ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ε. Γεωργίου - Αντωνίου, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 6557/15
Μεταξύ:
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας
Ενάγοντας
-και-
Άντρη Δημοσθένους
Εναγόμενη
--------------------------------------
Αίτηση ημερ. 03/08/2023 για έκδοση διατάγματος ανάκτησης κατοχής
Ημερομηνία: 10 Μαρτίου, 2025
Εμφανίσεις:
Για Ενάγοντα - Αιτητή: κα M. Κωνσταντίνου Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α
Για Ενδιαφερόμενο Μέρος D.A.D. Trading Company: κα Σ. Χριστοδούλου-Γεωργίου
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Με την αίτησή του ο Γενικός Εισαγγελέας ζήτησε την έκδοση διατάγματος ανάκτησης κατοχής των υποστατικών της καφετέριας του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας μετά από την έκδοση απόφασης με την οποία είχε διαταχθεί η παράδοσή της.
Νομική βάση για την αίτηση αποτέλεσαν η Δ.40 θ.θ.7, 11 και 16, η Δ.41 θ.θ. 1- 3, η Δ.43Α, η Δ.48 θ.θ.1 - 9 και η Δ.64 των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών, τα άρθρα 32, 42 και 44 του περί Δικαστηρίων Νόμου, το άρθρο14 του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, το Άρθρο 30 του Συντάγματος, η πρακτική και οι συμφυείς εξουσίες και η συνήθης πρακτική του Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα που την αφορούν παρατέθηκαν σε ένορκη δήλωση του Ιωάννη Γρηγορίου, Λειτουργού Υπηρεσιών Υγείας στον Τομέα Διεύθυνσης Αγορών και Προμηθειών του Υπουργείου Υγείας ο οποίος τα γνωρίζει. Όσον αφορά την αγωγή, επεξηγεί ότι αφορούσε την άδεια χρήσης των αιθουσών που χρησιμοποιούνταν ως καφετέρια στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας τις οποίες το Υπουργείο Υγείας, ως ιδιοκτήτης, παραχώρησε στην Εναγόμενη δυνάμει της Σύμβασης 172/2013. Στις 17/05/2023 η αγωγή εκδικάσθηκε στην απουσία της Εναγόμενης και εκδόθηκε απόφαση υπέρ του Ενάγοντα και εναντίον της Εναγόμενης, με την οποία η Εναγόμενη ή οι εκπρόσωποί της ή οι εντολοδόχοι της διατάχθηκαν όπως παραδώσουν τα επίδικα υποστατικά εντός 3 ημερών από την επίδοση της απόφασης. Παράλληλα, η Εναγόμενη ή εκπρόσωποί της ή οι εντολοδόχοι της διατάχθηκαν όπως παύσουν να εισέρχονται με οποιονδήποτε τρόπο στα συγκεκριμένα υποστατικά και όπως παύσουν την λειτουργία τους και κάθε επέμβαση σ΄αυτά εντός 3 ημερών από την επίδοση του διατάγματος. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με την απόφαση η Εναγόμενη διατάχθηκε όπως καταβάλει στην Ενάγουσα το ποσό των €285.937,17 ως δικαιώματα χρήσης του υποστατικού μέχρι 30/07/2015 με νόμιμο τόκο, το ποσό των €15.500 μηνιαίως ως ενδιάμεσα οφέλη λόγω παράνομης επέμβασης και κατοχής από 01/08/2015 μέχρι και την παράδοση του υποστατικού και το ποσό των €87.839 για την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος και ύδατος. Το διάταγμα συντάχθηκε στις 18/05/2023 και επιδόθηκε σε εντολοδόχους της Εναγόμενης, χωρίς υπογραφή, στις 24/05/2023. Λόγω ημιτελούς σύνταξης του διατάγματος, αυτό επανασυντάχθηκε στις 28/06/2023 και επιδόθηκε σε εντολοδόχο της Εναγόμενης έναντι της υπογραφής της. Στις 21/07/2023 το διάταγμα επιδόθηκε προσωπικά στην Εναγόμενη από επιδότη, στην παρουσία και δεύτερης επιδότριας. Η Εναγόμενη παράλαβε το διάταγμα αλλά αρνήθηκε να υπογράψει και παράδωσε άλλο διάταγμα που είχε εκδοθεί στην Αγωγή Αρ. 348/20 μεταξύ της ίδιας και τρίτου προσώπου. Ο Ομνύοντας υποστηρίζει ότι η έκδοση του συγκεκριμένου διατάγματος στην Αγωγή Αρ. 348/20 δεν αναιρεί την έκδοση του διατάγματος ανάκτησης κατοχής ή και είναι άσχετη. Υποστηρίζει ότι είχε επιχειρηθεί η προσκόμιση του συγκεκριμένου διατάγματος από τον πρώην δικηγόρο της Εναγόμενης και από τον πρώην σύζυγό της, κατά τη διαδικασία ακρόασης της αγωγής, όμως δεν επιτράπηκε από το εκδικάζον Δικαστήριο ως άσχετο με τα επίδικα θέματα, καθώς και λόγω του γεγονότος ότι τόσο ο πρώην σύζυγός της όσο και το νομικό πρόσωπο που πέτυχε την έκδοσή του δεν είναι διάδικοι στη διαδικασία. Δεν λήφθηκε οποιοδήποτε άλλο διάβημα σε σχέση με την εκδοθείσα απόφαση. Παρά το γεγονός αυτό η Εναγόμενη παραλείπει να παραδώσει ελεύθερη και κενή κατοχή του υποστατικού, ενώ συνεχίζει καθημερινά να επεμβαίνει στους χώρους και στο υποστατικό συνεχίζοντας παράνομα την λειτουργία του. Ισχυρίζεται, ο Ομνύοντας, ότι κανένα άλλο πρόσωπο πλην της Εναγόμενης δεν είχε νόμιμα την κατοχή ολόκληρου ή μέρους του υποστατικού έτσι ώστε να δικαιούται να αποταθεί στο Δικαστήριο για θεραπεία. Κατά τη δική του άποψη, η Εναγόμενη έχει λάβει ικανοποιητική ειδοποίηση σε σχέση με τη διαδικασία και μπορούσε να αποταθεί στο Δικαστήριο για θεραπεία, πλην όμως δεν το έπραξε. Για αυτό και αιτείται την έκδοση του διατάγματος ανάκτησης κατοχής του υποστατικού.
Μετά από άδεια του Δικαστηρίου καταχωρίστηκε και συμπληρωματική ένορκη δήλωση του Ιωάννη Γρηγορίου, στην οποία καταγράφεται ότι η Εναγόμενη ή και εντολοδόχοι της και ή αντιπρόσωποί της συνεχίζουν να έχουν την κατοχή του ακινήτου. Διαφαίνεται ότι κατοχή της καφετέριας έχει η εταιρεία D.A.D. TRADING COMPANY LTD, η οποία εκδίδει και σχετικές αποδείξεις στην συγκεκριμένη καφετέρια. Διευθυντής της συγκεκριμένης εταιρείας είναι ο πρώην σύζυγος της Εναγόμενης, ο κ. Δήμος Δημοσθένους, στον οποίο επιδόθηκε προσωπικά η απόφαση στις 14/11/2023.
Το Ενδιαφερόμενο Μέρος αντιμετώπισε την αίτηση με την καταχώριση ένστασης, στην οποία κατέγραψε πέντε (5) λόγους ενστάσεως. Είναι συνοπτικά οι ακόλουθοι: Ότι η αίτηση είναι νόμω και ουσία αβάσιμη, αστήρικτη, παραπλανητική, καταχρηστική και εκδικητική. Ότι ο Αιτητής δεν νομιμοποιείται στην έκδοση του διατάγματος γιατί δεν προσέρχεται στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια, γιατί έχει αποκρύψει ουσιώδη γεγονότα και λόγω της συμπεριφοράς του εμποδίζεται να αξιώνει την έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής. Ότι ο Αιτητής εμποδίζεται στην προώθηση της υπό κρίση αίτησης γιατί παρακάμπτει το ενδιαφερόμενο μέρος που είναι ο αποκλειστικός διαχειριστής ή και το πρόσωπο με το οποίο όφειλε να μιλά δυνάμει διατάγματος Δικαστηρίου. Ότι συμπεριφέρεται εγωιστικά και υποτιμητικά προς το ενδιαφερόμενο μέρος.
Νομική βάση για την ένσταση αποτέλεσαν τα άρθρα 21, 29, 31 και 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου, ο περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμος, η Δ.19, η Δ.27, η Δ.32, η Δ.38, η Δ.39, η Δ.48 και η Δ.64 των περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών, οι γενικοί Κανόνες της Επιείκειας, η πρακτική και οι συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου.
Τα γεγονότα προς υποστήριξη της ένστασης παρατέθηκαν από τον Δήμο Δημοσθένους, μέτοχο και διευθυντή της εταιρείας D.A.D. TRADING COMPANY LTD, ενδιαφερόμενο μέρος στην υπό κρίση αίτηση. Είναι η θέση του ότι η ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση περιέχει ανακρίβειες, παραποίηση και απόκρυψη των γεγονότων. Ως προς τα γεγονότα υποστηρίζει ότι ο Αιτητής - Ενάγοντας γνώριζε και αποδέχθηκε ότι η εταιρεία D.A.D. TRADING COMPANY LTD ήταν εντολοδόχος ή και αντιπρόσωπος της Εναγόμενης στην αγωγή. Η συγκεκριμένη αντιπροσώπευση ήταν αποδεκτή από τον Αιτητή - Ενάγοντα αφού γινόταν και σχετική πληρωμή. Υποστηρίζει ότι μετά την αποχώρηση των δικηγόρων της Εναγόμενης κατά τη διαδικασία, ο ίδιος προσπάθησε να παρέμβει ως διευθυντής της εταιρείας D.A.D. TRADING COMPANY LTD και έχοντας νόμιμα δικαιώματα, αλλά το Δικαστήριο δεν το επέτρεψε και δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει την απόφαση του Δικαστηρίου στην Αγωγή Αρ.348/20. Η άρνηση του Δικαστηρίου είχε ως αποτέλεσμα την έκδοση απόφασης εναντίον της Καθ΄ης η αίτηση - Εναγόμενης, το αποτέλεσμα της οποίας επιβαρύνει την εταιρεία δυσμενώς. Είναι η θέση του Ομνύοντα ότι οι ενέργειες του Δικαστηρίου, να μην επιτρέψει στο ενδιαφερόμενο μέρος να ακουστεί, είναι αντίθετες με την δικαιοσύνη και του αποστέρησαν το δικαίωμα να ακουστεί και να καταχωρήσει έφεση. Κατά την δική του άποψη η πρώτη επίδοση στις υπαλλήλους της εταιρείας D.A.D. TRADING COMPANY LTD δεν ήταν νόμιμη ή έγκυρη. Υποστηρίζει ότι ο Αιτητής - Ενάγοντας δεν νομιμοποιείται να αποστέλλει χρεώσεις στην εταιρεία D.A.D. TRADING COMPANY LTD, για τα ενοίκια ή να αξιώνει την ανάκτηση κατοχής αφού δεν αποδέχθηκε την συνέχιση της υπόθεσης από την ίδια την εταιρεία. Έκδοση του διατάγματος ανάκτησης κατοχής, κατά τη δική του άποψη, αντιστρατεύει τα συνταγματικά δικαιώματα της εταιρείας D.A.D. TRADING COMPANY LTD και είναι ενάντια στη φυσική δικαιοσύνη αφού ο Αιτητής - Ενάγοντας δεν μπορεί από την μια να αξιώνει τα ενοίκια και από την άλλη να ζητά την ανάκτηση κατοχής του υποστατικού. Γι’ αυτό και ζητά την απόρριψη της αίτησης.
Και οι δυο πλευρές υποστήριξαν τις εκατέρωθεν θέσεις με γραπτές αγορεύσεις. Η ευπαίδευτη συνήγορος του Αιτητή - Ενάγοντα στην γραπτή της αγόρευση έκανε αναφορά στο ιστορικό της διαφοράς και παρέπεμψε στην νομολογία που αφορά τις αιτήσεις ανάκτησης κατοχής. Επέσυρε την προσοχή του Δικαστηρίου στο γεγονός ότι η ικανοποίηση των δικονομικών προϋποθέσεων δεν αμφισβητείται από το Ενδιαφερόμενο Μέρος. Επιπρόσθετα, όσον αφορά τα γεγονότα, υποστήριξε ότι τα όσα κατέγραψε το Ενδιαφερόμενο Μέρος αφορούν ζητήματα που άπτονται της ακροαματικής διαδικασίας και μια προσπάθεια σύγχυσης του Δικαστηρίου αφού το Ενδιαφερόμενο Μέρος κατέχει και διαχειρίζεται την καφετέρια παράνομα. Υπενθυμίζεται ότι το Ενδιαφερόμενο Μέρος δεν έλαβε οποιαδήποτε μέτρα σε σχέση με την απόφαση του Δικαστηρίου.
Η ευπαίδευτη συνήγορος του Ενδιαφερόμενου Μέρους στη δική της αγόρευση κάνει αναφορά στην απόφαση του Δικαστηρίου και στο γεγονός ότι το Δικαστήριο αποστέρησε από το Ενδιαφερόμενο Μέρος το δικαίωμα να ακουστεί. Παράλληλα, γίνεται αναφορά σε γεγονότα άγνωστα και άσχετα με τα γεγονότα της συγκεκριμένης αγωγής. Επικαλείται την «απόφαση» μεταξύ του Ενδιαφερόμενου Μέρους και την Εναγόμενης στην Αγωγή Αρ.348/2020 για να εισηγηθεί ότι η κατοχή του υποστατικού από το Ενδιαφερόμενο Μέρος είναι νόμιμη. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με την νομολογία, η γραπτή αγόρευση δεν συνιστά μέσω εισαγωγής ισχυρισμών αλλά μόνο μέσο προώθησής τους (βλ. El Fath Co. For International Trade S.A.E. v. E.D.T. Shipping Ltd κ.α. (1992) 1 Α.Α.Δ. 1255).
Το Δικαστήριο έχει κατά νου το περιεχόμενο και των δύο αγορεύσεων και θα αναφερθεί σ’ αυτό όπου το κρίνει απαραίτητο.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Προς καλύτερη αντίληψη των γεγονότων γίνεται μια αναφορά σε αυτά, ως προκύπτουν από το περιεχόμενο του δικαστηριακού φακέλου. Διαφαίνεται από το περιεχόμενο του φακέλου ότι έχει εκδοθεί τελική απόφαση στην αγωγή στις 17/05/2023 από Δικαστήριο με διαφορετική σύνθεση. Η Εναγόμενη μέχρι τις 28/03/2023 εκπροσωπείτο από δικηγόρο ο οποίος, κατά την ημερομηνία που η υπόθεση ήταν ορισμένη για ακρόαση, ζήτησε άδεια να αποσυρθεί. Η Εναγόμενη είχε ενημερωθεί με επιστολή του δικηγόρου της, η οποία παραδόθηκε στο Δικαστήριο, για την επιθυμία του να αποσυρθεί και ότι έπρεπε να είναι παρούσα αλλά επέλεξε να μην εμφανιστεί. Σύμφωνα με το πρακτικό του Δικαστηρίου ημερομηνίας 28/03/2023, ο δικηγόρος της Εναγόμενης είχε ενημερώσει και την εταιρεία D.A.D. TRADING COMPANY LTD για την ημερομηνία ακροάσεως και ο διευθυντής της συγκεκριμένης εταιρείας είχε εμφανιστεί στις 28/03/2023, χωρίς όμως να λάβει οποιαδήποτε μέτρα σε σχέση με την εμφάνισή του στο Δικαστήριο. Το Δικαστήριο προχώρησε και άκουσε τους μάρτυρες και εξέδωσε απόφαση, στην οποία συμπεριέλαβε και διάταγμα παράδοσης του συγκεκριμένου υποστατικού, ήτοι της καφετέριας του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, εντός 3 ημερών από την ημέρα επίδοσης της απόφασης στην Εναγόμενη. Η συγκεκριμένη απόφαση δεν εφεσιβλήθηκε ούτε και λήφθηκε οποιοδήποτε άλλο διάβημα για ακύρωσή της, οπόταν έχει καταστεί τελεσίδικη. Η Σύμβαση για χρήση της συγκεκριμένης καφετέριας, ως προκύπτει από το περιεχόμενο του δικαστηριακού φακέλου, είχε υπογραφεί στις 10/06/2013 με την Εναγόμενη, η οποία είχε πετύχει στη διαγωνιστική διαδικασία με αριθμό ΕΝ05/2012. Η άδεια χρήσης που παραχωρήθηκε με την Σύμβαση είχε ισχύ 2 χρόνια. Σύμφωνα με τον όρο 23 της Σύμβασης, ο ανάδοχος, ήτοι η Εναγόμενη, είχε υποχρέωση να μην υπενοικιάζει την καφετέρια. Η εταιρεία D.A.D. TRADING COMPANY LTD, της οποίας διευθυντής είναι ο πρώην σύζυγος της Εναγόμενης κ. Δήμος Δημοσθένους, έχει την κατοχή της καφετέριας παράνομα αφού η ίδια η Σύμβαση απαγορεύει την υπενοικίαση του χώρου. Δεν υπάρχει οποιοδήποτε στοιχείο εντός του δικαστηριακού φακέλου που να συνηγορεί στο γεγονός ότι η Εναγόμενη νόμιμα υπενοικίασε ή παραχώρησε τον χώρο στην εταιρεία D.A.D. TRADING COMPANY LTD. Η απόφαση ημερομηνίας 28/03/2023 επιδόθηκε τόσο στην Εναγόμενη καθώς και στον κ. Δήμο Δημοσθένους στις 23/11/2023, χωρίς να ληφθεί οποιοδήποτε διαδικαστικό μέτρο για ακύρωσή της.
ΝΟΜΙΚΗ ΠΤΥΧΗ
Το δικαίωμα λήψης δικαστικών μέτρων από διάδικο που δεν είναι μέρος στην πρωτόδικη διαδικασία έχει αναγνωριστεί από την νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στην οποία καταγράφηκε ότι ως αποτέλεσμα των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, ένα πρόσωπο που επηρεάζεται από την έκδοση απόφασης θα πρέπει, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν πρωτοδίκως διάδικος, να έχει δικαίωμα να την αμφισβητήσει με έφεση. Στην υπόθεση M.A. Κτήμα Μακένζυ Λτδ (2016) 1 Α.Α.Δ. 2674, το Ανώτατο Δικαστήριο αναφέρθηκε στη νομολογία που καθορίζει τις προϋποθέσεις για καταχώρηση έφεσης από μη διάδικο στην πρωτόδικη διαδικασία. Έγινε ειδική αναφορά στην υπόθεση Cyprus Asbestos Mines Co Ltd (1990) 1 Α.Α.Δ. 49. Διαβάζονται τα ακόλουθα:
« Η Asbestos Mines (ανωτέρω) αφορούσε δύο εφέσεις εναντίον απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου, σε αίτηση διάλυσης της εφεσίβλητης εταιρείας The Cyprus Asbestos Mines. H πρώτη καταχωρίστηκε εκ μέρους όλων των εργαζομένων, πιστωτών της εφεσίβλητης και η δεύτερη, από το Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ως πιστωτών της εφεσίβλητης. Προβλήθηκε προδικαστική ένσταση εκ μέρους του συνηγόρου της εφεσίβλητης ως προς την εγκυρότητα των εφέσεων που καταχωρίστηκαν χωρίς προηγούμενη άδεια του Εφετείου. Και στις δύο περιπτώσεις οι εφεσείοντες δεν ήταν διάδικοι, ούτε πρόσωπα που έλαβαν μέρος στη διαδικασία και δεν είχαν δικαίωμα να καταχωρίσουν έφεση, χωρίς την άδεια του Εφετείου. Το Εφετείο αντικρίζοντας τις εκατέρωθεν θέσεις, με αναφορά στις πρόνοιες του θ.3 της Δ.35 που τύγχανε εφαρμογής και όχι της Δ.35 θ.5 όπως παρέπεμψε ο συνήγορος της εφεσίβλητης, και στο Ο.58 r.3 των Αγγλικών Θεσμών που βρισκόταν σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 1954, ημερομηνία που οι περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμοί, Κεφ.12, αντικατέστησαν τους προηγούμενους Θεσμούς, κατέληξε ότι, σε περιπτώσεις αιτήσεων για διάλυση εταιρείας, έφεση μπορεί να υποβληθεί από τον αιτητή, τον καθ' ου η αίτηση, καθώς και από οποιοδήποτε πρόσωπο του οποίου τα συμφέροντα επηρεάζονται, νοουμένου, ότι πρόκειται για πρόσωπο που παρουσιάστηκε στην πρωτόδικη διαδικασία και η παρουσία του αναφέρεται στη δικογραφία. Σε περίπτωση δε, που οποιοδήποτε πρόσωπο ισχυρίζεται πως επηρεάζονται τα συμφέροντά του από μια απόφαση του Δικαστηρίου, σε αίτηση διάλυσης εταιρείας και το οποίο, δεν έλαβε μέρος στην πρωτόδικη διαδικασία, μπορεί και πάλι να εφεσιβάλει την απόφαση, αλλά μόνο κατόπιν προηγούμενης άδειας του Δικαστηρίου, έστω και αν σε μερικές περιπτώσεις η άδεια αυτή είναι εκ πρώτης όψεως τυπική.».
Σχετικό είναι και το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση Cyprus Asbestos Mines Co Ltd (ανωτέρω):
« Όπως επεξηγείται στο Annual Practice του 1956, στη σελ. 1244, τα πρόσωπα που δικαιούνται να εφεσιβάλουν μια απόφαση είναι οι διάδικοι. Πρόσωπα που δεν είναι διάδικοι μπορούν, με άδεια η οποία παραχωρείται κατόπιν μονομερούς αιτήσεως προς το Εφετείο, να εφεσιβάλουν μια απόφαση ή διάταγμα που επηρεάζουν τα συμφέροντα τους. Εκτεταμένη αναφορά στην παλιά Αγγλική Διαταγή 58, θ.3 των Αγγλικών Θεσμών γίνεται και στο Annual Practice του 1960, στη σελ. 1658. Εκεί αναφέρεται επίσης ότι δικαίωμα έφεσης έχουν οι διάδικοι καθώς και πρόσωπα στα οποία έχει επιδοθεί ειδοποίηση της απόφασης ή του διατάγματος που εκδόθηκε, καθώς επίσης και οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο, το οποίο εξασφάλισε την άδεια του Εφετείου και το οποίο θα μπορούσε να καταστεί διάδικος στην αγωγή αν η αγωγή του επιδιδόταν. Επεξηγείται επίσης ότι η άδεια του Εφετείου δίδεται στις περιπτώσεις που το πρόσωπο, μη διάδικος, αποδεικνύει, εκ πρώτης όψεως, ότι είναι πρόσωπο ενδιαφερόμενο, παραπονούμενο (aggrieved) ή δυσμενώς επηρεασθέν από την απόφαση ή το διάταγμα.».
Το Ενδιαφερόμενο Μέρος, παρά τους ισχυρισμούς του ότι παραβιάζονται κατάφορα τα δικαιώματά του από την έκδοση της απόφασης στην οποία δεν του επιτράπηκε να ακουστεί, ουδέν έπραξε από την έκδοσή της ή ακόμη και αν έπραξε, δεν το γνωστοποίησε στο Δικαστήριο μέσα από την ένορκη δήλωση του κ. Δήμου Δημοσθένους. Οπόταν δεν μπορεί να παραπονείται σε σχέση με την απόφαση του Δικαστηρίου ημερομηνίας 17/05/2023.
Επανερχόμενο το Δικαστήριο στην εξέταση της αίτησης, η έκδοση εντάλματος ανάκτησης κατοχής ακίνητης ιδιοκτησίας δυνάμει της Δ.43Α (writ of possession), ήτοι ως μέτρο εκτέλεσης δικαστικής απόφασης, προϋποθέτει ότι όχι μόνο ο αιτητής έχει εξασφαλίσει δικαστική απόφαση που διατάσσει την παράδοση ή την ανάκτηση της συγκεκριμένης ιδιοκτησίας, αλλά και ότι η απόφαση αυτή έχει δεόντως επιδοθεί στον κάτοχο της ιδιοκτησίας, ο οποίος παρά την επίδοση παρέλειψε να συμμορφωθεί και είναι πλέον αναγκαίο όπως ενεργοποιηθούν οι σχετικές εξουσίες του Δικαστηρίου για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης με τις αποφάσεις του. Στην Papasian Ltd v. Xenophontos (1987) 1 C.L.R. 376, διαβάζονται τα ακόλουθα:
« Service of an endorsed copy of Judgment or Order is in accordance with Order 42A r. 1 a prerequisite for the issue of a writ of possession in the event of refusal to comply with the terms of the Order. This is made clear from the provisions of Ord. 43A r. 1(1), particularly the requirement that the writ should be preceded by an affidavit in Form 39C requiring verification of the fact that an endorsed Order was served upon the party to whom the Order is addressed and not obeyed. Moreover, Ord. 42A r. 1 makes service of an endorsed copy of a Judgment or Order a prerequisite for the invocation of the coercive powers of the Court in face of disobedience. »
Στην προκειμένη περίπτωση, η απόφαση που εκδόθηκε στις 17/05/2023, η οποία διέτασσε την παράδοση της κατοχής της καφετέριας του Γενικού Νοσοκομείου στον Ενάγοντα έχει επιδοθεί τόσο στην ίδια την Εναγόμενη καθώς και στον εντολοδόχο της, την εταιρεία D.A.D. TRADING COMPANY LTD. Το λεκτικό της απόφασης, ήτοι το διάταγμα παράδοσης της καφετέριας, απευθύνεται όχι μόνο στην Εναγόμενη αλλά και στους εκπροσώπους ή και υπαλλήλους ή και εντολοδόχους της. Δηλαδή το διάταγμα παράδοσης της καφετέριας στον νόμιμο δικαιούχο της απευθύνεται και στην συγκεκριμένη εταιρεία, η οποία σύμφωνα με την παραδοχή του κ. Δημοσθένους, στην ένορκη δήλωσή του που υποστηρίζει την ένσταση, είναι εντολοδόχος της Εναγόμενης.
Η έκδοση διατάγματος παράδοσης του υποστατικού στην ουσία συνιστά διαταγή για διενέργεια συγκεκριμένης ενέργειας και ως εκ τούτου ενεργοποιούνται οι πρόνοιες της Δ.35 θ.5, οι οποίες πρόνοιες απαιτούν όπως κάθε διάταγμα ή απόφαση που επιτάσσει την εκτέλεση ορισμένης πράξης καθορίζει χρόνο μέσα στον οποίο αυτή πρέπει να εκτελεστεί. Όπως προκύπτει μεταξύ άλλων και από την απόφαση Νικολαΐδου ν. Αττίπα κ.ά. (1999) 1 Α.Α.Δ. 1620, όταν εξετάζεται θέμα έκδοσης ή παραμερισμού ενός εντάλματος ανάκτησης κατοχής ακίνητης ιδιοκτησίας, η υποχρέωση για καθορισμό στη δικαστική απόφαση του χρόνου εντός του οποίου θα πρέπει να υπάρξει συμμόρφωση λαμβάνει ιδιαίτερη σημασία:
« Η έκδοση διατάγματος άμεσα εκτελεστού δεν σημαίνει πως ικανοποιεί και τη ρητή απαίτηση για προσδιορισμό χρόνου μέσα στον οποίο η πράξη την οποία εντέλλεται πρέπει να τελεστεί. Η απαίτηση για προσδιορισμό χρόνου σύμφωνα με τη Δ.34 θ.5 τίθεται με δοσμένη τη δυνατότητα εκτέλεσης του διατάγματος. Απαιτείται ρητά να προσδιορίζεται ο χρόνος ή ο χρόνος μετά την επίδοση της απόφασης ή του διατάγματος μέσα στον οποίο η πράξη πρέπει να τελεστεί και δεν μπορεί να θεωρείται ότι αυτό ικανοποιείται απλώς επειδή το διάταγμα ή η απόφαση δεν τελούν υπό αναστολή εκτέλεσης. Η αγγλική Ο. 41 r.5, πριν την τροποποίησή της ήταν όμοια, κάλυπτε και διατάγματα όπως το συζητούμενο, και, όπως προκύπτει από τη νομολογία στην οποία παραπέμπει η Annual Practice του 1958 σελ. 954 κ.επ., ερμηνεύθηκε και εφαρμόστηκε με αυτό τον τρόπο. Εξηγείται συναφώς πως ενώ η διαταγή δεν καθίσταται αναποτελεσματική (ineffectual) χρειάζεται, για να είναι δυνατό να εφαρμοστεί (enforced) να οριστεί χρόνος με διαδικασία που καθορίζεται. (Βλ. Νeedham v. Needham [1842] 1 Hare 633, Gilbert v. Endean [1878] 9 Ch. D. at p. 266, In re Wilde [1910] W.N. (Weekly Notes) 128, Townend v. Townend [1906] 93 L.T. 680 and Re Tuck [1906] 1 Ch. D. 692). Αναγνωρίστηκε πως η διαταγή για άμεση (forthwith) τέλεση της πράξης αποτελεί επαρκή προσδιορισμό του χρόνου και συζητήθηκε το χρονικό διάστημα το οποίο, κατά περίπτωση, αυτό εξυπονοεί. (βλ. Thomas v. Nokes [1868] L.R. 6 Εq. 521, Halford v. Hardy [1900] 81 L.T. 721 και Lowe v. Fox [1885] 15 Q.B.D. 667). Eίναι σαφές όμως πως αυτός ο προσδιορισμός πρέπει να διατυπώνεται στο διάταγμα ή στην απόφαση και δεν προκύπτει μόνο επειδή εκδίδεται απόφαση ή διάταγμα χωρίς αναστολή εκτέλεσης
Αφού η έκδοση εντάλματος κατοχής τελεί υπό την προϋπόθεση της επίδοσης του διατάγματος με προσδιορισμένο σ' αυτό το χρόνο που τάσσεται για συμμόρφωση, η διαπίστωση πως δεν τασσόταν τέτοιος χρόνος, ορθά οδήγησε στον παραμερισμό του.»
(ο τονισμός είναι του Δικαστηρίου).
Στο Annual Practice 1958 στις σελ.1141-1144 αναφέρονται τα ακόλουθα σε σχέση με την έκδοση και παραμερισμό ενός εντάλματος ανάκτησης κατοχής:
« ." To deliver up possession." — An order under this Rule is an order to do an act within O. 41, r. 5, and must state a time within which the act is to be performed (Savage v . Bentley (1904), 90 L.T. 641; cf. Townend v . Townend (1905), 93 L.T. 680, C. Α.). Such an order must be served as prescribed by O. 41, r. 5, and a wri tof possession can issue only on proof of such service and of disobedience. In Re Higgs, [1894] W.N . 73, upon a motion for attachment for non-compliance with an order for possession, which order did not fix a time , on which motion the defendant appeared in person, the writ was ordered to issue hut to lie in the office for a week. Probably this case cannot be relied on, see O. 41, r. 5, and (nn.).»
Θα πρέπει εδώ να σημειωθεί για σκοπούς πληρότητας ότι το διάταγμα που επιδόθηκε τόσο στην Εναγόμενη καθώς και στην εντολοδόχο της κατέγραφε τον χρόνο εντός του οποίου θα έπρεπε να υπάρξει συμμόρφωση. Σύμφωνα με την κυπριακή νομολογία αλλά και την αγγλική, από τη στιγμή που δίδεται ειδοποίηση σε όλους τους ενδιαφερόμενους για την ύπαρξη του διατάγματος παράδοσης κατοχής έτσι ώστε αν το επιθυμούν να λάβουν οποιαδήποτε ένδικα μέτρα, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην εκδοθεί το διάταγμα ανάκτησης κατοχής (βλ. μεταξύ άλλων Brooker Wilson v. Sandi St. Paul [2017] EWHC 3510 (QB)). Η απόφαση ως έχει προλεχθεί, έχει επιδοθεί και στην Εναγόμενη και στην εντολοδόχο εταιρεία, ο χρόνος συμμόρφωσης που καταγράφεται στο διάταγμα έχει παρέλθει και δεν έχουν ληφθεί οποιαδήποτε διαβήματα είτε για ακύρωση της απόφασης ημερομ. 17/05/2023 είτε προς συμμόρφωση με την απόφαση.
Ως εκ των ανωτέρω διαπιστώσεων, οι προϋποθέσεις έκδοσης του αιτούμενου διατάγματος πληρούνται. Εκδίδεται διάταγμα παράδοσης της κατοχής της καφετέριας του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας εντός 15 ημερών από την επίδοση του παρόντος διατάγματος. Τα έξοδα της αίτησης, ως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, θα είναι υπέρ των Αιτητών και εναντίον της εταιρείας D.A.D. TRADING COMPANY LTD.
(Υπ.) …………………………………….
Ε. Γεωργίου - Αντωνίου, Π.Ε.Δ.
ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο