ΕΝ ΤΩ ΕΠΑΡΧΙΑΚΩ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩ ΛΑΡΝΑΚΑΣ Αριθ. Αγωγής: 154/23
Ενώπιον: Μ.Π. Μιχαήλ, Προσ. Ε.Δ.
Μεταξύ:
RADONJIC DEJAN, Αρ. Διαβατηρίου [ ]
Ενάγοντας
και
- AYUB KAMIL, Αρ. Διαβατηρίου [ ]
- Φανουρία Σοφοκλέους, Α.Δ.Τ [ ]
Εναγόμενοι
Ημερομηνία: 30/05/24
Για τον Εναγόμενο 1/Αιτητή: ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΔΕΠΕ
Για τον Ενάγοντα/ Καθ’ ού η Αίτηση: ΑΝΤΩΝΗΣ Κ. ΚΑΡΑΣ ΔΕΠΕ
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΕ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 22/11/23
I. Εισαγωγή:
1. O Ενάγοντας καταχώρησε την παρούσα αγωγή στις 27/01/23 αξιώνοντας από τους Εναγόμενους μεταξύ άλλων αποζημιώσεις ύψους €16,100 δυνάμει των διατάξεων του αδικαιολόγητου πλουτισμού. Εν ολίγοις, αντικείμενο της παρούσας αγωγής αποτελούν κατακρατηθέντα ενοίκια τα οποία προπλήρωσε ο Ενάγοντας στον Εναγόμενο 1, δυνάμει σύμβασης ενοικίασης ημερομηνίας 07/08/2022. Η σύμβαση ενοικίασης, εξ’ όσων δικογραφείται, παραβιάστηκε από τους Εναγόμενους αφού έλαβαν κατοχή της κατοικίας πριν την λήξη της ενοικιαστικής σχέσης και χωρίς την άδεια του Ενάγοντα.
2. Στις 28/04/23 καταχωρήθηκε από πλευράς Ενάγοντα αίτηση για επίδοση της αγωγής εκτός δικαιοδοσίας, όπως επίσης και για υποκατάστατο επίδοση της αγωγής μέσω της εφαρμογής ανταλλαγής μηνυμάτων «WhatsΑpp». Η αίτηση εγκρίθηκε, τα αιτούμενα διατάγματα εκδόθηκαν και ο Ενάγοντας προχώρησε με την υποκατάστατο επίδοση του κλητηρίου στις 05/05/23.
3. Ένεκα της μη καταχώρησης σημειώματος εμφάνισης από πλευράς του Εναγομένου 1, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, ο Ενάγοντας προχώρησε με εξασφάλιση ερήμην απόφασης εναντίον του, στις 21/06/23, για το ποσό των €16,100 πλέον τόκους και έξοδα.
4. Τέλος ο Ενάγοντας έλαβε μέτρα εκτέλεσης εναντίον του Εναγομένου 1, με αποτέλεσμα να κατάσχει δυνάμει δικαστικού διατάγματος ημερομηνίας 12/10/23, το ποσό των €2,486.06 από το τραπεζικό λογαριασμό του Εναγόμενου 1, στο πλαίσιο διαδικασίας κατάσχεσης εις χείρας τρίτου ( Κεφ. 6 Μέρος VII).
5. Ο Εναγόμενος 1 καταχώρησε σημείωμα εμφάνισης στις 20/10/23 ενώ στις 22/11/2023 καταχωρήθηκε η παρούσα αίτηση.
II. Η Αίτηση:
6. Με την παρούσα αίτηση ο Αιτητής αιτείται σειρά διαταγμάτων ως ακολούθως:
Α. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να ακυρώνεται και/ή να παραμερίζεται το κλητήριο ένταλμα στην παρούσα αγωγή.
Β. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να απορρίπτεται και/ή να αναστέλλεται (stay) η παρούσα αγωγή και/ή οποιαδήποτε περαιτέρω διαδικασία στην παρούσα αγωγή.
Γ. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να ακυρώνεται και/ή να παραμερίζεται το διάταγμα του Δικαστηρίου ημερ. 28/04/2023 με το οποίο διατάχθηκε η επίδοση εκτός δικαιοδοσίας , η υποκατάστατη επίδοση του κλητηρίου εντάλματος δια της εφαρμογής «Whatsapp» και η επίδοση οποιονδήποτε μεταγενέστερων εγγράφων δια της ανάρτησης στον πίνακα του Δικαστηρίου.
Δ. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να παραμερίζεται και/ή να ακυρώνεται η επίδοση του κλητηρίου εντάλματος δια της εφαρμογής «Whatsapp» ως αντικανονική και/ή παράτυπη.
Ε. Διάταγμα του Δικαστηρίου το οποίο να ακυρώνει και/ή παραμερίζει (set aside) την εκδοθείσα υπ’αυτού απόφαση ημερ. 21/06/2023 στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγή εναντίον του εναγομένου 1- αιτητή.
Στ. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να παραμερίζονται και/ή να ακυρώνονται και/ή να αναστέλλονται όλες οι διαδικασίες και/ή όλα τα έγγραφα και/ή διατάγματα και/ή αποφάσεις και/ή επιδόσεις και/ή άλλως πως τα οποία αφορούν τον εναγόμενο 1- αιτητή στα πλαίσια της παρούσας αγωγής.
Ζ. Οποιαδήποτε περαιτέρω και/ή άλλη θεραπεία το Σεβαστό Δικαστήριο ήθελε κρίνει εύλογη και δίκαια.
Η. Έξοδα πλέον ΦΠΑ, πλέον έξοδα επίδοσης.
7. Η αίτηση υποστηρίζεται από την Ένορκη Δήλωση του κ. Ρ. Βασιλέα. Στην εν λόγω δήλωση παρατίθεται με λεπτομέρεια το ιστορικό της παρούσας υπόθεσης μέχρι σήμερα, όπως προκύπτει από το φάκελο του Δικαστηρίου. Εν συντομία αναφέρει τα εξής:
7.1. Ο Εναγόμενος 1 έλαβε γνώση για την κατάσχεση του ποσού των €2,468.06 από τον τραπεζικό του λογαριασμό, στις 19/10/23 και αμέσως επικοινώνησε με τους Δικηγόρους του. Αναφορικά με την επίδοση του κλητηρίου στον Εναγόμενο 1, αναφέρει ότι αυτή δεν έγινε σύμφωνα με τις διατάξεις της Σύμβασης της Χάγης η οποία διέπει την επίδοση εγγράφων στο Ισραήλ όπου διέμενε ο Εναγόμενος 1. Επίσης, ως αναφέρει, στον Εναγόμενο επιδόθηκε λανθασμένα αντίγραφο του κλητηρίου και όχι ειδοποίηση κλητηρίου, σύμφωνα με τη Δ.6 Θ. 6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Δεν αρνείται ό ομνύοντας ότι ο Εναγόμενος 1, έλαβε την επίδοση του κλητηρίου μέσω της εφαρμογής whatsapp, όπως όμως αναφέρει θεώρησε ότι αυτό αποτελούσε ανεπιθύμητη αλληλογραφία και το διέγραψε αφού πρώτα το φωτογράφησε για να το δείξει στους φίλους του αφού το θεώρησε παράξενο. Ο Εναγόμενος έδρασε χωρίς καθυστέρηση μετά που ενημερώθηκε για την εναντίον του διαδικασία.
7.2. Ο Εναγόμενος ισχυρίζεται ότι έχει καλή υπεράσπιση στην παρούσα αγωγή η οποία θα ήταν άδικο να μην ακουστεί. Συγκεκριμένα, εξ’ όσων αναφέρει ο ίδιος δεν είναι ο ιδιόκτητης του ενοικιασθέντος από τον Ενάγοντα ακινήτου και ότι ουδέποτε υπήρξε συμβατική σχέση μεταξύ του ιδίου με τον Ενάγοντα. Η πραγματική ιδιοκτήτρια του ακινήτου είναι η κα Asaf, παραπέμποντας μάλιστα σε σχετικό τίτλο ιδιοκτησίας, γεγονός που εξ’ όσων ισχυρίζεται ήταν εκ των προτέρων γνωστό στον Ενάγοντα.
7.3. Επίσης, ο Ενάγοντας όντως κατέβαλε προκαταβολικά 11 μηνών ενοίκια για το επίδικο ακίνητο, κατόπιν όμως διαπραγμάτευσης μεταξύ των συμβαλλομένων και σχετικής έκπτωσης που έλαβε ο Ενάγοντας εξαιτίας ακριβώς της προκαταβολικής εξόφλησης ενοικίων 11 μηνών.
7.4. Σε περίπτωση πρόωρης αποχώρησης του Ενάγοντα από το ακίνητο, ο Αιτητής εκ μέρους της ιδιοκτήτριας του ακινήτου θα δικαιούτο να κατακρατήσει το ντεπόζιτο ύψους €2,300 ως προκαθορισμένες αποζημιώσεις για τα έξοδα συντήρησης του κήπου, της πισίνας και των λογαριασμών, μέχρι το τέλος της περιόδου ενοικίασης.
7.5. Ο ομνύοντας αναφέρει ότι περί τον Ιανουάριο του 2023 υπήρξε διαπραγμάτευση μεταξύ των διαδίκων προκειμένου να τερματιστεί πρόωρα η ενοικίαση του ακινήτου, χωρίς όμως επιτυχία. Μάλιστα ισχυρίζεται ότι η διαπραγμάτευση τελείωσε με τον Ενάγοντα να αναφέρει τελικώς ότι θα κρατήσει το σπίτι καθ’ όλη τη διάρκεια της ενοικίασης και τον ίδιο τον Καθ’ ού η Αίτηση να συμφωνεί. Το γεγονός αυτό εξ’ όσων αναφέρει δεν αποκαλύφθηκε στο Δικαστήριο. Ο Αιτητής επίσης συνέχισε να αποστέλλει σχετικούς λογαριασμούς που αφορούσαν το ακίνητο στον Ενάγοντα, προκειμένου ο τελευταίος να προχωρήσει στην εξόφληση τους, χωρίς όμως τελικά να το πράξει.
7.6. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων ο ίδιος ο Ενάγοντας έδωσε το δικαίωμα τόσο στον Αιτητή όσο και στην Εναγόμενη 2 να επισκέπτονται το ακίνητο, αφού ο ίδιος εγκατέλειψε την Κύπρο και το ακίνητο ήταν άδειο. Για το σκοπό αυτό ο Ενάγοντας άφησε κλειδιά του ακινήτου σε γειτονικό άτομο. Ο ίδιος ο Ενάγοντας άλλαξε γνώμη αργότερα ζητώντας από την Εναγόμενη 2 να παραδώσει τα κλειδιά του ακινήτου στους Δικηγόρους του Ενάγοντα. Επί του προκειμένου μάλιστα επισυνάπτεται ως Τεκμήριο Στ, Ένορκη Δήλωση της Εναγομένης 2, η οποία ουσιαστικά επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του ομνύοντα.
7.7. Προς επίρρωση της θέσης του ο ομνύοντας κατέθεσε τα εξής έγγραφα ως τεκμήρια:
Τεκμήριο Α: Ιστορικό μηνυμάτων μεταξύ Ενάγοντος και Αιτητή
Τεκμήριο Β: Αντίγραφο στιγμιότυπου οθόνης κινητού
Τεκμήριο Γ: Αλληλογραφία μεταξύ Δικηγόρων των διαδίκων
Τεκμήριο Δ: Τίτλος ιδιοκτησίας του επίδικου ακινήτου.
Τεκμήριο Ε: Αποδείξεις χρεώσεων και πληρωμών αναφορικά με το ακίνητο.
Τεκμήριο Στ: Ένορκη Δήλωση Εναγομένης 2.
Τεκμήριο Ζ: ¨Ένορκη Δήλωση κ. Π. Χρίστου, συζύγου Εναγομένης 2.
- Η Ένσταση:
8. Η πλευρά των Εναγόντων καταχώρησε Ειδοποίηση Ένστασης, στην οποία περιλαμβάνονται οι εξής επτά (7) Λόγοι Ένστασης:
8.1. Η αγωγή επιδόθηκε στον Εναγόμενο 1 σύμφωνα με τη Σύμβαση της Χάγης και εν πάση περιπτώσει δεν επηρεάστηκε το δικαίωμα του να παρουσιαστεί στο Δικαστήριο και να εγείρει την υπεράσπιση του.
8.2. Η Αίτηση είναι καταχρηστική και παραπλανητική και συντεταγμένη επί σκοπού καταστρατήγησης της ορθής απονομής δικαιοσύνης.
8.3. Δεν πληρούνται τόσο οι τυπικές όσο και οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για την έκδοση των Αιτούμενων Διαταγμάτων.
8.4. Καταστρατηγείται η αρχή της δίκης εντός εύλογου χρόνου που καταλαμβάνει και το στάδιο της εκτέλεσης μίας δικαστικής απόφασης.
8.5. Ο Εναγόμενος Αιτητής δεν έχει δώσει εύλογο ή/και καλό λόγο για την παράλειψη του να εμφανιστεί και/ή να καταχωρήσει σημείωμα εμφάνισης.
8.6. Η Αίτηση δεν καταδεικνύει την ύπαρξη καλής και/ή συζητήσιμης υπεράσπισης επί της ουσίας της υπόθεσης.
8.7. Η μη εμφάνιση στην Αγωγή και η μη έγκαιρη λήψη μέτρων για ακύρωση της εναντίον του Εναγομένου 1 – Αιτητή απόφασης ισοδυναμεί με παντελή έλλειψη σεβασμού και ταυτόχρονα περιφρόνησης της δικαστικής διαδικασίας με τρόπο ώστε να μην δικαιολογείται η έγκριση της υπό κρίσης αίτησης στη βάση οποιασδήποτε υπεράσπισης ή κάτω από οποιεσδήποτε προϋποθέσεις.
9. Η Ένσταση υποστηρίζεται από την Ένορκη δήλωση της κας Χριστίνας Μαρσέλλου. Επί της ουσίας αναφέρει τα εξής:
9.1. Αναφορικά με την επίδοση του κλητηρίου στον Εναγόμενο 1, η ομνύουσα αναφέρει ότι η μοναδική οδός επικοινωνίας με τον Εναγόμενο 1 στο εξωτερικό, ήταν μέσω του κινητού του τηλεφώνου (παράγραφος 11.7 και 12). Εάν ο Εναγόμενος ήθελε η επικοινωνία μαζί του να γίνεται ταχυδρομικώς, όφειλε να το καθορίσει και τα σχετικά στοιχεία επικοινωνίας του (παράγραφος 9). Ακολούθως αναφέρει ότι η επίδοση, έγινε κατά τρόπο νομότυπο και σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης αφού η επίδοση με εναλλακτικούς τρόπους είναι επιτρεπτή από την τελευταία. Ως προς το γεγονός ότι στον Εναγόμενο 1 επιδόθηκε αντίγραφο του κλητηρίου και όχι ειδοποίηση του κλητηρίου, αυτό δεν είναι παρά απλή παρατυπία που δεν επηρέασε το οποιοδήποτε δικαίωμα του.
9.2. Η ομνύουσα απορρίπτει τον ισχυρισμό του Εναγομένου 1/ Αιτητή ως προς το χρόνο που έλαβε γνώση της εναντίον του διαδικασίας, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι η επίδοση του διατάγματος κατάσχεσης εις χείρας τρίτου στην Τράπεζα του Εναγομένου έγινε στις 06/07/23, συνεπώς η ενημέρωση του από την Τράπεζα του θα έλαβε χώρα περί εκείνων των ημερών.
9.3. H ομνύουσα απορρίπτει επίσης τον ισχυρισμό του Αιτητή περί καλής υπεράσπισης στην παρούσα αγωγή, επαναλαμβάνοντας τους ισχυρισμούς του Ενάγοντα ότι ο Αιτητής παρουσιαζόταν ως ο ιδιοκτήτης του ακινήτου στον Ενάγοντα και όχι κάποιο τρίτο πρόσωπο, ενώ ο Αιτητής, μέσω της Εναγομένης 2, κατέλαβε την κατοχή του ακινήτου, χωρίς την άδεια του Ενάγοντα, αφού πρώτα απέσπασε τα κλειδιά του ακινήτου με απειλές και ψευδείς παραστάσεις από συγκεκριμένο πρόσωπο που τα κατείχε.
9.4. Προς ενίσχυση των ισχυρισμών της καταθέτει ως τεκμήρια τα εξής έγγραφα:
Τεκμήριο Α: Γραπτά μηνύματα μεταξύ Ενάγοντος και Εναγόμενης 2.
Τεκμήριο Β: Φωτογραφικό υλικό κατά την είσοδο της Εναγομένης 2 στο ακίνητο.
Τεκμήρια Γ και Δ : Στιγμιότυπα από το κινητό τηλέφωνο τρίτου προσώπου σχετικά με μηνύματα που φαίνεται να του απόστειλε η Εναγόμενη 2.
Τεκμήριο Ε: Στιγμιότυπο από το κινητό του Ενάγοντα στο οποίο φαίνεται να έχει προωθηθεί μήνυμα της Εναγομένης 2 στο τρίτο πρόσωπο που κατείχε τα κλειδιά του ακινήτου.
Τεκμήριο Στ: Επιστολή Δικηγόρων του Ενάγοντα στον Αιτητή ημερομηνίας 18/01/23.
Τεκμήριο Ζ: Μηνύματα μεταξύ Ενάγοντα και Εναγομένης 2.
Τεκμήριο Η: Σύμβαση ενοικίασης του ακινήτου μεταξύ Ενάγοντος και Εναγομένου 1
Τεκμήριο Θ: Μηνύματα Εναγομένης 2 μέσω κινητού τηλεφώνου ημερομηνίας 12/01/23.
Τεκμήριο Ι: Μηνύματα Εναγομένης 2 μέσω κινητού τηλεφώνου ημερομηνίας 13/01/23 και 17/01/23.
Τεκμήριο ΙΑ: Απαντητική επιστολή ημερομηνίας 26/01/23 εκ μέρους των δικηγόρων της Εναγομένης 2.
- Νομική Πτυχή και Κρίση Δικαστηρίου:
10. Έχω εξετάσει με προσοχή τις θέσεις των διαδίκων, όπως προκύπτουν από τις γραπτές αγορεύσεις των Δικηγόρων τους.
11. Οι νομικές αρχές που διέπουν τον παραμερισμό απόφασης λόγω μη καταχώρησης εμφάνισης από πλευράς Εναγομένου αποτυπώνονται στη Δ.17 Θ.10 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και στην πλούσια Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου στο θέμα αυτό .
12. Η Δ.17 Θ .10 αναφέρει το εξής:
"Where judgment is entered pursuant to any of the preceding Rules of this Order, it shall be lawful for the Court in a proper case to set aside or vary such judgment upon such terms as may be just."
13. Στη Νομολογία υπάρχει διάκριση μεταξύ αιτήσεων παραμερισμού αποφάσεων που λαμβάνονται κατόπιν κάποιας αντικανονικότητας (irregularly obtained judgment) και αποφάσεων που λαμβάνονται νομότυπα (regularly obtained judgment). Η σημασία της διάκρισης έγκειται στο γεγονός ότι ενώ οι αντικανονικές αποφάσεις παραμερίζονται δικαιωματικά ("ex dubito justitiae"), ο παραμερισμός νομότυπα εκδοθεισών αποφάσεων εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. ( βλ. Τσεσμελόγλου Κυριακή ν. Σοφοκλή Σοφοκλέους (2013) 1 ΑΑΔ 64)
14. Ο Αιτητής στην παρούσα υπόθεση εγείρει ζήτημα παραμερισμού της επίδικης απόφασης τόσο λόγω αντικανονικότητας στη λήψη της, αλλά ακόμα και αν ήθελε θεωρηθεί ως νομότυπα ληφθείσα, εγείρει ζήτημα παραμερισμού της καθ’ότι ως ισχυρίζεται πληρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις, με πρωταρχική την ύπαρξη καλής υπεράσπισης από μέρους του.
Α. Αναφορικά με το ζήτημα της αντικανονικότητας στη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι παρείσφρησε μία σειρά παρατυπιών στην διαδικασία λήψης της απόφασης με προεξάρχουσα την κακή επίδοση του κλητηρίου προς τον Εναγόμενο.
Προχωρώ να εξετάσω κατά προτεραιότητα το κατά πόσο η επίδοση στον Εναγόμενο ήταν παράτυπη. Η πλευρά του Αιτητή ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι στην προκειμένη περίπτωση η επίδοση του κλητηρίου είναι αντικανονική καθότι στον Εναγόμενο 1 επιδόθηκε κλητήριο ένταλμα αντί η ειδοποίηση του κλητηρίου, κατά παράβαση της Δ.6 θ. 6 των Θ.Π.Δ. Ισχυρίζεται επίσης ότι, κακώς και τα έγγραφα που επιδόθηκαν στον Εναγόμενο 1, δεν συνοδεύονταν από μετάφραση σε μία από τις επίσημες γλώσσες του Ισραήλ, δηλαδή Αγγλικά, Εβραϊκά ή Αραβικά.
Σύμφωνα με τη Δ.6 Θ. 6 των Θ.Π.Δ : 6. «When the defendant is neither a British subject nor in British Dominions, notice of the writ, and not the writ itself, is to be served upon him. Such notice shall be in Form 6.»
Στην προκειμένη περίπτωση όπως προκύπτει από τον ίδιο τον τίτλο της αγωγής ο Εναγόμενος 1, είναι Ισραηλινός υπήκοος, ενώ κατά τη στιγμή της επίδοσης του κλητηρίου της παρούσας αγωγής βρισκόταν εκτός της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συνεπώς, αναμφίβολα τύγχανε εφαρμογής στην περίπτωση του η Δ.6 θ.6 των Θ.Π.Δ και επομένως έπρεπε να επιδοθεί σε αυτόν η ειδοποίηση του κλητηρίου και όχι αντίγραφο του ίδιου του κλητηρίου.
Η Νομολογία του Ανωτάτου θεωρώ ότι είναι ξεκάθαρη αναφορικά με το παρόν ζήτημα και απαιτεί το παραμερισμό της επίδοσης σε περίπτωση που αντί της ειδοποίησης του κλητηρίου, επιδοθεί στον Εναγόμενο 1 το ίδιο το κλητήριο. Επί του προκειμένου παραπέμπω στην E-Philippou Ltd v. Littner Hampton Ltd (1984) 1 C.L.R. 716 όπου αναφέρθηκε ότι :
« The service of the copy of the writ on a foreign national outside the jurisdiction is a nullity. It may be set aside ex debito justitiae and we intend to do so. We shall set aside the order for service of the writ and the service of the writ on the defendants.»
(βλέπε επίσης απόφαση πλειοψηφίας στην CONSORTIA EUROPE LTD ν. FREGATA HOLDINGS LTD, Πολιτική Έφεση Αρ. 387/2011, 17/10/2014, ECLI:CY:AD:2014:A789)
Δεν παραβλέπω ότι με πρόσφατες αποφάσεις το Ανώτατο Δικαστήριο στην Alpha Bank Cyprus Ltd ν. Si Senh Dau και Άλλων (2013) 1 ΑΑΔ 1935 και ειδικότερα στην V.K.C. Quality Investments Ltd ν. Shammusi-Deen Alabi Shitta Bey (2014) 1 ΑΑΔ 475, ECLI:CY:AD:2014:A157 έκρινε ότι δεν είναι αναγκαία η επίδοση της ειδοποίησης του κλητηρίου όταν αυτή διενεργείται σε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με τον κανονισμό Ε.Κ 1393/07. Η παρούσα όμως περίπτωση διακρίνεται ουσιωδώς με τα γεγονότα των ανωτέρω αποφάσεων καθότι, εν αντιθέσει με τις ρηθείσες αποφάσεις, στην παρούσα περίπτωση, η επίδοση διενεργήθηκε στο Ισραήλ, δηλαδή σε τρίτο κράτος, μη μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνεπώς δεν τύγχανε εφαρμογής ο οποιοσδήποτε Ευρωπαϊκός Κανονισμός.
Εξίσου σημαντικό κρίνεται το γεγονός ότι στον Εναγόμενο δεν επιδόθηκε μετάφραση των προς επίδοση εγγράφων σε γλώσσα κατανοητή στον ίδιο. Αποτελεί πάγια θέση της Νομολογίας ότι το κύριο ζητούμενο σε αίτηση για υποκατάστατο επίδοση συνιστά το κατά πόσο ο προτεινόμενος υποκατάστατος τρόπος επίδοσης θα θέσει κατά λογική προοπτική, αν όχι βεβαιότητα, το κλητήριο υπόψη του Εναγομένου ( βλέπε σχετικά Φραγκέσκου ν. Γρηγορίου (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1765, Alpha Bank Cyprus Ltd v. Si Senh Dau κ.ά. (2013) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1935, RENAT FATKHULLIN κ.α. v. IPTP LIMITED, Πολιτική Έφεση Αρ. E104/2017, E105/2017, 8/12/2023, SERGEI PETROVICH POYMANOV ν. ALETARRO LIMITED κ.α., Αρ. Αγωγής 3463/13, 29/4/2014 (πρωτόδικη απόφαση).
Το γεγονός ότι στον Εναγόμενο επιδόθηκαν τα προς επίδοση έγγραφα μόνο στην Ελληνική γλώσσα, καθιστούσε εκ των πραγμάτων αδύνατη τη λήψη γνώσης του περιεχομένου τους και δεν επέτρεπε την αποτελεσματική άσκηση των δικαιωμάτων του. Επί του προκειμένου παραπέμπω στην Alpha Bank Cyprus Ltd v. Si Senh Dau κ.ά. (2013) 1 Α.Α.Δ. 1935 όπου το Ανώτατο Δικαστήριο αναφέρει τα εξής σχετικά με τη περίπτωση ερημοδικίας Εναγομένου όταν σε αυτόν δεν προηγήθηκε επίδοση της μετάφρασης του εναρκτήριου της δίκης εγγράφου αλλά και του διατάγματος που καθόριζε το χρονικό διάστημα εντός του οποίου έπρεπε να καταχωρήσει εμφάνιση:
«Επίσης στην υπόθεση Weiss und Partner GbR v. Industrie-und Handelskammer Berlin, ανωτέρω, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεώρησε ότι η συμπερίληψη μεταφράσεων εγγράφων που είναι υποστηριχτικά του εναρκτηρίου της δίκης εγγράφου, δεν είναι απολύτως αναγκαία αν θα χαθεί πολύτιμος χρόνος για μετάφραση τους. Όπως ελέχθη, εναπόκειται στο εθνικό δικαστήριο να κρίνει αν το περιεχόμενο ενός εγγράφου εναρκτήριου της δίκης, επιτρέπει στον εναγόμενο να ασκήσει αποτελεσματικά τα δικαιώματα του και ειδικότερα κατά πόσον του επιτρέπει να αναγνωρίσει το αγώγιμο δικαίωμα και να αντιληφθεί ότι εκκρεμεί η δικαστική διαδικασία εναντίον του στο δικαστήριο. Εάν από την άλλη, το εθνικό δικαστήριο κρίνει ότι στα επισυναπτόμενα έγγραφα υπάρχουν πληροφορίες που πρέπει να έρθουν σε γνώση του εναγομένου, τότε το πρόβλημα της μη επίδοσης του εγγράφου, μπορεί να θεραπευθεί. Αν πρόκειται για μη μετάφραση και αυτή η παράλειψη επιλύεται με βάση το εθνικό διαδικαστικό δίκαιο, έχοντας πάντοτε υπόψη την ανάγκη για διαφύλαξη της αποτελεσματικότητας του Ευρωπαϊκού Κανονισμού (βλ. παραγράφους 74-76 του σκεπτικού της απόφασης).
Σχετικές είναι επίσης οι υποθέσεις Trustor AB v. Barclays Bank Plc & Ors [2001] EWCA Civ. 398 και Harris Calnan Construction Co Ltd v. Ridgewood (Kensington) Ltd, ανωτέρω και στις οποίες παρόμοιες παρατυπίες, αν και ουσιαστικές, θεωρήθηκαν ότι θα μπορούσαν μέσα στο αντίστοιχο πνεύμα του Καν. 44/2001 να θεραπευθούν, παρά να αφεθούν να οδηγήσουν σε ακύρωση της επίδοσης. Βέβαια σε περίπτωση που οι Εφεσίβλητοι δεν εμφανίζονταν εγκαίρως και λόγω της παράλειψης τους εκδίδετο απόφαση εναντίον τους, τότε η παράλειψη των Εφεσειόντων να συμπεριλάβουν και μετάφραση του διατάγματος, ενδεχομένως να αποκτούσε εντελώς διαφορετική διάσταση, εφόσον το κλητήριο ένταλμα διέτασσε όπως η εμφάνιση γίνει μέσα σε 10 μέρες από την επίδοση, ενώ το διάταγμα μέσα σε 60 μέρες από την επίδοση. Όμως στην προκειμένη περίπτωση οι Εφεσίβλητοι δεν ερημοδίκησαν, αλλά εμφανίστηκαν ενώπιον του δικαστηρίου, έστω και υπό διαμαρτυρία. Γι' αυτό θεωρούμε ότι και η συγκεκριμένη παράλειψη θα μπορούσε να θεραπευθεί για τους ίδιους λόγους που έχουμε ήδη αναφέρει, με την εκ των υστέρων αποστολή πιστής μετάφρασης του διατάγματος στους Εφεσίβλητους. Το διάταγμα, μόνο με την επίδοση του μαζί με μετάφραση θα είχε ισχύ έναντι των Εφεσιβλήτων, σύμφωνα με τη Δ.48 θ.12.»
( τονισμός δικός μου)
Η πλευρά του Ενάγοντα/ Καθ’ όυ η Αίτηση, ισχυρίζεται ότι ο Εναγόμενος απεμπόλησε το δικαίωμα του να αμφισβητήσει την επίδοση του κλητηρίου καθ’ ότι καταχώρησε σημείωμα εμφάνισης, όχι υπό διαμαρτυρία. Παραπέμπουν μάλιστα στη Δ. 16 θ.9 των Θ.Π.Δ. Η Δ. 16 θ. 9 των Θ.Π.Δ όντως αναφέρει ότι «A defendant before appearing shall be at liberty, without obtaining an order to enter or entering a conditional appearance, to take out a summons to set aside the service upon him of the writ or of notice of the writ, or to discharge the order authorizing such service.»
Κατά την άποψη μου η Δ.16 θ. 9 των Θ.Π.Δ πρέπει να διαβάζεται σε συνάρτηση με τη Δ.16 θ. 7 των Θ.Π.Δ η οποία αναφέρει το εξής: «A defendant may appear at any time before judgment. If he appears at any time after the time limited by the writ for appearance, he shall be ordered to pay any costs properly incurred by the plaintiff by his failure to appear within the time limited by the writ.»
Κατόπιν συνδυαστικής ανάγνωσης της Δ.16 θ. 9 με τη Δ.16 θ. 7 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας θεωρώ ότι ο Εναγόμενος όντως εμποδίζεται από το να αμφισβητήσει την επίδοση του κλητηρίου, νοουμένου ότι καταχώρησε σημείωμα εμφάνισης, χωρίς διαμαρτυρία, πριν την έκδοση εναντίον του απόφασης.
Στην προκειμένη περίπτωση ο Εναγόμενος 1 καταχώρησε σημείωμα εμφάνισης στις 20/10/23, δηλαδή πολύ μετά την έκδοση της εναντίον του απόφασης στις 21/06/23. Ενόψει τούτου θεωρώ ότι δεν αποτελεί κώλυμα στην εξέταση της αντικανονικότητας της επίδοσης του κλητηρίου από το γεγονός ότι καταχωρήθηκε από μέρους του εκπρόθεσμα και αφού εκδόθηκε εναντίον του απόφαση, σημείωμα εμφάνισης.
Ενόψει των ανωτέρω θεωρώ ότι η επίδοση του κλητηρίου στον Εναγόμενο 1, υπήρξε αντικανονική σε σημείο μάλιστα που να δικαιολογείται ο παραμερισμός της εναντίον του απόφασης αυτοδικαίως ( “ex debito justitiae”) ( Βλέπε σχετικά Ευθυμίου ν. Χαραλάμπους (2004) 1Β Α.Α.Δ. 700).
Β. Αναφορικά με την κατ’ ισχυρισμό λανθασμένη αναγραφή του τόπου διαμονής του Αιτητή επί του κλητηρίου εγγράφου.
Ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι το γεγονός ότι στο τίτλο της αγωγής αναγράφεται ως τόπος διαμονής του Εναγομένου 1/ Αιτητή, η διεύθυνση του υπό ενοικίαση ακινήτου στην Κύπρο, ενώ ήταν γνωστό στον Ενάγοντα ότι ο Αιτητής διαμένει μόνιμα στο Ισραήλ, συνιστά αντινομία που πρέπει να οδηγήσει σε παραμερισμό και απόρριψη της αγωγής, συμπεριλαμβανομένων και όλων των διαδικασιών που ακολούθησαν της καταχώρησης του κλητηρίου. Δεν συμφωνώ με τη θέση του Αιτητή.
Tο γεγονός ότι στο κλητήριο ένταλμα καταγράφεται ως τόπος διαμονής του Εναγομένου 1 διεύθυνση εντός της Κυπριακή Δημοκρατία, παρά το γεγονός ότι διαμένει στο εξωτερικό, δεν θεωρώ ότι, υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, μπορεί να αναχθεί σε κάτι περισσότερο από θεραπεύσιμη παρατυπία (βλέπε Δ.64 θ.1 Θ.Π.Δ και Φαλέκκου ν. Χριστοφίδη (2013) 1 Α.Α.Δ. 2534). Εξάλλου, ο ίδιος ο Αιτητής με το σημείωμα εμφάνισης που καταχώρησε στις 20/10/23, καταγράφει ως διεύθυνση διαμονής του την ίδια ακριβώς διεύθυνση που καταγράφεται από πλευράς Ενάγοντα/Καθ’ού η Αίτηση στο κλητήριο.
- Κατάληξη:
Ενόψει των ανωτέρω, εκδίδεται διάταγμα ως τα αιτητικά Δ και Ε της αίτησης. Εκδίδεται επίσης διάταγμα ως το αιτητικό Γ της αίτησης, μόνο όμως όσον αφορά το διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης του κλητηρίου. Όλα τα μέτρα εκτέλεσης που λήφθηκαν με βάση την παραμερισθείσα απόφαση, συμπαρασύρονται σε παραμερισμό.
Τα έξοδα της παρούσας αίτησης ακολουθούν το αποτέλεσμα και επιδικάζονται υπέρ του Εναγόμενου/Αιτητή και εναντίον του Ενάγοντα/Καθ’ού η Αίτηση, αφού υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) ......................................
Μ. Π. Μιχαήλ Πρ. Ε.Δ
Πιστόν αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο