ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Α. Κούρα, προσ. Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 653/2018
Μεταξύ:
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΠΙΕΡΗ
Ενάγουσα
και
1. ΔΗΜΗΤΡΗΣ Χ’’ΛΟΙΖΗ
2. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΗΛΙΑ
Εναγόμενων
Ημερομηνία: 08/09/2025
ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ:
Για Ενάγουσα: κος Κύπρος Ανδρέου για ΚΥΠΡΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ Δ.Ε.Π.Ε.
Για Εναγόμενους: κα Σουρουλά για Δικ. Γρ. Μαρίας Ματθαίου Σουρουλλά
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΗ / ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
1. Η Ενάγουσα καταχώρησε την παρούσα αγωγή με την οποία, στη βάση της κατ’ ισχυρισμό επίθεσης και/ή χρήσης βίας από την πλευρά των Εναγόμενων προς το πρόσωπο της στις 25/12/2017 στη Δρομολαξιά της επαρχίας Λάρνακας, αξιώνει από αυτούς τόσο γενικές αποζημιώσεις όσο και το ποσό των €35 ως ειδικές αποζημιώσεις για τις ζημιές και απώλειες που υπέστη. Περαιτέρω αξιώνει εναντίον των Εναγόμενων τιμωρητικές και/ή παραδειγματικές αποζημιώσεις.
2. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Ενάγουσας στην Έκθεση Απαίτησης στις 25/12/2017 και ενώ η Ενάγουσα βρισκόταν στο υπνοδωμάτιο της στο πατρικό της σπίτι, «εισήλθε παρανόμως στο δωμάτιο της ο Εναγόμενος 1 και σκοπίμως, παρανόμως, αδίκως και εκ προθέσεως επιτέθηκε εναντίον της Ενάγουσας και τραβώντας την από τα μαλλιά την κτυπούσε με τα χέρια στο πρόσωπο και στο υπόλοιπο σώμα της». Αφού, σύμφωνα με την Ενάγουσα παρενέβει συγγενικό της πρόσωπο όπου και απομακρύνθηκε ο Εναγόμενος 1 έξω από την πατρική της οικία, εισήλθε παρανόμως η Εναγόμενη 2 «στο δωμάτιο της ενάγουσας και σκοπίμως, παρανόμως και αδίκως επιτέθηκε εναντίον της ενάγουσας κτυπώντας την στο πρόσωπο και σε άλλα μέρη του σώματος της και τραβώντας την από τα μαλλιά». Στη συνέχεια όπως ισχυρίζεται η ίδια η Ενάγουσα «ο Εναγόμενος 1 παρανόμως εισήλθε και πάλι στο πατρικό σπίτι της Ενάγουσας και παρανόμως, σκοπίμως και αδίκως επιτέθηκε και πάλι εναντίον της Ενάγουσας όπου ασκώντας βία, στρίβοντας το χέρι της Ενάγουσας την έσερνε από το δωμάτιο της στο διάδρομο όπου κατάφερε να αποσπάσει το κινητό τηλέφωνο της ενάγουσας το οποίο παρανόμως κατακράτησε. Στο ίδιο επεισόδιο και εν συνεχεία των παράνομων και βίαιων ενεργειών του Εναγόμενου 1 η Εναγόμενη 2 παρανόμως, σκοπίμως και αδίκως επιτέθηκε της ενάγουσας της οποίας ακινητοποίησε τους καρπούς των χεριών της σέρνοντας την στο πάτωμα και σπρώχνοντας την στο τοίχο και/ή κολώνα της κατοικίας.»
3. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Ενάγουσας καθ’ όλη την διάρκεια των επιθετικών και βίαιων ενεργειών των Εναγόμενων εναντίον της την ύβριζαν με χυδαίες φράσεις και λέξεις.
4. Η Ενάγουσα, σύμφωνα πάντα με την ίδια, κατήγγειλε τους Εναγόμενους στην Αστυνομία και κατόπιν σχετικού παραπεμπτικού από την Αστυνομία μετέβηκε στο νοσοκομείο Λάρνακας για περίθαλψη και νοσηλεία των τραυμάτων που υπέστη.
5. Συνέπεια των πιο πάνω η Ενάγουσα υπέστη σωματικές βλάβες, ζημιές, απώλειες και προσβολή της προσωπικότητάς, της αξιοπρέπειας και της τιμής της. Περαιτέρω οι Εναγόμενοι με τις πράξεις τους προκάλεσαν στην Ενάγουσα αναστάτωση, φόβο και τρόμο και ένεκα αυτών αντιμετωπίζει ψυχική διαταραχή.
6. Στην βάση των ανωτέρω και αφού οι Εναγόμενοι μέχρι και σήμερα δεν προέβησαν σε ενέργειες αποκατάστασης της προσωπικότητας και αξιοπρέπειας της Ενάγουσας και ουδέν πόσο πλήρωσαν στην τελευταία για τις ζημιές που υπέστη, η Ενάγουσα αξιώνει από αυτούς γενικές, ειδικές αλλά και τιμωρητικές ή παραδειγματικές αποζημιώσεις.
7. Ο Εναγόμενος 1, μέσω της καταχωρηθείσας Υπεράσπισής του, αρνείται, μεταξύ άλλων τους ισχυρισμούς της Ενάγουσας, και ισχυρίζεται ότι το επίδικο επεισόδιο έλαβε χώρα κατόπιν νόμιμης επίσκεψης τους στο σπίτι που διέμενε η Ενάγουσα με σκοπό να παραλάβουν τα κλειδιά του διαμερίσματος της Κρήτης που κατακρατούσε η Ενάγουσα και ότι το οποίο επεισόδιο το προκάλεσε η ίδια η Ενάγουσα. Ισχυρίζεται ειδικότερα ο Εναγόμενος 1 ότι «Κτύπησαν την πόρτα, τους άνοιξαν και τους οδήγησαν στο υπνοδωμάτιο της Ενάγουσας, η οποία τους υποδέχθηκε με βρισιές και κλωτσιές απειλώντας τον Εναγόμενο 1 ότι θα το πετάξει το κινητό της τηλέφωνο στο κεφάλι, το οποίο Εναγόμενος 1 κατάφερε να της αποσπάσει. Η Εναγόμενη 2 η οποία μπήκε στη μέση δέχτηκε σκόπιμα, παράνομα και άδικα κλωτσιές στην κοιλιά και χτυπήματα στα χέρια από την Ενάγουσα. Η Ενάγουσα αρνούμενη να παραδώσει το κλειδί στους Εναγόμενους 1 και 2 συνέχισε να βρίζει και/ή να φωνάζει και/ή να πετά αντικείμενα και πιάτα στο πάτωμα οπότε ο πατριός της Ενάγουσας έδωσε τέλος στο συμβάν παραδίδοντας τα κλειδιά του διαμερίσματος της Κρήτης που κατακρατούσε η Ενάγουσα, στον Εναγόμενο 1 και παρέλαβε το κινητό της Ενάγουσας από τον Εναγόμενο 1. Η Ενάγουσα προκάλεσε σωματικές βλάβες στην Εναγόμενη 2 με πόνους στην κοιλιά και εκδορές στα χέρια.»
8. Ο Εναγόμενος 1 αρνείται ότι η Ενάγουσα υπέστη οποιεσδήποτε σωματικές βλάβες και ισχυρίζεται περαιτέρω ότι οποιεσδήποτε σωματικές βλάβες υπέστη η Ενάγουσα δεν προκλήθηκαν από τους Εναγόμενους 1 και 2 αλλά από την ίδια όταν πετούσε αντικείμενα και σερνόταν στο πάτωμα. Ισχυρίζεται περαιτέρω ο Εναγόμενος 1 ότι η ίδια η Ενάγουσα προκάλεσε τραυματισμούς στην Εναγόμενη 2, και δη πόνους στην κοιλιακή χώρα και εκδορές στα χέρια. Ο Εναγόμενος 1 αρνείται επίσης ότι η Ενάγουσα υπέστη προσβολή της προσωπικότητας, της τιμής και της αξιοπρέπειας της καθώς και τους ισχυρισμούς της περί πρόκλησης από τους Εναγόμενους 1 και 2 φόβου και τρόμου σε αυτήν και στα μέλη της οικογένειας της.
9. Ο Εναγόμενος 1 παραδέχεται ότι η Ενάγουσα προέβη σε καταγγελία εις βάρος των Εναγόμενων 1 και 2 και ισχυρίζεται ότι και αυτοί κατήγγειλαν την Ενάγουσα και η υπόθεση διερευνάται.
10. Τέλος ο Εναγόμενος 1 ισχυρίζεται ότι η Ενάγουσα αντιμετωπίζει ψυχική διαταραχή, έχει ιστορικό νοσηλείας στο Ψυχιατρείο Αθαλάσσας, και συχνά προβαίνει σε αβάσιμες καταγγελίες κατά τρίτων προσώπων. Στην βάση όλων αυτών, ο Εναγόμενος 1 ζητά την απόρριψη της αγωγής με έξοδα εις βάρος της Ενάγουσας.
11. Η Εναγόμενη 2 με δική της υπεράσπιση παραθέτει ακριβώς τους ίδιους ισχυρισμούς όπως αυτούς του Εναγόμενου 1 και ισχυρίζεται περαιτέρω ότι είναι νεφροπαθής και ότι δέχτηκε σκόπιμα, παράνομα και άδικα χτυπήματα με κλωτσιές από την Ενάγουσα στην κοιλιά και στα χέρια συνέπεια των οποίων υπέστη σωματικές βλάβες για τις οποίες ανταπαιτεί γενικές αποζημιώσεις και ειδικές ύψους €122. Ισχυρίζεται επίσης η Εναγόμενη 2 ότι τα κτυπήματα της Ενάγουσας έθεσαν σε κίνδυνο την υγεία της και την ζωή της και της προκάλεσαν φόβο, άγχος και αγωνία με αποτέλεσμα να υποβληθεί σε εντατικές εξετάσεις με συχνές επισκέψεις στο νοσοκομείο Λάρνακας. Στη βάση αυτών η Εναγόμενη 2 αξιώνει την απόρριψη της αγωγής και την έκδοση απόφασης ως η ανταπαίτηση της.
12. Στο δικόγραφο της Απάντησης η Ενάγουσα αρνείται τους ισχυρισμούς των εναγόμενων 1 και 2 και ισχυρίζεται ότι οι Εναγόμενοι εισήλθαν στην οικία ετσιθελικά και χωρίς την άδεια οποιουδήποτε, καθότι η πόρτα της οικίας ήταν ξεκλείδωτη. Σημειώνει περαιτέρω ότι ο Εναγόμενος 1 παράνομα κατακρατούσε και/ή απέσπασε το κινητό της τηλέφωνο και για αντάλλαγμα η Ενάγουσα και/ή συγγενικό της πρόσωπο έδωσε το κλειδί στον Εναγόμενο 1. Επισημαίνει επίσης η Ενάγουσα ότι οι Εναγόμενοι εκδικητικά προέβησαν σε καταγγελία εναντίον της αφού πρώτα είχε προβεί η ίδια σε καταγγελία εναντίον τους. Η Ενάγουσα τέλος αρνείται ότι αντιμετώπιζε η ίδια οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας πριν την επίθεση και ότι είχε οποιεσδήποτε εμμονές. Όσον αφορά την ανταπαίτηση της Εναγόμενης 2 η Ενάγουσα την αρνείται και ισχυρίζεται ότι ουδέποτε επιτέθηκε σε αυτήν και ουδεμία ζημιά της προκάλεσε. Στην βάση αυτών ζητά την απόρριψη της ανταπαίτησης της Εναγόμενης 2 με έξοδα.
13. Οι επακριβείς θέσεις των διαδίκων αποτυπώνονται στη δικογραφία ως τούτη έχει καταχωρηθεί στον δικαστηριακό φάκελο. Αναφορά στα δικόγραφα θα γίνει κατωτέρω εκεί όπου κριθεί απαραίτητο.
ΙΙ. ΑΚΡΟΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΒΑΡΟΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ
14. Στο πλαίσιο της παρούσας υπόθεσης δόθηκε μαρτυρία από έξι μάρτυρες. Για την πλευρά της Ενάγουσας κατέθεσαν τρεις μάρτυρες, η Ενάγουσα (στο εξής η «ΜΕ1»), ο Πρωτοκολλητής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, Ποινική Δικαιοδοσία, κος Σκορδής (στο εξής ο «ΜΕ2») και ο Δρ. Βάσος Παντελή (στο εξής ο «ΜΕ3»). Για την πλευρά των Εναγόμενων κατέθεσαν τρείς μάρτυρες και συγκεκριμένα ο Εναγόμενος 1 (στο εξής ο «ΜΥ1»), η Εναγόμενη 2 (στο εξής η «ΜΥ2») και η θυγατέρα της Εναγόμενης 2 και αδερφή του Εναγόμενου 1, με αρχικά Π. Χ., (στο εξής η «ΜΥ3»).
15. Αναφορικά με το βάρος απόδειξης υπενθυμίζω αρχικά την πάγια νομολογιακή αρχή ότι εφόσον πρόκειται για αστική υπόθεση, ο ενάγων έχει γενικό βάρος απόδειξης (burden of proof) της υπόθεσής του στη βάση του κριτηρίου του ισοζυγίου των πιθανοτήτων. Αν το έχει καταφέρει αυτό ο ενάγων, τότε το ερώτημα είναι αν ο εναγόμενος, ο οποίος έχει ειδικό βάρος απόδειξης (evidential burden), παρουσίασε με τη σειρά του, τέτοια ικανοποιητική μαρτυρία προς υποστήριξη των θεμάτων που κατέστησε επίδικα με τη δική του εκδοχή, ώστε το βάρος να μετατοπιστεί πίσω στον ενάγοντα να απαντήσει ικανοποιητικά και να αποσείσει το εκ πρώτης όψεως, περί αντιθέτου συμπέρασμα που δημιουργήθηκε από τον εναγόμενο (βλ. μεταξύ άλλων Σοφοκλέους Κυριάκος ν. Γιώτας Κυριάκου, (2010) 1 ΑΑΔ 665).
16. Το κριτήριο του ισοζυγίου των πιθανοτήτων δεν είναι αν η θέση ή η εκδοχή του διάδικου που φέρει το βάρος της απόδειξης (onus of proof) είναι "πιο πιθανή παρά ή αντίθετη", εκείνης, δηλαδή, του αντιδίκου του. Το κριτήριο είναι κατά πόσο ο διάδικος που φέρει το βάρος της απόδειξης ικανοποίησε το Δικαστήριο με επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, ότι η θέση ή εκδοχή του είναι πιο πιθανή παρά όχι (is more probable than not). Αν απέτυχε να αποδείξει τη θέση ή την εκδοχή του σε αυτό το επίπεδο (standard of proof), ο διάδικος που φέρει το βάρος της απόδειξης δεν θεωρείται ότι το απέσεισε, έστω και αν η θέση ή η εκδοχή του είναι "πιο πιθανή παρά ή αντίθετη", εκείνης, δηλαδή, του αντιδίκου του (βλ. απόφαση Σοφοκλέους Κυριάκος ανωτέρω).
17. Εκεί βέβαια όπου το δίκαιο της απόδειξης επιβάλλει όπως το βάρος απόδειξης συγκεκριμένων ισχυρισμών και υπερασπίσεων είναι στους ώμους του εναγόμενου να το αποσείσει, οι ρόλοι αντιστρέφονται, νοουμένου βέβαια ότι ο ενάγων έχει πρωτίστως αποσείσει το γενικό βάρος απόδειξης της δικής του υπόθεσης.
IΙΙ. ΠΡΟΣΑΧΘΕΙΣΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΜΕ1
18. Η ΜΕ1 κατέθεσε ως μέρος της κυρίως εξέτασης της Γραπτή Δήλωση η οποία σημειώθηκε ως Έγγραφο Α και στην οποία επαναλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι δικογραφημένοι ισχυρισμοί της.
19. Εν ολίγοις η ΜΕ1 αναφέρει τη δική της εκδοχή αναφορικά με την παρούσα υπόθεση. Ουσιαστικά ισχυρίζεται ότι την 25/12/2017, ενώ βρισκόταν στο δωμάτιο της, δέχθηκε επίθεση από τους Εναγόμενους 1 και 2. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι η Εναγόμενη 2 εισήλθε στο σπίτι της παράνομα και ρωτούσε της μητέρα της Ενάγουσας που είναι η τελευταία και η μητέρα της απάντησε στην Εναγόμενη 2 ότι δεν ήταν στο σπίτι και τότε ο Εναγόμενος 1 άρχισε να ψάχνει το σπίτι για να την βρει. Ο Εναγόμενος 1 εισήλθε στο υπνοδωμάτιό της, την εντόπισε πίσω από την πόρτα και λέγοντας της «εδώ είσαι ρε πορνίδιο» της επιτέθηκε, την έσπρωξε στον τοίχο, τραβώντας την από τα μαλλιά και την κτυπούσε με τα χέρια του στο πρόσωπο και στο σώμα. Η ίδια ισχυρίζεται ότι στις εκκλήσεις της για βοήθεια παρέμβηκε ο αδερφός της όπου απομάκρυνε την Εναγόμενο 1 από το δωμάτιο της και τον οδήγησε έξω από την κατοικία. Η Ενάγουσα ισχυρίζεται περαιτέρω ότι μετά από αυτό το γεγονός η Εναγόμενη 2 της επιτέθηκε, την ακινητοποίησε στον τοίχο, της τραβούσε τα μαλλιά και την κτυπούσε με τα χέρια της σε όλο της το σώμα. Επίσης σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, ο Εναγόμενος 1 εισήλθε ξανά στο σπίτι και της επιτέθηκε «αρπάζοντας και στρίβοντας» το χέρι της, την «έσερνε στο πάτωμα του δωματίου και του διαδρόμου του σπιτιού» όπου κατάφερε να της αποσπάσει και το κινητό της τηλέφωνο ενώ η Εναγόμενη 2 της ακινητοποίησε τους καρπούς των χεριών της φωνάζοντας της «θέλεις το κλειδί να πηγαίνεις να γαμιέσαι». H Ενάγουσα ισχυρίζεται ότι το κλειδί το παρέδωσε στους Εναγόμενους ο πατριός της αφού πήρε πίσω το κινητό της τηλέφωνο.
20. Στη βάση των ανωτέρω, η Ενάγουσα ισχυρίστηκε ότι υπέστη σωματικές βλάβες, όπως τραύμα και μώλωπες στο πρόσωπο, εκδορές στα χέρια, μώλωπες στα άκρα και στην πλάτη, πονοκέφαλο και ζάλη. Υπέστη επίσης από τις ενέργειες των Εναγόμενων και ψυχική αναταραχή.
21. Κατά την αντεξέτασή της, η ME1 επιβεβαίωσε ότι φιλοξενήθηκε για λιγότερο από μήνα στο διαμέρισμα της κόρης της Εναγόμενης 2 (στο εξής «ΠΧ»), στην Κρήτη και όταν έφυγε για να έρθει Κύπρο κρατούσε το κλειδί του διαμερίσματος μαζί της. Υποστήριξε η ΜΕ1 ότι όταν επέστρεφε η ΠΧ στην Κύπρο θα της έδινε το κλειδί και σημείωσε ότι ο μισθός της, όταν δούλευε στην Κρήτη, γινόταν έμβασμα στον λογαριασμό της ΠΧ για φορολογικούς λόγους. Υποστήριξε επίσης ότι όταν ήρθε στην Κύπρο η Ενάγουσα έστειλε δύο φορές μήνυμα στην ΠΧ κατά πόσο εμβάστηκε ο μισθός της στον λογαριασμό της και η ΠΧ της απάντησε αρνητικά και μετά την έβριζαν και την απειλούσαν για να τους δώσει το κλειδί, κάτι το οποίο κατήγγειλε και στην Αστυνομία και τους είπε η ΜΕ1 ότι όταν της δώσουν τον μισθό της θα τους επιστρέψει το κλειδί.
22. Αναφορικά με τα επίδικα γεγονότα της 25ης Δεκεμβρίου, η ΜΕ1 ισχυρίστηκε ότι όταν άκουσε τον Εναγόμενο 1, μπήκε πίσω από την πόρτα του δωματίου της και εκείνοι πήγαν από την κουζίνα και μπήκαν μέσα στο σπίτι. Ρώτησαν την μητέρα της που είναι η Ενάγουσα και τους απάντησε ότι δεν είναι σπίτι και ο Εναγόμενος 1 άνοιξε την πόρτα του δωματίου που ήταν μέσα τα μωρά του αδερφού της ΜΕ1 και τους ρώτησε που είναι και εκείνα άνοιξαν την πόρτα του δωματίου που ήταν μέσα η Ενάγουσα. Ο Εναγόμενος 1, σύμφωνα με την ΜΕ1, μπήκε μέσα στο δωμάτιο της, πήρε το σκέπασμα από το κρεβάτι και το σήκωσε και όταν είδε ότι δεν είναι από κάτω γύρισε να φύγει και είδε την ΜΕ1 πίσω από την πόρτα. Αναφορικά με το επίδικο επεισόδιο, θεωρώ ορθότερο να παραθέσω αυτούσια αυτά που λέχθηκαν από την Ενάγουσα. Σύμφωνα με την ΜΕ1, ο Εναγόμενος 1, την «άρπαξε από τον λαιμό, με ακούμπησε στον τοίχο άρχισε έδερνε με, δεν ήξερα τι να κάνω από τον φόβο μου, με πήρε από τον λαιμό με κτυπούσε παντού στο πρόσωπο, όταν αντιλήφθηκε η μάμα μου είχε πάθει σοκ, μπήκε μέσα ο αδελφός μου και τον έβγαλε έξω. Μετά μπήκε η μητέρα του με έπιασε από την μέση, με κούντησε στον τοίχο και με κτυπούσε παντού, εγώ είχα πάθει σοκ, δεν μπορούσα να κινηθώ, με είχε ακουμπήσει στον τοίχο με το σώμα της, δεν μπορούσα να κάνω κίνηση και με κτυπούσε ασταμάτητα. Μετά έρχονται και βγάζουν την κυρία Κωνσταντίνα από το δωμάτιο, ξανά μπήκε ο γιος της πήρε το χέρι μου το αναποδογύρισε, με τραβούσε και με έσερνε σε όλο το σπίτι, με φώναζε "πορνίδιο" συνέχεια και άλλες βρισιές, έσπαζαν πράγματα στο σπίτι χαμέ, βάζα, έσπαζαν πράγματα, ήταν τα μικρά παιδιά όλα εκεί είχαν κάνει το σπίτι... με έδερνε μια ο ένας, μια ο άλλος, ασταμάτητα, μετά με ξανά βρήκε στην κουζίνα εγώ είχα πάθει σοκ, όλοι οι δικοί μου ήταν σοκαρισμένοι, όταν πήγα στην κουζίνα με ακούμπησε πάλι η κυρία Κωνσταντίνα στον τοίχο… μου έλεγε "δώσε μας το κλειδί, το θες να πηγαίνεις στην Κρήτη να γαμιέσαι" ότι είμαι πουτάνα και άλλα τέτοια και μου πήρε το τηλέφωνό και βγήκε έξω, χίλια ευρώ τηλέφωνο, πήγε ο πατριός μου έξω από το σπίτι για να πάρουμε το τηλέφωνο και τους είπε να μας δώσουν το τηλέφωνό μου και μας είπε "να μας δώσετε το κλειδί και να σας το δώσουμε" έδωκε το κλειδί ο πατριός μου και μας έδωσαν το τηλέφωνο πίσω και έφυγαν».
23. Αναφορικά με τους ισχυρισμούς της ευπαίδευτης συνηγόρου των Εναγόμενων ότι η ΜΕ1 ήταν σε έξαλλη κατάσταση, ότι απειλούσε τον Εναγόμενο 1 ότι θα του πετάξει το τηλέφωνο της στο κεφάλι και ότι κτύπησε την Εναγόμενη 2, η ΜΕ1 τα αρνήθηκε όλα και είπε ότι ήταν σε κατάσταση σοκ και δεν μπορούσε να αντιδράσει. Υποστήριξε επίσης η ΜΕ1 ότι από το μεσημέρι που είχαν φύγει οι Εναγόμενοι μέχρι το βράδυ των Χριστουγέννων ήταν στο νοσοκομείο για νοσηλεία και περίθαλψη.
ΜΕ2
24. Ο ΜΕ2 έδωσε μαρτυρία υπό την ιδιότητα του ως Πρωτοκολλητής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας στο Τμήμα του Ποινικού και ανάφερε ότι είναι υπεύθυνος για τον έλεγχο, φύλαξη και κατοχή των φακέλων. Μεταξύ των φακέλων σημείωσε ότι είναι και ο φάκελος με αριθμό 3297/2019 και κατέθεσε ως Τεκμήριο 1 το κατηγορητήριο της εν λόγω ποινικής υπόθεσης, ως Τεκμήριο 2 το ιατρικό πιστοποιητικό ημερομηνίας 25/12/2027 το οποίο ήταν κατατεθειμένο ως τεκμήριο στην ποινική υπόθεση με αριθμό 3297/2029 και ως Τεκμήριο 3 την απόφαση της ποινικής υπόθεσης με αριθμό 3297/2019 η οποία εκδόθηκε στις 14/03/2023 μετά από ακροαματική διαδικασία.
25. Δεν υπήρξε αντεξέταση από την πλευρά της δικηγόρου των Εναγόμενων.
ΜΕ3
26. Ο ΜΕ3 έδωσε μαρτυρία υπό την ιδιότητα του ως ιατρός και ανάφερε στο Δικαστήριο ότι είναι ιατρός και ότι το 2017 εργαζόταν στο Τμήμα Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών (ΤΑΕΠ) του Νοσοκομείου Λάρνακας. Του υποδείχθηκε από τον ευπαίδευτο συνήγορο της Ενάγουσας το Τεκμήριο 2, όπου υποστήριξε ότι το εν λόγω έγγραφο είναι το έντυπο που παραδίδει η Αστυνομία για σκοπούς διερεύνησης της υπόθεσης με την παράκληση να συμπληρωθεί από τους ιατρούς ανάλογα με το περιστατικό. Σημείωσε επίσης ότι στη συνέχεια ο Αστυνομικός Σταθμός που ανέλαβε την υπόθεση, μεταβαίνει στο Νοσοκομείο, υπογράφει ένα βιβλίο και παίρνει το πιστοποιητικό συμπληρωμένο. Ο ΜΕ3 ισχυρίστηκε ότι στην προκειμένη περίπτωση διερευνούσε την υπόθεση ο Αστυνομικός Σταθμός Κιτίου, ότι εξεταζόμενη ήταν η Ενάγουσα και ότι τα ευρήματα του ήταν «Μετά από την αναφερόμενη επίθεση φέρει εκδορές, επί 3εις στο δεξιό μάγουλο, 3 εκδορές στην αριστερή πηχεοκαρπική, είναι το μέρος κάτω από τον αγκώνα (δείχνει χρησιμοποιώντας το χέρι του μέχρι τον καρπό του χεριού του), αιτιάται για πόνο στην κεφαλή, αριστερή πηχεοκαρπική και στο δεξιό χέρι. Έγινε ακτινολογικός έλεγχος χωρίς εικόνα κατάγματος και απολύθην με οδηγίες…Οι οδηγίες είναι ότι αν ο πόνος είναι χειρότερος ή αλλάξει κάτι, να επανέλθει στο ΤΑΕΠ.»
ΑΝΤΕΞΕΤΑΣΗ ΜΕ3
27. Κατά την αντεξέταση του ο ΜΕ3 εξήγησε ότι οι εκδορές είναι τα γδαρσίματα στην καθομιλούμενη και υποστήριξε ότι σε κάποια σημεία υπήρχαν ίχνη αίματος και σε κάποια άλλα όχι. Σημείωσε ότι γδαρσίματα υπήρχαν στο δεξιό μάγουλο και στην αριστερή πηχεοκαρπική. Ανάφερε μετά από ερώτηση της συνηγόρου των Εναγόμενων ότι η διαφορά της εκδοράς από το τραύμα είναι ότι στην εκδορά σπάζει το δέρμα ενώ στο τραύμα μπορεί να μην σπάσει το δέρμα και εξαρτάται από το κάθε δέρμα αν θα αφήσει σημάδι ή όχι.
28. Υποστήριξε επίσης ότι δεν γνωρίζει αν η Ενάγουσα επέστρεψε ξανά στο Νοσοκομείο λόγω επιδείνωσης της κατάστασης της γιατί εργάζονται με το σύστημα βάρδιας και δεν εργαζόταν εκείνη την ημέρα. Σημείωσε ότι η Ενάγουσα δεν κρατήθηκε για νοσηλεία και περίθαλψη. Ισχυρίστηκε επίσης ότι η Ενάγουσα δεν είχε μώλωπες στο πρόσωπο και ότι έλεγε μόνο ότι είχε πόνο στο κεφάλι και στα χέρια και της έκαναν ακτινογραφίες και στο χέρι και στο κεφάλι όπου και δεν έδειξαν κάταγμα. Σε ερώτηση αν κάποιος κτυπούσε το κεφάλι κάποιου στον τοίχο αν θα φαινόταν από την ακτινογραφία ο ΜΕ3 απάντησε ότι δεν θα φαινόταν γιατί το κεφάλι δεν μπορεί να σπάσει έτσι εύκολα, πρέπει κάποιος ισχυρίστηκε να πέσει από ύψος ή το κτύπημα να είναι σφοδρό για να πάθει ράγισμα. Σημείωσε ότι δεν θυμάται αν είχε εκδορές στο κεφάλι ή στο λαιμό ή σημάδια και μώλωπες στην πλάτη και στα πόδια ή αν η Ενάγουσα ζαλιζόταν, αφού το περιστατικό έγινε το 2017 και ότι αν είχε κάτι από αυτά θα το έγραφε στο πιστοποιητικό, Τεκμήριο 2. Σημείωσε επίσης ότι έδωσε στην Ενάγουσα παυσίπονα και συγκεκριμένα Panadol και υποστήριξε ότι μια εκδορά μπορεί να αφήσει σημάδια για όλη τη ζωή ενός ανθρώπου.
ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ
ΜΥ1
30. Ο Εναγόμενος 1 αρνείται ότι ο ίδιος και η Εναγόμενη 2 προκάλεσαν οποιοδήποτε επεισόδιο ή σωματικές βλάβες, ζημιές και απώλειες στην Ενάγουσα. Κατά τον ίδιο τον Εναγόμενο 1, το επεισόδιο προκλήθηκε αποκλειστικά από την επιθετική και βίαιη συμπεριφορά της Ενάγουσας λόγω της άρνησης της να παραδώσει το κλειδί.
31. Αναφέρει επίσης ο Εναγόμενος 1 ότι στην απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας ποινική δικαιοδοσία στην υπόθεση με αριθμό 3217/19, το Δικαστήριο δεν καταδίκασε ούτε τον Εναγόμενο 1 αλλά ούτε και την Εναγόμενη 2 για πρόκληση πραγματικής σωματικής βλάβης. Επισημαίνει επίσης ότι οι μάρτυρες της Ενάγουσας στην εν λόγω υπόθεση δεν ανάφεραν ότι είδαν τους Εναγόμενους να κτυπούν την Ενάγουσα και ότι ανάφεραν στο Δικαστήριο ότι η Ενάγουσα αντιμετωπίζει ψυχική διαταραχή, έχει εμμονές και προβαίνει σε καταγγελίες στην Αστυνομία εναντίον διαφόρων προσώπων ακόμη και συγγενικών της.
ΑΝΤΕΞΕΤΑΣΗ ΜΥ1
32. Κατά την αντεξέταση του ο ΜΥ1 υποστήριξε ότι το κλειδί το ζήτησαν μέσω μηνύματος από την Ενάγουσα η μητέρα και η αδελφή του. Ότι ο ίδιος δεν γνώριζε ότι η αδελφή του φιλοξενούσε την Ενάγουσα στην Κρήτη όπως και ούτε ότι η Ενάγουσα κρατούσε το κλειδί του διαμερίσματος της αδελφής του, κάτι που ισχυρίζεται ότι έμαθε στις 25/12/2017 όταν σχόλασε από τη δουλειά του και βρήκε την μητέρα του, Εναγόμενη 2, και την αδελφή του σπίτι όπου έκλαιγαν. Δέχτηκε ότι με το που είδε την μητέρα του και την αδελφή του να κλαίνε εκνευρίστηκε αλλά υποστήριξε ότι όντας αθλητής πολεμικών τεχνών εδώ και πολλά χρόνια ξέρει να ελέγχει τον θυμό του, «κανένας αθλητής δεν δείχνει έξω τι ξέρει» τόνισε και σημείωσε ότι όποιος κτυπήσει άνθρωπο έξω από τον αγωνιστικό χώρο τότε δεν είναι αθλητής και θεωρείται προσβολή. Σημείωσε επίσης ότι ήταν λάθος του που πήγαν με την Εναγόμενη 2 στο σπίτι της Ενάγουσας γιατί ήταν ξύπνιος όλο το βράδυ και δεν σκεφτόταν λογικά και ότι αποφάσισε να πάνε ένεκα του ότι γνώριζε ότι η μητέρα του και η αδελφή του διατηρούσαν καλές σχέσεις με την οικογένεια της Ενάγουσας και ότι δεν πήγαινε με σκοπό να δημιουργήσει ένταση ή καβγά την ημέρα των Χριστουγέννων. Υποστήριξε επίσης ότι του είπε η μητέρα του «έλα μαζί μου να πάρουμε το κλειδί από την Αναστασία, έχουμε στείλει μήνυμα και μας περιμένουν» και ότι δεν γνώριζε τον τρόπο που μίλησε η Εναγόμενη 2 με την Ενάγουσα και τι απάντησε η Ενάγουσα. Και ότι ο ίδιος είπε στη μητέρα του «θα σας δώσει το κλειδί» αφού η αδελφή του θα ήταν στην Κύπρο ακόμα 15 ημέρες και διατηρούσε με την Ενάγουσα φιλικές σχέσεις. Ισχυρίστηκε επίσης ότι ο ίδιος ο Εναγόμενος 1 δεν απέστειλε οποιοδήποτε μήνυμα στην Ενάγουσα και ούτε μίλησε μαζί της τηλεφωνικώς. Επισήμανε επίσης ότι από την πρώτη στιγμή που γνώρισε την Αναστασία και τον αδερφό της είπε στην αδερφή του «όχι πολλά πολλά με την Αναστασία» γιατί είχε νοσηλευτεί στο Ψυχιατρείο και ήξερε ότι η Ενάγουσα είχε προβεί σε καταγγελίες και σε άλλα άτομα του χωριού, όμως δεν τον άκουσαν και τόσο η αδερφή του, όσο και η Ενάγουσα έκαναν παρέα μαζί με την Ενάγουσα και την οικογένεια της. Δέχτηκε επίσης ότι ο ίδιος ο Εναγόμενος πήγε στο σπίτι της Ενάγουσας ακάλεστος και ότι ουσιαστικά πήγε μαζί με τη μητέρα του.
33. Αναφορικά με το επίδικο περιστατικό υποστήριξε ότι όταν έφτασαν στο σπίτι της Ενάγουσας, κτύπησαν το κουδούνι και άκουσαν φωνές από κάπου. Ο κος Νίνο τους υποδέχθηκε στο κάγκελο, τους άνοιξε και τους είπε «καλώς τους, περάστε», πήγαν από την πίσω πλευρά του σπιτιού, πέρασαν μέσα και μπήκαν στην κουζίνα, η μητέρα της Ενάγουσας ήταν στην βρύση και τους είπε «κάτσετε να σας κάνουμε καφέ» και η Εναγόμενη 2 την ρώτησε «αν είναι μέσα η Αναστασία». Ο κος Νίνο τους είπε ότι είναι στο σπίτι η Ενάγουσα αλλά η τελευταία τους είχε πει να πουν στους Εναγόμενους ότι δεν είναι στο σπίτι γιατί δεν θέλει να τους δώσει το κλειδί. Ο Εναγόμενος 1 προχώρησε στο διάδρομο όπου βρήκε τα δύο μωρά της αδελφής της Ενάγουσας, όπου τα ρώτησε που είναι η Ενάγουσα και τον πήραν από το χέρι και τον μετέφεραν στο υπνοδωμάτιο όπου η πόρτα ήταν ανοικτή. Ο Εναγόμενος 1 δεν βρήκε την Ενάγουσα στο υπνοδωμάτιο και γυρνώντας να βγει από το υπνοδωμάτιο είδε την Ενάγουσα πίσω από την πόρτα που κρυβόταν. Μόλις την είδε πίσω από την πόρτα της είπε «τι είναι αυτά τα πράγματα» και την ρώτησε γιατί κρύβεται και της είπε να τους δώσει το κλειδί να φύγουν. Τότε σύμφωνα με τον ΜΥ1 η Ενάγουσα ξεκίνησε να φωνάζει, βγήκε εκτός εαυτού, απειλούσε τον Εναγόμενο 1 και πήγαινε κατά πάνω του. Ο τελευταίος πήγαινε πίσω πίσω και η Ενάγουσα τον απειλούσε ότι θα του έριχνε το κινητό της τηλέφωνο πάνω στο κεφάλι του. Ισχυρίστηκε ο Εναγόμενος 1 ότι το μόνο που έκανε εκείνος ήταν να πάρει το τηλέφωνο από το χέρι της Ενάγουσας και να βγει έξω. Επέμενε ο Εναγόμενος 1 ότι δεν την ακούμπησε και ότι ακόμη και την ώρα που της έπιασε το τηλέφωνο από το χέρι δεν ακούμπησε στο χέρι της αφού κρατούσε το τηλέφωνο από την άκρη και ο Εναγόμενος 1 το έπιασε από την άλλη. Επισήμανε επίσης ότι βγήκε έξω από το πρώτο δωμάτιο με τη βοήθεια του αδελφού της επειδή η Ενάγουσα ήταν σε έξαλλη κατάσταση, ο οποίος του είπε «Δημήτρη μου έλα πάμε έξω» και βγήκε μαζί του έξω όπου ήταν και ο κύριος Νίνο. Σημείωσε ότι η Ενάγουσα συνέχιζε να σπάζει πράγματα. Όπως ισχυρίστηκε ο Εναγόμενος 1 ο κύριος Νίνο του είπε να του δώσει το τηλέφωνο και να φέρει εκείνος το κλειδί και τότε ο Εναγόμενος 1 του είπε να του δώσει εκείνος το κλειδί και τότε θα του δώσει ο τελευταίος το τηλέφωνο όπως και έγινε και μετά βγήκε έξω από το σπίτι.
34. Υποστήριξε ο Εναγόμενος 1 ότι η Ενάγουσα τον προκαλούσε να την χτυπήσει γιατί γνώριζε που δούλευε και αν έκανε το λάθος να την χτυπήσει θα του καταχωρούσε υπόθεση στα Δικαστήρια και συγκεκριμένα του έλεγε «κτύπα με να σε κάτσω μέσα» και παραδέχτηκε ότι ήταν λάθος του που εισήλθε στο υπνοδωμάτιο. Ισχυρίστηκε επίσης ότι τα τραύματα που είχε η Ενάγουσα μπορεί να τα προκάλεσε η ίδια στον εαυτό της αλλά δέχτηκε ότι δεν την είδε να αυτοτραυματίζεται.
35. Αναφορικά με το επίδικο επεισόδιο και την μητέρα του Εναγόμενη 2, ο Εναγόμενος 1 ισχυρίστηκε ότι όταν ήταν στο υπνοδωμάτιο και πήρε το τηλέφωνο από το χέρι της Ενάγουσας, τότε η μητέρα του άκουσε τις φωνές και ήρθε στο υπνοδωμάτιο και τότε ο αδερφός της Ενάγουσας, τον έβγαλε έξω από το υπνοδωμάτιο και δεν είδε την μητέρα του να επιτίθεται στην Ενάγουσα. Υποστήριξε ότι η μητέρα του είπε στον ίδιο ότι είχε πόνο στην κοιλιά και επειδή είναι νεφροπαθής πήγε στον γιατρό της.
ΜΥ2
36. Η ΜΥ2 κατέθεσε ως μέρος της κυρίως εξέτασης της Γραπτή Δήλωση η οποία σημειώθηκε ως Έγγραφο Γ στη διαδικασία και στην οποία επαναλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι δικογραφημένοι ισχυρισμοί της και επαναλαμβάνει αυτά τα οποία αναφέρει στη γραπτή του δήλωση ο υιός της, Εναγόμενος 1.
37. Ισχυρίζεται περαιτέρω στην γραπτή της δήλωση ότι είναι νεφροπαθής και ότι δέχτηκε σκόπιμα κτυπήματα με κλωτσιές και συγκεκριμένα με το γόνατο της στην κοιλιά και στα χέρια από την Ενάγουσα και μετέβηκε για εξέταση στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας. Από τα κτυπήματα η ΜΥ2 ισχυρίζεται ότι υπέστη εκδορά στο αριστερό αντιβράχιο, εκδορά στη ραχιαία επιφάνεια του αντίχειρα και άλγος στην κοιλιακή χώρα και ότι οι ειδικές ζημιές (4 επισκέψεις στο Νοσοκομείο Λάρνακας, μεταφορικά, ιατρικό πιστοποιητικό) ανήλθαν στο ποσό των €122. Ανάφερε επίσης στο Δικαστήριο ότι έκανε μεταμόσχευση νεφρού 2 φορές, ότι έχει καρκίνο στο στήθος και ότι έπαθε έμφραγμα του μυοκαρδίου και κατατέθηκε από μέρους της ως Τεκμήριο 4 ιατρικό πιστοποιητικό αναφορικά με το επίδικο επεισόδιο και ως Τεκμήριο 5 Αναφορά Θεράποντος Ιατρού προς το Κέντρο Αξιολόγησης Αναπηρίας.
38. Κατά την αντεξέταση της η ΜΥ2 ισχυρίστηκε ότι η κόρη της διέμενε σε κάποιο διαμέρισμα στην Κρήτη και για κάποιο διάστημα φιλοξένησε την Ενάγουσα. Ότι η κόρη της έδωσε το IBAN της στην Ενάγουσα ούτως ώστε να εμβαστεί στον λογαριασμό της η φοιτητική χορηγία της Ενάγουσας και ότι δεν εμβάστηκαν οποιαδήποτε χρήματα στον λογαριασμό της κόρη της που αφορούσαν την Ενάγουσα. Ισχυρίστηκε επίσης ότι η κόρη της είχε δύο κλειδιά, το ένα το κρατούσε η σπιτονοικοκυρά και το άλλο η Ενάγουσα και ότι η κόρη της τηλεφωνούσε στην Ενάγουσα και της έστελνε μηνύματα για να της δώσει το κλειδί. Δέχτηκε ότι έπιασε την Ενάγουσα η ίδια τηλέφωνο μια ή δύο φορές όμως είπε ότι δεν θυμόταν με βεβαιότητα αλλά σημείωσε ότι η ίδια η ΜΥ2 δεν έστειλε μηνύματα στην Ενάγουσα γιατί δεν έβλεπε. Ότι οι απαντήσεις στα μηνύματα της Ενάγουσας που της έστελνε η κόρη της ζητώντας το κλειδί ήταν «θα το δώσω το κλειδί όταν πάρω τα λεφτά μου» και σημείωσε ότι δεν πήγε ακάλεστη αφού έστειλε μήνυμα η κόρη της στην Ενάγουσα «αν είσαι σπίτι αύριο να περάσει η μάμμα μου να της δώσεις τα κλειδιά γιατί στις 27/12 θα πάει ο ανιψιός μου με την κοπέλα του», ότι η Ενάγουσα απάντησε ότι είναι γιορτές και θα λείπει και ότι η κόρη της τότε της απάντησε «δώσε τα κλειδιά στην μάμμα σου και να περάσει αύριο η μάμμα μου να της τα δώσεις». Δέχτηκε ότι δεν είχε πρόσκληση αλλά επεσήμανε ότι με τη μάμμα της Ενάγουσας ήταν φίλες, δούλευαν μαζί και πήγαινε σπίτι της και ότι και η Ενάγουσα πήγαινε σπίτι της ΜΥ2.
39. Αναφορικά με την ημέρα του συμβάντος υποστήριξε ότι επειδή ο υιός της δούλευε νυχτέρι και ήρθε το πρωί, τον παρακάλεσε να την μεταφέρει 5 λεπτά στο σπίτι της μάμμας της Ενάγουσας για να πιάσει το κλειδί. Δεν θυμόταν αν σε αυτή την σκηνή ήταν μπροστά η κόρη της. Σημείωσε όμως ότι όταν ήρθε ο Εναγόμενος 1 σπίτι είδε τόσο την κόρη της που έκλαιγε όσο και την ίδια, αφού είχε λυπηθεί για την κόρη της.
40. Σχετικά με το επίδικο επεισόδιο σημείωσε ότι κτύπησαν το κουδούνι και επειδή είχε δυνατή μουσική και καπνούς από πίσω, πήγαν από πίσω, είχε κάγκελο, τους είδε ο κος Νίνο, τους άνοιξε, τον ρώτησαν αν είναι μέσα η Ενάγουσα και τους είπε ναι. Η μητέρα της Ενάγουσας ήταν στην κουζίνα και τους είπε να τους κάνει καφέ και της είπε άλλη φορά και την ρώτησε αν είναι στο σπίτι η Ενάγουσα και της είπε όχι. Τότε της είπε η ΜΥ2 ότι ο κος Νίνο τους είπε ότι ήταν στο σπίτι και της απάντησε η μητέρα της Ενάγουσας ότι της είπε ότι δεν ήταν μέσα επειδή η Ενάγουσα ήταν νευριασμένη επειδή δεν της έδιναν τα λεφτά και δεν ήθελε να τους δει και να τους δώσει το κλειδί. Σημείωσε η ΜΥ2 ότι η μητέρα της Ενάγουσας δεν έφερε αντίσταση. Ισχυρίστηκε ότι δεν γνωρίζει πόσο προχώρησε ο υιός της, Εναγόμενος 1, μέσα στο σπίτι και ότι είδε μετά την Αναστασία που έβγαινε από το δωμάτιο και έβγαινε και ο Εναγόμενος 1 από πίσω της και για να μην γίνει κάτι επειδή η Ενάγουσα έριξε το βάζο και το έσπασε και φώναζε του Εναγόμενου 1 «αν είσαι άντρας δέρμε» στην προσπάθεια της να την περιορίσει και να την συγκρατήσει την έπιασε και τότε η Ενάγουσα έκανε το πόδι της πάνω και κτύπησε με το γόνατο της την ΜΥ2 στην κοιλιά κάτι που της προκάλεσε πόνο. Ισχυρίστηκε η ΜΥ2 ότι δεν πήγε στον ιατρό νωρίτερα γιατί υπολόγιζε ότι θα της περάσει αλλά επειδή ο πόνος γινόταν εντονότερος πήγε στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας στις 27/12 και ο ιατρός που την εξέτασε της έκανε ultra sound και της είπε ότι μπορεί να έχει πέτρες και αιματουρία και της είπε ότι πρέπει να παρακολουθείται.
41. Η ΜΥ2 αναφορικά με το κτύπημα από την Ενάγουσα σημείωσε ότι η Ενάγουσα «δεν το έκανε για να μου κάνει κακό, απλά για να ξεφύγει» και ότι την κατήγγειλε επειδή πονούσε παρά το ότι δεν το έκανε εσκεμμένα και ότι δεν γνωρίζει τι έγινε το παράπονο της.
42. Σε ερώτηση που της έγινε από τον ευπαίδευτο συνήγορο της Ενάγουσας, απάντησε ότι ο Εναγόμενος 1 δεν επιτέθηκε στην Ενάγουσα και από ότι θυμόταν της έπιασε το τηλέφωνο της και της είπε «όταν μου δώσεις το κλειδί θα σου δώσω το τηλέφωνο σου». Δεν γνωρίζει όμως τι έγινε μέσα στο δωμάτιο γιατί δεν ήταν εκεί. Αναφορικά με τους ισχυρισμούς της Ενάγουσας για τα κτυπήματα που της προκάλεσε η ΜΥ2 υποστήριξε ότι ουδέποτε την κτύπησε και ότι δεν έχει τη δύναμη για κάτι τέτοιο.
ΜΥ3
43. H ΜΥ3 κατέθεσε ως μέρος της κυρίως εξέτασης της Γραπτή Δήλωση η οποία σημειώθηκε ως Έγγραφο Δ στη διαδικασία. Η μάρτυρας ανάφερε ότι είναι θυγατέρα της Εναγόμενης 2 και αδελφή του Εναγόμενου 1. Ότι φιλοξένησε την Ενάγουσα στο διαμέρισμα της στην Κρήτη, όταν ήταν φοιτήτρια προς το τέλος του 2017. Ότι η Ενάγουσα είχε βρει δουλειά σε κατάστημα γυναικείων και ανδρικών ενδυμάτων στην Κρήτη με μισθό €350 μηνιαίως και ότι από το εν λόγω κατάστημα αγόρασε ρούχα, το κόστος των οποίων θα της απέκοπταν από τον μισθό της και 15 ημέρες μετά την πρόσληψη της επέστρεψε στην Κύπρο χωρίς όμως να ενημερώσει τον εργοδότη της. Ισχυρίστηκε ότι της ζήτησε η Ενάγουσα να ενημερώσει αυτή τον εργοδότη της Ενάγουσας ότι η τελευταία δεν θα συνέχιζε την εργασία της και να της εμβάσουν τον μισθό της στον λογαριασμό της ίδιας της ΜΥ3. Σημείωσε ότι δεν έχει κατατεθεί οποιοδήποτε ποσό στον λογαριασμό της. Κατατέθηκε μάλιστα ως Τεκμήριο 6 αντίγραφο του λογαριασμού της το οποίο επεξηγήθηκε από την ΜΥ3.
44. Συνέχισε η ΜΥ3 και ανάφερε ότι την ίδια ημέρα που θα έφευγε η Ενάγουσα από την Κρήτη, θα έφευγε και η ίδια αλλά η Ενάγουσα θα έφευγε με απογευματινή πτήση ενώ η ίδια με πρωινή και ότι το κλειδί θα της το έδινε στην Κύπρο. Υποστήριξε η ΜΥ3 ότι η Ενάγουσα δεν της επέστρεψε το κλειδί το οποίο η ΜΥ3 της είχε ζητήσει επανειλημμένα μέσω τηλεφώνου και μηνυμάτων στο κινητό της τηλέφωνο και ότι την ενημέρωσε η Ενάγουσα ότι δεν θα της δώσει το κλειδί αν δεν της δώσει τα χρήματα του εργοδότη της τα οποία σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της ΜΥ3 ουδέποτε κατατέθηκαν στον λογαριασμό της. Προς απόδειξη των ισχυρισμών της κατέθεσε ως Τεκμήριο 7 τα μηνύματα που ήταν στο προσωπικό της τηλέφωνο. Κατέθεσε επίσης και ως Τεκμήριο 8 φωτογραφία της Ενάγουσας ημερομηνίας 31/12/2017 που δημοσίευσε στο Facebook όπου σύμφωνα με την ΜΥ3 δεν φαίνονται οποιαδήποτε σημάδια στο πρόσωπο της.
ΑΝΤΕΞΕΤΑΣΗ ΜΥ3
45. Η ΜΥ3 κατά την αντεξέταση της υποστήριξε ότι φιλοξένησε την Ενάγουσα στην Κρήτη στο διαμέρισμα της δύο φορές, μία φορά για μία εβδομάδα τον Νοέμβριο και την δεύτερη φορά για δύο εβδομάδες τον Δεκέμβρη. Σε σχετική ερώτηση από τον ευπαίδευτο συνήγορο της Ενάγουσας, η ΜΥ3 απάντησε ότι δεν έδωσε το κλειδί στην Ενάγουσα τον Νοέμβρη γιατί ήρθε στην Κρήτη και έφυγε μετά, ενώ της το έδωσε τον Δεκέμβρη γιατί θα ερχόταν Κύπρο η ίδια πιο νωρίς από την Ενάγουσα και δεν ήθελε να την βγάλει έξω από το σπίτι και πρόσθεσε ότι τον Δεκέμβρη μένανε μαζί, συγκατοικούσαν. Σημείωσε η μάρτυρας ότι η ίδια θα ερχόταν στην Κύπρο πρωί και η Ενάγουσα την ίδια ημέρα, αλλά το βράδυ.
46. Ισχυρίστηκε επίσης η ΜΥ3 ότι αυτή βρήκε την δουλειά στην Ενάγουσα και επειδή η τελευταία δεν είχε ΑΦΜ δεν μπορούσε να είχε δικό της τραπεζικό λογαριασμό και γι’ αυτό τον λόγο έδωσε στην Ενάγουσα τα στοιχεία του δικού της τραπεζικού λογαριασμού. Υποστήριξε επίσης ότι όταν πήγε προσωπικά στον εργοδότη της Ενάγουσας, μετά που η Ενάγουσα το ζήτησε, εκείνος της είπε «αν θέλω τα δίνω επειδή έφυγε έτσι και δεν παραιτήθηκε». Όταν το είπε η ΜΥ3 στην Ενάγουσα τότε η τελευταία της είπε θα πάρεις το κλειδί όταν μου δώσεις τα λεφτά. Τόνισε η μάρτυρας ότι η Ενάγουσα δεν την πίστευε ότι δεν είχαν κατατεθεί τα χρήματα από τον εργοδότη της στον λογαριασμό της παρά του ότι της έδειξε την κατάσταση λογαριασμού της, την όποια κατάσταση λογαριασμού εκτύπωσε από την Τράπεζα που βρίσκεται στα Χανιά της Κρήτης και την έφερε στην Κύπρο. Ισχυρίστηκε η μάρτυρας ότι ήθελε το κλειδί επειδή συγγενικά της πρόσωπα θα πήγαιναν στην Κρήτη και επειδή ήθελε να ήταν σωστή απέναντι στην σπιτονοικοκυρά της.
47. Αρκετές φορές επίσης η ΜΥ3 αναφέρθηκε στην πικρία που νιώθει απέναντι στην Ενάγουσα αφού όπως είπε η ίδια, την φιλοξένησε στο σπίτι της, της δάνειζε ρούχα και της πλήρωνε αρκετά γεύματα. Μάλιστα μίλησε για αχαριστία εκ μέρους της Ενάγουσας και είπε ότι η ίδια ήταν πολύ στεναχωρημένη επειδή δεν περίμενε τέτοια συμπεριφορά από αυτήν. Ισχυρίστηκε επίσης η ΜΥ3 ότι μιλούσαν με την Ενάγουσα καλά και κυρίως της έστελνε μηνύματα η Ενάγουσα όπου της ζητούσε να πάει στον εργοδότη της και να ζητήσει τα χρήματα και ξεκίνησε όλο αυτό μία μέρα πριν τα Χριστούγεννα όταν ήθελε η ΜΥ3 να πιάσει το κλειδί.
48. Επεσήμανε επίσης η ΜΥ3 ότι έστελνε μόνο εκείνη μηνύματα στην Ενάγουσα και ότι η μητέρα της, Εναγόμενη 2, τηλεφώνησε στην Ενάγουσα μία φορά. Υποστήριξε επίσης ότι το κλειδί θα πήγαινε να το πιάσει η μητέρα της επειδή είχε καλές σχέσεις με την οικογένεια της Ενάγουσας και πήγε και ο αδερφός της, Εναγόμενος 1, μαζί με την Εναγόμενη 2, επειδή την είδε στεναχωρημένη. Αναφορικά με το ότι πήγαν απρόσκλητοι στο σπίτι της Ενάγουσας, η ΜΥ3 υποστήριξε ότι μέσα στα μηνύματα φαίνεται ότι η Ενάγουσα το ήξερε ότι θα πάνε οι Εναγόμενοι και της είπε ότι θα λείπει, το οποίο φάνηκε ότι ήταν ψέμα. Ισχυρίστηκε η ΜΥ3 ότι από την απάντηση της Ενάγουσας κατάλαβε ότι είναι εντάξει να μεταβούν στο σπίτι της τελευταίας αφού η Ενάγουσα δεν της είπε ξεκάθαρα να μην πάνε. Αναφορικά με το επίδικο συμβάν η ΜΥ3 σημείωσε ότι οι Εναγόμενοι πήγαν φιλικά στο σπίτι της και ότι δεν είχαν σκοπό να κάνουν κάτι κακό πόσο μάλλον να της προκαλέσουν σωματική βλάβη. Πέραν από αυτά, η ίδια είπε ότι δεν γνωρίζει τι έγινε στο σπίτι της Ενάγουσας παρά μόνο εκείνα που της είπαν οι Εναγόμενοι.
49. Με την ολοκλήρωση της μαρτυρίας, αμφότερες οι πλευρές προχώρησαν με γραπτές αγορεύσεις στα πλαίσια των οποίων αμφότεροι υποστήριξαν την αξιοπιστία της δικής τους εκδοχής έναντι της εκδοχής της άλλης πλευράς. Δεν θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω την επιχειρηματολογία των μερών, αναφορά σε αυτή κάνω πιο κάτω όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο.
ΙV. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ, ΕΥΡΗΜΑΤΑ, ΝΟΜΙΚΗ ΒΑΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
50. Η αξιολόγηση της μαρτυρίας γίνεται πρωτίστως στη βάση της μαρτυρίας που σχετίζεται με τα επίδικα θέματα και με γνώμονα τις καλά καθιερωμένες νομολογιακές αρχές (βλ. Al Ittihad Al Watani κ.ά. ν. Χρίστου Παπαδόπουλου (2000) 1 ΑΑΔ 1924, Τσιαττές Ιωάννης ν. Kokis Solomonides (Cartridges Industries) Ltd (2009) 1 AAΔ 974, Hasan Mirza Feiz v. Μιχάλη Ανδρέου, (2015) 1 AΑΔ 2624, Ομήρου Όμηρος Σάββα v. Δημοκρατίας (2001) 2 ΑΑΔ 506, Νίκος Κυριακίδης ν. Τράπεζα Πειραιώς (Κύπρου) Λτδ, Πολ. Εφ. 185/2012, 19/4/2018, ECLI:CY:AD:2018:A179 και Σάββα Γεώργιος ν. Aστυνομίας (1998) 2 ΑΑΔ 391). Με γνώμονα λοιπόν τις πιο πάνω αρχές εξέτασα με προσοχή τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου τόσο κατά την κυρίως εξέταση αλλά και κατά την αντεξέταση των μαρτύρων της Ενάγουσας αλλά και της Υπεράσπισης.
51. Σημειώνω κατ’ αρχήν ότι, από την εκδοχή της Ενάγουσας και των Εναγόμενων, προκύπτουν να συνιστούν κοινό και αδιαμφισβήτητο έδαφος, τα κατωτέρω:
· Η Ενάγουσα φιλοξενήθηκε για μικρό χρονικό διάστημα στην κόρη της Εναγόμενης 2, και αδελφή του Εναγόμενου 1, ΜΥ3 στην παρούσα υπόθεση, στα Χανιά της Κρήτης.
· Η Ενάγουσα εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα ενώσω βρισκόταν στα Χανιά της Κρήτης σε ένα κατάστημα.
· Η Ενάγουσα είχε δώσει τον αριθμό λογαριασμού της ΜΥ3 για να καταθέσει ο εργοδότης της Ενάγουσας σε αυτόν τον μισθό της, για φορολογικούς λόγους.
· Η Ενάγουσα έφυγε από τα Χανιά της Κρήτης και ήρθε Κύπρο κρατώντας το κλειδί του διαμερίσματος της ΜΥ3.
· Η ΜΥ3 δεν έστειλε οποιαδήποτε χρήματα στην Ενάγουσα.
· Η Ενάγουσα ρωτούσε την ΜΥ3 αν κατατέθηκε ο μισθός της, η ΜΥ3 της απάντησε αρνητικά και η Ενάγουσα της είπε ότι θα της επιστρέψει το κλειδί όταν η ΜΥ3 της δώσει το μισθό της.
· Η ΜΥ3 έστειλε μήνυμα στην Ενάγουσα την προηγούμενη ημέρα του συμβάντος για να πάει η μητέρα της με τον αδερφό της, οι Εναγόμενοι δηλαδή, για να πιάσουν το κλειδί και αν λείπει να το αφήσει η Ενάγουσα στην μητέρα της.
· Στις 25/12/2017 οι Εναγόμενοι στις 11:00 το πρωί πήγαν ακάλεστοι στο πατρικό σπίτι της Ενάγουσας για να πάρουν το κλειδί. Μπήκαν από την κουζίνα αφού τους άνοιξε ο πατριός της Ενάγουσας την καγκελόπορτα. Η μητέρα της Ενάγουσας βρισκόταν στην κουζίνα και τους είπε ότι η Ενάγουσα δεν είναι μέσα. Ο Εναγόμενος 1 οδηγήθηκε από τα παιδιά του αδελφού της Ενάγουσας στο υπνοδωμάτιο όπου βρισκόταν η Ενάγουσα. Η Ενάγουσα κρυβόταν πίσω από την πόρτα του υπνοδωματίου. Υπήρξε συμπλοκή μεταξύ της Ενάγουσας και των Εναγόμενων. Έσπαζαν πράγματα. Με κάποιο τρόπο ο Εναγόμενος 1 απέσπασε το κινητό τηλέφωνο της Ενάγουσας και η Εναγόμενη 2 έπιασε την Ενάγουσα.
· Έξω από το σπίτι, ο πατριός της Ενάγουσας έδωσε στους Εναγόμενους το κλειδί και έπιασε πίσω το κινητό τηλέφωνο της Ενάγουσας. Τότε οι Εναγόμενοι έφυγαν.
· Η Ενάγουσα μετά το επίδικο περιστατικό κατήγγειλε την ίδια ημέρα, ήτοι 25/12/2027, τους Εναγόμενους στον Αστυνομικό Σταθμό Κιτίου και μετά από παραπεμπτικό της Αστυνομίας εξετάστηκε η Ενάγουσα την ίδια ημέρα από τον επί καθήκοντι ιατρό του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας, ΜΕ3, ο οποίος είχε ως ευρήματα 3 εκδορές στο δεξί μάγουλο της Ενάγουσας και 3 εκδορές στην αριστερή πηχεοκαρπική. Σημείωσε επίσης ότι η Ενάγουσα αιτιάτο για πόνο στην κεφαλή, στην αριστερή πηχεοκαρπική και στο δεξιό χέρι όπου έγινε ακτινολογικός έλεγχος χωρίς εικόνα κατάγματος και απολύθηκε με οδηγίες αν ο πόνος είναι χειρότερος ή αλλάξει κάτι τότε η Ενάγουσα να επανέλθει στο Τμήμα Ατυχημάτων και Επειγόντων Περιστατικών (βλ. Τεκμήριο 2).
· Στις 11/04/2019 καταχωρήθηκε από τον Αστυνομικό Διευθυντή Λάρνακας η ποινική υπόθεση με αριθμό 3297/19 εναντίον των Εναγόμενων 1 και 2 έχοντας ως κατηγορίες την είσοδο σε ξένη περιουσία με σκοπό διάπραξης ποινικού αδικήματος και επίθεση που προκάλεσε πραγματική σωματική βλάβη. Μετά από ακροαματική διαδικασία το Δικαστήριο στις 14/03/2023 έκδωσε την απόφαση του όπου βρήκε τους Εναγόμενους 1 και 2 ένοχους στην πρώτη κατηγορία και όσον αφορά την δεύτερη κατηγορία ένοχους μόνο στο αδίκημα της κοινής επίθεσης, όπου τους επιβλήθηκε πρόστιμο (βλ. Τεκμήρια 1 & 3).
Για όλα τα πιο πάνω κάνω ανάλογα ευρήματα.
52. Όπως προκύπτει από τα πιο πάνω μη αμφισβητούμενα γεγονότα, τα κύρια επίδικα θέματα της υπόθεσης είναι το τι έγινε με το που εισήλθε ο Εναγόμενος 1 στο υπνοδωμάτιο που βρισκόταν η Ενάγουσα μέχρι και τη στιγμή που ενεπλάκη η Εναγόμενη 2, το τι ακριβώς συνέβη όταν ενεπλάκη η Εναγόμενη 2 μέχρι τη στιγμή που αποχώρησαν από το σπίτι της Ενάγουσας και τα κατ’ ισχυρισμό τραύματα της Ενάγουσας αλλά και της Εναγόμενης 2. Οι περί τούτων αντίστοιχες εκδοχές από την Ενάγουσα αλλά και από τους Εναγόμενους 1 και 2 είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, πλην των όσων αναφέρονται ανωτέρω να συνιστούν κοινά και μη αμφισβητούμενα ζητήματα.
53. Προτού όμως προχωρήσω να εξετάσω την εκδοχή της Ενάγουσας αλλά και των Εναγόμενων 1 και 2 κρίνω σκόπιμο να εξετάσω τη μαρτυρία του ΜΕ2 και του ΜΕ3 σημειώνοντας ότι όσον αφορά τη μαρτυρία του ΜΕ2 αυτή στην ουσία ήταν παραδεκτή και έχει ήδη περιληφθεί στα κοινά και μη αμφισβητούμενα ζητήματα που αναφέρθηκαν ανωτέρω και ως εκ τούτου η μαρτυρία του γίνεται αποδεκτή.
54. Ούτε και η μαρτυρία του ΜΕ3 αμφισβητήθηκε από τη δικηγόρο των Εναγόμενων. Η εμπλοκή του ΜΕ3 ως κυβερνητικού ιατρού ως επίσης και η εξέταση της Ενάγουσας ως επείγον περιστατικό δεν έχει αμφισβητηθεί. Ούτε έχει αμφισβητηθεί η θέση του ότι επί του πιστοποιητικού έχουν αναγραφεί μόνο ότι διαπιστώθηκε να παρουσιάζει η Ενάγουσα κατά την κλινική της εξέταση. Αποδέχομαι λοιπόν τον μάρτυρα ο οποίος μου έκανε καλή εντύπωση, τόσο ως μάρτυρας όσο και ως εμπειρογνώμονας. Ως αξιόπιστο αποδέχομαι και το πιστοποιητικό που έχει εκδοθεί από τον ΜΕ3 (βλ. Τεκμήριο 2).
55. Στρέφομαι τώρα στις εκδοχές της Ενάγουσας, των Εναγόμενων και της ΜΥ3.
56. Η Ενάγουσα μέσω της αντεξέτασης της προσπάθησε να παρουσιάσει μια εξαιρετικά βίαιη εικόνα της συμπεριφοράς αλλά και των πράξεων των Εναγόμενων ώστε να ενισχύσει τους ισχυρισμούς της έναντι των τελευταίων και αρκετά πιο βίαιη απ’ ότι περιγράφει η ίδια στην γραπτή της δήλωση. Ισχυρίστηκε κατά την αντεξέταση της ότι ο Εναγόμενος 1 την άρπαξε από τον λαιμό, την έσπρωξε στον τοίχο και την κτυπούσε παντού στο πρόσωπο ώσπου πήγε ο αδελφός της και έβγαλε έξω τον Εναγόμενο 1. Μετά μπήκε στο δωμάτιο η Εναγόμενη 2 όπου την έπιασε από τη μέση, την έσπρωξε στον τοίχο και την κτυπούσε παντού ασταμάτητα ώσπου την έβγαλαν και αυτήν από το δωμάτιο όπου ξαναμπήκε ο γιος της όπου αναποδογύρισε το χέρι της και την τραβούσε και την έσερνε σε όλο το σπίτι και ερχόμενη ξανά και η Εναγόμενη 2, την έβριζαν και την έδερναν μια ο Εναγόμενος 1 και μια η Εναγόμενη 2 ασταμάτητα και η Εναγόμενη 2 της έπιασε το τηλέφωνο και βγήκαν έξω. Καθ’ όλη τη μαρτυρία της Ενάγουσας, ήταν πολύ μεγάλη η προσπάθεια της να δείξει την έντονη βία που δέχτηκε από τους Εναγόμενους. Τόσο έντονη που ενώ στην κυρίως εξέταση της ανάφερε ότι το τηλέφωνο της το έπιασε ο Εναγόμενος 1 κατά την αντεξέταση της ισχυρίστηκε ότι το έπιασε η Εναγόμενη 2. Το γεγονός ότι η Ενάγουσα δεν λέει την αλήθεια στο Δικαστήριο φαίνεται τόσο από την παράθεση του επίδικου επεισοδίου στην γραπτή της δήλωση και στην αντεξέταση της, όπου κατά την αντεξέταση της παρέθεσε νέα στοιχεία της βιαιοπραγίας των Εναγόμενων προς αυτήν όσο και από το Τεκμήριο 2 όπου τα ευρήματα του ΜΥ3 όταν εξέτασε την Ενάγουσα ήταν μόνο ότι είχε 3 εκδορές στο δεξί μάγουλο και 3 εκδορές στο μέρος του αριστερού χεριού κάτω από τον αγκώνα και παραπονιόταν για ζάλη και πόνο στο κέφαλι, παρά το ότι η ίδια στην μαρτυρία της ισχυρίζεται ότι είχε πέραν από αυτά και μώλωπες στα χέρια, στην πλάτη, στα πόδια και στο πρόσωπο. Είναι άξιο απορίας πώς γίνεται τόσο έντονη βιαιότητα από μέρους των Εναγόμενων προς την Ενάγουσα να επιφέρουν μόνο αυτά τα τραύματα τα οποία κατέγραψε ο ΜΕ3. Σημειώνεται ότι στερείται λογικής και πειστικότητας πώς γίνεται σε ένα τόσο έντονο και βίαιο επεισόδιο, η μητέρα και ο πατριός της Ενάγουσας να μην αντιδρούν και ο αδερφός της Ενάγουσας να βγάζει τον Εναγόμενο 1 έξω από το δωμάτιο αλλά να αφήνει την Εναγόμενη 2 να μπει στο δωμάτιο.
57. Στην αντίπερα όχθη βλέπουμε τόσο τον Εναγόμενο 1 όσο και την Εναγόμενη 2 να παρουσιάζουν ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό, πιο ήρεμο από την πλευρά τους. Ισχυρίζονται ότι με φιλικές διαθέσεις πήγαν στο σπίτι της Ενάγουσας με σκοπό να πιάσουν τα κλειδιά και ότι αφού τους άνοιξε την καγκελόπορτα ο κος Νίνο, ο πατριός της Ενάγουσας, μπήκαν στην κουζίνα και παρά το ότι η μητέρα της Ενάγουσας τους είπε ότι δεν είναι μέσα η Ενάγουσα, ο Εναγόμενος 1, έχοντας πάντα φιλικές διαθέσεις σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, προχώρησε στο υπνοδωμάτιο όπου δεν βρήκε την Ενάγουσα και γυρνώντας να φύγει την είδε πίσω από τον πόρτα όπου εκείνος ήρεμα της είπε τι είναι αυτά τα πράγματα και την ρώτησε γιατί κρύβεται και της είπε να τους δώσει το κλειδί και τότε η Ενάγουσα ξεκίνησε να φωνάζει, βγήκε εκτός εαυτού, πήγαινε προς τα πάνω του και τον απειλούσε ότι θα του ρίξει το τηλέφωνο στο κεφάλι και εκείνος χωρίς να την αγγίξει της πήρε το τηλέφωνο από το χέρι. Όπου τότε ήρθε ο αδερφός της Ενάγουσας και τον έβγαλε έξω. Η εκδοχή του Εναγόμενου 1 δεν μπορεί να γίνει πιστευτή από το Δικαστήριο. Εξηγώ. Η Ενάγουσα μαζί με την αδερφή του Εναγόμενου 1, αντάλλαζαν μηνύματα μέσω τηλεφώνου την προηγούμενη ημέρα του επίδικου περιστατικού, όπου φαίνεται η ένταση και η απογοήτευση που υπάρχει μεταξύ των δύο. Μάλιστα η ΜΥ3 στέλνοντας μήνυμα στην Ενάγουσα και συγκεκριμένα στις 21:57 της έγραψε μεταξύ άλλων «Θα στείλω αύριο τον αρφό μου να τα πάρει, κανόνισε να είσαι έσσω». Σε απάντηση μηνύματος της Ενάγουσας η ΜΥ3 γράφει μεταξύ άλλων στην Ενάγουσα στις 22:11 «Αύριο θα έρθει η μάνα μου και ο αρφός μου να πιάσουν τα κλειδιά…αν λείπεις αύριο πιάσε την μάνα σου να τα έχει έτοιμα» (βλ. Τεκμήριο 7). Στις 25/12/2017 ο Εναγόμενος 1 σχολάζει το πρωί από τη δουλειά του που ήταν νυχτέρι και πάει σπίτι όπου αντικρύζει την μητέρα του και την αδελφή του να κλαίνε και να είναι στενοχωρημένες. Αποφασίζει μαζί με την μητέρα του να πάνε στην Ενάγουσα για να πιάσουν το κλειδί απρόσκλητοι. Πηγαίνουν σπίτι της Ενάγουσας. Τους ανοίγει την καγκελόπορτα ο πατριός της Ενάγουσας. Μπαίνουν στην κουζίνα, τους λέει η μητέρα της Ενάγουσας ότι η Ενάγουσα δεν είναι σπίτι και ο Εναγόμενος 1, ρωτά τα παιδιά τους αδερφού της Ενάγουσας που είναι και συνεχίζει και πηγαίνει στο υπνοδωμάτιο, βλέπει ότι δεν είναι μέσα, πάει να φύγει και την βρίσκει να κρύβεται πίσω από την πόρτα. Όλα αυτά τα γεγονότα δείχνουν ένα άτομο με ένταση και επιθετική τάση με σκοπό να πιάσει τα κλειδιά. Και αυτό φαίνεται και από την αντίδραση της Ενάγουσας. Δεν θεωρώ ότι αν, μόλις είδε ο Εναγόμενος 1 την Ενάγουσα, έλεγε σε αυτήν τι είναι αυτά τα πράγματα, ότι η Ενάγουσα θα αντιδρούσε με τον τρόπο που ισχυρίζεται ο Εναγόμενος 1 ότι αντέδρασε και θα του φώναζε «κτύπα με να κάτσω μέσα». Ακόμη και το πώς έπιασε το τηλέφωνο από το χέρι της Ενάγουσας ο Εναγόμενος 1 προβάλλεται ότι έγινε με τρόπο ούτως ώστε να μην την αγγίξει. Με τα δεδομένα που περιγράφονται και από τις δύο πλευρές, δεν κρίνω ότι ο Εναγόμενος 1 μπορούσε να πιάσει το τηλέφωνο της Ενάγουσας με ήρεμο τρόπο και χωρίς καν να την αγγίξει. Για να κατορθώσει ο Εναγόμενος 1 να πιάσει το τηλέφωνο της Ενάγουσας μέσα σε όλη αυτή την ένταση και την συμπλοκή, είτε το επεισόδιο είναι όπως ισχυρίζεται η Ενάγουσα είτε είναι όπως ισχυρίζονται οι Εναγόμενοι, ο Εναγόμενος 1 θα το άρπαξε από το χέρι της Ενάγουσας και αυτή του η πράξη αποτελεί εύρημα του Δικαστηρίου. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τον τρόπο που χρησιμοποίησε ο Εναγόμενος 1 το τηλέφωνο της Ενάγουσας, που ουσιαστικά το χρησιμοποίησε ως μέσο απειλής για να πιάσει τα κλειδιά. Επισημαίνω σε αυτό το σημείο ότι μέσα από το Τεκμήριο 7 φαίνεται να λέει η ΜΥ3 στην Ενάγουσα ότι τα κλειδιά τα θέλει ο Εναγόμενος 1 γιατί θα πάει ο ανιψιός της με την φίλη του στο διαμέρισμα στα Χανιά (βλ. Τεκμήριο 7, μήνυμα ημερομηνίας 24/12/2017 και ώρα 21:44).
58. Επισημαίνω ότι κατά το στάδιο της αντεξέτασης του Εναγόμενου 1, ο τελευταίος παραδέχτηκε ότι ήταν λάθος του τόσο που πήγαν στο σπίτι της Ενάγουσας ακάλεστοι όσο και που μπήκε στο υπνοδωμάτιο της Ενάγουσας.
59. Ούτε και η μαρτυρία της Εναγόμενης 2 μπορεί να γίνει αποδεκτή από το Δικαστήριο. Αυτά τα οποία αναφέρθηκαν στην αξιολόγηση της μαρτυρίας του Εναγόμενου 1 αναφορικά με την διάθεση και τον τρόπο που μετέβησαν οι Εναγόμενοι στο σπίτι της Ενάγουσας, ισχύουν και για την Εναγόμενη 2 και δεν θεωρώ σκόπιμο να τα επαναλάβω. Στον βαθμό που ισχυρίζεται η Εναγόμενη 2 ότι η εμπλοκή της περιορίζεται μόνο στο να πιάσει την Ενάγουσα για να την αγκαλιάσει και να την συγκρατήσει, θα περιοριστώ να αναφέρω απλά ότι δεν είναι λογικό η Εναγόμενη 2 να μεταβαίνει με ένταση και επιθετική τάση προς το σπίτι της Ενάγουσας, να ακούει την Ενάγουσα να βρίζει, να φωνάζει του υιού της, να σπάζει πράγματα και το μόνο που κάνει είναι να την πιάσει για να την συγκρατήσει (βλ. Αλέξης Χριστοφίνης ν. Στέλλα Φραντζή , Πολ.Έφ.328/11, 31/5/2017, ECLI:CY:AD:2017:A202) με αποτέλεσμα να της κτυπά από λάθος η Ενάγουσα. Δεν θεωρώ ότι η Εναγόμενη 2 βιαιοπράγησε εναντίον της Ενάγουσας τόσο βάναυσα όσο ισχυρίζεται η τελευταία, αλλά ούτε και ότι η Ενάγουσα κτύπησε την Εναγόμενη 2 στην κοιλιά. Άλλωστε το ιατρικό πιστοποιητικό που κατατέθηκε από την Εναγόμενη 2 (βλ. Τεκμήριο 4) είναι ημερομηνίας 27/12/2017, δηλαδή δύο ημέρες μετά αλλά ούτε και προσφέρθηκε οποιαδήποτε άλλη ιατρική μαρτυρία. Επισημαίνω επίσης ότι για τα κατ’ ισχυρισμό κτυπήματα που δέχτηκε η Εναγόμενη 2 από την Ενάγουσα ενώ στην δικογραφία αναγράφεται ότι έγιναν σκόπιμα κατά το στάδιο της αντεξέτασης της, η Εναγόμενη 2 σημείωσε ότι δεν την κτύπησε η Ενάγουσα σκόπιμα και ότι το έκανε για να ξεφύγει. Κάτι, που εξουδετερώνει το στοιχείο της επίθεσης από την πλευρά της Ενάγουσας αφού δεν υπήρχε πρόθεση από πλευρά της. Σημειώνω επίσης ότι στο βαθμό που η Εναγόμενη 2 επιχείρησε να αναφερθεί σε όσα γεγονότα είχαν εξελιχθεί και δεν ήταν παρούσα, ως ισχυρίστηκε και η ίδια, δεν έχει προσωπική γνώση αλλά προκύπτουν από τα όσα της ανάφερε ο Εναγόμενος 1.
60. Όσον αφορά τη μαρτυρία της ΜΥ3 και στον βαθμό που υποστηρίζει ότι το κλειδί θα πήγαινε να το πιάσει η μητέρα της και ότι ο αδελφός της πήγε μαζί της επειδή ήταν στενοχωρημένη δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή ένεκα του ότι μέσω των μηνυμάτων που κατέθεσε στο Δικαστήριο η ίδια η ΜΥ3 (βλ. Τεκμήριο 7) φαίνεται η πρόθεση της ΜΥ3 να πάει τόσο ο Εναγόμενος 1 όσο και η Εναγόμενη 2 να πάρουν τα κλειδιά (βλ. μηνύματα ημερομηνίας 24/12/22017 ώρα 21:57 και 22:11). Μη αποδεκτή είναι και η θέση της ΜΥ3 ότι από την απάντηση της Ενάγουσας στα μηνύματα φαίνεται ότι ήταν εντάξει από την Ενάγουσα να μεταβούν οι Εναγόμενοι στο σπίτι της. Από τα μηνύματα (βλ. Τεκμήριο 7) φαίνεται ότι η Ενάγουσα ουδέποτε της απάντησε ότι είναι εντάξει. Οι απαντήσεις της ήταν συνέχεια οι ίδιες, ήτοι ότι θα απουσιάζει. Προφανώς αν ειδωθούν αυτές οι απαντήσεις μέσα από τα μάτια της Ενάγουσας, σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να νοηθεί ότι η Ενάγουσα επιθυμεί να μεταβούν στο σπίτι της (βλ. Tort Law, Texts and Materials by Lunney & Oliphant, 2nd edition, p.g. 42), αλλά ούτε και το ότι οι Εναγόμενοι μετέβησαν στο σπίτι της Ενάγουσας φιλικά. Διαβάζοντας τα μηνύματα απλά δημιουργείται εικόνα έντασης και νευρικότητας. Αυτό επιβεβαιώνουν και όλα τα γεγονότα της επόμενης ημέρας. Πηγαίνει σπίτι ο Εναγόμενος 1 μετά τη δουλειά του. Βρίσκει την Εναγόμενη 2 και την ΜΥ3 να κλαίνε και να είναι στενοχωρημένες. Φεύγουν οι Εναγόμενοι για να μεταβούν στο σπίτι της Ενάγουσας. Τους ανοίγει στην καγκελόπορτα ο πατριός της Ενάγουσας. Πηγαίνουν από την κουζίνα. Ρωτούν την μητέρα της Ενάγουσας και τους λέει ότι δεν είναι στο σπίτι. Προχωρά ο Εναγόμενος 1 στο σπίτι ρωτά τα παιδία του αδελφού της Ενάγουσας που είναι η Ενάγουσα και πηγαίνει απρόσκλητος στο υπνοδωμάτιο της Ενάγουσας. Όλα αυτά, τα οποία παρενθετικά είναι μη αμφισβητούμενα γεγονότα ως αναφέρθηκε και ανωτέρω, δεν υποδεικνύουν ότι οι Εναγόμενοι μετέβησαν στο σπίτι της Ενάγουσας με φιλικές διαθέσεις. Μάλλον υποδηλώνουν το αντίθετο. Στη βάση όλων αυτών η μαρτυρία της ΜΥ3 δεν είναι πειστική και ως τέτοια δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από το Δικαστήριο. Όσον αφορά τα γεγονότα που συνέβησαν πριν το επίδικο περιστατικό, τα όποια άλλωστε συνιστούν κοινά και μη αμφισβητούμενα και αναγράφονται ανωτέρω, είναι αποδεκτά από το Δικαστήριο. Σχετικά με τη θέση της ΜΥ3 ότι δεν καταβλήθηκαν χρήματα από τον εργοδότη της Ενάγουσας στον τραπεζικό της λογαριασμό και το αν μίλησε ή επισκέφτηκε η ΜΥ3 τον εργοδότη της Ενάγουσας θα περιοριστώ να αναφέρω ότι δεν είναι επίδικα ζητήματα και ως τέτοια δεν κρίνω σκόπιμο να εξεταστούν. Όπως και να έχει το να μην επικοινώνησε η ΜΥ3 με τον εργοδότη της Ενάγουσας και το να μην καταβληθούν τα χρήματα στον λογαριασμό της Ενάγουσας δεν δικαιολογεί την κατακράτηση των κλειδιών του διαμερίσματος της ΜΥ3 από την Ενάγουσα και η κατακράτηση των κλειδιών από την τελευταία δεν δικαιολογεί την μετάβαση των Εναγόμενων στο σπίτι της Ενάγουσας χωρίς την οποιαδήποτε πρόσκληση από την πλευρά των ιδιοκτητών και/ή κατόχων της οικίας.
61. Στη βάση της πιο πάνω αξιολόγησης ούτε η μαρτυρία της Ενάγουσας αλλά ούτε και η μαρτυρία των Εναγόμενων και της ΜΥ3 μπορούν να αποτελέσουν ασφαλή βάση για εξαγωγή ευρημάτων ή συμπερασμάτων αναφορικά με τα επίδικα ζητήματα. Όλες οι πλευρές επέλεξαν για τους δικούς τους λόγους να μην αποκαλύψουν στο Δικαστήριο την αλήθεια για το τι πραγματικά έγινε και αυτό δεν μπορεί παρά να είναι καταλυτικό για το αξιόπιστο της εκδοχής τους. Στο σημείο αυτό κρίνω σκόπιμο να αναφέρω ότι αμφότερες οι πλευρές δέχονται ότι παρόντες κατά το επίδικο επεισόδιο ήταν και η μητέρα, ο πατέρας και ο αδελφός της Ενάγουσας. Παρά όμως το ότι τα εν λόγω πρόσωπα παρουσιάζονται να συνιστούν πρόσωπα που θα μπορούσαν να διαφωτίσουν το Δικαστήριο ως προς το τι είχε γίνει, εντούτοις για λόγους που μόνο ο κάθε διάδικος γνωρίζει, ουδέποτε κλήθηκαν να καταθέσουν ως μάρτυρες.
62. Το ερώτημα που συνεπώς τίθεται είναι κατά πόσο οι ενέργειες στις οποίες είναι παραδεκτό ότι προέβησαν οι Εναγόμενοι 1 και 2 ως οι ενέργειες αυτές έχουν παρατεθεί ανωτέρω στα κοινώς αποδεκτά και μη αμφισβητούμενα γεγονότα, δύναται να οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι οι τελευταίοι έχουν διαπράξει το αστικό αδίκημα της επίθεσης που τους αποδίδει η Ενάγουσα και κατ’ ανάλογο τρόπο κατά πόσο προκύπτει από τα ίδια γεγονότα η Ενάγουσα να διέπραξε το αστικό αδίκημα που της αποδίδει η Εναγόμενη 2 με την ανταπαίτηση της.
63. Σχετικές με το υπό εξέταση αστικό αδίκημα είναι οι πρόνοιες του άρθρου 26 (1) του Κεφ.148 στο οποίο προνοείται ότι «Επίθεση συvίσταται στηv εκ πρoθέσεως χρήση κάθε είδoυς βίας κατά τoυ πρoσώπoυ άλλoυ, είτε με κτύπημα, επαφή, μετακίvηση είτε άλλως πως, είτε άμεσα είτε έμμεσα, χωρίς τη συvαίvεση τoυ, ή με τη συvαίvεση τoυ αv η συvαίvεση για αυτό λήφθηκε με απάτη, ή κατόπι απόπειρας ή απειλής με πράξη ή χειρovoμία χρήσης τέτoιας βίας κατά τoυ πρoσώπoυ άλλoυ αv τo πρόσωπo πoυ απoπειράται ή απειλεί τη χρήση βίας πρoκαλεί στov άλλo πεπoίθηση η oπoία εδραιώvεται σε εύλoγη αιτία, ότι αυτός έχει κατά τov εv λόγω χρόvo τηv πρόθεση και τηv ικαvότητα για πραγμάτωση τoυ σκoπoύ τoυ.»
64. Το αστικό αδίκημα της επίθεσης έχει αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης πληθώρας κυπριακής και αγγλικής νομολογίας και για μια εύστοχη σύνοψη των νομικών αρχών που το περιβάλλουν παραπέμπω μεταξύ άλλων στο σύγγραμμα των Αρτέμη και Ερωτοκρίτου, Αστικά Αδικήματα - Δίκαιο και Αποφάσεις (2003) σελ. 93 και στο σύγραμμα Clerk & Lindsell On Torts 22st ed (2018). Όπως αναφέρεται στα εν λόγω συγγράμματα και προκύπτει και από το λεκτικό του άρθρου 26 (1), για στοιχειοθέτηση του αστικού αδικήματος της επίθεσης είναι αρκετό να αποδειχθεί η με πρόθεση απειλή χρήσης βίας ή η χρήση βίας από πλευράς του αδικοπραγούντα και η έλλειψη συναίνεσης από πλευράς θύματος, ενώ γενικά δεν υπάρχει προϋπόθεση πρόκλησης ζημιάς εφόσον το αδίκημα είναι αγώγιμο per se.
65. Πρόσθετα των πιο πάνω γενικών αρχών, σημειώνω ότι o βαθμός ή η φύση της βίας που ασκείται ή που απειλείται να ασκηθεί είναι άνευ σημασίας και ακόμη και ένα απλό αλλά ηθελημένο άγγιγμα, χωρίς τη συγκατάθεση του θύματος, είναι αρκετό για να στοιχειοθετήσει το υπό κρίση αστικό αδίκημα (βλ. μεταξύ άλλων Letang v. Cooper (1964) 2 All ER 929 και σχετικές αναφορές που γίνονται στην Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ν. Αναστάσιου Ηροδότου, (2015) 2 ΑΑΔ 128). Δεν έχει επίσης σημασία ούτε ότι ο αδικοπραγούντας δεν επιθυμούσε τον τραυματισμό του θύματος ή ότι δεν είχε αναλογιστεί ότι η ενέργεια του ενδεχομένως να προκαλούσε τέτοιο τραυματισμό και αυτός, ο αδικοπραγούντας δηλαδή, θα είναι υπόλογος απέναντι στο θύμα για οποιοδήποτε τραύμα ήθελε προκληθεί είτε άμεσα είτε έμμεσα από την επίθεση (βλ. μεταξύ άλλων R v Roberts (1971) 56 Cr App R 95, R v Constanza [1997] Crim LR 576, R v Martin (1881) 8 QBD 54 και R v Wilson [1984] AC 242). Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο σύγγραμμα των Winfield on Torts, 7η έκδοση, σελ.17, «.although intention always implies desire for the consequences of an act or omission, many a wrongdoer has found himself responsible in law for consequences which he not only did not desire in the layman's sense of the term but to which he did not even advert» - «.παρόλο που η πρόθεση προϋποθέτει πάντοτε επιθυμία για τις συνέπειες μιας πράξης ή παράλειψης, πολλοί παραβάτες έχουν βρεθεί νομικά υπόλογοι για συνέπειες τις οποίες όχι μόνο δεν επιθυμούσαν με την κοινή έννοια του όρου αλλά και που δεν είχαν καν αναλογιστεί».
66. Με γνώμονα λοιπόν τις πιο πάνω αρχές στα ευρήματα που έχω προβεί ανωτέρω, φέρεται ο Εναγόμενος 1 να άρπαξε το τηλέφωνο της Ενάγουσας από το χέρι και η Εναγόμενη 2 να έπιασε την Ενάγουσα, χωρίς την συγκατάθεση της ούτε στην πρώτη περίπτωση αλλά ούτε και στη δεύτερη περίπτωση, πράξεις που συνιστούν επίθεση στη βάση του άρθρου 26(1). Άλλωστε, το ότι επρόκειτο για αδικαιολόγητες ενέργειες, ακόμη και στα μάτια του μέσου λογικού ανθρώπου, επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι και ο ίδιος ο Εναγόμενος 1 αναγνώρισε ως «λάθος» την ενέργεια τους να μεταβούν στο σπίτι της Ενάγουσας και να ακολουθήσουν αυτά που ακολούθησαν. Εφόσον δε τα τραύματα της Ενάγουσας στο πρόσωπο και στο χέρι προέκυψαν στα πλαίσια αυτής της επίθεσης των Εναγόμενων, οι τελευταίοι, σύμφωνα με τις αρχές που παρέθεσα πιο πάνω, είναι υπόλογοι και για τους εν λόγω τραυματισμούς. Ο μεν Εναγόμενος 1 ισχυρίζεται ότι ενέργησε στο πλαίσιο της αυτοάμυνας δηλαδή να προστατεύσει τον εαυτό του από το να ρίξει το τηλέφωνο η Ενάγουσα πάνω στο κεφάλι του και η δε Εναγόμενη 2 για να περιορίσει την Ενάγουσα, εκδοχές οι οποίες έχουν κριθεί αναξιόπιστες από το Δικαστήριο για τους λόγους που έχουν εξηγηθεί ανωτέρω. Ακόμη όμως και να μπορούσαν να γίνουν αποδεκτές οι θέσεις των Εναγόμενων, τα γεγονότα από την αρχή της υπόθεσης μέχρι να φτάσουμε στο επίδικο επεισόδιο δεν οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι εν λόγω ενέργειες θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι συνιστούν η μεν ενέργεια από κάποιο πρόσωπο που προσπαθούσε απλά να αμυνθεί και η δε ενέργεια πράξη περιορισμού. Η δε μετέπειτα ενέργεια του Εναγόμενου να «απειλήσει» την Ενάγουσα με το τηλέφωνο της αποδεικνύει το πιο πάνω συμπέρασμα του Δικαστηρίου.
67. Σημειώνω στο σημείο αυτό την πάγια νομολογιακή αρχή ότι, «σε υποθέσεις επίθεσης από δύο ή περισσότερα πρόσωπα δεν έχει σημασία το μέγεθος της συμμετοχής του καθενός χωριστά. Κάθε ένας από τους από κοινού αδικοπραγούντες που προκαλούν την ίδια ζημιά μπορεί να εναχθεί και χωριστά, ευθύνεται δε για ολόκληρη τη ζημιά που προκλήθηκε, ακόμα κι' αν είχε πολύ μικρή συμμετοχή σ' αυτήν (Clark v. Newsam 16 L.J. Ex 297. Βλέπε επίσης Clerk and Lindsell on Torts, 16η έκδοση, παραγρ. 2-53). Έτσι είναι εντελώς άνευ σημασίας αν ο εφεσείων 2 κτύπησε ή όχι τον εφεσίβλητο. Αρκεί ότι έλαβε μέρος στη συμπλοκή, ρίχνοντας τον μάλιστα στο έδαφος.» (βλ. Ερωτοκρίτου Γεώργιος ως διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντος Δημήτρη Kουμπαρή και Άλλος ν. Δήμου Xρίστου Φουτρή (2001) 1 ΑΑΔ 921).
68. Στη βάση της κατάληξης μου αυτής, κρίνω ότι η Ενάγουσα δικαιούται σε απόφαση εναντίον των Εναγόμενων 1 και 2 αλληλέγγυα και/ή κεχωρισμένα για ειδικές και γενικές αποζημιώσεις.
69. Των πιο πάνω λεχθέντων, προχωρώ να εξετάσω τις αποζημιώσεις που δικαιούται η Ενάγουσα από τους Εναγόμενους για την επίθεση και τραυματισμό αυτής.
70. Η Ενάγουσα αξιώνει από τους Εναγόμενους το ποσό των €35 (€20 μεταφορικά και €15 φάρμακα) ως ειδικές αποζημιώσεις για το οποίο ποσό όμως κανένα αποδεικτικό δεν προσκόμισε και ως εκ τούτου το εν λόγω ποσό δεν έχει αποδειχτεί από αυτήν με αποτέλεσμα να μην το δικαιούται (βλ. μεταξύ άλλων Ηλιάδης Μάριος κ.α. ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, (2016) 1 ΑΑΔ 1305, Χρυσοστόμου Ανδρέας ν. Cyprialife Limited, (2011) 1 ΑΑΔ 1490, Ανδρέα Πίριλλου v. Ρουπινέττας Κονναρή (2000) 1 ΑΑΔ 1153, Φούτρη ανωτέρω, Μεταξάκης Χρίστος v. Δήμου Λευκωσίας (2003) 1 ΑΑΔ 467, Ανδρέας Σπύρου ν. Άριστου Ανδρέου Χατζαχαραλάμπους (1989) 1Ε ΑΑΔ 298, Παναγή Παναγιώτης κ.ά. ν. Σάββα Κακόψιτου κ.ά. (2001) 1 ΑΑΔ 839, R.K.B. Leathergoods Ltd ν. Βιργινίας Ευαγγέλου Αγγελίδη (2004) 1 ΑΑΔ 1071 και Galatariotis Telecommunications Ltd v. 1. Δημήτρη Σιουκιούρογλου Λτδ κ.ά. (2008) 1 ΑΑΔ 29).
71. Όσον αφορά τις γενικές αποζημιώσεις που δικαιούται η Ενάγουσα λόγω της επίθεσης των Εναγόμενων 1 και 2, χωρίς να αγνοώ την αρχή ότι η αποζημίωση για αστικά αδικήματα δεν έχει σκοπό την τιμωρία αλλά την αποκατάσταση του θύματος, τονίζω ότι η ιδιομορφία της παρούσας υπόθεσης έγκειται στο ότι κατά τον υπολογισμό του ύψους του ποσού των γενικών αποζημιώσεων δεν θα πρέπει να αγνοηθεί ότι αυτές αφορούν σε παραβίαση του δικαιώματος για προστασία της σωματικής ακεραιότητας και ότι είναι υπό αυτή την έννοια που θα πρέπει να προσεγγίζονται οι γενικές αποζημιώσεις σε σχέση με το αστικό αδίκημα της επίθεσης και επομένως θα πρέπει να διαφοροποιούνται από τις συνήθεις αποζημιώσεις που επιδικάζονται σε περιπτώσεις αμέλειας (βλ. Τσιβίκου ν Γενικού Εισαγγελέα κ.α., Πολ. Εφ.350/11, 29/05/18, ECLI:CY:AD:2018:A255). Στα πλαίσια αυτά λαμβάνεται υπόψη και η εξουσία του Δικαστηρίου να επιδικάσει επαυξημένες (aggravated) αποζημιώσεις, αν έτσι κρίνεται ότι επιτυγχάνεται καλύτερα ο στόχος της αποκατάστασης του θύματος στην θέση που βρισκόταν πριν την διάπραξη του αδικήματος. Σημειώνω τέλος ότι «το Δικαστήριο δεν θα πρέπει απαραιτήτως και σε κάθε περίπτωση να αναφέρεται σε προηγούμενες αυθεντίες, πριν καθορίσει το ποσό των γενικών αποζημιώσεων. Μόνο όπου υπάρχουν ιδιάζουσες περιστάσεις ή τραύματα το Δικαστήριο ενδεχομένως να ανατρέξει σε νομολογία για άντληση καθοδήγησης» (βλ. Nικολάου Aντώνης ν. Eπίσημου Παραλήπτη, ως διαχειριστή της περιουσίας του πτωχεύσαντος Λούη Aιμίλιου, (2009) 1 ΑΑΔ 1339).
72. Στη βάση των πιο πάνω αρχών και λαμβάνοντας υπόψη τόσο τη φύση και τη σοβαρότητα των τραυμάτων της Ενάγουσας στην παρούσα περίπτωση, όπως η εν λόγω σοβαρότητα και φύση αντικατοπτρίζονται από τη σχετικά εύκολη και σύντομη θεραπεία στην οποία αυτή υπεβλήθη καθώς και στο ότι δεν προσφέρθηκε μαρτυρία για μόνιμο τραύμα στην Ενάγουσα, κρίνω ότι το ποσό των €1.000,00 αποτελεί εύλογη αποζημίωση υπό μορφή γενικών αποζημιώσεων.
73. Στρέφομαι τώρα στις παραδειγματικές και/ή τιμωρητικές αποζημιώσεις που αξιώνονται εναντίον των Εναγόμενων.
74. Έχοντας κατά νου τις σχετικές αρχές που διατυπώθηκαν σε σωρεία νομολογίας όπως η υπόθεση Αιμιλίου ανωτέρω που επίσης αφορούσε στο αστικό αδίκημα της επίθεσης, στην οποία υπόθεση έγινε αναφορά μεταξύ άλλων και στην υπόθεση Papakokkinou v. Kanther (1982) 1 CLR 65, δεν έχω παραγνωρίσει ότι η επίθεση που διέπραξαν οι Εναγόμενοι έλαβε χώρα εντός της οικίας της Ενάγουσας και μάλιστα εντός του προσωπικού της χώρου, όμως έχει παραμείνει αναντίλεκτη η θέση και του Εναγόμενου 1 αλλά και της Εναγόμενης 2 ότι άνοιξε την καγκελόπορτα ο πατριός της Ενάγουσας αλλά και ότι δεν υπήρξε κάποια αντίδραση ούτε από τον πατριό της Ενάγουσας αλλά ούτε και από την μητέρα της όταν ο Εναγόμενος 1 αποφάσισε να αναζητήσει την Ενάγουσα στο δωμάτιο που του είπαν ότι βρίσκεται. Αυτό σε συνδυασμό με τα όσα αναφέρονται πιο πάνω σε σχέση με την αξιολόγηση της μαρτυρίας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η παρούσα περίπτωση δεν συνιστά περίπτωση που μπορούν να επιδικαστούν τιμωρητικές αποζημιώσεις. Καμία άλλωστε μαρτυρία δεν υπάρχει για την οικονομική και εισοδηματική ικανότητα του Εναγόμενου 1 και της Εναγόμενης 2 ως απαιτείται να υπάρχει όταν εξετάζεται ζήτημα επιδίκασης τιμωρητικών αποζημιώσεων (βλ. Kanther ανωτέρω).
75. Προχωρώ τώρα να εξετάσω την ανταπαίτηση της Εναγόμενης 2, η οποία σημειώνεται ότι εκδικάστηκε με την απαίτηση. Υπενθυμίζω ότι η όλη βάση της ανταπαίτησης της Εναγόμενης 2 εδράστηκε στην εκδοχή που αμφότεροι οι Εναγόμενοι προώθησαν ως προς το τι κατ’ εκείνους πραγματικά συνέβη στις 25/12/2017, εκδοχή όμως η οποία έχει απορριφθεί, για τους λόγους που ανέφερα ανωτέρω, ως αναξιόπιστη. Κρίνω συνεπώς ότι η ανταπαίτηση της Εναγόμενης 2 θα πρέπει να απορριφθεί ως στερούμενη οποιουδήποτε πραγματικού και νομικού ερείσματος.
V. ΚAΤΑΛΗΞΗ
76. Υπό το φως των πιο πάνω. Εκδίδεται απόφαση υπέρ της Ενάγουσας και εναντίον των Εναγόμενων 1 και 2 αλληλέγγυα και/ή κεχωρισμένα για το ποσό των €1000 ως γενικές αποζημιώσεις.
77. Η ανταπαίτηση της Εναγόμενης 2 απορρίπτεται.
78. Όσον αφορά τον τόκο που δικαιούται η Ενάγουσα σε σχέση με το πιο πάνω ποσό των γενικών αποζημιώσεων, σχετικές είναι οι πρόνοιες του άρθρου 58Α του Κεφ. 148 και οι υποθέσεις Φοινικαρίδης κ.α. ν. Γεωργίου κ.α. (1991) 1 ΑΑΔ 475 και Καμπούρης Λοίζος ν. Εταιρεία Βιοχρώμ Λτδ (2005) 1 ΑΑΔ 1246. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η εκδοχή που προέβαλε και προώθησε η Ενάγουσα με την αγωγή της απορρίφθηκε εξ' ολοκλήρου και ότι είναι στη βάση των κοινών και μη αμφισβητούμενων γεγονότων που βρέθηκε σήμερα, με την παρούσα απόφαση, να δικαιούται σε κάποιο ποσό ως αποζημιώσεις, κρίνω ότι είναι ορθό και δίκαιο όπως επιδικαστεί νόμιμος τόκος επί του ποσού που επιδικάσθηκε προς όφελος της από σήμερα που εκδίδεται η απόφαση και εκδίδω ανάλογη διαταγή.
79. Σε σχέση με τα έξοδα της υπόθεσης, θεωρώ ότι η Ενάγουσα, ως επιτυχούσα διάδικος, δικαιούται μεν στα έξοδα της, όχι όμως στην κλίμακα που καταχώρησε την αγωγή, εφόσον με την προβολή και προώθηση μιας εξ' υπαρχής αναξιόπιστης εκδοχής για την απόδειξη της οποίας αναλώθηκαν μάλιστα αρκετές δικάσιμοι, αυτοί συνέβαλαν αδικαιολόγητα στην αύξηση των εξόδων της υπόθεσης. Ως εκ τούτου, επιδικάζονται έξοδα προς όφελος της Ενάγουσα και εναντίον των Εναγόμενων 1 και 2 αλληλέγγυα και/ή κεχωρισμένα όπως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο στην κλίμακα του ποσού των αποζημιώσεων που επιδικάσθηκαν (€1000), πλέον ΦΠΑ και νόμιμο τόκο από σήμερα.
(Υπ.) .................................................
Α. Κούρα, προσ. Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο