ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ:Ν. Ταλαρίδου-Κοντοπούλου, Π. Ε. Δ.
Aρ. Αγωγής:2665/16
Ημερομηνία: 15/04/2025
Μεταξύ: Μιχάλη Φιλίππου
Ενάγοντα
Και
Κυπριακή Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων ΛΤΔ
Εναγόμενων
Και δι’ ανταγωγής
Μεταξύ:
Κυπριακή Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων ΛΤΔ
Εναγόντων
-και-
1.Μιχάλη Φιλίππου
2.Γιαννάκη Νικολάου Φιλίππου
3.Φίλιππου Σατσιά
Εναγόμενων
Αίτηση ημερομηνίας 17 Δεκεμβρίου 2024
Εμφανίσεις:
Για τον Αιτητή: Αυτοπροσώπως (Μιχάλης Φιλίππου)
Για τους Καθ’ ων η Αίτηση: κα Θωμά
ΑΠΟΦΑΣΗ
Στις 22.10.2024 εκδόθηκε απόφαση εναντίον του αιτητή στα πλαίσια ανταπαίτησης για το ποσό των €226495.83 πλέον τόκους και έξοδα. Ο αιτητής έχει καταχωρήσει την παρούσα αίτηση με την οποία ζητεί την έκδοση διατάγματος με την οποία να παρατείνεται η προθεσμία καταχώρησης έφεσης κατά της απόφασης ημερομηνίας 22.10.2024 δέκα μέρες από τη σύνταξη διατάγματος.
Η αίτηση στηρίζεται στις διαταγές 35,48 και 57 των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας.
Ο αιτητής που έχει καταχωρήσει την αίτηση, χωρίς τις υπηρεσίες δικηγόρου, ανέφερε ότι οι λόγοι για τους οποίους έχασε την προθεσμία είναι η αδυναμία του να διορίσει δικηγόρο εξαιτίας αδυναμίας να καταβάλει δικηγορική αμοιβή. Ετοίμαζε την έφεση με τη βοήθεια του δικηγόρου Άγγελου Πισιάρα. Δεν ετοιμάσθηκε έγκαιρα η έφεση επειδή το συγκεκριμένο πρόσωπο που είναι φίλος του είχε σοβαρά προβλήματα υγείας με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί. Στην συνέχεια καταδικάσθηκε σε φυλάκιση. Ως αποτέλεσμα αυτής της σειράς γεγονότων δεν ήταν σε θέση να ετοιμάσει την ειδοποίηση έφεσης.
Οι καθ’ ων η αίτηση έχουν καταχωρήσει ένσταση και έχουν προβάλει τους ακόλουθους λόγους ένστασης:
1. Οι επικαλούμενοι λόγοι για την παράλειψη του ενάγοντα-αιτητή να καταχωρήσει έγκαιρα την έφεσή του είναι γενικοί και αόριστοι.
2. Ο αιτητής δεν προσδιορίζει με σαφήνεια και ακρίβεια τις ενέργειες στις οποίες έχει προβεί ώστε να καταχωρήσει έγκαιρα την έφεσή του.
3. Ο αιτητής επικαλείται οικονομική αδυναμία καταβολής της αμοιβής των δικηγόρων ως λόγο μη έγκαιρης καταχώρησης της έφεσης, πράγμα το οποίο δεν αποτελεί λόγο επέκτασης προθεσμιών αλλά ούτε και ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα αφού αυτός είναι ιδιοκτήτης σημαντικής ακίνητης περιουσίας.
4. Η παρούσα αίτηση έχει ως μόνο σκοπό να καθυστερήσει και εκτροχιάσει την όλη διαδικασία και να επηρεάσει τα συνταγματικά δικαιώματα των εναγόμενων και δι’ ανταγωγής εναγόντων.
5. Οι επικαλούμενοι λόγοι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και δεν μπορούν να αποτελέσουν λόγο για αναβίωση και/ή επέκταση προθεσμιών σύμφωνα με τους θεσμούς και την νομολογία
6. Οι επικαλούμενοι λόγοι δεν μπορούν να θεωρηθούν ως εξαιρετικές περιστάσεις για παράταση της αιτούμενης προθεσμίας .
7. Ο αιτητής δεν προσήλθε στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια και δεν αποκάλυψε πλήρως όλες τις σχετικές με το ζήτημα πληροφορίες.
8. Η αίτηση είναι ουσία αβάσιμη και αδικαιολόγητη
Η ένσταση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση που έχει ετοιμάσει λειτουργός της εταιρείας «Do Value» που ενεργεί για λογαριασμό της εναγόμενης και έχει αναλάβει τη διαχείριση αριθμού χρηματοπιστωτικών διευκολύνσεων. Ανάμεσα στα δάνεια που διαχειρίζεται η εταιρεία «Do Value» είναι το δάνειο για το οποίο κλήθηκε και έδωσε μαρτυρία στα πλαίσια της αγωγής.
Θεωρεί ότι οι λόγοι για τους οποίους έχει επικαλεστεί ο αιτητής για να αιτηθεί την εξασφάλιση παράτασης προθεσμίας δεν ευσταθούν. Δεν αληθεύει ότι δεν είχε στη διάθεσή του τις υπηρεσίες δικηγόρου. Απολάμβανε τις υπηρεσίες δικηγόρου καθ’ όλη τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας της αγωγής. O συγκεκριμένος δικηγόρος που είναι φίλος του αιτητή ουδέποτε τον αντιπροσώπευε στα πλαίσια της ακρόασης και ουδέποτε εμφανιζόταν στην ακρόαση της αγωγής διότι δεν έχει άδεια επαγγέλματος. Την αγωγή την είχαν χειριστεί διάφοροι δικηγόροι στην παρουσία του Άγγελου Πισιάρα.
(α)Από έρευνα ακινήτων στο κτηματολόγιο η οποία περιήλθε στην κατοχή των δικηγόρων των εναγόμενων, προκύπτει ότι ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης σημαντικής ακίνητης περιουσίας στην Κύπρο.
(β)Προκύπτει από τα έγγραφα διαζυγίου του στην Αγγλία στα πλαίσια της αίτησης/αγωγής 337/2023 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, προκύπτει ότι είναι ιδιοκτήτης σημαντικής ακίνητης περιουσίας στην Αγγλία. Το 2018 συμφωνήθηκε ότι θα λάμβανε με την πρώην σύζυγό του Avelina Aflonso Philippou το ποσό το οποίο θα παρέμενε αφού πληρώνετο πρώτα το ποσό των £440.000:- στην σύζυγο του και το ποσό των £50.200:- στους δικηγόρους Arcadian Law Ltd.
(γ)Λαμβάνει σύνταξη από το Ηνωμένο Βασίλειο η οποία είναι αρκετά ψηλή.
Η καλή δε οικονομική του κατάσταση, επιμαρτυρείται και από το γεγονός ότι συνεχώς άλλαζε τους δικηγόρους του κατά την διάρκεια της διαδικασίας στην παρούσα αγωγή.
Οι αγορεύσεις των μερών
Ο αιτητής ζήτησε παράταση χρόνου της προθεσμίας των έξι εβδομάδων για συγκεκριμένους λόγους (γεγονότα) που αναπτύσσονται στην αίτηση. Προέβαλε ζήτημα οικονομικής αδυναμίας να διορίσει δικηγόρο για την καταχώρηση έφεσης, καθώς και το ότι ο φίλος/δικηγόρος που προσφέρθηκε να τον βοηθήσει αρρώστησε ξαφνικά και στη συνέχεια φυλακίστηκε. Οι καθ’ ων η αίτηση επιχειρηματολόγησαν ότι τα γεγονότα που έκανε χρήση ο αιτητής προκειμένου για αιτιολογήσει το αίτημα του δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Ανάλυση και Κατάληξη
Με δεδομένο ότι η τελική απόφαση στην αγωγή εκδόθηκε την 22.10.2024 και η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε την 25.1.2025 δηλαδή, σε χρόνο που είχε παρέλθει η προθεσμία των έξι εβδομάδων καταχώρησης έφεσης κατά της απόφασης, ο αιτητής θα πρέπει να αιτιολογήσει ειδικά τον χρόνο που άφησε να παρέλθει προκειμένου να ασκήσει το δικαίωμα της έφεσης.
Ο ειδικός λόγος που πρόβαλε ο αιτητής ήταν η οικονομική αδυναμία να διορίσει δικηγόρο. Αυτός ο λόγος δεν αναπτύχθηκε με συγκεκριμένους ισχυρισμούς. Δεν διαφώτισε το Δικαστήριο σε σχέση με τις συγκεκριμένες ενέργειες που έκανε για να προσεγγίσει διάφορους δικηγόρους να αναλάβουν την υπόθεσή του. Ούτε τεκμηρίωσε τις επαφές που είχε με δικηγόρους με αναφορά το χρόνο των επαφών ώστε να εξαχθεί συμπέρασμα αξιοποίησης του χρόνου μέχρι τη λήξη της προθεσμίας. Ο ισχυρισμός περί οικονομικής αδυναμίας τίθεται υπό αμφισβήτηση, ενόψει του ότι οι καθ’ ων η αίτηση καταχώρησαν πρόσφατο πιστοποιητικό έρευνας κτηματολογίου που καταδεικνύει ότι ο αιτητής είναι ιδιοκτήτης ακίνητης ιδιοκτησίας σημαντικής αξίας. Επίσης εκ του αποτελέσματος ότι τελικά καταχωρεί την έφεση χωρίς τις υπηρεσίες δικηγόρου τίθεται υπό αμφισβήτηση αν πράγματι ανάλωσε τον χρόνο αναζητώντας δικηγόρο.
Δεν καθορίζει στην αίτησή του τον χρόνο που απευθύνθηκε στον Άγγελο Πισιάρα προκειμένου να τον βοηθήσει να συντάξει την ειδοποίηση έφεσης. Ούτε και καθόρισε με το μαρτυρικό υλικό της αίτησης τον χρόνο κατά τον οποίο ήταν έτοιμος να καταχωρήσει την έφεση σε συσχετισμό με τον χρόνο που ο Άγγελος Πισιάρας ασθένησε και/ή φυλακίσθηκε ως ανέφερε. Οι καθ’ ων η αίτηση υπέδειξαν ότι το συγκεκριμένο πρόσωπο ήταν παρών σε όλες τις διαδικασίες της αγωγής. Το ότι ο αιτητής εν τέλει ήταν σε θέση να καταχωρήσει μόνος του την έφεση με τη βοήθεια του συγκεκριμένου φίλου δεν συνάδει με τον ισχυρισμό ότι αναζητούσε άλλους δικηγόρους που δεν κατονόμασε προκειμένου να καταχωρήσει την έφεση. Επίσης, δεν παρέθεσε κανέναν λόγο για το γεγονός ότι δεν καταχώρησε αίτηση παράτασης της προθεσμίας προτού παρέλθει η ημερομηνία λήξης της προθεσμίας.
Με βάση την Δ.35 θ.2 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών το Δικαστήριο έχει την εξουσία να παρατείνει την προθεσμία που δίδεται σε διάδικο να καταχωρήσει έφεση εναντίον τελεσίδικης πρωτόδικης απόφασης. Η Δ.35 θ.2 ερμηνεύεται και εφαρμόζεται λαμβάνοντας υπόψη τις πρόνοιες της Δ.57 θ.2 που δίδει την εξουσία στο Δικαστήριο να παρατείνει τον χρόνο που δίδεται εκεί όπου πιστεύεται ότι η παράταση του χρόνου είναι λογική και αναγκαία για να απονεμηθεί δικαιοσύνη.
Στην υπόθεση Σολιάτης ν Ανδρέας Χριστοδουλίδης 1 ΑΑΔ 1162 (1990) το Εφετείο επεξήγησε ότι η εξουσία του Δικαστηρίου να παρατείνει την προθεσμία για την καταχώρηση έφεσης είναι διακριτική και ότι θα πρέπει να ασκείται δικαστικά λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης. Σε εκείνη την υπόθεση τονίσθηκε ότι τα Δικαστήρια θα πρέπει να αποφύγουν μία ανελαστική προσέγγιση των πραγμάτων και να επικεντρωθούν στα γεγονότα της υπόθεσης σε κάθε περίπτωση για να αποφασίσουν εάν είναι ορθό υπό τις περιστάσεις να δοθεί η παράταση. Αναγνωρίσθηκε η αρχή ότι λάθος ή αμέλεια του δικηγόρου μπορεί να αποτελέσει λόγο για να δοθεί η παράταση στην κατάλληλη περίπτωση. Δόθηκαν παραδείγματα ότι ακόμη και στην περίπτωση που ο εφεσείοντας δεν αποταθεί στο Δικαστήριο έγκαιρα για παράταση του χρόνου μπορεί να παραταθεί ο χρόνος.
Στην υπόθεση Βουριά ν Δάσκαλου 1 ΑΑΔ 808 (1993) το Δικαστήριο ακολούθησε το ίδιο σκεπτικό για να προσεγγίσει το ζήτημα της παράτασης και τόνισε ότι το Δικαστήριο ως γενικό κανόνα θα πρέπει να ασκεί τη διακριτική του εξουσία υπέρ της παράτασης εκεί όπου διάδικος επιδεικνύει σπουδή για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων και εκεί όπου εκτρέπεται η προθεσμία λόγω σφάλματος και όχι αδιαφορία. Υπό τέτοιες περιστάσεις το Δικαστήριο αντιμετωπίζει ευνοϊκά το αίτημα, νοουμένου ότι δεν διαπιστώνεται ανατρεπτικός παράγοντας για την απονομή της δικαιοσύνης. Τα γεγονότα αυτής της υπόθεσης κάθε άλλο παρά αποδεικνύουν ότι ο αιτητής είχε ενδιαφέρον να καταχωρήσει έφεση εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας. Η ύπαρξη οικονομικής αδυναμίας, ως γνήσιος λόγος για την αδυναμία τήρησης προθεσμιών ήταν πρόβλημα γνωστό εξ’ αρχής. Ως πρόβλημα υπαρκτό υπήρχαν μέτρα να λάβει έγκαιρα για να παρατείνει τη διορία. Θα μπορούσε ο αιτητής να καταχωρήσει την αίτηση για παράταση της προθεσμίας εμπρόθεσμα αφού αντιλήφθηκε έγκαιρα το πρόβλημα αναζήτησης νέου δικηγόρου. Κρίνω ότι σκόπιμα υπάρχει αποδεικτικό κενό σε σχέση με τον χρόνο που αναζήτησε αυτούς τους δικηγόρους και του χρόνου που έλαβε την απόφαση να αναζητήσει τη βοήθεια του φίλου του ως προς τη σύνταξη της ειδοποίησης έφεσης. Εφόσον εν τέλει ήταν σε θέση να ετοιμάσει την έφεση μόνος και εκφράζει ετοιμότητα να την καταχωρήσει την έφεση είναι άγνωστο στο Δικαστήριο γιατί σπατάλησε χρόνο αναζητώντας δικηγόρο τη στιγμή που είχε οικονομική αδυναμία να διορίσει νέο δικηγόρο. Με την αίτηση του ζητεί 10 ημέρες για να καταχωρήσει την έφεση. Προφανώς για να είναι έτοιμος να την καταχωρήσει την έφεση σημαίνει ότι είτε την ετοίμασε μόνος του, πράγμα που σημαίνει ότι δεν είχε ανάγκη τελικά τη βοήθεια του Άγγελου Πισιάρα ή ότι διόρισε νέο δικηγόρο που σημαίνει ότι ο λόγος της οικονομικής αδυναμίας δεν ευσταθεί. Τα όσα ανέφερε για να υποστηρίξει το αίτημά του είναι γενικά και αόριστα με αποτέλεσμα να μην στοιχειοθετείται συμπέρασμα πραγματικής αδυναμίας διατήρησης της προθεσμίας. Δημιουργείται έντονα η εντύπωση ότι ο αιτητής απλά άφησε τον χρόνο να περάσει μέχρι να πάρει την απόφαση να καταχωρήσει την έφεση. Αυτή δεν είναι συμπεριφορά προσώπου που διεκδικεί τα δικαιώματά του με σπουδή και επιμέλεια.
Στην απόφαση Χόππης ν Παναγής 1 ΑΑΔ (1993) το Εφετείο τόνισε ότι αποκλειστικός οδηγός για την άσκηση της διακριτικής εξουσίας του Δικαστηρίου για την παράταση του χρόνου άσκησης έφεσης είναι τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Πρέπει να αντισταθμιστούν τα συμφέροντα του αντίδικου που θα επηρεασθούν από τη μη τήρηση των χρονικών πλαισίων που προβλέπουν οι θεσμοί σε σχέση με τη δυνατότητα του να ασκήσει τα δικαιώματα τα οποία απορρέουν από τη δικαστική απόφαση (στην παρούσα περίπτωση τη μη αναγέννηση δικαστικής διαδικασίας η οποία έχει τελειώσει) με το δικαίωμα του αιτητή να επωφεληθεί της διαδικασίας της έφεσης. Όσο μικρότερο είναι το χρονικό διάστημα που διαρρέει μεταξύ της εκπνοής της προθεσμίας και της κίνησης του μηχανισμού για παράταση ανάλογα μεγαλύτερη είναι και η πιθανότητα αποδοχής του αιτήματος.
Στην υπόθεση De luxe Terrazo Tiles & Marbles v Εργοληπτική Εταιρεία Νέμεσις Λτδ. 1 Ε ΑΑΔ 658 (1989) το Ανώτατο Δικαστήριο επεξήγησε ότι η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου θα πρέπει να ασκείται υπέρ του αιτητή μόνο στις περιπτώσεις που ο τελευταίος ικανοποιεί το Δικαστήριο ότι η αιτούμενη παράταση είναι αντικειμενικά δικαιολογημένη από τις ειδικές περιστάσεις της συγκεκριμένης περίπτωσης. Ισχυρισμοί για τις αιτίες καθυστέρησης δεν είναι αρκετό απλά να διατυπώνονται, πρέπει τα περιστατικά που προβάλλονται να παρέχουν το αναγκαίο πραγματικό υπόβαθρο για την άσκηση της διακριτικής εξουσίας υπέρ του αιτητή.
Ο αιτητής άφησε ολόκληρη την προθεσμία των έξι εβδομάδων να περάσει χωρίς να κάνει τίποτε. Από τις 22 Οκτωβρίου μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου μεσολαβούν 56 ημέρες που δεν εξήγησε με χειροπιαστή μαρτυρία πως τις αξιοποίησε. Δεν έχει αναφερθεί σε νέο δικηγόρο και έτσι και αλλιώς ετοιμάζει μόνος του την έφεση. Το ότι ετοιμάζει μόνος του την έφεση συνιστά πραγματικότητα που έρχεται σε αντίθεση με τη δικαιολογία ότι καθυστέρησε επειδή ο φίλος που τον βοηθούσε αδυνατούσε υπό τις περιστάσεις να τον βοηθήσει. Δεν είναι η περίπτωση που η παράλειψη του να ενεργήσει εμπρόθεσμα αποδεικνύεται ότι οφείλεται σε καλόπιστο λάθος ή σε συγκυρίες εκτός του ελέγχου του. Δεν έχει αποδείξει ότι έχει αξιοποιήσει το σύνολο των 42 ημερών που είναι η γενναιόδωρη προθεσμία που παρέχεται για την καταχώρηση της έφεσης.
Στην υπόθεση First Ukrainian Development Ltd. 1 ΑΑΔ 2234 (2014) υποδείχθηκε ότι θα πρέπει να καταδειχθεί πώς συγκεκριμένα έχει αξιοποιηθεί ο χρόνος με αναφορά τα πρωτογενή γεγονότα που προβάλλονται για να δικαιολογηθεί η μη τήρηση της προθεσμίας. Επεξηγήθηκε το πολυσύνθετο του εγχειρήματος της παράτασης ως ακολούθως:
Αποκλειστικός οδηγός για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου για την παράταση του χρόνου άσκησης έφεσης είναι τα συμφέροντα της δικαιοσύνης. Οι προθεσμίες που τίθενται από τους Θεσμούς για τη λήψη δικονομικών μέτρων οριοθετούν το πλαίσιο για την καλή απονομή της δικαιοσύνης. Για να γίνει δεκτό αίτημα για την παράταση του χρόνου άσκησης έφεσης οι λόγοι της καθυστέρησης πρέπει να εξηγούνται και να αντισταθμίζουν ουσιαστικά τις δυσμενείς επιπτώσεις στα συμφέροντα του αντιδίκου και στο θεσμικό πλαίσιο απονομής της δικαιοσύνης. Η προθεσμία που τίθεται από τη Δ.35 Θ.2 για την άσκηση έφεσης είναι συνυφασμένη με την τελεσιδικία και τις αρχές της δικαιοσύνης που ταυτίζονται με αυτή. Μετά την εκπνοή της προθεσμίας για την άσκηση έφεσης ο επιτυχών διάδικος μπορεί με βεβαιότητα να προσβλέπει στην άσκηση των δικαιωμάτων που του αναγνωρίζονται με τη δικαστική απόφαση και το δημόσιο στην τελεσφόρηση των μηχανισμών της δικαιοσύνης. Το συμφέρον της δικαιοσύνης είναι έννοια σύνθετη και πολυδιάστατη, συνυφασμένη με το σύνολο των αρχών του δικαίου και τα ιδιαίτερα γεγονότα της κάθε υπόθεσης. Όσο μικρότερο είναι το χρονικό διάστημα που διαρρέει μεταξύ της εκπνοής της προθεσμίας και της κίνησης του μηχανισμού για παράταση ανάλογα μεγαλύτερη είναι και η πιθανότητα αποδοχής του αιτήματος.»
Στην υπόθεση Νιόβη Παπαϊωάννου ν Σάββα Κωνσταντίνου 1 ΑΑΔ 1083 (2008) το Δικαστήριο επέκρινε τον εφεσείοντα ο οποίος αποτάθηκε για παράταση της προθεσμίας μονομερώς αγνοώντας τα δικαιώματα της άλλης πλευράς και σημείωσε ότι η παράταση της προθεσμίας των θεσμών για την καταχώρηση έφεσης δίδεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις ώστε να μην συμβιβάζεται αδικαιολόγητα και αναίτια η αρχή της τελεσιδικίας μετά την έκδοση τελικής δικαστικής απόφασης.
Θα πρέπει το Δικαστήριο συνεκτιμώντας όλα τα γεγονότα να είναι σε θέση να διαπιστώσει το δικαιολογημένο της καθυστέρησης. Ο αιτητής έχει προβάλει τον ισχυρισμό ότι αδυνατούσε να καταχωρήσει την ειδοποίηση και παρέθεσε σειρά συγκυριών για να δικαιολογήσει τον συγκεκριμένο ισχυρισμό. Οι καθ’ ων η αίτηση με τη σειρά τους έχουν παραθέσει χειροπιαστά στοιχεία και γεγονότα που υποσκάπτουν τις θέσεις του αιτητή. Το βάρος απόδειξης το έχει ο αιτητής ότι συντρέχουν οι συγκεκριμένες συνθήκες που αποτέλεσαν τον λόγο της καθυστέρησης. Το πιο κάτω απόσπασμα της υπόθεσης Παπαϊωάννου, πιο πάνω, διατυπώνει την αρχή ότι το πραγματικό θεμέλιο της αίτησης πηγάζει από τις γραπτές παραστάσεις των μερών και στον βαθμό που τα δεδομένα αμφισβητούνται ο αιτητής έχει το βάρος απόδειξης των ισχυρισμών που θέτει.
Κρίνεται ότι αυτή η παράταση χρόνο λανθασμένα δόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο στη βάση μονομερούς αίτησης με δεδομένο ότι σύμφωνα με τη Δ.48, θ.θ.8 και 9, αίτηση για παράταση χρόνου καταχώρησης έφεσης θα πρέπει να υποβάλλεται διά κλήσεως ώστε να δίνεται η ευκαιρία και στην άλλη πλευρά να εκφράζει τις απόψεις της. Αυτό ακριβώς αναφέρει και το αντίστοιχο O.58, r.14 των Αγγλικών Θεσμών. Στο Supreme Court Practice 1958 σελ. 1700, κάτω από τον τίτλο «Applications for extension of time for appealing», αναγράφεται ότι οι αιτήσεις για παράταση του χρόνου έφεσης πρέπει να γίνονται «by notice of motion» διότι «The other side is entitled to be heard». Αυτό γιατί το Δικαστήριο πρέπει να γνωρίζει πλήρως τα γεγονότα και να ακούσει τις δύο πλευρές προτού ασκήσει δικαστικά την ευχέρεια του. Όπως έχει λεχθεί στην υπόθεση Αδελφοί Ιακώβου (Κατασκευαί) Λτδ ν. Χ"Νικόλα (1990) 1 Α.Α.Δ. 470, οι προθεσμίες των θεσμών πρέπει να τηρούνται, η δε παράταση στις προθεσμίες αποτελεί ένα εξαιρετικό νομικό μέτρο. Ομοίως, στην De Luxe Terrazo Tiles & Marbles Ltd v. Εργοληπτική Εταιρεία «Νέμεσις Λτδ» (1989) 1(Ε) Α.Α.Δ. 658, τονίστηκε ότι οι προθεσμίες των θεσμών παρατείνονται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις με δεδομένο ότι οποτεδήποτε οι προθεσμίες παρατείνονται επηρεάζεται το δημόσιο συμφέρον και το δικαίωμα του κάθε διάδικου στην τελεσιδικία.
Κατά τα άλλα σύμφωνα με τη Δ.35, θ.2, καμία έφεση δεν μπορεί να καταχωρηθεί επί τελικής αποφάσεως μετά την εκπνοή 6 εβδομάδων εκτός εάν το Δικαστήριο ή ο Δικαστής κατά το χρόνο της έκδοσης του διατάγματος ή της απόφασης ή σε οποιοδήποτε χρόνο μετά, επεκτείνει το χρόνο. Δικαίωμα επέκτασης του χρόνου έχει επίσης και το Εφετείο. Παρόλο που επέκταση χρόνου με βάση τη Δ.57, θ.2, μπορεί να γίνει και πάνω σε μονομερή βάση σύμφωνα με τη Δ.48, θ.8(1)(qq), εν τούτοις η ειδική πρόνοια που υπάρχει στη Δ.35, θ.2 για το χρόνο καταχώρησης έφεσης υπερτερεί, ειδικά όταν η αίτηση για επέκταση του χρόνου καταχωρείται ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου και όχι ενώπιον του Εφετείου, το οποίο διατηρεί τη δική του ευχέρεια κάτω από τη Δ.57, θ.2, όπως ρητά προνοείται από τη Δ.35, θ.2. Μονομερείς αιτήσεις επέκτασης ή σύντμησης χρόνου δυνατόν να γίνουν για δευτερεύοντα ή παρεμφερή θέματα κάτω από τη Δ.57, θ.2, όπως για καταχώρηση δικογράφων πριν, βεβαίως, ο αντίδικος λάβει ουσιαστικά μέτρα για τελεσίδικη επίλυση της διαφοράς τερματίζοντας έτσι την αγωγή (Odgers' Principles of Pleading and Practice 21η Έκδ. σελ. 72).
Συνεκτιμώντας όλα τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιόν μου και ισοζυγίζοντάς τα εκατέρωθεν δικαιώματα, κρίνω ότι το αίτημα δεν είναι δικαιολογημένο. Ο αιτητής δεν έχει θέσει υπόψη του Δικαστηρίου πραγματικά δεδομένα των ενεργειών του ώστε να καταφανεί το πως ακριβώς έχει αξιοποιήσει τον χρόνο του. Περαιτέρω, εντοπίζω αδιαφορία του να ζητήσει παράταση του χρόνου έγκαιρα ενόψει της θέσης του ότι από τις 22.10.2023 θα είχε πρόβλημα να καταχωρήσει εμπρόθεσμα την έφεση Ο αιτητής σπατάλησε χρόνο αχρείαστα και δεν δικαιολόγησε επαρκώς την ολιγωρία του για διεκδίκηση των δικαιωμάτων του. Όταν πέρασε η εκπνοή της προθεσμίας μόνο τότε δέησε να ενεργήσει. Επειδή αυτή η αίτηση είναι αόριστη ως προς τα γεγονότα και έχει καταχωρηθεί μετά την εκπνοή της προθεσμίας δημιουργείται έντονα η εντύπωση ότι δεν είναι η περίπτωση προσώπου που γνήσια έκανε καλόπιστο λάθος και έχασε την προθεσμία αλλά προσώπου που άφησε τον χρόνο να περάσει άσκοπα και επινόησε μία εκδοχή των πραγμάτων όταν αποφάσισε να καταχωρήσει την έφεση.
Η αίτηση απορρίπτεται και τα έξοδά της επιδικάζονται εναντίον του αιτητή όπως αυτά υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
……………………………………..
( Υπ.) Ν. Ταλαρίδου- Κοντοπούλου, Π.Ε.Δ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο