετο σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Πτώχευσης Νόμου, το Δικαστήριο, δυνάμει του άρθρου 73(2) λαμβάνει υπόψη την έκθεση την οποία εκδίδει ο σύμβουλος αφερεγγυότητας, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 52(1)(δ), καθώς και οποιαδήποτε άλλα έγγραφα ή στοιχεία τα οποία κρίνει σχετικά. Επίσης λαμβάνονται υπόψη σύμφωνα με το άρθρο 73(3) όλα τα περιουσιακά στοιχεία του χρεώστη για σκοπούς ενίσχυσης της δυνατότητας αποπληρωμής των χρεών του.
Σύμφωνα με το άρθρο 72(4) του Νόμου, ο χρεώστης μετά την έκδοση διατάγματος δυνάμει του παρόντος άρθρου δίδει ειδοποίηση στους καθορισμένους πιστωτές, τους εγγυητές, τον σύμβουλο αφερεγγυότητας και την Υπηρεσία Αφερεγγυότητας.
Το άρθρο 72(5) του Νόμου προνοεί τα ακόλουθα:
«Οποιοδήποτε πρόσωπο αναφέρεται στο εδάφιο (4) δύναται να προσφύγει στο δικαστήριο για ακύρωση του διατάγματος που εκδίδεται δυνάμει του παρόντος άρθρου εντός δεκαπέντε (15) ημερών από την ημερομηνία που ειδοποιήθηκε για την έκδοση του.»
Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 77 του Νόμου, το οποίο εντάσσεται κάτω από ΤΙΤΛΟ ΙΙΙ - ΜΗ ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 62-71 κατ' αναλογία σε ΠΣΑ το οποίο επιβάλλεται κατόπιν διατάγματος του Δικαστηρίου.
Ειδικότερα, το Άρθρο 65 του Νόμου προνοεί τα εξής:
«65. Οι λόγοι για τους οποίους Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής δύναται να προσβληθεί από πιστωτή σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 59, περιορίζονται χωρίς επηρεασμό των διατάξεων του άρθρου 68, στους ακόλουθους:
(α) Ότι ο χρεώστης έχει με τη συμπεριφορά του κατά τα δύο (2) έτη πριν από την έκδοση προστατευτικού διατάγματος σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 39, διευθετήσει τις οικονομικές του υποθέσεις με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να είναι ή να γίνει επιλέξιμος να υποβάλει αίτηση για Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής·
(β) δεν υπήρξε συμμόρφωση με τις διαδικαστικές απαιτήσεις του παρόντος Νόμου, περιλαμβανομένης της μη ύπαρξης τελεσίδικης απόφασης δικαστηρίου σε σχέση με την επαλήθευση σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 43, όπου αυτό εφαρμόζεται·
(γ) υπάρχει ουσιαστική ανακρίβεια ή παράλειψη στην Κατάσταση Προσωπικών Οικονομικών Στοιχείων, η οποία παραβλάπτει ουσιωδώς τα συμφέροντα του πιστωτή·
(δ) ο χρεώστης δεν πληρούσε τα κριτήρια επιλεξιμότητας που καθορίζονται στο άρθρο 35 όταν προτάθηκε το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής·
(ε) ο χρεώστης έχει διαπράξει αδίκημα που προβλέπεται στον παρόντα Νόμο το οποίο προκαλεί ουσιαστική βλάβη στον πιστωτή·
(στ) ο χρεώστης είχε συναλλαγή με πρόσωπο η οποία έγινε κατά την περίοδο τριών (3) ετών αμέσως πριν από την ημερομηνία καταχώρισης αίτησης για
έκδοση προστατευτικού διατάγματος, η οποία δεν έγινε έναντι αξιόλογης αντιπαροχής και η οποία συνέβαλε ουσιαστικά στην ανικανότητα του χρεώστη να αποπληρώσει τα χρέη του, εξαιρουμένων των χρεών τα οποία οφείλονται στα πρόσωπα με τα οποία ο χρεώστης είχε εισέλθει σε συναλλαγές οι οποίες δεν έγιναν έναντι αξιόλογης αντιπαροχής·
(ζ) ο χρεώστης έδειξε προτίμηση δολίως σε πρόσωπο, τηρουμένων των διατάξεων της οικείας νομοθεσίας, κατά την περίοδο των τριών (3) ετών αμέσως πριν από την ημερομηνία καταχώρισης αίτησης για έκδοση του προστατευτικού διατάγματος, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την ουσιαστική μείωση του διαθέσιμου ποσού για την πληρωμή των χρεών του, εξαιρουμένων των χρεών που οφείλονται στο πρόσωπο στο οποίο δόθηκε η δόλια προτίμηση.»
