ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Λ. Πασχαλίδη, Α.Ε.Δ.

Αιτ. Εφ.: 88/25(ι)

Αναφορικά με τον Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμο 9/65 ως έχει τροποποιηθεί

και

Αναφορικά με τον περί Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμο Κεφ.224, ως έχει τροποποιηθεί

Μεταξύ:

1.    ΧΑΜΠΟΥΛΛΑ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ

2.    ΜΑΡΙΝΑ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ

Εφεσείουσες / Αιτήτριες

ΚΑΙ

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΙΜΙΤΕΔ

     Εφεσίβλητοι / Καθ’ ων η αίτηση

--------------

Ημερομηνία: 23 Ιουνίου 2025

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:

Για Αιτήτριες – Εφεσείουσες: κα Α. Γεωργίου – Λοΐζου για ΑΝΤΡΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ – ΛΟΙΖΟΥ ΔΕΠΕ και ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Π. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗ

Για Καθ’ων η αίτηση – Εφεσίβλητους: κα Ρ. Καραμανή για Χριστόφορος Ιωάννου Δ.Ε.Π.Ε.

 

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

Με την παρούσα αίτηση έφεση οι πιο πάνω εφεσείουσες, οι οποίες είναι μητέρα και θυγατέρα αντίστοιχα, ζητούν, στη βάση κυρίως των άρθρων 29-32 και 43 του Ν.14/60, «γενικά στα άρθρα 44Α – 44ΙΑ, 44Ζ και Παραρτήματα» του Ν.9/65 ως έχει τροποποιηθεί, των αρ. 80 και 81 Κεφ. 224, και των συναφών Κανονισμών και Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, όπως παραμεριστεί και/ή ακυρωθεί τόσο η Ειδοποίηση Τύπος ΙΑ που οι εφεσίβλητοι εξέδωσαν στις 19/03/25 και με σκοπό την διενέργεια ηλεκτρονικού πλειστηριασμού συγκεκριμένου ακινήτου της εφεσείουσας 1 στη Λάρνακα, πλειστηριασμός ο οποίος έχει προγραμματιστεί να γίνει στις 24/06/2025, «σε άγνωστη ώρα» κατά τις εφεσείουσες, όσο και αυτή καθ’ αυτή η διαδικασία εκποίησης που έχουν ενεργοποιήσει οι εφεσίβλητοι.

Στο κυρίως σώμα της αίτησης παρατίθενται 11 συνολικά λόγοι για τους οποίους οι εφεσείουσες θεωρούν ότι η αίτηση τους θα πρέπει να επιτύχει και οι λόγοι αυτοί αφορούν σε θέματα «επίδοσης των ειδοποιήσεων Τύπου Θ, Ι και ΙΑ», «ελαττωματικότητας – παρατυπίας ειδοποίησης τύπου Ι» και «λανθασμένης αναγραφής ώρας στην ειδοποίηση ΙΑ» (βλ. σύνοψη που γίνεται στην τελική αγόρευση της πλευράς των εφεσειουσών). Στην υποστηρικτική Ε/Δ της εφεσείουσας 2, στην οποία προβάλλεται τόσο η εκδοχή των εφεσειουσών ως προς τα επίδικα γεγονότα όσο και οι συμβουλές που αυτές έλαβαν από τους δικηγόρους τους, αναφέρονται τα εξής:

«Στις 11/12/2024 παρέλαβα προσωπικά δια ιδιωτικής επίδοσης της Ειδοποιήσεις Τύπου «Ι» ημερομηνίας 01/11/2024 που αφορούσαν εμένα και την Αιτήτρια 1…Εξ όσων ειλικρινά πιστεύω ούτε εγώ ούτε η Αιτήτρια 1 ειδοποιηθήκαμε για να παραλάβουμε αυτές τις Ειδοποιήσεις από το ταχυδρομείο….Ουδέποτε μας δόθηκε η ευκαιρία να παραλάβουμε εντός εύλογου χρόνου τις ειδοποιήσεις από το ταχυδρομείο…Μετά που επιδόθηκαν δια ιδιωτική επίδοση οι Ειδοποιήσεις επικοινώνησα άμεσα με την λειτουργό της ΚΕΔΙΠΕΣ…Της παραπονέθηκα ότι ουδέποτε έλαβα κάποια ενημέρωση για τους τόκους ούτε ότι υπήρχε υπερημερία ή καθυστερημένες δόσεις. Για αυτά τα θέματα απέστειλα επιστολή ημερομηνίας 10/02/2025. Η απάντηση της λειτουργού ημερ. 17/02/2025 καθόλου δεν απαντά τα ερωτήματα τα οποία μέχρι σήμερα παραμένουν αναπάντητα….Τόσο εγώ όσο και οι Δικηγόροι μου δια email στις 6/05/2025 ζητήσαμε να με εφοδιάσουμε με το έγγραφο δανείου και υποθήκης μου. Εντούτοις η Καθ΄ ης η Αίτηση αρνήθηκε να μας τα παραδώσει…η «κατάσταση λογαριασμού» που επισυνάπτει η Καθ΄ ης η Αίτηση είναι ελλιπείς και λανθασμένη αφού δεν φαίνεται το ποσοστό των τόκων, το ύψος των τόκων στο χρέος που εξασφαλίζεται από την υποθήκη, πώς και από πότε καθορίστηκε ο τόκος και από πότε ξεκίνησε να χρεώνεται ο τόκος…η Καθ΄ ης η αίτηση ακόμα και σε αυτό το στάδιο όφειλε να με εφοδιάσει με την συμφωνία δανείου για να μπορώ να εξακριβώσω από που προκύπτει ο τόκος…Θα ήθελα να αναφέρω ότι ούτε εγώ ούτε η Αιτήτρια 1 παραλάβαμε Ειδοποιήσεις Τύπου «Θ»…Στις 08/04/2025 η Αιτήτρια 1 παρέλαβε προσωπικά δια ιδιωτικής επίδοσης τις Ειδοποιήσεις Τύπου «ΙΑ» ημερομηνίας 19/03/2025 που αφορούσαν εμένα και την Αιτήτρια 1… ούτε εγώ ούτε η Αιτήτρια 1 ειδοποιηθήκαμε για να παραλάβουμε αυτές τις Ειδοποιήσεις από το ταχυδρομείο…Ουδέποτε μας δόθηκε η ευκαιρία να παραλάβουμε εντός εύλογου χρόνου τις ειδοποιήσεις από το ταχυδρομείο….Εξ όσων προκύπτει από την Ειδοποίηση «ΙΑ» η Καθ΄ ης η Αίτηση ισχυρίζεται ότι οφείλεται το ποσό των €61.455,26 συν τόκος συν €0,00 έξοδα συν έξοδα ειδοποίησης Είναι η θέση μου ότι σήμερα δεν μπορώ να καθορίσω το ποσό των εξόδων που θα αποκοπούν σε περίπτωση που πωληθεί το ακίνητο σε πλειστηριασμό… ουδέποτε μας στάλθηκε η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΒ» και ως εκ τούτου δεν είχαμε την ευκαιρία να διορίσουμε δικό μας εκτιμητή και να ενεργοποιήσουμε τυχών δικαιώματα μας. Περαιτέρω, όπως φαίνεται ξεκάθαρα στην Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» η ώρα πλειστηριασμού δεν είναι ορθή αφού αναφέρει 10:006πμ. Είναι η θέση μου ότι η λανθασμένη αναγραφή της ώρας από μόνη της πρέπει να οδηγήσει σε ακύρωση του πλειστηριασμού ακόμα και αν αυτή είναι απλή παρατυπία. Είναι η θέση μου ότι προκύπτει ότι ο πλειστηριασμός θα διεξαχθεί σε ανύπαρκτη ώρα, δηλαδή στις 10:006 π.μ. Είναι η θέση μου ότι η λανθασμένη αναγραφή της ώρας δημιουργεί ανισότητα εις βάρος μας αφού η λανθασμένη ώρα δύναται να αποθαρρύνει πιθανούς προσφοροδότες από να συμμετέχουν και ως εκ τούτου να μειώσει των αριθμό ατόμων που θα μπορούσαν να διαγωνιστούν και να προσφέρουν ποσά στον πλειστηριασμό. Περαιτέρω εκ της λανθασμένα αναγραμμένης ώρας, η Καθ΄ ης η Αίτηση, μπορεί να καθορίσει αν θα ξεκινήσει τον πλειστηριασμό η ώρα 10:00 ή η ώρα 6:00 π.μ. Εξ όσων με πληροφορούν οι δικηγόροι μου η Ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» δεν πληροί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεις. Πληροφοριακά θα ήθελα να αναφέρω ότι το επίδικο ακίνητο είναι η κύρια κατοικία των γονέων μου οι οποίοι είναι σε προχωρημένη ηλικία και ασθενούν με σοβαρές αρρώστιες.»

Με την πιο πάνω Ε/Δ η εφεσείουσα 2 παρουσίασε ως τεκμήρια, τις ειδοποιήσεις Ι ημερ. 01/11/24 που έλαβε μέσω ιδιωτικής επίδοσης στις 11/12/24 τόσο για την ίδια όσο και για την εφεσείουσα 1 (Τεκ. 1), την αλληλογραφία που αντάλλαξε η ίδια και οι δικηγόροι της με τους εφεσίβλητους (Τεκ.2 και 3), και τις επίδικες Ειδοποιήσεις Τύπου ΙΑ ημερ. 19/03/25 που η ομνύουσα ισχυρίζεται ότι επιδόθηκαν με ιδιωτική επίδοση στην εφεσείουσα 1 στις 08/04/25 και για τις δύο εφεσείουσες (Τεκ.4)

Στην αντιπέρα όχθη η πλευρά των εφεσίβλητων καταχώρισε ένσταση στην αίτηση προβάλλοντας συνολικά 17 λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί. Οι λόγοι ένστασης των εφεσίβλητων, οι οποίοι χωρίζονται σε αρκετές υποπαραγράφους (34 συνολικά) και εξειδικεύονται στην υποστηρικτική Ε/Δ μίας εκ των λειτουργών της εταιρείας που διαχειρίζεται τις πιστωτικές διευκολύνσεις που έχουν αναλάβει οι εφεσίβλητοι – ως τέτοια διευκόλυνση είναι και αυτή στην οποία αφορά η επίδικη διαδικασία πλειστηριασμού - περιστρέφονται γύρω από τις νομικές αρχές που περιβάλλουν τις εφαρμοστέες πρόνοιες του Ν.9/65 καθώς και τα γεγονότα της υπόθεσης.  

Αν και στην Ε/Δ που υποστηρίζει την ένσταση θα κάνω αναφορά πιο κάτω, επί του παρόντος αναφέρω ότι με αυτή παρουσιάζονται ως Τεκμήρια, τα διάφορα έγγραφα που αφορούν στο πώς κατέληξαν οι εφεσίβλητοι να θεωρούνται ενυπόθηκοι δανειστές των εφεσειόντων δυνάμει της υποθήκης Υ6290/09, ήτοι τα διάφορα έγγραφα συγχώνευσης, μετονομασίας και μεταβίβασης των πιστωτικών διευκολύνσεων που εξασφαλίστηκαν με την εν λόγω υποθήκη, πρώτα από τη Συνεργατική Πιστωτική Εταιρεία Αγίας Φυλάξεως (ΣΠΕ), ακολούθως στο Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λεμεσού (ΣΤΛ) και στη Συνεργατική Κυπριακή Τράπεζα (ΣΚΤ), στη συνέχεια στη Συνεργατική Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων Λτδ (ΣΕΔΙΠΕΣ) και εν τέλει στους εφεσίβλητους (ΚΕΔΙΠΕΣ) (Τεκ.1), τη συμφωνία δανείου που οι εφεσείουσα 2 είχε συνάψει με την ΣΠΕ στις 15/12/09 για €330.000 υπό την εξασφάλιση της εγγραφής της υποθήκης Υ6290/09 επί του ακινήτου της εφεσείουσας 1 (Τεκ.2 και 3), τις επιστολές με τις οποίες τερματίστηκε το εξασφαλισμένο δάνειο την 24/10/13 και οι οποίες είχαν αποσταλεί στις εφεσείουσες (Τεκ.4), τις ειδοποιήσεις τύπου Θ τις οποίες εξέδωσαν οι εφεσίβλητοι στις 02/09/24 και τις οποίες έστειλαν ταχυδρομικώς στη διεύθυνση των εφεσειουσών στη Λάρνακα (Τεκ.5), αντίγραφα της ειδοποίησης Ι που οι εφεσίβλητοι εξέδωσαν την 01/11/24 και την οποία, μαζί με συνημμένη φερόμενη «κατάσταση λογαριασμού οφειλόμενου ενυπόθηκου χρέους», φαίνεται, σύμφωνα με Ε/Δ ιδιώτη επιδότη, να επέδωσαν με ιδιωτική επίδοση στις 11/12/24 στην εφεσείουσα 1 και για τις δύο εφεσείουσες ένεκα του ότι όταν προσπάθησαν να στείλουν την εν λόγω ειδοποίηση μέσω συστημένου ταχυδρομείου την 27/11/24 διαφάνηκε κατ’ εκείνους ότι αυτό δεν ήταν εφικτό (Τεκ.6), αντίγραφα των Ειδοποιήσεων ΙΒ που οι εφεσίβλητοι εξέδωσαν στις 27/01/25 και τις οποίες φαίνεται, σύμφωνα με Ε/Δ ιδιώτη επιδότη, να επέδωσαν στις 29/01/25 στην εφεσείουσα 1 και για τις δύο εφεσείουσες ένεκα του ότι όταν προσπάθησαν να στείλουν την εν λόγω ειδοποίηση μέσω συστημένου ταχυδρομείου την 27/01/25 διαφάνηκε κατ’ εκείνους ότι αυτό δεν ήταν εφικτό (Τεκ.7), αντίγραφα της επίδικης ειδοποίησης ΙΑ και του σχετικού Δελτίου που οι εφεσίβλητοι εξέδωσαν στις 19/03/25 και τα οποία έγγραφα φαίνεται, σύμφωνα με Ε/Δ ιδιώτη επιδότη, να επέδωσαν με ιδιωτική επίδοση στις 08/04/25 στην εφεσείουσα 1 και για τις δύο εφεσείουσες ένεκα του ότι όταν προσπάθησαν να τα στείλουν στους συγκεκριμένους παραλήπτες μέσω συστημένου ταχυδρομείου στις 07/04/25 διαφάνηκε, κατ’ εκείνους, ότι αυτό δεν ήταν εφικτό (Τεκ. 8) και πιστοποιητικό έρευνας από το κτηματολόγιο σε σχέση με το επίμαχο ακίνητο (Τεκ.9).

Αναφέρω εδώ ότι κατά τους εφεσίβλητους, μπορεί μεν στην επίδικη ειδοποίηση ΙΑ να αναγράφηκε ως ώρα για τον προγραμματισμένο πλειστηριασμό η «10:006π.μ.» ως αναφέρουν οι εφεσείουσες, όμως είναι φανερό ότι πρόκειται καθαρά για τυπογραφικό λάθος. Σε κάθε περίπτωση όμως, υποστηρίζουν οι εφεσίβλητοι, εφόσον στο «Δελτίο πλειστηριασμού» που συνοδεύει τη συγκεκριμένη ειδοποίηση, το οποίο είναι και το Δελτίο που δημοσιεύεται προς το ευρύ κοινό για το οποίο οι εφεσείουσες ανησυχούν ότι θα παραπλανηθεί, η αναγραφόμενη ώρα πλειστηριασμού αναγράφεται ορθά να είναι η «10:00π.μ.», κανένα ζήτημα εγκυρότητας της επίδικης ειδοποίησης ΙΑ ή της διαδικασίας γενικότερα δεν τίθεται λόγω του ότι στην ειδοποίηση καταγράφηκε κατά λάθος «10:006π.μ.» αντί «10:00π.μ.».

Εφόσον δεν επιδιώχθηκε από πλευράς εφεσειουσών η καταχώριση συμπληρωματικής Ε/Δ προς απάντηση στους ισχυρισμούς των εφεσιβλήτων και ούτε και ζητήθηκε η αντεξέταση του οποιουδήποτε ομνύοντα, η ακρόαση της αίτησης ολοκληρώθηκε με την κατάθεση εμπεριστατωμένων γραπτών αγορεύσεων από τους ευπαίδευτους συνηγόρους των διαδίκων αναφορά στις οποίες κάνω πιο κάτω όπου κρίνεται αναγκαίο.

Από το περιεχόμενο λοιπόν των εκατέρωθεν Ε/Δ αλλά και με γνώμονα το ότι δεν υπήρξε αντεξέταση των ενόρκως δηλούντων των δυο πλευρών, τα πιο κάτω γεγονότα προκύπτουν να συνιστούν κοινώς αποδεκτά και μη αμφισβητούμενα γεγονότα στην υπόθεση.

Η εφεσείουσα 2 είχε συνάψει με την ΣΠΕ στις 15/12/09 συμφωνία δανείου ύψους €330.000 υπό την εξασφάλιση της εγγραφής της υποθήκης Υ6290/2009 επί του ακινήτου της εφεσείουσας 1 μητέρας της. Σε κατοπινό στάδιο, οι συγκεκριμένες διευκολύνσεις, όπως και η Υ6290/13 που τις εξασφάλιζε, περιήλθαν κατόπιν διαφόρων συγχωνεύσεων, μετονομασιών και μεταβιβάσεων δυνάμει νομοθεσίας στην ιδιοκτησία του ΣΤΛ, το οποίο, διαπιστώνοντας ότι δεν υπήρχε ανταπόκριση στις συμβατικές υποχρεώσεις για αποπληρωμή του δανείου το τερμάτισε με επιστολές ημερ. 24/10/13 τις οποίες απέστειλε στις εφεσείουσες και με τις οποίες τις ενημέρωνε ότι το υπόλοιπο του δανείου καθίστατο άμεσα απαιτητό και πληρωτέο. Σε κατοπινό στάδιο, όταν το δάνειο και τις εξασφαλίσεις του τις ανέλαβαν οι εφεσίβλητοι, οι τελευταίοι έστειλαν στις 02/09/24 στις εφεσείουσες ειδοποίηση τύπου Θ.

Την 01/11/24, η ΚΕΔΙΠΕΣ, επικαλούμενη πλέον την ιδιότητα του ενυπόθηκου δανειστή του χρέους που εξασφαλιζόταν με την υποθήκη Υ6290/09, αποφάσισε να ενεργοποιήσει τη σχετική διαδικασία που προνοεί ο Ν.9/65 με σκοπό την εκποίηση της υποθήκης προς ανάκτηση του ποσού που θεωρούσε ότι της οφειλόταν. Κατ’ εκείνο τον χρόνο, οι σχετικές πρόνοιες του Ν.9/65, προνοούσαν τα εξής:

«44Α.-(1) Οι διατάξεις του παρόντος Μέρους εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση σύμβασης υποθήκης, η οποία ενεγράφη στο κτηματικό μητρώο πριν από την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος Νόμου ή η οποία εγγράφεται στο κτηματικό μητρώο μετά την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος Νόμου…(4) Καμία διάταξη του παρόντος Μέρους δεν αποκλείει το δικαίωμα του ενυπόθηκου δανειστή να προχωρήσει με την έγερση πολιτικής αγωγής για την εξασφάλιση διατάγματος δικαστηρίου για πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου.

44Β.-(1)  Σε περίπτωση υπερημερίας, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 27, ως αποτέλεσμα της οποίας ολόκληρο το ενυπόθηκο χρέος καθίσταται πληρωτέο και η υπερημερία αφορά σε περίοδο όχι μικρότερη των εκατόν είκοσι (120) ημερών από την ημερομηνία που αυτό καθίσταται πληρωτέο, δυνάμει των όρων της σύμβασης ή των διατάξεων του παρόντος Νόμου, ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να προχωρήσει στη διαδικασία που προβλέπεται στο παρόν Μέρος, εκτός εάν με βάση τις διατάξεις οποιωνδήποτε άλλων νόμων ή Κανονισμών ή οδηγιών,  η προώθηση της διαδικασίας αναγκαστικής πώλησης του ενυποθήκου ακινήτου εκ μέρους του ενυπόθηκου δανειστή, ανασταλεί.

(2) Οποιαδήποτε ειδοποίηση ως προς παρατηρηθείσα  υπερημερία ή απαίτηση για πληρωμή του ενυπόθηκου χρέους, η οποία αποστέλλεται από τον ενυπόθηκο δανειστή, όταν αυτός είναι αδειοδοτημένο ίδρυμα, προς τον ενυπόθηκο οφειλέτη ή εγγυητή σε σχέση με το ενυπόθηκο χρέος, συνοδεύεται από την ειδοποίηση που αναφέρεται στον Τύπο «Θ» του Δεύτερου Παραρτήματος και εμπεριέχει τυποποιημένη πληροφόρηση στην οποία αναφέρονται ρητά τα ακόλουθα::

Νοείται ότι, τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 44ΓΑ, η αποστολή της ειδοποίησης κατά τον Τύπο «Θ» πραγματοποιείται μόνο μία φορά από το εκάστοτε αδειοδοτημένο ίδρυμα, το οποίο αποτελεί ενυπόθηκο δανειστή:…

(3) Εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά στο παρόν Μέρος, οι διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν αποκλείουν τον ενυπόθηκο οφειλέτη ή οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο από του να ασκήσει το δικαίωμά του να προχωρήσει με ένδικα μέσα ενώπιον Επαρχιακού Δικαστηρίου με βάση οποιουσδήποτε άλλους εν ισχύι νόμους και Κανονισμούς αμφισβητώντας το δικαίωμα του ενυπόθηκου δανειστή να κινεί τις διαδικασίες και να επιζητεί τις θεραπείες που προβλέπονται από τις διατάξεις του  παρόντος Μέρους.»

44Γ.-(1) Τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 44Β, ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να προχωρήσει στην έναρξη της διαδικασίας που προβλέπεται από τις διατάξεις του  παρόντος Μέρους, αφού επιδώσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε άλλο ενδιαφερόμενο πρόσωπο, έγγραφη ειδοποίηση κατά τον Τύπο «Ι» του Δεύτερου Παραρτήματος, συνοδευόμενη από κατάσταση λογαριασμού του απαιτούμενου ενυπόθηκου χρέους, των τόκων και όλων των εξόδων για την είσπραξή του καλώντας τον όπως εξοφλήσει το ποσό, σύμφωνα με την επιδοθείσα κατάσταση λογαριασμού, τάσσοντας σε αυτόν προθεσμία όχι μικρότερη των σαράντα πέντε (45) ημερών από την ημερομηνία επίδοσης της ειδοποίησης προς εξόφληση του απαιτούμενου ποσού:

Νοείται ότι, με την ειδοποίηση ενημερώνεται ο ενυπόθηκος οφειλέτης ότι σε περίπτωση μη εξόφλησης του απαιτούμενου ποσού που καθορίζεται σε αυτήν, ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να ασκήσει το δικαίωμά του για πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου με βάση τις διατάξεις του παρόντος Μέρους:

(2) Σε περίπτωση που ο ενυπόθηκος οφειλέτης ή οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της ειδοποίησης που του επιδίδεται δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (1), ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να επιδώσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη και σε οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο, δεύτερη έγγραφη ειδοποίηση, στην οποία να αναφέρεται ότι το ενυπόθηκο ακίνητο πρόκειται να πωληθεί με   πλειστηριασμό˙ η ειδοποίηση επιδίδεται κατά τον Τύπο «IΑ» του Δευτέρου Παραρτήματος, εντός περιόδου όχι μικρότερης των σαράντα πέντε (45) ηµερών από την καθορισμένη ημέρα και ώρα πώλησης του ενυπόθηκου ακινήτου.

(3) Ο ενυπόθηκος οφειλέτης καθώς και οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο μέρος δύναται, εντός σαράντα πέντε (45) ημερών από την ημερομηνία παραλαβής της ειδοποίησης, σύμφωνα με το εδάφιο (2) να καταχωρίσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για παραμερισμό της ειδοποίησης της σκοπούμενης πώλησης μόνο, για τους ακόλουθους λόγους:

(α) Η επιδοθείσα ειδοποίηση δεν πληροί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεις˙

(β) η ειδοποίηση δεν έχει δεόντως επιδοθεί˙

(γ) η ειδοποίηση έχει αποσταλεί πριν τη λήξη της προθεσμίας για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή˙

(δ) έχει εκδοθεί παρεμπίπτον απαγορευτικό διάταγμα υπέρ του ενυπόθηκου οφειλέτη σύμφωνα με το άρθρο 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου˙

(ε)…(η)

44ΙΕ - «επίδοση» σημαίνει σε κάθε περίπτωση την παράδοση ειδοποίησης ή επικοινωνίας με συστημένη επιστολή, η οποία απευθύνεται στην τελευταία γνωστή διεύθυνση της κατοικίας ή του εγγεγραμμένου γραφείου του προσώπου, στο οποίο η ειδοποίηση ή η επικοινωνία απευθύνεται, ή στη σχετική διεύθυνση που είναι καταχωρισμένη σε μητρώο του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας, και σε περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό,  την ιδιωτική επίδοση τέτοιας ειδοποίησης ή επικοινωνίας σε τέτοιο πρόσωπο:

Νοείται ότι η ιδιωτική επίδοση δύναται να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο προβλέπεται στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, περιλαμβανομένης και της δυνατότητας υποκατάστατης επίδοσης με διάταγμα Δικαστηρίου κατόπιν γενικής αίτησης::…»

Εξέδωσαν λοιπόν οι εφεσίβλητοι ειδοποίηση τύπου Ι την 01/11/24 την οποία απεύθυναν προς τις εφεσείουσες στη τελευταία τους γνωστή διεύθυνση. Η εν λόγω ειδοποίηση συνοδεύονταν από έγγραφο που έφερε τίτλο «κατάσταση λογαριασμού οφειλόμενου ενυπόθηκου χρέους» ημερ. 01/11/24 και σε αυτή αναφερόταν ότι:

«…έγινε απαιτητό το ποσό των €61.451,26 (αναφέρεται το ποσό και γίνεται παραπομπή σε επισυνημμένη κατάσταση λογαριασμού), πλέον τόκοι επί (αναφέρεται το τοκοφόρο ποσό των €61.455,26) προς (αναφέρεται το ποσοστό επιτοκίου και ο τρόπος υπολογισμού του) επί τοις εκατόν από της, (αναφέρεται ημερομηνία) το οποίο οφείλετε σύμφωνα µε τη δήλωση σύμβασης υποθήκης µε αρ. (αναφέρεται η υποθήκη Υ6290/09 και η ημερομηνία εγγραφής της) πλέον έξοδα μέχρι σήμερα περιλαμβανομένων των εξόδων της ειδοποίησης αυτής. Καλείσθε προς τούτο, όπως εντός σαρανταπέντε (45) ημερών καταβάλετε το πιο πάνω ποσό και τους οφειλόμενους τόκους, πλέον όλα τα ήδη διενεργηθέντα έξοδα για είσπραξη αυτών και ειδοποιείστε ότι αν δεν καταβάλετε το πιο πάνω ποσό πλήρως μαζί µε τους περαιτέρω τόκους, οι οποίοι θα οφείλονται μέχρι την ημέρα πληρωμής, καθώς και τα έξοδα, θα προχωρήσω µε την διαδικασία πλειστηριασμού που προβλέπεται στο Μέρος VIA του νόμου στην πώληση του ενυπόθηκου ακινήτου και στην μεταβίβαση τούτου στον αγοραστή.»

Στη συγκεκριμένη ειδοποίηση γινόταν επίσης αναφορά και σε δικαίωμα που είχαν οι παραλήπτες των ειδοποιήσεων να εκφράσουν εντός 45 ημερών την οποιαδήποτε αντίθετη θέση τους στα όσα εκεί αναφέρονταν.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν παρουσιάσει οι εφεσίβλητοι και τα οποία οι εφεσείουσες δεν αμφισβητούν, την πιο πάνω ειδοποίηση τύπου Ι της 01/11/24 οι πρώτοι την απέστειλαν με συστημένο ταχυδρομείο την 27/11/24 όμως μέχρι και τις 11/12/24 οι εφεσείουσες δεν την είχαν παραλάβει. Τελικά η ειδοποίηση τύπου Ι επιδόθηκε στους εφεσείοντες 1 και 3 στις 11/12/24 μέσω ιδιωτικής επίδοσης.

Σύμφωνα με τα αδιαμφισβήτητα αρχεία των Κυπριακών ταχυδρομείων που παρουσίασαν οι εφεσίβλητοι, από την 27/11/24 μέχρι και τις 30/12/24 που η συγκεκριμένη ειδοποίηση Ι καταγράφεται να επιστράφηκε στον αποστολέα της ως αζήτητη και μη παραδοθείσα («unclaimed – item returned to sender»), αυτή βρισκόταν σε κατάσταση «item not delivered/pending delivery – no home delivery – notification issued».

Στη βάση της πιο πάνω ειδοποίησης οι εφεσίβλητοι εξέδωσαν στις 27/01/25 τις ειδοποιήσεις ΙΒ που προβλέπει το αρ. 44Δ(2) του Ν.9/65[1] και τις οποίες επέδωσαν στην εφεσείουσα 1 με ιδιωτική επίδοση δύο μέρες αργότερα, δηλαδή στις 29/01/25. Την εν λόγω ειδοποίηση οι εφεσίβλητοι  την είχαν στείλει και με συστημένο ταχυδρομείο στις 27/01/25, την ίδια μέρα που εκδόθηκε δηλαδή, και σύμφωνα με τα αδιαμφισβήτητα αρχεία των Κυπριακών ταχυδρομείων που παρουσίασαν οι εφεσίβλητοι, από την 27/01/25 μέχρι και τις 07/03/25 που η συγκεκριμένη ειδοποίηση ΙΒ καταγράφεται να επιστράφηκε στον αποστολέα της ως αζήτητη και μη παραδοθείσα («unclaimed – item returned to sender»), αυτή βρισκόταν σε κατάσταση «item not delivered/pending delivery – no home delivery – notification issued».

Στη συνέχεια, και εφόσον το χρέος δεν είχε εξοφληθεί ως οι προηγούμενες ειδοποιήσεις απαιτούσαν, οι εφεσίβλητοι εξέδωσαν στις 19/03/25 την επίδικη ειδοποίηση ΙΑ και το σχετικό Δελτίο Α με τα οποία καθόρισαν την 24/06/25 ως την ημερομηνία που θα προχωρούσαν με τον πλειστηριασμό του ενυπόθηκου ακινήτου προκειμένου να ανακτήσουν συγκεκριμένο οφειλόμενο ποσό (€61.455,26) καθώς και συγκεκριμένο ποσό - και όχι ποσοστό – τόκου (€1.247,23)[2]. Στην ειδοποίηση αναγράφηκε ως ώρα για τον πλειστηριασμό η «10:006π.μ.» ενώ στο Δελτίο αναγράφηκε η ώρα «10:00π.μ». Τα εν λόγω έγγραφα οι εφεσίβλητοι τα απέστειλαν με συστημένο ταχυδρομείο στις 07/04/25.  Τελικά η ειδοποίηση τύπου ΙΑ επιδόθηκε στις εφεσείουσες με ιδιωτική επίδοση την επόμενη μέρα, δηλαδή στις 08/04/25.

Σύμφωνα με τα αδιαμφισβήτητα αρχεία των Κυπριακών ταχυδρομείων που παρουσίασαν οι εφεσίβλητοι, όσον αφορά την εφεσείουσα 1, από τις 07/04/25 μέχρι και τις 09/05/25 που η προς εκείνην επίδικη ειδοποίηση ΙΑ και σχετικό Δελτίο καταγράφονται να επιστράφηκαν στον αποστολέα τους ως αζήτητα και μη παραδοθέντα («unclaimed – item returned to sender»), αυτά βρίσκονταν σε κατάσταση «item not delivered/pending delivery – no home delivery – notification issued». Στην εφεσείουσα 2 δε, τα κυπριακά ταχυδρομεία καταγράφουν ότι η παράδοση της ειδοποίησης ΙΑ τελικά έγινε στις 29/04/25, δηλαδή 22 μέρες μετά την αποστολή της.

Οι εφεσείουσες καταχώρισαν την παρούσα αίτηση έφεση εντός των 45 ημερών που καθορίζει ο Νόμος.

Υπό το φως λοιπόν των πιο πάνω κοινώς αποδεκτών και μη αμφισβητούμενων γεγονότων, και υπενθυμίζοντας ότι στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας το Δικαστήριο έχει εξουσία να εξετάσει μόνο τα όσα το αρ.44Γ(3) επιτρέπει να προβληθούν για παραμερισμό της ειδοποίησης της σκοπούμενης πώλησης, σημειώνω τα ακόλουθα αναφορικά με τους προβαλλόμενους και προωθούμενους λόγους έφεσης.

Όσον αφορά κατ’ αρχή το θέμα που εγείρουν οι εφεσείουσες αναφορικά με την ώρα του πλειστηριασμού, θα συμφωνήσω με την πλευρά των εφεσιβλήτων ότι μπορεί στην ειδοποίηση να καταγράφηκε κάποια «ανύπαρκτη» ώρα («10:006π.μ.») όμως αυτό δεν θα μπορούσε παρά να θεωρηθεί ως ένα φανερό τυπογραφικό λάθος το οποίο, λαμβάνοντας υπόψη ότι στο συνοδευόμενο Δελτίο Πλειστηριασμού καταγράφεται η ορθή ώρα («10:00π.μ.»), καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι προκαλεί την παραπλάνηση και τη σύγχυση που αναφέρουν οι εφεσείουσες. Άλλωστε, όπως εύστοχα επισημαίνει η πλευρά των εφεσιβλήτων, από τη στιγμή που δεν είναι η ειδοποίηση που δημοσιεύεται στο ευρύ κοινό αλλά το Δελτίο, η θέση των εφεσειουσών ότι «…η λανθασμένη ώρα (στην ειδοποίηση) δύναται να αποθαρρύνει πιθανούς προσφοροδότες από να συμμετέχουν και ως εκ τούτου να μειώσει των αριθμό ατόμων που θα μπορούσαν να διαγωνιστούν και να προσφέρουν ποσά στον πλειστηριασμό», κρίνεται να είναι παντελώς αβάσιμη.

Στρέφομαι τώρα στο θέμα της επίδοσης των επίδικων ειδοποιήσεων, υπενθυμίζοντας τόσο τις σχετικές πρόνοιες των αρ. 44Β έως 44Γ του Ν.9/65 που αφορούν στη θέσμια υποχρέωση επίδοσης των σχετικών ειδοποιήσεων που προνοεί ο Νόμος εντός των χρονοδιαγραμμάτων που εκεί αναφέρονται, όσο και τις σχετικές πρόνοιες του άρθρου 44ΙΕ που αφορούν στον τρόπο επίδοσης των εν λόγω ειδοποιήσεων. Ειδικότερα όμως υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με το δεσμευτικό λόγο της ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΤΔ v. ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΤΕΛΑ, Πολιτική Έφεση Αρ. 159/2021, 1/12/2023, στην οποία εξετάστηκε το θέμα της ορθής ερμηνείας και εφαρμογής των προνοιών του αρ. 44ΙΕ, αναφέρθηκαν τα εξής:

«Στην προκειμένη περίπτωση ο σκοπός του Νομοθέτη είναι ξεκάθαρος. Θέλησε να ιεραρχήσει τον τρόπο επίδοσης, δίδοντας επιτακτικό προβάδισμα στη συστημένη επιστολή. Μόνον όταν η επίδοση με αυτόν τον τρόπο είναι ανέφικτη, διανοίγεται ο δρόμος εναλλακτικά για ιδιωτική επίδοση, συμφώνως των Κανονισμών  Πολιτικής Δικονομίας, περιλαμβανομένης και της δυνατότητας υποκατάστατης επίδοσης, κατόπιν βεβαία σχετικού διατάγματος του Δικαστηρίου… Η υποκειμενική άποψη του Δικαστηρίου επί του ορθολογισμού ή μη του δεδηλωμένου σκοπού, δεν δικαιολογεί ερμηνευτική εκτροπή. Συνεπώς, το γεγονός ότι με την προσωπική επίδοση, ο παραλήπτης/ενδιαφερόμενος μιας ειδοποίησης, επικοινωνίας ή εγγράφου, σαφέστατα λαμβάνει γνώση και δύναται να υπερασπιστεί ή να ασκήσει τα όποια ένδικα μέσα του παρέχονται, όπως εξάλλου έχει επισυμβεί στην προκειμένη περίπτωση, δεν δικαιολογεί ερμηνεία άλλη απ' εκείνη που είναι κρυστάλλινα καθαρή στο μάτι… Ενόψει των πιο πάνω κρίνουμε ότι η εφεσείουσα όφειλε να επιχειρήσει να επιδώσει την επίμαχη ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» με συστημένη επιστολή και μόνον αν τούτο ήταν ανέφικτο να προχωρήσει με τη διαδικασία της ιδιωτικής επίδοσης. Την υποχρέωση επίδοσης της ειδοποίησης τη φέρει ασφαλώς ο ενυπόθηκος δανειστής, ο οποίος συνακόλουθα φέρει και το βάρος να αποδείξει το «ανέφικτο» της δια Νόμου επιβαλλόμενης μεθόδου επίδοσης. Στην προκειμένη περίπτωση κανένα τέτοιο στοιχείο προσκομίστηκε από πλευράς εφεσείουσας. Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι ένας από τους βασικούς λόγους βάσει του οποίου ενδιαφερόμενο πρόσωπο δικαιούται δυνάμει του άρθρου 44Γ να καταχωρήσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο και να πετύχει παραμερισμό της ειδοποίησης, είναι ακριβώς ότι «η ειδοποίηση δεν έχει δεόντως επιδοθεί» (άρθρο 44Γ(3)(β)).»   

Πρόσθετα όμως των πιο πάνω σημειώνω και το ότι η μη ορθή επίδοση της επίδικης ειδοποίησης ΙΑ ως ο νόμος ορίζει με το αρ.44ΙΕ[3], συνιστά, ως άλλωστε είναι κοινώς αποδεκτό, αυτοτελή λόγο για παραμερισμό της συγκεκριμένης ειδοποίησης πέραν και ανεξάρτητα οποιουδήποτε άλλου θέματος τυχόν εγείρεται (βλ. αρ.44Γ(3)(β) Ν.9/65).

Με γνώμονα τα πιο πάνω λοιπόν και λαμβάνοντας υπόψη μου και τα όσα υποστήριξε η πλευρά των εφεσίβλητων με αναφορά στα αδιαμφισβήτητα έγγραφα των Κυπριακών Ταχυδρομείων που αφορούν στο ιστορικό ταχυδρόμησης και της επίδικης ειδοποίησης ΙΑ αλλά και των προηγούμενων ειδοποιήσεων, παρατηρώ τα ακόλουθα.  

Υπενθυμίζω κατ’ αρχή ότι σύμφωνα με το Νόμο, η προθεσμία που οι εφεσείουσες είχαν στη διάθεση τους «για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή» προτού ο τελευταίος «…(να) δύναται να επιδώσει … δεύτερη έγγραφη ειδοποίηση, στην οποία να αναφέρεται ότι το ενυπόθηκο ακίνητο πρόκειται να πωληθεί με πλειστηριασμό…» (αρ.44Γ(1), (2) και (3)), τάσσεται και ενεργοποιείται με την επίδοση της ειδοποίησης τύπου Ι ως ο νόμος προνοεί, δηλαδή, με «…την παράδοση ειδοποίησης ή επικοινωνίας με συστημένη επιστολή, η οποία απευθύνεται στην τελευταία γνωστή διεύθυνση της κατοικίας…του προσώπου, στο οποίο η ειδοποίηση ή η επικοινωνία απευθύνεται…και σε περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, την ιδιωτική επίδοση τέτοιας ειδοποίησης ή επικοινωνίας σε τέτοιο πρόσωπο…» (αρ.44ΙΕ). Και μόνο όταν ενεργοποιηθεί δεόντως και παρέλθει η συγκεκριμένη προθεσμία και «ο ενυπόθηκος οφειλέτης ή οποιοδήποτε ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της ειδοποίησης…», μπορεί ο ενυπόθηκος δανειστής να επιδώσει στον οφειλέτη τη «…δεύτερη έγγραφη ειδοποίηση» τύπου ΙΑ, η οποία όμως και πάλι θα πρέπει να επιδοθεί ως ο Νόμος προνοεί,.

Στην προκειμένη περίπτωση, έχοντας κατά νου και το δεσμευτικό λόγο της Παντέλα ανωτέρω, προκύπτει ότι η επίδοση της ειδοποίησης Ι που έγινε στις εφεσείουσες, στις 11/12/24, και κατ’ επέκταση ο καθορισμός σ’ εκείνους της προβλεπόμενης προθεσμίας, δεν έγινε με τον τρόπο που προνοεί ο Νόμος, ήτοι το αρ.44ΙΕ, και το ίδιο διαπιστώνεται να ισχύει και σε σχέση με την επίδοση της ίδιας της επίδικης ειδοποίησης ΙΑ στις 08/04/25. Εξηγώ.

Όπως έχω αναφέρει, η μεν ειδοποίηση Ι επιδόθηκε στις εφεσείουσες με ιδιωτική επίδοση στις 11/12/24 ενώ η ειδοποίηση ΙΑ επιδόθηκε με τον ίδιο τρόπο στις 08/04/25. Προηγουμένως, αμφότερες οι εν λόγω ειδοποιήσεις είχαν επιχειρηθεί να αποσταλούν με συστημένο ταχυδρομείο, η μεν ειδοποίηση Ι την 27/11/24, η δε ειδοποίηση ΙΑ την 07/04/25.

Σύμφωνα όμως με τα κυπριακά ταχυδρομεία, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που οι ίδιοι εφεσίβλητοι παρουσίασαν σε σχέση με την ειδοποίηση Ι, μέχρι και την ημερομηνία που η εν λόγω ειδοποίηση επιδόθηκε στις εφεσείουσες με ιδιωτική επίδοση, δηλαδή στις 11/12/24, η ειδοποίηση αυτή βρισκόταν ακόμη σε εκκρεμούσα κατάσταση παράδοσης  - «item not delivered/pending delivery – no home delivery – notification issued».

Προφανώς οι εφεσίβλητοι θεώρησαν ότι η συγκεκριμένη αναφορά που καταγράφηκε από το ταχυδρομείο την επόμενη μέρα που έστειλαν την ειδοποίηση Ι, δηλαδή στις 28/11/24, ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις του αρ.44ΙΕ ως προς το ανέφικτο της επίδοσης της εν λόγω ειδοποίησης δια ταχυδρομείου και ότι τους νομιμοποιούσε πλέον να προχωρήσουν με ιδιωτική επίδοση της. Η αναφορά όμως σε «pending delivery» και «notification issued» υποδηλούσε ότι κατά την εν λόγω ημερομηνία (28/11/24) η παράδοση της ειδοποίησης ακόμη εκκρεμούσε να γίνει και αυτό ήταν κάτι που επιβεβαιώθηκε και στη συνέχεια από την ρητή καταγραφή που έγινε στις 30/12/24 ως προς το ότι η ειδοποίηση Ι είχε πλέον αποφασιστεί να επιστραφεί στον αποστολέα της ως αζήτητη και μη παραδοθείσα («unclaimed – item returned to sender»). Είναι θεωρώ ευνόητο ότι για σκοπούς ικανοποίησης του νομοθετικού κριτηρίου του «ανέφικτου» του αρ. 44ΙΕ, η διαφορά μεταξύ του «pending delivery» και του «unclaimed – item returned to sender» αποκτά ιδιαίτερη σημασία ένεκα του ότι στην πρώτη περίπτωση η παράδοση φαίνεται να είναι ακόμη εφικτό να γίνει – άρα δεν ενεργοποιείται το δικαίωμα που προνοεί το αρ.44ΙΕ για ιδιωτική επίδοση - ενώ στη δεύτερη το αντίθετο.

Σημειώνω εδώ ότι δεν έχω παραγνωρίσει ότι ενδέχεται για τα Κυπριακά ταχυδρομεία να μην υπάρχει η ουσιαστική διαφορά που εκ πρώτης όψεως φαίνεται να υπάρχει μεταξύ των δυο αναφορών λόγω του λεκτικού τους. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που θα έπρεπε να αποδείξουν οι εφεσείουσε αλλά οι εφεσίβλητοι, οι οποίοι είναι και τα πρόσωπα που υποστηρίζουν ότι στην προκειμένη περίπτωση η αναφορά ότι «item not delivered/pending delivery – no home delivery – notification issued» τους νομιμοποιούσε να προχωρήσουν με ιδιωτική επίδοση. Από τη στιγμή όμως που καμία μαρτυρία δεν προσφέρθηκε από πλευράς εφεσιβλήτων που να εξηγεί το πώς η αναφορά σε pending delivery συνεπάγεται ότι η παράδοση μέσω ταχυδρομείου ήταν ανέφικτη κατά τις ημερομηνίες που έγινε η ιδιωτική επίδοση ή έστω το ότι η αναφορά σε pending delivery σημαίνει το ίδιο με την αναφορά «unclaimed – item returned to sender, δεν μπορεί να εξαχθεί με ασφάλεια το συμπέρασμα ότι στην προκειμένη περίπτωση υπήρξε αποτυχημένη παράδοση μέσω συστημένου ταχυδρομείου πριν να επιτευχθεί η ιδιωτική επίδοση. Άλλωστε, υπό το φως της αναφοράς του ταχυδρομείου στις 30/12/24 ότι τότε ήταν που αποφασίστηκε όπως η ειδοποίηση Ι επιστραφεί στον αποστολέα της ως αζήτητη και μη παραδοθείσα, προβάλλει να είναι βάσιμη η θέση των εφεσειουσών ότι δεν είχε αποτύχει ή καταστεί ανέφικτη η παράδοση της μέσω συστημένου ταχυδρομείου μέχρι την ημερομηνία που έγινε η ιδιωτική επίδοση της. Και σίγουρα, ο χρόνος που χρειάζονται τα κυπριακά ταχυδρομεία για να παραδώσουν μια συστημένη επιστολή ή οι εσωτερικές διαδικασίες που αυτά ακολουθούν προτού αποφασίσουν να επιστρέψουν μια συστημένη επιστολή ως μη παραδοθείσα δεν θα πρέπει να επενεργήσει σε βάρος των εφεσειόντων. Αντιθέτως, οι παράγοντες αυτοί είναι τους εφεσίβλητους που θα έπρεπε να απασχολήσουν εφόσον αυτοί είναι που επέλεξαν να προχωρήσουν με ιδιωτική επίδοση ενόσω το ταχυδρομείο ενημέρωνε ότι ακόμη εκκρεμούσε η παράδοση της «pending delivery – notification issued».

Παρά λοιπόν την ικανή αγόρευση των ευπαίδευτων συνηγόρων των εφεσίβλητων, στην προκειμένη περίπτωση προκύπτει ότι στις εφεσείουσες δεν είχε ταχθεί με το δέοντα τρόπο η προβλεπόμενη προθεσμία «για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή» και κατ’ επέκταση δεν μπορεί να λεχθεί ότι επειδή έληξε η προθεσμία και «…ο ενυπόθηκος οφειλέτης… δεν συμμορφώθηκε με τις απαιτήσεις της ειδοποίησης που του επιδίδεται…ο ενυπόθηκος δανειστής δύναται να επιδώσει…δεύτερη έγγραφη ειδοποίηση (ΙΑ), στην οποία να αναφέρεται ότι το ενυπόθηκο ακίνητο πρόκειται να πωληθεί με πλειστηριασμό…». Με άλλα λόγια διαπιστώνεται ότι η επίδικη ειδοποίηση τύπου ΙΑ αποστάλθηκε πρόωρα, ήτοι «πριν τη λήξη της προθεσμίας για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή».

Ακόμη όμως και να μην ίσχυαν τα πιο πάνω σε σχέση με την ειδοποίηση Ι, η επίδοση της ειδοποίησης ΙΑ κρίνεται να είναι εξ’ ίσου προβληματική.

Η συγκεκριμένη ειδοποίηση, σύμφωνα με τα κυπριακά ταχυδρομεία, επιχειρήθηκε να σταλεί με συστημένο ταχυδρομείο σε αμφότερες τις εφεσείουσες στις 07/04/25. Ειδικότερα όμως, για την ειδοποίηση προς την εφεσείουσα 1, η ειδοποίηση αυτή, μέχρι τις 09/05/25 που αποφασίστηκε να επιστραφεί στον αποστολέα της ως αζήτητη και μη παραδοθείσα, καταγράφεται από το ταχυδρομείο ότι η παράδοση της εκκρεμούσε ακόμη να γίνει  - «pending delivery». Οι εφεσίβλητοι όμως είχαν από την επόμενη κιόλας μέρα της αποστολής της, δηλαδή στις 08/04/25, επιδώσει την εν λόγω ειδοποίηση με ιδιωτική επίδοση. Κατ’ εκείνη την ημέρα όμως (08/04/25), το κυπριακό ταχυδρομείο αναφέρει ότι μόλις είχε παραληφθεί η επιστολή από το αρμόδιο γραφείο που θα επιχειρούσε την παράδοση της «receive item at delivery office». Διαπιστώνεται δηλαδή ως γεγονός ότι στις 08/04/25 δεν ήταν ανέφικτο να επιδοθεί στην εφεσείουσα 1 η συγκεκριμένη ειδοποίηση με το ταχυδρομείο, πολύ απλά διότι το ταχυδρομείο δεν είχε ακόμη επιχειρήσει ως τότε να την παραδώσει στην παραλήπτρια της. Εντονότερη όμως προβάλλει να είναι η κατάσταση σε σχέση με την ειδοποίηση προς την εφεσείουσα 2 αφού το ταχυδρομείο τελικά παρέδωσε στην τελευταία την επίδικη ειδοποίηση στις 29/04/25, δηλαδή σύντομα μετά την αποστολή της - «29/04/25 – Deliver Item – ΜTh)». Αποδεικνύεται λοιπόν ως γεγονός ότι στις 08/04/25 δεν ήταν καθόλου ανέφικτο να παραδοθεί στην εφεσείουσα 2 η επίδικη ειδοποίηση.

Στο σημείο αυτό επισημαίνω ότι η απόφαση στην ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΔΙΑ-ΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΛΙΜΙΤΕΔ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI, Πολιτική Αίτηση Αρ. 114/25, 18/6/2025 την οποία επικαλέστηκαν οι εφεσίβλητοι ουδόλως έχει «αποδυναμώσει» το λόγο της Παντέλα ανωτέρω ως υποστηρίζουν. Αντιθέτως, όπως αναφέρθηκε στη συγκεκριμένη απόφαση, το σφάλμα που εκ πρώτης όψεως κρίθηκε να έπραξε σ’ εκείνη την περίπτωση το πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν ότι ενώ η Παντέλα παραθέτει απλά μια «…γενική νομική αρχή…», «το κατώτερο Δικαστήριο» θεώρησε ότι από την εν λόγω απόφαση μπορούν να εξαχθούν και «τα στοιχεία εκείνα που δυνατό να δεικνύουν το ανέφικτο της επίδοσης με συστημένο ταχυδρομείο». Επιβεβαίωσε ουσιαστικά η Π.Α.114/25 ότι το εφικτό/ανέφικτο της επίδοσης μέσω ταχυδρομείου θα πρέπει να καταδεικνύεται ως γεγονός και όχι απλά ως ένα νομικό και δη υποθετικό συμπέρασμα. Με τούτο κατά νου επισημαίνω ότι στην προκειμένη περίπτωση, η μαρτυρία που οι ίδιοι εφεσίβλητοι προσκόμισαν καταδεικνύει ότι όταν αυτοί επέδιδαν με ιδιωτική επίδοση τις ειδοποιήσεις Ι και ΙΑ το ταχυδρομείο επιχειρούσε ακόμη να τις παραδώσει και καμία ένδειξη δεν υπήρχε τότε ότι η παράδοση αυτή ήταν ή θα ήταν ανέφικτη. Και όπως εν τέλει διαφάνηκε σε σχέση με την εφεσείουσα 2 τουλάχιστο, η παράδοση της επίδικης ειδοποίησης ΙΑ μέσω του ταχυδρομείου ήταν τότε πλήρως εφικτή.

Επισημαίνω εδώ ότι τα όσα αναφέρονται πιο πάνω δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να εκληφθούν ως αποδοχή της θέσης ότι ο παραλήπτης μιας συστημένης επιστολής μπορεί να καθυστερεί (εσκεμμένα) να παραλάβει μια επιστολή ώστε να παρέλθει η προθεσμία που προβλέπει ο Νόμος. Αντιθέτως, μια τέτοια ενέργεια, εκεί και όπου διαπιστώνεται να γίνεται είναι εναντίον του παραλήπτη που θα πρέπει να προσμετρήσει εξ ου και ο νομοθέτης έχει προβλέψει και για τη δυνατότητα υποκατάστατου επίδοσης. Στην προκειμένη όμως περίπτωση, όποιες και να ήταν οι ενέργειες ή η καθυστέρηση των εφεσειουσών, προκύπτει ως γεγονός ότι οι εφεσίβλητοι στην ουσία δεν περίμεναν το ταχυδρομείο να επιχειρήσει να παραδώσει τις επιστολές και «βιάστηκαν» να τις επιδώσουν με ιδιώτη επιδότη και δη σχεδόν αμέσως μετά την αποστολή τους (14 μέρες σε σχέση με την ειδοποίηση Ι και 1 μέρα σε σχέση με την ειδοποίηση ΙΑ). 

Προκύπτει συνεπώς ότι οι εφεσίβλητοι δεν επέδωσαν την ειδοποίηση ΙΑ ως ο Νόμος επιβάλλει αφού, όπως λέχθηκε και στην Παντέλα, δεν «…επιχείρησαν να επιδώσουν την επίμαχη ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» με συστημένη επιστολή και μόνον αν τούτο ήταν ανέφικτο να προχωρήσουν με τη διαδικασία της ιδιωτικής επίδοσης»

Στο σημείο αυτό αναφέρω ότι δεν έχει διαφύγει της προσοχή μου ότι η παράδοση της ειδοποίησης ΙΑ στην εφεσείουσα 2 μέσω ταχυδρομείου έγινε σε χρονική περίοδο μεγαλύτερη των 45 μερών από τον προγραμματισμένο πλειστηριασμό και ότι λόγω τούτου η ιδιωτική επίδοση που της είχε γίνει προηγουμένως ενδεχομένως να κατέστη άνευ σημασίας. Παρά ταύτα δεν ισχύει το ίδιο και για την εφεσείουσα 1 η οποία είναι η ενυπόθηκος οφειλέτης και στην οποία ούτε η επίδοση της ειδοποίησης Ι αλλά ούτε και της ειδοποίησης ΙΑ έγιναν σύμφωνα με το Νόμο. Αυτό είναι από μόνο του αρκετό για να οδηγήσει την παρούσα αίτηση σε επιτυχία. Υπενθυμίζω συναφώς ότι εφόσον διαπιστώνεται ότι η επίδικη ειδοποίηση ΙΑ επιδόθηκε πρόωρα αλλά και ότι δεν επιδόθηκε με τον τρόπο που προνοεί ο Νόμος, τόσο η πρώτη διαπίστωση όσο και η δεύτερη είναι από μόνη της αρκετή για να οδηγήσει σε παραμερισμό της επίδικης ειδοποίησης ΙΑ (βλ. αρ.44Γ(3)(γ)) αφ’ ενός και Παντέλα ανωτέρω αφ’ ετέρου - «…ένας από τους βασικούς λόγους βάσει του οποίου ενδιαφερόμενο πρόσωπο δικαιούται δυνάμει του άρθρου 44Γ να καταχωρήσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο και να πετύχει παραμερισμό της ειδοποίησης, είναι ακριβώς ότι «η ειδοποίηση δεν έχει δεόντως επιδοθεί» (άρθρο 44Γ(3)(β))…»).

Στην βάση όλων των πιο πάνω συνεπώς η αίτηση επιτυγχάνει και η επίδικη ειδοποίηση «Τύπου ΙΑ» που εκδόθηκε από τους εφεσίβλητους στις 19/03/25 ακυρώνεται και παραμερίζεται.

Όσον αφορά τα έξοδα της διαδικασίας αυτά επιδικάζονται υπέρ των εφεσειουσών και εναντίον των εφεσίβλητων όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 (Υπ.) ……………………………

Λ. Πασχαλίδης, Α.Ε.Δ.

Πιστόν αντίγραφο

Πρωτοκολλητής