ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ                                               Αρ. Αγωγής: 183/2015

Ενώπιον:  Μ.Π. Μιχαήλ, Ε.Δ.

 

Μεταξύ:

1.     ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ άλλως ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, Δ.Τ [ ] από Λάρνακα, Οδός [ ] 32, [ ], [ ] Λάρνακα

2.     ΑΝΔΡΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ  άλλως  ΑΝΔΡΕΑΣ ΙΩΑΝΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, Δ.Τ. [ ], από Λάρνακα, Οδός [ ], [ ] Λάρνακα

Ενάγοντες

-και-

 

1.     ΦΡΟΣΩ ΑΡΓΥΡΟΥ, από Λάρνακα, Διαμέρισμα [ ], [ ] ΚΩΡΤ, ή/και [ ] ΚΩΡΤ, Οδός [ ] 13, [ ], Λάρνακα

2.      ΑΡΓΥΡΟΣ ΑΡΓΥΡΟΥ, από Λεμεσό, Οδός [ ] 1, [ ], Λεμεσός.

Εναγόμενοι

ΚΑΙ ΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΔΥΝΑΜΕΙ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 21/03/2023

 Μεταξύ:

1.    ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ άλλως ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, Δ.Τ [ ] από Λάρνακα, Οδός [ ] 32, [ ], [ ] Λάρνακα

2.    ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΦΕΛΛΑΣ Δ.Τ [ ], από τη Λάρνακα, ως Διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντα ΑΝΔΡΕΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ  άλλως  ΑΝΔΡΕΑΣ ΙΩΑΝΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, Δ.Τ. [ ], τέως από τη Λάρνακα

Ενάγοντες

-και-

 

1.    ΦΡΟΣΩ ΑΡΓΥΡΟΥ, από Λάρνακα, Διαμέρισμα [ ], [ ] ΚΩΡΤ, ή/και [ ] ΚΩΡΤ, Οδός [ ] 13, [ ], Λάρνακα

2.      ΑΡΓΥΡΟΣ ΑΡΓΥΡΟΥ, από Λεμεσό, Οδός [ ] 1, [ ], Λεμεσός.

Εναγόμενοι

 

 

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

Ημερομηνία: 30/12/2024

Εμφανίσεις:

Για Ενάγοντες: ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΚΟΥΝΗΣ & ΣΙΑ ΔΕΠΕ

Για Εναγόμενους: ΚΥΠΡΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ ΔΕΠΕ

 

1. Εισαγωγή:

 

Οι Ενάγοντες, δυνάμει πωλητηρίου εγγράφου ημερομηνίας 08/09/1989, πούλησαν στους Εναγομένους το διαμέρισμα με αριθμό θύρας 102,  στον πρώτο όροφο της πολυκατοικίας που βρίσκεται στην οδό [ ] 11 -13, στο Δήμο Λάρνακας, για το ποσό των €24,774.72 ( Λ.Κ 14,500). 

 

Οι Ενάγοντες υποστηρίζουν ότι οι Εναγόμενοι όφειλαν να εξοφλήσουν το οποιονδήποτε οφειλόμενο υπόλοιπο εκκρεμούσε από το τίμημα αγοράς του διαμερίσματος, με τόκο 9% ετησίως, εντός προθεσμίας 2 μηνών από τη γραπτή ειδοποίηση των Εναγόντων ότι ο τίτλος ιδιοκτησίας του διαμερίσματος είναι έτοιμος.

 

Ο ξεχωριστός τίτλος ιδιοκτησίας του επίδικου διαμερίσματος εκδόθηκε στις 10/12/2008. Στις 21/08/2009 οι Ενάγοντες ενημέρωσαν τους Εναγομένους για το γεγονός αυτό, όπως επίσης και για την ετοιμότητα τους να μεταβιβάσουν το επίδικο διαμέρισμα στους Εναγομένους, αφού προηγουμένως οι τελευταίοι εξοφλήσουν το οφειλόμενο υπόλοιπο του τιμήματος αγοράς του διαμερίσματος, τα κοινόχρηστα, τους φόρους ακίνητης ιδιοκτησίας, τα αποχετευτικά τέλη και άλλα έξοδα. Εξαιτίας της μη ανταπόκρισης των Εναγομένων ακολούθησαν οι επιστολές των Εναγόντων ημερομηνίας 14/03/2011 και 12/12/2011. Κατά την τελευταία μάλιστα επιστολή οι Ενάγοντες κατέστησαν ουσιώδη όρο τον όρο 5 και 6 της συμφωνίας που απαιτούσε την εξόφληση του τιμήματος, εντός 2 μηνών από τη λήψη της, όπως επίσης και των εξόδων μεταβίβασης του διαμερίσματος. 

Οι Εναγόμενοι δεν ανταποκρίθηκαν με αποτέλεσμα οι Ενάγοντες να τερματίσουν τη συμφωνία αγοράς του διαμερίσματος στις 14/09/2012 και να καλέσουν τους Εναγόμενους να παραδώσουν την κατοχή του διαμερίσματος.

 

Υπό το φως των ανωτέρω και επί τη βάση του αγώγιμου δικαιώματος της παράβασης σύμβασης  ( άρθρο 73(1) του Κεφ. 149) αλλά και της παράνομης επέμβασης σε ακίνητη ιδιοκτησία ( άρθρο 43 του Κεφ. 148), οι Ενάγοντες αξιώνουν εναντίον των Εναγομένων τις εξής θεραπείες:

1. Αναγνώριση ως νόμιμου του τερματισμού του Πωλητηρίου Εγγράφου ημερομηνίας 08/09/1989 κατά τις 14/09/2012. (Αιτητικό Α Έκθεσης Απαίτησης)
2. Διάταγμα ακύρωσης, διαγραφής και απόσυρσης του Πωλητηρίου ημερομηνίας 08/09/1989 από το μητρώο του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λάρνακας. (Αιτητικό Β Έκθεσης Απαίτησης)
3. Διάταγμα διατάττον τους Εναγόμενους όπως άρουν αμέσως την παράνομη επέμβαση τους στο επίδικο διαμέρισμα και όπως παραδώσουν ελεύθερη κατοχή του στους Ενάγοντες. ( Αιτητικά Γ και Δ Έκθεσης Απαίτησης)
4. Γενικές Αποζημιώσεις για την παράβαση του Πωλητηρίου ημερομηνίας 08/09/1989 από τους Εναγόμενους. ( Αιτητικά Ε και Ζ Έκθεσης Απαίτησης)
5. €12,357.74 ως ειδικές αποζημιώσεις για παράβαση σύμβασης. (Αιτητικό Θ Έκθεσης Απαίτησης)
6. Ενδιάμεσα Οφέλη ή/και αποζημιώσεις για παράνομη επέμβαση ύψους €8,750 από την 01/10/2012 – 01/11/2014 (Αιτητικό ΙΑ Έκθεσης Απαίτησης)
7. €350 μηνιαίως ως ενδιάμεσα οφέλη για την παράνομη επέμβαση των Εναγομένων στο επίδικο διαμέρισμα από την 01/12/14 μέχρι παραδόσεως ελεύθερης κατοχής του. (Αιτητικό ΙΓ Έκθεσης Απαίτησης)
8. Νόμιμο τόκο επί παντός επιδικασθέντος ποσού ( Αιτητικά Στ, Η, Ι, ΙΒ και ΙΔ Έκθεσης Απαίτησης)

 

 

 

Από την άλλη πλευρά, οι Εναγόμενοι ισχυρίζονται ότι μεταξύ των διαδίκων και για τα ίδια επίδικα ζητήματα έχει επιτευχθεί συμφωνία επί δικαστηρίω, στις 24/04/96, στο πλαίσιο της αγωγής 576/92 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας. Σύμφωνα με την εν λόγω συμφωνία, οι Εναγόμενοι όφειλαν να καταβάλουν στους Εναγόμενους το ποσό των Λ.Κ 7,500 ως οφειλόμενο υπόλοιπο του τιμήματος αγοράς του επίδικου διαμερίσματος και το ποσό των Λ.Κ 4,535 ως δεδουλευμένους τόκους.

 

Οι Εναγόμενοι ισχυρίζονται ότι κατέβαλαν, ως η συμφωνία, το ποσό των Λ.Κ 10,000 στους Ενάγοντες έναντι του τιμήματος αγοράς του διαμερίσματος και των τόκων. Παρέμεινε ένα υπόλοιπο ύψους Λ.Κ 2,000 πλέον δεδουλευμένοι τόκοι, το οποίο ποσό ήταν και είναι πρόθυμοι να το καταβάλουν στους Ενάγοντες, ταυτόχρονα με την μεταβίβαση του διαμερίσματος στο όνομα των Εναγομένων, ως έχει συμφωνηθεί.

 

Ανταπαιτητικώς οι Εναγόμενοι αξιώνουν την ειδική εκτέλεση της συμφωνίας και εγγραφή του επίδικου διαμερίσματος στο όνομα τους. Όπως αναφέρουν είναι έτοιμοι να καταβάλουν το υπόλοιπο του τιμήματος αγοράς του επίδικου διαμερίσματος, ταυτόχρονα με την μεταβίβαση του στο όνομα των Εναγομένων. Αξιώνουν επίσης διάταγμα κατεδάφισης των παράνομων κατασκευών που ανήγειραν οι Ενάγοντες που είχε ως αποτέλεσμα ο υπόγειος χώρος στάθμευσης της πολυκατοικίας να μετατραπεί σε κλειστό υποστατικό.

 

2. Μαρτυρία: 

 

Στο πλαίσιο της παρούσας υπόθεσης δόθηκε μαρτυρία από οκτώ μάρτυρες. Από πλευράς Εναγόντων κατέθεσαν έξι μάρτυρες. Συγκεκριμένα, κατέθεσε η κα Παναγιώτα Πογιατζή Χρίστου, Λειτουργός του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Λάρνακας ως Μ.Ε 1, ο κ. Ζουρίδης, Εκτιμητής ακινήτων ως Μ.Ε 2, Ο Ενάγων 1 ως Μ.Ε 3, η κα Κ. Παύλου, Λειτουργός στο Συμβούλιο Αποχετεύσεως Λάρνακας ως Μ.Ε 4, ο κ. Πιερής, Λειτουργός στο Τμήμα Φορολογίας ως Μ.Ε 5 και ο κ. Μ. Ολύμπιος, Λειτουργός του Δήμου Λάρνακας ως Μ.Ε 6.  

 

Από πλευράς Υπεράσπισης κατέθεσαν δύο μάρτυρες και συγκεκριμένα ο Εναγόμενος 2 ως Μ.Υ1 και ο δικηγόρος κ. Κ. Μούσκος ως Μ.Υ 2.

 

H Μ.Ε 1,  κατέθεσε πιστοποιητικό έρευνας του επίδικου διαμερίσματος από το αρχείο του Κτηματολογίου ημερομηνίας 20/10/23, το οποίο σημειώθηκε ως Τεκμήριο 1. Όπως ανέφερε ο ξεχωριστός τίτλος του επίδικου διαμερίσματος εκδόθηκε στις 10/12/2008. Στο επίδικο ακίνητο έχει κατατεθειμένο Πωλητήριο έγγραφο, με ημερομηνία κατάθεσης στις 02/08/2011. Το συγκεκριμένο Πωλητήριο με ΠΩΕ 622/11 κατατέθηκε ως Τεκμήριο 2. Όπως ανέφερε η μάρτυρας κατά την ημέρα κατάθεσης του Πωλητηρίου εγγράφου το ακίνητο επιβαρυνόταν με ΜΕΜΟ για τα οποία έλαβαν γνώση οι αγοραστές. Συγκεκριμένα, όπως προκύπτει από το Τεκμήριο 3, το οποίο αποτελεί πιστοποιητικό έρευνας ημερομηνίας 02/08/2011, κατά την εν λόγω ημερομηνία υπήρχαν εγγεγραμμένα  ΜΕΜΟ στο επίδικο ακίνητο, ως εξής:

●       Προς όφελος της ΣΠΕ Αλληλεγγύης το ΜΕΜΟ ΕΒ/192/2007, ύψους €77,786.95, πλέον τόκους και έξοδα

●       Προς όφελος της ΣΠΕ Μακράσυκας τα ΜΕΜΟ ΕΒ/1170/2010, ύψους €17,032.88, πλέον τόκους και έξοδα

●        Προς όφελος της ΣΠΕ Κοντέας τα ΜΕΜΟ ΕΒ/419/2006, ύψους €4,304.19, πλέον τόκους και έξοδα

●       Προς όφελος της ΣΠΕ Μακράσυκας τα ΜΕΜΟ ΕΒ/1179/2010, ύψους €17,032.88, πλέον τόκους και έξοδα

Κατατέθηκε επίσης ως Τεκμήριο 4, πιστοποιητικό έρευνας ημερομηνίας 04/02/2015.

Τέλος, ανέφερε ότι ο αριθμός φακέλου για την έκδοση ξεχωριστού τίτλου έλαβε τον αριθμό ΑΧ/900736/1995 και  κατατέθηκε στις 26/10/1995.

 

Ο Μ.Ε 2 είναι επαγγελματίας εκτιμητής ακινήτων και κατέθεσε ως πραγματογνώμονας. Στο πλαίσιο  της μαρτυρίας του κατέθεσε το Τεκμήριο 5, το οποίο αποτελεί δέσμη εγγράφων με το βιογραφικό, τα πτυχία του και τα επαγγελματικά του διαπιστευτήρια (όπως βεβαίωση εγγραφής στο ΕΤΕΚ στο κλάδο εκτίμησης γης).

Περαιτέρω ο Μ.Ε 2 συνέταξε Έκθεση Εκτίμησης του επίδικου ακινήτου, η οποία κατατέθηκε ως Τεκμήριο 6, αναφορικά :

Α. Με την ενοικιαστική του αξία για την περίοδο 01/10/2012 – 01/11/2014 και 01/12/2014 – σήμερα.

Β. Με την αγοραία του αξία για το έτος 2015 αλλά και για την περίοδο 18/09/23 μέχρι σήμερα.

Ο μάρτυρας ακολουθώντας την συγκριτική μέθοδο εκτίμησης κατέληξε ότι η ενοικιαστική αξία του ακινήτου ανέρχεται για την περίοδο 2012 – 2014 σε €385/μηνιαίως, την περίοδο 2014 - 2018 σε €410/μηνιαίως και την περίοδο 2019-2023 σε €495/μηνιαίως.

Ακολουθώντας και πάλι τη συγκριτική μέθοδο κατέληξε ότι η αγοραία αξία του επίδικου ακινήτου ανέρχεται κατά το έτος 2015 σε €88,000 και στις 18/09/2023 σε €98,000.

Αναφορικά με την κατάσταση συντήρησης του ακινήτου ο μάρτυρας ανέφερε ότι αυτή είναι από μέτρια ως κακή ( σελ. 8 τεκμηρίου 6). Ο μάρτυρας στο πλαίσιο των ερωτήσεων σχετικά με την κατάσταση της οικοδομής αναγνώρισε φωτογραφίες των χώρων του επίδικου ακινήτου, οι οποίες κατατέθηκαν ως Τεκμήριο 7. Ο μάρτυρας όμως διαβεβαίωσε ότι η μελέτη του είναι σωστή καθότι στο πλαίσιο της προέβη σε συγκρίσεις με αντίστοιχης κατασκευής και ηλικίας διαμερίσματα.

 Ο Μ.Ε 3 κατέθεσε ως μέρος της κυρίως εξέτασης του γραπτή δήλωση η οποία σημειώθηκε ως έγγραφο Α. Μέσω της μαρτυρίας του ο Μ.Ε 3 αναφέρθηκε στη συμφωνία πώλησης του επίδικου διαμερίσματος ημερομηνίας 08/09/1989, στους όρους της συμφωνίας και ειδικότερα στον τρόπο αποπληρωμής του τιμήματος από τους Εναγόμενους. Ο μάρτυρας, εν ολίγοις, υποστηρίζει ότι οι Ενάγοντες εκπλήρωσαν όλες τις υποχρεώσεις τους που πηγάζουν από την επίδικη συμφωνία πώλησης, ως τροποποιήθηκε με την απόφαση ημερομηνίας 24/04/906 στην αγωγή 576/92 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας.  Από την άλλη, υποστηρίζει ότι οι Εναγόμενοι ουδέποτε ήταν πρόθυμοι να εξοφλήσουν το οφειλόμενο υπόλοιπο για την αγορά του επίδικου ακινήτου. Ο μάρτυρας αναφέρθηκε, επίσης, στις επιστολές ημερομηνίας 21/08/2009, 14/03/2011 και 12/12/2011 με τις οποίες ουσιαστικά εκφραζόταν η ετοιμότητα των Εναγόντων να μεταβιβάσουν το επίδικο ακίνητο στους Εναγόμενους, αφού βεβαίως οι τελευταίοι εξοφλήσουν τα οφειλόμενα από μέρους τους ποσά. Ο μάρτυρας υποστηρίζει ότι εξαιτίας της μη ανταπόκρισης των Εναγομένων, προχώρησαν με τον τερματισμό της συμφωνίας πώλησης του διαμερίσματος με την επιστολή ημερομηνίας 14/09/2012. Ο μάρτυρας αναφέρθηκε επίσης στις ζημιές που υπέστησαν οι Ενάγοντες, εξαιτίας της παράβασης της συμφωνίας ημερομηνίας 08/09/1989 από τους Εναγόμενους. Αναφορικά με τις πληρωμές των Εναγομένων μετά την έκδοση της απόφασης στην αγωγή 576/92, ο μάρτυρας ανέφερε ότι οι πληρωμές γίνονταν μέσω των δικηγόρων τους. Δηλαδή, οι Εναγόμενοι πλήρωναν τα χρήματα στο δικηγόρο τους και ο τελευταίος τα κατέβαλλε στο δικηγόρο των Εναγόντων. Ο μάρτυρας υποστηρίζει ότι σύμφωνα με τις αποδείξεις των δικηγόρων που έχει στην κατοχή του έλαβε μόνο το ποσό των Λ.Κ2,000.

Προς υποστήριξη των ισχυρισμών του ο Μ.Ε 3 κατέθεσε τα εξής έγγραφα ως Τεκμήρια:

Τεκμήριο 8: Αντίγραφο του Πωλητηρίου εγγράφου ημερομηνίας 08/09/1989 

Τεκμήριο 9: Πιστοποιητικό εγγραφής ακίνητης ιδιοκτησίας ημερομηνίας έκδοσης 10/12/2008 αναφορικά με το επίδικο διαμέρισμα.

Τεκμήριο 10: Επιστολή ημερομηνίας 21/08/2009 με επισυνημμένη ένορκη δήλωση επίδοσης της προς την Εναγόμενη 1.

Τεκμήριο 11: Επιστολή ημερομηνίας 14/03/2011 με επισυνημμένη ένορκη δήλωση επίδοσης της προς την Εναγόμενη 1 στις 04/04/2011.

Τεκμήριο 12: Επιστολή ημερομηνίας 12/12/2012 με επισυνημμένη ένορκη δήλωση επίδοσης της προς την Εναγόμενη 1 στις 28/12/2012.

Τεκμήριο 13: Επιστολή ημερομηνίας 14/09/2012 με επισυνημμένη ένορκη δήλωση επίδοσης της προς την Εναγόμενη 1.

Τεκμήριο 14: Επιστολές ημερομηνίας 29/04/2009 και 31/01/2007 προς την Εναγόμενη 1.

Τεκμήριο 15: Δέσμη με κατάσταση λογαριασμού Δήμου Λάρνακας και αποδείξεις εισπράξεων από Δήμο και Συμβούλιο Αποχετεύσεως Λάρνακας για δημοτικό τέλος ακίνητης ιδιοκτησίας και τέλη αποχέτευσης.

Τεκμήριο 16: Ειδοποίηση Επιβολής Φορολογίας Ακίνητης Ιδιοκτησίας για το έτος 2014

Τεκμήριο 17: Δέσμη με τα δικόγραφα και την απόφαση ημερομηνίας 24/02/1996 στην αγωγή υπ’ αριθμό 576/92 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας

Τεκμήριο 18: Αντίγραφο του διατάγματος διαχείρισης του αποβιώσαντος Εναγόμενου 2

Τεκμήριο 19: Υπολογισμό των δεδουλευμένων τόκων που οφείλουν οι Εναγόμενοι με βάση το οφειλόμενο υπόλοιπο της συμφωνίας 08/09/1989. Ο συγκεκριμένος υπολογισμός υπογράφεται από τον Εκτελεστικό Σύμβουλο της εταιρείας Parker Russel. Ο τόκος υπολογίζεται με ετήσιο ποσοστό 9%.

Τεκμήριο 20: Αναλυτική κατάσταση λογαριασμού από το Συμβούλιο Αποχετεύσεως Λάρνακας για την περίοδο από 01/01/2002 μέχρι 14/09/2023.

Τεκμήριο 21:  Κατάσταση εισπράξεων φορολογουμένου ημερομηνίας 14/09/2023, από το Σύστημα Πληροφοριών Τμήματος Φορολογίας.

Τεκμήριο 22: Δέσμη με αντίγραφα 6 αποδείξεων εισπράξεων από Δικηγόρο Κ. Μούσκο, 1 αντίγραφο απόδειξης  είσπραξης από Δικηγόρο Χρ. Γ Φιλίππου και αντίγραφο 1 επιταγής ημερομηνίας 31/05/1996 ύψους 3.000 Λ.Κ

 

H Μ.Ε 4 εργάζεται στο Συμβούλιο Αποχετεύσεως Λάρνακας, ως Βοηθός Γραμματειακός Λειτουργός. Η μαρτυρία της εστιάστηκε στα αποχετευτικά τέλη που έχουν επιβληθεί στους Ενάγοντες 1 και 2, για το επίδικο διαμέρισμα. Με αναφορά στις καταστάσεις λογαριασμού που κατατέθηκαν ως τεκμήρια 23 – 26 επιχείρησε να εξηγήσει τα επιβληθέντα τέλη αποχέτευσης.

 

Ο Μ.Ε 5, Λειτουργός Φορολογίας, αναφέρθηκε στο φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας που επιβλήθηκε στον καθένα από τους Ενάγοντες 1 και 2 για το επίδικο διαμέρισμα. Διευκρίνισε σε κάθε περίπτωση ότι ο φόρος ακίνητης ιδιοκτησίας είναι συνολικός και δεν βγαίνει ανά ακίνητο.   Ο μάρτυρας ανάφερε ότι οι φόροι έχουν πληρωθεί και δεν οφείλουν οποιοδήποτε ποσό οι Ενάγοντες.

 

 Ο Μ.Ε 6 είναι υπεύθυνος στο κέντρο εξυπηρέτησης του Δημότη και στο πλαίσιο της μαρτυρίας του αναφέρθηκε στους Δημοτικούς φόρους που επιβλήθηκαν στο επίδικο ακίνητο.

 

O Μ.Υ 1 κατέθεσε γραπτή δήλωση στο πλαίσιο της κυρίως εξέτασης του η οποία σημειώθηκε ως έγγραφο Β. Εν ολίγοις, ο μάρτυρας ισχυρίζεται ότι τήρησαν οι Εναγόμενοι τις συμβατικές τους υποχρεώσεις όσον αφορά την πληρωμή του τιμήματος αγοράς του επίδικου διαμερίσματος. Συγκεκριμένα ο Μ. Υ 1 αναφέρει ότι κατέβαλε στον τότε Δικηγόρο τους, κ. Μούσκο, για λογαριασμό των Εναγόντων το συνολικό ποσό των Λ.Κ 10.000. Τα πρωτότυπα των εν λόγω αποδείξεων κατατέθηκαν ως Τεκμήριο 27.  Όπως αναφέρει ο δικηγόρους τους με τη σειρά του κατέβαλε τα αντίστοιχα ποσά στους Ενάγοντες ή στον τότε δικηγόρο των Εναγόντων, κ. Χ. Φιλίππου. Ο μάρτυρας αναφέρει ότι όντως παραμένει ένα υπόλοιπο ύψους Λ.Κ 2,000 ( ήτοι €3,420.63), πλέον €582,30 δεδουλευμένοι τόκοι για 2 έτη, το οποίο όμως ήταν πάντοτε πρόθυμοι να καταβάλουν στους Ενάγοντες με την ταυτόχρονη μεταβίβαση του επίδικου διαμερίσματος στο όνομα τους. Οι Ενάγοντες αρνούνταν την μεταβίβαση του επίδικου διαμερίσματος στους Εναγόμενους, προβάλλοντας κάθε φορά διαφορετικές αξιώσεις που δεν προβλέπονταν στη μεταξύ των μερών συμφωνία. Επίσης ισχυρίζεται ότι οι Ενάγοντες αδυνατούσαν να μεταβιβάσουν το επίδικο διαμέρισμα στους Εναγόμενους, λόγω επιβάρυνσης του εν λόγω διαμερίσματος, με διάφορα ΜΕΜΟ από το 2006 μέχρι και σήμερα. Αναφορικά με τις επιστολές που απέστειλαν οι Ενάγοντες, ο ίδιος αναφέρει ότι δεν τις παρέλαβε, καθ’ ότι ο ίδιος δεν διαμένει πλέον με την Εναγόμενη 1, αφού έχουν χωρίσει από το έτος 1997. Ο ίδιος διαμένει πλέον στο Κολόσσι.

 

Ο μάρτυρας αναφέρεται επίσης για την κατάσταση της οικοδομής, η οποία όπως αναφέρει είναι σε πολύ κακή κατάσταση, αφού ουδέποτε έγινε συντήρηση ή επιδιόρθωση της. Επί του προκειμένου αναγνώρισε και κατάθεσε ως Τεκμήριο  28, δέσμη φωτογραφιών.  Στην πολυκατοικία ανέφερε ότι δεν υπάρχει καν Διαχειριστική Επιτροπή. Όπως αναφέρει την καθαριότητα των χώρων της πολυκατοικίας τον ανέλαβαν, χωρίς καμία αμοιβή, η Εναγόμενη 1 με τις κόρες τους. Επίσης ισχυρίζεται ότι τους λογαριασμούς ηλεκτρισμού των κοινόχρηστων χώρων τον αναλαμβάνει η Εναγόμενη 1 ενώ το κόστος για τον καθαρισμό και άδειασμα των αποχετεύσεων της πολυκατοικίας τον αναλαμβάνει η Εναγόμενη 1 μαζί με άλλους 3 ενοίκους. Αναφορικά με το υπόγειο της οικοδομής, ισχυρίζεται ότι ενώ αυτό προοριζόταν για χώρος στάθμευσης των ιδιοκτητών των μονάδων της οικοδομής, αυτό μετατράπηκε παράνομα σε κατάστημα και αποθήκη και ενοικιάζεται από τους Ενάγοντες.

 

Ο Μ.Υ 2, ήταν ο δικηγόρος των Εναγομένων κατά τον ουσιώδη χρόνο που εκδόθηκε η απόφαση στην αγωγή 576/92. Ο μάρτυρας ανέφερε ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο υπήρξε και μία παράλληλη συμφωνία όπως οι πληρωμές των Εναγομένων προς τους Ενάγοντες θα γίνονταν μέσω των δικηγόρων τους. Δηλαδή οι Εναγόμενοι θα κατέβαλλαν τις πληρωμές προς το δικηγόρο τους (Μ.Υ 2) και ακολούθως αυτός με τη σειρά του θα τις παρέδιδε στον τότε δικηγόρο των Εναγόντων.  Ο λόγος που έγινε η παράλληλη αυτή συμφωνία ήταν οι τεταμένες σχέσεις που υπήρχαν μεταξύ των διαδίκων. O μάρτυρας αναγνώρισε τις αποδείξεις που κατατέθηκαν ως τεκμήριο 22 και ανέφερε ότι αυτές ήταν όντως του γραφείου του, ενώ η υπογραφή που φέρουν είναι της πρώην γραμματέως του. Όπως ανέφερε οι επιταγές που αναφέρονται στις αποδείξεις, οπισθογραφήθηκαν και παραδόθηκαν με βεβαιότητα στον τότε δικηγόρο των Εναγόντων.

 

3. Αξιολόγηση Μαρτυρίας

 

Προχωρώ σε αξιολόγηση της μαρτυρίας που σχετίζεται με τα επίδικα θέματα ( βλ. Al Ittihad Al Watani κ.ά. v. Παπαδόπουλου (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1924). Σημειώνω ότι είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τον κάθε ένα από τους μάρτυρες κατά τη διάρκεια της ζωντανής ατμόσφαιρας της δίκης. Η εντύπωση που αποκόμισα για τον κάθε μάρτυρα, από τις αντιδράσεις τους και τον τρόπο που απαντούσαν στις ερωτήσεις που τους τέθηκαν, είναι με βάση πάγια Νομολογιακή Αρχή, εξαιρετικής σπουδαιότητας για την κρίση της αξιοπιστίας τους. (βλ. C & A Pelecanos Associates Ltd v. Ανδρέα Πελεκάνου (1999) 1 Α.Α.Δ. 1273)

 

Περαιτέρω, κατά την αξιολόγηση εκάστης μαρτυρίας λαμβάνω υπόψη το περιεχόμενο, την ποιότητα και την  πειστικότητα της. Η μαρτυρία του κάθε μάρτυρα αντιπαραβάλλεται και συγκρίνεται με το σύνολο της μαρτυρίας που τέθηκε ενώπιον μου και με την αντικειμενική υπόσταση των εκατέρωθεν θέσεων. (βλ. Ομήρου v. Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 506,  Στυλιανίδης ν. Χατζηπιέρα (1992) 1 Α.Α.Δ. 1056, Φώτσιου ν Ηροδότου (2010) 1Β ΑΑΔ 1172).

 

Αναφορικά με τους μάρτυρες των Εναγόντων Μ.Ε 1, Μ.Ε 4, Μ.Ε. 5 και Μ.Ε 6 σημειώνεται ότι η μαρτυρία τους δεν αμφισβητήθηκε από πλευράς Εναγομένων ( βλέπε σχετικά 1η παράγραφο σελ. 24 Γραπτής Αγόρευσης Εναγομένων). Ενόψει τούτου η μαρτυρία τους γίνεται στο σύνολο της αποδεκτή ως αξιόπιστη. Νοείται ότι η αποδεικτική εμβέλεια της μαρτυρίας τους και η σχετικότητα της με τα επίδικα θέματα εξετάζεται στη συνέχεια.

 

Αναφορικά με τον Μ.Ε 2, σημειώνεται ότι ο μάρτυρας κατέθεσε στο πλαίσιο της εμπειρογνωμοσύνης του ως εκτιμητής ακινήτων. Η ικανότητα και επάρκεια του μάρτυρα να καταθέσει ως εμπειρογνώμονας στο συγκεκριμένο τομέα, δεν αμφισβητήθηκε. Εξάλλου ο μάρτυρας προσκόμισε αντίγραφα τόσο των ακαδημαϊκών του προσόντων όσο και της εγγραφής του στον επαγγελματικό κλάδο των εκτιμητών γης του ΕΤΕΚ ( βλέπε τεκμήριο 5), τα οποία στο σύνολο τους βεβαιώνουν ότι ο Μ.Ε 2 έχει όλα τα απαιτούμενα προσόντα για να καταθέσει ως εμπειρογνώμονας για το συγκεκριμένο θέμα.

 

Βασικό καθήκον του μάρτυρα ως πραγματογνώμονας  είναι να εφοδιάσει το Δικαστήριο με τα αναγκαία επιστημονικά κριτήρια ώστε το ίδιο το Δικαστήριο να μπορέσει να διαμορφώσει τη δική του ανεξάρτητη κρίση αναφορικά με το αντικείμενο της εμπειρογνωμοσύνης του (βλέπε Κώστας Κοσμάς Κούκος ν Δημοκρατίας (2012) 2 Α.Α.Δ. 64). Στην προκειμένη περίπτωση θεωρώ ότι ο μάρτυρας ανταποκρίθηκε πλήρως στο καθήκον του απέναντι στο Δικαστήριο, με μία πλήρως εμπεριστατωμένη έκθεση, η οποία επεξηγεί με σαφήνεια τόσο τη μεθοδολογία που ακολούθησε όσο και τα συμπεράσματα του. Αναφορικά με την εκτιμηθείσα αξία πώλησης του ακινήτου κατά τα έτη 2015 και 2023 ο μάρτυρας προέβη σε έρευνα πωλήσεων αντίστοιχων ακινήτων κατά την υπό διερεύνηση χρονική περίοδο. Παραθέτοντας πλήρεις λεπτομέρειες της μεθοδολογίας του κατέληξε ότι κατά το έτος 2015  ο μέσος όρος των συγκριτικών στοιχείων που συνέλεξε δείχνουν ότι η αξία πώλησης αντίστοιχων διαμερισμάτων ανέρχεται σε €945 ανά τετραγωνικό μέτρο. Αντίστοιχα, κατά το έτος 2023 ο μέσος όρος της τιμής πώλησης ανεβαίνει σε €1,050 ανά τετραγωνικό μέτρο. Με την ίδια ακριβώς μεθοδολογία κατέληξε στην ενοικιαστική αξία του ακινήτου η οποία για την περίοδο 2012-2014 ανήλθε σε €4,17m³, την περίοδο 2015 -2018 σε €4,45 m³ και την περίοδο 2019 – 2023 σε €5,37 m³.

 

Ο μάρτυρας αντεξετάστηκε εκτενώς αναφορικά με την κατάσταση του ακινήτου, η οποία όντως όπως ανέφερε και ο ίδιος κυμαίνεται από μέτρια ως κακή. Παρ’ όλα αυτά το στοιχείο αυτό λήφθηκε υπόψη από μέρους του κατά την σύνταξη της έκθεσης του. Όπως ο ίδιος ανέφερε τα συγκριτικά ακίνητα που λήφθηκαν υπόψη είναι ανάλογης ηλικίας και κατάστασης. Σημειώνεται επίσης ότι δεν προσφέρθηκε μαρτυρία άλλου εμπειρογνώμονα προς αντίκρουση των συμπερασμάτων του Μ.Ε 2. Ενόψει όλων των ανωτέρω κρίνω αξιόπιστη την μαρτυρία του Μ.Ε 2 και κρίνω ότι μπορώ να βασιστώ σε αυτή για την εξαγωγή ευρημάτων αναφορικά τόσο με την αξία πώλησης όσο και την ενοικιαστική  αξία  του επίδικου ακινήτου κατά τις περιόδους που πραγματεύεται η έκθεση του. 

 

Αναφορικά με τον Μ. Ε 3, παρατηρώ ότι σε ουσιώδη σημεία της μαρτυρίας του ο μάρτυρας έδωσε απαντήσεις που στερούνται πειστικότητας και σαφήνειας. Προχωρώ σε αξιολόγηση των επιμέρους ουσιωδών και επίδικων σημείων της μαρτυρίας του:

 

Η κατ’ ισχυρισμό ετοιμότητα των Εναγόντων από τις 21/08/2009 να μεταβιβάσουν το επίδικο ακίνητο στους Εναγόμενους, δεν πείθει. Εξάλλου, το επίδικο διαμέρισμα ήταν επιβαρυμένο με ΜΕΜΟ προς όφελος  πιστωτών των Εναγόντων.  Συγκεκριμένα, από το τεκμήριο 3 (πιστοποιητικό έρευνας ακίνητης ιδιοκτησίας ημερομηνίας 03/08/2011), προκύπτει ότι εις βάρος του ½ μεριδίου του Ενάγοντος 1 ( Μ.Ε3) στο επίδικο διαμέρισμα υπήρχε εγγραφή του:

1. ΜΕΜΟ ΕΒ192/2007 προς όφελος της ΣΠΕ  Αλληλεγγύης, ύψους €77,786.95, πλέον τόκους και έξοδα και
2. ΜΕΜΟ  ΕΒ1170/2010 προς όφελος της ΣΠΕ Μακράσυκας ύψους €17,032.88, πλέον τόκους και έξοδα.

Από το ίδιο το τεκμήριο 3 προκύπτει ότι εις βάρος του ½ μεριδίου του Ενάγοντος 2 στο επίδικο ακίνητο υπήρχε εγγραφή του :

1. ΜΕΜΟ ΕΒ419/06 προς όφελος της ΣΠΕ Κοντέας ύψους €4,304.19 πλέον τόκους και έξοδα και
2. ΜΕΜΟ ΕΒ1179/10 προς όφελος της ΣΠΕ Μακράσυκας, ύψους €17,032.88 πλέον τόκους και έξοδα.

 

Εν ολίγοις, κατά τον ουσιώδη χρόνο που οι Ενάγοντες έστελναν τις επιστολές με τις οποίες εκδήλωναν την ετοιμότητα τους για μεταβίβαση του επίδικου διαμερίσματος στους Εναγόμενους και απαιτούσαν πληρωμές από τους τελευταίους, δηλαδή τουλάχιστον κατά την αποστολή των επιστολών ημερομηνίας 21/08/2009 και 04/04/2011 ( τεκμήρια 10 και 11) το ακίνητο ήταν επιβαρυμένο με ΜΕΜΟ αρκετών δεκάδων χιλιάδων ευρώ.

 

Δεν παραβλέπω τον ισχυρισμό που προβάλει ο Μ.Ε 3, ότι δηλαδή είχε την πρόθεση να αφαιρέσει τις επιβαρύνσεις των ΜΕΜΟ, αν οι Εναγόμενοι προσέρχονταν να εξοφλήσουν τα φερόμενα υπόλοιπα τους. Προκειμένου μάλιστα να ενισχύσει τον ισχυρισμό του ανάφερε ότι και άλλα διαμερίσματα στην ίδια πολυκατοικία επιβαρύνονταν με ΜΕΜΟ, κατάφερε όμως, όπως διατείνεται, να μεταβιβάσει τα διαμερίσματα στους αγοραστές τους. Ο ισχυρισμός αυτός σε κάθε περίπτωση δεν παύει από το να είναι υποθετικός. Σημειώνεται ότι μέχρι τουλάχιστον και τις 20/10/23 (τεκμήριο 1) το μερίδιο του Ενάγοντα 2 στο επίδικο ακίνητο βαρύνεται με ΜΕΜΟ ( ΕΒ542/23) ύψους €77,786.95 πλέον τόκους και έξοδα. Σε κάθε περίπτωση παραμένει αμετάβλητο γεγονός ότι οι Ενάγοντες κατά την αποστολή των επιστολών ημερομηνίας 21/08/09 και 04/04/2011, δεν ήταν έτοιμοι να μεταβιβάσουν το επίδικο διαμέρισμα στους Εναγόμενους, αφού αυτό ήταν επιβαρυμένο με ΜΕΜΟ προς όφελος  πιστωτών των Εναγόντων.

 

Το άλλο ζήτημα για το οποίο ελέγχεται η μαρτυρία του Μ.Ε 3 εστιάζεται στη θέση του αναφορικά με το  φερόμενο υπόλοιπο από τη πώληση του επίδικου διαμερίσματος. Ο Μ.Ε 3 τελούσε σε σύγχυση και διακατέχετο από αβεβαιότητα αναφορικά με το ακριβές ποσό που του όφειλαν οι Εναγόμενοι βάσει του Πωλητηρίου εγγράφου. Αυτή η σύγχυση και η αβεβαιότητα  αναφορικά με το ύψος της οφειλής είναι έκδηλη από το σύνολο της μαρτυρίας του Μ.Ε 3, παρά την επιτηδευμένη προσπάθεια του να καταλογίσει ευθύνη για τη μη εξόφληση του τιμήματος πώλησης στους Εναγόμενους. Ενδεικτικό της σύγχυσης και της αβεβαιότητας που επικρατεί είναι ο μη προσδιορισμός του οφειλόμενου ποσού ούτε στις επιστολές απαίτησης που έστειλαν στους Εναγόμενους. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά που περιέχεται στην επιστολή απαίτησης ημερομηνίας 21/08/2009, την οποία κρίνω σκόπιμο να παραθέσω αυτολεξεί:

 

«Επίσης οι πελάτες μας σας καλούν όπως προσκομίσετε σε αυτούς όλες τις σχετικές αποδείξεις σε σχέση με την εξόφληση του τιμήματος πώλησης του πιο πάνω αναφερόμενου Διαμερίσματος και να καταβάλετε σε αυτούς οποιοδήποτε οφειλόμενο ποσό του τιμήματος πώλησης πλέον τα πιο πάνω αναφερόμενα έξοδα.» 
( τονισμός δικός μου)

 

Από το περιεχόμενο της εν λόγω επιστολής η σύγχυση είναι προφανής και δείχνει την προχειρότητα  και την επιπολαιότητα με την οποία έδρασαν οι Ενάγοντες και την ευκολία με την οποία τερμάτισαν το Πωλητήριο έγγραφο και απαίτησαν την έξωση των Εναγομένων από την κατοικία τους, 20 ολόκληρα έτη μετά την πώληση της.

 

Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι πειστικός ούτε λογικοφανής ο ισχυρισμός του Μ.Ε3 ότι παρέμενε οφειλόμενο υπόλοιπο το οποιοδήποτε ποσό πέραν των Λ.Κ 2,000 πλέον τόκοι, από το τίμημα πώλησης του επίδικου διαμερίσματος. Ο λόγος είναι ότι με τη συμφωνία επί Δικαστηρίω ημερομηνίας 24/04/1996, προσδιορίστηκε ακριβώς τόσο το ύψος της εναπομείνασας οφειλής των Εναγομένων όσο και το πρόγραμμα αποπληρωμής της. Συγκεκριμένα, η οφειλή των Εναγομένων καθορίστηκε σε Λ.Κ 7,500 κεφάλαιο, πλέον Λ.Κ4,535 τόκους (βλέπε τεκμήριο 17). Με βάση την εν λόγω συμφωνία, οι Εναγόμενοι όφειλαν να καταβάλουν το ποσό των Λ.Κ 10,000 στους Ενάγοντες έναντι της ανωτέρω οφειλής τους, με 6 δόσεις σε καθορισμένα χρονικά διαστήματα, με τελευταία δόση στις 30/09/1997. Δεν είναι πειστικό ότι παρέμενε το οποιοδήποτε οφειλόμενο ποσό προς τους Ενάγοντες από τις Λ.Κ 10,000, για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Μάλιστα, χωρίς καν να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε όχληση των Εναγόντων προς τους Εναγόμενους, παρά μόνο το έτος 2009.

 

Το ζήτημα βεβαίως καθίσταται ακόμη πιο ξεκάθαρο με τις αποδείξεις που κατατέθηκαν ως τεκμήρια 22 και 27, που δείχνουν ότι το ποσό των Λ.Κ 10,000 καταβλήθηκε ως είχε συμφωνηθεί από τους Εναγόμενους προς το δικηγόρο τους κ. Μούσκο ( Μ.Υ 2). Οι αποδείξεις που εξέδωσε ο κ. Μούσκος ημερολογιακά συνάδουν ακριβώς με το πρόγραμμα αποπληρωμής των Εναγόμενων προς τους Ενάγοντες που αποτυπώθηκε στη συμφωνία επί Δικαστηρίω, γεγονός που αδυνατίζει έτι περαιτέρω τη θέση των Εναγόντων ότι δεν πληρώθηκαν τα εν λόγω ποσά. 

 

Αναφορικά με το τεκμήριο 19 που κατέθεσε ο Μ.Ε 3, που αποτελεί ουσιαστικά τον υπολογισμό του τόκου επί της κατ’ ισχυρισμό οφειλής των Εναγομένων, σημειώνεται ότι σε αυτό δεν μπορεί να προσδοθεί η οποιαδήποτε βαρύτητα για δύο ουσιαστικά λόγους. Ο πρώτος λόγος σχετίζεται με το γεγονός ότι δεν έχει δοθεί η παραμικρή εξήγηση γιατί δεν κλήθηκε το πρόσωπο που συνέταξε την έκθεση προκειμένου να δώσει μαρτυρία στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας ( βλέπε άρθρο 27 (2) (α) και 27 (3) του Κεφ. 9). Το ζήτημα έχει ιδιαίτερη σημασία στην προκειμένη περίπτωση καθ’ ότι με το συγκεκριμένο τεκμήριο επιχειρείται εισαγωγή εξ ακοής μαρτυρίας για θέμα εξειδικευμένο, που απαιτεί ότι ο συντάξας την έκθεση έχει τουλάχιστον τα απαιτούμενα προσόντα για να μπορεί να θεωρηθεί ως εμπειρογνώμονας στον συγκεκριμένο τομέα. Στην προκειμένη περίπτωση πέραν του ότι ο συντάξας την έκθεση υπογράφει ως ο εκτελεστικός σύμβουλος της εταιρείας Parker Russel, δεν δίνεται καμία εξήγηση αναφορικά με τα προσόντα, τις γνώσεις και την εμπειρία του. Ο Δεύτερος λόγος σχετίζεται με το λανθασμένο υπόβαθρο της έκθεσης, αφού δεν φαίνεται να λαμβάνονται υπόψη τα σωστά δεδομένα και συγκεκριμένα η συμφωνία επί δικαστηρίω μεταξύ των διαδίκων ημερομηνίας 24/04/96, βάσει της οποίας ο δικαιούμενος τόκος θα ανερχόταν σε 8,5 % ετησίως για  δύο έτη μόνο (και όχι 9% ετησίως μέχρι εξόφλησης του τιμήματος που λαμβάνεται υπόψη στην έκθεση).

 

Περαιτέρω, εντελώς αβάσιμη και ατεκμηρίωτη είναι η απαίτηση του Μ.Ε 3 για απλήρωτα κοινόχρηστα, τέλη αποχετεύσεως, φόρο ακινήτων από τους Εναγόμενους και άλλα έξοδα συνολικού ύψους €12,357.74 (βλέπε παράγραφος 16 (α) –(ια) Εγγράφου Α). Όπως αναφέρεται στην παράγραφο 16 της γραπτής του δήλωσης ( Έγγραφο Α), ο Μ.Ε 3 αξιώνει τα συγκεκριμένα ποσά ως αποζημιώσεις εξαιτίας της παράβαση της επίδικης συμφωνίας από τους Εναγόμενους^[1]. Με μία απλή αντιπαραβολή τόσο της σύμβασης ημερομηνίας 08/09/1989 (Τεκμήριο 8) όσο και της συμφωνίας επί Δικαστηρίω ημερομηνίας 24/04/96 (Τεκμήριο 17) με τις πιο πάνω απαιτήσεις των Εναγόντων,  καθίσταται σαφές και ξεκάθαρο ότι τα συγκεκριμένα ποσά δεν αποτελούν ζήτημα  που εμπίπτει εντός του πλαισίου της συμφωνίας των μερών. Πέραν τούτου, αναφορικά με τα επιμέρους ποσά που αξιώνει ο Μ.Ε3 παρατηρώ τα εξής:

 

1. Αναφορικά με τα κοινόχρηστα ύψους €3,967 μέχρι 31/12/2006, €434 για την περίοδο 01/01/2007 - 31/07/2009 και €975 για την περίοδο από 01/08/2009 - 31/12/2014,  η μαρτυρία του Μ. Ε είναι ασαφής, ατεκμηρίωτη και αόριστη. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο μάρτυρας παραδέχτηκε ότι δεν υπάρχει Διαχειριστική Επιτροπή στην Πολυκατοικία και ότι ο ίδιος υπολόγισε, κατά τρόπο αυθαίρετο,  όπως ο καθένας ιδιοκτήτης μονάδας στην πολυκατοικία καταβάλει στον ίδιο το ποσό των €15/μηνιαίως για κοινόχρηστα. Το κυριότερο, ο μάρτυρας δεν κατέθεσε την παραμικρή απόδειξη για να δικαιολογήσει κάποια από τα έξοδα για τα οποία αξιώνει εν είδει κοινοχρήστων από τους Εναγομένους. Για τους πιο πάνω λόγους δεν κάνω δεκτή τη μαρτυρία του Μ.Ε 3 για οφειλόμενα κοινόχρηστα από πλευράς Εναγομένων.

 

2. Αναφορικά με τα έξοδα ύψους:

(α) €80 για την απομάκρυνση  του ντεπόζιτου,

(β) €39 ως δικηγορικά έξοδα επιστολής ημερομηνίας 21/02/2007 και

(γ) €280 για την κατασκευή του αποχετευτικού συστήματος εντός του ιδιόκτητου χώρου και σύνδεση του με τον Αποχετευτικό Σύστημα Λάρνακας, ο μάρτυρας δεν προσκόμισε την παραμικρή απόδειξη πληρωμής τους. Συνεπώς ούτε τα συγκεκριμένα έξοδα γίνονται αποδεκτά.

 

3. Αναφορικά με ύψος (α) του δημοτικού φόρου ακίνητης ιδιοκτησίας, (β) των αποχετευτικών τελών και (γ) του φόρου ακίνητης ιδιοκτησίας, η μαρτυρία του Μ.Ε3 διαφέρει επίσης ουσιωδώς με την μαρτυρία των Μ.Ε 4 , Μ.Ε 5 και Μ.Ε 6. Συνεπώς ούτε για τα συγκεκριμένα έξοδα μπορώ να βασιστώ στην μαρτυρία του Μ.Ε3.

 

Για τους λόγους που εξήγησα ανωτέρω θεωρώ την μαρτυρία του Μ.Ε 3 επιτηδευμένη και  επισφαλή. Για το λόγο αυτό θεωρώ ότι δεν μπορώ να βασιστώ στην εν λόγω μαρτυρία για εξαγωγή οποιωνδήποτε ευρημάτων.

 

Αναφορικά με την Μ.Ε 4 παρατηρώ τα εξής : Η μάρτυρας, η οποία εργάζεται στο Συμβούλιο Αποχετεύσεως Λάρνακας, ανέφερε ότι τα αποχετευτικά τέλη έχουν ξεκινήσει να επιβάλλονται από το 1992. Η μάρτυρας εξήγησε ότι το οικόπεδο ( στο οποίο ανεγέρθηκε το επίδικο διαμέρισμα) ήταν εγγεγραμμένο πάνω στο πρόσωπο τόσο του Ενάγοντος 1 όσο και του Ενάγοντος 2. Τα έτη 1992 – 2007 η εγγραφή ήταν μία συνεπώς κατά τη συγκεκριμένη περίοδο δεν είχε στοιχεία με τον επιμερισμό των τελών στις επιμέρους μονάδες. Από το 2008 και μετά επήλθε εκσυγχρονισμός της εγγραφής με 9 νέες μονάδες, μεταξύ των οποίων και το επίδικο διαμέρισμα. 

 

Σύμφωνα με τη δικογραφία  τα τέλη αποχέτευσης που αξιώνονται αφορούν την περίοδο 2005 - 2011 ( βλέπε παράγραφο 15 (στ) Έκθεσης Απαίτησης ) και 2012 - 2014 ( βλέπε παράγραφο 15 (θ) της Έκθεσης Απαίτησης). Συνεπώς οποιαδήποτε αναφορά της μάρτυρος για τέλη αποχέτευσης για περίοδο που ξεφεύγει της δικογραφηθείσας,  δεν λαμβάνεται υπόψη. Αναφορικά με τα τέλη αποχέτευσης που επιβλήθηκαν κατά τη δικογραφημένη και επίδικη περίοδο ανέφερε τα εξής:

 

●       Το έτος 2005 επιβλήθηκε στον Ενάγοντα 1 το ποσό των €767,56 ( βλέπε τεκμήριο 23) και στον Ενάγοντα 2 το ποσό των €834,73 ( βλέπε τεκμήριο 25)

●       Το έτος 2006 επιβλήθηκε στον Ενάγοντα 1 το ποσό των €528,45 ( βλέπε τεκμήριο 23) και στον Ενάγοντα 2 το ποσό των €528,45 ( βλέπε τεκμήριο 25)

●       Το έτος 2007 επιβλήθηκε στον Ενάγοντα 1 το ποσό των €805,17 ( βλέπε τεκμήριο 23) και στον Ενάγοντα 2 το ποσό των €824,82 ( βλέπε τεκμήριο 25)

●       Το έτος 2008  επιβλήθηκε στον Ενάγοντα 1 το ποσό των €678,52 ( βλέπε τεκμήριο 23) και στον Ενάγοντα 2 το ποσό των €658,90 ( βλέπε τεκμήριο 25)

 

Από την μαρτυρία της Μ.Ε 4 δεν μπορεί να εξαχθεί συμπέρασμα για τα αποχετευτικά τέλη που αφορούν το επίδικο ακίνητο για τα έτη 2005 – 2008.  Ο λόγος είναι ότι τα αποχετευτικά τέλη για την εν λόγω περίοδο επιβάλλονταν σε όλη την οικοδομή αφού δεν είχε ακόμη συντελεστεί ο διαχωρισμός της. Επισημαίνεται ότι δεν έχει προσφερθεί μαρτυρία με τον επιμερισμό των εν λόγω τελών στο επίδικο διαμέρισμα.

 

Από την άλλη μπορεί να εξαχθεί συμπέρασμα για τα αποχετευτικά τέλη που επιβλήθηκαν αναφορικά με το επίδικο διαμέρισμα την περίοδο 2009 – 2014 και πληρώθηκαν από τους Ενάγοντες 1 και 2. Όπως συγκεκριμένα ανέφερε η μάρτυρας από το έτος 2009 - 2014 επιβαλλόταν ετησίως, τόσο στον Ενάγοντα 1 όσο και στον Ενάγοντα 2, αποχετευτικά τέλη ύψους €53,80 στον καθένα ( δύο δόσεις με το ποσό των €26,90).

 

Σημειώνεται επίσης ότι κατά τα έτη 2010 - 2013 επιβαλλόταν κάθε έτος πρόσθετη επιβάρυνση στον καθένα εκ των Εναγόντων 1 και 2 ύψους €10,75, η οποία οφειλόταν στη καθυστέρηση πληρωμής των τελών. Η πρόσθετη αυτή επιβάρυνση κατά το έτος 2014 ανήλθε στα €5,60. Τονίζεται ότι η πρόσθετη αυτή επιβάρυνση δεν δικογραφείται και για το λόγο αυτό δεν λαμβάνεται υπόψη.

 

Αναφορικά με τον Μ.Ε 5, Λειτουργό Φορολογίας παρατηρώ τα εξής: Σύμφωνα με τη δικογραφημένη θέση των Εναγόντων ο φόρος ακίνητης ιδιοκτησίας που αξιώνεται αφορά την περίοδο 1990 - 2014 ( βλέπε παράγραφο 15 (ια) Έκθεσης Απαίτησης). Σχετικά με την επίδικη περίοδο ο μάρτυρας ανέφερε ότι για κανένα από τους Ενάγοντες 1 και 2 δεν προέκυψε φόρος ακίνητης ιδιοκτησίας για τα έτη 1990 – 2011.  Αναφορικά με την περίοδο 2012 – 2014, ο μάρτυρας ανέφερε τα εξής τα οποία αξιολογούνται θετικά και αποτελούν ευρήματα μου:

 

●       Το 2012 πλήρωσε ο καθένας από τους Ενάγοντες φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας €8,31 αναφορικά με το επίδικο διαμέρισμα.

●       Το 2013 πλήρωσε ο καθένας από τους Ενάγοντες φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας €83,46 αναφορικά με το επίδικο διαμέρισμα.

●       Το 2014 πλήρωσε ο καθένας από τους Ενάγοντες φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας €65,73 αναφορικά με το επίδικο διαμέρισμα.

 

Αναφορικά με τον Μ.Ε 6, υπεύθυνος στο Κέντρο εξυπηρέτησης του Δημότη παρατηρώ τα εξής: Η μαρτυρία του αντικρίζεται υπό το πρίσμα της δικογραφημένης θέσης των Εναγόντων. Σύμφωνα λοιπόν με τη δικογραφημένη θέση τους, ο δημοτικός φόρος ακίνητης ιδιοκτησίας που αξιώνεται από τους Ενάγοντες αφορά την περίοδο 2004 - 2011 ( βλέπε παράγραφο 15 (ε) Έκθεσης Απαίτησης) και 2012 – 2014 ( βλέπε παράγραφο 15 (ι) Έκθεσης Απαίτησης). Αναφορικά με την επίδικη περίοδο ο Μ.Ε 6 ανέφερε τα εξής:

 

●       Το 2004 πλήρωσε ο καθένας από τους Ενάγοντες Δημοτικό Φόρο €127,80

●       Τα έτη 2005,2006, 2007 και 2008 πλήρωσε ο καθένας από τους Ενάγοντες Δημοτικό Φόρο €191,71 ανά έτος

 

Από την μαρτυρία της Μ.Ε 6 δεν μπορεί να εξαχθεί συμπέρασμα για δημοτικό φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας που αφορά το επίδικο ακίνητο για τα έτη 2004 – 2008.  Ο λόγος είναι ότι ο συγκεκριμένος φόρος για την εν λόγω περίοδο επιβαλλόταν σε όλη την οικοδομή ( και όχι στο επίδικο διαμέρισμα ξεχωριστά) αφού δεν είχε προηγηθεί ο διαχωρισμός της. Επισημαίνεται ότι δεν έχει προσφερθεί μαρτυρία επιμερισμού των εν λόγω φόρων στο επίδικο διαμέρισμα.  

 

Από την άλλη, μπορεί να εξαχθεί συμπέρασμα για τον δημοτικό φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας που επιβλήθηκε στο επίδικο διαμέρισμα την περίοδο 2009 – 2014 και πληρώθηκε από τους Ενάγοντες 1 και 2. Μετά το 2009 και αφού επήλθε ο εκσυγχρονισμός της εγγραφής του ακινήτου, ο μάρτυρας ανέφερε τα εξής τα οποία αξιολογούνται θετικά και αποτελούν ευρήματα μου:

 

●       Το 2009, 2010, 2011 και 2012 αντιστοιχούσε στον καθένα εκ των Εναγόντων, Δημοτικός Φόρος που ανέρχεται σε €22,69 ανά έτος.

●       Το 2013 αντιστοιχούσε στον καθένα εκ των Εναγόντων, Δημοτικός Φόρος που ανέρχεται σε €20,63.

●       Το 2014 αντιστοιχούσε στον καθένα εκ των Εναγόντων, Δημοτικός Φόρος που ανέρχεται σε €8,63.

 

Οι Ενάγοντες κατέβαλαν όλα τα πιο πάνω ποσά και δεν οφείλουν το οποιοδήποτε ποσό σήμερα.

Αναφορικά με τον Μ.Υ 1 , θεωρώ ότι η μαρτυρία του παρουσιάζει στα ουσιώδη και επίδικα ζητήματα, λογική, συνέπεια και πειστικότητα. Ο ισχυρισμός του περί πληρωμής των Λ.Κ10.000 προς τους Ενάγοντες σύμφωνα με την συμφωνία επί Δικαστηρίω ημερομηνίας 24/04/96 υποστηρίζεται από τις αποδείξεις που του εξέδωσε ο Δικηγόρος του, κ. Μούσκος (Μ.Υ 2) και κατατέθηκαν ως τεκμήριο 22 και 27. Οι αποδείξεις που κατατέθηκαν συνάδουν ημερολογιακά με το πρόγραμμα αποπληρωμής που καθορίστηκε στη συμφωνία επί Δικαστηρίω, όπως επίσης και με το τρόπο καταβολής των χρημάτων, δηλαδή με τη μεσολάβηση των δικηγόρων των δύο μερών. 

 

Θεωρώ επίσης πειστικό τον ισχυρισμό του Μ.Υ 1, ότι ήταν πάντα πρόθυμοι οι Εναγόμενοι να αποπληρώσουν το πραγματικά οφειλόμενο ποσό προς τους Ενάγοντες, ταυτόχρονα με την μεταβίβαση του ακινήτου στο όνομα τους.  Όπως εξήγησε ο Μ.Υ 1 δεν θα διακινδύνευαν οι Εναγόμενοι να χάσουν το διαμέρισμα τους, για μερικές χιλιάδες ευρώ, όταν μάλιστα έχουν πληρώσει το μεγαλύτερο τίμημα αγοράς του.

 

Αναφορικά με τον ισχυρισμό του περί μετατροπής του υπογείου της πολυκατοικίας από τους Ενάγοντες σε κλειστό υποστατικό αντί σε χώρο στάθμευσης των μονάδων της οικοδομής, αυθαίρετα, αντισυμβατικά και παράνομα, παρατηρώ τα εξής: Ο συγκεκριμένος ισχυρισμός έχει ως υπόβαθρο μία προφορική κατ’ ισχυρισμό αναφορά των Εναγόντων προς τους Εναγόμενους κατά την υπογραφή του πωλητηρίου εγγράφου ( βλέπε παράγραφο 12 του Εγγράφου Β). Παρά την γενικότερη θετική κρίση μου αναφορικά με την αξιοπιστία του Μ.Υ1, θεωρώ ακροσφαλές να βασιστώ στο συγκεκριμένο ισχυρισμό του. Ο λόγος έγκειται στο ότι ο συγκεκριμένος ισχυρισμός αποτελεί ουσιαστικά την μεταφορά ενός συμπεράσματος του Μ.Υ 1 από μία προφορική αναφορά των Εναγομένων, περί τα 30 έτη προηγουμένως, δηλαδή το έτος 1989.  Η έγγραφη μάλιστα μαρτυρία που κατατέθηκε στο πλαίσιο της παρούσας υπόθεσης, δεν υποστηρίζει αυτό το συμπέρασμα του Μ.Υ 1, ότι δηλαδή το υπόγειο της πολυκατοικίας προοριζόταν για χώρο στάθμευσης των διαμερισμάτων της οικοδομής. Αντιθέτως, όπως προκύπτει από το πιστοποιητικό εγγραφής του επίδικου διαμερίσματος (βλέπε τεκμήριο 3 και 9), στο επίδικο διαμέρισμα αντιστοιχεί ακάλυπτος χώρος στάθμευσης στο ισόγειο και όχι στο υπόγειο.

 

Αναφορικά με τον Μ.Υ 2, κρίσιμο σημείο της μαρτυρίας του αποτέλεσε το κατά πόσο κατέβαλε τα χρήματα που του έδωσαν οι πελάτες του, Εναγόμενοι, στον τότε δικηγόρο των Εναγόντων, κ. Φιλίππου. Ο μάρτυρας ήταν κατηγορηματικός. Όπως ανέφερε όλα τα χρήματα που παρέλαβε από τους Εναγόμενους τα κατέβαλε ακολούθως στο Δικηγόρο των Εναγόντων. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε :

 

«Όλα τα χρήματα που δόθηκαν για την συμφωνία επι Δικαστηρίω έφυγαν από τα χέρια μου χωρίς να κρατηθεί 1 σεντ.»

 

Παρά τα χρόνια που μεσολάβησαν ( από το έτος 1996 μέχρι σήμερα), ο μάρτυρας ήταν σε θέση να εξηγήσει με επαρκείς λεπτομέρειες τον τρόπο που καταβάλλονταν τα χρήματα αυτά. Όπως εξήγησε αυτό γινόταν με οπισθογράφηση των επιταγών που εξέδιδαν αρχικά οι Εναγόμενοι στο όνομα του ιδίου.  Ο μάρτυρας έδωσε μάλιστα και εξήγηση για το λόγο που επέλεξε να οπισθογραφεί τις επιταγές και ακολούθως να τις δίνει στο Δικηγόρο των Εναγόντων, αφού ως ανέφερε η συμφωνία επί Δικαστηρίω έθετε αυστηρές προθεσμίες για καταβολή των χρημάτων και ήθελε να αποφύγει την καθυστέρηση που θα προκαλείτο μέχρι να ξεκαθαρίσουν οι επιταγές,  αν αυτές καταθέτονταν στο όνομα του.  Ο μάρτυρας θεωρώ ότι παρέμεινε ακλόνητος στην μαρτυρία του, παρά την αντεξέταση στην οποία υποβλήθηκε. Ενόψει των ανωτέρω κρίνω ότι η μαρτυρία του Μ.Υ 2 πληροί όλα τα εχέγγυα αξιοπιστίας και θεωρώ ότι μπορώ να βασιστώ σε αυτή για εξαγωγή ευρημάτων.

 

4. Διατύπωση Τελικών Ευρημάτων:

 

Έχοντας ως οδηγό το επίπεδο απόδειξης που εφαρμόζεται σε αστικές υποθέσεις ( βλέπε Μαρσέλ Μπούλος και Άλλοι ν. Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας Λτδ. (2001) 1 ΑΑΔ 1858 ), όπως επίσης και την αξιόπιστη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον μου, η οποία είναι  και η μόνη που μπορεί να ληφθεί υπόψη ( βλέπε Αθανασίου κ. ά. ν. Κουνούνη (1997) 1Β Α. Α. Δ.  614) προχωρώ σε συγκεντρωτική διατύπωση των ακόλουθων ευρημάτων σε συνάρτηση με τα επίδικα ζητήματα τόσο της απαίτησης όσο και της ανταπαίτησης:

i.        Αναφορικά με την συμφωνία των διαδίκων για πώληση του επίδικου διαμερίσματος και τον τρόπο αποπληρωμής του τιμήματος πώλησης:

 

1.    Οι Εναγόμενοι 1 και 2 αγόρασαν το διαμέρισμα με αριθμό θύρας 102,  στον πρώτο όροφο της πολυκατοικίας που βρίσκεται στην οδό Πετράκη Κυπριανού 11 -13, στο Δήμο Λάρνακας, για το ποσό των €24,774.72 ( Λ.Κ 14,500) από τους Ενάγοντες 1 και 2, δυνάμει αγοραπωλητηρίου εγγράφου ημερομηνίας 08/09/1989. (βλέπε τεκμήριο 8)

2.    Με την υπογραφή του Πωλητηρίου οι Εναγόμενοι κατέβαλαν το ποσό των Λ.Κ 5,000 σύμφωνα με τον όρο 2(α) της συμφωνίας και ακολούθως κατέβαλλαν το ποσό των Λ.Κ100 μηνιαίως έναντι του υπολοίπου σύμφωνα με τον όρο 2(β) της συμφωνίας.

3.    Λόγω της καθυστέρησης στην έκδοση ξεχωριστού τίτλου για το επίδικο διαμέρισμα και μεταβίβασης του στους Εναγόμενους, οι Εναγόμενοι 1 και 2 καταχώρησαν εναντίον των Εναγόντων την αγωγή 576/92 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας.

4.    Στο πλαίσιο της αγωγής 576/92 επήλθε συμφωνία μεταξύ των διαδίκων, η οποία διατυπώθηκε ως Κανόνας Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία οι Εναγόμενοι στην παρούσα αγωγή (Ενάγοντες στην αγωγή 576/92) αναγνώρισαν ότι οφείλουν στους Ενάγοντες στην παρούσα αγωγή (Εναγόμενους στην αγωγή 576/92) το ποσό των Λ.Κ7,500 ως υπόλοιπο του τιμήματος πώλησης του επίδικου διαμερίσματος και Λ.Κ 4,535 ως δεδουλευμένους και οφειλόμενους τόκους. Ακολούθως συμφώνησαν και ανέλαβαν την υποχρέωση όπως εξοφλήσουν τόσο τους δεδουλευμένους τόκους όσο και το υπόλοιπο του τιμήματος πώλησης ως εξής ( βλέπε τεκμήριο 17) :

4.1. Οι δεδουλευμένοι τόκοι ύψους Λ.Κ 4,535 θα εξοφλούνταν με δύο δόσεις ως εξής:

 Λ.Κ 3,000 στις 31/05/1996

 Λ.Κ 1,535 στις 30/09/1996

4.2. Το οφειλόμενο υπόλοιπο του τιμήματος πώλησης ύψους Λ.Κ 7,500 θα εξοφλείτο εντόκως προς 8 ½ ετησίως για δύο χρόνια, ως εξής:

Λ.Κ 465 στις 30/09/1996

Λ.Κ 1,000 στις 31/12/1996

Λ.Κ 2,000 στις 31/05/1997

Λ.Κ  2,000 στις 30/09/1997

Το υπόλοιπο του οφειλόμενου τιμήματος ύψους Λ.Κ 2,000 πλέον οι δεδουλευμένοι τόκοι θα πληρώνονταν ταυτόχρονα με τη μεταβίβαση του επίδικου διαμερίσματος.

5.    Συμφωνήθηκε μεταξύ των Εναγομένων και των Εναγόντων, όπως οι πληρωμές γίνονται με τη μεσολάβηση των δικηγόρων των δύο πλευρών. Συγκεκριμένα συμφωνήθηκε όπως οι Εναγόμενοι θα κατέβαλλαν τα οφειλόμενα ποσά στο τότε δικηγόρο τους, κ. Κυριάκο Μούσκο και ακολούθως ο κ. Μούσκος θα τα παρέδιδε με τη σειρά του στον τότε δικηγόρο των Εναγόντων, κ. Φιλίππου. 

6.    Στην πράξη οι Εναγόμενοι κατέβαλλαν στο δικηγόρο τους, κ. Μούσκο, επιταγές με τις πληρωμές τους προς τους Ενάγοντες. Ο κ. Μούσκος εξέδιδε και παρέδιδε στους Εναγόμενους απόδειξη είσπραξης και ακολούθως οπισθογραφούσε τις επιταγές και τις παρέδιδε στον δικηγόρο των Εναγόντων.

 

ii.        Αναφορικά με τις πληρωμές των Εναγομένων 1 και 2:

 

7.    Οι Εναγόμενοι στη βάση της συμφωνίας που επιτεύχθηκε στο πλαίσιο της αγωγής 576/92 κατέβαλαν στους Ενάγοντες το ποσό των Λ.Κ 10,000 ως εξής:

7.1. Στις 31/05/1996 κατέλαβαν με την επιταγή υπ’ αριθμό 19700401  το ποσό των Λ.Κ3.000 και έλαβαν από το Δικηγόρο τους την απόδειξη υπ’ αριθμό 00904. (τεκμήριο 22 και 27)

7.2. Στις 30/09/1996 κατέλαβαν με την επιταγή υπ’ αριθμό 19700402  το ποσό των Λ.Κ2.000 και έλαβαν από το Δικηγόρο τους την απόδειξη υπ’ αριθμό 00935 και από το Δικηγόρο των Εναγόντων την απόδειξη  υπ’ αριθμό 0957. (τεκμήριο 22 και 27)

7.3. Στις 31/12/1996 κατέλαβαν με την επιταγή υπ’ αριθμό 19700405 το ποσό των Λ.Κ1.000 και έλαβαν από το Δικηγόρο τους την απόδειξη υπ’ αριθμό 00956. (τεκμήριο 22 και 27)

7.4. Στις 31/05/1997 κατέλαβαν με την επιταγή υπ’ αριθμό 19700406  το ποσό των Λ.Κ2.000 και έλαβαν από το Δικηγόρο τους την απόδειξη υπ’ αριθμό 00998. (τεκμήριο 22 και 27)

7.5. Στις 30/09/1997 κατέλαβαν με την επιταγή υπ’ αριθμό 19700408  το ποσό των Λ.Κ2.000 και έλαβαν από το Δικηγόρο τους την απόδειξη υπ’ αριθμό 1013. (τεκμήριο 22 και 27)

8.    Ο δικηγόρος των Εναγομένων, οπισθογράφησε και παρέδωσε όλες τις πιο πάνω επιταγές στο δικηγόρο των Εναγόντων.

9.    Παρέμεινε, συνεπώς, ως οφειλόμενο υπόλοιπο για το τίμημα αγοράς του διαμερίσματος το ποσό των Λ.Κ2,000 ( ήτοι €3,420.63), πλέον τόκοι προς 8,5% ετησίως για δύο έτη. Το ποσό αυτό θα καθίστατο πληρωτέο ταυτόχρονα με τη  μεταβίβαση του επίδικου ακινήτου στους Εναγόμενους.

 

iii.        Αναφορικά με τις ειδικές ζημιές που αξιώνονται στην παράγραφο 15 (α) - (ια) της Έκθεσης Απαίτησης.

 

10. Οι Ενάγοντες 1 και 2 κατέβαλαν ως Δημοτικό φόρο για το επίδικο διαμέρισμα τα εξής ποσά:

●       Το 2009, 2010, 2011 και 2012 κατέβαλε ο καθένας εκ των Εναγόντων, Δημοτικό Φόρο  για το επίδικο διαμέρισμα που ανέρχεται σε €22,69 ανά έτος.

●       Το 2013 κατέβαλε ο καθένας εκ των Εναγόντων, Δημοτικό Φόρο για το επίδικο διαμέρισμα που ανέρχεται σε €20,63.

●       Το 2014 κατέβαλε ο καθένας εκ των Εναγόντων Δημοτικό Φόρο που ανέρχεται σε €8,63.

 

11. Οι Ενάγοντες 1 και 2 κατέβαλαν ως αποχετευτικά τέλη  για το επίδικο διαμέρισμα τα εξής ποσά:

●       Τα έτη 2009 - 2014 κατέβαλε ο καθένας εκ των Εναγόντων 1 και 2, το ποσό των €53,80 , ως αποχετευτικά τέλη για το επίδικο διαμέρισμα

12.  Οι Ενάγοντες 1 και 2 κατέβαλαν ως φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας για το επίδικο διαμέρισμα τα εξής ποσά:

●       Το 2012 πλήρωσε ο καθένας από τους Ενάγοντες φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας €8,31 αναφορικά με το επίδικο διαμέρισμα.

●       Το 2013 πλήρωσε ο καθένας από τους Ενάγοντες φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας €83,46 αναφορικά με το επίδικο διαμέρισμα.

●       Το 2014 πλήρωσε ο καθένας από τους Ενάγοντες φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας €65,73 αναφορικά με το επίδικο διαμέρισμα.

 

13. Κανένα εκ των πιο πάνω εξόδων δεν αποτελεί υποχρέωση των Εναγομένων προς τους Ενάγοντες, στη βάση της συμφωνίας πώλησης του διαμερίσματος ημερομηνίας 08/09/1989.

 

iv.        Αναφορικά με τις ενέργειες των μερών μετά την έκδοση του ξεχωριστού τίτλου ιδιοκτησίας για το επίδικο διαμέρισμα :

 

14. Ξεχωριστός τίτλος ιδιοκτησίας για το επίδικο διαμέρισμα εκδόθηκε στις 10/12/2008. (βλέπε Σημείωση 1, σελίδα 3, Τεκμήριο 1)

15. Η σύμβαση πώλησης του επίδικου διαμερίσματος κατατέθηκε από τους Εναγόμενους στις 02/08/2011 και έλαβε τον αριθμό ΠΩΕ/622/2011. ( βλέπε τεκμήριο 2)

16. Οι Εναγόμενοι ήταν πάντοτε έτοιμοι να καταβάλουν το οφειλόμενο υπόλοιπο του τιμήματος πώλησης του διαμερίσματος, δηλαδή το ποσό των Λ.Κ 2,000 (ήτοι €3,420.63), πλέον τόκοι προς 8,5% ετησίως για δύο έτη, ταυτόχρονα με την μεταβίβαση του διαμερίσματος στο όνομα τους.

17. Οι Ενάγοντες 1 και 2 έστειλαν, μέσω των δικηγόρων τους, τις επιστολές ημερομηνίας 21/08/2009, 14/03/2011 (τεκμήρια 10 και 11)  προς την Εναγόμενη 1, καλώντας την όπως για την μεταβίβαση του επίδικου ακινήτου, καταβάλει πέραν του υπολοίπου του τιμήματος αγοράς και το ποσό των €5,528 ως έξοδα για τα εξής:

17.1.            €3,967 ως οφειλόμενα κοινόχρηστα μέχρι την 31/12/2006

17.2.            €80 έξοδα απομάκρυνσης ντεποζίτου και άλλων άχρηστων υλικών από την ταράτσα της πολυκατοικίας

17.3.            €39 έξοδα επιστολής ημερομηνίας 21/02/2007

17.4.            €434 έξοδα κοινοχρήστων για την περίοδο 01/01/2007 – 31/07/2009

17.5.            €178 δημοτικό φόρο ακίνητης ιδιοκτησίας για τα έτη 2004 – 2009

17.6.            €550 αποχετευτικά τέλη για τα έτη 2005 – 2008

17.7.            €280 έξοδα που αναλογούν στο επίδικο διαμέρισμα για την κατασκευή του αποχετευτικού συστήματος.

18. Στις 28/12/2011, οι Ενάγοντες 1 και 2, μέσω των δικηγόρων τους, επέδωσαν στην Εναγόμενη 1 την επιστολή ημερομηνίας 12/12/2011 ( τεκμήριο 12). Σύμφωνα με την εν λόγω επιστολή, οι Ενάγοντες προειδοποιούσαν τους Εναγόμενους πως αν δεν καταβάλουν εντός προθεσμίας δύο μηνών το υπόλοιπο του τιμήματος πώλησης του διαμερίσματος, πλέον τα περαιτέρω ποσά που αναγράφονται στην επιστολή, τότε οι Ενάγοντες θα προχωρήσουν με τον τερματισμό του πωλητηρίου εγγράφου του επίδικου διαμερίσματος. 

19. Στις 14/09/2012, οι Ενάγοντες 1 και 2, μέσω των δικηγόρων τους, επέδωσαν στην Εναγόμενη 1 την επιστολή ημερομηνίας 14/09/2012 ( τεκμήριο 13). Σύμφωνα με την εν λόγω επιστολή, οι Ενάγοντες τερματίζουν την συμφωνία πώλησης του επίδικου διαμερίσματος.

 

v.        Αναφορικά με τα εμπράγματα βάρη που βαρύνουν το επίδικο διαμέρισμα:

 

20. Κατά την ημερομηνία κατάθεσης της πωλητηρίου εγγράφου στο κτηματολόγιο από τους Εναγόμενους, στις 02/08/2011, το επίδικο διαμέρισμα βαρύνετο  με εμπράγματα βάρη και συγκεκριμένα με ΜΕΜΟ ( βλέπε τεκμήριο 3). Ειδικότερα  εις βάρος του ½ μεριδίου του Ενάγοντος 1 στο επίδικο διαμέρισμα υπήρχε εγγραφή του:

1. ΜΕΜΟ ΕΒ192/2007 προς όφελος της ΣΠΕ  Αλληλεγγύης, ύψους €77,786.95, πλέον τόκους και έξοδα και
2. ΜΕΜΟ  ΕΒ1170/2010 προς όφελος της ΣΠΕ Μακράσυκας ύψους €17,032.88, πλέον τόκους και έξοδα.

Επίσης εις βάρος του ½ μεριδίου του Ενάγοντος 2 στο επίδικο ακίνητο υπήρχε εγγραφή του:

1. ΜΕΜΟ ΕΒ419/06 προς όφελος της ΣΠΕ Κοντέας ύψους €4,304.19 πλέον τόκους και έξοδα και
2. ΜΕΜΟ ΕΒ1179/10 προς όφελος της ΣΠΕ Μακράσυκας, ύψους €17,032.88 πλέον τόκους και έξοδα.

21. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό έρευνας ημερομηνίας 04/02/2015 (τεκμήριο 4), εις βάρος του ½ μεριδίου του Ενάγοντος 2 στο επίδικο διαμέρισμα υπήρχε εγγραφή του ΜΕΜΟ ΕΒ849/13 προς όφελος Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Αμμοχώστου Λάρνακας, ύψους €80,882.01 πλέον τόκους και έξοδα.

22. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό έρευνας ημερομηνίας 20/10/2023 (τεκμήριο 1), εις βάρος του ½ μεριδίου του Ενάγοντος 1 στο επίδικο διαμέρισμα υπάρχει η  εγγραφή του ΜΕΜΟ ΕΒ544/23 προς όφελος της ΚΕΔΙΠΕΣ, ύψους €77,786.95 πλέον τόκους και έξοδα. Εις βάρος του ½ μεριδίου του Ενάγοντος 2 στο επίδικο διαμέρισμα υπάρχει η  εγγραφή του ΜΕΜΟ ΕΒ542/23 προς όφελος της ΚΕΔΙΠΕΣ, ύψους €77,786.95 πλέον τόκους και έξοδα. 

23. Σύμφωνα με το τεκμήριο 1 που αποτελεί και το πιο πρόσφατο πιστοποιητικό έρευνας δεν φαίνεται να υπάρχει το οποιοδήποτε εμπράγματο βάρος στο επίδικο διαμέρισμα που να προηγείται της κατάθεσης του επίδικου πωλητηρίου εγγράφου. 

 

5. Νομική πτυχή

 

     i.        Αναφορικά με την προδικαστική ένσταση των Εναγομένων:

 

Κρίνω σκόπιμο να εξετάσω αρχικά την προδικαστική ένσταση περί δεδικασμένου που εγείρουν οι Εναγόμενοι στην παράγραφο 1 της Έκθεσης Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης τους. Οι Εναγόμενοι ισχυρίζονται, επί της ουσίας, ότι για τα ίδια επίδικα θέματα με την παρούσα αγωγή, καταχωρήθηκε η αγωγή 576/92 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, με τους ίδιους διαδίκους. Συνεπώς  ισχυρίζονται ότι η παρούσα αγωγή δεν μπορεί να προχωρήσει λόγω ύπαρξης δεδικασμένου.

 

Διαφωνώ με την θέση των Εναγομένων. Τα επίδικα θέματα της παρούσας αγωγής είναι σαφώς διαφορετικά με αυτά της αγωγής 576/92. Η κατ’ ισχυρισμό παράβαση της συμφωνίας ημερομηνίας 08/09/1989, στο πλαίσιο της παρούσας αγωγής προέκυψε αφού εκδόθηκε ξεχωριστός τίτλος ιδιοκτησίας για το επίδικο διαμέρισμα στις 10/12/2008 και εξαιτίας της μη ανταπόκρισης των Εναγομένων στις κλήσεις των Εναγόντων (μεταξύ της 21/08/09 – 14/09/12) για εξόφληση του τιμήματος πώλησης πλέον των λοιπών εξόδων που αξιώνονταν, προκειμένου να μεταβιβάσουν το ακίνητο στο όνομα των Εναγομένων. Ως αποτέλεσμα μάλιστα της φερόμενης παράβασης της συμφωνίας από πλευράς Εναγομένων, οι Ενάγοντες τερμάτισαν την συμφωνία πώλησης αξιώνοντας, μεταξύ άλλων, αποζημιώσεις για παράβαση σύμβασης και διάταγμα ανάληψης της κατοχή του ακινήτου.

 

Στην αγωγή 576/92 οι διάδικοι ήταν μεν οι ίδιοι, αλλά με την εξής διαφορά, ότι οι Εναγόμενοι στην παρούσα αγωγή ήταν οι Ενάγοντες στην αγωγή 576/92. Το αγώγιμο δικαίωμα της αγωγής 576/92 είχε ως βάση την παράβαση διαφορετικού όρου της συμφωνίας ημερομηνίας 08/09/1989 και συγκεκριμένα την παράλειψη τιτλοποίησης του επίδικου διαμερίσματος από τους Εναγόμενους ( και Ενάγοντες 1 και 2 στην παρούσα αγωγή).

 

Ενόψει των ανωτέρω θεωρώ ότι το αγώγιμο δικαίωμα της παρούσας αγωγής είναι διαφορετικό, αυτοτελές και ανεξάρτητο από το αγώγιμο δικαίωμα της αγωγής 576/92 Ε.Δ Λάρνακας. Σχετικό επί του προκειμένου είναι το εξής απόσπασμα από την απόφαση  A N Stasis Estates Co Ltd. ν. Edward Michael Tomlin κ.ά. (1998) 1 ΑΑΔ 788 του Ανωτάτου Δικαστηρίου : «Δεδικασμένο έκδηλα δεν υπήρχε. Διαρκούσας της ισχύος της σύμβασης μπορεί να ανακύψουν αυτοτελείς βάσεις αγωγής για παράβαση και η προώθηση τους δικαστικώς δεν αναιρεί τη σύμβαση ούτε και αποτελεί κώλυμα για τη διεκδίκηση δικαιωμάτων όπου εν συνεχεία προκύπτει νέα βάση κατόπιν περαιτέρω παράβασης είτε με ισχύουσα τη σύμβαση είτε με τερματισμό της.»

 

Συνεπώς η προδικαστική ένσταση των Εναγομένων απορρίπτεται.

 

    ii.        Αναφορικά με τα αγώγιμα δικαιώματα που εγείρονται με την αγωγή:

 

Με την παρούσα αγωγή οι Ενάγοντες αξιώνουν εναντίον των Εναγομένων, στη βάση του αγώγιμου δικαιώματος της παράβασης σύμβασης, αποζημιώσεις, αναγνωριστική απόφαση αναφορικά με τη νομιμότητα του τερματισμού της επίδικης σύμβασης από μέρους τους και διάταγμα απόσυρσης του Πωλητηρίου εγγράφου ημερομηνίας 08/09/1989 από το μητρώο του Κτηματολογίου (Θεραπείες Α, Β, Ε, ΣΤ, Ζ, Η, Θ, Ι  της Έκθεσης Απαίτησης. ). Σχετικά επομένως είναι τα άρθρα 37 - 39 και 73 -75 του περί Συμβάσεως Νόμου (Κεφ. 149).  

 

Αξιώνουν επίσης αποζημιώσεις και διατάγματα ανάκτησης κατοχής του επίδικου ακινήτου στη βάση του αγώγιμου δικαιώματος της παράνομης επέμβασης σε ακίνητη ιδιοκτησία (Θεραπείες Γ, Δ, ΙΑ, ΙΒ, ΙΓ, ΙΔ της Έκθεσης Απαίτησης) σύμφωνα με το άρθρο 43 του περί αστικών Αδικημάτων Νόμου Κεφ. 148.

 

Ενόψει των ευρημάτων που παρατίθενται ανωτέρω κανένα εκ των ανωτέρω αγώγιμων δικαιωμάτων των Εναγόντων δεν έχει στοιχειοθετηθεί. Εν ολίγοις, δεν έχει διαπιστωθεί ούτε παραβίαση της επίδικης συμφωνίας από πλευράς των Εναγομένων 1 και 2, ούτε και νόμιμος τερματισμός της συμφωνίας εξ υπαιτιότητας των Εναγομένων. Κατ’ επέκταση η κατοχή του επίδικου ακινήτου από τους Εναγόμενους,  είναι καθόλα νόμιμη κατ’ εφαρμογή της συμφωνίας ημερομηνίας 08/09/1989 που κρίνω ότι ακόμα ισχύει και δεσμεύει τους διαδίκους.

 

Αναφορικά με το εναπομείναν υπόλοιπο του τιμήματος πώλησης του επίδικου διαμερίσματος, που ανέρχεται σε  Λ.Κ 2,000 πλέον τόκοι προς 8,5% για περίοδο 2 ετών, αυτό είναι καταβλητέο ταυτόχρονα με τη μεταβίβαση του διαμερίσματος στο όνομα των Εναγομένων.  Από τις διαπιστώσεις προκύπτει ότι οι Εναγόμενοι 1 και 2 ήταν πάντοτε έτοιμοι να καταβάλουν το πιο πάνω εναπομείναν υπόλοιπο του τιμήματος, ταυτόχρονα με την μεταβίβαση του διαμερίσματος στο όνομα τους. Αντιθέτως οι Ενάγοντες είναι αυτοί που αρνούνται αδικαιολόγητα την μεταβίβαση του επίδικου διαμερίσματος, στο όνομα των Εναγομένων, προβάλλοντας αντισυμβατικές αξιώσεις και όρους, όπως την καταβολή επιπλέον εξόδων ( βλέπε παράγραφο 15 (α) – (ια) της Έκθεσης Απαίτησης,  όπως επίσης και επιστολές τεκμήρια 10 και 12).

 

  iii.        Αναφορικά με το αγώγιμο δικαίωμα της Ανταπαίτησης:

 

Η πλευρά των Εναγόμενων ( Εξ ανταπαιτήσεως Εναγόντων) ζητά διάταγμα Ειδικής Εκτέλεσης της συμφωνίας ημερομηνίας 08/09/1989 κατ’ εφαρμογή του περί Πώλησης Ακινήτων (Ειδική Εκτέλεση) Νόμος 81(Ι)/2011. 

Σύμφωνα με το άρθρο 6(1) του Ν. 81(Ι)/2011:

 

«6.-(1) Κάθε σύμβαση είναι δεκτική ειδικής εκτέλεσης, με διάταγμα του Δικαστηρίου, που εκδίδεται δυνάμει του άρθρου 7 και εφόσον έχουν τηρηθεί οι ακόλουθοι όροι σε σχέση με αυτή:

(α) Με την επιφύλαξη των διατάξεων του εδαφίου (2), η σύμβαση είναι κατατεθειμένη σύμφωνα με τις διατάξεις του εδαφίου (1) του άρθρου 3 και τις διατάξεις του άρθρου 3Α· και

(β) η αγωγή για έκδοση διατάγματος για ειδική εκτέλεση της σύμβασης εγείρεται εντός της περιόδου παραγραφής που προβλέπεται στον εκάστοτε σε ισχύ νόμο για παραγραφή απαιτήσεων που προκύπτουν από παράβαση σύμβασης.

 

Σύμφωνα με το άρθρο 7 (1) του Ν. 81(Ι)/2011: «Παρά τις διατάξεις οποιουδήποτε άλλου νόμου, το Δικαστήριο δύναται με διάταγμά του να διατάξει την ειδική εκτέλεση της σύμβασης υπό οποιουσδήποτε όρους τούτο κρίνει αναγκαίους»

 

Ενόψει των ευρημάτων που παρατίθενται ανωτέρω, προκύπτει ότι η επίδικη σύμβαση ημερομηνίας 08/09/1989 έχει κατατεθεί στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λάρνακας στις 02/08/2011 και έλαβε τον αριθμό ΠΩΕ/622/2011,  σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου 81(Ι)/2011 (βλέπε τεκμήριο 2). Επίσης, δεν εγείρεται θέμα παραγραφής της ανταπαίτησης των Εναγομένων.

 

Οι Εναγόμενοι 1 και 2 έχουν επίσης αποπληρώσει το μεγαλύτερο τίμημα αγοράς του ακινήτου. Παραμένει, όμως ως οφειλόμενο υπόλοιπο το ποσό των Λ.Κ2,000 (ήτοι €3,420.63), πλέον τόκοι προς 8,5% ετησίως για δύο έτη (ήτοι €582). Το ποσό αυτό καθίσταται πληρωτέο ταυτόχρονα με τη  μεταβίβαση του επίδικου ακινήτου στους Εναγόμενους.

 

Οι Ενάγοντες ( Εξ ανταπαιτήσεως Εναγόμενοι) 1 και 2 εντελώς αδικαιολόγητα και αντισυμβατικά μέχρι σήμερα αρνούνται την μεταβίβαση του επιδίκου ακινήτου στους Εναγόμενους 1 και 2 ( Εξ ανταπαιτήσεως Ενάγοντες).

 

Ενόψει των περιστάσεων της παρούσας υπόθεσης θεωρώ ορθό και δίκαιο όπως διατάξω την ειδική εκτέλεση της επίδικης σύμβασης. Συνεπώς εκδίδεται διάταγμα όπως οι Ενάγοντες 1 και 2 ( Εξ ανταπαιτήσεως Εναγόμενοι) εντός έξι μηνών από σήμερα, μεταβιβάσουν και εγγράψουν επ’ ονόματι των Εναγομένων ( Εξ ανταπαιτήσεως Εναγόντων) 1 και 2, το ακίνητο με Αριθμό Εγγραφής: 0/10269, Φύλλο: 40, Σχέδιο: 560601,  Τμήμα: Ε, Τεμάχιο: 1553, με την ταυτόχρονη πληρωμή από τους Εναγόμενους του εναπομείναντος τιμήματος πώλησης του ακινήτου, δηλαδή του ποσού των €4,002.63 ( βλέπε ανωτέρω υπόλοιπο τιμήματος πώλησης €3,420.63 + €582).

 

6. Κατάληξη:

 

Εν κατακλείδι, η αγωγή δεν έχει στοιχειοθετηθεί και ως αποτέλεσμα απορρίπτεται.

 

Η ανταπαίτηση των Εναγομένων επιτυγχάνει και στο πλαίσιο αυτής εκδίδεται διάταγμα ειδικής εκτέλεσης σύμφωνα με το οποίο οι Ενάγοντες 1 και 2 ( Εξ ανταπαιτήσεως Εναγόμενοι) εντός έξι μηνών από σήμερα, θα πρέπει να μεταβιβάσουν και να εγγράψουν επ’ ονόματι των Εναγομένων ( Εξ ανταπαιτήσεως Εναγόντων) 1 και 2, το ακίνητο με Αριθμό Εγγραφής: 0/10269, Φύλλο: 40, Σχέδιο: 560601, Τμήμα: Ε, Τεμάχιο: 1553, με την ταυτόχρονη πληρωμή από τους Εναγόμενους του ποσού των €4,002.63.

 

Τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα και ως εκ τούτου τόσο τα έξοδα της αγωγής όσο και τα έξοδα της ανταπαίτησης επιδικάζονται υπέρ των Εναγομένων (Εξ ανταπαιτήσεως Εναγόντων) 1 και 2 και εναντίον των Εναγόντων ( Εξ ανταπαιτήσεως Εναγομένων) 1 και 2 ως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.  Ενόψει της συνεκδίκασης απαίτησης και ανταπαίτησης, οι Εναγόμενοι θα δικαιούνται ένα σετ εξόδων. 

 

      (Υπ.) .........................................

                                                                                                         Μ. Π. Μιχαήλ, Ε.Δ.

Πιστόν Αντίγραφο

 Πρωτοκολλητής