ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Λ. Πασχαλίδης, Α.Ε.Δ.

Αρ. Αγωγής: 771/22 (ι)

Μεταξύ:

ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΡΑΚΟΣ

Ενάγοντας

ΚΑΙ

1.    ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΟΡΠΑΣ

2.    ΣΩΤΗΡΗΣ ΖΟΡΠΑΣ

     Εναγόμενοι

--------------

(Αίτηση εναγομένων ημερ. 24/05/23 για παραμερισμό απόφασης που εκδόθηκε ερήμην εναντίον τους στις 17/11/22)

 

Ημερομηνία: 31 Μαρτίου 2025

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:

Για Ενάγοντα – καθ’ ου η αίτηση: κα Κ. Ορφανίδου για ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΔΕΠΕ

Για Εναγόμενους - αιτητές: κ. Α Χατζησέργης για Α. Χατζησέργη ΔΕΠΕ 

 

ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Το δικονομικό και δικογραφικό ιστορικό που περιβάλλει την παρούσα αίτηση έχει συνοψιστεί στα πλαίσια της ενδιάμεσης απόφασης που εκδόθηκε από το παρόν Δικαστήριο στις 10/12/24. Παραθέτω αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα από την εν λόγω απόφαση:

«Με την πιο πάνω αγωγή που καταχώρισε στις 05/07/22 με ειδικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα, ο εξ Ελλάδος ενάγοντας αξίωνε εναντίον των εναγομένων, οι οποίοι είναι αδέλφια, διατάγματα και αποζημιώσεις σε σχέση με ακίνητο του στην Αθηαίνου το οποίο ισχυριζόταν ότι οι τελευταίοι παράνομα και/ή χωρίς την συγκατάθεση του κατείχαν και/ή επενέβαιναν σε αυτό.

Ήταν ειδικότερα η δικογραφημένη εκδοχή του ενάγοντα, την οποία σε κατοπινό στάδιο ο τελευταίος προώθησε και ενόρκως, ότι αυτός περί το 2016 είχε παραχωρήσει το επίδικο ακίνητο του στον εναγόμενο 2 προκειμένου ο τελευταίος να φυλάξει εκεί τα αιγοπρόβατα του για περιορισμένο χρονικό διάστημα, ήτοι μέχρις ότου καταφέρει να εξασφαλίσει τα δικά του υποστατικά για τα ζώα του. Ο εναγόμενος 2 όμως, και όπως στην πορεία διαφάνηκε και ο εναγόμενος 1, παρέβηκαν τον σκοπό για τον οποίο είχε παραχωρηθεί το επίδικο ακίνητο, το οποίο οικειοποιήθηκαν προβαίνοντας παράνομα και χωρίς τη συγκατάθεση του ενάγοντα σε εκρίζωση δέντρων που βρίσκονταν εκεί καθώς και σε επέκταση και ανοικοδόμηση περίφραξης από μπετόν και άλλα δομικά υλικά. Για το λόγο αυτό ο ενάγοντας επανειλημμένα ζήτησε γραπτώς από τους εναγόμενους όπως εγκαταλείψουν το ακίνητο και όπως του παραδώσουν κενή και ελεύθερη την κατοχή του όμως αυτοί δεν ανταποκρίθηκαν θετικά. Ως εκ τούτου ο ενάγοντας θεωρεί ότι οι εναγόμενοι κατείχαν και χρησιμοποιούσαν το ακίνητο του παράνομα προκαλώντας του έτσι συνεχώς ζημιά, εξ’ ου και αναγκάστηκε να καταχωρήσει την πιο πάνω αγωγή.

Στις 04/08/22 και στις 12/10/22 αντίστοιχα, ο ενάγοντας καταχώρισε αιτήσεις για έκδοση απόφασης εναντίον των εναγομένων 2 και 1 λόγω παράλειψης των τελευταίων να καταχωρίσουν εμφάνιση στην αγωγή. Ήταν δε η θέση του, για την οποία παρέπεμψε σε σχετικές Ε/Δ που καταχωρήθηκαν στο φάκελο της υπόθεσης, ότι στον εναγόμενο 2 η αγωγή είχε επιδοθεί στις 21/07/22 ενώ στον εναγόμενο 1 στις 12/10/22. Οι αιτήσεις αυτές του ενάγοντα ορίστηκαν εν τέλει για απόδειξη την ίδια μέρα, δηλαδή στις 17/11/22, και κατ’ εκείνη την ημερομηνία το Δικαστήριο (υπό άλλη σύνθεση) έκρινε ότι δικαιολογείτο η έκδοση απόφασης εναντίον αμφότερων των εναγομένων ως η απαίτηση.  Διατάχθηκαν λοιπόν οι εναγόμενοι αφ’ ενός όπως εντός 10 ημερών άρουν την παράνομη επέμβαση και παραδώσουν στον ενάγοντα ελευθέρα και κενή κατοχή του επίδικου ακινήτου και αφ’ ετέρου όπως καταβάλουν στον τελευταίο συγκεκριμένου ύψους αποζημιώσεις για όλο το χρονικό διάστημα που διήρκησε και που πιθανό να διαρκέσει η παράνομη επέμβαση.

Σύμφωνα με τις Ε/Δ ιδιώτη επιδότη που καταχωρήθηκαν στο φάκελο της υπόθεσης σε κατοπινό στάδιο, η πιο πάνω απόφαση της 17/11/22 επιδόθηκε προσωπικά στον εναγόμενο 1 στις 13/12/2 και στον εναγόμενο 2 στις 12/12/22. Οι τελευταίοι, δεκαπέντε περίπου μέρες αργότερα, δηλαδή στις 27/12/22, καταχώρισαν στο φάκελο της υπόθεσης σημείωμα εμφάνισης μέσω δικηγόρου.

Σημειώνω εδώ ότι προς εκτέλεση της απόφασης της 17/11/22 η πλευρά του ενάγοντα αιτήθηκε και εξασφάλισε στις 22/03/23 την έκδοση εντάλματος κατάσχεσης κινητών (Writ of movables) εναντίον της περιουσίας των εναγομένων.  

Στις 24/05/23, δηλαδή έξι περίπου μήνες μετά την έκδοση της απόφασης της 17/11/22 και πέντε μήνες μετά την καταχώριση σημειώματος εμφάνισης από τους εναγόμενους, οι τελευταίοι καταχώρισαν μία αίτηση δια κλήσεως με την οποία ζητούν τον παραμερισμό της απόφασης που εκδόθηκε στην απουσία τους στις 17/11/22 και μία μονομερή αίτηση με την οποία ζητούσαν την προσωρινή αναστολή εκτέλεσης του εντάλματος κινητών που είχε εκδώσει η πλευρά του ενάγοντα στις 21/03/23. Σημειώνω εδώ ότι αν και αρχικά είχε εγκριθεί το αίτημα των εναγομένων για έκδοση προσωρινού διατάγματος αναστολής εκτέλεσης, η διαδικασία εκείνη, κατόπιν διαφόρων σχετικών δηλώσεων που έγιναν από αμφότερους τους διαδίκους σε κατοπινό στάδιο αποσύρθηκε προκειμένου να δικαστεί η αίτηση παραμερισμού της 24/05/23.

Όσον αφορά λοιπόν την αίτηση παραμερισμού των εναγομένων, η θέση των τελευταίων, η οποία προβάλλεται μέσω ένορκης δήλωσης του εναγόμενου 2, είναι ότι ένεκα της αδελφικής σχέσης που ο εναγόμενος 2 είχε με τον ενάγοντα συμφωνήθηκε το 2018 όπως ο τελευταίος παραχωρήσει στον εναγόμενο 1 μέρος του επίδικου ακινήτου αμισθί και για αόριστο χρόνο προκειμένου να ανεγερθεί κτηνοτροφική μονάδα στην οποία θα εμπλέκονταν αμφότεροι οι εναγόμενοι. Οι τελευταίοι ακολούθως όντως ανήγειραν την προτιθέμενη μονάδα, την οποία μέχρι σήμερα διαχειρίζονται από κοινού και στην οποία βρίσκονται περί τα 500 αιγοπρόβατα. Σε κάποιο στάδιο όμως και ενόσω η μονάδα λειτουργούσε κανονικά και χωρίς προβλήματα κάποιο θέμα προέκυψε μεταξύ του εναγόμενου 1 και ενός εξαδέλφου του ενάγοντα και λόγω αυτού του θέματος ο τελευταίος αποφάσισε όπως εκδιώξει τους εναγόμενους από το ακίνητο. Ακολούθησε λοιπόν η αποστολή ειδοποιήσεων από πλευράς ενάγοντα με τις οποίες αυτός απαιτούσε όπως του επιστραφεί το ακίνητο και στα πλαίσια της αλληλογραφίας που ανταλλάχτηκε οι εναγόμενοι αποκόμισαν την εντύπωση ότι πρόθεση του ενάγοντα δεν ήταν να εκδιώξει τον εναγόμενο 1 από το ακίνητο αλλά μόνο τον εναγόμενο 2. Την πρόθεση αυτή μάλιστα, ισχυρίζεται ο εναγόμενος 2, η πλευρά των εναγομένων την επιβεβαίωσε και μετά που τους επιδόθηκε η αγωγή μέσω των αντίστοιχων συζύγων τους, αν και οι τελευταίες δεν τους είχαν ενημερώσει έγκαιρα για την παραλαβή της αγωγής. Προσπάθησαν λοιπόν οι εναγόμενοι και οι δικηγόροι που διόρισαν να συζητήσουν την υπόθεση με τους δικηγόρους του ενάγοντα προκειμένου να καταλήξουν σε μια εξώδικη διευθέτηση όμως «…ενώ συνέχιζαν οι προσπάθειες αυτές με σκοπό τη διευθέτηση μεταξύ τους, όπως ο ίδιος ο ενάγοντας είχε υποσχεθεί στον εναγόμενο αρ.1, αδελφό μου…και ενώ του είχε ζητήσει να μην αναμείξει δικηγόρο στην υπόθεση αυτή μέχρις ότου βρεθεί λύση μεταξύ τους, φαίνεται εκ των πραγμάτων και όπως απεδείχθη εκ των υστέρων, ο ενάγοντας…ενώ γνώριζε ότι είχαμε πολύ καλή υπεράσπιση στην υπόθεση αυτή και ότι γίνονταν προσπάθειες διευθέτησης, προχώρησε και ζήτησε την έκδοση απόφασης εναντίον μας, ερήμην μας…» οπόταν και εκδόθηκε η απόφαση της 17/11/22 και αργότερα το ένταλμα κινητών της 21/3/23.

Επειδή λοιπόν, προχωρεί ο εναγόμενος 2, δεν υπάρχει πλέον καμία συνεννόηση μεταξύ των δυο πλευρών και εκ των πραγμάτων καθίσταται πλέον επάναγκες να παρουσιάσουν οι εναγόμενοι την υπόθεση τους, οι τελευταίοι καταχώρισαν στις 24/05/23 την αίτηση παραμερισμού ώστε να παραμερίσουν την απόφαση της 17/11/22 και να μπορέσουν να προβάλουν την υπεράσπιση τους η οποία εν συντομία συνίσταται στα ακόλουθα.

Στην πραγματικότητα δεν ήταν ολόκληρο το ακίνητο του ενάγοντα που παραχωρήθηκε στον εναγόμενο 1 αλλά μόνο ένα μικρό μέρος αυτού, ήτοι 3000τ.μ. από 29.500τ.μ.. Συνεπώς, ουδόλως δικαιολογείτο η απαίτηση για ανάκτηση ολόκληρου του ακινήτου ή για αποζημιώσεις στη βάση της συνολικής του αξίας. Αντιθέτως, σύμφωνα με εκτίμηση που έχουν εξασφαλίσει οι εναγόμενοι, η ενοικιαστική αξία του μέρους του ακινήτου του ενάγοντα που αυτοί κατέχουν ανέρχεται στα €40 μηνιαίως και όχι στα ποσά που απαίτησε και έλαβε ο ενάγοντας και δη χωρίς οποιαδήποτε τεκμηρίωση ή επαρκή αιτιολογία. Επιπρόσθετα όμως αυτών, το γεγονός ότι ο ενάγοντας γνώριζε εξ’ αρχής ότι στο ακίνητο που παραχωρείτο για αόριστο χρόνο οι εναγόμενοι θα ανήγειραν την κτηνοτροφική μονάδα που αυτοί εν τέλει ανήγειραν, ήταν εντελώς παράνομο, αυθαίρετο και αδικαιολόγητο για εκείνον να ζητήσει και να πετύχει την έξωση τους. Γι’ αυτούς τους λόγους λοιπόν οι εναγόμενοι θεωρούν ότι θα πρέπει να παραμεριστεί η απόφαση της 17/11/24 και να τους επιτραπεί να προβάλουν την υπεράσπιση τους.

Στην αντιπέρα όχθη η πλευρά του ενάγοντα καταχώρισε ένσταση στην αίτηση παραμερισμού προβάλλοντας συνολικά 11 λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί. Οι λόγοι αυτοί της ένστασης περιστρέφονται γύρω από τα γεγονότα της υπόθεσης αλλά και από τις νομικές αρχές που διέπουν αιτήσεις αυτής της φύσης.

Εν συντομία, με την ένσταση και την υποστηρικτική Ε/Δ που γίνεται από μία εκ των δικηγόρων του ενάγοντα λόγω του ότι ο τελευταίος είναι κάτοικος Ελλάδος,  επαναλαμβάνονται αφ’ ενός οι ισχυρισμοί που πρόβαλε ο τελευταίος με την Ε/Α του αλλά και με την Ε/Δ που έκαμε προς απόδειξη της υπόθεσης του στα πλαίσια των αιτήσεων που είχε καταχωρήσει για απόφαση, και απορρίπτονται αφ’ ετέρου οι ισχυρισμοί των εναγομένων περί καλόπιστων προσπαθειών διευθέτησης της υπόθεσης είτε πριν είτε μετά την καταχώρηση της αγωγής. Αντιθέτως, προβάλλει η πλευρά του ενάγοντα, η αδικαιολόγητη καθυστέρηση που περιβάλλει τις ενέργειες των εναγομένων καταδεικνύει ότι αυτοί καμία υπεράσπιση δεν έχουν καθώς και ότι στην ουσία προβαίνουν σε κατάχρηση των δικαστικών διαδικασιών προκειμένου να εμποδίσουν τον ενάγοντα από του να ασκήσει τα νόμιμα και συνταγματικά του δικαιώματα αλλά και για να ξεφύγουν των υποχρεώσεων τους, τις οποίες, με γνώμονα τις παραδοχές τους, φαίνεται αναγνωρίζουν ότι έχουν απέναντι του.»

Σημειώνω εδώ ότι με την προαναφερόμενη απόφαση της 10/12/24 είχε επιτραπεί στους εναγόμενους να καταχωρίσουν συμπληρωματική Ε/Δ σε σχέση με συγκεκριμένα θέματα. Συμμορφούμενοι λοιπόν με τις εν λόγω οδηγίες του Δικαστηρίου, οι εναγόμενοι καταχώρισαν συμπληρωματική Ε/Δ του εναγόμενου 2 με την οποία ισχυρίστηκαν:

Α. Ότι «…είχαμε κάθε δικαίωμα να δημιουργήσουμε Κτηνοτροφική μονάδα και προς τούτο δε, παραχωρήθηκε σ’ εμάς, κωδικός αριθμός CYS420281,από το Κτηνιατρείο…», ότι «…πράγματι ξερίζωσα τέσσερα χαρουπόδεντρα, αλλά σε καμία περίπτωση αυθαίρετα. Προς τούτο δε, εγώ έλαβα και τη συγκατάθεση του αντιπροσώπου του ενάγοντα…που τυγχάνει να είναι και ο Κοινοτάρχης Αθηαίνου…», ότι «…όσον αφορά το θέμα της περίφραξης, ναι, πράγματι συμφωνώ. Άλλωστε διερωτώμαι πώς ήταν δυνατό να δημιουργούσαμε Κτηνοτροφική μονάδα χωρίς να κάναμε περίφραξη…» και ότι «…είναι η θέση μας ότι αξιοποιήσαμε την περιουσία του ενάγοντα και σε καμία περίπτωση είχαμε οποιονδήποτε σκοπό να την οικειοποιηθούμε…όλες οι ενέργειες έγιναν με τη συγκατάθεση του ενάγοντα με μάρτυρα εμένα προσωπικά…ήταν συμφωνημένες με τον ενάγοντα…»

Β. Ότι «…δεν υπάρχει καμία καθυστέρηση στην καταχώρηση της υπό κρίση Αίτησης, αλλά και να υπάρχει οποιαδήποτε καθυστέρηση, θεωρούμε ότι αφενός, είναι μικρό το χρονικό διάστημα της καθυστέρησης που μεσολάβησε από την ημερομηνία που εμείς λάβαμε γνώση της έκδοσης της Απόφασης εναντίον μας, μέχρι την ημέρα καταχώρησης της Αίτησης για παραμερισμό και αφετέρου ότι, η οποιαδήποτε μικρή καθυστέρηση στην καταχώρηση της υπό κρίση Αίτησης για παραμερισμό, κρίνεται δικαιολογημένη, καθ' ότι στο μεσοδιάστημα που μεσολάβησε γίνονταν διαπραγματεύσεις, πράγμα το οποίο αναφέρεται και στην Ένορκη Δήλωσή μου ημερομηνίας 24/5/2023, αλλά και για να παρουσιάσω εμπεριστατωμένα γεγονότα και γραπτά στοιχεία που αποδεικνύουν τους ισχυρισμούς μου…εμείς λάβαμε γνώση της έκδοσης της Απόφασης, κατά ή περί την 21/03/2023, όταν λάβαμε γνώση της έκδοσης του Εντάλματος κατάσχεσης και εκποίησης κινητής περιουσίας, εναντίον τόσον εμένα, όσον και του αδελφού μου…και καταχωρήσαμε την υπό κρίση Αίτηση για παραμερισμό στις 24/5/2023…»

Η ακρόαση της αίτησης ολοκληρώθηκε με τις γραπτές αγορεύσεις των ευπαίδευτων συνηγόρων των διαδίκων αναφορά στις οποίες κάνω πιο κάτω όπου κρίνεται αναγκαίο.

Εξέτασα με προσοχή λοιπόν τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου, έχοντας μεταξύ άλλων κατά νου και το ότι συνιστά κοινό έδαφος ότι λόγω της χρονολογίας της υπόθεσης (καταχωρήθηκε πριν την 01/09/23), είναι οι «παλαιοί» Θεσμοί που τυγχάνουν εφαρμογής. Οι αναφορές λοιπόν που θα γίνονται πιο κάτω σε Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας θα αφορούν στους Θεσμούς που ίσχυαν μέχρι την 01/09/23 που θεσπίστηκαν οι νέοι Κανονισμοί. Τούτων λεχθέντων σημειώνω τα ακόλουθα.  

Οι αρχές που διέπουν τον παραμερισμό απόφασης δυνάμει της Δ.17 είναι γνωστές και δύναται να συνοψισθούν στο ότι για να πετύχει μια αίτηση παραμερισμού, ο εναγόμενος θα πρέπει να ικανοποιήσει το Δικαστήριο, εκ πρώτης όψεως βέβαια, ότι έχει καλή ή συζητήσιμη υπεράσπιση και ότι υπήρχε σοβαρός και εύλογος λόγος που δεν παρουσιάσθηκε στο Δικαστήριο και άφησε να εκδοθεί απόφαση εναντίον του, παράγοντες οι οποίοι είναι σωρευτικοί και εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο εξέτασης μιας αίτησης για παραμερισμό, της αρχής, δηλαδή, να υπάρχει οριστική λήξη της αντιδικίας το συντομότερο δυνατό («interest repuplicae ut sit finis litium») και από την άλλη να μην αποστερείται διάδικος με ευκολία της δυνατότητας να ακουστεί (βλ. JURGEN κ.α. v. ΣΤΑΥΡΙΝΟΥ, Πολιτική Έφεση Αρ. 80/2014, 1/6/2020 και ΚΟΤΣΩΝΗΣ ν. ΔΗΜΟΣ ΓΕΡΙΟΥ, Πολιτική Έφεση Αρ. 254/2013, 31/10/2019, ECLI:CY:AD:2019:A452). Ο όρος καλή υπεράσπιση δε, έχει νομολογηθεί να σημαίνει υπεράσπιση που «ενέχει δυνητικά το στοιχείο της πειστικότητας…είναι λογικοφανής βασισμένη σε γεγονότα που την καθιστούν συζητήσιμη» και η οποία δεν κρίνεται υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης να είναι απλά επιφανειακή (βλ. ΚΑΛΛΙΣΙΗΣ v. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΦΥΣΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ (ΤΜΗΜΑ ΑΝΑΠΤΥΞΕΩΣ ΥΔΑΤΩΝ), ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ, Πολιτική ΄Εφεση Αρ. Ε207/2014, 11/9/2020, ECLI:CY:AD:2020:A314 και τη νομολογία στην οποία η εν λόγω αυθεντία παραπέμπει). Ο αιτητής θα πρέπει επίσης να μην έχει επιδείξει αδικαιολόγητη καθυστέρηση αναγόμενη σε περιφρόνηση του δικαστηρίου στην υποβολή της αίτησης του για παραμερισμό, εφόσον όταν η συμπεριφορά του διαδίκου είναι τέτοια που πλήττει το θεμέλιο της δικαιοσύνης, το Δικαστήριο έχει καθήκον να αρνείται την επαναφορά (βλ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ν. HELLENIC BANK PUBLIC COMPANY LTD, Πολιτική Έφεση Αρ. Ε66/2014, 12/4/2019, ECLI:CY:AD:2019:A143, Mερκή Zήνωνας ν. Yiannoukas Holiday Inns Limited και Άλλου (1994) 1 ΑΑΔ 736 και Τσεσμελόγλου Κυριακή ν. Σοφοκλή Σοφοκλέους (2013) 1 ΑΑΔ 64). Βεβαίως, η εγκυρότητα της διαδικασίας και ιδιαίτερα το νομότυπο της διαδικασίας επίδοσης μιας αγωγής, θέμα άμεσα συνδεδεμένο με τη μη εμφάνιση, είναι παράγοντας καθοριστικής σημασίας, εφόσον μπορεί από μόνος του να οδηγήσει σε ex debito justitiae παραμερισμό της απόφασης που εκδόθηκε ερήμην, χωρίς να παρίσταται η ανάγκη να εξεταστούν θέματα μη εμφάνισης και καλής υπεράσπισης (βλ. μεταξύ άλλων ΗΛΙΑ ΜΑΝΩΛΗ ν. ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ (ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕΙΣ) ΛΤΔ, Πολιτική Έφεση Αρ. 413/11, 3/2/2017, ECLI:CY:AD:2017:A37,  Γιωργαλλίδης Nικόλας ν. Xρυσόστομου Xρίστου (Tτόμη) (1997) 1 ΑΑΔ 247) και Τσεσμελόγλου ανωτέρω). Όπου τέλος υπάρχουν αντικρουόμενες εκδοχές, το Δικαστήριο, σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας, θα πρέπει στο βαθμό του δυνατού, να αποφεύγει να προβαίνει σε ευρήματα αξιοπιστίας, έχοντας όμως πάντοτε κατά νουν ότι είναι ο αιτητής που φέρει το βάρος απόδειξης (βλ. Irena Knitting Ltd κ.α. v. Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα (Χρηματοδοτήσεις) Λτδ (2006) 1 Α.Α.Δ.816). Συνεπώς, όταν ο καθ' ου η αίτηση με την αρχική και/ή συμπληρωματική ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την Ένσταση του, θέτει εκποδών ουσιώδεις ισχυρισμούς που παρατίθενται στην Αίτηση, τότε, αναμένεται από τον αιτητή όπως ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς που παρέχονται από τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας για να αποκαταστήσει την υποβαλλόμενη εικόνα των πραγμάτων. Τούτο, όχι ως ζήτημα ενδελεχούς αποτίμησης της αξιοπιστίας της κάθε πλευράς, αλλά στα πλαίσια απόσεισης του βάρους απόδειξης που αυτός επωμίζεται. 

Άμεσα σχετικές με τις πιο πάνω αρχές είναι επίσης και οι ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΦΡΑΓΚΟΥΛΙΔΟΥ v. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΖΗΚΑΚΗ, Πολιτική Έφεση Αρ.: E157/2018, E158/2018, 27/5/2024, ΒΑΣΟΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ v. CPH INVESTMENTS LIMITED, Πολιτική Έφεση Αρ.: Ε203/19, 18/6/2024, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΤΤΟΚΟΠΙΤΗΣ v. ΦΟΙΒΟΣ ΠΕΛΙΔΗΣ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΤΗΕ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΟΣ ΚΑΛΟΥΣΤ ΣΕΚΕΡΤΕΜΙΑΝ, Πολιτική Έφεση Αρ. E23/2018, 30/5/2024, ΜΙΧΑΗΛ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ v. DAFNIS INSURANCE AGENCIES & CONSULTANTS LIMITED κ.α., ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. Ε129/2016, 16/5/2024,         ΧΡΥΣΤΑΛΛΑ ΚΩΣΤΑ ΚΑΦΑΤΑΡΗ κ.α. v. ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ, Πολιτική Έφεση Αρ.: Ε6/2019, 26/4/2024, ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΥ v. THEMIS PORTOFOLIO MANAGEMENT HOLDINGS LIMITED, Πολιτική Έφεση Αρ. E60/2018, 9/2/2024, ALPHA PANARETI PUBLIC LTD v. ELAINE MARGARET HOVEY, Πολιτική Έφεση Αρ. E104/2018, ημερ.27.9.2023, KAMENEVA v. ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ (ΠΡΩΗΝ) CYPRUS POPULAR BANK PUBLIC CO LTD (ΠΡΩΗΝ) MARFIN POPULAR BANK PUBLIC LTD, Πολιτική Έφεση Αρ Ε102/2015, 29/3/2021 και I.O.A. v. A.D.A., Έφεση Αρ. 13/20, 24/3/2021.

Με γνώμονα τις πιο πάνω αρχές, σημειώνω τα εξής αναφορικά με τα όσα περιβάλλουν την υπό κρίση περίπτωση.

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι, όπως φαίνεται και από τις Ε/Δ του ιδιώτη επιδότη που είναι καταχωρημένες στο φάκελο της υπόθεσης και δεν έχουν αμφισβητηθεί από τους εναγόμενους, η αγωγή επιδόθηκε στις 21/07/22 στον εναγόμενο 2 και στις 07/09/22 στον εναγόμενο 1 με ένα από τους προβλεπόμενους τρόπους προσωπικής επίδοσης που προνοούνται στη Δ.5, ήτοι στην ενήλικα σύζυγο και συγκάτοικο του καθ’ ενός εξ’ αυτών[1] (βλ. HOSSAN v. Γ. & Χ. ΛΑΜΨΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΛΤΔ κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ. E134/2014, 21/4/2021, καθώς επίσης και J Z Classic Music Pro Ltd ν. Alkadia Music Land Ltd (2002) 1 ΑΑΔ 1151). Είναι επίσης κοινώς αποδεκτό ότι περί τους 2½  – 3½ μήνες μετά την επίδοση της αγωγής στους εναγόμενους, ήτοι στις 17/11/22, ο ενάγοντας κατάφερε να εξασφαλίσει απόφαση εναντίον τους λόγω του ότι αυτοί δεν είχαν ως τότε καταχωρίσει οποιαδήποτε εμφάνιση στην αγωγή.

Στο σημείο αυτό αναφέρω ότι οι εναγόμενοι δέχονται ότι είχαν ενημερωθεί από τις αντίστοιχες συζύγους τους για την ύπαρξη και επίδοση της αγωγής, και μάλιστα, από τα όσα υποστήριξε ο εναγόμενος 2 με την αρχική του Ε/Δ, η ενημέρωση αυτή, έστω και αν προβάλλεται από τον τελευταίο να έγινε καθυστερημένα, έγινε πριν από την έκδοση απόφασης στις 17/11/22 – «…αυτή (η αγωγή) επιδόθηκε στις συζύγους μας και οι οποίες δεν μας είχαν ενημερώσει έγκαιρα…αλλά εμείς το πληροφορηθήκαμε κάπως καθυστερημένα, όπου και πάλι ο αδελφός μου…επικοινώνησε μαζί με τον ενάγοντα…(και)…του ζήτησε το λόγο γιατί προχώρησε δικαστικώς…πράγματι ο αδερφός μου…ανάθεσε τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής στον υιό του…προκειμένου να έρθει σε επαφή με τους δικηγόρους του ενάγοντα με σκοπό την εξώδικη διευθέτηση…δυστυχώς όμως, ενώ συνέχιζαν οι προσπάθειες αυτές…ο ενάγοντας…ενώ γνώριζε ότι είχαμε πολύ καλή υπεράσπιση στην υπόθεση αυτή και ότι γίνονταν προσπάθειες διευθέτησης, προχώρησε και ζήτησε την έκδοση απόφασης εναντίον μας, ερήμην μας…».

Με άλλα λόγια, οι εναγόμενοι, ως οι ίδιοι δέχονται, δεν είχαν μόνο ενημερωθεί για την εναντίον τους αγωγή με το δέοντα τρόπο αλλά και την ενημέρωση αυτή, η οποία τους καθιστούσε πλέον ξεκάθαρο το ποιες ήταν οι προθέσεις του ενάγοντα μετά και την μεταξύ τους ανταλλαγή αλληλογραφίας, την είχαν λάβει πριν από την έκδοση οποιασδήποτε απόφασης εναντίον τους.

Ισχυρίζονται βεβαίως οι εναγόμενοι ότι ο λόγος που δεν προχώρησαν τότε στην καταχώρηση οποιουδήποτε σημειώματος εμφάνισης είναι διότι καθησυχάστηκαν από τρίτα πρόσωπα αλλά και από τις δήθεν διαβεβαιώσεις του ενάγοντα ότι η απαίτηση θα διευθετηθεί. Πέραν όμως του ότι καμία σχετική μαρτυρία δεν προσκομίστηκε από πλευράς εναγομένων προς επιβεβαίωση του ισχυρισμού τους αυτού, είτε από τον υιό του εναγόμενου 1,  ο οποίος, σύμφωνα με τους εναγόμενους, είχε αναλάβει «να έρθει σε επαφή με τους δικηγόρους του ενάγοντα με σκοπό την εξώδικη διευθέτηση», είτε άλλως πώς, ο επί του προκειμένου ισχυρισμός των εναγομένων δεν δύναται να γίνει αποδεκτός ως καλόπιστη δικαιολογία για την αδράνεια τους. Το τελευταίο πράγμα που θ’ ανέμενε κανείς από κάποιον, που ως οι εναγόμενοι ισχυρίζονται, ενημερώνεται για την καταχώριση μιας αδικαιολόγητης, άδικης και ανυπόστατης αγωγής εναντίον του, της οποίας μάλιστα είχε προηγηθεί και η ανταλλαγή επιστολών με τις οποίες η άλλη πλευρά έκαμε γνωστές αυτές τις δήθεν αδικαιολόγητες και ανυπόστατες αξιώσεις της, είναι να αποδεχτεί τυφλά την προτροπή του ίδιου του διώχτη του όπως «…μην αναμείξει δικηγόρο στην υπόθεση αυτή…» και ν’ αφήσει με εφησυχασμό το όλο θέμα να το χειριστεί ο κατά τ’ άλλα άδικος διώχτης του με τρίτα πρόσωπα (βλ. ΦΡΑΓΚΟΥΛΙΔΟΥ και Χατζηβασιλείου ανωτέρω καθώς επίσης και Κάτια Χριστοφόρου κ.α. v. Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα (Χρηματοδοτήσεις) Λτδ (2000) 1Α.Α.Δ. 86).

Έστω όμως και αν θα μπορούσε η αδράνεια των εναγομένων σε εκείνο το στάδιο να δικαιολογηθεί στη βάση μιας καλόπιστης σύγχυσης στην οποία αυτοί ίσως να τελούσαν τότε, η μετέπειτα στάση τους καταδεικνύει ότι αυτό δεν ισχύει. Εξηγώ.

Ο ισχυρισμός των εναγομένων είναι ότι «…εμείς λάβαμε γνώση της έκδοσης της Απόφασης, κατά ή περί την 21/03/2023, όταν λάβαμε γνώση της έκδοσης του Εντάλματος κατάσχεσης και εκποίησης κινητής περιουσίας, εναντίον τόσον εμένα, όσον και του αδελφού μου…και καταχωρήσαμε την υπό κρίση Αίτηση για παραμερισμό στις 24/5/2023…». Αυτός όμως ο ισχυρισμός των εναγομένων καταρρίπτεται και από τις αδιαμφισβήτητες Ε/Δ επίδοσης της απόφασης που βρίσκονται στο φάκελο της υπόθεσης, σύμφωνα με τις οποίες η απόφαση της 17/11/22 επιδόθηκε σε αμφότερους τους εναγόμενους προσωπικά σύντομα μετά την έκδοση της, και συγκεκριμένα, στον εναγόμενο 1 στις 13/12/22 και στον εναγόμενο 2 στις 12/12/22, αλλά και από το σημείωμα εμφάνισης που οι εναγόμενοι καταχώρισαν 15 μέρες αργότερα, ήτοι στις 27/12/22 στις 1901μ.μ..

Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή, στην προκειμένη περίπτωση οι εναγόμενοι είχαν ειδοποιηθεί έγκαιρα και δεόντως για την εναντίον τους αγωγή και παρά ταύτα δεν ενήργησαν με τον προβλεπόμενο τρόπο προκειμένου να εκδηλώσουν την οποιαδήποτε πρόθεση τους να την αμφισβητήσουν. Στη συνέχεια, και ενώ υποτίθεται ότι είχαν καθησυχαστεί από τον ενάγοντα ότι η αγωγή δεν θα προωθείτο, ενημερώνονται ότι τελικά ο τελευταίος προχώρησε με τις δήθεν ανυπόστατες αξιώσεις του εναντίον τους παρά την υπόσχεση που ισχυρίζονται ότι τους είχε δώσει, και παρά ταύτα, το μόνο που πράττουν είναι αυτό που έπρεπε να πράξουν 3 μήνες προηγουμένως, ήτοι να καταχωρίσουν σημείωμα εμφάνισης. Ακόμη και τότε όμως κανένα ενδιαφέρον δεν φαίνεται να επιδεικνύουν οι εναγόμενοι για να μάθουν για το τι είχε γίνει με την αγωγή, και για τους επόμενους 5 μήνες δεν προβαίνουν σε καμία περαιτέρω ενέργεια προκειμένου να δείξουν, είτε ότι τους ενδιέφερε το όλο θέμα είτε ότι ήταν όντως η πρόθεση τους να υπερασπιστούν την αγωγή. Υπενθυμίζω ότι η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε στις 24/05/23, δηλαδή έξι περίπου μήνες μετά την έκδοση της απόφασης της 17/11/22 και πέντε μήνες μετά την καταχώριση σημειώματος εμφάνισης από τους εναγόμενους.

Και δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει εδώ ότι έστω και να μπορούσε να επιδειχτεί κάποια κατανόηση και στο ότι και πάλι οι εναγόμενοι εφησύχασαν με την καταχώριση του σημειώματος εμφάνισης – η οποία κατανόηση δεν μπορεί υπό τις περιστάσεις να επιδειχθεί λόγω της αποδεδειγμένης προηγούμενης επίδοσης της απόφασης της 17/11/22 – η στάση που οι εναγόμενοι επέδειξαν στη συνέχεια προς τη δικαστική διαδικασία δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως παντελώς αδιάφορη. Αυτό όχι μόνο γιατί δεν επεδίωξαν καν να προβούν στις μετέπειτα ενέργειες που προβλέπονται και που αναμένονται να γίνουν από κάποιο πρόσωπο που, ως οι εναγόμενοι ισχυρίζονται ότι ήταν τότε, επιθυμεί να υπερασπιστεί μία αγωγή και για την οποία υποτίθεται ότι δεν γνωρίζει ότι ήδη εκδόθηκε απόφαση (π.χ. καταχώριση υπεράσπισης), αλλά και γιατί στην ουσία οι εναγόμενοι επέλεξαν να μην πράξουν οτιδήποτε μέχρις ότου ο ενάγοντας «ταρακουνήσει τα νερά».

Με κάθε σεβασμό λοιπόν προς την πλευρά των εναγομένων καμία δικαιολογία και κανένας ισχυρισμός που αυτοί πρόβαλαν δεν κρίνεται να συνιστά είτε βάσιμο είτε επαρκή λόγο για τον οποίο δεν εμφανίστηκαν στην αγωγή ή γιατί καθυστέρησαν να προβάλουν τα όσα προβάλλουν σήμερα με την παρούσα αίτηση. Αντιθέτως, η συνολική τους συμπεριφορά κρίνεται να συνιστά αδιαφορία και περιφρόνηση των διαδικασιών και των δικαιωμάτων του αντιδίκου τους και η διαπίστωση αυτή συνιστά από μόνη της λόγο για απόρριψη της παρούσας αίτησης. Το γεγονός ότι την παρούσα αίτηση παραμερισμού οι εναγόμενοι την καταχώρισαν σχετικά σύντομα μετά που τους επιδόθηκαν τα μέτρα εκτέλεσης που έλαβε ο ενάγοντας δεν διαγράφει την προγενέστερη συμπεριφορά τους. Τα μέτρα αυτά άλλωστε είχαν ληφθεί 3 μήνες μετά που ο ενάγοντας επέδωσε στον κάθε εναγόμενο προσωπικά την απόφαση της 17/11/22 (βλ. ΦΡΑΓΚΟΥΛΙΔΟΥ ανωτέρω).

Για τους πιο πάνω λόγους λοιπόν και υπενθυμίζοντας ότι « ... όπως έχει κατ' επανάληψη λεχθεί ... η χωρίς επαρκή λόγο παράλειψη εμφάνισης αποτελεί βάσιμο λόγο για απόρριψη της αίτησης παραμερισμού, διαφορετικά η όλη πορεία της δικαστικής διαδικασίας θα άφηνε αιωρούμενα τα εκατέρωθεν δικαιώματα και θα ήταν δέσμια της κρίσης του εναγόμενου σε σχέση με το χρόνο που ο ίδιος επιλέγει να καταχωρήσει την αίτηση παραμερισμού. Όταν η συμπεριφορά του διαδίκου είναι τέτοια που πλήττει το θεμέλιο της δικαιοσύνης, το Δικαστήριο έχει καθήκον να αρνείται την επαναφορά…» (βλ. Τσεσμέλογλου ανωτέρω) κρίνω ότι η παρούσα αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί χωρίς να χρειάζεται να εξεταστεί οτιδήποτε άλλο εγείρεται από πλευράς εναγομένων. Άλλωστε «…αίτηση παραμερισμού δύναται να απορριφθεί παρά την αποκάλυψη συζητήσιμης υπεράσπισης, εφόσον ο εναγόμενος επέδειξε αδιαφορία στην αγωγή, η οποία να ισοδυναμεί με τη μορφή καταφρόνησης της δικαστικής διαδικασίας…» (βλ. Milouca Motor Trading Ltd v. Κούρτη (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 941 και ALPHA PANARETI PUBLIC LTD ανωτέρω),

Η αίτηση συνεπώς απορρίπτεται με έξοδα υπέρ ενάγοντα και εναντίον εναγομένων ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

(Υπ.) ……………………………

Λ. Πασχαλίδης, Α.Ε.Δ.

Πιστόν αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητής