ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Μ. Παπαϊωάννου, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 1514/2022(i)
Μεταξύ:
MARTIN BOGATINOV
Ενάγοντας-Αιτητής
-και-
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΖΑΡΙΦΗΣ
Εναγόμενος-Καθ’ ου η Αίτηση
Αίτηση ημερ. 2.6.2023 για αντεξέταση
Ημερομηνία: 10.01.2024
Εμφανίσεις:
Για τον Αιτητή: ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΡΓΥΡΙΔΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΔΕΠΕ
Για τον Καθ΄ ου η αίτηση: κα Π. Θεοχάρη για Αντώνης Κ. Καράς ΔΕΠΕ
ΑΠΟΦΑΣΗ
Στις 03/02/2023 ο Ενάγοντας καταχώρησε αίτηση για έκδοση συνοπτικής απόφασης η οποία στηρίχτηκε σε ένορκη δήλωση της συζύγου του, Μαρίας Φιλίππου. Την 01/06/2023 ο Εναγόμενος καταχώρησε ειδοποίηση ένστασης στηριζόμενη σε ένορκη δήλωση του ιδίου. Με αυτή την Αίτηση ζητείται Διάταγμα του Δικαστηρίου που να διατάσσει την παρουσία της Ανδρούλας Χατζηγεωργίου κατά την ακρόαση της Αίτησης ημερομηνίας 03/02/2023, για να αντεξετασθεί σε ότι αφορά τις αρχικές της δηλώσεις οι οποίες παρατίθενται ως εξ ακοής μαρτυρία στις παραγράφους 8.4 και 8.6 της ένορκης δήλωσης της Μαρίας Φιλίππου.
Η αίτηση βασίζεται στον περί Δικαστηρίων Νόμο, ως έχει τροποποιηθεί, άρθρα 2 και 48, στους περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμούς Δ.39 θ.1 και 2, Δ.48 θ. 1, 2, 3. 4 (1), (2) και 9, και Δ.64, στον περί Αποδείξεως Νόμο, ως έχει τροποποιηθεί, άρθρα 2, 23, 24 και 26 (1), στο Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στις γενικές, συμφυείς εξουσίες και διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, στην Νομολογία, Πρακτική και στις αρχές της Επιείκειας.
Τα γεγονότα στα οποία βασίζεται η αίτηση φαίνονται στα έγγραφα που βρίσκονται στο φάκελο του Δικαστηρίου και στην ένορκη δήλωση της Ειρήνης Κερτεπενέ, δικηγορικής υπάλληλου στο γραφείο των δικηγόρων του Εναγόμενου. Ως αναφέρει η πιο πάνω, είναι δεόντως εξουσιοδοτημένη από τον Εναγόμενο να προβεί στην ένορκη δήλωση. Γνωρίζει τα γεγονότα της υπόθεσης από τα όσα της έχει αναφέρει ο Εναγόμενος, από τα έγγραφα που βρίσκονται στον φάκελο της υπόθεσης και από τα όσα της έχουν αναφέρει οι δικηγόροι που χειρίζονται την υπόθεση. Για νομικής φύσης ζητήματα έχει λάβει νομική συμβουλή από τους δικηγόρους του Εναγόμενου.
Το επίδικο ακίνητο αγοράσθηκε από την κα Ανδρούλα Χατζηγεωργίου, ως φαίνεται από το Τεκμήριο Α1 που επισυνάπτει στην ένορκη δήλωση της η κα Μαρία Φιλίππου, ημερομηνίας 03/02/2023.
Στην παράγραφο 8.4 της ενόρκου δηλώσεως της η κα Μαρία Φιλίππου παραθέτει ως εξ ακοής μαρτυρία δηλώσεις που είχαν γίνει δήθεν από τον αρχιτέκτονα του έργου αλλά και από την προηγούμενη ιδιοκτήτρια. Αναφέρει ότι τα δύο αυτά πρόσωπα της ανέφεραν ότι η έμπρακτη ημερομηνία παράδοσης της οικίας στους ιδιοκτήτες ήταν μετά το 2000. Αναφέρει επίσης στην παράγραφο 8.6 ότι εξ όσων την ενημέρωσε η προηγούμενη ιδιοκτήτρια το ακίνητο προσφέρθηκε για πρώτη φορά για ενοικίαση περί το 2004. Δηλαδή, ότι πρώτος ενοικιαστής του ακινήτου ήταν ο Εναγόμενος. Προς αντίκρουση των ισχυρισμών της ομνύουσας, ο Εναγόμενος επικαλέστηκε τα όσα ο ίδιος ο εκτιμητής του Ενάγοντα αναφέρει στην έκθεση εκτίμησης του, και παρέθεσε ως Τεκμήριο 1 ενυπόγραφη δήλωση της κας Μαρίας Κυριάκου Κατόλη, ιδιοκτήτριας της οικίας αρ. 5 στο συγκρότημα η οποία της παραδόθηκε τον Νοέμβριο του 1999. Η τελευταία αναφέρει επίσης ότι όταν παρέλαβε την οικία της ήδη κατοικούσε στην επίδικη οικία ζεύγος αλλοδαπών. Οι πιο πάνω αναφορές της κας Κατόλη έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις δήθεν αναφορές της προηγούμενης ιδιοκτήτριας του ακινήτου αλλά και του αρχιτέκτονα του έργου. Όσον αφορά τον αρχιτέκτονα και δεδομένου ότι δεν αποκαλύπτεται το όνομα του, δεν μπορεί να αποτελέσουν αποδεκτή μαρτυρία οι αναφορές που τον αφορούν. Σε σχέση όμως με την αναφορά που γίνεται στην ‘προηγούμενη ιδιοκτήτρια’, και δεδομένου ότι από τα τεκμήρια που ο Ενάγοντας έχει προσκομίσει πρόκειται για την κα Ανδρούλα Χατζηγεωργίου, η μαρτυρία της τελευταίας μπορεί να τεθεί ως εξ ακοής σε ενδιάμεση αίτηση με δικαίωμα στον Εναγόμενο να ζητήσει την αντεξέταση της. Πέραν του ότι τούτο προνοείται στον περί Αποδείξεως Νόμο, περαιτέρω θα καταστρατηγείτο κάθε έννοια του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη αν δεν επιτρεπόταν η αντεξέταση της αφού με απλή αναφορά στο όνομα του προσώπου που είχε δήθεν προβεί σε αρχικές της δηλώσεις, θα μπορούσε ο κάθε διάδικος να παραθέτει μαρτυρία η οποία θα παρέμεινε στο τέλος αναντίλεκτη. Είναι αναγκαίο όπως εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα αφού τα σημεία επί των οποίων ζητείται η αντεξέταση άπτονται και αφορούν το εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα της καθ’ ύλην αρμοδιότητας του Δικαστηρίου να επιληφθεί την παρούσα υπόθεση. Ο Ενάγοντας τεχνηέντως παρουσιάζει εξ ακοής μαρτυρία με την οποία δημιουργεί το υπόβαθρο για να καταδείξει ότι η παρούσα υπόθεση δεν εμπίπτει στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων και ότι καλώς καταχωρήθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου. Εξ ου και είναι εξαιρετικά σημαντικό να παρουσιαστεί προς αντεξέταση το πρόσωπο το οποίο είχε προβεί στις αρχικές τούτες δηλώσεις, αφού είναι και το μόνο που θα μπορούσε να γνωρίζει την πραγματικότητα ως προς το πότε ολοκληρώθηκε και της παραδόθηκε η επίδικη κατοικία, αλλά ως και προς το πότε την ενοικίασε για πρώτη φορά και σε ποιους.
Ξεκαθαρίζοντας τα δύο αυτά θέματα είναι η θέση τους ότι αποσαφηνίζεται πλέον και το κατά πόσο η παρούσα διαδικασία θα έπρεπε να είχε εγερθεί ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων ή όχι. Θα παραμένει βέβαια το ζήτημα του κατά πόσο το ακίνητο εμπίπτει στις ελεγχόμενες περιοχές. Δεδομένου όμως ότι η μαρτυρία που έχει προσκομίσει ο Ενάγοντας επί τούτου του ζητήματος δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή για τους λόγους που αναφέρονται στην ειδοποίηση ένστασης του Καθ’ ου η Αίτηση, το Δικαστήριο θα πρέπει να απορρίψει την αίτηση για έκδοση συνοπτικής απόφασης αφού παρουσιάζονται τέτοια γεγονότα που δικαιολογούν να δοθεί άδεια στον Εναγόμενο να καταχωρήσει υπεράσπιση.
Είναι η θέση της ομνύουσας ότι η παρούσα αίτηση δεν γίνεται με σκοπό την δημιουργία οποιασδήποτε καθυστέρησης. Τα δε θέματα επί των οποίων ζητείται αντεξέταση είναι περιορισμένα και εξυπηρετούν τις άμεσες ανάγκες τις ενδιάμεσης διαδικασίας. Η δε αίτηση για αντεξέταση δεν σκοπεί στην μείωση της γενικότερης αξιοπιστίας των αντεξεταζόμενων. Θεωρεί δε εύλογο και δίκαιο όπως εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα αφού σε αντίθετη περίπτωση θα καταστρατηγηθούν τα Συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα του Εναγόμενου.
Ο Ενάγοντας – Καθ΄ ου η αίτηση ήγειρε ένσταση στην Αίτηση του Εναγομένου – Αιτητή για τους εξής λόγους τους οποίους παραθέτω αυτούσιους:
1. Η παρούσα Αίτηση είναι παράτυπη και καταχρηστική και ή νόμο και ουσία αβάσιμη και ως εκ τούτου θα πρέπει να απορριφθεί.
2. Δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις που απαιτούν οι Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας ή/και η Νομολογία για κλήση του ενόρκως δηλούντα προς αντεξέταση.
3. Τυχόν έγκριση της αίτησης θα μετατρέψει την παρούσα διαδικασία σε δίκη επί της ουσίας εκτός του θεσμοθετημένου πλαισίου της Δ.18.
4. Οι προϋποθέσεις που θέτει η νομολογία για την έκδοση συνοπτικής απόφασης, δεν εξαρτώνται από την αντεξέταση ενόρκως δηλούντα για να καταδειχθεί αν οι ισχυρισμοί που προβάλλει ανταποκρίνονται ή όχι στην πραγματικότητα.
5. Τα θέματα επί των οποίων ζητείται η αντεξέταση δεν εξυπηρετούν τις άμεσες ανάγκες της ενδιάμεσης διαδικασίας αλλά επεκτείνονται επί θεμάτων στα οποία υφίσταται διαφωνία ή αμφισβήτηση μεταξύ των διαδίκων.
6. Δεν στοιχειοθετείται εξαιρετική ή ειδική περίσταση για να ασκηθεί η ευχέρεια του Δικαστηρίου υπέρ της έκδοσης διατάγματος αντεξέτασης, αλλά ούτε και επικαλείται τέτοιες περιστάσεις ο εναγόμενος.
7. Η αντεξέταση ζητείται προς τον σκοπό της εξασθένησης της αξιοπιστίας του ομνύοντα και/ή για τον έλεγχο της αξιοπιστίας του.
8. Η αντεξέταση που ζητείται είναι εκτός του θεσμοθετημένου πλαισίου, αφού προσλαμβάνει μορφή «κλήτευσης μάρτυρα».
Η ένσταση βασίζεται στη Δ.18 θ.1, 2, 3, 4, 7, 8 και 9, Δ.38 θ.1, 2 και 3, Δ.39, Δ.48, θ.1, 2, 3, 4, 8 και 9 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, στις συμφυείς εξουσίες και στην πρακτική του Δικαστηρίου και στις γενικές αρχές του Νόμου και της νομολογίας, των Κανόνων της Επιείκειας, της Πρακτικής και της Σύμφυτου Εξουσίας των Δικαστηρίων.
Τα γεγονότα στα οποία στηρίζεται η ένσταση, φαίνονται στην επισυνημμένη ένορκη δήλωση της Λίνας Καφύρα, δικηγόρου, στην υπηρεσία των δικηγόρων του Ενάγοντα, η οποία ως αναφέρει είναι πλήρως εξουσιοδοτημένη από τον Ενάγοντα να προβεί στην ένορκη δήλωση. Ως επίσης αναφέρει, γνωρίζει καλά τα γεγονότα της υπόθεσης ως αυτά προκύπτουν από το δικαστικό φάκελο που έχει στην κατοχή της και σε σχέση με οτιδήποτε αναφέρει το οποίο δεν γνωρίζει προσωπικά αναφέρει την πηγή της πληροφόρησής της.
Είναι η θέση τους ότι η αίτηση πρέπει να απορριφθεί διότι δεν ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις που ορίζει ο νόμος και η νομολογία. Τούτο διότι, πρόκειται για μία αίτηση για συνοπτική απόφαση και όχι για την ακρόαση της Αγωγής. Πέραν τούτου ο Αιτητής ζητά κάτι το οποίο δεν προκύπτει πουθενά στο νόμο. Δηλαδή, ζητά να κληθεί ως μάρτυρας στο Δικαστήριο για να αντεξεταστεί άτομο που δεν ορκίζεται καν για σκοπούς της Αίτησης για Συνοπτική απόφαση. Εάν ο Εναγόμενος ήθελε να προσκομίσει σχετική μαρτυρία προς το ζήτημα αυτό, θα μπορούσε κάλλιστα να το πράξει με την καταχώρηση της ένστασης του στην κυρίως αίτηση, ή και να επισυνάψει επί της ένστασης του σχετική δήλωση της κας Χατζηγεωργίου ή οποιουδήποτε άλλου ατόμου προς υποστήριξη των δικών του ισχυρισμών. Αποτελεί θέση τους πως εάν επιτραπεί το αίτημα, το Δικαστήριο θα ασχοληθεί με τις διιστάμενες θέσεις των διαδίκων για τα γεγονότα που αποτελούν την ουσία της διαφοράς και άρα θα μετατρέψει τη διαδικασία σε δίκη επί της ουσίας.
Εισηγείται ότι με την έγκριση του αιτήματος θα επιτραπεί στα πλαίσια της Δ.18 λεπτομερής και αντικρουόμενη μαρτυρία αναφορικά με τα πραγματικά γεγονότα και αναπόφευκτα το Δικαστήριο θα κληθεί, έμμεσα, να ασχοληθεί με την αξιολόγηση της μαρτυρίας αυτής, πράγμα το οποίο όπως τάσσει η Νομολογία είναι ανεπίτρεπτο. Είναι επίσης θέση τους ότι το αίτημα για αντεξέταση δεν συνιστά εξαιρετικό λόγο, εφόσον ο Εναγόμενος απλώς αμφισβητεί την αλήθεια των ισχυρισμών του Ενάγοντα, και έχει ήδη θέσει τους λόγους για τους οποίους διαφωνεί ο ίδιος προς το συγκεκριμένο σημείο της δικαιοδοσίας με την δική του ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση του στη κυρίως αίτηση. Κατά τη θέση της είναι δε νομικά ανεπίτρεπτο να ζητείται αντεξέταση με σκοπό τον έλεγχο της αξιοπιστίας του ενόρκως δηλούντα και σε κάθε περίπτωση τα ζητήματα επί των οποίων ζητείται η αντεξέταση δεν είναι αναγκαία να εξεταστούν στο πλαίσιο της διαδικασίας για έκδοση συνοπτικής απόφασης.
Όλα τα αναγκαία γεγονότα, προϋποθέσεις και δεδομένα για την εξέταση της κυρίως αίτησης για συνοπτική απόφαση έχουν ήδη τεθεί στο Δικαστήριο μέσα από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση για συνοπτική απόφαση και μέσα από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την ένσταση του Εναγόμενου. Περαιτέρω, το κατά πόσο έχει δικαιοδοσία το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας να εκδικάσει την υπόθεση, είναι ζήτημα που μπορεί να εξετάσει και αυτεπάγγελτα το Δικαστήριο σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας, οπόταν η παρούσα αίτηση είναι εκ του περισσού.
Είναι η θέση τους ότι η προώθηση της αίτησης γίνεται εντελώς καταχρηστικά και με αποκλειστικό σκοπό την καθυστέρηση εκδίκασης της αίτησης για συνοπτική απόφαση, αφού ο σκοπός του Εναγόμενου όπως και ο ίδιος ανέφερε στην ένσταση του είναι να παραμείνει στο ακίνητο εσαεί και ότι δεν είναι υπό τις συνθήκες ούτε νόμιμο ούτε δίκαιο ούτε εύλογο να εκδοθούν τα αιτούμενα διατάγματα.
Κατά την ακροαματική διαδικασία οι συνήγοροι των δυο πλευρών αγόρευσαν προς υποστήριξη των εκατέρωθεν θέσεων τους. Έχω μελετήσει τις αγορεύσεις των συνηγόρων και στα πλαίσια εξέτασης της αίτησης έχω κατά νου όλα όσα βρίσκονται εντός του φακέλου, ειδικότερα την αίτηση για έκδοση συνοπτικής απόφασης και την ένσταση, καθώς και τα επιχειρήματα που έκαστος εξ αυτών προώθησε.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Η Δ.39 θ.1 που καθορίζει την εξουσία του Δικαστηρίου να επιτρέψει την αντεξέταση ενόρκως δηλούντα, έχει ως εξής:
«Upon an application evidence may be given by affidavit; but the Court or a Judge may, on the request of either party, order the attendance of the deponent for cross-examination».
Η έγκριση αιτήματος αντεξέτασης εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου (βλ. Annual Practice 1958 p.865, Halsbury's Laws of England 3rd ed. Vol 21 p 418,419 par. 878 και Μήλου κ.α. (2008)1 ΑΑΔ 280).
Στο σύγγραμμα Halsbury's Laws of England (ανωτέρω), κάτω από τον τίτλο «Discretionary power of Court as to evidence» αναφέρονται τα ακόλουθα σχετικά με την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου:
«The Court has a discretionary power of acting upon such evidence as may be before it at the time, and will not allow a motion to stand over in order to enable a party to examine a witness viva voce, if it considers that the application is made in order to create delay or that there is sufficient evidence before it to enable it to deal with the motion.»
Στο Annual Practice 1958 (ανωτέρω), όπου συναντάται αντίστοιχη πρόνοια με τη δική μας Δ.39, επεξηγείται η άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου με έμφαση στο γεγονός ότι δεν υπάρχει υποχρέωση για έκδοση τέτοιου διατάγματος.
Στην υπόθεση Μήλου (ανωτέρω), όπου εξετάστηκε θέμα απόρριψης αιτήματος για αντεξέταση με βάση τη Δ.39, Θ.1, λέχθηκαν τα εξής:
«Δεν έχει αμφισβητηθεί, και ορθά, η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να μην εκδώσει το διάταγμα για αντεξέταση παρά τη σύμφωνη προς τούτο γνώμη και του ιδίου του καθ' ου η στην αίτηση, με δεδομένο ότι η αίτηση στηριζόταν στη Δ.39, Θ.1 η οποία και παρέχει διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να εγκρίνει ή να απορρίψει την αίτηση ανάλογα με τα ιδιαίτερα περιστατικά της.»
Όπως προκύπτει από τα πιο πάνω ότι η έγκριση αιτήματος για αντεξέταση, επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία ασκείται αφού εξεταστούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε υπόθεσης. Βασικό κριτήριο, είναι οι λόγοι για τους οποίους ζητείται η αντεξέταση που θα πρέπει να σχετίζονται, με τις ανάγκες της υπό κρίση διαδικασίας. Με αυτή την έννοια δεν παρέχεται ευχέρεια για έγκριση αιτήματος αντεξέτασης ενόρκως δηλούντα, το οποίο δεν σχετίζεται αυστηρά με τις προϋποθέσεις εξέτασης του αιτήματος στην κυρίως ενδιάμεση διαδικασία.
Στην υπόθεση Rana Wahed Ali (αρ.1) (2004) 1Γ Α.Α.Δ. 1660, τονίστηκε ότι η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου για άδεια αντεξέτασης ενόρκως δηλούντα, ασκείται πολύ σπάνια και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Λέχθηκαν συγκεκριμένα τα εξής:
«Το ζήτημα της αντεξέτασης ομνύσαντος διέπεται από τον θ.1 τη Δ.39 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών και εμπίπτει εντός της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου η οποία ασκείται στη βάση των κριτηρίων για τα οποία χρήσιμη καθοδήγηση μπορεί να αντληθεί από τα κρατούντα στην Αγγλία. Όπως προκύπτει από τη σχετική νομολογία άδεια αντεξέτασης επί των ενόρκων δηλώσεων δίδεται πολύ σπάνια και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις.
Η αίτηση για αντεξέταση ομνύσαντος πρέπει να υποβάλλεται εγγράφως και να περιλαμβάνει τους λόγους για τους οποίους μια υπόθεση εντάσσεται στην κατηγορία των εξαιρετικών περιπτώσεων.»
Τα θέματα επί των οποίων μπορεί να αντεξετάσει ένας διάδικος θα πρέπει να είναι περιορισμένα και προκαθορισμένα και να εξυπηρετούν τις άμεσες ανάγκες της ενδιάμεσης διαδικασίας και όχι να εκτείνονται επί οποιουδήποτε θέματος υπάρχει διαφωνία μεταξύ των διαδίκων ή προς το σκοπό της αποδυνάμωσης της γενικότερης αξιοπιστίας ενός διαδίκου ή της ενίσχυσης της αξιοπιστίας άλλου. Η αντεξέταση θα πρέπει να επιτρέπεται μόνο σε ζητήματα τα οποία είναι αναγκαία για την επίλυση του θέματος που αφορά η υπό κρίση αίτηση. Δεν θα πρέπει να επεκτείνεται σε επουσιώδη αδιάφορα για την εξέταση της αίτησης ζητήματα. Ούτε είναι επιτρεπτή η αντεξέταση επί θεμάτων που εκφεύγουν της ενδιάμεσης αίτησης και επεκτείνονται σε ζητήματα που αφορούν την ουσία της διαφοράς.
Βάση της Αίτησης αποτελεί περαιτέρω το Άρθρο 26 του Κεφ. 9 όπως έχει τροποποιηθεί από το Νόμο 32(1)/2004, το οποίο προνοεί τα ακόλουθα:
«Σε περίπτωση κατά την οποία οποιοσδήποτε διάδικος προσάγει εξ ακοής μαρτυρία και δεν κλητεύει ως μάρτυρα στη διαδικασία το πρόσωπο, το οποίο είχε προβεί στην αρχική δήλωση, τότε οποιοσδήποτε άλλος διάδικος δύναται, με την άδεια του Δικαστηρίου, πριν ο διάδικος που έχει προσάξει την εξ ακοής μαρτυρία κλείσει την υπόθεσή του, να κλητεύει το εν λόγω πρόσωπο για να το αντεξετάσει σε σχέση με την αρχική του δήλωση:
Νοείται ότι το Δικαστήριο δύναται να μην επιτρέψει την κλήτευση, αν κρίνει ότι η κλήτευση του εν λόγω προσώπου δεν είναι, υπό τις περιστάσεις, εύλογη και εφικτή ή ότι δεν είναι αναγκαία για σκοπούς ορθής απονομής της δικαιοσύνης.»
Ένα θέμα που έχει απασχολήσει το Δικαστήριο είναι κατά πόσο το Άρθρο αυτό τυγχάνει εφαρμογής στην παρούσα περίπτωση ή περιορίζεται σε ακροάσεις αναφορικά με την ουσία αγωγής ή ποινικής δικαιοδοσίας. Το Άρθρο 2 του περί Δικαστηρίων Νόμου στο οποίο παραπέμπει το Άρθρο 2 του περί Αποδείξεως Νόμου προνοεί ότι "Πολιτική Διαδικασία περιλαμβάνει οποιανδήποτε διαδικασία άλλη ή ποινική διαδικασία". Συνεπώς θεωρώ ότι καλύπτονται και οποιεσδήποτε διαδικασίες πολιτικής δικαιοδοσίας και όχι μόνο εκδίκαση της ουσίας μιας αγωγής.
Προχωρώντας στην εξέταση της αίτησης σύμφωνα με τις νομικές αρχές που συνοψίζονται πιο πάνω και λαμβάνοντας υπόψη το είδος και τη φύση της διαδικασίας της αίτησης για έκδοση συνοπτικής απόφασης, κρίνω ότι η αίτηση δεν μπορεί να εγκριθεί για τους ακόλουθους λόγους:
Ως είναι καλά γνωστό, στα πλαίσια εκδίκασης αίτησης για έκδοση συνοπτικής απόφασης, το Δικαστήριο εξετάζει κατά πόσον ο ενάγων ικανοποιεί τα κριτήρια της Δ.18 θ.1(α) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και σε περίπτωση που τα κριτήρια αυτά ικανοποιούνται, το Δικαστήριο προχωρεί να εξετάσει κατά πόσον ο εναγόμενος καταδεικνύει, με την αναγκαία στο στάδιο αυτό λεπτομέρεια, ότι έχει καλή και ουσιαστική υπεράσπιση στην αγωγή ή ότι υπάρχει συζητήσιμο θέμα. Σύμφωνα με τη νομολογία (βλέπε Εμπορική Εταιρεία Λούκος Λτδ ν. Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Α.Ε., (2001) 1 Α.Α.Δ. 418 και CYEMS CO v. Central Co-operative Industries, (1982) 1 C.L.R 897), συνοπτική απόφαση εκδίδεται μόνο όπου το Δικαστήριο διαπιστώνει πως δεν υπάρχει στην πραγματικότητα διαφορά ώστε να δικαιολογείται η δίκη. Τέτοια διαπίστωση γίνεται όταν το πράγμα είναι προφανές και όχι ως εγχείρημα αξιολόγησης και στάθμισης.
Σύμφωνα με τη Δ.39 θ.1, η οποία αποτελεί βάση της αίτησης, διάταγμα αντεξέτασης μπορεί να εκδοθεί μόνο σε ότι αφορά πρόσωπο το οποίο έχει προβεί σε ένορκη δήλωση προς υποστήριξη μίας αίτησης ή ένστασης σε αίτηση. Ως εκ τούτου στην υπό κρίση υπόθεση στην πιο πάνω βάση Διάταγμα για αντεξέταση της Ανδρούλας Χατζηγεωργίου δεν μπορεί να εκδοθεί καθότι αυτή δεν έχει προβεί σε ένορκη δήλωση προς υποστήριξη της αίτησης του Ενάγοντα για συνοπτική απόφαση.
Είναι δεδομένο ότι οι δηλώσεις της Μαρίας Φιλίππου οι οποίες παραπέμπουν σε συνομιλία της με την πιο πάνω συνιστούν εξ' ακοής μαρτυρία. Αυτή τη μαρτυρία επιθυμεί ο Εναγόμενος να αντικρούσει σε σχέση με την ημερομηνία παράδοσης του επίδικου ακινήτου και την έναρξη της ενοικίασης. Δεν διαλανθάνει επίσης της προσοχής μου ότι με βάση τη Δ.48 θ.4(2) το Δικαστήριο εξετάζει τα αιτήματα με βάση τη δικογραφία δηλαδή τις αιτήσεις και τις ένορκες δηλώσεις που έχουν τεθεί "on the face of the affidavit". Γι' αυτό και κατά κανόνα οι αιτήσεις για αντεξέταση δεν επιτυγχάνουν κατά κύριο λόγο σε αιτήσεις που αφορούν ενδιάμεσες διαδικασίες και για τις οποίες το Δικαστήριο κρίνει ότι μπορεί να αποφασίσει τα ζητήματα που τίθενται ενώπιον του από τα όσα έχουν γραπτώς τεθεί ενώπιον του. Η άδεια για αντεξέταση επίσης δεν εγκρίνεται εκεί όπου υπάρχει ο φόβος ότι η έκταση που θα πάρει η διαδικασία με την έγκριση των διαταγμάτων αντεξέτασης θα είναι τόσο μεγάλη που ουσιαστικά θα ισοδυναμεί με την εκδίκαση της ουσίας της υπόθεσης.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Εναγομένου εισηγείται στην αγόρευση του ότι ο Εναγόμενος έχει προσκομίσει μαρτυρία που αποδεικνύει το αβάσιμο των αναφορών της ομνύουσας στην ένορκη δήλωση στην αίτηση για συνοπτική απόφαση, η οποία παρέμεινε αναντίλεκτη και ότι υπάρχουν αμφισβητούμενα γεγονότα τα οποία συνιστούν καλή υπεράσπιση, τα οποία για να διασαφηνιστούν απαιτείται η διεξαγωγή κανονικής δίκης. Αποτέλεσε παράλληλα θέση του ότι ο Εναγόμενος έχει προσκομίσει μαρτυρία η οποία αδιαμφισβήτητα καταρρίπτει τους ισχυρισμούς της μάρτυρος της οποίας ζητείται η αντεξέταση. Αποδέχεται, συνεπώς, εμμέσως πλην σαφώς ότι οι εκατέρωθεν εκδοχές μπορούν να κριθούν στη βάση των ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχείων κατά την εκδίκαση της αίτησης, θέση που συγκλίνει με αυτή της κας Θεοχάρη στην αγόρευση της. Προς επίρρωση των θέσεων των συνηγόρων αναφέρω ότι το Δικαστήριο με βάση τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον του δύναται να κρίνει την αίτηση για συνοπτική απόφαση.
Αποτέλεσε παράλληλα θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου του αιτητή ότι σκοπός της παρούσας αίτησης είναι να αποκρυσταλλωθεί το ζήτημα της καθ΄ ύλην αρμοδιότητας του Δικαστηρίου. Το κατάλληλο στάδιο για αποσαφήνιση γεγονότων που αφορούν το ζήτημα καθ’ ύλην δικαιοδοσίας δεν είναι η εκδίκαση της αίτησης για έκδοση συνοπτικής απόφασης. Όταν εγείρονται ισχυρισμοί που γεννούν πραγματικό ζήτημα δικαιοδοσίας αυτοί θα πρέπει να αφήνονται να αποφασιστούν σε μεταγενέστερο στάδιο και όχι σε αυτό της αίτησης για έκδοση συνοπτικής απόφασης. Στην υπόθεση Rostovtsev v. Shchukin, Πολ. Έφ. Ε415/16 ημερομηνίας 05/07/2019, η οποία αφορούσε μονομερή αίτηση για έκδοση προσωρινών διαταγμάτων, η οποία μετά από οδηγίες εκδικάστηκε inter partes, αναφέρθηκαν τα εξής σε σχέση με την εξέταση του θέματος της δικαιοδοσίας κατά το στάδιο παροχής ενδιάμεσης θεραπείας:
«Συγχρόνως, τονίζεται, παρεμπιπτόντως, ότι σε ενδιάμεση διαδικασία μπορεί να εξεταστεί και να αποφασιστεί οριστικά θέμα δικαιοδοσίας του δικαστηρίου, μόνο εφόσον αυτό προκύπτει ή τίθεται στη βάση αδιαμφισβήτητων γεγονότων, η παρούσα περίπτωση, όμως, δεν είναι τέτοια.»
Το κατά πόσο ο Εναγόμενος έχει καταστεί θέσμιος ενοικιαστής του επίδικου ακινήτου και το αν τυγχάνουν εφαρμογής οι πρόνοιες του Ν.23/93 σαφώς αποτελεί θέμα που άπτεται της ουσίας της αγωγής το οποίο δεν θα πρέπει να απασχολήσει το Δικαστήριο στο παρών στάδιο. Σε περίπτωση έγκρισης της αίτησης και παραχώρηση άδειας για αντεξέταση η αίτηση για έκδοση συνοπτικής απόφασης θα μετατρεπόταν σε κυρίως δίκη, κάτι που είναι ανεπίτρεπτο. Σε κάθε περίπτωση παρατηρώ ότι από την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την υπό κρίση αίτηση αλλά και τα όσα προωθήθηκαν στο στάδιο των αγορεύσεων δεν έχουν διαπιστωθεί εξαιρετικές περιστάσεις ούτε και αναγκαιότητα για σκοπούς ορθής απονομής της δικαιοσύνης ώστε να δικαιολογείται έγκριση του αιτήματος.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του αιτητή όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο και θα είναι πληρωτέα στο τέλος της δίκης.
(Υπ.): ………………………….
Μ. Παπαϊωάννου, Α.Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο