ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ

Ενώπιον: Λ. Πασχαλίδη, Α.Ε.Δ.

Αιτ. Εταιρειών:  27/2025(ι)

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΧΑΤΖΗ ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ ΔΕΠΕ (ΗΕ 225560) ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟ ΚΕΦ. 113

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΧΑΤΖΗΧΡΙΣΤΟΦΗ ΚΑΙ ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΣΤΟΥ ΑΠΌ ΤΗ ΛΑΡΝΑΚΑ

(Αίτηση ημερ. 04/04/25 υπό Αντώνη Ανδρέου και Έλενα Ανδρέου για ακύρωση του διορισμού του Στέφανου Μιχαηλίδη ως προσωρινού εκκαθαριστή της εταιρείας ΑΝΔΡΕΟΥ, ΧΑΤΖΗ ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ ΔΕΠΕ (Διάταγμα ημερ. 21/03/25)

 

Ημερομηνία: 16 Μαΐου 2025

Εμφανίσεις:

Για Αιτητές - Μετόχους ΑΑ και ΕΑ:

κ. Α. Πετρίδης για Πολύκαρπος Δ. Πετρίδης & Σία

Για Καθ’ ων η αίτηση – Μετόχους ΠΧ και ΑΠ:

κ. Α. Ζαχαρίου και κ. Α Τσιρίδης για Κώστας Τσιρίδης & Σια ΔΕΠΕ και Ανδρέας Β. Ζαχαρίου & Σια ΔΕΠΕ

Για προσωρινό εκκαθαριστή ΣΜ

κα Ν. Θεοδώρου για Ηρακλής Ν. Κυριακίδης ΔΕΠΕ

Για Τμήμα Αφερεγγυότητας (Έφορος Εταιρειών και Επίσημος Παραλήπτης):

Καμία Εμφάνιση

Μέτοχος Χ.Τ

Εμφανίζεται Αυτοπροσώπως  

ΑΠΟΦΑΣΗ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η ΑΝΔΡΕΟΥ, ΧΑΤΖΗ ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ ΔΕΠΕ (ΗΕ225560) συνιστά κυπριακή εταιρεία δικηγόρων η οποία εγγράφηκε στον Έφορο Εταιρειών στις 18/03/08, έχοντας προηγουμένως λάβει την εκ του Κεφ.2 απαιτούμενη έγκριση του Νομικού Συμβουλίου για σκοπούς άσκησης δικηγορίας από ένα ή περισσότερους δικηγόρους[1] (εφ’ εξης η εταιρεία). Η ονομασία με την οποία η εταιρεία είχε εγγραφεί αρχικά ήταν «Αντώνης Ανδρέου & Σια ΔΕΠΕ» (εφ’ εξής ΑΑ ΔΕΠΕ) και τα ιδρυτικά της μέλη ήταν τότε οι δικηγόροι ΑΑ και ΕΑ (πατέρας και θυγατέρα). Σε κατοπινό στάδιο όμως, πριν το 2019, μετοχές στην εταιρεία έλαβε και ο δικηγόρος ΧΤ ο οποίος είχε μεν δικαίωμα μερίσματος αλλά όχι δικαίωμα ψήφου. Για σκοπούς ευκολίας αναφοράς, οι ΑΑ, ΕΑ και ΧΤ που συνιστούσαν την Α.Α ΔΕΠΕ θα αναφέρονται εφ’ εξής ως η «ομάδα ΑΑ»

Την 21/06/19, η ομάδα ΑΑ υπέγραψε «Συμφωνία Μετόχων»[2] με τους δικηγόρους ΑΠ, ΠΧ και ΔΚ, οι οποίοι ήταν τότε οι μέτοχοι μιας άλλης δικηγορικής εταιρείας, της Μάμας Χατζη Χριστοφής & Συνεργάτες ΔΕΠΕ (ΗΕ 227182) (εφ’ εξής η Μ.Χ Δ.Ε.Π.Ε.). Για σκοπούς ευκολίας αναφοράς, οι ΑΠ, ΠΧ και ΔΚ που συνιστούσαν την Μ.Χ. ΔΕΠΕ θα αναφέρονται εφ’ εξής ως η «ομάδα ΧΧ».

Η Συμφωνία που τα πιο πάνω πρόσωπα υπέγραψαν το 2019 προνοούσε για τη δημιουργία  μιας νέας ΔΕΠΕ στην οποία τα μέλη των δύο ομάδων θα ήταν και μέτοχοι και αξιωματούχοι. Στην πορεία όμως, επειδή ηγέρθηκαν διάφορα ζητήματα από το Νομικό Συμβούλιο σε σχέση με τη δημιουργία μιας τέτοιας νέας ΔΕΠΕ, αποφασίστηκε από κοινού όπως η συμφωνηθείσα συνεργασία υλοποιηθεί, αντί με τη δημιουργία μιας νέας ΔΕΠΕ, μέσω της υφιστάμενης ΑΑ ΔΕΠΕ της οποίας όμως θα άλλαζε και η μετοχική και διοικητική δομή αλλά και η ονομασία. Για το σκοπό αυτό, η ομάδα ΧΧ μεταβίβασε τις εργασίες, το πελατολόγιο και το προσωπικό της Μ.Χ ΔΕΠΕ στην ΑΑ ΔΕΠΕ, η οποία και μετονομάστηκε στη σημερινή της ονομασία, (εφ’ εξής η εταιρεία) και ως αντάλλαγμα έλαβε εν τέλει το 40% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας, δύο θέσεις στο ΔΣ και τη θέση του Γραμματέα. Η ομάδα ΑΑ κράτησε το 60% των μετοχών τις εταιρείας καθώς επίσης και δύο θέσεις διευθυντή στο ΔΣ. Συγκεκριμένα:

Α.   Από τις 6000 μετοχές τάξης Α (δικαίωμα μερίσματος), η ομάδα ΑΑ είχε 3600 μετοχές (60%), ήτοι 1853 ο ΑΑ, 1552 η ΕΑ και 195 ο ΧΤ, ενώ η ομάδα ΧΧ είχε 2400 μετοχές (40%), ήτοι 1200 ο ΑΠ και 1200 ο ΠΧ.

Β.   Από τις 4000 μετοχές τάξης Β (δικαίωμα ψήφου)  η ομάδα ΑΑ είχε 2400 μετοχές (60%), ήτοι 1300 ο ΑΑ και 1100 η ΕΑ, ενώ η ομάδα ΧΧ είχε 1600 μετοχές, ήτοι 800 ο ΑΠ και 800 ο ΠΧ.

Γ.    Θέση Διευθυντή στο ΔΣ της εταιρείας έλαβαν οι ΑΑ, ΕΑ, ΑΠ και ΠΧ ενώ ο ΠΧ διορίστηκε και ως Γραμματέας.

Σημειώνεται εδώ ότι είναι κοινώς αποδεκτό ότι αν και μέρος των μετοχών που έλαβε συνολικά η ομάδα ΧΧ έπρεπε να εγγραφεί επ’ ονόματι του ΔΚ, είχε εντούτοις συμφωνηθεί όπως ο τελευταίος παραμείνει ως ο μοναδικός μέτοχος της ΜΧ ΔΕΠΕ μέχρι να ολοκληρωθούν οι εκκρεμούσες δραστηριότητες/ υποχρεώσεις της εταιρείας εκείνης. 

Σημειώνεται επίσης ως κοινώς αποδεκτό γεγονός ότι η μετοχική και διοικητική δομή της εταιρείας είναι μέχρι σήμερα ως ανωτέρω αναφέρεται, ότι όλες οι μετοχές όλων των μετόχων είναι πλήρως εξοφληθείσες (fully paid) και ότι για σκοπούς του αρ.209 Κεφ.113[3], το ποσό του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας που καταβλήθηκε ή που πιστώθηκε ότι καταβλήθηκε, δεν υπερβαίνει τις €50.000 (βλ. Printek Dataforms Express Ltd (2003) 1 ΑΑΔ 1193).

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ

Στις 17/03/2025 οι μέτοχοι ΑΠ και ΠΧ, ισχυριζόμενοι ότι έχει επέλθει πλήρες αδιέξοδο στην εταιρεία («complete deadlock»), καταχώρισαν εκ μέρους της ομάδας ΧΧ αίτηση για εκκαθάριση της εταιρείας στη βάση κυρίως των προνοιών των άρθρων 202 – 205, 209 – 214, 219-221 του Κεφ. 113. Την ίδια ουσιαστικά μέρα[4], οι εν λόγω μέτοχοι καταχώρισαν και μια μονομερή αίτηση με την οποία ζητούσαν, στη βάση των προνοιών των αρ. 227 – 232 Κεφ.113 και των συναφών Κανονισμών, όπως το Δικαστήριο ασκήσει τις εξουσίες που του παρέχουν οι εν λόγω νομοθετικές πρόνοιες και διορίσει Προσωρινό Εκκαθαριστή στην εταιρεία καθ’ όσον χρόνο υφίσταται και εκκρεμεί προς εκδίκαση η αίτηση εκκαθάρισης της.  Η αίτηση εκείνη, αφού εξετάστηκε στις 20/03/2025 κρίθηκε στις 21/3/2025 με σχετική απόφαση να ήταν δικαιολογημένη οπόταν και εκδόθηκε διάταγμα με το οποίο διορίστηκε ο ΣΜ ως Προσωρινός Εκκαθαριστής της εταιρείας (Provisional Liquidator) με εξουσία να λάβει στην κατοχή και προστασία του, υπό συγκεκριμένες παραμέτρους αλλά και υπό συγκεκριμένες δικλείδες ένεκα της φύσης των δραστηριοτήτων της εταιρείας, όλα τα περιουσιακά στοιχεία της τελευταίας μέχρι την τελική εκδίκαση της κυρίως αίτησης εκκαθάρισης ή μέχρις ότου ο διορισμός του και το σχετικό διάταγμα ακυρωθούν ή παραμεριστούν κατόπιν αίτησης που ενδεχομένως να υπέβαλλε οποιοδήποτε πρόσωπο δικαιούται να αποταθεί στο Δικαστήριο για τέτοια ακύρωση ή παραμερισμό. Το εν λόγω διάταγμα δεν ορίστηκε επιστρεπτέο αλλά διατάχθηκε όπως ισχύει μέχρι την τελική εκδίκαση της κυρίως αίτησης εκκαθάρισης ή μέχρις ότου ο διορισμός του Προσωρινού Εκκαθαριστή ακυρωθεί ή παραμεριστεί κατόπιν αίτησης που μπορούσε να υπέβαλε οποιοδήποτε πρόσωπο δικαιούται να αποταθεί στο Δικαστήριο για τέτοια ακύρωση ή παραμερισμό και για το λόγο αυτό δόθηκαν και οδηγίες όπως το διάταγμα επιδοθεί άμεσα στην εταιρεία και στους υπόλοιπους μετόχους της καθώς επίσης και στον Επίσημο Παραλήπτη (Τμήμα Αφερεγγυότητας). Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση της 21/03/25 ενώ το πλήρες κείμενο του διατάγματος, λόγω της έκτασης του,  παρατίθεται ως Παράρτημα Α στην παρούσα:

«…Διεξήλθα της αίτησης και των όσων τέθηκαν ενώπιον μου προς υποστήριξη της, με γνώμονα και τις νομοθετικές πρόνοιες επί των οποίων η παρούσα αίτηση εδράζεται - ιδιαίτερα τις πρόνοιες των αρ. 227 – 232 Κεφ.113 και των συναφών Κανονισμών που αφορούν στην εξουσία του Δικαστηρίου να διορίζει Προσωρινό Εκκαθαριστή καθ’ όσον χρόνο υφίσταται και εκκρεμεί προς εκδίκαση αίτηση εκκαθάρισης της υπό συζήτηση εταιρείας -, αλλά και τη σχετική με τις εν λόγω πρόνοιες κυπριακή και αγγλική ομολογία και συγγράμματα. Ενδεικτικά παραπέμπω, στις Printek Dataforms Express Ltd (2003) 1 ΑΑΔ 1193, ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ AZOVMASHINVEST HOLDING LTD, Πολιτική Αίτηση Αρ. 64/2017, 23/5/2017 και ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ INTERCARBO TRADE LIMITED (HE 384491) ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI, Πολιτική Αίτηση Αρ. 235/2021, 11/1/2022, ECLI:CY:AD:2022:D3 (οι οποίες αν και συνιστούν αποφάσεις της πρωτοβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι εντούτοις υψηλής πειστικής αξίας (βλ. Ρωσική Ομοσπονδία (Αρ. 1) (2012) 1 ΑΑΔ 20)), καθώς επίσης και στην παρ. 85-32 του συγγράμματος Palmer’s Company Law, The Treatise, 23^rd edition, 1982, όπου εκεί γίνεται αναφορά στην αγγλική νομολογία και πρακτική που διέπει τις διαδικαστικές και ουσιαστικές πτυχές αιτήσεων αυτής της φύσης και στην οποία νομολογία και πρακτική έχουν αναφερθεί με επιδοκιμασία οι προαναφερόμενες κυπριακές αποφάσεις. Έχω επίσης λάβει υπόψη μου ότι σύμφωνα με την εν λόγω κυπριακή και αγγλική νομολογία, «…αίτηση για διορισμό προσωρινού εκκαθαριστή, όταν αυτή δε γίνεται με την έγκριση της υπό εκκαθάριση εταιρείας, κατά κανόνα, πρέπει να επιδίδεται σε αυτή.  Περαιτέρω, αναγνωρίζεται, όμως, η δυνατότητα όπως τέτοιο διάταγμα εκδίδεται μονομερώς, εφόσον συντρέχει κατεπείγον λόγος…» (βλ. AZOVMASHINVEST και Printek ανωτέρω), όπως όμως έχω λάβει υπόψη και το ότι σε αιτήσεις της παρούσας φύσης, το στοιχείο του «κατεπείγον λόγου» που δικαιολογεί την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος μονομερώς, δεν συναρτάται αποκλειστικά με το θέμα του «χρόνου», ως είναι κυρίως άλλες περιπτώσεις που εντάσσονται κάτω από τις πρόνοιες του αρ.32 Ν.14/60 και του αρ. 9 του Κεφ. 6, αλλά περισσότερο συναρτάται με το κατά πόσο καταδεικνύονται να υφίστανται τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις, που, συνεπεία μεταξύ άλλων του τρόπου που η εταιρεία και η περιουσία της τυγχάνουν διαχείρισης τη δεδομένη στιγμή, καθίσταται πλέον επείγουσα η ανάγκη όπως μέχρι την εκδίκαση της αίτησης εκκαθάρισης διατηρηθεί το καθεστώς της εταιρείας (status quo) και εμποδιστεί το οποιοδήποτε εμπλεκόμενο και επηρεαζόμενο πρόσωπο από του να αποκτήσει προτεραιότητα στο ενεργητικό - περιουσία της εταιρείας (βλ. σελ. 1143 Palmer’s ανωτέρω και τις αναφορές που εκεί γίνονται στις Re Marseilles Extension Co. [1867] W.N.68,  Re Dry Docks Corporation of London (1888) 39 Ch.D.306, Levy v Napier 1962 S.C. 468 και Re Carapark Industrial Pty. Ltd [1967] 1 N.S.W.R 337).

Έχοντας λοιπόν τα πιο πάνω κατά νου, κρίνω ότι, με βάση τα όσα έχουν θέσει ενώπιον μου οι αιτητές σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο η εταιρεία και ιδιαίτερα η περιουσία της τυγχάνουν διαχείρισης τη δεδομένη στιγμή, και ο οποίος τρόπος προβάλλει από τα στοιχεία αυτά να είναι και ανέλεγκτος αλλά και επικίνδυνος για την εταιρεία και τα περιουσιακά της στοιχεία, δικαιολογείται όπως εκδοθεί μονομερώς διάταγμα με το οποίο να διορίζεται Προσωρινός Εκκαθαριστής (Provisional Liquidator) της εταιρείας ΑΝΔΡΕΟΥ ΧΑΤΖΗ ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ ΔΕΠΕ (ΗΕ 225560) ώστε το πρόσωπο αυτό να λάβει στην κατοχή και προστασία του όλα τα περιουσιακά στοιχεία της εν λόγω εταιρείας μέχρι την τελική εκδίκαση της κυρίως αίτησης εκκαθάρισης ή μέχρις ότου ο διορισμός του Προσωρινού εκκαθαριστή και το σχετικό διάταγμα ακυρωθούν ή παραμεριστούν κατόπιν αίτησης που ενδεχομένως να υποβάλει οποιοδήποτε πρόσωπο δικαιούται να αποταθεί στο Δικαστήριο για τέτοια ακύρωση ή παραμερισμό.

Κρίνω επίσης ότι με βάση τα στοιχεία που έχουν θέσει ενώπιον μου οι αιτητές, το πρόσωπο που αυτοί προτείνουν να διοριστεί ως Προσωρινός Εκκαθαριστής της εταιρείας, και το οποίο πρόσωπο αποδέχεται τον εν λόγω διορισμό, είναι κατάλληλο (fit) και προσοντούχο (qualified) για να διοριστεί ως Προσωρινός Εκκαθαριστής και δεν διαπιστώνεται το πρόσωπο αυτό να τελεί υπό οποιαδήποτε σύγκρουση συμφερόντων (conflict of interest), είτε σε σχέση με την εταιρεία είτε σε σχέση με τα φυσικά και νομικά πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτή.

Των πιο πάνω λεχθέντων όμως, κρίνω επίσης ότι η φύση των δραστηριοτήτων που ασκεί η ΑΝΔΡΕΟΥ ΧΑΤΖΗ ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ ΔΕΠΕ (ΗΕ 225560), ήτοι παροχή δικηγορικών υπηρεσιών, επιβάλλει όπως στις εξουσίες που θα μπορεί να ασκεί ο Προσωρινός Εκκαθαριστής, οι οποίες βεβαίως είναι εκ του Νόμου περιορισμένες  και σε κάθε περίπτωση θα καθοριστούν και από το Δικαστήριο (βλ. σελ.1144 Palmer’s ανωτέρω), τεθεί τέτοιος περιορισμός ώστε να διασφαλιστούν και τα δικαιώματα των προσώπων που έχουν ήδη δημιουργήσει σχέση δικηγόρου – πελάτη με την εταιρεία αλλά και ο νομικός χειρισμός των υποθέσεων που η εταιρεία και οι ενταγμένοι σε αυτήν δικηγόροι ήδη χειρίζονται ή θα χειριστούν στο μέλλον στα πλαίσια σχετικών διοριστήριων (retainers) ή επιστολών ανάθεσης και δέσμευσης (engagement letters) ή ανάλογων διορισμών και εξουσιοδοτήσεων…».

Αφού λοιπόν το διάταγμα της 21/03/25 και η σχετική αίτηση επιδόθηκαν στα πρόσωπα και αρχές που διέταξε το Δικαστήριο, οι μέτοχοι ΑΑ και ΕΑ καταχώρισαν στις 04/04/25 την παρούσα αίτηση με την οποία ζητούν, στη βάση των ίδιων ουσιαστικά προνοιών με την αίτηση της 17/03/25, την ακύρωση του διατάγματος της 21/03/25 και κατ’ επέκταση την ακύρωση του διορισμού του Προσωρινού Εκκαθαριστή. Ειδικότερη αναφορά στο περιεχόμενο της αίτησης και της Ε/Δ της ΕΑ που την υποστηρίζει κάνω σε κατοπινό στάδιο.

Για το τι επακολούθησε της καταχώρισης της εν λόγω αίτησης μέχρι και τις 28/04/25 που έλαβε χώρα η ακρόαση της, παραθέτω αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα από την ενδιάμεση απόφαση που εκδόθηκε στις 17/04/25 στα πλαίσια μιας δεύτερης αίτησης που είχαν καταχωρίσει οι ΑΑ και ΕΑ στις 15/04/25:  

«…αίτηση  τελικά καταχωρήθηκε στις 4/4/2025 από τους άλλους δυο μετόχους της εταιρείας, δηλαδή τους εδώ αιτητές Α.Α. και Ε.Α. Με την εν λόγω αίτηση, σημειώνω, η οποία καταχωρήθηκε ως δια κλήσεως αίτηση και  τιτλοφορείται ως « αίτηση … δια ακύρωση του διορισμού του Σ.Μ. ως προσωρινού εκκαθαριστή της εταιρείας …», ζητείται όπως παραμεριστεί και/ή ακυρωθεί άμεσα και στην ολότητα του τόσο ο διορισμός του προσωρινού εκκαθαριστή όσο και το διάταγμα της 21/3/2025 και όπως οποιαδήποτε τυχόν έξοδα προκύπτουν από τον διορισμό του προσωρινού εκκαθαριστή καταβληθούν από τα περιουσιακά στοιχεία εκείνων των αιτητών.  Αυτή η αίτηση των Α.Α. και Ε.Α., ορίστηκε αρχικά από το πρωτοκολλητείο στις 29/4/25.  Στη συνέχεια όμως, όταν το Δικαστήριο επιλήφθηκε της κυρίως αίτησης εκκαθάρισης στις 11/4/25 που είχε οριστεί από το πρωτοκολλητείο, η πλευρά των εδώ αιτητών, η οποία εμφανίστηκε εκείνη τη μέρα, ζήτησε, και με τη σύμφωνη γνώμη της αντίδικης πλευράς, έλαβε άδεια από το Δικαστήριο όπως το τελευταίο επιληφθεί εκείνη την ημέρα της δια κλήσεως αίτησης της αντί της 29/4/2025 που είχε αρχικά οριστεί. 

Αφού λοιπόν στις 11/4/2025 ανταλλάχθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου διάφορες απόψεις και εισηγήσεις ως προς το ποια εκ των δυο τότε εκκρεμουσών διαδικασιών θα έπρεπε να εκδικαστεί πρώτα, δηλαδή είτε η κυρίως αίτηση εκκαθάρισης είτε η δια κλήσεως ενδιάμεση αίτηση των εδώ αιτητών – η εισήγηση του Δικαστηρίου ήταν να εκδικαστεί άμεσα η κυρίως διαδικασία αφού το αποτέλεσμα της, όποιο και να ήταν αυτό θα έθετε τέρμα στην ισχύ του διορισμού του προσωρινού εκκαθαριστή, κατά παράκληση των εδώ αιτητών, στην οποία η αντίδικη πλευρά δεν είχε ένσταση, αποφασίστηκε όπως εκδικαστεί πρώτα η δια κλήσεως αίτηση  των εδώ αιτητών « … δια ακύρωση του διορισμού του Σ.Μ. ως προσωρινού εκκαθαριστή της εταιρείας…».  Μάλιστα δε όταν ρωτήθηκε ο ευπαίδευτος συνήγορος των εδώ αιτητών να εισηγηθεί ημερομηνία εκδίκασης της δια κλήσεως αίτησης των τελευταίων, αυτός, επισημαίνοντας ότι οι πελάτες του επιθυμούν την όσο το δυνατό συντομότερη εκδίκαση της αίτησης τους  διότι « …εάν πάμε αρκετά μακριά θα γεννηθεί η ανάγκη για άλλου είδους αιτήσεις τροποποιητικού του διατάγματος», ανέφερε ότι η 28/4/2025, δηλαδή η πρώτη εργάσιμη μέρα μετά τις Πασχαλινές διακοπές, ήταν μια λογική ημερομηνία για ακρόαση της ενδιάμεσης αίτησης εφόσον η αντίδικη πλευρά είχε δηλώσει ότι την ένσταση που προτίθετο να καταχωρήσει θα μπορούσε να την καταχωρήσει μέχρι τις 25/4/2025 (26 και 27 Απριλίου είναι Σαββατοκύριακο).

Στη βάση των πιο πάνω εκατέρωθεν δηλώσεων και εφόσον αναφέρθηκε από πλευράς των εδώ αιτητών ότι θα μπορούσαν να καταχωρήσουν και την ένσταση τους στην κυρίως αίτηση εκκαθάρισης μέχρι τις 28/4/25, η δια κλήσεως αίτηση των εδώ αιτητών  « … δια ακύρωση του διορισμού του Σ.Μ. ως προσωρινού εκκαθαριστή της εταιρείας…», ορίστηκε για ακρόαση στις 28/4/25 για ακρόαση με γραπτές αγορεύσεις με οδηγίες όπως τυχόν ενστάσεις καταχωρηθούν μέχρι 25/4/25, ενώ η κυρίως αίτηση εκκαθάρισης ορίστηκε για οδηγίες την ίδια ημέρα με οδηγίες όπως τυχόν ενστάσεις σε εκείνη την αίτηση καταχωρηθούν μέχρι τότε.  Σημειώνεται εδώ ότι στα πλαίσια κοινής αντίληψης μεταξύ των δυο πλευρών κρίθηκε ορθό όπως ο προσωρινός εκκαθαριστής ειδοποιηθεί προσωπικά για την ημερομηνία ακρόασης της δια κλήσεως αίτησης για ακύρωση του διορισμού του, η οποία αίτηση αναφέρθηκε ότι του είχε επιδοθεί, διότι ενδεχομένως αυτός να συνιστά από μόνος του ενδιαφερόμενο πρόσωπο σε εκείνη τη διαδικασία λόγω της φύσης της.

Μετά την πιο πάνω εμφάνιση και ενώ εκκρεμεί η καταχώριση ένστασης στη δια κλήσεως αίτηση « … δια ακύρωση του διορισμού του Σ.Μ. ως προσωρινού εκκαθαριστή της εταιρείας …»,  η οποία είναι ορισμένη για ακρόαση σε 11 μέρες, η πλευρά των εδώ αιτητών καταχώρισε προχθές, δηλαδή στις 15/4/25 (4 μέρες μετά την εμφάνιση της 11/4/25) «Μονομερή Αίτηση υπό Α.Α. και Ε.Α. για αναστολή των εξουσιών του Σ.Μ., ως προσωρινού εκκαθαριστή της εταιρείας …».  Η εν λόγω αίτηση, κατόπιν αιτήματος των εδώ αιτητών, το οποίο υπεβλήθη με φυσική εμφάνιση χθες  16/4/2025, ορίστηκε για εξέταση σήμερα 17/4/2025.  Σημειώνω εδώ ότι κατά στις 15/4/2025 εκπρόσωπος του δικηγόρου των εδώ αιτητών ενημέρωσε το Δικαστήριο για την πρόθεση των τελευταίων να καταχωρίσουν κάποια αίτηση και ότι πρόθεση των τελευταίων θα ήταν να ζητήσουν όπως αυτή εξεταστεί επί επείγουσας βάσης, όπως δηλαδή έγινε χθες που εμφανίστηκε στο Δικαστήριο ο κ. Πετρίδης (βλ. πρακτικό που τηρήθηκε στις 15/4/2025).

Με την παρούσα αίτηση σημειώνω, ζητείται μονομερώς «διάταγμα με το οποίο να αναστέλλονται όλες οι εξουσίες του (προσωρινού εκκαθαριστή) μέχρις ότου οι (άλλοι μέτοχοι) καταβάλλουν (εγγύηση) σε σχέση με το μονομερές διάταγμα ημερ. 21/3/2025» και «διάταγμα με το οποίο να ακυρώνεται και/ή παραμερίζεται στην ολότητα του το μονομερές διάταγμα ημερ. 21/3/2025 … σε περίπτωση που (οι άλλοι μετόχοι) δεν καταβάλουν (εγγύηση)»….»

Στο σημείο αυτό αναφέρω ότι η προαναφερόμενη δεύτερη αίτηση που καταχώρισαν οι ΑΑ και ΕΑ στις 15/04/25, η οποία συνιστούσε μονομερή αίτηση «…για αναστολή των εξουσιών του Σ.Μ….», αφού εξετάστηκε από το Δικαστήριο στις 16/04/25, κρίθηκε, για τους λόγους που καταγράφηκαν στην ανωτέρω ενδιάμεση απόφαση της 17/04/25, ότι υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις της υπόθεσης αλλά και υπό το φως των όσων λέχθηκαν σε αποφάσεις όπως η Filgate Credit Enterprises Ltd (2014) 1 ΑΑΔ 512, «…δεν δικαιολογείται η έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων μονομερώς και ότι θα πρέπει η αίτηση να επιδοθεί στην άλλη πλευρά και δη σε όλα τα πρόσωπα που ενδεχομένως να επηρεάζονται από την έκβαση και της παρούσας αίτησης αλλά και της δια κλήσεως αίτησης της 4/4/2025». Ορίστηκε συνεπώς η εν λόγω αίτηση για οδηγίες στις 28/04/2025 που ήταν ορισμένη γι’ ακρόαση η παρούσα αίτηση και δόθηκαν οδηγίες όπως επιδοθεί σε όλα τα υπόλοιπα εμπλεκόμενα μέρη, δηλαδή σε όλους τους άλλους μετόχους της εταιρείας, στον προσωρινό εκκαθαριστή και στον Επίσημο Παραλήπτη (Τμήμα Αφερεγγυότητας). Τελικά όμως οι Α.Α και Ε.Α αποφάσισαν στις 28/04/25 ν’ αποσύρουν άνευ βλάβης την αίτηση εκείνη οπόταν και το Δικαστήριο προχώρησε κατ’ εκείνη την ημέρα με τη ακρόαση της παρούσας αίτησης στην οποία η ομάδα Χ.Χ είχε εν τω μεταξύ καταχωρήσει την ένσταση της.

Σημειώνω εδώ ότι όσον αφορά την παρούσα αίτηση, ο μέτοχος Χ.Τ, όπως και ο προσωρινός εκκαθαριστής, δήλωσαν ότι δεν προτίθενται να προβούν σε προβολή οποιασδήποτε θέσης και ότι επί του παρόντος θα περιοριστούν στο ν’ αναμένουν την απόφαση του Δικαστηρίου.

Αναφέρω τέλος ότι ο προσωρινός εκκαθαριστής έχει ασκήσει το δικαίωμα που του παρείχε το διάταγμα της 21/03/25 για να διορίσει δικηγόρους για να τον εκπροσωπούν στις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα και στα πλαίσια της άσκησης του δικαιώματος του αυτού, το Δικαστήριο ενέκρινε αίτημα του όπως διορίσει τους νυν δικηγόρους του για να τον εκπροσωπούν. Άλλη όμως αίτηση που καταχώρησε ο προσωρινός εκκαθαριστής προκειμένου να επανακαθοριστεί η αμοιβή του, έχει αποφασιστεί, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των εμπλεκομένων, όπως παραμείνει να εξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο, αν και εφόσον χρειαστεί.

Των πιο πάνω λεχθέντων προχωρώ να συνοψίσω τις εκατέρωθεν θέσεις επισημαίνοντας ότι επειδή τα όσα οι Α.Α και Ε.Α προβάλλουν με την παρούσα αίτηση και την Ε/Δ της ΕΑ που την υποστηρίζει στην ουσία συνιστούν απάντηση και σχολιασμό στα όσα αναφέρονται στην Ε/Δ στην οποία προέβη ο ΠΧ προς υποστήριξη της αίτησης της 17/03/25, και επειδή τα όσα η ομάδα ΧΧ πρόβαλε μέσω της ένστασης που καταχώρησε στην παρούσα αίτηση στις 25/04/25 συνιστούν στην ουσία επανάληψη των θέσεων που προβλήθηκαν με την αίτηση της 17/03/25, θα παραθέσω πρώτα τις θέσεις της ομάδας Χ.Χ επί των οποίων εκδόθηκε το διάταγμα της 21/03/25 (Ε/Δ ΠΧ 17/03/25) και ακολούθως τις θέσεις των Α.Α και Ε.Α (Ε/Δ ΕΑ).

ΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ Π.Χ ΠΡΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ 17/03/25

Με την Ε/Δ του ο Π.Χ προβαίνει σε μία καταγραφή των γεγονότων που κατ’ εκείνον οδήγησαν, αρχικά στην απόφαση και συμφωνία των δύο ομάδων για συνεργασία τους μέσω μίας κοινής ΔΕΠΕ, και ακολούθως στη σημερινή κατάσταση πραγμάτων όπου έχει επέλθει ολοκληρωτική πτώση του συνεταιρικού βάθρου ώστε να επιβάλλεται πλέον όπως η εταιρεία τεθεί υπό εκκαθάριση και όπως στο μεσοδιάστημα διοριστεί Προσωρινός Εκκαθαριστής. Ειδικότερα:

Γεγονότα που έλαβαν χώρα μεταξύ 2018 και 21/06/19 (παρ. 3 – 14 Ε/Δ Π.Χ)

Το μεγαλύτερο μέρος των όσων αναφέρονται σε αυτή την ενότητα των ισχυρισμών του Π.Χ. έχει ήδη παρατεθεί στην εισαγωγή της παρούσας απόφασης και αφορά ουσιαστικά στο πώς κατέληξαν οι δύο ομάδες να συζητούν και να συμφωνούν το 2019 να συνεργαστούν, αρχικά μέσω της δημιουργίας μιας νέας κοινής Δ.Ε.Π.Ε και αργότερα μέσω της εταιρείας. Περιορίζομαι συνεπώς να αναφέρω επιπρόσθετα των όσων αναφέρονται πιο πάνω ότι σύμφωνα με τον Π.Χ, προκειμένου να λειτουργήσει η συνεργασία και η συνεννόηση των δύο ομάδων, είχαν γίνει εκ συμφώνου συγκεκριμένες διευθετήσεις σε σχέση με τον τραπεζικό λογαριασμό που διατηρούσε η εταιρεία με το προηγούμενο της όνομα όσο και σε σχέση με τα λογισμικά που χρησιμοποιούνταν ως τότε από τη εταιρεία και τη Μ.Χ Δ.Ε.Π.Ε. για τη διαχείριση των υποθέσεων τους. Συγκεκριμένα συμφωνήθηκε όπως ο τότε τραπεζικός λογαριασμός της εταιρείας μείνει ανοικτός για να χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την πληρωμή της ομάδας Α.Α σε σχέση με όσα τιμολόγια είχαν εκδοθεί πριν την 01/09/19 καθώς επίσης και σε σχέση με τις υποθέσεις που συμφωνήθηκαν να «παραμείνουν» υπό τον αποκλειστικό χειρισμό της εν λόγω ομάδας, ενώ συμφωνήθηκε επίσης και ότι η εταιρεία θα σταματούσε να χρησιμοποιεί το «παλιό» της λογιστικό πρόγραμμα για σκοπούς έκδοσης καινούριων τιμολογίων και θα χρησιμοποιούσε πλέον το λογισμικό διαχείρισης υποθέσεων που χρησιμοποιούσε ως τότε η Μ.Χ Δ.Ε.Π.Ε. Άλλη δε διευθέτηση που είχε γίνει τότε αφορούσε στη μεταβίβαση στην εταιρεία όλων των μετοχών που η Μ.Χ Δ.Ε.Π.Ε είχε στη θυγατρική της εταιρεία παροχής εταιρικών υπηρεσιών με την ονομασία Queentia Trust Ltd (εφ’ εξής Quenntia).

Γεγονότα από 01/09/19 μέχρι Νοέμβριο του 2023 (παρ. 15 - 42)

Στα πλαίσια αυτής της ενότητας ο ΠΧ κάνει αναφορά στο κλίμα που υπήρχε εντός της εταιρείας από την αρχή της συνεργασίας των δύο ομάδων και το οποίο υποστηρίζει ότι δεν ήταν καλό, κυρίως διότι το προσωπικό και οι δικηγόροι που ήταν ως τότε ενταγμένοι στην κάθε ομάδα φαίνονταν να αντιλαμβάνονταν την «αλλαγή» περισσότερο ως κάποιας μορφής εξαγορά ή απόκτηση της μιας ομάδας από την άλλη παρά για τη συμφωνημένη και επί ίσοις όροις επιχειρηματική ένωση που ήταν. Κατά τον ομνύοντα, σημαντικό ρόλο στην αποτυχία αλλαγής του αρνητικού αυτού κλίματος διαδραμάτισαν, αφ’ ενός η πολύ περιορισμένη έως και ανύπαρκτη εμπλοκή που είχε τελικά στην εταιρεία ο μεγαλύτερος και πιο έμπειρος Α.Α και αφ’ ετέρου η απροθυμία που έδειχνε ο μέτοχος Χ.Τ να δεχτεί ότι θα πρέπει πλέον να συνεργάζεται και να μοιράζεται τα κέρδη της εταιρείας με νέα – «ξένα» –  πρόσωπα. Προκειμένου λοιπόν να «διορθωθεί» η κατάσταση το Δ.Σ της εταιρείας αποφάσισε να ζητήσει τη βοήθεια ειδικού συμβούλου σε θέματα ορθής διαχείρισης εταιρειών και επιχειρήσεων οπόταν και ανατέθηκε σε συγκεκριμένη συμβουλευτική εταιρεία να μελετήσει την εταιρεία και να προβεί σε εισηγήσεις για τη βελτίωση της. Αν και ο εν λόγω σύμβουλος παρέδωσε τη σχετική έκθεση του στην εταιρεία περί τις 20/12/21 (Τεκ. 4) εντούτοις δεν κατέστη δυνατό να συμφωνηθεί η υιοθέτηση των εισηγήσεων του με αποτέλεσμα η εταιρεία να συνεχίσει να λειτουργεί κατά τρόπο ουσιαστικά ανοργάνωτο και μη αποδοτικό.

Κατά τον ΠΧ, η «αρχή του τέλους της κοινής μας γραμμής» σηματοδοτήθηκε περί το 2022 όταν και επιχειρήθηκε να συζητηθεί το μέλλον της εταιρείας μετά που θα συνταξιοδοτείτο ο Α.Α. Ο τελευταίος είχε εκφράσει τότε την επιθυμία να μεταβιβάσει τις μετοχές του στον γιο της άλλης του θυγατέρας η οποία ήταν υπεύθυνη του λογιστηρίου της εταιρείας όμως με την επιθυμία του αυτή τα μέλη της ομάδας Χ.Χ διαφώνησαν εφόσον τη θεωρούσαν να είναι αντίθετη με τα όσα τα μέρη είχαν εξ’ αρχής συμφωνήσει. Άρχισαν τότε από πλευράς ΕΑ να γίνονται αναφορές σε ανάγκη λήψης μέτρων προς διασφάλιση της πλειοψηφίας που η ομάδα Α.Α είχε ως τότε στην εταιρεία συνεπεία των μετοχών και της διευθυντικής θέσης που είχε ο Α.Α. και οι αναφορές αυτές της ΕΑ αντιμετωπίστηκαν αρνητικά από τα μέλη της ομάδας Χ.Χ τα οποία είχαν την άποψη ότι η ψήφος που θα είχε ο κάθε συνέταιρος θα έπρεπε να έχει πάντοτε την ίδια βαρύτητα με τις ψήφους των υπολοίπων (Τεκ. 5 - 8).

Συνεπεία των πιο πάνω διαφωνιών, το ΔΣ της εταιρείας κατέληξε να μην μπορεί πλέον να συνεννοηθεί ούτε καν για την ετοιμασία Κανονισμών λειτουργίας της εταιρείας και οργανογράμματος για το προσωπικό και τους δικηγόρους, το λογιστήριο της εταιρείας δεν ανταποκρινόταν πλέον ούτε στην υποχρέωση του να ενημερώνει όλους τους συνέταιρους επί τακτικής βάσης για τα οικονομικά δεδομένα της εταιρείας αλλά ούτε και στην υποχρέωση για συντονισμό των διάφορων απλήρωτων τιμολογίων, ενώ στην πορεία άρχισαν να δημιουργούνται και εσωτερικές προστριβές και συγκρούσεις μεταξύ του προσωπικού της εταιρείας αλλά και μεταξύ των μελών των δύο ομάδων. Μάλιστα δε, ακόμη και όταν γίνονταν συνεδρίες σε επίπεδο ΔΣ, αυτές κατέληγαν να είναι καθαρά τυπικές αφού ουσιαστική πρόθεση για την υλοποίηση των αποφάσεων που θα λαμβάνονταν δεν φαινόταν να υπάρχει.

Σύμφωνα με τον ΠΧ τα πράγματα έγιναν χειρότερα περί το Σεπτέμβριο 2023 όταν η ομάδα ΧΧ διαπίστωσε ότι ο Α.Α είχε συνταξιοδοτηθεί και συνεπώς δεν μπορούσε ούτε δικηγορία να ασκεί αλλά ούτε και να συμμετέχει στην μετοχική και διοικητική δομή της εταιρείας. Όταν όμως τέθηκε αυτό το ζήτημα στην ΕΑ η τελευταία έδειχνε απρόθυμη να δεχτεί ν’ αποσυνδεθεί ο Α.Α από την εταιρεία και το μισθολόγιο της και θεωρούσε ότι η ομάδα Χ.Χ συμπεριφερόταν αχάριστα και με ασέβεια προς τον πατέρα της. Η ομάδα Χ.Χ από την άλλη θεωρούσε ότι η ΕΑ και η ομάδα ΑΑ γενικότερα προσπαθούσαν να αποφύγουν να «χάσουν» την πλειοψηφία των ψηφοφόρων μετοχών και ότι δεν ήθελαν να τεθούν όλοι οι μέτοχοι της εταιρείας επί ίσης βάσης (Τεκ.9 και 10).

Γεγονότα από Νοέμβρη 2023 μέχρι Ιούνη 2024

Σύμφωνα με τον ομνύοντα, κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου έλαβαν χώρα τα εξής:

Α) Η ΕΑ έθεσε θέμα αναφορικά με κάποιες τιμολογήσεις που διαπίστωσε ότι είχαν γίνει από την ΜΧ Δ.Ε.Π.Ε και την QUEENTIA μετά την ημερομηνία εφαρμογής της Συμφωνίας του 2019. Αντίστοιχες όμως εξηγήσεις ζήτησε και η ομάδα XX σε σχέση με χρεώσεις τις οποίες διαπίστωσε ότι προέβη η ΑΑ Δ.Ε.Π.Ε μετά την ημερομηνία εφαρμογής της συμφωνίας. Ανταλλάχτηκε λοιπόν αλληλογραφία μεταξύ των δύο ομάδων στα πλαίσια της οποίας ζητήθηκε εκατέρωθεν να δοθούν αναλυτικές καταστάσεις αναφορικά με τις πληρωμές και τις εισπράξεις που είχαν γίνει. Αν και τα στοιχεία της ομάδας ΧΧ δόθηκαν στην ΕΑ εντούτοις η τελευταία απέφυγε να πράξει το ίδιο όπως και απέφυγε να υπογράψει τις οικονομικές καταστάσεις της QUEENTIA προφασιζόμενη ότι δεν της είχαν δοθεί ακόμη οι διευκρινίσεις που ζήτησε για τις συναλλαγές της εταιρείας εκείνης (Τεκ.11 – 14).

Β) Στα πλαίσια συνεδρίας που έλαβε χώρα το Φλεβάρη 2024 η ΕΑ ανακοίνωσε ότι επιθυμούσε να αποχωρήσει από το σχήμα της εταιρείας και να επιστρέψει στα γραφεία που χρησιμοποιούσε πριν το 2019. Εν τω μεταξύ υπολογίστηκε από τους ελεγκτές της εταιρείας η αξία των μετοχών του ΑΑ προκειμένου να συζητηθεί εκ νέου το θέμα με την ΕΑ ενόψει και της πρόθεσης που αυτή είχε εκφράσει για να αποχωρήσει. Τελικά η ΕΑ άλλαξε στάση και δήλωσε ότι επιθυμούσε όπως να αποχωρήσει η ομάδα ΧΧ από την εταιρεία αντί εκείνη (Τεκ.15 – 17).

Γ)   Ξεκίνησε τότε να συζητείται μεταξύ των δύο ομάδων το πώς θα μπορούσαν να διαμοιραστούν οι υποθέσεις της εταιρείας ώστε η συνεργασία να συνεχιστεί υπό τύπο κοινοπραξίας. Ούτε όμως και γι' αυτό το θέμα μπόρεσαν οι δύο ομάδες να καταλήξουν σε κάποια κοινώς αποδεχτή διευθέτηση οπόταν αναγκάστηκαν να διορίσουν εξωτερικούς δικηγόρους για να τις εκπροσωπήσουν στις συζητήσεις.

Δ)   Ενόσω οι εξωτερικοί δικηγόροι προσπαθούσαν να εξεύρουν μια κοινώς αποδεκτή συμβιβαστική λύση, η ΕΑ ζήτησε στις 14/06/2024 να γίνει σύγκληση έκτακτης γενικής συνέλευσης προκειμένου να αποφασιστεί η αύξηση των μελών του διοικητικού συμβουλίου με την προσθήκη του μετόχου ΧΤ και δύο άλλων δικηγόρων ως διευθυντές. Επειδή τα εν λόγω πρόσωπα ήταν ενταγμένα στην ομάδα ΑΑ η ομάδα ΧΧ θεώρησε την ενέργεια αυτή ως προσπάθεια εξασφάλισης πλειοψηφίας στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας και εξέφρασε τη διαφωνία της. Τελικά όμως αποφασίστηκε όπως το θέμα παραμείνει υπό αναστολή ενόψει των συζητήσεων που θα έκαναν οι δικηγόροι των δύο ομάδων (Τεκ. 18)

Γεγονότα από Ιούνιο 2024 μέχρι Δεκέμβριο 2024

Η ενότητα αυτή αφορά στις προσπάθειες που κατά τον ομνυόντα είχαν γίνει με σκοπό τη φιλική διευθέτηση των διαφορών που προέκυψαν και οι οποίες προσπάθειες, ενώ έφτασαν μέχρι και του σημείου να καταρτίζεται από τους εξωτερικούς δικηγόρους προσχέδιο συμφωνίας διευθέτησης (Τεκ.19-21), τελικά κατέρρευσαν για λόγους που αφορούσαν την ΕΑ. Έλαβαν όμως χώρα και τα ακόλουθα:

Α)   Η ομάδα ΧΧ ανακάλυψε ότι η ομάδα ΑΑ είχε επιχειρήσει ανεπιτυχώς να μεταβιβάσει τις μετοχές του ΑΑ στην ΕΑ χωρίς να ειδοποιήσει την ομάδα ΧΧ ως ήταν η συμφωνία των μερών.

Β)   Στην εταιρεία είχαν δημιουργηθεί δύο ξεχωριστά στρατόπεδα, το στρατόπεδο της ΕΑ από τη μια και το στρατόπεδο των ΑΠ και ΠΧ από την άλλη, και τα οποία μόνο στο ότι έπρεπε να διαχωριστούν πλήρως. Δεν κατάφερναν όμως να καταλήξουν σ’ ένα κοινώς αποδεκτό τρόπο διαχωρισμού. Λόγω της κατάστασης αυτής ξεκίνησε και η εταιρεία να λειτουργεί κατά τον ίδιο τρόπο, ήτοι ωσάν να και ήταν δύο ξεχωριστές, διαφορετικές, και ανεξάρτητες οντότητες οι οποίες είχαν η κάθε μια τη δική της διοίκηση και προσωπικό και οι οποίες δεν επιθυμούσαν να συνεργαστούν μεταξύ τους ή να αλληλοβοηθηθούν. Αυτό αναπόφευκτα αντικατοπτριζόταν και στον τρόπο που τύγχαναν χειρισμού οι υποθέσεις ενώπιον των Δικαστηρίων αφού η κάθε ομάδα άρχιζε να χειρίζεται μόνο τις υποθέσεις των πελατών που είχε πριν από το 2019 και δεν εμπλεκόταν στις υποθέσεις της άλλης ομάδας. Για τις υπόλοιπες δε υποθέσεις είχε συμφωνηθεί απλά μια γενική διευθέτηση ως προς το πώς θα τύγχαναν χειρισμού μέχρι να συμφωνηθεί η διανομή τους.

Γ)   Οι δύο ομάδες αποφάσισαν να διαχωριστούν με τη μετακίνησή της κάθε μιας σε διαφορετικό όροφο του κτιρίου που στεγάζονταν. Ως αποτέλεσμα, από το καλοκαίρι του 2024 υπάρχουν στους διαδρόμους του κτιρίου της εταιρείας  χάρτινα κιβώτια που περιέχουν τα αντικείμενα και τα βιβλία των δικηγόρων και του προσωπικού.

Δ)   Περί τον Αύγουστο του 2024 η ΕΑ ανακοίνωσε ότι είχε πρόθεση να εργοδοτήσει και να εντάξει στην ομάδα της έναν πρώην δικηγόρο της εταιρείας ο οποίος είχε αποχωρήσει περί το 2021 (ΓΝ). Παρά όμως το ότι η ομάδα ΧΧ εξέφρασε την αντίθεσή της στην πρόθεση αυτή της ΕΑ, ιδιαίτερα ενόψει και της κατάστασης στην οποία βρισκόταν τότε η εταιρεία, η ΕΑ προχώρησε παρά ταύτα από μόνη της στην εργοδότηση του συγκεκριμένου δικηγόρο στην εταιρεία έναντι αμοιβής, όπως αργότερα έπραξε και σε σχέση με δύο άλλες δικηγόρους.

Ε)   Στις 04/11/2024 η ΕΑ ζήτησε να λάβει τα στοιχεία των πελατών που έλαβαν υπηρεσίες από την QUEENTIA. Αν και η ΕΑ είχε προβάλει τότε ως λόγο για το αίτημα της αυτό την ιδιότητα που είχε ως λειτουργός συμμόρφωσης, εντούτοις κατά τις μετέπειτα συζητήσεις φάνηκε ότι η πραγματική της πρόθεση ήταν να επαναφέρει τα θέματα των χρεώσεων της QUEENTIA (Τεκ.22 – 26).

Στ) Τελικά η ΕΑ τερμάτισε τις διαπραγματεύσεις των δικηγόρων των δύο ομάδων και στις 11/12/2024 δήλωσε προς την ομάδα ΧΧ ότι είχε προβεί σε έλεγχο αριθμού υποθέσεων, οπόταν και διαπίστωσε «παραβίαση θέσμιων καθηκόντων διευθυντών της εταιρείας, κλοπή, φοροδιαφυγή, και ξέπλυμα μαύρου χρήματος» (Τεκ.27).

Άλλες Ενέργειες

Σύμφωνα με τον ομνύοντα, η εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών της εταιρείας κλονίστηκε διότι:

Α)   Η ΕΑ έδινε από μόνη της οδηγίες στους ελεγκτές της εταιρείας χωρίς να ενημερώσει ή να συμβουλευτεί τους άλλους μετόχους (Τεκ.28).

Β)   Η ΕΑ αρνείτο να υπογράψει έγγραφα που αφορούσαν στην παροχή υπηρεσιών από την QUEENTIA με αποτέλεσμα η εν λόγω εταιρεία να εκτεθεί απέναντι στους πελάτες της και να προκληθεί έτσι σοβαρή οικονομική ζημιά στην ίδια την εταιρεία (Τεκ.29 και 30).

Γ)   Το λογιστήριο της εταιρείας, στο οποίο υπεύθυνη ήταν η αδελφή της ΕΑ, άρχισε να επιδεικνύει συστηματική καθυστέρηση στην εκτέλεση εντολών που αφορούσαν υποθέσεις που χειριζόταν η ομάδα των ΑΠ και ΠΧ (Τεκ.31).

Δ)   Σε κάποια στιγμή διαπιστώθηκε ότι εν αγνοία των ΑΠ και ΠΧ, κάποιοι εργοδοτούμενοι της εταιρείας, οι οποίοι ήταν ενταγμένοι στην ομάδα της ΕΑ, είχαν λάβει αύξηση μισθού χωρίς όμως να προηγηθεί οποιαδήποτε σχετική απόφαση του διοικητικού συμβουλίου. Με ενέργειες λοιπόν του ΑΠ οι αυξήσεις ακυρώθηκαν και το μισθολόγιο επαναφέρθηκε στην προηγούμενη του κατάσταση. Μόλις έγινε αυτό όμως, η ΕΑ, η οποία είχε στην κατοχή της το βιβλιάριο επιταγών της εταιρείας και δεν το είχε επιστρέψει στον ΑΠ που ήταν και ο αρμόδιος να το φυλάει, εξέδωσε από μόνη της επιταγές προς τα συγκεκριμένα μέλη του προσωπικού ώστε να τους επαναφέρει με το τρόπο αυτό την αύξηση που θεωρούσε ότι έπρεπε να είχαν λάβει και την οποία ο ΑΠ είχε ακυρώσει (Τεκ.32 - 38).

Ε)   Οι δύο ομάδες που είχαν δημιουργηθεί άρχισαν να επιδεικνύουν έντονα το γεγονότος ότι ούτε επαγγελματικές αλλά ούτε και διαπροσωπικές σχέσεις ήθελαν να έχουν μεταξύ τους και ανάλογος ήταν και ο τρόπος με τον οποίο ο ηγέτης της κάθε ομάδας αντιμετώπιζε τα μέλη της άλλης ομάδας.

Στ) Στις 05/03/2025 έγινε αντιληπτό ότι ο δικηγόρος που η ΕΑ είχε από μόνη της εργοδοτήσει τον Αύγουστο του 2024 είχε δημιουργήσει νέα Δ.Ε.Π.Ε στις 30/10/2024, δηλαδή δύο μήνες μετά την εργοδότηση του, και ότι η διεύθυνση που είχε δηλωθεί στον Έφορο ως διεύθυνση του εγγεγραμμένου γραφείου της εν λόγω ΔΕΠΕ ήταν ακίνητο της ιδιοκτησίας της οικογένειας των ΑΑ και ΕΑ (Τεκ.39 – 40). Άρχισε δηλαδή να δημιουργείται ο φόβος ότι η ΕΑ θα προσπαθούσε αθέμιτα και δόλια να διοχετεύσει υποθέσεις της εταιρείας στην εταιρεία του εν λόγω δικηγόρου προκειμένου να τις επωφεληθεί η ίδια προσωπικά.

Ζ)   Στις 16/12/2024 ένας εκ των άλλων μετόχων της εταιρείας, ο ΧΤ, απαίτησε την παραίτηση του ΠΧ και του ΑΠ ισχυριζόμενος ότι είχαν γίνει διάφορες δόλιες πράξεις και παραλείψεις στην εταιρεία. Αναγκάστηκαν συνεπώς να εμπλακούν και πάλι οι ανεξάρτητοι δικηγόροι (Τεκ.41 -43).

Η)   Στις 17/01/2025, ο πιο πάνω μέτοχος ΧΤ καταχώρησε την παράγωγη αγωγή 38/25 εναντίον της εταιρείας και των διευθυντών της ισχυριζόμενος ότι έγιναν δόλιες πράξεις και παραλείψεις που προκαλούν ζημιά στην εταιρεία (Τεκ.44 - 45). Στην Ε/Δ του ΠΧ γίνεται εκτενής αναφορά και ανάλυση τόσο των ισχυρισμών που προβάλλει με την αγωγή του ο ΧΤ όσο και των περί του αντιθέτου θέσεων της ομάδας ΧΧ (Τεκ.46 – 52).

Θ)   Τυχαία εντοπίστηκαν σε φωτοτυπική μηχανή της εταιρείας τιμολόγιο ημερομηνίας 05/12/2019 το οποίο είχε εκδοθεί από το λογιστικό σύστημα που χρησιμοποιούσε η ομάδα ΑΑ πριν το 2019 και το οποίο όμως σύστημα δεν έπρεπε να χρησιμοποιείται μετά την 01/09/2019. Από έλεγχο που έγινε στη συνέχεια στον σχετικό τραπεζικό λογαριασμό που χρησιμοποιούσε η ΑΑ ΔΕΠΕ διαπιστώθηκε ότι είχαν κατά καιρούς γίνει διάφορες ύποπτες συναλλαγές από πλευράς της ομάδας ΑΑ για τις οποίες ουδέποτε δόθηκε οποιαδήποτε εξήγηση ή διευκρίνιση ως θα αναμενόταν να δοθεί αν οι εν λόγω εξηγήσεις ήταν αθώες (Τεκ.53 – 62).

Σημερινή κατάσταση

Κατά τον ομνύοντα:

Α)   Από τον Σεπτέμβριο του 2022 και μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2023 που συνταξιοδοτήθηκε ο ΑΑ, ο τελευταίος λαμβάνει αδικαιολόγητα μηνιαίο μισθό από την εταιρεία ύψους €5.250 και αυτό πέραν και ανεξάρτητα του ότι η ΕΑ συνεχίζει να θέλει τον ΑΑ να βρίσκεται στο μετοχικό σχήμα της εταιρείας κατά παράβαση και των όρων της συμφωνίας του 2019 αλλά και των σχετικών νομοθετικών προϋποθέσεων που διέπουν τη σύσταση και λειτουργία μιας ΔΕΠΕ (Τεκ.63 – 65).

Β)   Καμία πλέον εμπιστοσύνη δεν υπάρχει μεταξύ των μελών της εταιρείας, η οποία στην ουσία δεν λειτουργεί με βάση τον τρόπο που έπρεπε να λειτουργεί, ήτοι ως οιονεί συνεταιρισμός που βασίζεται στις προσωπικές σχέσεις και την αμοιβαία εμπιστοσύνη των μελών του.

Γ)   Καμία συμφωνία αναφορικά με τον διαχωρισμό των εργασιών της εταιρείας δεν υπάρχει και καμία προοπτική δεν φαίνεται να υπάρχει για την επίτευξη μιας τέτοιας συμφωνίας στο μέλλον αφού και οι δύο πλευρές αδυνατούν να συνεννοηθούν, είτε για το παρόν είτε για το μέλλον.

Στη βάση των πιο πάνω ισχυρισμών, ο ΠΧ υποστηρίζει ότι η εκκαθάριση είναι πλέον μονόδρομος για την εταιρεία ενώ το θεωρεί απόλυτα αναγκαίο όπως, μέχρι να αποφασιστεί αν θα εκκαθαριστεί ή όχι η εταιρεία, διοριστεί προσωρινός εκκαθαριστής προκειμένου και να λάβει υπό την κατοχή και την προστασία του όλα τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας αλλά και να διερευνήσει τα όσα προβάλλονται εκατέρωθεν περί ατασθαλιών, υπεξαιρέσεων και κλοπών.

Όσον αφορά τέλος τη σημερινή οικονομική κατάσταση της εταιρείας αλλά και το έννομο συμφέρον των ΑΠ και ΠΧ να προωθούν τις παρούσες διαδικασίες, ο ΠΧ παρουσιάζει με την ένορκη δήλωσή του τις καταστάσεις των τραπεζικών λογαριασμών της εταιρείας που δείχνουν ότι η τελευταία έχει πιστωτικά υπόλοιπα περί τις €500.000 (Τεκ.66) καθώς επίσης και βεβαιώσεις από τους ελεγκτές της εταιρείας ως προς το ότι οι μόνες οφειλές που έχει η τελευταία είναι οι τρέχουσες οφειλές προς τις δημόσιες αρχές οι οποίες καλύπτονται πλήρως από τα κατατεθειμένα χρήματα και ως προς το ότι οφείλονται στους μετόχους της εταιρείας περί τις €500.000 ως μερίσματα (Τεκ.67 -68).

ΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΑΑ και ΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ 04/04/25

Με την παρούσα αίτηση που καταχώρισαν οι ΑΑ και ΕΑ 13 μέρες μετά την έκδοση του διατάγματος που εκδόθηκε στις 21/03/2025 προβάλλονται 11 λόγοι για τους όποιους οι αιτητές θεωρούν ότι θα πρέπει να ακυρωθεί το διάταγμα της 21/03/2025 και ο διορισμός του προσωρινού εκκαθαριστή. Ειδικότερη αναφορά στους λόγους αυτούς θα κάνω σε κατοπινό στάδιο. Επί του παρόντος περιορίζομαι να συνοψίσω τις θέσεις που προβάλλονται μέσω της ένορκης δήλωσης της ΕΑ που υποστηρίζει την αίτηση

Α)   Κατ’ αρχή σημειώνεται ότι η ΕΑ αναφέρει στην παρ.46 της Ε/Δ της ότι δεν στο παρόν στάδιο δεν θα τοποθετηθεί επί των όσων ισχυρίστηκε ο ΠΧ ότι έλαβαν χώρα από την 01/09/2019 μέχρι και τις 17/03/2025 που καταχωρήθηκε η αίτηση εκκαθάρισης και η αίτηση διορισμού προσωρινού εκκαθαριστή και ότι για τα εν λόγω θέματα επιφυλάσσεται να τοποθετηθεί στα πλαίσια της αίτησης εκκαθάρισης.

Β)   Σύμφωνα με την ΕΑ, ο ΠΧ έχει προβεί σε σωρεία ψευδών και κατασκευασμένων ισχυρισμών προκειμένου να δημιουργήσει την εντύπωση ότι η κατάσταση με την εταιρεία ήταν επείγουσα όμως στην πραγματικότητα η πρόθεση του ήταν να πλήξει τόσο τα συμφέροντα της εταιρείας όσο και των αιτητών.

Γ)   Προχωρεί με την Ε/Δ της η ΕΑ και παραθέτει διάφορες πληροφορίες σε σχέση με τη σύσταση και την ύπαρξη της εταιρείας του δικηγόρου που εργοδότησε στην ομάδα της τον Αύγουστο του 2024 προκειμένου να καταδείξει ότι οι φόβοι και υποψίες που εξέφρασε ο ΠΧ για το συγκεκριμένο θέμα ήταν παντελώς αδικαιολόγητοι. Επιπρόσθετα αυτού, η ΕΑ προχωρεί και εξηγεί το γιατί με βάση το καταστατικό της εταιρείας θα ήταν δύσκολο εώς αδύνατο να εκδιώξει τους ΑΠ και ΠΧ από την εταιρεία ως οι τελευταίοι παρουσίασαν στο Δικαστήριο ότι φοβούνταν ότι θα γίνει.

Δ)   Θεωρεί τους ισχυρισμούς του ΠΧ αναφορικά με τα διάφορα τιμολόγια που αυτός επικαλέστηκε ως ένδειξη ύποπτων συναλλαγών από πλευράς της ως καθαρά ψευδορκία και αυτό, διότι ο ΠΧ, κατά την ίδια, εσκεμμένα παραλείπει να αναφερθεί και σε διάφορα άλλα τιμολόγια που εκείνη είχε εντοπίσει και για τα οποία η ομάδα ΧΧ έπρεπε να δώσει εξηγήσεις τις οποίες δεν έδωσε ποτέ.

Ε)   Θεωρεί ότι ο ΠΧ έχει εσκεμμένα αποκρύψει το γεγονός ότι η ομάδα ΧΧ δεν είχε αποκαλύψει όλους τους λογαριασμούς που διατηρούσε η ΜΧ Δ.Ε.Π.Ε και ισχυρίζεται ότι έχει επίσης αποκρυφθεί και το γεγονός ότι η ΜΧ Δ.Ε.Π.Ε και η QUEENTIA είχαν εισπράξει κατά καιρούς παράνομα διάφορα χρηματικά ποσά τα οποία ουδέποτε αποκάλυψαν στην εταιρεία (Τεκ.2 - 4).

Στ) Οι προσπάθειες για επίτευξη διευθέτησης μέσω του προσχεδίου που είχαν καταρτήσει οι δικηγόροι που οι δύο πλευρές διόρισαν, δεν τερματίστηκαν από την ίδια αυθαίρετα αλλά διότι η ομάδα ΧΧ πρόβαλλε τότε παράλογες απαιτήσεις όπως ήταν η απαίτηση να εγγραφεί στην λίστα των δικηγόρων του παραδοσιακού πελατολογίου της εταιρείας.

Ζ)   Όσον αφορά την από μέρους της αύξηση του μισθού των συγκεκριμένων υπαλλήλων που αναφέρει ο ΠΧ, η ΕΑ υποστηρίζει ότι επρόκειτο απλά για κάλυψη μικρού ποσού αύξησης σε συγκεκριμένα μέλη του προσωπικού για σκοπούς δίκαιης μεταχείρισης, η οποία δεν υπερέβαινε το συνολικό ποσό των 800 ευρώ.

Η)   Θεωρεί ότι ο ΠΧ έχει παραποιήσει τα γεγονότα προκειμένου να πετύχει τον πραγματικό σκοπό της ομάδας ΧΧ ο οποίος είναι να πληγεί η ίδια και ο πατέρας της αλλά και για να καλυφθούν οι ατασθαλίες στις οποίες έχει προβεί η ομάδα ΧΧ σε βάρος της περιουσίας της εταιρείας και των συμφερόντων των αιτητών.

Αναφέροντας λοιπόν ότι το Δικαστήριο δεν έπρεπε να είχε εκδώσει ένα τόσο επαχθές και αδικαιολόγητο διάταγμα ως ήταν το διάταγμα της 21/03/25 (Τεκ.8 και 9), η ΕΑ υποστηρίζει ότι ο διορισμός του προσωρινού εκκαθαριστή θα πρέπει να τερματιστεί το συντομότερο ώστε να μην υπόκειται σε περαιτέρω ζημιά η εταιρεία η οποία «καθ’ όλη τη λειτουργία της ήταν και είναι φερέγγυα και επικερδής, χωρίς πιστωτές» (παρ.6 Ε/Δ ΕΑ)

Στο σημείο αυτό αναφέρω ότι στις ένορκες δηλώσεις αμφότερων των ΠΧ και ΕΑ προβάλλονται και σωρεία άλλων ισχυρισμών, τόσο νομικών όσο και πραγματικών, τους οποίους όμως δεν κρίνω αναγκαίο να παραθέσω. Οι εν λόγω ισχυρισμοί έχουν βέβαια εξεταστεί από το Δικαστήριο με προσοχή και σε αυτούς θα γίνεται ειδική αναφορά όπου κρίνεται αναγκαίο. Αναφέρω επίσης ότι επειδή με την ένσταση που καταχώρισε η πλευρά των ΠΧ και ΑΠ εναντίον της παρούσας αίτησης στην ουσία επαναλαμβάνονται οι θέσεις που εκφράστηκαν μέσω της αίτησης της 17/03/25, τις εν λόγω θέσεις δεν κρίνω αναγκαίο να τις παραθέσω εκ νέου.

 ΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ

Η ακρόαση της αίτησης ολοκληρώθηκε με την παράθεση εμπεριστατωμένων γραπτών και προφορικών αγορεύσεων από τους ευπαίδευτους συνηγόρους των μερών με τις οποίες οι τελευταίοι ασχολήθηκαν τόσο με τα γεγονότα της υπόθεσης όσο και με τις σχετικές νομικές αρχές. Αναφορά στις αγορεύσεις των συνηγόρων κάνω σε κατοπινό στάδιο.

ΕΞΕΤΑΣΗ

Έχοντας λοιπόν εξετάσει με προσοχή τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου, έχοντας κατά νου και την επιχειρηματολογία των ευπαίδευτων συνηγόρων των μερών αλλά και τις νομικές αρχές που διέπουν διαδικασίες αυτής της φύσης, σημειώνω κατ’ αρχή ότι όσον αφορά τις σχετικές νομικές αρχές, αυτές έχουν ήδη αναφερθεί πιο πάνω μέσω της παράθεσης αποσπασμάτων από τις ενδιάμεσες αποφάσεις που εκδόθηκαν στις 21/03/25 και 17/04/25[5].  Θα περιοριστώ συνεπώς στο σημείο αυτό να προσθέσω στα όσα έχουν αναφερθεί, αυτούσιο και σε ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά το πιο κάτω απόσπασμα από την παρ.491 του Halsbury’s Laws of England, 2004 Reissue, Vol.7(3), δίδοντας ιδιαίτερη έμφαση και στα όσα αναφέρονται στην εκεί υποσημείωση (footnote) υπ. αρ. 3:

« (παρ. 491)…Το Δικαστήριο έχει την εξουσία να διορίζει προσωρινό εκκαθαριστή σε μια εταιρεία προκειμένου να λάβει υπό την προστασία και κατοχή του τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας οποτεδήποτε μετά την καταχώριση αίτησης εκκαθάρισης και πριν την έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης. Η έκδοση του διατάγματος δεν περιορίζεται μόνο εκεί όπου υπάρχουν ειδικές περιστάσεις (αφού) άλλοι παράγοντες μπορούν να ληφθούν υπόψη, όπως π.χ. το δημόσιο συμφέρον… (υποσημείωση 3) - Παρόλο που το Δικαστήριο θα είναι αργό στο να διορίσει προσωρινό εκκαθαριστή εκτός αν υπάρχει καλή εκ πρώτης όψεως μαρτυρία ότι η εταιρεία θα εκκαθαριστεί, η εξουσία του Δικαστηρίου να διατάσσει τέτοιο διορισμό δεν περιορίζεται μόνο στις περιπτώσεις όπου η εταιρεία είναι έκδηλα αφερέγγυα ή άλλως πως ξεκάθαρο ότι θα εκκαθαριστεί ή όπου κινδυνεύουν τα περιουσιακά της στοιχεία (βλ. Re Union Accident Insurance Co Ltd [1972] 1 All ER 1105, Re Highfield Commodities Ltd (1984) 3 All E.R. 88)… Ο κίνδυνος αποξένωσης των περιουσιακών στοιχείων μιας εταιρείας δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι υπάρχει εσκεμμένη αποξένωση αλλά μόνο ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ότι τα εν λόγω περιουσιακά στοιχεία δεν θα συνεχίσουν να είναι στη διάθεση της εταιρείας (βλ. Re a Company (No 003102 of 1991), ex p Nyckeln Finance Co Ltd [1991] BCLC 539)… Ο συνηθισμένος σκοπός πίσω από τον διορισμό ενός προσωρινού εκκαθαριστή είναι για να συλλέξει και να προστατεύσει τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας ενόσω εκκρεμούν οι διαδικασίες για την εκκαθάριση της και παρόλο που η συγκεκριμένη δικαιοδοσία δεν είναι τόσο περιορισμένη εντούτοις κατά τα πρόσφατα χρόνια τα Δικαστήρια έδειξαν να είναι διατεθειμένα να είναι πιο ευέλικτα στο διορισμό προσωρινών εκκαθαριστών απ’ ότι στο παρελθόν (βλ. Re Namco UK Ltd [2003] 2 BCLC 78 και Smith v UIC Insurance Co Ltd [2001] BCC 11)…»

Με γνώμονα τα πιο πάνω προχωρώ  να εξετάσω τις θέσεις που προβάλλουν οι αιτητές προκειμένου να ακυρώσουν το διάταγμα της 21/03/25 και το διορισμό του προσωρινού εκκαθαριστή, επισημαίνοντας ότι κρίνεται ορθότερο όπως πρώτα εξεταστούν οι λόγοι ακύρωσης που αφορούν σε δικαιοδοτικά και διαδικαστικά θέματα καθώς και σε θέματα locus standi. Για σκοπούς καλύτερης κατανόησης των ζητημάτων που εγείρονται θα παραθέτω αυτούσιους τους προβαλλόμενους λόγους ακύρωσης, ως αυτοί καταγράφονται στο κυρίως σώμα της αίτησης.

Α. «Λόγος ακύρωσης 11 – Λανθασμένα το εκδικάζον Δικαστήριο επιλήφθηκε και ανέλαβε χειρισμό της υπό τον ως άνω τίτλο και αριθμό αίτησης εκκαθάρισης ως επίσης και της μονομερούς αιτήσεως ημερ. 17/3/25 λαμβανομένων υπόψη των πιο κάτω παραμέτρων:

(α)  Ότι η αίτηση εκκαθάρισης καταχωρήθηκε σε κλίμακα Επαρχιακού Δικαστή, ήτοι €50.000 – €100.000 και όχι σε κλίμακα Ανώτερου Επαρχιακού Δικαστή.

(β)  Ότι το ίδιο Δικαστήριο ανέλαβε λόγω δικαιοδοσίας Ανώτερου Επαρχιακού Δικαστή, τον χειρισμό της παράγωγης αγωγής υπ΄ αριθμό 38/2025 στην οποία μάλιστα την αμέσως προηγούμενη ημέρα της έκδοσης του Διατάγματος διορισμού Προσωρινού Εκκαθαριστή έδωσε οδηγίες σε σχέση με τον περαιτέρω χειρισμό της διαδικασίας στην παράγωγη αγωγή στα πλαίσια εκκρεμούσας αίτησης για παραχώρηση άδειας προς τον εκεί ενάγοντα (μέτοχος Χ.Τ.)»

Όσον αφορά το λόγο ακύρωσης υπό στοιχείο 11(α) ανωτέρω, ο κ. Πετρίδης ανέφερε κατά το στάδιο των αγορεύσεων ότι μετά που το επίδικο διάταγμα επιδόθηκε στους πελάτες του, η πλευρά του αποτάθηκε στον Πρωτοκολλητή του Ε.Δ. Λ/κας προκειμένου να ζητήσει εξηγήσεις για το λόγο που η όλη διαδικασία εκκαθάρισης της εταιρείας είχε τεθεί ενώπιον Α.Ε.Δ. και ειδικότερα ενώπιον της παρούσας σύνθεσης, εφόσον το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας δεν υπερβαίνει τις €50.000. Όπως όμως ανέφερε ο συνήγορος, η επίσημη πληροφόρηση που έλαβε τότε από τον Πρωτοκολλητή του Δικαστηρίου ήταν ότι κατόπιν προηγούμενων οδηγιών του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι οποίες οδηγίες ενσωματώθηκαν στο υφιστάμενο πρόγραμμα εργασίας Δικαστών που κατήρτισε η Διοικητική Πρόεδρος του Ε.Δ. Λ/κας και το οποίο εγκρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο, όλες οι Εταιρικές Αιτήσεις οι οποίες αφορούν σε εταιρείες των οποίων το καταβληθέν ή πιστωθέν μετοχικό κεφάλαιο δεν υπερβαίνει τις €500.000, θα πρέπει να τίθενται ενώπιον Δικαστών που ασκούν δικαιοδοσία Α.Ε.Δ. (σ.Δ – Τα σχετικά προγράμματα εργασίας έχουν τεθεί σε ισχύ από τις 11/07/24 και 01/11/24). Και επειδή από την 01/11/2024 η δικαιοδοσία του Α.Ε.Δ. στο Ε.Δ. Λ/κας ασκείται μόνο από την παρούσα σύνθεση του Δικαστηρίου, αναπόφευκτα η αίτηση εκκαθάρισης της εταιρείας που καταχωρήθηκε στις 17/03/25, όπως και όλες οι μεταγενέστερες αιτήσεις που καταχωρήθηκαν στα πλαίσια της, τέθηκαν ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου.

Υπό το φως της πιο πάνω απάντησης που οι αιτητές έλαβαν από τον Πρωτοκολλητή του Δικαστηρίου ζητήθηκε από τον κ. Πετρίδη κατά το στάδιο των αγορεύσεων να αναφέρει κατά πόσο η πλευρά του θα επέμενε στην προώθηση του συγκεκριμένου λόγου ακύρωσης. Θέση τότε του κ. Πετρίδη ήταν ότι ο συγκεκριμένος λόγος ακύρωσης δεν θα εγκαταλειφθεί διότι το γεγονός ότι ένας είναι μόνο ο Δικαστής που επιλαμβάνεται εταιρικών αιτήσεων στο Ε.Δ. Λ/κας συνεπάγεται ότι η ομάδα Χ.Χ. ουσιαστικά μπορούσε να «διαλέξει το Δικαστή»[6] της υπόθεσης που θα καταχωρούσε εφόσον ήξερε εκ των προτέρων ότι αν καταχωρούσε εταιρική αίτηση εναντίον της εταιρείας αντί οποιαδήποτε άλλη διαδικασία, τότε η αίτηση αυτή θα τίθετο ενώπιον της παρούσας σύνθεσης του Δικαστηρίου.

Ενόψει της πιο πάνω θέσης του κ. Πετρίδη το Δικαστήριο έκρινε επιβεβλημένο να υποδείξει στο συνήγορο ότι έστω και αν ο ίδιος παρουσίαζε τα συγκεκριμένα πυρά του να στρέφονται εναντίον των αντιδίκων του, στην πραγματικότητα η θέση του αυτή δεν μπορούσε παρά να θεωρηθεί ως απευθείας μομφή σε σχέση με την αμεροληψία και το ήθος της παρούσας σύνθεσης του Δικαστηρίου. Και επειδή σε προηγούμενο στάδιο της υπόθεσης είχε υποβληθεί από πλευράς του κ. Πετρίδη αίτημα εξαίρεσης της παρούσας σύνθεσης για κατ’ ισχυρισμό ευνοϊκότερη μεταχείριση της αντίδικης πλευράς, αίτημα το οποίο εξετάστηκε και απορρίφθηκε με σχετική απόφαση, ζητήθηκε από τον συνήγορο όπως δηλώσει ρητά επί του πρακτικού κατά πόσο η πλευρά του αμφισβητούσε με οποιοδήποτε τρόπο ή για οποιοδήποτε λόγο ότι η παρούσα υπόθεση τέθηκε ενώπιον της συγκεκριμένης σύνθεσης του Δικαστηρίου από το Πρωτοκολλητείο στα πλαίσια του προγράμματος που το τελευταίο τηρεί σε σχέση με την ανάθεση υποθέσεων σε Δικαστές, όπως το πρόγραμμα αυτό έχει προ πολλού καθοριστεί από την Διοικητική Πρόεδρο με βάση τις οδηγίες του Ανωτάτου Δικαστηρίου το οποίο και το ενέκρινε. Αν και ο κ. Πετρίδης δήλωσε τότε ρητά ότι καμία τέτοια αμφισβήτηση δεν προβάλλεται από τους πελάτες του εντούτοις ο συγκεκριμένος λόγος ακύρωσης παρέμεινε να προωθείται ως έχει. Κρίνω συνεπώς ορθό να τον εξετάσω και προς τούτο σημειώνω τα εξής.

Ενόψει της δήλωσης του κ. Πετρίδη ότι οι πελάτες του δεν αμφισβητούν ούτε την επί του προκειμένου επίσημη εξήγηση που τους έδωσε ο Πρωτοκολλητής αλλά ούτε και το λόγο για τον οποίο η παρούσα υπόθεση τέθηκε ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου μετά την καταχώριση της, κρίνω ότι η συγκεκριμένη πτυχή της αίτησης δεν μπορεί παρά να απορριφθεί ως στερούμενη κάθε νομικού και πραγματικού ερείσματος. Είναι δε θεωρώ αρκετό να παραπέμψω στα όσα λέχθηκαν στην υπόθεση Markides v. Republic (1984) 3 CLR 304 προκειμένου να καταδειχθεί και η υποχρέωση που είχε η παρούσα σύνθεση να επιληφθεί της υπόθεσης μετά που το Πρωτοκολλητείο την έθεσε ενώπιον του αλλά και ο κίνδυνος που θα συνεπαγόταν για το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης τυχόν άρνηση της παρούσας σύνθεσης να επιληφθεί της υπόθεσης για  τους λόγους που προβάλλει η πλευρά του κ. Πετρίδη:

«Should a Judge disqualify himself whenever a party feels that he would like to be tried by another Judge? Should I merely be swayed by my sensitivity in the matter? I think not. I have a duty to carry out. My duty is to try every case that comes before me in the ordinary span of work. I did not choose to try the case. It was assigned to me for trial by the system of rotation in force at the Supreme Court, whereby cases are assigned to Judges in numerical order. After the assignment of the case to me in the absence of grounds in law disqualifying me from sitting in the case, I became the natural Judge in the cause, a term often used in continental law, to signify the Judge that is natural to try the case. The system practised at the Supreme Court with regard to the allocation of work, is designed to ensure an impersonal distribution of cases in the interests of the proper administration of justice. Consequently, any decision on my part to step down in that way, would upset the natural order of things in the administration of justice, a factor of no mean consequence. As I perceive my duty, in the absence of valid reasons disqualifying me from sitting in the case, to excuse myself would be an abdication of duty. An abdication of duty with visible dangers to the administration of justice. One such danger is that we would be coming close to acknowledging to a litigant a right to choose the Judge who will try him. I could neither condone such a practice nor shut off from my mind the repercussions from any such decision. It is not permissible to be merely guided by sentiment. The decision must turn on a proper appreciation of my duty.» 

Τα πιο πάνω είναι θεωρώ αρκετά για να σφραγίσουν και την τύχη του λόγου ακύρωσης υπό στοιχείο 11(β) ανωτέρω ο οποίος αφορά στη θέση ότι το διάταγμα της 21/03/25 θα πρέπει να ακυρωθεί διότι ενώπιον της παρούσας σύνθεσης του Δικαστηρίου είχε προηγουμένως τεθεί και η παράγωγη αγωγή 38/25 που καταχώρισε ο μέτοχος Χ.Τ. εναντίον της εταιρείας και των άλλων μετόχων στη βάση των όσων φαίνεται να λαμβάνουν χώρα στην εταιρεία.

Πρόσθετα όμως των πιο πάνω θα πρέπει να επισημάνω και το ότι η συγκεκριμένη αγωγή στην οποία αναφέρεται η πλευρά του κ. Πετρίδη συνιστά μία από τις χίλιες περίπου υποθέσεις που είναι ανατεθειμένες στο πινάκιο που επιλαμβάνεται η παρούσα σύνθεση του Δικαστηρίου, και, όπως αναφέρεται και στον ίδιο τον προβαλλόμενο λόγο ακύρωσης, δεν συνιστούσε υπόθεση στην οποία η παρούσα σύνθεση είχε εκφράσει ποτέ οποιασδήποτε μορφής δικαστική κρίση επί της ουσίας της αλλά υπόθεση στην οποία είχαν απλά δοθεί οδηγίες σε σχέση με τον περαιτέρω χειρισμό μιας ενδιάμεσης αίτησης που εκκρεμούσε.

Στο βαθμό λοιπόν που με τον λόγο ακύρωσης 11(β) προβάλλεται η θέση ότι το διάταγμα της 21/03/25 θα πρέπει να ακυρωθεί επειδή η παρούσα σύνθεση του Δικαστηρίου δεν θα έπρεπε να είχε επιληφθεί της εταιρικής αίτησης που καταχωρήθηκε στις 17/03/25  διότι ενώπιον της ίδιας σύνθεσης το Πρωτοκολλητείο είχε θέσει προηγουμένως και μια αγωγή η οποία φέρεται ν’ αφορά σε συνδεδεμένα ή παρόμοια ζητήματα, η θέση αυτή δεν μπορεί παρά να απορριφθεί και απορρίπτεται.

Στο σημείο αυτό αναφέρω ότι για το ζήτημα της ύπαρξης της παράγωγης αγωγής 38/25 αφορά και ο λόγος ακύρωσης υπ’ αρ. 9 τον οποίο προχωρώ να εξετάσω.

Β.   «Λόγος ακύρωσης 9 – Το εκδώσαν το διάταγμα Δικαστήριο λανθασμένα δεν έλαβε υπόψη του την ενώπιον του εκκρεμοδικία της παράγωγης αγωγής υπ΄ αρ. 38/25, Ε.Δ. Λάρνακας, τόσο στη βάση της δικαστικής γνώσης που είχε, όσο και στη βάση του ότι αυτή αποτελεί το Τεκμήριο 44 στην ένορκη δήλωση του (Π.Χ.) η οποία υποστηρίζει την μονομερή αίτηση».

Για το συγκεκριμένο λόγο ακύρωσης θα περιοριστώ να επαναλάβω αφ’ ενός τα όσα έχω αναφέρει ανωτέρω σε σχέση με το λόγο ακύρωσης 11 και το εκεί αναφερόμενο καθήκον του/της κάθε Δικαστή να επιλαμβάνεται της κάθε υπόθεσης που τίθεται ενώπιον του/της από το Πρωτοκολλητείο, και να επισημάνω αφ’ ετέρου ότι δεν ήταν ποτέ καθήκον ή επιτρεπτό για ένα/μία Δικαστή να εξετάζει και να αποφασίζει μια υπόθεση που τίθεται ενώπιον του/της με βάση τα όσα ενδεχομένως αυτός/αυτή να έχει πληροφορηθεί ή αντιληφθεί από μία άλλη υπόθεση που επίσης έτυχε να τεθεί ενώπιον του/της από το Πρωτοκολλητείο (βλ. μεταξύ άλλων την αναφορά που γίνεται στην ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ v. ΜΑΡΙΟ ΣΤΑΥΡΙΝΟΥ ΤΙΜΟΘΕΟΥ, Πολιτική Έφεση αρ. E80/2020, 17/3/2025  ως προς το ότι «…ανεπίτρεπτα το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη εξωγενή παράγοντα της δίκης…». Υπενθυμίζω συναφώς την πάγια νομολογία ότι «Το δικαστήριο όφειλε και όφειλε μόνο να κρίνει την εκδικαζόμενη αίτηση με βάση τα δεδομένα που ήσαν ενώπιον του, και καμιά υποχρέωση δεν είχε να προβεί το ίδιο σε έρευνα γεγονότων εκτός του φακέλου. Κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο και προς το θεμελιακό ρόλο του δικαστηρίου και προς την πρακτική» (βλ. Zachariades & Pantelides Enterprises Ltd v. Fiat Auto S.p.a. (2000) 1(Α) Α.Α.Δ. 447).  

Στο βαθμό λοιπόν που με το συγκεκριμένο λόγο ακύρωσης προβάλλεται η θέση ότι το διάταγμα της 21/03/25 θα πρέπει να ακυρωθεί διότι το Δικαστήριο θα έπρεπε, προτού αποφασίσει αν θα εκδώσει το εν λόγω διάταγμα, να χρησιμοποιήσει από μόνο του, και δη υπό τύπο δικαστικής γνώσης, τα όσα υποτίθεται ότι έμαθε σε σχέση με τα επίδικα γεγονότα - ή τα όσα έπρεπε κατά τους αιτητές να είχε μάθει – από μια άλλη διαδικασία που έτυχε να επιληφθεί σε προγενέστερο χρόνο, η θέση αυτή δεν μπορεί παρά να απορριφθεί ως νομικά ανυπόστατη.

Σημειώνω εδώ ότι δεν έχω καθόλου παραγνωρίσει ότι με τον επί του προκειμένου λόγο ακύρωσης προβάλλεται και η θέση ότι κατά την εξέταση της αίτησης της 17/3/25 το Δικαστήριο δεν αξιολόγησε ορθά το γεγονός της ύπαρξης της αγωγής 38/25 η οποία είχε τεθεί ενώπιον του από τους ίδιους τους εκεί αιτητές. Το θέμα αυτό όμως θα το εξετάσω σε κατοπινό στάδιο όταν και θα εξετάσω τους λόγους ακύρωσης που αφορούν στην ουσία των θέσεων που προβάλλονται εκατέρωθεν σε σχέση με τη παρούσα διαδικασία.

Γ. «Λόγος ακύρωσης 6 – Το εκδοθέν διάταγμα έχει εκδοθεί κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας και των κανόνων που διέπουν τις μονομερείς αιτήσεις και λανθασμένα το Δικαστήριο δεν έχει επιβάλει εγγύηση στους αιτητές η οποία αποτελεί δικαιοδοτικό όρο για την χορήγηση τέτοιου είδους διαταγμάτων και μάλιστα μονομερώς».

Στο βαθμό που με αυτό τον λόγο ακύρωσης προβάλλεται η θέση ότι το διάταγμα της 21/03/25 θα πρέπει να ακυρωθεί διότι το Δικαστήριο που εξέδωσε το εν λόγω διάταγμα προέβη σε νομικό σφάλμα εφόσον παρέλειψε να συμμορφωθεί με τις δικαιοδοτικές ή και θέσμιες υποχρεώσεις με τις οποίες κατά τους αιτητές επιβαλλόταν να συμμορφωθεί όταν εξέταζε και αποφάσιζε να εγκρίνει την μονομερή αίτηση της 17/03/25, περιορίζομαι να αναφέρω ότι το θέμα αυτό δεν είναι της αρμοδιότητας του παρόντος Επαρχιακού Δικαστηρίου να το αποφασίσει αλλά των Δικαστηρίων που είναι επιφορτισμένα με τον έλεγχο της ορθότητας και ή της νομιμότητας των αποφάσεων που εκδίδονται πρωτοδίκως από τα Επαρχιακά Δικαστήρια (Βλ. μεταξύ άλλων ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ACP TRADING I LLC, Πολιτική Aίτηση αρ. 40/2024, 4/4/2024 και τις αναφορές που εκεί γίνονται στις Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ (2012) 1(Α) Α.Α.Δ. 115 και Papademetriou v. Christofi (1988) 1 C.L.R. 101). Υπάρχει μάλιστα και αρκετή νομολογία σε σχέση με τον ορθό τρόπο προσβολής της εγκυρότητας ενός διατάγματος για το λόγο ότι δεν επιβλήθηκε ως όρος η παροχή εγγύησης εκεί όπου έπρεπε να επιβληθεί ένας τέτοιος όρος (βλ. μεταξύ άλλων Στυλιανού Δέσπω ν. Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ (2015) 1 ΑΑΔ 2672 και Marketrends (Capital Market Ltd) (2002) 1 A.A.Δ. 749).

Σε κάθε περίπτωση όμως, για σκοπούς πληρότητας θα αναφέρω και τα εξής.

Όσον αφορά τη θέση ότι το Δικαστήριο ήταν δια Νόμου υποχρεωμένο να επιβάλει την ανάληψη εγγύησης ως όρο για την σύνταξη και ισχύ του διατάγματος της 21/3/25, η οποία θέση προφανώς εδράζεται στα όσα αναφέρονται στο αρ. 9(2) Κεφ. 6 και στη σχετική νομολογία που παρατίθεται ανωτέρω, περιορίζομαι ν’ αναφέρω ότι σύμφωνα με τη νομολογία που αφορά στις διαδικασίες για διορισμό προσωρινού εκκαθαριστή, και στην οποία νομολογία παραπέμπει και η απόφαση της 21/03/25 με την οποία εκδόθηκε το επίδικο διάταγμα, τέτοια θέσμια υποχρέωση δεν υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις:

«… σε κάθε περίπτωση, κατά την οποία εκδίδεται διάταγμα για διορισμό προσωρινού εκκαθαριστή δυνάμει του άρθρου 227 του Κεφ. 113, … δεν τυγχάνουν εφαρμογής, σε αίτηση δυνάμει του άρθρου 227, είτε το άρθρο 9 του Κεφ. 6 είτε και η Δ.48, Κ. 8(4) των Κ.Π.Δ., (βλ. Printek Dataforms Express Ltd (2003) 1 Α.Α.Δ. 1193)…».

(βλ. ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ AZOVMASHINVEST HOLDING LTD, Πολιτική Αίτηση Αρ. 64/2017, 23/5/2017 καθώς και Printek Dataforms Express Ltd (2003) 1 ΑΑΔ 1193, ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ INTERCARBO TRADE LIMITED (HE 384491) ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI, Πολιτική Αίτηση Αρ. 235/2021, 11/1/2022), ECLI:CY:AD:2022:D3

Όσον αφορά τώρα τη θέση ότι το Δικαστήριο όφειλε να διατάξει την παροχή εγγύησης στη βάση των εφαρμοστέων κανόνων δικαστικής πρακτικής, όπως οι κανόνες αυτοί έχουν διατυπωθεί κυρίως σε αγγλικές αποφάσεις και συγγράμματα - βλ. μεταξύ άλλων Re Highfield Commodities Ltd (1984) 3 All E.R. 88 και Halsbury’s Laws of England, 2004 Reissue, Vol. 7(3), para. 492 (υποσημείωση 16) που με παρέπεμψε ο κ. Πετρίδης - αναφέρω τα ακόλουθα.

Στις πιο πάνω αποφάσεις και συγγράμματα επισημαίνεται κατ’ αρχή ότι η έκδοση ενός διατάγματος για διορισμό προσωρινού εκκαθαριστή κατ’ εφαρμογή των σχετικών εξουσιών που παρέχει η εταιρική νομοθεσία, διαφέρει από την έκδοση ενός συνηθισμένου προσωρινού διατάγματος. Ως θέμα γενικής πρακτικής όμως - και όχι ως υποχρέωση, θέσμια ή άλλως πώς – όταν η αίτηση για διορισμό εξετάζεται και εγκρίνεται στην απουσία της εταιρείας, ζητείται τότε από τον αιτητή του διατάγματος όπως παράσχει και σχετική εγγύηση για κάλυψη τυχόν ζημιών που θα υποστεί η απούσα εταιρεία. Όταν όμως ο διορισμός διατάσσεται μετά που ακούστηκε και η εταιρεία, κανένας τέτοιος όρος για εγγύηση δεν επιβάλλεται.

Ο λόγος για την πιο πάνω πρακτική είναι, σύμφωνα με την αγγλική νομολογία, ώστε να παρέχεται σε εταιρεία που δεν είχε την ευκαιρία να τοποθετηθεί εξ αρχής επί των ισχυρισμών που υποστηρίζουν το αίτημα για  διορισμό προσωρινού εκκαθαριστή, και οι οποίοι ισχυρισμοί ενδέχεται όταν θα ακουστεί η εταιρεία να αποδειχθούν να είναι εντελώς αβάσιμοι, κάποιας μορφής οικονομική προστασία για την «αναστάτωση» («disruption») που θα προκληθεί σε αυτή, στην εταιρεία δηλαδή, συνεπεία του διορισμού του προσωρινού εκκαθαριστή στην απουσία της. Όταν όμως δίνεται στην εταιρεία εξ’ αρχής η ευκαιρία ν’ ακουστεί σε σχέση με το αίτημα για διορισμό προσωρινού εκκαθαριστή τέτοια εγγύηση δεν διατάσσεται να δοθεί εφόσον ο διορισμός διατάσσεται μετά που το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του και τα όσα είχε ν’ αναφέρει η εταιρεία, εάν αυτή επέλεξε να μιλήσει[7].

Με άλλα λόγια, η παροχή εγγύησης σε αυτές τις περιπτώσεις, αντίθετα με τις περιπτώσεις που εμπίπτουν στο αρ.9(2) Κεφ.6, δεν αποσκοπεί στη διασφάλιση των οποιωνδήποτε προσωπικών συμφερόντων έχουν οι μέτοχοι μιας εταιρείας που δεν επιθυμούν το διορισμό προσωρινού εκκαθαριστή, αλλά στη διασφάλιση των οικονομικών συμφερόντων της ίδιας της εταιρείας για όσο χρόνο θα υπάρχει διορισμένος προσωρινός εκκαθαριστής χωρίς να έχουν ληφθεί υπόψη και οι δικές της θέσεις. Και είναι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο που στην Re Highfield Commodities Ltd αναφέρθηκε ότι η επιβολή υποχρέωσης ανάληψης εγγύησης δεν συνιστά καθήκον του Δικαστηρίου αλλά απλά θέμα γενικής πρακτικής που συνήθως ασκείται («general practice») - «the court will usually require the applicant to give an undertaking in damages». Σ’ εκείνη την υπόθεση μάλιστα, όπου δεν είχε διαταχθεί η παροχή εγγύησης κατά την μονομερή έκδοση διατάγματος διορισμού προσωρινού εκκαθαριστή, το αίτημα που υπέβαλε 2 μήνες αργότερα η επηρεαζόμενη εταιρεία για ακύρωση του διορισμού στη βάση του ότι δεν είχε παρασχεθεί εγγύηση, απορρίφθηκε από το Δικαστήριο εφόσον είχε παρέλθει τέτοιος χρόνος από το μονομερή διορισμό που η προκληθείσα «αναστάτωση» είχε πλέον καταστεί μέρος του status quo.

Το λιγότερο δηλαδή που μπορεί να εξαχθεί από την αγγλική νομολογία και δικαστική πρακτική σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα της παροχής εγγύησης είναι αφ’ ενός ότι σε τέτοιες διαδικασίες η παροχή εγγύησης δεν συνιστά επιτακτική υποχρέωση αλλά απλά θέμα πρακτικής και δη μόνο όπου ο διορισμός προσωρινού εκκαθαριστή διατάσσεται στα πλαίσια μονομερούς αίτησης και αφ’ ετέρου ότι η μη παροχή εγγύησης δεν καθιστά θνησιγενή το μονομερή διορισμό ούτε και οδηγεί σε ακυρότητα του αφού ένας σημαντικός παράγοντας που λαμβάνεται υπόψη είναι και ο χρόνος που διήρκησε ή που θα διαρκέσει η «αναστάτωση» της εταιρείας μέχρι το Δικαστήριο να λάβει και τις δικές της θέσεις[8].  

Φαίνεται συνεπώς ότι είναι πάνω στις ίδιες γραμμές που κινήθηκε και το Ανώτατο Δικαστήριο στην AZOVMASHINVEST HOLDING LTD ανωτέρω όταν έκρινε ότι σε τέτοιες διαδικασίες, η συμμόρφωση με τους κανόνες φυσικής δικαιοσύνης δεν είναι μέσω των προνοιών του αρ.9 Κεφ.6 που επιτυγχάνεται αλλά μέσω της διασφάλισης  του ότι «Δεδομένων των πιο πάνω διαδικαστικών προνοιών και της πρακτικής, που ισχύουν στο ημεδαπό δίκαιο…η εταιρεία πρέπει, είτε πριν είτε μετά την έκδοσή του (διατάγματος), να λαμβάνει γνώση, σχετικά, ώστε να έχει λόγο στην έκδοσή του, ή να της παρέχεται η ευκαιρία να αιτηθεί την ακύρωσή του, αναλόγως της περίπτωσης….δεν τυγχάνουν εφαρμογής, σε αίτηση δυνάμει του άρθρου 227, είτε το άρθρο 9 του Κεφ. 6 είτε και η Δ.48, Κ. 8(4) των Κ.Π.Δ., (βλ. Printek Dataforms Express Ltd (2003) 1 Α.Α.Δ. 1193)…» (βλ. επίσης INTERCARBO TRADE LIMITED ανωτέρω)

Των πιο πάνω λεχθέντων σημειώνω ότι στην προκειμένη περίπτωση, ο διορισμός του προσωρινού εκκαθαριστή έγινε στις 21/03/25, η παρούσα αίτηση ακύρωσης του εν λόγω διορισμού υπεβλήθη 13 μέρες αργότερα, δηλαδή στις 04/04/25 και η ακρόαση της αίτησης αυτής έγινε στις 28/04/25, ένα δηλαδή μήνα μετά την έκδοση του διατάγματος. Η όποια «αναστάτωση» λοιπόν που μπορεί να προκλήθηκε στην εταιρεία για όσο χρόνο διήρκησε ο διορισμός χωρίς να είχαν εξεταστεί και οι οποιεσδήποτε περί του αντιθέτου θέσεις ήθελε προβληθούν, δεν ήταν διάρκειας περισσότερο από 15 μέρες. Όπως άλλωστε λέχθηκε και στην  Re Highfield Commodities Ltd, «μια εταιρεία που αιτείται άμεσα την απομάκρυνση του προσωρινού εκκαθαριστή που διορίστηκε μονομερώς βρίσκεται σε εξίσου καλή κατάσταση με μια εταιρεία που αντιστέκεται στον εν λόγω διορισμό στα πλαίσια δια κλήσεως διαδικασίας» (ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά).

Για τους πιο πάνω λόγους επομένως κρίνω ότι ούτε ο επί του προκειμένου λόγος δύναται να οδηγήσει στην ακύρωση του διατάγματος της 21/03/25.

Στο σημείο αυτό αναφέρω ότι κατά το στάδιο των αγορεύσεων, η πλευρά των Α.Π. και Π.Χ. δήλωσε διατεθειμένη, αν κριθεί αναγκαίο, να προβεί τώρα σε ανάληψη της εγγύησης που ζητούν οι εδώ αιτητές ούτως ώστε να διασκεδαστούν οι όποιες τυχόν ανησυχίες παρουσιάζονται να έχουν οι τελευταίοι ένεκα του διορισμού του προσωρινού εκκαθαριστή. Όπως όμως έχω ήδη αναφέρει, εφόσον πλέον η παραμονή ή όχι του προσωρινού εκκαθαριστή θα αποφασιστεί υπό το φως και των θέσεων που όλοι οι υπόλοιποι μέτοχοι της εταιρείας έχουν προβάλει, περιλαμβανομένων δηλαδή και των περί του αντιθέτου θέσεων που προβάλλουν οι μέτοχοι Α.Α. και Ε.Α., δεν τίθεται πλέον θέμα να διαταχθεί τώρα να δοθεί οποιαδήποτε εγγύηση αν αποφασιστεί ότι θα παραμείνει ο προσωρινός εκκαθαριστής. Βεβαίως, αν οι ΑΠ και ΠΧ επιθυμούν να προβούν σε οποιαδήποτε ανάληψη εγγύησης ως δήλωσαν διατεθειμένοι να προβούν προκειμένου να ικανοποιήσουν τους αιτητές, αυτοί είναι ελεύθεροι να το πράξουν.

Έχοντας συνεπώς εξετάσει τα όσα εγείρουν οι αιτητές σε σχέση με θέματα δικαιοδοσίας και δικονομίας προχωρώ να εξετάσω το λόγο ακύρωσης που προβάλλεται σε σχέση με το έννομο συμφέρον (locus standi) των προσώπων που αιτήθηκαν το διορισμό του προσωρινού εκκαθαριστή.

Δ. «Λόγος ακύρωσης 4 – Οι Αιτητές δεν εδικαιούντο με βάση το νόμο και τη νομολογία να αξιώσουν το διορισμό…Προσωρινού εκκαθαριστή αφού δεν συμπεριλαμβάνονται στους Πιστωτές και/ή συνεισφορείς της εταιρείας και/ή σε οποιοδήποτε εκ των προσώπων που με βάση το Νόμο θα μπορούσαν να αξιώσουν ένα τέτοιο διάταγμα

Λόγος ακύρωσης 5 – Οι Αιτητές προωθούν την Κυρίως Αίτηση Εκκαθάρισης και έχουν αποταθεί στις 17/03/25…για την έκδοση Διατάγματος Προσωρινού εκκαθαριστή χρησιμοποιώντας την ιδιότητα τους ως μέτοχοι μειοψηφίας που υφίστανται καταπίεση. Με βάση το νόμο και τη νομολογία, οι μέτοχοι δεν είναι εκ των προσώπων που δικαιούνται να αιτηθούν από το Δικαστήριο το διορισμό Προσωρινού Εκκαθαριστή»

Ως προς αυτούς τους λόγους ακύρωσης σημειώνω ότι και οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι το έννομο συμφέρον που θα πρέπει να έχει ένα πρόσωπο που αιτείται την εκκαθάριση μιας εταιρείας ή το διορισμό προσωρινού εκκαθαριστή, αν δεν είναι η ίδια η εταιρεία που το αιτείται, θα πρέπει να εντάσσεται στην ιδιότητα, είτε του πιστωτή είτε του συνεισφορέα (βλ. αρ.213(1) Κεφ.113 καθώς επίσης και Σπανού Έφη M ν. GIP Constructions Limited (1999) 1 ΑΑΔ 315). Και οι δύο όμως πλευρές συμφωνούν επίσης ως προς το ότι σε αυτές τις κατηγορίες προσώπων δύναται να ενταχθούν και οι μέτοχοι που κατέχουν πλήρως πληρωθείσες μετοχές (fully paid) αν αυτοί μπορούν να καταδείξουν εκ πρώτης όψεως ότι σε περίπτωση εκκαθάρισης της εταιρείας θα υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία τα οποία θα είναι διαθέσιμα για διανομή στους μετόχους (βλ. Re Othery Construction Ltd (1966) 1 All ER 145 στην οποία παραπέμπουν και οι δύο πλευρές καθώς επίσης και τις Re Chesterfield Catering Co Ltd [1977] Ch.373, Burnden Group Holdings Ltd v Hunt [2018] EWHC 463, CVC/Opportunity Equity Partners Ltd & Anor v. Almeida (Cayman Islands) [2002] UKPC 16 (21 March 2002) στις οποίες παραπέμπει η πλευρά Ζαχαρίου και Τσιρίδη).

Με γνώμονα τις πιο πάνω αρχές, υπενθυμίζω κατ’ αρχή ότι στην προκειμένη περίπτωση είναι κοινώς αποδεκτό ότι οι ΑΠ και ΠΧ που αιτήθηκαν την εκκαθάριση της εταιρείας αλλά και το διορισμό του προσωρινού εκκαθαριστή, τον οποίο διορισμό και πέτυχαν, είναι μέτοχοι με πλήρως πληρωθείσες μετοχές. Παρά ταύτα όμως, όπως εύστοχα επεσήμανε ο κ. Τσιρίδης, η πλευρά των ΑΑ και ΕΑ δεν έχει με οποιοδήποτε τρόπο αντικρούσει τα στοιχεία που προσκομίστηκαν με την αίτηση της 17/03/25 σε σχέση με τα υπόλοιπα που υπήρχαν στους τραπεζικούς λογαριασμούς της εταιρείας κατά το χρόνο καταχώρισης της αίτησης της 17/03/25 και τα οποία φαίνονται να ήταν πιστωτικά και δη περί τις €500.000 (Τεκ.66), όπως και δεν έχει αντικρουσθεί η βεβαίωση των ελεγκτών της εταιρείας ως προς το ότι οι μόνες οφειλές που έχει η τελευταία είναι οι τρέχουσες οφειλές προς τις δημόσιες αρχές οι οποίες όμως υπερκαλύπτονται από τα ποσά που υπάρχουν κατατεθειμένα στις τράπεζες (βλ. παρ. 138 – 144 Ε/Δ ΠΧ ημερ. 17/3/25).  Αντιθέτως, από την παρ. 6 της Ε/Δ ΕΑ προκύπτει να συνιστά ουσιαστικά παραδεκτό γεγονός, τουλάχιστον το ότι «η εταιρεία…ήταν και είναι φερέγγυα και … χωρίς πιστωτές…» (βλ. επίσης παρ.138 Ε/Δ ΠΧ ημερ. 17/03/25).

Με άλλα λόγια, παρά την αμφισβήτηση που η πλευρά των ΑΑ και ΕΑ εγείρει σε σχέση με το έννομο συμφέρον των ΑΠ και ΠΧ στη βάση του ότι οι τελευταίοι είναι κάτοχοι πλήρως πληρωθείσων μετοχών, εντούτοις δεν αμφισβητεί, και μάλιστα παρουσιάζεται ν’ αποδέχεται, ότι στο παρόν στάδιο η εταιρεία έχει περιουσιακά στοιχεία και δεν έχει κανένα πιστωτή.

Με βάση λοιπόν τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου κατά το χρόνο εξέτασης της αίτησης αλλά και μέχρι σήμερα, ήτοι μετά που ακούστηκαν και οι θέσεις των μετόχων που ήθελαν να ακουστούν, καταδεικνύεται θεωρώ ότι σε περίπτωση εκκαθάρισης της εταιρείας θα υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία τα οποία θα είναι διαθέσιμα για διανομή στους μετόχους της, όπως τέτοιοι μέτοχοι είναι και οι ΑΠ και ΠΧ αλλά και οι ΑΑ και ΕΑ. Έπεται λοιπόν ότι στο παρόν στάδιο αποδεικνύεται στον απαιτούμενο βαθμό ότι οι ΑΠ και ΠΧ είχαν και έχουν το απαιτούμενο συμφέρον να αιτηθούν και να προωθούν τόσο την εκκαθάριση της εταιρείας όσο και το διορισμό Προσωρινού Εκκαθαριστή και συνεπώς οι συγκεκριμένοι λόγοι ακύρωσης απορρίπτονται.

Προχωρώ τώρα να εξετάσω τους λόγους ακύρωσης που αφορούν στην ουσία της παρούσας διαδικασίας ήτοι:

« Λόγος ακύρωσης 1 - Οι Αιτητές δεν ικανοποίησαν, με τη μαρτυρία του (ΠΧ) κανένα στοιχείο του κατεπείγοντος για να εδικαιούντο σε έκδοση του Διατάγματος, ημ. 21/3/2025, μονομερώς.

Λόγος Ακύρωσης 2 - Οι Αιτητές βασίστηκαν σε ψευδή γεγονότα και κατασκευασμένη μαρτυρία, η οποία φτάνει μέχρι τα όρια της ψευδορκίας, λαμβανομένου υπόψη του Τιμολογίου επί του Τεκμηρίου 54, το οποίο φέρει ημερομηνία 5/12/2010 και αφορά περίοδο, παντελώς, άσχετη με τα επίδικα γεγονότα. Από αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με τους ισχυρισμούς της παραγράφου 121.2 και 119 της ενόρκου δηλώσεως του (ΠΧ) ξεκάθαρα, προκύπτει ζήτημα ψευδορκίας δικηγόρου, στη βάση ενός κατασκευασμένου πλέγματος γεγονότων.

Λόγος Ακύρωσης 3 - Οι Αιτητές δεν προσήλθαν στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια και ούτε ικανοποιούν το κριτήριο της ύψιστης καλής πίστης, που θα έπρεπε να είχαν επιδείξει, αφού, πλείστοι από τους ισχυρισμούς που εκθέτουν είναι παραποιημένοι και παραπλανητικοί

Λόγος ακύρωσης 7 – Το Δικαστήριο και στη βάση των όσων έχουν υιοθετηθεί από τα Αγγλικά Δικαστήρια δεν θα έπρεπε, ποτέ, να εκδώσει τέτοιο επαχθές Διάταγμα, μονομερως, λαμβανομένης υπόψη, τόσο της δραστικότητας του όσο και των συνεπειών που αυτό έχει, σε σχέση με τα δικαιώματα της Καθ’ ης η αίτηση Εταιρείας και των μετόχων πλειοψηφίας.

Λόγος Ακύρωσης 8 - Κανένας προβαλλόμενος λόγος από τους Αιτητές δεν δικαιολογούσε και ούτε μπορούσε να δικαιολογήσει την έκδοση του Διατάγματος μονομερώς.

Λόγως Ακύρωσης 10 - Διατάγματα τέτοιου είδους, τα οποία ενέχουν το στοιχείο του προστατευτισμού, δεν χορηγούνται, ποτέ, σε πρόσωπα που έχουν αδικοπραγήσει, όπως στην περίπτωση των Αιτητών, αφού, μεταξύ άλλων βασίζονται στο δίκαιο της επιείκειας»

Αναφορικά με τους πιο πάνω λόγους και έχοντας κατά νου και τα όσα σχετικά αναπτύχθηκαν μέσω των εκατέρωθεν Ε/Δ και τελικών αγορεύσεων σημειώνω τα ακόλουθα.

Κατά πρώτο υπενθυμίζω τα όσα είχα αναφέρει κατά την έκδοση του διατάγματος στις 21/03/25 και τα οποία συνάδουν και με τη νομολογία και συγγράμματα στα οποία αμφότερες οι πλευρές με έχουν παραπέμψει:

«…σύμφωνα με την εν λόγω κυπριακή και αγγλική νομολογία, «…αίτηση για διορισμό προσωρινού εκκαθαριστή, όταν αυτή δε γίνεται με την έγκριση της υπό εκκαθάριση εταιρείας, κατά κανόνα, πρέπει να επιδίδεται σε αυτή. Περαιτέρω, αναγνωρίζεται, όμως, η δυνατότητα όπως τέτοιο διάταγμα εκδίδεται μονομερώς, εφόσον συντρέχει κατεπείγον λόγος…» (βλ. AZOVMASHINVEST και Printek ανωτέρω), όπως όμως έχω λάβει υπόψη και το ότι σε αιτήσεις της παρούσας φύσης, το στοιχείο του «κατεπείγον λόγου» που δικαιολογεί την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος μονομερώς, δεν συναρτάται αποκλειστικά με το θέμα του «χρόνου», ως είναι κυρίως άλλες περιπτώσεις που εντάσσονται κάτω από τις πρόνοιες του αρ.32 Ν.14/60 και του αρ. 9 του Κεφ. 6, αλλά περισσότερο συναρτάται με το κατά πόσο καταδεικνύονται να υφίστανται τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις, που, συνεπεία μεταξύ άλλων του τρόπου που η εταιρεία και η περιουσία της τυγχάνουν διαχείρισης τη δεδομένη στιγμή, καθίσταται πλέον επείγουσα η ανάγκη όπως μέχρι την εκδίκαση της αίτησης εκκαθάρισης διατηρηθεί το καθεστώς της εταιρείας (status quo) και εμποδιστεί το οποιοδήποτε εμπλεκόμενο και επηρεαζόμενο πρόσωπο από του να αποκτήσει προτεραιότητα στο ενεργητικό - περιουσία της εταιρείας (βλ. σελ. 1143 Palmer’s ανωτέρω και τις αναφορές που εκεί γίνονται στις Re Marseilles Extension Co. [1867] W.N.68,  Re Dry Docks Corporation of London (1888) 39 Ch.D.306, Levy v Napier 1962 S.C. 468 και Re Carapark Industrial Pty. Ltd [1967] 1 N.S.W.R 337)…»

Ο λόγος που αναφέρω τα πιο πάνω είναι διότι μέσω της παρούσας αίτησης και της Ε/Δ που την υποστηρίζει δίνεται η εντύπωση ότι η πλευρά των αιτητών προσεγγίζει τη διαδικασία κατά τον ίδιο τρόπο που προσεγγίζεται μια διαδικασία έκδοσης ενός συνηθισμένου προσωρινού διατάγματος στη βάση των αρ.32 Ν.14/60 και αρ.9 του Κεφ.6. Όπως όμως αναφέρεται και στη νομολογία που έχω παραθέσει πιο πάνω, και την οποία νομολογία και η ίδια η πλευρά των αιτητών επικαλείται, δεν είναι αυτή η ορθή προσέγγιση σε σχέση με τις συγκεκριμένες διαδικασίες. Υπενθυμίζω συναφώς ότι:

«Η έκδοση του διατάγματος δεν περιορίζεται μόνο εκεί όπου υπάρχουν ειδικές περιστάσεις (αφού) άλλοι παράγοντες μπορούν να ληφθούν υπόψη, όπως π.χ. το δημόσιο συμφέρον… (υποσημείωση 3) - Παρόλο που το Δικαστήριο θα είναι αργό στο να διορίσει προσωρινό εκκαθαριστή εκτός αν υπάρχει καλή εκ πρώτης όψεως μαρτυρία ότι η εταιρεία θα εκκαθαριστεί, η εξουσία του Δικαστηρίου να διατάσσει τέτοιο διορισμό δεν περιορίζεται μόνο στις περιπτώσεις όπου η εταιρεία είναι έκδηλα αφερέγγυα ή άλλως πως ξεκάθαρο ότι θα εκκαθαριστεί ή όπου κινδυνεύουν τα περιουσιακά της στοιχεία (βλ. Re Union Accident Insurance Co Ltd [1972] 1 All ER 1105, Re Highfield Commodities Ltd (1984) 3 All E.R. 88)… Ο κίνδυνος αποξένωσης των περιουσιακών στοιχείων μιας εταιρείας δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι υπάρχει εσκεμμένη αποξένωση αλλά μόνο ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος ότι τα εν λόγω περιουσιακά στοιχεία δεν θα συνεχίσουν να είναι στη διάθεση της εταιρείας (βλ. Re a Company (No 003102 of 1991), ex p Nyckeln Finance Co Ltd [1991] BCLC 539)…»   

Κατά δεύτερο, υπενθυμίζω ότι με το διάταγμα που εκδόθηκε στις 21/03/25, πέραν του διορισμού του Προσωρινού Εκκαθαριστή, διατάχθηκε και όπως  «…Οι εξουσίες όλων των διοικητικών συμβούλων της εταιρείας αναστέλλονται για όλη την περίοδο που θα ισχύει ο διορισμός του Προσωρινού Εκκαθαριστή….». Αντίθετα λοιπόν με το τι υποστήριξε ο κ. Πετρίδης και η πλευρά του γενικότερα, ούτε σε θέση ισχύος τέθηκαν οι ΑΠ και ΠΧ με το διάταγμα της 21/03/25 αλλά ούτε και δόθηκε στους τελευταίους οποιοδήποτε πλεονέκτημα έναντι των ΑΑ και ΕΑ, και δη άδικο πλεονέκτημα, αφού, αν μη τι άλλο, και οι δικές τους εξουσίες έχουν ανασταλεί.

Στο σημείο αυτό αναφέρω ότι όσον αφορά τη θέση που προβάλλει η πλευρά του κ. Πετρίδη ως προς το ότι το διάταγμα της 21/03/25 είναι ένα ιδιαίτερα επαχθές διάταγμα, θα συμφωνήσω με το συνήγορο ως προς το ότι ο διορισμός προσωρινού εκκαθαριστή είναι όντως ένα πολύ δραστικό μέτρο. Ταυτόχρονα όμως θα παραπέμψω στις ανωτέρω νομικές αρχές αναφορικά με το πότε είναι που πρέπει να διατάσσεται ένας τέτοιος διορισμός και θα επισημάνω ότι εκεί όπου κρίνεται αναγκαίο να διοριστεί ένας προσωρινός εκκαθαριστής, οι συνέπειες που ο διορισμός αυτός θα συνεπάγεται για την εταιρεία θεωρούνται ότι είναι κατά πολύ υποδεέστερες των συνεπειών που θα επέλθουν αν δεν διαταχθεί ο διορισμός.

Κατά τρίτο, αντίθετα με τα όσα υποστηρίζουν οι εδώ αιτητές (βλ. παρ. 37 Ε/Δ ΕΑ), κατά την έκδοση του διατάγματος της 21/03/25 το Δικαστήριο έδωσε ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα στο πώς ενδεχομένως το εκδοθέν διάταγμα να επηρεάσει και τη δικηγορική ιδιότητα της εταιρείας, εξ’ ου και κρίθηκε από τότε αναγκαίο όπως «… στις εξουσίες που θα μπορεί να ασκεί ο Προσωρινός Εκκαθαριστής, οι οποίες βεβαίως είναι εκ του Νόμου περιορισμένες  και σε κάθε περίπτωση θα καθοριστούν και από το Δικαστήριο (βλ. σελ.1144 Palmer’s ανωτέρω), τεθεί τέτοιος περιορισμός ώστε να διασφαλιστούν και τα δικαιώματα των προσώπων που έχουν ήδη δημιουργήσει σχέση δικηγόρου – πελάτη με την εταιρεία αλλά και ο νομικός χειρισμός των υποθέσεων που η εταιρεία και οι ενταγμένοι σε αυτήν δικηγόροι ήδη χειρίζονται ή θα χειριστούν στο μέλλον στα πλαίσια σχετικών διοριστήριων (retainers) ή επιστολών ανάθεσης και δέσμευσης (engagement letters) ή ανάλογων διορισμών και εξουσιοδοτήσεων…».

Ενώ όμως το Δικαστήριο έθεσε στο διάταγμα της 21/03/25 συγκεκριμένους και ρητούς περιορισμούς και δικλείδες αναφορικά με τις εξουσίες που θα έχει ο Προσωρινός Εκκαθαριστής σε σχέση με την επαγγελματική ιδιότητα της εταιρείας, εντούτοις, κατά παράδοξο λόγο, το μόνο που αναφέρεται στην παρ.37 της Ε/Δ ΕΑ είναι ότι «…δεν έχουν διατυπωθεί στο διάταγμα οποιεσδήποτε ασφαλιστικές δικλείδες ή ρυθμίσεις οι οποίες να προστατεύουν το νομικό απόρρητο ή τις εμπιστευτικές και προνομιούχες πληροφορίες που κατέχει και διατηρεί η εταιρεία…». Αυτή η θέση όμως ουδόλως ανταποκρίνεται στο τι ρητά αναφέρεται στο διάταγμα της 21/03/25 ότι προνόησε το Δικαστήριο.

Ούτε όμως και προβάλλεται οτιδήποτε μέσω της Ε/Δ ΕΑ που να υποδηλοί ότι οι αιτητές αμφισβητούν για οποιουσδήποτε λόγους την επάρκεια ή την αποτελεσματικότητα των συγκεκριμένων περιορισμών και δικλείδων που έθεσε το Δικαστήριο από τις 21/03/25.

Κατά τέταρτο, λαμβανομένου υπόψη του ότι η πλευρά των ΑΑ και ΕΑ έχει επιλέξει να μην τοποθετηθεί επί του παρόντος «…σε σχέση με τους ισχυρισμούς του (ΠΧ) οι οποίοι αφορούν τα ζητήματα συνεργασίας από την 01/09/2019 μέχρι και την καταχώριση της υπό αμφισβήτησης αίτησης…»[9], οι οποίοι όμως είναι και οι ισχυρισμοί που προβλήθηκαν από πλευράς ΑΠ και ΠΧ προκειμένου να καταδειχθεί το πώς κατέληξε να καταρρέει το όλο συνεταιρικό βάθρο επί του οποίου εδραζόταν η λειτουργία της εταιρείας, έπεται ότι στο παρόν στάδιο οι εν λόγω ισχυρισμοί δεν μπορούν παρά να θεωρηθούν αναντίλεκτοι.  Και αν σε αυτό συνυπολογιστεί και το ότι  κανένας από τους ισχυρισμούς που προβάλλονται από πλευράς ΑΑ και ΕΑ δεν αποσκοπεί στο να αμφισβητηθεί η θέση των ΑΠ και ΠΧ ότι «…είναι ξεκάθαρο πως έχει χαθεί πλήρως η εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών της εταιρείας…δεν υπάρχει η παραμικρή επικοινωνία και η επιχείρηση λειτουργεί ήδη ως δύο ξεχωριστές οντότητες…»[10], η οποία θέση άλλωστε επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι η ΕΑ προσάπτει και αυτή σοβαρές κατηγορίες εναντίον των ΑΠ και ΠΧ για κατ’ ισχυρισμό παραποίηση στοιχείων και εγγράφων, παράνομης είσπραξης, κατακράτησης και απόκρυψης χρημάτων (παρ.18.6 και 30 Ε/Δ ΕΑ) και διενέργειας εσκεμμένων πράξεων προκειμένου να ζημιώσει η εταιρεία και οι μέτοχοι της πλειοψηφίας (παρ. 19 Ε/Δ ΕΑ), η πιθανότητα έκδοσης ενός διατάγματος εκκαθάρισης της εταιρείας για το λόγο ότι επήλθε πλήρες αδιέξοδο («complete deadlock») προβάλλει, όπως πρόβαλλε και στις 17/03/25, να είναι πέραν από πιθανή και ορατή. Άλλωστε δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι είναι κοινώς αποδεκτό ότι ήδη, ένας άλλος μέτοχος της εταιρείας, ο ΧΤ, έχει κινηθεί δικαστικά εναντίον όλων των άλλων μετόχων ισχυριζόμενος ότι γίνονται από μέρους τους ατασθαλίες και δόλιες συναλλαγές με σκοπό την αποκόμιση προσωπικού οφέλους.

Κατά πέμπτο, το γεγονός και μόνο ότι προβάλλονται εκατέρωθεν σοβαρές κατηγορίες  για διασπάθιση, κακοδιαχείριση και αλλότρια εκμετάλλευση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας με σκοπό την αποκόμιση προσωπικού οφέλους, επιβεβαιώνει θεωρώ, χωρίς να χρειάζεται επί του παρόντος να εξεταστεί στα πλαίσια και για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας ποιου προσώπου οι κατηγορίες είναι που όντως ευσταθούν, την εικόνα και την εντύπωση που είχε δημιουργηθεί στο Δικαστήριο κατά την εξέταση της αίτησης της 17/03/25. Ότι δηλαδή είναι σε τέτοιο βαθμό ανέλεγκτος ο τρόπος με τον οποίο φαίνεται να τυγχάνει διαχείρισης η εταιρεία και τα περιουσιακά της στοιχεία που δημιουργείται πλέον κίνδυνος σε σχέση με την εν λόγω περιουσία και δη κίνδυνος ο οποίος καθιστά επιτακτική την ανάγκη για διορισμό κάποιου τρίτου προσώπου, ανεξάρτητου προς την εταιρεία και τους μετόχους και διευθυντές της, το οποίο θα θέσει την εταιρεία και τα περιουσιακά της στοιχεία υπό την κατοχή και προστασία του μέχρις ότου αποφασιστεί αν η εταιρεία θα τεθεί υπό εκκαθάριση ή όχι. – «…(ο) τρόπο(ς) με τον οποίο η εταιρεία και ιδιαίτερα η περιουσία της τυγχάνουν διαχείρισης τη δεδομένη στιγμή, και ο οποίος τρόπος προβάλλει… να είναι και ανέλεγκτος αλλά και επικίνδυνος για την εταιρεία και τα περιουσιακά της στοιχεία…».

Διαπιστώνεται δηλαδή με βάση τα όσα έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου στο παρόν στάδιο ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μην συνεχίσουν τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας να είναι στο μέλλον στη διάθεση της αν δεν παραμείνει σε ισχύ ο διορισμός του προσωρινού εκκαθαριστή.

Στο σημείο αυτό επισημαίνω ότι τίποτα δεν έχει προβληθεί από πλευράς ΑΑ και ΕΑ που να υποδηλοί ότι αμφισβητείται με οποιοδήποτε τρόπο η ορθότητα του συμπεράσματος του Δικαστηρίου σε σχέση με την καταλληλότητα, τα προσόντα και την ανεξαρτησία του ΣΜ.

Αναφέρω τέλος ότι δεν έχω καθόλου παραγνωρίσει τα όσα προβάλλει η πλευρά των ΑΑ και ΕΑ σε σχέση με την κατ’ ισχυρισμό απόκρυψη και παραποίηση γεγονότων που έγινε από πλευράς ΑΠ και ΠΧ με την αίτηση της 17/3/25. Υπενθυμίζοντας όμως ότι το καθήκον για ειλικρινή αποκάλυψη αφορά πάντα στα γεγονότα που είναι ουσιώδη σε σχέση με την διαδικασία που επιλαμβάνεται το Δικαστήριο[11], επισημαίνω ότι σύμφωνα με τις νομολογιακές αρχές που διέπουν διαδικασίες αυτής της φύσης, τα ουσιώδη γεγονότα είναι μόνο εκείνα που περιβάλλουν το κατά πόσο δικαιολογείται υπό τις περιστάσεις να διοριστεί προσωρινός εκκαθαριστής.  Και στην προκειμένη περίπτωση, τα ουσιώδη αυτά γεγονότα είναι στην πλειοψηφία τους μη αμφισβητούμενα, ενώ ακόμη και στο βαθμό που αμφισβητούνται, η ουσία τους παραμένει η ίδια.  Εξηγώ.

Α. Οι ΑΠ και ΑΧ έδωσαν μια εικόνα για την πορεία της εταιρείας από το 2019 που ξεκίνησε η συνεργασία των μερών μέχρι και την καταχώριση της παρούσας αίτησης και η οποία εικόνα έδειχνε ότι το συνεταιρικό βάθρο της εταιρείας είχε ουσιαστικά καταρρεύσει. Η πλευρά των ΑΑ και ΕΑ επέλεξε να μην τοποθετηθεί επί των εν λόγω γεγονότων αφήνοντας τα έτσι αναντίλεκτα.

Β. Με την αίτηση της 17/03/25 οι ΑΠ και ΠΧ έθεσαν υπόψη του Δικαστηρίου την ύπαρξη της παράγωγης αγωγής 38/25 και προχώρησαν να προβάλουν τους δικούς τους ισχυρισμούς σε όσα εκεί αναφέρονται. Η πλευρά των αιτητών δεν αμφισβητεί την ύπαρξη της εν λόγω αγωγής αλλά θεωρεί ότι οι ισχυρισμοί που προβάλλουν οι ΑΠ και ΠΧ σε σχέση με αυτή είναι ψευδείς. Το ουσιώδες όμως σχετικό γεγονός για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας δεν είναι το κατά πόσο είναι βάσιμοι ή όχι οι ισχυρισμοί που προβάλλονται στη συγκεκριμένη αγωγή,  κάτι το οποίο συνιστά και ένα από τα σημεία της εδώ διαφωνίας των μερών ως προς τα γεγονότα, αλλά το ότι η κατάσταση στην εταιρεία έχει φτάσει σε σημείο που πλέον, μέτοχοι και διευθυντές αλληλοκατηγορούνται ενώπιον του Δικαστηρίου για διενέργεια δόλιων πράξεων και παραλήψεων σε βάρος της περιουσίας της εταιρείας. Αυτό το ουσιώδες γεγονός είναι στην ουσία παραδεκτό.

Γ.  Προκειμένου να υποστηρίξει τις θέσεις της, η πλευρά των ΑΠ και ΠΧ πρόβαλε με την αίτηση της διάφορα περιστατικά που έλαβαν χώρα στην εταιρεία και τα οποία κατά την εν λόγω πλευρά καταδεικνύουν ύποπτες και εσκεμμένες ενέργειες της πλευράς των ΑΑ και ΕΑ σε σχέση με τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας (βλ. μεταξύ άλλων ισχυρισμούς για αυθαίρετη εργοδότηση προσώπων που «ανήκουν» στην ΕΑ, ισχυρισμό για τη δημιουργία κάτω από ύποπτες συνθήκες μίας άλλης ΔΕΠΕ από πρόσωπο το οποίο φαίνεται να εντάσσεται στην ομάδα της ΕΑ, ισχυρισμό για ανακάλυψη τιμολογίων τα οποία δεν έπρεπε να είχαν εκδοθεί και για τα οποία δεν δόθηκε καμία πληροφόρηση ως εύλογα θα αναμενόταν να δοθεί αν η εξήγηση τους ήταν αθώα, ισχυρισμό για αθέτηση συμφωνιών και «παρασκηνιακών» ενεργειών από πλευράς της ομάδας ΑΑ προκειμένου η τελευταία να εδραιώσει αθέμιτα και αντισυμβατικά την πλειοψηφική της δύναμη,  και ισχυρισμούς για παράνομη ουσιαστικά χρήση των χρημάτων και του βιβλιαρίου επιταγών της εταιρείας). 

Η πλευρά των ΑΑ και ΕΑ από την άλλη, απορρίπτει κατηγορηματικά τους πιο πάνω ισχυρισμούς των ΑΠ και ΠΧ και απαντά με το να προσάψει στους τελευταίους αντίστοιχης σοβαρότητας κατηγορίες σε σχέση με τη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων της εταιρείας (βλ. ισχυρισμούς για απόκρυψη τιμολογίων, ισχυρισμούς περί παράνομων εισπράξεων χρημάτων, ισχυρισμούς περί απόκρυψης συναλλαγών και ισχυρισμούς περί μη ύπαρξης διαφάνειας στις ενέργειες της ομάδας ΧΧ γενικότερα). 

Όπως όμως  αναφέρθηκε πιο πάνω  σε σχέση με την αγωγή που καταχώρισε ο ΧΤ, έτσι και για τους πιο πάνω ισχυρισμούς των δυο ομάδων, το ουσιώδες για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας γεγονός δεν αφορά στο ποιος εκ των δυο ομάδων είναι που προβαίνει ουσιαστικά σε κλοπή και υπεξαίρεση της περιουσίας της εταιρείας, αλλά μόνο το ότι κατά το χρόνο καταχώρισης της αίτησης  της 17/03/25, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην εταιρεία βρίσκονταν σε μια κατάσταση αλληλοκατηγοριών για παρανομίες και ατασθαλίες σε σχέση με την διαχείριση της περιουσίας της εταιρείας. Φαίνεται μάλιστα ότι όλοι στην εταιρεία ουσιαστικά συμφωνούν ότι κάποιες ατασθαλίες και παρανομίες έχουν γίνει και διαφωνούν απλά σε σχέση με το ποιος είναι ο πραγματικός «δράστης» των εν λόγω ατασθαλιών και παρανομιών.

Καμία λοιπόν σημασία δεν έχει για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας το ποια από τις δύο εκδοχές είναι που ευσταθεί σε σχέση με τα συγκεκριμένα ζητήματα αφού και οι δυο ισχυρίζονται για τους δικούς τους λόγους ότι έχουν γίνει σοβαρές ατασθαλίες και παρανομίες σε σχέση με την περιουσία της εταιρείας (διασπάθιση, υπεξαίρεση και κλοπή). Κατ’ επέκταση, καμία ουσιαστική σημασία δεν έχει το αν η μια πλευρά παρουσίασε τα γεγονότα σε σχέση με τα συγκεκριμένα ζητήματα κατά τρόπο διαφορετικό από τον τρόπο που τα παρουσίασε η άλλη πλευρά  την άλλη πλευρά.

 

Η ουσία παραμένει να είναι ότι και οι δυο πλευρές ουσιαστικά συμφωνούν για την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην εταιρεία και η οποία κατάσταση είχε πλήρως αποκαλυφθεί με την αίτηση της 17/03/25 και συνίσταται τουλάχιστο στα εξής:

·      Τα μέλη και οι διευθυντές της εταιρείας έχουν χωριστεί σε δύο στρατόπεδα

·      Η κάθε ομάδα θεωρεί ότι η άλλη ομάδα έκλεψε από την περιουσία της εταιρείας και ότι προσπαθεί να κλέψει περισσότερα

·      Οι διαφορές που έχουν προκύψει μεταξύ των μελών της εταιρείας είναι τέτοιες που χρειάστηκε να διοριστούν εξωτερικοί ανεξάρτητοι δικηγόροι για να τις επιλύσουν χωρίς όμως να τα καταφέρουν

·      Ένας εκ των μετόχων της εταιρείας έχει ήδη κινηθεί δικαστικώς εναντίον όλων των άλλων μετόχων ισχυριζόμενος ότι έχουν γίνει δόλιες ενέργειες σε βάρος της περιουσίας της εταιρείας. Μάλιστα δε, τη συγκεκριμένη αγωγή ο μέτοχος την στρέφει εναντίον και των προσώπων στην ομάδα των οποίων ανήκε αρχικά, ήτοι των ΑΑ και ΕΑ

·      Ένας από τους δικηγόρους που προσλήφθηκε στην εταιρεία δημιούργησε τη δική του ΔΕΠΕ μόλις δύο μήνες μετά το διορισμό του

·      Δίνονται και ακυρώνονται αυξήσεις μισθών

·      Το κάθε μέλος και ο κάθε διευθυντής της εταιρείας ασχολείται περισσότερο με τη διερεύνηση των ενεργειών, των χρεώσεων και των εισπράξεων των άλλων μελών και διευθυντών αντί με τις δραστηριότητες της εταιρείας

Κρίνεται συνεπώς ότι στο βαθμό που η πλευρά των ΑΠ και ΠΧ όφειλε να αποκαλύψει στο Δικαστήριο με ειλικρίνεια όλα τα ουσιώδη γεγονότα σε σχέση με το αίτημα της 17/03/25, τα γεγονότα αυτά έχουν αποκαλυφθεί πλήρως.  Το αν τώρα διαφέρει η ερμηνεία που η κάθε πλευρά δίνει στα εν λόγω γεγονότα, αυτό δεν είναι θέμα που θα αποφασιστεί στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας για τους λόγους που έχω ήδη εξηγήσει. 

Στη βάση όλων όσων αναφέρονται πιο πάνω και για όλους τους λόγους που έχω εξηγήσει, κρίνω ότι κανένας από τους προβαλλόμενους λόγους ακύρωσης δεν διαπιστώνεται να ευσταθεί.  Αντιθέτως, αυτό που διαπιστώνεται στο παρόν στάδιο είναι ότι είναι τέτοια η κατάσταση στην εταιρεία που, και το ενδεχόμενο να τεθεί υπό εκκαθάριση είναι ορατό και πιθανό αλλά και αναγκαίο είναι όπως, μέχρι να αποφασιστεί αν θα τεθεί ή όχι υπό εκκαθάριση η εταιρεία, τα περιουσιακά της στοιχεία να διαφυλαχθούν από τον ΣΜ κατά τον τρόπο που έχει διαταχθεί με το διάταγμα της 21/3/25.

Η παρούσα αίτηση συνεπώς απορρίπτεται. 

Όσον αφορά τα έξοδα της παρούσας αίτησης, λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτή δεν έχει καταχωρηθεί εκ μέρους της εταιρείας αλλά εκ μέρους των συγκεκριμένων δυο μετόχων (ΑΑ και ΕΑ),  καθώς και ότι τουλάχιστον ένας εκ των υπόλοιπων μετόχων (ΧΤ) είχε δηλώσει ότι δεν επιθυμούσε να συμμετάσχει προς το παρόν στη συγκεκριμένη διαδικασία, κρίνω ότι είναι ορθό και δίκαιο όπως τα έξοδα επιδικαστούν υπέρ των καθ΄ ων η αίτηση και εναντίον των αιτητών - μετόχων ΑΑ και ΕΑ ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο και εκδίδω ανάλογη διαταγή. Λόγω όμως του ότι η ιδιομορφία της παρούσας αίτησης έγκειται στο γεγονός ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το αποτέλεσμα της κυρίως αίτησης εκκαθάρισης, διατάσσω όπως τα συγκεκριμένα έξοδα που επιδικάζονται  μην είναι καταβλητέα μέχρι να ολοκληρωθεί η κυρίως αίτηση εκκαθάρισης ώστε να μπορεί τότε να εξεταστεί, αν χρειαστεί και αναλόγως του αποτελέσματος που θα έχει εκείνη η διαδικασία, οποιοδήποτε τυχόν θέμα συμψηφισμού εξόδων ήθελε εγερθεί.

 

(Υπ.) ………………………………

Λ. Πασχαλίδης, Α.Ε.Δ.

 

Πιστόν αντίγραφο

Πρωτοκολλητής

…/Κ.Κ.

 

 

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α

(Κείμενο Διατάγματος 21/03/25)

«…Για τους πιο πάνω λόγους λοιπόν, η αίτηση εγκρίνεται και εκδίδονται τα ακόλουθα διατάγματα:

Α. Διάταγμα με το οποίο διορίζεται ως Προσωρινός Εκκαθαριστής (provisional liquidator) της δικηγορικής εταιρείας ΑΝΔΡΕΟΥ ΧΑΤΖΗ ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ ΔΕΠΕ (ΗΕ 225560) το πρόσωπο που αναφέρεται στην παράγραφο Α της αίτησης με εξουσία να λάβει στην κατοχή και προστασία του όλα τα περιουσιακά στοιχεία της εν λόγω εταιρείας.

Β. Οι εξουσίες του πιο πάνω αναφερόμενου Προσωρινού Εκκαθαριστή καθορίζονται να είναι οι εξουσίες που αναφέρονται στην παράγραφο Β της αίτησης υπό κάποιες όμως διαφοροποιήσεις και επισημάνσεις:

i)     Όσον αφορά τον περιορισμό που αναφέρεται στην παρ. Β.1 σε σχέση με την εξουσία απόλυσης προσωπικού, ο περιορισμός αυτός θα καλύπτει όλους τους δηλωμένους και εγγεγραμμένους εργοδοτούμενους της εταιρείας, περιλαμβανομένου δηλαδή και του κ. Α. Ανδρέου, και δεν θα υπόκειται σε οποιαδήποτε εξαίρεση εκτός αν προηγουμένως ζητηθεί και εξασφαλιστεί σχετική άδεια του Δικαστηρίου (ακολουθεί το σχετικό λεκτικό).

            (« ο προσωρινός εκκαθαριστής θα αναλάβει την διαχείριση της Εταιρείας και θα έχει όλες τις εξουσίες που κανονικά θα είχε το Διοικητικό Συμβούλιο της Εταιρείας.  Δεν θα έχει όμως οποιαδήποτε εξουσία απόλυσης οποιουδήποτε δηλωμένου και εγγεγραμμένου εργοδοτούμενου της εταιρείας εκτός αν προηγουμένως ζητηθεί και εξασφαλιστεί σχετική άδεια του Δικαστηρίου»).

ii)     Θα έχει το δικαίωμα ως Προσωρινός Εκκαθαριστής στην Εταιρεία να εξασκεί τα δικαιώματα ψήφου που έχει η Εταιρεία ως ο μόνος μέτοχος της Θυγατρικής εταιρείας Queentia Trust Ltd (ΗΕ32426β) περιλαμβανομένου του δικαιώματος να παύει και να διορίζει διοικητικούς συμβούλους στην πιο πάνω θυγατρική εταιρεία περιλαμβανομένου του εαυτού του.

iii)    Θα έχει την εξουσία να λάβει στον έλεγχο και/ή στη φύλαξη του όλη την ιδιοκτησία και τα αγώγιμα δικαιώματα που η Εταιρεία δικαιούται ή φαίνεται ότι δικαιούται και που κατέχει άμεσα και/ή έμμεσα, χωρίς όμως να έχει δικαίωμα διανομής ή αποξένωσης τους.

Σε περίπτωση που ο Προσωρινός Εκκαθαριστής θα κρίνει αναγκαίο όπως προωθήσει δικαστικώς οποιαδήποτε αγώγιμα δικαιώματα της εταιρείας που δεν αφορούν στην εκτέλεση των καθηκόντων του ή στον τρόπο άσκησης των εξουσιών που του παρέχονται με το παρόν διάταγμα, τότε, θα μπορεί να το πράξει αυτό μόνο αν προηγουμένως ζητηθεί και εξασφαλιστεί η σχετική άδεια του Δικαστηρίου. Από τον εν λόγω περιορισμό όμως θα εξαιρούνται οι οποιεσδήποτε επείγουσες διαδικασίες για τις οποίες δεν παρέχεται χρόνος στον Προσωρινό Εκκαθαριστή να αποταθεί εκ των προτέρων στο Δικαστήριο.  Σε τέτοια περίπτωση, ο Προσωρινός Εκκαθαριστής θα υποχρεούται όπως εντός 7 ημερών από την λήψη των σχετικών μέτρων υποβάλει στο Δικαστήριο σχετική έκθεση (report) / λογαριασμό (account) με επεξηγηματική Ένορκη Δήλωση προκειμένου να επιβεβαιωθεί η αναγκαιότητα των μέτρων αυτών από το Δικαστήριο αλλά και για να εγκριθεί η πληρωμή του κόστους τους ως μέρος της αμοιβής του Προσωρινού Εκκαθαριστή.

iv.    Θα έχει την εξουσία όπως, ολόκληρη η οποιοδήποτε μέρος κάθε είδους ιδιοκτησίας που ανήκει στην Εταιρεία ή κατέχεται άμεσα ή έμμεσα ή από εμπιστευματοδόχους (Trustees) για λογαριασμό και/ή επ' ωφελεία της, περιέλθει σε αυτόν με την επίσημη του ιδιότητα ως Προσωρινός Εκκαθαριστής, χωρίς όμως να έχει δικαίωμα διανομής ή αποξένωσης της.

v.    Θα έχει την εξουσία να λάβει στην κατοχή και/ή τη φύλαξη του όλα τα βιβλία και/ή έγγραφα και/ή μητρώα και/ή αρχεία οποιασδήποτε μορφής διατηρεί η Εταιρεία.

vi.    Θα έχει την εξουσία να διεξάγει έρευνες για την οικονομική διαχείριση της Εταιρείας περιλαμβανομένου, χωρίς περιορισμό της γενικότητας της παρούσας εξουσίας, την έκδοση τιμολογίων, την είσπραξή χρημάτων και την διαχείριση και/ή διανομή των χρημάτων της Εταιρείας για την περίοδο που ξεκινά από 01/09/2019 μέχρι τον διορισμό του.

vii.   Θα έχει την εξουσία να διερευνήσει (investigate) οποιαδήποτε απόκτηση και διάθεση της ιδιοκτησίας της Εταιρείας, περιλαμβανομένων και αγώγιμων δικαιωμάτων για την περίοδο που ξεκινά από 01/09/2019 μέχρι τον διορισμό του.

viii.  Θα έχει την εξουσία να διεξάγει έρευνες και/ή εξετάσει και/ή αξιώσει πληροφορίες και/ή στοιχεία από τράπεζες και/ή τραπεζικούς αξιωματούχους και/ή υπαλλήλους της Εταιρείας και/ή διοικητικούς συμβούλους της Εταιρείας και/η από οποιοδήποτε πρόσωπο κατέχει σχετικές πληροφορίες για την Εταιρεία ως και να αξιώσει την προσαγωγή εγγράφων πρωτοτύπων και/ή αντιγράφων τα οποία είναι σχετικά με τις υποθέσεις της Εταιρείας (company's affairs) για την περίοδο που ξεκινά από 01/092019 μέχρι τον διορισμό του.

ix.    Θα έχει την εξουσία να διερευνήσει κατά πόσον έχει αποξενωθεί με δόλιο τρόπο οποιαδήποτε περιουσία της Εταιρείας και να εξετάσει όλους τους ισχυρισμούς/παράπονα όλων των μέτοχων της Εταιρείας σε σχέση με τα οικονομικά της Θέματα ή/και δοσοληψίες ή/και χρεώσεις για την περίοδο από την 01/092019 μέχρι τον διορισμό του.

x.    Θα έχει την εξουσία να διερευνήσει κατά πόσον οποιαδήποτε εργασία της Εταιρείας διεξήχθη με πρόθεση καταδολίευσης της ίδιας της Εταιρείας, των μετόχων ή των πιστωτών της Εταιρείας ή πιστωτές οποιουδήποτε άλλου προσώπου ή για οποιοδήποτε δόλιο σκοπό.

xi.    Θα έχει την εξουσία να κάνει όλες τις πράξεις και υπογράφει στο άνομα και για λογαριασμό της Εταιρείας, όλα τα συμβόλαια, αποδείξεις και άλλα έγγραφα και για το σκοπό αυτά να χρησιμοποιεί, όταν αυτά είναι αναγκαίο, τη σφραγίδα της Εταιρείας.

xii.   Θα έχει την εξουσία να δύναται να διορίζει αντιπρόσωπο για να εκτελέσει οποιαδήποτε εργασία που ο ίδιος ο Προσωρινός Εκκαθαριστής δεν δύναται να εκτελέσει.

xiii.  Θα έχει την εξουσία να δύναται να διορίζει νομικούς συμβούλους και/ή να προβαίνει στη λήψη δικαστικών μέτρων.

Η άσκηση της εν λόγω εξουσίας θα τελεί υπό τον ίδιο περιορισμό που αναφέρεται στο στοιχείο (iii) ανωτέρω.  Από τον εν λόγω περιορισμό όμως θα εξαιρούνται οι οποιεσδήποτε επείγουσες διαδικασίες για τις οποίες δεν παρέχεται χρόνος στον Προσωρινό Εκκαθαριστή να αποταθεί εκ των προτέρων στο Δικαστήριο καθώς επίσης και ο οποιοσδήποτε διορισμός νομικών συμβούλων ή δικηγόρων ήθελε κριθεί αναγκαίος από τον Προσωρινό Εκκαθαριστή να γίνει προκειμένου να λάβει ο ίδιος νομική συμβουλή ή δικηγορική εκπροσώπηση σε σχέση με θέματα που αφορούν στην εκτέλεση των καθηκόντων που αναλαμβάνει με το παρόν διάταγμα. Σε αυτές τις κατ’ εξαίρεση περιπτώσεις όμως, ο Προσωρινός Εκκαθαριστής θα υποχρεούται όπως εντός 7 ημερών από την λήψη των σχετικών μέτρων ή τον οποιοδήποτε διορισμό δικηγόρων – νομικών συμβούλων, να υποβάλει στο Δικαστήριο σχετική έκθεση (report) / λογαριασμό (account) με επεξηγηματική Ένορκη Δήλωση προκειμένου να επιβεβαιωθεί η αναγκαιότητα των μέτρων/διορισμού από το Δικαστήριο αλλά και για να εγκριθεί η πληρωμή του κόστους τους ως μέρος της αμοιβής του Προσωρινού Εκκαθαριστή.

xiv.  Θα έχει την εξουσία να δύναται να συγκαλεί γενικές συνελεύσεις των πιστωτών ή συνεισφορέων για το σκοπό εξακρίβωσης των επιθυμιών τους.

xv.  Θα έχει την εξουσία να προβεί στη καταχώρηση των μητρώων και στοιχείων της Εταιρείας.

xvi.  Θα έχει την εξουσία να ορίσει τη σειρά προτεραιότητας των πιστωτών της Εταιρείας.

Νοείται ότι αν και ο Προσωρινός Εκκαθαριστής θα έχει και θα μπορεί να ασκήσει το σύνολο των ανωτέρω εξουσιών του σε σχέση με την διοικητική και οικονομική πτυχή των διαφόρων υποθέσεων που χειρίζεται η εταιρεία ως «δικηγόρος» τρίτων προσώπων στη βάση σχετικών συμφωνιών δικηγόρου – πελάτη (π.χ. συμφωνίες με διοριστήριο (retainer) ή με επιστολές ανάθεσης και δέσμευσης (engagement letters) ή στη βάση ανάλογων διορισμών και εξουσιοδοτήσεων), εντούτοις, σε καμία περίπτωση δεν θα επεκτείνονται οι εξουσίες αυτές στο νομικό χειρισμό των εν λόγω υποθέσεων ο οποίος χειρισμός θα παραμένει στο δικηγόρο ή στους δικηγόρους που χειρίζονταν τη συγκεκριμένη υπόθεση μέχρι τον διορισμό του προσωρινού εκκαθαριστή.

Κατ’ ανάλογο τρόπο, στις περιπτώσεις όπου η εταιρεία ενδέχεται να συμφωνήσει ν’ αναλάβει κάποια νέα υπόθεση υπό την ιδιότητα του δικηγόρου, οι εξουσίες του Προσωρινού Εκκαθαριστή θα περιορίζονται αποκλειστικά στη διοικητική και οικονομική πτυχή της εν λόγω συμφωνίας.

xvii.     Σε περίπτωση που ο Προσωρινός Εκκαθαριστής θα έχει οποιαδήποτε αμφιβολία για την ακριβή έκταση και πεδίο εμβέλειας των εξουσιών του σε σχέση με συγκεκριμένο θέμα, αυτός θα πρέπει να αποταθεί στο Δικαστήριο για να λάβει σχετικές οδηγίες ή και έγκριση.

Γ.    Οι εξουσίες όλων των διοικητικών συμβούλων της εταιρείας αναστέλλονται για όλη την περίοδο που θα ισχύει ο διορισμός του Προσωρινού Εκκαθαριστή. Νοείται ότι η αναστολή αυτή δεν θα επεκτείνεται και ούτε θα αφορά στη δικηγορική ιδιότητα που δυνατόν να έχει το οποιοδήποτε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου ή τον έλεγχο που το εν λόγω μέλος – δικηγόρος έχει σε σχέση με το νομικό χειρισμό των υποθέσεων που η εταιρεία και οι δικηγόροι που είναι ενταγμένοι σε αυτήν έχουν ή θα έχουν αναλάβει ως δικηγόροι τρίτων προσώπων. Νοείται επίσης ότι η ευθύνη και οι υποχρεώσεις που το κάθε μέλος – δικηγόρος έχει συνεπεία της δικηγορικής του ιδιότητας, όπως οι υποχρεώσεις αυτές καθορίζονται μεταξύ άλλων από το Κεφ.2, τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο και τη σχετική με τις ευθύνες και υποχρεώσεις αυτές νομολογία, θα συνεχίζουν να παραμένουν ως έχουν.

Δ.    Στον Προσωρινό Εκκαθαριστή δίδονται οδηγίες ως η παρ. Δ της αίτησης.

Ε.    Για την αμοιβή του Προσωρινού Εκκαθαριστή σε σχέση με την άσκηση των ανωτέρω εξουσιών και εκτέλεση των ανωτέρω καθηκόντων του θα εφαρμόζονται κατ΄ ανάλογο τρόπο τα όσα αναφέρονται στο άρθρο 230 (2) του Κεφ. 113 σε σχέση με την αμοιβή προσώπου, άλλου από τον Επίσημο Παραλήπτη, που διορίζεται ως «μόνιμος» εκκαθαριστής.

Λαμβανομένου υπόψη των όσων λέχθηκαν στις AZOVMASHINVEST HOLDING LTD και INTERCARBO TRADE LIMITED ανωτέρω, το παρόν διάταγμα δεν θα οριστεί επιστρεπτέο και διατάσσεται όπως ισχύει μέχρι την τελική εκδίκαση της κυρίως αίτησης εκκαθάρισης ή μέχρις ότου ο διορισμός του Προσωρινού Εκκαθαριστή ακυρωθεί ή παραμεριστεί κατόπιν αίτησης που μπορεί να υποβάλει οποιοδήποτε πρόσωπο δικαιούται να αποταθεί στο Δικαστήριο για τέτοια ακύρωση ή παραμερισμό.

Δίνονται όμως οδηγίες όπως το διάταγμα επιδοθεί άμεσα στην εταιρεία ΑΝΔΡΕΟΥ ΧΑΤΖΗ ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ ΔΕΠΕ (ΗΕ 225560), στον Επίσημο Παραλήπτη (Τμήμα Αφερεγγυότητας) και στους υπόλοιπους μετόχους της ΑΝΔΡΕΟΥ ΧΑΤΖΗ ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ ΔΕΠΕ (ΗΕ 225560). Λόγω δε της φύσης των εργασιών που ασκεί η εταιρεία  ΑΝΔΡΕΟΥ ΧΑΤΖΗ ΧΡΙΣΤΟΦΗΣ ΔΕΠΕ (ΗΕ 225560), κρίνεται ορθό όπως δοθούν οδηγίες και για την ενημέρωση του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου περί της έκδοσης του παρόντος διατάγματος.

Στο παρόν στάδιο δεν κρίνεται αναγκαίο να δοθούν οδηγίες και για δημοσίευση του παρόντος διατάγματος οπόταν το θέμα αυτό θα αφεθεί να επανεξεταστεί σε μεταγενέστερο στάδιο…»