ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΕΝΩΠΙΟΝ: Ε. Γεωργίου - Αντωνίου, Π.Ε.Δ.
Αρ. Απαίτησης: 849/25
Μεταξύ:
VIKINGPAY LTD
Ενάγοντες
-και-
1. JANER CONSULTING LTD
2. BERNADETTE MARY LAMBROU
Εναγόμενοι
--------------------------
Αίτηση ημερ. 04/06/2025 για έκδοση απαγορευτικών και άλλων διαταγμάτων μονομερώς
Ημερομηνία: 06 Ιουνίου, 2025
Εμφανίσεις:
Για Ενάγοντες-Αιτητές: κ. Θωμάς Χριστοδούλου, για Χρύσης Δημητριάδης & Σια Δ.Ε.Π.Ε.
ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
Στις 04/06/2025 η Αιτήτρια Εταιρεία, Ενάγουσα στην Απαίτηση, καταχώρησε την παρούσα αίτηση, στα πλαίσια της Απαίτησης, με την οποία αιτείται την έκδοση αριθμού διαταγμάτων. Ζητά διάταγμα με το οποίο να απαγορεύεται στους Εναγόμενους 1 και 2 ή και οποιονδήποτε έλκει εξουσία από αυτούς από του να κατέχει και ή επεξεργάζεται και ή χρησιμοποιεί με οποιαδήποτε μορφή και τρόπο ή και αποκαλύπτει προς οποιοδήποτε πρόσωπο πληροφορίες ή δεδομένα που ανήκουν στην Ενάγουσα - Αιτήτρια ή τους πελάτες της ή αφορούν την εργασία της ή των πελατών της. Παράλληλα, ζητά διάταγμα παράδοσης αριθμού αντικειμένων, τα οποία καθορίζονται στην παράγραφο 2 της αίτησης, αλλά και πληροφοριών ή και δεδομένων που ανήκουν στην Ενάγουσα ή στους πελάτες της και αφορούν τις εργασίες της και βρίσκονται καταχωρημένα στα συγκεκριμένα αντικείμενα.
Ζήτησε και διάταγμα που να απαγορεύει στους Εναγόμενους 1 και 2 από του να αποξενώσουν ή και να επιβαρύνουν οποιαδήποτε περιουσιακά τους στοιχεία με τέτοιο τρόπο που η καθαρή αξία των περιουσιακών στοιχείων να μειωθεί κάτω από το €1.019.560 και επίσης, επικουρικό διάταγμα που να διατάσσει τους Εναγόμενους 1 και 2 ή και οποιοδήποτε αντιπρόσωπο ή πρόσωπο που ενεργεί για λογαριασμό τους όπως εντός 7 ημερών καταχωρήσει στο Δικαστήριο και επιδώσει στην Ενάγουσα ένορκη δήλωση που να καταγράφει τα περιουσιακά τους στοιχεία τα οποία θα διατηρήσουν με βάση το διάταγμα απαγόρευσης της αποξένωσης περιουσιακών στοιχείων μέχρι €1.019.560. Όμως διευκρινίστηκε, στην πρώτη ένορκη δήλωση του κ. Λάμπρου, παράγραφος 27, ότι αυτά τα δύο διατάγματα δεν ζητούνται σε μονομερή βάση.
Η αίτηση βασίζεται, μεταξύ άλλων, στο Μέρος 23 Κανονισμοί 6 και 8-16 και στο Μέρος 25 Κανονισμοί 3, 6, 7 και 16. Αρχίζοντας από τον δικαιοδοτικό όρο, το Μέρος 23 Κανονισμός 6 διαλαμβάνει τα ακόλουθα:
« 23.6. Πότε μπορεί να υποβληθεί αίτηση χωρίς ειδοποίηση
(1) Αίτηση μπορεί να υποβληθεί χωρίς να επιδοθεί αντίγραφο αυτής στον καθ’ ου η αίτηση σε οποιαδήποτε από τις ακόλουθες περιπτώσεις:
(α) όταν υπάρχει κατεπείγον ή άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις·».
Το Μέρος 25 Κανονισμός 3 προνοεί τα ακόλουθα:
« 25.3. Τρόπος υποβολής αίτησης για ενδιάμεση θεραπεία
(1) Το δικαστήριο δύναται να χορηγήσει ενδιάμεση θεραπεία κατόπιν αίτησης χωρίς ειδοποίηση, όταν:
(α) το θέμα είναι επείγον· ή
(β) υφίστανται άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις.
(2) Όταν είναι εφικτό, προσχέδιο τού διατάγματος το οποίο ζητείται καταχωρίζεται μαζί με την ειδοποίηση αίτησης και ψηφιακή έκδοση τού προσχεδίου πρέπει επίσης να είναι διαθέσιμη προς το δικαστήριο σε μορφή συμβατή με το λογισμικό επεξεργασίας κειμένων το οποίο χρησιμοποιεί το δικαστήριο.
(3) Αν ο αιτητής υποβάλλει αίτηση χωρίς ειδοποίηση, η μαρτυρία προς υποστήριξη της αίτησης πρέπει να παραθέτει τους λόγους για τους οποίους δεν δίδεται ειδοποίηση.».
Ο ευπαίδευτος συνήγορος της Αιτήτριας αγορεύοντας προφορικά ενώπιον του Δικαστηρίου ανέφερε ότι το κατεπείγον περιγράφεται στην δεύτερη ένορκη δήλωση του κ. Λάμπρου που συνοδεύει την αίτηση. Δεν καταχωρίστηκε αγόρευση σε σχέση με το κατ΄επείγον της αίτησης.
Το Δικαστήριο έχει αναγνώσει το περιεχόμενο της αίτησης, των δύο ενόρκων δηλώσεων που την συνοδεύουν και της Απαίτησης. Τίθενται δύο ζητήματα. Το πρώτο αφορά το κατά πόσο υφίσταται το κατ΄επείγον ή οποιεσδήποτε άλλες περιστάσεις. Το δεύτερο, κατά πόσο υπάρχει μαρτυρία η οποία αποκαλύπτει τους λόγους για τους οποίους δεν δίδεται ειδοποίηση για την αίτηση στην άλλη πλευρά.
Δεν πρέπει να λησμονείται ότι η παροχή θεραπείας χωρίς να ακουσθεί η πλευρά εναντίον της οποίας αυτή στρέφεται συνιστά παρέκκλιση από τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης και τα ευρύτερα συνταγματικά θέσμια και δικαιολογείται μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις όπου η ανάγκη είναι τόσο επείγουσα ώστε να μην παρέχεται χρόνος για ειδοποίηση της άλλης πλευράς.
Στην απόφαση In Re Stavros Hotel Apartments Ltd κ.ά. (1994) 1 Α.Α.Δ. 836, η οποία αφορά την εφαρμογή των παλαιών θεσμών αλλά συνεχίζει να συνιστά καλή νομολογία, με την παρατήρηση ότι «το στοιχείο του κατεπείγοντος ή οποιασδήποτε άλλης ιδιαίτερης περίστασης αποτελεί όρο για την ύπαρξη εξουσίας προς έκδοση παρεμπίπτοντος διατάγματος μετά από ex parte αίτηση», αποφασίστηκε ότι συνιστούσε λόγο ακύρωσης τέτοιου διατάγματος η έλλειψη υποβάθρου καταδεικνύοντας το κατεπείγον. Το ίδιο και στην In Re B.P. Cyprus Ltd (1996) 1(Β) Α.Α.Δ. 861. Στη M & Ch Mitsingas Trading Ltd κ.ά. ν. The Timberland Co (1997) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1791 μάλιστα υποδείχθηκε ότι «…σε μονομερείς αιτήσεις, ουσιώδη είναι και τα γεγονότα που σχετίζονται με το επείγον του ζητήματος», ώστε η υποχρέωση για πλήρη αποκάλυψη να επεκτείνεται και σε αυτά, καταδεικνύοντας έτσι την άρρηκτη σχέση μεταξύ του κατεπείγοντος και της υποχρέωσης για πλήρη αποκάλυψη που επίσης αφορά την όλη υπόσταση της μονομερούς αίτησης ως δικαιοδοτικού όρου. Στην καθοδηγητική υπόθεση Resola (Cyprus) Ltd ν. Χρίστου (1998) 1 Α.Α.Δ. 598:
« Το επείγον για την παροχή θεραπείας αποτελεί δικαιοδοτικό όρο. Μόνο, εφόσο καταδεικνύεται το κατεπείγον του αιτήματος, δικαιολογείται, όλως εξαιρετικά, η άσκηση δικαστικής εξουσίας στην απουσία του εναγομένου. Μόνο τότε μπορεί να συγχωρηθεί η παρέκκλιση από το θεμελιώδη κανόνα της δικαιοσύνης, να ακούσει και τα δύο μέρη πριν εκφέρει κρίση.».
Οι συγκεκριμένες αρχές επαναλήφθηκαν και στις ποιο πρόσφατες αποφάσεις Χρίστος Ανδρέου ν. Olympic Insurance Ltd Πολ. Ε396/16 ημερ. 12/10/2023. Στην πολύ πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Τάσος Μιχαηλίδης κ.α. ν. Οργανισμός Συγκοινωνιών Επαρχίας Λευκωσίας Πολ. Εφ. Ε265/16 ημερ. 10/04/2025, διαβάζονται τα ακόλουθα:
« Είναι πάγια νομολογημένο ότι το επείγον για την παροχή θεραπείας αποτελεί δικαιοδοτικό όρο. Μόνο, εφόσον καταδεικνύεται το κατεπείγον του αιτήματος, δικαιολογείται, όλως εξαιρετικά, η άσκηση δικαστικής εξουσίας στην απουσία της άλλης πλευράς. Μόνο τότε μπορεί να συγχωρεθεί η παρέκκλιση από το θεμελιώδη κανόνα της δικαιοσύνης, να ακούσει και τα δύο μέρη πριν εκφέρει κρίση (βλ. Resola (Cyprus) Ltd v. Χρίστου (1998) 1 Α.Α.Δ. 598, In Re Stavros Hotel Apartments Ltd (1994) 1 Α.Α.Δ. 836 και In Re B.P. CYPRUS LTD (1996) 1(B) Α.Α.Δ. 861).
Στην υπόθεση Aspis Liberty Insurance Co Ltd v. Ε. Σιακατίδου, (2014) 1 ΑΑΔ 637 υπογραμμίσθηκε ότι:
« Ένα διάταγμα υπόκειται σε ακύρωση όταν το στοιχείο του κατεπείγοντος απουσιάζει, εφόσον κατά πάγια νομολογία απουσιάζει κατ' αναλογίαν το δικαιοδοτικό βάθρο και η εξουσία του Δικαστηρίου για την έκδοση του στην απουσία του αντιδίκου (Stavros Hotel Apartments Ltd (Νο. 2) (1994) 1 Α.Α.Δ. 836, 841, Babel Boutique Ltd (1995) 1 Α.Α.Δ. 947, 954, Ιερά Μητρόπολη Πάφου ν. Aristo Developers Ltd (2011) 1 Α.Α.Δ. 1377 και Αμβροσιάδου κ.ά. v. Coward κ.ά. (2013) 1 Α.Α.Δ. 78).» »
Τα γεγονότα που περιβάλλουν την αίτηση παρατίθενται σε ένορκες δηλώσεις του Μάρκ Λάμπρου, ενός εκ των Διευθυντών και μετόχων της Ενάγουσας, ο οποίος, ως αναφέρθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου, είναι κατά 50% μέτοχος. Προκύπτει από το περιεχόμενο των ενόρκων δηλώσεων ότι η Συμφωνία μεταξύ των μερών τερματίστηκε στις 07/11/2024 ενώ είχε παραβιαστεί, σύμφωνα με τον ισχυρισμό της Ενάγουσας, από το καλοκαίρι του 2024. Στην παράγραφο 15, της πρώτης ένορκης δήλωσης, ο κ. Λάμπρου αναφέρει γενικά και αόριστα ότι οι υπερπληρωμές προς την Εναγόμενη 1 είχαν αποκαλυφθεί μετά τον τερματισμό της Συμφωνίας. Από τον Νοέμβριο 2024 και για 6 μήνες η Ενάγουσα έμεινε αδρανής γνωρίζοντας ότι υπήρχε θέμα υπερχρέωσης, καθώς επίσης και ότι η Εναγόμενη 1 είχε στην κατοχή της στοιχεία των πελατών της στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και το τηλέφωνο. Δεδομένου λοιπόν του χρόνου κατά τον οποίο η Ενάγουσα προέβη στην καταχώριση της μονομερούς αίτησης, υπό το φως του χρονικού διαστήματος εντός του οποίου συνέβησαν τα σχετικά γεγονότα, αναπόδραστα προκύπτει ότι δεν έδρασε άμεσα.
Αντλώντας καθοδήγηση από τη νομολογία που αφορά τους παλαιούς θεσμούς και έχει παρατεθεί ανωτέρω το κατ΄επείγον συνιστά δικαιοδοτικό όρο για έκδοση διαταγμάτων μονομερώς και αν δεν ικανοποιηθεί το Δικαστήριο δεν μπορεί να εξετάσει οτιδήποτε άλλο. Δεν έχει τεθεί ίχνος μαρτυρίας αναφορικά με το θέμα του κατεπείγοντος. Το στοιχείο του κατεπείγοντος δεν κρίνεται στο κενό. Αξιολογείται με βάση το σύνολο των γεγονότων που περιβάλλουν την υπόθεση. Πρέπει επίσης να προκύπτει ως εύλογο συμπέρασμα, στη φυσική ροή των πραγμάτων, από τις περιστάσεις που παρουσιάζει ο εκάστοτε αιτητής. Τα όσα τέθηκαν από την Αιτήτρια οδηγούν σε εκ πρώτης όψεως συμπέρασμα ότι για να αφήσει να περάσουν τόσοι μήνες χωρίς να λάβει οποιοδήποτε μέτρο το θέμα δεν ήταν επείγον. Ούτε ιδιαίτερες περιστάσεις τέθηκαν ή διαπιστώνονται. Οι Εναγόμενοι 1 και 2 είχαν στα χέρια τους, εδώ και 6 μήνες, όλα αυτά τα στοιχεία, χωρίς η Αιτήτρια να ενεργήσει προς οποιαδήποτε κατεύθυνση.
Συνεπώς, για τους λόγους που έχω εξηγήσει, κρίνω ότι δεν πληρούνται οι δικαιοδοτικές προϋποθέσεις του Μέρους 23.6(1)(α) των Θεσμών του 2023 που θα επέτρεπαν στην Ενάγουσα να καταχωρήσει την Αίτηση χωρίς ειδοποίηση και που θα έδιναν εξουσία και στο Δικαστήριο να χορηγήσει μονομερώς θεραπεία. Στη βάση των ενώπιον μου στοιχείων, για τους λόγους που καταγράφηκαν, το Δικαστήριο έχει την άποψη ότι στην παρούσα περίπτωση δεν εντοπίζεται το κατεπείγον, ούτε άλλες ιδιαίτερες περιστάσεις που δικαιολογούν την υποβολή και εξέταση της Αίτησης χωρίς ειδοποίηση.
Ως προς τα περαιτέρω, σε περιπτώσεις αιτήσεων χωρίς ειδοποίηση, το Μέρος 23.9(1) των Θεσμών δίδει την ευχέρεια στο Δικαστήριο:
« …(α) να εκδώσει διάταγμα· ή
(β) να απορρίψει την αίτηση· ή
(γ) να αναβάλει την ΑΔΟ για καλό λόγο· ή
(δ) να αναβάλει την ΑΔΟ σε άλλη ημερομηνία και ώρα και να δώσει οδηγίες για επίδοση της αίτησης σε τέτοια πρόσωπα ως το δικαστήριο κρίνει κατάλληλο…»
Εξέτασα κατά πόσο θα ήταν ορθό να αναβληθεί η ΑΔΟ σε νέα ημερομηνία και να δοθούν οδηγίες για επίδοση της Αίτησης. Ενόψει του ότι για τα άλλα δύο διατάγματα που ζητούνται, Αιτητικά 3 και 4, θα πρέπει η Αίτηση να οριστεί για ΑΔΟ, κρίνω ότι θα πρέπει να οριστεί για ΑΔΟ και για τα διατάγματα που ζητούνται μονομερώς, ήτοι Αιτητικά 1 και 2.
Σύμφωνα με τον πρωταρχικό σκοπό, το Δικαστήριο οφείλει να ακούει και να αποφασίζει κάθε υπόθεση που τίθεται ενώπιον του κατά τρόπο δίκαιο και αναλογικό - Μέρος 1.2(1) των Θεσμών. Παράλληλα όμως, στα πλαίσια του δίκαιου και αναλογικού χειρισμού των υποθέσεων, το Δικαστήριο οφείλει να μεριμνά για την ορθολογιστική διαχείριση του Δικαστικού χρόνου και την κατανομή κατάλληλου μέρους των πόρων του Δικαστηρίου, λαμβάνοντας υπόψη την ανάγκη για κατανομή πόρων και σε άλλες υποθέσεις (Μέρος 1.2(2)(ε)).
Συνεπώς, η Αίτηση ορίζεται για ΑΔΟ στις 13/06/2025 η ώρα 09:00.
(Υπ.) ……………………………………
Ε. Γεωργίου-Αντωνίου, Π.Ε.Δ.
Πιστόν Αντίγραφον
Πρωτοκολλητής
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο