ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

Ενώπιον: Δ. Θεοδώρου, Π. Ε. Δ.

Αρ. Αίτησης/Έφεσης: 387/24

 

Αναφορικά με τον περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμο 9/1965, ως έχει τροποποιηθεί

και

Αναφορικά με τον Ακίνητης Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμο Κεφ. 224, ως έχει τροποποιηθεί

 

Μεταξύ:-

1.    Γεώργιος Κοντού

2.    Βιόλα Γεωργίου Κοντού

3.    Akto Enterprises Limited

Αιτητές-Εφεσείοντες

και

 

            Gordian Holdings Ltd

Καθ’ ων η Αίτηση-Εφεσίβλητοι

 

Ημερομηνία: 26 Νοεμβρίου, 2024

 

Εμφανίσεις:

Για Αιτητές/Εφεσείοντες: κ. Πέτρου για κα Λοΐζου

Για Καθ΄ης η αίτηση/ Εφεσίβλητη: κ. Νικολάου

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

            Με την υπό τον ως άνω τίτλο και αριθμό Αίτηση/Έφεση (στο εξής «η ‘Έφεση»), οι Εφεσείοντες 1, 2 και 3 (στο εξής «οι Εφεσείοντες»), στη βάση των ιδιοτήτων του πρωτοφειλέτη, ενυπόθηκου οφειλέτη και ενδιαφερομένου μέρους (ως οι όροι αυτοί ερμηνεύονται στον Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Νόμο, Ν.9/1965 (στο εξής «ο Νόμος»)), επιζητούν την έκδοση απόφασης με την οποία να παραμερίζεται η Ειδοποίηση Τύπος <ΙΑ>, ημερομηνίας 14.08.2024 (στο εξής «η Ειδοποίηση ΙΑ»), που εξέδωσε η Καθ’ ης η Αίτηση/Εφεσίβλητη (στο εξής «η Εφεσίβλητη»).

 

            Ανεξαρτήτως των όσων προβάλλονται στο κυρίως σώμα της Έφεσης και στο μαρτυρικό υλικό που την υποστηρίζει, κατά την επ’ ακροατηρίω διαδικασία της, μέσω σχετικών τοποθετήσεων του συνηγόρου των Εφεσειόντων, επί δύο, βασικά, παραμέτρων, στις οποίες θα αναφερθώ κατωτέρω, προβάλλεται η θέση ότι η Ειδοποίηση ΙΑ θα πρέπει να παραμεριστεί, καθότι (α) δεν πληροί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεις, (β) δεν έχει δεόντως επιδοθεί και (γ) έχει αποσταλεί πριν τη λήξη της προθεσμίας για καταβολή της πληρωμής προς τον ενυπόθηκο δανειστή, λόγοι, οι οποίοι, στη βάση των προνοιών του άρθρου 44Γ (3) (α), (β) και (γ) του Νόμου[1], αναγνωρίζονται ως αιτίες για το παραμερισμό τέτοιας, εκδοθείσας από ενυπόθηκο δανειστή δυνάμει του Μέρους VIA του Νόμου, Ειδοποίησης.

 

            Είναι εν προκειμένω η θέση των Εφεσειόντων ότι, η προηγηθείσα, δυνάμει του Νόμου, πάντα, Ειδοποίηση Τύπος <Ι> που εξέδωσε η Εφεσίβλητη (στο εξής «η Ειδοποίηση Ι»)[2], δεν πληρούσε τις απαιτούμενες, κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεις και δεν έχει δεόντως επιδοθεί σε όλα τα πρόσωπα, που, δυνάμει των προνοιών του Νόμου θα έπρεπε να επιδοθεί, με αποτέλεσμα, αφενός, το περιεχόμενο της Ειδοποίησης ΙΑ, η οποία την ακολούθησε, να μην πληροί, επίσης, τις απαιτούμενες, κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεις, αφού ετοιμάστηκε στη βάση του σχετικού περιεχομένου της πρώτης, και αφετέρου, να είναι πρόωρη, αφού, υπό τις ανωτέρω αναφερόμενες συνθήκες ετοιμασίας και παράδοσης της Ειδοποίησης Ι, δεν έχει αρχίσει να μετρά ο χρόνος των 45 ημερών που θα έπρεπε να παρέλθει προτού ετοιμαστεί και επιδοθεί τούτη. Τέλος, οι Εφεσίβλητοι αμφισβητούν, επίσης, και το δέον της επίδοσης αυτής, τούτης, της Ειδοποίησης ΙΑ, στη βάση του ισχυρισμού ότι αυτή, σε σχέση με όλους τους Εφεσείοντες, αφέθηκε, στην απουσία των Εφεσειόντων 2 και 3 (φυσικά πρόσωπα), κάτω από την θύρα εισόδου της οικίας τους, η οποία αποτελεί και τη διεύθυνση του εγγεγραμμένου γραφείου της Εφεσείουσας 1.

 

            Δεν χρειάζεται να καταγραφούν, εδώ, λεπτομερώς, τα όσα οι Εφεσείοντες αιτιούνται προς υποστήριξη των ανωτέρω θέσεών τους, αφού από την ανάλυση που ακολουθεί προκύπτουν τούτα.

 

            Η Εφεσίβλητη καταχώρησε Ένσταση στην Έφεση, και, στο βαθμό που αφορά τις ανωτέρω προβαλλόμενες θέσεις των Εφεσειόντων, προτάσσει ότι όλες οι Ειδοποιήσεις που ετοιμάστηκαν από αυτή για σκοπούς της εκποίησης του ενυπόθηκου ακινήτου, επιδόθηκαν δεόντως, και πληρούν τις απαιτούμενες, κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεις. Στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την ένσταση, αναλύεται το περιεχόμενο των εν προκειμένω Ειδοποιήσεων, και προωθείται και σχετική μαρτυρία προς επεξήγησή του, καθώς επίσης, υποδεικνύεται το περιεχόμενο των ενόρκων δηλώσεων του επιδότη με τον οποίο συνεργάζεται, αλλά και των σχετικών εγγράφων των ταχυδρομικών υπηρεσιών, με σκοπό να υποστηριχθούν οι ανωτέρω θέσεις της.       

 

Αναφορικά με το περιεχόμενο μιας Ειδοποίησης Ι, το άρθρο 44Γ (1) του Νόμου παραπέμπει στο Δεύτερο Παράρτημα του Νόμου, προσθέτοντας ότι τούτη θα πρέπει να συνοδεύεται από κατάσταση λογαριασμού του απαιτούμενου ενυπόθηκου χρέους, των τόκων και όλων των εξόδων για είσπραξη.  Ως προς το πως προκύπτει το ενυπόθηκο χρέος, οι τόκοι και τα έξοδα, στα οποία πρέπει να γίνεται αναφορά στην εν προκειμένω Ειδοποίηση, η όποια εκ του Νόμου σχετική καθοδήγηση προκύπτει από το περιεχόμενο του προβλεπόμενου, για την Ειδοποίηση αυτή, Τύπου, ως αυτός απαντάται στο Δεύτερο Παράρτημα του Νόμου, αναφορά στο οποίο γίνεται, ως ήδη σημειώθηκε πιο πάνω, στις πρόνοιες του άρθρου 44Γ (1) του Νόμου.  Η σχετική αναφορά στον προβλεπόμενο αυτό Τύπο αναφέρει:  «Ειδοποιείσθε ότι έγινε απαιτητό το ποσό των ……………………(θα πρέπει να συμπληρώνεται είτε το υπόλοιπο του δανείου είτε το εξασφαλισθέν ποσό της υποθήκης, οποιοδήποτε είναι μικρότερο, λεπτομέρειες του οποίου περιέχονται εις την επισυνημμένη κατάσταση λογαριασμού[3]), …». Ως σημειώθηκε στην Πολ. Έφ.: 83/2019, μεταξύ Ιακώβου ν. Gordian Holdings Ltd, απόφαση ημερ. 11.06.2024 (απόφαση πλειοψηφίας), το περιεχόμενο των προβλεπόμενων, στο Δεύτερο Παράρτημα του Νόμου, Τύπων των Ειδοποιήσεων που πρέπει να αποστέλλονται και/ή να επιδίδονται στη βάση του Νόμου, αποτελεί τη βάση για σκοπούς κρίσης των όσων ο νομοθέτης επιθυμούσε να προνοήσει ως προς τον Τύπο και περιεχόμενο των εν λόγω Ειδοποιήσεων. Στην εν λόγω απόφαση, αναφέρθηκε, επίσης, με αναφορά, όμως, στην Ειδοποίηση ΙΑ[4], ότι «Δεν αποτελεί έργο του Δικαστηρίου να αντικαταστήσει την πρόθεση του νομοθέτη με το τι το ίδιο κρίνει ότι είναι ή θα πρέπει να θεωρηθεί ότι είναι η πρόθεση αυτή. Το θέμα δεν μπορεί να αναχθεί σε θέμα τυπολατρίας, αφού αυτό προβλέπει ο νόμος. Μη συμμόρφωση με τον Τύπο αποτελεί λόγο παραμερισμού της Ειδοποίησης κατά τον Τύπο ΙΑ». Συναφώς με τα επίδικα ζητήματα της υπό εξέτασης περίπτωσης, στην ίδια, πιο πάνω, απόφαση της πλειοψηφίας, σημειώθηκε ότι «Το δικαίωμα του εφεσείοντα – ενυπόθηκου οφειλέτη να ζητήσει διευκρινήσεις, ή το ενδεχόμενο επιχείρημα ότι το ποσό του τόκου ήταν υπολογίσιμο με βάση την αναφορά, δεν αναιρεί το καθορισμένο περιεχόμενο του Τύπου ΙΑ, ούτε την υποχρέωση συμμόρφωσης με αυτό. Ούτε, ασφαλώς, αφαιρεί από τον εφεσείοντα το δικαίωμα να προβάλει την εν λόγω μη συμμόρφωση ως λόγο παραμερισμού της Ειδοποίησης κατά τον Τύπο ΙΑ». 

 

Δεν έχω βρει, από την έρευνα στην οποία προέβηκα, εφετειακή, δεσμευτική απόφαση αναφορικά με τις επιπτώσεις σε μια Ειδοποίηση ΙΑ όταν ο προβαλλόμενος λόγος έφεσης θέλει την προγενέστερη Ειδοποίηση Ι να μην πληροί τις απαιτούμενες, κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεις, ζήτημα με το οποίο θα καταπιαστώ κατωτέρω και θα εκφράσω σχετική κρίση, αφού αποτελεί επίδικο στην υπό εξέταση περίπτωση. Αξίζει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι, ο αδελφός Δικαστής Χρ. Ε. Χατζηευτυχίου, Α.Ε.Δ., στην απόφαση του ημερ. 03.09.2024 στην Έφεση 282/2024, μεταξύ 1. Σαββίδης κ.α. ν. CAC Coral Ltd, επί του ζητουμένου σημείωσε ότι η υποχρέωση συμμόρφωσης στην οποία έγινε αναφορά στην υπόθεση Ιακώβου (ανωτέρω) «εφαρμόζεται κατ’ αναλογία για όλες τις ειδοποιήσεις», κρίση, η οποία με βρίσκει σύμφωνο.

 

            Εκείνο, ωστόσο, που αβίαστα προκύπτει από τις σχετικές πρόνοιες του Νόμου και τον προβλεπόμενο Τύπο της Ειδοποίησης Ι, στο Δεύτερο Παράρτημα του Νόμου, είναι ότι, σε κάθε περίπτωση, την εν προκειμένω Ειδοποίηση θα πρέπει να συνοδεύει κατάσταση λογαριασμού του απαιτούμενου χρέους, μέσω της οποίας να παρέχονται λεπτομέρειες που να επεξηγούν το πως προκύπτει το υπόλοιπο του δανείου ή το εξασφαλισθέν ποσό της υποθήκης, το οποίο αποτελεί το απαιτούμενο από τον ενυπόθηκο δανειστή  ποσό, και για το οποίο ετοιμάστηκε και επιδόθηκε η εν λόγω Ειδοποίηση. 

 

Προκύπτει από την επίδικη Ειδοποίηση Ι ότι γίνεται αναφορά σε απαιτητό ποσό €373.074,99, και ακριβώς μετά, εντός παρένθεσης, αναφέρεται η φράση «λεπτομέρειες του οποίου περιέχονται στην επισυνημμένη κατάσταση λογαριασμού», και ακολουθεί, μετά την παρένθεση, αναφορά «πλέον τόκοι επί €367.358,79 προς ετήσιο σταθερό επιτόκιο 6,25830% (με κεφαλαιοποίηση των τόκων 2 φορές το χρόνο, κατά την 30η Ιουνίου και 31η Δεκεμβρίου κάθε χρόνου) επί τοις εκατό, από τις 01/04/2024».

 

Ανατρέχοντας κάποιος στην επισυνημμένη, στην Ειδοποίηση Ι, κατάσταση λογαριασμού, δεν ανευρίσκει καμία απολύτως λεπτομέρεια ως προς το πως προκύπτει το εν λόγω ποσό, παρά μόνο ότι τούτο χαρακτηρίζεται ως «Χρέος που εξασφαλίζεται από την υποθήκη». Καταγράφεται δε και η φράση «Λογαριασμός 357021165846».  Εν ολίγοις, η κατάσταση λογαριασμού που συνοδεύει την επίδικη Ειδοποίηση Ι, δεν παρέχει τις οποιεσδήποτε λεπτομέρειες ως προς το πως προέκυψε το απαιτητό αυτό ποσό των €373.074,99, παρά μόνο καταγράφει τούτο.

 

            Η όποια θέση της Καθ’ ης η Αίτηση περί του ότι οι Εφεσείοντες, λόγω των προηγούμενων σχετικών Ειδοποιήσεων που απεστάλησαν σε αυτούς (στο πλαίσιο προηγούμενων προσπαθειών της να εκποιήσει το επίδικο ενυπόθηκο ακίνητο) ή καταστάσεις λογαριασμού, που κατείχαν, γνώριζαν για την ορθότητα του συγκεκριμένου απαιτητού ποσού, δεν βοηθά, κατά την γνώμη μου, στην αποδοχή των σχετικών λόγων ένστασης που προβάλλουν. Ως, σχετικώς, αποφασίστηκε στην υπόθεση Ιακώβου (ανωτέρω), το κατά πόσο το αναφερόμενο σε μια Ειδοποίηση ποσό είναι υπολογίσιμο στη βάση άλλων αναφορών που δεν περιέχονται σε αυτή, δεν αναιρεί το καθορισμένο περιεχόμενο του Τύπου της Ειδοποίησης, ούτε την υποχρέωση συμμόρφωσης με αυτό. Το ότι η πιο πάνω κρίση στην υπόθεση Ιακώβου (ανωτέρω), ισχύει και στην περίπτωση που εξετάζεται το κατά πόσο το περιεχόμενο Ειδοποίησης Ι πληροί τις απαιτούμενες, κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεις, προκύπτει και από το γεγονός ότι τα σχετικά, με το απαιτούμενο ποσό, καταγραφόμενα στην Ειδοποίηση ΙΑ, είναι άρρηκτα συνυφασμένα και συναρτώμενα με τα όσα σχετικώς καταγράφονται στην Ειδοποίηση Ι, τα οποία είναι προσδιοριστικά του απαιτητού, από τον ενυπόθηκο δανειστή, ποσού. 

 

Στην προκειμένη περίπτωση για τον λόγο που θα εξηγήσω ευθύς αμέσως, η ανάγκη να δίδοντο ειδικές λεπτομέρειες προς επεξήγηση του απαιτητού ποσού ήταν απαράμιλλη. Και τούτο γιατί, ως οι Εφεσείοντες υποδεικνύουν, και η Καθ’ ης η Αίτηση αποδέχεται, ανεξαρτήτως του κατά πόσο, από το παρελθόν, οι Εφεσείοντες κατέχουν κατάσταση λογαριασμού της συγκεκριμένης τραπεζικής διευκόλυνσης που θέλει την Καθ’ ης η Αίτηση, από τον Ιούνιο του 2020, να χρεώνει τον συγκεκριμένο λογαριασμό με το σταθερό επιτόκιο 6,25830%, εντούτοις, σε κάθε προηγούμενη επιδοθείσα και ή αποσταλείσα Ειδοποίηση Ι ή ΙΑ (στο πλαίσιο προηγούμενων προσπαθειών εκποίησης του επίδικου ενυπόθηκου ακινήτου) το απαιτούμενο εκεί αναφερόμενο ποσό προέκυπτε ως αποτέλεσμα εφαρμογής εντελώς διαφορετικού χρεωστικού επιτοκίου, στο οποίο γινόταν ειδική αναφορά στις εκάστοτε τέτοιες Ειδοποιήσεις Ι, ως ο σχετικός Τύπος ορίζει.

 

            Ως δε προκύπτει από το μαρτυρικό υλικό που υποστηρίζει την ένσταση της Εφεσίβλητης, αναλογιζόμενη προφανώς, την έλλειψη (από την Ειδοποίηση Ι ή την επισυνημμένη σε αυτή κατάσταση λογαριασμού) λεπτομερειών που να επεξηγούν το γιατί στην επίδικη Ειδοποίηση Ι, ως απαιτητό ποσό, αναγράφεται εντελώς διαφορετικό ποσό και εντελώς διαφορετικό χρεωστικό επιτόκιο από ότι καταγράφετο στις προηγούμενες σχετικές Ειδοποιήσεις, ο ομνύοντας της ενόρκου δηλώσεως που υποστηρίζει την ένσταση ένιωσε την ανάγκη να επεξηγήσει, εκεί (και όχι μέσω της Ειδοποίησης Ι), τους λόγους που οδήγησαν την Καθ’ ης η Αίτηση στο να πράξει τούτο, αλλά και να εκφράσει την πεποίθηση ότι, ορθώς, η Καθ’ ης η Αίτηση, μέσω της εν προκειμένω Ειδοποίησης Ι, καθορίζει το συγκεκριμένο ποσό ως απαιτητό και εφαρμόζει επ’ αυτού το συγκεκριμένο, εντελώς διαφορετικό από κάθε άλλη προηγούμενη περίπτωση, χρεωστικό επιτόκιο (βλ. π.χ. το Τεκμήριο 7 της ένορκης δήλωσης που υποστηρίζει την Αίτηση).

 

            Οι πιο πάνω παρατηρήσεις μου δεν γίνονται στη βάση της θεώρησης ότι το Δικαστήριο, στο πλαίσιο Έφεσης, ως η υπό εξέταση, δύναται να υπεισέλθει σε τόση λεπτομέρεια και να εξετάσει την ορθότητα του αναφερόμενου, στις Ειδοποιήσεις, χρέους, αλλά για να καταδείξει ότι η σύγχυση που επικαλούνται οι Εφεσείοντες ότι τους προκάλεσε το περιεχόμενο της επίδικης Ειδοποίησης Ι, σε συνδυασμό και με το περιεχόμενο της επισυνημμένης, σε αυτή, κατάστασης λογαριασμού, ήταν και είναι δικαιολογημένο. Είναι για αυτό το λόγο που απέστειλαν, εντός του περιθωρίου των 45 ημερών που καταγράφεται στην επίδικη Ειδοποίηση Ι (σχετική αναφορά γίνεται και στις πρόνοιες του άρθρου 44Γ (1)), ηλεκτρονικά μηνύματα προς την Καθ’ ης η Αίτηση σημειώνοντας ότι το περιεχόμενο της εν προκειμένω Ειδοποίησης δεν ήταν ορθό, και ότι επ’ αυτής αναγραφόταν λανθασμένο χρεωστικό επιτόκιο, με αποτέλεσμα να προκύπτει διογκωμένο και λανθασμένο ποσό, το οποίο οι Εφεσείοντες δεν μπορούσαν να εξοφλήσουν, ζητώντας, έτσι, στην ουσία, εξηγήσεις και περαιτέρω λεπτομέρειες ως το αναγραφόμενο εκεί επιτόκιο και γενικότερα το εκεί καταγραφόμενο απαιτητό ποσό (βλ. Τεκμήριο 9 της Ένορκης Δήλωσης του Εφεσείοντα 1), στην οποία ουδέποτε έλαβαν απάντηση, παρά μόνο, ακολούθως, παρέλαβαν την επόμενη Ειδοποίηση της Εφεσίβλητης, και δη την επίδικη Ειδοποίηση ΙΑ.

           

            Στη βάση όλων των πιο πάνω δεδομένων που προηγούνται της ετοιμασίας της επίδικης Ειδοποίησης Τύπος Ι[5], αλλά και του γεγονότος ότι οι Εφεσείοντες αναζήτησαν, εμπρόθεσμα, ως η ίδια επίδικη Ειδοποίηση Ι τους ζητούσε να πράξουν, περαιτέρω πληροφορίες και λεπτομέρειες για τα όσα εκεί καταγράφονταν, αναδεικνύοντας, με ξεκάθαρο τρόπο, ότι τελούσαν υπό σύγχυση ως προς το περιεχόμενο της, με την Καθ’ ης η Αίτηση ουδέποτε να ανταποκρίνεται στο αίτημα τους αυτό, παρά μόνο να ετοιμάζει και να επιδίδει την επόμενη προνοούμενη στο Νόμο Ειδοποίηση Τύπος ΙΑ, καταδεικνύεται το βάσιμο της προβαλλόμενης, από τους Εφεσείοντες, θέσης ότι η επίδικη Ειδοποίηση Ι δεν πληροί τις απαιτούμενες, κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεις. 

 

            Δεν μου διαφεύγει ότι αυτό που αναγνωρίζεται από το Νόμο, ως λόγος για παραμερισμό μιας Ειδοποίησης ΙΑ (Ειδοποίηση σκοπούμενης πώλησης) είναι η μη πλήρωση των απαιτούμενων, κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεων της επιδοθείσας, αυτής, Ειδοποίησης, με αποτέλεσμα να μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι το περιεχόμενο και γενικότερα ο Τύπος της Ειδοποίησης Ι δεν είναι δυνατό να ελεγχθεί στο πλαίσιο αίτησης ως η υπό εξέταση.

 

Όπως, όμως, προκύπτει από τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου μέσω της μαρτυρίας αμφοτέρων των πλευρών, αλλά και τα όσα σχετικώς προβλέπονται στο Νόμο, και ήδη σημειώθηκαν ανωτέρω, το αναφερόμενο προς είσπραξη ποσό επί της επίδικης Ειδοποίησης ΙΑ, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο και συνυφασμένο με το αναφερόμενο, σχετικό ποσό, στην επίδικη Ειδοποίηση Ι. Ως δε συναφώς σημειώθηκε στην υπόθεση Ιακώβου (ανωτέρω), η βασική διαφορά στις δυο αυτές Ειδοποιήσεις, στο βαθμό που αφορά το εκεί αναγραφόμενο απαιτητό ποσό, είναι ότι, στη μεν Ειδοποίηση Ι θα πρέπει να καταγράφεται το εν λόγω ποσό, συνοδευόμενο από ειδική αναφορά ως προς το ποσοστό, επί τοις εκατό, του επιτοκίου που χρεώνεται σε αυτό (χωρίς να γίνεται αναφορά στο ποσό που προκύπτει από την εφαρμογή του εν λόγω χρεωστικού επιτοκίου) και τα έξοδα, στη δε Ειδοποίηση ΙΑ, θα πρέπει, επίσης, να καταγράφεται το απαιτητό ποσό (ως είναι τούτο κατά την ημέρα έκδοσης της), και αντί να γίνεται αναφορά στο ακριβές χρεωστικό επιτόκιο που εφαρμόζεται επ’ αυτού, να καταγράφεται το ποσό που προκύπτει από την εφαρμογή του εν λόγω χρεωστικού επιτοκίου του, πλέον το ποσό των όποιων εξόδων. 

 

            Κατά συνέπεια, κάθε τι που προκαλεί σύγχυση στη βάση του ελλιπούς περιεχομένου της επίδικης Ειδοποίησης Ι, κρίνεται άμεσα σχετικό και με την επάρκεια και/ή πλήρωση των σχετικών προϋποθέσεων ως προς τον τύπο και περιεχόμενο της Ειδοποίησης ΙΑ, της οποίας το περιεχόμενο τυγχάνει ελέγχου στο πλαίσιο διαδικασίας ως η υπό εξέταση Έφεση. 

 

            Στη βάση των πιο πάνω δεδομένων, και του αρρήκτως συνυφασμένου του περιεχομένου της επίδικης Ειδοποίησης ΙΑ με το ελλιπές και άνευ των αναγκαίων λεπτομερειών περιεχομένου της επίδικης Ειδοποίησης Ι, κρίνω ότι οι Εφεσείοντες κατάφεραν να αποδείξουν ότι η επίδικη Ειδοποίηση ΙΑ δεν πληροί τις απαιτούμενες κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο προϋποθέσεις, λόγος που επιτρέπει τον παραμερισμό της (άρθρο 44Γ (3) (α) του Νόμου).

           

            Επίσης, δεδομένης της μη πλήρωσης των απαιτούμενων, κατά τον προβλεπόμενο τύπο και περιεχόμενο, προϋποθέσεων της επίδικης Ειδοποίησης Ι, η όποια τυχόν επίδοση της (χωρίς να αποφαίνομαι ως προς το δέον ή μη τούτης), δεν ενεργοποίησε την περίοδο των 45 ημερών που πρέπει να παρέλθει, ώστε να είναι δυνατή η, μετέπειτα, ετοιμασία και επίδοση της Ειδοποίησης ΙΑ, με αποτέλεσμα οι Εφεσείοντες να έχουν αποδείξει ότι, στην προκειμένη περίπτωση, η Ειδοποίηση ΙΑ έχει αποσταλεί, πρόωρα, πριν τη λήξη της προθεσμίας αυτής, λόγος που, επίσης, επιτρέπει τον παραμερισμό της (άρθρο 44Γ (3) (γ) του Νόμου). 

 

Στη βάση των πιο πάνω καταλήξεων μου, και δη ότι, για δύο, στο Νόμο προνοούμενους, λόγους, δικαιολογείται η έκδοση της κατ’ αίτηση απόφασης, παρέλκει η ανάγκη να εξετάσω αν τούτη θα δικαιολογείτο να αποδοθεί και επί όποιου άλλου προβαλλόμενου λόγου Έφεσης.

 

            Κατά συνέπεια, εκδίδεται διάταγμα ως η παράγραφος Β) της Έφεσης. Ως προς τα έξοδα δεν έχω κανένα λόγο να παρεκκλίνω του κανόνα που τα θέλει να ακολουθούν το αποτέλεσμα της διαδικασίας και ως εκ τούτου, αυτά επιδικάζονται υπέρ των Εφεσειόντων και εναντίον της Εφεσίβλητης, ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

 

 

 

 

(Υπ.)…………………………………..

            Δ. Θεοδώρου, Π. Ε. Δ.

 

 

 

 

 

Πιστό Αντίγραφο

 

Πρωτοκολλητής

 

/ΧΨ