ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Λ. Πασχαλίδης, Α.Ε.Δ.

Αιτ. Εφ.: 91/25(ι)

Επί τοις αφορώσι τον Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμο 9/65 και επί τοις Αφορώσι και τον Περί Ακινήτου Περιουσίας Διακατοχή Νόμο Κεφ. 224 ως και τις τροποποιήσεις τους.

Μεταξύ:

1.    ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΙΧΑΗΛ

2.    ΑΝΔΡΙΚΚΑ ΜΙΧΑΗΛ

3.    ΣΤΕΛΛΑ ΜΙΧΑΗΛ

4.    ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΙΧΑΗΛ

Αιτητές – Εφεσείοντες

ΚΑΙ

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

     Καθ΄ ων η Αίτηση-Εφεσίβλητοι

--------------

Ημερομηνία: 30 Ιουνίου 2025

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:

Για Αιτητές– Εφεσείοντες: κα Χ. Παπαχριστοδούλου για Ανδρέας Θ. Μαθηκολώνης & Σια ΔΕΠΕ

Για Καθ’ων η αίτηση – Εφεσίβλητους: κα Π. Θεοχάρη για ΑΝΤΩΝΗΣ Κ. ΚΑΡΑΣ Δ.Ε.Π.Ε.

ΑΠΟΦΑΣΗ

Με την παρούσα αίτηση έφεση που καταχώρισαν στις 23/05/25, οι πιο πάνω εφεσείοντες, οι οποίοι είναι, οι μεν εφεσείοντες 1, 3 και 4 αδέλφια η δε εφεσείουσα 2 η μητέρα τους,  ζητούν, στη βάση κυρίως των άρθρων 29-32 και 43 του Ν.14/60, των αρ. 44 και «γενικά τα άρθρα» 44Α - 44ΙΑΑ του Ν.9/65 ως έχει τροποποιηθεί, των αρ. 80 και 81 Κεφ. 224, του Ν.169(Ι)/2015, του Κεφ.6 και των συναφών Κανονισμών, όπως παραμεριστεί και/ή ακυρωθεί τόσο η Ειδοποίηση Τύπος ΙΑ που οι εφεσίβλητοι εξέδωσαν στις 28/04/25 και απέστειλαν με σκοπό την διενέργεια ηλεκτρονικού πλειστηριασμού συγκεκριμένου ακινήτου της εφεσείουσας 2 στη Λάρνακα στις 30/06/25 όσο και αυτός καθ΄ αυτός ο προγραμματισμένος πλειστηριασμός.

Αν και στο κυρίως σώμα της αίτησης παρατίθενται 9 συνολικά λόγοι για τους οποίους οι εφεσείοντες θεωρούν ότι η αίτηση τους θα πρέπει να επιτύχει, με την τελική τους αγόρευση οι δικηγόροι τους έχουν συνοψίσει τις θέσεις τους στα εξής:

«1^ος Λόγος Έφεσης – η προσβαλλόμενη ειδοποίηση τύπου ΙΑ δεν έχει επιδοθεί ή/και δεν έχει αποσταλεί δεόντως ή/και νομότυπα στην αιτήτρια/εφεσείουσα αρ.1 (πρωτοφειλέτιδα) ή/και στην αιτήτρια/εφεσείουσα αρ.2 ενυπόθηκη οφειλέτιδα και εγγυήτρια) ή/και στην αιτήτρια/εφεσείουσα αρ.3 (εγγυήτρια) ή/και στον αιτητή/εφεσείοντα αρ.4 (εγγυητή) ή/και σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα κατά παράβαση των άρθρων 44Γ(2), 44Γ(3)(β) και 44ΙΕ του Ν.9/65 διότι οι καθών η αίτηση όφειλαν όπως επιδώσουν την επίδικη ειδοποίηση τύπου Ια μέσω παράδοσης της με διπλοσυστημένη επιστολή όπου και η παραλαβή της δεν ήταν εφικτή, τότε και μόνο τότε να προχωρήσουν με την επίδοση της μέσω ιδιωτικής επίδοσης…2^ος Λόγος έφεσης – οι ειδοποιήσεις Τύπου ΙΑ που απευθύνονται και αφορούν την αιτήτρια αρ.1 (πρωτοφειλέτιδα) ή/και τον αιτητή/εφεσείοντα αρ.4 (εγγυητή) αφέθηκαν με ιδιωτική επίδοση στο χώρο διαμονής των αιτητριών/εφεσειόντων αρ. 2 και 3 και δεν επιδόθηκαν προσωπικά στους αιτητές/εφεσείοντες αρ.1 και 4 ως απαιτείται και ως εκ τούτου δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις της δέουσας επίδοσης…3^ος Λόγος έφεσης – οι καθ’ ων η αίτηση/εφεσίβλητοι απέτυχαν και/ή παρέλειψαν να επιδώσουν νομότυπα ή/και νόμιμα ή/και δεόντως ή/και καθόλου την επίδικη ειδοποίηση τύπου ΙΑ σε όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα και δη προς αυτά τα οποία έχουν επιβαρύνσεις επί του ενυπόθηκου ακινήτου και δη στον (ΟΧΚ)… 4^ος Λόγος έφεσης - … δεν επεξηγείται στην φερόμενη ως κατάσταση λογαριασμού που συνοδεύει την πρώτη σε σειρά ειδοποίηση και δη την ειδοποίηση τύπου Ι με ποιο τρόπο έχουν υπολογισθεί τα ποσά τα οποία απαιτούν οι καθ’ ων η αίτηση ούτε και ποιες χρεώσεις έχει υποστεί ο επίδικος λογαριασμός ή/και για ποια περίοδο αφορά…με αποτέλεσμα να στερούντα οι αιτητές/εφεσείοντες ή/και όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα της δυνατότητας να ελέγξουν την νομιμότητα του αξιώμενου υπολοίπου…»    

Η αίτηση υποστηρίζεται από Ε/Δ της εφεσείουσα 1 και σε αυτήν προβάλλεται τόσο η εκδοχή της τελευταίας ως προς τα επίδικα γεγονότα όσο και αρκετή  επιχειρηματολογία στη βάση των συμβουλών που η εφεσείουσα έλαβε από τους δικηγόρους της. 

Αν και ειδικότερη αναφορά στο περιεχόμενο της Ε/Δ της εφεσείουσας κάνω σε κατοπινό στάδιο εντούτοις αναφέρω εδώ ότι με τη μαρτυρία της η τελευταία παρουσίασε ως τεκμήρια, την υποθήκη Υ2114/20123 του Επ. Κτηματολογίου Λάρνακας (Τεκ. 1), βεβαίωση ότι η κατοικία που υπάρχει στο ενυπόθηκο ακίνητο συνιστά την πρώτη κατοικία της ομνύουσας, του συζύγου και των παιδιών της (Τεκ.2), την εκκρεμούσα αγωγή 710/20 που έχουν καταχωρήσει οι εφεσίβλητοι εναντίον των εφεσειόντων και στην οποία οι τελευταίοι έχουν καταχωρίσει υπεράσπιση και ανταπαίτηση (Τεκ.3), την Ειδοποίηση Τύπου Ι που οι εφεσίβλητοι εξέδωσαν στις 11/12/24 και την οποία, κατά την ομνύουσα, (α) απέστειλαν στην ίδια με συστημένο ταχυδρομείο χωρίς κατάσταση λογαριασμού (Τεκ.4) και (β) απέστειλαν με κατάσταση λογαριασμού στην εφεσείουσα 2 μέσω συστημένου ταχυδρομείου (παραλήφθηκε 03/01/25) (Τεκ.5), τις 4 επίδικες Ειδοποιήσεις Τύπου ΙΑ ημερ. 28/04/25 που οι εφεσίβλητοι εξέδωσαν σε σχέση με τον κάθε εφεσείοντα και για τις οποίες η ομνύουσα ισχυρίζεται ότι επιδόθηκαν όλες στην εφεσείουσα 2 με ιδιώτη επιδότη χωρίς να προηγηθεί προσπάθεια αποστολής τους με συστημένο ταχυδρομείο (Τεκ.6) και πιστοποιητικό έρευνας από το Κτηματολόγιο όπου φαίνεται ότι ο ΟΧΚ έχει επιβαρύνει το ενυπόθηκο ακίνητο με εμπράγματο βάρος (Τεκ.7).

Στην αντιπέρα όχθη η πλευρά των εφεσίβλητων καταχώρισε ένσταση στην αίτηση προβάλλοντας συνολικά 16 λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί. Οι λόγοι ένστασης των εφεσίβλητων, οι οποίοι εξειδικεύονται στην υποστηρικτική Ε/Δ μίας εκ των λειτουργών της εταιρείας που διαχειρίζεται τις πιστωτικές διευκολύνσεις που έχουν αναλάβει οι εφεσίβλητοι – ως τέτοια διευκόλυνση είναι και αυτή στην οποία αφορά η επίδικη διαδικασία πλειστηριασμού - περιστρέφονται γύρω από τις νομικές αρχές που περιβάλλουν τις εφαρμοστέες πρόνοιες του Ν.9/65 καθώς και τα γεγονότα της υπόθεσης.  

Αν και στην Ε/Δ που υποστηρίζει την ένσταση επίσης θα κάνω αναφορά πιο κάτω, επί του παρόντος αναφέρω ότι με αυτή επεξηγείται το πώς οι εφεσίβλητοι κατέληξαν να συνιστούν ενυπόθηκοι δανειστές των εφεσειόντων μετά που η εφεσείουσα 1 είχε λάβει πιστωτικές διευκολύνσεις από την Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Κοντέας Λτδ (ΣΠΕ) υπό την προσωπική εγγύηση των εφεσειόντων 2 και 3 και υπό την εξασφάλιση της υποθήκης Υ2114/13 που εγγράφηκε επί ακινήτου της εφεσείουσας 2 (γίνεται παραπομπή στα Τεκ.1-3 των εφεσειόντων), και παρουσιάζονται ως Τεκμήρια, πιστοποιητικό έρευνας από το κτηματολόγιο σε σχέση με το επίμαχο ακίνητο το οποίο δείχνει ότι το μόνο πρόσωπο με εγγεγραμμένο βάρος επί του ενυπόθηκου ακινήτου είναι ο ΟΧΚ (Τεκ.Α), αντίγραφα της ειδοποίησης Ι που οι εφεσίβλητοι εξέδωσαν στις 11/12/24 και την οποία, μαζί με συνημμένη φερόμενη «κατάσταση λογαριασμού οφειλόμενου ενυπόθηκου χρέους» απέστειλαν προς τον ΟΧΚ και τους εφεσείοντες στη διεύθυνση που οι τελευταίοι φέρονται να είχαν δηλώσει κατά τη συμφωνία δανείου και η οποία χρησιμοποιήθηκε και για σκοπούς επίδοσης της αγωγής 710/20, και η οποία ειδοποίηση φέρεται, σύμφωνα με το ταχυδρομείο, να παραλήφθηκε εκ μέρους των εφεσειόντων 1, 2 και 3 στις 03/01/25 και εκ μέρους του εφεσείοντα 4 στις 07/01/25 (Τεκ.Β, Γ και Δ), την Ε/Δ ιδιωτικής επίδοσης της συγκεκριμένης ειδοποίησης στον ΟΧΚ στις 17/01/25 ένεκα του ότι κρίθηκε ανέφικτη η παράδοση της μέσω συστημένου ταχυδρομείου (Τεκ.Ε), τη γραπτή συγκατάθεση που έδωσε ο ΟΧΚ στις 26/11/24 για να ενεργοποιηθεί η επίδικη διαδικασία εκποίησης (Τεκ.Στ), αντίγραφα της επίδικης ειδοποίησης ΙΑ και του σχετικού Δελτίου που οι εφεσίβλητοι εξέδωσαν στις 28/04/25 και τα οποία επέδωσαν στους εφεσείοντες με ιδιωτική επίδοση που έγινε στην εφεσείουσα 2 στις 07/05/25 ένεκα του ότι όταν προσπάθησαν να τα στείλουν μέσω συστημένου ταχυδρομείου στις 05/05/25 διαφάνηκε, κατ’ εκείνους, ότι δεν ήταν εφικτό (Τεκ.Ζ, Η και Θ), και την Ε/Δ ιδιωτικής επίδοσης της συγκεκριμένης ειδοποίησης στον ΟΧΚ στις 12/05/25 ένεκα του ότι κρίθηκε ανέφικτη η παράδοση της μέσω συστημένου ταχυδρομείου (Τεκ.Ι).

Εφόσον δεν επιδιώχθηκε από πλευράς εφεσειόντων η καταχώριση συμπληρωματικής Ε/Δ προς απάντηση στους ισχυρισμούς των εφεσιβλήτων και ούτε και ζητήθηκε η αντεξέταση του οποιουδήποτε ομνύοντα, η ακρόαση της αίτησης ολοκληρώθηκε με την κατάθεση εμπεριστατωμένων γραπτών αγορεύσεων από τους ευπαίδευτους συνηγόρους των διαδίκων αναφορά στις οποίες κάνω πιο κάτω όπου κρίνεται αναγκαίο.

Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να αναφέρω και το ότι η εφεσείουσα επέδωσε την υπό κρίση αίτηση έφεση και στον ΟΧΚ, προφανώς διότι το θεωρούν ενδιαφερόμενο πρόσωπο, όμως ο εν λόγω οργανισμός επέλεξε να μην εμφανιστεί για να προβάλει οποιαδήποτε θέση, είτε υπέρ είτε εναντίον των ισχυρισμών των εφεσειόντων.

Εξέτασα με προσοχή τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου.

Από το περιεχόμενο των εκατέρωθεν Ε/Δ αλλά και με γνώμονα το ότι δεν υπήρξε αντεξέταση των ενόρκως δηλούντων των δυο πλευρών, τα πιο κάτω γεγονότα προκύπτουν να συνιστούν κοινώς αποδεκτά και μη αμφισβητούμενα γεγονότα στην υπόθεση.

Η εφεσείουσα 1 είχε λάβει περί τις 10/10/13 πιστωτικές διευκολύνσεις από την τότε ΣΠΕ οι οποίες είχαν εξασφαλιστεί με την προσωπική εγγύηση των εφεσειόντων 2 και 3 και με την εγγραφή, προς όφελος της ΣΠΕ, της υποθήκης Υ2114/13 επί του ακινήτου της εφεσείουσας 2. Σε κατοπινό στάδιο, οι συγκεκριμένες διευκολύνσεις, όπως και η Υ2114/13 που τις εξασφάλιζε, περιήλθαν κατόπιν διαφόρων συγχωνεύσεων, μετονομασιών και μεταβιβάσεων δυνάμει νομοθεσίας, στην ιδιοκτησία της ΣΕΔΙΠΕΣ, η οποία, διαπιστώνοντας ότι δεν υπήρχε ανταπόκριση στις συμβατικές υποχρεώσεις για αποπληρωμή του δανείου, το τερμάτισε και ήγειρε εναντίον των εφεσειόντων την αγωγή 710/20 με την οποία αξιώνει €100.296,15 καθώς επίσης και διάταγμα εκποίησης της υποθήκης. Στην εν λόγω αγωγή, η οποία εκκρεμεί, οι εφεσείοντες έχουν εμφανιστεί και έχουν καταχωρήσει υπεράσπιση και ανταπαίτηση.

Στις 11/12/24, οι εφεσίβλητοι, οι οποίοι δεν είναι αδειοδοτημένο τραπεζικό ίδρυμα, έχοντας πλέον αποκτήσει εκείνοι την ιδιότητα του ενυπόθηκου δανειστή του χρέους που κατ’ εκείνους όφειλαν οι εφεσείοντες και το οποίο εξασφαλιζόταν με την υποθήκη Υ2114/13, αποφάσισαν να ενεργοποιήσουν τη σχετική διαδικασία που προνοεί ο Ν.9/65 με σκοπό την εκποίηση της υποθήκης προς ανάκτηση του ποσού που θεωρούσαν ότι τους οφειλόταν. Κατ’ εκείνο τον χρόνο, οι σχετικές πρόνοιες του Ν.9/65, προνοούσαν τα εξής:

«44Α.-(1) Οι διατάξεις του παρόντος Μέρους εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση σύμβασης υποθήκης, η οποία ενεγράφη στο κτηματικό μητρώο πριν από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος Νόμου ή η οποία εγγράφεται στο κτηματικό μητρώο μετά την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος Νόμου…(4) Καμία διάταξη του παρόντος Μέρους δεν αποκλείει το δικαίωμα του ενυπόθηκου δανειστή να προχωρήσει με την έγερση πολιτικής αγωγής για την εξασφάλιση διατάγματος δικαστηρίου για πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου.

44Β.-(1)  Σε περίπτωση υπερημερίας, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 27, ως αποτέλεσμα της οποίας ολόκληρο το ενυπόθηκο χρέος καθίσταται πληρωτέο και η υπερημερία αφορά σε περίοδο όχι μικρότερη των εκατόν είκοσι (120) ημερών από την ημερομηνία που αυτό καθίσταται πληρωτέο, δυνάμει των όρων της σύμβασης ή των διατάξεων του παρόντος Νόμου, ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να προχωρήσει στη διαδικασία που προβλέπεται στο παρόν Μέρος, εκτός εάν με βάση τις διατάξεις οποιωνδήποτε άλλων νόμων ή Κανονισμών ή οδηγιών,  η προώθηση της διαδικασίας αναγκαστικής πώλησης του ενυποθήκου ακινήτου εκ μέρους του ενυπόθηκου δανειστή, ανασταλεί.

(2) Οποιαδήποτε ειδοποίηση ως προς παρατηρηθείσα  υπερημερία ή απαίτηση για πληρωμή του ενυπόθηκου χρέους, η οποία  αποστέλλεται από τον ενυπόθηκο δανειστή όταν αυτός είναι αδειοδοτημένο πιστωτικό ίδρυμα δυνάμει των διατάξεων του περί Εργασιών Πιστωτικών Ιδρυμάτων Νόμου προς τον ενυπόθηκο οφειλέτη ή προς οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο, συνοδεύεται από την ειδοποίηση που αναφέρεται στον Τύπο «Θ» του Δεύτερου Παραρτήματος:

Νοείται ότι η αποστολή της ειδοποίησης κατά τον Τύπο «Θ» πραγματοποιείται μόνο μία φορά:

Νοείται περαιτέρω ότι δεν υπάρχει υποχρέωση αποστολής της ειδοποίησης κατά τον Τύπο «Θ», εάν ο ενυπόθηκος δανειστής έχει εξασφαλίσει δικαστική απόφαση εναντίον του ενυπόθηκου οφειλέτη ή εάν υπάρχει κατατεθειμένη αίτηση πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου σύμφωνα με τις διατάξεις του Μέρους VI.

(3) Εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά στο παρόν Μέρος, οι διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν αποκλείουν τον ενυπόθηκο οφειλέτη ή οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο από του να ασκήσει το δικαίωμά του να προχωρήσει με ένδικα μέσα ενώπιον Επαρχιακού Δικαστηρίου με βάση οποιουσδήποτε άλλους εν ισχύι νόμους και Κανονισμούς αμφισβητώντας το δικαίωμα του ενυπόθηκου δανειστή να κινεί τις διαδικασίες και να επιζητεί τις θεραπείες που προβλέπονται από τις διατάξεις του  παρόντος Μέρους.»

44Γ.-(1) Τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 44Β, ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να προχωρήσει στην έναρξη της διαδικασίας που προβλέπεται από τις διατάξεις του  παρόντος Μέρους, αφού επιδώσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο, έγγραφη ειδοποίηση κατά τον Τύπο «Ι» του Δεύτερου Παραρτήματος, συνοδευόμενη από κατάσταση λογαριασμού του απαιτούμενου ενυπόθηκου χρέους, των τόκων και όλων των εξόδων για την είσπραξή του καλώντας τον όπως εξοφλήσει το ποσό, σύμφωνα με την επιδοθείσα κατάσταση λογαριασμού, τάσσοντας σε αυτόν προθεσμία όχι μικρότερη των σαράντα πέντε (45) ημερών από την ημερομηνία επίδοσης της ειδοποίησης προς εξόφληση του απαιτούμενου ποσού:

Νοείται ότι, με την ειδοποίηση ενημερώνεται ο ενυπόθηκος οφειλέτης ότι σε περίπτωση μη εξόφλησης του οφειλόμενου ποσού που καθορίζεται σε αυτήν, ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να ασκήσει το δικαίωμά του για πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου με βάση τις διατάξεις του παρόντος Μέρους:…

(2) Σε περίπτωση που ο ενυπόθηκος οφειλέτης ή οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της ειδοποίησης που του επιδίδεται δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (1), ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να επιδώσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο, δεύτερη έγγραφη ειδοποίηση, στην οποία να αναφέρεται ότι το ενυπόθηκο ακίνητο πρόκειται να πωληθεί με   πλειστηριασμό˙ η ειδοποίηση επιδίδεται κατά τον Τύπο «IΑ» του Δευτέρου Παραρτήματος, εντός περιόδου όχι μικρότερης των σαράντα πέντε (45) ηµερών από την καθορισμένη ημέρα και ώρα πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου.

(3) Ο ενυπόθηκος οφειλέτης καθώς και οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος δύναται, εντός σαράντα πέντε (45) ημερών από την ημερομηνία παραλαβής της ειδοποίησης, σύμφωνα με το εδάφιο (2) να καταχωρίσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για παραμερισμό της ειδοποίησης της σκοπούμενης πώλησης μόνο, για τους ακόλουθους λόγους:

(α) Η επιδοθείσα ειδοποίηση δεν πληροί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεις˙

(β) η ειδοποίηση δεν έχει δεόντως επιδοθεί˙

(γ) η ειδοποίηση έχει αποσταλεί πριν τη λήξη της προθεσμίας για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή˙

(δ) έχει εκδοθεί παρεμπίπτον απαγορευτικό διάταγμα υπέρ του ενυπόθηκου οφειλέτη σύμφωνα με το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου˙

(ε)…(η)

44ΙΕ - «επίδοση» σημαίνει σε κάθε περίπτωση την παράδοση ειδοποίησης ή επικοινωνίας με συστημένη επιστολή, η οποία απευθύνεται στην τελευταία γνωστή διεύθυνση της κατοικίας ή του εγγεγραμμένου γραφείου του προσώπου, στο οποίο η ειδοποίηση ή η επικοινωνία απευθύνεται, ή στη σχετική διεύθυνση που είναι καταχωρισμένη σε μητρώο του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, και σε περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, την ιδιωτική επίδοση τέτοιας ειδοποίησης ή επικοινωνίας σε τέτοιο πρόσωπο:

Νοείται ότι η ιδιωτική επίδοση δύναται να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο προβλέπεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, περιλαμβανομένης και της δυνατότητας υποκατάστατης επίδοσης με διάταγμα Δικαστηρίου κατόπιν γενικής αίτησης:…»

Εξέδωσαν λοιπόν οι εφεσίβλητοι Ειδοποίηση τύπου Ι στις 11/12/24, την οποία απεύθυναν προς τους εφεσείοντες και τον ΟΧΚ που είχε τότε εγγεγραμμένο βάρος επί του ενυπόθηκου ακινήτου. Στην συγκεκριμένη ειδοποίηση, η οποία φερόταν να απευθύνεται στις διευθύνσεις που οι εφεσείοντες είχαν δηλώσει στη συμφωνία δανείου με τη ΣΠΕ, και η οποία συνοδεύονταν από έγγραφο που έφερε τίτλο «κατάσταση λογαριασμού οφειλόμενου ενυπόθηκου χρέους» ημερ. 18/02/20, αναφερόταν ότι:

«…έγινε απαιτητό το ποσό των €134.040,59 (αναφέρεται το ποσό και γίνεται παραπομπή σε επισυνημμένη κατάσταση λογαριασμού), πλέον τόκοι επί (αναφέρεται το τοκοφόρο ποσό) προς (αναφέρεται το ποσοστό επιτοκίου και ο τρόπος υπολογισμού του) επί τοις εκατόν από της, (αναφέρεται ημερομηνία) το οποίο οφείλετε σύμφωνα µε τη δήλωση σύμβασης υποθήκης µε αρ. (αναφέρεται η υποθήκη Υ2114/13 και η ημερομηνία εγγραφής της) πλέον έξοδα μέχρι σήμερα περιλαμβανομένων των εξόδων της ειδοποίησης αυτής. Καλείσθε προς τούτο, όπως εντός σαρανταπέντε (30) ημερών καταβάλετε το πιο πάνω ποσό και τους οφειλόμενους τόκους, πλέον όλα τα ήδη διενεργηθέντα έξοδα για είσπραξη αυτών και ειδοποιείστε ότι αν δεν καταβάλετε το πιο πάνω ποσό πλήρως μαζί µε τους περαιτέρω τόκους, οι οποίοι θα οφείλονται μέχρι την ημέρα πληρωμής, καθώς και τα έξοδα, θα προχωρήσω µε την διαδικασία πλειστηριασμού που προβλέπεται στο Μέρος VIA του νόμου στην πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου και στην μεταβίβαση τούτου στον αγοραστή.»

Στη συγκεκριμένη ειδοποίηση γινόταν επίσης αναφορά και σε δικαίωμα που είχαν οι παραλήπτες της ειδοποίησης να εκφράσουν, εντός 45 ημερών, την οποιαδήποτε αντίθετη θέση τους στα όσα εκεί αναφέρονταν.

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η εν λόγω ειδοποίηση παραλήφθηκε από όλους τους εφεσείοντες μεταξύ 03/01/25 και 07/01/25 (βλ. παραδοχές εφεσείουσας 1 και μη αμφισβήτηση της μαρτυρίας των εφεσιβλήτων ως προς το ότι οι ειδοποιήσεις παραλήφθηκαν από πρόσωπα που ήταν εξουσιοδοτημένα για τούτο από τους εφεσείοντες).

Στη συνέχεια, και εφόσον το χρέος δεν είχε εξοφληθεί ως οι προηγούμενες ειδοποιήσεις απαιτούσαν, οι εφεσίβλητοι εξέδωσαν στις 28/04/25 την επίδικη ειδοποίηση ΙΑ και το σχετικό Δελτίο Α με τα οποία καθόρισαν την 30/06/25 ως την ημερομηνία που θα προχωρούσαν με τον πλειστηριασμό του ενυπόθηκου ακινήτου προκειμένου να ανακτήσουν συγκεκριμένο οφειλόμενο ποσό (€134.040,59) καθώς και συγκεκριμένο ποσό - και όχι ποσοστό – τόκου (€4.801,87)[1]. Τα εν λόγω έγγραφα οι εφεσίβλητοι τα απέστειλαν με συστημένο ταχυδρομείο στις 05/05/25 τόσο στις διευθύνσεις των εφεσειόντων, οι οποίες να σημειωθεί ήταν και οι διευθύνσεις που χρησιμοποιήθηκαν για σκοπούς επίδοσης της αγωγής 710/20, όσο και στον ΟΧΚ, ο οποίος εν τω μεταξύ είχε συγκατατεθεί γραπτώς στην ενεργοποίηση και προώθηση της διαδικασίας εκποίησης. Εν τέλει οι εφεσίβλητοι επέδωσαν την επίδικη ειδοποίηση ΙΑ στους εφεσείοντες μέσω ιδιωτικής επίδοσης που έγινε στην εφεσείουσα 2 στις 07/5/25 και στον ΟΧΚ στις 12/05/25. 

Σύμφωνα με τα αδιαμφισβήτητα αρχεία των Κυπριακών ταχυδρομείων που παρουσίασαν οι εφεσίβλητοι, η επίδικη ειδοποίηση ΙΑ και το σχετικό Δελτίο που στάληκαν προς τους εφεσείοντες 1, 2 και 3, μετά τις 05/05/25 που παραλήφθηκαν από το ταχυδρομείο («Receive item from customer (οtb)»), είχαν σταλεί στις 07/05/25 στο αρμόδιο τοπικό ταχυδρομείο για σκοπούς παράδοσης τους στους παραλήπτες τους «Receive item at collection point for pick-up (inb)», και αφού σημειώθηκε η κατάσταση τους ως «item not delivered/pending delivery – scheduled for further action or processing on next working day», παρέμειναν εκεί για σκοπούς παραλαβής («Receive item at collection point for pick-up (inb))».Το ίδιο φαίνεται να έγινε και σε σχέση με τα έγγραφα που στάληκαν προς τον εφεσείοντα 3 με τη διαφορά ότι για εκείνον τα έγγραφα παρουσιάζονται από τα στοιχεία των εφεσιβλήτων να παραλήφθηκαν από το τοπικό ταχυδρομείο στις 08/05/25 και να παρέμειναν εκεί για σκοπούς παραλαβής μέχρι και τις 09/05/25. Σημειώνω εδώ ότι τα σχετικά έγγραφα του ταχυδρομείου που παρουσίασαν οι εφεσίβλητοι δεν περιέχουν οποιαδήποτε αναφορά ως προς το τι έγινε μετά τις 07/05/25 και 09/05/25 που τα αντίστοιχα έγγραφα καταγράφονται να αναμένουν την παραλαβή τους.

Πριν την πάροδο των 45 ημερών που καθορίζει ο Νόμος, οι εφεσείοντες καταχώρισαν την παρούσα αίτηση έφεση.

Υπό το φως λοιπόν των πιο πάνω κοινώς αποδεκτών και μη αμφισβητούμενων γεγονότων, και υπενθυμίζοντας ότι στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας το Δικαστήριο έχει εξουσία να εξετάσει μόνο τα όσα το αρ.44Γ(3) επιτρέπει να προβληθούν για παραμερισμό της ειδοποίησης της σκοπούμενης πώλησης, σημειώνω τα ακόλουθα αναφορικά με τους προβαλλόμενους και προωθούμενους λόγους έφεσης:

Όσον αφορά κατ’ αρχή το θέμα της επίδοσης των επίδικων ειδοποιήσεων, υπενθυμίζω τόσο τις σχετικές πρόνοιες των αρ. 44Β έως 44Γ του Ν.9/65 που αφορούν στη θέσμια υποχρέωση επίδοσης των σχετικών ειδοποιήσεων που προνοεί ο Νόμος εντός των χρονοδιαγραμμάτων που εκεί αναφέρονται, όσο και τις σχετικές πρόνοιες του άρθρου 44ΙΕ που αφορούν στον τρόπο επίδοσης των εν λόγω ειδοποιήσεων. Ειδικότερα όμως υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με το δεσμευτικό λόγο της ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ v. ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΤΕΛΑ, Πολιτική Έφεση Αρ. 159/2021, 1/12/2023, στην οποία εξετάστηκε το θέμα της ορθής ερμηνείας και εφαρμογής των προνοιών του αρ. 44ΙΕ, αναφέρθηκαν τα εξής:

«Στην προκειμένη περίπτωση ο σκοπός του Νομοθέτη είναι ξεκάθαρος. Θέλησε να ιεραρχήσει τον τρόπο επίδοσης, δίδοντας επιτακτικό προβάδισμα στη συστημένη επιστολή. Μόνον όταν η επίδοση με αυτόν τον τρόπο είναι ανέφικτη, διανοίγεται ο δρόμος εναλλακτικά για ιδιωτική επίδοση, συμφώνως των Κανονισμών  Πολιτικής Δικονομίας, περιλαμβανομένης και της δυνατότητας υποκατάστατης επίδοσης, κατόπιν βεβαία σχετικού διατάγματος του Δικαστηρίου… Η υποκειμενική άποψη του Δικαστηρίου επί του ορθολογισμού ή μη του δεδηλωμένου σκοπού, δεν δικαιολογεί ερμηνευτική εκτροπή. Συνεπώς, το γεγονός ότι με την προσωπική επίδοση, ο παραλήπτης/ενδιαφερόμενος μιας ειδοποίησης, επικοινωνίας ή εγγράφου, σαφέστατα λαμβάνει γνώση και δύναται να υπερασπιστεί ή να ασκήσει τα όποια ένδικα μέσα του παρέχονται, όπως εξάλλου έχει επισυμβεί στην προκειμένη περίπτωση, δεν δικαιολογεί ερμηνεία άλλη απ' εκείνη που είναι κρυστάλλινα καθαρή στο μάτι… Ενόψει των πιο πάνω κρίνουμε ότι η εφεσείουσα όφειλε να επιχειρήσει να επιδώσει την επίμαχη ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» με συστημένη επιστολή και μόνον αν τούτο ήταν ανέφικτο να προχωρήσει με τη διαδικασία της ιδιωτικής επίδοσης. Την υποχρέωση επίδοσης της ειδοποίησης τη φέρει ασφαλώς ο ενυπόθηκος δανειστής, ο οποίος συνακόλουθα φέρει και το βάρος να αποδείξει το «ανέφικτο» της δια Νόμου επιβαλλόμενης μεθόδου επίδοσης. Στην προκειμένη περίπτωση κανένα τέτοιο στοιχείο προσκομίστηκε από πλευράς εφεσείουσας. Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι ένας από τους βασικούς λόγους βάσει του οποίου ενδιαφερόμενο πρόσωπο δικαιούται δυνάμει του άρθρου 44Γ να καταχωρήσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο και να πετύχει παραμερισμό της ειδοποίησης, είναι ακριβώς ότι «η ειδοποίηση δεν έχει δεόντως επιδοθεί» (άρθρο 44Γ(3)(β)).»   

Πρόσθετα όμως των πιο πάνω σημειώνω και το ότι η μη ορθή επίδοση της επίδικης ειδοποίησης ΙΑ ως ο νόμος ορίζει με το αρ.44ΙΕ[2], συνιστά, ως άλλωστε είναι κοινώς αποδεκτό, αυτοτελή λόγο για παραμερισμό της συγκεκριμένης ειδοποίησης πέραν και ανεξάρτητα οποιουδήποτε άλλου θέματος τυχόν εγείρεται (βλ. αρ.44Γ(3)(β) Ν.9/65).

Με γνώμονα τα πιο πάνω λοιπόν και λαμβάνοντας υπόψη και τα όσα υποστήριξε η πλευρά των εφεσίβλητων με αναφορά στα αδιαμφισβήτητα έγγραφα των Κυπριακών Ταχυδρομείων που αφορούν στο ιστορικό ταχυδρόμησης της επίδικης ειδοποίησης ΙΑ, παρατηρώ τα ακόλουθα.  

Όπως έχω αναφέρει, η επίδικη ειδοποίηση ΙΑ επιδόθηκε στους εφεσείοντες με ιδιωτική επίδοση στις 07/05/25. Προηγουμένως, η εν λόγω ειδοποίηση είχε επιχειρηθεί να αποσταλεί στους εφεσείοντες με συστημένο ταχυδρομείο στις 05/05/25 και σύμφωνα με τα κυπριακά ταχυδρομεία, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που οι ίδιοι εφεσίβλητοι παρουσίασαν, η παράδοση στους παραλήπτες της εκκρεμούσε μέχρι και τις 07/05/25 για τους εφεσείοντες 1-3 και μέχρι και τις 09/05/25 για τον εφεσείοντα 4. Μάλιστα δε, στις 07/05/25 που έγινε η ιδιωτική επίδοση της ειδοποίησης ΙΑ σε σχέση με όλους τους εφεσείοντες, το ταχυδρομείο αναφέρει σε σχέση με τους εφεσείοντες 1-3 ότι είχε μόλις τότε παραληφθεί η ειδοποίηση από το αρμόδιο γραφείο που θα επιχειρούσε την παράδοση της «Receive item at collection point for pick-up (inb)…scheduled for further action or processing on next working day» ενώ σε σχέση με τον εφεσείοντα 4 αυτό είχε γίνει την επόμενη μέρα, δηλαδή στις 08/05/25. Διαπιστώνεται δηλαδή ως γεγονός ότι στις 07/05/25 δεν ήταν ανέφικτο να επιδοθεί στους εφεσείοντες η συγκεκριμένη ειδοποίηση μέσω του ταχυδρομείου, πολύ απλά διότι το ταχυδρομείο δεν είχε ακόμη επιχειρήσει ως τότε να την παραδώσει στους παραλήπτες της.

Θεωρώ περιττό εδώ να επεκταθώ στο πώς η αναφορά σε «εκκρεμούσα παράδοση» («pending delivery») δεν μπορεί να εξισωθεί με «ανέφικτη παράδοση» αφού το λιγότερο που υποδηλοί η εν λόγω αναφορά είναι ότι κατά τη συγκεκριμένη ημερομηνία, η οποία υπενθυμίζω ήταν για τον εφεσείοντα 4 μεταγενέστερη της ημερομηνίας που έγινε η ιδιωτική επίδοση, η παράδοση της ειδοποίησης ακόμη εκκρεμούσε να γίνει.

Σημειώνω εδώ ότι δεν έχω παραγνωρίσει επίσης ότι η ομνύουσα των εφεσιβλήτων ισχυρίστηκε ότι «ο αρμόδιος υπάλληλος του ταχυδρομείου ενημέρωσε σχετικά τους καθ’ ων η αίτηση» για το κατ’ ισχυρισμό ανέφικτο της παράδοσης της ειδοποίησης μέσω του ταχυδρομείου όμως ό,τι και να ανέφερε ο εν λόγω υπάλληλος προφορικά, η ουσία παραμένει να είναι ότι στην επίσημη γραπτή ενημέρωση που εξέδωσαν τα κυπριακά ταχυδρομεία, η παράδοση της ειδοποίησης δεν ήταν ακόμη ανέφικτη κατά τις 07/05/25 που επιδόθηκε με ιδιώτη επιδότη. Και από τη στιγμή που καμία μαρτυρία δεν προσφέρθηκε από πλευράς εφεσιβλήτων που να εξηγεί ότι η παράδοση μέσω ταχυδρομείου ήταν όντως ανέφικτη κατά την ημερομηνία που έγινε η ιδιωτική επίδοση δεν μπορεί να εξαχθεί με ασφάλεια το συμπέρασμα ότι στην προκειμένη περίπτωση υπήρξε αποτυχημένη παράδοση μέσω συστημένου ταχυδρομείου πριν να επιτευχθεί η ιδιωτική επίδοση. Ας μη μας διαφεύγει άλλωστε ότι από τη στιγμή που οι εφεσίβλητοι έστειλαν την επίδικη ειδοποίηση με το ταχυδρομείο, ο χρόνος που το τελευταίο χρειάζεται για να παραδώσει μια συστημένη επιστολή ή οι εσωτερικές διαδικασίες που ακολουθεί, δεν θα πρέπει να επενεργήσουν σε βάρος των εφεσειόντων αλλά είναι τους εφεσίβλητους που θα έπρεπε να απασχολήσουν.

Στο σημείο αυτό επισημαίνω ότι δεν έχει διαφύγει της προσοχής μου η πρόσφατη απόφαση στην ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΙΑ-ΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΙΜΙΤΕΔ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI, Πολιτική Αίτηση Αρ. 114/25, 18/6/2025. Δεν θεωρώ όμως ότι η εν λόγω απόφαση έχει «αποδυναμώσει» το δεσμευτικό λόγο της Παντέλα ανωτέρω. Αντιθέτως, όπως αναφέρθηκε και στη συγκεκριμένη απόφαση, το σφάλμα που εκ πρώτης όψεως κρίθηκε να έπραξε σ’ εκείνη την περίπτωση το πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν ότι ενώ η Παντέλα παραθέτει απλά μια «…γενική νομική αρχή…», «το κατώτερο Δικαστήριο» θεώρησε ότι από την εν λόγω απόφαση μπορούν να εξαχθούν και «τα στοιχεία εκείνα που δυνατό να δεικνύουν το ανέφικτο της επίδοσης με συστημένο ταχυδρομείο». Επιβεβαίωσε ουσιαστικά η Π.Α.114/25 ότι το εφικτό/ανέφικτο της επίδοσης μέσω ταχυδρομείου θα πρέπει να καταδεικνύεται ως γεγονός και όχι απλά ως ένα νομικό και δη υποθετικό συμπέρασμα.

Με τούτο κατά νου επισημαίνω ότι στην προκειμένη περίπτωση, η μαρτυρία που οι ίδιοι εφεσίβλητοι προσκόμισαν καταδεικνύει ότι όταν αυτοί επέδιδαν με ιδιωτική επίδοση την ειδοποίηση ΙΑ στις 07/05/25, το ταχυδρομείο αναφέρει ότι τότε επιχειρούσε ακόμη να την παραδώσει και καμία ένδειξη δεν υπήρχε τότε ότι η παράδοση αυτή ήταν ή θα ήταν ανέφικτη.

Προκύπτει συνεπώς ότι οι εφεσίβλητοι δεν επέδωσαν την ειδοποίηση ΙΑ ως ο Νόμος επιβάλλει αφού, όπως λέχθηκε και στην Παντέλα, δεν «…επιχείρησαν να επιδώσουν την επίμαχη ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» με συστημένη επιστολή και μόνον αν τούτο ήταν ανέφικτο να προχωρήσουν με τη διαδικασία της ιδιωτικής επίδοσης»

Εφόσον λοιπόν διαπιστώνεται ότι η επίδικη ειδοποίηση ΙΑ δεν επιδόθηκε με τον τρόπο που προνοεί ο Νόμος, αυτό είναι από μόνο του αρκετό για να οδηγήσει σε παραμερισμό της επίδικης ειδοποίησης ΙΑ (βλ. Παντέλα ανωτέρω αφ’ ετέρου - «…ένας από τους βασικούς λόγους βάσει του οποίου ενδιαφερόμενο πρόσωπο δικαιούται δυνάμει του άρθρου 44Γ να καταχωρήσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο και να πετύχει παραμερισμό της ειδοποίησης, είναι ακριβώς ότι «η ειδοποίηση δεν έχει δεόντως επιδοθεί» (άρθρο 44Γ(3)(β))…»).

Στην βάση όλων των πιο πάνω συνεπώς η αίτηση επιτυγχάνει και η επίδικη ειδοποίηση «Τύπου ΙΑ» που εκδόθηκε από τους εφεσίβλητους στις 28/04/25 ακυρώνεται και παραμερίζεται.

Όσον αφορά τα έξοδα της διαδικασίας αυτά επιδικάζονται υπέρ των εφεσειόντων και εναντίον των εφεσίβλητων όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο. Θα είναι δε περιορισμένα σε ένα σετ.

 (Υπ.) ……………………………

Πιστόν αντίγραφο                                                                             Λ. Πασχαλίδης, Α.Ε.Δ.

Πρωτοκολλητής