Τα κριτήρια επιλεξιμότητας για μη συναινετικό ΠΣΑ καταγράφονται στο άρθρο 72(1)-(3) και τα παραθέτω αυτούσια:
«72.-(1) Σε περίπτωση που Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής απορρίφθηκε από τη συνέλευση των πιστωτών, σύμφωνα με τις διατάξεις μη συναινετικό του Τίτλου ΙΙ του παρόντος Κεφαλαίου και πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις-
(α) [Διαγράφηκε]·
(β) τουλάχιστον ένας από τους πιστωτές του είναι εξασφαλισμένος πιστωτής, ο οποίος έχει εξασφάλιση επί της κύριας κατοικίας του χρεώστη η οποία βρίσκεται στη Δημοκρατία, η αγοραία αξία της οποίας δεν υπερβαίνει το ποσό των τριακοσίων πενήντα χιλιάδων ευρώ (€350.000)· και
(γ) η συνολική αξία των περιουσιακών στοιχείων του χρεώστη, εξαιρουμένης της κύριας κατοικίας του, δεν υπερβαίνει τις πεντακόσιες χιλιάδες ευρώ (€500.000)· και
(δ) [Διαγράφηκε]·
(ε) ο χρεώστης αδυνατεί να αποπληρώσει τα χρέη του λόγω χειροτέρευσης της οικονομικής του κατάστασης ως αποτέλεσμα γεγονότων ή καταστάσεων εκτός του ελέγχου του, τα οποία έχουν επισυμβεί από το 2009 και εντεύθεν και πριν από την αίτηση για έκδοση προστατευτικού διατάγματος σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 39, και είχαν ως αποτέλεσμα την ουσιαστική μείωση του εισοδήματός του κατά τουλάχιστον είκοσι πέντε τοις εκατόν (25%) ή περισσότερο· και
(στ) ο σύμβουλος αφερεγγυότητας έχει υπογράψει δήλωση με την οποία επιβεβαιώνει ότι, έχει την άποψη ότι-
(i) οι πληροφορίες που περιέχονται στην Κατάσταση Προσωπικών Οικονομικών Στοιχείων που ετοιμάστηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 28, εξ όσων ο ίδιος γνωρίζει ή οφείλει να γνωρίζει, είναι πλήρεις και ακριβείς· και
(ii) χρεώστης πληροί τα κριτήρια επιλεξιμότητας των άρθρων 35 και του παρόντος άρθρου για να αιτηθεί στο δικαστήριο για την έκδοση διατάγματος σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Τίτλου II παρόντος Τίτλου· και
(iii) ο χρεώστης έχει επιδείξει καλή πίστη ως προς την έγκριση συναινετικού Προσωπικού Σχεδίου Αποπληρωμής δυνάμει των διατάξεων του Τίτλου ΙΙ του παρόντος Κεφαλαίου, αλλά αυτή δεν κατέστη δυνατή· και
(iv) το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής που απορρίφθηκε από τους πιστωτές έχει ως αποτέλεσμα να θέσει τους πιστωτές στην ίδια ή σε καλύτερη θέση από αυτήν στην οποία θα βρίσκονταν οι εν λόγω πιστωτές, εάν η περιουσία του χρεώστη εδιατίθετο σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Πτώχευσης Νόμου, εξαιρουμένων των περιουσιακών στοιχειών που δεν διατίθενται και τηρουμένης της σειράς προτεραιότητας των χρεών· και
(v) τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 74, το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής προβλέπει ότι τα περιουσιακά στοιχεία του χρεώστη, εξαιρουμένης της κύριας κατοικίας του και ποσού για την κάλυψη των λογικών εξόδων διαβίωσης του ιδίου και των εξαρτώμενων μελών της οικογένειάς του, χρησιμοποιούνται για την εξυπηρέτηση των χρέων του,
ο χρεώστης δύναται να αιτείται μονομερώς στο δικαστήριο την έκδοση διατάγματος, με το οποίο να επιβάλλεται σε όλους τους πιστωτές το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής που απέρριψαν σε συνέλευσή τους σύμφωνα με τις διάταξεις του Τίτλου ΙΙ του παρόντος Κεφαλαίου:
Νοείται ότι, ο χρεώστης δύναται να υποβάλει αίτηση δυνάμει του παρόντος άρθρου στο δικαστήριο, μόνο ενόσω βρίσκεται σε ισχύ προστατευτικό διάταγμα το οποίο εκδίδεται δυνάμει του άρθρου 75:
Νοείται περαιτέρω ότι, ο χρεώστης οφείλει όπως υποβάλει την αίτησή του αυτή στο δικαστήριο, καλή τη πίστει.
(2) Για τους σκοπούς της παραγράφου (ε) του εδαφίου (1), τεκμαίρεται ότι οποιαδήποτε μείωση στα εισοδήματα την οποία υπέστη ο χρεώστης από το έτος 2012 και μέχρι την ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος Νόμου οφείλεται σε γεγονότα ή καταστάσεις εκτός του ελέγχου του χρεώστη και πιο συγκεκριμένα στην οικονομική κρίση, εκτός εάν ο πιστωτής μπορεί να αποδείξει, στο ισοζύγιο των πιθανοτήτων, ότι ο λόγος για τον οποίο ο χρεώστης αδυνατεί να αποπληρώσει τα χρέη του είναι άλλος από την οικονομική κρίση.
(3) Για τον καθορισμό της αγοραίας αξίας της κύριας κατοικίας για τους σκοπούς της παραγράφου (β) του εδαφίου (1), ακολουθείται η διαδικασία που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 44.»
Με τα πιο πάνω ως υπόβαθρο θα προχωρήσω να εξετάσω την υπό κρίση αίτηση.
Προβλήθηκαν οι λόγοι ένστασης (α),(δ),(ζ) και (ι), στη βάση των οποίων η αίτηση είναι αντικανονική και προσκρούει στους Διαδικαστικούς Κανονισμούς. Ως ο συνήγορος του χρεώστη εξειδίκευσε τις θέσεις του στην αγόρευση του, η Αιτήτρια προσπαθεί να καταστήσει το Δικαστήριο ως Εφετείο του εαυτού του, κάτι που δεν είναι επιτρεπτό στη βάση νομολογίας που παραθέτει. Εισηγείται ότι επί της ουσίας η Αιτήτρια δεν παραθέτει κανένα απολύτως νέο στοιχείο το οποίο θα μπορούσε να εξεταστεί εκ νέου από το Δικαστήριο. Με όλο το σέβας προς τον ευπαίδευτο συνήγορο δεν συμφωνώ με την εισήγηση του. Η παρούσα διαδικασία συνιστά ιδιόμορφη διαδικασία. Εξετάζοντας τους λόγους που παρατίθενται πιο πάνω με βάση τους οποίους ο πιστωτής μπορεί να υποβάλει την αίτηση του, μεταξύ των οποίων και η μη ικανοποίηση των κριτηρίων επιλεξιμότητας, κρίνω ότι το Δικαστήριο μπορεί να εξετάσει εκ νέου το βάσιμο της έκδοσης του επίδικου μονομερώς εκδοθέντος διατάγματος, πάντοτε στα πλαίσια της εξουσίας που του δίνει ο Νόμος, παρά το ότι το διάταγμα εκδόθηκε από ομόβαθμο Δικαστήριο. Το δικονομικό πλαίσιο εντός του οποίου η αίτηση εκδικάζεται προνοείται από τον περί Αφερεγγυότητας Φυσικών Προσώπων (Προσωπικά Σχέδια Αποπληρωμής και Διάταγμα Απαλλαγής Οφειλών) Διαδικαστικό Κανονισμό του 2016 και πιο συγκεκριμένα το άρθρο 24(α).
Προβάλλεται περαιτέρω με βάση τους λόγους ένστασης (γ),(η) και (θ) ότι η υπό κρίση αίτηση είναι καταχρηστική, κακόβουλη και καταπιεστική. Παρατηρώ ότι τα όσα προβάλλει στην αγόρευση του ο συνήγορος δεν υποστηρίζονται από σχετική μαρτυρία που να περιέχεται στην ένορκη δήλωση που στηρίζει την ένσταση. Κατ’ επέκταση δεν υπάρχουν ενώπιον του Δικαστηρίου συγκεκριμένα στοιχεία με βάση τα οποία να προκύπτει κακοπιστία ή κατάχρηση.
Με το λόγο ένστασης (ε) και στην ένορκη δήλωση του Συμβούλου αφερεγγυότητας που συνοδεύει την ένσταση προβάλλεται ότι η οικονομική κατάσταση του χρεώστη έχει δυσμενώς επηρεαστεί και ότι τα εισοδήματα και ο μισθός του έχουν ουσιαστικά μειωθεί, ως ορίζει η πιο πάνω νομοθεσία. Ο κος Κουλίας εισηγήθηκε ότι με βάση τις επισυνημμένες καταστάσεις κοινωνικών ασφαλίσεων και την παρα.27 στην ένορκη δήλωση στην ένσταση προκύπτει σαφώς ότι τα εισοδήματα του χρεώστη μειώθηκαν πέραν του 25% για δύο έτη, συγκεκριμένα για το 2014 και 2015. Πρόσθετα, αποτέλεσε επιχείρημα του ότι για πέραν των δύο ετών τα εισοδήματα του ήταν μειωμένα λόγω και των μειωμένων εισοδημάτων της συζύγου του, πέραν του 40% από το 2014 και εντεύθεν. Επίσης, προωθήθηκε εκ μέρους του χρεώστη η θέση ότι το σημερινό χρέος του τελευταίου προς τους πιστωτές του προέκυψε αποκλειστικά ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης.
Οι συνήγοροι των Αιτητών αντιτείνουν ότι ο χρεώστης δεν έχει προσκομίσει επαρκή μαρτυρία που να ικανοποιεί τα κριτήρια του άρθρου 72(1)(ε), αντιθέτως, σύμφωνα με την κατάσταση κοινωνικών ασφαλίσεων και το πιστοποιητικό πληρωμής από τον εργοδότη του για το έτος 2022 που έχει παρουσιάσει, παρουσιάζεται αύξηση των εισοδημάτων του μετά το έτος 2009. Σύμφωνα με τους συνηγόρους, ο συνυπολογισμός της μείωσης των εισοδημάτων της συζύγου του χρεώστη στερείται νομικού ή άλλου ερείσματος. Ήταν, πρόσθετα, η θέση τους ότι η μείωση των ετών 2014-2015 στα εισοδήματα του χρεώστη δεν ικανοποιεί την απαιτούμενη εκ του πιο πάνω άρθρου του Νόμου μείωση του 25%.
Από μελέτη των Καταστάσεων Κοινωνικών Ασφαλίσεων του Τεκμηρίου 12 οι οποίες αναπαράγονται στον συγκριτικό πίνακα στην παρα.27 της ένορκης δήλωσης στην αίτηση για τα έτη 2009-2023 προς διαπίστωση των εισοδημάτων του χρεώστη, παρατηρώ ότι προκύπτει πράγματι μείωση των εισοδημάτων του χρεώστη ύψους 42% κατά το έτος 2014 και 34% κατά το έτος 2015. Παρατηρείται επίσης ότι κατά το έτος 2009 τα εισοδήματα του χρεώστη ανέρχονταν σε €17.376 ενώ κατά το έτος 2022 στο ποσό των €19.421, παρουσιάζοντας αύξηση 12%. Ενόψει τούτου είναι προφανές ότι η μείωση των ετών 2014-2015 δεν μπορεί να αποτελέσει ουσιαστική μείωση του εισοδήματος του χρεώστη η οποία να τον εμποδίζει να αποπληρώνει τα χρέη του εντός της έννοιας του άρθρου 72(1)(ε). Για να ικανοποιηθεί το κριτήριο του εν λόγω άρθρου θεωρώ ότι η ελάχιστη μείωση του 25% στα εισοδήματα του χρεώστη δεν θα πρέπει να είναι αποσπασματική αλλά να προκύπτει από τη συνολική περίοδο που λαμβάνονται εισοδήματα. Δεν βρίσκει έρεισμα στη λογική να απομονώνονται επιλεκτικά δύο χρόνια κατά τα οποία υπήρξε μείωση πέραν του 25% ενώ κατά τα επόμενα χρόνια να μην υπήρξε καθόλου μείωση. Σκοπός του Νομοθέτη ήταν να θεσπίσει μηχανισμό εκεί όπου έχει επέλθει σημαντική συνολική μείωση στα εισοδήματα του χρεώστη, η οποία έχει καθοριστεί νομοθετικά.
Η εισήγηση ότι κατά την εξέταση των προνοιών του άρθρου 72(1)(ε) θα πρέπει να συνυπολογιστούν και τα εισοδήματα της συζύγου του δεν με βρίσκει σύμφωνη. Το εν λόγω άρθρο αναφέρεται ρητά στην μείωση εισοδημάτων του χρεώστη και χειροτέρευση της κατάστασης του και όχι του χρεώστη και της συζύγου του ή του οικογενειακού εισοδήματος. Θεωρώ ότι η ορθή ερμηνεία του άρθρου θα πρέπει να είναι αυτή εφόσον το άρθρο είναι σαφές και στις λέξεις θα πρέπει να αποδοθεί η συνήθης τους έννοια (Βλ. Συνεργατική Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων Λτδ και Γιώργος Παντέλα, Πολ.Εφ.αρ.159/2021,ημερ.1.12.2023). Εξάλλου αν ο νομοθέτης είχε πρόθεση να επεκτείνει την εμβέλεια του άρθρου σε άλλα μέλη της οικογένειας θα το καθόριζε ρητά. Ακόμα όμως και αν η πιο πάνω κατάληξη μου θεωρηθεί λανθασμένη, με βάση το άθροισμα των εισοδημάτων τόσο του χρεώστη όσο και της συζύγου του δεν προκύπτει η απαιτούμενη μείωση που προνοεί το πιο πάνω άρθρο. Στην παρα.11(iii) της ένορκης δήλωσης του χρεώστη ο τελευταίος ισχυρίζεται ότι κατά το έτος 2014 το μικτό εισόδημα του ιδίου και της συζύγου του μειώθηκε σε €14.599 σε σχέση με το 2009 που ήταν € 32.053, δηλαδή πέραν του 50%. Η μείωση αυτή όμως παρατηρείται μόνο για το έτος 2014 αφού σε άλλα έτη σε σχέση με το έτος 2009 υπήρξε μικρότερη μείωση (βλ. π.χ. το έτος 2021 κατά το οποίο τα μικτά εισοδήματα ήταν €28.028) ενώ κατά το έτος 2016 υπήρξε αύξηση σε σχέση με το 2009. Η εικόνα της μείωσης θα πρέπει όμως, κατά την κρίση μου, να προκύπτει από τη συνολική περίοδο και όχι από κάποιο συγκεκριμένο έτος ή έτη που βοηθούν την υπόθεση.
Οι Αιτητές προσβάλλουν επίσης το επίδικο ΠΣΑ τόσο στη βάση του άρθρου 65(γ) αφού αυτό δεν τηρούσε σύμφωνα με τον ισχυρισμό τους τις υποχρεωτικές προϋποθέσεις του άρθρου 46(2)(δ) όσο και στη βάση του άρθρου 73(1). Στα εν λόγω άρθρα αναφέρεται ουσιαστικά ότι οι όροι του ΠΣΑ πρέπει να έχουν ως αποτέλεσμα να θέσουν τους πιστωτές στην ίδια ή καλύτερη θέση στην οποία αυτοί θα ευρίσκονταν εάν η περιουσία του χρεώστη διατίθετο σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Πτωχεύσεως Νόμου. Είναι η θέση των Αιτητών ότι ο χρεώστης δεν έχει αποδείξει ότι το επίδικο ΠΣΑ πληροί τις αναγκαίες προϋποθέσεις και ότι δεν αναφέρεται σε ακριβή στοιχεία για να εξακριβωθεί με βεβαιότητα η οικονομική του βιωσιμότητα. Σύμφωνα με τους Αιτητές δεν υπάρχει τεκμηριωμένη εξήγηση ή ανάλυση που να αποδεικνύει ότι τα προβλεπόμενα ποσά πληρωμών θα μπορούν να εξασφαλιστούν αδιάκοπα για το καθορισμένο από το ΠΣΑ χρονικό διάστημα ενώ δεν υπολογίζονται σημαντικοί παράγοντες οι οποίοι θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη. Ως επίσης ισχυρίζονται οι Αιτητές ο Σύμβουλος Αφερεγγυότητας δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψιν στους υπολογισμούς τις πιθανές αυξήσεις των λογικών εξόδων διαβίωσης της οικογένειας του χρεώστη αλλά ούτε και την επερχόμενη μείωση των εισοδημάτων του χρεώστη με την συνταξιοδότηση του. Συγκεκριμένα, αναφέρουν ότι στο επιβληθέν ΠΣΑ 07/2022 φαίνεται ότι έχει ληφθεί ως δεδομένο πως για τα 5 προσεχή και συνεχή ερχόμενα έτη καθώς και σε βάθος χρόνου, τα οικονομικά δεδομένα του Χρεώστη και οι οικονομικές ανάγκες αυτού και της οικογενείας του θα παραμείνουν σταθερά, χωρίς να συνυπολογίζεται το γεγονός πως εντός της εν λόγω περιόδου ενδεχομένως να υπάρχουν διαφοροποιήσεις ως προς τα έσοδα και έξοδα της οικογένειας. Σαφές παράδειγμα σύμφωνα με την εισήγηση τους είναι ο υιός του ηλικίας 11 ετών, του οποίου τα λογικά έξοδα διαβίωσης θα αυξηθούν εντός των προσεχών 5 ετών αφού θα είναι στην ηλικία των 15 ετών και άνω. Επιπρόσθετα, οι αποπληρωμές επεκτείνονται στο 68ο έτος της ηλικίας του Χρεώστη, ο οποίος είναι ήδη 40 ετών, και του οποίου τα προσωπικά εισοδήματα είναι μόλις αρκετά για να καλύψουν τα λογικά έξοδα διαβίωσης της οικογένειας του. Δεν παρατίθεται στο ΠΣΑ οποιαδήποτε επεξήγηση ή εξασφάλιση για την δυνατότητα αποπληρωμής και καταβολής δόσης ύψους €900, σε αυτή την ηλικία, αφού τα εισοδήματα του θα έχουν μειωθεί σημαντικά με την συνταξιοδότηση του και θα έχουν αυξηθεί σημαντικά και τα λογικά έξοδα διαβίωσης του αφού ένα από τα τέκνα του θα είναι σε ηλικία σπουδών. Ο συνήγορος του χρεώστη στην αγόρευση του εισηγείται ότι το ΠΣΑ δικαιολογεί ξεκάθαρα το πως οι Αιτητές καθίστανται σε καλύτερη θέση παρά αν προχωρούσαν στη βάση του περί Πτωχεύσεως Νόμου.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι το κατά πόσο έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου επαρκή στοιχεία που να το ικανοποιούν ότι το επίδικο ΠΣΑ είναι βιώσιμο. Η κάθε περίπτωση εξετάζεται με βάση τα δικά της γεγονότα, έχοντας υπόψη τόσο τις πρόνοιες του άρθρου 35(1)(γ), δηλαδή την εύλογη προοπτική με το σχέδιο να διευκολυνθεί ο χρεώστης να καταστεί φερέγγυος σε περίοδο όχι μεγαλύτερη των πέντε ετών, όσο και τις πρόνοιες του άρθρου 46(στ), ότι δηλαδή το ΠΣΑ δεν περιέχει όρους οι οποίοι απαιτούν από τον χρεώστη να κάνει πληρωμές τέτοιου ύψους ώστε να μην έχει στη διάθεση του ικανοποιητικό εισόδημα για τα λογικά έξοδα διαβίωσης του ίδιου και των μελών της οικογένειας του εκτός αν συναινεί ρητά. Σε σχέση με το υπό κρίση θέμα βοηθητικές είναι οι αποφάσεις του Ιρλανδικού Δικαστηρίου οι οποίες ερμηνεύουν τον πανομοιότυπο Ιρλανδικό Νόμο.(Βλ. In the Matter of Frank Mcnamara (A debtor) (2019) IEHC 622 και In the Matter of Keith Cremlin (A debtor) (2021) IEHC 80. Στην Mcnamara (πιο πάνω) υιοθετήθηκε το ακόλουθο απόσπασμα:
“A court must be satisfied taking all matters into account that the proposed PIA enables the creditors to recover the debts due to them to the extent of the means of the debtor. The “means” engaged are present income and capital assets and not the projected means at a time so far into the future that the test is based on hypotheses or conjecture. There may on the other hand be circumstances where future certain or ascertainable means are to be brought into account.”
Εξετάζοντας τα ενώπιον μου στοιχεία διαφαίνεται ότι σύμφωνα με το ΠΣΑ η αρχική δόση που θα πληρώνει ο χρεώστης των €372 για 5 χρόνια θα αυξηθεί μετέπειτα για τα επόμενα 23 χρόνια σε €900. Είναι γεγονός ότι ουδεμία εξήγηση ή τεκμηρίωση έχει προσφερθεί είτε από τον χρεώστη είτε από τον Σύμβουλο του σε σχέση με τη δυνατότητα του χρεώστη να πληρώνει δόση πέραν της διπλάσιας. Ουδεμία δε αναφορά γίνεται σε σχέση με τον τρόπο που ο χρεώστης θα πληρώνει το εν λόγω ποσό μετά τη συνταξιοδότηση του. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο χρεώστης είναι πατέρας δύο τέκνων, 4 και 11 ετών τα οποία μεγαλώνοντας θα έχουν αυξημένα έξοδα, δεν έχουν παρουσιαστεί στοιχεία ή υπολογισμοί σε σχέση με το πως θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες του σχεδίου, ειδικότερα, πως θα είναι εφικτή η διασφάλιση του μηνιαίου ποσού του ΠΣΑ.
Παρεμβάλλω στο σημείο αυτό ότι ουδεμία αναφορά γίνεται από τον χρεώστη για τη μελλοντική οικονομική του κατάσταση. Δεν είναι αρκετό να παρατίθενται απλώς ποσά από τα οποία να προκύπτει δυνατότητα πληρωμής μηνιαίων δόσεων. Επιβάλλεται να δικαιολογείται ότι τα πιο πάνω ποσά εμπίπτουν στα πλαίσια της λογικής και πραγματικής ανάγκης διαβίωσης της συγκεκριμένης οικογένειας του χρεώστη.
Ως αποτέλεσμα των πιο πάνω, δεν έχει καταδειχθεί ότι το επίδικο ΠΣΑ θα είναι βιώσιμο και ότι οι Αιτητές θα βρίσκονται στην ίδια ή καλύτερη θέση στην οποία θα βρισκόταν αν η περιουσία του χρεώστη διατίθετο σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Πτωχεύσεως Νόμου.
Με βάση όλα τα πιο πάνω κρίνω ότι η αίτηση θα πρέπει να έχει επιτυχή κατάληξη, χωρίς να χρήζουν εξέτασης τα υπόλοιπα ζητήματα που έχουν εγείρει οι δικηγόροι των Αιτητών.
Το Διάταγμα ημερομηνίας 15/02/2023 με το οποίο επιβλήθηκε στους Αιτητές το επίδικο ΠΣΑ ακυρώνεται. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ των Αιτητών και εναντίον του Καθ΄ ου η αίτηση ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.): …………………………
Μ. Παπαϊωάννου, Α.Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο