ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ                                                             Αρ. Αγωγής: 1011/23

Ενώπιον: Μ.Π. Μιχαήλ. Ε.Δ                                             

Μεταξύ:

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΝ ΛΑΡΝΑΚΑΣ

Ενάγοντες

Και

Χρυστάλλα Θ. Κίζη, Αρ. Ταυτ. [ ], ως διαχειρίστρια της περιουσίας του αποβιώσαντα Θεόδωρου Γ. Κίζη, Αρ. Ταυτ. [ ].

Εναγόμενη

Ημερομηνία: 31/01/25

Εμφανίσεις:--

Για Ενάγοντες/Αιτητές: κ. Κ. Χοίρας για Μαυρομάτης & Χριστοδουλίδου ΔΕΠΕ

Για Εναγόμενη/ Καθ’ής η Αίτηση: Ανδρέας Θ. Μαθηκολώνης & Σια ΔΕΠΕ

 

Απόφαση σε αίτηση για συνοπτική απόφαση ημερομηνίας 10/05/24

 

            I.        Η παρούσα αίτηση:

Με την παρούσα αγωγή, η οποία καταχωρήθηκε στις 10/08/23 με ειδικώς οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα,  αξιώνονται από την Εναγόμενη ως διαχειρίστρια της περιουσίας του αποβιώσαντα Θ. Κίζη, αποχετευτικά τέλη και επιβαρύνσεις ύψους €10,114.80 αναφορικά με τα έτη 2014 - 2020 για έξι διαφορετικά ακίνητα.

 

Η παρούσα αίτηση για συνοπτική απόφαση δυνάμει της Δ.18 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, καταχωρήθηκε στις 10/05/24. Τα γεγονότα που υποστηρίζουν την αίτηση, όπως προκύπτουν από την Ένορκη Δήλωση της κας K. Λεοντίου, λογιστικής Λειτουργού στην υπηρεσία των Εναγόντων, έχουν περιληπτικά ως εξής:

 

Η ομνύουσα βεβαιώνει ότι έχει πλήρη γνώση των γεγονότων και κατέχει όλα τα σχετικά έγγραφα της υπόθεσης και επιβεβαιώνει την αιτία αγωγής αναφέροντας ότι αυτή αφορά ανεξόφλητα τέλη αποχέτευσης με τις σχετικές εκ του Νόμου επιβαρύνσεις, συνολικού ύψους €10.114,80 για την περίοδο 2014-2020, τα οποία σχετίζονται με συγκεκριμένα ακίνητα του αποβιώσαντος στη Λάρνακα. Τα ακίνητα αυτά προσδιορίζονται με τους αριθμούς περιουσίας 001/02-001222, 001/04-000120, 001/04-000392, 001/04-000872, 001/04-000387 και 001/04-000386. Κατατέθηκαν μάλιστα ως Τεκμήριο 1 κατάσταση Λογαριασμού του αποβιώσαντα για την περίοδο 2014 - 2020 και ως Τεκμήριο 2 ιστορικό χρέωσης για κάθε του ακίνητο. Σύμφωνα με την ομνύουσα, το Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λάρνακας ακολούθησε όλες τις νόμιμες διαδικασίες γνωστοποίησης των οφειλών, συμπεριλαμβανομένων δημοσιεύσεων στην Επίσημη Εφημερίδα του Κράτους και σε τρεις ημερήσιες εφημερίδες. Επισυνάπτονται ως Τεκμήριο 3 οι δημοσιεύσεις στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας των γνωστοποιήσεων της επιβολής τελών για τα έτη 2014 - 2020 και ως Τεκμήριο 4 δέσμη εγγράφων με δημοσιεύσεις των ρηθέντων γνωστοποιήσεων σε ημερήσιες εφημερίδες και η αλληλογραφία μέσω της οποίας αποστέλλονταν οι γνωστοποιήσεις για δημοσίευση.

 

Όπως επίσης αναφέρει, στις 25/11/2021 απεστάλη επιστολή προς τον αποβιώσαντα Θεόδωρο Γ. Κίζη για την εξόφληση του οφειλόμενου ποσού, αντίγραφο της οποίας επισυνάπτεται ως Τεκμήριο 5.

 

Τέλος η κα Λεοντίου αναφέρει ότι εξ’ όσων πιστεύει η Εναγόμενη δεν έχει καμία απολύτως υπεράσπιση στην αγωγή.

 

          II.        Η Ένσταση.

Η πλευρά της Καθ’ής η Αίτηση καταχώρησε ειδοποίηση ένστασης, εγείροντας συνολικά 20 Λόγους Ένστασης. Οι Λόγοι Ένστασης επί της ουσίας σχετίζονται  με την έλλειψη των προκαταρκτικών προϋποθέσεων για έκδοση της συνοπτικής απόφασης με προεξάρχον ζήτημα να αναδεικνύεται αυτό της Ένορκης Δήλωσης που υποστηρίζει την Αίτηση, για την οποία εισηγούνται ότι είναι μη επαρκής, παράτυπη και μη ικανή να υποστηρίξει το αίτημα των Εναγόντων/Αιτητών ( Λόγοι Ένστασης  1 - 5, 7 -9, 11, 12, 14, 15, 16, 18 ). Στην ύπαρξη υπεράσπισης από πλευράς Εναγόμενης (Λόγοι Ένστασης 6, 10, 13, 17, 20) και στο γεγονός ότι οι Ενάγοντες αποτελούν ανύπαρκτο πρόσωπο, αφού έπαψαν να υπάρχουν  μετά την κατάργηση του περί Αποχετευτικών Συστημάτων Νόμου 1/1971 και τη θέση σε ισχύ του περί Επαρχιακών Οργανισμών Αυτοδιοίκησης Νόμου 37(Ι)/2022 (Λόγος Ένστασης 19). 

Η Ένσταση συνοδεύεται από την Ένορκη Δήλωση της κας Χρυστάλλας Θ. Κίζη. Μέσω της Ένορκης Δήλωσης η κα Κίζη αναπτύσσει τους λόγους ένστασης, προβάλλει την κατ’ ισχυρισμό υπεράσπιση της και επικεντρώνεται στην κατά τη γνώμη της ανεπάρκεια της παρούσας αίτησης αλλά και της ένορκης δήλωσης της κας Λεοντίου που την υποστηρίζει. 

Αναφορικά με την υπεράσπισή της, η κα Κίζη προβάλλει τρεις διαφορετικές βάσεις, (βλέπε παράγραφο 4, 26, 35 και 36 Ένορκης Δήλωσης). Πρώτον, αμφισβητεί τη νομική υπόσταση των Εναγόντων-Αιτητών και την εξουσία τους να διεκδικούν το ποσό των €10.114,80. Δεύτερον, διατείνεται ότι ουδέποτε έλαβε οποιαδήποτε επίσημη ειδοποίηση ή γνωστοποίηση αναφορικά με τα τέλη και τις επιβαρύνσεις κατά την περίοδο 2014-2020, είτε μέσω συμβατικού είτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Τρίτον, θέτει υπό αμφισβήτηση την εγκυρότητα των προσκομιζόμενων καταστάσεων λογαριασμών, επισημαίνοντας την απουσία υπογραφών από αρμόδιους λειτουργούς και των απαιτούμενων σφραγίδων και πιστοποιητικών. Κρίνω σκόπιμο να παραθέσω αυτούσια την παράγραφο 4 της Ένορκης της Δήλωσης (το περιεχόμενο της οποίας επαναλαμβάνεται στην παράγραφο 26) και αποτελεί την ουσία της υπεράσπισης της Εναγομένης:

“Εξ’ όσων κάλλιον γνωρίζω και πιστεύω και όπως με πληροφορεί και ο Δικηγόρος μου, έχω πολύ καλές και γνήσιες υπερασπίσεις στην παρούσα αγωγή οι οποίες σκιαγραφούνται στους λόγους ένστασης μου και συνοπτικά μεταξύ άλλων είναι ότι οι Ενάγοντες - Αιτητές δεν υφίστανται πλέον ως νομικό πρόσωπο και νομική οντότητα και δεν είναι το αρμόδιο πρόσωπο και φορέας και υπηρεσία και δεν έχουν πλέον τέτοια εξουσία δυνάμει οποιουδήποτε Νόμου, μεταξύ άλλων δια την διεκδίκηση του κατ’ ισχυρισμού ποσού με την παρούσα διαδικασία. Επιπλέον οι Ενάγοντες ουδέποτε ενημέρωσαν και ουδέποτε απέστειλαν και ουδέποτε γνωστοποίησαν κατά τον επίδικο χρόνο τα κατ’ ισχυρισμό τέλη και δικαιώματα και επιβαρύνσεις προς τον αποβιώσαντα Θεόδωρο Κίζη, είτε μέσω ταχυδρομείου είτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου όπως προνοούν οι προϋποθέσεις του Νόμου, καθώς επίσης ουδέποτε είχε λάβει κατά τον επίδικο χρόνο ο αποβιώσαντας οποιεσδήποτε επιστολές από τους Ενάγοντες. Περαιτέρω δε είναι η υπεράσπιση μου ότι οι κατ’ ισχυρισμό καταστάσεις λογαριασμών δεν προσυπογράφονται από κανένα λειτουργό και ούτε και συνοδεύονται από σφραγίδα των Εναγόντων - Αιτητών και από σχετικά πιστοποιητικά ως απαιτούνται από τον Νόμο.”

Η μεγαλύτερη έκταση της Ένορκης δήλωσης της Εναγόμενης επικεντρώνεται στις ανεπάρκειες τόσο της ένορκης δήλωσης της κας Λεοντίου όσο και της ίδιας της αίτησης. Εν ολίγοις, υποστηρίζει ότι η ένορκη δήλωση της κας Λεοντίου πάσχει καθώς αυτή στερείται προσωπικής γνώσης των γεγονότων, δεν αποκαλύπτει τις πηγές πληροφόρησής της ενώ επίσης χαρακτηρίζεται από γενικότητα και αοριστία. Παράλληλα, η αίτηση κατά τη θέση της είναι νομικά αβάσιμη και παράτυπη, μη συμμορφούμενη με τις απαιτήσεις της Δ.18 για την έκδοση συνοπτικής απόφασης. Επίσης, υποστηρίζει ότι η διαδικασία που ακολουθήθηκε είναι καταχρηστική και παραβιάζει το θεμελιώδες δικαίωμά της για δίκαιη δίκη, καθώς επιχειρεί να την στερήσει από τη δυνατότητα να παρουσιάσει την υπεράσπισή της. Με βάση τα παραπάνω, η Εναγόμενη ζητά την απόρριψη της αίτησης, επισημαίνοντας τον κίνδυνο να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη σε περίπτωση έγκρισής της,

 

         III.         Νομική Πτυχή:

 

Σύμφωνα με το λεκτικό της Δ.18, θ.1(α) των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας η αίτηση για συνοπτική πρέπει να πληροί τις εξής προκαταρκτικές προϋποθέσεις:

(α) Το κλητήριο πρέπει να είναι ειδικώς οπισθογραφημένο σε Δ.2, Κ.6.

(β) Ο εναγόμενος να έχει καταχωρήσει εμφάνιση στην αγωγή.

(γ) Η ένορκη δήλωση για υποστήριξη της αίτησης για συνοπτική απόφαση πρέπει να συμμορφώνεται προς ορισμένα κριτήρια όπως π.χ. να γίνεται από πρόσωπο που να μπορεί να ορκιστεί θετικά για τα γεγονότα της υπόθεσης και τη βάση της αγωγής και περαιτέρω να δηλώνει ρητά ότι απ' ότι πιστεύει δεν υπάρχει υπεράσπιση στην αγωγή. 

 

Εφόσον πληρούνται οι πιο πάνω προκαταρκτικές προϋποθέσεις το βάρος μετατίθεται στoν Εναγόμενο, ο οποίος θα πρέπει να ικανοποιήσει το δικαστήριο ότι έχει καλόπιστη υπεράσπιση στην αγωγή, η οποία αρκεί να μπορεί να περιγραφεί ως κάτι περισσότερο από σκιώδης αλλά λιγότερο από πιθανή.  Λαζάρου κ.α ν. Γιάννη Π. Μακεδόνα (1999) 1 Α.Α.Δ. 817.

 

Στην υπόθεση Τrans Middle East (T.M.E.T) Limited v. Abdul Aziz Tlais (1991) 1 ΑΑΔ 239 αναφέρθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο το εξής:

 

«Η βασική αρχή είναι ότι συνοπτική απόφαση πρέπει να εκδίδεται μόνο όπου είναι αναμφίβολο ότι ο εναγόμενος δεν έχει υπεράσπιση στην αγωγή. Όπου όμως δίδει στην ένορκη του δήλωση αρκετές λεπτομέρειες που να δείχνουν την ύπαρξη καλόπιστης υπεράσπισης ή να εγείρουν θέμα σε απάντηση της απαιτήσεως που θα πρέπει να εκδικάζεται, ή όπου ικανοποιεί το Δικαστήριο ότι έχει καλή και ουσιαστική υπεράσπιση ή αποκαλύπτει τέτοια γεγονότα που μπορούν να κριθούν ως αρκετά για να του δώσουν το δικαίωμα να προβάλει την υπεράσπιση του, τότε πρέπει να δίδεται τέτοιο δικαίωμα για υπεράσπιση.»

 

        IV.        Υπαγωγή των Νομικών Αρχών στην παρούσα Αίτηση:

Στην παρούσα περίπτωση δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δύο πρώτες προκαταρκτικές προϋποθέσεις που τίθενται στη Δ.18 πληρούνται πλήρως. Δηλαδή, οι Ενάγοντες καταχώρησαν την αγωγή με ειδικώς οπισθογραφημένο κλητήριο στις 10/08/2023. Η Εναγόμενη ακολούθως καταχώρησε σημείωμα εμφάνισης στις 17/10/2023.

Η επάρκεια της Ένορκης Δήλωσης που υποστηρίζει την αίτηση, αμφισβητείται έντονα από πλευράς Εναγομένης/Καθ’ής η Αίτηση. Σχετικά παρατηρώ τα εξής:

Η Ένορκη Δήλωση γίνεται από την κα Λεοντίου, η οποία ως αναφέρει είναι λογιστική λειτουργός στην υπηρεσία των Εναγόντων. Όπως αναφέρει κατέχει όλα τα σχετικά έγγραφα της υπόθεσης, τα οποία μάλιστα επισυνάπτει ως τεκμήρια 1 - 5. Ενόψει της φύσης της παρούσας υπόθεσης και ιδιαίτερα του γεγονότος ότι η αξίωση των Εναγόντων αφορά σε απλήρωτα αποχετευτικά τέλη,  θεωρώ ότι η κατοχή των σχετικών διοικητικών εγγράφων από την ομνύουσα, στο πλαίσιο των καθηκόντων της, την καθιστά ικανή να δώσει θετική μαρτυρία αναφορικά με τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης. Εξάλλου, ως η ίδια η ομνύουσα αναφέρει, γνωρίζει όλα τα γεγονότα της υπόθεσης και έχει θετική γνώση αυτών (βλέπε παράγραφο 1 Ένορκης Δήλωσης). Η ομνύουσα όχι μόνο επιβεβαιώνει την αιτία αγωγής ( βλέπε παράγραφο 4 Ένορκης Δήλωσης) η οποία αφορά απλήρωτα αποχετευτικά τέλη, αλλά έτι περαιτέρω, προσκομίζει  επίσης ως Τεκμήριο 3 τις δημοσιεύσεις στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας των γνωστοποιήσεων των Αποχετευτικών Τελών του ΣΑΛ για τα έτη 2014 - 2020 ( ΚΔΠ 259/14, ΚΔΠ 169/2015, ΚΔΠ 157/2016, ΚΔΠ 171/2017, ΚΔΠ 140/18, ΚΔΠ 166/2019, ΚΔΠ 404/20). Οι Δημοσιεύσεις των εν λόγω Γνωστοποιήσεων στην Επίσημη Εφημερίδα είναι, όπως δέχεται η Νομολογία, καθοριστικής σημασίας, για τη επέλευση έννομων αποτελεσμάτων στους φορολογούμενους αποδέκτες τους, χωρίς την ανάγκη περαιτέρω ειδοποίησης.  (βλέπε σχετικά Lordos Hotel (Holdings) Ltd κ.ά. v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Παραλιμνίου κ.ά. (2004) 3 Α.Α.Δ. 188, Κanika Hotels κ.ά. ν. Συμβ. Αποχ. Λ/σού-Αμα/ντας (1996) 3 Α.Α.Δ. 169).   Δηλώνεται επίσης ρητώς η πεποίθηση της ότι η Εναγόμενη δεν έχει υπεράσπιση στην παρούσα αγωγή ( βλέπε παράγραφο 11 Ένορκης Δήλωσης). 

Ενόψει των πιο πάνω, κρίνω ότι πληρούνται στην προκειμένη περίπτωση οι προκαταρκτικές προϋποθέσεις που θέτουν οι Θεσμοί και η Νομολογία.

Συνεπώς προχωρώ να εξετάσω κατά πόσο η Εναγόμενη αποκαλύπτει καλόπιστη υπεράσπιση. Έχει επιβεβαιωθεί σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ότι για να αποσείσει ο Εναγόμενος το βάρος ότι έχει καλόπιστη υπεράσπιση, στο πλαίσιο αίτησης για συνοπτική απόφαση, χρειάζεται να παράσχει λεπτομέρειες αυτής της υπεράσπισης σε λογική έκταση (βλέπε ενδεικτικά Caterchef NV Ltd ν. PCP Electronics Ltd (1999) 1 ΑΑΔ 1912, BRAINVIBES LTD κ.α. ν. ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΤΔ, Πολιτική Έφεση Αρ. 504/2012, 17/5/2018, ECLI:CY:AD:2018:A235, ΧΑΡΑΚΗΣ ν. ΒΡΥΩΝΗ, Πολιτική Έφεση Αρ. Ε28/2017, 24/10/2018, ECLI:CY:AD:2018:A461 ).

Έχω μελετήσει με προσοχή τόσο την Ένορκη Δήλωση που υποστηρίζει την Ένσταση της Εναγομένης όσο και την Γραπτή Αγόρευση των δικηγόρων της. Προχωρώ να εξετάσω, ένα προς ένα τους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς που προβάλλει προκειμένου να διαπιστώσω αν έστω και ένας εξ’ αυτών συνιστά καλόπιστη υπεράσπιση.

1.  Αρχικά, πρέπει να σημειωθεί ότι μέσω της Γραπτής Αγόρευσης των Δικηγόρων της Εναγομένης προβάλλεται ο πιο κάτω ισχυρισμός, εν είδει υπεράσπισης, ο οποίος όμως δεν υποστηρίζεται από την Ένορκη Δήλωση της Εναγομένης. Συγκεκριμένα αναφέρεται το εξής:

“... καμία κατασκευή και ή λειτουργία του κατ’ ισχυριζόμενου αποχετευτικού συστήματος λυμάτων δεν υπάρχει και ή δεν έχει δημιουργηθεί και ή δεν έχει κατασκευασθεί και ή δεν έχει λειτουργήσει, με αποτέλεσμα η Εναγόμενη να μην έχει εξυπηρετηθεί και να μην έχει επωφεληθεί από το κατ’ισχυρισμό σύστημα αποχετεύσεων λυμάτων”.

Ως προς το σημείο αυτό επισημαίνεται βεβαίως ότι δεν επιτρέπεται η προσκόμιση μαρτυρίας μέσω των γραπτών αγορεύσεων των Δικηγόρων (βλέπε Selmani Mwinyi Hamisi και Άλλος ν. Δημοκρατίας (2015) 2 ΑΑΔ 411). Σε κάθε περίπτωση, ο πιο πάνω ισχυρισμός είναι και επί της ουσίας του ανεδαφικός, καθότι έχει κριθεί Νομολογιακά ότι τα αποχετευτικά τέλη  είναι φορολογικής φύσης και όχι ανταποδοτικά ( βλέπε σχετικά Lordos Hotel (Holdings) Ltd κ.ά. v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Παραλιμνίου κ.ά. (2004) 3 Α.Α.Δ. 188).

2.    Περαιτέρω, η Εναγόμενη αμφισβητεί ότι ενημερώθηκε ο αποβιώσας Θ. Κίζη αναφορικά με τα κατ’ ισχυρισμό τέλη, είτε μέσω ταχυδρομείου είτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Οι συγκεκριμένες θέσεις της Εναγομένης δεν συνιστούν καμία υπεράσπιση. Οι γνωστοποιήσεις των τελών δημοσιεύτηκαν τόσο στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ( τεκμήριο 3)  όσο και σε τρεις ημερήσιες εφημερίδες ( τεκμήριο 4). Οι δημοσιεύσεις των γνωστοποιήσεων στην επίσημη εφημερίδα της Δημοκρατίας, συνιστούν εκτελεστή διοικητική πράξη, η οποία παράγει, από την ημερομηνία δημοσίευσης της, έννομα αποτελέσματα στους φορολογούμενους αποδέκτες της (βλέπε σχετικά Lordos Hotel (Holdings) Ltd κ.ά. v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Παραλιμνίου κ.ά. (2004) 3 Α.Α.Δ. 188). Δεν υπήρχε καμία εκ του Νόμου  υποχρέωση για αποστολή από τους Ενάγοντες της οποιασδήποτε άλλης επιστολής είτε ταχυδρομικώς είτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. 

3.  Η Εναγόμενη εγείρει επίσης ζήτημα αναφορικά με το ότι οι κατατεθειμένες καταστάσεις λογαριασμού δεν προσυπογράφονται από αρμόδιο λειτουργό και δεν φέρουν σφραγίδα των Εναγόντων. Επισημαίνεται, όμως, ότι η Εναγόμενη, που είχε το βάρος να καταδείξει την ύπαρξη υπεράσπισης δεν αμφισβητεί ως λανθασμένο τον οποιοδήποτε υπολογισμό ή την οποιαδήποτε καταχώρηση επί του κατατεθειμένου λογαριασμού (τεκμήριο 1). Συνεπώς, δεν θεωρώ ότι συνιστά  καλόπιστη υπεράσπιση αποκλειστικά και μόνο το γεγονός ότι οι καταστάσεις λογαριασμού, δεν φέρουν υπογραφή λειτουργού ή σφραγίδα των Εναγόντων.

4.    Τέλος, ως προς το ζήτημα της κατ’ ισχυρισμό ανυπαρξίας του Νομικού Προσώπου των Εναγόντων, σημειώνω τα εξής: Ο Ενάγων αποτελεί Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, το οποίο συστάθηκε και λειτουργούσε στη βάση του περί Αποχετευτικών Συστημάτων Νόμου 1/1971 (βλέπε συγκεκριμένα άρθρο 6 Ν.1/1971). Ο Νόμος 1/71 καταργήθηκε από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του περί Επαρχιακών Οργανισμών Αυτοδιοίκησης Νόμο 37(Ι)/2022 (βλέπε άρθρο 101(1)(β) Ν. 37(Ι)/2022). Αυτό ουσιαστικά αποτελεί και το έρεισμα της Εναγομένης που ισχυρίζεται ότι ο Ενάγοντας έπαψε να υφίσταται.  Η ημερομηνία έναρξης της ισχύος του Ν. 37(Ι)/2022 ορίστηκε η 01/07/2024, με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου ημερομηνίας 26/06/24[1]. Η εν λόγω απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου που λήφθηκε στη βάση του άρθρου 103(1) του Ν. 37(Ι).2022, και καθορίζει την έναρξη της ισχύος της ρηθείσας Νομοθεσίας αποτελεί δικαστική γνώση ( βλέπε άρθρο 7 Κεφ. 1).

Παρά το γεγονός ότι ο Νόμος 37(Ι)/22 καταργεί τον Ν. 1/71, εισάγει παράλληλα ρητή επιφύλαξη για τις εκκρεμούσες Δικαστικές Διαδικασίες που ξεκίνησαν από Συμβούλια Αποχετεύσεων, όπως συμβαίνει στην παρούσα περίπτωση. Οι εν λόγω Δικαστικές διαδικασίες, εν ολίγοις, συνεχίζουν ως εάν ο Ν. 37(Ι)/22 δεν είχε θεσπιστεί. Παραπέμπω σχετικά στο άρθρο 101(2) (στ) του Ν. 37(Ι)/22 το οποίο αναφέρει το εξής:

(2) Παρά την κατάργηση των αναφερόμενων στο εδάφιο (1) Νόμων-

(στ) οποιαδήποτε δικαστική διαδικασία ή βάση αγωγής η οποία εκκρεμεί μεταξύ των Συμβουλίων Υδατοπρομήθειας, των Συμβουλίων Αποχετεύσεων και των Συμβουλίων Εκμετάλλευσης Χώρων Διάθεσης ή Αξιοποίησης Οικιακών Αποβλήτων και των υπαλλήλων, εργατών ή οποιουδήποτε άλλου σε σχέση με τις μεταβιβαζόμενες αυτών αρμοδιότητες και λειτουργίες συνεχίζεται ή ασκείται ως εάν ο παρών Νόμος δεν είχε θεσπισθεί.

Ενόψει λοιπόν των ανωτέρω είναι χωρίς έρεισμα η εισήγηση της Εναγόμενης ότι επηρεάζεται καθ΄ οιονδήποτε τρόπο η παρούσα διαδικασία, εξαιτίας της έναρξης ισχύος του Ν. 37(Ι)/22.

 

          V.        Κατάληξη

Υπό το φως των πιο πάνω κρίνω ότι η Εναγόμενη απέτυχε να δείξει ότι έχει καλόπιστη υπεράσπιση στην παρούσα αγωγή. Επομένως, η παρούσα αίτηση επιτυγχάνει και ως εκ τούτου εκδίδεται συνοπτική απόφαση ως η παράγραφος 9i και 9ii της Έκθεσης Απαίτησης, πλέον έξοδα ως υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο                                                                     

  

 (Υπ.) ......................................

Μ. Π. Μιχαήλ Ε.Δ

Πιστόν αντίγραφο

Πρωτοκολλητής