ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Χρ. Ε. Χατζηευτυχίου, Α.Ε.Δ.
Αρ. Αίτησης-Έφεσης: 335/25 (iJustice)
Μεταξύ:
Ελένη [ ], ανίκανο πρόσωπο,
δια των διαχειριστών [ ] και [ ]
Αιτήτρια/Εφεσείουσα
- και -
Κυπριακή Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων Λτδ
Καθ’ ης η αίτηση/Εφεσίβλητη
----------------------------------
Ημερομηνία: 1 Αυγούστου, 2025
Εμφανίσεις:
Για αιτήτρια-εφεσείουσα: κα Γ. Πάτσαλου
Για καθ’ ης η αίτηση-εφεσίβλητη: κα Ρ. Καραμανή
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(δοθείσα αυθημερόν)
Η αιτήτρια είναι ενυπόθηκος οφειλέτης και εγγυήτρια. Η καθ’ ης η αίτηση είναι ενυπόθηκος πιστωτής. Η τελευταία, τον Ιούνιο 2025, γνωστοποίησε στην αιτήτρια (μέσω των διαχειριστών της περιουσίας της) την ειδοποίηση ΙΑ με ιδιωτική επίδοση.
Η αιτήτρια ζητά να παραμεριστεί η ειδοποίηση ΙΑ καθότι η επίδοσή της μέσω ιδιώτη επιδότη ήταν παράτυπη (λόγος Α). Επικαλείται, επίσης, ότι οι ειδοποιήσεις Θ, Ι και ΙΑ δεν συντάχθηκαν με τον ορθό τύπο (λόγος Δ) και ότι υπήρξε κατάχρηση της διαδικασίας εκ μέρους της καθ’ ης η αίτηση (λόγος Ε).
Η καθ’ ης η αίτηση ενίσταται. Επικαλείται 31 (τριάντα ένα) λόγους ένστασης, ως έχουν περιοριστεί κατά την επ’ ακροατηρίω συζήτηση.
Έλαβα υπόψη μου όλα όσα τέθηκαν ενώπιόν μου, έστω κι αν δεν γίνεται αναφορά στο κείμενο της απόφασης. Αναφορά θα γίνει όπου αυτό κριθεί αναγκαίο.
Πρωτίστως, κρίνω σκόπιμο να εξετάσω τους λόγους ένστασης ότι η αίτηση είναι άκυρη, αντικανονική, παράτυπη, καταχρηστική, κακόπιστη και με σκοπό να καθυστερήσει και να πλήξει την απονομή της δικαιοσύνης. Με κάθε σεβασμό, δεν έχει τεθεί ενώπιόν μου οτιδήποτε που να καταδεικνύει τα όσα η καθ’ ης η αίτηση καταλογίζει στην αιτήτρια. Η αιτήτρια επέλεξε να ασκήσει το δικαίωμα που της παρέχει ο νόμος για να παραμερίσει την ειδοποίηση ΙΑ, καταχωρώντας την παρούσα αίτηση. Κάθε πλευρά είχε δικαίωμα να προωθήσει τις θέσεις της· όπως και έπραξε.
Αναφορικά με το λόγο έφεσης ως προς το κατά πόσον η επίδοση της ειδοποίησης ΙΑ ήταν νομότυπη (λόγος έφεσης Α), σημειώνω τα εξής:
Το Δικαστήριο έχει εξουσία να παραμερίσει την ειδοποίηση ΙΑ όταν «δεν έχει δεόντως επιδοθεί» (άρθρο 44Γ(3)(β), Ν.9/65). Το άρθρο 44ΙΕ εναποθέτει την υποχρέωση στην καθ’ ης η αίτηση να την επιδώσει με συστημένη επιστολή. Όταν αυτό είναι «ανέφικτο», μπορεί να την επιδώσει με ιδιωτική επίδοση.
Τα γεγονότα δεν αμφισβητούνται. Η καθ’ ης η αίτηση κατέθεσε στο ταχυδρομείο την ειδοποίηση ΙΑ στις 2.6.25. Στις 5.6.25 επέδωσε την ειδοποίηση ΙΑ στην αιτήτρια (μέσω των διαχειριστών) με ιδιώτη επιδότη.
Η αιτήτρια εισηγείται ότι η ιδιωτική επίδοση έγινε πριν καταστεί «ανέφικτη» η επίδοση με συστημένη επιστολή, ως προνοείται στο άρθρο 44ΙΕ. Αντίθετα, η καθ’ ης η αίτηση εισηγείται ότι «είτε με επίδοση είτε με συστημένο ταχυδρομείο το ζήτημα είναι να λάβουν γνώση της διαδικασίας κάτι το οποίο έγινε» και ότι «δεν θα πρέπει να προκύψει τιμωρία της καθ’ ης η αίτηση επειδή ακριβώς ενημέρωσαν τους ενυπόθηκους οφειλέτες νωρίτερα».
Το άρθρο 44ΙΕ ερμηνεύθηκε στη Συνεργατική Εταιρεία Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων Λτδ v. Παντέλα, Πολιτική Έφεση 159/21, ημερ. 1.12.23:
«…ο σκοπός του Νομοθέτη είναι ξεκάθαρος. Θέλησε να ιεραρχήσει τον τρόπο επίδοσης, δίδοντας επιτακτικό προβάδισμα στη συστημένη επιστολή. Μόνον όταν η επίδοση με αυτόν τον τρόπο είναι ανέφικτη, διανοίγεται ο δρόμος εναλλακτικά για ιδιωτική επίδοση...»
(έμφαση δοθείσα)
Το βάρος απόδειξης, τόνισε εκεί το Εφετείο, είναι στους ώμους του ενυπόθηκου πιστωτή να αποδείξει το «ανέφικτο της δια Νόμου επιβαλλόμενης μεθόδου επίδοσης».
Κάθε υπόθεση εξαρτάται από τα δικά της περιστατικά.
Εδώ, η καθ’ ης η αίτηση επιχείρησε να επιδώσει την ειδοποίηση με συστημένη επιστολή στις 2.6.25. Τρεις μέρες μετά (5.6.25), προχώρησε με ιδιωτική επίδοση. Δεν προκύπτει, υπό τις περιστάσεις ότι, όταν η καθ’ ης η αίτηση προχώρησε με ιδιωτική επίδοση, η επίδοση με συστημένη επιστολή είχε καταστεί «ανέφικτη». Με κάθε σεβασμό, η θέση της καθ’ ης η αίτηση ότι η αιτήτρια «ετσιθελικά και επίτηδες» παρέλειψε να παραλάβει μέχρι τις 5.6.25 τη συστημένη επιστολή από το ταχυδρομείο δεν υποστηρίζεται από μαρτυρία.
Ο δε χρόνος από την αποστολή της συστημένης επιστολής (2.6.25) μέχρι την ιδιωτική επίδοση (5.6.25) δεν ήταν τέτοιος ώστε, εύλογα, να θεωρείται ότι η επίδοση με συστημένη επιστολή είχε καταστεί «ανέφικτη».
Tα Δικαστήρια δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εφαρμόζουν τον Νόμο «όπως αυτός ερμηνεύεται στη βάση του λεκτικού του» (Inversions Gestions I Estudis Internacional, SLU κ.ά. v. S.A.R.E Public Company Ltd, Πολιτική Έφεση Ε94/19, ημερ. 19.1.22). Και εδώ, το λεκτικό του Νόμου είναι σαφές:
«…η εφεσείουσα όφειλε να επιχειρήσει να επιδώσει την επίμαχη ειδοποίηση Τύπου «ΙΑ» με συστημένη επιστολή και μόνον αν τούτο ήταν ανέφικτο να προχωρήσει με τη διαδικασία της ιδιωτικής επίδοσης…»
(Παντέλα (ανωτέρω), έμφαση δοθείσα)
Το βάρος απόδειξης ήταν στους ώμους της καθ’ ης η αίτηση να αποδείξει ότι η επίδοση με συστημένη επιστολή ήταν ανέφικτη.
Δεν το απέσεισε.
Εν ολίγοις, η ειδοποίηση ΙΑ δεν επιδόθηκε δεόντως στην αιτήτρια.
Η κατάληξη αυτή σφραγίζει την τύχη της αίτησης.
Η εξέταση των λοιπών λόγων έφεσης καθίσταται μη αναγκαία.
Παρενθετικά σημειώνω τη θέση της καθ’ ης η αίτηση ότι η αίτηση δεν επιδόθηκε στον πρωτοφειλέτη. Για το λόγο αυτό, υποστηρίζει, η αίτηση είναι άκυρη. Με κάθε σεβασμό, το αν βρίσκονται όλοι οι αναγκαίοι διάδικοι ενώπιον του Δικαστηρίου έχει χαρακτηριστεί από τη νομολογία ως ζήτημα «αυτόδηλο» (Πλακίδη v. D.S.P.M. Enterprises Ltd κ.ά., Πολιτική Έφεση 129/13, ημερ. 29.10.19, ECLI:CY:AD:2019:A448, Πιτταρά κ.ά. v. Γεωργίου κ.ά. (2011) 1 Α.Α.Δ. 2312). Εμπίπτει δε στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ανάλογα με τα επίδικα θέματα. Σε διαδικασία που αφορά ακίνητη ιδιοκτησία είναι αναγκαία η παρουσία προσώπων που η απόφαση επηρεάζει περιουσιακά τους δικαιώματα (Αντωνιάδης κ.ά. v. Γεωργίου κ.ά., Πολιτικές Εφέσεις 11/14 κ.ά., ημερ. 16.3.22).
Εδώ, η αιτήτρια είναι η ενυπόθηκος οφειλέτιδα. Σε περίπτωση που το ενυπόθηκο ακίνητο εκποιηθεί επηρεάζονται άμεσα τα περιουσιακά της δικαιώματα. Αντίθετα, ο πρωτοφειλέτης δεν έχει οποιοδήποτε δικαίωμα στο ενυπόθηκο ακίνητο ή σε μέρος του εκπλειστηριάσματος της πώλησης. Τέτοιο δικαίωμα έχουν ο ενυπόθηκος οφειλέτης και τυχόν τρίτο πρόσωπο που έχει εγγράψει εμπράγματο βάρος επί του ενυπόθηκου ακινήτου, όπως για παράδειγμα στην υπόθεση Αναφορικά με την αίτηση της Bank Of Cyprus Public Company Ltd, Πολιτική Έφεση 68/19, ημερ. 8.5.20, ECLI:CY:AD:2020:A144, την οποία επικαλείται η πλευρά της καθ’ ης η αίτηση. Συνεπώς, η μη επίδοση της αίτησης στον πρωτοφειλέτη δεν καθιστά, υπό τις περιστάσεις, την αίτηση άκυρη, ως εισηγείται η καθ’ ης αίτηση.
Η ειδοποίηση ΙΑ παραμερίζεται.
Τα έξοδα δεν εντοπίζεται λόγος γιατί να μην ακολουθήσουν το αποτέλεσμα. Επιδικάζονται υπέρ της αιτήτριας και εναντίον της καθ’ ης η αίτηση, ως αυτά θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
(Υπ.) ……………………..
Χρ. Ε. Χατζηευτυχίου, A.Ε.Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο