ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Μ.Π. Μιχαήλ προσ. Ε.Δ Αρ. Αγωγής: 141/2024
Μεταξύ:
Α.Π.
Ενάγοντας
Και
Ν.Π
Εναγόμενη
Ημερομηνία: 08/07/24
Για τους Ενάγοντες/Αιτητές: κ. Κουλίας
Η Εναγόμενη/ Καθ’ής η Αίτηση εμφανίζεται αυτοπροσώπως
ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΕ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 08/03/24
( Δοθείσα αυθημερόν)
- ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Στις 08/03/2024 ο Ενάγοντας καταχώρησε το υπό τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο Έντυπο Απαίτησης, μέσω του οποίου, αξιώνονται εναντίον της Εναγομένης:
Α. Γενικές, Παραδειγματικές και τιμωρητικές αποζημιώσεις για επίθεση, ψυχική οδύνη, πόνο και ταλαιπωρία την οποία έχει υποστεί ο Ενάγοντας συνεπεία της συστηματικής επίθεσης και παρενόχλησης του από την Εναγομένη.
Β. Διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να απαγορεύεται στην Εναγόμενη από του να παρακολουθεί, παρενοχλεί, ακολουθεί, τηλεφωνεί, επικοινωνεί, πλησιάζει τον ίδιο και/ή την οικία και/ή τον εκάστοτε τόπο διαμονής του και/ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο επεμβαίνει στο άτομο του Ενάγοντα εκτός από όσο είναι αναγκαίο για σκοπούς επικοινωνίας για το τέκνο τους με τον Ενάγοντα.
Γ. Οποιαδήποτε άλλη θεραπεία κρίνει αναγκαία το Δικαστήριο/
Δ. Έξοδα και έξοδα επίδοσης.
- Η ΑΙΤΗΣΗ:
Με την παρούσα αίτηση, η οποία καταχωρήθηκε στις 08/03/24 και επιδόθηκε κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου, ο Ενάγων επιθυμεί να εξασφαλίσει τα ακόλουθα προσωρινά διατάγματα εναντίον της Εναγομένης/ Καθ’ ης η Αίτηση :
- Προσωρινό διάταγμα του Δικαστηρίου με το οποίο να απαγορεύεται στην Καθ’ής η Αίτηση είτε προσωπικά είτε μέσω τρίτων ή άλλως πως, από του να προβαίνει σε οποιαδήποτε από τις πιο κάτω πράξεις, δηλαδή από του να απειλεί, ακολουθεί, παρακολουθεί, ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο παρενοχλεί και/ή επεμβαίνει στο άτομο του Ενάγοντα/Αιτητή είτε προφορικά είτε τηλεφωνικώς σε οποιοδήποτε τηλέφωνο του είτε άλλως πως, με εξαίρεση τη γραπτή επικοινωνία με το Δικηγόρο του, είτε με το να αφήνει προφορικά και/ή γραπτά μηνύματα στο φωνοκιβώτιο του κινητού του τηλεφώνου, είτε με το να τον επισκέπτεται σε οποιοδήποτε χώρο είτε ιδιωτικό είτε δημόσιο ή με το να τον ακολoυθεί με το αυτοκίνητο τη και/ή είτε με τα πόδια είτε άλλως πως σε οποιοδήποτε χώρο είτε ιδιωτικό είτε δημόσιο, εκτός όταν αφορά αποκλειστικά και μόνο επικοινωνία για σκοπούς ενημέρωσης για το παιδί της ή/και συνάντησης μαζί του στην παρουσία τρίτου προσώπου.
- Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου, με το οποίο να διατάσσεται η παραχώρηση στον Αιτητή η αποκλειστική χρήση οικίας που βρίσκεται στην οδό [ ] 53Γ, [ ], Λάρνακα και η οποία χρησιμοποιείται ως κύρια διαμονή των διαδίκων.
- Περαιτέρω ή/και άλλη θεραπεία που το Δικαστήριο κρίνει πρέπουσα για την αποτελεσματική εφαρμογή του αιτητικό Α και ή Β και /ή οποιαδήποτε άλλη θεραπεία.
- Έξοδα πλέον έξοδα επίδοσης.
Η αίτηση βασίζεται στα άρθρα 31 και 32 του Περί Δικαστηρίων Ν. 14/60, στα άρθρα 5, 6, 7 και 9 του Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 6, στον περί Βίας στην Οικογένεια ( Πρόληψη και Προστασία Θυμάτων) Νόμου 2000 και στη γενική πρακτική και συμφυή εξουσία του Δικαστηρίου.
Η αίτηση υποστηρίζεται από την Ένορκη Δήλωση του ίδιου του Ενάγοντα/ Αιτητή. Εν συντομία, εξ’ όσων αναφέρει ο Αιτητής με την Εναγόμενη δεν έχει τελέσει γάμο αλλά είχε συνάψει στο παρελθόν σχέση, με αποτέλεσμα να αποκτήσουν μαζί ένα τέκνο περί το έτος 2009. Κατά το ίδιο έτος οι διάδικοι ξεκίνησαν να διαμένουν μαζί στην οικία του Ενάγοντα. Η οικία όπως σημειώνει έχει ανεγερθεί σε κρατική γη, κατόπιν σχετικής συμφωνίας με τις αρμόδιες αρχές ημερομηνίας 23/08/1980. Η σχετική συμφωνία προσκομίζεται ως Τεκμήριο 1. Σύμφωνα με την εν λόγω συμφωνία ο Ενάγοντας ισχυρίζεται ότι είναι ο νόμιμος κάτοχος της Οικίας.
Όπως αναφέρει ο ομνύοντας, τα προβλήματα στη σχέση του με την Εναγόμενη ξεκίνησαν νωρίς κατά τη διάρκεια της συμβίωσης τους, ενώ υπάρχει πλήρης διάσταση μεταξύ τους από το έτος 2014 και εντευθεν. Ως ισχυρίζεται διαμένουν στο ίδιο σπίτι αλλά σε διαφορετικά δωμάτια. Ο ομνύοντας ισχυρίζεται ότι η καθημερινότητας το στην οικία είναι εξαιρετικά άσχημη. Υπάρχουν συνεχείς συγκρούσεις, βρισιές και άλλες στιγμές οικογενειακής βίας από την Καθ’ής η Αίτηση προς τον Αιτητή και μάλιστα στην παρουσία του ανήλικου τέκνου τους. Επισυνάπτεται μάλιστα σχετική έκθεση της Αστυνομίας με τις εν λόγω καταγγελίες ως τεκμήριο 2. Μάλιστα εξαιτίας των πιο πάνω περιστατικών ενεπλάκη και το ίδιο το Γραφείο Ευημερίας Λάρνακας. Κατατέθηκε σχετικά επιστολή του Γραφείου Ευημερίας Λάρνακας ως τεκμήριο 3.
Ο ομνυόντας ισχυρίζεται ότι η Καθ’ής η Αίτηση έχει αγοράσει ιδιόκτητο διαμέρισμα στο χωριό Τερσεφάνου, αρνείται όμως να εγκαταλείψει την επίδικη οικία και να μετακομίσει εκεί. Μάλιστα ζητά το ποσό των €60.000 από τον Αιτητή προκειμένου να δεχτεί να αποχωρήσει από την οικία. Ο ομνύοντας αναφέρει ότι δεν αντέχει άλλο τη συμβίωση με την Καθ’ής η Αίτηση. Εξαιτίας μάλιστα της ηλικίας του και της οικονομικης του αδυναμίας ο ίδιος αδυνατεί να εξεύρει άλλο τόπο διαμονής.
- Η ΕΝΣΤΑΣΗ
Η πλευρά της Καθ’ής η Αίτηση επέλεξε να εκπροσωπήσει μόνη της τον εαυτό της. Μετά από αρκετές παρατάσεις και παρά τις τελευταίες ρητές οδηγίες του Δικαστηρίου όπως καταχωρήσει Ένσταση μέχρι τις 05/07/24, τελικά καταχώρησε Ειδοποίηση Ένστασης μόλις σήμερα, 08/07/24. Η Ένσταση της Καθ’ής η Αίτηση δεν υποστηρίζεται από Ένορκη Δήλωση. Παραπέμπει όμως ρητά ως προς τα γεγονότα στο δικόγραφο της Υπεράσπισης, το οποίο επίσης καταχωρήθηκε μόλις σήμερα. Σημειώνεται ότι το συγκεκριμένο δικόγραφο περιέχει δήλωση αλήθειας.
H Καθ’ ής η Αίτηση προχώρησε επίσης σε εκτενή αγόρευση επιχειρώντας να υποστηρίξει τη θέση. Συνοπτικά και επί της ουσίας, η Καθ’ ής η Αίτηση, τόσο μέσω του δικογράφου της, όσο και μέσω της προφορικής της αγόρευσης παρουσιάζει μία ζοφερή εικόνα για τη διαβίωση της ιδίας με τον Ενάγοντα εντός της επίδικης οικίας. Δεν αμφισβητεί ότι υπάρχουν περιστατικά βίας μεταξύ τους. Βεβαίως από την πλευρά της η Καθ’ ής η Αίτηση ισχυρίζεται ότι η βία προέρχεται από την πλευρά του Ενάγοντος και στρέφεται εναντίον της ( βλέπε παράγραφο 7, 8, 9 και 10 Υπεράσπισης). Αναφέρεται επίσης σε περιστατικά απιστίας του Ενάγοντα τα οποία αποτέλεσαν και τον λόγο της παύσης οποιασδήποτε προσωπικής σχέσης μεταξύ των διαδίκων. Αναφέρεται σε προσπάθεια σπίλωσης του ονόματος της από τον Ενάγοντα γι’ αυτό και οι καταγγελίες που υποβλήθηκαν εναντίον της στην Αστυνομία από μέρους του.
Η Καθ’ ής η Αίτηση δεν αμφισβητεί ότι έχει διαμέρισμα, και ότι έλαβε μάλιστα δάνειο από την Τράπεζα προκειμένου να το αποκτήσει ( βλέπε υπεράσπιση παράγραφο 13). Εκείνο που φαίνεται να απασχολεί την Καθ’ ής η Αίτηση είναι η οικονομική διασφάλιση της ίδιας και του τέκνου της από τον Ενάγοντα. Όπως αναφέρει ο Ενάγοντας έχει δύο ίσως και περισσότερα διαμερίσματα στο εξωτερικό τα οποία ενοικιάζει και από τα οποία έχει εισοδήματα. Επανέλαβε σε διάφορα σημεία κατά την αγόρευση της ότι δεν επιθυμεί να παραμείνει στην οικία. Επιθυμία της είναι όπως ο Ενάγοντας διασφαλίσει την ίδια και τον υιό τους οικονομικά, είτε με την πληρωμή του δανείου της είτε με την αγορά άλλου ακινήτου είτε με την καταβολή διατροφής.
- ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Το Δικαστήριο έχει εξουσία δυνάμει του άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν. 14/60 να εκδίδει ενδιάμεσα διατάγματα όταν συντρέχουν σωρευτικά οι εξής προϋποθέσεις:
(α) Ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση,
(β) Η ύπαρξη ορατής πιθανότητας ο/η Ενάγοντας/ουσα να δικαιούται θεραπείας, και
(γ) Η ύπαρξη πιθανότητας ο/η Ενάγοντας/ουσα να υποστεί ανεπανόρθωτη ζημία εάν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα.
Πρόσθετα των τριών ανωτέρω προϋποθέσεων, το Δικαστήριο οφείλει προτού εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα να εξετάσει κατά πόσο είναι «δίκαιο ή πρόσφορο» να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα. (βλ. Odysseos v. Pieris Estates Ltd and Others (1982) 1 C.L.R. 557, Ιπποδρομιακή Αρχή Κύπρου ν. Πασχάλη Χ΄΄Βασίλη (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 152).
- ΥΠΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΣΤΙΣ ΝΟΜΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ.
Έχοντας υπόψη τα ανωτέρω και αφού έχω εξετάσει τη γραπτή και προφορική αγόρευση του Αιτητή, όπως επίσης και την προφορική αγόρευση της Καθ’ ής η Αίτηση, προχωρώ σε εξέταση της παρούσας αίτησης
Αναφορικά με την Πρώτη και δεύτερη προϋπόθεση του άρθρου 32 του Ν. 14/60:
Η προϋπόθεση ύπαρξης σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση ικανοποιείται εάν αποκαλύπτεται συζητήσιμη υπόθεση στη βάση των δικογράφων του Ενάγοντος αλλά και των Ενόρκων Δηλώσεων που συνοδεύουν την αίτηση. ( βλ σχετικά Odysseos v. Pieris Estates Ltd and other (1982) 1 CLR 557, ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ v. CYBARCO CONTRACTING LTD κ.α., ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. E53/21, 10/2/2022, ECLI:CY:AD:2022:A81, Resola (Cyprus) Ltd. ν. Xάρη Xρίστου (1998) 1 ΑΑΔ 598 ).
Αναφορικά με την στοιχειοθέτηση της δεύτερης προϋπόθεσης εκείνο που χρειάζεται να καταδειχθεί είναι μία προοπτική επιτυχίας της αγωγής μετά από συσχέτιση της νομικής βάσης της αγωγής με την προσκομισθείσα μαρτυρία. ( βλέπε σχετικά BORIS MINTS κ.α. v. PAVEL SHISHKIN, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. E69/2020, σχ. με την Ε70/2020 και Ε71/2020, 10/1/2024)
Έχω διεξέλεθει με προσοχή την Ένορκη Δήλωση που υποστηρίζει την παρούσα Αίτηση, όπως επίσης και τους ισχυρισμούς της Καθ’ής η Αίτηση. Η εξέταση των εκατέρωθεν εκδοχών γίνεται αποκλειστικά και μόνο για να διαπιστωθεί το κατά πόσο ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 32 του Ν. 14/60 και σε καμία περίπτωση δεν προβαίνω σε τελικά ευρήματα επί του πραγματικού και νομικού καθεστώτος που διέπει την παρούσα υπόθεση. Από τα ενώπιον μου στοιχεία προκύπτει ότι εντός της επίδικης οικίας επικρατεί σκηνικό έντασης μεταξύ των διαδίκων. Το ζήτημα αυτό καθίσταται εμφανές και αδιαμφισβήτητο από μία αντιπαραβολή των θέσεων των διαδίκων. Η όλη διαφωνία εστιάζεται στο ποιός προκαλεί το σκηνικό έντασης και βίας.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό του Αιτητή για άσκηση βίας από πλευράς της Καθ’ ής η Αίτηση εναντίον του, σημειώνω ότι αυτό δεν αποτελεί απλά μία αόριστη και προφορική προβολή ισχυρισμού. Τουναντίον, ο εν λόγω ισχυρισμός συνοδεύεται επίσης από αστυνομική έκθεση (Τεκμήριο 2) στην οποία παρουσιάζονται 10 περιστατικά καταγγελίας του Αιτητή εναντίον της Καθ’ής η Αίτηση. Συνοδεύεται επίσης από επιστολή του Γραφείου Ευημερίας, ημερομηνίας 27/07/21, η οποία απευθύνεται προς τους διαδίκους και στην οποία αναφέρεται, εν ολίγοις, ότι οι οικογενειακές σχέσεις των διαδίκων προκαλούν μεταξύ άλλων συναισθηματικά προβλήματα στον ανήλικο υιό τους.
Ενόψει των ανωτέρω και βάση της μαρτυρίας που τέθηκε ενώπιον μου έχω πειστεί ότι έχει καταδειχθεί ορατή πιθανότητα επιτυχίας του αγώγιμου δικαιώματος της επίθεσης ( άρθρο 26 Κεφ. 148) που εγείρει ο Ενάγοντας εναντίον της Εναγομένης.
Αναφορικά με την Τρίτη προϋπόθεση:
Αναφορικά με την πιθανότητα ο Ενάγοντας να υποστεί ανεπανόρθωτη ζημία αν δεν εκδοθούν τα αιτούμενα προσωρινά διάταγμα παραπέμπω στην απόφαση Μ & Ch. Mitsingas Tr. Ltd κ.ά. ν. Timberland Co. (1997) 1Γ ΑΑΔ 1791 όπου τονίστηκε ότι η έννοια της ανεπανόρθωτης ζημιάς δεν συναρτάται με την στενή έννοια της υλικής ζημιάς αλλά με την ευρύτερη προστασία των δικαιωμάτων του αιτούμενου την θεραπεία.
Στην προκειμένη περίπτωση το διακύβευμα για τον Ενάγοντα αν δεν εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα θεωρώ ότι δεν μπορεί να αποτιμηθεί πλήρως και επαρκώς σε χρήματα. Η φύση εξάλλου του αγώγιμου δικαιώματος που εγείρεται και τα σκηνικά βίας εντός της οικογένειας μεταξύ των διαδίκων, στην παρουσία του ανήλικου τέκνου τους, δεν αφήνουν περιθώριο διαφορετικής θεώρησης. Ενόψει τούτου θεωρώ ότι πληρούται και η τρίτη θεσμική προϋπόθεση του άρθρου 32 του Ν. 14/60
Αναφορικά με το ισοζύγιο της ευχέρειας σε σχέση με το δεύτερο και τρίτο αιτούμενο διάταγμα:
Η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου στην έκδοση προσωρινών διαταγμάτων είναι μεν ευρεία, ασκείται όμως δικαστικά, στη βάση των κανόνων του δικαίου της επιείκειας και με γνώμονα τον ισοζυγισμό των ιδιαιτέρων αναγκών των διαδίκων, υπό το φως των στοιχείων που διέπουν την κάθε περίπτωση. (βλ. Καλογήρου ν. C.C.F. Credit Capital Finance Ltd., (2005) 1(Β) Α.Α.Δ. 1237, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΡΚΤΙΝΟΣ» ΛΙΜΙΤΕΔ κ.α. ν. ΛΟΙΖΙΔΟΥ, Πολιτική Έφεση Αρ. E7/2018, 21/3/2019).
Επίσης, όπως αναφέρθηκε κατ’ επανάληψη από τη Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, κατά την εξέταση του ισοζυγίου της ευχέρειας, το Δικαστήριο πρέπει να υιοθετήσει εκείνη την πορεία η οποία φαίνεται ότι ενέχει τους λιγότερους κινδύνους αδικίας εάν ήθελε φανεί στο τέλος ότι η απόφαση του ήταν “εσφαλμένη”. (βλέπε επίσης Ευστρατίου v. Dicran Ouzounian and Company Limited, Πολιτική Έφεση 292/2010, ημερ. 20/1/14, ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΡΚΤΙΝΟΣ» ΛΙΜΙΤΕΔ κ.α. ν. ΛΟΙΖΙΔΟΥ, Πολιτική Έφεση Αρ. E7/2018, 21/3/2019)
Στην απόφαση ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΡΚΤΙΝΟΣ» ΛΙΜΙΤΕΔ κ.α. ν. ΛΟΙΖΙΔΟΥ, Πολιτική Έφεση Αρ. E7/2018, 21/3/2019 το Ανώτατο Δικαστήριο ανάφερε μεταξύ άλλων το εξής:
«Παράγοντες που επιδρούν στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου είναι, μεταξύ άλλων, οι διαβλεπόμενες επιπτώσεις από την έκδοση ή μη του παρεμπίπτοντος διατάγματος στο πρόσωπο των διαδίκων ή ακόμη και σε τρίτα πρόσωπα, η ίδια η συμπεριφορά των διαδίκων, η καθυστέρηση προσφυγής προς αναζήτηση θεραπείας προσωρινού διατάγματος, αλλά και τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης, δεδομένου ότι η άσκηση της υπό αναφορά διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου εδράζεται στις αρχές του δικαίου της επιείκειας.»
Έχοντας υπόψη τις πιο πάνω αρχές και λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα περιστατικά της παρούσας υπόθεσης κρίνω ότι στην προκειμένη περίπτωση το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει υπέρ της έκδοσης των αιτούμενων διαταγμάτων Ο λόγος είναι ο εξής:
Υπάρχει αναντίλεκτη, ουσιαστικά, μαρτυρία για σκηνικό έντασης και βίας εντός της οικίας των διαδίκων και θυματοποίηση έστω και έμμεσα του ίδιου του ανήλικου τέκνου τους. Η Καθ’ ής η Αίτηση έχει στην κατοχή της άλλη οικία, στην οποία μπορεί να μετακομίσει. Το γεγονός ότι η εν λόγω κατοικία, ως έγινε αντιληπτό, είναι υποθηκευμένη δεν αναιρεί τη δυνατότητα της να μετακομίσει εκεί. Εξάλλου, ως η ίδια δήλωσε ενώπιον του Δικαστηρίου, ο μόνος λόγος που παραμένει εντός της επίδικης οικίας και δεν μετακομίζει στο διαμέρισμα της, είναι επειδή χρειάζεται οικονομική διασφάλιση από τον Αιτητή.
Από την άλλη δεν υπάρχει μαρτυρία για κατοχή άλλης κατοικίας από πλευράς Ενάγοντος/ Αιτητή τουλάχιστον στην Κύπρο. Ο Αιτητής επίσης προσκόμισε μαρτυρία ότι είναι ο μόνος αδειούχος χρήστης της συγκεκριμένης επίδικης οικίας. Εν ολίγοις, η Καθ’ής η Αίτηση θα κληθεί να αποχωρήσει από οικία που σε κάθε περίπτωση δεν είναι δική της.
Να σημειωθεί ότι με έχει απασχολήσει τόσο η δραστικότητα των αιτούμενων διαταγμάτων όσο και το γεγονός ότι αυτά ταυτίζονται σε κάποιο βαθμό με μία εκ των τελικών θεραπειών που αξιώνονται με το Έντυπο Απαίτησης του Ενάγοντα. Όπως έχει Νομολογηθεί η χορήγηση προσωρινών διαταγμάτων που ταυτίζονται με τελική θεραπεία είναι ανεπιθύμητη και πρέπει να αποφεύγεται ( βλέπε Αβερκίου Ελπίδα ν. ΘΕΟ Κτηματική Λτδ και Άλλων (2013) 1 ΑΑΔ 222), χωρίς όμως να αποκλείεται όταν οι ειδικές περιστάσεις της υπόθεσεις το απαιτούν (βλέπε Penderhill Holdings Limited και Άλλοι ν. Ιωάννη Κλουκίνα (2014) 1 ΑΑΔ 118). Στην προκειμένη περίπτωση και ενόψει των ιδιαίτερων περιστατικών της παρούσας υπόθεσης όπως τα παρέθεσα ανωτέρω, θεωρώ ότι συντρέχουν αυτές οι ειδικές περιστάσεις που δικαιολογούν την έκδοση των αιτούμενων προσωρινών διαταγμάτων.
Στην βάση των ανωτέρω κρίνω ότι είναι δίκαιο και πρόσφορο όπως εκδοθεί διάταγμα ως το αιτητικό Α και Β της αίτησης. Να σημειωθεί ότι η υποχρέωση της Καθ’ ής η Αίτηση να αποχωρήσει από την οικία και να συμμορφωθεί με τα πιο πάνω διατάγματα θα αρχίζει μετά από 30 ημέρες από την επίδοση των διαταγμάτων στην ίδια, προκειμένου να της δοθεί ο κατάλληλος χρόνος για να τακτοποιήσει τη διαμονή της στη νέα της κατοικία.
Τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα και επιδικάζονται υπέρ του Αιτητή και εναντίον της Καθ’ ής η Αίτηση, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) ………………………………….
Μ. Μιχαήλ, Προσ. Ε.Δ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο