ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Μ.Π. Μιχαήλ Προσ. Ε.Δ Αρ. Αγωγής: 1339/2016
Μεταξύ:
Μάριος Καραπατέας, εκ Λεμεσού
Ενάγοντας
και
Trust International Insurance Company ( Cyprus) Ltd, εκ Λευκωσίας
Εναγόμενη
Ημερομηνία: 30/04/24
Εμφανίσεις:
Για Ενάγοντα: κ. Κ. Κωνσταντινίδης για Μιχαηλίδη & Παντελή Συνέταιροι Δ.Ε.Π.Ε
Για Εναγόμενη : κος Θ. Κορφιώτης για Κούσιος Κορφιώτης Παπαχαραλάμπους Δ.Ε.Π.Ε
Απόφαση
- Εισαγωγή - Δικογραφία:
Με την παρούσα αγωγή ο Ενάγοντας αξιώνει ειδικές αποζημιώσεις ύψους €15,278.11, απώλειες απολαβών ύψους €16,050 και γενικές αποζημιώσεις για σωματικές βλάβες εξαιτίας τροχαίου ατυχήματος που συνέβη στις 06/09/2013 μεταξύ του ίδιου ( οδηγός του οχήματος μάρκας AUDI Q7 και με αριθμό εγγραφής [ ]) και του κ. Atanas Ivanov Nedyalkov ( ο οποίος οδηγούσε το όχημα με αριθμούς εγγραφής [ ]), κατά μήκος του παλαιού δρόμου Λάρνακας- Λεμεσού. Η Εναγόμενη είναι ασφαλιστική εταιρεία και ενάγεται καθότι παρείχε ασφαλιστική κάλυψη στον κ. Atanas Ivanov Nedyalkov (στο εξής «ο ασφαλισμένος οδηγός») για τη χρήση του ρηθέντος οχήματος κατά τον επίδικο χρόνο.
Εξ’όσων ισχυρίζεται ο Ενάγοντας, το ατύχημα συνέβη εξαιτίας της αποκλειστικής αμέλειας του ασφαλισμένου οδηγού, καταλογίζοντας στον τελευταίο ουσιαστικά ότι αμελώς εισήλθε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας με αποτέλεσμα να ανακόψει την κανονική πορεία του Ενάγοντα.
H Εναγόμενη παρά τους δικογραφημένους ισχυρισμούς της, τελικά δεν αμφισβήτησε, την ευθύνη πρόκλησης του ατυχήματος ημερομηνίας 06/09/23. Όπως μάλιστα αναφέρεται ρητά στην Γραπτή Αγόρευση της Εναγομένης: “Το αμφισβητούμενο ζήτημα στην υπόθεση αυτή είναι η φύση και έκταση των σωματικών βλαβών του Ενάγοντα από το επίδικο ατύχημα που έγινε την 6.9.13”. Εν ολίγοις, από την μία πλευρά, ο Ενάγοντας, ισχυρίζεται ότι ο τραυματισμός που αποκόμισε στον αυχένα του από το επίδικο ατύχημα, ήταν η αιτία που τον οδήγησε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στις 12/06/2017, με αποτέλεσμα την αφαίρεση τριών μεσοσπονδύλιων δίσκων στον αυχένα και αντικατάσταση τους με τεχνητούς δίσκους. Από την άλλη, η πλευρά της Εναγομένης ισχυρίζεται ότι η μόνη σωματική βλάβη που υπέστη ο Ενάγοντας από το επίδικο ατύχημα είναι κάκωση αυχένα και διάστρεμμα, το οποίο αποκαθίσταται με συντηρητική θεραπεία, όπως χρήση αυχενικού κολάρου, αναλγητικών φαρμάκων και φυσιοθεραπείας. Περαιτέρω ισχυρίζεται η πλευρά της Εναγομένης ότι η χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε ο Ενάγοντας οφείλεται σε σοβαρού βαθμού χρόνιες εκφυλιστικές αλλοιώσεις.
Ως προς το ζήτημα των ειδικών αποζημιώσεων η Εναγόμενη δέχεται μόνο το κόστος διαμονής του Ενάγοντα στην κλινική για 2 νύχτες μετά το επίδικο ατύχημα όπως αποτυπώνεται στο Τεκμήριο 15. Δέχεται επίσης η Εναγόμενη ότι ο Ενάγοντας υποβλήθηκε στις φυσιοθεραπείες που αναφέρονται στο τεκμήριο 17 μεταξύ των ημερομηνιών 13/09/2013 – 08/11/2013, το κόστος των οποίων ανήλθε στο ποσό των €875 ( Το ζήτημα αυτό κατέστη παραδεκτό γεγονός κατά τη διάρκεια της ακρόασης). Αμφισβητείται όμως από πλευράς Εναγομένης ως προς το κατά πόσο η αιτία όλων των ρηθέντων φυσιοθεραπειών αποτέλεσε το επίδικο ατύχημα ημερομηνίας 13/09/2013.
II. Νομική Πτυχή και επίδικα Θέματα:
Η βάση της παρούσας αγωγής αποτελεί το αστικό αδίκημα της αμέλειας άρθρο 51 του Κεφ. 148 ( βλέπε σχετικά Στρατμάρκο Λτδ ν Πέτρος Μιχαήλ (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 453). Στην παρούσα υπόθεση το ζήτημα της ευθύνης της Εναγομένης δεν αμφισβητείται. Ενόψει τούτου, το Δικαστήριο καλείται να αποφασίσει το μόνο αμφισβητούμενο ζήτημα στην παρούσα υπόθεση, που είναι το ύψος της ζημίας που υπέστη ο Ενάγοντας εξαιτίας της αποκλειστικής αμέλειας του ασφαλισμένου οδηγού που προκάλεσε το επίδικο ατύχημα.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στο ζήτημα της αιτιώδους συνάφειας μεταξύ αστικού αδικήματος και της αξιούμενης ζημιάς. Εν ολίγοις, ο Ενάγοντας έχει καθήκον να αποδείξει όχι μόνο το ύψος της ζημιάς που υπέστη, αλλά και ότι η ζημιά αυτή συνδέεται αιτιωδώς με την αμέλεια του ασφαλισμένου οδηγού. Χαρακτηριστική επί του προκειμένου είναι η εξής αναφορά του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Ράλλης Μακρίδης και Υιοί Λιμιτεδ v. Λουκά (2003):
“Ο ενάγων θα πρέπει να αποδείξει την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ της αμέλειας του αντίδικού του και των ζημιών που έχει υποστεί (Metropolitan Railway Co v. Jackson 47 L.J.C.P. 303). Δεν εναπόκειται στον εναγόμενο να απαλλάξει τον εαυτό του αποδεικνύοντας ότι το δυστύχημα ήταν είτε αναπόφευκτο ή ότι δεν ήταν αποτέλεσμα της δικής του αμέλειας. Ο ζημιωθείς θα πρέπει θετικά να αποδείξει ότι η ζημιά ήταν αποτέλεσμα της αμέλειας του εναγόμενου (Wilsher v. Essex Area Health Authority [1988] 1 All E.R. 871 και Carslogie SS Co v. Royal Norwegian Government [1952] 1 All E.R. 20), άλλως η αγωγή του θα πρέπει να απορριφθεί.
Από την άλλη, δεν είναι αναγκαίο για τον ενάγοντα να αποκλείσει κάθε πιθανή δυνατότητα ότι το δυστύχημα δυνατόν να προκλήθηκε χωρίς αμέλεια από την πλευρά του εναγόμενου (Horabin v. B.O.A.C. [1952] 2 All E.R. 1016). Ο κανόνας αυτός είναι ιδιαίτερα χρήσιμος σε περιπτώσεις όπως η παρούσα, όπου ο τραυματισθείς είτε έχει αποβιώσει στο δυστύχημα ή δεν μπορεί να θυμηθεί πως έγινε. Όμως, η μαρτυρία του ενάγοντα θα πρέπει να περάσει πέραν του πεδίου της απλής συγκυρίας στο πεδίο του νομικού συμπεράσματος.
Έχει επίσης αποφασιστεί ότι δεν μπορεί να επιδικάζεται σε ενάγοντα ποσοστό της απώλειας του επί τη βάσει του συλλογισμού ότι η παράβαση του καθήκοντος της άλλης πλευράς δυνατόν να προκάλεσε τη ζημιά. Η αιτιώδης συνάφεια είναι θέμα πραγματικό που θα πρέπει να αποφασίζεται, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κατά τη δίκη (Hotson v. East Berkshire Area Health Authority [1987] 2 All E.R. 909). Θέμα πραγματικό είναι επίσης και ο λόγος που προκάλεσε το δυστύχημα.
Θα πρέπει, με άλλα λόγια, να αποδειχθεί ότι η αδικοπραξία του εναγόμενου προκάλεσε τη ζημιά του ενάγοντα. Ακόμα και στην περίπτωση παραδοχής αμέλειας από τον εναγόμενο, χωρίς άλλου τινός, ο ενάγων δεν δικαιούται αποζημίωσης, εκτός αν μπορεί να συνδέσει τη ζημιά του με την αμέλεια αυτή (Rankine v. Garton Sons & Co. Ltd. [1979] 2 All E.R. 1185).”
· Ενόψει των ανωτέρω παραμένουν ως επίδικα θέματα τα εξής:
1. Οι σωματικές βλάβες τις οποίες ο Ενάγοντας ισχυρίζεται ότι υπέστη από το επίδικο ατύχημα.
2. Οι ειδικές ζημιές του Ενάγοντος, οι οποίες δεν γίνονται παραδεκτές και που συγκεκριμένα είναι οι εξής:
α) Έξοδα εγχείρησης και αντικατάστασης αυχενικών σπονδύλων €12,000.
β) Ιατρικά Έξοδα Δρ. Ιωάννου Γιάννης €200.
γ) Έξοδα φυσιοθεραπείας €875
δ) Έξοδα κλινικής εξέτασης MRI €300.
ε) Έξοδα της κλινικής MEDITERRANEAN ( πλην των εξόδων διαμονής που γίνονται παραδεκτά)
στ) Απώλεια απολαβών Ενάγοντα.
3. H αιτιώδης συνάφεια τόσο των σωματικών βλαβών όσο και των ειδικών ζημιών με το επίδικο ατύχημα.
- Μαρτυρία:
Στο πλαίσιο ακρόασης της παρούσας υπόθεσης κατέθεσαν 3 μάρτυρες: Για την πλευρά του Ενάγοντος, έδωσε μαρτυρία ο ίδιος ο Ενάγοντας (στο εξής Μ.Ε 1) και ο Δρ. Γιάννης Ιωάννου (στο εξής Μ.Ε 2). Για την πλευρά των Εναγομένων έδωσε μαρτυρία ο Δρ. Ηλίας Γεωργίου (στο εξής Μ.Υ 1).
Μαρτυρία Μ.Ε.1
O M.E 1 κατέθεσε γραπτή δήλωση ως μέρος της κυρίως εξέτασης του η οποία σημειώθηκε ως έγγραφο Α. Μέσω της μαρτυρίας του ανέφερε, περιληπτικά, τα εξής:
Στις 06/09/13 ενώ οδηγούσε το όχημα με αριθμούς εγγραφής [ ], ιδιοκτησίας της εταιρείας M.K Autodirect Car Rentals Ltd, στο παλαιό δρόμο Λάρνακας - Λεμεσού, με κατεύθυνση τη Λεμεσό, συγκρούστηκε με αυτοκίνητο που οδηγούσε ο ασφαλισμένος οδηγός, το οποίο κινείτο προς την αντίθετη πορεία με κατεύθυνση προς Λάρνακα. Όπως αναφέρει ο Ενάγοντας ο ασφαλισμένος οδηγός, σε σημείο του δρόμου που υπήρχε στροφή, εισήλθε εντός της λωρίδας κυκλοφορίας του με αποτέλεσμα να τον χτυπήσει στο μπροστινό δεξί μέρος του αυτοκινήτου του. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή και είχε ως αποτέλεσμα το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Ενάγοντας να εξέλθει του δρόμου, να αποκόψει δύο κυπαρίσσια και να ακινητοποιηθεί μέσα σε χαντάκι. Όπως αναφέρει το αυτοκίνητο του υπέστη ολική καταστροφή και μάλιστα η ιδιοκτήτρια αυτού, αποζημιώθηκε πλήρως από την Εναγόμενη.
Εξαιτίας της σύγκρουσης ο Ενάγοντας λιποθύμησε. Αρχικά μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας και ακολούθως στην ιδιωτική κλινική Mediterranean Hospital of Cyprus, όπου και υποβλήθηκε στις απαραίτητες εξετάσεις. Από τις 06/09/2013 που έγινε το ατύχημα, παρέμεινε με αναρρωτική άδεια μέχρι τις 30/11/2013, ενώ επίσης υπέβαλε αίτηση για λήψη επιδόματος ασθενείας. Αναφέρει ότι κατά την περίοδο που έμεινε εκτός εργασίας έχασε μισθούς ύψους €3,650.
Ο Ενάγοντας αναφέρει ότι παραπέμφθηκε σε νευροχειρουργό ο οποίος του ανέφερε ότι έχει υποστεί ζημιά ο αυχένας του και ότι ίσως χρειαστεί εγχείρηση γιατί τα προβλήματα που θα του δημιουργούνταν θα ήταν μη αναστρέψιμα. Ο Ενάγοντας, εν τω μεταξύ, προσπάθησε μέσω φυσιοθεραπειών να αναρρώσει, προκειμένου να αποφύγει την χειρουργική επέμβαση.
Περί τον Δεκέμβριο του 2015 ο Ενάγοντας ενεπλάκη σε δεύτερο τροχαίο ατύχημα, όταν ενώ βρισκόταν σταθμευμένος σε κόκκινο φανάρι χτυπήθηκε από άλλο όχημα, ημιφορτηγό, στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου του. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ενάγοντας το εν λόγω ατύχημα μπορεί να επιδείνωσε την κατάσταση του. Τονίζει όμως ότι το πρόβλημα στον αυχένα το είχε αποκομίσει από το επίδικο ατύχημα ημερομηνίας 06/09/13, το οποίο ήταν σφοδρό.
Στις 05/06/2017, ο Ενάγοντας παραπέμφθηκε από τον θεράποντα ιατρό του, τον Δρ. Ιωάννου για ηλεκτρομυογράφημα το οποίο έδειξε αδυναμία δεξιού άνω άκρου. Ακολούθως του συστήθηκε ως μόνη θεραπεία η χειρουργική επέμβαση και συγκεκριμένα η χειρουργική αντικατάσταση τριών μεσοσπονδύλιων δίσκων, στην οποία υποβλήθηκε στις 12/06/2017.
Λόγω της πιο πάνω χειρουργικής επέμβασης αναγκάστηκε να απουσιάσει από την εργασία του, τους μήνες Ιούνιο – Οκτώβρη 2017 , με αποτέλεσμα να χάσει μισθούς ύψους €12,400.
Επίσης, εξαιτίας του επίδικου ατυχήματος υπέστη πόνο και ταλαιπωρία και συγκεκριμένα αναγκάζεται όταν ταξιδεύει να φορεί αυχενικό κολλάρο. Επίσης δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει δραστηριότητες που έκανε παλαιότερα, όπως κολύμπι, καταδύσεις, γυμναστήριο και κυνήγι.
Αναφέρει τέλος ότι μέχρι να υποβληθεί στην χειρουργική επέμβαση στις 12/06/2017, έπαιρνε συνέχεια παυσίπονα και έβαζε κρέμες εξαιτίας του πόνου που είχε. Ακόμη όμως και μετά την επέμβαση έχει περιοριστεί η περιστροφή της κεφαλής του.
Προς υποστήριξη των ισχυρισμών του, ο Μ.Ε 1 κατέθεσε τα εξής έγγραφα ως τεκμήρια:
Τεκμήριο 1: Αποτελέσματα Μαγνητικής Τομογραφίας της Αυχενικής Μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης του Ενάγοντα ημερομηνίας 07/09/2013
Τεκμήριο 2: Αποτελέσματα Μαγνητικής Τομογραφίας του Εγκεφάλου του Ενάγοντα ημερομηνίας 07/09/2013
Τεκμήριο 3: Αντίγραφο πιστοποιητικού άδειας ασθενείας από το Mediterranean Hospital of Cyprus ημερομηνίας 10/09/2013.
Τεκμήριο 4: Αντίγραφο πιστοποιητικού άδειας ασθενείας από το Δρ. Ιωάννου ημερομηνίας 26/09/2013.
Τεκμήριο 5: Αντίγραφο πιστοποιητικού άδειας ασθενείας από το Δρ. Ιωάννου ημερομηνίας 11/10/2013.
Τεκμήριο 6: Αίτηση για επίδομα ασθενείας ημερομηνίας 29/10/23.
Τεκμήριο 7: Αναλυτική κατάσταση αποδοχών ασφαλισμένου για το έτος 2013 .
Τεκμήριο 8: Ακτινογραφία αυχενικών σπονδύλων Ενάγοντα.
Τεκμήριο 9: Ιατρικό πιστοποιητικό Δρ. Ιωάννου ημερομηνίας 20/10/13.
Τεκμήριο 10: Ιατρική Βεβαίωση Δρ. Ιωάννου ημερομηνίας 05/06/17.
Τεκμήριο 11: Ιατρική Βεβαίωση Δρ. Ιωάννου ημερομηνίας 03/10/18.
Τεκμήριο 12: Αναλυτική κατάσταση αποδοχών ασφαλισμένου για το έτος 2017.
Τεκμήριο 13: Ενημερωτική κατάσταση πληρωμής Medica ημερομηνίας 04/10/2018.
Τεκμήριο 14: Τιμολόγιο Πολυκλινικής υγείας ημερομηνίας 12/06/17 - 13/06/17.
Τεκμήριο 15: Δέσμη τιμολογίων Mediterranean Hospital of Cyprus, ημερομηνίας 10/09/13.
Τεκμήριο 16: Αποδείξεις πληρωμής Mediterranean Hospital of Cyprus, ημερομηνίας 10/09/13.
Τεκμήριο 17: Κατάσταση φυσιοθεραπειών από Λ. Δρουσιώτη.
Τεκμήριο 18: Έκθεση ατυχήματος εκ μέρους της ασφαλιστικής ( κατατέθηκε κατά το στάδιο της αντεξέτασης του Μ.Ε 1).
Ο μάρτυρας αντεξετάστηκε εκτενώς αναφορικά με την σωματική βλάβη που αποκόμισε από το επίδικο ατύχημα, με την υποβολή σε αυτόν της θέσης της υπεράσπισης ότι το μόνο που υπέστη εξαιτίας του επίδικου ατυχήματος ήταν κάκωση της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, το οποίο αποτελεί την πιο απλή και λιγότερο επώδυνη ζημιά που μπορεί να πάθει κάποιος στον αυχένα από ένα τροχαίο ατύχημα.
Μαρτυρία Μ.Ε 2
O M.Ε 2, είναι ιατρός με ειδικότητα την Νευροχειρουργική. Ο Μ.Ε 2 υπήρξε μεταξύ των θεραπόντων ιατρών του Ενάγοντα. Κατά το στάδιο της κυρίως εξέτασης του υιοθέτησε και αναγνώρισε τις ιατρικές εκθέσεις που συνέταξε αναφορικά με τον Ενάγοντα και κατατέθηκαν ως Τεκμήρια 9, 10 και 11.
O Μ.Ε 2 ανέφερε ότι εξέτασε τον Ενάγοντα μετά το επίδικο ατύχημα όπου και διαπίστωσε ότι ο Ενάγοντας βασανιζόταν από έντονη συμπτωματολογία. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι υπέφερε από έντονη αυχεναλγία, δυσκαμψία του αυχένα, δυσκολία στην κίνηση της αυχενικής μοίρας, ζάλη και κεφαλαλγία.
Έγινε προσπάθεια για συντηρητική αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του Ενάγοντα η οποία όμως δεν απέδωσε με αποτέλεσμα ο Ενάγοντας να αναγκαστεί να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Ο Μ.Ε 2 ανέφερε συγκεκριμένα, ότι μετά από ένα έτος από την ημερομηνία του επίδικου ατυχήματος και αφού δεν παρουσίαζε την οποιαδήποτε βελτίωση η κατάσταση του Ενάγοντα, εισηγήθηκε σε αυτόν ότι η μόνη θεραπεία προκειμένου να βελτιωθούν τα συμπτώματα του, ήταν η χειρουργική επέμβαση.
Ο Μ.Ε 2 αναφέρθηκε στο δεύτερο κατά σειρά ατύχημα στο οποίο ενεπλάκη ο Ενάγοντας, ημερομηνίας 13/11/2015. Το ατύχημα αυτό κατά τον Μ.Ε 2 επέφερε μία επίταση των συμπτωμάτων του Ενάγοντα στα πλαίσια ενός διαστρέμματος, το οποίο όμως δεν ταλαιπώρησε τον Ενάγοντα επί μακρόν. Αντιθέτως, το πρώτο τροχαίο ατύχημα, το επίδικο στο πλαίσιο της παρούσας αγωγής, ήταν αυτό που επέφερε στον Ενάγοντα μία άσχημη και επιδεινούμενη κατάσταση η οποία δεν είχε καμία ανταπόκριση στις φυσιοθεραπείες, στην φαρμακευτική αγωγή και στην ανάπαυση.
Αναφορικά με το διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ του επίδικου ατυχήματος στις 06/09/2013 και της χειρουργικής επέμβασης στις 12/06/2017, ο Μ.Ε 2 το απέδωσε στο ότι πέραν της συμπτωματολογίας του, δεν υπήρχε κάτι που να εκβίαζε τον Ενάγοντα να πάρει άμεση απόφαση για χειρουργική επέμβαση. Ο Ενάγοντας επιχείρησε να εξαντλήσει όλη την επιμονή του και όλες τις πιθανότητες με σκοπό να αποφύγει μία χειρουργική επέμβαση.
Αναφορικά με τη μαγνητική τομογραφία στην οποία υποβλήθηκε ο Ενάγοντας αμέσως μετά το ατύχημα (Τεκμήριο 1), ο Μ.Ε 2 ανέφερε ότι αυτή δείχνει έντονο ευθειασμό της αυχενικής μοίρας και οίδημα στο σώμα του Α5 σπονδύλου του Ενάγοντα. Τα ευρήματα αυτά ο Μ.Ε 2 τα αποδίδει σε τραυματισμό του Ενάγοντα. Επίσης, η εν λόγω μαγνητική τομογραφία δείχνει πολυεπίπεδη δισκοπάθεια της αυχενικής μοίρας, η οποία πιέζει κάποια νευρικά στοιχεία του αυχένα, η οποία όμως δεν αποδίδεται σε κάποιο τραυματισμό.
Ο Μ.Ε 2 ανέφερε επίσης στο πλαίσιο της κυρίως εξέτασης του ότι το χειρουργείο στο οποίο υποβλήθηκε ο Ενάγοντας, είναι απότοκο του επίδικου τροχαίου ατυχήματος ημερομηνίας 06/09/13.
Ο μάρτυρας αντεξετάστηκε εκτενώς αναφορικά με τα συμπεράσματα του και ειδικότερα κατά πόσο το επίδικο ατύχημα ημερομηνίας 06/09/13 ήταν η αιτία της μεταγενέστερης χειρουργικής επέμβασης του Ενάγοντα το έτος 2017.
Μαρτυρία Μ. Υ 1
Ο Μ.Υ 1, Δρ. Η. Γεωργίου, είναι ειδικός ορθοπεδικός χειρούργος. Ανέφερε ότι τον επισκέφθηκε ο Ενάγοντας στο ιατρείο του στις 20/07/17 για λήψη του ιστορικού και για κλινική εξέταση του. Τελικά εξ’ όσων αναφέρει δεν προέβη σε κλινική εξέταση του Ενάγοντα, ούτε και συνέταξε ιατρική έκθεση, καθ’ ότι υπήρχαν ελλείψεις στα στοιχεία που του προσκομίστηκαν. Οι ελλείψεις, ως ισχυρίζεται, αφορούσαν την έκθεση ακτινολόγου αναφορικά με τις μαγνητικές τομογραφίες που έγιναν τόσο μετά το πρώτο ατύχημα όσο και μετά το δεύτερο τροχαίο ατύχημα του Ενάγοντος. Ζήτησε επίσης, αλλά δεν έλαβε την έκθεση του θεράποντος ιατρού του Ενάγοντα αναφορικά με το δεύτερο τροχαίο ατύχημα. Όπως ανέφερε ο Μ. Υ, ο Ενάγοντας του υποσχέθηκε ότι θα επανέλθει προσκομίζοντας του όλα τα ζητηθέντα στοιχεία, αλλά ουδέποτε το έπραξε.
Ο Μ.Υ 1 δήλωσε, όμως, ότι μπορεί να εξάγει διαγνωστικά συμπεράσματα από τη μελέτη των τεκμηρίων της παρούσας υπόθεσης.
Αναφορικά με το Τεκμήριο 1, δηλαδή την έκθεση της ειδικής ακτινολόγου ημερομηνίας 07/09/13, ο Μ.Υ 1 ανέφερε ότι το μόνο εκ των συμπερασμάτων που μπορεί να αποδοθεί στο επίδικο ατύχημα είναι το ήπιο οστικό οίδημα του 5ου αυχενικού σπονδύλου και ο έντονος ευθειασμός του αυχένα. Ειδικότερα όσον αφορά τον ευθειασμό ο Μ.Υ 1 ανέφερε ότι αυτός οφείλεται σε μυϊκό σπασμό, ο οποίος αποκαθίσταται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα με αντιφλεγμονώδη αγωγή, χρήση αυχενικού κολάρου και φυσιοθεραπεία. Αναφορικά με το ήπιο οστικό οίδημα, ο Μ.Υ 1 ανέφερε ότι αυτό μπορεί να οφείλεται στο επίδικο ατύχημα χωρίς όμως να αποκλείεται αυτό να προκλήθηκε από άλλες αιτίες όπως για παράδειγμα το λανθασμένο τρόπο καθίσματος, τη μακρόωρη κάμψη του αυχένα και τη χρήση ψηλού μαξιλαριού.
Ο Μ.Υ 1 προχωρεί επίσης σε σχολιασμό των συμπερασμάτων του θεράποντος ιατρού του Ενάγοντα, Μ.Ε 2. Εξ’ όσων αναφέρει η δισκοπάθεια του Ενάγοντος δεν ήταν τραυματική. Ως ισχυρίζεται η τραυματική δισκοπάθεια δεν εκτείνεται σε 2- 3 δίσκους, ενώ επίσης έχει ειδικά χαρακτηριστικά στη μαγνητική τομογραφία, όπως ρήξη σπονδυλικών συνδέσμων. Αναφέρει ότι για πρώτη φορά αναφέρεται ότι ο Ενάγοντας υπέστη ολίσθηση των αυχενικών δίσκων στο Τεκμήριο 10 το οποίο συντάχθηκε 2 έτη μετά το δεύτερο ατύχημα και λίγο πριν την χειρουργική επέμβαση του. Όπως αναφέρει δεν προσκομίστηκε στον ίδιο κάποια μαγνητική τομογραφία που να δείχνει αυτή την ολίσθηση.
Τέλος ισχυρίζεται ότι η εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκε o Ενάγοντας στον αυχένα έγινε εξαιτίας εκφυλιστικών αλλοιώσεων χρονιότητας ως αποτέλεσμα της φυσικής φθοράς και όχι κάποιου τραύματος.
Προς υποστήριξη των θέσεων του, ο Μ.Υ 1 κατέθεσε τα εξής έγγραφα ως τεκμήρια:
Τεκμήριο 19: Βιογραφικό σημείωμα.
Τεκμήριο 20: Επεξηγηματικό σχεδιάγραμμα αναφορικά με διάφορα εκφυλιστικά στάδια των δίσκων της σπονδυλικής στήλης.
Τεκμήριο 21: Περίληψη επιστημονικής δημοσίευσης με τίτλο: “Disc bulging most prevalent abnormal finding on MRI in asymptomatic patients”.
Τεκμήριο 22: Περίληψη επιστημονικής δημοσίευσης με τίτλο: “Abnormal magnetic-resonance scans of the lumbar spine in asymptomatic subjects. A prospective investigation.”
Ο μάρτυρας αντεξετάστηκε εκτενώς από το Δικηγόρο του Ενάγοντος, αναφορικά με την κύρια θέση του Ενάγοντος ότι η χειρουργική επέμβαση στην οποία αναγκάστηκε να υποβληθεί στις 12/06/2017, ήταν απότοκο του τραυματισμού που αποκόμισε από το επίδικο ατύχημα στις 06/09/2013.
- Αξιολόγηση Μαρτυρίας
Προχωρώ σε αξιολόγηση της μαρτυρίας που σχετίζεται με τα επίδικα θέματα όπως προσδιορίστηκαν ανωτέρω (βλ. Al Ittihad Al Watani κ.ά. v. Παπαδόπουλου (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1924). Κατά την αξιολόγηση εκάστης μαρτυρίας λαμβάνω υπόψη το περιεχόμενο, την ποιότητα και την πειστικότητα της. Η μαρτυρία του κάθε μάρτυρα αντιπαραβάλλεται και συγκρίνεται με το σύνολο της μαρτυρίας που τέθηκε ενώπιον μου και με την αντικειμενική υπόσταση των εκατέρωθεν θέσεων. (βλ. Ομήρου v. Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 506, Στυλιανίδης ν. Χατζηπιέρα (1992) 1 Α.Α.Δ. 1056, Φώτσιου ν Ηροδότου (2010) 1Β ΑΑΔ 1172).
Τέλος, έχω υπόψη μου την Νομολογιακή Αρχή ότι η επιλεκτική αποδοχή μέρους της μαρτυρίας ενός μάρτυρα δεν είναι επιλήψιμη, υπό την προϋπόθεση ότι είναι αιτιολογημένη. (βλ. Ιωάννου ν. Κουννίδη (1998) 1 Α.Α.Δ. 1215, Χρίστου Χάρης ν. Ευγενίας Khoreva (2002) 1 ΑΑΔ 454
Αναφορικά με τις σωματικές βλάβες που αποκόμισε ο Ενάγοντας από το επίδικο ατύχημα σχετική είναι η μαρτυρία και των τριών προσώπων που έδωσαν μαρτυρία. Έχω εξετάσει με προσοχή και αντιπαραβάλει την μαρτυρία και των τριών μαρτύρων αναφορικά με το συγκεκριμένο ζήτημα. Δεν υπάρχει η οποιαδήποτε αμφιβολία ως προς το γεγονός ότι ο Ενάγοντας παρουσίαζε εκφυλιστικές αλλοιώσεις στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής του στήλης, οι οποίες προϋπήρχαν και δεν σχετίζονται με το επίδικο ατύχημα. Το ζητούμενο στην παρούσα περίπτωση έγκειται στο κατά πόσο το επίδικο ατύχημα ήταν αυτό που επιδείνωσε την κατάσταση του Ενάγοντα, σε σημείο που μάλιστα αυτό να τον ανάγκασε να καταφύγει στη λύση της χειρουργικής επέμβασης. Κρίνω ότι τα δεδομένα δεν υποστηρίζουν τη θέση του Ενάγοντα. Αντιθέτως, το γεγονός να αποδίδεται στο επίδικο ατύχημα το χειρουργείο στο οποίο υποβλήθηκε ο Ενάγοντας περί τα 4 χρόνια μετά το ατύχημα, δεν είναι πειστικό.
Η μαρτυρία του Ενάγοντα στο σημείο αυτό ήταν ιδιαίτερα επιτηδευμένη και με εμφανή σκοπό να διασυνδέσει το επίδικο ατύχημα με την χειρουργική επέμβαση, παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε. Η μαρτυρία του όμως, στο σημείο αυτό, παρουσιάζει μία εγγενή αντίφαση. Από τη μία ο Ενάγοντας παραθέτει τις ατέρμονες δυσκολίες, τον πόνο και την ταλαιπωρία που επηρέασε τη ζωή του τόσο σε προσωπικό όσο και επαγγελματικό επίπεδο εξαιτίας του τραυματισμού του στον αυχένα από την πρώτη στιγμή που ενεπλάκη στο επίδικο ατύχημα, ενώ από την άλλη, ανέβαλε τη διεξαγωγή της χειρουργικής επέμβασης για περίοδο 4 ετών και επιχειρούσε μέσω φυσιοθεραπειών και παυσίπονων να επανέλθει στην προτέραν κατάσταση υγείας.
Δεν παραγνωρίζω τη θέση του Ενάγοντα ότι μία χειρουργική επέμβαση περιέχει ρίσκο, με αποτέλεσμα δικαιολογημένα ο ίδιος για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, αρχικά να προσπαθήσει μέσω συντηρητικής θεραπείας να βελτιώσει την κατάσταση του. Παρ’ όλα αυτά το διάστημα των 4 ετών που μεσολάβησε μεταξύ ατυχήματος και χειρουργικής επέμβασης είναι εξ’ αντικειμένου υπέρμετρα μεγάλο και δεν μπορεί πειστικά να δικαιολογηθεί με τον τρόπο που επιχειρεί ο Ενάγοντας. Πόσω μάλλον, αν αναλογιστεί κανείς τη θέση του Ενάγοντα ότι όλο αυτό το διάστημα υπέφερε τα μέγιστα. Το ζήτημα γίνεται ακόμα πιο ασαφές και δυσδιάκριτο με τη εμπλοκή του Ενάγοντα σε ένα δεύτερο τροχαίο ατύχημα στις 12/11/2015, το οποίο κατά γενική παραδοχή «μπορεί να επιδείνωσε την κατάσταση» του (βλέπε παράγραφο 20 Γραπτής Δήλωσης Ενάγοντα, παράγραφος 12 Έκθεσης Απαίτησης).
Το γεγονός μάλιστα ότι δεν κινήθηκε αγωγή από μέρους του Ενάγοντα για το δεύτερο ατύχημα του έτους 2015, ο ίδιος ο Ενάγοντας ερωτώμενος κατά το στάδιο της αντεξέτασης του, το ανήγαγε σε λάθος. Εν ολίγοις, το γεγονός του μεγάλου χρονικού διαστήματος που μεσολάβησε από το επίδικο ατύχημα μέχρι τη χειρουργική επέμβαση αλλά και η εμπλοκή του Ενάγοντα σε ένα δεύτερο τροχαίο ατύχημα, το οποίο επιδείνωσε την κατάσταση του και για το οποίο εκ λάθους δεν καταχωρήθηκε αγωγή, αποδυναμώνουν και καθιστούν μη πειστική τη θέση του Ενάγοντα, ότι για την χειρουργική του επέμβαση στις 12/06/2017 ευθύνεται το επίδικο τροχαίο ατύχημα ημερομηνίας 06/09/2013.
Το υπόλοιπο της μαρτυρίας του Ενάγοντα σχετικά τόσο με τις περιστάσεις του επίδικου ατυχήματος, όσο και με τις επιπτώσεις αυτού, (νοσηλεία και αναρρωτική άδεια), μέχρι και την 28/10/13, γίνονται πλήρως αποδεκτά. Επισημαίνω ότι το συγκεκριμένο σημείο της μαρτυρίας του Ενάγοντος έμεινε εν πολλοίς αναντίλεκτο. Επίσης ως προς τη νοσηλεία του και την αναρρωτική άδεια στην οποία αναγκάστηκε να τεθεί, η μαρτυρία του Ενάγοντος, ήταν πλήρης και πειστική ενώ υποστηρίζεται και από Τεκμήρια ( βλέπε Τεκμήρια 3-7, 9 , 15 και 16).
Οι Μ. Ε 2 και Μ.Υ 1 κατέθεσαν ως πραγματογνώμονες, στο πλαίσιο της ειδημοσύνης τους ως εξειδικευμένοι ιατροί και συγκεκριμένα, ο μεν πρώτος ως Νευροχειρουργός ο δε δεύτερος ως ειδικός ορθοπεδικός χειρούργος. Όπως έχει επανειλημμένως Νομολογηθεί, η μαρτυρία ενός εμπειρογνώμονα πρέπει να είναι πλήρως αιτιολογημένη, αντικειμενική και αμερόληπτη. Πρωταρχικός σκοπός της πρέπει να είναι η παράθεση ενώπιον του Δικαστηρίου εκείνων των επιστημονικών δεδομένων που θα του επιτρέψουν να διαμορφώσει τη δική του ανεξάρτητη κρίση. (Βλέπε Ανδρέας Καουρής v. Δημήτρη Δημητρίου κ.ά. (2008) 1 ΑΑΔ 967, Πελεκάνος κ. α. ν Πελεκάνου (2010) 1 Α.Α.Δ. 1746). Έχοντας υπόψη τα ανωτέρω προχωρώ σε αξιολόγηση της μαρτυρίας έκαστου πραγματογνώμονα.
Αναφορικά με τον Μ.Ε 2 παρατηρώ τα εξής: Ο Μ.Ε 2 υπήρξε ο γιατρός που παρακολουθούσε τον Ενάγοντα μετά το επίδικο ατύχημα και ο οποίος προχώρησε στη χειρουργική επέμβαση του Ενάγοντα. Ο Μ.Ε 2 συνέταξε 3 ιατρικές βεβαιώσεις. Η πρώτη ιατρική βεβαίωση συντάχθηκε χρονικά πλησίον του επίδικου ατυχήματος, ήτοι στις 20/10/2013, και κατατέθηκε ως Τεκμήριο 9. Η διάγνωση του Μ.Ε 2, στην εν λόγω βεβαίωση είναι σαφής. Αναφέρεται σε κάκωση και σε διάστρεμμα του αυχένα του Ενάγοντα, το οποίο συνεπαγόταν αυχεναλγία και άλγος στους μύες της ωμικής ζώνης ( βλέπε σελ.1 Τεκμηρίου 9). Τα συγκεκριμένα συμπεράσματα του Μ.Ε 2 βασίζονται σε ακτινολογικές εξετάσεις, οι ακτινολογικές εκθέσεις των οποίων προσκομίστηκαν στο Δικαστήριο και κατατέθηκαν ως Τεκμήρια 1 και 2. Οι συγκεκριμένες απεικονιστικές εξετάσεις έδειχναν ευθειασμό της αυχενικής μοίρας του Ενάγοντα, οστικό οίδημα στο σώμα του Α5 σπονδύλου και πολυεπίπεδη δισκοπάθεια στα επίπεδα Α3 - Α4, Α4 - Α5, Α5 – Α6, Α6 – Α7. Δεν αμφισβητήθηκαν από πλευράς Εναγομένης τα πιο πάνω συμπεράσματα. Αποτελεί επίσης κοινό έδαφος ότι πλην της πολυεπίπεδης δισκοπάθειας του Ενάγοντος, τα υπόλοιπα ευρήματα ( ευθειασμός ΑΜΣΣ και οστικό οίδημα) σχετίζονται με το επίδικο ατύχημα. Συνεπώς, το συγκεκριμένο σημείο της μαρτυρίας του Μ.Ε 2 γίνεται αποδεκτό ως αξιόπιστο και μπορεί να αποτελέσει βάση εξαγωγής ευρημάτων.
Η μαρτυρία του Μ.Ε 2 στη συνέχεια δημιουργεί μία ασάφεια και αντιφατικότητα που δεν μου επιτρέπει να βασιστώ σε αυτή για εξαγωγή ευρημάτων. Ο Μ.Ε 2 συνέταξε ακόμα 2 ιατρικές βεβαιώσεις στις 05/06/2017 ( Τεκμήριο 10) και στις 03/10/2018 ( Τεκμήριο 11). Στις συγκεκριμένες δύο ιατρικές βεβαιώσεις, τα συμπεράσματα του Μ.Ε 2 σε σχέση με την κατάσταση του Ενάγοντα είναι σαφώς πιο σοβαρά, συγκρινόμενα με την πρώτη βεβαίωση που συνέταξε λίγο μετά το επίδικο ατύχημα. Συγκεκριμένα, οι αναφορές του στη πρώτη βεβαίωση (Τεκμήριο 9) σε «κάκωση της Αυχενικής Μοίρας» και σε «διάστρεμμα», μετεξελίχθηκαν στις μεταγενέστερες δύο βεβαιώσεις ( Τεκμήρια 10 και 11) σε «έντονη τραυματική κάκωση αυχενικής μοίρας», «ολίσθηση του Α4 επί του Α5 και του Α6 επί του Α7», «τραυματική δισκοκήλη Α4 - Α5, Α5 - Α6 και Α6 - Α7 με πίεση επί των γειτονικών νευρικών δομών». Εύλογα διερωτάται η πλευρά της Εναγομένης πως είναι δυνατό αυτά τα νέα ευρήματα και συμπτώματα να συνδέονται με το επίδικο ατύχημα και ταυτόχρονα να αποσυσχετίζονται, τόσο από τον Ενάγοντα όσο και από τον ίδιο τον Μ.Ε 2, από το μεταγενέστερο ατύχημα στο οποίο ενεπλάκη ο Ενάγοντας στις 12/11/2015. Εύλογα, επίσης, αναδεικνύει η πλευρά της Εναγομένης την απουσία από το μαρτυρικό υλικό νέων απεικονιστικών εξετάσεων του Ενάγοντος, που να έγιναν μετά το δεύτερο ατύχημα στο οποίο ενεπλάκη. Το ζήτημα έχει τη σημασία του, γιατί ο Μ.Ε 2 φαίνεται να καταλήγει στις δύο τελευταίες εκθέσεις του σε συμπεράσματα, τα οποία όχι μόνο διαφέρουν συγκριτικά με την πρώτη του έκθεση, αλλά έτι περαιτέρω, δεν υποστηρίζονται από τη μόνη ακτινολογική έκθεση αυχένα που κατατέθηκε στο Δικαστήριο, πριν την επίδικη χειρουργική επέμβαση (Τεκμήριο 1). Επί του προκειμένου παραπέμπω ενδεικτικά στο γεγονός ότι ενώ στην ακτινολογική έκθεση ( Τεκμήριο 1), γίνεται αναφορά σε «προβολές δίσκου», στις δύο τελευταίες ιατρικές βεβαιώσεις του Μ.Ε 2 ημερομηνίας 05/06/17 και 03/10/2018 γίνεται αναφορά σε «τραυματικές δισκοκήλες», δηλαδή σε σοβαρότερης μορφής εκφυλιστική πάθηση των μεσοσπονδύλιων δίσκων του Ενάγοντα, όπως τέθηκε και δεν αμφισβητήθηκε από τον Μ.Υ 1 ( βλέπε Τεκμήριο 20).
Δεν παραβλέπω την προσπάθεια που κατέβαλε ο Μ.Ε 2, κατά τη δια ζώσης μαρτυρία του, να υποβαθμίσει τις συνέπειες του δεύτερου ατυχήματος για τον Ενάγοντα και να στοιχειοθετήσει ότι η γενεσιουργός αιτία του χειρουργείου που υποβλήθηκε ο Ενάγοντας το έτος 2017 ήταν το επίδικο ατύχημα του έτους 2013. Χαρακτηριστική είναι η εξής αναφορά του Μ.Ε 2 κατά το στάδιο της μαρτυρίας του αναφορικά με το δεύτερο ατύχημα του έτους 2015: “ Υπήρξε μία επίταση των συμπτωμάτων στα πλαίσια ενός διαστρέμματος, η οποία όμως δεν ταλαιπώρησε τον άρρωστο επί μακρόν.”
Η προσπάθεια όμως του Μ.Ε 2 να υποβαθμίσει τη σημασία του δεύτερου τροχαίου ατυχήματος στο οποίο ενεπλάκη ο Ενάγοντας, ήταν εμφανώς επιτηδευμένη και αντίθετη με τις δικές του ιατρικές βεβαιώσεις ημερομηνίας 20/10/2013 (Τεκμήριο 9) και 05/06/2017 (Τεκμήριο 10). Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι στην ιατρική βεβαίωση του ημερομηνίας 05/06/2017 (Τεκμήριο 10) ο Μ.Ε 2, θεωρεί ότι το δεύτερο ατύχημα του Ενάγοντος είχε ουσιώδη συνδρομή στην επιδεινούμενη κατάσταση της υγείας του Ενάγοντα. Ενδεικτική είναι η εξής αναφορά του επί του Τεκμηρίου 10:
“Από την στιγμή του ατυχήματος στις 12/11/2015 ο ασθενής αναφέρει επίταση των συμπτωμάτων της αυχεναλγίας, κεφαλαλγίας και έκτοτε παρουσίαζε συχνότερες και μακρότερης διάρκειας εξάρσεις αυχεναλγίας, κεφαλαλγίας με έντονη βραχιαλγία που τον ανάγκαζαν να καταφεύγει σε φαρμακευτική αγωγή με παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη σε φυσιοθεραπείες και υποχρεωτική ανάπαυση ώστε να μπορούν να αντιμετωπιστούν.” ( τονισμός δικός μου για σκοπούς έμφασης).
Εν ολίγοις, στη βεβαίωση ( Τεκμήριο 10) του Μ.Ε 2 που εκπονήθηκε 7 μόλις μέρες πριν το επίδικο χειρουργείο του Ενάγοντα, αναφέρεται ότι από το δεύτερο ατύχημα και εξής τα συμπτώματα του Ενάγοντα επιδεινώθηκαν. Καταλήγει ακολούθως ο Μ.Ε 2, στη σελίδα 3 της συγκεκριμένης έκθεσης του στο συμπέρασμα ότι «Είναι βέβαιο ότι η ποιότητα ζωής του δεν θα επανέλθει ποτέ στο επίπεδο που είχε προ των τροχαίων ατυχημάτων». Συνεπώς αφήνει σαφώς να νοηθεί ότι το δεύτερο τροχαίο ατύχημα στο οποίο ενεπλάκη ο Ενάγοντας, δεν ήταν αμελητέο, αλλά είχε δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία του αυχένα του Ενάγοντα.
Δεν διαφεύγει την προσοχή μου η αναφορά που επίσης γίνεται στο Τεκμήριο 10 ( σελ. 1 παράγραφος 2), ότι η κατάσταση του Ενάγοντα παρουσίαζε επιδείνωση ακόμα και πριν το δεύτερο τροχαίο ατύχημα ημερομηνίας 12/11/2015. Η αναφορά όμως αυτή παρέμεινε γενική και αόριστη χωρίς να συνοδεύεται από την οποιαδήποτε εξειδίκευση και τεκμηρίωση. Σε κάθε περίπτωση η συγκεκριμένη αναφορά δεν μπορεί παρά να ιδωθεί υπό το πρίσμα του αναντίλεκτου γεγονότος, ότι η τελευταία φορά που αναγκάστηκε να επισκεφτεί ο Ενάγοντας τον Μ.Ε 2, πριν το δεύτερο τροχαίο, ήταν στις 29/09/2014, δηλαδή πέραν του ενός έτους προηγουμένως.
Συνοψίζοντας, κρίνω ότι οι ισχυρισμοί του Μ.Ε 2 δεν πείθουν. Ο Μ.Ε 2 υπείχε καθήκον απέναντι στο Δικαστήριο να παρουσιάσει με αντικειμενικότητα τη θέση του και να αιτιολογήσει επαρκώς τα συμπεράσματα του. Υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης και για τους λόγους που εξηγήθηκαν ανωτέρω, θεωρώ ότι ο Μ.Ε 2 δεν αντεπεξήλθε επαρκώς στο καθήκον του. Συνεπώς κρίνω ότι δεν μπορώ να βασιστώ στην μαρτυρία του Μ.Ε 2 για εξαγωγή ευρημάτων, πέραν από το μέρος της μαρτυρίας του το οποίο περιορίζεται στα συμπεράσματα της πρώτης έκθεσης του (Τεκμήριο 9), ημερομηνίας 20/10/2013, τα οποία γίνονται ουσιαστικά αποδεκτά από πλευράς Εναγομένης.
Αναφορικά με τον Μ.Υ 1 παρατηρώ τα εξής: Ο συγκεκριμένος μάρτυρας δεν προέβη σε κλινική εξέταση του Ενάγοντα, ούτε και ετοίμασε σχετική ιατρική έκθεση. Ο μάρτυρας αιτιολόγησε τη θέση του αυτή καθότι ως αναφέρει τα στοιχεία που του προσκομίστηκαν ήταν ελλιπή για την ετοιμασία ιατρικής έκθεσης.
Μέσω της μαρτυρίας του ο Μ.Υ 1 διατύπωσε εμπεριστατωμένη γνώμη βασιζόμενος στις ακτινολογικές εκθέσεις που παρέθεσε ο Ενάγοντας, ( Τεκμήρια 1 και 2) αλλά και στις ιατρικές βεβαιώσεις του Μ.Ε 2 ( Τεκμήρια 3 - 5 και ιδίως Τεκμήρια 9 – 11). Ο μάρτυρας εξήγησε με την προσκόμιση σχετικού σχεδιαγράμματος (Τεκμήριο 20) ότι υπάρχει διαφορά στον όρο «προβολή δίσκου» που αναφέρεται στην ακτινολογική έκθεση ( Τεκμήριο 1) σε σχέση με την πολύ πιο σοβαρή πάθηση «τραυματική δισκοκήλη» που χρησιμοποιείται από τον Μ.Ε 2 στην έκθεση του (Τεκμήριο 10). Όπως μάλιστα αναφέρει με παραπομπή σε σχετικές επιστημονικές δημοσιεύσεις, ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που πάσχουν από προβολή δίσκου είναι πλήρως ασυμπτωματικοί (Τεκμήριο 21). Αναφέρει περαιτέρω ότι η πλειοψηφία ( 57%) των ασθενών με δισκοκήλη είναι επίσης ασυμπτωματικοί. Εν ολίγοις, ο Μ.Υ 1 υποστηρίζει ότι το μόνο που υπέστη ο Ενάγοντας από το επίδικο ατύχημα ήταν ευθειασμό της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και διάστρεμμα, το οποίο μπορούσε να αντιμετωπιστεί πλήρως με αντιφλεγμονώδη αγωγή, χρήση αυχενικού κολάρου και φυσιοθεραπεία. Τα συμπεράσματα του αυτά τα βασίζει στην ακτινολογική έκθεση (Τεκμήριο 1) και την αρχική γνωμάτευση του Μ.Ε 2 ( Τεκμήριο 9).
Οι θέσεις του μάρτυρα ήταν επαρκώς αιτιολογημένες και γίνονται αποδεκτές πλην του συμπεράσματος του για την αιτία που οδήγησε στη χειρουργική επέμβαση του Ενάγοντα στις 12/06/2017. Συγκεκριμένα, δεν μπορώ να δεχτώ την εξήγηση που έδωσε ο Μ. Υ 1, αναφορικά με το λόγο που ο Ενάγοντας οδηγήθηκε στη χειρουργική επέμβαση. Παρά το γεγονός ότι ο Μ.Υ 1 παρουσιάστηκε βέβαιος ότι η χειρουργική επέμβαση του Ενάγοντα οφείλεται σε εκφυλιστικές αλλοιώσεις χρονιότητας που παρουσιάστηκαν στον αυχένα του, αποτελεί επίσης γεγονός ότι ο Μ.Υ 1 δεν έλαβε καμία απεικονιστική εξέταση του Ενάγοντα αμέσως μετά το δεύτερο τροχαίο ατύχημα στο οποίο ενεπλάκη το έτος 2015. Μάλιστα ο ίδιος ο Μ.Υ 1 ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε εξαιτίας αυτών των ελλιπών στοιχείων να προβεί σε συμπεράσματα και να συντάξει ιατρική έκθεση. Πως επομένως είναι δυνατό να αποκλείσει ο Μ.Υ 1 το ενδεχόμενο η αναγκαιότητα για χειρουργική επέμβαση του Ενάγοντα να προέκυψε από το δεύτερο ατύχημα στο οποίο ενεπλάκη; Το ερώτημα αυτό δεν διευκρινίζεται γι’ αυτό και δεν μπορώ να κάνω αποδεκτό το συγκεκριμένο συμπέρασμα του Μ.Υ 1 για το λόγο που κατέστη αναγκαία η χειρουργική επέμβαση του Ενάγοντα το έτος 2017.
V. Διατύπωση ευρημάτων και υπολογισμός αποζημιώσεων:
Έχοντας ως οδηγό το βάρος και το επίπεδο απόδειξης που εφαρμόζεται στην πολιτική δίκη (βλ. Μαρσέλ ν. Λαϊκής (2001) 1 Α.Α.Δ. 1858), όπως επίσης και την αξιόπιστη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μου, προχωρώ σε διατύπωση των ακόλουθων ευρημάτων επί των επίδικων ζητημάτων και υπολογισμό των αποζημιώσεων στη βάση αυτών:
· Ως προς τις σωματικές βλάβες τoυ Ενάγοντος:
Διαπιστώνω ότι συνεπεία του επίδικου τροχαίου ατυχήματος ημερομηνίας 06/09/2013 ο Ενάγοντας, 47 ετών κατά την ημέρα του ατυχήματος, υπέστη κάκωση και ευθειασμό της Αυχενικής Μοίρας της Σπονδυλικής Στήλης, ήπιο οστικό οίδημα στο σώμα του Α5 σπονδύλου, θλάση των μυών του αυχένος και διάστρεμμα (Whiplash injury). Μεταφέρθηκε αρχικά στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην ιδιωτική κλινική Mediterranean Hospital Cyprus, όπου και παρέμεινε κλινήρης μέχρι την 10/09/13. Υπέφερε από άλγος μυών της ωμικής ζώνης και αυχεναλγία, υπινιακή κεφαλαλγία και ζάλη που επιτείνεται με τις κινήσεις της κεφαλής.
Στο πλαίσιο της αποθεραπείας του, έλαβε φαρμακευτική αγωγή και ακολούθησε πρόγραμμα φυσιοθεραπείας μέχρι τις 08/11/13.
Παρέμεινε εκτός εργασίας με αναρρωτική άδεια για την περίοδο από 07/09/2013 – 28/10/2013.
Γενικές Αποζημιώσεις:
Οι αρχές που διέπουν το ζήτημα της επιδίκασης των γενικών αποζημιώσεων έχουν συνοψισθεί στην απόφαση Χαριλάου ν. Νικολάου (2003) 1 Α.Α.Δ. 1460, απόσπασμα από την οποία κρίνω σκόπιμο να παραθέσω κατωτέρω:
«Έχει νομολογηθεί ότι σκοπός της επιδίκασης αποζημιώσεων είναι να δοθεί στον ενάγοντα αποζημίωση για την ζημιά, απώλεια ή βλάβη που έχει υποστεί. Οι αρχές που διέπουν τον προσδιορισμό των αποζημιώσεων συνοψίζονται στην απόφαση του Πική, Δ. - όπως ήταν τότε - στην Paraskevaides (Overseas) Ltd and Another v. Christofi (1982) 1 C.L.R. 789, 793. Παραθέτουμε σε μετάφραση το σχετικό απόσπασμα:
"Στόχος των αποζημιώσεων που επιδικάζονται είναι να αποδοθεί δικαιοσύνη στην απώλεια και στη ζημιά του διαδίκου που τραυματίστηκε χωρίς να εναποτίθεται υπέρμετρο βάρος πάνω στον αδικοπραγούντα. (Βλ. Fletcher v. Autocar Transporters Ltd [1968] 1 All E.R. 726, Constantinou v. Salahouris (1969) 1 C.L.R. 416). Με άλλες λέξεις, το ποσό που επιδικάζεται πρέπει να είναι κοινωνικά αποδεκτό. Συνεπώς, η κοινωνική δεοντολογία κατά τον ουσιώδη χρόνο είναι σε κάθε περίπτωση παράγοντας σχετικός προς το έργο μας ειδικά σε σχέση με μη χρηματική απώλεια. Η χρηματική ζημιά, ως περισσότερο επιδεκτική μαθηματικού υπολογισμού εξαρτάται λιγότερο από κοινωνικά κριτήρια. Στόχος του εγχειρήματος είναι η κατάληξη, στο τέλος της πορείας, σε αριθμό που είναι δίκαιος και εύλογος κάτω από τις περιστάσεις της υπόθεσης."
(Βλ. και Fysco Constructing Co. Ltd v. Γεωργίου (1991) 1 Α.Α.Δ. 1014, 1028 και Μιχαήλ κ.ά. ν. Φίλιος Γ. Συκοπετρίτης Λτδ. κ.ά. (2000) 1 Α.Α.Δ. 1049).
Η αποζημίωση για αστικά αδικήματα δεν έχει σκοπό την τιμωρία αλλά την αποκατάσταση. Αυτή τούτη η ατέλεια του χρήματος ως μέσου για αποκατάσταση, δεν πρέπει να επενεργεί προς επαύξηση των αποζημιώσεων (Βλ. Μαυροπετρή ν. Λουκά (1995) 1 Α.Α.Δ. 66, 74).
Η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου έχει επιδείξει μια σταθερή άνοδο του επιπέδου των γενικών αποζημιώσεων. Έχει τονίσει την ανάγκη για μια πιο δίκαιη και φιλελεύθερη αποτίμηση του ανθρώπινου πόνου και των πολλαπλών στερήσεων που προκαλούν οι αναπηρίες στα θύματα της αμέλειας (Βλ. Ioannou and Paraskevaides (Overseas) (πιο πάνω), Παναγή ν. Θεοδώρου (1992) 1 Α.Α.Δ. 1303, Ηρακλέους ν. Πίτρου (1994) 1 Α.Α.Δ. 239, Παναγιώτου ν. Φραγκέσκου κ.ά. (1999) 1 Α.Α.Δ. 687, Μαϊττα ν. Γεωργίου κ.ά., Πολιτική Έφεση 8499, 9.1.99 και Βρυωνίδης ν. Σωφρονίου (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 1181). Προηγούμενες αποφάσεις δεν αποτελούν δεσμευτικό προηγούμενο υπό την έννοια της αρχής του stare decisis αλλά παρέχουν καθοδήγηση (βλ. Παναγή, πιο πάνω). Πρέπει, επίσης, να λαμβάνεται υπόψη η συνεχής μείωση της αξία του χρήματος.»
Στην Χριστοφίνης ν. Φραντζή, Πολ. Έφ. 328/2011, ημερομηνίας 31.05.2017, ECLI:CY:AD:2017:A202, η εκεί Ενάγουσα είχε υποστεί διάστρεμμα αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και αιμωδίες άνω άκρων, θλάση προσθίου θωρακικού τοιχώματος και μώλωπες στην περιοχή στέρνου. Έγινε θεραπεία με τοποθέτηση αυχενικού κολλάρου για 15 μέρες, χορηγήσεως αναλγητικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, φυσιοθεραπεία και ανάπαυση. Αποδέχθηκε περαιτέρω το Δικαστήριο ότι οι ενοχλήσεις που παρουσιάζονται σήμερα είναι άλγος, δυσκαμψία του αυχένα και αιμωδίες άνω άκρων και μόνο κατά τις αλλαγές του καιρού ή όταν κουράζεται αρκετά. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι το ποσό των €10,000 που επιδικάστηκε πρωτόδικα ως γενικές αποζημιώσεις ήταν υπερβολικό και το μείωσε στις €7,000.
Στην Κεζαρίδης ν. Κωνσταντίνου (2007) 1 (Β) ΑΑΔ 1373 ο Εφεσίβλητος υπέστη σοβαρό διάστρεμμα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, κακώσεις στην κεφαλή και εγκεφαλική διάσειση. Του χορηγήθηκαν αυχενικό κολάρο, αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα και παρακολουθείτο ως εξωτερικός ασθενής. Οι ακτινογραφίες της αυχενικής μοίρας έδειξαν ευθειασμό της σπονδυλικής στήλης και σπονδυλοαρθριτικές αλλοιώσεις στους Α5 και Α6 σπονδύλους. Του συνεστήθη επίσης αγωγή φυσιοθεραπείας. Οι πόνοι στον αυχένα συνεχίστηκαν για 14 μήνες. Το Ανώτατο Δικαστήριο επικύρωσε το ποσό των Λ.Κ6,000 που επιδικάστηκε πρωτόδικα, αναφέροντας όμως ότι αυτό βρίσκεται πολύ κοντά στο Ανώτατο όριο που θα μπορούσε δικαίως να επιδικαστεί υπέρ του Εφεσιβλήτου.
Αντλώντας καθοδήγηση από τις πιο πάνω αποφάσεις, θεωρώ ότι η σοβαρότητα και η έκταση των σωματικών βλαβών του Ενάγοντος κυμαίνεται μεταξύ των δύο. Επισημαίνω το γεγονός ότι ο Ενάγοντας αναγκάστηκε να νοσηλευτεί και να παραμείνει κλινήρης για μία περίοδο 3 ημερών αμέσως μετά το ατύχημα, όπως επίσης και να απέχει εντελώς από την εργασία του για περίοδο περί των δύο μηνών. Επίσης πέραν της κάκωσης του αυχένα και του διαστρέμματος, ο Ενάγοντας υπέστη περαιτέρω οστικό οίδημα του Α5 σπονδύλου. Τα στοιχεία αυτά είναι ενδεικτικά τόσο της σοβαρότητας του τραυματισμού του, όσο και του πόνου και της ταλαιπωρίας που υπέστη. Λαμβάνοντας τα ανωτέρω υπόψη, όπως επίσης και τη τάση της Νομολογίας για σταθερή άνοδο του επιπέδου των γενικών αποζημιώσεων (βλέπε Μαυροπετρή ν. Λουκά (1995) 1 Α.Α.Δ 66, Paraskevaides (Overseas) Ltd, v. Christofi (1982) 1 C.L.R. 789), κρίνω υπό τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης ως δίκαιο και εύλογο όπως επιδικαστεί στον Ενάγοντα το ποσό των €8.000 ως γενικές αποζημιώσεις για τις σωματικές βλάβες, πόνο και τη ταλαιπωρία που υπέστη, συνεπεία του επίδικου ατυχήματος.
· Ως προς τις Ειδικές ζημιές.
Αναφορικά με τις ειδικές ζημιές που αξιώνονται σημειώνεται ότι σχετική μαρτυρία δόθηκε από τον Ενάγοντα ( Μ.Ε 1) .
Αναφορικά με τα έξοδα της κλινικής MEDITERRANEAN στην οποία νοσηλεύτηκε ο Ενάγοντας αμέσως μετά το επίδικο ατύχημα κατατέθηκε από μέρους του σχετικό τιμολόγιο (Τεκμήριο 15) και απόδειξη πληρωμής ( Τεκμήριο 16) ύψους €1,843.11. Μέρος των εξόδων αυτών αφορούν τα έξοδα διαμονής του Ενάγοντα στην εν λόγω κλινική που ρητώς γίνονται αποδεκτά από την πλευρά της Εναγομένης. Τα υπόλοιπα έξοδα αφορούν ιατρικά έξοδα και έξοδα ιατρικών εξετάσεων στα οποία υποβλήθηκε ο Ενάγοντας κατά τη παραμονή του στην κλινική αμέσως μετά το επίδικο ατύχημα. Κρίνω ότι το σύνολο των εξόδων αυτών εμπίπτει στο πλαίσιο της εύλογης και αναγκαίας ιατρικής δαπάνης συνεπεία του επίδικου ατυχήματος και συνεπώς γίνεται στο σύνολο του αποδεκτό. Η μαρτυρία του Μ.Ε 1 σχετικά με το σημείο αυτό κρίνεται επαρκής και πλήρης.
Αναφορικά με τις φυσιοθεραπείες για τις οποίες υποβλήθηκε ο Ενάγοντας από 16/09/2013 – 08/11/2013, το κόστος αυτών ανέρχεται στο ποσό των €875 και δεν αμφισβητείται από πλευράς Εναγομένης. Η παραπομπή του Ενάγοντα σε φυσιοθεραπεία είναι σύμφωνα με την μαρτυρία και των 2 εμπειρογνωμόνων ( Μ.Ε 2 και Μ.Υ 1) αναγκαία και απαραίτητη μετά το διαπιστωμένο διάστρεμμα που υπέστη από το επίδικο ατύχημα. Συνεπώς τα εν λόγω έξοδα κρίνονται ως απολύτως δικαιολογημένα και γίνονται στο σύνολο τους αποδεκτά.
Αναφορικά με τα έξοδα εξέτασης ΜRI ύψους €300, σημειώνεται ότι οι μόνες απεικονιστικές εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε ο Ενάγοντας και σχετίζονται με το επίδικο ατύχημα συμπεριλαμβάνονται στα έξοδα της κλινικής MEDITERRANEAN (Τεκμήρια 15 και 16) και αποδόθηκαν ανωτέρω. Σημειώνεται ότι καμία περαιτέρω απόδειξη δεν προσκομίστηκε για υποβολή του Ενάγοντα σε κόστος νέας απεικονιστικής εξέτασης. Συνεπώς το συγκεκριμένο ποσό που αξιώνεται δεν αποδείχθηκε και δεν γίνεται αποδεκτό.
Αναφορικά με τα ιατρικά έξοδα του Δρ. Γιάννη Ιωάννη ύψους €200, το συγκεκριμένο ποσό αναφέρεται τόσο στη μαρτυρία του Ενάγοντα όσο και στη μαρτυρία του Μ.Ε 2 ( βλέπε Τεκμήριο 9). Δεν παραβλέπω ότι δεν προσκομίστηκε απόδειξη καταβολής του συγκεκριμένου ποσού. Παρ’ όλα αυτά κρίνω ότι η καταβολή του συγκεκριμένου ποσού από τον Ενάγοντα στον Μ.Ε 2 είναι εύλογη και πειστική, δεδομένης μάλιστα της ρητής καταγραφής του επί του Τεκμηρίου 9. Θεωρώ επίσης ότι η καταβολή του συγκεκριμένου ποσού συνιστά εύλογη ιατρική δαπάνη, η οποία προέκυψε αμέσως μετά και συνεπεία του επίδικου ατυχήματος και συνεπώς την κάνω αποδεκτή.
Αναφορικά με τα έξοδα της χειρουργικής επέμβασης ημερομηνίας 12/06/2017 για αντικατάσταση αυχενικών σπονδύλων, ο Μ.Ε 1 κατέθεσε το Τεκμήριο 14 το οποίο αποτελεί τιμολόγιο επί πιστώσει της Πολυκλινικής Υγείας στην οποία νοσηλεύτηκε ύψους €3,298.18, όπως επίσης και το Τεκμήριο 13 το οποίο αποτελεί ενημερωτική κατάσταση πληρωμής εκ μέρους της ασφαλιστικής του εταιρείας ύψους €10,784.51. Δεν αναλύθηκαν, ούτε επεξηγήθηκαν οι διάφορες υπηρεσίες και τα ποσά που αναφέρονται στα εν λόγω Τεκμήρια. Με μία απλή ανάγνωση φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, ότι οι υπηρεσίες που αναφέρονται στο Τεκμήριο 13 υπερκαλύπτουν τις υπηρεσίες που καταγράφονται στο Τεκμήριο 14. Συνεπώς καταλήγω ότι τα έξοδα που υπέστη ο Ενάγοντας από την χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε στις 12/06/2017 ανέρχονται στο ποσό των €10,784.51 και όχι στο δικογραφηθέν και αξιούμενο ποσό των €12,000.
Σε κάθε περίπτωση όμως κρίνω ότι ο Ενάγοντας δεν δικαιούται το εν λόγω ποσό. Ο λόγος είναι ότι ενόψει της αξιολόγησης της μαρτυρίας που τέθηκε ανωτέρω, κρίνω ότι δεν μπορεί να εξαχθεί εύρημα αιτιώδους συνάφειας μεταξύ του επίδικου ατυχήματος ημερομηνίας 06/09/2013 και της μεταγενέστερης χειρουργικής επέμβασης που υποβλήθηκε ο Ενάγοντας στις 12/06/2017. (βλέπε σχετικά Κυριαλλής v. Τελεβάντου (2007) 1 Α.Α.Δ. 1299, Ράλλης Μακρίδης και Υιοί Λίμιτεδ v. Λουκά (2003) 1 Α.Α.Δ. 447, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Ζιπιτή κ.α. (2003) 1 Α.Α.Δ. 749)
Αναφορικά με την απώλεια απολαβών σημειώνω ότι με βάση την μαρτυρία του Ενάγοντα κατά το χρόνο του επίδικου ατυχήματος λάμβανε μηνιαίως από την εργασία του το ποσό των €2,200. Όπως ισχυρίζεται ο Ενάγοντας εξαιτίας του επίδικου ατυχήματος παρέμεινε εκτός εργασίας τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 2013, με αποτέλεσμα να χάσει το ποσό των €3,560 από απολαβές. Προς επίρρωση των ισχυρισμών του κατέθεσε σχετική αίτηση στις Υπηρεσίες Κοινωνικών Ασφαλίσεων για επίδομα ασθενείας, ημερομηνίας 29/10/13, ως Τεκμήριο 6 και αναλυτική κατάσταση αποδοχών για την εν λόγω περίοδο, ως Τεκμήριο 7. Η συγκεκριμένη μαρτυρία του Ενάγοντα υποστηρίζεται από Τεκμήρια, είναι εύλογη και πειστική. Επίσης είναι εμφανές ότι το διάστημα που αναγκάστηκε να απουσιάζει από την εργασία του ( 07/09/13 – 28/10/13) σχετίζεται αιτιωδώς με το επίδικο ατύχημα. Συνεπώς κάνω αποδεκτό το συγκεκριμένο ποσό ύψους €3,560 ως απώλεια απολαβών του Ενάγοντα.
Ο Ενάγοντας αξιώνει περαιτέρω το ποσό των €12,400 ως απώλεια απολαβών διότι αναγκάστηκε να απουσιάζει από την εργασία του τους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο, Αύγουστο, Σεπτέμβρη και κάποιες μέρες του Οκτώβρη του έτους 2017, εξαιτίας της χειρουργικής επέμβασης στην οποία υποβλήθηκε στις 12/06/2017. Κατά την εν λόγω περίοδο ο Ενάγοντας λάμβανε μηνιαίως από την εργασία του το ποσό των €3,000, κατέθεσε μάλιστα ως τεκμήριο αναλυτική κατάσταση των αποδοχών του για το έτος 2017, ως τεκμήριο 12. Δεν αμφισβητήθηκε από πλευράς υπεράσπισης το ύψος της συγκεκριμένης αξίωσης. Το ζήτημα που εγείρεται έγκειται στο κατά πόσο συνδέεται αιτιωδώς η συγκεκριμένη ζημιά του Ενάγοντος με το επίδικο ατύχημα. Όπως εξήγησα ανωτέρω, στο πλαίσιο αξιολόγησης της μαρτυρίας, κρίνω ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει αποδειχθεί αιτιώδης συνάφεια μεταξύ του επίδικου ατυχήματος και της μετέπειτα χειρουργικής επέμβασης του Ενάγοντα. Ενόψει τούτου, ούτε και η απώλεια απολαβών του Ενάγοντα συνεπεία της χειρουργικής επέμβασης, συνδέεται αιτιωδώς με το επίδικο ατύχημα και συνεπώς δεν γίνεται αποδεκτό το ποσό των €12,400 που αξιώνει ο Ενάγοντας.
Εν κατακλείδι, προχωρώντας σε άθροισμα των πιο πάνω ποσών που έγιναν αποδεκτά, κρίνω ότι ο Ενάγοντας απέδειξε ειδικές ζημιές, συνεπεία του επίδικου ατυχήματος, συνολικού ύψους €6,478.11.
- Κατάληξη:
Ενόψει των πιο πάνω εκδίδεται απόφαση υπέρ του Ενάγοντος και εναντίον της Εναγομένης για το ποσό των €8.000 ως γενικές αποζημιώσεις και για το ποσό των €6,478.11 ως ειδικές αποζημιώσεις.
Ως προς την επιδίκαση των τόκων που θα φέρουν οι αποζημιώσεις κατ’ εφαρμογή του άρθρου 58Α του Κεφ. 148 αντλώ καθοδήγηση από την Φοινικαρίδης κ.α. ν. Γεωργίου κ.α. (1991) 1 Α.Α.Δ. 475. Το ζήτημα ανάγεται στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου, ενώ η καθυστέρηση στην προώθηση της αγωγής αποτελεί παράγοντα που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Στην προκειμένη περίπτωση, υπήρξε περί τα τρία έτη καθυστέρηση από τη γένεση του αγώγιμου δικαιώματος μέχρι την καταχώρηση της παρούσας αγωγής. Δεν προσκομίστηκε κάποια εξήγηση για την καθυστέρηση αυτή. Θεωρώ συνεπώς ορθό και δίκαιο όπως, τόσο επί των επιδικασθέντων γενικών αποζημιώσεων όσο και επί των ειδικών αποζημιώσεων επιδικαστεί νόμιμος τόκος από την ημερομηνία καταχώρησης της αγωγής, δηλαδή από τις 04/08/2016.
Τα έξοδα της αγωγή ακολουθούν το αποτέλεσμα και επιδικάζονται υπέρ του Ενάγοντα και εναντίον της Εναγομένης. Τα έξοδα να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο στην κλίμακα επιτυχίας της αγωγής.
(Υπ.) ......................................
Μ. Π. Μιχαήλ Πρ. Ε.Δ
Πιστόν αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο