ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ Αρ. Αγωγής: 529/2023
Ενώπιον: Μ.Π. Μιχαήλ Ε.Δ
JINSHUN LI, κάτοχο διαβατηρίου της Δημοκρατίας της Κίνας με αριθμό [ ] (παλαιό [ ]) 6 [ ], England
Ενάγουσα
και
ANGELOS NICOLAIDES HOLDINGS LIMITED, H.E 112602 Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ΙΙΙ, 3 – 7, NICOLAIDES SEA VIEW CITY SHOW 3, 6017, Λάρνακα
Εναγόμενη
Ημερομηνία: 21/01/25
Για τους Εναγόμενη/Αιτήτρια: Μ. ΡΑΦΑΗΛ ΔΕΠΕ
Για τον Ενάγουσα/Καθ’ ής η Αίτηση: Λ. ΛΟΥΚΑΙΔΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΔΕΠΕ
Απόφαση σε Ενδιάμεση Αίτηση ημερομηνίας 14/10/24 για άδεια καταχώρησης Τροποποιημένης Έκθεσης Υπεράσπισης
- Εισαγωγή:
Με την παρούσα αγωγή η Ενάγουσα αξιώνει από την Εναγομένη το ποσό των €70,000. Η αξίωση της στηρίζεται, εν συντομία στα εξής δικογραφημένα γεγονότα:
Η Ενάγουσα αγόρασε κατοικία από την Εναγόμενη στο συγκρότημα κατοικιών NICOLAIDES PALM TREE VILLAS, έναντι του ποσού των €500,000 πλέον 19% ΦΠΑ. Η Ενάγουσα κατέβαλε το ρηθέν τίμημα αγοράς του ακινήτου καταβάλλοντας επίσης στην Εναγόμενη το ΦΠΑ ύψους 19%. Η Ενάγουσα ακολούθως υπέβαλε αίτηση στην αρμόδια αρχή και εξασφάλισε έγκριση για πληρωμή μειωμένου ΦΠΑ 5% αντί 19% για την αγορά της ρηθείσας κατοικίας. Ισχυρίζεται εν ολίγοις ότι πλήρωσε €595,000 στην Εναγόμενη για την αγορά της κατοικίας, ενώ μετά την έγκριση της για πληρωμή μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ θα έπρεπε να είχε πληρώσει €525,000. Αξιώνει συνεπώς τη διαφορά που ανέρχεται σε €70,000.
Η Εναγόμενη με την Έκθεση Υπεράσπισης που καταχώρησε στις 14/02/24 ισχυρίζεται ουσιαστικά ότι η αγωγή είναι πρόωρη καθότι «….η ενάγουσα συμφώνησε προφορικά με την εναγόμενη εις την καταβολή του ποσού των €70,000.- τον Δεκέμβριο του έτους 2023, αφαιρουμένων των φορολογιών που κατέβαλε η εναγόμενη εκ μέρους της ενάγουσας. Η ενάγουσα κατά παράβαση της ως άνω προφορικής συμφωνίας καταχώρησε την παρούσα αγωγή πρόωρα, ήτοι την 20/04/23.» ( βλέπε παράγραφο 6 Έκθεσης Υπεράσπισης)
Στις 26/08/24 η Ενάγουσα καταχώρησε αίτηση ζητώντας Απόφαση στη βάση των δικογραφημένων παραδοχών της Εναγόμενης και διαζευκτικά Συνοπτική Απόφαση.
- Η Αίτηση:
Με την παρούσα αίτηση η Εναγόμενη ζητά άδεια για εκτεταμένη τροποποίηση της Έκθεσης Υπεράσπισης. Ουσιαστικά επιδιώκει την αντικατάσταση της Έκθεσης Yπεράσπισης με την προτεινόμενη «Τροποποιημένη Υπεράσπιση», η οποία επισυνάπτεται ως Παράρτημα Α στην αίτηση και ως τεκμήριο 5 στην Ένορκη Δήλωση που υποστηρίζει την Αίτηση. Μέσω της προτεινόμενης τροποποιημένης Υπεράσπισης η Εναγόμενη, ουσιαστικά, επιχειρεί να εισάγει ως υπεράσπιση της το ότι η Ενάγουσα παρανόμως εξασφάλισε την πληρωμή μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ, καθότι η κατοικία που αγόρασε ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε από την ίδια ως μόνιμος και κύριος τόπος διαμονής της στην Δημοκρατία. Επιπροσθέτως, επιθυμεί να αρνηθεί τον ισχυρισμό της Ενάγουσας αναφορικά με το ότι ο χρόνος σύναψης της συμφωνίας πώλησης του επίδικου ακινήτου ήταν στις 21/05/22. Η Εναγόμενη ισχυρίζεται ότι η συγκεκριμένη συμφωνία έλαβε χώρα στις 04/04/2019. Επιθυμεί, επίσης, να αρνηθεί τον ισχυρισμό που προβάλει η Ενάγουσα αναφορικά με τους όρους του πωλητηρίου που σχετίζονται με την δυνατότητα εξασφάλισης μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ.
Η Αίτηση βασίζεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.25 Θ. 1-6, 9, Δ.48 Θ. 1-9 9, στο περί Φόρου Προστιθέμενης Αξίας Νόμου 95(Ι)/2000, στις αρχές της επιείκειας, στη σύμφυτη εξουσία και την πρακτική του Δικαστηρίου.
H Αίτηση υποστηρίζεται από την Ένορκη Δήλωση του κ. Αγαθαγγέλου Νικολαΐδη, διευθυντή της Εναγόμενης εταιρείας. Ο ομνύοντας, επί της ουσίας, αναφέρεται στην δικονομική πορεία της παρούσας αγωγής, στο γεγονός ότι η υπεράσπιση τους καταχωρήθηκε από τους προηγούμενους Δικηγόρους τους στις 14/02/2024, ενώ στις 14/06/24 προχώρησαν σε αλλαγή δικηγόρου. Εν ολίγοις, ο μάρτυρας αναφέρει ότι η ανάγκη τροποποίησης της Υπεράσπισης ανέκυψε όταν η Εναγόμενη/Αιτήτρια άλλαξε Δικηγόρους. Όπως αναφέρει «…οι νεορισθέντες δικηγόροι της Αιτήτριας Μ. Ραφαήλ ΔΕΠΕ εντόπισαν ένα σημαντικό νομικό σημείο προς υπεράσπιση της Αγωγής, το οποίο, ως φαίνεται, δεν συμπεριέλαβαν οι προηγούμενοι δικηγόροι της Αιτήτριας στην Υπεράσπιση που καταχώρισαν». ( παράγραφος 14).
Το νομικό σημείο που θέλει να προσθέσει στην υπεράσπιση του σχετίζεται με το κατά πόσο νομίμως έλαβε η Ενάγουσα έκπτωση στο ΦΠΑ για την αγορά του επιδίκου ακινήτου. Όπως ισχυρίζεται, η Ενάγουσα δεν πληρούσε τα κριτήρια του Νόμου για να είναι δικαιούχος στην έκπτωση του ΦΠΑ. Ο ομνύοντας με αναφορά στην αίτηση που υπέβαλε η Ενάγουσα στη Διοικητική Αρχή, την οποία επισυνάπτει ως τεκμήριο 1, ισχυρίζεται ότι «δικαιούχα πρόσωπα για την πληρωμή μειωμένου συντελεστή Φ.Π.Α είναι όσα προορίζουν να χρησιμοποιήσουν το ακίνητο ως κύριο και μόνιμο χώρο διαμονής τους». Προς το σκοπό αυτό μάλιστα η Ενάγουσα υπέγραψε σχετική υπεύθυνη δήλωση. Κατά τον ομνύοντα η Ενάγουσα παρίστανε στην Εναγόμενη ότι κατά πάσα πιθανότητα θα είναι δικαιούχο πρόσωπο για χορήγηση μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ και για το σκοπό αυτό στη μεταξύ τους συμφωνία, η οποία επισυνάπτεται ως τεκμήριο 2, εισήχθη ρητή πρόνοια σύμφωνα με την οποία, εάν όντως η αρμόδια Αρχή ενέκρινε την πληρωμή μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ στην Ενάγουσα, τότε η Εναγόμενη θα έπρεπε να της επιστρέψει τη διαφορά. Η κατοικία όμως, ως ισχυρίζεται ο ομνύοντας, ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε ως ο μόνιμος τόπος διαμονής της Ενάγουσας στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αντιθέτως η Ενάγουσα παρέδωσε την κατοικία στην Εναγόμενη στις 09/05/22 και μάλιστα στις 12/05/22 η Ενάγουσα ενοικίασε την κατοικία στην Εναγόμενη. Η σχετική συμφωνία ενοικίασης επισυνάπτεται ως τεκμήριο 3 ενώ η επιστολή τερματισμού της ενοικίασης από την Ενάγουσα στις 05/03/24 επισυνάπτεται ως τεκμήριο 4.
Επιπροσθέτως, αναφέρει ότι οι προηγούμενοι δικηγόροι της Εναγόμενης δεν είχαν αρνηθεί ουσιώδες μέρος της Έκθεσης Απαίτησης, στο οποίο αναφέρεται ότι η συμφωνία πώλησης της κατοικίας έλαβε χώρα στις 21/05/2022, ενώ ως ισχυρίζεται η ορθή ημερομηνία είναι η 04/04/2019. Επίσης, η Εναγόμενη επιθυμεί να αρνηθεί την παράγραφο 6 της Έκθεσης Απαίτησης, η οποία αναφέρεται στους όρους της συμφωνίας αναφορικά με τη δυνατότητα εξασφάλισης χαμηλότερου ΦΠΑ για την Ενάγουσα και η οποία όμως δεν αντικατοπτρίζει το πραγματικό περιεχόμενο των όρων της συμφωνίας.
- Η Ένσταση:
Η πλευρά Ενάγουσας καταχώρησε ειδοποίηση ένστασης, στην οποία εγείρονται οι ακόλουθοι 21 λόγοι ένστασης: Συνοπτικά, οι ενστάσεις σχετίζονται με τις νομικές, δικονομικές και τυπικές προϋποθέσεις που κατά τη γνώμη της Ενάγουσας/Καθ’ής η Αίτηση δεν πληρούνται ( Λόγος Ένστασης 1 ,2, 3, 4, 20), για την ανεπάρκεια των λόγων που οδήγησαν την Εναγόμενη στην παρούσα αίτηση και οι οποίοι προβαλλόμενοι λόγοι δεν δικαιολογούν την έγκριση της παρούσας αίτησης ( Λόγοι Ένστασης 5, 6, 7, 18, 19, 21), για την καθυστέρηση στην καταχώρηση της παρούσας αίτησης και στο γεγονός ότι αυτή συνιστά κατάχρηση διαδικασίας ( Λόγοι Ένστασης 8, 9, 13, 15, 16, 17 ), για το ότι τυχόν έγκριση της αίτησης θα περιπλέξει, θα καθυστερήσει περαιτέρω τη διαδικασία και θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στην Ενάγουσα ( Λόγοι Ένστασης 10, 11, 12, 14)
Η Ένσταση υποστηρίζεται από την Ένορκη Δήλωση της κας Λουκαΐδου – Θεοφάνους, μέσω της οποίας γίνεται αναφορά στην δικονομική πορεία της αγωγής και περαιτέρω αναπτύσσονται και αναλύονται οι λόγοι ένστασης που παρατίθενται στην Ειδοποίηση Ένστασης.
- Νομική Πτυχή:
Στην προκειμένη περίπτωση είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η παρούσα αίτηση, διέπεται από τις διατάξεις της τροποποιημένης Δ.25 των Παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας στο εξής “ Θ.Π.Δ”, καθότι η αγωγή 529/23, στο πλαίσιο της οποίας εντάσσεται η παρούσα ενδιάμεση Αίτηση, καταχωρήθηκε μετά την 01/01/2016 (βλέπε Δ.25 θ. 9 των Θ.Π.Δ).
Ειδικότερα, ενόψει του γεγονότος ότι η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε μεταγενέστερα της έκδοσης της Κλήσης για Οδηγίες, δυνάμει της Δ.30 των Θ.Π.Δ, στην παρούσα περίπτωση εφαρμόζεται η Δ.25 θ.1(3) των Θ.Π.Δ, η οποία αναφέρει το εξής:
(3) Μετά την έκδοση της Κλήσης για Οδηγίες ως προνοείται από τη Διαταγή 30, ουδεμία τροποποίηση επιτρέπεται με εξαίρεση το εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας, και τις περιπτώσεις εκείνες που έχουν, προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου, προκύψει νέα δεδομένα μη υπαρκτά κατά τη λήψη των οδηγιών για έγερση της αγωγής ή της καταχώρησης του κλητηρίου εντάλματος ή της δικογραφίας, αναλόγως της περίπτωσης.
Στην υπόθεση Οδυσσέως ν. Συνεργατική Κεντρική Τράπεζα Λτδ, Αρ. Αγωγής 813/2017 ημερ. 30/12/2019 η Π.Ε.Δ (ως ήταν τότε) κα Λ. Δημητριάδου ανέφερε το εξής, το οποίο υιοθετώ:
«Όπως είναι προφανές από τα πιο πάνω, η παλαιότερη νομολογία που αφορούσε την καταργηθείσα Δ.25 και η οποία παρείχε ευρεία εξουσία στο Δικαστήριο να εγκρίνει τροποποιήσεις σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας, δεν μπορεί πλέον να έχει ιδιαίτερη χρησιμότητα αναφορικά με την ερμηνεία και την εφαρμογή της νέας Διάταξης 25.
Με βάση το λεκτικό της νέας Δ.25, θ.1(3), καθίσταται σαφές πως στην προκειμένη περίπτωση, η τροποποίηση είναι επιτρεπτή μόνο αν συντρέχει μια εκ των δύο προϋποθέσεων που αναφέρονται ρητά στον εν λόγω θεσμό, ήτοι:
i. το εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας, ή
ii. όπου, προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου, έχουν προκύψει νέα δεδομένα μη υπαρκτά κατά τη λήψη των οδηγιών σύνταξης της Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης.»
- Υπαγωγή των περιστατικών της παρούσας υπόθεσης στις προϋποθέσεις που θεσπίζει η Δ.25 Θ.1(3) :
Στην παρούσα περίπτωση είναι σαφές ότι η κατ’ ισχυρισμό ανάγκη για τροποποίηση του δικογράφου της Εναγομένης προέκυψε λόγω της διαπίστωσης λάθους στη δικογράφηση και όχι επειδή προέκυψαν νέα δεδομένα μη υπαρκτά κατά τη σύνταξη της Έκθεσης Υπεράσπισης. Εκείνο που απομένει συνεπώς να εξεταστεί είναι το κατά πόσο τα συγκεκριμένα κατ’ ισχυρισμό λάθη στη δικογράφηση της Εναγόμενης μπορεί να υπαχθούν στην πρώτη προϋπόθεση της Δ.25 θ. 1(3) των ΘΠΔ. Δηλαδή, κατά πόσο μπορεί να νοηθούν ως ένα εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος κατά τη σύνταξη της δικογραφίας. Να σημειωθεί ότι έχω διεξέλθει με προσοχή τις πολυσέλιδες γραπτές αγορεύσεις των δικηγόρων των διαδίκων. Έχω, επίσης, εξετάσει με προσοχή τα δεδομένα που παρατίθενται τόσο στην Αίτηση όσο και στην Ένορκη Δήλωση που την υποστηρίζει και έχω διαπιστώσει τα εξής:
1) Η πλευρά της Εναγόμενης ισχυρίζεται ότι παρεισφρήσαν τρία ουσιαστικά λάθη κατά τη σύνταξη της υπεράσπισης της. Προχωρώ να εξετάσω ένα προς ένα, κατά πόσο αυτά μπορούν να υπαχθούν στην έννοια του εκ παραδρομής καλόπιστου λάθους, σύμφωνα με τη Δ.25 θ. 1(3).
2) Το πρώτο κατ’ ισχυρισμό λάθος σχετίζεται με την παράλειψη δικογράφησης γεγονότων που, κατά τη γνώμη της Εναγομένης, στοιχειοθετούν την υπεράσπισης της παρανομίας (“ex turpi causa non oritur actio”). Η κατ’ ισχυρισμό παρανομία αυτή που επιχειρείται να αναδειχθεί ως μείζον ζήτημα μέσω της τροποποίησης της υπεράσπισης, έγκειται στο ότι η Ενάγουσα δεν είναι δικαιούχος μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ, καθότι η επίδικη οικία για την αγορά της οποίας επιβλήθηκε ο μειωμένος ΦΠΑ, δεν πληροί το κριτήριο της μόνιμης και κύριας διαμονής της στη Δημοκρατία. Όπως ισχυρίζεται ο κ. Νικολαΐδης, το νομικό αυτό σημείο της παρανομίας από πλευράς Ενάγουσας, εντοπίστηκε από τους νεοδιορισθέντες δικηγόρους της Εναγομένης, μετά το διορισμό τους (βλέπε παράγραφο 14 της Ένορκης Δήλωσης του κ. Νικολαΐδη).
Διαφωνώ με τη θέση της Εναγομένης ότι οι αιτούμενες τροποποιήσεις μπορούν να υπαχθούν στην έννοια του εκ παραδρομής καλόπιστου λάθους κατά τη σύνταξη της δικογραφίας. Οι διάδικοι έχουν καθήκον να ενεργούν με προσοχή και επιμέλεια κατά τη σύνταξη της δικογραφίας έτσι ώστε να συμπεριλαμβάνουν στο δικόγραφο τους κάθε τι αναγκαίο για προώθηση της υπόθεσης τους. Τυχόν εκ των υστέρων σκέψεις αναφορικά με βάσεις υπεράσπισης που μπορούσαν να δικογραφηθούν και δεν δικογραφήθηκαν, όπως συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση, δεν εμπίπτουν κατά τη γνώμη μου στην έννοια του «εκ παραδρομής καλόπιστου λάθους». Επί του προκειμένου παραπέμπω στο εξής σχετικό απόσπασμα από την απόφαση Οδυσσέως ν. Συνεργατική Κεντρική Τράπεζα Λτδ, Αρ. Αγωγής 813/2017 ημερ. 30/12/2019, το οποίο υιοθετώ: «Η νέα Δ.25 και Δ.30 αναμφίβολα επιβάλλουν πολύ μεγαλύτερη προσοχή και επιμέλεια κατά το στάδιο σύνταξης των δικογράφων με τα περιθώρια άσκησης από πλευράς Δικαστηρίου διακριτικής ευχέρειας σε αιτήματα τροποποίησης να είναι ιδιαίτερα περιορισμένα. Η εν λόγω προσέγγιση συνάδει και με την αρχή της υψίστης σημασίας στόχευση (overriding principle) που φαίνεται να καθοδηγεί το πλαίσιο εφαρμογής της νέας Δ.25 και Δ.30.Εν ολίγοις, η νέα προσέγγιση πραγμάτων απαιτεί από όλους να μεριμνούν δεόντως για την συμπερίληψη των αναγκαίων στα δικόγραφά τους.»
Αξίζει να σημειωθεί, περαιτέρω, ότι η θέση που δικογραφεί η Εναγόμενη με το ήδη καταχωρηθέν δικόγραφο της είναι ότι συμφώνησε να επιστρέψει τη διαφορά του ΦΠΑ τον Δεκέμβριο του 2023, μετά που η Ενάγουσα της προσκόμισε την έγκριση από την αρμόδια Αρχή για μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ, αφαιρουμένων κάποιων φορολογιών που κατέβαλε εκ μέρους της Ενάγουσας. Η υπεράσπιση συνεπώς της Εναγομένης περιοριζόταν στο ότι η αγωγή είναι πρόωρη αφού καταχωρήθηκε πριν τη συμφωνηθείσα ημερομηνία για επιστροφή του συμφωνηθέντος ποσού. Κρίνω σκόπιμο να παραθέσω αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα από την παράγραφο 6 της ήδη καταχωρηθείσας Υπεράσπισης: «… η ενάγουσα συμφώνησε προφορικά με την εναγόμενη εις την καταβολή του ποσού των €70,000, τον Δεκέμβριο του έτους 2023, αφαιρουμένων των φορολογιών που κατέβαλε η εναγόμενη εκ μέρους της Ενάγουσας…». Συνεπώς, το ζήτημα που εγείρει η πλευρά της Εναγομένης, μέσω της αιτούμενης τροποποίησης, όχι μόνο δεν εμπίπτει στην έννοια του καλόπιστου λάθους κατά τη σύνταξη της δικογραφίας σύμφωνα με τη Δ.25 Θ.1 (3), αλλά τουναντίον πρόκειται για περίπτωση προβολής εκ των υστέρων σκέψεων και ριζικής διαφοροποίησης της θέσης της Εναγόμενης.
3) Με το δεύτερο κατ’ ισχυρισμό λάθος κατά τη σύνταξη της υπεράσπισης, επιχειρείται διόρθωση που σχετίζεται με την ημερομηνία σύναψης της συμφωνίας πώλησης του ακινήτου. Εν ολίγοις, στην παράγραφο 3 της Έκθεσης Απαίτησης, όντως φαίνεται ότι εκ παραδρομής έχει καταγραφεί ως η ημερομηνία της επίδικης συμφωνίας πώλησης η 21/05/22. Στην αμέσως επόμενη παράγραφο, η Ενάγουσα ξεκάθαρα αναφέρει ότι η υπογραφή του πωλητηρίου έλαβε χώρα στις 04/04/2019, ενώ στην παράγραφο 7 αναφέρει ότι η Ενάγουσα πλήρωσε κατά την 01/09/2019 το τίμημα αγοράς του ακινήτου. Εξάλλου, στην ήδη καταχωρηθείσα υπεράσπιση ρητά η Εναγόμενη αναφέρει στην παράγραφο 4 ότι η ημερομηνία του πωλητηρίου είναι η 04/04/2019. Εν ολίγοις, η θέση της Εναγόμενης, αναφορικά με την ημερομηνία του επίδικου πωλητηρίου, τίθεται ήδη στην υπεράσπιση της. Η τροποποίηση της υπεράσπισης για να ξανατεθεί το ίδιο γεγονός ακόμα μία φορά στο σώμα της υπεράσπισης, δεν θα εξυπηρετούσε σε τίποτα. Επί της ουσίας, μάλιστα, το ζήτημα της ημερομηνίας της επίδικης συμφωνίας έχει οριακή αν όχι μηδαμινή σημασία, ενόψει του παραδεκτού της σύναψης της εν λόγω συμφωνίας, όπως επίσης και του παραδεκτού της πληρωμής του τιμήματος πώλησης όπως και του ΦΠΑ ύψους 19%. Υπό το φως αυτών των πιο πάνω δεδομένων, δεν βλέπω πως εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της δικαιοσύνης με την έγκριση της συγκεκριμένης τροποποίησης.
4) Με το τρίτο κατ’ ισχυρισμό λάθος, εκείνο που επιχειρείται να διορθωθεί στη υπεράσπιση είναι, εν ολίγοις, η παραδοχή της Εναγομένης, ότι η Ενάγουσα είχε το δικαίωμα, βάσει των όρων του συμβολαίου, να αποταθεί στην αρμόδια αρχή για να εξασφαλίσει έγκριση για πληρωμή μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ ( παράγραφος 6 έκθεση απαίτησης). Εκείνο που ουσιαστικά επιχειρείται να καταγραφεί στη τροποποιημένη υπεράσπιση είναι ότι ο όρος του συμβολαίου ανέφερε ότι «ενδεχομένως η ενάγουσα να δικαιούται μειωμένο ποσοστό ΦΠΑ» και όχι ότι η Ενάγουσα είχε άνευ αμφιβολίας τέτοιο δικαίωμα. Η παράλειψη γραφής της πιο πάνω φράσης στην υπεράσπιση επιχειρείται να αναδειχθεί ως ουσιώδες ζήτημα και ως εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος που είναι προς το συμφέρον της δικαιοσύνης να διορθωθεί.
Με όλο το σεβασμό, διαφωνώ. Το γεγονός ότι η Ενάγουσα ενδεχομένως να ήταν δικαιούχος μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ εξυπακούεται. Εξάλλου είναι η αρμόδια αρχή που αποφασίζει κατά πόσο κάποιος είναι δικαιούχος ή όχι και καμία διόρθωση στην δικογράφηση της Εναγομένης δεν απαιτείται. Καμία ανάγκη για τροποποίηση της υπεράσπισης δεν προκύπτει από το γεγονός αυτό και μόνο. Αντιθέτως, αυτό που έκδηλα προκύπτει από πλευράς Εναγομένης με την παρούσα αίτηση είναι προσπάθεια συσκότισης και περίπλεξης των επίδικων θεμάτων μέσω ανάδειξης ως ουσιωδών ζητημάτων εντελώς δευτερευόντων και άσχετων.
5) Παρά το γεγονός ότι τα πιο πάνω σφραγίζουν την τύχη της παρούσας αίτησης, κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ και στο χρονικό σημείο καταχώρησης της παρούσας αίτησης, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την εκτροπή της διαδικασίας από την εξέταση προηγηθείσας αίτησης της Ενάγουσας ημερομηνίας 26/08/24, για απόφαση στη βάση παραδοχών της Εναγομένης που κατ’ ισχυρισμό προκύπτουν από το δικόγραφο της. Επισημαίνω ότι η παρούσα αίτηση για τροποποίηση της υπεράσπισης της Εναγόμενης, καταχωρήθηκε στις 14/10/24, αφού προηγουμένως η Ενάγουσα στις 26/08/24 καταχώρησε αίτηση για απόφαση στη βάση των, κατ’ ισχυρισμό, δικογραφημένων παραδοχών της Εναγομένης. Το χρονικό σημείο καταχώρησης της παρούσας αίτησης, σε συνδυασμό με το είδος και τη φύση των αιτούμενων τροποποιήσεων, προκαλεί ιδιαίτερο προβληματισμό αναφορικά με την σκοπιμότητα του αιτήματος για τροποποίηση. Δεν διαλανθάνει την προσοχή μου ότι η Εναγόμενη άλλαξε Δικηγόρους στις 14/06/24 γεγονός που επιχειρεί να αναδείξει ως το κομβικό σημείο της διαπίστωσης από μέρους της, της λανθασμένης δικογράφησης. Η θέση της Εναγόμενης όμως δεν πείθει. Ενδεικτικά, επισημαίνω ότι η Εναγόμενη αν και διόρισε νέους δικηγόρους από τις 14/06/24, καμία ενέργεια δεν έγινε για τροποποίηση της υπεράσπισης της, παρά μόνο μετά την καταχώρηση της αίτησης της Ενάγουσας για απόφαση στη βάση των δικογραφημένων παραδοχών.
- Κατάληξη:
Ενόψει των ανωτέρω, η αίτηση ημερομηνίας 14/10/24 απορρίπτεται. Τα έξοδα της παρούσας αίτησης ακολουθούν το αποτέλεσμα και επιδικάζονται εναντίον της Εναγόμενης/ Αιτήτριας και υπέρ της Ενάγουσας/ Καθ΄ ης η Αίτηση, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο. Τα έξοδα να είναι πληρωτέα άμεσα.
(Υπ.) ......................................
Μ. Π. Μιχαήλ Ε.Δ
Πιστόν αντίγραφο
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο