ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Λ. Χαβιαρά Ε.Δ.
Αρ. Αιτ.: 38/23
Μεταξύ:
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΗΛΟΣ
Αιτητής / Καθ’ ου η Αίτηση
-και-
1.Ε. ΦΛΟΥΡΕΝΤΖΟΥ & ΣΙΑ ΔΕΠΕ
2.ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΚΑΣ
Καθ’ ων η Αίτηση / Αιτητών
Συνενωμένη δυνάμει Διατάγματος με την:
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Αρ. Αιτ.: 39/23
Μεταξύ:
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΗΛΟΣ
Αιτητής / Καθ’ ου η Αίτηση
-και-
1.Ε. ΦΛΟΥΡΕΝΤΖΟΥ & ΣΙΑ ΔΕΠΕ
2.ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΚΑΣ
Καθ’ ων η Αίτηση / Αιτητών
Ημερομηνία: 31.10.2025
Εμφανίσεις:
Για Αιτητή – Καθ’ ου η Αίτηση: κ. Π. Γεωργίου
Για Καθ’ ων η Αίτηση – Αιτητές: κα. Κάζη
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Εισαγωγικά
Οι Αιτητές έχουν καταχωρήσει δυο αιτήσεις εναντίον των Καθ’ ων η Αίτηση με τις οποίες αιτούνται όπως ακυρωθούν εγγραφές δικαστικής απόφασης (ΜΕΜΟ) επί της περιουσίας τους.
Στο παρόν στάδιο το Δικαστήριο δεν πρόκειται να εξετάσει την ουσία των δυο αιτήσεων. Για σκοπούς καλύτερης κατανόησης της περίπτωσης που εξετάζεται, αναφέρω ότι, οι Αιτητές εκπροσωπούνταν ως ισχυρίζονται σε διάφορες δικαστικές και παρόμοιας φύσης διαδικασίες από τους Καθ’ ων η Αίτηση και σε κάποιο χρονικό σημείο μέσα στο έτος 2019, οι Αιτητές ζήτησαν να εκπροσωπηθούν και από άλλους δικηγόρους και εκεί υπήρξε κάποια ρήξη σε σχέση με οφειλόμενη δικηγορική αμοιβή των Αιτητών προς τους Καθ’ ων η Αίτηση. Η πλευρά των Αιτητών ισχυρίζεται ότι υπήρξαν υπερχρεώσεις αλλά αντί να τους επιστραφούν χρήματα οι Καθ’ ων η Αίτηση προχώρησαν σε διαδικασίες ψήφισης εξόδων ενώπιον διάφορων Πρωτοκολλητών με αποτέλεσμα να προχωρήσουν να καταθέσουν τα ΜΕΜΟ την εγγραφή των οποίων οι Αιτητές επιδιώκουν να ακυρώσουν. Οι Καθ’ ων η Αίτηση έχουν καταχωρήσει σχετικά ενστάσεις με τις οποίες προβάλλουν τους δικούς τους ισχυρισμούς και έχουν καταχωρήσει και συμπληρωματική ένορκη δήλωση. Κατά την 20.2.2024 εκδόθηκε διάταγμα συνένωσης των δυο αιτήσεων.
Ακολούθως, η πλευρά των Καθ’ ων η Αίτηση καταχώρησε την υπό κρίση αίτηση ημερομηνίας 13.6.2025 με την οποία αιτείται από το Δικαστήριο όπως οι Αιτητές αντεξεταστούν επί συγκεκριμένων παραγράφων των ενόρκων δηλώσεων τους που συνοδεύουν τις κυρίως αιτήσεις.
Συγκεκριμένα αιτούνται όπως εκδοθούν τα πιο κάτω διατάγματα:
«Α. Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου που να διατάσσει την παρουσία του Αντώνη Μήλου για αντεξέταση σε ότι αφορά το περιεχόμενο της ενόρκου δηλώσεως ημερομηνίας 15/03/2023 που συνοδεύει την Αίτηση 38/23 ημερομηνίας 15/03/2023, σε σχέση με τις παραγράφου 4, 6, 7, 8(Α-Γ), 12(Α-Β), 13(ι-ιι), 14, 16, 17 και 19 σε οποιανδήποτε ημέρα ήθελε το Δικαστήριο ορίσει.
Β. Διάταγμα του Σεβαστού Δικαστηρίου που να διατάσσει την παρουσία του Λευτέρη Μήλου για αντεξέταση σε ότι αφορά το περιεχόμενο της ενόρκου δηλώσεως 15/03/2023 που συνοδεύει την συνεκδικαζόμενη Αίτηση 39/23 ημερομηνίας 15/03/2023, ECLI:CY:AD:2023:D140, σε σχέση με τις παραγράφους 4, 6, 7, 8(Α-Γ), 12(Α-Β), 13(ι-ιι), 14, 16, 17 και 19 σε οποιανδήποτε ημέρα ήθελε το Δικαστήριο ορίσει.
Γ. Οποιαδήποτε περαιτέρω θεραπεία το Σεβαστό Δικαστήριο θεωρεί εύλογη και δίκαι υπό τις περιστάσεις.
Δ. Τα έξοδα της παρούσας αίτηση, πλέον Φ.Π.Α. και έξοδα επίδοσης»
Η αίτηση προσέκρουσε στην ένσταση των Αιτητών – Καθ’ ων η Αίτηση, επομένως η υπό κρίση αίτηση οδηγήθηκε σε ακρόαση. Αμφότεροι οι συνήγοροι παράδωσαν στο Δικαστήριο γραπτώς τις θέσεις τους, τις οποίες υιοθέτησαν.
Αναφέρων ευθύς εξ’ αρχής ότι το περιεχόμενο τους έχει εξεταστεί από το Δικαστήριο και είναι υπόψιν μου έστω και αν δεν γίνεται ρητή αναφορά στο κείμενο της παρούσας.
Αίτηση και Ένσταση
Σημειώνω, περιληπτικά για σκοπούς της παρούσας, ότι οι λόγοι για τους οποίους οι πλευρά των Αιτητών θεωρεί αναγκαία την αντεξέταση των Καθ’ ων η Αίτηση επί των πιο πάνω παραγράφων των ενόρκων δηλώσεων τους έγκεινται στο ότι, ως ισχυρίζονται οι Αιτητές, σε διάφορες παραγράφους παρουσιάζεται εξ’ ακοής μαρτυρία η οποία προκύπτει από έκθεση εμπειρογνώμονα στην αντεξέταση του οποίου δεν θα μπορούσαν να προβούν ένεκα της φύσης των κυρίως αιτήσεων. Επομένως θα πρέπει να αντεξεταστούν οι ίδιοι οι Καθ’ ων η Αίτηση. Επιπρόσθετα, παρουσιάζονται χειρόγραφες αποδείξεις που ετοίμασαν οι Καθ’ ων η Αίτηση και προβάλλονται ισχυρισμοί σε σχέση με υπηρεσίες που λεν ότι έλαβαν από τους Αιτητές αναφερόμενοι σε δικαστικές διαδικασίες, διαδικασίες πώλησης ακινήτου, καταχώρηση επιβαρύνσεων (ΜΕΜΟ), αναλυτικές καταστάσεις λογαριασμών, αλληλογραφία που παρουσιάζεται αποσπασματικά, υπολογισμό χρεώσεων και πληρωμών, διαδικασία ψήφισης καταλόγου εξόδων καθώς και ισχυρισμοί περί αποφυγής από πλευράς Αιτητών να αποδώσουν στο Φ.Π.Α. ποσά που θα έπρεπε να καταβάλουν.
Σύμφωνα με τους Αιτητές υπάρχει σαφής διάσταση γεγονότων και η αντεξέταση επί των πιο πάνω θεμάτων θα συμβάλει στην αποσαφήνιση και αποκρυστάλλωση των ζητημάτων που καλείται το Δικαστήριο να αποφασίσει και με την έκδοση των αιτούμενων διαταγμάτων το Δικαστήριο θα διευκολυνθεί στο έργο του.
Με την ένσταση τους, οι Καθ’ ων η Αίτηση προβάλλουν 10 λόγους ένστασης, για τους οποίους κατά την θέση τους, η υπό κρίση αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει.
Συνοπτικά, αναφέρω ότι οι Καθ’ ων η Αίτηση υποστηρίζουν ότι η αίτηση είναι αβάσιμη και/ή λανθασμένη και/ή καταχρηστικής και/ή πάσχει και/ή είναι αντινομική, είναι κακόβουλη και/ή καταχωρήθηκε καθυστερημένα και αποσκοπεί στην καθυστέρηση και μόνο της διαδικασίας, η αιτούμενη αντεξέταση δεν περιορίζεται σε ζητήματα που είναι αναγκαία, ο λόγοι για τους οποίους ζητείται η αντεξέταση είναι γενικοί και δεν εξειδικεύονται και/ή δεν προσδιορίζονται επαρκώς, οι Αιτητές προβήκαν σε καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης και αποδέχθηκαν όπως η διαδικασία διεξαχθεί με βάση τις ένορκες δηλώσεις, επιδιώκεται η αντεξέταση δυο ενόρκως δηλούντων που ορκίζονται επί των ίδιων γεγονότων εκ των οποίων ένας εξ’ αυτών έχει πρωτογενή ή καλύτερη γνώση των γεγονότων, αντινομικά θέλουν να αντεξετάσουν επί των παραγράφων 4, 6, 7, 8, 12, 13, 14, 16 και 17 και σε κάθε περίπτωση είχαν την ευκαιρία να απαντήσουν μέσω της ένστασης τους και το Δικαστήριο έχει τις θέσεις των μερών ενώπιον του συνεπώς ουδεμία ανάγκη υπάρχει ή καλός λόγος για να γίνει αντεξέταση.
Νομική Πτυχή
Σύμφωνα με τις πρόνοιες της Δ.39 θ.1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας:
«Upon an application evidence may be given by affidavit; but the Court or a Judge may, on the request of either party, order the attendance of the deponent for cross-examination.»
Από το λεκτικό της πιο πάνω διάταξης προκύπτει ότι το όλο ζήτημα ανάγεται στην διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου χωρίς, ωστόσο, να καθορίζονται στην Δ.39 κριτήρια σε σχέση με τη άσκηση της διακριτικής ευχέρειας (βλ. επίσης Αναφορικά με την αίτηση των Λευτέρη Μήλου και Πανίκου Χατζηλοίζου (2008) 1 ΑΑΔ 280).
Αναφορά θα πρέπει να γίνει και στην Δ.48 θ.4(2) όπου αναφέρεται ότι η «ακρόαση αίτησης διεξάγεται στη βάση των γεγονότων που αναφέρονται στην αίτηση ή στις ένορκες δηλώσεις τηρουμένης της δυνατότητας αντεξέτασης που προνοείται από τη Διαταγή 39».
Στην Αναφορικά με την Αίτηση του Rana Wahed Ali (Aρ. 1) (2004) 1 Α.Α.Δ. 1660, αναφέρθηκαν τα εξής σημαντικά αναφορικά με τις αρχές που διέπουν τούτου του είδους αιτήσεις:
«Το ζήτημα της αντεξέτασης ομνύσαντος διέπεται από τον θ.1 της Δ.39 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών σύμφωνα με το οποίο σε αίτηση μπορεί να δοθεί μαρτυρία με ένορκη δήλωση πλην όμως το Δικαστήριο ή ο Δικαστής δύναται με παράκληση οποιουδήποτε των διαδίκων να διατάξει όπως ο ομνύσας την ένορκη δήλωση παρουσιαστεί για αντεξέταση. Επομένως το θέμα εμπίπτει εντός της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου. Για τα κριτήρια άσκησης της διακριτικής αυτής ευχέρειας μπορούμε να αντλήσουμε χρήσιμη καθοδήγηση από τα κρατούντα στην Αγγλία. Σύμφωνα με την υποσημείωση (α) της παραγράφου 74 των Halsbury's Laws of England, 3rd Ed., Vol. 11, οι ενόρκες δηλώσεις που υποστηρίζουν την ένσταση στην αίτηση Habeas Corpus πρέπει να καταχωρούνται πριν από την ημερομηνία της ακρόασης. Πρόσθετες ένορκες δηλώσεις μπορεί να καταχωρούνται αν δοθεί άδεια κατά την ακρόαση και μπορεί να δοθεί άδεια σε οποιοδήποτε από τους διαδίκους να καταχωρήσουν πρόσθετες ένορκες δηλώσεις σε σχέση με ένα νέο ζήτημα το οποίο εγείρεται από τις ένορκες δηλώσεις του αντιδίκου. Αντεξέταση επί των ενόρκων δηλώσεων δεν επιτρέπεται (Βλ. R. v. Kent Justices ex parte Smith [1928] W.N. 137 και την σημείωση της Δ.59, θ.44 των Παλαιών Αγγλικών Διαδικαστικών Κανονισμών). Σύμφωνα με αυτή τη σημείωση αντεξέταση επί των ενόρκων δηλώσεων πολύ σπάνια επιτρέπεται. Η σημείωση παραπέμπει στην R. v. Kent Justices (πιο πάνω) και στην R. v. Stokesley Justices [1956] 1 W.L.R. 254. Στην τελευταία αυτή υπόθεση αναφέρεται ότι «πιθανόν αυτή θα είναι η πρώτη υπόθεση στην πρόσφατη ιστορία στην οποία έγινε αίτηση σε διαδικασία προνομιακών ενταλμάτων για άδεια αντεξέτασης επί των ενόρκων δηλώσεων. Άδεια δεν έχει ποτέ δοθεί ή τουλάχιστο δεν έχει δοθεί για μεγάλο αριθμό ετών». Στην Stokesley (πιο πάνω) γίνεται αναφορά στην Kent Justices (πιο πάνω) στην οποία λέχθηκαν τα εξής (σε δική μου μετάφραση):
«Για περίπου 50 ή 60 χρόνια δεν έχει εκδοθεί διάταγμα για την αντεξέταση ομνύσαντος. Ήταν αρκετό να προστεθεί ότι δεν υπήρχε πιθανότητα να εκδοθεί τέτοιο διάταγμα εκτός σε πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις και ότι δεν έχουν αποδειχθεί τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις στην παρούσα υπόθεση.»
Στην Stokesley (πιο πάνω) έγινε δεκτό το αίτημα για αντεξέταση του ομνύσαντος. Κρίθηκε ότι επρόκειτο για αξιοπρόσεκτη και εξαιρετική περίπτωση στην οποία «ο αιτητής επιδιώκει να παραμερίσει διάταγμα το οποίο εξασφαλίστηκε πριν από 8 χρόνια και σε σχέση με το οποίο δεν είχε ενεργήσει ποτέ ο παραπονούμενος ο οποίος είχε εξασφαλίσει το διάταγμα». Λέχθηκε, επίσης, ότι υπάρχουν ζητήματα τα οποία προκάλεσαν στο Δικαστήριο μεγάλη ανησυχία και κάποια δυσαρέσκεια και έπρεπε να διερευνηθούν.
Εν όψει της πιο πάνω θέσης της νομολογίας θεωρώ ότι η αίτηση για αντεξέταση ομνύσαντος πρέπει να υποβάλλεται εγγράφως και να περιλαμβάνει τους λόγους για τους οποίους μια υπόθεση εντάσσεται στην κατηγορία των εξαιρετικών περιπτώσεων.»
Στην Μήλου (ανωτέρω) λέχθηκε ότι «Δεν έχει αμφισβητηθεί, και ορθά, η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να μην εκδώσει το διάταγμα για αντεξέταση παρά τη σύμφωνη προς τούτο γνώμη και του ιδίου του καθ' ού στην αίτηση, με δεδομένο ότι η αίτηση στηριζόταν στην Δ.39 θ.1 η οποία και παρέχει διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο να εγκρίνει ή να απορρίψει την αίτηση ανάλογα με τα ιδιαίτερα περιστατικά της».
Τα θέματα επί των οποίων δύναται να αντεξετάσει ένας διάδικος θα πρέπει να προκαθορίζονται, να είναι περιορισμένα και να εξυπηρετούν τις άμεσες ανάγκες της διαδικασίας χωρίς να επεκτείνονται επί οποιουδήποτε θέματος υπάρχει διαφωνία μεταξύ των διαδίκων ή στην αποδυνάμωση της αξιοπιστίας του ενός ή στην ενίσχυση της αξιοπιστίας του άλλου διαδίκου. Η αντεξέταση περαιτέρω, επιτρέπεται μόνο σε ζητήματα τα οποία είναι αναγκαία για την επίλυση του θέματος που αφορά η υπό κρίση αίτηση και να μην επεκτείνεται σε ζητήματα που αφορούν την ουσία της διαφοράς ακριβώς για να αποφευχθεί η κατάληξη σε συμπεράσματα που θα έπρεπε να είχαν εξαχθεί κατά το στάδιο της δίκης (βλ. Κούππα ν Πουλλάς Τσαδιώτης Λτδ κ.α. (2014) 1(Β) Α.Α.Δ. 1665, ZONDRVAN GROUP LTD ν 1. BONALBO FIDUCIARIES LTD κ.α. Πολ. Εφ. Ε64/15, ημερ. 20.7.2021).
Δεν πρέπει επίσης να λησμονείται ότι, δεν υπάρχει κανόνας που να δεσμεύει το Δικαστήριο να αποδεχθεί μαρτυρία για το λόγο και μόνο ότι δεν υπήρξε αντεξέταση σε συγκεκριμένα σημεία της. Η μη αμφισβήτηση γεγονότων που περιέχονται σε μια ένορκη δήλωση δεν συνεπάγεται αποδοχή τους άνευ άλλου (βλ. Marketrends Finance Ltd ν. Γιώργου Χριστοδουλίδη κα. (2007) 1(Α) Α.Α.Δ. 624, Περατικού ν. Ελληνική Τράπεζα (Χρηματοδοτήσεις) Λτδ Πολ. Εφ. 287/13, ημερομηνίας 16.6.2021, ECLI:CY:AD:2021:A254).
Πρέπει να αναφερθεί επίσης ότι, επιτρέπεται να αντεξεταστεί πρόσωπο που έχει προβεί σε ένορκη δήλωση στα πλαίσια της διαδικασίας και όχι οποιοδήποτε τρίτο πρόσωπο. Στην παράγραφο 277 του συγγράμματος Halsbury's Laws of England, 4η edition, Vol.17 στην σελ.193 όπου αναφέρονται τα ακόλουθα:
«Any party is entitled to cross-examine any other party who gives evidence and his witnesses, and no evidence affecting a party is admissible against that party unless the latter has had an opportunity of testing its truthfulness by cross-examination.»
Εφαρμογή – Συμπεράσματα
Αρχικά θα πρέπει να τονιστεί ότι η ακύρωση εγγραφής διέπεται από το άρθρο 71 του Κεφ. 6 στο οποίο αναφέρεται ότι κάθε ενδιαφερόμενο πρόσωπο μπορεί να αποταθεί στο Δικαστήριο και να ζητήσει οποιαδήποτε εγγραφή ενεγράφη δυνάμει του Μέρους V του Κεφ.6 (Εκτέλεση επί ακινήτων) να ακυρωθεί.
Εάν θα επιτραπεί από το Δικαστήριο να αντεξεταστούν οι ενόρκως δηλούντες, η αντεξέταση θα πρέπει να εξυπηρετήσει τις άμεσες ανάγκες της διαδικασίας (βλ. Κούππα ανωτέρω) έχοντας κατά νου ότι η εγγραφή ΜΕΜΟ είναι μορφή εκτέλεσης απόφασης (βλ. Level Tachexcavs v. Petrides (1981) 1 C.L.R. 152). Η ακύρωση εγγραφής ΜΕΜΟ το οποίο συνιστά εμπράγματο βάρος θα πρέπει να επέρχεται όταν ο σκοπός για τον οποίο εγγράφηκε έπαψε να υφίσταται (βλ. Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (Κύπρου) Λτδ ν. Γιαννάκη Ανδρέα Σαλλουμή κ.α. (2014) 1 ΑΑΔ 2476).
Έπεται ότι το Δικαστήριο θα πρέπει να έχει υπόψιν του ότι το ζήτημα εκτέλεσης απόφασης καθίσταται πλέον δημοσίου συμφέροντος εφόσον άπτεται του κύρους των δικαστικών διαδικασιών και ότι η εγγραφή δεν χρησιμοποιείται για αλλότριους σκοπούς ή για σκοπούς αδικαιολόγητης καταπίεσης και αφετέρου τον οποιοδήποτε επηρεασμό των δικαιωμάτων εκείνου υπέρ του οποίου έχει καταχωρηθεί η εγγραφή (βλ. Γεωργιάδου ν Alpha Bank Ltd Πολ. Εφ. 127/11 ημερομηνίας 23.3.2017, ECLI:CY:AD:2017:D99).
Το ερώτημα που γεννάται, πάντα με γνώμονα τα πιο πάνω είναι αν στην παρούσα περίσταση γεννάται τέτοια εξαιρετική ανάγκη για αντεξέταση των ομνυόντων. Η απάντηση κατά την κρίση μου είναι αρνητική.
Μέσω των κυρίως αιτήσεων και των όσων προβάλλονται σε αυτές και στην ένσταση των Καθ’ ων η Αίτηση, εδώ Αιτητών, προκύπτουν δυο πτυχές. Η πρώτη αφορά στους ισχυρισμούς ότι το ποσό για το οποίο ζητούν να πληρωθούν οι εδώ Αιτητές και έχουν εγγράψει ΜΕΜΟ είναι αποτέλεσμα υπερχρεώσεων ή μη συμφωνημένων χρεώσεων. Η άλλη πτυχή αφορά εμμέσως πλην σαφώς στα κίνητρα πίσω από την καταχώρηση, σε σχέση με την εγγραφή εμπράγματου βάρους αναφορικά με το ποσό που θα έπρεπε να πληρωθούν εφόσον καταλογίζεται σε αυτούς ότι ενήργησαν έτσι γιατί δεν θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν δικαστικά την πληρωμή που αξίωναν γιατί γνώριζαν ότι ήταν αβάσιμη.
Με γνώμονα τα πιο πάνω αλλά και τις προαναφερόμενες νομικές αρχές σημειώνω τα εξής. Όσον αφορά την πρώτη πτυχή της αίτησης, δηλαδή την πρόθεση να αντεξεταστεί ο αιτητής σε σχέση με τους ισχυρισμούς που προβάλλει για το ύψος του ποσού που εξασφαλίζει τα επίδικα εμπράγματα βάρη περιορίζομαι να αναφέρω ότι, με τις κυρίως αιτήσεις ζητείται μόνο η ακύρωση των ΜΕΜΟ και όχι ο οποιοσδήποτε καθορισμός των εκατέρωθεν δικαιωμάτων και υποχρεώσεων σε σχέση με την δικηγορική αμοιβή που δικαιούνται να λάβουν οι εδώ Αιτητές ή με το αν δικαιούνται να λάβουν τέτοια αμοιβή ή σε σχέση με το ύψος μιας τέτοιας αμοιβής. Υπενθυμίζω και επισημαίνω συναφώς ότι, το εν λόγω θέμα φαίνεται να έχει εξεταστεί από Πρωτοκολλητή στα πλαίσια οιωνοί δικαστικής διαδικασίας, δηλαδή ψήφισης εξόδων δικηγόρου πελάτη, και η παρούσα διαδικασία αναφέρεται στο κυρίως σώμα της να συνιστά σε μεγάλο βαθμό διαδικασία ακύρωσης ή ορθότητας της εν λόγω απόφασης. Αυτός μάλιστα είναι και ένας από τους λόγους ένστασης που οι εδώ Αιτητές προβάλλουν σε σχέση με την ουσία των κυρίως αιτήσεων ότι δηλαδή αν υπήρξαν υπερπληρωμές δεν είναι ζήτημα που το παρόν Δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει. Δεν τίθεται επομένως θέμα να επιτραπεί να γίνει αντεξέταση σε σχέση με ζήτημα το οποίο το οι ίδιοι θεωρούν ότι εκφεύγει της παρούσας διαδικασίας.
Το κατά πόσον βέβαια μπορούν να εξεταστούν ή όχι στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας τα συγκεκριμένα θέματα, αυτό ως θέμα νομικό που είναι θα εξεταστεί κατά την ουσία της κυρίως διαδικασίας.
Όσον αφορά την δεύτερη πτυχή, δηλαδή σε σχέση με τα κίνητρα των εδώ Αιτητών, περιορίζομαι και πάλι να αναφέρω ότι εφόσον η θέση των τελευταίων είναι ότι απλά έχουν ασκήσει δικαίωμα που τους παρέχεται από τον Νόμο, δηλαδή να προχωρήσουν σε ψήφιση δεν τίθεται θέμα αντεξέτασης των ενόρκως δηλούντων απλά και μόνο για να τους υποβληθεί η καταληκτική αυτή θέση. Ούτε προσφέρεται η παρούσα διαδικασία ως πεδίο προώθησης της αξιοπιστίας μιας εκδοχής έναντι της άλλης. Οι εκατέρωθεν θέσεις έχουν ήδη τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου και θα αξιολογηθούν αναλόγως.
Κατάληξη
Εν όψει των πιο πάνω η αίτηση απορρίπτεται.
Όσον αφορά τα έξοδα, εφόσον η παρούσα είναι συναφής με την κυρίως διαδικασία εντός της οποίας έχει καταχωρηθεί κρίνω ορθότερο όπως αυτά συνιστούν έξοδα στην πορεία της κυρίως διαδικασίας αλλά όχι εναντίον των εδώ Καθ’ ων η Αίτηση.
(Υπ.) .....................................
Λ. Χαβιαράς,Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο