ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

ΕΝΩΠΙΟΝ: Α. ΛΟΥΚΑ Ε.Δ

Αρ. Αγωγής: 421/2015

Μεταξύ:

Γιώργου Ροκόπου

Ενάγοντα

και

ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΚΥΠΡΟΥ ΛΤΔ

Εναγόμενης

 

Συνενωμένη με την:

Αρ. Αγωγής: 2613/2015

 

Amanda – Jane Stavrinides

Ενάγουσας

Και

 

1. Γιώργου Ροκόπου

2. ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Η "ΚΕΝΤΡΙΚΗ" ΛΤΔ

Εναγόμενων

και

 

Αλεξίας Σταυρινίδου

Τριτοδιάδικου

 

Ημερομηνία: 16/4/2025

 

Εμφανίσεις:

Για Ενάγοντα στην 421/15 και Εναγόμενους στην 2613/15: κ. Α. Κλεάνθους

Για Εναγόμενη στην 421/15, Ενάγουσα και Τριτοδιάδικο στην 2613/15: κα. Θ. Καουτζάνη με κα. Χ. Στυλιανού

 

 

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

 

1.    Εισαγωγή/ Δικόγραφα

Αντικείμενο της παρούσας αποτελεί το τροχαίο δυστύχημα ημερομηνίας 22/2/2014. Σε αυτό συγκρούστηκαν οχήματα, τα οποία οδηγούσαν ο Ενάγοντας στην 421/15 (στο εξής «ο Ενάγοντας») και η Τριτοδιάδικος στην 2613/15 (στο εξής «η Τριτοδιάδικος»). Το τελευταίο όχημα ήταν ιδιοκτησίας της Ενάγουσας στην 2613/15 και ασφαλισμένο στην Εναγόμενη στην 421/15. Το όχημα ιδιοκτησίας του Ενάγοντα ήταν ασφαλισμένο στην Εναγόμενη 2 στην 2613/15. Εναγόμενος 1 στην εν λόγω αγωγή είναι ο Ενάγων στην 421/15.

Ο Ενάγων δικογραφεί ότι το προπορευόμενο όχημα, όπως οδηγείτο από την Τριτοδιάδικο, σε κάποια στιγμή επιχείρησε να κάνει δεξιά στροφή χωρίς να θέσει σε λειτουργία τον δείκτη κινήσεως της. Τότε ο Ενάγων προς αποφυγή της σύγκρουσης έκανε ελιγμό προς τα δεξιά, με αποτέλεσμα να συγκρουστούν τα δύο οχήματα στην εξ αντιθέτου λωρίδα κυκλοφορίας. Υποστηρίζει ότι η Τριτοδιάδικος έφερε αποκλειστική ή συντρέχουσα αμέλεια, λεπτομέρειες της οποίας καταγράφει. Καταγράφονται επίσης οι ειδικές ζημιές και οι σωματικές βλάβες του Ενάγοντα. Ανάλογες θέσεις εγείρονται και στην Υπεράσπιση στην 2613/15, όπως και στην Ειδοποίηση Τριτοδιαδίκου.

Η θέση της Τριτοδιαδίκου και της Ενάγουσας στην 2613/15 όπως και της Εναγομένης στην 421/15 είναι ότι ενώ το όχημα που οδηγούσε η Τριτοδιάδικος προπορευόταν εκείνου του Ενάγοντα και είχε αναμμένο το δείκτη πορείας για να σταθμεύσει δεξιά, διασχίζοντας το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας. Ενώ βρισκόταν εν κινήσει και είχε λάβει δεξιά κλίση, το όχημα που οδηγούσε ο Ενάγων έκανε δεξιά κλίση στην προσπάθεια του να αποφύγει το όχημα που οδηγούσε η Τριτοδιάδικος, με αποτέλεσμα να συγκρουστούν. Στην Έκθεση Απαίτησης στην 2613/15, επίσης καταγράφονται λεπτομέρειες αμέλειας του Ενάγοντα στην 421/15, Εναγόμενου στην 2613/15, και οι ειδικές ζημιές του οχήματος της Ενάγουσας στην 2613/15.

 

2.    Παραδεκτά/Επίδικα

Μέσω των δικογράφων, της αντεξέτασης μαρτύρων, αλλά και των θέσεων που προωθήθηκαν από τους διάδικους κατά τις τελικές τους αγορεύσεις, προκύπτουν παραδεκτά γεγονότα. Αυτά είναι τα ακόλουθα:

Α. Το επίδικο περιστατικό έλαβε χώρα εντός της Λεωφόρου Γρίβα Διγενή. Τα δύο οχήματα κινούνταν με κατεύθυνση από την Παλλουριώτισσα προς τη Λεωφόρο Γρίβα Διγενή. Η εν λόγω πορεία κυκλοφορίας χωρίζει σε δύο λωρίδες, οι οποίες διαχωρίζονται από διακεκομμένη γραμμή. Το ίδιο και η εξ αντιθέτου πορεία κυκλοφορίας. Τις δύο πορείες κυκλοφορίας χωρίς λευκή συνεχόμενη γραμμή. Μετά τη σύγκρουση τα ενεχόμενα οχήματα προσέκρουσαν σε σταθμευμένα οχήματα στο απέναντι ρεύμα κυκλοφορίας, από εκείνο που κινούνταν πριν τη σύγκρουση. Το όχημα που οδηγούσε η Τριτοδιάδικος ήταν ιδιοκτησίας της Ενάγουσας στην 2613/15 και ασφαλισμένο στην Εναγόμενη στην 421/15. Το όχημα ιδιοκτησίας του Ενάγοντα ήταν ασφαλισμένο στην Εναγόμενη 2 στην 2613/15.

Β. Η Τριτοδιάδικος παραδέχτηκε ότι παρανόμως πέρασε πάνω από λευκή συνεχόμενη γραμμή στην προσπάθεια της να σταθμεύσει σε αρτοποιείο διασχίζοντας την αντίθετη πορεία κυκλοφορίας. Προς τούτο εκδόθηκε και πληρώθηκε εξώδικο πρόστιμο, για παραβίαση σήματος τροχαίας.

Γ. Έχουν γίνει παραδεκτές οι ειδικές ζημιές των συνεκδικαζόμενων αγωγών. Όσον αφορά την αγωγή 421/15, οι ειδικές αποζημιώσεις δηλώθηκαν στο ποσό των €1.095,91 για το όχημα του Ενάγοντα και για την αγωγή 2613/15 στο ποσό των €4.098,00 για το όχημα της εκεί Ενάγουσας.

Τα ως άνω, ως παραδεκτά και αναντίλεκτα, καθίστανται και ευρήματα του Δικαστηρίου. Παραμένουν λοιπόν, ως επίδικα, τα εξής:

Α. Πως καταμερίζεται η ευθύνη των μερών. Ειδικότερα κύριες θέσεις του Ενάγοντα είναι ότι η Τριτοδιάδικος δεν έθεσε σε λειτουργία τον δείκτη πορείας της και παραβίασε σήμα τροχαίας. Από την άλλη καταλογίζεται στον Ενάγοντα υπερβολική ταχύτητα, ότι δεν διατηρούσε ασφαλή απόσταση από το προπορευόμενο όχημα και ότι δεν εφάρμοσε τα φρένα του.

Β. Αμφισβητούνται επίσης οι σωματικές βλάβες του Ενάγοντα.

3.    Μαρτυρία

Δεν θα παρατεθούν με λεπτομέρεια τα όσα ισχυρίστηκε ο κάθε μάρτυρας, αφού το σύνολο της μαρτυρίας βρίσκεται καταγεγραμμένο στα πρακτικά της διαδικασίας και τα έχω υπόψη μου. Έχω ακόμα αναγνώσει τις γραπτές αγορεύσεις των διαδίκων και αναφορά σε αυτές θα γίνει όπου κρίνεται σκόπιμο. Ως μάρτυρες στην επ ακροατηρίω διαδικασία κατέθεσαν ο Ενάγων (ΜΕ 1), ο αστυφύλακας 4950 Χριστόδουλος Κουππής, ο οποίος εξέτασε το τροχαίο δυστύχημα (ΜΕ 2) και ο Δρ. Παναγιώτης Κωνσταντινίδης (ΜΕ 3), καταθέτοντας για τις σωματικές βλάβες του Ενάγοντα. Μαρτυρία δόθηκε και από την Τριτοδιάδικο (ΜΥ 1).

Προχωρώ στην ανάλυση και αξιολόγηση της μαρτυρίας, έχοντας υπόψη τα επίδικα θέματα, με σκοπό να καταστεί δυνατή η εξαγωγή διαπιστώσεων αναφορικά με τα πραγματικά, καθοριστικά για το αποτέλεσμα, γεγονότα^[1]. Ως είναι νομολογιακά καθιερωμένο η αξιολόγηση λαμβάνει χώρα επί σημείων που αφορούν τα επίδικα θέματα^[2]. Η ανάλυση και αξιολόγηση της μαρτυρίας θα γίνει ανά επίδικο ζήτημα, με αντιπαραβολή και διερεύνηση της αντικειμενικής υπόστασης των εκατέρωθεν θέσεων, με αναφορά στα Τεκμήρια ώστε να εξαχθούν σχετικά ευρήματα, ενώ θα αξιολογηθεί κάθε μάρτυρας ξεχωριστά, ως και η νομολογία εισηγείται^[3].

3.1.       Η ευθύνη

Ξεκινώντας από το ζήτημα της ευθύνης, φρονώ ότι έχει ιδιαίτερη σημασία όπως καθοριστούν οι θέσεις των οχημάτων αμέσως πριν και κατά τη σύγκρουση. Ο Ενάγων υποστήριξε ότι η Τριτοδιάδικος οδηγούσε στην αριστερή από τις δύο λωρίδες της πορείας κυκλοφορίας του, ενώ ο ίδιος οδηγούσε στη δεξιά. Εγείροντας  αυτή τη θέση ο Ενάγοντας προσπαθεί να καταδείξει ότι η Τριτοδιάδικος εισήλθε στην πορεία όπου ο ίδιος κινείτο απροειδοποίητα. Δηλαδή ότι όχι μόνο θα επιχειρούσε, απροειδοποίητα, να διασχίσει την αντίθετη πορεία κυκλοφορίας για να στρίψει δεξιά, αλλά και ότι θα το έπραττε τούτο βρισκόμενη στην αριστερή λωρίδα της πορείας της. Κατ’ επέκταση της θέσης του αυτής ο Ενάγων υποστήριξε ότι η σύγκρουση επήλθε στη δική του λωρίδα κυκλοφορίας.

Η πιο πάνω θέση του Ενάγοντα όμως καταρρίφθηκε από τον ΜΕ 2, ο οποίος ετοίμασε έκθεση συνοδευόμενη από σχεδιάγραμμα (Τεκμήριο 2) και Έκθεση Γεγονότων (Τεκμηριο 18). Σαφώς δήλωσε ότι από τα ευρήματα που έγιναν στον επίδικο χώρο, το όχημα που οδηγούσε η Τριτοδιάδικος προπορευόταν αυτού του Ενάγοντα. Όταν ο τελευταίος διαπίστωσε ότι το προπορευόμενο όχημα κάνει στροφή δεξιά, έκανε και ο ίδιος αποτρεπτική της σύγκρουσης στροφή προς τα δεξιά, με αποτέλεσμα να συγκρουστούν τα δύο οχήματα, εντός της αντίθετης πορείας κυκλοφορίας. Αφού δηλαδή η Τριτοδιάδικος είχε περάσει στην αντίθετη πορεία κυκλοφορίας, στην προσπάθεια της να σταθμεύσει σε παρακείμενο αρτοποιείο. Ο ΜΕ 2 αιτιολόγησε το εν λόγω εύρημα του με μια σειρά δεδομένων, τα οποία έλαβε υπόψη. Αρχικά εξήγησε ότι από τις ζημιές στα δύο οχήματα (βλ. Τεκμήριο 4) εξάγει το συμπέρασμα ότι το όχημα που οδηγείτο από την Τριτοδιάδικο δέχθηκε πλευρική σύγκρουση και στη συνέχεια παρασύρθηκε για να συγκρουστεί με άλλα οχήματα. Στον αντίποδα, οι ζημιές του οχήματος του Ενάγοντα δεν δικαιολογούν το σενάριο που υποστήριξε. Από την εμπειρία του είπε ότι το όχημα του Ενάγοντα είχε και κοντινή απόσταση από το προπορευόμενο και κινείτο με ταχύτητα. Επιπλέον εξήγησε ότι ο Ενάγων δεν εφάρμοσε τα φρένα του, ως άλλωστε παραδέχθηκε, γιατί δεν βρέθηκαν σχετικά ίχνη τροχοπέδησης στο οδόστρωμα. Παρά μόνο προέβη σε αποτρεπτική κίνηση προς τα δεξιά, πορεία που είχε άλλωστε και το όχημα που οδηγείτο από την Τριτοδιάδικο.

Ο ΜΕ 2 έχει πέραν των 10 ετών πείρας στο χώρο της διερεύνησης τροχαίων συγκρούσεων. Τα ευρήματα του επί της σκηνής, αλλά και η λογικές προεκτάσεις αυτών δεν αμφισβητήθηκαν από τα μέρη. Μέσω αυτών καταρρίπτονται οι θέσεις του Ενάγοντα και επιβεβαιώνονται οι θέσεις της Τριτοδιαδίκου. Τούτο άλλωστε καταδείχθηκε και από την επ’ ακροατηρίω μαρτυρία τους.

Συγκεκριμένα ο Ενάγων υπέπεσε σε σειρά αντιφάσεων και σε άλλες περιπτώσεις μαρτυρία που ο ίδιος προσκόμισε κατέρριψε τις θέσεις του. Ο ΜΕ 2 διάψευσε αιτιολογημένα ότι η σύγκρουση έλαβε χώρα στην λωρίδα κυκλοφορίας, όπου ο Ενάγων οδηγούσε, αλλά και ότι η Τριτοδιάδικος απέκοψε την πορεία του Ενάγοντα. Οι θέσεις του Ενάγοντα άλλωστε δεν ήταν σταθερές. Σε κάποιο σημείο της αντεξέτασης του είχε παραδεχθεί ότι η σύγκρουση είχε λάβει χώρα στην πορεία «του αντίθετου ρεύματος που εμένα», ενώ στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι «εν στη λωρίδα τη δεξιά που έγινε, γιατί έκοψε μου τον δρόμο». Η τελευταία του θέση, όμως, αντιφάσκει με τις δικογραφημένες θέσεις του Ενάγοντα, αλλά και με την γραπτή του δήλωση, Έγγραφο Α, όπου ρητώς καταγράφεται ότι η σύγκρουση έλαβε χώρα, στην «εξ αντιθέτου πορεία κυκλοφορίας ως η πορεία των δύο αυτοκινήτων». Αντιφάσκει επίσης με το κύριο επιχείρημα του Ενάγοντα ότι η Τριτοδιάδικος είχε παραβιάσει συνεχή λευκή γραμμή. Δεν είναι δυνατό τα δύο οχήματα να είχαν συγκρουστεί πριν τη λευκή συνεχόμενη γραμμή, ως η θέση του Ενάγοντα, και η Τριτοδιάδικος να παραβίασε την εν λόγω γραμμή. Παρατηρείται δηλαδή καίρια αντίφαση σε σχέση με τις περιστάσεις που  Ενάγων δικογραφεί και προωθεί μέσω του  Εγγράφου Α και τις επ’ ακροατηρίω θέσεις του, αναφορικά με το πιο ουσιώδες κομμάτι των επίδικων, ήτοι το πως έλαβε χώρα η σύγκρουση.

Τέλος είναι δικογραφημένο από τον Ενάγοντα και το καταγράφει στο Έγγραφο Α ότι η Τριτοδιάδικος έστριψε για να σταθμεύσει σε φούρνο. Κατά την αντεξέταση του ανέφερε ότι δεν το γνώριζε. Τούτη η αντίφαση επίσης προέκυψε στην προσπάθεια του Ενάγοντα να καταδείξει ότι η σύγκρουση έλαβε χώρα στη δική του λωρίδα κυκλοφορίας και όχι στην εξ’ αντιθέτου πορεία, θέση βέβαια αντίθετη με τα όσα δικογραφεί και υποστηρίζει στο Έγγραφο Α. Ακόμα ενώ αρχικά ο Ενάγων υποστήριξε ότι διατηρούσε απόσταση περί τα 10 - 15 μέτρα από το όχημα της Τριτοδιαδίκου, στη συνέχεια είπε ότι η απόσταση του από το εν λόγω όχημα ήταν κοντινή και γι’ αυτό δεν κατάφερε να εφαρμόσει τα φρένα. Στη συνέχεια πάλι ανασκεύασε τη θέση του για να πει ότι η απόσταση δεν ήταν κοντινή αλλά επειδή η Τριτοδιάδικος επιχείρησε απότομα την στροφή, γι’ αυτό δεν είχε προλάβει να χρησιμοποιήσει τα φρένα.

Γενικότερα η στάση του Ενάγοντα σε ότι αφορά τις περιστάσεις της σύγκρουσης ήταν ασυνεπής και αντιφατική. Η μαρτυρία του έβριθε από αντιφάσεις, αναφορικά με το σημείο της σύγκρουσης, την πρόθεση και την οδική συμπεριφορά της Τριτοδιαδίκου, ακόμα και το πως έδρασε ο ίδιος. Η αρχική του θέση ήταν ότι δεν χρησιμοποίησε τα φρένα, ενώ στη συνέχεια είπε ότι μπορεί να τα χρησιμοποίησε λίγο. Μετάλλαξη παρατηρήθηκε και στη θέση του ως προς την απόσταση του από το προπορευόμενο όχημα. Τέλος ο ίδιος παραδέχθηκε ότι κινείτο με ταχύτητα 60 με 65 χιλιόμετρα, ενώ το όριο εκεί είναι στα 50 χιλιόμετρα, όπως του υποβλήθηκε και δεν αμφισβητήθηκε. Τα ως άνω αποτελούν στοιχεία που καθιστούν τη μαρτυρία του Ενάγοντα ως προς την ευθύνη ακροσφαλή.

Η Τριτοδιάδικος παραδέχθηκε ότι παρανόμησε, παραβιάζοντας λευκή συνεχή γραμμή. Κατά τα άλλα η μαρτυρία της υποστηρίζεται από τα τεκμήρια, αλλά και τη μαρτυρία του ΜΕ 2. Όπως η ίδια ανέφερε λόγω του ότι δεν έρχονταν οχήματα από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας, η κίνηση της για να στρίψει και να σταθμεύσει σε αρτοποιείο στο απέναντι ρεύμα κυκλοφορίας έγινε χωρίς να σταματήσει το όχημα που οδηγούσε. Τούτο συνάδει με τη μαρτυρία του ΜΕ 2,  ο οποίος είπε ότι τα δύο οχήματα βρίσκονταν σε κίνηση. Όπως προκύπτει και από τις φωτογραφίες Τεκμήριο 4, το όχημα το οποίο οδηγούσε η Τριτοδιάδικος φέρει ζημιές στη δεξιά πόρτα, όπου τόσο η ίδια όσο και ο ΜΕ 2 αναφέρουν ότι δέχθηκε το χτύπημα από το όχημα του Ενάγοντα. Η Τριτοδιάδικος κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι ο Ενάγων κινείτο με ταχύτητα, γιατί είχε ελέγξει την κυκλοφορία πίσω της και δεν τον είχε δει, πριν επιχειρήσει την στροφή δεξιά. Σε ανάλογο συμπέρασμα κατέληξε αντεξεταζόμενος και ο ΜΕ 2.

Κατά την αντεξέταση της η Τριτοδιάδικος δεν ήταν απόλυτη. Παραδέχθηκε ότι δεν θα μπορούσε με σιγουριά να πει ότι δεν την ακολουθούσε το όχημα του Ενάγοντα, παρά το ότι η ίδια δεν το είχε δει όταν κοίταξε για αυτό το λόγο το καθρεφτάκι του οχήματος που οδηγούσε. Επέμεινε όμως ότι είχε θέσει σε λειτουργία τον δείκτη που έδειχνε ότι θα στρίψει δεξιά. Ο ΜΕ 2, άλλωστε επιβεβαίωσε ότι η Τριτοδιάδικος είχε εξ’ αρχής θέσει αυτό τον ισχυρισμό και ο συγκεκριμένος δείκτης λειτουργεί. Η αναφορά της σε προσπάθεια του Ενάγοντα να την προσπεράσει, συνδέθηκε λογικά με το ότι για να την αποφύγει έκανε ελιγμό προς τα δεξιά με αποτέλεσμα να συγκρουστούν στην αντίθετη πορεία κυκλοφορίας. Ο χαρακτηρισμός δηλαδή της κίνησης του Ενάγοντα, ως προσπέρασμα, δεν στερεί από την ουσία των ισχυρισμών της. Λογικά, επίσης, η Τριτοδιάδικος δεν θυμόταν στοιχεία όπως το πόσα μέτρα πριν επιχειρήσει στροφή έβαλε σε λειτουργία τον δείκτη κυκλοφορίας. Η Τριτοδιάδικος ήταν σταθερή στις θέσεις της, ειλικρινής και η μαρτυρία της γίνεται αποδεκτή.

3.2.       Οι σωματικές βλάβες του Ενάγοντα

Ως προς τις σωματικές βλάβες του Ενάγοντα δεν αμφισβητήθηκε ότι αυτός κατά τον επίδικο χρόνο ήταν 24 ετών και καθόλα υγιής. Αναφέρει στο Έγγραφο Α ότι ο ΜΕ 3 διέγνωσε βαρύ διάστρεμμα ΑΜΣΣ και εγκεφαλική διάσειση (βλ. Τεκμήριο 16), παρέμεινε για σκοπούς παρακολούθησης σε κλινική για 2 μέρες (βλ. Τεκμήριο 17) και του συνεστήθη όπως φοράει κολλάρο, λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή, άδεια αναπαύσεως για δύο μήνες και φυσιοθεραπείες. Είχε πόνο στο κεφάλι και τον αυχένα καθόλη τη διάρκεια της αποθεραπείας του, ήτοι για ένα μήνα και προς τούτο στερήθηκε καθημερινές του δραστηριότητες όπως τη γυμναστική, το περπάτημα ή την ενασχόληση με ηλεκτρονικά μέσα. Ακόμα και μετά τις φυσιοθεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε ένιωθε συχνά πόνο.

Αντεξεταζόμενος εξήγησε ότι μετά το επίδικο περιστατικό είχε ζαλάδες και έκανε εμετούς. Έκανε αρκετό καιρό να οδηγήσει, ενώ φορούσε επίσης για αρκετό καιρό κολλάρο. Είναι ο Δρ. Κωνσταντινίδης που ανηύρε εγκεφαλική διάσειση ανέφερε, πέραν της θλάσης αυχένα (βλ. Τεκμήριο 17).

Η μαρτυρία του Ενάγοντα συνάδει με αυτήν του ΜΕ 3. Η ειδικότητα και η εμπειρογνωμοσύνη του τελευταίου δεν αμφισβητήθηκαν και αποδείχτηκαν δεόντως αφού έχει πείρα πέραν των 40 ετών και σχετική πανεπιστημιακή και μεταπτυχιακή μόρφωση, ως αναντίλεκτα έθεσε. Εξήγησε ότι παρά το ότι δεν είναι της ειδικότητας του, ο Ενάγων είχε συμπτώματα εγκεφαλικής διάσεισης. Προς τούτο συνηγορεί και το Τεκμήριο 17, το οποίο εξέδωσε άλλος ιατρός. Παρά το γεγονός ότι δεν θυμόταν το τι ακριβώς διέγνωσε και απαντούσε γενικώς διευκρίνισε πως προέκυψε κάθε εύρημα του. Ότι δηλαδή πρώτο εύρημα της εγκεφαλικής διάσεισης είναι η ζάλη και η τάση προς εμετό. Δεν δύναται να φανεί μέσω ακτινογραφίας η εγκεφαλική διάσειση, ενώ είχε νοσηλευτεί με αυτή τη διάγνωση ο Ενάγων. Ανηύρε ότι ήταν βαρύ το διάστρεμμα του αυχένα καθώς υπήρχε μεγάλος περιορισμός στις κινήσεις του Ενάγοντα. Είχε αντιληφθεί ότι τα συμπτώματα επέμειναν τουλάχιστον στη διάρκεια που τον είχε παρακολουθήσει, ήτοι περί τους δύο μήνες. Ήταν από τα σοβαρά περιστατικά που παρακολούθησε.

 

3.3.       Αξιολόγηση μαρτύρων

Αν και εν πολλοίς η αξιολόγηση των μαρτύρων που παρουσιάστηκαν στο Δικαστήριο εξάγεται από τα όσα καταγράφονται παραπάνω απαραίτητη κρίνεται η σύντομη αναφορά και σε αυτό το μέρος της απόφασης.

Ο ΜΕ 3, ιατρός, του οποίου η εμπειρογνωμοσύνη δεν αμφισβητήθηκε, απαντούσε με επάρκεια στις ερωτήσεις που του γίνονταν, διαφωτίζοντας το Δικαστήριο αναφορικά με τις σωματικές βλάβες του Ενάγοντα. Δεν υπέπεσε σε αντιφάσεις και με επιστημονικά κριτήρια εξήγησε πως κατέληξε στη διάγνωση του. Δεν προσφέρθηκε μαρτυρία ειδικού που να αμφισβητεί αυτήν του ΜΕ 3 και λαμβάνοντας υπόψη την σαφής αιτιολόγηση και τεκμηρίωση στην οποία προέβη, η μαρτυρία του γίνεται αποδεκτή.

Ο ΜΕ 2, μέσω της εμπειρίας του στην διερεύνηση τροχαίων συγκρούσεων αποτύπωσε το πως είχε η σκηνή του ατυχήματος. Έτι δε περισσότερο έδωσε τη δική του λογική και τεκμηριωμένη εξήγηση για την οδική συμπεριφορά των ενεχόμενων οδηγών, χωρίς να αμφισβητηθεί από κανένα εκ των μερών.

Η Τριτοδιάδικος, ΜΥ1, απαντούσε με ειλικρίνεια, η εκδοχή της συνάδει με τη μαρτυρία του ΜΕ 2 αλλά και τις περιστάσεις στον επίδικο χώρο και τις ζημιές των ενεχόμενων οχημάτων. Δεν υπέπεσε σε αντιφάσεις, δίνοντας της εντύπωση μάρτυρος που έλεγε την αλήθεια χωρίς υπεκφυγές.

Ο Ενάγων, υπέπεσε σε σωρεία αντιφάσεων ως προς τις περιστάσεις της σύγκρουσης, όπως εξηγήθηκαν στην ενότητα 3.1 πιο πάνω. Αντιφάσεις τόσο με προηγούμενες θέσεις του όσο και με άλλη αποδεκτή μαρτυρία. Πλην όμως η μαρτυρία του ως προς τις σωματικές του βλάβες επιβεβαιώθηκε από τον ΜΕ 3, από τεκμήρια που κατέθεσε και δεν αμφισβητήθηκαν ουσιαστικά, συνεπώς γίνεται αποδεκτή[4]. Καθίσταται δηλαδή η μαρτυρία του εν μέρη αποδεκτή, αφού ναι μεν σε σχέση με την οδική του συμπεριφορά και τις περιστάσεις επέλευσης της σύγκρουσης μεταξύ των ενεχόμενων  οχημάτων οι θέσεις του ήταν ασταθείς και αντιφατικές, ενώ σε σχέση με τις σωματικές του βλάβες, αυτές τεκμηριώθηκαν επαρκώς και επιβεβαιώθηκαν από τον ΜΕ 2.

4.    Ευρήματα

Βάσει των πιο πάνω προκύπτει ότι την 22/2/2014 η Τριτοδιάδικος οδηγούσε το όχημα ιδιοκτησίας της Ενάγουσας στην 2613/15, επί της Λεωφόρου Γρίβα Διγενή στην πορεία κυκλοφορίας από Παλλουριότισσα προς Λευκωσία, στη δεξιά από τις δύο λωρίδες με την ίδια κατεύθυνση. Επιχειρούσε παρανόμως να σταθμεύσει σε φούρνο διασχίζοντας το απέναντι ρεύμα κυκλοφορίας, χωρίς να σταματήσει εντελώς το αυτοκίνητο, κάνοντας συνεχόμενη κίνηση με χαμηλή ταχύτητα. Είχε θέσει σε ισχύ τον δείκτη πορείας του οχήματος της, φανερώνοντας έτσι την πρόθεση της να στρίψει.

Ο Ενάγων, ο οποίος ακολουθούσε στην ίδια λωρίδα κυκλοφορίας οδηγώντας το όχημα ιδιοκτησίας του, επιχείρησε αποτρεπτική κίνηση προς τα δεξιά. Δεν κατάφερε να αποφύγει το όχημα που οδηγούσε η Τριτοδιάδικος και τα δύο οχήματα συγκρούστηκαν εντός του αντίθετου ρεύματος κυκλοφορίας, περί το μέσον της δεξιάς λωρίδας. Ακολούθως προσέκρουσαν σε σταθμευμένα οχήματα στο απέναντι ρεύμα κυκλοφορίας, από εκείνο που κινούνταν πριν τη σύγκρουση. Ο Ενάγων οδηγούσε με ταχύτητα, δεν εφάρμοσε τα φρένα, ενώ είχε φτάσει σε σχετικά κοντινή απόσταση από το όχημα που οδηγούσε η Τριτοδιάδικος, ενώ προσπάθησε να αποφύγει το εν λόγω όχημα που οδηγούσε από τα δεξιά, κατεύθυνση στην οποία κινείτο και η τελευταία.

Το όχημα που οδηγούσε η Τριτοδιάδικος ήταν ιδιοκτησίας της Ενάγουσας στην 2613/15 και ασφαλισμένο στην Εναγόμενη στην 421/15. Το όχημα ιδιοκτησίας του Ενάγοντα ήταν ασφαλισμένο στην Εναγόμενη 2 στην 2613/15.

Από το περιστατικό ο Ενάγων υπέστη βαρύ διάστρεμμα ΑΜΣΣ και εγκεφαλική διάσειση, παρέμεινε για σκοπούς παρακολούθησης σε κλινική για 2 μέρες και του συνεστήθη όπως φοράει κολλάρο, φαρμακευτική αγωγή, άδεια αναπαύσεως δύο μήνες, ενώ έκανε φυσιοθεραπείες. Οι σωματικές του βλάβες επέμειναν για διάστημα περί τους δύο μήνες, ενώ επανέρχονται ανά διαστήματα.

Όσον αφορά την αγωγή 421/15, οι ειδικές αποζημιώσεις δηλώθηκαν στο ποσό των €1.095,91 για το όχημα του Ενάγοντα και για την αγωγή 2613/15 στο ποσό των €4.098,00 για το όχημα της εκεί Ενάγουσας.

5.    Νομική βάση

Η παρούσα αγωγή νομική βάση έχει την αμέλεια και ιδιαίτερα την παράλειψη επίδειξης επιμέλειας κατά την οδήγηση. Η επιμέλεια κρίνεται απρόσωπα και αντικειμενικά^[5]. Σχετικά με τροχαία έχει νομολογηθεί ότι το καθήκον για επιμελή οδήγηση δεν επεκτείνεται στη λήψη προληπτικών μέτρων έναντι της πιθανότητας εκδήλωσης αμέλειας εκ μέρους άλλων οδηγών. Ο νουνεχής οδηγός μπορεί εύλογα να υποθέσει ότι όπως ο ίδιος έτσι και άλλοι οδηγοί θα εκπληρώσουν το καθήκον επιμέλειας έναντι του ιδίου και άλλων οδηγών^[6].

Η ευθύνη οδηγού που ακολουθεί άλλο όχημα αναλύθηκε στη Sir Rentals Co. Ltd ν. Κυριάκου Χαραλάμπους και Άλλου [2003] 1 ΑΑΔ 1498. Εκεί μεταφράστηκε μέρος της απόφασης Brown and Lynn v. Western Scottish Motor Traction Co. Ltd [1945] S.C. 31, το οποίο έχει ως εξής:

«Ο ακολουθών οδηγός υπέχει, κατά την άποψη μου, υποχρέωση στο βαθμό που αυτό είναι εύλογα δυνατό, να λαμβάνει τέτοια θέση, και να οδηγεί με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να του παρέχεται η δυνατότητα να αντιμετωπίζει με επιτυχία όλες τις ανάγκες της τροχαίας οι οποίες εύλογα μπορούν να προβλεφθούν: Ωστόσο το κατά πόσο έχει εκπληρώσει αυτή την υποχρέωση πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι θέμα πραγματικό, ακριβώς όπως είναι θέμα πραγματικό το κατά πόσο, σε οποιαδήποτε έκτακτη ανάγκη που παρουσιάζεται, ο ακολουθών οδηγός ενήργησε με την ετοιμότητα, δεξιοτεχνία και κρίση που εύλογα αναμένεται υπό τις περιστάσεις»

Στην Δημητρίου Ευστράτιος ν. Γιαννάκη Ζήνωνος [2006] 1 ΑΑΔ 559, τονίστηκε η ευθύνη του Εφεσείοντα να οδηγούσε με προσοχή ειδικά από τη στιγμή που το προπορευόμενο όχημα επιχειρούσε στροφή με χαμηλή ταχύτητα. Στην Χρυσοστόμου ν. Cameron [2010] 1 ΑΑΔ 1992 αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία ότι αποκλειστική ευθύνη για τη σύγκρουση έφερε ο οδηγός του οχήματος που ακολουθούσε, ακόμα και αν το προπορευόμενο όχημα επιχειρούσε στροφή παραβιάζοντας λευκή συνεχόμενη γραμμή καθώς:

«όφειλε να οδηγά με τέτοια ταχύτητα ώστε να μπορούσε να σταματήσει έγκαιρα σε περίπτωση που αυτό θα ήταν αναγκαίο αν προπορευόμενο αυτοκίνητο σταματούσε, και αυτό απότυχε να κάνει.»

Αναλόγως και εν προκειμένω, όπου ο Ενάγων οδηγούσε με ταχύτητα η οποία δεν του επέτρεψε να σταματήσει όταν το προπορευόμενο όχημα επιχείρησε με χαμηλή ταχύτητα στροφή προς τα δεξιά. Όχι μόνο δεν κατόρθωσε να αντιμετωπίσει την περίσταση όπως βρέθηκε μπροστά του, ένα όχημα που κινείτο με χαμηλή ταχύτητα, αλλά αντέδρασε επιπόλαια και λανθασμένα. Δεν εφάρμοσε τα φρένα του, ούτε προσπάθησε να αποφύγει το προπορευόμενο όχημα με άλλο τρόπο ή από άλλη οδό. Κινείτο με ταχύτητα και έστριψε το όχημα του προς την κατεύθυνση που κινείτο το προπορευόμενο όχημα. Αντέδρασε δηλαδή με τέτοιο τρόπο που είχε ως αποτέλεσμα τη σύγκρουση των δύο ενεχόμενων οχημάτων, αφού όταν αντιλήφθηκε το προπορευόμενο όχημα, αυτό βρισκόταν σε σχετικά κοντινή του απόσταση, το όχημα του Ενάγοντα κινείτο με ταχύτητα, δεν πάτησε φρένο και η αποτρεπτική κίνηση στην οποία προέβη ουσιαστικά κατέληξε στη σύγκρουση παρά να την αποτρέψει.

Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω η Τριτοδιάδικος παραδέχθηκε την παραβίαση λευκής συνεχόμενης γραμμής, δηλαδή τροχαία παράβαση. Η παράβαση απλά κανόνων της οδικής κυκλοφορίας δεν αρκεί για να εξαχθεί συμπέρασμα αμέλειας[7]. Έχει νομολογιακά κριθεί σε περίπτωση προσπεράσματος σε συνεχή άσπρη γραμμή ότι αυτό δεν συνέτεινε ούτε είχε σχέση με το επίδικο συμβάν[8], ότι το γεγονός ότι προπορευόμενο όχημα παραβίασε λευκή συνεχόμενη γραμμή χωρίς να την είχε δει, επίσης δεν κρίθηκε σχετικό[9] και προσπέρασμα οδηγού ενώ πλησίαζε σε διασταύρωση κατά παράβαση σχετικού κανονισμού, επίσης δεν ήταν παράγοντας που μπορούσε να έχει οποιαδήποτε επίδραση στην πρόκληση του ατυχήματος[10].

Το ίδιο ισχύει και στην προκειμένη περίπτωση. Η Τριτοδιάδικος ναι μεν παραβίασε σχετικό κανονισμό, αλλά η συμπεριφορά της δεν ήταν τέτοια που να προκαλέσει ή να συντείνει στην πρόκληση της σύγκρουσης. Τουναντίον κινείτο με χαμηλή ταχύτητα και είχε θέσει σε λειτουργία τον δείκτη πορείας του οχήματος που οδηγούσε. Με αυτό τον τρόπο κατέστησε σαφές ότι θα πραγματοποιούσε στροφή δεξιά. Από την άλλη ο Ενάγοντας κινούμενος με ταχύτητα, δεν αντιλήφθηκε το όχημα της Τριτοδιαδίκου, ούτε καν σε προχωρημένο στάδιο και ενώ έφτασε σε κοντινή απόσταση από αυτό, δεν πάτησε καν φρένο. Συνέχισε να οδηγεί με την ίδια αυξημένη ταχύτητα και έκανε αποτρεπτική κίνηση προς την κατεύθυνση που κινείτο και το όχημα της Τριτοδιαδικού, κάτι που ουσιαστικά επέφερε τη σύγκρουση. Ενώ δηλαδή ακολουθούσε όχημα, δεν διατήρησε απόσταση από αυτό, δεν πρόσεξε ότι αυτό θα προέβαινε σε στροφή, δεν ελάττωσε ταχύτητα, δεν πάτησε ούτε τα φρένα του, ενώ οδήγησε το όχημα του προς την ίδια κατεύθυνση που το προπορευόμενο όχημα είχε. Είναι δηλαδή η δική του συμπεριφορά που προκάλεσε την επίδικη σύγκρουση και φέρει προς τούτο αποκλειστική ευθύνη.

Για σκοπούς μελλοντικής αναθεώρησης θα εξεταστεί το ζήτημα των γενικών αποζημιώσεων που θα δικαιούτο ο Ενάγων αν επιτύγχανε η αγωγή του. Προηγούμενες αποφάσεις, ιδιαίτερα αποφάσεις των Κυπριακών Δικαστηρίων που αντικατοπτρίζουν τις δικές μας πραγματικότητες, προσφέρουν καθοδήγηση στο βαθμό που είναι συγκριτικές ως αποκαλυπτικές της επικρατούσας τάσης, δεν είναι όμως δεσμευτικές^[11].

Στη Νεοκλέους v. Worley [2001] 1 A.A.Δ. 652 ο εφεσείων υπέστη βαρύ διάστρεμμα του αυχένα. Τρία χρόνια μετά το δυστύχημα παρατηρήθηκε μεγάλη αύξηση των οστεοαρθριτικών αλλοιώσεων από αυτές που προϋπήρχαν του τραυματισμού, αύξηση που δεν κρίθηκε φυσιολογική. Το ποσό των γενικών αποζημιώσεων τελικώς αυξήθηκε στις 3.500 Λ.Κ. Στην L.P. Transbeton Ltd v. Κώστα Σταύρου [2009] 1 (Α) ΑΑΔ 304 επικυρώθηκε από το Εφετείο η πρωτόδικη απόφαση με την οποία επιδικάσθηκαν Λ.Κ.2.500 σε άντρα ηλικίας 37 ετών ως γενικές αποζημιώσεις για αιμάτωμα περιοφθαλμικά του αριστερού ματιού και βλεφάρου, εγκεφαλική διάσειση και διάστρεμμα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, εξαιτίας των οποίων παρέμεινε για περίπου δύο μήνες εκτός εργασίας. Στην Κεζαρίδης ν. Κωνσταντινου [2007] 1 (Β) ΑΑΔ 1373, το Εφετείο αν και έκρινε ότι οι επιδικασθείσες πρωτόδικα γενικές αποζημιώσεις εκ Λ.Κ.6.000 για σοβαρό διάστρεμμα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, κακώσεις στην κεφαλή και εγκεφαλική διάσειση πλησιάζουν στο ανώτατο όριο, επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση εφόσον θεώρησε ότι οι αποζημιώσεις δεν ήταν σε εκείνο το βαθμό που καθιστούσε την περίπτωση κατάλληλη για μείωση τους.

Στην υπό εξέταση περίπτωση δεν υφίστανται κακώσεις στο κεφάλι, ενώ ο Ενάγων υπέστη βαρύ διάστρεμμα του αυχένα και εγκεφαλική διάσειση, με τα συμπτώματα να επιμένουν για περίπου 2 μήνες και να επανέρχονται. Κρίνεται στη βάση των ως άνω ότι το ποσό που θα επιδικάζετο ως γενικές αποζημιώσεις αν επιτύγχανε η αγωγή θα ήταν αυτό των €6.000.

Με βάση όλα τα ανωτέρω οι δύο συνεκδικασθείσες αγωγές 421/15 και 2613/15 αποσυνενώνονται και εκδίδονται αποφάσεις ως εξής:

Αγωγή 421/15

Η αγωγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της Εναγομένης και εναντίον του Ενάγοντα, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

Αγωγή 2613/15

Εκδίδεται απόφαση υπέρ της Ενάγουσας και εναντίον των Εναγομένων για το ποσό των €4.098,00 πλέον νόμιμο τόκο, πλέον έξοδα όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο, πλέον ΦΠΑ πλέον έξοδα επίδοσης. Η απαίτηση των Εναγομένων εναντίον της Τριτοδιαδίκου αποτυγχάνει και απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της τελευταίας όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

(Υπ.)……………………………………

Α. Λουκά Ε.Δ.

 

Πιστό Αντίγραφο

Πρωτοκολλητής