ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Μ. Αγιομαμίτη, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 544/2023
ijustice
J.T.A. TRAVEL LTD (HE257039)
Ενάγουσα - Αιτήτρια
και
ATLANTICA LEISURE GROUP LTD (HE12942)
Εναγόμενη – Καθ΄ ης η αίτηση
Αίτηση Ημερομηνίας 10.01.2024
Ημερομηνία: 10.11.2025.
Εμφανίσεις:
Για την Ενάγουσα – Αιτήτρια: κ. Π. Πετρίδης για Πολύκαρπος Δ. Πετρίδης & Σία και κα Κ. Λυσιώτη για Κωνσταντίνα Λυσιώτη Δ.Ε.Π.Ε.
Για την Εναγόμενη – Καθ΄ ης η Αίτηση: κα Ε. Τσολάκη για Γεώργιος Λ. Σαββίδης & ΣΙΑ Δ.Ε.Π.Ε.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Η Ενάγουσα (στο εξής «Αιτήτρια») αξιώνει με την παρούσα αγωγή εναντίον της Εναγόμενης (στο εξής «Καθ’ ης η αίτηση») τα ποσά των €1.306.939 και των €200.000 δυνάμει συμφωνιών που αφορούσαν την παροχή τουριστικών - ξενοδοχειακών υπηρεσιών.
Με την υπό κρίση αίτηση ζητείται η έκδοση συνοπτικής απόφασης εναντίον της Καθ’ ης η αίτηση.
Η αίτηση υποστηρίζεται από τις ένορκες δηλώσεις της διευθύντριας της Αιτήτριας και της υπεύθυνης του λογιστηρίου της.
Η διευθύντρια της Αιτήτριας αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι η Καθ΄ ης η αίτηση κατά τον ουσιώδη χρόνο κατείχε δύο ξενοδοχειακές μονάδες με τις επωνυμίες ATLANTICA OASIS (στο εξής «OASIS») και ATLANTICA GARDENS (στο εξής «GARDENS»). Μεταξύ των διαδίκων υπήρχε συνεργασία αναφορικά με την παροχή ξενοδοχειακών υπηρεσιών σε μονάδες που κατείχε και διαχειριζόταν η Καθ΄ ης η αίτηση περιλαμβανομένων των OASIS και GARDENS.
Λόγω της πανδημίας του κορονοϊού (Covid-19), η οποία έπληξε και τον τομέα του τουρισμού, η Καθ΄ ης η αίτηση εξέδωσε προς την Αιτήτρια τον Σεπτέμβριο του 2020 δύο πιστωτικές σημειώσεις προκειμένου να διευκολυνθεί η πρώτη με το να μην χρειαστεί να επιστρέψει στη δεύτερη το ποσό το οποίο είχε προπληρωθεί για την τουριστική περίοδο του 2020. Στη συνέχεια επιβεβαιώθηκαν τα χρεωστικά υπόλοιπα της Καθ΄ ης η αίτηση προς την Αιτήτρια τα οποία κατά την 31.12.2020 ήταν για το μεν OASIS €1.140.042,50, για το δε GARDENS €764.820.
Ακολούθως, περί τις 27.01.2022, καταρτίστηκε μεταξύ των διαδίκων συμφωνία η οποία ρύθμιζε τους όρους συνεργασίας τους αναφορικά με την τουριστική περίοδο του καλοκαιριού του 2022 σε σχέση με το OASIS. Στη βάση της πιο πάνω συμφωνίας, η Αιτήτρια είχε προκαταβάλει στην Καθ΄ ης η αίτηση από τις 15.11.2021 το ποσό των €600.000 (Τεκμήριο 9).
Ταυτόχρονα, μεταξύ των διαδίκων, καταρτίστηκε και συμφωνία για την πιο πάνω τουριστική περίοδο αναφορικά με το GARDENS. Στη βάση της εν λόγω συμφωνίας, η Αιτήτρια είχε προκαταβάλει στην Καθ΄ ης η αίτηση από τις 15.11.2021 το ποσό των €200.000.
Κατά τον χρόνο ολοκλήρωσης των δύο προαναφερόμενων συμφωνιών της τουριστικής περιόδου του καλοκαιρού του 2022 προέκυψαν υπό μορφή υπερπληρωμής τα ποσά των €1.306.939 και €200.000 σε σχέση με τις συμφωνίες του OASIS και του GARDENS αντίστοιχα. Με την ολοκλήρωση της τουριστικής περιόδου του 2022 η συνεργασία μεταξύ των διαδίκων δεν ανανεώθηκε ως αποτέλεσμα και της ευρύτερης κατάστασης στην ανατολική Ευρώπη και των εχθροπραξιών στην Ουκρανία.
Προς τον σκοπό επιβεβαίωσης των εκκρεμούντων υπολοίπων, οι διάδικοι ετοίμαζαν σχετικές καταστάσεις. Σύμφωνα με τις καταστάσεις που τηρούσε η Καθ΄ ης η αίτηση και τις οποίες απέστειλε στην Αιτήτρια, επιβεβαιώθηκε ότι σε σχέση με το OASIS οφείλεται προς την Αιτήτρια το ποσό των €1.312.351,60 (Τεκμήριο 11) και σε σχέση με το GARDENS το ποσό των €200.000 (Τεκμήριο 12).
Η Αιτήτρια αξίωσε κατ΄ επανάληψη την επιστροφή των πιο πάνω ποσών και η Καθ΄ ης η αίτηση δεσμεύτηκε επανειλημμένα ότι θα απέστελλε πρόταση αποπληρωμής. Εν αναμονή της πιο πάνω πρότασης και σε μία προσπάθεια περιορισμού της ζημιάς της, η Αιτήτρια απέστελλε σποραδικά προς την Καθ΄ ης η αίτηση κρατήσεις και εντός του 2023 με αποτέλεσμα να μειώνεται το χρεωστικό υπόλοιπο της Καθ΄ ης η αίτηση. Το συνολικό ποσό που εξακολουθεί να οφείλει η Καθ΄ ης η αίτηση ανέρχεται στο €1.502.191 (Τεκμήριο 13).
Η Καθ΄ ης η αίτηση δεν έχει οποιαδήποτε Υπεράσπιση στην παρούσα αγωγή και ως εκ τούτου δικαιολογείται η έκδοση συνοπτικής απόφασης εναντίον της για το προαναφερόμενο ποσό.
Η Καθ΄ ης η αίτηση καταχώρισε ένσταση εγείροντας 13 λόγους, οι οποίοι μπορούν να συνοψιστούν στους ακόλουθους:
· Η αίτηση δεν πληροί τις προϋποθέσεις της Δ.18 των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
· Υπάρχει καλόπιστη και βάσιμη Υπεράσπιση και Ανταπαίτηση.
· Στις ένορκες δηλώσεις που υποστηρίζουν την αίτηση περιλαμβάνονται προνομιούχες επικοινωνίες.
· Η αίτηση καταχωρήθηκε κακόπιστα και καταχρηστικά με σκοπό να στερήσει στην Καθ΄ ης η αίτηση το δικαίωμά της να υπερασπιστεί την υπόθεσή της και να προβάλει ανταπαίτηση.
Η ένσταση υποστηρίζεται από την ένορκη δήλωση του διευθυντή της Καθ΄ ης η αίτηση ο οποίος, ανάμεσα σε άλλα, ισχυρίζεται ότι οι αναφορές της Αιτήτριας σε συμφωνίες και χρηματικά ποσά, είτε πιστωτικά, είτε χρεωστικά, τα οποία προηγούνται των συμφωνιών για την τουριστική περίοδο του καλοκαιριού του 2022 δεν θα πρέπει να απασχολήσουν το Δικαστήριο. Τούτο, διότι όλα τα υπόλοιπα των προηγούμενων ετών συμφωνήθηκαν και αντικατοπτρίζονται στις συμφωνίες που αφορούσαν την περίοδο του καλοκαιρού του 2022 (Τεκμήρια 9 και 10). Επίσης, αντικατοπτρίζονται και στη συμφωνία εγγύησης η οποία υπογράφηκε στις 27.01.2022 (Τεκμήριο Α), την ίδια δηλαδή ημερομηνία υπογραφής και των Τεκμηρίων 9 και 10.
Η συμφωνία εγγύησης – Τεκμήριο Α, την οποία δεν αποκάλυψε η Αιτήτρια παρά το ότι αυτή υπογράφεται από την ενόρκως δηλούσα - διευθύντριά της, προνοούσε την εγγύηση της Αιτήτριας προς την Καθ΄ ης η αίτηση για την καλοκαιρινή περίοδο του 2022 και ειδικότερα για την πραγματοποίηση εισπράξεων ύψους €2.025.615 για το OASIS και €740.536 για το GARDENS. Ένας από τους κύριους σκοπούς συνομολόγησης του Τεκμηρίου Α, ήταν η εξασφάλιση της Καθ΄ ης η αίτηση για τη δέσμευση δωματίων προς όφελος των πελατών της Αιτήτριας, αλλά και προς εξασφάλιση της μη επιστροφής στην Αιτήτρια των ποσών που προπληρώθηκαν.
Η Αιτήτρια δεν τήρησε τις υποχρεώσεις της για την πραγματοποίηση των προαναφερόμενων εισπράξεων για την καλοκαιρινή περίοδο του 2022 σε σχέση με τα ξενοδοχεία OASIS και GARDENS. Η Καθ΄ ης η αίτηση ήταν πάντοτε έτοιμη και πρόθυμη να προσφέρει στην Αιτήτρια τις συμφωνηθείσες τουριστικές υπηρεσίες. Αντιθέτως, η Αιτήτρια αδυνατούσε να στείλει πελάτες της στα εν λόγω ξενοδοχεία της Καθ΄ ης η αίτηση. Η κατάσταση στην ανατολική Ευρώπη και οι εχθροπραξίες στην Ουκρανία δεν απαλλάσσουν την Αιτήτρια από τις συμβατικές υποχρεώσεις της.
Οι καταστάσεις της Καθ΄ ης η αίτηση - Τεκμήρια 11 και 12 παρουσιάζουν τη λογιστική κίνηση των λογαριασμών της Αιτήτριας, χωρίς να έχουν ληφθεί υπόψη οι συμβατικές υποχρεώσεις της τελευταίας όπως αυτές απορρέουν από τις επίμαχες συμφωνίες.
Η Καθ΄ ης η αίτηση, όχι μόνο δεν οφείλει οποιοδήποτε ποσό στην Αιτήτρια, αλλά διατηρεί και ανταπαίτηση. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, για το OASIS η Αιτήτρια εγγυήθηκε ελάχιστες εισπράξεις ύψους €2.025.615. Έναντι του πιο πάνω ποσού μεταφέρθηκε από το έτος 2021 προς όφελος της Καθ΄ ης η αίτηση υπόλοιπο €1.132.046. Επίσης, η Αιτήτρια είχε προπληρώσει το ποσό των €600.000. Παράλληλα, η Αιτήτρια έλαβε από την Καθ΄ ης η αίτηση υπηρεσίες που αντιστοιχούσαν στο ποσό των €235.920,54. Σε σχέση με το εν λόγω ποσό η Αιτήτρια δικαιούτο έκπτωση 2% το οποίο αντιστοιχεί στο ποσό των €4.718,41. Επιπρόσθετα, η Καθ΄ ης η αίτηση, σε συνεννόηση με την Αιτήτρια, κατέβαλε για λογαριασμό της τελευταίας το ποσό των €188.492,48 σε άλλη εταιρεία η οποία ανήκει στον ίδιο όμιλο με αυτόν στον οποίο ανήκει και η Καθ΄ ης η αίτηση. Στη βάση των ανωτέρω, η Αιτήτρια οφείλει στην Καθ΄ ης η αίτηση το ποσό των €477.342,86. Εάν η Αιτήτρια κατέβαλλε το πιο πάνω ποσό, τότε, θα δικαιούτο επ΄ αυτού έκπτωση 2% η οποία αντιστοιχεί στο ποσό των €35.793,89. Επομένως, το ποσό το οποίο οφείλει η Αιτήτρια στην Καθ΄ ης η αίτηση για το OASIS ανέρχεται σε €441.548,97, πλέον νόμιμο τόκο, πλέον το ποσό των €10.160,60 το οποίο προκύπτει από κρατήσεις εντός του έτους 2023.
Σε ό,τι αφορά το GARDENS η Αιτήτρια, ως ήδη αναφέρθηκε, εγγυήθηκε εισπράξεις ύψους €740.536. Έναντι του πιο πάνω ποσού μεταφέρθηκε προς όφελος της Αιτήτριας από το έτος 2021 υπόλοιπο €711.210,61, ενώ η Αιτήτρια κατέβαλε και το ποσό των €200.000. Επίσης, κατά το έτος 2022, εκδόθηκε πιστωτική σημείωση ύψους €1.072,19. Η Καθ΄ ης η αίτηση, σε συνεννόηση με την Αιτήτρια, ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλει για λογαριασμό της τελευταίας το ποσό των €712.282,80 σε εταιρεία του ίδιου ομίλου εταιρειών στον οποίο ανήκει η Καθ΄ ης η αίτηση. Στη βάση των πιο πάνω η Αιτήτρια οφείλει στην Καθ΄ ης η αίτηση το ποσό των €540.436. Εάν η Αιτήτρια κατέβαλλε το πιο πάνω ποσό, τότε, θα δικαιούτο επ΄ αυτού έκπτωση ποσοστού 2% η οποία ανέρχεται σε €14.810,72. Συνεπώς, το ποσό που οφείλει η Αιτήτρια σε σχέση με το GARDENS ανέρχεται σε €525.725,28.
Εν κατακλείδι, ο ενόρκως δηλών ισχυρίζεται ότι η Αιτήτρια δεν έχει ξεκαθαρισμένη απαίτηση εναντίον της Καθ΄ ης η αίτηση. Αντιθέτως, η Καθ΄ ης η αίτηση διατηρεί καλόπιστη και βάσιμη Υπεράσπιση και Ανταπαίτηση.
Στη συμπληρωματική ένορκη δήλωσή της η διευθύντρια της Αιτήτριας ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι ουδέποτε υπήρχε υποχρέωση της Αιτήτριας για εγγυημένες εισπράξεις στα ξενοδοχεία της Καθ΄ ης η αίτηση. Περαιτέρω, αρνήθηκε τη θέση της Καθ΄ ης η αίτηση ότι η Αιτήτρια βρισκόταν σε παράβαση των συμφωνιών.
Η ακρόαση της επίδικης αίτησης διεξάχθηκε στη βάση των ενόρκων δηλώσεων και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι των διαδίκων, μέσω των γραπτών αγορεύσεών τους, ανέπτυξαν την επιχειρηματολογία τους. Οι αγορεύσεις των συνηγόρων έχουν μελετηθεί στο σύνολό τους και ιδιαίτερη αναφορά σε αυτές θα γίνει μόνο εκεί και όπου κρίνεται σκόπιμο.
Νομική Πτυχή
Η υπό κρίση αίτηση εδράζεται επί της Δ.18 θ.1(α) των παλαιών Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Υπάρχει πλούσια νομολογία στην οποία καθορίζονται με σαφήνεια οι προϋποθέσεις που θα πρέπει να ικανοποιηθούν προκειμένου το Δικαστήριο να εκδώσει απόφαση δυνάμει της Δ.18 θ.1(α) χωρίς να δοθεί το δικαίωμα στον Εναγόμενο να προβάλει την υπεράσπισή του.
Οι πιο πάνω αρχές ανακεφαλαιώθηκαν πρόσφατα στην υπόθεση Κτηματικές Επιχειρήσεις Χάρης Ερωτοκρίτου Λτδ ν. Κούλα, Πολ. Έφεση Αρ.Ε64/2019, ημερ.16.07.2024:
«Οι αρχές που διέπουν την άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου σε αιτήσεις για συνοπτική απόφαση έχουν κατ' επανάληψη διατυπωθεί μέσα από την νομολογία. Η τότε εξουσία του Δικαστηρίου να εκδίδει συνοπτικές αποφάσεις δυνάμει της Δ.18 ασκείτο μόνο σε περιπτώσεις που δεν υπήρχε λογική αμφιβολία ότι ο ενάγων δικαιούτο σε απόφαση και ως εκ τούτου ήταν άσκοπο να επιτραπεί στον εναγόμενο να προβάλει υπεράσπιση για σκοπούς καθυστέρησης. Η Δ.18 προνοούσε για μια ειδική διαδικασία καθορισμού δικαιωμάτων χωρίς την πλήρη διεξαγωγή δίκης και κατά τρόπο που απέκλειε τον εναγόμενο να αντικρούσει εκτενέστερα τους ισχυρισμούς του ενάγοντα. Απόφαση δυνάμει της Δ.18 δινόταν μόνο όπου υπήρχε αυστηρή συμμόρφωση με τις προϋποθέσεις της Δ.18 και όταν τα γεγονότα δεν άφηναν περιθώρια οποιασδήποτε νόμιμης υπεράσπισης. Η τήρηση και συμμόρφωση με τις διαδικαστικές προϋποθέσεις που έθετε η Δ.18 ήταν απαραίτητες για να παρέχετο στο Δικαστήριο δικαιοδοσία να εκδώσει συνοπτική απόφαση και αν ο ενάγων δεν ικανοποιούσε πρώτα αυτές τις διαδικαστικές προϋποθέσεις, το ζήτημα κατά πόσο ο εναγόμενος θα πρόβαλλε ισχυρισμούς τέτοιους που θα του έδιναν δικαίωμα να υπερασπιστεί, δεν εξεταζόταν.
Σύμφωνα με την Δ.18 θ.1(α) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας (ως ίσχυαν τότε) υπήρχαν τρεις προϋποθέσεις που έπρεπε να πληρούνται προτού το Δικαστήριο εξετάσει τους ισχυρισμούς του εναγομένου.
1. Το κλητήριο ένταλμα έπρεπε να είναι ειδικά οπισθογραφημένο
2. Ο εναγόμενος έπρεπε να έχει εμφανιστεί.
3. Η ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτηση για συνοπτική απόφαση έπρεπε να γίνεται από τον ενάγοντα ή από πρόσωπο που μπορούσε θετικά να ορκιστεί ως προς τα γεγονότα και που να μπορούσε να επαληθεύει το αγώγιμο δικαίωμα και το ποσό που απαιτείτο και να δήλωνε ότι εξ όσων πίστευε δεν υπήρχε υπεράσπιση στην αγωγή (βλ. Spyros Stavrinides v. Ceskoslovenska Obchondi Banka A.S. (1972) 1 C.L.R. 130).
Εάν και εφόσον οι πιο πάνω προϋποθέσεις ικανοποιούνταν από τον ενάγοντα, τότε το βάρος μετατοπίζονταν στους ώμους του εναγομένου ο οποίος έπρεπε να δείξει στο Δικαστήριο ότι είχε καλή υπεράσπιση ή να αποκαλύψει τέτοια γεγονότα που να θεωρούνταν ικανοποιητικά για να του δώσουν το δικαίωμα να υπερασπιστεί. (βλ. μεταξύ άλλων Kyprianides v. Ioannou (1966) 1 CLR 265, CY.E.M.S. Co Ltd v. The Central Cooperative Industries Co Ltd (1982) 1 C.L.R. 897, Hermes Insurance Co Ltd v. Theodorides (1983) 1 C.L.R. 333, Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε. ν. Χ"Νέστωρος (1989) 1 Α.Α.Δ. (Ε) 204, Trans Middle East Trading (T.M.E.T.) Ltd ν. Abdul Aziz Tlais (1991) 1 Α.Α.Δ. 239, Melita Manuf. Ltd v. Chris Joannou Ltd (1996) 1 (B) A.A.Δ. 1238, Σωκράτους ν. Ανδρέου κ.α. (1997) 1 (Α) Α.Α.Δ. 40, Αυγουστή κ.α. ν. Πίριλλου (1997) 1 (Α) Α.Α.Δ. 5 και Νεάρχου κ.α. ν. Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (Κύπρου) Λτδ (2005) 1(Α) Α.Α.Δ. 818.
Είχε καθιερωθεί νομολογιακά ότι η ένορκη δήλωση που συνόδευε την ένσταση, όταν και εφόσον το βάρος μετατοπίζετο στους ώμους του εναγομένου, έπρεπε να περιέχει τέτοιες λεπτομέρειες που να τεκμηρίωναν τους ισχυρισμούς του για την ύπαρξη υπεράσπισης. (βλ. Hermes Insurance Co Ltd v. Thoedorides, Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε. ν. Χ"Νέστωρος και Trans Middle East Trading (T.M.E.T) v. Abdul Aziz Tlais (ανωτέρω)).»
Συμπεράσματα
Προέχει η εξέταση των τριών προϋποθέσεων της Δ.18 θ.1(α), προτού το Δικαστήριο διερευνήσει κατά πόσο η Καθ’ ης η αίτηση έχει καλή Υπεράσπιση.
Δεν χωρεί αμφιβολία ως προς το ότι πληρούνται σωρευτικά όλες οι προϋποθέσεις της Δ.18 θ.1(α). Συγκεκριμένα, το κλητήριο ένταλμα είναι ειδικά οπισθογραφημένο, η Καθ’ ης η αίτηση καταχώρησε σημείωμα εμφάνισης πριν την επίμαχη αίτηση και η αίτηση υποστηρίζεται από ένορκες δηλώσεις προσώπων που μπορούν να ορκιστούν θετικά ως προς τα γεγονότα της υπόθεσης.
Ειδικότερα, όσον αφορά την τελευταία προϋπόθεση υπενθυμίζω ότι οι ένορκες δηλώσεις υπογράφονται από τη διευθύντρια της Αιτήτριας και την υπεύθυνη του λογιστηρίου. Η μεν πρώτη, ως εκ της θέσης της, είχε άμεση εμπλοκή στις επίμαχες συμφωνίες τις οποίες και υπογράφει εκ μέρους της Αιτήτριας (Τεκμήρια 9 και 10), η δε δεύτερη ήταν το πρόσωπο που είχε επικοινωνία με αρμόδιο λειτουργό της Καθ’ ης η αίτηση σε σχέση με τις πληρωμές που πραγματοποιήθηκαν από την Αιτήτρια στο πλαίσιο της συνεργασίας των διαδίκων. Αμφότερες, στις ένορκες δηλώσεις που υπογράφουν, διαλαλούν την προσωπική γνώση τους επί των γεγονότων της υπόθεσης.
Κλείνοντας το κεφάλαιο των προϋποθέσεων της Δ.18 θ.1(α), σημειώνω ότι δεν υπήρξε αμφισβήτηση εκ μέρους της Καθ’ ης η αίτηση ως προς την ικανοποίησή τους. Η ουσιαστική ένσταση της Καθ’ ης η αίτηση εντοπίζεται στη θέση της περί ύπαρξης καλής Υπεράσπισης, αλλά και Ανταπαίτησης, ζήτημα το οποίο θα αποτελέσει αντικείμενο εξέτασης αμέσως πιο κάτω.
Από τις ένορκες δηλώσεις που υποστηρίζουν την αίτηση και την ένσταση αντίστοιχα αναδεικνύεται ως αποδεκτό γεγονός η ύπαρξη συνεργασίας μεταξύ των διαδίκων, η ομαλότητα της οποίας διαταράχθηκε, σε πρώτη τουλάχιστον φάση, από την πανδημία του κορονοϊού. Η τελευταία χρονικά συνεργασία μεταξύ των διαδίκων αφορούσε την περίοδο του καλοκαιριού του 2022. Σημειώνεται, επίσης, ότι είναι παραδεκτό γεγονός ότι οι πληρωμές εκ μέρους της Αιτήτριας για μη παρεχόμενες τουριστικές υπηρεσίες στα ξενοδοχεία OASIS και GARDENS κατά το τέλος της τουριστικής περιόδου του καλοκαιρού του 2022 ανέρχονταν στα ποσά των €1.306.939 και €200.000 αντίστοιχα (βλ. παράγραφο 19 της ένορκης δήλωσης της διευθύντριας της Αιτήτριας ημερ.10.01.2024 και παράγραφο 22 της ένορκης δήλωσης του διευθυντή της Καθ’ ης η αίτηση).
Από το σημείο αυτό ξεκινούν οι διαφορές των διαδίκων όσον αφορά τις εκατέρωθεν οικονομικές υποχρεώσεις τους όπως αυτές απορρέουν από τις μεταξύ τους συμφωνίες.
Πιο συγκεκριμένα, η Αιτήτρια υποστηρίζει ότι υπάρχει παραδοχή εκ μέρους της Καθ’ ης η αίτηση για υπερπληρωμές σε σχέση με υπηρεσίες που δεν παρασχέθηκαν από την τελευταία στα ξενοδοχεία OASIS και GARDENS συνολικού ύψους €1.502.191 (Τεκμήριο 13). Σύμφωνα με την Αιτήτρια, η Καθ’ ης η αίτηση οφείλει να της επιστρέψει το πιο πάνω ποσό.
Από την άλλη πλευρά, η Καθ’ ης η αίτηση υποστηρίζει ότι όχι μόνο δεν οφείλει οποιοδήποτε ποσό στην Αιτήτρια, αλλά έχει και ανταπαίτηση για το συνολικό ποσό των €977.434,85. Η θέση της στηρίζεται στις τελευταίες συμφωνίες που υπογράφηκαν μεταξύ των διαδίκων για την περίοδο του καλοκαιριού του 2022 (Τεκμήρια 9 και 10), καθώς και στην ισχυριζόμενη συμφωνία εγγύησης (Τεκμήριο Α). Συγκεκριμένα, η Καθ’ ης η αίτηση ισχυρίζεται ότι στη βάση των προαναφερόμενων εγγράφων η Αιτήτρια εγγυήθηκε προς την Καθ’ ης η αίτηση για την επίμαχη τουριστική περίοδο την πραγματοποίηση συγκεκριμένων εισπράξεων. Οι εν λόγω εισπράξεις, για λόγους που αφορούν την Αιτήτρια, δεν πραγματοποιήθηκαν κατά παράβαση των υποχρεώσεων της τελευταίας. Συνεπώς, η Αιτήτρια οφείλει να καταβάλει στην Καθ’ ης η αίτηση τα ποσά τα οποία της εγγυήθηκε ότι θα εισέπραττε.
Όσον αφορά την κατάσταση – Τεκμήριο 13, η Καθ’ ης η αίτηση ισχυρίζεται ότι αποτυπώνει τη λογιστική κίνηση του λογαριασμού χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι συμβατικές υποχρεώσεις της Αιτήτριας προς την Καθ’ ης η αίτηση δυνάμει των Τεκμηρίων 9, 10 και Α.
Αποτελεί πάγια θέση της νομολογίας, ότι στο πλαίσιο αίτησης για έκδοση συνοπτικής απόφασης το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στα γεγονότα της υπόθεσης και δεν προβαίνει σε αξιολόγηση και στάθμιση των εκατέρωθεν θέσεων προκειμένου να καταλήξει σε ευρήματα. Παραπέμπω ενδεικτικά στην υπόθεση J & M LOIZIDES AGENCIES LTD κ.α ν. ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΛΤΔ (2011) 1Β Α.Α.Δ 1280, όπου το όλο ζήτημα τέθηκε ως εξής (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου):
«Στο στάδιο εξέτασης αίτησης για συνοπτική απόφαση, το Δικαστήριο δεν υπεισέρχεται στα γεγονότα της υπόθεσης για να τα κρίνει. Κάτι τέτοιο δεν συνάδει με το ρόλο του Δικαστηρίου. Σ’ αυτό το στάδιο της διαδικασίας το Δικαστήριο ενεργεί μόνο με βάση το ερώτημα κατά πόσο η προβαλλόμενη υπεράσπιση είναι τέτοια που να δικαιούται ο εναγόμενος να ακουστεί αναφορικά με αυτήν. Επομένως η προσέγγιση της μαρτυρίας θα περιοριστεί αυστηρά μέσα στα στενά πλαίσια που καθορίζει η φύση της παρούσας διαδικασίας, αποκλειστικός στόχος της οποίας είναι η διαπίστωση ύπαρξης καλής υπεράσπισης και/ή ύπαρξης τέτοιων γεγονότων που να παρέχουν στον εναγόμενο το δικαίωμα υπεράσπισης. Όπως πολύ εύστοχα επισημαίνεται στην υπόθεση Λούκος Λτδ. κ.ά. v. Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Α.Ε. (Αρ. 1) (2001) 1(Α) Α.Α.Δ. 418, 423, «Συνοπτική απόφαση εκδίδεται μόνο όπου το Δικαστήριο διαπιστώνει πως δεν υπάρχει στην πραγματικότητα διαφορά ώστε να δικαιολογείται η δίκη. Τέτοια διαπίστωση γίνεται όταν το πράγμα είναι προφανές και όχι ως εγχείρημα αξιολόγησης και στάθμισης. Αυτή είναι η φιλοσοφία της Δ.18». Εξάλλου, διαφορετικός τρόπος προσέγγισης δεν θα συνήδε με τη συνταγματικά κατοχυρωμένη θέση ότι κάθε διάδικος έχει το δικαίωμα όχι μόνο να προσφύγει στο Δικαστήριο, αλλά και να απαιτήσει να παρουσιάσει και να εξετάσει μάρτυρες και γενικά να του δοθεί η ευκαιρία να παρουσιάσει μέσα στα πλαίσια ακροαματικής διαδικασίας τις θέσεις και τα επιχειρήματά του (βλ. άρθρο 30 του Συντάγματος).
…………………………………………………………………………………
Είναι φανερό ότι τα συμπεράσματα και οι διαπιστώσεις του Δικαστηρίου βασίστηκαν στην αξιολόγηση του περιεχομένου των ενώπιον του ενόρκων δηλώσεων. Είναι επίσης φανερό ότι η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι ο κανόνας O΄Brien δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής στην παρούσα υπόθεση έχει ως υπόβαθρο τα συμπεράσματα στα οποία το Δικαστήριο κατέληξε ως αποτέλεσμα της εν λόγω αξιολόγησης, την ορθότητα των οποίων όμως αμφισβητεί έντονα η υπεράσπιση, η οποία υποστηρίζει ότι η συγκεκριμένη κατάληξη του Δικαστηρίου ήταν το αποτέλεσμα εσφαλμένης καθοδήγησης ως προς τις αρχές που διέπουν την εφαρμογή του συγκεκριμένου κανόνα. Έχουμε την άποψη ότι ο τρόπος με τον οποίο το πρωτόδικο Δικαστήριο χειρίστηκε το ενώπιον του υλικό βρίσκεται εκτός του θεσμοθετημένου πλαισίου της διαδικασίας της Δ.18 και κατά την κρίση μας μετέτρεψε τη διαδικασία σε δίκη επί της ουσίας.
Ως εκ των πιο πάνω, η απόφαση θα πρέπει να παραμερισθεί και συνακόλουθα να δοθεί στους εφεσείοντες η ευκαιρία να προβάλουν τους δικούς τους ισχυρισμούς, η ορθότητα των οποίων θα κριθεί στο πλαίσιο διακρίβωσης της ουσίας των επίδικων διαφορών. Η φύση των νομικών θεμάτων που εγείρονται και των ισχυρισμών που προβάλλονται από πλευράς εφεσειόντων είναι τέτοια, που θα πρέπει να δοθεί η άδεια στους εφεσείοντες να υπερασπιστούν.»
Στην προκείμενη περίπτωση, η Καθ’ ης η αίτηση, μέσω της ένορκης δήλωσης που υποστηρίζει την ένσταση, παρέθεσε λεπτομέρειες της προβαλλόμενης Υπεράσπισης και Ανταπαίτησης καθιστώντας εμφανείς τους ισχυρισμούς που την περιβάλλουν. Όσον αφορά την ισχυριζόμενη Ανταπαίτηση, θα πρέπει να σημειωθεί ότι, στη βάση των ισχυρισμών της Καθ’ ης η αίτηση, διαφαίνεται ότι αυτή είναι άμεσα συνυφασμένη με τα γεγονότα της αγωγής και την προβαλλόμενη Υπεράσπιση (Subotic v. Στυλιανίδη (1998) 1 Α.Α.Δ 22).
Θεωρώ ότι η Καθ’ ης η αίτηση, μέσα από τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς, έχει ικανοποιήσει το κριτήριο της ύπαρξης καλόπιστης Υπεράσπισης και εν προκειμένω και Ανταπαίτησης, έτσι ώστε να δικαιολογείται η παραχώρηση άδειας προς υπεράσπιση. Οι αντικρουόμενες εκδοχές επί πραγματικών γεγονότων και η διαφορετική ερμηνευτική προσέγγιση επί εγγράφων που έχουν κατατεθεί ως Τεκμήρια, δεν μπορούν να αποφασιστούν στο παρόν στάδιο χωρίς να τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου η ολότητα της μαρτυρίας και χωρίς την εις βάθος αξιολόγησή της.
Δεν παραβλέπω την εισήγηση των ευπαίδευτων συνηγόρων της Αιτήτριας ότι τα Τεκμήρια 9 και 10 είναι συμφωνίες τύπου “allotment” και όχι “commitment”. Οι συνήγοροι της Αιτήτριας στις σελ. 18-20 της γραπτής αγόρευσής τους αναλύουν τα χαρακτηριστικά των δύο προαναφερόμενων τύπων συμβάσεων οι οποίες, ως ισχυρίζονται, επικρατούν στον τομέα των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων για να καταλήξουν στο ότι οι επίμαχες συμφωνίες είναι τύπου “allotment”.
Επισημαίνω, ότι η αναλυτική παρουσίαση των χαρακτηριστικών των προαναφερόμενων συμβάσεων δεικνύει, ακριβώς, την αναγκαιότητα ερμηνείας των επίμαχων συμβάσεων προκειμένου να διαπιστωθεί η πραγματική φύση τους. Στο πλαίσιο, όμως, της παρούσας διαδικασίας το Δικαστήριο δεν επιτρέπεται να προχωρήσει σε τέτοια αναλυτική ερμηνευτική διεργασία, αλλά οφείλει να περιορίζεται μόνο στη διαπίστωση ξεκάθαρων περιπτώσεων.
Για τους ίδιους λόγους δεν μπορεί σε αυτό το στάδιο να γίνει ερμηνεία του Τεκμηρίου Α, προκειμένου να διαπιστωθεί η πραγματική φύση του, αλλά και η ενδεχόμενη συσχέτισή του με τα Τεκμήρια 9 και 10, καθώς και με το Τεκμήριο 1 της συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης της διευθύντριας της Αιτήτριας.
Ειδικότερα όσον αφορά το Τεκμήριο Α, σημειώνω ότι δεν αγνοώ τη θέση της Αιτήτριας ότι αυτό φέρεται να έχει συνομολογηθεί μεταξύ της Αιτήτριας και της εταιρείας Atlantica Hotel Management Ltd η οποία δεν είναι διάδικο μέρος. Με κάθε σεβασμό, θεωρώ ότι το ζήτημα δεν είναι τόσο απλό όσο παρουσιάζεται. Αυτό, διότι η συμφωνία υπογράφεται μεν από την πιο πάνω εταιρεία με την ακόλουθη όμως σημείωση «On behalf of the owing companies for the hotels Named above”. Τα πρώτα δύο ξενοδοχεία που κατονομάζονται επί του Τεκμηρίου Α είναι το OASIS και το GARDENS.
Καταληκτικά, η υπόθεση της Αιτήτριας δεν εντάσσεται, κατά την κρίση μου, σε εκείνες τις ξεκάθαρες περιπτώσεις όπου το Δικαστήριο μπορεί με ασφάλεια να διαπιστώσει, χωρίς την ανάγκη αξιολόγησης της μαρτυρίας, ότι στην ουσία δεν υφίσταται διαφορά μεταξύ των διαδίκων.
Κατάληξη
Υπό το φως των πιο πάνω, η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της Καθ’ ης η αίτηση, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή, θα εγκριθούν από το Δικαστήριο και θα είναι εισπρακτέα στο τέλος της διαδικασίας στην πιο πάνω αγωγή.
Δίδεται άδεια στην Καθ’ ης η αίτηση όπως καταχωρήσει Υπεράσπιση και Ανταπαίτηση εντός 15 ημερών από σήμερα.
(Υπ.) …………………………….
Μ. Αγιομαμίτης, Π.Ε.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο