ΣΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Ενώπιον: Α. Σάββα, προσ. Ε.Δ.
Απαίτηση Αρ. 392/2024 (i-justice)
ΜΕΤΑΞΥ:
Lanomex Deνelopment Ltd (ΗΕ [ ])
Ενάγοντες
Και
1. CATERCOM LTD
2. ΜΑΡΙΑ ΑΒΡΑΑΜ
Εναγόμενοι
Αίτηση Εναγόντων- Αιτητών για έκδοση προσωρινού διατάγματος ημερομηνίας 13/11/2024
Ημερομηνία: 14/5/2025
Εμφανίσεις:
Για Ενάγοντες/Αιτητές: Αντώνης Γεωργίου για κκ. ΦΟΙΒΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΛΗΡΙΔΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ Δ.Ε.Π.Ε.
Για Εναγόμενους 1/ Καθ’ ων η Αίτηση 1: Γιώργος Χαραλάμπους για κκ. Γεωργιάδης & Πελίδης Δ.Ε.Π.Ε.
Για Εναγόμενη 2/ Καθ΄ ης η Αίτηση 2: Παναγιώτης Χατζημιχαήλ για κκ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ & ΣΙΑ Δ.Ε.Π.Ε.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Ι. Εισαγωγή- Η Αίτηση
1. Με την παρούσα αίτηση οι Ενάγοντες/Αιτητές επιδιώκουν την έκδοση προσωρινού διατάγματος δια του οποίου οι Εναγόμενοι 1 και 2 και/ή υπαλλήλοι και/ή αντιπρόσωποι τους να διατάσσονται όπως άρουν ή και παύσουν την παράνομη επέμβαση και να έχουν εγκατεστημένες φιάλες υγραερίου που στο ακίνητο και ιδιωτικό χώρο στάθμευσης ιδιοκτησίας των Εναγόντων με αριθμό εγγραφής 4/506, Φ/Σχ. 41/570103, αρ. τεμαχίων 243,224, 397 και 502, Φ/Σχ. 41/570103, τοποθεσία Σκάλα, Δήμος Λάρνακας, ευρισκόμενο επί της οδού Λεωφόρου Αθηνών 14, 6014, Λάρνακα.
2. Η παρούσα αίτηση στηρίζεται, μεταξύ άλλων, στον περί Δικαστηρίων Νόμος (N. 14/60), άρθρα 2, 29, 30, 32 και 43, στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμος (Κεφ. 6), άρθρα 2, 3, 4, 5, και 9, στους Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας 2023, Μέρος 23 Κανονισμοί 23.1 - 23.16, Μέρος 25 Κανονισμοί 25.1-25.16, στη νομολογία του Ανώτατου Δικαστηρίου, στις αρχές της επιείκειας και στην πρακτική και συμφυή δικαιοδοσία και εξουσίες του Δικαστηρίου.
3. Από το φάκελο της πιο αγωγής στον οποίο έχω ανατρέξει, αφού άλλωστε αυτό καθίσταται επιτρεπτό (βλ. Οργανισμός Χρηματοδοτήσεως Τραπέζης Κύπρου Λτδ ν. Χαρίδη (2011) 1 Α.Α.Δ. 825) προκύπτει ότι η Απαίτηση καταχωρίστηκε στις 8/7/2024 και η υπό κρίση Αίτηση καταχωρίστηκε στις 13/11/2024.
4. Η υπό κρίση αίτηση καταχωρίστηκε σε μονομερή βάση αρχικά, ωστόσο το Δικαστήριο αφού άκουσε τον συνήγορο των Εναγόντων έκρινε ότι δεν υφίστατο το σημείο του κατεπείγοντος ούτως ώστε να εξεταστεί η αίτηση χωρίς να ειδοποιηθούν και οι αντίδικες πλευρές και ως εκ τούτου δόθηκαν σχετικές οδηγίες για επίδοση της υπό κρίση αίτησης στους Εναγομένους 1 και 2. Ακολούθως εμφανίστηκαν στη διαδικασία οι Εναγόμενοι 1 και 2 και καθορίστηκε το χρονοδιάγραμμα της διαδικασίας κατά την προβλεπόμενη ΑΔΟ. Οι Εναγόμενοι 1 και 2 καταχώρισαν αμφότεροι τις ενστάσεις τους υποστηρίζοντας ότι η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί.
5. Η αίτηση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του νυν διευθυντή των Εναγόντων (στο εξής η “Ε/Δ ΝΡ”). Στην Ε/Δ ΝΡ επαναλαμβάνονται ουσιαστικά αλλά με περισσότερη λεπτομέρεια τα όσα αναφέρονται στην έκθεση απαίτησης και στο δικόγραφο της Απάντησης που καταχώρισαν οι Ενάγοντες σε σχέση με τις Υπερασπίσεις των Εναγομένων 1 και 2.
6. Συνοπτικά στην Ε/Δ ΝΡ αναφέρεται ότι οι Ενάγοντες είναι εταιρεία δεόντως εγγεγραμμένη στη Κύπρο και ιδιοκτήτες των εξής υποστατικών:
○ Υποστατικού - καταστήματος ευρισκόμενου επί της οδού Λεωφόρου Αθηνών 14, 6014, Λάρνακα το οποίο ενοικιάζεται από την Εναγόμενη 1 υπό καθεστώς θέσμιας ενοικίασης. Επισυνάπτει δε στο Τεκμήριο 1 της Ε/Δ ΝΡ το ενοικιαστήριο έγγραφο ημερ. 20/01/2000 μεταξύ Ενάγουσας, με την παλαιά της ονομασία και Εναγομένης 1 και σημειώνει ότι ουδέν αναφέρεται περί δικαιώματος χρήσης χώρου στάθμευσης και ότι στο έγγραφο αναφέρεται ότι επισυνάπτεται σχέδιο πλην όμως, το εν λόγω σχέδιο αναφέρει ότι δεν το έχει στη κατοχή του (στο εξής το “Υποστατικό 1”).
○ Υποστατικού - καταστήματος ευρισκόμενου επί της οδού Λεωφόρου Αθηνών 15Α, 6014, Λάρνακα το οποίο ενοικιάζεται από την Εναγόμενη 2 υπό καθεστώς θέσμιας ενοικίασης. Επισυνάπτει δε ως Τεκμήριο 2 ενοικιαστήριο έγγραφο ημερ. 25/1/2000 μεταξύ Ενάγουσας, με την παλαιά της ονομασία και Εναγομένης 2 και αναφέρει ότι ουδεμία απολύτως αναφορά επίσης φαίνεται στο έγγραφο αυτό για χρήση του όποιου χώρου στάθμευσης (το “Υποστατικό 2”).
○ Χώρου στάθμευσης επί της οδού Φίλιου Ζαννέττου, 6022 Λάρνακα εφαπτόμενου ή και ευρισκόμενου πίσω από τα πιο πάνω υποστατικά στο ακίνητο αρ. τεμαχίων 243,224, 397 και 502, Φ/Σχ. 41/570103, τοποθεσία Σκάλα (ο “χώρος στάθμευσης”).
7. Ο ομνύοντας στην Ε/Δ ΝΡ αναφέρει ότι διαχρονικά υφίστανται αντιδικίες με τους Εναγόμενους και προς τούτο εκκρεμούν τόσο αιτήσεις ενοικιοστασίου και σχετικά με την Εναγομένη 2, ιδιωτική ποινική υπόθεση. Αναφέρει δε ότι οι Ενάγοντες είναι από περί το 2014 και αδιάλειπτα μέχρι και σήμερα εγγεγραμμένοι ιδιοκτήτες ως και κάτοχοι και χρήστες του χώρου στάθμευσης τον οποίο χρησιμοποιούν ως χώρο στάθμευσης προσφερόμενο στο κοινό και σε τρίτους επί πληρωμή.
8. Ακολούθως ο ομνύοντας αναφέρει ότι οι Εναγόμενοι 1 και 2, χωρίς οποιαδήποτε άδεια και χωρίς ο χώρος στάθμευσης ή και το οποιοδήποτε μέρος του να ενέπιπτε στο πλαίσιο των χώρων που αυτοί ενοικιάζουν, έχουν εγκαταστήσει και συνεχίζουν να έχουν εγκατεστημένες από περί το 2014 μέχρι και σήμερα αριθμό φιαλών υγραερίου. Πέραν της παράνομης επέμβασης ο ομνύοντας αναφέρει ότι η χρήση και συνεχόμενη εγκατάσταση και διατήρηση των φιαλών υγραερίου γίνεται παράτυπα και άνευ αδειών και δεόντως εγκαταστάσεων με αποτέλεσμα να αποτελεί και δημόσιο κίνδυνο για τους χρήστες του χώρου στάθμευσης. Περαιτέρω, ο ομνύοντας αναφέρει ότι οι Ενάγοντες απέστειλαν επιστολές τόσο στους Εναγόμενους όσο και στους δικηγόρους αυτών, ημερομηνίας 13/03/24 (Τεκμήριο 3 της Ε/Δ ΝΡ), δίδοντας σε αυτούς εφτά ημέρες να μετακινήσουν τις ανωτέρω φιάλες υγραερίου. Ωστόσο δεν έλαβαν οποιαδήποτε απάντηση, ούτε μετακίνησαν τις φιάλες.
9. Ακολούθως παραθέτει του ισχυρισμούς που περιέχονται στο δικόγραφο της Απάντησης σε σχέση με τις Υπερασπίσεις των Εναγομένων 1 και 2. Στη συνέχεια ο ομνύοντας παραθέτει τους λόγους που κατά την άποψη του πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Νόμου 14/1960. Ειδικότερη αναφορά στο περιεχόμενο της Ε/Δ ΝΡ γίνεται πιο κάτω όπου αυτή κρίνεται αναγκαία.
ΙΙ. Ενστάσεις
Ένσταση Εναγομένων 1
10. Οι Εναγόμενοι 1/ Καθ’ ων η Αίτηση 1 καταχώρισαν ένσταση με την οποία παραθέτουν εννιά λόγους με τους οποίους επιδιώκουν την απόρριψη της αίτησης οι οποίοι επικεντρώνονται στο ότι δεν ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 32 του Νόμου 14/1960 για την έκδοση του αιτούμενου διατάγματος. Ειδικότερα με την ένσταση τους υποστηρίζουν ότι το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει υπέρ της απόρριψης της Αίτησης και ότι σε περίπτωση που εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 θα υποστούν τεράστια ζημιά αφού θα πρέπει να αντικαταστήσουν την κουζίνα υγραερίου με κουζίνα ηλεκτρινού με τεράστιο κόστος. Επιπλέον οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 ισχυρίζονται ότι δεν υφίσταται κανένας λόγος για έκδοση του αιτούμενου διατάγματος, αφού ακόμη και εάν εκδοθεί οι Αιτητές δεν θα μπορούν να κατεδαφίσουν το υποστατικό που κατέχεται από τους Καθ’ ων η Αίτηση 1 αφού αυτό κατέχεται νόμιμα από αυτούς και δεν υφίσταται καμία διαδικασία έξωσης. Επιπλέον οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 υποστηρίζουν ότι η υπό κρίση αίτηση υποβάλλεται με μεγάλη καθυστέρηση πέραν των 10 ετών.
11. Η ένσταση των Καθ’ ων η Αίτηση 1 υποστηρίζεται από τις ένορκες δηλώσεις του διευθυντή των Καθ’ ων η Αίτηση 1 (“Ε/Δ ΛΙ”) και του γενικού διευθυντή της εταιρείας Brainstorm Enterprises Limited (“Ε/Δ AA”).
12. Συνοπτικά στην Ε/Δ ΛΙ ο ομνύοντας αναφέρει ότι το Υποστατικό 1 το οποίο ενοικιάζεται από τους Καθ’ ων η Αίτηση 1 και αποτελεί μέρος στο συγκρότημα καταστημάτων ονόματι «Κίμωνας» που περιλαμβάνει καταστήματα και το χώρο στάθμευσης (το “Συγκρότημα”), ιδιοκτησίας των Αιτητών. Αναφέρει δε ότι στο χώρο στάθμευσης του Συγκροτήματος υπάρχουν διάφορα σημεία στάθμευσης οχημάτων. Αναφέρει δε ότι το Υποστατικό 1 προηγουμένως ενοικιαζόταν ως εστιατόριο από τον κ. Αβραάμ Αβραάμ από τον τότε εγγεγραμμένο ιδιοκτήτη του Υποστατικού 1, δηλαδή από την εταιρεία Lefkaritis Bros Limited, ο οποίος του ανέφερε ότι η εν λόγω εταιρεία του είχε δώσει άδεια και συγκατάθεση για όσο χρονικό διάστημα θα διαρκούσε η ενοικίαση του Υποστατικού 1, για κατοχή μικρής έκτασης η οποία βρίσκεται εντός του χώρου στάθμευσης του Συγκροτήματος και στην οποία τοποθετήθηκαν φιάλες υγραερίου (ο “Χώρος Φιαλών”).
13. Παραπέμπει στο Ενοικιαστήριο ημερομηνίας 20/1/2000 αναφέροντας ότι και οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 έχουν απωλέσει το σχέδιο του ενοικιαζόμενου χώρου. Ισχυρίζεται δε ότι λογικά το εν λόγω σχέδιο θα περιλάμβανε και το Χώρο Φιαλών αφού ως του είχε αναφερθεί οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 θα δικαιούνταν να κατέχουν τον Χώρο Φιαλών για όσο χρονικό διάστημα θα ενοικίαζαν το Υποστατικό 1.
14. Περαιτέρω αναφέρει ότι διαχρονικά οι Αιτητές υφίστανται διάφορες αντιδικίες μεταξύ των διαδίκων, ειδικότερα όταν τέθηκαν από υπό τον έλεγχο του νυν διευθυντή τους (ο “ΝΡ”). Σημειώνει δε ότι μέχρι και σήμερα δεν καταχωρίστηκε από τους Αιτητές διαδικασία έξωσης των Καθ’ ων η Αίτηση 1.
15. Σε σχέση με τις επίδικες φιάλες υγραερίου, ο ομνύοντας αναφέρει ότι είχαν εγκατασταθεί στο Χώρο Φιαλών - πολύ πριν από την έναρξη της ενοικίασης του Υποστατικού 1 από τους Καθ’ ων η Αίτηση 1 από την εταιρεία Petrolina, εταιρεία της οικογένειας Λευκαρίτη που της ανήκε και έλεγχε την Lefkaritis Bros Limited, δηλαδή τον τότε ιδιοκτήτη του Υποστατικού 1.
16. Κατά την έναρξη της ενοικίασης του Υποστατικού 1 από τους Καθ’ ων η Αίτηση 1, ο τότε ιδιοκτήτης του Υποστατικού 1 και του Συγκροτήματος, δηλαδή η εταιρεία Lefkaritis Bros Limited, έδωσε σε αυτούς την άδεια και συγκατάθεση της για κατοχή του Χώρου Φιαλών για όσο χρονικό διάστημα θα διαρκούσε η ενοικίαση του Υποστατικού 1 από αυτήν. Επισημαίνει δε ότι χωρίς το χώρο για τοποθέτηση φιαλών υγραερίου ήταν αδύνατη και άσκοπη η ενοικίαση του Υποστατικού 1 ως εστιατόριο, κάτι που γνώριζε ο τότε ιδιοκτήτης του Υποστατικού 1 και του Συγκροτήματος. Περαιτέρω ο ομνύοντας ισχυρίζεται ότι οι Αιτητές, που υποκατέστησαν νομικά την εταιρεία Lefkaritis Bros Limited σε όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις της δυνάμει της ενοικίασης του Υποστατικού 1 από τους Καθ’ ων η Αίτηση 1, κωλύονται να ανακαλέσουν την άδεια και συγκατάθεση που είχε δοθεί.
17. Αναφέρει δε ότι ο Χώρος Φιαλών είναι σε τέτοιο σημείο που δεν παρεμποδίζει καθόλου τη στάθμευση οχημάτων ή τη χρήση οποιουδήποτε σημείου στάθμευσης και ο εν λόγω χώρος εμπίπτει στο χώρο που ενοικιάζεται από τους Καθ’ ων η Αίτηση 1. Επιπλέον ο ομνύοντας αναφέρει ότι οι Αιτητές, γνώριζαν εξ αρχής και δη από το 2014 που οι Αιτητές τέθηκαν υπό τον έλεγχο του ΝΡ την ύπαρξη του Χώρου Φιαλών και την κατοχή του από τους Καθ’ ων η Αίτηση 1, ενόψει του ότι έχουν καθημερινή παρουσία και δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στο Συγκρότημα.
18. Ο ομνύοντας αναφέρει επίσης ότι υφίστανται σε ισχύ όλες οι απαραίτητες άδειες για τις φιάλες υγραερίου, επισυνάπτοντας σχετική Έκθεση Περιοδικού Ελέγχου για τις φιάλες από αδειοδοτημένο ελεγκτή εγκαταστάσεων υγραερίου ημερομηνίας 22/3/2024 η οποία βεβαιώνει ότι ο Χώρος Φιαλών είναι σε ασφαλή και λειτουργική κατάσταση και ο επόμενος έλεγχος πρέπει να γίνει το 2029, ως Τεκμήριο ΛΙ7 στην Ε/Δ ΛΙ. Ακολούθως ο ομνύοντας αναφέρει με λεπτομέρεια τους λόγους που δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Νόμου 14/1960.
19. Με την Ε/Δ ΑΑ ο ομνύοντας επιβεβαίωσε τα όσα αναφέρονται στην Ε/Δ ΛΙ, ειδικότερα ότι οι τότε ιδιοκτήτες, ήτοι η εταιρεία Lefkaritis Bros Limited και ειδικότερα ο κ. Κ. Λευκαρίτης είχαν συμφωνήσει εξ αρχής ότι ήταν απαραίτητο για το εστιατόριο να έχει φιάλες υγραερίου για την κουζίνα του, οι οποίες απαραίτητα θα έπρεπε να βρίσκονται σε εξωτερικό χώρο. Σημειώνει δε ότι ο κ. Κ. Λευκαρίτης του ανέφερε ότι ο χώρος που θα χρησιμοποιείται για τις φιάλες υγραερίου θα αποτελούσε μέρος του ενοικιαζόμενου χώρου και θα μπορούσαν να τον κατέχουν για όσο χρονικό διάστημα ενοικίαζαν τον χώρο.
20. Ειδικότερη αναφορά στο περιεχόμενο της Ε/Δ ΛΙ και της Ε/Δ ΑΑ θα γίνει πιο κάτω όπου αυτή κρίνεται αναγκαία.
Ένσταση Εναγόμενης 2
21. Η Εναγόμενη 2/ Καθ’ ης η Αίτηση 2 καταχώρισε ένσταση με την οποία παραθέτει 23 λόγους με τους οποίους επιδιώκει την απόρριψη της αίτησης, οι οποίοι επικεντρώνονται στο ότι δεν ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις που θέτει το άρθρο 32 του Νόμου 14/1960 για την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων. Επιπλέον η Καθ’ ης η Αίτηση 2 υποστηρίζει ότι:
○ Η Εναγόμενη 2 δεν διατηρεί την κατοχή, χρήση ή εκμετάλλευση των επίδικων χώρων και δεν είναι ενοικιάστρια ή κάτοχος οποιασδήποτε ακίνητης περιουσίας της Ενάγουσας.
○ Η Ενάγουσα προωθεί την παρούσα δικαστική διαδικασία καταχρηστικά (abuse of process) ή/και για αλλότριους σκοπούς.
○ Η Ενάγουσα δεν προσέφυγε στο Σεβαστό Δικαστήριο με καθαρά χέρια (clean hands) ή/και προσπάθησε να παραπλανήσει το Δικαστήριο ή/και δεν προέβη σε πλήρη και αληθή αποκάλυψη (full and frank disclosure) όλων των ουσιωδών γεγονότων.
○ Δεν υπάρχει οτιδήποτε το κατεπείγον ή/και άλλες εξαιρετικές περιστάσεις.
○ Με την υπό κρίση Αίτηση ζητούνται ταυτόσημες θεραπείες με την Αγωγή και ως εκ τούτου η έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων αποτελεί ουσιαστικά και την τελική θεραπεία της Αγωγής.
22. Η ένσταση της Καθ’ ης η Αίτηση 2 υποστηρίζεται από τις ένορκες δηλώσεις της ιδίας (Ε/Δ Εναγόμενης 2) και του υιού της, ο οποίος ως αναφέρει είναι μέτοχος και διευθυντής της εταιρείας Dimitris Yiannoudiou & Sons Ltd (στο εξή η “Ε/Δ ΣΓ” και η “DYS” αντίστοιχα).
23. Με την Ε/Δ Εναγομένης 2 η ομνύουσα ισχυρίζεται ότι στα επίδικα γεγονότα εμπλέκεται η εταιρεία DYS η οποία αν και παλαιότερα ήταν η εταιρεία που αυτή είχε με το σύζυγό της σήμερα είναι συμφερόντων του υιού της. Σύμφωνα λοιπόν με την Εναγόμενη 2, ο χώρος στον οποίο βρίσκεται σήμερα το Υποστατικό 2 αποτελούσε την ταράτσα ενός καταστήματος που ενοικιαζόταν από το 1982 σε συγγενικό της πρόσωπο και το οποίο χρησιμοποιούσε το συγκεκριμένο υποστατικό στην ταράτσα από το 1986 για την επιχείρησή του. Στη συνέχεια όμως ενοικιαστής του όλου χώρου κατέστη η DYS και το 2000 αποφασίστηκε όπως διαχωριστεί η ενοικίαση του καταστήματος από την ενοικίαση του υποστατικού που βρισκόταν στην ταράτσα. Δυνάμει λοιπόν ενοικιαστήριου εγγράφου ημερομηνίας 25/01/2000 (Τεκμήριο 2 της Ε/Δ ΝΡ), το οποίο είχε συναφθεί με τους τότε ιδιοκτήτες των Εναγόντων, οι τελευταίοι “…για σκοπούς υλοποίησης εργασιών και επίτευξης αδειοδότησης, ενοικίασαν ξεχωριστά το υποστατικό σε εμένα με σκοπό φυσικά και πάλι να υποκατασταθώ από την εταιρεία και η γραπτή συμφωνία και η ενοικίαση να μεταβιβαστούν στην εταιρεία”.
24. Είναι δε η θέση της Εναγόμενης 2 ότι η συγκεκριμένη ενοικίαση αφορούσε σε ολόκληρο τον χώρο που παρουσιαζόταν στη συμφωνία του 2000, περιλαμβανομένων δηλαδή των βεράντων, των βοηθητικών και των περιμετρικών χώρων. Ισχυρίζεται δε οτι με τη συμπεριφορά και τις ενέργειες τους οι τότε ιδιοκτήτες των Αιτητών αναγνώρισαν ως τον ενοικιαστή του υποστατικού τη DYS η οποία κατέχει, χρησιμοποιεί, εκμεταλλεύεται και διαχειρίζεται το Υποστατικό 2 και πληρώνει το ενοίκιο και τις σχετικές φορολογίες.
25. Ακολούθως αναφέρει τα όσα έχει πληροφορηθεί από τον υιό της τα οποία καταγράφονται στην Ε/Δ ΣΓ και σχετική αναφορά θα γίνει πιο κάτω. Επιπλέον η ομνύουσα αναφέρει ότι ως έχει ενημερωθεί από τους δικηγόρους της οι Ενάγοντες υποκατέστησαν νομικά την εταιρεία Αδελφοί Λευκαρίτη Λτδ σε όλα τα δικαιώματα και υποχρεώσεις της δυνάμει της ενοικίασης του Υποστατικού κωλύεται να ανακαλέσει την άδεια που είχε δοθεί, ενόσω η DYS διατηρεί τη κατοχή του Υποστατικού 2 και σε κάθε περίπτωση οι Ενάγοντες δεν έδωσαν επαρκή και εύλογη προειδοποίηση.
26. Επαναλαμβάνοντας τη θέση της ότι η ίδια δεν είναι ενοικιάστρια του Υποστατικού 2 και ότι δεν διεξάγει οποιαδήποτε επιχείρηση εντός αυτού, η ομνύουσα κάνει αναφορά στο ιστορικό των δικαστικών διαδικασιών που υπήρχαν και υπάρχουν μεταξύ των διαδίκων και επισημαίνει ότι αυτό που στην ουσία προσπαθούν να πράξουν οι Ενάγοντες είναι να εκβιάσουν τον υιό της για να απομακρύνει την DYS από το Υποστατικό 2.
27. Επιπλέον η ομνύουσα κάνει σχετική αναφορά στις προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Ν.14/1960 αλλά και στις προσωπικές της περιστάσεις, υποστηρίζοντας ότι η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί.
28. Στην Ε/Δ ΣΓ ο ομνύοντας αναφέρει ότι το Υποστατικό 2 συμπεριλαμβανομένου και του Χώρου Φιαλών ενοικιάζονται και κατέχονται από την DYS από πριν το 2000 και οι εκάστοτε ιδιοκτήτες πάντα γνώριζαν και το αποδέχονταν. Επισυνάπτει δε ως Τεκμήρια ΣΓ2-ΣΓ9 έγγραφα προς όλες τις αρμόδιες αρχές προς όφελος της DYS τα οποία συμπεριλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, αιτήσεις για πολεοδομικές και οικοδομικές άδειες.
29. Ακολούθως αναφέρει ότι ανέκαθεν η DYS πλήρωνε και πληρώνει το ενοίκιο το οποίο όλοι οι ιδιοκτήτες εισέπρατταν αδιαμαρτύρητα και ανεπιφύλακτα, εκδίδοντας σχετικές αποδείξεις στο όνομα της DYS. Παρουσίασε δε ως Τεκμήριο ΣΓ11 δέσμη εγγράφων αποτελούμενη από σχετικές αποδείξεις, δηλώσεις ενοικίων της DYS και κατάσταση πληρωμών ενοικίων.
30. Ακολούθως αναφέρει ότι η DYS κατέχει τον Χώρο Φιαλών στον οποίο έχουν εγκατασταθεί φιάλες υγραερίου και ότι αυτές έχουν εγκατασταθεί εκεί πριν το 2014 από τους τότε οι ιδιοκτήτες του Υποστατικού 2, μέσω εταιρείας η οποία ελέγχετο από τα ίδια πρόσωπα για να εξυπηρετούν τις ανάγκες των ενοικιαστών και να είναι σε θέση να ενοικιάσουν το Υποστατικό 2 αλλά και τις άλλες μονάδες. Μάλιστα δόθηκε διαβεβαίωση από πλευράς της DYS ότι θα προμηθευόταν υγραέριο από την εν λόγω εταιρεία και αυτό γίνεται μέχρι και σήμερα. Στη συνέχεια αναφέρει ότι ο Χώρος Φιαλών συμφωνήθηκε να χρησιμοποιείται για τις ανάγκες του Υποστατικού 2 και δεν βρίσκεται σε χώρο που ελέγχεται ή κατέχεται από τους Ενάγοντες/Αιτητές με τη συγκατάθεση των τότε ιδιοκτητών του Υποστατικού 2 και κατόπιν υπόδειξης των αρμόδιων κυβερνητικών υπηρεσιών. Επιπλέον ο ομνύοντας ισχυρίζεται ότι η εταιρεία Αδελφοί Λευκαρίτη Λτδ είχε δώσει προφορική ανέκκλητη και ανεπιφύλακτη άδεια για κατοχή του Χώρου Φιαλών από την DYS για όσο χρονικό διάστημα η DYS θα διατηρούσε την κατοχή του Υποστατικού 2 και ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε.
31. Επιπλέον ο ομνύοντας αναφέρει ότι για την τοποθέτηση των φιαλών στον εν λόγω χώρο έχουν εξασφαλιστεί οι απαραίτητες άδειες και η τοποθέτηση των φιαλών είναι νόμιμη. Επισύναψε δε ως Τεκμήριο ΣΓ12 αντίγραφο έκθεσης περιοδικού ελέγχου ημερ. 24/9/2022 το οποίο επιβεβαιώνει τον έλεγχο των εγκαταστάσεων υγραερίου και ότι είναι σε ασφαλή και λειτουργική κατάσταση. Επιπλέον ως αναφέρεται στο Τεκμήριο ΣΓ12, ο επόμενος έλεγχος θα πρέπει να γίνει πριν από τις 23/9/2028.
32. Ειδικότερη αναφορά στο περιεχόμενο της Ε/Δ Εναγόμενης 2 και της Ε/Δ ΣΓ θα γίνει πιο κάτω όπου αυτή κριθεί αναγκαία.
33. Στη βάση των οδηγιών που έδωσε το Δικαστήριο κατά το καθορισμό του χρονοδιαγράμματος της παρούσας αίτησης, αμφότερες οι πλευρές προχώρησαν σε καταχώριση συμπληρωματικών ενόρκων δηλώσεων. Ειδικότερα αναφορά στο περιεχόμενο των εκατέρωθεν συμπληρωματικών ενόρκων δηλώσεων γίνεται πιο κάτω όπου αυτή κριθεί αναγκαία.
34. Κατά την ακροαματική διαδικασία της υπό κρίση αίτησης, οι ευπαίδευτοι συνήγοροι όλων των πλευρών υιοθέτησαν τις γραπτές αγορεύσεις τις οποίες ετοίμασαν προς διευκόλυνση του Δικαστηρίου και καμία πλευρά δεν ζήτησε αντεξέταση των ενόρκων δηλούντων. Έχω μελετήσει το περιεχόμενο των γραπτών αγορεύσεων και θα αναφερθώ σε αυτές στη συνέχεια όπου κρίνω σκόπιμο.
IΙΙ. Νομική Πτυχή
35. Η υπό κρίση αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων στο άρθρο 32 του Νόμου 14/1960, το οποίο προνοεί το ουσιαστικό δίκαιο για την έκδοση προστατικών διαταγμάτων. Το Δικαστήριο αρχικά εξετάζει κατά πόσο συντρέχουν οι τρεις θεμελιώδεις προϋποθέσεις, ήτοι:
○ η ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση;
○ η ύπαρξη πιθανότητας να δικαιούται ο Ενάγοντας σε θεραπεία; και
○ το ότι θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο, εκτός εάν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα.
36. Σε περίπτωση που οι Αιτητές ικανοποιήσουν το Δικαστήριο ότι πληρούνται οι προαναφερόμενες προϋποθέσεις τότε δημιουργείται το αναγκαίο υπόβαθρο στο πλαίσιο του οποίου το Δικαστήριο ασκεί τη διακριτική του ευχέρεια ουτως ώστε να αποφασίσει κατά πόσο είναι δίκαιο και εύλογο να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα (βλ.Odysseos v. Pieris Estates Ltd and Others (1982) 1 C.L.R.55, Ιπποδρομιακή Αρχή Κύπρου ν. Πασχάλη Χ΄΄Βασίλη (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ.152)
37. Όσον αφορά την εξέταση των τριών προϋποθέσεων κατατοπιστική είναι η πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηριου MERIDIAN GAMING LTD κ.α. v. ΔΗΜΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ. E179/2017, 2/5/2024 στην οποία παρατίθενται συνοπτικά οι σχετικές αρχές, απόσπασμα της οποία παραθέτω αυτούσιο:
“Κατ' αρχάς το καθήκον των Δικαστηρίων, σε τέτοιες αιτήσεις, περιορίζεται μόνο στη διαπίστωση κατά πόσο ικανοποιούνται οι τρεις προϋποθέσεις που απαιτούνται από το Άρθρο 32 του Νόμου, ήτοι σοβαρόν ζήτημα προς εκδίκαση, ορατή προοπτική και/ή πιθανότητα ο αιτών διάδικος να δικαιούται σε θεραπεία και να είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο χωρίς την έκδοση του διατάγματος. Η ικανοποίηση ή μη των εν λόγω προϋποθέσεων, βασίζεται, κατά κύριο λόγο, στη μαρτυρία και στις θέσεις, συναφώς, του αιτητή (βλ. Συμβούλιο Εγγραφής Κτηματομεσιτών v. Γεωργιάδη κ.ά., Πολιτική Έφεση Αρ. Ε216/2021, ECLI:CY:AD:2023:A310, ημερ. 2/11/2023).
Αφού ικανοποιηθούν οι πιο πάνω προϋποθέσεις, το Δικαστήριο εξετάζει όλους τους παράγοντες που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη για την ορθή ενάσκηση της διακριτικής του ευχέρειας και σταθμίζει, στο πλαίσιο αυτό, αν είναι δίκαιο ή πρόσφορο να εκδώσει το αιτούμενο διάταγμα.
Όπως λέχθηκε στην υπόθεση Εκδόσεις «Αρκτίνος» Λίμιτεδ κ.ά. ν. Λοϊζίδου, Πολιτική ΄Εφεση Αρ. Ε7/2018, ημερ. 21/3/2019:
«Με δεδομένη την πλήρωση των τριών κριτηρίων του άρθρου 32(1), υπεισέρχεται στην όλη εικόνα το ζήτημα της εξέτασης του πιο σημαντικού ίσως παράγοντα στην έκδοση απαγορευτικών διαταγμάτων, ήτοι, η ευρεία διακριτική εξουσία που δίδεται στο Δικαστήριο από το πιο πάνω άρθρο να εκδίδει διατάγματα στις περιπτώσεις όπου κρίνει ότι κάτι τέτοιο είναι «δίκαιον ή πρόσφορον». Το Δικαστήριο ενεργώντας με βάση τους κανόνες του δικαίου της επιείκειας, διατηρεί σε κάθε περίπτωση την ευχέρεια να αρνηθεί την έκδοση απαγορευτικού διατάγματος, έστω και αν τηρούνται οι τυπικές προϋποθέσεις έκδοσής του. Το όλο ζήτημα συνίσταται στον ισοζυγισμό των ιδιαίτερων αναγκών των διαδίκων, υπό το φως πάντοτε των στοιχείων που καλύπτουν την κάθε περίπτωση.»
Το Δικαστήριο στο πλαίσιο εκδίκασης αιτήσεων, όπως η υπό κρίση, θα πρέπει να αποφεύγει να υπεισέρχεται σε βάθος στο μαρτυρικό υλικό που τίθεται ενώπιον του, καθώς και στη διεξοδική διευκρίνιση και εξέταση επίδικων θεμάτων της αγωγής. Δεν είναι επιτρεπτό για το Δικαστήριο να καταλήγει σε τελικά συμπεράσματα ως προς το πραγματικό και νομικό υπόβαθρο της υπόθεσης και να αποφασίζει τελεσίδικα τα επίδικα θέματα (βλ. Adidas v. Jonitexo Ltd (1984) 1 C.L.R. 263, Άκης άλλως Γρηγόρης Ν. Γρηγορίου κ.ά. ν. Χριστιάνας Σταύρου Χριστοφόρου (1995) 1 Α.Α.Δ. 248). Όπως τονίσθηκε στην υπόθεση Πόλα Ιορδάνους v. PS Seamless Gutters Ltd κ.ά., Πολιτική Έφεση Αρ. 4/2022, ημερ. 8/11/2022, «δεν εκδικάζεται σε αυτό το στάδιο η διαφορά και δεν καθορίζονται από αυτό το πρόωρο στάδιο δικαιώματα και υποχρεώσεις». Το μαρτυρικό υλικό που τίθεται ενώπιον του προσεγγίζεται με μόνο σκοπό τη διακρίβωση του κατά πόσο πληρούνται οι τρεις προϋποθέσεις που θέτει το Άρθρο 32 του Νόμου 14/60 και κατά πόσο είναι δίκαιο και εύλογο να εκδώσει τα αιτούμενα διατάγματα. Οι οποιεσδήποτε διαπιστώσεις του Δικαστηρίου στις οποίες προβαίνει, γίνονται για τους σκοπούς της εξέτασης της έκδοσης ή μη του προσωρινού διατάγματος και όλα τα ζητήματα που εγείρονται στην αγωγή παραμένουν ζωντανά για να αποφασιστούν όταν θα εκδικαστεί η ουσία της (βλ. Δημοκρατία Σλοβενίας v. Beogradska Banka D.D. (1999) 1 Α.Α.Δ. 225).
Μάλιστα στην υπόθεση Milton Investment Company Ltd κ.ά. v. Dryden Group Ltd (2014) 1(Α) Α.Α.Δ. 731, 740, τονίστηκε πως τα Δικαστήρια δεν πρέπει να αφήνουν να αιωρείται ούτε καν σκιά ότι έχουν αποφασίσει την ουσία της υπόθεσης. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:
«... το Δικαστήριο, κατά την εκδίκαση αίτησης για προσωρινό διάταγμα, πρέπει να αποφεύγει να καταλήγει σε συμπεράσματα αναφορικά με την πλήρη εξέταση του πραγματικού και νομικού καθεστώτος της υπόθεσης καθότι αυτό γίνεται κατά τη δίκη της ουσίας της υπόθεσης. Πρόκειται, να τονίσουμε, για αρχή που πρέπει να τηρείται με ευλάβεια και κατά το ενδιάμεσο αυτό στάδιο, το Δικαστήριο όχι μόνο πρέπει να αποφεύγει να καταλήγει στα προαναφερθέντα συμπεράσματα, αλλά και να μην αφήνει να αιωρείται η σκιά ότι έχει αποφασίσει την ουσία της υπόθεσης ή κάποια ουσιώδη πτυχή της».
Στην υπόθεση Hazlewood Investment & Finance Ltd v. Manuel κ.ά., Πολιτική Έφεση Αρ. Ε14/2017 και Ε209/2017, ημερ. 16/7/2019, το Ανώτατο Δικαστήριο, ανατρέποντας την πρωτόδικη κρίση, σημείωσε τα ακόλουθα:
«Είναι εδραιωμένο αλλά και κοινή γνώση πως το Δικαστήριο κατά την εξέταση ειδικά της β΄ προϋπόθεσης αποφεύγει την σε βάθος ανάλυση των επίδικων σχέσεων και δεν μπορεί να εξάγει τελικά ή δεσμευτικά συμπεράσματα επ΄ αυτών. (Βλ. Γρηγορίου κ.ά. ν. Χριστοφόρου κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 248, Επίσημος Παραλήπτης κ.ά. ν. Nicantony Trading Co. Ltd (1998) 1 Α.Α.Δ. 1653, Parico Aluminium Designs Ltd v. Muskita Aluminium Co. Ltd and other (2002) 1Γ Α.Α.Δ. 2015).»
Κατά ανάλογο τρόπο στην υπόθεση Rostovtsev v. Shchukin, Πολιτική ΄Εφεση Αρ. Ε415/2016, ημερ. 5/7/2019, ECLI:CY:AD:2019:A282:
«Παρατήρησε [το Πρωτόδικο Δικαστήριο], όμως, παραπέμποντας σε σχετική νομολογία, πως, στο στάδιο εκείνο δεν ήταν επιτρεπτό να προβεί σε αξιολόγηση της μαρτυρίας. Όπως ορθώς το έθεσε, η εν λόγω διεργασία θα είναι αντικείμενο της δίκης επί της ουσίας της διαφοράς των διαδίκων.»”
38. Κατά το στάδιο εξέτασης των τριών προϋποθέσεων του άρθρου 32 του Νόμου 14/1960 το Δικαστήριο εξετάζει το δικόγραφο και την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση ώστε να ικανοποιηθεί ότι συντρέχουν οι δύο πρώτες προϋποθέσεις (βλ. Recnex Trading Ltd κ.ά. ν Τράπεζας Πειραιώς (Κύπρου) Λτδ, Πολ. Εφ.71/11 ημερ. 16.4.14).
39. Όσον αφορά τις αντικρουόμενες θέσεις που προβάλλονται από τους διαδίκους και σε ποιό βαθμό εξετάζονται από το Δικαστήριο στο πλαίσιο τέτοιων αιτήσεων, κατατοπιστική είναι υπόθεση A.J. Georgiades v. N. Haddad Ltd Πολ. Εφ. Ε100/21 ημερ. 23/10/2023 ,στην οποία αναφέρθηκαν τα εξής:
“Στο στάδιο της ακρόασης της αίτησης θα πρέπει να αποφεύγεται η ενασχόληση με τους αντικρουόμενους ισχυρισμούς των διαδίκων και η επακόλουθη κατάληξη σε συμπεράσματα. Οι νομολογιακά καθιερωμένες προϋποθέσεις έκδοσης του ενδιάμεσου διατάγματος, θα πρέπει να εκπηγάζουν από την ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση και τα στοιχεία που τίθενται ενώπιον του Δικαστηρίου στα πλαίσια της συγκεκριμένης διαδικασίας. Η έρευνα του Δικαστηρίου θα πρέπει να σταματά στο σημείο που επιτρέπει τη διαπίστωση της ύπαρξης ή ανυπαρξίας κάποιας προοπτικής επιτυχίας. Όπως τονίστηκε στην Jonitexo v. Adidas, (1984) 1 Α.Α.Δ. 263, το Δικαστήριο δεν κάνει αξιολόγηση της προσαχθείσας μαρτυρίας, ούτε οδηγείται σε εξαγωγή συμπερασμάτων αξιοπιστίας γιατί αυτό θα συμβεί κατά το στάδιο της δίκης (βλ. επίσης, Δημοκρατία της Σλοβενίας ν. Beogradska Banka D.D., (1999) 1 ΑΑΔ 225). Το τι, φυσικά, θα πρέπει να διαχωριστεί είναι ακριβώς η αναγκαιότητα εξέτασης από το Δικαστήριο κατά πόσο τα ενώπιον του στοιχεία ικανοποιούν τις σχετικές προϋποθέσεις που αναφέρονται ανωτέρω.”
40. Αναφορικά με το επίπεδο και το μέτρο απόδειξης της υπό κρίση Αίτησης θα συμφωνήσω με τη θέση του Α.Ε.Δ. Πασχαλίδη ο οποίος αντλώντας καθοδήγηση από Αγγλική νομολογία και συγγράμματα στην απόφαση της υπόθεσης DOMENIKOS LIMITED ν. BENEW LTD, Αρ. Αγωγής: 294/24, 23/8/2024 ανέφερε σχετικά τα πιο κάτω, τα οποία παραθέτω αυτούσια:
“Στο σημείο αυτό αναφέρω ότι οι πιο πάνω αρχές, στο βαθμό που αφορούν και στο πώς είναι που διενεργείται η δικαστική εξέταση ενδιάμεσων αιτήσεων της παρούσας φύσης, συνάδουν και με τον τρόπο με τον οποίο τέτοιες αιτήσεις θα πρέπει να εξετάζονται με βάση τους «νέους» Κανονισμούς Πολιτικής Δικονομίας στη βάση των οποίων και εγείρεται η παρούσα. Προς τούτο παραπέμπω ενδεικτικά στο εγνωσμένου κύρους νομικό σύγγραμμα BLACKSTONE'S CIVIL PRACTICE 2019, όπου σε σχέση με τον τρόπο εφαρμογής των αγγλικών Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, οι οποίοι είναι όμοιοι με τους κυπριακούς Κανονισμούς, αναφέρεται στις σελ. 585 - 588 ότι κατά την εκδίκαση ενδιάμεσων αιτήσεων δεν είναι ορθό να επιβάλλεται το επίπεδο απόδειξης που επιβάλλεται στα πλαίσια κανονικής δίκης (ισοζύγιο των πιθανοτήτων) αφού κάτι τέτοιο θα απαιτούσε ουσιαστικά, είτε τη διεξαγωγή πρόωρης δίκης είτε όπως το Δικαστήριο προκαταβάλει στα πλαίσια μιας ενδιάμεσης διαδικασίας την ενδεχόμενη τελική του κρίση επί της ουσίας της υπόθεσης. Παρόμοια είναι δε και η αρχή που διατυπώθηκε προ πολλού στην Κύπρο σε σχέση με το επίπεδο απόδειξης σε ενδιάμεσες διαδικασίες για προσωρινά διατάγματα, αφού όπως λέχθηκε και στην Odysseos v. Pieris Estates & Others (1982) 1 C.L.R. 557
«The standard required for the plaintiff to overcome the evidential hurdle is not very high; he is only required to establish "a probability" of success. The concept of "a probability" imports something more than a mere possibility but something much less than the "balance of probabilities", the standard required for proof of a civil action. A legal probability is something different from a mathematical probability as the Court explained in Re J.S. (a minor) [1980] 1 All E.R. 1061 (C.A.) "A probability", in the context of the proviso to s. 32(1), requires the applicant to demonstrate that he has a visible chance of success.»
Ως εκ τούτου, το σύνηθες επίπεδο απόδειξης σε ενδιάμεσες διαδικασίες με βάση τους νέους Κανονισμούς είναι το κατά πόσο το οποιοδήποτε αμφισβητούμενο γεγονός έχει καταδειχθεί μέσω μιας «καλής συζητήσιμης υπόθεσης», κριτήριο το οποίο «.εμπερικλείει το σημαντικό κανόνα ότι το Δικαστήριο θα πρέπει να είναι όσο ικανοποιημένο μπορεί να είναι, δεδομένων των περιορισμών που έχει μια ενδιάμεση διαδικασία, για το ότι υπάρχουν παράγοντες που του δίδουν δικαιοδοσία ή που δικαιολογούν την άσκηση της δικαιοδοσίας αυτής.». Για το λόγο αυτό, συνεχίζει το BLACKSTONE'S, «.οι περισσότερες αιτήσεις εξετάζονται στη βάση των γεγονότων που δεν αμφισβητούνται από τον καθ' ου η αίτηση, μαζί με την εκδοχή του καθ' ου η αίτηση σε σχέση με τα αμφισβητούμενα γεγονότα.(εφόσον).η επιλογή μεταξύ μαρτύρων συνιστά λειτουργία του Δικαστή που εκδικάζει την ουσία της υπόθεσης και σε μια ενδιάμεση αίτηση είναι επιτρεπτό για ένα Δικαστή να «κοιτάξει πίσω» από μια Ε/Δ μόνο αν προβάλλεται κάποιος ισχυρισμός που παρουσιάζει εγγενή απιθανότητα ή όταν υπάρχει εξωγενής μαρτυρία που τον αντικρούει.» (βλ.σελ. 587 και την αναφορά που εκεί γίνεται στις HRH Prince of Wales v Associated Newspapers Ltd [2006] EWCA Civ 1776 (21 December 2006), National Westminster Bank Plc v Daniel [1993] 1 WLR 1453 και Shyam Jewellers Ltd v Cheeseman | [2001] EWCA Civ 1818).”
ΙV. Εφαρμογή Νομικών Αρχών στα γεγονότα της υπόθεσης και Συμπέρασμα
41. Προχωρώ τώρα να εξετάσω κατά πόσο πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 32 του Νόμου 14/1960.
42. Ως έχει πάγια νομολογηθεί για να ικανοποιηθεί η πρώτη προϋπόθεση το μόνο που απαιτείται είναι η αποκάλυψη μιας συζητήσιμης υπόθεσης στη βάση των δικογράφων. Ειδικότερα ως έχει αναφερθεί στην Parico Aluminium Designs Ltd ν. Muskita - Aluminium Co Limited και Άλλων (2002) 1 ΑΑΔ 2015 με σχετική παραπομπή στην T.A. Micrologic Computer Consultants Ltd v. Microsoft Corporation (2002) 1 Α.Α.Δ. 1802:
“(...) Σε ενδιάμεση διαδικασία για προσωρινό διάταγμα εκείνο που χρειάζεται δεν είναι η απόδειξη του ουσιαστικού δικαιώματος αλλά σοβαρές ενδείξεις περί της πιθανότητας ύπαρξής του. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα των επί του θέματος αποφάσεων μας: βλ. ενδεικτικά τις Constantinides v. Makriyiorghou (1978) 1 C.L.R. 585, Odysseos v. Pieris Estates and Others (1982) 1 C.L.R. 557 κ.ά. και Κυτάλα ν. Χρυσάνθου κ.ά. (1996) 1 Α.Α.Δ. 253. Αυτό συχνά παραγνωρίζεται στα Επαρχιακά Δικαστήρια τόσο από δικηγόρους όσο και από δικαστές με αποτέλεσμα η διαδικασία να γίνεται απαραδέκτως πολύπλοκη και μακρά.»
(Βλ. και Επίσημος Παραλήπτης κ.ά. ν. Nicantony Trading Co. Ltd (1998) 1 Α.Α.Δ. 1653:: «... το Δικαστήριο εξετάζει τη μαρτυρία με σκοπό να αποφασίσει κατά πόσο είναι δίκαιο ή όχι να εκδοθεί το διάταγμα, αποφεύγοντας να υπεισέλθει στην ουσία της υπόθεσης. .... θα πρέπει απλά να ικανοποιηθεί ότι υπάρχει συζητήσιμη υπόθεση και ότι υπάρχει πιθανότητα επιτυχίας»).
Η ίδια προσέγγιση υιοθετείται και από την Αγγλική Νομολογία - Βλ. Copinger and Skone James on Copyright, 12th ed., παραγ. 620 και 621:
«620. Remedy by injunction. ......................... ............................An interlocutory injunction is thus a temporary, discretionary and exceptional remedy. It is available before the rights of the parties have been finally determined and, in the case of an ex parte injunction, even before the court has been appraised of the nature of the defendant's case. It is no part of the court's function at this early stage in the litigation to try to resolve conflicts of evidence on affidavit as to the facts on which the claims of either party may ultimately depend. The evidence is incomplete because it is not until the trial that it is tested by oral cross-examination. Perfect justice cannot be achieved since the court is acting on imperfect information. It is not, therefore, appropriate for the court to decide conflicting questions of fact or difficult questions of law which call for detailed argument and mature consideration. These are matters to be dealt with at the trial. ..........................................
621. Arguable case. ................ What the affidavit evidence must disclose is that there is a serious question to be tried and that the plaintiff has prospects of success which exist in substance and reality. The plaintiff does not, as was formerly thought, have to establish that he has a strong prima facie case or a prima facie case or even a probability that he will succeed at the trial. The burden on the plaintiff is the lesser one of showing an arguable case to be tried. .......................»”
(η έμφαση έχει προστεθεί)
43. Σύμφωνα με το έντυπο απαίτησης επιζητούνται θεραπείες για το αστικό αδίκημα της παράνομης επέμβασης επί ακίνητης ιδιοκτησίας (άρθρο 43 του περί Αστικών Αδικημάτων Νόμο, Κεφ. 148). Χωρίς να υπεισέρχομαι στην ουσία της υπόθεσης, λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο των δικογράφων και ειδικότερα τη φύση των ισχυρισμών και των αξιώσεων των Αιτητών, οι Ενάγοντες με την έκθεση απαίτησης τους ισχυρίζονται ότι οι Εναγόμενοι 1 και 2 χωρίς οποιαδήποτε άδεια και χωρίς ο χώρος στάθμευσης να αποτελεί μέρος της ενοικίασης των υποστατικών που οι τελευταίοι ενοικιάζουν έχουν εγκαταστήσει και συνεχίζουν να έχουν εγκατεστημένες από το 2014 μέχρι και σήμερα αριθμό φιαλών υγραερίου και ότι η τοποθέτηση τους συνιστά παράνομη επέμβαση στην περιουσία των Εναγόντων. Οι Ενάγοντες απέστειλαν επιστολές στους Εναγόμενους και στους δικηγόρους τους ζητώντας να μετακινηθούν οι ρηθείσες φιάλες υγραερίου εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, ωστόσο οι Εναγόμενοι 1 και 2 δεν απάντησαν, ούτε έπραξαν ως τους ζητήθηκε. Ενόψει της ισχυριζόμενης παράνομη επέμβασης οι Ενάγοντες ισχυρίζονται ότι υπόκεινται σε ζημιά.
44. Υπό το φως των πιο πάνω, εκ πρώτης όψεως θεωρώ ότι αποκαλύπτεται στο παρόν στάδιο συζητήσιμη υπόθεση εναντίον των Εναγομένων 1 και 2 και συνεπώς ικανοποιείται η πρώτη προϋπόθεση του άρθρου 32 του Νόμου 14/1960.
45. Για να ικανοποιηθεί η δεύτερη προϋπόθεση θα πρέπει να εξεταστεί κατά πόσο οι Αιτητές έχουν πείσει το Δικαστήριο ότι έχουν κάποια πιθανότητα επιτυχίας. Στο πλαίσιο εξέτασης της δεύτερης προϋπόθεσης εξετάζεται στην ουσία η αποδεικτική δύναμη της υπόθεσης των Αιτητών σε συνάρτηση με τυχόν αντίθετη εκδοχή, έχοντας πάντα υπόψη του περιορισμούς που επιβάλλει η ενδιάμεση διαδικασία (ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και CYFIELD - NEMESIS κ.α., Πολ. Έφεση αρ. Ε52/21, ημερ.10.02.2022, ECLI:CY:AD:2022:A79, ECLI:CY:AD:2022:A79).
46. Καθοδηγητικά είναι τα όσα καταγράφηκαν στην υπόθεση MOLVI ESTATES LTD v. ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΙΜΩΝΟΣ κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ. Ε193/2015, ECLI:CY:AD:2023:A159, 9/5/2023, απόσπασμα της οποία παραθέτω αυτούσιο:
“Αναφορικά με τη δεύτερη προϋπόθεση του Άρθρου 32 αναφέρεται στην Parico Aluminium Designs Ltd v. Muskita - Aluminium Co Ltd κ.α. (2002) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2015, 2041, ότι αυτό που πρέπει να αποκαλύπτεται από την ένορκη δήλωση είναι ότι ο ενάγων έχει προοπτικές επιτυχίας οι οποίες υφίστανται στην ουσία και στην πραγματικότητα. Στην Πουργουρίδη κ.α. ν. Μέζου κ.α. (1994) 1 Α.Α.Δ. 201, 207 αναφέρθηκε ότι η έννοια της πιθανότητας περικλείει κάτι περισσότερο από απλή δυνατότητα, αλλά και κάτι πολύ λιγότερο από το ισοζύγιο των πιθανοτήτων που είναι το μέτρο απόδειξης στις αστικές υποθέσεις. Αυτό που απαιτείται από τον αιτητή είναι να δείξει ορατό ενδεχόμενο επιτυχίας. Στην Κυτάλα κ.α. ν. Χρυσάνθου κ.α. (1996) 1 Α.Α.Δ. 253, 257-8, εξηγήθηκε, και αυτό είναι το ουσιώδες, ότι η μαρτυρία πρέπει να αναφέρεται με ακρίβεια σε γεγονότα από τα οποία να καταδεικνύεται η ύπαρξη πιθανότητας. Επισημάνθηκε, ακόμα, ότι η προοπτική επιτυχίας δεν μπορεί παρά να εξετάζεται στη βάση μαρτυρίας.”
(η έμφαση έχει προστεθεί)
47. Παραπέμπω επίσης στην απόφαση του Εφετείου LAXIFLORA HOLDINGS LTD κ.α. v. ΚΩΣΤΑ ΖΕΡΒΟΥ κ.α., Πολιτική Έφεση Αρ.: Ε38/2021, Ε42/2021, 12/2/2024, στην οποία λέχθηκαν σχετικά τα ακόλουθα:
“Σε ό,τι αφορά τη δεύτερη προϋπόθεση, απαιτείται η κατάδειξη μιας ορατής πιθανότητας, μιας προοπτικής επιτυχίας της αγωγής. Το βάρος απόδειξης δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό και εν πάση περιπτώσει υπολείπεται ακόμα και του ισοζυγίου των πιθανοτήτων (βλ. Hellenic Bank Public Company Ltd v. Alpha Panareti Public Ltd (2013) 1(Β) Α.Α.Δ. 1235). Κατά την εξέταση της προϋπόθεσης αυτής γίνεται συσχέτιση της νομικής βάσης της αγωγής με την προσκομισθείσα, από πλευράς αιτητή, μαρτυρίας. Σταθμίζεται βέβαια και η αντίθετη εκδοχή του καθ' ου η αίτηση. Η υποκειμενική και εξαντλητική αξιολόγηση της μαρτυρίας, αλλά και η επιλογή εκδοχών και η εξαγωγή τελικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποφεύγεται. Αυτά είναι αξιώματα που ανήκουν στην κυρίως δίκη. Αυτού λεχθέντος, χωρίς να υπεισέρχεται στην ουσία, κάποια αποτίμηση της αποδεικτικής δύναμης της μαρτυρίας εκείνου που ζητά τη θεραπεία, θα πρέπει να γίνεται από το Δικαστήριο (βλ. Λόρδος κ.α. v. Σιακόλα κ.α. Πολ. Έφεση Ε143/15, ημερ. 23.3.2017 και την πρόσφατη απόφαση μας Boris Mints κ.α. v. Pavel Shishkin, Πολ. Έφεση Ε69/2020, σχ. με την Ε70/2020 και Ε71/2020, ημερ. 10/1/2024).”
48. Το αστικό αδίκημα της παράνομη επέμβασης έχει ως κύριο σκοπό τη προστασία του δικαιώματος κατοχή ακίνητης περιουσίας έναντι όλων των προσώπου που επεμβαίνουν παράνομα σε αυτή περιλαμβανομένου και του ιδιοκτήτη (βλ. Xάμπου Xαράλαμπος B. και Άλλοι ν. Christoforou & Avraam (Catering Services) Ltd (2008) 1 ΑΑΔ 524, Adamou v. Christofi (1974) 1 C.L.R. σελ. 100). Η απόδειξη ιδιοκτησίας αποτελεί εκ πρώτης όψεως απόδειξη κατοχής, εκτός αν προκύπτει από μαρτυρία ότι την κατοχή την έχει άλλος (βλ. Κώστας Γλυκύς v. Ιεράς Μονής Μαχαιρά, 28 Απριλίου 1999 (1999) 1 ΑΑΔ 654)
49. Επαναλαμβάνω ότι το Δικαστήριο σε αυτό το στάδιο δεν εξετάζει σε βάθος την ουσία των ισχυρισμών των διαδίκων προκειμένου να διαπιστώσει την πλήρη έκταση των εκατέρωθεν περιουσιακών δικαιωμάτων εφόσον κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με εξέταση και διατύπωση κρίσης ως προς την ύπαρξη των ουσιαστικών δικαιωμάτων των μερών αναφορικά με το επίδικο υποστατικό (βλ. Parico Aluminium Designs Ltd ν. Muskita - Aluminium Co Limited και Άλλων (2002) 1 ΑΑΔ 2015). Σε κάθε περίπτωση για σκοπούς της παρούσας αίτησης, οι Αιτητές χρειάζεται να αποδείξουν σοβαρές ενδείξεις περί της πιθανότητας ύπαρξης του ουσιαστικού δικαιώματος τους (βλ. T.A. Micrologic Computer Consultants Ltd v. Microsoft Corporation (2002) 1 Α.Α.Δ. 1802). H μαρτυρία πρέπει να αναφέρεται με ακρίβεια σε γεγονότα που να επιτρέπουν στο Δικαστήριο να εξετάσει την πιθανότητα επιτυχίας (βλ. Odysseos (ανωτέρω)).
50. Είναι αποδεκτό από τη πλευρά των Καθ’ ων η Αίτηση 1 ότι τουλάχιστο από το 2014 χρησιμοποιούν για τις ανάγκες του εστιατορίου που ενοικιάζουν (Υποστατικό 1), το Χώρο Φιαλών, επιπλέον είναι αποδεκτό ότι ιδιοκτήτης του Χώρου Φιαλών είναι οι Αιτητές και οι τελευταίοι με επιστολή 13/3/2024 ζήτησαν από τους Καθ’ ων η Αίτηση 1 να μετακινήσουν τις φιάλες υγραερίου από το Χώρο των Φιαλών, πράγμα το οποίο δεν έγινε. Σημειώνεται δε ότι στο Τεκμήριο 1 της Ε/Δ ΝΡ δεν φαίνεται να αναφέρεται στη παραχώρηση οποιασδήποτε άδειας για εγκατάσταση των επίδικων φιαλών υγραερίου ή να αποτελεί ο εν λόγω χώρος μέρος της ενοικίασης του Υποστατικού 1. Σε κάθε περίπτωση, το κατά πόσο οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 νόμιμα κατέχουν και χρησιμοποιούν το Χώρο Φιαλών και κατά πόσο έχει τερματιστεί η εν λόγω κατοχή ή κατά πόσο τους δόθηκε άδεια η οποία ενδεχομένως ανακλήθηκε με την επιστολή ημερομηνίας 13/3/2024, δεν είναι θέματα που δύναται να εξεταστούν στο παρόν στάδιο, αφού κάτι τέτοιο θα απαιτούσε αξιολόγηση των αντικρουόμενων θέσεων των διαδίκων. Ως εκ τούτου, θεωρώ ότι εκ πρώτης όψεως και στο παρόν στάδιο αποκαλύπτεται ορατή πιθανότητα επιτυχίας της απαίτησης των Αιτητών εναντίον των Καθ’ ων η Αίτηση 1 χωρίς αυτό να αποτελεί καθ' οιονδήποτε τρόπο αξιολόγηση της αλήθειας της εκδοχής τους και/ή της εκδοχής των Καθ’ ων η Αίτηση 1.
51. Προχωρώ τώρα να εξετάσω τη δεύτερη προϋπόθεση όσον αφορά την ορατή πιθανότητα επιτυχίας της απαίτησης των Αιτητών εναντίον της Εναγόμενης 2. Η Καθ’ ης η Αίτηση 2 ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι ένεκα των όσων περιέβαλλαν τη συμφωνία ενοικίασης της 25/1/2000 (Τεκμήριο 2 της Ε/Δ ΝΡ) αλλά και των όσων επακολούθησαν της εν λόγω συμφωνίας, οι Αιτητές έχουν ουσιαστικά αναγνωρίσει και δεχτεί με τη συμπεριφορά τους ότι δεν είναι εκείνη η ενοικιάστρια του Υποστατικού 2 και συνακόλουθα δεν επεμβαίνει με παράνομο τρόπο στο Χώρο Φιαλών. Παρά ταύτα η ίδια αναφέρει και ως καταγράφεται στο Τεκμήριο 2 της Ε/Δ ΝΡ το Υποστατικό 2 ενοικιάστηκε στην ίδια και όχι στην εταιρεία DYS. Σημειώνεται δε ότι στο Τεκμήριο 2 της Ε/Δ ΝΡ δεν φαίνεται να αναφέρεται στη παραχώρηση οποιασδήποτε άδειας για εγκατάσταση των επίδικων φιαλών υγραερίου ή να αποτελεί ο εν λόγω χώρος μέρος της ενοικίασης του Υποστατικού 2. Χωρίς το Δικαστήριο να υπεισέρχεται σε θέματα ουσίας ή να προχωρώ σε αξιολόγηση των αντικρουόμενων εκδοχών των διαδίκων (βλ. Zondrvan Group Ltd και Bonalbo Fiduciaries Ltd κ.α Πολ. Έφεση αρ.Ε64/2015 ημερ.20.07.21, ECLI:CY:AD:2021:A342) ως προς το κατά πόσο τελικά ο Χώρος Φιαλών χρησιμοποιείται ή κατέχεται εν τέλει από την εταιρεία DYS ή την Καθ’ ης η Αίτηση 2 ή εάν η άδεια που φαίνεται να είχε παραχωρηθεί από προηγούμενους ιδιοκτήτες (Τεκμήριο ΣΓ 20) ανακλήθηκε με την επιστολή των Αιτητών ημ.13/3/2024, θεωρώ ότι για τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας ικανοποιείται η δεύτερη προϋπόθεση του άρθρου 32 του Νόμου 14/1960.
52. Προχωρώ τώρα να εξετάσω την ικανοποίηση της τρίτης προϋπόθεσης.
53. Καίριο ζήτημα για την ικανοποίηση της τρίτης προϋπόθεσης είναι κατά πόσο στη περίπτωση μη έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος θα είναι δύσκολο ή αδύνατο να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη σε μεταγενέστερο στάδιο. Όπως έχει νομολογηθεί η έννοια της απονομής πλήρους δικαιοσύνης δεν είναι ταυτόσημη με την αποκατάσταση μόνο της υλικής ζημιάς, αλλά είναι ευρύτερη και σ' αυτήν περιλαμβάνεται και η προστασία των δικαιωμάτων των Αιτητών. Το γεγονός δηλαδή ότι οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 μπορεί να είναι σε οικονομική κατάσταση που τους επιτρέπει να αποζημιώσουν τους Αιτητές, σε περίπτωση επιτυχίας της Απαίτησης, δεν εξυπακούει αυτόματα ότι δεν θα προκληθεί οποιαδήποτε αδικία στους Αιτητές, υπό την ευρύτερη έννοια (βλ. Highgate Primary School Ltd και Άλλοι ν. Στέλιου Φυλακτίδη και Άλλης (2009) 1 ΑΑΔ 317). Σε κάθε περίπτωση ο χρηματικός παράγοντας της αποζημίωσης δεν είναι ο μόνος που λαμβάνεται υπόψη (βλ. Κυρίσαββα κ.ά. v. Κίζη (2001) 1(Β) Α.Α.Δ. 1245, Zena Company Ltd v. Demenian Catering Ltd (2011) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1848 και Παπαστράτης ν. Πιερίδης (1979) 1 C.L.R. 231). Γι’ αυτό άλλωστε όταν αξιώνονται διατάγματα τα οποία προσομοιάζουν με θεραπείες της ίδιας της αγωγής, αυτό δεν συνιστά από μόνο του λόγο για απόρριψη της αίτησης (βλ. Σταυράκης Χάρης και Άλλος ν. Δήμου Λευκωσίας (2015) 1 ΑΑΔ 731, Zena Company Ltd (ανωτέρω) και Κυρισάββα v. Κύζη (ανωτέρω))
54. Με γνώμονα τις πιο πάνω αρχές συνεπώς, περιορίζομαι για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας να επισημάνω ότι μία εκ των βασικών πτυχών της απαίτησης των Αιτητών στην προκειμένη περίπτωση αφορά στην κατ΄ισχυρισμό παράνομη επέμβαση με την τοποθέτηση φιαλών υγραερίου σε ακίνητο της ιδιοκτησίας των Αιτητών χωρίς την άδεια και τη συγκατάθεσή τους. Η εν λόγω επέμβαση, αν βεβαίως αποδειχτεί εναντίον των Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2, δεν συνεπάγεται μόνο οικονομική ζημιά για τους Αιτητές, για την οποία έχει παρουσιαστεί και σχετική μαρτυρία (βλ. Τεκμήριο 4 Ε/Δ ΝΡ– έκθεση εκτίμησης) καθώς και το ότι οι Αιτητές έχουν εξασφαλίσει άδεια κατεδάφισης (Τεκμήριο 10 Ε/Δ ΝΡ) και επιθυμούν να ανεγείρουν μοντέρνο πύργο στο εν λόγω χώρο, αλλά συνεπάγεται και άμεσες συνέπειες στα συνταγματικά δικαιώματα που έχουν οι τελευταίοι σε σχέση με την ιδιοκτησία τους και τα οποία δικαιώματα προστατεύονται από το άρθρο 23 του Συντάγματος (βλ. ΜΑΡΙΝΑ ΗΡΟΔΟΤΟΥ κ.α. v. ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΔΟΥ, Πολιτική Έφεση Αρ. 336/2014, 13/7/2023, ECLI:CY:AD:2023:A251). Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πάνω θεωρώ ότι πληρείται και η τρίτη προϋπόθεση του άρθρου 32 Νόμου 14/1960. Σημειώνεται δε ότι το οποιοδήποτε κώλυμα των Αιτητών να επιμένουν στην αυστηρή προώθηση των ιδιοκτησιακών τους δικαιωμάτων έναντι των Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 υπό την ιδιότητα τους ως ενοικιαστές και ενδεχομένως κάτοχοι του Χώρου των Φιαλών, αυτό δεν είναι στο παρόν στάδιο που θα αποφασιστεί.
55. Στρέφομαι τώρα στο ισοζύγιο της ευχέρειας. Χωρίς να παραγνωρίζω ότι στην υπόθεση ΑΝΝΑΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ v. ΓΡΗΓΟΡΗ ΣΠΑΝΟΥ, Πολιτική Έφεση αρ. Ε76/2018, 16/11/2023, με παραπομπή σε στην υπόθεση Zena Company Ltd ν. Demenian Catering Ltd (2011) 1 ΑΑΔ 1848 αναφέρθηκε ότι “σημασία έχει να διατηρηθεί το status quo ante πριν την επέμβαση από το πρόσωπο που ο αιτητής ισχυρίζεται ότι επεμβαίνει στον αμφισβητούμενο χώρο. Επισημάνθηκε επίσης ότι ένα Δικαστήριο δεν θα πρέπει να ανέχεται τη διαιώνιση μιας κατάστασης πραγμάτων κατά παράβαση των συμφωνηθέντων ή του νόμου”, η παρούσα περίπτωση κατά τη γνώμη μου χρήζει διαφορετικής μεταχείρισης.
56. Κατατοπιστική επί του θέματος έναι η υπόθεση ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΡΚΤΙΝΟΣ» ΛΙΜΙΤΕΔ κ.α. ν. ΛΟΙΖΙΔΟΥ, Πολιτική Εφεση Αρ. E7/2018, 21/3/2019
“Με δεδομένη την πλήρωση των τριών κριτηρίων του άρθρου 32(1), υπεισέρχεται στην όλη εικόνα το ζήτημα της εξέτασης του πιο σημαντικού ίσως παράγοντα στην έκδοση απαγορευτικών διαταγμάτων, ήτοι, η ευρεία διακριτική εξουσία που δίδεται στο Δικαστήριο από το πιο πάνω άρθρο να εκδίδει διατάγματα στις περιπτώσεις όπου κρίνει ότι κάτι τέτοιο είναι «δίκαιον ή πρόσφορον». Το Δικαστήριο ενεργώντας με βάση τους κανόνες του δικαίου της επιείκειας, διατηρεί σε κάθε περίπτωση την ευχέρεια να αρνηθεί την έκδοση απαγορευτικού διατάγματος, έστω και αν τηρούνται οι τυπικές προϋποθέσεις έκδοσής του. Το όλο ζήτημα συνίσταται στον ισοζυγισμό των ιδιαίτερων αναγκών των διαδίκων, υπό το φως πάντοτε των στοιχείων που καλύπτουν την κάθε περίπτωση. Στην όλη πορεία εντοπισμού ενός δίκαιου ισοζυγίου ο κάθε παράγοντας που καλύπτει την κάθε συγκεκριμένη υπόθεση αποκτά τη δική του σημασία στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος. Ζητούμενο είναι η άσκηση από το Δικαστήριο, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, της διακριτικής του εξουσίας, ώστε να απονεμηθεί πλήρης δικαιοσύνη και να εξαλειφθεί, στο μέτρο του δυνατού, ο κίνδυνος αδικίας στην περίπτωση κατά την οποία φανεί ότι λανθασμένα χορηγήθηκε το παρεμπίπτον διάταγμα. Η εν προκειμένω άσκηση της εξουσίας του Δικαστηρίου δεν λαμβάνει τη μορφή αυθαίρετης απόφασης, αφού ενυπάρχει σε κάθε περίπτωση η υποχρέωση παράθεσης αιτιολογημένης απόφασης και παροχής εξηγήσεων ως προς τους λόγους άσκησης της διακριτικής ευχέρειας κατά συγκεκριμένο τρόπο. Παράγοντες που επιδρούν στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου είναι, μεταξύ άλλων, οι διαβλεπόμενες επιπτώσεις από την έκδοση ή μη του παρεμπίπτοντος διατάγματος στο πρόσωπο των διαδίκων ή ακόμη και σε τρίτα πρόσωπα, η ίδια η συμπεριφορά των διαδίκων, η καθυστέρηση προσφυγής προς αναζήτηση θεραπείας προσωρινού διατάγματος, αλλά και τα ιδιαίτερα περιστατικά της κάθε υπόθεσης, δεδομένου ότι η άσκηση της υπό αναφορά διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου εδράζεται στις αρχές του δικαίου της επιείκειας.”
(η έμφαση έχει προστεθεί)
57. Ως εμφαίνεται από τη μαρτυρία που προσκόμισαν οι ίδιοι οι Αιτητές, ενώ γνώριζαν τουλάχιστον από το 2014 για την ισχυριζόμενη επέμβαση και τοποθέτηση των φιαλών υγραερίου από μέρους των Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 στο Χώρο Φιαλών επί των οποίων εδράζουν την παρούσα απαίτηση, προέβηκαν στη καταχώριση της απαίτησης στις 8/7/2024 και δη στη καταχώριση της υπό κρίση αίτησης στις 13/11/2024. Σημειώνεται δε όταν οι Αιτητές αποφάσισαν στο παρελθόν να λάβουν διάφορα δικαστικά μέτρα εναντίον των Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2 επέλεξαν όπως επικεντρωθούν σε θέματα που αφορούσαν άλλες πτυχές της μεταξύ τους σχέσης και ουδέποτε επιχείρησαν να εξασφαλίσουν το διάταγμα που ζητούν σήμερα. Επέτρεψαν δηλαδή συνειδητά οι Αιτητές την τοποθέτηση των κατ’ ισχυρισμών σήμερα επικίνδυνων και παράνομων φιαλών υγραερίου.
58. Σημειώνεται δε ότι όσον αφορά την κατ’ ισχυρισμό επικινδυνότητα των φιαλών υγραερίου, οι ισχυρισμοί των Αιτητών παρέμειναν στη σφαίρα της αοριστίας και της γενικότητας. Στην αντίπερα όχθη ωστόσο οι Καθ’ ων η Αίτηση προσκόμισαν σχετικά πιστοποιητικά Περιοδικού Ελέγχου για τις φιάλες υγραερίου, από αδειοδοτημένο ελεγκτή εγκαταστάσεων υγραερίου ημερομηνίας 22/3/2024 η οποία βεβαιώνει ότι ο Χώρος Φιαλών είναι σε ασφαλή και λειτουργική κατάσταση και ο επόμενος έλεγχος πρέπει να γίνει το 2029 (βλ. Τεκμήριο ΛΙ7 και Τεκμήριο ΣΓ12) καθώς και αντίγραφο έκθεσης περιοδικού ελέγχου ημερ. 24/9/2022 το οποίο επιβεβαιώνει τον έλεγχο των εγκαταστάσεων υγραερίου και ότι είναι σε ασφαλή και λειτουργική κατάσταση. Επιπλέον ως αναφέρεται στο Τεκμήριο ΣΓ12, ο επόμενος έλεγχος θα πρέπει να γίνει πριν από τις 23/9/2028. Επιπλέον στις παραγράφους 32-40 της ΣΕΔ ΛΙ οι Καθ’ ων η Αίτηση 1 προσκόμισαν στο Δικαστήριο συγκεκριμένα στοιχεία που καταδεικνύουν την ασφάλεια των επίδικων φιαλών υγραερίου (βλ. Τεκμήρια ΛΙ 12-14). Ως εκ τούτου δεν φαίνεται να τίθεται θέμα επικινδυνότητας των εν λόγω φιαλών.
59. Υπό το φως των πιο πάνω, λαμβάνοντας υπόψη ότι για πέραν των 10 χρόνων οι Ενάγοντες/ Αιτητές άφησαν οι ίδιοι να δημιουργηθεί ένα status quo σε σχέση με την τοποθέτηση των φιαλών υγραερίου στο Χώρο Φιαλών οι οποίες είναι αναγκαίες για την λειτουργία των Υποστατικών 1 και 2 και αποτελούσε προϋπόθεση για τους τελευταίους για να ενοικιάσουν τα επίδικα υποστατικά, θα ήταν κατά την κρίση μου άδικο να χρησιμοποιηθούν στο παρόν στάδιο τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των Αιτητών προκειμένου να εκδοθεί κάποιο προσωρινό διάταγμα που να ανατρέπει αυτό το status quo, αφού κάτι τέτοιο δεν θα συνιστούσε υπό τις περιστάσεις αποτέλεσμα ενός δίκαιου ισοζυγισμού των ιδιαίτερων αναγκών των διαδίκων. Στη προκειμένη περίπτωση ως έχω αναφέρει ανωτέρω οι Καθ΄ων η Αίτηση 1 και 2 επικαλούνται αυτήν την ανοχή των Αιτητών. Κρίνω συνεπώς ότι υπό τις παρούσες περιστάσεις και στο παρόν στάδιο το ισοζύγιο της ευχέρειας κλίνει υπέρ των Καθ’ ων η Αίτηση 1 και 2.
60. Σημειώνεται ότι όσον αφορά το λόγο ένστασης της Καθ’ ης η Αίτηση 2 ότι η Ε/Δ ΝΡ είναι αντικανονική ενόψει του ότι ο ομνύοντας ορκίστηκε στα ελληνικά ενώ δεν γνωρίζει ούτε ομιλεί την ελληνική γλώσσα, σημειώνω ότι στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας καταχωρίστηκε αίτηση ημερομηνίας 7/2/2025 με την οποία οι Αιτητές αιτήθηκαν, μεταξύ άλλων, τη τροποποίηση της ένορκης δήλωσης ΝΡ ημερομηνίας 13/11/2024. Η εν λόγω αίτηση εκδικάστηκε στο μεσοδιάστημα κατόπιν καταχώρισης ένστασης από μέρους της Καθ’ ης η Αίτηση 2. Κατόπιν ακρόαση της εν λόγω αίτησης το Δικαστήριο έκδωσε σχετική απόφαση ημερομηνίας 7/3/2025 την οποία υιοθετώ και επαναλαμβάνω για σκοπούς της παρούσας. Σημειώνεται δε ότι κατόπιν έγκρισης της εν λόγω αίτησης και κατόπιν οδηγιών του Δικαστηρίου ο ΝΡ καταχώρησε πανομοιότυπο κείμενο της ένορκης δήλωσης ΝΡ από τον ίδιο στην γλώσσα που ως ο ίδιος αναφέρει ομιλεί και κατανοεί.
61. Όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι οι Αιτητές δεν προέβηκαν σε πλήρη και αληθή αποκάλυψη σημειώνω ότι όπως αποφασίστηκε στην υπόθεση Εθνική Τράπεζα ν. Κυριακίδης (2011) 1 Α.Α.Δ 816 η υποχρέωση του αιτητή για αποκάλυψη όλων των ουσιωδών γεγονότων εφαρμόζεται μόνο στις μονομερείς διαδικασίες και όχι στις περιπτώσεις αιτήσεων δια κλήσεως. Ενόψει του ότι η παρούσα αίτηση κατέστη δια κλήσεως και ενώπιον του Δικαστηρίου βρίσκονται όλοι οι διάδικοι οι οποίοι είχαν το δικαίωμα να αμφισβητήσουν τους ισχυρισμούς του αντιδίκου τους και να προωθήσουν τις δικές τους θέσεις (Proquaserv Accountants Ltd κ.α ν. Κυριακίδη, Πολ. Έφ. Ε49/2018, ημερομηνίας 17.11.2023), θεωρώ ότι ο σχετικός κανόνας περί καθήκοντος των Αιτητών να προβεί σε πλήρη αποκάλυψη όλων των ουσιωδών γεγονότων δεν εφαρμόζεται στην παρούσα περίπτωση.
62. Κρίνω συνεπώς ότι η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται.
63. Με την ανωτέρω κατάληξή μου, θεωρώ ότι η ενασχόληση του Δικαστηρίου με οτιδήποτε άλλο προβλήθηκε στην υπό κρίση αίτηση και ένσταση παρέλκει.
64. Σε ότι αφορά τα έξοδα, έχοντας υπόψη μου τους Κανονισμούς 39.2 και 39.4 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών του 2023, δεν βλέπω λόγο να παρεκκλίνω από τον γενικό κανόνα ότι αυτά επιδικάζονται υπέρ του επιτυχόντος διαδίκου.
V. Κατάληξη
65. Η αίτηση αποτυγχάνει και απορρίπτεται.
66. Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ των Εναγομένων 1 και 2/ Καθ΄ων η Αίτηση 1 και 2 και εναντίον των Εναγόντων/Αιτητών ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, καταβλητέα στο τέλος της διαδικασίας.
(Υπ.) ......................................
Α. Σάββα προσ. Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο