ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Λ. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗ, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 665/23(ι)
Μεταξύ:
PHILIPP UHLEMANN, Πάφος
Ενάγοντας – Αιτητής
Και
1. JULIAN EMANUEL SIESS, εκ Φιλιππίνων
2. DANIEL PHILIPP PETER HOCK, εκ Γερμανίας
3. HANNA LENA NEUDERT, εκ Γερμανίας
4. MARCO JOSEF RANALLI, Λάρνακα
5. ANDREA REINBOLD, Λάρνακα
6. ERFOLGSSICHER DIGITAL CYPRUS LTD, Λάρνακα
7. ΕΦΟΡΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗΣ, Λευκωσία
Εναγόμενοι – Καθ΄ ων η αίτηση
----------------
(Αίτηση εναγομένων 1 – 6 ημερ. 28/01/24 για παραμερισμό/ακύρωση επίδοσης, διαταγμάτων επίδοσης και κλητηρίου εντάλματος)
Ημερομηνία: 21 Ιανουαρίου, 2025
Εμφανίσεις:
Για Εναγόμενους 1 – 6 αιτητές: κ. Γ. Ιωάννου για ΔΡ Κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΔΗΣ & ΣΙΑ Δ.Ε.Π.Ε.
Για Ενάγοντα – καθ’ ου η αίτηση: κα Α. Ονησιφόρου για ΣΠΥΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ Δ.Ε.Π.Ε.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
O ενάγοντας καταχώρισε την παρούσα αγωγή στις 02/06/23 με γενικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα αξιώνοντας, (α) περί τις €153,500 «ως η αξία των προσωπικών περιουσιακών στοιχείων ή και τραπεζικών λογαριασμών και/ή πορτοφολιών και/ή κρυπτονομισμάτων που κατείχε … και απόρροια της εναγόμενης 6 και των οποίων αποστερήθηκε με δόλιο τρόπο και/ή παράνομα και/ή αυθαίρετα και/ή ετσιθελικά εξ΄ υπαιτιότητας των εναγόμενων 1 έως 5», (β) αριθμό διαταγμάτων και δηλωτικών αποφάσεων σε σχέση με την κατ΄ ισχυρισμό ακυρότητα (i) της απόφασης για δέσμευση συγκεκριμένων περιουσιακών του στοιχείων (ii) των αποφάσεων που φέρονται να λήφθηκαν σε έκτακτες γενικές συνελεύσεις της εναγόμενης 6 στις 14/10/21 και 05/01/23 (iii) το έντυπο ΗΕ4 που καταχωρήθηκε στον Έφορο εναγόμενο 7 έντυπο και το οποίο αφορούσε στην απομάκρυνση ή και παραίτηση του από την εναγόμενη 6 (iv) της απόφασης και των σχετικών εντύπων που αφορούσαν σε τροποποίηση του καταστατικού της εναγόμενης 6, (γ) διάταγμα για παράδοση κατάστασης κερδών /λογαριασμών της εναγομένης 6, (δ) ειδικές αποζημιώσεις €115.431 και (ε) γενικές και/ή ειδικές αποζημιώσεις υπέρ της εναγομένης 6 και εναντίον των εναγομένων 1 έως 5 για ζημιές ή και απώλειες ή και παράβασης καθηκόντων πίστης/θέσμιων καθηκόντων.
Σημειώνω εδώ ότι κατά την καταχώριση του γενικά οπισθογραφημένου κλητήριου εντάλματος της αγωγής στις 02/06/23, είχε επισυναφθεί σε αυτό διάταγμα σφράγισης το οποίο ο ενάγοντας είχε εξασφαλίσει στις 09/05/23 στα πλαίσια της Γεν. Αιτ. 34/23, προφανώς διότι έκρινε ότι ήταν αναγκαίο να εξασφαλιστεί ένα τέτοιο διάταγμα συνεπεία του ότι οι εναγόμενοι 1, 2 και 3 ήταν κάτοικοι εξωτερικού.
Στις 09/06/23, μια δηλαδή εβδομάδα αργότερα, η πλευρά του ενάγοντα καταχώρισε μονομερή αίτηση με την οποία ζήτησε αριθμό προσωρινών διαταγμάτων που αφορούσαν σε, (α) ενέργειες που γίνονταν ή που θα γίνουν στην εναγόμενη 6 σε σχέση με την ιδιότητα του διευθυντή και γραμματέα που ο ενάγοντας είχε και που κατά τον ισχυρισμό του απώλεσε για τους λόγους που αναφέρονται στην αγωγή, (β) την ενδεχόμενη αποξένωση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας, (γ) την παράδοση καταστάσεων λογαριασμών/κερδών και (δ) τον διορισμό ενδιάμεσου παραλήπτη και/ή διευθυντή στην εναγόμενη 6 με συναφείς εξουσίες και δικαιώματα. Η εν λόγω αίτηση, αφού εξετάστηκε από το Δικαστήριο (υπό άλλη σύνθεση), κρίθηκε ορθό όπως επιδοθεί στην αντίδικη πλευρά και προς τούτο δόθηκαν σχετικές οδηγίες προς την πλευρά του ενάγοντα.
Στις 28/09/23, ήτοι μια ημέρα πριν την ημερομηνία που ορίστηκε η μονομερής αίτηση της 09/06/23 για επίδοση, η πλευρά του ενάγοντα καταχώρισε άλλη μία αίτηση με την οποία ζήτησε, στη βάση της Δ.5 Θ.9 και 10 και της Δ.5Α, διάταγμα για υποκατάστατο επίδοση του κλητηρίου εντάλματος και της αίτησης 09/06/23 στους εναγόμενους 1, 2 και 3 μέσω τριών συγκεκριμένων ηλεκτρονικών διευθύνσεων (email). Ως αιτιολογία για το συγκεκριμένο αίτημα προβλήθηκε η θέση ότι «…οι καθ΄ ων η αίτηση 1-3 είναι μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού και … (και) στην ηλεκτρονική διεύθυνση (που ο κάθε ένας εκ των συγκεκριμένων εναγόμενων τηρεί) … είχαν αλληλογραφία με τον αιτητή για θέματα που αφορούσαν την καθ΄ ης αίτηση 6 εταιρεία στην οποία ήταν όλοι μέτοχοι … (Τεκ. Α) ...».
Το Δικαστήριο που εξέτασε τότε την αίτηση της 28/09/23 την έκρινε δικαιολογημένη και ως εκ τούτου εκδόθηκε στις 29/09/23 διάταγμα με το οποίο διατάχθηκε και επιτράπηκε η υποκατάστατος επίδοση του κλητηρίου εντάλματος και της αίτησης ημερ. 09/06/23 στους εναγόμενους 1-3 μέσω τριών συγκεκριμένων email (το διάταγμα της 29/09/23). Στο εν λόγω διάταγμα περιεχόταν και πρόνοια ως προς το δικαίωμα των εναγομένων 1, 2 και 3 να καταχωρίσουν εμφάνιση στην αγωγή εντός 14 ημερών από την επίδοση της. Ένεκα της εξέλιξης αυτής η μονομερής αίτηση 09/06/23 ορίστηκε για επίδοση στις 12/10/23.
Στις 11/10/23 η πλευρά του ενάγοντα καταχώρισε στο φάκελο της υπόθεσης Ε/Δ με την οποία, παραπέμποντας σε διάφορα έγγραφα που επισυνάφθηκαν εκεί ως τεκμήρια, βεβαιώθηκε ότι τόσο το κλητήριο ένταλμα και η μονομερής αίτηση ημερ. 09/06/23 όσο και το διάταγμα της 29/09/23 είχαν επιδοθεί στους εναγομένους 1, 2 και 3 στις 09/10/23 σύμφωνα με τις πρόνοιες του διατάγματος της 29/9/23.
Στις 12/10/23, ημερομηνία κατά την οποία η αίτηση 09/06/23 ήταν ορισμένη για επίδοση, η πλευρά του ενάγοντα καταχώρισε νέα μονομερή αίτηση (καταχωρήθηκε 11/10/23 στις 13:29) με την οποία ζήτησε στη βάση της Δ.5 Θ.9 και 10 και της Δ.5Α, διάταγμα για υποκατάστατο επίδοση του κλητηρίου εντάλματος και της αίτησης 09/06/23 στους εναγόμενους 4 και 5 μέσω δύο ηλεκτρονικών διευθύνσεων (email). Ως αιτιολογία αυτή τη φορά προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι οι συγκεκριμένοι εναγόμενοι «κατέστη αδύνατο να εντοπιστούν καθότι σύμφωνα με πληροφορίες από τους γείτονες του μετακόμισαν δια του παρόντος εις άγνωστη διεύθυνση στο εξωτερικό και ως εκ τούτου η επίδοση είναι αδύνατο να γίνει προσωπικά στην δοθείσα διεύθυνση». Τα συγκεκριμένα email, ήταν η θέση του ενάγοντα, χρησιμοποιούνταν από τους εναγόμενους 4 και 5 κατά την ανταλλαγή αλληλογραφίας μεταξύ των μερών για θέματα που αφορούσαν την εναγόμενη 6. Το αίτημα του ενάγοντα είχε τότε κριθεί δικαιολογημένο από το Δικαστήριο που επιλήφθηκε της αίτησης οπόταν και στις 07/11/23 εκδόθηκε σχετικό διάταγμα (το διάταγμα της 07/11/23). Προκειμένου λοιπόν η αίτηση της 09/06/23 να επιδοθεί και στους εναγόμενους 4 και 5, αυτή ορίστηκε για το σκοπό αυτό στις 15/12/23.
Σημειώνω εδώ ότι ενώπιον του Δικαστηρίου κατά την 12/10/23 είχαν εμφανιστεί, πέραν από τους δικηγόρους του ενάγοντα, και δικηγόροι εκ μέρους των εναγομενων 1,2,3 και 6 οι οποίοι ανέφεραν ότι η εμφάνιση τους γινόταν υπό διαμαρτυρία και υπό την επιφύλαξη του δικαιώματος να καταχωρηθεί σχετική διαδικασία παραμερισμού των επιδόσεων και της αγωγής.
Στις 21/11/23 η πλευρά του ενάγοντα καταχώρισε στο φάκελο της υπόθεσης Ε/Δ με την οποία, παραπέμποντας σε διάφορα έγγραφα που επισυνάφθηκαν εκεί ως τεκμήρια, βεβαιώθηκε ότι τόσο το κλητήριο ένταλμα και η μονομερής αίτηση ημερ. 09/06/23, όσο το διάταγμα για υποκατάστατο επίδοσης είχαν επιδοθεί στους εναγομένους 4 έως 5 στις 13/11/23 σύμφωνα με τις πρόνοιες του διατάγματος της 07/11/23.
Στις 23/11/23 καταχωρήθηκε εκ μέρους των εναγομένων 1-6 αίτηση για να δοθεί στους τελευταίους άδεια για καταχώριση σημειώματος εμφάνισης υπό διαμαρτυρία. Η αίτηση αυτή εγκρίθηκε στις 19/12/23, ημερομηνία κατά την οποία είχε οριστεί και η αίτηση της 09/06/23, οπόταν και στις 22/12/23 καταχωρήθηκε από τους εναγόμενους 1 – 6 σημείωμα εμφάνισης υπό διαμαρτυρία (καταχωρήθηκε την 21/12/23 η ώρα 13:21).
Στις 28/01/24 , δηλαδή περί τον ένα μήνα αργότερα, οι εναγόμενοι 1-6 καταχώρησαν την υπό κρίση αίτηση με την οποία ζητούν, στη βάση κυρίως των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας Δ.2 Θ.2, Δ.5, Δ.5Α, Δ.6 Θ.1-9, Δ.9, Δ.10, Δ.16, Δ.19 Θ.26 και Δ.27 Θ.3, του αρ. 3 Κεφ.6, του Κανονισμού (ΕΕ) 2020/1784, του κυρωτικού Ν.40/1982 (περιλαμβανομένης και της σχετικής Σύμβασης) και των αρ. 202 και 211 Κεφ. 113 (περιλαμβανομένων και των νομικών αρχών που αφορούν παράγωγες αγωγές), όπως εκδοθούν διατάγματα με τα οποία να διατάσσεται ο παραμερισμός και/ή η ακύρωση των διαταγμάτων υποκατάστατης επίδοσης 29/09/23 και 07/11/23, των επιδόσεων που φέρονται να έγιναν στη βάση των συγκεκριμένων διαταγμάτων, του διατάγματος σφράγισης της 09/05/23 αλλά και της ίδιας της αγωγής.
Εν συντομία, σύμφωνα με την υποστηρικτική Ε/Δ στην οποία προέβη μια εκ των δικηγόρων των εναγομένων 1 - 6 λόγω του ότι αυτοί παρουσιάζονται να διαμένουν μόνιμα στο εξωτερικό:
Α. Στις 05/10/23 επιδόθηκε στο εγγεγραμμένο γραφείο της εναγομένης 6 εταιρείας το κλητήριο ένταλμα και η αίτηση ημερ. 09/06/23.
Β. Στις 09/10/23 οι εναγόμενοι 1,2 και 3 έλαβαν email από τους δικηγόρους του ενάγοντα στο οποίο επισυναπτόταν το κλητήριο ένταλμα της αγωγής, η αίτηση 09/06/23 και το διάταγμα της 28/09/23. Κανένα όμως από τα εν λόγω έγγραφα δεν ήταν μεταφρασμένο σε γλώσσα που οι εναγόμενοι αντιλαμβάνονται και ούτε προκύπτει να καταχωρήθηκε οποιαδήποτε Ε/Δ αναφορικά με τη συγκεκριμένη επίδοση.
Γ. Με δεδομένο το παραδεκτό γεγονός ότι οι εναγόμενοι 1,2 και 3 διαμένουν μόνιμα στο εξωτερικό, ο εναγόμενος 1 στις Φιλιππίνες, οι εναγόμενοι 2 και 3 στη Γερμανία, ο ενάγοντας «όχι μόνο δεν εξασφάλισε διάταγμα για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας, αλλά ούτε και επιδίωξε επίδοση σύμφωνα με τις πρόνοιες (του Ν.40/82 για τον εναγόμενο 1 και ΕΕ 2020/1784 για τους εναγόμενους 2 και 3) … (ούτε και) υπήρχε το στοιχείο του κατ΄ επείγοντος ώστε να δικαιολογείτο ενδεχομένως η επίδοση μέσω αλληλογραφίας».
Δ. Στις 13/11/23 οι εναγόμενοι 4 και 5 έλαβαν email από τους δικηγόρους του ενάγοντα στο οποίο επισυναπτόταν το κλητήριο, η αίτηση 9/6/23 και το διάταγμα της 7/11/23 πλην όμως δεν προκύπτει να καταχωρήθηκε ποτέ οποιαδήποτε Ε/Δ αναφορικά με τη συγκεκριμένη επίδοση.
Στη βάση των πιο πάνω, η θέση των εναγομένων 1 έως 6 είναι ότι:
Α. Η έκδοση του διατάγματος της 29/9/23 είναι εσφαλμένη διότι δεν εξασφαλίστηκε προηγουμένως η επιβεβλημένη άδεια για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας στους εναγόμενους 1,2 και 3.
Β. Η έκδοση του διατάγματος της 7/11/23 σε σχέση με την υποκατάστατο επίδοση στους εναγόμενους 4 και 5 είναι για τους ίδιους λόγους εσφαλμένη διότι οι εν λόγω εναγόμενοι δεν διέμεναν στην Κύπρο κατά την ημερομηνία που καταχωρήθηκε το κλητήριο ένταλμα της αγωγής στις 02/06/23 αφού είχαν φύγει μόνιμα από την Κύπρο περί το τέλος Απριλίου του 2023. Προς επίρρωση του ισχυρισμού αυτού παρατίθενται ως Τεκ.1 – 4 αποδείξεις εξόφλησης και διακοπής λήψης παροχής υπηρεσιών από την ΑΗΚ, το Συμβ.Υδ. Λάρ. και το ΓΕΣΥ, ως Τεκ.5 αεροπορικά εισιτήρια χωρίς επιστροφή από Λάρνακα προς Τενερίφη Ισπανία και αποδεικτικά πληρωμής για κράτηση δωματίου στην Τενερίφη μέχρι την 31/5/23 και ακολούθως για βραχυπρόθεσμη μίσθωση διαμερίσματος μέχρι 30/7/23.
Γ. Όσον αφορά την ουσία της αγωγής, θέση των εναγομένων 1-6 είναι ότι δεν είναι δικονομικά επιτρεπτό σε μια παράγωγη αγωγή να συνδυάζονται προσωπικές αξιώσεις προς όφελος του μετόχου που καταχώρησε την αγωγή. Σε κάθε περίπτωση όμως, η παρούσα αγωγή καταχωρήθηκε καταχρηστικά και εκδικητικά λόγω της απόφασης των εναγομένων να απομακρύνουν τον ενάγοντα από την εναγόμενη 6 συνεπεία της εμπλοκής του σε παράνομες δραστηριότητες και χειραγώγησης των λογιστικών της (Τεκ.8).
Δ. Κατά τους εναγόμενους, ο ενάγοντας δεν έχει καταδείξει την ύπαρξη αγώγιμου δικαιώματος υπέρ του ή υπέρ της εναγομένης 6 και για τον λόγο αυτό η αγωγή θα πρέπει να απορριφθεί ως ενοχλητική, παράτυπη και καταχρηστική.
Στην αίτηση αυτή των εναγομένων 1 – 6 η πλευρά του ενάγοντα καταχώρισε ένσταση προβάλλοντας 21 συνολικά λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί. Ειδικότερα, σύμφωνα με την Ε/Δ που υποστηρίζει την ένσταση, η οποία γίνεται από δικηγόρο διότι αφορά σε νομικά θέματα αλλά και διότι ο ενάγοντας παρουσιάζεται να βρίσκεται στο εξωτερικό για επαγγελματικούς σκοπούς:
Α. Υπήρξε πλήρης συμμόρφωση με τα διατάγματα της 29/9/23 και 07/11/23 ως επιβεβαιώνεται από τις Ε/Δ συμμόρφωσης που είναι καταχωρημένες στο φάκελο.
Β. Ο ενάγοντας γνώριζε και δέχεται ότι οι εναγόμενοι 1,2 και 3 ήσαν μόνιμοι κάτοικοι στις αντίστοιχες χώρες που αναφέρουν ότι διαμένουν αλλά δεν γνώριζε τις διευθύνσεις τους.
Γ. Ούτε ο Ν.40/82 αλλά ούτε και ο ΕΕ 2020/1784 εφαρμόζονται στην προκειμένη περίπτωση.
Δ. «Ουδέν αποδεικτικό στοιχείο επισυνάπτεται αναφορικά με την μόνιμη διαμονή των εναγομένων 4 και 5 μετά τις 30/7/23 … η τελευταία ημέρα διαμονής των εναγομένων 4 και 5 … στην Τενερίφη στην Ισπανία … Περαιτέρω στην Ε/Δ που συνοδεύει την αίτηση των αιτητών … οι αιτητές στις παραγρ. 24 και 25 διαβεβαιώνουν ενόρκως ότι οι εναγόμενοι 4 και 5 διέμεναν Κύπρο μέχρι τα τέλη Απριλίου 2023 στη διεύθυνση … Λάρνακα … στην οποία προσπάθησε επανειλημμένως ο επιδότης μας να εντοπίσει τους εναγομένους 4 και 5 και κατέστη αδύνατο. Ενόψει τούτου αιτηθήκαμε … διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης … Ο ενάγοντας προ λίγων ημερών … μέσα Μαϊου 2024 ενημερώθηκε για το ότι … Ο εναγόμενος 4 κατά και/ή περί τον Μάρτιο του 2023 περίοδος κατά την οποία διέμενε στην Κύπρο … ίδρυσε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης στη Φλόριντα των Η.Π.Α. και ως προσωπική του διεύθυνση είχε δηλώσει τη διεύθυνση Φλόριντα … Στις 12/1/24 … ο εναγόμενος 4 στα πλαίσια της ετήσιας έκθεσης της εταιρείας που έχει ιδρύσει στις Η.Π.Α. διαβεβαίωσε ενόρκως ότι η προσωπική του διεύθυνση είναι η διεύθυνση … (στη Φλόριντα) … που σε καμία περίπτωση δεν συνδέεται με την Ισπανία … (Τεκ.8 και Τεκ.9)».
Ε. «Ως αναφέρεται στην Ε/Δ ημερ. 11/10/23 που συνοδεύει την αίτηση του ενάγοντα για υποκατάστατη επίδοση στους εναγομένους 4 και 5, ο επιδότης ενημερώθηκε από τους γείτονες των εναγομένων 4 και 5 ότι μετακόμισαν στο εξωτερικό σε άγνωστη διεύθυνση. Ο καθ΄ ου η αίτηση χωρίς να γνωρίζει κατά πόσο η δήλωση αυτή ήταν αληθής και χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για το που βρίσκονταν οι εναγόμενοι 4 και 5 και εάν εγκατέλειψαν τα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ορθώς προχώρησε με αίτηση υποκατάστατης επίδοσης …».
Στ. Ως προς την ουσία της υπόθεσης, η θέση του ενάγοντα είναι ότι οι ισχυρισμοί των εναγομένων είναι αβάσιμοι και ανυπόστατοι εφόσον σε καμία περίπτωση η παύση του δεν προκύπτει από παράνομες δραστηριότητες ή χειραγώγηση των λογιστικών. «Εν αντιθέση οι αιτητές ήτο αυτοί που διέπρατταν παράνομες δραστηριότητες, καταχρηστικές τόσο εναντίον των υπόλοιπων μετόχων όσο και εναντίον της εναγομένης 6 … Δεν πλήρωναν το μερίδιο τους … προέβαιναν σε αχρείαστες και αδικαιολόγητες αγορές … προέβαιναν σε ανάληψη υπέρογκων ποσών από τους κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς (Τεκ.10, 11, 12, 13) … Οι αιτητές 1 και 2 έχουν προβεί στη σύσταση (άλλης) εταιρείας μέσω της οποίας έχουν προβεί σε παράνομες δραστηριότητες που απέφεραν οικονομικές απώλειες τόσο στην εναγόμενη 6 όσο και σε τρίτα πρόσωπα (Τεκ.14, 15 και 16). Ούτε όμως και ακολουθήθηκαν οι δέουσες διαδικασίες για νόμιμη και έγκυρη παύση του ενάγοντα από τα δρώμενα της εναγόμενης 6 (Τεκ.17 και 18)».
Η ακρόαση της αίτησης ολοκληρώθηκε με την κατάθεση εμπεριστατωμένων γραπτών αγορεύσεων από τους ευπαίδευτους συνηγόρους των διαδίκων αναφορά στις οποίες κάνω πιο κάτω όπου κρίνεται αναγκαίο.
Εξέτασα με προσοχή τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου. Σημειώνω τα εξής:
Όσον αφορά κατ’ αρχή τα όσα εγείρονται αναφορικά με θέματα επίδοσης εκτός δικαιοδοσίας και υποκατάστατου επίδοσης αγωγής, οι σχετικές νομικές αρχές, οι οποίες περιστρέφονται κυρίως γύρω από τα όσα λέχθηκαν σχετικά στις Philippou v. Philippou (1986) 1 C.L.R. 689, Zachariades & Pantelides Enterprises Ltd v. Fiat Auto S.p.a. (2000) 1(A) A.A.Δ. 447 και Φραγκέσκου κ.ά. v. Γρηγορίου (2000) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1765, έχουν ως εξής:
«Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Philippou v. Philippou (1986) 1 C.L.R. 689, η Δ.5 διέπει την επίδοση εντός δικαιοδοσίας και η Δ.6 την επίδοση εκτός δικαιοδοσίας. Στην υπόθεση Ans Secretaries Ltd v. Orianda Management FZ LLC κ.ά. (2014) 1(Β) Α.Α.Δ. 1348, η επίδοση σε διευθυντή εταιρειών με έδρα το εξωτερικό ακυρώθηκε λόγω του ότι δεν είχε ληφθεί άδεια για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας. Και τούτου καθότι τονίστηκε ότι χωρίς άδεια δυνάμει της Δ.6 θ.1, το Δικαστήριο δεν δύναται να επεκτείνει τη δικαιοδοσία του σε αλλοδαπούς εναγόμενους, με παραπομπή στην υπόθεση Zachariades & Pantelides Enterprises Ltd v. Fiat Auto S.p.a. (2000) 1(A) A.A.Δ. 447…Ούτε και η υπόθεση Φραγκέσκου (ανωτέρω), στην οποία παρέπεμψε η Εφεσίβλητη, είναι βοηθητική για την πλευρά της. Σε εκείνη την υπόθεση αποφασίστηκε ότι μόνο μετά την εξασφάλιση άδειας για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας είναι δυνατή και η υποκατάστατη επίδοση εντός δικαιοδοσίας σε περιπτώσεις όπου πληρούνται οι προϋποθέσεις που διέπουν τη χορήγηση διατάγματος για υποκατάστατη επίδοση.» (βλ. RENAT FATKHULLIN κ.α. v. IPTP LIMITED, Πολιτική Έφεση Αρ. E104/2017, E105/2017, 8/12/2023
«Οι εναγόμενοι 2 έως 5, εφεσίβλητοι στις παρούσες εφέσεις, (οι εφεσίβλητοι), φέρεται να έχουν την έδρα τους στη Ρωσία. Η εναγομένη 1 εταιρεία, όμως, έχει την έδρα της στην Κύπρο και, ως εκ τούτου, δεν ήταν αναγκαία η λήψη της άδειας του Δικαστηρίου για την καταχώριση του κλητηρίου εντάλματος σε σχέση με τους εφεσίβλητους, (βλ. Larticon Co. v. Detergenta Developments Ltd (2004) 1 Α.Δ.Δ. 1121). ΄Ηταν, όμως, αναγκαία η λήψη της άδειας του Δικαστηρίου για την επίδοση σε αυτούς του κλητηρίου εκτός της δικαιοδοσίας του, (βλ. Τηλέτυπος Α.Ε. ν. Mega Channel Management Ltd (2004) 1 Α.Α.Δ. 1863)… Σημειώνεται πως η υποκατάστατη επίδοση κλητηρίου εντάλματος σε εναγομένους διαμένοντες στο εξωτερικό είναι δυνατή, δεδομένου ότι εκδίδεται, προηγουμένως, διάταγμα για επίδοσή του εκτός της δικαιοδοσίας των δικαστηρίων της Κύπρου, (βλ. Φραγκέσκου κ.ά. ν. Γρηγορίου (2000) 1 Α.Α.Δ. 1765)…» (βλ. CONTENT UNION SA v. CJSC "TV COMPANY STREAM" κ.α., Πολιτικές Εφέσεις Αρ. Ε96/2018 και Ε97/2018, 24/1/2022, ECLI:CY:AD:2022:A53
«Η νομολογία που έχει αναπτυχθεί έχει σταθερά καθορίσει ότι όταν ο διάδικος κατά το χρόνο καταχώρησης της αγωγής ή του κλητηρίου εντάλματος ήταν εντός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, τότε το Δικαστήριο δύναται να διατάξει, κατόπιν αίτησης του ενάγοντος, υποκατάστατη επίδοση με ένα πρόσφορο τρόπο, ακόμη και όταν ο εναγόμενος μετά την έκδοση του κλητηρίου έχει μετακινηθεί στο εξωτερικό. Όταν όμως ο εναγόμενος ήταν εκτός δικαιοδοσίας όταν το κλητήριο καταχωρήθηκε, ο ορθός τρόπος για τον ενάγοντα είναι να αιτηθεί άδειας να επιδώσει το κλητήριο εκτός δικαιοδοσίας και αυτό μπορεί να το πράξει μόνο εφόσον μπορεί να εντάξει την περίπτωση σε μια από τις κατηγορίες που προνοούνται στη Δ.6.
Τα πιο πάνω προκύπτουν από τη βασική απόφαση στη Myerson v. Martin(1979) 1 W.L.R. 1390. Όπως είναι γνωστό, η Δ.6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας αφορά την επίδοση κλητηρίου εκτός της Κυπριακής δικαιοδοσίας επεκτείνοντας με τον τρόπο αυτό την ημεδαπή δικαιοδοσία για να καλύψει διάδικο μέρος που είναι στο εξωτερικό ώστε το Δικαστήριο να μπορεί να αποφασίσει για τα δικαιώματα του, καλώντας τον να αποδεχθεί στην ουσία τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου με την εδώ καταχώρηση εμφάνισης. Από την άλλη, η Δ.5 και η Δ.5Α προνοούν για την επίδοση του κλητηρίου ή άλλης εναρκτήριας αίτησης εντός δικαιοδοσίας όταν αυτή η επίδοση δεν είναι δυνατόν να γίνει κατευθείαν στον ίδιο τον εναγόμενο, με αποτέλεσμα να επιτρέπεται υποκατάστατη επίδοση. Στη Φιλίππου ν. Φιλίππου (1986) 1 Α.Α.Δ. 689, αναφέρθηκε από το Εφετείο, ακολουθώντας την Myerson v. Martin, ότι η Δ.6 που αντιστοιχεί με το παλαιό Ο.11 των Αγγλικών Θεσμών, δεν αφορά ένα απλό ζήτημα διαδικασίας, αλλά στην επέκταση της ίδιας της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου. Στη Porter v. Freudenberg (1915) 1 K.B. 857, αναφέρθηκε ότι διάταγμα υποκατάστατης επίδοσης κλητηρίου εντός δικαιοδοσίας δεν είναι δυνατόν να δοθεί όταν κατά τη χρονική στιγμή έκδοσης του κλητηρίου δεν μπορούσε να γίνει καλή προσωπική επίδοση διότι ο εναγόμενος δεν ήταν εντός της δικαιοδοσίας…Η Φραγκέσκου ν. Γρηγορίου - πιο πάνω - την οποία μνημόνευσαν όλοι οι παράγοντες της δίκης, είχε ακριβώς αυτή τη διαφορά με την παρούσα. Εκεί είχε επιχειρηθεί τρεις φορές η επίδοση στο εξωτερικό χρησιμοποιώντας τη Δ.6 και μόνο όταν επεστράφησαν οι επιδιωκόμενες επιδόσεις χωρίς αποτέλεσμα, με εύλογο πλέον το συμπέρασμα ότι ο εναγόμενος απέφευγε την επίδοση εφόσον στις δύο από τις τρεις φορές τα έγγραφα παρέμειναν αζήτητα, ήταν που επιδιώχθηκε η υποκατάστατη επίδοση σε άτομο εντός της Δημοκρατίας. Όπως αναφέρεται και στο Annual Practice 1970 σελ. 993-6, στα σχόλια του αντίστοιχου O.65 r.4, η υποκατάστατη επίδοση είναι δυνατή όταν ο εναγόμενος κατά το χρόνο της έγερσης της αγωγής ήταν στο εξωτερικό και ότι προς έκδοση διατάγματος υποκατάστατης επίδοσης «...the kind of service or deredis not restricted to service out of the jurisdiction, but may be by substitution effected within the jurisdiction (Westernetc Building Society v. Rucklidge (1905) 2 Ch. D. 472)». Εδώ, στην προκείμενη περίπτωση, δεν αναφέρεται και ούτε φαίνεται να έγινε καν προσπάθεια επίδοσης στο εξωτερικό και, επομένως, δεν ήταν δυνατόν για τον εφεσίβλητο, με την έγκριση του Δικαστηρίου, πλαγίως να παρακάμψει τη Δ.6, διατάσσοντας υποκατάστατη επίδοση στην εφεσείουσα.» (βλ. Α.Θ. ν. Λ. Λ., Έφεση Αρ. 13/2017, 14/4/2020
Για σκοπούς πληρότητας αναφέρω ότι στην Φραγκέσκου ανωτέρω είχαν λεχθεί τα ακόλουθα:
«Στη Philippou (πιο πάνω) ο εναγόμενος ήταν κάτοικος Αυστραλίας. Είχε εξασφαλισθεί, δυνάμει της Δ.5 θ.9, άδεια για υποκατάστατη επίδοση αίτησης… με διπλοσυστημένη επιστολή στη διεύθυνση του στην Αυστραλία. Δεν είχε όμως εξασφαλισθεί άδεια για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας, όπως προβλέπεται από την πιο πάνω Δ.6… το Εφετείο έθεσε το εξής ερώτημα: "Εφόσον δεν είχε επιδιωχθεί άδεια για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας μπορούσε να επιτραπεί υποκατάστατη επίδοση;".Το Εφετείο έδωσε αρνητική απάντηση στο ερώτημα. ΄Εκρινε ότι: "Η Δ.6 δεν συνεπάγεται ένα απλό θέμα διαδικασίας αλλά επέκταση της δικαιοδοσίας. Δεν μπορεί να γίνει υποκατάστατη επίδοση εντός της δικαιοδοσίας εάν, κατά το χρόνο της έκδοσης του κλητηρίου, δεν μπορούσε κατά το νόμο να επιτευχθεί έγκυρη προσωπική επίδοση γιατί ο εναγόμενος δε βρίσκεται εντός της δικαιοδοσίας (Porter v. Freudenberg (1915) 1 K.B. 857, 887-888)."… κύριο νομικό έρεισμα της εισήγησης του ευπαίδευτου συνήγορου των εφεσειόντων ήταν οι αποφάσεις στις υποθέσεις Philippou και Myerson (πιο πάνω). ΄Εχουμε την σαφή άποψη ότι οι υποθέσεις εκείνες διακρίνονται από την παρούσα γιατί σ΄ εκείνες τις υποθέσεις δεν είχε προηγηθεί άδεια για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας. Θεωρούμε ότι μόνο μετά την εξασφάλιση τέτοιας άδειας ένας διάδικος που βρίσκεται εκτός δικαιοδοσίας μπορεί να υποβληθεί στη δικαιοδοσία των δικαστηρίων μας. Μετά από την εξασφάλιση τέτοιας άδειας είναι δυνατή και η υποκατάστατη επίδοση εντός δικαιοδοσίας σε περιπτώσεις όπου πληρούνται οι προϋποθέσεις που διέπουν τη χορήγηση διατάγματος για υποκατάστατη επίδοση.»
Με γνώμονα τις πιο πάνω αρχές λοιπόν και με αδιαμφισβήτητο δεδομένο ότι στην παρούσα υπόθεση δεν εξασφαλίστηκε άδεια για επίδοση της αγωγής εκτός δικαιοδοσίας πριν την έκδοση των διαταγμάτων της 29/09/23 και 07/11/23 δυνάμει των οποίων και έγιναν οι επίδικες επιδόσεις στους αντίστοιχους εναγόμενους, σημειώνω τα ακόλουθα.
Εναγόμενοι 1, 2 και 3
Για τους συγκεκριμένους εναγόμενους είναι παραδεκτό ότι κατά το χρόνο καταχώρισης του κλητηρίου εντάλματος της αγωγής αυτοί ήταν, και μέχρι σήμερα είναι, μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού. Εφόσον λοιπόν «κατά το χρόνο της έκδοσης του κλητηρίου, δεν μπορούσε κατά το νόμο να επιτευχθεί έγκυρη προσωπική επίδοση γιατί ο εναγόμενος δε βρίσκεται εντός της δικαιοδοσίας», η θέση που προβάλλεται εκ μέρους των συγκεκριμένων εναγομένων ως προς το ότι της έκδοσης του διατάγματος υποκατάστατου επίδοσης της 29/09/23 έπρεπε να προηγηθεί η έκδοση διατάγματος για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας είναι απόλυτα ορθή. Εφόσον όμως ένα τέτοιο διάταγμα δεν εξασφαλίστηκε ποτέ, το διάταγμα υποκατάστατου επίδοσης της 29/09/23, όπως και η επίδοση που έγινε στη βάση του εν λόγω διατάγματος στις 09/10/23, δεν μπορούν παρά να παραμεριστούν και να ακυρωθούν για τους λόγους που αναφέρονται στην νομολογία που παρατίθεται ανωτέρω. Υπενθυμίζω συναφώς ότι εφόσον «χωρίς άδεια δυνάμει της Δ.6 θ.1, το Δικαστήριο δεν δύναται να επεκτείνει τη δικαιοδοσία του σε αλλοδαπούς εναγόμενους» (βλ. Φραγκέσκου ανωτέρω), «η παράλειψη εξασφάλισης άδειας για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας δεν συνιστά παρατυπία θεραπεύσιμη δυνάμει της Δ.64 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας… αλλά θέμα νόμου, όπως ρυθμίζεται στο άρθρο 3 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6. Παρέκκλιση από τις πρόνοιες του άρθρου 3 δεν μπορεί να θεραπευθεί δυνάμει της Δ.64 που αφορά μόνο δικονομικές παρεκκλίσεις.» (βλ. Zachariades ανωτέρω) – «Η επίδοση της κλήσης με υποκατάστατη επίδοση στην παρούσα υπόθεση με διάταγμα δυνάμει της Δ.5 θ.9 δεν ήταν απλώς παράτυπη αλλά άκυρη» (βλ. Philippou και Φραγκέσκου ανωτέρω).
Στο βαθμό λοιπόν που η παρούσα αίτηση αφορά σε παραμερισμό/ακύρωση του διατάγματος της 29/09/23 και της επίδοσης που έγινε στους εναγόμενους 1, 2 και 3 στις 09/10/23 στη βάση του εν λόγω διατάγματος, αυτή θα πρέπει να επιτύχει.
Εναγόμενοι 4 και 5
Ο ενάγοντας παρουσίασε τους συγκεκριμένους εναγόμενους κατά το χρόνο έκδοσης του κλητηρίου εντάλματος της αγωγής να κατοικούσαν σε συγκεκριμένη διεύθυνση στην Κύπρο. Παρά ταύτα, ως ο ίδιος ο ενάγοντας ανέφερε για σκοπούς εξασφάλισης του διατάγματος της 07/11/23 αλλά και μέχρι σήμερα αναφέρει, «κατέστη αδύνατο να εντοπιστούν (στη συγκεκριμένη διεύθυνση) καθότι σύμφωνα με πληροφορίες από τους γείτονες τους μετακόμισαν δια του παρόντος εις άγνωστη διεύθυνση στο εξωτερικό και ως εκ τούτου η επίδοση είναι αδύνατο να γίνει προσωπικά στην δοθείσα διεύθυνση». Το κρίσιμο ερώτημα βεβαίως δεν είναι αν οι εναγόμενοι ήταν κατά το χρόνο επίδοσης της αγωγής εντός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου αλλά το αν «κατά το χρόνο της έκδοσης του κλητηρίου, δεν μπορούσε κατά το νόμο να επιτευχθεί έγκυρη προσωπική επίδοση γιατί ο εναγόμενος δε βρίσκεται εντός της δικαιοδοσίας».
Λαμβανομένου λοιπόν υπόψη ότι πρόκειται για ζήτημα πραγματικό, οι εναγόμενοι 4 και 5 παρουσίασαν στο Δικαστήριο, ως όφειλαν, διάφορα έγγραφα που καταδεικνύουν κατ’ εκείνους ότι από τα τέλη Απριλίου του 2023, ήτοι πριν την καταχώρηση της αγωγής στις 02/06/23, δεν έμεναν πλέον στην Κύπρο αλλά διέμεναν μόνιμα στο εξωτερικό (βλ. RENAT FATKHULLIN ανωτέρω). Τα έγγραφα αυτά, τα οποία όντως καταδεικνύουν εκ πρώτης όψεως ότι είναι βάσιμη η επί του προκειμένου θέση των εναγομένων 4 και 5, στην ουσία δεν αμφισβητήθηκαν από πλευράς ενάγοντα ο οποίος με την ένσταση του περιορίστηκε απλά να υποδείξει αφ’ ενός ότι σε άλλες χώρες οι εναγόμενοι είχαν δηλώσει από το Μάρτιο 2023 ότι διέμεναν εκεί και να επαναλάβει αφ’ ετέρου τη θέση του ότι «ο επιδότης ενημερώθηκε από τους γείτονες των εναγομένων 4 και 5 ότι μετακόμισαν στο εξωτερικό σε άγνωστη διεύθυνση. Ο καθ΄ ου η αίτηση χωρίς να γνωρίζει κατά πόσο η δήλωση αυτή ήταν αληθής και χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα για το που βρίσκονταν οι εναγόμενοι 4 και 5 και εάν εγκατέλειψαν τα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ορθώς προχώρησε με αίτηση υποκατάστατης επίδοσης…». Το μόνο όμως που μπορούν να καταδείξουν οι θέσεις αυτές του ενάγοντα, όπως και αν αυτές ήθελε ιδωθούν, είναι ότι αν κάποιος προσπαθούσε να αναζητήσει τους συγκεκριμένους εναγόμενους, τουλάχιστον από τον Απρίλιο του 2023 και εντεύθεν, το λιγότερο που θα διαπίστωνε είναι ότι αυτοί δεν διέμεναν στην Κύπρο. Αυτό γιατί υπό το φως του συνόλου των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου προκύπτει ότι οι συγκεκριμένοι εναγόμενοι δεν βρίσκονταν στη διεύθυνση που ο ενάγοντας γνώριζε ότι διέμεναν, η πληροφόρηση που είχαν οι γείτονες τους σ’ εκείνη τη διεύθυνση ήταν ότι αυτοί είχαν μεταβεί μόνιμα στο εξωτερικό, οι κυπριακοί λογαριασμοί κοινής ωφέλειας και οι λογαριασμοί λήψης κρατικών υπηρεσιών που είχαν καθ’ όσον χρόνο βρίσκονταν στην Κύπρο είχαν τερματιστεί και διακοπεί, υπήρχαν εκδομένα αεροπορικά εισιτήρια στο όνομα τους για ταξίδι χωρίς επιστροφή στην Ισπανία, και τα δημόσια μητρώα στις ΗΠΑ τους έδειχναν να διατηρούν διεύθυνση διαμονής εκτός Κύπρου..
Με άλλα λόγια, στο βαθμό που το κρίσιμο ερώτημα που εγείρεται στην παρούσα περίπτωση είναι το αν κατά το χρόνο της έκδοσης του κλητηρίου εντάλματος στις 02/06/23 οι εναγόμενοι 4 και 5 βρίσκονταν εντός της δικαιοδοσίας, ζήτμα το οποίο είναι, ως ανέφερα, πραγματικό (factual), η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν μπορεί, ενόψει των όσων έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, παρά να είναι αρνητική. Έπεται συνεπώς ότι για τους ίδιους λόγους που αναφέρθηκαν σε σχέση με τους εναγομένους 1, 2 και 3 ανωτέρω, το διάταγμα υποκατάστατου επίδοσης της 07/11/23, όπως και η επίδοση που έγινε στους εναγόμενους 4 και 5 στις 13/11/23 στη βάση του εν λόγω διατάγματος, θα πρέπει να παραμεριστούν και να ακυρωθούν.
Η παρούσα αίτηση λοιπόν θα πρέπει να επιτύχει και στο βαθμό που αφορά σε παραμερισμό/ακύρωση του διατάγματος της 07/11/23 και της επίδοσης που έγινε στους εναγόμενους 4 και 5 στις 13/11/23 στη βάση του εν λόγω διατάγματος.
Παρά την πιο πάνω κατάληξη μου κρίνω σκόπιμο, και αυτό καθαρά για σκοπούς πληρότητας, να αναφέρω και τα εξής.
Όσον αφορά το αίτημα για παραμερισμό του διατάγματος σφράγισης της 09/05/23, περιορίζομαι να αναφέρω αφ’ ενός ότι εφόσον η αγωγή στρεφόταν και εναντίον προσώπων που παρουσιάζονταν να διαμένουν στην Κύπρο αλλά και κύπριων διαδίκων (εναγόμενοι 6 και 7), «δεν ήταν αναγκαία η λήψη της άδειας του Δικαστηρίου για την καταχώριση του κλητηρίου εντάλματος σε σχέση με τους εφεσίβλητους, (βλ. Larticon Co. v. Detergenta Developments Ltd (2004) 1 Α.Δ.Δ. 1121). ΄Ηταν, όμως, αναγκαία η λήψη της άδειας του Δικαστηρίου για την επίδοση σε αυτούς του κλητηρίου εκτός της δικαιοδοσίας του, (βλ. Τηλέτυπος Α.Ε. ν. Mega Channel Management Ltd (2004) 1 Α.Α.Δ. 1863)» (βλ. CONTENT UNION SA ανωτέρω). Αφ’ ετέρου όμως αναφέρω ότι πέραν από το διάταγμα σφράγισης της 09/05/23 τίποτα άλλο δεν έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου σε σχέση με τους λόγους που προβλήθηκαν προκειμένου να εξασφαλιστεί το εν λόγω διάταγμα έτσι ώστε να μπορεί το συγκεκριμένο θέμα να εξεταστεί στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας, η οποία υπενθυμίζω έχει καταχωρηθεί στα πλαίσια της αγωγής και όχι της διαδικασίας από την οποία προήλθε το διάταγμα της 09/5/23 (βλ. ZACHARIADES ανωτέρω).
Τέλος, και όσον αφορά το αίτημα για παραμερισμό αυτής καθ’ αυτής της αγωγής, υπενθυμίζω ότι λαμβανομένης υπόψη της δικαιοδοτικής φύσης των προνοιών της Δ.6, «…Το αίτημα για ακύρωση του κλητηρίου εντάλματος και της επίδοσης του στο εξωτερικό μπορούσε να εξετασθεί μόνο στο πλαίσιο αίτησης για παραμερισμό του διατάγματος που είχε εκδοθεί με μονομερή αίτηση και με το οποίο είχε εξουσιοδοτηθεί η επίδοση του κλητηρίου εντάλματος στο εξωτερικό» και αυτό διότι «Η διαταγή για την επίδοση κλητηρίου (ειδοποίησης) εντάλματος στο εξωτερικό επιμαρτυρεί την ύπαρξη των προϋποθέσεων που θέτει η Δ.6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας για την ανάληψη και άσκηση δικαιοδοσίας για την εκδίκαση αγωγής που στρέφεται εναντίον κάτοικου του εξωτερικού, οπόταν δικαιολογείται η επίδοσή της στην αλλοδαπή. Απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί η ύπαρξη δικαιοδοσίας εκ μέρους του δικαστηρίου να επιληφθεί της διαφοράς. Η έκδοση διατάγματος για επίδοση στο εξωτερικό, υποδηλώνει ότι το δικαστήριο είναι αρμόδιο και έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί του επίδικου θέματος…».
Από τη στιγμή λοιπόν που στην προκειμένη περίπτωση δεν εξασφαλίστηκε ποτέ διάταγμα για επίδοση του κλητηρίου εντάλματος εκτός δικαιοδοσίας, το Δικαστήριο δεν μπορεί ν’ αποκτήσει αναδρομικά δικαιοδοσία, και δη στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας, έτσι ώστε να εξετάσει κατά πόσο η αγωγή είναι εκ πρώτης όψεως βάσιμη ή μη.
Για όλους λοιπόν τους λόγους που αναφέρονται ανωτέρω η αίτηση επιτυγχάνει στο βαθμό που αποσκοπεί στην ακύρωση/παραμερισμό των διαταγμάτων της 29/09/23 και της 07/11/23 καθώς και των επιδόσεων που έγιναν στις 09/10/23 και στις 13/11/23 στη βάση των εν λόγω διαταγμάτων. Εκδίδεται συνεπώς διάταγμα με το οποίο παραμερίζονται και ακυρώνονται τα διατάγματα υποκατάστατης επίδοσης της 29/09/23 και της 07/11/23 όπως και οι συναφείς επιδόσεις που έγιναν στους εναγόμενους 1, 2 και 3 στις 09/10/23 και στους εναγόμενους 4 και 5 στις 13/11/23.
Όσον αφορά τα έξοδα της αίτησης αυτά επιδικάζονται εναντίον του ενάγοντα και υπέρ των εναγομένων 1, 2, 3 , 4 και 5 ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο και τα οποία θα είναι βεβαίως περιορισμένα σε ένα σετ. Ένεκα δε των συνεπειών που συνεπάγεται η έκδοση του ακυρωτικού διατάγματος που εκδίδεται σήμερα αλλά και του γεγονότος ότι έχει παρέλθει πέραν του ενός έτους από την ημερομηνία που καταχωρήθηκε η αγωγή, τα έξοδα αυτά θα είναι άμεσα πληρωτέα.
Πιστόν Αντίγραφο (Υπ.) ……………………………
Πρωτοκολλητής Λ. Πασχαλίδης, Α.ΕΔ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο