ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Π.Ε.Δ.
Αγωγή αρ.: 1510/22(i)
Μεταξύ:
J.T.A.TRAVEL LTD
Εναγόντων
-και-
1. MALMO HOLDINGS LIMITED
2. ATLANTICA HOTEL MANAGEMENT LIMITED
3. SHERATON ESTATE CO. LIMITED
Εναγόμενων
Αίτηση Εναγόμενης 3 ημερ. 29.2.24 για διαγραφή της αγωγής
Ημερομηνία: 06.12.2024
Εμφανίσεις:
Για την Εναγόμενη 3 – Αιτήτρια: κ. Ν. Παναγιώτου μαζί με τον κ. Γ. Λοΐζου δια VN PANAYIOTOY LEGAL LLC
Για τους Ενάγοντες – Καθ΄ ων η αίτηση: κ. Άδ. Πετρίδης μαζί με την κα Κ. Λυσιώτη δια ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ Δ. ΠΕΤΡΙΔΗΣ ΣΙΑ
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Με αυτή την Αίτηση ζητούνται οι ακόλουθες θεραπείες:
(Α) Διάταγμα και/ή Απόφαση του Δικαστηρίου, διατάζον τη διαγραφή της Έκθεσης Απαιτήσεως της Ενάγουσας στην υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο αγωγής για τον λόγο ότι δεν περιέχει και ή δεν αποκαλύπτει οιανδήποτε και ή οιανδήποτε εύλογη αιτία αγωγής (any or any reasonable cause of action), εναντίον της Εναγόμενης 3.
(B) Όπως η Αγωγή της Ενάγουσας εναντίον της Εναγόμενης 3 απορριφθεί και όπως η Εναγόμενη 3 δικαιούται Δικαστική απόφαση υπέρ της για τα έξοδα της αγωγής περιλαμβανομένων και των εξόδων της παρούσης αιτήσεως, πλέον ΦΠΑ.
(Γ) Οποιαδήποτε άλλη διαταγή ή θεραπεία την οποία το δικαστήριο θεωρεί δίκαιη υπό τις περιστάσεις.
Η Αίτηση βασίζεται στην Δ.27 θ.θ.1-3 και Δ.48 θ.θ.1-3, στη νομολογία και την εγγενή εξουσία του Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα επί των οποίων στηρίζεται, όπως προκύπτουν από το σώμα της Αίτησης είναι ότι από την Έκθεση Απαίτησης δεν προκύπτει οποιαδήποτε καλή αιτία ή βάση αγωγής εναντίον της Εναγόμενης 3 /Αιτήτριας εφόσον οι αιτούμενες θεραπείες αφορούν θεραπείες σε σχέση με τη συμφωνία ημερομηνίας 01/07/2021 η οποία κατ’ ισχυρισμό υπεγράφη μεταξύ της Ενάγουσας και των Εναγομένων 1 και 2 και σε σχέση με την οποία δεν παρουσιάζεται η Εναγόμενη 3 ως συμβαλλόμενο μέρος αυτής. Επίσης το επίδικο ποσό δυνάμει της πιο πάνω συμφωνίας καταβλήθηκε σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Ενάγουσας προς τους Εναγόμενους 1 και 2 χωρίς και πάλι να υπάρχει οιοσδήποτε ισχυρισμός καταβολής οποιουδήποτε ποσού ή άλλου ανταλλάγματος προς την Εναγόμενη 3. Η μόνη αναφορά που γίνεται στην Έκθεση Απαίτησης σε σχέση με την Εναγόμενη 3 είναι οι ισχυρισμοί που περιλαμβάνονται στην παράγραφο 4 της Έκθεσης Απαίτησης, ότι δηλαδή η Εναγόμενη 3 έχει “σχέση” με την Εναγόμενη 1 επειδή οι δύο Εταιρείες έχουν κοινούς μετόχους και αξιωματούχους και ότι η Εναγόμενη 1 είναι η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου. Ως αναφέρεται επίσης, παρεμπιπτόντως, και οι δύο πιο πάνω ισχυρισμοί ελέγχονται ως αναληθείς, απόφαση δε του Δικαστηρίου επί του εγερθέντος νομικού σημείου θα θέσει εκτός συζήτησης όλη την αγωγή εναντίον της Εναγόμενης 3, (it will dispose of the whole action).
Η Ενάγουσα - Καθ’ ης η Αίτηση καταχώρησε ένσταση στην Αίτηση.
Η ένσταση βασίζεται επί των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας Δ.27, θ. θ. 1 – 3 και Δ.48, θ.θ.1 – 3, Δ.10, θ.12(1), επί των Γενικών και Συμφυών Εξουσιών του Δικαστηρίου, επί του περιεχομένου του φακέλου και της σχετικής επί του θέματος νομολογίας.
Οι λόγοι της ένστασης είναι, αυτούσιοι, οι ακόλουθοι:
(α) Η Αίτηση είναι πρόωρη και χωρίς να βασίζεται σε υπόβαθρο παραδεχτών και/ή αδιαμφισβήτητων γεγονότων, για να μπορεί το Δικαστήριο να διαμορφώσει δικαστική κρίση.
(β) Η Ενάγουσα δικογραφεί και αποκαλύπτει το λόγο που η Εναγομένη αρ. 3 ενάγεται και/ή αποτελεί μέρος της υπό τον ως άνω τίτλο και αριθμό δικαστικής διαδικασίας, αφού, τόσο στην παράγραφο 4, της Εκθέσεως Απαιτήσεως, όσο και στην παράγραφο 2 Β, της Απάντησης στην Υπεράσπιση της Εναγομένης αρ. 3, εξηγεί τους λόγους που την έχει συμπεριλάβει στους Εναγομένους. Συνεπακόλουθα, εναντίον της Εναγομένης αρ. 3, υπάρχει καλή αιτία και/ή βάση Αγωγής.
(γ) Η εμπλοκή της Εναγομένης αρ. 3 στη δικαστική διαδικασία αποκαλύπτεται και επιβεβαιώνεται ως προς την ορθότητα της και από την Ειδοποίηση Συνεναγομένων ημ. 11/1/2024, που η Εναγομένη αρ. 2 καταχώρησε στη διαδικασία εναντίον των Εναγομένων αρ. 1 και 3.
(δ) Το ηλεκτρονικό μήνυμα ημ. 27/4/2021, από την Εναγομένη αρ. 2 προς την Ενάγουσα, το οποίο εμπλέκει την Εναγομένη αρ. 3 στην επίδικη διαφορά, είναι παραδεχτό από την Εναγομένη αρ. 2, στην παράγραφο 3, της Υπεράσπισης της, ημ. 1/2/2024 και συνεπώς, το ζήτημα κατά πόσο η Εναγομένη αρ. 3 θα έπρεπε να εναχθεί ή όχι, είναι, πλέον, ζήτημα ερμηνείας εγγράφων και μαρτυρίας, που το Δικαστήριο, σε αυτόν το στάδιο, δεν έχει ενώπιον του, για να αξιολογήσει.
(ε) Η Αίτηση φέρει λανθασμένη και/ή ελλιπή νομική βάση.
(στ) Η Αίτηση είναι αναιτιολόγητη και δεν υποστηρίζεται από ένορκο δήλωση. Λαμβανομένης υπόψη της δραστικότητας της θεραπείας, που η Εναγομένη αρ. 3 αιτείται υπό του Δικαστηρίου, το ορθό θα ήταν αυτή να υποστήριζε την Αίτηση της με ένορκη δήλωση και όχι τα γεγονότα να εκτίθενται με γενικότητα στο σώμα της Αίτησης.
(ζ) Δεν είναι ορθό, ούτε δίκαιο, αλλά ούτε προς το συμφέρον της δικαιοσύνης, η Εναγομένη αρ. 3 να μην αποτελεί μέρος της δικαστικής διαδικασίας, λαμβανομένου υπόψη ότι το Δικαστήριο δεν έχει ακούσει ακόμα μαρτυρία επί των επιδίκων θεμάτων.
Με τις τελικές τους εμπεριστατωμένες αγορεύσεις οι συνήγοροι υποστήριξαν τις εκατέρωθεν θέσεις τους. Έπραξαν το ίδιο και διά ζώσης κατά το στάδιο της ακρόασης. Το Δικαστήριο έχει σημειώσει με πολλή προσοχή τα επιχειρήματα των πλευρών για τα ζητήματα που εγείρονται στο πλαίσιο της παρούσας. Ειδικότερη αναφορά στις εισηγήσεις τους θα γίνει σε μεταγενέστερο στάδιο και όπου τούτο κρίνεται σκόπιμο για σκοπούς της παρούσας, έχοντας πάντα κατά νου ότι δεν απαιτείται ειδικότερη αναφορά ή πραγμάτευση κάθε επιχειρήματος που προβάλλεται (βλ. Οδυσσέα ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 490).
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Εναγομένης 3 υποστήριξε ότι από την Έκθεση Απαίτησης δεν προκύπτει οποιαδήποτε καλή αιτία ή βάση αγωγής εναντίον της Εναγόμενης 3 - Αιτήτριας εφόσον οι αιτούμενες θεραπείες αφορούν θεραπείες σε σχέση με την γραπτή συμφωνία ημερομηνίας 01/07/2021, με τίτλο Accommodation Contract – Summer 2021, η οποία κατ’ ισχυρισμό συνομολογήθηκε μεταξύ της Ενάγουσας και των Εναγομένων 1 και 2 και σε σχέση με την οποία δεν παρουσιάζεται η Εναγόμενη 3 ως συμβαλλόμενο μέρος αυτής. Παρέπεμψε σχετικά στην παράγραφο 6 της Έκθεσης Απαίτησης. Επίσης, σύμφωνα με τη θέση του, το επίδικο ποσό δυνάμει της πιο πάνω συμφωνίας καταβλήθηκε, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Ενάγουσας στην Έκθεση Απαίτησης (παράγραφος 7) προς τους Εναγόμενους 1 και 2 χωρίς και πάλι να υπάρχει οιοσδήποτε ισχυρισμός καταβολής οποιουδήποτε ποσού ή άλλου ανταλλάγματος προς την Εναγόμενη 3. Ως υπεδείχθη από το συνήγορο, η μόνη αναφορά που γίνεται στην Έκθεση Απαίτησης σε σχέση με την Εναγόμενη 3 είναι οι ισχυρισμοί που περιλαμβάνονται στην παράγραφο 4 της Έκθεσης Απαίτησης, ότι δηλαδή η Εναγόμενη 3 ενάγεται ως η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου, ως έχει κατ’ ισχυρισμό υποδειχθεί στην Ενάγουσα, δυνάμει σχετικού ηλεκτρονικού μηνύματος ημερ. 27/4/2021 της Εναγόμενης 2, και προστίθεται και, πρόσθετα, ότι η ιδιοκτήτρια της ξενοδοχειακής μονάδας έχει σχέση με την Εναγόμενη 1 αφού έχουν κοινούς μετόχους και/ή αξιωματούχους. Ενόψει της απουσίας του οποιουδήποτε ισχυρισμού στην Έκθεση Απαίτησης ότι η Εναγόμενη 3 ήταν συμβαλλόμενο μέρος στην πιο πάνω συμφωνία, καταρρέει, σύμφωνα με τον ευπαίδευτο συνήγορο ο ισχυρισμός ότι στην τελευταία, ως η ιδιοκτήτρια της ξενοδοχειακής μονάδας, αυτόματα μπορεί να αποδοθεί οποιαδήποτε ευθύνη σε σχέση με τις κατ’ ισχυρισμό ευθύνες άλλων οντοτήτων, ειδικότερα ενόψει της μη προβολής οποιουδήποτε ισχυρισμού στην Έκθεση Απαίτησης που να την καθιστά υπεύθυνη.
Από την άλλη, ο ευπαίδευτος συνήγορος της Ενάγουσας εισηγήθηκε ότι η Εναγομένη 3 αποτελεί βασικό διάδικο στην υπόθεση στη βάση της ιδιότητας της, ως αυτή καθορίζεται στην παράγραφο 4, της Έκθεσης Απαίτησης στην οποία γίνεται αναφορά πιό πάνω. Επιπρόσθετα, προώθησε τη θέση ότι η Ενάγουσα, με την παράγραφο 2Β, της Απάντησης στην Υπεράσπιση της Εναγομένης 3, εμπλέκει την τελευταία στην υπόθεση, στη βάση και πάλι του προαναφερόμενου ηλεκτρονικού μηνύματος της Εναγομένης 2, προς την Ενάγουσα, ημερ. 27/4/2021, όπου, ισχυρίζεται, ότι, όταν τον Απρίλιο του 2021, προσεγγίζοντας η Εναγομένη 2 την Ενάγουσα, την κάλεσε να συνάψει νέα Συμφωνία για την τουριστική περίοδο του 2021, η οποία, στη συνέχεια, υπογράφηκε, κατά ή περί την 1/7/2021 και η Εναγομένη 2 πέτυχε να πείσει την Ενάγουσα να συνάψει την επίδικη Συμφωνία, αφού ανέμιξε την Εναγομένη 3 στη μεταξύ τους συμφωνία διαχείρισης του ξενοδοχείου, με το πρόσχημα, από μέρους της Εναγομένης 2, ότι, με αυτόν τον τρόπο, η Ενάγουσα θα εξασφάλιζε την επιστροφή του οφειλομένου ποσού στην ολότητα του. Υπέδειξε επίσης ο κος Πετρίδης ότι στην παράγραφο 11 της Έκθεσης Απαίτησης η Ενάγουσα δικογραφεί, ότι, περί τις 24/7/2022, ενημερώθηκε από την Εναγομένη 2, ότι τερμάτισε, με άμεση ισχύ, τη Συμφωνία Διαχείρισης που διατηρούσε με το ξενοδοχείο SO WHITE και από τούδε και στο εξής η ξενοδοχειακή μονάδα δεν θα ονομαζόταν ATLANTICA SO WHITE CLUB RESORT, αλλά, θα ονομαζόταν SO WHITE CLUB RESORT, κατόπιν επιθυμίας των ιδιοκτητών, ήτοι της Εναγομένης 3. Είναι στη βάση των ανωτέρω που αποκαλύπτεται, σύμφωνα με τη θέση του, η εύλογη αιτία αγωγής εναντίον της Εναγομένης 3.
ΝOMIKH ΠΤΥΧΗ
Η παρούσα Αίτηση θεμελιώνεται στη Δ.27 ΘΘ.1-3 των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η οποία δίδει στο Δικαστήριο τη διακριτική ευχέρεια να παραμερίσει και απορρίψει αγωγή, λόγω του ότι δεν αποκαλύπτεται μέσα από το δικόγραφο εύλογη αιτία αγωγής, ή επειδή είναι επιπόλαια ή ενοχλητική.
Συγκεκριμένα, η Δ.27 θ.3 προνοεί τα ακόλουθα:
«The Court may order any pleading to be struck out on the ground that it discloses no reasonable cause of action or answer, and in any such case or in case of the action or defence being shown by the pleadings to be frivolous or vexatious, the Court may order the action to be stayed or dismissed, or judgment to be entered accordingly as may be just. »
Η πιο πάνω Διάταξη είναι ταυτόσημη με την O.25 r.3 των παλαιών Αγγλικών Θεσμών. Το εύρος της και οι αρχές εφαρμογής της, από τα Δικαστήρια, αναλύονται στις σελ. 574 και 575 του Annual Practice 1958, όπου αναφέρονται τα ακόλουθα:
«It is only in plain and obvious cases that recourse should be had to the summary process under this Rule. The powers conferred by r.4 will only be exercised where the case is beyond doubt. The Court must be satisfied that there is no reasonable cause of action. A pleading will not be struck out under this Rule "unless it is not only demurrable but something worse than demurrable". So long as the Statement of Claim or the particulars disclose some cause of action, or raise some question fit to be decided by a Judge, the mere fact that the case is weak, and not likely to succeed, is no ground for striking it out. And where the Statement of Claim in its present form discloses no cause of action because some material averment has been omitted, the Court, while striking out the pleading, will not dismiss the action, but give the plaintiff leave to amend.».
Η Δ.27 παρέχει στο Δικαστήριο τη δυνατότητα ελέγχου των δικογράφων ως επίσης και εξουσία με συνοπτική διαδικασία να αναστέλλει ή να απορρίπτει αγωγή όπου το δικόγραφο δεν αποκαλύπτει εύλογη αιτία αγωγής (βλ. Mavromoustaki v. Yeroudes (1965) 1 C.L.R.176, Χ" Οικονόμου ν. Ελληνικής Τράπεζας Λτδ (1992) 1(Β) Α.Α.Δ.949, Μιχαήλ Σάουρου κ.α ν. Μαρίας Κωνσταντίνου Φιλίππου (2012) 1 Α.Α.Δ.2141. Από τη νομολογία φαίνεται ότι ο σκοπός της Δ.27 είναι η εξοικονόμηση χρόνου και δαπάνης (βλ. Hambou v. Thoma (1987) 1 C.L.R. 370, Τhe Heirs of Late Theodora Panayi v. The Administrator of the Estate of the Late Stylianos Mandriotis (1963) 2 C.L.R. 167, 170). Όπως τονίστηκε επανειλημμένα, η δικαιοδοσία για απόρριψη αγωγής, χωρίς δίκη, ασκείται με άκρα φειδώ και μόνο σε εξαιρετικές και ξεκάθαρες περιπτώσεις όπου κρίνεται ότι η αιτία αγωγής είναι έκδηλα και σχεδόν αναντίλεκτα ελαττωματική ή όπου η αγωγή ή η υπεράσπιση φαίνεται από τα δικόγραφα ότι είναι επιπόλαιη ή ενοχλητική.
Διαφωτιστική παράθεση των νομολογιακών αρχών που διέπουν το θέμα της διαγραφής γίνεται στην πρόσφατη απόφαση του Εφετείου 1.MERIDIAN GAMING LTD κ.α. ν. 1. ΔΗΜΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ κ.α. Πολ. Έφεση υπ’ αρ. Ε88/2018, ημ. 29/1/2024. Παραθέτω σχετικό απόσπασμα:
«O σκοπός της Δ.27 είναι η εξοικονόμηση χρόνου και δαπάνης. Σύμφωνα με τη νομολογία, εξουσία για διαγραφή ασκείται με εξαιρετική φειδώ. Όπως τονίστηκε στην Κ. Δημητρίου ως διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντος Κ. Δημητρίου v. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (Αρ. 2) (2014) 1 Α.Α.Δ. 1125:
«Όπως παρατήρησε στην απόφαση του ο ευπαίδευτος πρωτόδικος Δικαστής η Δ.27 θ.3 θεσμοθετεί μια συνοπτική διαδικασία η οποία παρέχει στο δικαστήριο την εξουσία, χωρίς τη διεξαγωγή δίκης, να απορρίψει οιονδήποτε δικόγραφο. Παρέχεται δηλαδή εξουσία στο δικαστήριο να απορρίψει μια αγωγή, χωρίς να προβεί στην εκδίκαση της, όταν η αγωγή δεν αποκαλύπτει καλή βάση ή είναι επιπόλαιη ή ενοχλητική. Η εξουσία αυτή ασκείται με εξαιρετική φειδώ και αποτελεί εξαιρετικής μορφής μέτρο (Δέστε: Σιακόλας v. Federal Bank of Lebanon (SAL) (1998) 1 ΑΑΔ 1338, 1344).»
Στην Χατζήκυριακος ν. Κυθρεώτη (1992) 1 A.A.Δ. 1119, αναφέρθηκε ότι:
«Η απόφανση για ανυπαρξία εύλογης αιτίας αγωγής οδηγεί αναπόδραστα στον οριστικό τερματισμό της διαδικασίας. Δικαιολογείται αυτός ο τερματισμός μόνο όταν το δικόγραφο, στην περίπτωση αυτή, το ειδικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα, είναι αναντίλεκτα ανυπόστατο. (Βλ. In Re Pelmaco Development Ltd, (1991) 1 Α.Α.Δ. 246. Εντοπισμός κάποιας αιτίας αγωγής ή έστω κάποιου ζητήματος κατάλληλου για εκδίκαση από το Δικαστήριο, επιβάλλει τη διατήρηση της διαδικασίας στη ζωή όσο και αν η προοπτική επιτυχίας εμφανίζεται απομακρυσμένη. Βλ. Costas Mavromoustaki v. Iacovos N. Yeroudes as executor of the will of the deceased Spyros Michaelides (1965) 1 CLR 176, Michael Papamichael v. Clitos Chaholiades (1970) 1 CLR 305.»
Στην πρόσφατη απόφαση Κ. Π. Ερωτοκρίτου & Σία κ.ά. v. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, Πολ. Έφεση Αρ. Ε94/2017, ημερ. 11.12.2023, λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Κατά τα άλλα, το πρωτόδικο Δικαστήριο γνώριζε πολύ καλά πως η διαγραφή δικογράφου δυνάμει της Δ.27, θ.3 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, συνιστά εξαιρετικό μέτρο το οποίο δικαιολογείται μόνο όταν αναμφίβολα το δικόγραφο κρίνεται ανυπόστατο ή στερείται νομικού ή πραγματικού ερείσματος, κάτι που κατέγραψε στην απόφασή του. Γνώριζε επίσης πολύ καλά και την πλούσια νομολογία, μέρος της οποίας παρέθεσε.
Στη Δημοκρατία ν. Γεωργίου (2003) 1(Β) Α.Α.Δ. 704, στην οποία παρέπεμψε, το Ανώτατο Δικαστήριο σε συμφωνία με το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε πως η κατ΄ ισχυρισμόν παραβίαση των Άρθρων 28, 30 και 35 του Συντάγματος προέβαλλε «ένα σοβαρό θέμα προς εξέταση που δεν θα μπορούσε να απορριφθεί σε αυτό το αρχικό στάδιο χωρίς την παράθεση μαρτυρίας». Καταγράφεται στην πιο πάνω απόφαση, πως:
«Το βασικό ερώτημα που εγείρεται είναι όπως το έχει θέσει ο Δικαστής Lord Pearson στην υπόθεση Drummond-Jackson v. British Medical Association το ακόλουθο:
"Does this statement of claim disclose an alleged cause of action which has some chance of success?"
Σε ελεύθερη μετάφραση,
"Η έκθεση απαίτησης αποκαλύπτει μια κατ΄ ισχυρισμό βάση αγωγής που έχει κάποια πιθανότητα επιτυχίας;"»
Στην υπόθεση Nagle v. Feilden [1966] 1 All E.R. 697, στην οποία παραπέμπει η υπόθεση Γεωργίου (ανωτέρω), επαναλαμβάνεται πως μία Έκθεση Απαίτησης δεν πρέπει να διαγράφεται και ένας ενάγων δεν πρέπει να στερείται του δικαιώματος του να εξασφαλίσει προς όφελός του απόφαση, εκτός εάν δεν έχει συζητήσιμη υπόθεση (unless the case is unarguable).»
Προχωρώντας στην εξέταση της υπό κρίση Αίτησης, σε συσχετισμό με τους λόγους ένστασης υπό το φως των πιο πάνω νομικών αρχών παρατηρώ τα ακόλουθα:
Ερχόμενη στο κρίσιμο ερώτημα που απασχολεί, συγκεκριμένα κατά πόσο μπορεί να εντοπιστεί κάποια αιτία αγωγής ή έστω κάποιο ζήτημα κατάλληλο για εκδίκαση από το Δικαστήριο αναφορικά με την Εναγόμενη 3, η απάντηση δεν μπορεί να είναι καταφατική. Στη βάση της Έκθεσης Απαίτησης η αγωγή εδράζεται σε γραπτή συμφωνία μεταξύ της Ενάγουσας και των Εναγόμενων 1 και 2 σε σχέση με την οποία εκκρεμεί πιστωτικό υπόλοιπο προς όφελος της Ενάγουσας για το οποίο δεν είχαν προσφερθεί ξενοδοχειακές υπηρεσίες. Το αρχικό συμφωνηθέν ποσό είχε αναγνωριστεί από τις Εναγόμενες 1 και 2 στη βάση πιστωτικής σημείωσης ενώ για το οφειλόμενο πιστωτικό υπόλοιπο προς όφελος της Ενάγουσας εκδόθηκε από τις Εναγόμενες 1 και 2 σχετική κατάσταση λογαριασμού. Εξετάζοντας το περιεχόμενο της Έκθεσης Απαίτησης, προκύπτει επίσης ότι καμία δικογραφημένη αναφορά δεν υπάρχει στην Εναγόμενη 3 σε σχέση με τη συνομολόγηση της συμφωνίας ή την αναγνώριση του οφειλόμενου ποσού. Κανένας δε άλλος ισχυρισμός δεν υφίσταται που να αποδίδει στην Εναγόμενη 3 σαφή συμβατική υποχρέωση ή παράβαση τέτοιας υποχρέωσης. Ο ισχυρισμός στην παράγραφο 4 της Έκθεσης Απαίτησης ότι η Εναγόμενη 3 ενάγεται ως η ιδιοκτήτρια της ξενοδοχειακής μονάδας ως έχει υποδειχθεί στην Ενάγουσα, δυνάμει σχετικού ηλεκτρονικού μηνύματος ημερ. 27/4/2021 της Εναγόμενης 2 και ότι η Εναγόμενη 3 έχει σχέση με την Εναγόμενη 1 αφού έχουν κοινούς μετόχους και/ή αξιωματούχους, υπολείπεται από όσα θα ήταν δυνατό να στοιχειοθετήσουν ισχυρισμό για οποιασδήποτε μορφής σύμβαση. Ούτε ο ισχυρισμός της Ενάγουσας, στην παράγραφο 2.Β. της Απάντησης στην Υπεράσπιση της Εναγομένης 3 ότι τον Απρίλιο του 2021, προσεγγίζοντας η Εναγομένη 2 την Ενάγουσα, την κάλεσε να συνάψει νέα συμφωνία για την τουριστική περίοδο του 2021, η οποία υπογράφηκε κατά ή περί την 1/7/2021 και ότι η Εναγομένη 2 πέτυχε να πείσει την Ενάγουσα να συνάψει την επίδικη συμφωνία ισχυριζόμενη ότι η ανάμειξη της Εναγομένης 3 στη μεταξύ τους συμφωνία διαχείρισης του ξενοδοχείου και η εμπλοκή της Εναγομένης 2 συνυπογράφοντας τη συμφωνία με την Ενάγουσα θα εξασφάλιζε την επιστροφή του οφειλομένου ποσού στο 100%, στη βάση του πιο πάνω ηλεκτρονικού μηνύματος ημερ. 27/4/2021 της Εναγόμενης 2 με βάση το οποίο αποδίδεται στην Εναγομένη 3 εμπλοκή «στην υπόθεση», δεικνύουν οποιαδήποτε συμβατική δέσμευση της Εναγομένης 3. Διαπιστώνω δε ότι ούτε και οποιαδήποτε άλλη συμβατική διασύνδεση είναι δυνατό να καταδειχθεί στη βάση των δικογράφων, όπως κάποια πράξη η ενέργεια εκ μέρους της Εναγόμενης 3. Επισημαίνω επίσης συναφώς ότι καμία επεξήγηση και κανένας ισχυρισμός δεν προκύπτει στην Έκθεση Απαίτησης ή στην ένσταση της Ενάγουσας που να καταδεικνύουν σε ποια βάση η κατ’ ισχυρισμό ιδιότητα του ιδιοκτήτη ή ο ισχυρισμός για κοινούς μετόχους με την Εναγόμενη 1 καθιστά την Εναγόμενη 3 υπεύθυνη βάσει της προαναφερθείσας συμβάσεως ή καθ΄ οιονδήποτε άλλο τρόπο.
Με έχει προβληματίσει κατά πόσο, παρά την έλλειψη δικογράφησης ισχυρισμών σε σχέση με την Εναγόμενη 3 που να αποκαλύπτουν βάση αγωγής εναντίον της, η αγωγή θα μπορούσε να περισωθεί εάν επιτρέπονταν κατάλληλες τροποποιήσεις στο δικόγραφο.
Σημειώνω στο σημείο αυτό ότι ο συνήγορος της Ενάγουσας δεν έχει παρουσιάσει μέσω της ένστασης του οποιαδήποτε στοιχεία που να δείχνουν ότι υπήρξε ουσιώδης εμπλοκή της Εναγόμενης 3 με τα γεγονότα, με τη βάση αγωγής και τις αξιώσεις που εγείρει. Ειδικότερα, το σχετικό ηλεκτρονικό μήνυμα δεν έχει παρουσιαστεί με αποτέλεσμα το Δικαστήριο να μην μπορεί να γνωρίζει το ακριβές περιεχόμενο του, ενώ ο ισχυρισμός της παραγράφου 4 της Έκθεσης Απαίτησης ότι και ή άλλως πως υπεδείχθη στην Ενάγουσα η Εναγόμενη 3 παρέμεινε χωρίς υποστηρικτικό υπόβαθρο. Με τα ενώπιον μου δεδομένα, δεν διακρίνω με ποιο τρόπο θα μπορούσε να εμπλέκεται στη συνομολόγηση της συμφωνίας ή σε παράβαση των όρων της, η Εναγόμενη 3. Ούτε διακρίνω με ποιο τρόπο θα μπορούσε να διαταχθεί η πληρωμή αποζημιώσεων εναντίον της εφόσον δεν υπάρχει σαφής ή άλλη μαρτυρία που να τη συνδέει με τη βάση αγωγής που επικαλείται η Ενάγουσα. Συνεπώς, δεν διακρίνω με ποιο τρόπο θα μπορούσε να περισωθεί η αγωγή και να προωθηθεί η υπόθεση σε ακρόαση αναφορικά με την Εναγόμενη 3.
Ενόψει των πιο πάνω διαπιστώσεων, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με το συνήγορο της Εναγόμενης 3 ότι κανένα αγώγιμο δικαίωμα δεν προκύπτει ή αποκαλύπτεται εναντίον της Εναγόμενης 3 στο δικόγραφο της Έκθεσης Απαίτησης.
Καταληκτικά, κρίνω ότι η Έκθεσης Απαίτησης δεν αποκαλύπτει αγώγιμο δικαίωμα εναντίον της Εναγόμενης 3. Κρίνω επίσης ότι, στη βάση όσων επικαλείται η Ενάγουσα στην ένσταση της, δεν υπάρχει έδαφος για κατάλληλες τροποποιήσεις ώστε να διασωθεί η αγωγή εναντίον της Εναγόμενης 3.
Πριν ολοκληρώσω, θα αναφερθώ επιγραμματικά σε κάποιους από τους υπόλοιπους λόγους ένστασης που προβάλλει η Ενάγουσα. Ξεκινώ από τη θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου της ότι η αίτηση είναι αναιτιολόγητη γιατί δεν υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση. Σύμφωνα με τις πρόνοιες της Δ.48 Θ.9(ο) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, αίτηση η οποία βασίζεται στη Δ.27 Θ.3 για διαγραφή δεν είναι απαραίτητο να συνοδεύεται από ένορκη δήλωση. Η παρούσα Αίτηση εμπίπτει εντός αυτής της δικονομικής πρόνοιας, και έτσι δεν είναι αναγκαίο να συνοδεύεται από ένορκη δήλωση εφόσον τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται φαίνονται στο φάκελο της υπόθεσης του Δικαστηρίου. Σε σχέση με το λόγο ένστασης ότι η Αίτηση είναι πρόωρη και δεν βασίζεται σε υπόβαθρο παραδεχτών και/ή αδιαμφισβήτητων γεγονότων αρκεί να αναφερθεί ότι προς εξέταση Αιτήσεων της φύσης της παρούσας δεν αποτελεί προϋπόθεση το υπόβαθρο κοινών γεγονότων. Αντικείμενο εξέτασης αποτελούν οι ισχυρισμοί που περιέχονται στα δικόγραφα και όχι η κρίση του Δικαστηρίου επί των γεγονότων της υπόθεσης.
Για τους λόγους που εξήγησα, κρίνω ότι η Αίτηση επιτυγχάνει και η αγωγή διαγράφεται και απορρίπτεται καθ’ όσων αφορά την Εναγόμενη 3.
Ακολουθώντας το αποτέλεσμα τόσο τα έξοδα της Αίτησης όσο και τα έξοδα της αγωγής επιδικάζονται εναντίον της Ενάγουσας και υπέρ της Εναγόμενης 3, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) .......................................
Μ. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Π.Ε.Δ.
Πιστό Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο