ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 606/2024(i)
Μεταξύ:
1. LONG BEACH HOLIDAY APARTMENTS LTD
2. LONG BEACH HOTELS LTD
Ενάγουσες/Αιτήτριες
και
ΑΔΑΜΟΣ ΑΔΑΜΟΥ
Εναγόμενος/Καθ’ ου η Αίτηση
Αίτηση ημερ. 25/10/2024
Ημερομηνία: 21 Μαρτίου, 2025
Εμφανίσεις:
Για τους Αιτητές : κα Χρ. Ζίκκου για ΑΝΤΩΝΗΣ Α. ΠΑΠΑΛΛΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε.
Για τον Καθ΄ ου η αίτηση: κ. Π. Χατζή Χριστοφής για Αντρέου, Χατζή Χριστοφής Δ.Ε.Π.Ε.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Με αυτή την αίτηση η οποία καταχωρήθηκε μονομερώς και διατάχθηκε η επίδοση της, οι Αιτητές ζητούν :
1. Παρεμπίπτον Διάταγμα του Δικαστηρίου το οποίο να απαγορεύει στον καθ΄ ου η αίτηση να εισέρχεται ή και να επεμβαίνει με οποιοδήποτε τρόπο στο ακίνητο με αριθμό εγγραφής 0/[ ], Φ/ΣΧ. --/2-262-371, Τμήμα 5, Τεμάχιο [ ], Τοποθεσία Πασιάμμος, στην Πύλα της Επαρχίας Λάρνακας ή και να προβαίνει σε οποιαδήποτε παράνομη ενέργεια μέχρι την εκδίκαση της παρούσας αγωγής ή και μέχρι την νεότερης διαταγής ή και οδηγίας του Δικαστηρίου.
2. Παρεμπίπτον Διάταγμα του Δικαστηρίου το οποίο να απαγορεύει στον καθ΄ ου η αίτηση να παρενοχλεί με οποιονδήποτε τρόπο τους Αιτητές ή και οποιοιδήποτε τρίτο πρόσωπο το οποίο νόμιμα κατέχει το επίδικο ακίνητο μέχρι την εκδίκαση της παρούσας αγωγής ή και μέχρι την νεότερης διαταγής ή και οδηγίας του Δικαστηρίου.
Η αίτηση βασίζεται στους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας και ειδικότερα αλλά όχι περιοριστικά στο Μέρος 23, στο Μέρος 25(κανονισμοί 25.2, 23.3), στο Μέρος 32, μέρος 38, Κανονισμός 38.1, στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο Κεφ.6 άρθρο 9, στον περί Δικαστηρίων Νόμο Ν. 14/60 άρθρο 32, στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Συμβάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ιδιαίτερα στο άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Συμβάσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο Σύνταγμα, στις αρχές της Επιείκειας, στη Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ή και σε οποιαδήποτε άλλη σχετική καθοδηγητική Νομολογία και στις Γενικές και Συμφύεις εξουσίες του Δικαστηρίου.
Η αίτηση βασίζεται σε ένορκη δήλωση του Αλέξανδρου Χριστοφόρου πρώην Διευθυντή των Εναγόντων και συζύγου μίας εκ των νυν Διευθυντών των Εναγόντων, ο οποίος αναφέρει ότι υπήρξε ανέκαθεν και εξακολουθεί να είναι Γενικός Διευθυντής των Εναγόντων και ως εκ τούτου γνωρίζει πολύ καλά τα γεγονότα που αφορούν την παρούσα υπόθεση. Είναι εξουσιοδοτημένος από τους νυν Διευθυντές των Εναγόντων να προβεί στην ένορκη δήλωση.
Σύμφωνα με τον ενόρκως δηλούντα οι Ενάγοντες – αιτητές (εφεξής οι Αιτητές) κατά πάντα ουσιώδη χρόνο, ήταν και είναι οι εγγεγραμμένοι ιδιοκτήτες ή και οι δικαιούμενοι στην εγγραφή και/ή κάτοχοι του ακινήτου με αριθμό εγγραφής 0/[ ], Φ/ΣΧ. --/2-262-371, Τμήμα 5, Τεμάχιο [ ], Τοποθεσία Πασιάμμος, στην Πύλα της Επαρχίας Λάρνακας. Επισυνάπτεται ο τίτλος ιδιοκτησίας ως Τεκμήριο «1».
Ο Εναγόμενος - καθ΄ ου η αίτηση (εφεξής ο Καθ’ ου η αίτηση) κατά πάντα ουσιώδη χρόνο ήταν και είναι κάτοικος του χωρίου Ορόκλινη της Επαρχίας Λάρνακας. Ο Καθ΄ ου η αίτηση κατά πάντα ουσιώδη χρόνο, εντελώς αυθαίρετα ή και απρόκλητα ή και χωρίς οιανδήποτε συνεννόηση ή και δικαιολογία, τοποθέτησε κρεβατάκια ή και τέντες ή και τραπέζια ή και άλλους συναφείς εξοπλισμούς και λειτουργεί εντελώς παράνομα ή και αυθαίρετα ή και ετσιθελικά μπαράκι με την επωνυμία “HAVANA” ή και εστιατόριο με την επωνυμία “GURAS RESTAURANT” χωρίς τη συγκατάθεση των νόμιμων ιδιοκτητών και/ή κατόχων της γης. Επισυνάπτει σειρά φωτογραφιών που αποδεικνύει την παράνομη επέμβαση του Εναγόμενου στο ακίνητο ιδιοκτησίας και κατοχής των Αιτητών ως Τεκμήριο «2» καθώς και δέσμη διαφημιστικών ως Τεκμήριο «3». Οι συγκεκριμένες ενέργειες αποτελούν ή και θα πρέπει να θεωρούνται μόνιμη επέμβαση στην περιουσία των Αιτητών. Η ως άνω ετσιθελική ή και αυθαίρετη ή και παράνομη ή και απρόκλητη ενέργεια του Καθ΄ ου η αίτηση προκάλεσε σωρευτικά πολλές και αλυσιδωτές συνέπειες στους Αιτητές .
Ως συγκεκριμένα αναφέρει :
Α. Πέραν από ιδιοκτήτες του συγκεκριμένου τεμαχίου οι Αιτητές είναι και κάτοχοι της συγκεκριμένης γης και έχουν ήδη κάνει σχέδια και/ή εξασφαλίσει άδειες για να ανεγείρουν πέντε (5) επαύλεις με τις οποίες δεν μπορούν να προχωρήσουν λόγω της επέμβασης του Καθ’ ου η αίτηση. Επισυνάπτεται πολεοδομική άδεια με σχέδια ως Τεκμήριο «4».
Β. Διαζευκτικά, οι Αιτητές έχουν πρόθεση να πωλήσουν άμεσα το συγκεκριμένο ακίνητο του οποίου σήμερα η εκτιμημένη ή και υπολογιζόμενή αξία ανέρχεται σε πέραν των €2.000.000 και οι εντελώς αυθαίρετες ενέργειες του καθ΄ ου η αίτηση αποτελούν εμπόδιο για αυτή την εξέλιξη.
Γ. Ο Καθ΄ ου η αίτηση, αυθαίρετα ή και απρόκλητα ή και χωρίς οιανδήποτε συνεννόηση ή και δικαιολογία, τοποθέτησε κρεβατάκια ή και τέντες ή και τραπέζια ή άλλους συναφείς εξοπλισμούς και λειτουργεί εντελώς παράνομα ή και αυθαίρετα ή και ετσιθελικά μπαράκι με την επωνυμία “HAVANA” ή και εστιατόριο με την επωνυμία “GURAS RESTAURANT” χωρίς τη συγκατάθεση των νόμιμών ιδιοκτήτων της γης αποκομίζοντας τεράστια ποσά κέρδους ήτοι €300.000, ετησίως .
Δ. Οι Αιτητές εμποδίζονται από το να έχουν απρόσκοπτη ή και αδιάκοπή ή και συνεχή απόλαυση της περιουσίας τους κάτι που αποτιμάται σε €300.000, ετησίως.
Σύμφωνα με τον ομνύοντα, οι Αιτητές, ευθύς μόλις αντιλήφθηκαν τον σφετερισμό της περιουσίας τους, απέστειλαν μέσω του δικηγόρου τους επιστολή ημερομηνίας 27.06.2024 αξιώνοντας την άμεση άρση της ως άνω παρανομίας πλην όμως ο Καθ΄ ου η αίτηση δεν προέβη σε καμία ενεργεία για άρση της παρανομίας και αποζημίωση των Εναγόντων. Η επιστολή ημερομηνίας 27.06.2024, επισυνάπτεται ως Τεκμήριο «5».
Μόνο αν εκδοθούν αιτούμενα Διατάγματα και εμποδιστεί από το Δικαστήριο ο Καθ’ ου η αίτηση δεν θα επαναληφθούν ανάλογες ενέργειες ή και συμπεριφορές στο μέλλον. Είναι η θέση τους ότι υπάρχει σοβαρό θέμα προς εκδίκαση με πολύ καλή νομική βάση και υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα να δικαιούνται τις αιτούμενες θεραπείες εναντίον του Καθ΄ ου η αίτηση. Η έκδοση των αιτουμένων Διαταγμάτων είναι αναγκαία για σκοπούς απονομής της Δικαιοσύνης γιατί θα είναι δύσκολο έως αδύνατον να απονεμηθεί δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο.
Ο Καθ’ ου η αίτηση καταχώρησε ένσταση στην αίτηση. Οι λόγοι ένστασης είναι, αυτούσιοι, οι ακόλουθοι :
1. Η αίτηση είναι άκυρη καθώς δεν στηρίζεται στις ορθές νομοθετικές διατάξεις ή/και κανονισμούς.
2. Τα γεγονότα τα οποία αναφέρονται στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση της είναι αναληθή ή/και παραπλανητικά ή/και δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων.
3. Οι αιτήτριες απέκρυψαν ουσιαστικά γεγονότα από το Δικαστήριο.
4. Οι αιτήτριες δεν προσήλθαν στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια.
Η ένσταση βασίζεται στην ίδια νομική βάση με την αίτηση, υποστηρίζεται δε από ένορκη δήλωση του Καθ’ ου η αίτηση ο οποίος δηλώνει ότι εξ΄ όσων γνωρίζει, το παραθαλάσσιο μπαρ HABANA BEACH BAR βρίσκεται και λειτουργεί στο ακίνητο με αριθμό εγγραφής 0/[ ], Φ/Σχ 0/2-262-371, τμήμα 05, Τεμ. [ ], το οποίο ουδέποτε ανήκε στους Αιτητές, αλλά στην εταιρεία Racotino Properties ltd η οποία παραχώρησε άδεια χρήσης του τεμαχίου στην εταιρεία Lumilanse Limited. Επισυνάπτει ως Τεκμήριο Α σχετική απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας ημερ. 01/09/2022 στην αγωγή 1029/2022. Περαιτέρω, δηλώνει ότι στον επίδικο χώρο δραστηριοποιείτο η εταιρεία Lumilanse ltd, στην οποία είναι μέτοχος και ποτέ ο ίδιος υπό την προσωπική του ιδιότητα. Επισυνάπτει ως Τεκμήριο Β φωτογραφία επιστολής που έλαβε από το Κοινοτικό Συμβούλιο Πύλας από την οποία προκύπτει ότι η χρήση της παραλίας γινόταν από την προαναφερόμενη εταιρεία εντός του ακινήτου της Racotino Properties ltd η οποία είχε παραχωρήσει άδεια χρήσης και όχι εντός του ακινήτου των Αιτητών.
Καταληκτικά απορρίπτει τα όσα ισχυρίζονται οι Αιτητές και αναφέρει συγκεκριμένα ότι τα όσα οι τελευταίοι αναφέρουν στην παράγραφο 7 Β, Γ και Δ είναι ανυπόστατα.
Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που δόθηκε από το Δικαστήριο καταχωρήθηκε συμπληρωματική ένορκη δήλωση (ΣΕΔ) από τον ενόρκως δηλούντα στην αίτηση ο οποίος αναφέρει ότι μετά την καταχώρηση της ένστασης του Καθ’ ου η αίτηση στην παρούσα διαδικασία, εξουσιοδοτήθηκε ο Αγρονόμος και Τοπογράφος Μηχανικός Παναγιώτης Μενοίκου να επισκεφθεί το συγκεκριμένο τεμάχιο το οποίο ανήκει στους Ενάγοντες 1 και 2 ήτοι το τεμάχιο υπ ΄αρ. εγγραφής 0/[ ], τεμάχιο [ ], Φ/ΣΧ.2-262-371, τμήμα 5, τοποθεσία Πασιήαμμος, στην Πύλα της Επαρχίας Λάρνακας και να παρουσιάσει στους Αιτητές τοπογραφική απεικόνιση της παρούσας κατάστασης επί του εν λόγω ακινήτου. Ο συγκεκριμένος Αγρονόμος και Τοπογράφος Μηχανικός επισκέφθηκε το συγκεκριμένο ακίνητο στις 02.01.2025 και διαπίστωσε ότι όντως στο συγκεκριμένο τεμάχιο υπάρχουν επεμβάσεις από τρίτα πρόσωπα. Μετά από επιτόπια εξέταση του στο εν λόγω ακίνητο, ετοίμασε σχετική έκθεση, Τεκμήριο Α. Με βάση την εν λόγω επιτόπια εξέταση διαπιστώνονται οι εξής παραβιάσεις - επεμβάσεις:
Α. Ξύλινη Κατασκευή- Σκαλιά
Β. Ξύλινη Κατασκευή- Βρύση
Γ. Ξύλινη Κατασκευή- Κιόσκια
Δ. Ξύλινη Κατασκευή- Πέργολα
Ε Ξύλινη Κατασκευή- Πάτωμα
Στ. Ξύλινη Κατασκευή- Λυόμενα
Ζ. Ξύλινη Κατασκευή- Κιόσκι- Μπαράκι
Η. Ξύλινη Κατασκευή– Κιόσκι
Οι ως άνω παραβιάσεις - επεμβάσεις φαίνονται πολύ συγκεκριμένα στο Υπόμνημα (μέρος της εργασίας του Τοπογράφου) το οποίο επισυνάπτεται ως Τεκμήριο Β και αποτυπώνονται και στις φωτογραφίες που έχει λάβει ο συγκεκριμένος Αγρονόμος και Τοπογράφος Μηχανικός, οι οποίες επισυνάπτονται ως Τεκμήριο Γ. Στη ΣΕΔ επισυνάπτονται επίσης Εγκεκριμένο Σχέδιο- Υπόμνημα για έκδοση Πολεοδομικής Αδείας, Τεκμήριο Δ και Ε και Μετατροπή Τεμαχίου σε οικόπεδο στο συγκεκριμένο ακίνητο, Τεκμήριο Στ.
Η ακρόαση της υπόθεσης διεξήχθη στη βάση των ενόρκων δηλώσεων που συνοδεύουν, αντίστοιχα, την αίτηση και την ένσταση. Η πλευρά των Αιτητών καταχώρησε, πρόσθετα ΣΕΔ, όπως προαναφέρθηκε, ως οι σχετικές οδηγίες που δόθηκαν κατά την ΑΔΟ. Καμία εκ των πλευρών δεν ζήτησε την αντεξέταση των ενόρκως δηλούντων. Και οι δυο πλευρές υποστήριξαν τις εκατέρωθεν θέσεις τους με την υποβολή εμπεριστατωμένων γραπτών αγορεύσεων, καθώς και με πρόσθετες προφορικές αγορεύσεις, το περιεχόμενο των οποίων λαμβάνω υπόψη μου και θα αναφερθώ σε αυτό όπου το κρίνω απαραίτητο. Σημειώνεται ότι μέσω της αγόρευσης του ευπαίδευτου συνήγορου του Καθ’ ου η αίτηση δεν προωθήθηκαν οι λόγοι ένστασης 1,3 και 4, πιο πάνω.
ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ
Υπάρχει πλούσια νομολογία αναφορικά με την εξουσία έκδοσης προσωρινού διατάγματος με βάση το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, Ν.14/60. Το εν λόγω άρθρο έχει αναλυθεί με σαφήνεια στην υπόθεση Odysseos v. A. Pieris Estates Ltd and another (1982) 1 C.L.R. 557, ικανοποίηση δε των τριών κριτηρίων που τίθενται ως προϋποθέσεις αποτελεί το πρωταρχικό μέλημα του Δικαστηρίου προτού εξετάσει τους υπόλοιπους παράγοντες που θα πρέπει να συνεκτιμηθούν κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας (Jonitexo v. Adidas (1984) 1 C.L.R. 263).
Η προϋπόθεση για ύπαρξη σοβαρού ζητήματος για εκδίκαση κατά τη δίκη ικανοποιείται με αναφορά στα καταχωρημένα δικόγραφα που θα καταδείξουν την ύπαρξη συζητήσιμης υπόθεσης.
Η δεύτερη προϋπόθεση της ύπαρξης πιθανότητας να δικαιούται ο ενάγοντας σε θεραπεία, ικανοποιείται με την αποδεικτική δύναμη της υπόθεσης που αφορά την παρουσίαση μιας ορατής πιθανότητας επιτυχίας. Αυτή η δεύτερη προϋπόθεση συσχετίζει στην ουσία τη νομική θεμελίωση που απορρέει από το καταχωρημένο δικόγραφο με την πραγματική διαθέσιμη μαρτυρία όπως αυτή καταγράφεται στις ένορκες δηλώσεις για να θεμελιώσει την αγωγή. Αν ο αιτητής μπορεί να δείξει κάτι περισσότερο από την απλή πιθανολόγηση αλλά λιγότερο από το βαθμό του ισοζυγίου των πιθανοτήτων, τότε το δεύτερο κριτήριο ικανοποιείται.
Η τρίτη προϋπόθεση ικανοποιείται εφόσον καταδειχθεί ότι χωρίς την έκδοση του διατάγματος θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο - όπου οι αποζημιώσεις θεωρούνται ότι δεν αποτελούν ικανοποιητική θεραπεία.
Αν αποτίμηση σε χρήμα μπορεί να γίνει εύλογα, τότε η έκδοση του ή η διατήρηση του σε ισχύ, αποκλείεται. Ακόμη και ασυνήθης δυσκολία στην εκτίμηση των ζημιών δεν δικαιολογεί κατ’ ανάγκην την έκδοση διατάγματος. (Βλ. ΚΟΤ v. Θεωρή (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 255).
Εφόσον ληφθούν υπόψη οι πιο πάνω παράγοντες, το Δικαστήριο θα πρέπει να αποφασίσει κατά πόσο είναι δίκαιο ή πρόσφορο να εκδώσει το διάταγμα. Το Δικαστήριο στο στάδιο αυτό, δεν προχωρεί στην κατάληξη συμπερασμάτων αναφορικά με την πλήρη εξέταση, είτε του πραγματικού είτε του νομικού καθεστώτος της υπόθεσης, δεδομένου ότι, όπως υποδείχθηκε στην υπόθεση Jonitexo v. Adidas (ανωτέρω), αυτό εμπίπτει στη σφαίρα εξέτασης του Δικαστηρίου που εκδικάζει την ουσία της ίδιας της αγωγής. (Βλ. επίσης Γρηγορίου v. Χριστοφόρου (1995) 1 Α.Α.Δ. 248, 269-270).
Οι πιο πάνω αρχές και το πλαίσιο εντός του οποίου εξετάζονται αιτήσεις για προσωρινά Διατάγματα έχουν εύστοχα συνοψισθεί στην πρόσφατη απόφαση του Νέου Ανωτάτου Δικαστηρίου MERIDIAN GAMING LTD κ.α. v. ΔΗΜΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ κ.α., Πολ. Εφ. αρ. Ε179/2017, ημερ.2/5/24, συνάδουν δε με τον τρόπο με τον οποίο τέτοιες αιτήσεις θα πρέπει να εξετάζονται με βάση τους νέους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας, στη βάση των οποίων εγείρεται η υπό κρίση αίτηση.
ΕΞΕΤΑΣΗ ΥΠΟ ΚΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ
Θα προχωρήσω στην εξέταση των δύο πρώτων προϋποθέσεων του άρθρου 32, του Νόμου 14/60. Από μελέτη των γεγονότων της υπόθεσης, ευθύς εξ’ αρχής θα πρέπει να αναφερθεί ότι με βάση το αποδεικτικό υλικό που τέθηκε ενώπιον μου στα πλαίσια της υπό συζήτηση αίτησης και τις δικογραφημένες θέσεις των Εναγόντων όπως αυτές είναι ήδη καταχωρημένες στο φάκελο της διαδικασίας, θεωρώ ότι οι Αιτητές έχουν αποκαλύψει συζητήσιμη υπόθεση, η οποία αφορά παράνομη επέμβαση σε ακίνητη ιδιοκτησία ιδιοκτησίας των Αιτητών. Είναι δε νομολογημένο, ότι το αστικό αδίκημα της παράνομης επέμβασης είναι αγώγιμο "per se", χωρίς δηλαδή να απαιτείται για τη στοιχειοθέτηση του η απόδειξη ζημιάς (Παπακόκκινου κ.ά. ν. Δήμου Πάφου (Αρ. 1) (1998) 1 Α.Α.Δ. 634), με ορατή μάλιστα την προοπτική επιτυχίας της στις αιτούμενες θεραπείες. Οι Ενάγοντες, στην ένορκη δήλωση και στη ΣΕΔ οι οποίες υποστηρίζουν την υπό κρίση αίτηση, προς θεμελίωση του ισχυρισμού ότι ο Εναγόμενος παρεμβαίνει παράνομα στο επίδικο ακίνητο τους, παραθέτουν επαρκείς κατά την άποψη μου λεπτομέρειες των ενεργειών του Εναγόμενου που συνιστούν την κατ’ ισχυρισμό παράνομη επέμβαση και κατοχή του ακινήτου από τον Εναγόμενο. Οι ενέργειες αυτές συνίστανται σε τοποθέτηση εξοπλισμού, ο οποίος εξειδικεύεται στην ΣΕΔ και συνίσταται σε ξύλινες κατασκευές όπως κιόσκια εκ των οποίων κιόσκι-μπαράκι, σκαλιά, βρύση, πέργολα, πάτωμα και λυόμενα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ως άνω κατ’ ισχυρισμό επεμβάσεις, απεικονίζονται σε σειρά φωτογραφιών, οι οποίες επισυνάπτονται ως Τεκμήριο Γ στην ΣΕΔ των Αιτητών και στο Υπόμνημα, Τεκμήριο Β που ετοίμασε ο τοπογράφος, αντιστοιχώντας τις κατασκευές με τις πιο πάνω φωτογραφίες. Σύμφωνα δε με ισχυρισμό του ενόρκως δηλούντα στην αίτηση, ο οποίος δεν αντικρούστηκε, οι πιο πάνω ενέργειες του Εναγομένου ήταν αυθαίρετες και χωρίς τη συγκατάθεση των Εναγόντων. Δεν μου διαφεύγει ότι προκύπτει από την ένορκη δήλωση στην αίτηση ότι οι Ενάγοντες συνδέουν τις πιο πάνω κατ’ ισχυρισμό επεμβάσεις με τη λειτουργία μπαρ με την επωνυμία “HAVANA” ή και εστιατορίου με την επωνυμία “GURAS RESTAURANT” στο επίδικο ακίνητο.
Ο ισχυρισμός του Καθ’ ου η αίτηση ότι το HAVANA BEACH BAR λειτουργεί σε άλλο ακίνητο, ήτοι το τεμάχιο 247 το οποίο δεν ανήκει στους Αιτητές αλλά σε άλλη Εταιρεία, ήτοι την Racotino Properties Ltd, όπως φαίνεται και σε δικαστική απόφαση στην αγωγή με αρ.1029/2022 την οποία επισυνάπτει δεν μπορεί να οδηγήσει άνευ άλλου τινός στην εξαφάνιση κάθε προοπτικής και πιθανότητας οι Ενάγοντες να δικαιούνται τις αιτούμενες θεραπείες. Με το περιορισμένο βάρος που έχουν για τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας, οι Ενάγοντες έχουν θέσει εκείνο το πραγματικό πλαίσιο γεγονότων κατά τρόπο που φαίνεται να ικανοποιούνται οι δύο πρώτες προϋποθέσεις. Σημειώνεται συναφώς ότι η ύπαρξη των πιο πάνω επεμβάσεων στο τεμάχιο 245 ουδόλως έχει αμφισβητηθεί από τον Καθ’ ου η αίτηση.
Το Δικαστήριο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί, ούτε και πρέπει, να προβεί σε οποιοδήποτε τελικό συμπέρασμα σε σχέση με τα ζητήματα που τελούν υπό αμφισβήτηση. Η διαδικασία έκδοσης προσωρινού διατάγματος δεν προσφέρεται για εξέταση αμφισβητούμενων γεγονότων. (βλ. Bacardi & Co Ltd v. Vinco Ltd (1996) 1(B) Α.Α.Δ. 788). Είναι σαφές ότι η πιο πάνω διαπίστωση του Δικαστηρίου γίνεται εκ πρώτης όψεως, χωρίς την ουσιαστική ενασχόληση με τους ισχυρισμούς και κατάληξη σε συμπεράσματα και τελική διάγνωση των δικαιωμάτων των διαδίκων, τα οποία θα απασχολήσουν στα πλαίσια της εκδίκασης της ουσίας της αγωγής. Η παρούσα, είναι η περίπτωση, θεωρώ, που οι αντικρουόμενοι ισχυρισμοί που αναδύονται από τα ενώπιον μου στοιχεία θα πρέπει να εξεταστούν τελεσίδικα κατά την εκδίκαση της ουσίας της αγωγής.
Προχωρώντας στην εξέταση της τρίτης προϋπόθεσης του άρθρου 32, όπως είναι νομολογημένο, η έννοια της δικαιοσύνης δεν συναρτάται με τη στενή αντίληψη της υλικής ζημιάς αλλά με την ευρύτερη προστασία των δικαιωμάτων του αιτούμενου τη θεραπεία. (M & Ch Mitsingas Tr. Ltd. κ.ά. ν. Timberland Co (1997) 1 Α.Α.Δ. 1791). Πρέπει επίσης εδώ να αναφερθεί ότι το τρίτο κριτήριο, της ανεπανόρθωτης ζημιάς, περιλαμβάνει και άλλα μεταβλητά κριτήρια, πέραν της δυνατότητας αποζημίωσης, όπως υπεδείχθη και στην υπόθεση Παπαστράτης ν. Πιερίδη (1979) 1 Α.Α.Δ. 231. Στην υπόθεση Highgate Primary School Ltd ν. Φυλακτίδη (2009) 1 Α.Α.Δ. 317, λέχθηκε ότι η έννοια της πλήρους δικαιοσύνης δεν συναρτάται μόνο με την αποκατάσταση της υλικής ζημιάς αλλά είναι ευρύτερη και σε αυτήν περιλαμβάνεται και η προστασία των δικαιωμάτων των αιτητών. Στην υπόθεση Κυρίσαββα κ.ά. ν. Κύζη (2001) 1(Β) Α.Α.Δ. 1245, επικυρώθηκε η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία οριστικοποιήθηκε προσωρινό διάταγμα, το οποίο απαγόρευε στους εφεσείοντες να συνεχίσουν την ανέγερση οποιασδήποτε οικοδομής, εντός του περιγραφόμενου στο διάταγμα ακινήτου. Όπως συγκεκριμένα αναφέρθηκε στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου (στη σελίδα 1253), υπήρχαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου δεδομένα, στη βάση των οποίων θα μπορούσε εύλογα να θεωρηθεί ότι θα ήταν δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο, εφόσον ο χαρακτήρας του κτήματος θα είχε σημαντικά αλλοιωθεί, αν αφηνόταν η οικοδομή, η οποία περιλάμβανε την κατασκευή πεζοδρομίων, χώρου στάθμευσης, πρέμιξ, σιδήρων πασσάλων, να τελεσφορήσει. Σχετική επίσης είναι η υπόθεση Zena Company Ltd v. Demenian Catering Ltd (2011) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1848, στην οποία ανατράπηκε η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου με την οποία απερρίφθη αίτηση της εφεσείουσας για έκδοση προσωρινού διατάγματος για παύση της οχληρίας και της επέμβασης στην εύλογη χρήση και απόλαυση της περιουσίας της εφεσείουσας σε κοινόχρηστο χώρο, έκτασης 70τ.μ., μπροστά από την ανατολική είσοδο του κτιριακού συγκροτήματος, γνωστού ως «Μέγαρο Ζήνα», με το δικαιολογητικό από το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι δεν είχε ικανοποιηθεί η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32. Στην υπόθεση αυτή επαναβεβαιώθηκε η νομολογιακή αρχή ότι η έννοια του δύσκολου ή αδύνατου της πλήρους απονομής της δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο, περιλαμβάνει και διάφορα άλλα μεταβλητά κριτήρια εκτός από την ανεπανόρθωτη ζημιά. Το Ανώτατο Δικαστήριο, σημειώνοντας στην απόφαση του ότι σημασία είχε να διατηρηθεί το status quo ante πριν την επέμβαση της εφεσίβλητης στον αμφισβητούμενο χώρο, κατέληξε ότι η παράνομη επέμβαση εμφανώς αλλοίωσε το χώρο μπροστά από την ανατολική είσοδο με όλα τα συνεπακόλουθα.
Σε ότι αφορά την τρίτη προϋπόθεση, είναι η θέση της ευπαίδευτης συνηγόρου των Αιτητών, με αναφορά στις πιο πάνω αποφάσεις ότι οι συγκεκριμένες ενέργειες του Καθ’ ου η αίτηση αποτελούν ή και θα πρέπει να θεωρούνται μόνιμη επέμβαση στην περιουσία των Εναγόντων καθότι προκάλεσαν σωρευτικά πολλές και αλυσιδωτές συνέπειες στους Αιτητές. Συγκεκριμένα, πέραν από ιδιοκτήτες του συγκεκριμένου τεμαχίου οι Αιτητές είναι και κάτοχοι της συγκεκριμένης γης και έχουν ήδη κάνει σχέδια και/ή εξασφαλίσει άδειες για να ανεγείρουν πέντε επαύλεις με τις οποίες δεν μπορούν να προχωρήσουν λόγω της επέμβασης του Καθ’ ου η αίτηση. Διαζευκτικά, ως η θέση τους, οι Αιτητές έχουν πρόθεση να πωλήσουν άμεσα το συγκεκριμένο ακίνητο του οποίου σήμερα η εκτιμημένη ή και υπολογιζόμενη αξία ανέρχεται σε πέραν των €2.000.000 και οι εντελώς αυθαίρετες ενέργειες του Καθ΄ ου η αίτηση αποτελούν εμπόδιο για αυτή την εξέλιξη. Από την άλλη, ο ευπαίδευτος συνήγορος του Καθ’ ου η αίτηση δεν τοποθετήθηκε σε σχέση με το κατά ποσό, κατά την άποψη του, δεν έχει στοιχειοθετηθεί η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32.
Στην πρόσφατη απόφαση στην υπόθεση ΑΝΝΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ν ΓΡΗΓΟΡΗ ΣΠΑΝΟΥ, Πολιτική Έφεση Ε76/2018, ημερ.16.11.2023 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
«Με τον δεύτερο λόγο έφεσης υποβάλλεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα αποφάνθηκε ότι πληρείται η τρίτη προϋπόθεση του Άρθρου 32, ότι δηλαδή χωρίς την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο.
Το επιχείρημα της Εφεσείουσας εστιάζεται στο ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα περιέπλεξε το ζήτημα της διατήρησης του status quo ante κατά την εξέταση της τρίτης προϋπόθεσης. Η θέση αυτή του ευπαίδευτου συνηγόρου της Εφεσείουσας δεν βρίσκει έρεισμα στη νομολογία, εφόσον στην Zena Company Ltd ν. Demenian Catering Ltd (2011) 1 ΑΑΔ 1848 αποφασίσθηκε ότι το Δικαστήριο κατά την αποτίμηση της ύπαρξης του τρίτου ως άνω κριτηρίου οφείλει, στις κατάλληλες περιπτώσεις, να διασφαλίσει τη διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης πραγμάτων (status quo ante). Επομένως ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο αποτίμησε τον παράγοντα αυτό κατά την εξέταση της τρίτης προϋπόθεσης του Άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου.
Περαιτέρω, ο ευπαίδευτος συνήγορος της Εφεσείουσας, υποβάλλει εμφαντικά ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα θεώρησε ότι το status quo ante διατηρείτο με την οριστικοποίηση του διατάγματος, εφόσον σύμφωνα με τον ίδιο, το γεγονός ότι η Εφεσείουσα διέμενε στην επίδικη κατοικία από το 2000 αποτελούσε το status quo ante.
Δεν μας βρίσκει σύμφωνους η πιο πάνω αντίληψη. Η έννοια του status quo ante σε σχέση με υποθέσεις όπου υπάρχει ισχυρισμός για παράνομη επέμβαση επί ακινήτου έχει επεξηγηθεί από τη νομολογία. Στην Zena Company ανωτέρω, νομολογήθηκε ότι σημασία έχει να διατηρηθεί το status quo ante πριν την επέμβαση από το πρόσωπο που ο αιτητής ισχυρίζεται ότι επεμβαίνει στον αμφισβητούμενο χώρο. Επισημάνθηκε επίσης ότι ένα Δικαστήριο δεν θα πρέπει να ανέχεται τη διαιώνιση μιας κατάστασης πραγμάτων κατά παράβαση των συμφωνηθέντων ή του νόμου.
Τονίζουμε στο σημείο αυτό τη νομολογημένη αρχή ότι το status quo που το Δικαστήριο οφείλει να διατηρήσει είναι αυτό που ίσχυε πριν την κατ' ισχυρισμό παράνομη συμπεριφορά της Εφεσείουσας και όχι αυτό που είναι το αποτέλεσμα της της συμπεριφοράς αυτής.
Παραθέτουμε σχετικά, το πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Bacardi & Co. Ltd ν. Vinco Ltd (1996) 1 ΑΑΔ 788:
«Δημιουργείται, ωστόσο, δυσκολία ως προς το τί σημαίνει η φράση "status quo". Η δυσκολία επισημαίνεται από τον Vice Chancellor Megarry στην Metric Resources Corporation v. Leasemetrix Ltd and Another (1979) F.S.R. 571, ο οποίος στις σελ. 581-582 θέτει το θέμα ως πιο κάτω:
"Ο όρος - status quo - είναι εκ πρώτης όψεως σαφώς ατελής, και όπως πρότεινα στην Robbie v. Football Club Ltd, μη δημοσιευθείσα, ημερ. 26.3.79, νομίζω ότι ο πλήρης όρος είναι ΄status quo ante bellum'. Εάν η έκδοση του κλητηρίου εντάλματος αποτελεί το νοητικό ισάξιο της έκρηξης του πολέμου, αυτό θα απαιτούσε όπως το ζήτημα εξετασθεί όταν εκδίδετο το κλητήριο ένταλμα, κάτι το οποίο κάποτε θα ήταν παράξενο ή άδικο. Αν προωθηθεί η μεταφορική έννοια τότε πολύ καλά θα προκύψει ότι το ορθό status quo ante bellum είναι η κατάσταση πραγμάτων η οποία υφίστατο αμέσως πριν από την πράξη που αποτελεί το casus belli, εκτός αν οι εχθροπραξίες καθυστερήσουν τόσο πολύ έτσι που η επίδικη πράξη να καθίσταται μέρος του status quo.»
Έχοντας κατά νου ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο αποφάσισε ότι ικανοποιούνται οι δύο πρώτες προϋποθέσεις, δεν μπορούσε να παραγνωρίσει την ενέργεια της Εφεσείουσας να αλλάξει την κλειδαριά, που κατά τον Εφεσίβλητο συνιστούσε επέμβαση στα δικά του δικαιώματα.
Θεωρούμε ότι για τους σκοπούς εξέτασης της τρίτης προϋπόθεσης, ως προς το ζήτημα της κατοχής και παρά την αναμενόμενη σε τέτοιες περιστάσεις αμφισβήτηση των γεγονότων, εάν το Δικαστήριο έχει αποφασίσει στηριζόμενο στην εκδοχή του αιτητή ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα προς εκδίκαση και ορατή πιθανότητα επιτυχίας, τότε θα πρέπει βάσει του λόγου της Zena Company, να διατηρήσει το δικαίωμα κατοχής στον δικαιούχο βάσει του νόμου ανάλογα με τις περιστάσεις της κάθε υπόθεσης. Εν προκειμένω, για τους σκοπούς της ενδιάμεσης διαδικασίας (και χωρίς να αποφασίζεται εδώ η ουσία της αγωγής), βάσει της εκδοχής του Εφεσίβλητου, ο ίδιος ως ο δικαιούχος του πωλητηρίου εγγράφου (βάσει της συμφωνίας εκχώρησης) είχε το δικαίωμα κατοχής του αμφισβητούμενου χώρου και όχι η Εφεσείουσα, δεδομένης ειδικά και της αμφισβήτησης της εγκυρότητας προηγούμενης χρονολογικά δωρεάς προς την Εφεσείουσα.»
Στη βάση της ενώπιον μου μαρτυρίας, οι πιο πάνω αναφερόμενες επεμβάσεις στην ακίνητη ιδιοκτησία των Εναγόντων επηρεάζουν άμεσα το συνταγματικό δικαίωμα τους να χρησιμοποιήσουν και ή να εκμεταλλευτούν την περιουσία τους με τους τρόπους που οι ίδιοι επιθυμούν. Υφίσταται δε στη βάση των όσων έχουν υποδειχθεί και δη του γεγονότος ότι οι εν λόγω επεμβάσεις συνιστούν εμπόδιο στην ανάπτυξη ή πώληση του επίδικου ακινήτου, ενδεχόμενο δυσμενούς επηρεασμού των συμφερόντων των Αιτητών σε άγνωστο βαθμό, ενόψει των πιο πάνω επεμβάσεων. Δεν μου διαφεύγει το γεγονός ότι οι Ενάγοντες με την απαίτηση τους ζητούν ως θεραπείες και χρηματικές αποζημιώσεις, σημειώνεται όμως ότι η έννοια του δύσκολου ή αδύνατου της πλήρους απονομής της δικαιοσύνης σε μεταγενέστερο στάδιο περιλαμβάνει και άλλα μεταβλητά κριτήρια, εκτός από την ανεπανόρθωτη ζημιά.(Βλ. Κυρίσαββα κ.ά. ν. Κύζη και Zena Company Ltd v. Demenian Catering Ltd (πιο πάνω)).
Καθοδηγούμενη από τις πιο πάνω αρχές και όσα έχουν εκτεθεί πιο πάνω, ειδικότερα στη βάση των ιδιαίτερων περιστατικών της υπό κρίση υπόθεσης κρίνω ότι ικανοποιείται και η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32 και ότι χωρίς την έκδοση του προσωρινού διατάγματος θα είναι δύσκολο και/ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο. Στην κρίση μου, έχω συνυπολογίσει τη διατήρηση του status quo ante πριν την επέμβαση στο επίδικο ακίνητο αλλά και το επιβεβλημένο καθήκον του Δικαστηρίου να μην επιδείξει ανοχή στη διαιώνιση μίας παράνομης κατάστασης πραγμάτων.
Όσον αφορά την ικανοποίηση του ισοζυγίου της ευχέρειας, ενόψει των όσων έχουν ήδη αναλυθεί, είναι σαφές ότι αυτό κλίνει υπέρ των Αιτητών. Έχοντας κατά νου τα όσα αναφέρθηκαν κατά την εξέταση της τρίτης προϋπόθεσης ανωτέρω, κρίνω ότι η έκδοση του αιτούμενου Διατάγματος ενέχει τους λιγότερους κινδύνους αδικίας, εάν ήθελε φανεί στο τέλος της δίκης, ότι η παρούσα απόφαση είναι εσφαλμένη. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, δεν έχει περιληφθεί στην ένσταση του Καθ’ ου η αίτηση σχετικός λόγος ένστασης ότι ως εκ της έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος, ο Καθ’ ου η αίτηση θα υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη, ούτε τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου οτιδήποτε που να συνηγορεί υπέρ μίας τέτοιας κατάληξης. Εν προκειμένω, το ισοζύγιο της ευχέρειας ή ορθότερα των αναγκών της δικαιοσύνης ή ως πιο αρμόζουσα φράση «balance of justice», δεδομένου ότι το Δικαστήριο ασχολείται με τη δικαιοσύνη και όχι με την ευχέρεια των διαδίκων, κλίνει υπέρ των Αιτητών. Δέον να προστεθεί ότι όπως αναφέρεται στο σύγγραμμα Διατάγματα, Ερωτοκρίτου και Αρτέμη, Έκδοση 2016, σελ. 154, η διατήρηση του status quo ante είναι και ένας από τους σημαντικούς παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας σε σχέση με το δίκαιο και εύλογο της έκδοσης του διατάγματος (Βλέπε σχετικά την ΑΝΝΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ν ΓΡΗΓΟΡΗ ΣΠΑΝΟΥ (πιο πάνω)).
Για όλους τους πιο πάνω λόγους καταλήγω ότι η αίτηση θα πρέπει να πετύχει.
Συνεπώς εκδίδεται Διάταγμα ως η παράγραφος 1 της Αίτησης. Όσον αφορά το Διάταγμα που ζητείται με την παράγραφο 2 της Αίτησης θεωρώ ότι καλύπτεται από το εκδοθέν Διάταγμα. Οι Αιτητές θα υπογράψουν προσωπική εγγύηση για το ποσό των €200.000 προς κάλυψη οιωνδήποτε ζημιών οι οποίες ήθελαν προκληθεί στον Καθ' ου η Αίτηση από την έκδοση του Διατάγματος.
Όσον αφορά τα έξοδα της διαδικασίας, αυτά, ως είναι και ο γενικός κανόνας, τα δικαιούται η πλευρά των Αιτητών. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ των Αιτητών. Το ποσό των εξόδων θα καθοριστεί από το Δικαστήριο με συνοπτικό υπολογισμό στη βάση της Κ 39 εδάφιο 7 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών κανονισμών του 2023.
(Υπ.): ………………………….
Μ. Παπαϊωάννου, Π.Ε.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο