ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Λ. Πασχαλίδη, Α.Ε.Δ.

Αίτ. Έφεση: 1/25 (ij)

Επί τοις αφορώσι τον με τον Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμο τον 1965 (Ν.9/1965), όπως τροποποιήθηκε

και

Επί τοις αφορώσι την ειδοποίηση «Τύπος ΙΑ» ημερομηνίας έκδοσης 13/11/24 σύμφωνα με τις πρόνοιες των Άρθρων 44Γ(2) και Κανονισμό 4 αντίστοιχα του νόμου Ν.9/1965 όπως τροποποιήθηκε με τον νόμο Ν.142(Ι)/2014, τον Νόμο 87(Ι)/2018 και τον νόμο Ν.212(Ι)/2020, Ν.61(Ι)/2020, Ν.185(Ι)/2021 και τον νόμο Ν.98(Ι)/2021 Ν.82(Ι)/2022, Ν.204(Ι)/2022, Ν.147/(Ι)/2022 και τροποποιητικούς νόμους Ν.65(Ι)/2023, Ν.155(Ι)/ του 2023 και Ν.4(Ι)/2024.

και

Μεταξύ:

Τασούλα Ελευθερίου

Αιτήτριας– Εφεσείουσας

και

THEMIS PORTFOLIO (Η3) MANAGEMENT HOLDINGS LIMITED HE 378131

 

Καθ’ ων η αίτηση - Εφεσίβλητοι

------------------

Ημερομηνία:  10 Φεβρουαρίου 2025

Εμφανίσεις:

Για εφεσείουσα – αιτήτρια: κ. Χ. Πουτζιουρής για Χρίστος Πουτζιουρής & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε

Για εφεσίβλητους - καθ’ ων η αίτηση: κα Λ. Σάββα για CHRYSSAFINIS & POLYVIOU LLC

 

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

Με την παρούσα αίτηση έφεση που καταχώρησε στις 03/01/25, η εφεσείουσα ζητά, στη βάση κυρίως των αρ. 27, 37 – 44ΙΑΑ του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου Ν.9/65 ως τροποποιήθηκε, του Κεφ.224, του Ν.14/60,  του Κεφ.6, Ν.65(Ι)/2015, του Ν.93(Ι)/96, του Κεφ.149 των αρ. 23, 26, 28 και 30,33, 35, 58 και 179 του Συντάγματος και των συναφών Κανονισμών, όπως εκδοθεί διάταγμα με το οποίο:

«…να ακυρώνονται ή και να παραμερίζονται οι ειδοποιήσεις «Τύπου ΙΑ» ημερομηνίας έκδοσης την 13/11/2024 που επιδόθηκαν στην εφεσείουσα δια συστημένης επιστολής την 02/01/25 σύμφωνα με τις πρόνοιες των άρθρων 44Γ(2) και Κανονισμό 4 αντίστοιχα του νόμου Ν.9/1965 όπως τροποποιήθηκε……για τον ηλεκτρονικό πλειστηριασμό την 13/02/2025 των αινήτων της κύριας κατοικίας της εφεσείουσας στην Αραδίππου…από τους καθ’ ων η αίτηση / εφεσιβλήτους στην βάση των επίδικων ειδοποιήσεων που βαρύνεται με την υποθήκη Υ1755/1998 του Επαρχιακού Κτηματολογίου Λάρνακας…ένεκα κακής επίδοσης των ειδοποιήσεων και/ή μη επίδοσης σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, πρωτοφειλέτες και εγγυητές και/ή ως πρόωρων, ως άκυρων και/ή ως εσφαλμένων εφόσον δεν συνάδουν με τα παραρτήματα του νόμου και ή αντικανονικών και/ή παράνομων και/ή ως αντίθετες με το σχετικό νόμο και ή ως αντισυνταγματικών και/ή ότι αποτελούν κατάχρηση δικαστικής διαδικασίας και ή επειδή παραβιάζουν συνταγματικά δικαιώματα της εφεσείουσας και ή επειδή συντρέχουν οι λόγοι έφεσης…»

Οι προβαλλόμενοι από την εφεσείουσα λόγοι έφεσης είναι 3 στο σύνολο. Έχουν δε συνοψισθεί στην τελική αγόρευση της πλευράς της εφεσείουσας ως εξής:

Α. Κακές επιδόσεις προβλεπόμενων ειδοποιήσεων από το Νόμο τύπος ΙΑ και επίδοση ειδοποιήσεων εντός χρόνου λιγότερου των 45 ημερών που προβλέπει ο νόμος

Β. «…η διαδικασία εκποίησης που προωθούν οι εφεσίβλητοι είναι καταχρηστική και κακόπιστη εφόσον  η εφεσείουσα δεν οφείλει κανένα ποσό στους εφεσίβλητους και η αναφορά τους στην επιστολή τύπος Ι ότι η οφειλή της εφεσείουσας προέρχεται από έκδοση δικαστικής απόφασης στην αγωγή 858/12 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας είναι ψευδής και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα…».

Την αίτηση υποστηρίζει Ε/Δ της ίδιας της εφεσείουσας αναφορά στο περιεχόμενο της οποίας θα κάνω σε κατοπινό στάδιο. Επί του παρόντος περιορίζομαι να αναφέρω ότι με την Ε/Δ της η εφεσείουσα παρουσιάζει ως Τεκμήρια, πιστοποιητικά αναφορικά με την ιατρική κατάσταση της θυγατέρας της (Τεκ.1), έγγραφα που αφορούσαν την αγωγή 858/12 που καταχωρήθηκε εναντίον άλλων προσώπων αλλά και της ιδίας ως εγγυήτριας των προσώπων αυτών και ως ενυπόθηκος οφειλέτης σε σχέση με τα χρέη τους (Τεκ.2), ειδοποίηση Τύπου Ι ημερ. 02/3/2023 στην οποία οι εφεσίβλητοι αναφέρουν μεταξύ άλλων ότι η υποθήκη Υ1755/98 που επιβαρύνει το ακίνητο της εφεσείουσας εξασφαλίζει χρέος €1.376.294,38 το οποίο προέρχεται από δικαστική απόφαση στην αγωγή 858/12 (Τεκ.3), την απόφαση που εκδόθηκε στη συγκεκριμένη αγωγή στις 12/09/16 και η οποία όμως δεν αφορούσε την εφεσείουσα διότι η αγωγή σε σχέση με εκείνην είχε απορριφθεί λόγω μη έγκαιρης επίδοσης (Τεκ.4), ειδοποίηση από τα Κυπριακά ταχυδρομεία ημερ. 16/12/24 ως προς το ότι είχε αφιχθεί συστημένη επιστολή που αφορούσε την εφεσείουσα καθώς επίσης και εκτύπωση του ιστορικού ταχυδρόμησης της εν λόγω επιστολής (Τεκ.5), και την επίδικη ειδοποίηση Τύπου ΙΑ που η εφεσείουσα παρέλαβε από το ταχυδρομείο στις 02/01/2025 στη βάση της προαναφερόμενης ειδοποίησης άφιξης συστημένης επιστολής (Τεκ.6). Με την επίδικη ειδοποίηση τύπου ΙΑ σημειώνω, η εφεσείουσα ενημερωνόταν ότι στις 13/02/2025, ήτοι σε 42 μέρες από τις 02/01/25, θα διεξαχθεί ο πλειστηριασμός του ακινήτου της.

Στην αντιπέρα όχθη οι εφεσίβλητοι υποστηρίζουν για 20 διαφορετικούς λόγους ότι η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί και τις επί του προκειμένου θέσεις τους τις εξειδικεύουν μέσω της υποστηρικτικής Ε/Δ ενός εκ των λειτουργών τους. Αναφορά στο περιεχόμενο της συγκεκριμένης Ε/Δ επίσης κάνω σε κατοπινό στάδιο και επί του παρόντος περιορίζομαι να αναφέρω ότι με την Ε/Δ που υποστηρίζει την ένσταση παρουσιάζονται ως Τεκμήρια, το δικαστικό διάταγμα της 04/06/2021 με το οποίο τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που απορρέουν από την υποθήκη Υ1755/98 καθώς επίσης και από τις συμφωνίες που περιβάλλουν την εν λόγω υποθήκη είχαν μεταβιβαστεί από την Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Τράπεζα Λτδ στους εφεσίβλητους (Τεκ.1), τη σύμβαση υποθήκης Υ1755/98 (Τεκ.2), κτηματολογική έρευνα σε σχέση με το ακίνητο της εφεσείουσας (Τεκ.3), το κλητήριο ένταλμα της αγωγής 858/12 και την τελική απόφαση που εκδόθηκε εκεί το 2016 (Τεκ.4), τις συμφωνίες δανείου, εγγύησης, υποθήκης και τα συναφή έγγραφα που είχαν καταρτιστεί μεταξύ της τράπεζας από τη μια και από την άλλη της εφεσείουσας και άλλων προσώπων μεταξύ 2007 – 2011 (Τεκ.5), τις ειδοποιήσεις που στάληκαν το 2022 στην εφεσείουσα και στα άλλα πρόσωπα αναφορικά με την μεταβίβαση των συμβατικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων στους εφεσίβλητους (Τεκ.6), τις ειδοποιήσεις τύπου Θ και Ι που είχαν σταλεί στην εφεσείουσα και στους υπόλοιπους εγγυητές και πρωτοφειλέτη με συστημένο ταχυδρομείο στις διευθύνσεις τους καθώς επίσης και τις ιδιωτικές επιδόσεις των εν λόγω ειδοποιήσεων που έγιναν στον πρωτοφειλέτη και σε δυο άλλα πρόσωπα διότι αυτοί δεν είχαν παραλάβει τις ειδοποιήσεις μέσω του ταχυδρομείου ως αντίθετα έπραξε η εφεσείουσα στις 15/3/2023 (Τεκ.7 και 8), τις ειδοποιήσεις Τύπου ΙΑ και ΙΒ ημερ. 19/6/2023 που είχαν σταλεί στην εφεσείουσα και στα άλλα πρόσωπα με συστημένο ταχυδρομείο την 20/62023 καθώς επίσης και την ιδιωτική επίδοση που έγινε σε ένα από τα εν λόγω πρόσωπα στις 25/7/2023 διότι το εν λόγω πρόσωπο δεν τις παρέλαβε μέσω του ταχυδρομείου ως αντίθετα έπραξε η εφεσείουσα στις 23/6/2023 και τα άλλα δυο πρόσωπα στις 26/6/2023 (Τεκ.9) και τις επίδικες ειδοποιήσεις Τύπου ΙΑ ημερ. 13/11/2024 οι οποίες είχαν σταλεί στην εφεσείουσα και στα άλλα πρόσωπα με συστημένο ταχυδρομείο την 15/11/2024 καθώς επίσης και τις ιδιωτικές επιδόσεις που έγιναν σε όλα τα εν λόγω πρόσωπα μεταξύ 19/11/24 και 20/11/24 λόγω του ότι τα πρόσωπα αυτά, κατά τους εφεσίβλητους, δεν παρέλαβαν τις ειδοποιήσεις μέσω του ταχυδρομείου (Τεκ. 10, 11 και 12).  Σημειώνω εδώ ότι σε σχέση με την εφεσείουσα, η επίδικη ειδοποίηση επιδόθηκε με ιδιώτη επιδότη στις 19/11/2024  στο σύζυγο της που είναι κοινώς αποδεκτό ότι διαμένει μαζί της.

Εφόσον καμία πλευρά δεν επεδίωξε να αντεξετάσει τον ομνύοντα της άλλης πλευράς και ούτε ζητήθηκε από πλευράς εφεσείουσας να καταχωρίσει οποιαδήποτε συμπληρωματική Ε/Δ προς απάντηση των ισχυρισμών των εφεσιβλήτων, η ακρόαση της αίτησης ολοκληρώθηκε με τις εμπεριστατωμένες γραπτές αγορεύσεις των ευπαίδευτων συνηγόρων των μερών, αναφορά στις οποίες κάνω πιο κάτω όπου κρίνεται αναγκαίο.

Εξέτασα με προσοχή τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου.

Με βάση το περιεχόμενο των αντίστοιχων Ε/Δ των διαδίκων αλλά και των σχετικών δηλώσεων που έγιναν στα πλαίσια των τελικών αγορεύσεων τα πιο κάτω προκύπτουν να συνιστούν κοινώς αποδεκτά γεγονότα στην υπόθεση.

Η εφεσείουσα είχε περί το 1998 εγγράψει επί ακινήτου της και προς όφελος της Τράπεζας Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ την υποθήκη Υ1755/98 για το ποσό των Λ.Κ.55.000 (€93.973,08) ως εξασφάλιση πιστωτικών διευκολύνσεων που είχαν δοθεί τότε προς εταιρεία συμφερόντων του αδελφού του συζύγου της. Περί το 2012, η Τράπεζα Κύπρου καταχώρισε εναντίον της πρωτοφειλέτιδας εταιρείας, των μελών της οικογένειας του αδελφού του συζύγου της εφεσείουσας και της τελευταίας την αγωγή 858/12 αξιώνοντας το ποσό που είχε τότε κατ’ ισχυρισμό προκύψει να οφείλεται συνεπεία των πιστωτικών διευκολύνσεων που είχαν δοθεί στην πρωτοφειλέτιδα εταιρεία καθώς επίσης και εκποίηση των υποθηκών που εξασφάλιζαν τις εν λόγω διευκολύνσεις. Στην εφεσείουσα αποδιδόταν με την εν λόγω αγωγή η ιδιότητα του εγγυητή των συγκεκριμένων χρεών καθώς και η ιδιότητα του ενυπόθηκου δανειστή συνεπεία της υποθήκης 1755/98. Η αγωγή όμως τελικά απορρίφθηκε σε σχέση με την εφεσείουσα επειδή δεν είχε καταστεί δυνατό να της επιδοθεί εντός του προβλεπόμενου χρόνου. Ως εκ τούτου, όταν ολοκληρώθηκε η ακρόαση της αγωγής, η απόφαση που εκδόθηκε το 2016 αφορούσε μόνο τους υπόλοιπους εναγομένους και την άλλη υποθήκη που εξασφάλιζε τα χρέη τους. Περί το 2022 οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα που απέρρεαν τόσο από τις διάφορες συμφωνίες πιστωτικών διευκολύνσεων που έλαβε η εταιρεία του αδελφού του συζύγου της εφεσείουσας όσο και από την συμφωνία υποθήκης που είχε κάμει η τελευταία, μεταβιβάστηκαν από την Τράπεζα Κύπρου στους εφεσίβλητους. Οι τελευταίοι αποφάσισαν περί το 2023 να ενεργοποιήσουν τη διαδικασία που προβλέπει ο Ν.9/65 προκειμένου να ανακτήσουν το ποσό που τους οφειλόταν πλέον εκείνους και για το σκοπό αυτό επεδίωξαν μεταξύ άλλων να εκποιήσουν και την υποθήκη της εφεσείουσας. Κατά τους εφεσίβλητους, το ότι δεν είχε εκδοθεί απόφαση εναντίον της εφεσείουσας είναι άνευ σημασίας για σκοπούς της επίδικης διαδικασίας του Ν.9/65 και αυτό λόγω του ότι η συγκεκριμένη διαδικασία δεν αφορά σε ανάκτηση εξ΄ αποφάσεως χρέους αλλά σε ανάκτηση ενυπόθηκου χρέους.  

Εξέδωσαν λοιπόν οι εφεσίβλητοι στις 02/03/2023 ειδοποιήσεις Τύπου Θ και Ι τις οποίες έστειλαν τότε με συστημένο ταχυδρομείο στις διευθύνσεις όλων των εμπλεκομένων προσώπων, δηλαδή στην πρωτοφειλέτιδα εταιρεία, στον αδελφό του συζύγου της εφεσείουσας και στη γυναίκα του καθώς και στην ίδια την εφεσείουσα. Σύμφωνα με τη σχετική γραπτή ενημέρωση που δόθηκε τότε από τα κυπριακά ταχυδρομεία, οι εν λόγω ειδοποιήσεις παραδόθηκαν μόνο στην εφεσείουσα στις 15/03/23 ενώ για τα άλλα πρόσωπα αυτό δεν κατέστη δυνατό να γίνει. Για τις αποτυχημένες παραδόσεις τα κυπριακά ταχυδρομεία σημείωσαν τότε επί του σχετικού ιστορικού ταχυδρόμησης την αναφορά «unsuccessful item delivery attempt – λόγος : no home delivery. Μέτρα: customer notified».  Στα πρόσωπα στα οποία οι συγκεκριμένες ειδοποιήσεις δεν είχαν τότε παραδοθεί με ταχυδρομείο έγινε ιδιωτική επίδοση τους στις 04/05/23. Σημειώνεται εδώ ότι στις εν λόγω ειδοποιήσεις Θ και Ι, η αναφορά που γινόταν σε σχέση με το οφειλόμενο χρέος που εξασφαλίζεται από την υποθήκη της εφεσείουσας παρέπεμπε σε εξ’ αποφάσεως χρέος που προέκυψε από την αγωγή 858/12. Στις 19/06/2023 οι εφεσίβλητοι εξέδωσαν ειδοποιήσεις τύπου ΙΑ και ΙΒ τις οποίες έστειλαν και πάλι με συστημένο ταχυδρομείο στις 20/06/23 στα ίδια εμπλεκόμενα πρόσωπα. Αυτή την φορά όμως οι εν λόγω ειδοποιήσεις παραδόθηκαν με το ταχυδρομείο σε όλους εκτός στη γυναίκα του αδελφού του συζύγου της εφεσείοσυας για την οποία το ταχυδρομείο κατέγραψε επί του σχετικού ιστορικού ταχυδρόμησης την αιτιολογία «unsuccessful item delivery attempt – λόγος : no home delivery.  Μέτρα customer notified».  Στο εν λόγω πρόσωπο η επίδοση έγινε τελικά με ιδιώτη επιδότη στις 25/07/23. Παρά όμως το ότι με τις εν λόγω ειδοποιήσεις είχε προγραμματιστεί να γίνει πλειστηριασμός του ενυπόθηκου ακινήτου της εφεσείουσας στις 24/11/23 εντούτοις ο εν λόγω πλειστηριασμός αναστάληκε προκειμένου να δινόταν τότε ο χρόνος στους διάφορους οφειλέτες να επιχειρήσουν, αν επιθυμούσαν, να υποβάλουν αίτηση για ένταξη στο κυβερνητικό σχέδιο που είχε τότε δημιουργηθεί.

Στις 13/11/2024 οι εφεσίβλητοι αποφάσισαν να προχωρήσουν με την εκποίηση του ενυπόθηκου ακινήτου της εφεσείουσας οπόταν και εξέδωσαν τις επίδικες ειδοποιήσεις ΙΑ τις οποίες επιχείρησαν να τις στείλουν με συστημένο ταχυδρομείο σε όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα.  Αυτή τη φορά, επί του ιστορικού ταχυδρόμησης της κάθε ειδοποίησης τα κυπριακά ταχυδρομεία σημείωσαν στις 19/11/2024 και ώρα 11:45 την αναφορά «item not delivered/pending delivery – no home delivery – notification issued». Την ίδια μέρα που καταγράφηκε η συγκεκριμένη αναφορά, ιδιώτης επιδότης επέδωσε στο σύζυγο της εφεσείουσαςτην επίδικη ειδοποίηση ΙΑ και το σχετικό Δελτίο Α.

Στις 16/12/24 τα κυπριακά ταχυδρομεία εξέδωσαν προς την εφεσείουσα υπενθύμιση άφιξης συστημένου ταχυδρομείου που έφερε τον ίδιο κωδικό με τον κωδικό που έλαβαν οι εφεσίβλητοι κατά την ταχυδρόμηση της επίδικης ειδοποίησης. Με την εν λόγω υπενθύμιση τα Κυπριακά Ταχυδρομεία καλούσαν την εφεσείουσα να παραλάβει το συστημένο αντικείμενο που της απεστάλη εντός 15 ημερών. Στη συνέχεια και σύμφωνα πάλι με σχετική σημείωση που τα κυπριακά ταχυδρομείο κατέγραψαν επί του ιστορικού ταχυδρόμησης της επίδικης ειδοποίησης, αυτή τελικά παραδόθηκε στην εφεσείουσα μέσω παράδοσης της στις 02/01/2025 στον αδελφό του συζύγου της αιτήτριας.

Από τις 02/01/25 που παραλήφθηκε η επίδικη ειδοποίηση από το ταχυδρομείο και μέχρι την ημερομηνία του προγραμματισμένου πλειστηριασμού μεσολαβούσαν 42 ημέρες, ήτοι λιγότερες μέρες από τις 45 μέρες που προνοεί ο Νόμος.

Υπό το φως των πιο πάνω κοινώς αποδεκτών και μη αμφισβητούμενων γεγονότων σημειώνω τα ακόλουθα αναφορικά με τους προβαλλόμενους και προωθούμενους λόγους έφεσης.

Όσον αφορά κατ’ αρχή το ζήτημα της φερόμενης κακής επίδοσης της επίδικης ειδοποίησης ΙΑ στην εφεσείουσα, ο ευπαίδευτος συνήγορος της τελευταίας, επικαλούμενος τα λεχθέντα στην ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ v. ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΤΕΛΑ, Πολιτική Έφεση Αρ. 159/2021, 1/12/2023, υποστήριξε τα εξής:

«… φαίνεται ξεκάθαρα από την διακίνηση της συστημένης επιστολής ότι αυτή κατατέθηκε από τους εφεσίβλητους στο ταχυδρομείο την 15/11/2024 στη Λευκωσία και την 18/11/24 στάλθηκε στο ταχυδρομείο στη Λάρνακα και ακολούθως η συστημένη έφτασε στις 19/11/2024 η ώρα 11:43 στο ταχυδρομείο Αραδίππου.  Φαίνεται επίσης ότι η ειδοποίηση άφιξης συστημένης επιστολής εκδόθηκε την 19/11/2024 η ώρα 11:45 ... η συστημένη επιστολή παραλήφθηκε την 2/1/2025 … οι εφεσίβλητοι ισχυρίζονται ότι απέτυχε η επίδοση με συστημένη επιστολή και γι΄ αυτό επέδωσαν με ιδιώτη δικαστικό επιδότη … (όμως) … προσπαθούν να παραπλανήσουν το Δικαστήριο ότι δήθεν δεν επιδόθηκε η επιστολή βασιζόμενοι προφανώς στο λεκτικό «no home delivery» ενώ απλά τα ταχυδρομεία απλώς λένε ότι επειδή είναι συστημένη επιστολή δεν θα παραδοθεί στο σπίτι του παραλήπτη αλλά εκδόθηκε ειδοποίηση για άφιξη συστημένου … φαίνεται από τα πιο πάνω ότι οι εφεσίβλητοι την ημερομηνία που αφίχθηκε η συστημένη επιστολή στο ταχυδρομείο της κατοικίας της αιτήτριας την ίδια ημέρα έκαναν και την επίδοση στο σύζυγο της … δεν τήρησαν την προβλεπόμενη από το νόμο επίδοση των επίδικων ειδοποιήσεων δηλαδή την δια συστημένης επιστολής πρώτα επίδοση και μόνο αφού αποτύχει να προχωρήσουν δια της ιδιωτικής επίδοση των επίδικων ειδοποιήσεων … στην περίπτωση μας όχι μόνο δεν απέτυχε η συστημένη επιστολή αλλά απέτυχε και την παρέλαβε η αιτήτρια την 2/1/2025 … και μάλιστα πολύ ενωρίτερα από όσο είχε δικαίωμα να της παραλάβει ...».

 

Σημειώνω εδώ ότι είναι κοινώς αποδεκτό ότι η μη ορθή επίδοση της επίδικης ειδοποίησης ως ο νόμος ορίζει με το αρ.44ΙΕ[1], συνιστά αυτοτελή λόγο για παραμερισμό της συγκεκριμένης ειδοποίησης πέραν και ανεξάρτητα οποιουδήποτε άλλου θέματος τυχόν εγείρεται (βλ. αρ.44Γ(3)(β) Ν.9/65). Κοινώς αποδεκτό όμως είναι επίσης ως θέμα ερμηνείας του αρ.44ΙΕ και το ότι σύμφωνα με το δεσμευτικό λόγο της Παντέλα:

«Στην προκειμένη περίπτωση ο σκοπός του Νομοθέτη είναι ξεκάθαρος. Θέλησε να ιεραρχήσει τον τρόπο επίδοσης, δίδοντας επιτακτικό προβάδισμα στη συστημένη επιστολή. Μόνον όταν η επίδοση με αυτόν τον τρόπο είναι ανέφικτη, διανοίγεται ο δρόμος εναλλακτικά για ιδιωτική επίδοση, συμφώνως των Κανονισμών  Πολιτικής Δικονομίας, περιλαμβανομένης και της δυνατότητας υποκατάστατης επίδοσης, κατόπιν βεβαία σχετικού διατάγματος του Δικαστηρίου… Η υποκειμενική άποψη του Δικαστηρίου επί του ορθολογισμού ή μη του δεδηλωμένου σκοπού, δεν δικαιολογεί ερμηνευτική εκτροπή. Συνεπώς, το γεγονός ότι με την προσωπική επίδοση, ο παραλήπτης/ενδιαφερόμενος μιας ειδοποίησης, επικοινωνίας ή εγγράφου, σαφέστατα λαμβάνει γνώση και δύναται να υπερασπιστεί ή να ασκήσει τα όποια ένδικα μέσα του παρέχονται, όπως εξάλλου έχει επισυμβεί στην προκειμένη περίπτωση, δεν δικαιολογεί ερμηνεία άλλη απ' εκείνη που είναι κρυστάλλινα καθαρή στο μάτι… Ενόψει των πιο πάνω κρίνουμε ότι η εφεσείουσα όφειλε να επιχειρήσει να επιδώσει την επίμαχη ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» με συστημένη επιστολή και μόνον αν τούτο ήταν ανέφικτο να προχωρήσει με τη διαδικασία της ιδιωτικής επίδοσης. Την υποχρέωση επίδοσης της ειδοποίησης τη φέρει ασφαλώς ο ενυπόθηκος δανειστής, ο οποίος συνακόλουθα φέρει και το βάρος να αποδείξει το «ανέφικτο» της δια Νόμου επιβαλλόμενης μεθόδου επίδοσης. Στην προκειμένη περίπτωση κανένα τέτοιο στοιχείο προσκομίστηκε από πλευράς εφεσείουσας. Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι ένας από τους βασικούς λόγους βάσει του οποίου ενδιαφερόμενο πρόσωπο δικαιούται δυνάμει του άρθρου 44Γ να καταχωρήσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο και να πετύχει παραμερισμό της ειδοποίησης, είναι ακριβώς ότι «η ειδοποίηση δεν έχει δεόντως επιδοθεί» (άρθρο 44Γ(3)(β)).»   

Με γνώμονα τα πιο πάνω λοιπόν και λαμβάνοντας υπόψη μου και τα όσα υποστήριξε η πλευρά των εφεσιβλήτων με αναφορά στα αδιαμφισβήτητα έγγραφα των Κυπριακών Ταχυδρομείων που αφορούν στο ιστορικό ταχυδρόμησης και της επίδικης ειδοποίησης ΙΑ αλλά και των προηγούμενων ειδοποιήσεων, παρατηρώ τα ακόλουθα.  

 

Στην περίπτωση της επίδικης ειδοποίησης τα κυπριακά ταχυδρομεία σημείωσαν στις 19/11/2024 ότι η εν λόγω ειδοποίηση βρισκόταν τότε σε κατάσταση «item not delivered/pending delivery – no home delivery – notification issued». Κατά τους εφεσίβλητους, η συγκεκριμένη αναφορά ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις του αρ.44ΙΕ ως προς το ανέφικτο της επίδοσης δια ταχυδρομείου και τους νομιμοποιούσε πλέον να προχωρήσουν με ιδιωτική επίδοση της επίδικης ειδοποίησης. Η αναφορά όμως σε «pending delivery» στις 19/11/2024, όχι μόνο υποδηλούσε ότι η παράδοση της συγκεκριμένης ειδοποίησης ακόμη εκκρεμούσε να γίνει – κάτι που επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια από την «υπενθύμιση άφιξης συστημένου» που εκδόθηκε από το ταχυδρομείο στις 16/12/24 – αλλά και συνιστούσε μια πολύ διαφορετική αναφορά από την αναφορά που κατέγραψαν στο παρελθόν τα κυπριακά ταχυδρομεία σε σχέση με το ανεπιτυχές της παράδοσης των προηγούμενων ειδοποιήσεων όπου σ’ εκείνες τις περιπτώσεις είχε καταγραφεί η πιο απόλυτη αναφορά του «unsuccessful item delivery attempt». Είναι θεωρώ ευνόητο ότι για σκοπούς ικανοποίησης του νομοθετικού κριτηρίου του «ανέφικτου» του αρ. 44ΙΕ, η διαφορά μεταξύ του «pending delivery» και του «unsuccessful item delivery attempt» αποκτά ιδιαίτερη σημασία ένεκα του ότι στην πρώτη περίπτωση αφήνεται να νοηθεί ότι η παράδοση ενδεχομένως να είναι ακόμη εφικτό να γίνει – άρα δεν ενεργοποιείται το δικαίωμα που προνοεί το αρ.44ΙΕ για ιδιωτική επίδοση - ενώ στη δεύτερη το αντίθετο.

Σημειώνω εδώ ότι δεν έχω παραγνωρίσει ότι ενδέχεται για τα Κυπριακά ταχυδρομεία να μην υπάρχει η ουσιαστική διαφορά που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να υπάρχει μεταξύ των δυο αναφορών λόγω του λεκτικού τους. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να αποδείξει η εφεσείουσα αλλά οι εφεσίβλητοι οι οποίοι είναι και τα πρόσωπα που υποστηρίζουν ότι στην προκειμένη περίπτωση, έστω και αν η αναφορά της 19/11/24 δεν ήταν το «unsuccessful item delivery attempt» που καταγράφηκε τις προηγούμενες φορές, αυτοί και πάλι νομιμοποιούνταν να προχωρήσουν με ιδιωτική επίδοση στη βάση της αναφοράς «item not delivered/pending delivery – no home delivery – notification issued».

Από την στιγμή ομως που καμία μαρτυρία δεν προσφέρθηκε από πλευράς εφεσιβλήτων που να εξηγεί το πώς η αναφορά σε pending delivery συνεπάγεται ότι η παράδοση μέσω ταχυδρομείου ήταν στις 19/11/24 ανέφικτη ή έστω το ότι η αναφορά σε pending delivery σημαίνει το ίδιο με την αναφορά «unsuccessful item delivery attempt», δεν μπορεί να εξαχθεί με ασφάλεια το συμπέρασμα ότι στην προκειμένη περίπτωση υπήρξε αποτυχημένη παράδοση μέσω συστημένου ταχυδρομείου πριν να επιτευχθεί η ιδιωτική επίδοση της 19/11/2024. Άλλωστε, υπό το φως της αδιαμφισβήτητης ειδοποίησης που το ταχυδρομείο εξέδωσε προς την εφεσείουσα στις 16/12/23 προκειμένου να της παραδώσει την επίδικη ειδοποίηση αλλά και της καταγραφής στο ιστορικό ταχυδρόμησης ότι η παράδοση της συγκεκριμένης ειδοποίησης εξακολουθούσε να επιχειρείται μέχρι και τις 02/01/25 που παραλήφθηκε, η θέση της εφεσείουσας ότι δεν είχε αποτύχει ή καταστεί ανέφικτη η παράδοση της επίδικης ειδοποίησης μέσω συστημένου ταχυδρομείου στις 19/11/24 προβάλλει να είναι βάσιμη. Και σίγουρα ο χρόνος που χρειάζονται τα κυπριακά ταχυδρομεία για να παραδώσουν μια συστημένη επιστολή ή οι εσωτερικές διαδικασίες που αυτά ακολουθούν προτού αποφασίσουν να επιστρέψουν μια συστημένη επιστολή ως μη παραδοθείσα δεν θα πρέπει να επενεργήσει σε βάρος της εφεσείουσας. Αντιθέτως, οι παράγοντες αυτοί είναι τους εφεσίβλητους που θα έπρεπε να απασχολήσουν εφόσον αυτοί είναι που επέλεξαν να προχωρήσουν με ιδιωτική επίδοση την ίδια μέρα που ενημερώθηκαν ότι το ταχυδρομείο δεν είχε ακόμη παραδώσει την επίδικη ειδοποίηση.

Σημειώνω εδώ ότι οι πιο πάνω επισημάνσεις δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να εκληφθούν ως αποδοχή της θέσης ότι ο παραλήπτης μιας συστημένης επιστολής μπορεί να καθυστερεί (εσκεμμένα) να παραλάβει μια επιστολή ώστε να παρέλθει η προθεσμία των 45 ημερών που προβλέπει ο Νόμος. Αντιθέτως, μια τέτοια ενέργεια, εκεί και όπου διαπιστώνεται να γίνεται, είναι εναντίον του παραλήπτη που θα πρέπει να προσμετρήσει. Στην προκειμένη όμως περίπτωση, όποιες και να ήταν οι ενέργειες ή η καθυστέρηση της εφεσείουσας, το μεν ταχυδρομείο φαίνεται ν’ άφησε «ανοιχτό» το χρόνο της παράδοσης της επίδικης ειδοποίησης μέχρι και τις 02/01/25, ενώ οι εφεσίβλητοι φαίνεται να «βιάστηκαν» να επιδώσουν την ειδοποίηση με ιδιώτη επιδότη. 

Παρά λοιπόν την ικανή αγόρευση των ευπαίδευτων συνηγόρων των εφεσιβλήτων, υπό το φως των λεχθέντων της Παντέλα, το επιχείρημα του κ. Πουτζιουρή ότι «…δεν μπορούν (οι εφεσίβλητοι) να δημιουργούν οι ίδιοι την αποτυχία της δια της συστημένης επιστολής επίδοση και να την χρησιμοποιούν μετά αυτή την παρανομία τους για να επιδίδουν με ιδιώτη επιδότη…» κρίνεται βάσιμο, και εφόσον «…ένας από τους βασικούς λόγους βάσει του οποίου ενδιαφερόμενο πρόσωπο δικαιούται δυνάμει του άρθρου 44Γ να καταχωρήσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο και να πετύχει παραμερισμό της ειδοποίησης, είναι ακριβώς ότι «η ειδοποίηση δεν έχει δεόντως επιδοθεί» (άρθρο 44Γ(3)(β))…», η παρούσα αίτηση έφεση δεν μπορεί παρά να επιτύχει για το λόγο αυτό.

Ενόψει της πιο πάνω κατάληξης μου και λαμβανομένου υπόψη ότι με βάση τις πρόνοιες του αρ. 44Γ(3) είναι αρκετό να καταδειχθεί ένας από τους εκεί αναφερόμενους λόγους ακύρωσης προκειμένου να παραμεριστεί η ειδοποίηση τύπου ΙΑ, δεν κρίνεται αναγκαία η εξέταση των υπόλοιπων λόγων έφεσης που εγείρονται.

Στην βάση όλων των πιο πάνω συνεπώς η αίτηση επιτυγχάνει και οι επίδικες ειδοποιήσεις «Τύπου ΙΑ» που εκδόθηκαν από τους εφεσίβλητους στις 13/11/24 και με τις οποίες προγραμματίστηκε για τις 13/02/2025 10:00π.μ. ηλεκτρονικός πλειστηριασμός του ακινήτου της εφεσείουσας που βαρύνεται με την υποθήκη Υ1755/1998 ακυρώνονται και παραμερίζονται.

Όσον αφορά τα έξοδα της διαδικασίας αυτά επιδικάζονται υπέρ της εφεσείουσας και εναντίον των εφεσιβλήτων όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

(Υπ.) ……………………………

Λ. Πασχαλίδης, Α.Ε.Δ.

 

Πιστόν αντίγραφο

Πρωτοκολλητής