ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Θ. Θεοδώρου, Π.Ε.Δ.
Αρ. Αγωγής: 3408/17
Αίτηση Ημερομηνίας: 26/10/2023
Μεταξύ:
Μιχάλης Θεοδώρου
Ενάγοντα
-και-
1. Ελληνική Τράπεζα Δημόσια Εταιρία Λτδ
2. Home Art Trading Limited
Εναγομένων
Ημερομηνία: 26/06/2025
Εμφανίσεις:
Για Αιτητές: κα Θεοδώρου
Για Καθ’ ου η αίτηση 1: κα Κυριάκου
Για Καθ’ ου η αίτηση 2: (Αποστάλθηκε ηλεκτρονικό μήνυμα, δεν είναι μέρος της ενδιάμεσης αίτησης)
Για Καθ’ ου η αίτηση 3: (Αποστάλθηκε ηλεκτρονικό μήνυμα, δεν είναι μέρος της ενδιάμεσης αίτησης)
Απόφαση Ex Tempore
Με την υπό εξέταση αίτηση, ο Ενάγοντας επιδιώκει την έκδοση διατάγματος, με το οποίο να του επιτραπεί η τροποποίηση του δικογράφου του, Απάντηση στην Υπεράσπιση και Υπεράσπιση στην Ανταπαίτηση. Εκείνο που προβάλλει ως λόγο για να του αποδοθεί η αιτούμενη θεραπεία, είναι ότι, κατά το 2022 και 2023, στο πλαίσιο των διάφορων εμφανίσεων ενώπιον του Δικαστηρίου, κατόπιν σχετικής εισήγησης του Δικαστηρίου (υπό διαφορετική σύνθεση), δόθηκαν οδηγίες στην πλευρά της Eναγόμενης 1 να ενεχυριάσει τον Ενάγοντα, και τους λοιπούς διαδίκους, με αναδομημένες καταστάσεις λογαριασμών για σκοπούς αναζήτησης ενδεχόμενης εξώδικης διευθέτησης.
Όταν ο Ενάγοντας έλαβε τις αναδομημένες, αυτές, καταστάσεις, καθώς επίσης και προέβη και σε συγκεκριμένη έρευνα στο τμήμα Κτηματολογίου σε σχέση με την περιουσία της Eναγόμενης 2, διαφάνηκε ότι η τελευταία αποξένωσε μεγάλο μέρος της περιουσίας της, η οποία αποτελούσε εξασφάλιση της Eναγόμενης 1 για τις επίδικες τραπεζικές διευκολύνσεις, καθώς, επίσης, και ότι, κατά τον Δεκέμβριο του 2016, έγινε εκποίηση ενυπόθηκου ακινήτου, από την οποία προέκυψε εκπλειστηρίασμα κατά πολύ μεγαλύτερο του, τότε, οφειλόμενου υπολοίπου της Eναγόμενης 2 προς την Eναγόμενη 1. Είναι στη βάση αυτής της πληροφόρησης, που ο Ενάγοντας επιθυμεί, στο πλαίσιο τροποποίησης του ανωτέρω αναφερόμενου δικογράφου του, να θέσει ενώπιον του Δικαστηρίου όλους αυτούς τους ισχυρισμούς, προς υποστήριξη της υφιστάμενης υπεράσπισής του, αλλά και ως περαιτέρω υπερασπιστική γραμμή. Η αίτηση αντιμετώπισε την ένσταση της Εναγόμενης 1, στο κυρίως σώμα της οποίας αναφέρονται εννιά λόγοι ένστασης. Δεν είναι αναγκαίο να αναφερθώ σε αυτούς λεπτομερώς, αφού, κατά την επ' ακροατηρίω διαδικασία, η συνήγορος που εκπροσωπεί την Eναγόμενη 1 περιόρισε τούτους σε ένα. Πιο συγκεκριμένα, η Eναγόμενη 1 επιδιώκει να αναχαιτίσει την επίδικη αίτηση στη βάση του ότι ο Ενάγοντας δεν κατάφερε να αποδείξει ότι συντρέχει οποιοσδήποτε εκ των δύο λόγων, που, κατ' εξαίρεση, επιτρέπει στο Δικαστήριο να εκδώσει διάταγμα τροποποίησης δικογράφου στη βάση των προνοιών της Δ.25 θ.1(3), επί της οποίας εδράζεται. Επί του προκειμένου, εκείνο που προβάλλεται από την Εναγόμενη 1, είναι ότι ο Ενάγοντας δεν επικαλείται ότι τα δεδομένα αυτά, επί των οποίων εδράζει την αίτησή του, δεν ήταν υπαρκτά κατά τον χρόνο καταχώρησης του δικογράφου του, που επιδιώκει να τροποποιήσει, παρά μόνο ότι δεν ήταν γνώστης τούτων, κάτι που δεν προκύπτει από τις πρόνοιες της Δ.25 θ.1(3), να αποτελεί λόγο που να δικαιολογεί την κατ’ αίτηση τροποποίηση.
Νομική πτυχή
Η Δ.25, θ.1(3) προνοεί ότι:
(3) Μετά την έκδοση της Κλήσης για Οδηγίες ως προνοείται από τη Διαταγή 30, ουδεμία τροποποίηση επιτρέπεται με εξαίρεση το εκ παραδρομής καλόπιστο λάθος στη σύνταξη της δικογραφίας, και τις περιπτώσεις εκείνες που έχουν, προς ικανοποίηση του Δικαστηρίου, προκύψει νέα δεδομένα μη υπαρκτά κατά τη λήψη των οδηγιών για έγερση της αγωγής ή της καταχώρησης του κλητηρίου εντάλματος ή της δικογραφίας, αναλόγως της περίπτωσης.
Απλή ανάγνωση της πιο πάνω πρόνοιας, δεν αφήνει, κατά τη γνώμη μου, περιθώριο να πραγματευτεί, το Δικαστήριο, την ερμηνεία της, με τον τρόπο που η συνήγορος του Ενάγοντα εισηγείται. Δεν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την περίπτωση που η γραμματική ερμηνεία απολήγει σε κάποια ασάφεια, ώστε να επιτρέπεται ή να επιβάλλεται στο Δικαστήριο να προβεί σε τελεολογική ερμηνεία για σκοπούς αναζήτησης και της πρόθεσης του νομοθέτη (Βλ. απόφαση Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου στην αίτηση 1/2024, ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΤΟΥ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΑΓΕΛΑΔΟΤΡΟΦΩΝ (ΠΟΑ) ΔΗΜΟΣΙΑ ΛΙΜΙΤΕΔ/ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΡ. 66/2023, απόφαση ημερομηνίας 23 Μαΐου 2024). Η επιλογή των λέξεων από τον νομοθέτη, και πιο συγκεκριμένα η σαφής φράση «προκύψει νέα δεδομένα μη υπαρκτά κατά τη λήψη των οδηγιών [...] της καταχώρησης [...] της δικογραφίας...», δεν αφήνει περιθώρια άλλης, παρά της γραμματικής, ερμηνείας, αφού πρόκειται για μια σαφή πρόνοια, στη βάση της οποίας - στο στάδιο που βρισκόμαστε - τροποποίηση είναι επιτρεπτή αν κατά την ημέρα που δόθηκαν οι οδηγίες για την καταχώρηση του δικογράφου, τα δεδομένα αυτά δεν ήταν υπαρκτά, καθότι έχουν προκύψει σε μεταγενέστερο χρόνο.
Στη βάση της πιο πάνω θεώρησης, και με δεδομένο ότι αποτελεί κοινό τόπο μεταξύ των μερών ότι τα δεδομένα που επικαλείται ο Ενάγοντας για να του επιτραπεί η τροποποίηση ήταν όντως υπαρκτά κατά τη σύνταξη του δικογράφου που επιχειρεί να τροποποιήσει, σε συμφωνία με την εισήγηση της Εναγόμενης 1, κρίνω ότι το μαρτυρικό υλικό που υποστηρίζει την επίδικη αίτηση δεν είναι επαρκές για έγκρισή της, καθότι ο Ενάγοντας δεν κατάφερε να εντάξει τη συγκεκριμένη περίπτωση στην εν προκειμένω εξαίρεση που προβλέπεται στην Δ.25 θ.1(3).
Όσο δε αφορά στη δεύτερη εξαίρεση, που προβλέπεται στην Δ.25 θ.1(3), πέραν της εντελώς γενικής αναφοράς, που απαντάται στην παράγραφο 13 της αρχικής ένορκης δήλωσης, που υποστηρίζει την αίτηση, και δη «δευτερευόντως αποτελούν απλή παραδρομή του συντάχτη του αρχικού κειμένου», τίποτε άλλο δεν έχει τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, μέσω της μαρτυρίας, που να θέλει την αιτούμενη τροποποίηση να δικαιολογείται στη βάση του «εκ παραδρομής καλόπιστου λάθους στη σύνταξη της δικογραφίας» που προνοείται στη πιο πάνω Διάταξη. Εν πάση περιπτώσει, και τούτο απλώς για σκοπούς πληρότητας, θεωρώ την σωρευτική επίκληση και των δύο αυτών λόγων, από πλευράς του Ενάγοντα, ως αντιφατική, και τούτο γιατί, πως είναι δυνατόν να υπάρχει καλόπιστο λάθος κατά τη σύνταξη ενός δικογράφου, για κάτι, που, κατά τον ίδιο, δεν γνώριζε όταν αυτό συντασσόταν, ώστε να ήταν δυνατόν να συμπεριληφθεί;
Έχοντας καταλήξει ως πιο πάνω, και έχοντας υπόψη τις πρόνοιες της Δ.25, γενικότερα, και δη τη δυνατότητα που παρέχει για τροποποίηση δικογράφων σε συγκεκριμένους χρόνους, χωρίς να είναι αναγκαία η λήψη προγενέστερης άδειας από το Δικαστήριο, και, από την άλλη, της δημιουργίας κανόνα που απαγορεύει την τροποποίηση σε στάδιο, ως αυτό που βρίσκεται η παρούσα διαδικασία, παρά μόνο στις περιπτώσεις που ισχύουν οι συγκεκριμένες δύο εξαιρέσεις, κρίνω ότι για να είναι επιτρεπτό ένα αίτημα, ως το υπό εξέταση, σε ένα τέτοιο στάδιο, θα πρέπει ο Αιτητής να καταφέρει να εντάξει τούτο στις ειδικές αυτές εξαιρέσεις, που για τους λόγους που ανέλυσα πιο πάνω, ο Ενάγοντας δεν το έπραξε.
Κατά συνέπεια, η αίτηση απορρίπτεται.
Ως προς τα έξοδα δεν έχω κανένα λόγο για να παρεκκλίνω από τον κανόνα που τα θέλει να ακολουθούν το αποτέλεσμα της διαδικασίας, και κατά συνέπεια, τούτα επιδικάζονται υπέρ της Εναγόμενης 1 και εναντίον του Ενάγοντα, ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
( Υπ.)...............................
Δ. Θεοδώρου, Π.Ε.Δ
.
ΠΙΣΤΟΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗΣ
Διευκρινιστικά Σημεία:
‑‑ Ο ομιλητής διακόπτεται από κάποιο άλλο άτομο
… Ο ομιλητής διακόπτει τη σκέψη του
(...) Δεν κατέστη δυνατή η καταγραφή του προφορικού λόγου
ΒΕΒΑΙΩΣΗ
Εγώ, η Ειρήνη Πισκόπου, στενοτυπίστρια, πιστοποιώ ότι το παρόν κείμενο είναι η πλήρης και ακριβής μεταγραφή των στενοτυπημένων πρακτικών που πήρα, όσο καλύτερα μπορούσα, στην παρούσα υπόθεση.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο