ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Λ. Πασχαλίδη, Α.Ε.Δ.

Αίτηση Έφεση: 93/25(ι)

Επί τοις αφορώσι τον Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμο 9/1965 και τον Περί Ακινήτου Περιουσίας Διακατοχή Νόμο Κεφ.224, ως και τις τροποποιήσεις τους

Μεταξύ:

ΛΟΥΚΙΑ ΜΙΧΑΗΛ

Αιτήτρια– Εφεσείουσα

και

Κυπριακή Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων

Καθ’ ων η αίτηση – Εφεσίβλητοι

------------------

Ημερομηνία: 30 Ιουνίου 2025

Εμφανίσεις:

Για εφεσείουσα – αιτήτρια: κ. Φ. Φανή

Για εφεσίβλητους – καθ’ ων η αίτηση: κ. Κ. Κότροφος, για Δρ. Ανδρέας Π. Ποιητής & Σία Δ.Ε.Π.Ε

ΑΠΟΦΑΣΗ

Με την παρούσα διαδικασία την οποία ήγειρε στις 27/05/2025, η αιτήτρια ζητά, στη βάση κυρίως των αρ. 2, 21, 27, 37, 44Α  – 44ΙΑΑ του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου Ν.9/65 ως τροποποιήθηκε, του Κεφ.224, του Ν.14/60, του Κεφ.6, των αρ. 16,(1), 23, 26(1), 28, 30 και 169 του Συντάγματος, και των συναφών Κανονισμών, όπως εκδοθεί δικαστικό διάταγμα με το οποίο να «…ακυρώνεται ή και να παραμερίζεται η… ειδοποίηση «ΙΑ» ή/και να ακυρώνεται ο προγραμματισμένος πλειστηριασμός στις 30/06/25 και ώρα 10:00 ή /και διαδικασία πώλησης (συγκεκριμένου ακινήτου με αρ.εγγραφής 0/16455)».  

Σημειώνω εδώ ότι στην αίτηση επισυνάπτεται ως Παράρτημα Α η ειδοποίηση που οι καθ’ ων η αίτηση ανάρτησαν στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Εσωτερικών σε σχέση με τον καθορισμένο πλειστηριασμό του προαναφερόμενου ακινήτου για το οποίο αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι πρόκειται για διαμέρισμα με αποθήκηκαι καλυμμένο χώρο στάθμευσης («Εγγεγραμμένο Συμφέρον που θα πωληθεί 1/1».

Οι λόγοι τώρα για τους οποίους η αιτήτρια θεωρεί ότι θα πρέπει να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα είναι 5 στο σύνολο και περιστρέφονται γύρω από τη θέση ότι η προσβαλλόμενη Ειδοποίηση τύπου ΙΑ καθώς και η προηγούμενη ειδοποίηση τύπου Ι  δεν έχει επιδοθεί στην αιτήτρια ως εγγυήτρια του δανείου για το οποίο ενεγράφη υποθήκη επί του προς εκποίηση ακινήτου  και/ή σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη με απαοτέλεσμα να παραβιάζονται βασικές αρχές του δικαίου και του Συντάγματος.

Σύμφωνα με την εφεσείουσα, της οποίας η ένορκη δήλωση υποστηρίζει την αίτηση, αυτή είχε κατά την 21/05/25 διαπιστώσει από την ιστοσελίδα του Υπουργείου Εσωτερικών ότι οι εφεσίβλητοι επιχειρούσαν να εκποιήσουν το συγκεκριμένο ενυπόθηκο ακίνητο το οποίο ανήκει στο γιο και στη νύφη της και επειδή θυμόταν ότι περί το 2011 είχε εγγυηθεί τους τελευταίους σε σχέση με το δάνειο που έλαβαν για να αγοράσουν το συγκεκριμένο ακίνητο, αποφάσισε να διερευνήσει περαιτέρω το θέμα (Τεκ.Α). Επειδή όμως με το γιο στον οποίο ανήκε το ακίνητο δεν έχει επικοινωνία από το 2015, αφού μίλησε πρώτα με τον άλλο γιο της ο οποίος ήταν και αυτός ένας εκ των εγγυητών του δανείου και ο οποίος όμως δεν ήξερε οτιδήποτε για το όλο θέμα,  αποτάθηκε σε δικηγόρο και ακολούθως στους εφεσίβλητους οι οποίοι της ανέφεραν ότι θα μπορούσαν μόνο να την εφοδίασαν με τις συμφωνίες εγγύησης που εκείνη είχε υπογράψει το 2011 (Τεκ. Β και Β1). Έχοντας λοιπόν λάβει και νομική συμβουλή, η εφεσείουσα υποστηρίζει τα εξής:

Το δάνειο το οποίο εξασφαλίζεται με το επίδικο και αναφερόμενο διαμέρισμα είναι το δάνειο για το οποίο υπέγραψα εγγυητήριο για ποσό €187,000 (τεκμήριο Β) μαζί με το (γιο μου). Σε αυτό το έγγραφο, με αριθμό λογαριασμού 7412079/3 των καθ' ων η αίτηση εγγυήθηκα τον γιο μου …και τη σύζυγο του… για να αγοράσουν το επίδικο διαμέρισμα στις 06/08/2011 και σε αυτό αναφέρεται και η διεύθυνση τους που είναι το επίδικο διαμέρισμα. Δεν ενημερώθηκα με κανένα τρόπο και δεν έλαβα καμία ειδοποίηση για την πώληση του διαμερίσματος του γιου μου. Εξ' όσων με ενημέρωσε ο δικηγόρος μου, είμαι ενδιαφερόμενο μέρος σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία και θα έπρεπε να ελάμβανα τουλάχιστο δύο επιδόσεις η μια είναι για την Ειδοποίηση Τύπος Ι' και η άλλη για την ειδοποίηση Τύπος ΙΑ'. Δεν μου επιδόθηκε καμία τέτοια επιστολή. Σημειώνω δε πως δεν γνωρίζω εάν κατά πόσο οι καθ' ων η αίτηση επιχείρησαν να μου επιδόσουν στη διεύθυνση Ι… Π… 30 η οποία ήταν η παλιά μου διεύθυνση από την οποία έφυγα όταν οι καθ' ων η αίτηση πώλησαν την αναφερόμενη κατοικία μου μέσω πλειστηριασμού…»

Στην αντιπέρα όχθη, με την ένσταση που καταχώρισε η πλευρά των καθ’ ων η αίτηση προβάλλονται συνολικά 6 λόγοι για τους οποίους οι τελευταίοι θεωρούν ότι η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί. Προβάλλεται ειδικότερα ότι η αίτηση θα πρέπει ν’ απορριφθεί διότι (α) έχουν επιδοθεί νόμιμα, νομότυπα και δεόντως όλες οι προβλεπόμενες από το Ν.9/65 ειδοποιήσεις σε όλα τα πρόσωπα στα οποία έπρεπε να είχαν αποσταλεί, (β) οι ειδοποίησεις είναι σύμφωνες προς το νόμο, (γ) ότι δεν μπορούν να προβάλλονται ως λόγοι ακύρωσης ζητήματα που δεν αναφέρονται στη σχετική εξαντλητική «λίστα» του Ν.9/65, (δ) οι προβαλλόμενοι λόγοι ακύρωσης είναι γενικοί και αόριστοι και (ε) διότι η εφεσείουσα δεν έχει locus standi.

Σημειώνω εδώ ότι κατά το στάδιο των αγορεύσεων εγκαταλείφθηκε ο λόγος ένστασης που αφορούσε στο locus standi της εφεσείουσας.

Εν συντομία, σύμφωνα με την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την ένσταση, η οποία γίνεται από λειτουργό της εταιρείας που διαχειρίζεται τα συμφέροντα και δικαιώματα που οι εφεσίβλητοι έχουν αποκτήσει σε σχέση με δάνεια που, όπως την εδώ περίπτωση, είχαν δοθεί από τους προκατόχους τους σε διάφορους οφειλέτες υπό την εξασφάλιση εγγραφής υποθήκης επί των ακινήτων των εν λόγω οφειλετών, τα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως εξής.

«Η παρούσα αφορά την υποθήκη Y3958/2011, η οποία είχε δοθεί προς εξασφάλιση της συμφωνίας δανείου στην οποία πρωτοφειλέτης ήταν ο Ρ.Σ.Κ και η G.Κ.P. Ενυπόθηκος οφειλέτης είναι η L&GUDDEMI CYPRUS INVESTMENTS LTD (HE141633)… αρνούμαι τους ισχυρισμούς της αιτήτριας εφεσείουσας και αρνούμαι συγκεκριμένα τη παράγραφο 2 της ένορκης δήλωσης της στην οποία αναφέρει ότι μένει με το σύντροφο της στο…..(Δάλι) στην παργματικότητα  (α) Η διεύθυνση την οποία είχε όταν υπέγραφε την συμφωνία δεν ήταν αυτή. Ούτε και ήταν η διεύθυνσή της όταν κατεχωρήθη η αγωγή. Γι' αυτό και εξεδόθη απόφαση εναντίον της στις 03/10/2013 (Τεκμήριο 1). (β) Περαιτέρω, ενώ της είχε επιδοθεί η αγωγή και, επομένως, εγνώριζε ότι η διεύθυνσή της είχε, όπως ισχυρίζεται, αλλάξει, δεν ειδοποίησε την Ενάγουσα για την αλλαγή αυτή. Ως εκ τούτου, η Αιτήτρια-Εφεσείουσα δεν δικαιούται (is estopped) να προβάλλει τους ισχυρισμούς αυτούς, δεδομένου ότι προέκυψαν από δικό της δόλο ή/και αμέλειά της να συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσειςτης. Εν πάση περιπτώσει, η Αιτήτρια-Εφεσείουσα δεν έδειξε οποιοδήποτε λόγο για τον οποίο θα μπορούσε η ίδια να θεωρηθεί ως ενδιαφερόμενο πρόσωπο, ούτε και πώς επηρεάζονται ή μπορούν να επηρεασθούν τα δικά της δικαιώματα. Αντίθετα, η εκποίηση του ενυπόθηκου ακινήτου θα βοηθήσει την Αιτήτρια-Εφεσείουσα διότι θα μειωθεί το ποσό για το οποίο η ίδια υπέχει ευθύνη. Η καθ' ης η αίτηση επιχείρησε να προβεί σε επίδοση των ειδοποιήσεων 1 και ΙΑ με ασφαλισμένες επιστολές και λόγω αποτυχίας προχώρησε με επίδοση (Τεκμήρια 2 και 3), οι οποίες έγιναν στον γιο της, ο οποίος ανέφερε στον επιδότη ότι έχει καθημερινή επικοινωνία με την Αιτήτρια-Εφεσείουσα. Ως εκ τούτου, η επίδοση καλώς έγινε και η Αιτήτρια-Εφεσείουσα έλαβε γνώση.»

Στο σημείο αυτό αναφέρω ότι με τη σύμφωνο γνώμη των εφεσιβλήτων και κατόπιν άδεια του Δικαστηρίου, η εφεσίουσα καταχώρισε συμπληρωματική Ε/Δ με την οποία παρουσίασε βεβαίωση του κοινοτάρχη Ιδαλίου σε σχέση με την εκεί διαμονή της.

Εφόσον καμία πλευρά δεν επεδίωξε να αντεξετάσει τον ομνύοντα της άλλης πλευράς η ακρόαση της αίτησης ολοκληρώθηκε με τις εμπεριστατωμένες γραπτές αγορεύσεις των ευπαίδευτων συνηγόρων των μερών, αναφορά στις οποίες κάνω πιο κάτω όπου κρίνεται αναγκαίο. Επί του παρόντος περιορίζομαι να αναφέρω ότι με την αγόρευση τους οι εφεσίβλητοι έθεσαν θέμα σε σχέση με την εγκυρότητα της όλης διαδικασίας στη βάση του ότι ούτε ο πρωτοφειλέτης των εξασφαλισμένων υποχρεώσεων αλλά ούτε και ο ιδιοκτήτης του ενυπόθηκου ακινήτου, ήτοι ο ενυπόθηκος οφειλέτης, έχουν με οποιοδήποτε τρόπο συνενωθεί ως διάδικοι ή έστω ειδοποιηθεί για την παρούσα διαδικασία. Τη θέση αυτή η πλευρά της εφεσείουσας την απορρίπτει υποστηρίζοντας ότι επειδή τέτοια θέση δεν ηγέρθη με την ένσταση δεν μπορεί να προβάλλεται στο στάδιο των αγορεύσεων

Εξέτασα με προσοχή τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου και σημειώνω τα εξής.

Κρίνω κατ’ αρχή ορθότερο όπως εξετάσω πρώτα την θέση των εφεσιβλήτων σε σχέση με το κατά πόσο έχουν συμπεριληφθεί στην διαδικασία όλοι οι αναγκαίοι διάδικοι ως ο όρος αυτός ορίζεται από τις σχετικές νομικές αρχές, ή έστω το κατά πόσο τα πρόσωπα αυτά έχουν δεόντως ειδοποιηθεί για την ύπαρξη της διαδικασίας αυτής και για το δικαίωμα τους να ακουστούν από το Δικαστήριο αν επιθυμούν, και αυτό κυρίως διότι το συγκεκριμένο ζήτημα άπτεται των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης και δεν νοείται να εξετάζονται επί της ουσίας τους δικαιώματα τρίτων προσώπων που δεν είναι παρόντα και δεν έχουν δεόντως ενημερωθεί. Υπό αυτή την σκοπιά, ήτοι της διασφάλισης της φυσικής δικαιοσύνης, το συγκεκριμένο ζήτημα μπορεί και πρέπει να εξετάζεται από το Δικαστήριο είτε εγείρεται από κάποιο διάδικο είτε όχι. Είναι λοιπόν άνευ σημασίας το ότι το συγκεκριμένο ζήτημα δεν ηγέρθη με την ένσταση.         

Των πιο πάνω λεχθέντων επισημαίνω ότι στην προκειμένη περίπτωση είναι κοινώς αποδεκτό ότι οι εφεσίβλητοι επιδιώκουν να πωλήσουν ακίνητο του οποίου η εφεσείουσα δεν είναι ούτε ιδιοκτήτης αλλά ούτε και πρόσωπο το οποίο δικαιούται να καταστεί ιδιοκτήτης του. Αντιθέτως, η εφεσείουσα στην προκειμένη περίπτωση, ως η ίδια αναφέρει, καμία σχέση δεν έχει με το ενυπόθηκο ακίνητο αφού είναι απλά εγγυητής στο δάνειο το οποίο έχει εξασφαλιστεί με την υποθήκη που το επιβαρύνει. Το αναφέρω αυτό υπενθυμίζοντας ταυτόχρονα και ότι έστω και αν είναι σε κάποιο βαθμό συνδεδεμένη η συμφωνία ενός δανείου με τη συμφωνία της υποθήκης που το εξασφαλίζει, πρόκειται για δύο ξεχωριστές συμφωνίες οι οποίες παράγουν για τους αντίστοιχους αντισυμβαλλόμενους τους ξεχωριστά και ανεξάρτητα δικαιώματα και υποχρεώσεις (βλ. "Χ"" Οικονόμου" ν. Ελληνικής Τράπεζας (1992) 1 ΑΑΔ 949 και Eπιφανείου Hλιάδα ν. Oδυσσέα Oδυσσέως (2001) 1 ΑΑΔ 161).

Με βάση λοιπόν τις πρόνοιες των αρ. 44Γ(2) και (3) του Ν.9/65[1], οι οποίες είναι και οι πρόνοιες από τις οποίες πηγάζει το δικαίωμα για καταχώριση και προώθηση αιτήσεων αυτής της φύσης, ήτοι αιτήσεις για παραμερισμό ειδοποιήσεων πλειστηριασμού που στάληκαν δυνάμει του Μέρους VIA του Ν.9/65, το έννομο συμφέρον που προβάλλει να έχει η εφεσείουσα στην παρούσα περίπτωση απορρέει μόνο από την ιδιότητα του «ενδιαφερόμενου προσώπου», δηλαδή προσώπου που «… έχει δικαίωμα σε οποιοδήποτε μέρος του εκπλειστηριάσματος της πώλησης, όπως αυτό προκύπτει από έρευνα στα μητρώα του κτηματολογίου και περιλαμβάνει οποιουσδήποτε εγγυητές σε σχέση με το ενυπόθηκο χρέος» (βλ. άρθρο 44ΙΕ). Ανάλογα όμως συμφέροντα έχει και η ιδιοκτήτρια του ακινήτου και ενυπόθηκος οφειλέτης, αλλά και οι άλλοι αντισυμβαλλόμενοι στη συμφωνία δανείου, ήτοι οι πρωτοφειλέτες και ο άλλος εγγυητής. Μάλιστα δε, θα μπορούσε να λεχθεί ότι η ενυπόθηκος οφειλέτης και ιδιοκτήτρια του ακινήτου, όπως και οι πρωτοφειλέτες του δανείου, έχουν «πιο άμεσο» δικαίωμα και συμφέρον από την εφεσείουσα στο οποιοδήποτε τυχόν εκπλειστηρίασμα της πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου, αφού αυτοί θα δικαιούνται να το επωφεληθούν προσωπικά, είτε κατόπιν πίστωσης του εκπλειστηριάσματος στο χρέος και προς όφελος τους είτε, στην περίπτωση της ιδιοκτήτριας, με επιστροφή  οποιουδήποτε πλεονάσματος ήθελε προκύψει μετά από μια τέτοια πίστωση.

Με γνώμονα λοιπόν ότι η παρούσα αίτηση δεν αναφέρεται να καταχωρείται και να προωθείται εκ μέρους και της ενυπόθηκης οφειλέτριας και ιδιοκτήτριας του ενυπόθηκου ακινήτου που επιδιώκεται να πωληθεί, αλλά και των άλλων αντισυμβαλλομένων στο δάνειο, δηλαδή τους πρωτοφειλέτες και τον εγγυητή, το ερώτημα που πρέπει κατ’ αρχή ν’ απαντηθεί είναι το αν έπρεπε τα εν λόγω πρόσωπα να συμπεριληφθούν στη διαδικασία με κάποιο τρόπο ως διάδικοι ή έστω να ειδοποιηθούν για την ύπαρξη της διαδικασίας ώστε να έχουν την ευκαιρία να θέσουν τις όποιες θέσεις τους ενώπιον του Δικαστηρίου προτού ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση που να επηρεάζει τον πλειστηριασμό του ακινήτου και τα συμφέροντα τους σε αυτόν.  Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι κατά την γνώμη μου καταφατική. Εξηγώ.  

Κατά πρώτο, ως επισημαίνει και η σχετική νομολογία, δεν νοείται να εξετάζονται και να αποφασίζονται θέματα που αφορούν την τύχη ακίνητης ιδιοκτησίας στην απουσία όλων των προσώπων που έχουν συμφέρον επί αυτής (βλ. μεταξύ άλλων Αναφορικά με την αίτηση της Bank of Cyprus Public Company Ltd, Πολιτική Έφεση αρ. 68/2019, 8/5/2020, ECLI:CY:AD:2020:A144, ECLI:CY:2020:A144 και την νομολογία που εκεί αναφέρεται). Κατ’ αναλογία, δεν θα μπορούσε να εξετάζεται και να αποφασίζεται από το Δικαστήριο στα πλαίσια μιας διαδικασίας της παρούσας φύσης το κατά πόσο θα επιτραπεί ή όχι να πωληθεί το ακίνητο ενός προσώπου χωρίς ο ιδιοκτήτης του συγκεκριμένου  ακινήτου να  λαμβάνει μέρος στην διαδικασία ή έστω να γνωρίζει για την ύπαρξη της, ιδιαίτερα όταν το πρόσωπο αυτό έχει προσφέρει το ακίνητο του ως ενυπόθηκη εξασφάλιση. Το αναφέρω αυτό επισημαίνοντας ταυτόχρονα και το ότι δεν έχει αμφισβητηθεί ούτε και αντικρουστεί από πλευράς εφεσείουσας ο κατά τ’ άλλα τεκμηριωμένος ισχυρισμός των εφεσιβλήτων ότι η ιδιοκτήτρια του ακινήτου καθώς και οι πρωτοφειλέτες και ο άλλος εγγυητής του δανείου, είχαν ειδοποιηθεί προσωπικά και εγκαίρως από τους εφεσίβλητους για την προτιθέμενη πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου ως ο νόμος επιβάλλει  (βλ. Τεκ.3 εφεσιβλήτων και αρ.44Γ(1) και (2)).  Ως θέμα νομικής λογικής λοιπόν, εφόσον τα πρόσωπα αυτά έχουν από το Νόμο δικαίωμα να ενημερωθούν για την πρόθεση να εκποιηθεί η υποθήκη πωληθεί καθώς και για ν λάβουν ενεργό συμμετοχή και εμπλοκή στην εν λόγω διαδικασία, δεν μπορεί να μην έχουν και δικαίωμα να ενημερωθούν και να εμπλακούν σε οποιαδήποτε διαδικασία που αποσκοπεί στην ανακοπή της εκποίηση αυτής. Αυτή δε η ιδιότητα του ενυπόθηκου οφειλέτη και τα θέσμια δικαιώματα και συμφέροντα που η ιδιότητα αυτή συνεπάγεται για το πρόσωπο που την κατέχει, είναι και που διαφοροποιεί θεωρώ την υπό κρίση περίπτωση από την περίπτωση στην υπόθεση POLYXENIA ISAAK RESTAURANT LIMITED κ.α. v. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ, Πολιτική Έφεση Αρ. 2/2023, 2/6/2023, όπου το εκεί κατ’ ισχυρισμό ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν ήταν ούτε ενυπόθηκος οφειλέτης, ούτε κύριος του ενυπόθηκου μεριδίου του ακινήτου και ούτε δικαιούτο ή ανέμενε να λάβει οποιοδήποτε μέρος από το προϊόν του πλειστηριασμού. 

Κατά δεύτερο, στην προκειμένη περίπτωση, με δεδομένο ότι η ιδιοκτήτρια του ακινήτου και ενυπόθηκος οφειλέτης έχει συνειδητά «εκθέσει» τον αυτό της σε σχέση με τα ποσά που πρέπει να καταβληθούν στους εφεσίβλητους από τους πρωτοφειλέτες και τους εγγυητές του δανείου, ιδιαίτερα μετά και την έκδοση σχετικής δικαστικής απόφασης (βλ. Τεκ.1 εφεσιβλήτων), αυτή ενδεχομένως να μην θέλει να προχωρήσει η πώληση του ακινήτου της διότι έχει περισσότερα να «χάσει» από την εφεσείουσα. Από την άλλη όμως θα μπορούσε επίσης να λεχθεί και ότι η ενυπόθηκος οφειλέτης θα θέλει να προχωρήσει η πώληση του ακινήτου διότι έχει περισσότερα να «κερδίσει» αφού ενδέχεται να εισπραχθεί τέτοιο εκπλειστηρίασμα ώστε να εξοφληθεί και το δικό της χρέος οπόταν και θ’ απαλλαχτεί. Και το ίδιο δύναται κατ’ αναλογία να ισχύει και σε σχέση με τους πρωτοφειλέτες και εγγυητή του δανείου.  

Επισημαίνω και επαναλαμβάνω εδώ ότι αυτός ο αναπόφευκτος επηρεασμός των δικαιωμάτων και συμφερόντων της ενυπόθηκου οφειλέτη όπως και αυτή καθ’ αυτή η ιδιότητα της, συνιστούν στοιχεία τα οποία δεν υπήρχαν στην περίπτωση του απόντος μέρους στην υπόθεση Polyxenia ανωτέρω, και τα οποία όμως είναι στοιχεία που και δημιουργούν αλλά και περιβάλλουν το δικαίωμα της ιδιοκτήτριας να γνωρίζει αλλά και να λαμβάνει μέρος σε κάθε διαδικασία που αφορά στην προτιθέμενη πώληση του ακινήτου της προκειμένου να εξοφληθούν και τα δικά της. Δεν θα πρέπει άλλωστε να μας διαφεύγει ότι είναι η ίδια η εφεσείουσα που προβάλλει ως λόγο έφεσης την επιτακτική ανάγκη να ενημερωθούν για τις διαδικασίες πλειστηριασμού του ενυπόθηκου ακινήτου όλα τα επηρεαζόμενα και ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Βεβαίως, ως προς αυτό το λόγο έφεσης, επισημαίνω ότι η μαρτυρία που έχουν προσκομίσει οι εφεσίβλητοι και η οποία δεν έχει αμφισβητηθεί ή αντικρουστεί από την εφεσείουσα, παρουσιάζει ότι στο βαθμό που είχαν εκείνοι τη θέσμια υποχρέωση να ενημερώσουν την ενυπόθηκο οφειλέτη και όλα τα «ενδιαφερόμενα πρόσωπα» για τον πλειστηριασμό, αυτοί το έπραξαν ως ο Ν.9/65 επιβάλλει.

Στη βάση των πιο πάνω συνεπώς, κρίνω ότι έπρεπε η ενυπόθηκος οφειλέτης και ιδιοκτήτρια του ακινήτου που σήμερα επιδιώκεται να πωληθεί, όπως και οι πρρωτοφειλέτες και ο άλλος εγγυητής του δανείου που εξασφαλίζεται με την επίδικη υποθήκη, να συμπεριληφθούν με κάποιο τρόπο στην παρούσα διαδικασία ως διάδικοι ή έστω να τους επιδοθεί η διαδικασία ώστε να γνωρίζουν και για την ύπαρξη της αλλά και για το δικαίωμα που έχουν να εμφανιστούν και να προβάλουν τις δικές τους θέσεις. Τίποτα τέτοιο όμως δεν έπραξε η εφεσείουσα και η παράλειψη της αυτή, σύμφωνα με την νομολογία που αναφέρεται ανωτέρω, δεν μπορεί παρά να είναι καταλυτική για την αίτηση της, η οποία, λόγω της συγκεκριμένης παράλειψης κρίνεται θνησιγενής.

Στο σημείο αυτό αναφέρω ότι δεν έχει διαφύγει της προσοχής μου ότι οι πρωτοφιελέτες του δανείου είναι μέλη της οικογένειας της εφεσείουσας. Η ίδια όμως η τελευταία έχει αναφέρει ότι δεν έχει επικοινωνία με αυτούς από το 2015 και συνεπώς δεν μπορεί η «ιδιότητα» του μέλοςυ της οικογένειας να συνεπάγεται από μόνη της είτε γνώση είτε συγκατάθεση στην καταχώρηση και προώθηση της παρούσας διαδικασίας.

Των πιο πάνω λεχθέντων σημειώνω ότι δεν έχω παραγνωρίσει την εξουσία που έχει το Δικαστήριο να διατάξει όπως η αίτηση επιδοθεί σε όλα τα ενδιαφερόμενα και επηρεαζόμενα πρόσωπα τα οποία δεν ειδοποιήθηκαν δεόντως περί αυτής, ως έπρεπε να ειδοποιηθούν. Υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις της υπόθεσης όμως, αυτή η δικαστική εξουσία δεν μπορεί θεωρώ ν’ ασκηθεί, ιδιαίτερα ενόψει και του ότι η εφεσείουσα, ενώ είχε υπόψη της από τις 20/06/25 τη θέση αυτή των εφεσιβλήτων, επέλεξε να μην προβεί σε οποιοδήποτε σχετικό διάβημα. Δεν έχει λοιπόν αφεθεί κανένα περιθώριο ή χρόνος στο Δικαστήριο για  να μπορεί ν’ ασκήσει  τη συγκεκριμένη εξουσία του και δη κατά τρόπο δίκαιο προς όλα τα εμπλεκόμενα και επηρεαζόμενα πρόσωπα (βλ. κατ΄ αναλογία τα όσα λέχθηκαν στην CMK MENTAL CONSTRACTION LIMITED κ.α., Πολιτική Αίτηση Αρ. 138/2018, 7/11/2018, ECLI:CY:AD:2018:D481).

Για όλους τους πιο πάνω λόγους λοιπόν, κρίνω ότι η ανωτέρω διαπίστωση είναι αρκετή για να σφραγίσει από μόνη της την τύχη της παρούσας αίτησης χωρίς να παρίσταται ανάγκη να εξεταστεί οτιδήποτε άλλο εγείρεται.

Έχοντας αναφέρει τα πιο πάνω, κρίνω παρά ταύτα ορθό, και αυτό καθαρά για σκοπούς πληρότητας της απόφασης μου, να αναφέρω και τα εξής.

Α.   Όσον αφορά τη θέση της εφεσείουσας ότι οι επίδικες ειδοποιήσεις δεν επιδόθηκαν δεόντως σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, η θέση αυτή, όπως ανέφερα και πιο πάνω, καταρρίπτεται πλήρως από τη σχετική αδιαμφισβήτητη μαρτυρία που παρουσίασαν οι εφεσίβλητοι, η οποία υπενθυμίζω υποστηρίχθηκε και με την απαιτούμενη έγγραφη τεκμηρίωση. Επισημαίνω βεβαίως εδώ ότι η συγκεκριμένη διαπίστωση του Δικαστηρίου σχετίζεται μόνο με τον τρόπο με τον οποίο η εφεσείουσα προσέγγισε το συγκεκριμένο ζήτημα και δεν συνιστά διαπίστωση σε σχέση και με τα δικαιώματα των προσώπων που έπρεπε να είχαν καταστεί μέρος της διαδικασίας ή έστω να ενημερωθούν για την ύπαρξη της και τα οποία ενδεχομένως να είχαν διαφορετική άποψη για το συγκεκριμένο θέμα.

Β.   Όσον αφορά τη θέση της εφεσείουσας για το περιεχόμενο των επίδικων ειδοποιήσεων, η οποία σε κάθε περίπτωση δεν εξειδικεύτηκε με οποιοδήποτε τρόπο, περιορίζομαι να αναφέρω ότι στις ειδοποιήσεις που παρουσίασε η πλευρά των καθ’ ων η αίτηση καθώς και στις εκεί επισυναπτόμενες καταστάσεις, περιέχονται όλες οι απαιτούμενες λεπτομέρειες του ενυπόθηκου χρέους και των τόκων και δη κατά τον εξειδικευμένο τρόπο που επιβάλλει η νομοθεσία και η σχετική νομολογία.

Ακόμη δηλαδή και αν ήθελε θεωρηθεί ότι η παρούσα αίτηση δεν ήταν θνησιγενής λόγω της απουσίας όλων των επηρεαζόμενων και αναγκαίων διαδίκων, κανένας από τους λόγους έφεσης που προβάλλει η εφεσείουσα δεν θα μπορούσε να κριθεί ως βάσιμος ώστε η αίτηση να επιτύχει.

Για όλους τους πιο πάνω λόγους λοιπόν, η παρούσα αίτηση – έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον της εφεσείουσας ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. 

Υπ……………………………

                                                                                                            Λ. Πασχαλίδης, A.Ε.Δ.

Πιστό Αντίγραφο

Πρωτοκολλητής