ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Λ. Πασχαλίδη, Α.Ε.Δ.

Αίτ. Έφεση: 27/25 (ij)

Αναφορικά με τον Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμο τον 1965 (Ν.9/1965) και αναφορικά με τον Περί Ακινήτου Περιουσίας Διακατοχή Νόμο Κεφ. 224, όπως έχουν τροποποιηθεί μέχρι σήμερα

Μεταξύ:

M.A. CHRISTODOULOU INVESTMENTS LIMITED (HE 156611)

Αιτήτριας– Εφεσείουσας

και

CAC CORAL LIMITED

Καθ’ ων η αίτηση - Εφεσίβλητοι

------------------

Ημερομηνία:   10  Μαρτίου 2025

Εμφανίσεις:

Για εφεσείουσα – αιτήτρια: κ. Ι.Γ. Ιωάννου

Για εφεσίβλητους - καθ’ ων η αίτηση: κ. Χ. Κωνσταντινίδης για Πανάγο & Πανάγο Δ.Ε.Π.Ε.

ΑΠΟΦΑΣΗ

Με την παρούσα αίτηση έφεση που καταχώρησε στις 07/02/25, η εφεσείουσα ζητά, στη βάση κυρίως των αρ. 27, 37 – 44ΑΑ του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου Ν.9/65 ως τροποποιήθηκε, του Κεφ.224, του Ν.14/60 και του Κεφ.6, όπως εκδοθεί διάταγμα με το οποίο:

«…να ακυρώνεται ή και να παραμερίζεται η ειδοποίηση «Τύπου ΙΑ» της καθ’ ης η αίτηση ημερομηνίας 19/11/2024 σε σχέση με την Υποθήκη αριθμός 4/Υ/6059/2010 του Επαρχιακού Κτηματολογίου Λάρνακας και που καθορίζει ως ημερομηνία ηλεκτρονικού πλειστηριασμού … την 11/03/25 και ώρα 10 π.μ. αναφορικά με την ακίνητη ιδιοκτησία η οποία είναι εγγεγραμμένη επ’ ονόματι της εταιρείας TOIS CONSTRUCTION LIMITED...Χρυσοπολίτισσα…»

Οι προβαλλόμενοι από την εφεσείουσα λόγοι έφεσης είναι 2:

Α. «Η προσβαλλόμενη με την παρούσα Έφεση ειδοποίηση τύπου ΙA δεν πληροί τις προϋποθέσεις που ορίζει ο Τύπος και ο Νόμος…ή και δεν πληρούνται οι απαιτούμενες προϋποθέσεις…»

Β. «Μη δέουσα επίδοση ή και κακή επίδοση»

Την αίτηση υποστηρίζει Ε/Δ του διευθυντή της εφεσείουσας αναφορά στο περιεχόμενο της οποίας θα κάνω σε κατοπινό στάδιο. Επί του παρόντος περιορίζομαι να αναφέρω ότι ο εν λόγω ομνύοντας, ο οποίος ισχυρίζεται ότι η εφεσείουσα συνιστά αγοράστρια του ενυπόθηκου ακινήτου από τις 16/09/11, παρουσιάζει με την Ε/Δ του ως Τεκμήρια, το πωλητήριο έγγραφο με το οποίο φέρεται η εφεσείουσα ν’ αγόρασε στις 16/09/11 το ενυπόθηκο ακίνητο από την εταιρεία TOIS CONSTRUCTION LIMITED (εφ’ εξής TOIS) (Τεκ.Α), τη φερόμενη απόδειξη κατάθεσης του εν λόγω πωλητηρίου στο κτηματολόγιο την 02/03/18 κατόπιν εξασφάλισης σχετικής άδειας από το Δικαστήριο στις 20/02/18 (Τεκ.Β και Γ) και την επίδικη ειδοποίηση Τύπου ΙΑ που ισχυρίζεται ότι του επιδόθηκε προσωπικά στις 15/01/25 (Τεκ.Δ). Με την εν λόγω ειδοποίηση σημειώνω, η οποία απευθύνεται στον ομνύοντα προσωπικά, δίνεται ενημέρωση ότι ο πλειστηριασμός του ενυπόθηκου ακινήτου θα διεξαχθεί στις 11/03/2025, ήτοι σε 55 μέρες από τις 15/01/25 που ο ομνύοντας ισχυρίζεται ότι έλαβε την ειδοποίηση.

Στην αντιπέρα όχθη οι εφεσίβλητοι υποστηρίζουν ότι η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί για 18 διαφορετικούς λόγους οι οποίοι χωρίζονται σε αρκετές υποπαραγράφους. Τις επί του προκειμένου θέσεις τους οι εφεσίβλητοι τις αναπτύσσουν μέσω της υποστηρικτικής Ε/Δ ενός εκ των λειτουργών της εταιρείας που διαχειρίζεται τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα που απορρέουν από τις διάφορες συμφωνίες πιστωτικών διευκολύνσεων που μεταβιβάστηκαν επ’ ονόματι τους από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Κύπρου (ΕΤΕ), όπως τέτοιες συμφωνίες ήταν και αυτές που περιβάλλουν την υποθήκευση του εδώ επίμαχου ακινήτου. Αν και αναφορά στο περιεχόμενο της συγκεκριμένης Ε/Δ επίσης κάνω σε κατοπινό στάδιο, επί του παρόντος περιορίζομαι να αναφέρω ότι με την Ε/Δ που υποστηρίζει την ένσταση παρουσιάζονται ως Τεκμήρια, τα έγγραφα που αφορούν και επικυρώνουν τη μεταβίβαση από την ΕΤΕ επ’ ονόματι των εφεσιβλήτων των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που απορρέουν από την υποθήκη Υ6059/10 καθώς επίσης και από τις συμφωνίες που περιβάλλουν την εν λόγω υποθήκη (Τεκ.1, 2 και 3), τη σύμβαση υποθήκης Υ6059/10 καθώς επίσης και τις σχετικές συμφωνίες πιστωτικών διευκολύνσεων που είχαν συναφθεί με την TOIS ως πρωτοφειλέτιδα/ενυπόθηκη οφειλέτιδα και τον ομνύοντα της εφεσείουσας υπό την ιδιότητα του ως ένας εκ των διευθυντών και εγγυητών της TOIS (Τεκ.4, 5 και 9), κτηματολογική έρευνα σε σχέση με το ενυπόθηκο ακίνητο ημερ. 20/02/23 στην οποία καταγράφονται τα πρόσωπα που είχαν κατ’ εκείνη την ημερομηνία εγγεγραμμένες επιβαρύνσεις επί του ενυπόθηκου ακινήτου (Τεκ.6), το διάταγμα της 13/02/15 με το οποίο η TOIS  τέθηκε σε εκκαθάριση (Τεκ.7), το κλητήριο ένταλμα της αγωγής 4127/14 που καταχωρήθηκε εναντίον της TOIS  και των εγγυητών της, ήτοι και του ομνύοντα της εφεσείουσας, και την τελική απόφαση που εκδόθηκε εκεί υπέρ της ΕΤΕ και εναντίον της TOIS στις 07/04/17 (Τεκ.8),

Εφόσον καμία πλευρά δεν επεδίωξε να αντεξετάσει τον ομνύοντα της άλλης πλευράς και ούτε ζητήθηκε από πλευράς εφεσείουσας να καταχωρίσει οποιαδήποτε συμπληρωματική Ε/Δ προς απάντηση των ισχυρισμών των εφεσιβλήτων, η ακρόαση της αίτησης ολοκληρώθηκε με τις εμπεριστατωμένες γραπτές αγορεύσεις των ευπαίδευτων συνηγόρων των μερών, αναφορά στις οποίες κάνω πιο κάτω όπου κρίνεται αναγκαίο. Επί του παρόντος όμως επισημαίνω ότι με την υποστηρικτική της Ε/Δ αλλά και με την τελική της αγόρευση η πλευρά της εφεσείουσας δεν προώθησε τον λόγο έφεσης υπό στοιχείο Α ανωτέρω αλλά μόνο το λόγο έφεσης υπό στοιχείο Β, ήτοι ότι «…δεν έγινε από την καθ’ ης η αίτηση η δέουσα επίδοση στην αιτήτρια ή και η επίδοση είναι κακή…»[1]. Ως εκ τούτου, ο λόγος έφεσης υπό στοιχείο Α ανωτέρω θεωρείται ότι έχει εγκαταλειφθεί και επομένως δεν θα εξεταστεί (βλ. μεταξύ άλλων Γρηγορίου v. Euroinvestment & Finance Ltd (2011) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2229, ΜΑΡΙΝΑ ΗΡΟΔΟΤΟΥ κ.α. v. ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΔΟΥ, Πολιτική Έφεση Αρ. 336/2014, 13/7/2023, ECLI:CY:AD:2023:A251, ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΗ ΛΤΔ v. DEMADES DESIGN LIMITED, Πολιτική Έφεση Αρ. 334/2015, 4/6/2024, LAURA SLETKEVICIUTE v. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση Αρ.: 171/2023, 4/7/2024, και IVAN KIRILOV OPRENOV v. ΠΟΛΥΚΛΙΝΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ. 279/2018, 10/7/2024), 

Εξέτασα με προσοχή τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου.

Με βάση το περιεχόμενο των αντίστοιχων Ε/Δ των διαδίκων αλλά και των σχετικών δηλώσεων που έγιναν στα πλαίσια των τελικών αγορεύσεων, τα πιο κάτω προκύπτουν να συνιστούν κοινώς αποδεκτά γεγονότα στην υπόθεση.

Περί τον Σεπτέμβριο 2010 η εταιρεία TOIS ενέγραψε επί ακινήτου της και προς όφελος της ΕΤΕ την υποθήκη Υ6059/10 για το ποσό των €240.000 ως εξασφάλιση πιστωτικών διευκολύνσεων που η τελευταία συμφώνησε να της παραχωρήσει υπό την προσωπική εγγύηση, μεταξύ άλλων, και του διευθυντή της ο οποίος είναι ο ομνύοντας και διευθυντής της εφεσείουσας. Περί το 2014 η ΕΤΕ καταχώρισε εναντίον της TOIS και των εγγυητών της την αγωγή 4127/14 αξιώνοντας το ποσό που είχε τότε κατ’ ισχυρισμό προκύψει να οφείλεται συνεπεία των πιστωτικών διευκολύνσεων που είχαν δοθεί στην πρώτη καθώς επίσης και εκποίηση της υποθήκης Υ6059/10 που εξασφάλιζε τις εν λόγω διευκολύνσεις. Το 2015 όμως και προτού εκδικαστεί η εν λόγω αγωγή, η TOIS τέθηκε υπό εκκαθάριση δυνάμει σχετικού διατάγματος Δικαστηρίου. Δύο χρόνια αργότερα, δηλαδή το 2017, η ΕΤΕ κατάφερε να εξασφαλίσει απόφαση στην αγωγή 4127/14 εναντίον της TOIS και με την εν λόγω απόφαση είχε μεταξύ άλλων διαταχθεί και η εκποίηση της Υ6059/10. Στις 20/02/18, στα πλαίσια αίτησης που καταχώρισε η εφεσείουσα, το Ε.Δ Λ/κας έδωσε άδεια στην τελευταία να καταθέσει «…στο Επαρχιακό Κτηματολόγιο Λάρνακας, για σκοπούς Ειδικής Εκτέλεσης τη Συμφωνία Πώλησης ημερομηνίας 16/09/11 μεταξύ της TOIS…και της (εφεσείουσας) αναφορικά με το (ενυπόθηκο ακίνητο)…». Στις 02/03/18 το Κτηματολόγιο εξέδωσε επ’ ονόματι της εφεσείουσας την απόδειξη είσπραξης υπ. αρ. 2140886, η οποία, ως έχει κατατεθεί από την τελευταία, παρουσιάζεται ν’ αναφέρει ότι αφορά στο φάκελο υπ. αρ. ΠΩΕ 236/18 και σε είσπραξη του ποσού των €50. Περί το 2018 οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα που απέρρεαν από τις συμφωνίες πιστωτικών διευκολύνσεων που έλαβε η TOIS από την ΕΤΕ αλλά και από την υποθήκη Υ6059/10, μεταβιβάστηκαν από την τελευταία στους εφεσίβλητους. Οι τελευταίοι αποφάσισαν σε κατοπινό στάδιο να ενεργοποιήσουν τη διαδικασία που προβλέπει ο Ν.9/65 προκειμένου να ανακτήσουν το ποσό που τους οφειλόταν πλέον εκείνους και για το σκοπό αυτό επεδίωξαν μεταξύ άλλων να εκποιήσουν και την υποθήκη Υ6059/10. Προέβησαν λοιπόν οι εφεσίβλητοι σε έρευνα στα μητρώα του Κτηματολογίου σε σχέση με την κατάσταση του ενυπόθηκου ακινήτου οπόταν και εξασφάλισαν στις 20/02/23 σχετικό πιστοποιητικό σύμφωνα με το οποίο φαίνονταν τότε να υπάρχουν επί του εν λόγω ακινήτου εγγεγραμμένα συμφέροντα προς όφελος διαφόρων προσώπων και αρχών, όχι όμως και προς όφελος της εφεσείουσας. Για ό,τι ενδιαφέρει την παρούσα διαδικασία, την επίδικη ειδοποίηση ΙΑ με την οποία προγραμματίστηκε να γίνει ο επιδιωκόμενος πλειστηριασμός όπως και τις υπόλοιπες ειδοποιήσεις που το αρ.44Γ του Ν.9/65 επιβάλλει όπως επιδοθούν «…στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο…», οι εφεσίβλητοι δεν τις απηύθυναν ποτέ προς την εφεσείουσα. Τις επέδωσαν όμως στον διευθυντή της εφεσείουσας προσωπικά ένεκα του ότι αυτός τύγχανε να είναι ένας εκ των εγγυητών της TOIS – πέραν του ότι ήταν και διευθυντής της – και η εν λόγω επίδοση έγινε στις 15/01/25, ήτοι 55 ημέρες πριν τον επίδικο πλειστηριασμό οπόταν και έτσι έλαβε γνώση και η εφεσείουσα. 

Υπό το φως των πιο πάνω κοινώς αποδεκτών και μη αμφισβητούμενων γεγονότων σημειώνω τα ακόλουθα αναφορικά με τον προβαλλόμενο και προωθούμενο λόγο έφεσης.

Επικαλούμενη το πωλητήριο έγγραφο που ισχυρίζεται ότι σύναψε στις 16/09/11 και κατέθεσε στο Κτηματολόγιο στις 02/03/18 κατόπιν δικαστικής άδειας, η εφεσείουσα υποστηρίζει ότι επειδή με την εν λόγω κατάθεση απέκτησε εμπράγματο βάρος επί του ενυπόθηκου ακινήτου αυτή κατέστη ενδιαφερόμενο πρόσωπο για σκοπούς του αρ.44Γ, ήτοι πρόσωπο στο οποίο οι προβλεπόμενες από το Νόμο ειδοποιήσεις έπρεπε να επιδοθούν.

Οι εφεσίβλητοι από την άλλη υποστηρίζουν ότι η εφεσείουσα κανένα έννομο συμφέρον ή νόμιμο δικαίωμα (locus standi) δεν έχει για να απαιτεί να της επιδοθούν οι θέσμιες ειδοποιήσεις ή για να καταχωρεί και να προωθεί την παρούσα διαδικασία και αυτό κυρίως για δύο λόγους.

Ο πρώτος λόγος είναι διότι το φερόμενο πωλητήριο έγγραφο είναι κατά τους εφεσίβλητους άκυρο εφόσον έχει αφ’ ενός καταρτιστεί χωρίς τη συγκατάθεση του ενυπόθηκου πιστωτή (ΕΤΕ), ήτοι κατά παράβαση της Υ6059/10, και αφ’ ετέρου γιατί είναι φανερό, κατά τους εφεσίβλητους πάντοτε, ότι ο πραγματικός σκοπός για τον οποίο καταρτίστηκε το εν λόγω πωλητήριο είναι ώστε η TOIS και η εφεσείουσα, οι οποίες έχουν τον ίδιο διευθυντή, να καταδολιεύσουν τους ενυπόθηκους πιστωτές της πρώτης. Στα πλαίσια αυτού του λόγου οι εφεσίβλητοι υποστηρίζουν και ότι το Δικαστήριο δεν θα πρέπει να λάβει υπόψη του το συγκεκριμένο πωλητήριο εφόσον δεν είχε δοθεί ποτέ η ευκαιρία στην ΕΤΕ ή στους εφεσίβλητους να εμφανιστούν κατά την δικαστική διαδικασία κατά την οποία η εφεσείουσα εξασφάλισε άδεια για κατάθεση του στο Κτηματολόγιο.

Ο δεύτερος λόγος που προβάλλουν οι εφεσίβλητοι προκειμένου να υποστηρίξουν τη την αμφισβήτηση τους σε σχέση με το locus standi της εφεσείουσας είναι το γεγονός ότι τα επίσημα μητρώα του κτηματολογίου, τουλάχιστο κατά τις  20/02/23, δεν δείχνουν την εφεσείουσα να έχει εγγεγραμμένο επί του ενυπόθηκου ακινήτου οποιοδήποτε συμφέρον προς όφελος της.

Με γνώμονα τις πιο πάνω θέσεις συνεπώς, θα σημειώσω κατ’ αρχή ότι με βρίσκει σύμφωνο η θέση των εφεσιβλήτων ότι στα πλαίσια αυτής της διαδικασίας, λόγω του συγκεκριμένου λεκτικού του αρ. 44Γ(3) του Ν.9/65, το Δικαστήριο δεν μπορεί να επεκταθεί σε εξέταση και συζήτηση θεμάτων που δεν καλύπτονται από τις πρόνοιες του άρθρου αυτού. Λόγω όμως αυτού του νομοθετικού περιορισμού που οι ίδιοι οι εφεσίβλητοι επικαλούνται, τα όσα οι τελευταίοι προβάλλουν προκειμένου να καταδείξουν σε αυτή τη διαδικασία την κατ’ ισχυρισμό ακυρότητα του πωλητηρίου της 16/09/11 ή την ακυρότητα της δικαστικής διαδικασίας που οδήγησε στη χορήγηση άδειας για εκπρόθεσμη κατάθεση του στο Κτηματολόγιο, δεν μπορούν καθόλου να εξεταστούν από το Δικαστήριο.

Το ερώτημα λοιπόν είναι κατά πόσο υπό το φως του πωλητηρίου της 16/09/11, του δικαστικού διατάγματος της 20/02/18, της απόδειξης του Κτηματολογίου ημερ. 02/03/18 υπ. αρ. 2140886 και του πιστοποιητικού έρευνας στα μητρώα του Κτηματολογίου ημερ. 20/02/23, δύναται να λεχθεί ότι η εφεσείουσα συνιστά ενδιαφερόμενο πρόσωπο για σκοπούς επίδοσης σε αυτή των ειδοποιήσεων που αναφέρονται στο αρ.44Γ του Ν.9/65 αλλά και για σκοπούς καταχώρησης και προώθησης της παρούσας διαδικασίας. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι κατά τη γνώμη μου αρνητική. Εξηγώ.

Όπως υποδείχθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση POLYXENIA ISAAK RESTAURANT LIMITED κ.α. v. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ, Πολιτική Έφεση Αρ. 2/2023, 2/6/2023, το αρ. 44Γ εμπεριέχει πρόνοιες που εφαρμόζονται ειδικά για τη συγκεκριμένη διαδικασία που πρέπει να ακολουθείται και οι πρόνοιες αυτές καθορίζουν ρητά και κατά τρόπο σαφή σε ποιους πρέπει να επιδίδονται οι εκεί αναφερόμενες ειδοποιήσεις, ήτοι «στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο». Το ποιο είναι τώρα το πρόσωπο που μπορεί να θεωρηθεί ως ενδιαφερόμενο πρόσωπο για σκοπούς επίδοσης των ειδοποιήσεων που προνοεί το αρ. 44Γ αλλά και για σκοπούς καταχώρησης έφεσης της παρούσας φύσης το αναφέρει ο ίδιος ο Νόμος στο αρ.44ΙΕ το οποίο αναφέρει ρητά και ξεκάθαρα ότι τέτοιο πρόσωπο είναι «…οποιοδήποτε πρόσωπο έχει δικαίωμα σε οποιοδήποτε μέρος του εκπλειστηριάσματος της πώλησης, όπως αυτό προκύπτει από έρευνα στα μητρώα του Κτηματολογίου και περιλαμβάνει οποιουσδήποτε εγγυητές σε σχέση με το ενυπόθηκο χρέος…».

Υπενθυμίζω και επισημαίνω λοιπόν ότι για σκοπούς ερμηνείας του άρθρου 44ΙΕ, το Εφετείο επεσήμανε στην υπόθεση ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ v. ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΤΕΛΑ, Πολιτική Έφεση Αρ. 159/2021, 1/12/2023 ότι «…οι Νόμοι πρέπει να ερμηνεύονται σύμφωνα με το απλό γραμματικό και κατά κυριολεξία νόημα των λέξεων εκτός όπου αυτό είναι σε αντίθεση με οποιαδήποτε ρητή πρόθεση ή δηλωμένο σκοπό του Νόμου ή αν αυτό το νόημα θα οδηγούσε σε παράλογο αποτέλεσμα… (και)…η αποστολή των Δικαστηρίων, σε ξεκάθαρες περιπτώσεις, περιορίζεται στο να διαγιγνώσκουν, μέσα από τη συνήθη και φυσική έννοια των λέξεων, τον δεδηλωμένο σκοπό του Νομοθέτη. Η υποκειμενική άποψη του Δικαστηρίου επί του ορθολογισμού ή μη του δεδηλωμένου σκοπού, δεν δικαιολογεί ερμηνευτική εκτροπή….». H ίδια δε γραμμή ακολουθήθηκε από το Εφετείο και στην υπόθεση ΑΝΔΡΕΑΣ ΙΑΚΩΒΟΥ v. GORDIAN HOLDINGS LTD, Πολιτική Έφεση Αρ. 83/2019, 11/6/2024 όπου για άλλη μεν πτυχή της επίδικης διαδικασίας είχε επισημανθεί ότι «…Δεν αποτελεί έργο του Δικαστηρίου να αντικαταστήσει την πρόθεση του νομοθέτη με το τι το ίδιο κρίνει ότι είναι ή θα πρέπει να θεωρηθεί ότι είναι η πρόθεση αυτή. Το θέμα δεν μπορεί να αναχθεί σε θέμα τυπολατρίας, αφού αυτό προβλέπει ο νόμος…».

Με γνώμονα τα πιο πάνω συνεπώς, για να μπορεί η εδώ εφεσείουσα να θεωρηθεί ως ενδιαφερόμενο πρόσωπο εν τι εννοία των αρ.44Γ και 44ΙΕ, θα πρέπει αυτή, η εφεσείουσα δηλαδή, να καταδείξει, είτε ότι είναι εγγυητής του χρέους που εξασφαλίζει η υποθήκη Υ6059/10, που δεν είναι, είτε ότι είναι πρόσωπο το οποίο από έρευνα στα μητρώα του Κτηματολογίου προκύπτει να έχει δικαίωμα σε οποιοδήποτε μέρος του εκπλειστηριάσματος της πώλησης. Από το μόνο όμως πιστοποιητικό έρευνας των μητρώων του Κτηματολογίου που έχει κατατεθεί στην παρούσα διαδικασία, ήτοι το πιστοποιητικό της 20/02/23 που κατέθεσαν οι εφεσίβλητοι, δεν προκύπτει η εφεσείουσα να έχει οποιοδήποτε δικαίωμα επί του εκπλειστηριάσματος της πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου ή επί αυτού καθ’ αυτού του ακινήτου γενικότερα, και το ότι η τελευταία έχει παρουσιάσει μια φερόμενη απόδειξη κατάθεσης του πωλητηρίου της 16/09/11 καμία σημασία δεν μπορεί να έχει. Αυτό αφ’ ενός γιατί ο Νόμος είναι ρητός και ξεκάθαρος ως προς την αναγκαιότητα να καταδεικνύεται το απαιτούμενο συμφέρον «από έρευνα στα μητρώα του Κτηματολογίου» – άρα δεν τίθεται θέμα ερμηνευτικής εκτροπής με αντικατάσταση της ρητά εκφρασθείσας πρόθεσης του νομοθέτη με την όποια τυχόν υποκειμενική άποψη έχει το Δικαστήριο επί του ποια είναι ή ποια θα πρέπει να θεωρηθεί ότι είναι η πρόθεση αυτή (βλ. Παντέλα και Ιακώβου ανωτέρω) – και αφ’ ετέρου διότι ούτε το πωλητήριο της 16/09/11 αλλά ούτε και η απόδειξη  αρ. 2140886 που παρουσίασε η εφεσείουσα δεν περιέχουν οτιδήποτε που να υποδηλοί ότι το ένα έγγραφο συνδέεται ή σχετίζεται με το άλλο. Επισημαίνω συναφώς ότι το πωλητήριο της 16/09/11 δεν περιέχει οποιαδήποτε σφραγίδα του Κτηματολογίου ή αναφορά σε οποιοδήποτε αριθμό ΠΩΕ ενώ η απόδειξη 2140886, η οποία κατατέθηκε χωρίς να συνοδεύεται από οποιοδήποτε άλλο έγγραφο, αναφέρει μόνο ότι στις 02/03/18 καταβλήθηκε από την εφεσείουσα το ποσό των €50 σε σχέση με κάποιο φάκελο με αρ. ΠΩΕ236/18 το περιεχόμενο ή η φύση του οποίου όμως δεν καταγράφεται στην απόδειξη.

Κοντολογίς, μπορεί στο σύνολο τους τα έγγραφα που παρουσίασε η εφεσείουσα εκ πρώτης όψεως να συνάδουν, ως θέμα καθαρά λογικής συνοχής, με τη θέση της τελευταίας ότι το πωλητήριο της 16/09/11 κατατέθηκε στο Κτηματολόγιο το 2018, όμως η εικόνα αυτή δεν συνάδει καθόλου με την εικόνα που παρουσιάζουν τα επίσημα μητρώα του Κτηματολογίου που κατέθεσαν οι εφεσίβλητοι, αφού τα εν λόγω μητρώα δείχνουν την εφεσείουσα, 5 χρόνια μετά τη φερόμενη κατάθεση του πωλητηρίου, να μην έχει κανένα δικαίωμα ή συμφέρον επί του ενυπόθηκου ακινήτου. Ό,τι λοιπόν και αν έγινε το 2018, από τη στιγμή που η εικόνα που δείχνουν τα μητρώα του Κτηματολογίου το 2023 είναι ότι η εφεσείουσα δεν συνιστά ενδιαφερόμενο πρόσωπο εν τι εννοία του Νόμου, η τελευταία όφειλε, εφόσον υποστηρίζει το αντίθετο, ν’ αντικρούσει την εν λόγω εικόνα ή έστω να την εξηγήσει με κάποιο τρόπο, ιδιαίτερα ενόψει και της τεκμηριωμένης αμφισβήτησης που πρόβαλε η αντίδικη πλευρά. Τίποτα τέτοιο όμως δεν έπραξε η εφεσείουσα με αποτέλεσμα να παραμείνει αδιαμφισβήτητη η κατά τ’ άλλα τεκμηριωμένη θέση των εφεσίβλητων ότι, από τα μητρώα του Κτηματολογίου δεν προκύπτει ως γεγονός η εφεσείουσα να είναι πρόσωπο που έχει, για οποιοδήποτε λόγο, δικαίωμα σε οποιοδήποτε μέρος του εκπλειστηριάσματος της πώλησης του ενυπόθηκου ακίνητου.  Και όσον αφορά τα όσα προβάλλει η εφεσείουσα σε σχέση με τη διαδικασία Α.Ε.Α που ισχυρίζεται ότι έχει καταχωρίσει, περιορίζομαι να επαναλάβω τα όσα σχετικά λέχθηκαν στην Polyxenia ανωτέρω  - «…Το πρωτόδικο Δικαστήριο, ορθά διαπίστωσε ότι οι Α.Ε.Α. δεν βρίσκονταν κάτω από τον τίτλο επιβαρύνσεις στο Πιστοποιητικό Έρευνας Ακίνητης Ιδιοκτησίας του Εφεσείοντα που είχε παρουσιαστεί…»   

Κρίνεται συνεπώς ότι η εφεσείουσα δεν συνιστά «ενδιαφερόμενο πρόσωπο» εν τι εννοία των αρ. 44Γ και 44ΙΕ ώστε να νομιμοποιείται, είτε να λάβει τις προβλεπόμενες ειδοποιήσεις, περιλαμβανομένης και της επίδικης, είτε να αιτείται τον παραμερισμό τους, και η κατάληξη αυτή αναπόφευκτα σφραγίζει την τύχη της υπό κρίση αίτησης από αυτό το στάδιο χωρίς να χρειάζεται να εξετασθεί οποιοδήποτε άλλο θέμα εγείρεται.

Για τους πιο πάνω λόγους η παρούσα αίτηση - έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον της εφεσείουσας ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

(Υπ.) ……………………………

Λ. Πασχαλίδης, Α.Ε.Δ.

 

Πιστόν αντίγραφο

Πρωτοκολλητής